KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1216/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiające zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych (¹), w szczególności jego art. 8 ust. 3 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3348/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ponieważ konieczne są dalsze zmiany, właściwe jest jego zastąpienie.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (³) stanowi, że w zakresie wymaganym dla umożliwienia wywozu niektórych produktów rolnych w postaci niektórych towarów przetworzonych niewymienionych w załączniku I do Traktatu w oparciu o notowania cenowe lub ceny osiągane przez te produkty na rynkach światowych, różnica między takimi notowaniami lub cenami a cenami w Unii może zostać pokryta refundacją wywozową. Przyznawanie refundacji dla wszystkich produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu powinno zatem podlegać wspólnym regułom.

(3) W celu zapewnienia jednolitego stosowania rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 w zakresie przyznawania refundacji wywozowych, refundacje takie nie powinny być przyznawane dla towarów pochodzących z krajów trzecich i użytych przy wytwarzaniu wywożonych towarów, jeżeli były one w swobodnym obrocie w Unii.

(4) Refundacje wywozowe powinny być wypłacane za towary uzyskiwane bezpośrednio z produktów podstawowych, z produktów uzyskiwanych wskutek przetwarzania produktów podstawowych oraz z produktów zaliczonych do jednej z tych kategorii. Powinna zostać określona metoda ustalania kwoty refundacji wywozowej w każdym z powyższych przypadków.

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 612/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (⁴) oraz rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (⁵) mają zastosowanie do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. Należy zatem wyjaśnić, w jaki sposób należy stosować niektóre przepisy tych rozporządzeń.

(6) Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1670/2006 z dnia 10 listopada 2006 r. ustanawiającym niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 w zakresie ustalania i udzielania dostosowanych refundacji w odniesieniu do zbóż wywożonych w postaci niektórych napojów spirytusowych (⁶), stawką refundacji wywozowej jest stawka obowiązująca w dniu, w którym zboża zostają umieszczone pod kontrolą celną w celu wytwarzania napojów spirytusowych. Umieszczenie zbóż pod kontrolą celną w celu wytwarzania napojów spirytusowych o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1670/2006 powinno być zatem uznane, dla potrzeb przyznawania refundacji wywozowych, za równoważne z wywozem.

(7) Napoje spirytusowe są uważane za mniej wrażliwe niż inne towary na wahania cen produktów rolnych użytych do ich wytwarzania. Jednakże Protokół 19 Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy przyjąć niezbędne środki, aby ułatwić użycie zbóż z Unii do wytwarzania napojów spirytusowych otrzymywanych ze zbóż.

(8) Wywóz wielu towarów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa w jasno określonych warunkach technicznych, odznaczających się stałymi cechami charakterystycznymi i jakością, odbywa się według stałego schematu. Dla uproszczenia formalności wywozowych należy przyjąć dla takich towarów procedurę uproszczoną, według której producent przekazuje właściwym organom informacje uważane przez nie za konieczne i dotyczące warunków wytwarzania towarów. W przypadku rejestracji przez właściwe organy ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych do produkcji towarów wywożonych należy wprowadzić wymóg corocznego potwierdzania takiej rejestracji w celu zmniejszenia ryzyka związanego z brakiem informacji o zmianach w tych ilościach.

(9) Wiele produktów rolnych podlega naturalnym i sezonowym zmianom. Dlatego zawartość produktów rolnych w wywożonych towarach może się różnić. Kwotę refundacji należy zatem ustalać na podstawie ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych do wytworzenia wywożonych towarów. Niemniej jednak, w przypadku niektórych towarów o prostym i stosunkowo stałym składzie, dla uproszczenia procedur administracyjnych kwotę refundacji należy ustalić na podstawie stałych ilości produktów rolnych.

(10) W celu zakwalifikowania do refundacji użyte produkty rolne, w szczególności towary wytworzone z takich produktów, muszą zostać wywiezione. Wszelkie wyjątki od tej zasady należy dopuszczać w bardzo ograniczonym zakresie. W trakcie procesu wytwarzania towarów producenci mogą jednak ponieść straty surowców, za które zapłacono ceny unijne, podczas gdy straty producentów prowadzących działalność gospodarczą poza Unią ograniczone są cenami na rynkach światowych. Ponadto, w trakcie procesu wytwarzania niektórych towarów otrzymywane są pewne produkty uboczne, których wartość znacząco różni się od wartości głównych produktów. W niektórych przypadkach te produkty uboczne mogą być użyte jedynie jako pasza. Konieczne jest zatem ustanowienie wspólnych reguł ustalania pojęcia ilości produktów rzeczywiście użytych w procesie wytwarzania wywożonych towarów.

(11) Do celów art. 8 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1216/2009 należy zapewnić przyznawanie refundacji dla produktów podstawowych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I dla takiego samego okresu, jak w przypadku refundacji dla produktów rolnych wywożonych w nieprzetworzonym stanie. Należy jednak przewidzieć również możliwość odstępstwa od tej reguły w warunkach zakłóceń rynkowych, które należy określić zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1216/2009.

(12) Przy ustalaniu stawki refundacji na produkty podstawowe lub produkty zaliczone do danej kategorii należy uwzględnić pomoc oraz inne środki o podobnym skutku, stosowane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1234/2007.

(13) Skrobię ziemniaczaną należy zaliczyć do skrobi kukurydzianej w celu określenia refundacji wywozowych. Należy jednak umożliwić ustalenie szczególnej stawki refundacji dla skrobi ziemniaczanej w sytuacjach rynkowych, gdy jej cena jest znacznie niższa niż cena skrobi kukurydzianej.

(14) Zgodnie z art. 162 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 refundacje przyznane na wywóz produktów rolnych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu nie mogą przewyższać refundacji należnych w przypadku wywozu tych produktów w nieprzetworzonym stanie. Należy to uwzględnić przy ustalaniu stawek refundacji i tworzeniu reguł zaliczania produktów do poszczególnych kategorii.

(15) Niektóre towary o podobnych cechach mogą być uzyskiwane różnymi technikami i z różnych materiałów podstawowych. Eksporterów należy objąć wymogiem określania rodzaju materiałów podstawowych i składania pewnych deklaracji odnośnie do procesu wytwarzania, o ile informacje takie są niezbędne do określenia uprawnienia do otrzymania refundacji lub odpowiedniej stawki refundacji.

(16) Przy obliczaniu ilości rzeczywiście użytych produktów rolnych właściwe jest uwzględnienie zawartości suchej masy w przypadku skrobi oraz niektórych syropów glukozowych i syropów z maltodekstryny.

(17) Jeżeli wymaga tego sytuacja w handlu światowym, konkretne wymogi danego rynku lub międzynarodowe umowy handlowe, powinno być możliwe różnicowanie refundacji dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, w zależności od miejsca przeznaczenia tych produktów.

(18) Mając na względzie zarządzanie kwotami refundacji, które mogą być przyznawane w ciągu roku budżetowego dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, należy zezwolić na ustalanie różnych stawek dla wywozu, z wcześniejszym ustaleniem stawki refundacji na podstawie sytuacji na rynku unijnym oraz na rynkach światowych, lub bez takiego ustalenia.

(19) Zobowiązania międzynarodowe podjęte przez Unię ograniczają wysokość refundacji, które mogą zostać przyznane w danym roku budżetowym. Należy umożliwić wywóz towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu na wcześniej ustalonych warunkach. W szczególności należy umożliwić podmiotom gospodarczym uzyskanie zapewnienia, że taki wywóz kwalifikuje się do refundacji zgodnej z zobowiązaniami Unii. W przypadku braku możliwości udzielenia takiego zapewnienia, eksporterzy powinni otrzymać taką informację z wystarczającym wyprzedzeniem. Wydawanie świadectw refundacji umożliwia śledzenie losów wniosków o refundację i gwarantuje ich posiadaczom, że będą mogli korzystać z refundacji do kwoty, na którą świadectwo zostało wydane, o ile spełnią pozostałe warunki dotyczące refundacji określone zasadami unijnymi.

(20) Należy określić środki zarządzania dla systemu świadectw refundacji. W szczególności należy wprowadzić przepis dotyczący współczynnika redukcji stosowanego w sytuacjach, kiedy wnioski o refundację przewyższają dostępne kwoty. W niektórych okolicznościach należy wprowadzić przepis dotyczący zawieszania wydawania świadectw refundacji.

(21) Świadectwa refundacji zapewniają zgodność z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. Umożliwiają one także wcześniejsze ustalenie refundacji, która może zostać udzielona na produkty rolne używane do wytwarzania towarów wywożonych do krajów trzecich. Cel ten różni się pod niektórymi względami od celów pozwoleń na wywóz wydawanych na produkty podstawowe wywożone w stanie nieprzetworzonym, które są przedmiotem zobowiązań międzynarodowych dotyczących ograniczeń ilościowych. Konieczne jest zatem określenie, które z przepisów ogólnych obowiązujących w odniesieniu do pozwoleń i świadectw w zakresie produktów rolnych, ustanowionych obecnie w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (⁷), nie powinny mieć zastosowania do świadectw refundacji.

(22) W większości przypadków stawki refundacji są ustalane lub zmieniane w czwartki. Konieczne jest zmniejszenie ryzyka, że wnioski o wcześniejsze ustalenie stawki będą składane w celach spekulacyjnych. Jeżeli zatem wniosek o wcześniejsze ustalenie stawki składany jest w czwartek, wniosek ten powinien być traktowany tak, jakby został złożony w następnym dniu roboczym.

(23) W celu ułatwienia państwom członkowskim posługiwania się systemem refundacji wywozowych stawki refundacji dla różnych produktów podstawowych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I należy ustalać wcześniej i w tym samym czasie.

(24) Wnioski o wydanie świadectwa mogą opiewać na kwoty wyższe niż te, które mogą zostać przyznane. W związku z tym rok budżetowy należy podzielić na okresy, aby świadectwa były dostępne zarówno dla podmiotów gospodarczych, które dokonują wywozu pod koniec roku budżetowego, jak i dla tych, które realizują wywóz na początku roku budżetowego. W stosownych przypadkach należy stosować współczynnik redukcji w odniesieniu do wszystkich kwot wnioskowanych w danym okresie.

(25) W przypadku gdy całkowita kwota refundacji, o które złożono wnioski w ramach pojedynczej transzy jest niższa niż kwota dostępna dla tej transzy, podmiotom należy zezwolić na składanie w trybie cotygodniowym wniosków o wydanie świadectwa refundacji na pozostałą kwotę dostępną dla danej transzy.

(26) Należy określić, w jaki sposób niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 376/2008 odnoszące się do świadectw, ustalających wcześniej refundację wywozową, co do których składany jest wniosek w związku z zaproszeniem do składania ofert wydanym w kraju trzecim przywozu, powinny być stosowane odnośnie do świadectw refundacji.

(27) Należy ustanowić warunki zwalniania zabezpieczeń wnoszonych w odniesieniu do świadectw refundacji. Warunki te powinny obejmować obowiązki uznane za zasadnicze, w stosunku do których wniesione jest zabezpieczenie, oraz dowody, które należy przedstawić, aby wykazać wypełnienie tych obowiązków.

(28) Większość eksporterów otrzymuje tytułem refundacji mniej niż 100 000 EUR rocznie. Ogólnie wywóz ten ma niewielkie znaczenie dla gospodarki i stanowi jedynie niewielką część łącznej kwoty refundacji przyznawanych dla produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich przypadkach należy zatem umożliwić zwolnienie małych eksporterów z wymogu przedstawiania świadectwa. Celem uproszczenia należy im zezwolić na wykorzystanie w pewnych okolicznościach świadectw refundacji bez utraty statusu małego eksportera. W celu zapobiegania nadużyciom należy jednak ograniczyć stosowanie tego zwolnienia do państwa członkowskiego, w którym mały eksporter ma swoją siedzibę.

(29) Należy ustalić warunki w odniesieniu do monitorowania, oparte na zasadzie, że eksporter powinien deklarować właściwym organom, przy każdym wywozie towarów, ilości produktów użytych do wytworzenia wywożonych towarów. Właściwe organy powinny podjąć wszelkie środki, jakie uznają za niezbędne, w celu sprawdzania prawidłowości takich deklaracji.

(30) Organy odpowiedzialne za sprawdzenie deklaracji eksportera mogą nie dysponować wystarczającymi dowodami, umożliwiającymi im uznanie deklaracji w sprawie użytych ilości, nawet jeżeli dowody te opierają się na analizie chemicznej. Sytuacje takie mogą w szczególności mieć miejsce, kiedy wywożone towary są wytwarzane w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie wywozu. W związku z powyższym właściwe organy państwa członkowskiego wywozu powinny, w razie potrzeby, mieć możliwość uzyskania bezpośrednio od właściwych organów pozostałych państw członkowskich wszystkich informacji, które te organy będą w stanie uzyskać odnośnie do warunków wytwarzania towarów.

(31) W porozumieniu z właściwymi organami państwa członkowskiego, w którym wytwarzane są towary, podmiotom gospodarczym należy zezwolić na składanie uproszczonej deklaracji użytych produktów, w formie zsumowanych ilości tych produktów, pod warunkiem że przechowują oni szczegółowy rejestr zużytych produktów i udostępniają go wspomnianym organom.

(32) Eksporter nie zawsze może znać dokładne ilości użytych produktów rolnych, w odniesieniu do których może wnioskować o refundację, w szczególności, jeżeli nie jest producentem. Dlatego też nie zawsze może takie ilości zadeklarować. W związku z tym zachodzi konieczność zapewnienia alternatywnej metody obliczania refundacji, o którą może wnioskować zainteresowana osoba, ograniczonej do niektórych towarów i opartej na analizie chemicznej tych towarów oraz wykorzystującej sporządzoną w tym celu tabelę.

(33) Zgodnie z art. 28 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 nie udziela się refundacji w odniesieniu do produktów, których jakość handlowa nie jest należyta i uczciwa w dniu przyjęcia zgłoszenia wywozowego. Aby dopilnować, że zasada ta jest jednolicie stosowana, należy wyjaśnić, że aby otrzymać refundację na niektóre produkty pochodzenia zwierzęcego objęte rozporządzeniem (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁸) oraz rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁹), a także włączone do załącznika II do niniejszego rozporządzenia, te produkty pochodzenia zwierzęcego powinny być przygotowane zgodnie z wymogami tych rozporządzeń i opatrzone wymaganym znakiem jakości zdrowotnej.

(34) Zasadnicze znaczenie ma umożliwienie Komisji skutecznego monitorowania wszelkich przyjmowanych środków dotyczących przyznawanych refundacji wywozowych. W związku z tym właściwe organy państw członkowskich powinny przekazywać Komisji pewne informacje statystyczne. Należy określić format i zakres przekazywanych informacji.

(35) Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 4 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 składniki, inne niż produkty cukrownicze, o których mowa w art. 162 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) oraz w art. 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, w odniesieniu do których przyznano refundację wywozową, muszą być pochodzenia unijnego. Należy zatem ustanowić środki zapewniające przestrzeganie tego wymogu.

(36) Liczba wniosków, w odniesieniu do których udziela się refundacji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, jest wysoka. Większość towarów, dla których składane są te wnioski, jest wytwarzana w jasno określonych warunkach technicznych, odznacza się stałymi cechami charakterystycznymi i jakością, jest wywożona według stałego schematu i posiada wzory produkcji, które zostały zarejestrowane i zatwierdzone przez właściwe organy. W świetle wymienionych szczególnych okoliczności i w celu uproszczenia pracy administracyjnej związanej z przyznawaniem refundacji wywozowych na mocy niniejszego rozporządzenia, należy dać państwom członkowskim większą elastyczność w stosowaniu art. 24 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, w tym zakresie, w jakim odnosi się on do wartości maksymalnych, poniżej których państwa członkowskie mogą zwolnić podmioty gospodarcze z obowiązku przedstawienia innych dowodów niż dokument transportowy.

(37) Właściwe jest zapewnienie w całej Unii jednolitego stosowania przepisów dotyczących przyznawania refundacji dla towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W tym celu każde państwo członkowskie powinno informować Komisję o ustaleniach w zakresie monitorowania stosowanych na jego terytorium w odniesieniu do różnych rodzajów wywożonych towarów.

(38) Należy zapewnić wystarczającą ilość czasu na przejście od ustaleń administracyjnych dotyczących świadectw refundacji wydawanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 do ustaleń administracyjnych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno się zatem stosować do wniosków o wydanie świadectw refundacji złożonych od początkowej daty pierwszego okresu składania wniosków w okresie budżetowym w 2011 r. oraz powinno wejść w życie w tej dacie.

(39) Środki przyjęte w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. horyzontalnych zagadnień dotyczących handlu przetworzonymi produktami rolnymi nieobjętymi załącznikiem I do Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 1216/2009 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych ustanowionego na mocy rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Ma ono zastosowanie do wywozu produktów podstawowych, produktów otrzymanych w wyniku przetwarzania produktów podstawowych, lub produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia, kiedy produkty te są wywożone w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, ale są wyszczególnione w częściach I do V załącznika XX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

2. Refundacja wywozowa, o której mowa w ust. 1 nie jest przyznawana w odniesieniu do towarów wprowadzanych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 29 Traktatu, a następnie ponownie wywożonych.

Nie przyznaje się refundacji w odniesieniu do takich towarów, jeżeli są one wywożone po przetworzeniu, lub w przypadku gdy stanowią składnik innych towarów.

3. Z wyjątkiem zbóż, refundacji nie przyznaje się dla produktów używanych do wytwarzania alkoholu zawartego w napojach spirytusowych, o których mowa w załączniku II i objętych kodem CN 2208.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „okres budżetowy” oznacza okres od dnia 1 października danego roku do dnia 30 września następnego roku;

b) „rok budżetowy” oznacza okres od dnia 16 października danego roku do dnia 15 października następnego roku;

c) „produkty podstawowe” oznaczają produkty wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

d) „składniki” oznaczają produkty podstawowe, produkty otrzymane w wyniku przetwarzania produktów podstawowych lub produkty zaliczone do jednej z tych dwóch kategorii, używane do wytwarzania towarów i wymienione w art. 162 ust. 1 lit. a) ppkt (i), (ii), (iii), (v) i (vii) oraz w art. 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

e) „towary” oznaczają produkty nieobjęte załącznikiem I do Traktatu, ale wymienione w część I do V załącznika XX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

f) „Porozumienie” oznacza Porozumienie w sprawie rolnictwa, zawarte podczas wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej;

g) „pomoc żywnościowa” oznacza działania związane z udzielaniem pomocy żywnościowej, spełniające warunki ustanowione w art. 10 ust. 4 Porozumienia;

h) „pozostałości” oznaczają produkty procesu wytwarzania, o składzie wyraźnie różnym od składu rzeczywiście wywożonych towarów, i które nie mogą być wprowadzane do obrotu;

i) „produkty uboczne” oznaczają produkty lub towary uzyskane podczas procesu wytwarzania, o składzie lub cechach charakterystycznych różnych od rzeczywiście wywożonych towarów, i które mogą być wprowadzane do obrotu;

j) „straty” oznaczają ilości produktów lub towarów uzyskanych w wyniku procesu wytwarzania, począwszy od etapu, na którym w procesie wytwarzania użyto produktów rolnych w stanie nieprzetworzonym, inne niż towary, które są rzeczywiście wywożone, inne niż pozostałości oraz produkty uboczne, i które nie mogą być wprowadzane do obrotu.

2. Do celów ust. 1 lit. h), i) oraz j) produkty uzyskane podczas procesu wytwarzania, o składzie wyraźnie różnym od towarów rzeczywiście wywożonych, sprzedawane za opłatą pokrywającą wyłącznie koszty poniesione w związku z ich zbytem, nie są uznawane za wprowadzone do obrotu.

Do celów ust. 1 lit. j) produkty lub towary uzyskane podczas procesu wytwarzania oraz które można zbyć, odpłatnie lub nieodpłatnie, wyłącznie jako pasze dla zwierząt, zaliczane są do strat.

Artykuł 3

1. Skrobia ziemniaczana objęta kodem CN 1108 13 00, wyprodukowana bezpośrednio z ziemniaków, z wyłączeniem podproduktów, zaliczana jest do produktu otrzymanego w wyniku przetwarzania kukurydzy.

2. Serwatka objęta kodami CN 0404 10 48 do 0404 10 62, niezagęszczona, nawet mrożona, zaliczana jest do serwatki w proszku wymienionej w załączniku I („Grupa Produktów 1”).

3. Poniższe produkty są zaliczane do mleka w proszku o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5 % wymienionego w załączniku I („Grupa Produktów 2”).

a) mleko i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 90 51 i 0404 90 21, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego nieprzekraczającej 0,1 % masy;

b) mleko i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 90 11 i 0404 90 21, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego nieprzekraczającej 1,5 % masy.

4. Poniższe produkty są zaliczane do mleka w proszku o zawartości tłuszczu 26 % wymienionego w załączniku I („Grupa Produktów 3”):

a) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 10 13, 0403 90 51, 0403 90 53, 0404 90 21 i 0404 90 23, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 0,1 % masy, ale nieprzekraczającej 6 %;

b) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 10 13, 0403 10 19, 0403 90 13, 0403 90 19, 0404 90 23 i 0404 90 29, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 1,5 % masy, ale mniejszej niż 45 %.

5. Poniższe produkty są zaliczane do Grupy Produktów 6:

a) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 19, 0403 90 59, 0404 90 23 i 0404 90 29, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 6 % masy;

b) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 19, 0403 90 19 i 0404 90 29, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, o zawartości tłuszczu mlecznego nie mniejszej niż 45 % masy;

c) masło i inne tłuszcze mleczne o zawartości tłuszczu mlecznego innej niż 82 %, ale nie mniejszej niż 62 % masy, objęte kodami CN 0405 10, 0405 20 90, 0405 90 10, 0405 90 90.

6. Mleko, śmietana i przetwory mleczne, objęte kodami CN 0403 10 11 do 0403 10 19, 0403 90 51 do 0403 90 59 i 0404 90 21 do 0404 90 29, zagęszczone, inne niż w proszku, granulkach lub innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, są, w odniesieniu do beztłuszczowej części zawartości suchej masy, zaliczane do Grupy Produktów 2. W odniesieniu do tłuszczu mlecznego zawartego w takim produkcie, jest on zaliczany do Grupy Produktów 6.

Pierwszy akapit ma zastosowanie także do sera i twarogu.

7. Ryż łuskany objęty kodem CN 1006 20 oraz ryż półbielony objęty kodami CN 1006 30 21 do 1006 30 48 są zaliczane do ryżu całkowicie bielonego objętego kodami CN 1006 30 61 do 1006 30 98.

8. Poniższe produkty są zaliczane do cukru białego objętego kodem CN 1701 99 10, jeżeli spełniają warunki kwalifikujące do refundacji ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007 i w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 951/2006 (¹⁰), w przypadku gdy są wywożone w stanie nieprzetworzonym:

a) surowy cukier buraczany lub trzcinowy, objęty kodem CN 1701 11 90 lub kodem CN 1701 12 90 i zawierający w stanie suchym przynajmniej 92 % masy sacharozy, określonej metodą polarymetryczną;

b) cukier objęty kodem CN 1701 91 00 lub 1701 99 90;

c) produkty o których mowa w części III lit. c) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 z wyłączeniem mieszanek otrzymanych częściowo przy wykorzystaniu produktów objętych częścią I załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

d) produkty określone w części III lit. d) i g) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 z wyłączeniem mieszanek otrzymanych częściowo przy wykorzystaniu produktów objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 4

Oprócz przepisów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają rozporządzenie (WE) nr 612/2009 oraz rozporządzenie (EWG) nr 2220/85, o ile art. 39 ust. 4 oraz art. 50 niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

SEKCJA 1

Metoda obliczania

Artykuł 5

1. Wysokość refundacji przyznanej dla ilości ustalonej zgodnie z sekcją 2, dla każdego z produktów podstawowych wywożonych w postaci towarów tego samego rodzaju, uzyskuje się poprzez pomnożenie tej ilości przez stawkę refundacji dla produktu podstawowego, obliczoną na jednostkę wagi zgodnie z sekcją 3.

2. W przypadku gdy według art. 15 ust. 2 dla określonego produktu podstawowego ustalono różne stawki refundacji, kwotę dla każdej ilości produktu podstawowego o różnych stawkach refundacji oblicza się oddzielnie.

3. W przypadku gdy towary używane są do wytwarzania towarów wywożonych, stawka refundacji uwzględniona przy obliczeniu kwoty mającej zastosowanie do każdego produktu podstawowego, do produktów otrzymanych w wyniku przetworzenia produktu podstawowego, albo do produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, które zostały użyte do produkcji wywożonych towarów, jest stawką stosowaną w przypadku wywozu takich towarów w stanie nieprzetworzonym.

SEKCJA 2

Ilość referencyjna

Artykuł 6

W odniesieniu do towarów, ilość każdego produktu podstawowego, jaka ma stanowić podstawę obliczania kwoty refundacji (dalej „ilość referencyjna”), ustala się zgodnie z art. 7, 8 i 9, z wyjątkiem przypadków, w których następuje odesłanie do załącznika III, albo przypadków, w których stosuje się przepisy art. 47 ust. 2.

Artykuł 7

W przypadku użycia produktu podstawowego, nieprzetworzonego, lub produktu zaliczonego do danej kategorii, ilość referencyjna jest ilością rzeczywiście użytą w produkcji towarów wywożonych, z uwzględnieniem współczynników przeliczeniowych określonych w załączniku VII.

Artykuł 8

1. W przypadku użycia produktu objętego przepisami art. 1 ust. 1 lit. a) oraz części I załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 albo art. 1 ust. 1 lit. b) oraz części II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, ilość referencyjna jest ilością rzeczywiście użytą do wytworzenia wywożonych towarów, dostosowaną tak, aby odpowiadać ilości produktu podstawowego, przez zastosowanie współczynników określonych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, jeżeli w odniesieniu do danego produktu występuje jeden z poniższych warunków:

a) produkt został uzyskany w wyniku przetworzenia produktu podstawowego albo produktu zaliczonego do tego produktu podstawowego;

b) produkt został zaliczony do produktu otrzymanego w wyniku przetworzenia produktu podstawowego;

c) produkt został uzyskany w wyniku przetworzenia produktu zaliczonego do produktu uzyskanego w wyniku przetworzenia produktu podstawowego.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku spirytusu zbożowego zawartego w napojach spirytusowych objętych kodem CN 2208, ilość referencyjna wynosi 3,4 kg jęczmienia na % obj. alkoholu powstałego ze zbóż, na hektolitr wywożonego napoju spirytusowego.

Artykuł 9

1. Z zastrzeżeniem art. 11, w przypadku użycia któregokolwiek z poniższych produktów, ilość referencyjna dla każdego z produktów podstawowych jest równa ilości ustalonej przez właściwe organy zgodnie z art. 45:

a) produkt nieobjęty załącznikiem I do Traktatu, który został uzyskany w wyniku przetwarzania produktu o którym mowa w art. 7 lub 8 niniejszego rozporządzenia;

b) produkt uzyskany z mieszanki lub w wyniku przetworzenia kilku produktów o których mowa w art. 7 lub 8 albo produktów o których mowa w lit. a) niniejszego akapitu.

Ilość referencyjna jest określana na podstawie ilości produktu rzeczywiście użytej podczas wytwarzania wywożonych towarów.

Do celów obliczania tej ilości stosuje się współczynniki przeliczeniowe o których mowa w załączniku VII lub, w zależności od przypadku, szczególne zasady obliczania, wskaźniki równoważności oraz współczynniki o których mowa w art. 8.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku spirytusu zbożowego zawartego w napojach spirytusowych objętych kodem CN 2208, ilość referencyjna wynosi 3,4 kg jęczmienia na % obj. alkoholu powstałego ze zbóż, na hektolitr wywożonego napoju spirytusowego.

Artykuł 10

1. Do celów art. od 6 do 9 produkty użyte w stanie nieprzetworzonym do wytworzenia towarów wywożonych uważa się za rzeczywiście użyte.

2. Jeśli podczas jednego z etapów wytwarzania takich towarów produkt podstawowy jest przetwarzany na inny, jeszcze bardziej przetworzony produkt podstawowy używany na dalszym etapie, za rzeczywiście użyty produkt uważa się tylko ten drugi produkt podstawowy.

3. Ilości produktów rzeczywiście użytych w rozumieniu ust. 1 ustala się dla każdego z wywożonych towarów.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1, 2 i 3, w przypadku regularnego wywozu towarów wytwarzanych przez określone przedsiębiorstwo w jasno określonych warunkach technicznych oraz posiadających stałe cechy charakterystyczne i jakość, za zgodą właściwych organów, ilości te można ustalić na podstawie wzoru produkcyjnego dla towarów lub na podstawie średnich ilości produktu użytych w określonym czasie do wytworzenia danej ilości przedmiotowych towarów. Ustalone w ten sposób ilości produktów pozostają podstawą obliczeń do czasu zmiany warunków wytwarzania towarów.

Z wyjątkiem przypadku formalnego zezwolenia wydanego przez właściwe organy, ustalone w ten sposób ilości produktów potwierdza się przynajmniej raz w roku.

Artykuł 11

1. W odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku III ilość referencyjna w kilogramach produktu podstawowego na 100 kg towarów jest przedstawiona w wymienionym załączniku w odniesieniu do każdego z tych towarów.

Jednakże, w przypadku świeżego ciasta makaronowego ilości produktów podstawowych określone w załączniku III zostają zmniejszone do ilości równoważnej suchemu ciastu makaronowemu, mnożąc przedmiotowe ilości przez procentową zawartość suchego ekstraktu ciasta makaronowego i dzieląc przez 88.

2. Jeżeli towary wymienione w załączniku III zostały wytworzone częściowo z produktów, dla których wypłata refundacji wywozowych jest objęta rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007, a częściowo z innych produktów, odpowiednia ilość referencyjna dla tych pierwszych produktów jest określana zgodnie z art. 6 do 10.

Artykuł 12

1. W celu określenia ilości rzeczywiście użytych produktów rolnych, zastosowanie mają ust. 2 i 3.

2. Wszystkie produkty rolne użyte w rozumieniu art. 10 oraz które uprawniają do refundacji, ale które zanikają w toku normalnego procesu wytwarzania (na przykład w postaci pary lub dymu, lub w wyniku przemiany w pył lub popiół nienadające się do wykorzystania), kwalifikują się do refundacji w odniesieniu do wszystkich użytych ilości.

3. Ilości towarów, które nie zostały rzeczywiście wywiezione, nie kwalifikują się do refundacji w odniesieniu do rzeczywiście użytych ilości produktów rolnych.

Jeżeli towary te mają taki sam skład, jak towary rzeczywiście wywiezione, można zastosować proporcjonalne zmniejszenie ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych do wytworzenia tych ostatnich towarów.

Artykuł 13

1. W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 3, straty wynoszące 2 % masy lub mniej, właściwe dla produkcji towarów, kwalifikują się do refundacji.

Próg 2 % jest wyliczony jako stosunek wagi zużytej suchej masy wszystkich użytych surowców, po odjęciu ilości o których mowa w art. 12 ust. 2, do wagi suchej masy towarów rzeczywiście wywożonych, lub inną metodą obliczania właściwą dla warunków wytwarzania towarów.

2. W przypadku gdy straty właściwe dla wytwarzania towarów przekraczają 2 %, nadwyżka strat nie kwalifikuje się do refundacji w odniesieniu do rzeczywiście użytych ilości produktów rolnych. Właściwe organy państw członkowskich mogą jednak uznać właściwie uzasadnione wyższe straty. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przypadkach uznania przez właściwe organy wyższych strat oraz o przyczynach, dla których zostały one uznane.

3. Ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych wchodzących w skład pozostałości kwalifikują się do refundacji.

4. W przypadku uzyskania produktów ubocznych, ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych przypisywane są odpowiednio do towarów wywożonych i do produktów ubocznych.

SEKCJA 3

Stawki refundacji

Artykuł 14

1. Stawkę refundacji dla produktów podstawowych wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, zgodnie z art. 164 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, Komisja ustala na 100 kg produktu podstawowego na taki sam okres, jak w przypadku refundacji dla tych produktów wywożonych w nieprzetworzonym stanie.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, refundacja może być ustalona według innego harmonogramu, określonego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1216/2009.

Artykuł 15

1. Stawkę refundacji Komisja ustala w szczególności w odniesieniu do:

a) średniego kosztu ponoszonego przez przemysł przetwórczy w związku z pozyskaniem produktów podstawowych na rynku unijnym oraz cen na rynku światowym;

b) poziomu refundacji wywozowej dla przetworzonych produktów rolnych objętych załącznikiem I do Traktatu, które są wytwarzane w podobnych warunkach;

c) konieczności zapewnienia równych warunków konkurencji zakładom przemysłowym wykorzystującym produkty unijne oraz tym, które wykorzystują produkty z krajów trzecich według procedury uszlachetniania czynnego;

d) tendencji w wydatkach budżetowych z jednej strony oraz tendencji cenowych produktów podstawowych na rynku unijnym i na rynku światowym z drugiej strony;

e) zgodności z limitami wynikającymi z umów zawartych zgodnie z art. 218 Traktatu.

2. Przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić, w stosownych przypadkach, pomoc lub inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich państwach członkowskich do produktów podstawowych lub produktów zaliczonych do tej kategorii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007.

3. Refundacje przyznane dla wywozu produktów rolnych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu nie mogą przewyższać refundacji należnych w przypadku wywozu tych produktów w stanie nieprzetworzonym.

Artykuł 16

1. W przypadku skrobi ziemniaczanej objętej kodem CN 1108 13 00 stawkę refundacji ustala się oddzielnie, w równoważniku kukurydzy, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, przez zastosowanie kryteriów określonych w art. 15 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Ilości użytej skrobi ziemniaczanej przelicza się na równoważne ilości kukurydzy zgodnie z art. 8 niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku mieszanek D-sorbitu (sorbitolu) objętych kodami CN 2905 44 i 3824 60, gdy zainteresowana strona nie złoży deklaracji o której mowa w art. 45 z podaniem informacji wymaganych na mocy art. 48 ust. 1 lit. d), lub w przypadku gdy zainteresowana strona nie załączy do deklaracji wystarczającej dokumentacji dowodowej, stawka refundacji dla tych mieszanek jest taka sama, jak dla produktu podstawowego, do którego stosuje się najniższą stawkę refundacji.

Artykuł 17

1. Refundacja dla skrobi objętych kodami CN 1108 11 00 do 1108 19 90 albo dla produktów wymienionych w części I lit. d) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 powstałych z przetworzenia takich skrobi, przyznawana jest jedynie w przypadku przedstawienia przez dostawcę deklaracji poświadczającej, że przedmiotowe produkty zostały wyprodukowane bezpośrednio ze zbóż, ziemniaków lub ryżu, z wykluczeniem użycia podproduktów uzyskanych podczas produkcji innych produktów rolnych lub towarów.

2. Deklarację, o której mowa w ust. 1, stosuje się, do czasu jej odwołania, w odniesieniu do wszystkich dostaw od tego samego producenta. Sprawdza się ją zgodnie z art. 45.

Artykuł 18

1. W przypadku, gdy zawartość suchej masy skrobi ziemniaczanej zaliczanej do skrobi kukurydzianej na mocy art. 3 ust. 1 wynosi 80 % lub więcej, stawką refundacji wywozowej jest stawka ustalona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy jest niższa niż 80 %, stawką refundacji jest stawka ustalona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/80 część rzeczywistej zawartości procentowej suchej masy.

Dla wszystkich innych rodzajów skrobi o zawartości suchej masy 87 % lub większej stawką refundacji wywozowej jest stawka ustalona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy jest niższa niż 87 %, stawką refundacji jest stawka ustalona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/87 część rzeczywistej zawartości procentowej suchej masy.

2. Jeżeli zawartość suchej masy syropów glukozowych albo syropów z maltodekstryny objętych kodami CN 1702 30 90, 1702 40 90, 1702 90 50 lub 2106 90 55 wynosi 78 % lub więcej, stawką refundacji wywozowej jest stawka ustalona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy takich syropów jest niższa niż 78 %, stawką refundacji jest stawka ustalona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/78 część rzeczywistej zawartości procentowej suchej masy.

3. Do celów ust. 1 zawartość suchej masy skrobi ustala się z zastosowaniem metody o której mowa w załączniku IV do rozporządzenia Komisji (WE) nr 687/2008 (¹¹); zawartość suchej masy syropów glukozowych albo syropów z maltodekstryny ustala się z zastosowaniem metody 2 o której mowa w załączniku II do dyrektywy Komisji 79/796/EWG (¹²) albo innej odpowiedniej metody analitycznej dającej przynajmniej takie same gwarancje.

4. W przypadku składania deklaracji, o której mowa w art. 45, wnioskodawca deklaruje użytą zawartość suchej masy skrobi, syropów glukozowych albo syropów z maltodekstryny.

Artykuł 19

1. Refundacje w odniesieniu do wywozu w niezmienionym stanie kazeiny objętej kodem CN 3501 10, kazeinianów objętych kodem CN 3501 90 90 lub albuminy jaja kurzego objętej kodami CN 3502 11 90 i 3502 19 90 mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia i jeśli jest to konieczne ze względu na:

a) sytuację na świecie w odniesieniu do handlu tymi towarami;

b) szczególne wymogi niektórych rynków;

c) międzynarodowe umowy handlowe.

2. Stawka refundacji dla towarów objętych kodami CN 1902 11 00, 1902 19 i 1902 40 10 może zostać zróżnicowana w zależności od miejsca przeznaczenia.

3. Refundacja może być zróżnicowana w zależności od tego, czy została wcześniej ustalona, zgodnie z art. 26, czy też nie.

Artykuł 20

1. Stawką refundacji jest stawka obowiązująca w dniu wywozu towarów, z wyjątkiem następujących przypadków:

a) został złożony wniosek o wcześniejsze ustalenie stawki refundacji zgodnie z art. 26;

b) został złożony wniosek zgodnie z art. 37 ust. 2, a stawkę refundacji ustalono z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku o wydanie świadectwa refundacji.

2. W przypadku stosowania systemu wcześniejszego ustalania stawki refundacji, stosowana jest stawka obowiązująca w dniu złożenia wniosku o wcześniejsze ustalenie, w odniesieniu do towarów wywożonych w terminie późniejszym, w trakcie okresu ważności świadectwa refundacji, zgodnie z przepisami art. 35 ust. 2.

Dla przetworzonych produktów zbożowych i ryżowych stawkę refundacji dostosowuje się według tych samych zasad, jakie mają zastosowanie do wcześniejszego ustalania refundacji w przypadku produktów podstawowych wywożonych w stanie nieprzetworzonym, lecz z wykorzystaniem współczynników przeliczeniowych określonych w załączniku V.

3. Wyciągi ze świadectw refundacji, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 376/2008, nie są przedmiotem wcześniejszego ustalania stawki niezależnie od świadectw, z których pochodzą.

ROZDZIAŁ III

ŚWIADECTWA REFUNDACJI

SEKCJA 1

Postanowienia ogólne

Artykuł 21

1. Państwa członkowskie wydają każdemu wnioskodawcy, bez względu na jego miejsce prowadzenia działalności w Unii, świadectwa refundacji, które są ważne na terenie całej Unii.

Świadectwa refundacji gwarantują wypłatę refundacji, z zastrzeżeniem że spełnione zostaną warunki określone w rozdziale V. Warunki te mogą obejmować wcześniejsze ustalenie stawek refundacji. Świadectwa są ważne tylko na jeden okres budżetowy.

2. Przyznanie refundacji wywozowych dla wywozu produktów podstawowych w postaci towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia lub dla zbóż umieszczonych pod kontrolą celną do celów produkcji napojów spirytusowych, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1670/2006, uwarunkowane jest okazaniem świadectwa refundacji wydanego zgodnie z art. 24 niniejszego rozporządzenia.

Zboża, o których mowa w akapicie pierwszym, zostają uznane za wywiezione.

Przepisów pierwszego akapitu nie stosuje się w odniesieniu do dostaw o których mowa w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie, art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 oraz w art. 43 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 lub w odniesieniu do wywozów o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia.

3. Przyznanie refundacji według systemu wcześniejszego ustalania przewidzianego w art. 20 ust. 2 uwarunkowane jest okazaniem świadectwa refundacji zawierającego informację o wcześniejszym ustaleniu stawek refundacji.

Artykuł 22

1. Rozporządzenie (WE) nr 376/2008 ma zastosowanie do świadectw refundacji, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

2. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 376/2008 dotyczące praw i obowiązków wynikających z świadectw refundacji denominowanych w ilościach, mają zastosowanie mutatis mutandis do praw i obowiązków wynikających ze świadectw refundacji o których mowa w niniejszym rozporządzeniu dla kwot denominowanych w EUR, uwzględniając przepisy zawarte w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, do świadectw refundacji, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, nie mają zastosowania art. 7 ust. 2 i 4, art. 8, 11 i 13, art. 17 ust. 1, art. 20, 23, 31, 32 i 34, art. 35 ust. 6 oraz art. 41, 45, 46 i 48 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

4. Do celów art. 39 i 40 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 świadectwa ważne do dnia 30 września nie mogą być przedłużone.

W takich przypadkach świadectwa zostają anulowane dla wszystkich kwot, na które nie zostały złożone wnioski z powodu siły wyższej, a odnośne zabezpieczenie zostaje zwolnione.

Artykuł 23

1. Wnioski o wydanie świadectw refundacji, z wyjątkiem wniosków odnoszących się do działań związanych z udzielaniem pomocy żywnościowej, o których mowa w art. 36, są ważne tylko po wniesieniu zabezpieczenia w wysokości 10 % wnioskowanej kwoty, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

2. Zabezpieczenie zostaje zwolnione zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 40 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 24

1. Wniosek o wydanie świadectwa refundacji oraz samo świadectwo refundacji sporządza się w oparciu o wzór „Pozwolenie na wywóz lub świadectwo o wcześniejszym ustaleniu refundacji”, przedstawiony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008, a kwotę wyraża się w EUR.

Dokumenty te wypełnia się zgodnie z instrukcjami podanymi w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

2. Jeżeli wnioskodawca nie zamierza dokonywać wywozu z państwa członkowskiego innego niż to, w którym składa wniosek o wydanie świadectwa refundacji, właściwy organ może zatrzymać wydawane świadectwo, w szczególności w formie elektronicznej. W takich przypadkach właściwy organ informuje wnioskodawcę, iż jego wniosek został zarejestrowany oraz udzielają mu informacji określonych w egzemplarzu posiadacza świadectwa refundacji, zwanego dalej „egzemplarzem nr 1”. Egzemplarza dla organu wydającego (zwanego dalej „egzemplarzem nr 2”) nie wydaje się.

Właściwy organ rejestruje natomiast wszystkie informacje ze świadectw refundacji określone w sekcjach III i IV załącznika VI oraz kwoty wnioskowane na podstawie danego świadectwa.

Artykuł 25

1. Obowiązki wynikające ze świadectw są niezbywalne. Prawa wynikające ze świadectw mogą być przenoszone przez ich posiadacza tytularnego w trakcie okresu ich ważności, pod warunkiem że prawa wynikające z każdego świadectwa lub jego wyciągu przenosi się na tylko jednego beneficjenta. Takie przeniesienie praw odnosi się do kwot jeszcze nieprzydzielonych dla danego świadectwa lub jego wyciągu.

2. Beneficjenci nie mogą przenosić nabytych praw dalej na inne osoby, ale mogą przenieść je z powrotem na posiadacza tytularnego. Przeniesienie zwrotne na posiadacza tytularnego dotyczy ilości jeszcze nieprzydzielonych dla danego świadectwa lub jego wyciągu. W takich przypadkach organ wydający wpisuje jedną z informacji ustalonych w załączniku VIII w rubryce 6 świadectwa.

3. W przypadku wniosku o przeniesienie praw przez posiadacza tytularnego lub w przypadku przeniesienia zwrotnego przez beneficjenta na posiadacza tytularnego, organ wydający lub agencja lub agencje wyznaczone przez każde państwo członkowskie wprowadzają poniższe informacje do świadectwa lub, jeżeli to właściwe, do jego wyciągu:

a) imię i nazwisko lub nazwa oraz adres beneficjenta zgodnie z ust. 1 lub wpis o którym mowa w ust. 2;

b) datę przeniesienia lub przeniesienia zwrotnego na posiadacza tytularnego, potwierdzoną pieczęcią właściwego organu lub agencji.

4. Przeniesienie praw lub przeniesienie zwrotne na posiadacza tytularnego staje się skuteczne z datą wpisu określonego w ust. 3 lit. b).

Artykuł 26

1. Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji dotyczą wszystkich stosowanych stawek refundacji.

2. Wniosek o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji może zostać złożony w momencie składania wniosku o wydanie świadectwa refundacji albo w dowolnym czasie po dniu, w którym świadectwo refundacji zostało wydane.

3. Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji zostają przygotowane zgodnie z sekcją II załącznika VI, wykorzystując formularz określony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008. Wcześniejszego ustalenia nie stosuje się do wywozu dokonanego przed dniem złożenia wniosku.

4. Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji składane w czwartki są traktowane tak, jakby zostały złożone w następnym dniu roboczym.

Artykuł 27

1. Posiadacz świadectwa refundacji może zwrócić się o wydanie wyciągu ze świadectwa sporządzonego w postaci ustalonej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008. Wniosek zawiera informacje określone w pkt 3 sekcji II załącznika VI do niniejszego rozporządzenia.

Kwotę, na jaką składany jest wniosek o wyciąg, odnotowuje się na oryginale świadectwa.

2. Nie naruszając art. 9 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, można sporządzać wyciągi, zachowujące ważność na całym terytorium Unii, ze świadectw zarejestrowanych jako ważne w jednym państwie członkowskim.

Artykuł 28

1. Każdy eksporter wypełnia specjalny wniosek o wypłatę refundacji w rozumieniu art. 46 rozporządzenia (WE) nr 612/2009. Zostaje on przedstawiony organowi odpowiedzialnemu za wypłaty refundacji, łącznie z odpowiednimi świadectwami, poza przypadkiem rejestracji świadectw zgodnie z art. 24 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub w przypadku wywozu nieobjętego świadectwami refundacji.

Właściwy organ może uznać, że specjalny wniosek nie jest dokumentami dotyczącymi wypłaty refundacji o których mowa w art. 46 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Właściwy organ może uznać specjalny wniosek za zgłoszenie wywozowe w rozumieniu art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009. W tym przypadku datą otrzymania specjalnego wniosku przez organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu jest data otrzymania przez ten organ zgłoszenia wywozowego. We wszystkich innych przypadkach specjalny wniosek zawiera szczegółowe dane dotyczące zgłoszenia wywozowego, w tym numer referencyjny zgłoszenia wywozowego.

2. Organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji ustala wnioskowaną kwotę na podstawie informacji zamieszczonych w specjalnym wniosku, przyjmując za wyłączną podstawę ilość i charakter wywożonego produktu podstawowego (produktów podstawowych) oraz obowiązującą stawkę (stawki) refundacji. Wszystkie te informacje bądź odniesienia do nich zamieszcza się wyraźnie w zgłoszeniu wywozowym.

Organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji zapisuje przedmiotową kwotę na świadectwie refundacji w terminie sześciu miesięcy od daty otrzymania specjalnego wniosku.

Świadectwa przypisuje się na odwrotnej stronie egzemplarza nr 1. Rubryki 28, 29 i 30 zamiast ilości zawierają kwoty wyrażone w EUR.

Akapit trzeci stosuje się mutatis mutandis do świadectw przechowywanych w formie elektronicznej.

3. Po przypisaniu, jeżeli świadectwo refundacji nie jest zarejestrowane na mocy art. 24 ust. 2, egzemplarz nr 1 świadectwa jest zwracany posiadaczowi lub na życzenie eksportera przechowywany przez organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji.

4. Zabezpieczenie zatrzymane w odniesieniu do kwoty, do której przypisano świadectwo refundacji dla wywożonych towarów, może zostać zwolnione albo przeniesione w charakterze zabezpieczenia wypłaty zaliczki na poczet refundacji zgodnie z rozdziałem 2 tytułu II rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Artykuł 29

1. O świadectwa refundacji wydane dla pojedynczego okresu budżetowego można się ubiegać oddzielnie, w sześciu transzach. Wnioski o wydanie świadectw mogą być składane najpóźniej do dnia:

a) 7 września dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 października;

b) 7 listopada dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 grudnia;

c) 7 stycznia dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 lutego;

d) 7 marca dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 kwietnia;

e) 7 maja dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 czerwca;

f) 7 lipca dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 sierpnia.

2. Podmioty mogą składać wnioski o wydanie świadectwa refundacji tylko dla transzy właściwej dla najbliższej daty zamknięcia, jak podano w ust. 1, po dacie złożenia wniosku.

Artykuł 30

Ostateczne terminy przekazywania Komisji informacji przez państwa członkowskie w sprawie wniosków o wydanie świadectw podano poniżej:

a) 14 września dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. a);

b) 14 listopada dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. b);

c) 14 stycznia dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. c);

d) 14 marca dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. d);

e) 14 maja dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. e);

f) 14 lipca dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. f).

Artykuł 31

1. Łączną kwotę, na jaką mogą opiewać wydane świadectwa refundacji dla każdego okresu budżetowego, określa się zgodnie z ust. 2.

2. Od kwoty stanowiącej maksymalną kwotę refundacji, określoną zgodnie z art. 9 ust. 2 Porozumienia, odejmuje się następujące elementy:

a) kwotę przekraczającą maksymalną kwotę oraz niesłusznie przyznaną w poprzednim roku budżetowym;

b) kwotę zarezerwowaną na pokrycie wywozów, o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia;

c) kwoty, dla których świadectwa refundacji ważne podczas danego okresu budżetowego zostały wydane.

3. Kwotę, w odniesieniu do której wydane świadectwa, o których mowa w art. 41, zostały zwrócone, dodaje się do liczby otrzymanej zgodnie z ust. 2.

4. Każda kwota zarezerwowana na pokrycie wywozów, o których mowa w rozdziale IV, która pozostaje niewykorzystana, dodawana jest do kwoty otrzymanej zgodnie z ust. 2.

5. W przypadku wątpliwości odnośnie jakichkolwiek kwot o których mowa w ust. 2, zostają one uwzględnione podczas określania kwoty końcowej.

Artykuł 32

Łączna kwota, na jaką mogą zostać wydane świadectwa na każdy z okresów o których mowa w art. 29, wynosi:

a) 30 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 września, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. a);

b) 27 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 listopada, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. b);

c) 32 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 stycznia, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. c);

d) 44 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 marca, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. d);

e) 67 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 maja, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. e);

f) 100 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 lipca, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. f).

SEKCJA 2

Wnioski o wydanie świadectw refundacji i ich wydawanie

Artykuł 33

1. W przypadku gdy łączna kwota o którą wystąpiono we wnioskach otrzymanych w odniesieniu do każdego z odnośnych okresów przekracza kwotę maksymalną o której mowa w art. 31 ust. 2, Komisja ustanawia współczynnik redukcji, stosowany do wszystkich wniosków złożonych przed odpowiednią datą o której mowa w art. 29, celem zapewnienia zgodności z maksymalną kwotą o której mowa w art. 31.

Komisja publikuje przedmiotowy współczynnik w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w terminie pięciu dni roboczych od daty o której mowa w art. 30.

2. Jeżeli Komisja ustanawia współczynnik redukcji, świadectwa są wydawane na wnioskowane kwoty, pomnożone przez 1 minus współczynnik redukcji określony w sposób wskazany w ust. 1 niniejszego artykułu lub w art. 34 ust. 3 lit. a).

Jednakże dla transzy o której mowa w art. 29 ust. 1 lit. f), wnioskodawcy mogą wycofać swoje wnioski w ciągu pięciu dni roboczych od opublikowania wartości współczynnika redukcji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 1 sierpnia o kwotach, na jakie opiewają wnioski o wydanie świadectw refundacji, które zostały wycofane zgodnie z ust. 2 akapit drugi.

Artykuł 34

1. Jeżeli po dacie zamknięcia składania wniosków o wydanie świadectw refundacji dla danej transzy, o której mowa w art. 29 ust. 1, nie opublikowano na mocy art. 33 ust. 1 współczynnika redukcji, podmioty gospodarcze mogą składać wnioski o wydanie świadectwa refundacji na dowolną pozostałą kwotę dostępną dla danej transzy, w odniesieniu do której nie składano jeszcze wniosków.

Wnioski należy składać najpóźniej do kolejnej daty zamknięcia ustanowionej w art. 29 ust. 1.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych w ciągu tygodnia w następny poniedziałek. Odpowiednie świadectwa mogą być wydawane od środy następującej po powiadomieniu Komisji, o ile Komisja nie wyda odmiennych instrukcji.

3. Jeżeli ogólna kwota, której dotyczą wnioski otrzymane w danym tygodniu składania wniosków, przewyższa kwotę dostępną, o której mowa w ust. 1, Komisja podejmuje jeden lub więcej z następujących środków:

a) stosuje współczynnik redukcji do wniosków o wydanie świadectw refundacji, złożonych w danym tygodniu składania wniosków, o których państwa członkowskie poinformowały Komisję i na które nie zostały jeszcze wydane świadectwa refundacji;

b) instruuje państwa członkowskie, aby te odrzucały wnioski złożone w danym tygodniu, o których nie powiadomiły jeszcze Komisji;

c) zawiesza przyjmowanie wniosków o wydanie świadectw refundacji.

4. Każde rozporządzenie przyjęte na mocy ust. 3 jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w ciągu trzech dni od otrzymania powiadomienia o złożonych wnioskach, o których mowa w ust. 2.

Artykuł 35

1. Świadectwa refundacji są ważne od daty wydania określonej w art. 22 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

2. Z zastrzeżeniem akapitu drugiego świadectwa refundacji zachowują ważność do ostatniego dnia piątego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek o wydanie świadectwa, lub do ostatniego dnia okresu budżetowego, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza.

Świadectwa refundacji, o których mowa w art. 36, zachowują ważność do ostatniego dnia piątego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek o wydanie świadectwa.

3. Jeżeli stawki refundacji zostały ustalone wcześniej zgodnie z art. 26, stawki te obowiązują do ostatniego dnia okresu ważności świadectwa.

Artykuł 36

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2298/2001 (¹³) stosuje się do wniosków o wydanie świadectw refundacji oraz świadectw refundacji wydanych dla wywozu towarów będących częścią międzynarodowych działań związanych z udzielaniem pomocy żywnościowej w rozumieniu art. 10 ust. 4 Porozumienia.

Artykuł 37

1. Do celów art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zastosowanie mają przepisy zawarte w ust. 2 do 11 niniejszego artykułu.

2. Od dnia 1 października każdego okresu budżetowego wnioski o wydanie świadectw w związku z zaproszeniem do składania ofert wydanym w kraju trzecim przywozu, ustalających refundacje wywozowe z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku, mogą być przygotowywane zgodnie z niniejszym artykułem poza okresami ustalonymi w art. 29 i 34, jeżeli suma kwot odnoszących się do pojedynczego zaproszenia do składania ofert, na które jeden lub więcej eksporterów złożyło jeden lub więcej wniosków o wydanie świadectw refundacji, i na które nie wydano jeszcze świadectw, nie przekracza 2 mln EUR.

Jednakże limit ten może zostać podniesiony do 4 mln EUR, jeżeli żaden ze współczynników redukcji opublikowanych od początku okresu budżetowego i o których mowa w art. 33 ust. 1 lub w art. 34 ust. 3 nie przekracza 50 %.

3. Kwota, na którą opiewają wnioski o wydanie świadectwa lub świadectw, nie może przekroczyć ilości podanej w zaproszeniu do składania ofert, pomnożonej przez odpowiednią(-e) stawkę(-i) refundacji, ustaloną(-e) z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku. Nie uwzględnia się marginesu błędu ani opcji przewidzianych w zaproszeniu do składania ofert.

4. Poza informacjami o których mowa w art. 47 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 376/2008, państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji informacje o kwotach, do których odnosi się każdy wniosek o wydanie świadectwa, oraz o dacie i godzinie złożenia każdego wniosku.

5. Jeżeli kwoty zgłoszone zgodnie z ust. 4, po dodaniu do kwot, w odniesieniu do których złożono już jeden lub więcej wniosków o wydanie świadectw w ramach tego samego zaproszenia do składania ofert, przekraczają obowiązujący limit o którym mowa w ust. 2, Komisja powiadamia państwa członkowskie w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania dodatkowych informacji o których mowa w ust. 4, iż danemu podmiotowi gospodarczemu nie można wydać świadectwa refundacji.

6. Komisja może zawiesić stosowanie ust. 2, jeżeli skumulowana suma kwot świadectw refundacji, które mogą zostać wydane zgodnie z art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, przekracza w jednym okresie budżetowym kwotę 4 mln EUR. Decyzje dotyczące zawieszania publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

7. W drodze odstępstwa od art. 35 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia świadectwa wydane zgodnie z art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 są ważne od daty wydania w rozumieniu art. 22 ust 2 rozporządzenia (WE) nr 376/2008. Świadectwa refundacji są ważne do końca ósmego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały wydane, lub do dnia 30 września, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza. Stawki ustalone wcześniej obowiązują do ostatniego dnia ważności świadectwa.

8. Jeżeli właściwy organ stwierdzi, że wykazano zgodnie z jego wymogami i zgodnie z art. 47 ust. 9 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 376/2008, że agencja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, unieważniła zamówienie z powodów niezależnych od zwycięskiego oferenta i niestanowiących przypadku siły wyższej, zwalnia zabezpieczenie w przypadkach, kiedy wcześniej ustalona stawka refundacji dla produktu podstawowego, odpowiadająca największej refundacji w porównaniu z innymi użytymi produktami podstawowymi, jest wyższa lub równa stawce refundacji obowiązującej w ostatnim dniu ważności świadectwa.

9. Jeżeli właściwy organ stwierdzi, że wykazano zgodnie z jego wymogami i zgodnie z art. 47 ust. 9 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 376/2008, że agencja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, zobowiązała zwycięskiego oferenta do przyjęcia zmian w zamówieniu z powodów niezależnych od tego oferenta i niestanowiących przypadku siły wyższej, może przedłużyć ważność świadectwa oraz okres, podczas którego ma zastosowanie wcześniej ustalona stawka refundacji, do dnia 30 września.

10. Jeżeli zwycięski oferent przedstawi dowód, zgodnie z art. 47 ust. 9 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 376/2008, że w zaproszeniu do składania ofert lub w zamówieniu udzielonym w wyniku rozstrzygnięcia przetargu przewidziany jest margines błędu lub opcja ponad 5 %, a agencja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, korzysta z tej klauzuli, obowiązek wywozu zostaje uznany za dopełniony, jeżeli ilość wywiezionych towarów jest maksymalnie 10 % mniejsza od ilości odpowiadającej kwocie, na jaką wydane zostało świadectwo.

Akapit pierwszy stosuje się pod warunkiem, że ustalona wcześniej stawka refundacji dla produktu podstawowego, odpowiadająca największej refundacji w porównaniu z innymi użytymi produktami podstawowymi, jest wyższa lub równa stawce refundacji obowiązującej w ostatnim dniu ważności świadectwa. W takich przypadkach stawka 95 %, o której mowa w art. 40 ust. 3 i 5 niniejszego rozporządzenia, zostaje zastąpiona stawką 90 %.

11. Do celów ust. 1 do 10 niniejszego artykułu termin 21 dni, określony w art. 47 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, zostaje wydłużony do 44 dni.

SEKCJA 3

Zabezpieczenia

Artykuł 38

1. Wydanie świadectwa refundacji zobowiązuje jego posiadacza do złożenia wniosku o refundacje równe kwocie, na jaką wydane zostało świadectwo, w odniesieniu do towarów wywożonych podczas okresu ważności świadectwa refundacji.

Celem zagwarantowania wywiązania się ze zobowiązania o którym mowa w akapicie pierwszym wnosi się zabezpieczenie o którym mowa w art. 23.

2. Zobowiązanie o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy niniejszego artykułu uznaje się za zobowiązanie pierwotne w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

Artykuł 39

1. Zobowiązanie pierwotne uważa się za wypełnione, jeżeli eksporter przekaże specjalny wniosek dotyczący towarów wywożonych w okresie ważności świadectwa refundacji zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 28 oraz w sekcji V załącznika VI.

2. W przypadku gdy specjalny wniosek nie jest zgłoszeniem wywozowym, musi on zostać złożony w terminie trzech miesięcy od daty wygaśnięcia ważności świadectwa refundacji, którego numer został podany w specjalnym wniosku, z wyjątkiem przypadku siły wyższej.

Jeżeli termin trzech miesięcy ustanowiony w akapicie pierwszym nie zostanie dotrzymany, zobowiązanie pierwotne nie może być uznane za dopełnione.

3. Dowód na dopełnienie zobowiązania pierwotnego zostaje dostarczony właściwemu organowi w postaci przedstawienia egzemplarza nr 1 świadectwa refundacji, właściwie oznaczonego zgodnie z art. 28 ust. 2. Dowód ten przedstawia się do końca dwunastego miesiąca następującego po końcu okresu ważności świadectwa refundacji.

Akapit pierwszy stosuje się mutatis mutandis do świadectw zarejestrowanych na mocy art. 24 ust. 2.

4. W drodze odstępstwa od art. 22 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85 zabezpieczenie przewidziane w art. 23 niniejszego rozporządzenia ulega przepadkowi proporcjonalnie do kwoty, w odniesieniu do której nie przedstawiono wymaganego dowodu przed upływem terminu określonego w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 40

1. Jeżeli na podstawie art. 33 ust. 2 lub art. 34 ust. 3 lit. a) stosowany jest współczynnik redukcji, część zabezpieczenia, równa kwocie wniesionego zabezpieczenia pomnożonej przez współczynnik redukcji, zostaje niezwłocznie zwolniona.

2. Jeżeli wnioskodawca wycofa swój wniosek o wydanie świadectwa, zgodnie z art. 33 ust. 2 akapit drugi, zwolnione zostaje 80 % pierwotnej kwoty zabezpieczenia.

3. Zabezpieczenie zostaje zwolnione w całości po złożeniu przez posiadacza świadectwa wniosku o refundację wynoszącą łącznie 95 % kwoty, na którą zostało wydane świadectwo.

4. Na wniosek posiadacza tytularnego państwo członkowskie może zwolnić zabezpieczenie w ratach, proporcjonalnie do kwot, w odniesieniu do których warunki określone w art. 39 ust. 1 i 3 zostały spełnione, jeżeli przedstawi on dowód, że złożył wniosek o kwotę równą przynajmniej 5 % kwoty wskazanej na świadectwie.

5. Jeżeli zostały złożone wnioski o refundację w odniesieniu do kwoty poniżej 95 % kwoty, na jaką świadectwo zostało wydane, część zabezpieczenia, równa 10 % różnicy między 95 % kwoty, na którą wydane zostało świadectwo, a kwotą rzeczywiście wykorzystanej refundacji, ulega przepadkowi.

6. Jeżeli kwota, w odniesieniu do której warunki o których mowa w art. 39 ust. 1 i 3 zostały spełnione, jest niższa niż 5 % kwoty wskazanej na świadectwie, całość zabezpieczenia ulega przepadkowi.

7. Jeżeli łączna kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi wynosi 100 EUR lub mniej dla danego świadectwa, państwo członkowskie zwalnia zabezpieczenie w całości.

Artykuł 41

1. Jeżeli świadectwo lub jego wyciąg zostają zwrócone organowi wydającemu w terminie odpowiadającym pierwszym dwóm trzecim jego okresu ważności, odpowiednia kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi zostaje zmniejszona o 40 %, przy czym dla potrzeb wyliczenia takiego okresu każda część dnia jest traktowana jako jeden cały dzień.

2. Jeżeli świadectwo lub jego wyciąg zostają zwrócone organowi wydającemu w czasie odpowiadającym ostatniej jednej trzeciej jego okresu ważności lub w ciągu miesiąca następującego po dacie jego wygaśnięcia, odpowiednia kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi zostaje zmniejszona o 25 %.

3. Przepisy ust. 1 i 2 mają zastosowanie tylko do świadectw i wyciągów ze świadectw zwróconych organom wydającym w czasie trwania okresu budżetowego, w odniesieniu do którego świadectwa te zostały wydane, pod warunkiem że zostaną zwrócone nie później niż dnia 31 sierpnia w tym okresie budżetowym.

ROZDZIAŁ IV

WYWÓZ NIEOBJĘTY ŚWIADECTWAMI

Artykuł 42

1. [1] Dla wywozu, w odniesieniu do którego wnioski złożone przez podmiot gospodarczy w roku budżetowym nie powodują wypłaty refundacji w kwocie wyższej niż 200 000 EUR, świadectwa nie są wymagane.

2. Dla dostaw o których mowa w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie, art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 43 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 świadectwa nie są wymagane.

3. Ustępy 1 i 2 stosuje się także do wywozu realizowanego przez podmioty, które posiadały świadectwo refundacji w danym okresie budżetowym lub posiadają takie świadectwo w dniu wywozu.

4. Ustępy 1, 2 i 3 mają zastosowanie tylko w państwie członkowskim, w którym podmiot ma swoją siedzibę.

Artykuł 43

1. [2] Dla każdego okresu budżetowego wywozy, o których mowa w art. 42 ust. 1, kwalifikują się do wypłaty refundacji w ramach limitu określonego rezerwą łączną w wysokości 80 mln EUR na każdy rok budżetowy.

2. Refundacje dla wywozów będących częścią międzynarodowych działań związanych z udzielaniem pomocy żywnościowej w rozumieniu art. 10 ust. 4 Porozumienia, oraz refundacje dla dostaw, o których mowa w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie, art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 43 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 nie są uwzględniane w określaniu poziomu wydatków w ramach rezerwy, o której mowa w ust. 1.

Artykuł 44

1. Ze względu na zobowiązania międzynarodowe Unii, Komisja może zawiesić stosowanie art. 43 ust. 1 do wywozów nieobjętych świadectwem refundacji na maksymalny okres 20 dni roboczych, jeżeli suma kwot, o których państwa członkowskie poinformowały Komisję zgodnie z art. 53, osiąga 30 mln EUR.

2. W okolicznościach określonych w ust. 1 Komisja może, zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1216/2009, zawiesić stosowanie art. 43 ust. 1 niniejszego rozporządzenia do wywozu nieobjętego świadectwem refundacji na okres przekraczający 20 dni roboczych.

ROZDZIAŁ V

OBOWIĄZKI EKSPORTERA

Artykuł 45

1. Jeżeli towary mają zostać wywiezione, zainteresowana strona deklaruje ilości produktów podstawowych, produktów otrzymanych w wyniku przetworzenia produktów podstawowych albo produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, które zostały rzeczywiście użyte, w rozumieniu art. 10, do wytworzenia tych towarów, w odniesieniu do których ubiegała się będzie o refundację, albo w inny sposób odwołuje się do tego składu, jeżeli został on określony zgodnie z art. 10 ust. 4.

2. Jeżeli towary zostały użyte do wytworzenia towarów, które mają zostać wywiezione, deklaracja zainteresowanej strony zawiera ilość rzeczywiście użytych towarów oraz charakter i ilość każdego z produktów podstawowych, produktów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów podstawowych lub produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, z których uzyskano towary.

Zainteresowana strona na poparcie swej deklaracji zobowiązana jest dostarczyć właściwym organom wszystkie dokumenty i informacje, jakie te organy uznają za stosowne. Dokumenty i informacje, o których mowa, mogą być przechowywane i składane w formie elektronicznej.

Właściwe organy sprawdzają prawidłowość deklaracji za pomocą odpowiednich środków.

3. Na wniosek właściwych organów państwa członkowskiego, na którego terytorium przeprowadzane są formalności celne związane z wywozem, właściwe organy pozostałych państw członkowskich przekazują im bezpośrednio wszystkie informacje, które są w stanie uzyskać, aby umożliwić sprawdzenie deklaracji sporządzonej przez zainteresowaną stronę.

Artykuł 46

W drodze odstępstwa od art. 45 oraz po konsultacji z właściwymi organami deklarację użytych produktów lub towarów można zastąpić zbiorczą deklaracją ilości użytych produktów albo odniesieniem do deklaracji dotyczącej tych ilości, jeżeli zostały one już określone na mocy art. 10 ust. 4 oraz pod warunkiem, że producent przekazuje do dyspozycji organów wszelkie informacje konieczne do sprawdzenia deklaracji.

Artykuł 47

1. Eksporter, który nie złoży deklaracji o której mowa w art. 46 albo nie dostarczy zadowalających informacji na poparcie swej deklaracji, nie jest uprawniony do refundacji.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli dane towary te są wymienione w kolumnach 1 i 2 załącznika IV, można przyznać refundację na wyraźny wniosek zainteresowanej strony. Rodzaj i ilość produktów podstawowych uwzględnionych do obliczenia takiej refundacji określa się na postawie analizy wywożonych towarów oraz zgodnie z tabelą w załączniku IV. Właściwy organ podejmuje decyzję o warunkach, zgodnie z którymi należy przeprowadzić analizę, oraz o informacjach, jakie należy dostarczyć na poparcie wniosku.

3. Koszt takiej analizy ponosi eksporter.

Artykuł 48

1. Artykuł 45 nie ma zastosowania do ilości produktów rolnych określonych zgodnie z załącznikiem III, z wyjątkiem:

a) ilości produktów o których mowa w art. 45 ust. 1 wywożonych w postaci towarów uzyskanych częściowo z produktów, odnośnie do których wypłata refundacji wywozowej objęta jest rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007, a częściowo z innych produktów, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 11 ust. 2;

b) ilości jaj i produktów jajecznych wywożonych w postaci ciasta makaronowego objętego kodem CN 1902 11 00;

c) ilości suchej masy świeżego ciasta makaronowego, o których mowa w art. 11 ust. 1 akapit drugi;

d) charakteru produktów podstawowych rzeczywiście użytych do wytworzenia D-sorbitu (sorbitolu) objętego kodami CN 2905 44 i 3824 60 oraz, w razie konieczności, proporcji D-sorbitu (sorbitolu) uzyskanego z produktów skrobiowych i sacharozy;

e) ilości kazeiny wywożonej w postaci towarów objętych kodem CN 3501 90 90;

f) stopnia Plato piwa wytworzonego ze słodu objętego kodem CN 2202 90 10;

g) ilości jęczmienia niebrowarnego zaakceptowanych przez właściwe organy.

Opis towarów podany w zgłoszeniu wywozowym i wniosku o przyznanie refundacji odnośnie do towarów wymienionych w załączniku III uwzględnia nazewnictwo podane w tym załączniku.

2. W przypadku analizy towarów do celów art. 45, 46, 47 lub ust. 1 lub 3 niniejszego artykułu stosuje się metody analizy określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 904/2008 (¹⁴) lub, w razie ich braku, metody określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 900/2008 (¹⁵) lub, w razie ich braku, metody mające zastosowanie w odniesieniu do klasyfikacji Wspólnej Taryfy Celnej towarów podobnych, które są przywożone do Unii.

3. Na dokumencie poświadczającym wywóz wyszczególnia się ilości towarów wywożonych oraz ilości produktów o których mowa w art. 45 ust. 1 lub zamieszcza się odniesienie do składu określonego zgodnie z art. 10 ust. 4. Jednakże w przypadku zastosowania art. 47 ust. 2, te drugie ilości zastępuje się ilościami produktów podstawowych wymienionych w kolumnie 4 załącznika IV, odpowiednio do wyników analizy wywożonych towarów.

4. Aby refundacja dla towarów objętych kodami CN 0403 10 51 do 0403 10 99, 0403 90 71 do 0403 90 99, 0405 20 10, 0405 20 30, 2105 00 99, 3502 11 90 oraz 3502 19 90 została udzielona, towary te spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i rozporządzenia (WE) nr 853/2004, w tym wymóg przygotowania ich w zatwierdzonym zakładzie i ich zgodności z wymaganiami znaku jakości zdrowotnej, wymienionymi w sekcji I załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

5. Do celów art. 45 i 46 każde państwo członkowskie informuje Komisję o kontrolach przeprowadzanych na swoim terytorium odnośnie do różnych rodzajów wywożonych towarów. Komisja informuje o tym pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 49

1. Na mocy art. 45 i 46 niniejszego rozporządzenia oraz wykonując art. 12 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 dla towarów zawierających zboża, ryż, mleko i przetwory mleczne lub jaja, o których mowa w art. 162 ust. 1 lit. a) ppkt (i), (ii), (v) i (vii) oraz w art. 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zainteresowana strona przedstawia deklarację, że żaden ze składników nie został przywieziony z krajów trzecich, lub specyfikację ilości dla towarów przywiezionych z krajów trzecich.

2. W przypadku złożenia wniosku o ustalenie ilości zgodnie z art. 10 ust. 4, właściwy organ może zaakceptować deklarację przedstawioną przez zainteresowaną stronę, potwierdzającą, że zboża, ryż, przetwory mleczne i produkty jajeczne o których mowa w ust. 1, które zostały przywiezione z krajów trzecich, nie będą użyte.

3. W przypadku złożenia wniosku o określenie ilości zgodnie z art. 11 ust. 1 lub zgodnie z art. 47 ust. 2, właściwy organ może zaakceptować deklarację przedstawioną przez zainteresowaną stronę, potwierdzającą, że zboża, ryż, przetwory mleczne i produkty jajeczne określone w ust. 1, które zostały przywiezione z krajów trzecich, nie będą użyte.

4. Właściwe organy sprawdzają deklaracje o których mowa w ust. 1, 2 i 3 za pomocą wszelkich stosownych środków.

ROZDZIAŁ VI

WYPŁATA REFUNDACJI

Artykuł 50

1. W przypadku towarów wywiezionych między dniem 1 października a dniem 15 października każdego roku refundacja nie jest wypłacana przed 16 października.

W przypadku towarów wywiezionych na podstawie świadectwa refundacji wydanego na dany okres budżetowy, oraz jeżeli Komisja uzna, że występuje niebezpieczeństwo niewypełnienia przez Unię jej zobowiązań międzynarodowych, wypłaty refundacji zaplanowane po zakończeniu tego okresu nie są realizowane przed dniem 16 października. W takim przypadku termin określony w art. 46 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 może zostać czasowo wydłużony do trzech miesięcy i 15 dni w drodze rozporządzenia publikowanego przed dniem 20 września w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Dla towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia i w drodze odstępstwa od art. 24 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 kwotę określoną w art. 24 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 612/2009 stosuje się niezależnie od kraju lub terytorium przeznaczenia, do którego towary są wywożone:

a) w przypadku towarów, które są pakowane z przeznaczeniem do sprzedaży detalicznej konsumentom w bezpośrednich opakowaniach, których zawartość netto nie przekracza 2,5 kg lub w pojemnikach zawierających nie więcej niż 2 litry, zaopatrzonych w etykietowanie w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁶), określające importera w kraju przeznaczenia lub sporządzone w języku urzędowym kraju przeznaczenia lub w języku łatwo zrozumiałym w tym kraju;

b) w przypadkach, w których konkretny eksporter w okresie dwóch lat poprzedzających datę złożenia wniosku o zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, przynajmniej 12 razy wywozi towary o zawartości nie więcej niż 90 % masy dowolnego poszczególnego produktu podstawowego, względem którego refundacja podlega wypłacie, posiadające ten sam ośmiocyfrowy kod CN i tego samego odbiorcę lub odbiorców.

3. W przypadkach przewidzianych w ust. 2 państwo członkowskie może, na wniosek, udzielić formalnego zezwolenia zwalniającego danego eksportera z obowiązku przedstawienia dokumentów wymaganych na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, innych niż dokument przewozowy.

Zezwolenie, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest ważne, o ile nie zostanie cofnięte, przez okres nie dłuższy niż dwa lata i jest odnawialne. Państwa członkowskie mogą cofnąć zezwolenie, według własnego uznania, i w szczególności wycofują je bezzwłocznie, kiedy mają zasadne podstawy, aby podejrzewać, że eksporter nie przestrzegał warunków konkretnego zezwolenia.

Zwolnienia udzielone zgodnie z akapitem pierwszym uznaje się za czynniki ryzyka, które muszą być uwzględnione dla celów art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 485/2008 (¹⁷).

Eksporterzy korzystający ze zwolnienia podają numer zezwolenia na jednolitym dokumencie administracyjnym i na specjalnym wniosku o wypłatę, o którym mowa w art. 28 niniejszego rozporządzenia.

4. W drodze odstępstwa od ust. 3, w przypadkach przewidzianych w ust. 2 lit. b), państwa członkowskie mogą zwolnić danego eksportera z obowiązku przedstawienia dokumentów przewozowych dla wszystkich wywozów objętych zezwoleniem, jeżeli od danego eksportera wymaga się, aby przedstawił dokumenty przewozowe w odniesieniu do co najmniej 10 % liczby takich zgłoszeń wywozowych lub jednego rocznie, w zależności od tego, która z tych liczb jest większa, które to dokumenty są wybierane przez państwa członkowskie przy zastosowaniu kryteriów ustanowionych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1276/2008 (¹⁸).

5. W przypadku towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, jeżeli zgłoszenie wywozowe zostało przyjęte nie później niż dnia 30 września 2007 r. i względem których eksporter nie jest w stanie dostarczyć dowodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, towary uznaje się za przywiezione do kraju trzeciego na podstawie przedstawienia kopii dokumentu przewozowego oraz jednego z dokumentów wymienionych w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 lub dokumentu bankowego wydanego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę w Unii, który zaświadcza, że zapłata za wywóz została dokonana na konto eksportera otwarte u tego pośrednika, lub dowodu zapłaty.

6. Do celów stosowania art. 27 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 państwa członkowskie biorą pod uwagę przepisy ust. 5.

ROZDZIAŁ VII

OBOWIĄZEK INFORMOWANIA

Artykuł 51

1. Państwa członkowskie informują Komisję, do dziesiątego dnia każdego miesiąca, o:

a) kwotach, wyrażonych w EUR, na jakie opiewały świadectwa refundacji zwrócone w poprzednim miesiącu, zgodnie z art. 41 ust. 1 i 2;

b) kwotach, wyrażonych w EUR, względem których ustalono w poprzednim miesiącu, że zobowiązania pierwotne o których mowa w art. 38 nie zostały spełnione;

c) świadectwach refundacji, wyrażonych w EUR, wydanych w poprzednim miesiącu, o których mowa w art. 36;

d) świadectwach refundacji, wyrażonych w EUR, wydanych w poprzednim miesiącu zgodnie z art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

Kwoty wymienione w lit. b) pierwszego akapitu są różnicowane przez wskazanie okresu budżetowego, do którego odnoszą się świadectwa refundacji.

2. Co roku przed dniem 1 listopada państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznej kwocie, wyrażonej w EUR, przypisanej przed dniem 1 października tego roku do świadectw refundacji wydanych w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września poprzedniego roku kalendarzowego.

Artykuł 52

1. Najpóźniej do końca miesiąca następującego po każdym miesiącu roku kalendarzowego, państwa członkowskie przekazują Komisji, za pośrednictwem zabezpieczonego sieciowego Systemu Wymiany Danych (DEX), informacje statystyczne dotyczące towarów objętych niniejszym rozporządzeniem, dla których przyznane zostały w poprzednim miesiącu refundacje wywozowe, w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN, obejmujące:

a) ilości takich towarów wyrażone w tonach lub innych podanych jednostkach miary;

b) kwoty, wyrażone w EUR, refundacji wywozowych przyznanych w poprzednim miesiącu dla wszystkich podstawowych produktów rolnych, których to dotyczy;

c) ilości, wyrażone w tonach, każdego z podstawowych produktów rolnych, dla których przyznano refundacje.

2. Przed 31 grudnia każdego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznych kwotach refundacji, wyrażonych w EUR, które zostały rzeczywiście przyznane w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września tego roku w odniesieniu do towarów wywiezionych w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września poprzedniego roku oraz w każdym poprzednim okresie budżetowym, o którym jeszcze nie informowano, z wyszczególnieniem tych okresów.

3. Do celów ust. 1 i ust. 2 przyznane refundacje obejmują zaliczki.

4. Przed 31 grudnia każdego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznych kwotach, wyrażonych w EUR, zwrotów bezpodstawnie wypłaconych refundacji, odzyskanych w okresie budżetowym kończącym się 30 września tego roku, z wyszczególnieniem danego okresu lub okresów budżetowych.

Artykuł 53

Państwa członkowskie informują Komisję, nie później niż piątego dnia każdego miesiąca, o kwotach refundacji przyznanych na podstawie art. 43 ust. 1 od szesnastego do ostatniego dnia poprzedniego miesiąca, i nie później niż dwudziestego dnia każdego miesiąca o kwotach refundacji przyznanych na podstawie art. 43 ust. 1 od pierwszego do piętnastego dnia tego miesiąca. Jeżeli to właściwe, państwa członkowskie informują Komisję o nieprzyznaniu żadnych refundacji w tych dniach.

Artykuł 53a

[3] 1. W przypadku gdy refundacja mająca zastosowanie do wszystkich produktów podstawowych, o których mowa w załączniku I, została zawieszona, nie została ustalona lub wynosi zero w jednym z okresów, o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. a)–f), przewidziany w art. 30 i art. 34 ust. 2 obowiązek państw członkowskich w zakresie powiadamiania w odniesieniu do tego okresu jest zawieszony.

2. W przypadku gdy w okresach, o których mowa w art. 51 ust. 1 lit. c) i d), nie wydano żadnych świadectw refundacji, obowiązek państwa członkowskiego w zakresie powiadamiania przewidzianego w art. 51 ust. 1 lit. c) i d) jest zawieszony.

3. W przypadku gdy nie przyznano żadnych kwot, obowiązki państw członkowskich w zakresie powiadamiania przewidziane w art. 51 ust. 1 lit. a) i b), art. 51 ust. 2, art. 52 i art. 53 zdanie pierwsze oraz obowiązek poinformowania, że nie przyznano żadnych refundacji, przewidziany w art. 53 zdanie drugie, są zawieszone.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 54

Rozporządzenie (WE) nr 1043/2005 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 55

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie drugiego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wniosków złożonych od dnia 8 lipca 2010 r. dotyczących świadectw do wykorzystania od dnia 1 października 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 czerwca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1216/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiające zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych (¹), w szczególności jego art. 8 ust. 3 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3348/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ponieważ konieczne są dalsze zmiany, właściwe jest jego zastąpienie.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (³) stanowi, że w zakresie wymaganym dla umożliwienia wywozu niektórych produktów rolnych w postaci niektórych towarów przetworzonych niewymienionych w załączniku I do Traktatu w oparciu o notowania cenowe lub ceny osiągane przez te produkty na rynkach światowych, różnica między takimi notowaniami lub cenami a cenami w Unii może zostać pokryta refundacją wywozową. Przyznawanie refundacji dla wszystkich produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu powinno zatem podlegać wspólnym regułom.

(3) W celu zapewnienia jednolitego stosowania rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 w zakresie przyznawania refundacji wywozowych, refundacje takie nie powinny być przyznawane dla towarów pochodzących z krajów trzecich i użytych przy wytwarzaniu wywożonych towarów, jeżeli były one w swobodnym obrocie w Unii.

(4) Refundacje wywozowe powinny być wypłacane za towary uzyskiwane bezpośrednio z produktów podstawowych, z produktów uzyskiwanych wskutek przetwarzania produktów podstawowych oraz z produktów zaliczonych do jednej z tych kategorii. Powinna zostać określona metoda ustalania kwoty refundacji wywozowej w każdym z powyższych przypadków.

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 612/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (⁴) oraz rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (⁵) mają zastosowanie do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. Należy zatem wyjaśnić, w jaki sposób należy stosować niektóre przepisy tych rozporządzeń.

(6) Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1670/2006 z dnia 10 listopada 2006 r. ustanawiającym niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 w zakresie ustalania i udzielania dostosowanych refundacji w odniesieniu do zbóż wywożonych w postaci niektórych napojów spirytusowych (⁶), stawką refundacji wywozowej jest stawka obowiązująca w dniu, w którym zboża zostają umieszczone pod kontrolą celną w celu wytwarzania napojów spirytusowych. Umieszczenie zbóż pod kontrolą celną w celu wytwarzania napojów spirytusowych o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1670/2006 powinno być zatem uznane, dla potrzeb przyznawania refundacji wywozowych, za równoważne z wywozem.

(7) Napoje spirytusowe są uważane za mniej wrażliwe niż inne towary na wahania cen produktów rolnych użytych do ich wytwarzania. Jednakże Protokół 19 Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy przyjąć niezbędne środki, aby ułatwić użycie zbóż z Unii do wytwarzania napojów spirytusowych otrzymywanych ze zbóż.

(8) Wywóz wielu towarów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa w jasno określonych warunkach technicznych, odznaczających się stałymi cechami charakterystycznymi i jakością, odbywa się według stałego schematu. Dla uproszczenia formalności wywozowych należy przyjąć dla takich towarów procedurę uproszczoną, według której producent przekazuje właściwym organom informacje uważane przez nie za konieczne i dotyczące warunków wytwarzania towarów. W przypadku rejestracji przez właściwe organy ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych do produkcji towarów wywożonych należy wprowadzić wymóg corocznego potwierdzania takiej rejestracji w celu zmniejszenia ryzyka związanego z brakiem informacji o zmianach w tych ilościach.

(9) Wiele produktów rolnych podlega naturalnym i sezonowym zmianom. Dlatego zawartość produktów rolnych w wywożonych towarach może się różnić. Kwotę refundacji należy zatem ustalać na podstawie ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych do wytworzenia wywożonych towarów. Niemniej jednak, w przypadku niektórych towarów o prostym i stosunkowo stałym składzie, dla uproszczenia procedur administracyjnych kwotę refundacji należy ustalić na podstawie stałych ilości produktów rolnych.

(10) W celu zakwalifikowania do refundacji użyte produkty rolne, w szczególności towary wytworzone z takich produktów, muszą zostać wywiezione. Wszelkie wyjątki od tej zasady należy dopuszczać w bardzo ograniczonym zakresie. W trakcie procesu wytwarzania towarów producenci mogą jednak ponieść straty surowców, za które zapłacono ceny unijne, podczas gdy straty producentów prowadzących działalność gospodarczą poza Unią ograniczone są cenami na rynkach światowych. Ponadto, w trakcie procesu wytwarzania niektórych towarów otrzymywane są pewne produkty uboczne, których wartość znacząco różni się od wartości głównych produktów. W niektórych przypadkach te produkty uboczne mogą być użyte jedynie jako pasza. Konieczne jest zatem ustanowienie wspólnych reguł ustalania pojęcia ilości produktów rzeczywiście użytych w procesie wytwarzania wywożonych towarów.

(11) Do celów art. 8 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1216/2009 należy zapewnić przyznawanie refundacji dla produktów podstawowych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I dla takiego samego okresu, jak w przypadku refundacji dla produktów rolnych wywożonych w nieprzetworzonym stanie. Należy jednak przewidzieć również możliwość odstępstwa od tej reguły w warunkach zakłóceń rynkowych, które należy określić zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1216/2009.

(12) Przy ustalaniu stawki refundacji na produkty podstawowe lub produkty zaliczone do danej kategorii należy uwzględnić pomoc oraz inne środki o podobnym skutku, stosowane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1234/2007.

(13) Skrobię ziemniaczaną należy zaliczyć do skrobi kukurydzianej w celu określenia refundacji wywozowych. Należy jednak umożliwić ustalenie szczególnej stawki refundacji dla skrobi ziemniaczanej w sytuacjach rynkowych, gdy jej cena jest znacznie niższa niż cena skrobi kukurydzianej.

(14) Zgodnie z art. 162 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 refundacje przyznane na wywóz produktów rolnych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu nie mogą przewyższać refundacji należnych w przypadku wywozu tych produktów w nieprzetworzonym stanie. Należy to uwzględnić przy ustalaniu stawek refundacji i tworzeniu reguł zaliczania produktów do poszczególnych kategorii.

(15) Niektóre towary o podobnych cechach mogą być uzyskiwane różnymi technikami i z różnych materiałów podstawowych. Eksporterów należy objąć wymogiem określania rodzaju materiałów podstawowych i składania pewnych deklaracji odnośnie do procesu wytwarzania, o ile informacje takie są niezbędne do określenia uprawnienia do otrzymania refundacji lub odpowiedniej stawki refundacji.

(16) Przy obliczaniu ilości rzeczywiście użytych produktów rolnych właściwe jest uwzględnienie zawartości suchej masy w przypadku skrobi oraz niektórych syropów glukozowych i syropów z maltodekstryny.

(17) Jeżeli wymaga tego sytuacja w handlu światowym, konkretne wymogi danego rynku lub międzynarodowe umowy handlowe, powinno być możliwe różnicowanie refundacji dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, w zależności od miejsca przeznaczenia tych produktów.

(18) Mając na względzie zarządzanie kwotami refundacji, które mogą być przyznawane w ciągu roku budżetowego dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, należy zezwolić na ustalanie różnych stawek dla wywozu, z wcześniejszym ustaleniem stawki refundacji na podstawie sytuacji na rynku unijnym oraz na rynkach światowych, lub bez takiego ustalenia.

(19) Zobowiązania międzynarodowe podjęte przez Unię ograniczają wysokość refundacji, które mogą zostać przyznane w danym roku budżetowym. Należy umożliwić wywóz towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu na wcześniej ustalonych warunkach. W szczególności należy umożliwić podmiotom gospodarczym uzyskanie zapewnienia, że taki wywóz kwalifikuje się do refundacji zgodnej z zobowiązaniami Unii. W przypadku braku możliwości udzielenia takiego zapewnienia, eksporterzy powinni otrzymać taką informację z wystarczającym wyprzedzeniem. Wydawanie świadectw refundacji umożliwia śledzenie losów wniosków o refundację i gwarantuje ich posiadaczom, że będą mogli korzystać z refundacji do kwoty, na którą świadectwo zostało wydane, o ile spełnią pozostałe warunki dotyczące refundacji określone zasadami unijnymi.

(20) Należy określić środki zarządzania dla systemu świadectw refundacji. W szczególności należy wprowadzić przepis dotyczący współczynnika redukcji stosowanego w sytuacjach, kiedy wnioski o refundację przewyższają dostępne kwoty. W niektórych okolicznościach należy wprowadzić przepis dotyczący zawieszania wydawania świadectw refundacji.

(21) Świadectwa refundacji zapewniają zgodność z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. Umożliwiają one także wcześniejsze ustalenie refundacji, która może zostać udzielona na produkty rolne używane do wytwarzania towarów wywożonych do krajów trzecich. Cel ten różni się pod niektórymi względami od celów pozwoleń na wywóz wydawanych na produkty podstawowe wywożone w stanie nieprzetworzonym, które są przedmiotem zobowiązań międzynarodowych dotyczących ograniczeń ilościowych. Konieczne jest zatem określenie, które z przepisów ogólnych obowiązujących w odniesieniu do pozwoleń i świadectw w zakresie produktów rolnych, ustanowionych obecnie w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (⁷), nie powinny mieć zastosowania do świadectw refundacji.

(22) W większości przypadków stawki refundacji są ustalane lub zmieniane w czwartki. Konieczne jest zmniejszenie ryzyka, że wnioski o wcześniejsze ustalenie stawki będą składane w celach spekulacyjnych. Jeżeli zatem wniosek o wcześniejsze ustalenie stawki składany jest w czwartek, wniosek ten powinien być traktowany tak, jakby został złożony w następnym dniu roboczym.

(23) W celu ułatwienia państwom członkowskim posługiwania się systemem refundacji wywozowych stawki refundacji dla różnych produktów podstawowych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I należy ustalać wcześniej i w tym samym czasie.

(24) Wnioski o wydanie świadectwa mogą opiewać na kwoty wyższe niż te, które mogą zostać przyznane. W związku z tym rok budżetowy należy podzielić na okresy, aby świadectwa były dostępne zarówno dla podmiotów gospodarczych, które dokonują wywozu pod koniec roku budżetowego, jak i dla tych, które realizują wywóz na początku roku budżetowego. W stosownych przypadkach należy stosować współczynnik redukcji w odniesieniu do wszystkich kwot wnioskowanych w danym okresie.

(25) W przypadku gdy całkowita kwota refundacji, o które złożono wnioski w ramach pojedynczej transzy jest niższa niż kwota dostępna dla tej transzy, podmiotom należy zezwolić na składanie w trybie cotygodniowym wniosków o wydanie świadectwa refundacji na pozostałą kwotę dostępną dla danej transzy.

(26) Należy określić, w jaki sposób niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 376/2008 odnoszące się do świadectw, ustalających wcześniej refundację wywozową, co do których składany jest wniosek w związku z zaproszeniem do składania ofert wydanym w kraju trzecim przywozu, powinny być stosowane odnośnie do świadectw refundacji.

(27) Należy ustanowić warunki zwalniania zabezpieczeń wnoszonych w odniesieniu do świadectw refundacji. Warunki te powinny obejmować obowiązki uznane za zasadnicze, w stosunku do których wniesione jest zabezpieczenie, oraz dowody, które należy przedstawić, aby wykazać wypełnienie tych obowiązków.

(28) Większość eksporterów otrzymuje tytułem refundacji mniej niż 100 000 EUR rocznie. Ogólnie wywóz ten ma niewielkie znaczenie dla gospodarki i stanowi jedynie niewielką część łącznej kwoty refundacji przyznawanych dla produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich przypadkach należy zatem umożliwić zwolnienie małych eksporterów z wymogu przedstawiania świadectwa. Celem uproszczenia należy im zezwolić na wykorzystanie w pewnych okolicznościach świadectw refundacji bez utraty statusu małego eksportera. W celu zapobiegania nadużyciom należy jednak ograniczyć stosowanie tego zwolnienia do państwa członkowskiego, w którym mały eksporter ma swoją siedzibę.

(29) Należy ustalić warunki w odniesieniu do monitorowania, oparte na zasadzie, że eksporter powinien deklarować właściwym organom, przy każdym wywozie towarów, ilości produktów użytych do wytworzenia wywożonych towarów. Właściwe organy powinny podjąć wszelkie środki, jakie uznają za niezbędne, w celu sprawdzania prawidłowości takich deklaracji.

(30) Organy odpowiedzialne za sprawdzenie deklaracji eksportera mogą nie dysponować wystarczającymi dowodami, umożliwiającymi im uznanie deklaracji w sprawie użytych ilości, nawet jeżeli dowody te opierają się na analizie chemicznej. Sytuacje takie mogą w szczególności mieć miejsce, kiedy wywożone towary są wytwarzane w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie wywozu. W związku z powyższym właściwe organy państwa członkowskiego wywozu powinny, w razie potrzeby, mieć możliwość uzyskania bezpośrednio od właściwych organów pozostałych państw członkowskich wszystkich informacji, które te organy będą w stanie uzyskać odnośnie do warunków wytwarzania towarów.

(31) W porozumieniu z właściwymi organami państwa członkowskiego, w którym wytwarzane są towary, podmiotom gospodarczym należy zezwolić na składanie uproszczonej deklaracji użytych produktów, w formie zsumowanych ilości tych produktów, pod warunkiem że przechowują oni szczegółowy rejestr zużytych produktów i udostępniają go wspomnianym organom.

(32) Eksporter nie zawsze może znać dokładne ilości użytych produktów rolnych, w odniesieniu do których może wnioskować o refundację, w szczególności, jeżeli nie jest producentem. Dlatego też nie zawsze może takie ilości zadeklarować. W związku z tym zachodzi konieczność zapewnienia alternatywnej metody obliczania refundacji, o którą może wnioskować zainteresowana osoba, ograniczonej do niektórych towarów i opartej na analizie chemicznej tych towarów oraz wykorzystującej sporządzoną w tym celu tabelę.

(33) Zgodnie z art. 28 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 nie udziela się refundacji w odniesieniu do produktów, których jakość handlowa nie jest należyta i uczciwa w dniu przyjęcia zgłoszenia wywozowego. Aby dopilnować, że zasada ta jest jednolicie stosowana, należy wyjaśnić, że aby otrzymać refundację na niektóre produkty pochodzenia zwierzęcego objęte rozporządzeniem (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁸) oraz rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁹), a także włączone do załącznika II do niniejszego rozporządzenia, te produkty pochodzenia zwierzęcego powinny być przygotowane zgodnie z wymogami tych rozporządzeń i opatrzone wymaganym znakiem jakości zdrowotnej.

(34) Zasadnicze znaczenie ma umożliwienie Komisji skutecznego monitorowania wszelkich przyjmowanych środków dotyczących przyznawanych refundacji wywozowych. W związku z tym właściwe organy państw członkowskich powinny przekazywać Komisji pewne informacje statystyczne. Należy określić format i zakres przekazywanych informacji.

(35) Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 4 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 składniki, inne niż produkty cukrownicze, o których mowa w art. 162 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) oraz w art. 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, w odniesieniu do których przyznano refundację wywozową, muszą być pochodzenia unijnego. Należy zatem ustanowić środki zapewniające przestrzeganie tego wymogu.

(36) Liczba wniosków, w odniesieniu do których udziela się refundacji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, jest wysoka. Większość towarów, dla których składane są te wnioski, jest wytwarzana w jasno określonych warunkach technicznych, odznacza się stałymi cechami charakterystycznymi i jakością, jest wywożona według stałego schematu i posiada wzory produkcji, które zostały zarejestrowane i zatwierdzone przez właściwe organy. W świetle wymienionych szczególnych okoliczności i w celu uproszczenia pracy administracyjnej związanej z przyznawaniem refundacji wywozowych na mocy niniejszego rozporządzenia, należy dać państwom członkowskim większą elastyczność w stosowaniu art. 24 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, w tym zakresie, w jakim odnosi się on do wartości maksymalnych, poniżej których państwa członkowskie mogą zwolnić podmioty gospodarcze z obowiązku przedstawienia innych dowodów niż dokument transportowy.

(37) Właściwe jest zapewnienie w całej Unii jednolitego stosowania przepisów dotyczących przyznawania refundacji dla towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W tym celu każde państwo członkowskie powinno informować Komisję o ustaleniach w zakresie monitorowania stosowanych na jego terytorium w odniesieniu do różnych rodzajów wywożonych towarów.

(38) Należy zapewnić wystarczającą ilość czasu na przejście od ustaleń administracyjnych dotyczących świadectw refundacji wydawanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 do ustaleń administracyjnych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno się zatem stosować do wniosków o wydanie świadectw refundacji złożonych od początkowej daty pierwszego okresu składania wniosków w okresie budżetowym w 2011 r. oraz powinno wejść w życie w tej dacie.

(39) Środki przyjęte w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. horyzontalnych zagadnień dotyczących handlu przetworzonymi produktami rolnymi nieobjętymi załącznikiem I do Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 1216/2009 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych ustanowionego na mocy rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Ma ono zastosowanie do wywozu produktów podstawowych, produktów otrzymanych w wyniku przetwarzania produktów podstawowych, lub produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia, kiedy produkty te są wywożone w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, ale są wyszczególnione w częściach I do V załącznika XX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

2. Refundacja wywozowa, o której mowa w ust. 1 nie jest przyznawana w odniesieniu do towarów wprowadzanych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 29 Traktatu, a następnie ponownie wywożonych.

Nie przyznaje się refundacji w odniesieniu do takich towarów, jeżeli są one wywożone po przetworzeniu, lub w przypadku gdy stanowią składnik innych towarów.

3. Z wyjątkiem zbóż, refundacji nie przyznaje się dla produktów używanych do wytwarzania alkoholu zawartego w napojach spirytusowych, o których mowa w załączniku II i objętych kodem CN 2208.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „okres budżetowy” oznacza okres od dnia 1 października danego roku do dnia 30 września następnego roku;

b) „rok budżetowy” oznacza okres od dnia 16 października danego roku do dnia 15 października następnego roku;

c) „produkty podstawowe” oznaczają produkty wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

d) „składniki” oznaczają produkty podstawowe, produkty otrzymane w wyniku przetwarzania produktów podstawowych lub produkty zaliczone do jednej z tych dwóch kategorii, używane do wytwarzania towarów i wymienione w art. 162 ust. 1 lit. a) ppkt (i), (ii), (iii), (v) i (vii) oraz w art. 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

e) „towary” oznaczają produkty nieobjęte załącznikiem I do Traktatu, ale wymienione w część I do V załącznika XX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

f) „Porozumienie” oznacza Porozumienie w sprawie rolnictwa, zawarte podczas wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej;

g) „pomoc żywnościowa” oznacza działania związane z udzielaniem pomocy żywnościowej, spełniające warunki ustanowione w art. 10 ust. 4 Porozumienia;

h) „pozostałości” oznaczają produkty procesu wytwarzania, o składzie wyraźnie różnym od składu rzeczywiście wywożonych towarów, i które nie mogą być wprowadzane do obrotu;

i) „produkty uboczne” oznaczają produkty lub towary uzyskane podczas procesu wytwarzania, o składzie lub cechach charakterystycznych różnych od rzeczywiście wywożonych towarów, i które mogą być wprowadzane do obrotu;

j) „straty” oznaczają ilości produktów lub towarów uzyskanych w wyniku procesu wytwarzania, począwszy od etapu, na którym w procesie wytwarzania użyto produktów rolnych w stanie nieprzetworzonym, inne niż towary, które są rzeczywiście wywożone, inne niż pozostałości oraz produkty uboczne, i które nie mogą być wprowadzane do obrotu.

2. Do celów ust. 1 lit. h), i) oraz j) produkty uzyskane podczas procesu wytwarzania, o składzie wyraźnie różnym od towarów rzeczywiście wywożonych, sprzedawane za opłatą pokrywającą wyłącznie koszty poniesione w związku z ich zbytem, nie są uznawane za wprowadzone do obrotu.

Do celów ust. 1 lit. j) produkty lub towary uzyskane podczas procesu wytwarzania oraz które można zbyć, odpłatnie lub nieodpłatnie, wyłącznie jako pasze dla zwierząt, zaliczane są do strat.

Artykuł 3

1. Skrobia ziemniaczana objęta kodem CN 1108 13 00, wyprodukowana bezpośrednio z ziemniaków, z wyłączeniem podproduktów, zaliczana jest do produktu otrzymanego w wyniku przetwarzania kukurydzy.

2. Serwatka objęta kodami CN 0404 10 48 do 0404 10 62, niezagęszczona, nawet mrożona, zaliczana jest do serwatki w proszku wymienionej w załączniku I („Grupa Produktów 1”).

3. Poniższe produkty są zaliczane do mleka w proszku o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5 % wymienionego w załączniku I („Grupa Produktów 2”).

a) mleko i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 90 51 i 0404 90 21, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego nieprzekraczającej 0,1 % masy;

b) mleko i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 90 11 i 0404 90 21, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego nieprzekraczającej 1,5 % masy.

4. Poniższe produkty są zaliczane do mleka w proszku o zawartości tłuszczu 26 % wymienionego w załączniku I („Grupa Produktów 3”):

a) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 10 13, 0403 90 51, 0403 90 53, 0404 90 21 i 0404 90 23, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 0,1 % masy, ale nieprzekraczającej 6 %;

b) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 10 13, 0403 10 19, 0403 90 13, 0403 90 19, 0404 90 23 i 0404 90 29, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 1,5 % masy, ale mniejszej niż 45 %.

5. Poniższe produkty są zaliczane do Grupy Produktów 6:

a) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 19, 0403 90 59, 0404 90 23 i 0404 90 29, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 6 % masy;

b) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 19, 0403 90 19 i 0404 90 29, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, o zawartości tłuszczu mlecznego nie mniejszej niż 45 % masy;

c) masło i inne tłuszcze mleczne o zawartości tłuszczu mlecznego innej niż 82 %, ale nie mniejszej niż 62 % masy, objęte kodami CN 0405 10, 0405 20 90, 0405 90 10, 0405 90 90.

6. Mleko, śmietana i przetwory mleczne, objęte kodami CN 0403 10 11 do 0403 10 19, 0403 90 51 do 0403 90 59 i 0404 90 21 do 0404 90 29, zagęszczone, inne niż w proszku, granulkach lub innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, są, w odniesieniu do beztłuszczowej części zawartości suchej masy, zaliczane do Grupy Produktów 2. W odniesieniu do tłuszczu mlecznego zawartego w takim produkcie, jest on zaliczany do Grupy Produktów 6.

Pierwszy akapit ma zastosowanie także do sera i twarogu.

7. Ryż łuskany objęty kodem CN 1006 20 oraz ryż półbielony objęty kodami CN 1006 30 21 do 1006 30 48 są zaliczane do ryżu całkowicie bielonego objętego kodami CN 1006 30 61 do 1006 30 98.

8. Poniższe produkty są zaliczane do cukru białego objętego kodem CN 1701 99 10, jeżeli spełniają warunki kwalifikujące do refundacji ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007 i w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 951/2006 (¹⁰), w przypadku gdy są wywożone w stanie nieprzetworzonym:

a) surowy cukier buraczany lub trzcinowy, objęty kodem CN 1701 11 90 lub kodem CN 1701 12 90 i zawierający w stanie suchym przynajmniej 92 % masy sacharozy, określonej metodą polarymetryczną;

b) cukier objęty kodem CN 1701 91 00 lub 1701 99 90;

c) produkty o których mowa w części III lit. c) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 z wyłączeniem mieszanek otrzymanych częściowo przy wykorzystaniu produktów objętych częścią I załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

d) produkty określone w części III lit. d) i g) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 z wyłączeniem mieszanek otrzymanych częściowo przy wykorzystaniu produktów objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 4

Oprócz przepisów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają rozporządzenie (WE) nr 612/2009 oraz rozporządzenie (EWG) nr 2220/85, o ile art. 39 ust. 4 oraz art. 50 niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

SEKCJA 1

Metoda obliczania

Artykuł 5

1. Wysokość refundacji przyznanej dla ilości ustalonej zgodnie z sekcją 2, dla każdego z produktów podstawowych wywożonych w postaci towarów tego samego rodzaju, uzyskuje się poprzez pomnożenie tej ilości przez stawkę refundacji dla produktu podstawowego, obliczoną na jednostkę wagi zgodnie z sekcją 3.

2. W przypadku gdy według art. 15 ust. 2 dla określonego produktu podstawowego ustalono różne stawki refundacji, kwotę dla każdej ilości produktu podstawowego o różnych stawkach refundacji oblicza się oddzielnie.

3. W przypadku gdy towary używane są do wytwarzania towarów wywożonych, stawka refundacji uwzględniona przy obliczeniu kwoty mającej zastosowanie do każdego produktu podstawowego, do produktów otrzymanych w wyniku przetworzenia produktu podstawowego, albo do produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, które zostały użyte do produkcji wywożonych towarów, jest stawką stosowaną w przypadku wywozu takich towarów w stanie nieprzetworzonym.

SEKCJA 2

Ilość referencyjna

Artykuł 6

W odniesieniu do towarów, ilość każdego produktu podstawowego, jaka ma stanowić podstawę obliczania kwoty refundacji (dalej „ilość referencyjna”), ustala się zgodnie z art. 7, 8 i 9, z wyjątkiem przypadków, w których następuje odesłanie do załącznika III, albo przypadków, w których stosuje się przepisy art. 47 ust. 2.

Artykuł 7

W przypadku użycia produktu podstawowego, nieprzetworzonego, lub produktu zaliczonego do danej kategorii, ilość referencyjna jest ilością rzeczywiście użytą w produkcji towarów wywożonych, z uwzględnieniem współczynników przeliczeniowych określonych w załączniku VII.

Artykuł 8

1. W przypadku użycia produktu objętego przepisami art. 1 ust. 1 lit. a) oraz części I załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 albo art. 1 ust. 1 lit. b) oraz części II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, ilość referencyjna jest ilością rzeczywiście użytą do wytworzenia wywożonych towarów, dostosowaną tak, aby odpowiadać ilości produktu podstawowego, przez zastosowanie współczynników określonych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, jeżeli w odniesieniu do danego produktu występuje jeden z poniższych warunków:

a) produkt został uzyskany w wyniku przetworzenia produktu podstawowego albo produktu zaliczonego do tego produktu podstawowego;

b) produkt został zaliczony do produktu otrzymanego w wyniku przetworzenia produktu podstawowego;

c) produkt został uzyskany w wyniku przetworzenia produktu zaliczonego do produktu uzyskanego w wyniku przetworzenia produktu podstawowego.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku spirytusu zbożowego zawartego w napojach spirytusowych objętych kodem CN 2208, ilość referencyjna wynosi 3,4 kg jęczmienia na % obj. alkoholu powstałego ze zbóż, na hektolitr wywożonego napoju spirytusowego.

Artykuł 9

1. Z zastrzeżeniem art. 11, w przypadku użycia któregokolwiek z poniższych produktów, ilość referencyjna dla każdego z produktów podstawowych jest równa ilości ustalonej przez właściwe organy zgodnie z art. 45:

a) produkt nieobjęty załącznikiem I do Traktatu, który został uzyskany w wyniku przetwarzania produktu o którym mowa w art. 7 lub 8 niniejszego rozporządzenia;

b) produkt uzyskany z mieszanki lub w wyniku przetworzenia kilku produktów o których mowa w art. 7 lub 8 albo produktów o których mowa w lit. a) niniejszego akapitu.

Ilość referencyjna jest określana na podstawie ilości produktu rzeczywiście użytej podczas wytwarzania wywożonych towarów.

Do celów obliczania tej ilości stosuje się współczynniki przeliczeniowe o których mowa w załączniku VII lub, w zależności od przypadku, szczególne zasady obliczania, wskaźniki równoważności oraz współczynniki o których mowa w art. 8.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku spirytusu zbożowego zawartego w napojach spirytusowych objętych kodem CN 2208, ilość referencyjna wynosi 3,4 kg jęczmienia na % obj. alkoholu powstałego ze zbóż, na hektolitr wywożonego napoju spirytusowego.

Artykuł 10

1. Do celów art. od 6 do 9 produkty użyte w stanie nieprzetworzonym do wytworzenia towarów wywożonych uważa się za rzeczywiście użyte.

2. Jeśli podczas jednego z etapów wytwarzania takich towarów produkt podstawowy jest przetwarzany na inny, jeszcze bardziej przetworzony produkt podstawowy używany na dalszym etapie, za rzeczywiście użyty produkt uważa się tylko ten drugi produkt podstawowy.

3. Ilości produktów rzeczywiście użytych w rozumieniu ust. 1 ustala się dla każdego z wywożonych towarów.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1, 2 i 3, w przypadku regularnego wywozu towarów wytwarzanych przez określone przedsiębiorstwo w jasno określonych warunkach technicznych oraz posiadających stałe cechy charakterystyczne i jakość, za zgodą właściwych organów, ilości te można ustalić na podstawie wzoru produkcyjnego dla towarów lub na podstawie średnich ilości produktu użytych w określonym czasie do wytworzenia danej ilości przedmiotowych towarów. Ustalone w ten sposób ilości produktów pozostają podstawą obliczeń do czasu zmiany warunków wytwarzania towarów.

Z wyjątkiem przypadku formalnego zezwolenia wydanego przez właściwe organy, ustalone w ten sposób ilości produktów potwierdza się przynajmniej raz w roku.

Artykuł 11

1. W odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku III ilość referencyjna w kilogramach produktu podstawowego na 100 kg towarów jest przedstawiona w wymienionym załączniku w odniesieniu do każdego z tych towarów.

Jednakże, w przypadku świeżego ciasta makaronowego ilości produktów podstawowych określone w załączniku III zostają zmniejszone do ilości równoważnej suchemu ciastu makaronowemu, mnożąc przedmiotowe ilości przez procentową zawartość suchego ekstraktu ciasta makaronowego i dzieląc przez 88.

2. Jeżeli towary wymienione w załączniku III zostały wytworzone częściowo z produktów, dla których wypłata refundacji wywozowych jest objęta rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007, a częściowo z innych produktów, odpowiednia ilość referencyjna dla tych pierwszych produktów jest określana zgodnie z art. 6 do 10.

Artykuł 12

1. W celu określenia ilości rzeczywiście użytych produktów rolnych, zastosowanie mają ust. 2 i 3.

2. Wszystkie produkty rolne użyte w rozumieniu art. 10 oraz które uprawniają do refundacji, ale które zanikają w toku normalnego procesu wytwarzania (na przykład w postaci pary lub dymu, lub w wyniku przemiany w pył lub popiół nienadające się do wykorzystania), kwalifikują się do refundacji w odniesieniu do wszystkich użytych ilości.

3. Ilości towarów, które nie zostały rzeczywiście wywiezione, nie kwalifikują się do refundacji w odniesieniu do rzeczywiście użytych ilości produktów rolnych.

Jeżeli towary te mają taki sam skład, jak towary rzeczywiście wywiezione, można zastosować proporcjonalne zmniejszenie ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych do wytworzenia tych ostatnich towarów.

Artykuł 13

1. W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 3, straty wynoszące 2 % masy lub mniej, właściwe dla produkcji towarów, kwalifikują się do refundacji.

Próg 2 % jest wyliczony jako stosunek wagi zużytej suchej masy wszystkich użytych surowców, po odjęciu ilości o których mowa w art. 12 ust. 2, do wagi suchej masy towarów rzeczywiście wywożonych, lub inną metodą obliczania właściwą dla warunków wytwarzania towarów.

2. W przypadku gdy straty właściwe dla wytwarzania towarów przekraczają 2 %, nadwyżka strat nie kwalifikuje się do refundacji w odniesieniu do rzeczywiście użytych ilości produktów rolnych. Właściwe organy państw członkowskich mogą jednak uznać właściwie uzasadnione wyższe straty. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przypadkach uznania przez właściwe organy wyższych strat oraz o przyczynach, dla których zostały one uznane.

3. Ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych wchodzących w skład pozostałości kwalifikują się do refundacji.

4. W przypadku uzyskania produktów ubocznych, ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych przypisywane są odpowiednio do towarów wywożonych i do produktów ubocznych.

SEKCJA 3

Stawki refundacji

Artykuł 14

1. Stawkę refundacji dla produktów podstawowych wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, zgodnie z art. 164 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, Komisja ustala na 100 kg produktu podstawowego na taki sam okres, jak w przypadku refundacji dla tych produktów wywożonych w nieprzetworzonym stanie.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, refundacja może być ustalona według innego harmonogramu, określonego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1216/2009.

Artykuł 15

1. Stawkę refundacji Komisja ustala w szczególności w odniesieniu do:

a) średniego kosztu ponoszonego przez przemysł przetwórczy w związku z pozyskaniem produktów podstawowych na rynku unijnym oraz cen na rynku światowym;

b) poziomu refundacji wywozowej dla przetworzonych produktów rolnych objętych załącznikiem I do Traktatu, które są wytwarzane w podobnych warunkach;

c) konieczności zapewnienia równych warunków konkurencji zakładom przemysłowym wykorzystującym produkty unijne oraz tym, które wykorzystują produkty z krajów trzecich według procedury uszlachetniania czynnego;

d) tendencji w wydatkach budżetowych z jednej strony oraz tendencji cenowych produktów podstawowych na rynku unijnym i na rynku światowym z drugiej strony;

e) zgodności z limitami wynikającymi z umów zawartych zgodnie z art. 218 Traktatu.

2. Przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić, w stosownych przypadkach, pomoc lub inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich państwach członkowskich do produktów podstawowych lub produktów zaliczonych do tej kategorii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007.

3. Refundacje przyznane dla wywozu produktów rolnych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu nie mogą przewyższać refundacji należnych w przypadku wywozu tych produktów w stanie nieprzetworzonym.

Artykuł 16

1. W przypadku skrobi ziemniaczanej objętej kodem CN 1108 13 00 stawkę refundacji ustala się oddzielnie, w równoważniku kukurydzy, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, przez zastosowanie kryteriów określonych w art. 15 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Ilości użytej skrobi ziemniaczanej przelicza się na równoważne ilości kukurydzy zgodnie z art. 8 niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku mieszanek D-sorbitu (sorbitolu) objętych kodami CN 2905 44 i 3824 60, gdy zainteresowana strona nie złoży deklaracji o której mowa w art. 45 z podaniem informacji wymaganych na mocy art. 48 ust. 1 lit. d), lub w przypadku gdy zainteresowana strona nie załączy do deklaracji wystarczającej dokumentacji dowodowej, stawka refundacji dla tych mieszanek jest taka sama, jak dla produktu podstawowego, do którego stosuje się najniższą stawkę refundacji.

Artykuł 17

1. Refundacja dla skrobi objętych kodami CN 1108 11 00 do 1108 19 90 albo dla produktów wymienionych w części I lit. d) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 powstałych z przetworzenia takich skrobi, przyznawana jest jedynie w przypadku przedstawienia przez dostawcę deklaracji poświadczającej, że przedmiotowe produkty zostały wyprodukowane bezpośrednio ze zbóż, ziemniaków lub ryżu, z wykluczeniem użycia podproduktów uzyskanych podczas produkcji innych produktów rolnych lub towarów.

2. Deklarację, o której mowa w ust. 1, stosuje się, do czasu jej odwołania, w odniesieniu do wszystkich dostaw od tego samego producenta. Sprawdza się ją zgodnie z art. 45.

Artykuł 18

1. W przypadku, gdy zawartość suchej masy skrobi ziemniaczanej zaliczanej do skrobi kukurydzianej na mocy art. 3 ust. 1 wynosi 80 % lub więcej, stawką refundacji wywozowej jest stawka ustalona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy jest niższa niż 80 %, stawką refundacji jest stawka ustalona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/80 część rzeczywistej zawartości procentowej suchej masy.

Dla wszystkich innych rodzajów skrobi o zawartości suchej masy 87 % lub większej stawką refundacji wywozowej jest stawka ustalona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy jest niższa niż 87 %, stawką refundacji jest stawka ustalona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/87 część rzeczywistej zawartości procentowej suchej masy.

2. Jeżeli zawartość suchej masy syropów glukozowych albo syropów z maltodekstryny objętych kodami CN 1702 30 90, 1702 40 90, 1702 90 50 lub 2106 90 55 wynosi 78 % lub więcej, stawką refundacji wywozowej jest stawka ustalona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy takich syropów jest niższa niż 78 %, stawką refundacji jest stawka ustalona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/78 część rzeczywistej zawartości procentowej suchej masy.

3. Do celów ust. 1 zawartość suchej masy skrobi ustala się z zastosowaniem metody o której mowa w załączniku IV do rozporządzenia Komisji (WE) nr 687/2008 (¹¹); zawartość suchej masy syropów glukozowych albo syropów z maltodekstryny ustala się z zastosowaniem metody 2 o której mowa w załączniku II do dyrektywy Komisji 79/796/EWG (¹²) albo innej odpowiedniej metody analitycznej dającej przynajmniej takie same gwarancje.

4. W przypadku składania deklaracji, o której mowa w art. 45, wnioskodawca deklaruje użytą zawartość suchej masy skrobi, syropów glukozowych albo syropów z maltodekstryny.

Artykuł 19

1. Refundacje w odniesieniu do wywozu w niezmienionym stanie kazeiny objętej kodem CN 3501 10, kazeinianów objętych kodem CN 3501 90 90 lub albuminy jaja kurzego objętej kodami CN 3502 11 90 i 3502 19 90 mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia i jeśli jest to konieczne ze względu na:

a) sytuację na świecie w odniesieniu do handlu tymi towarami;

b) szczególne wymogi niektórych rynków;

c) międzynarodowe umowy handlowe.

2. Stawka refundacji dla towarów objętych kodami CN 1902 11 00, 1902 19 i 1902 40 10 może zostać zróżnicowana w zależności od miejsca przeznaczenia.

3. Refundacja może być zróżnicowana w zależności od tego, czy została wcześniej ustalona, zgodnie z art. 26, czy też nie.

Artykuł 20

1. Stawką refundacji jest stawka obowiązująca w dniu wywozu towarów, z wyjątkiem następujących przypadków:

a) został złożony wniosek o wcześniejsze ustalenie stawki refundacji zgodnie z art. 26;

b) został złożony wniosek zgodnie z art. 37 ust. 2, a stawkę refundacji ustalono z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku o wydanie świadectwa refundacji.

2. W przypadku stosowania systemu wcześniejszego ustalania stawki refundacji, stosowana jest stawka obowiązująca w dniu złożenia wniosku o wcześniejsze ustalenie, w odniesieniu do towarów wywożonych w terminie późniejszym, w trakcie okresu ważności świadectwa refundacji, zgodnie z przepisami art. 35 ust. 2.

Dla przetworzonych produktów zbożowych i ryżowych stawkę refundacji dostosowuje się według tych samych zasad, jakie mają zastosowanie do wcześniejszego ustalania refundacji w przypadku produktów podstawowych wywożonych w stanie nieprzetworzonym, lecz z wykorzystaniem współczynników przeliczeniowych określonych w załączniku V.

3. Wyciągi ze świadectw refundacji, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 376/2008, nie są przedmiotem wcześniejszego ustalania stawki niezależnie od świadectw, z których pochodzą.

ROZDZIAŁ III

ŚWIADECTWA REFUNDACJI

SEKCJA 1

Postanowienia ogólne

Artykuł 21

1. Państwa członkowskie wydają każdemu wnioskodawcy, bez względu na jego miejsce prowadzenia działalności w Unii, świadectwa refundacji, które są ważne na terenie całej Unii.

Świadectwa refundacji gwarantują wypłatę refundacji, z zastrzeżeniem że spełnione zostaną warunki określone w rozdziale V. Warunki te mogą obejmować wcześniejsze ustalenie stawek refundacji. Świadectwa są ważne tylko na jeden okres budżetowy.

2. Przyznanie refundacji wywozowych dla wywozu produktów podstawowych w postaci towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia lub dla zbóż umieszczonych pod kontrolą celną do celów produkcji napojów spirytusowych, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1670/2006, uwarunkowane jest okazaniem świadectwa refundacji wydanego zgodnie z art. 24 niniejszego rozporządzenia.

Zboża, o których mowa w akapicie pierwszym, zostają uznane za wywiezione.

Przepisów pierwszego akapitu nie stosuje się w odniesieniu do dostaw o których mowa w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie, art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 oraz w art. 43 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 lub w odniesieniu do wywozów o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia.

3. Przyznanie refundacji według systemu wcześniejszego ustalania przewidzianego w art. 20 ust. 2 uwarunkowane jest okazaniem świadectwa refundacji zawierającego informację o wcześniejszym ustaleniu stawek refundacji.

Artykuł 22

1. Rozporządzenie (WE) nr 376/2008 ma zastosowanie do świadectw refundacji, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

2. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 376/2008 dotyczące praw i obowiązków wynikających z świadectw refundacji denominowanych w ilościach, mają zastosowanie mutatis mutandis do praw i obowiązków wynikających ze świadectw refundacji o których mowa w niniejszym rozporządzeniu dla kwot denominowanych w EUR, uwzględniając przepisy zawarte w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, do świadectw refundacji, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, nie mają zastosowania art. 7 ust. 2 i 4, art. 8, 11 i 13, art. 17 ust. 1, art. 20, 23, 31, 32 i 34, art. 35 ust. 6 oraz art. 41, 45, 46 i 48 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

4. Do celów art. 39 i 40 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 świadectwa ważne do dnia 30 września nie mogą być przedłużone.

W takich przypadkach świadectwa zostają anulowane dla wszystkich kwot, na które nie zostały złożone wnioski z powodu siły wyższej, a odnośne zabezpieczenie zostaje zwolnione.

Artykuł 23

1. Wnioski o wydanie świadectw refundacji, z wyjątkiem wniosków odnoszących się do działań związanych z udzielaniem pomocy żywnościowej, o których mowa w art. 36, są ważne tylko po wniesieniu zabezpieczenia w wysokości 10 % wnioskowanej kwoty, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

2. Zabezpieczenie zostaje zwolnione zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 40 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 24

1. Wniosek o wydanie świadectwa refundacji oraz samo świadectwo refundacji sporządza się w oparciu o wzór „Pozwolenie na wywóz lub świadectwo o wcześniejszym ustaleniu refundacji”, przedstawiony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008, a kwotę wyraża się w EUR.

Dokumenty te wypełnia się zgodnie z instrukcjami podanymi w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

2. Jeżeli wnioskodawca nie zamierza dokonywać wywozu z państwa członkowskiego innego niż to, w którym składa wniosek o wydanie świadectwa refundacji, właściwy organ może zatrzymać wydawane świadectwo, w szczególności w formie elektronicznej. W takich przypadkach właściwy organ informuje wnioskodawcę, iż jego wniosek został zarejestrowany oraz udzielają mu informacji określonych w egzemplarzu posiadacza świadectwa refundacji, zwanego dalej „egzemplarzem nr 1”. Egzemplarza dla organu wydającego (zwanego dalej „egzemplarzem nr 2”) nie wydaje się.

Właściwy organ rejestruje natomiast wszystkie informacje ze świadectw refundacji określone w sekcjach III i IV załącznika VI oraz kwoty wnioskowane na podstawie danego świadectwa.

Artykuł 25

1. Obowiązki wynikające ze świadectw są niezbywalne. Prawa wynikające ze świadectw mogą być przenoszone przez ich posiadacza tytularnego w trakcie okresu ich ważności, pod warunkiem że prawa wynikające z każdego świadectwa lub jego wyciągu przenosi się na tylko jednego beneficjenta. Takie przeniesienie praw odnosi się do kwot jeszcze nieprzydzielonych dla danego świadectwa lub jego wyciągu.

2. Beneficjenci nie mogą przenosić nabytych praw dalej na inne osoby, ale mogą przenieść je z powrotem na posiadacza tytularnego. Przeniesienie zwrotne na posiadacza tytularnego dotyczy ilości jeszcze nieprzydzielonych dla danego świadectwa lub jego wyciągu. W takich przypadkach organ wydający wpisuje jedną z informacji ustalonych w załączniku VIII w rubryce 6 świadectwa.

3. W przypadku wniosku o przeniesienie praw przez posiadacza tytularnego lub w przypadku przeniesienia zwrotnego przez beneficjenta na posiadacza tytularnego, organ wydający lub agencja lub agencje wyznaczone przez każde państwo członkowskie wprowadzają poniższe informacje do świadectwa lub, jeżeli to właściwe, do jego wyciągu:

a) imię i nazwisko lub nazwa oraz adres beneficjenta zgodnie z ust. 1 lub wpis o którym mowa w ust. 2;

b) datę przeniesienia lub przeniesienia zwrotnego na posiadacza tytularnego, potwierdzoną pieczęcią właściwego organu lub agencji.

4. Przeniesienie praw lub przeniesienie zwrotne na posiadacza tytularnego staje się skuteczne z datą wpisu określonego w ust. 3 lit. b).

Artykuł 26

1. Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji dotyczą wszystkich stosowanych stawek refundacji.

2. Wniosek o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji może zostać złożony w momencie składania wniosku o wydanie świadectwa refundacji albo w dowolnym czasie po dniu, w którym świadectwo refundacji zostało wydane.

3. Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji zostają przygotowane zgodnie z sekcją II załącznika VI, wykorzystując formularz określony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008. Wcześniejszego ustalenia nie stosuje się do wywozu dokonanego przed dniem złożenia wniosku.

4. Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji składane w czwartki są traktowane tak, jakby zostały złożone w następnym dniu roboczym.

Artykuł 27

1. Posiadacz świadectwa refundacji może zwrócić się o wydanie wyciągu ze świadectwa sporządzonego w postaci ustalonej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008. Wniosek zawiera informacje określone w pkt 3 sekcji II załącznika VI do niniejszego rozporządzenia.

Kwotę, na jaką składany jest wniosek o wyciąg, odnotowuje się na oryginale świadectwa.

2. Nie naruszając art. 9 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, można sporządzać wyciągi, zachowujące ważność na całym terytorium Unii, ze świadectw zarejestrowanych jako ważne w jednym państwie członkowskim.

Artykuł 28

1. Każdy eksporter wypełnia specjalny wniosek o wypłatę refundacji w rozumieniu art. 46 rozporządzenia (WE) nr 612/2009. Zostaje on przedstawiony organowi odpowiedzialnemu za wypłaty refundacji, łącznie z odpowiednimi świadectwami, poza przypadkiem rejestracji świadectw zgodnie z art. 24 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub w przypadku wywozu nieobjętego świadectwami refundacji.

Właściwy organ może uznać, że specjalny wniosek nie jest dokumentami dotyczącymi wypłaty refundacji o których mowa w art. 46 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Właściwy organ może uznać specjalny wniosek za zgłoszenie wywozowe w rozumieniu art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009. W tym przypadku datą otrzymania specjalnego wniosku przez organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu jest data otrzymania przez ten organ zgłoszenia wywozowego. We wszystkich innych przypadkach specjalny wniosek zawiera szczegółowe dane dotyczące zgłoszenia wywozowego, w tym numer referencyjny zgłoszenia wywozowego.

2. Organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji ustala wnioskowaną kwotę na podstawie informacji zamieszczonych w specjalnym wniosku, przyjmując za wyłączną podstawę ilość i charakter wywożonego produktu podstawowego (produktów podstawowych) oraz obowiązującą stawkę (stawki) refundacji. Wszystkie te informacje bądź odniesienia do nich zamieszcza się wyraźnie w zgłoszeniu wywozowym.

Organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji zapisuje przedmiotową kwotę na świadectwie refundacji w terminie sześciu miesięcy od daty otrzymania specjalnego wniosku.

Świadectwa przypisuje się na odwrotnej stronie egzemplarza nr 1. Rubryki 28, 29 i 30 zamiast ilości zawierają kwoty wyrażone w EUR.

Akapit trzeci stosuje się mutatis mutandis do świadectw przechowywanych w formie elektronicznej.

3. Po przypisaniu, jeżeli świadectwo refundacji nie jest zarejestrowane na mocy art. 24 ust. 2, egzemplarz nr 1 świadectwa jest zwracany posiadaczowi lub na życzenie eksportera przechowywany przez organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji.

4. Zabezpieczenie zatrzymane w odniesieniu do kwoty, do której przypisano świadectwo refundacji dla wywożonych towarów, może zostać zwolnione albo przeniesione w charakterze zabezpieczenia wypłaty zaliczki na poczet refundacji zgodnie z rozdziałem 2 tytułu II rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Artykuł 29

1. O świadectwa refundacji wydane dla pojedynczego okresu budżetowego można się ubiegać oddzielnie, w sześciu transzach. Wnioski o wydanie świadectw mogą być składane najpóźniej do dnia:

a) 7 września dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 października;

b) 7 listopada dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 grudnia;

c) 7 stycznia dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 lutego;

d) 7 marca dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 kwietnia;

e) 7 maja dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 czerwca;

f) 7 lipca dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 sierpnia.

2. Podmioty mogą składać wnioski o wydanie świadectwa refundacji tylko dla transzy właściwej dla najbliższej daty zamknięcia, jak podano w ust. 1, po dacie złożenia wniosku.

Artykuł 30

Ostateczne terminy przekazywania Komisji informacji przez państwa członkowskie w sprawie wniosków o wydanie świadectw podano poniżej:

a) 14 września dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. a);

b) 14 listopada dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. b);

c) 14 stycznia dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. c);

d) 14 marca dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. d);

e) 14 maja dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. e);

f) 14 lipca dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. f).

Artykuł 31

1. Łączną kwotę, na jaką mogą opiewać wydane świadectwa refundacji dla każdego okresu budżetowego, określa się zgodnie z ust. 2.

2. Od kwoty stanowiącej maksymalną kwotę refundacji, określoną zgodnie z art. 9 ust. 2 Porozumienia, odejmuje się następujące elementy:

a) kwotę przekraczającą maksymalną kwotę oraz niesłusznie przyznaną w poprzednim roku budżetowym;

b) kwotę zarezerwowaną na pokrycie wywozów, o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia;

c) kwoty, dla których świadectwa refundacji ważne podczas danego okresu budżetowego zostały wydane.

3. Kwotę, w odniesieniu do której wydane świadectwa, o których mowa w art. 41, zostały zwrócone, dodaje się do liczby otrzymanej zgodnie z ust. 2.

4. Każda kwota zarezerwowana na pokrycie wywozów, o których mowa w rozdziale IV, która pozostaje niewykorzystana, dodawana jest do kwoty otrzymanej zgodnie z ust. 2.

5. W przypadku wątpliwości odnośnie jakichkolwiek kwot o których mowa w ust. 2, zostają one uwzględnione podczas określania kwoty końcowej.

Artykuł 32

Łączna kwota, na jaką mogą zostać wydane świadectwa na każdy z okresów o których mowa w art. 29, wynosi:

a) 30 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 września, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. a);

b) 27 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 listopada, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. b);

c) 32 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 stycznia, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. c);

d) 44 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 marca, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. d);

e) 67 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 maja, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. e);

f) 100 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 lipca, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. f).

SEKCJA 2

Wnioski o wydanie świadectw refundacji i ich wydawanie

Artykuł 33

1. W przypadku gdy łączna kwota o którą wystąpiono we wnioskach otrzymanych w odniesieniu do każdego z odnośnych okresów przekracza kwotę maksymalną o której mowa w art. 31 ust. 2, Komisja ustanawia współczynnik redukcji, stosowany do wszystkich wniosków złożonych przed odpowiednią datą o której mowa w art. 29, celem zapewnienia zgodności z maksymalną kwotą o której mowa w art. 31.

Komisja publikuje przedmiotowy współczynnik w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w terminie pięciu dni roboczych od daty o której mowa w art. 30.

2. Jeżeli Komisja ustanawia współczynnik redukcji, świadectwa są wydawane na wnioskowane kwoty, pomnożone przez 1 minus współczynnik redukcji określony w sposób wskazany w ust. 1 niniejszego artykułu lub w art. 34 ust. 3 lit. a).

Jednakże dla transzy o której mowa w art. 29 ust. 1 lit. f), wnioskodawcy mogą wycofać swoje wnioski w ciągu pięciu dni roboczych od opublikowania wartości współczynnika redukcji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 1 sierpnia o kwotach, na jakie opiewają wnioski o wydanie świadectw refundacji, które zostały wycofane zgodnie z ust. 2 akapit drugi.

Artykuł 34

1. Jeżeli po dacie zamknięcia składania wniosków o wydanie świadectw refundacji dla danej transzy, o której mowa w art. 29 ust. 1, nie opublikowano na mocy art. 33 ust. 1 współczynnika redukcji, podmioty gospodarcze mogą składać wnioski o wydanie świadectwa refundacji na dowolną pozostałą kwotę dostępną dla danej transzy, w odniesieniu do której nie składano jeszcze wniosków.

Wnioski należy składać najpóźniej do kolejnej daty zamknięcia ustanowionej w art. 29 ust. 1.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych w ciągu tygodnia w następny poniedziałek. Odpowiednie świadectwa mogą być wydawane od środy następującej po powiadomieniu Komisji, o ile Komisja nie wyda odmiennych instrukcji.

3. Jeżeli ogólna kwota, której dotyczą wnioski otrzymane w danym tygodniu składania wniosków, przewyższa kwotę dostępną, o której mowa w ust. 1, Komisja podejmuje jeden lub więcej z następujących środków:

a) stosuje współczynnik redukcji do wniosków o wydanie świadectw refundacji, złożonych w danym tygodniu składania wniosków, o których państwa członkowskie poinformowały Komisję i na które nie zostały jeszcze wydane świadectwa refundacji;

b) instruuje państwa członkowskie, aby te odrzucały wnioski złożone w danym tygodniu, o których nie powiadomiły jeszcze Komisji;

c) zawiesza przyjmowanie wniosków o wydanie świadectw refundacji.

4. Każde rozporządzenie przyjęte na mocy ust. 3 jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w ciągu trzech dni od otrzymania powiadomienia o złożonych wnioskach, o których mowa w ust. 2.

Artykuł 35

1. Świadectwa refundacji są ważne od daty wydania określonej w art. 22 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

2. Z zastrzeżeniem akapitu drugiego świadectwa refundacji zachowują ważność do ostatniego dnia piątego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek o wydanie świadectwa, lub do ostatniego dnia okresu budżetowego, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza.

Świadectwa refundacji, o których mowa w art. 36, zachowują ważność do ostatniego dnia piątego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek o wydanie świadectwa.

3. Jeżeli stawki refundacji zostały ustalone wcześniej zgodnie z art. 26, stawki te obowiązują do ostatniego dnia okresu ważności świadectwa.

Artykuł 36

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2298/2001 (¹³) stosuje się do wniosków o wydanie świadectw refundacji oraz świadectw refundacji wydanych dla wywozu towarów będących częścią międzynarodowych działań związanych z udzielaniem pomocy żywnościowej w rozumieniu art. 10 ust. 4 Porozumienia.

Artykuł 37

1. Do celów art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zastosowanie mają przepisy zawarte w ust. 2 do 11 niniejszego artykułu.

2. Od dnia 1 października każdego okresu budżetowego wnioski o wydanie świadectw w związku z zaproszeniem do składania ofert wydanym w kraju trzecim przywozu, ustalających refundacje wywozowe z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku, mogą być przygotowywane zgodnie z niniejszym artykułem poza okresami ustalonymi w art. 29 i 34, jeżeli suma kwot odnoszących się do pojedynczego zaproszenia do składania ofert, na które jeden lub więcej eksporterów złożyło jeden lub więcej wniosków o wydanie świadectw refundacji, i na które nie wydano jeszcze świadectw, nie przekracza 2 mln EUR.

Jednakże limit ten może zostać podniesiony do 4 mln EUR, jeżeli żaden ze współczynników redukcji opublikowanych od początku okresu budżetowego i o których mowa w art. 33 ust. 1 lub w art. 34 ust. 3 nie przekracza 50 %.

3. Kwota, na którą opiewają wnioski o wydanie świadectwa lub świadectw, nie może przekroczyć ilości podanej w zaproszeniu do składania ofert, pomnożonej przez odpowiednią(-e) stawkę(-i) refundacji, ustaloną(-e) z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku. Nie uwzględnia się marginesu błędu ani opcji przewidzianych w zaproszeniu do składania ofert.

4. Poza informacjami o których mowa w art. 47 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 376/2008, państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji informacje o kwotach, do których odnosi się każdy wniosek o wydanie świadectwa, oraz o dacie i godzinie złożenia każdego wniosku.

5. Jeżeli kwoty zgłoszone zgodnie z ust. 4, po dodaniu do kwot, w odniesieniu do których złożono już jeden lub więcej wniosków o wydanie świadectw w ramach tego samego zaproszenia do składania ofert, przekraczają obowiązujący limit o którym mowa w ust. 2, Komisja powiadamia państwa członkowskie w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania dodatkowych informacji o których mowa w ust. 4, iż danemu podmiotowi gospodarczemu nie można wydać świadectwa refundacji.

6. Komisja może zawiesić stosowanie ust. 2, jeżeli skumulowana suma kwot świadectw refundacji, które mogą zostać wydane zgodnie z art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, przekracza w jednym okresie budżetowym kwotę 4 mln EUR. Decyzje dotyczące zawieszania publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

7. W drodze odstępstwa od art. 35 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia świadectwa wydane zgodnie z art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 są ważne od daty wydania w rozumieniu art. 22 ust 2 rozporządzenia (WE) nr 376/2008. Świadectwa refundacji są ważne do końca ósmego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały wydane, lub do dnia 30 września, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza. Stawki ustalone wcześniej obowiązują do ostatniego dnia ważności świadectwa.

8. Jeżeli właściwy organ stwierdzi, że wykazano zgodnie z jego wymogami i zgodnie z art. 47 ust. 9 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 376/2008, że agencja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, unieważniła zamówienie z powodów niezależnych od zwycięskiego oferenta i niestanowiących przypadku siły wyższej, zwalnia zabezpieczenie w przypadkach, kiedy wcześniej ustalona stawka refundacji dla produktu podstawowego, odpowiadająca największej refundacji w porównaniu z innymi użytymi produktami podstawowymi, jest wyższa lub równa stawce refundacji obowiązującej w ostatnim dniu ważności świadectwa.

9. Jeżeli właściwy organ stwierdzi, że wykazano zgodnie z jego wymogami i zgodnie z art. 47 ust. 9 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 376/2008, że agencja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, zobowiązała zwycięskiego oferenta do przyjęcia zmian w zamówieniu z powodów niezależnych od tego oferenta i niestanowiących przypadku siły wyższej, może przedłużyć ważność świadectwa oraz okres, podczas którego ma zastosowanie wcześniej ustalona stawka refundacji, do dnia 30 września.

10. Jeżeli zwycięski oferent przedstawi dowód, zgodnie z art. 47 ust. 9 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 376/2008, że w zaproszeniu do składania ofert lub w zamówieniu udzielonym w wyniku rozstrzygnięcia przetargu przewidziany jest margines błędu lub opcja ponad 5 %, a agencja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, korzysta z tej klauzuli, obowiązek wywozu zostaje uznany za dopełniony, jeżeli ilość wywiezionych towarów jest maksymalnie 10 % mniejsza od ilości odpowiadającej kwocie, na jaką wydane zostało świadectwo.

Akapit pierwszy stosuje się pod warunkiem, że ustalona wcześniej stawka refundacji dla produktu podstawowego, odpowiadająca największej refundacji w porównaniu z innymi użytymi produktami podstawowymi, jest wyższa lub równa stawce refundacji obowiązującej w ostatnim dniu ważności świadectwa. W takich przypadkach stawka 95 %, o której mowa w art. 40 ust. 3 i 5 niniejszego rozporządzenia, zostaje zastąpiona stawką 90 %.

11. Do celów ust. 1 do 10 niniejszego artykułu termin 21 dni, określony w art. 47 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, zostaje wydłużony do 44 dni.

SEKCJA 3

Zabezpieczenia

Artykuł 38

1. Wydanie świadectwa refundacji zobowiązuje jego posiadacza do złożenia wniosku o refundacje równe kwocie, na jaką wydane zostało świadectwo, w odniesieniu do towarów wywożonych podczas okresu ważności świadectwa refundacji.

Celem zagwarantowania wywiązania się ze zobowiązania o którym mowa w akapicie pierwszym wnosi się zabezpieczenie o którym mowa w art. 23.

2. Zobowiązanie o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy niniejszego artykułu uznaje się za zobowiązanie pierwotne w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

Artykuł 39

1. Zobowiązanie pierwotne uważa się za wypełnione, jeżeli eksporter przekaże specjalny wniosek dotyczący towarów wywożonych w okresie ważności świadectwa refundacji zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 28 oraz w sekcji V załącznika VI.

2. W przypadku gdy specjalny wniosek nie jest zgłoszeniem wywozowym, musi on zostać złożony w terminie trzech miesięcy od daty wygaśnięcia ważności świadectwa refundacji, którego numer został podany w specjalnym wniosku, z wyjątkiem przypadku siły wyższej.

Jeżeli termin trzech miesięcy ustanowiony w akapicie pierwszym nie zostanie dotrzymany, zobowiązanie pierwotne nie może być uznane za dopełnione.

3. Dowód na dopełnienie zobowiązania pierwotnego zostaje dostarczony właściwemu organowi w postaci przedstawienia egzemplarza nr 1 świadectwa refundacji, właściwie oznaczonego zgodnie z art. 28 ust. 2. Dowód ten przedstawia się do końca dwunastego miesiąca następującego po końcu okresu ważności świadectwa refundacji.

Akapit pierwszy stosuje się mutatis mutandis do świadectw zarejestrowanych na mocy art. 24 ust. 2.

4. W drodze odstępstwa od art. 22 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85 zabezpieczenie przewidziane w art. 23 niniejszego rozporządzenia ulega przepadkowi proporcjonalnie do kwoty, w odniesieniu do której nie przedstawiono wymaganego dowodu przed upływem terminu określonego w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 40

1. Jeżeli na podstawie art. 33 ust. 2 lub art. 34 ust. 3 lit. a) stosowany jest współczynnik redukcji, część zabezpieczenia, równa kwocie wniesionego zabezpieczenia pomnożonej przez współczynnik redukcji, zostaje niezwłocznie zwolniona.

2. Jeżeli wnioskodawca wycofa swój wniosek o wydanie świadectwa, zgodnie z art. 33 ust. 2 akapit drugi, zwolnione zostaje 80 % pierwotnej kwoty zabezpieczenia.

3. Zabezpieczenie zostaje zwolnione w całości po złożeniu przez posiadacza świadectwa wniosku o refundację wynoszącą łącznie 95 % kwoty, na którą zostało wydane świadectwo.

4. Na wniosek posiadacza tytularnego państwo członkowskie może zwolnić zabezpieczenie w ratach, proporcjonalnie do kwot, w odniesieniu do których warunki określone w art. 39 ust. 1 i 3 zostały spełnione, jeżeli przedstawi on dowód, że złożył wniosek o kwotę równą przynajmniej 5 % kwoty wskazanej na świadectwie.

5. Jeżeli zostały złożone wnioski o refundację w odniesieniu do kwoty poniżej 95 % kwoty, na jaką świadectwo zostało wydane, część zabezpieczenia, równa 10 % różnicy między 95 % kwoty, na którą wydane zostało świadectwo, a kwotą rzeczywiście wykorzystanej refundacji, ulega przepadkowi.

6. Jeżeli kwota, w odniesieniu do której warunki o których mowa w art. 39 ust. 1 i 3 zostały spełnione, jest niższa niż 5 % kwoty wskazanej na świadectwie, całość zabezpieczenia ulega przepadkowi.

7. Jeżeli łączna kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi wynosi 100 EUR lub mniej dla danego świadectwa, państwo członkowskie zwalnia zabezpieczenie w całości.

Artykuł 41

1. Jeżeli świadectwo lub jego wyciąg zostają zwrócone organowi wydającemu w terminie odpowiadającym pierwszym dwóm trzecim jego okresu ważności, odpowiednia kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi zostaje zmniejszona o 40 %, przy czym dla potrzeb wyliczenia takiego okresu każda część dnia jest traktowana jako jeden cały dzień.

2. Jeżeli świadectwo lub jego wyciąg zostają zwrócone organowi wydającemu w czasie odpowiadającym ostatniej jednej trzeciej jego okresu ważności lub w ciągu miesiąca następującego po dacie jego wygaśnięcia, odpowiednia kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi zostaje zmniejszona o 25 %.

3. Przepisy ust. 1 i 2 mają zastosowanie tylko do świadectw i wyciągów ze świadectw zwróconych organom wydającym w czasie trwania okresu budżetowego, w odniesieniu do którego świadectwa te zostały wydane, pod warunkiem że zostaną zwrócone nie później niż dnia 31 sierpnia w tym okresie budżetowym.

ROZDZIAŁ IV

WYWÓZ NIEOBJĘTY ŚWIADECTWAMI

Artykuł 42

1. Dla wywozu, w odniesieniu do którego wnioski złożone przez podmiot gospodarczy w roku budżetowym nie powodują wypłaty refundacji w kwocie wyższej niż 100 000 EUR, świadectwa nie są wymagane.

2. Dla dostaw o których mowa w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie, art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 43 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 świadectwa nie są wymagane.

3. Ustępy 1 i 2 stosuje się także do wywozu realizowanego przez podmioty, które posiadały świadectwo refundacji w danym okresie budżetowym lub posiadają takie świadectwo w dniu wywozu.

4. Ustępy 1, 2 i 3 mają zastosowanie tylko w państwie członkowskim, w którym podmiot ma swoją siedzibę.

Artykuł 43

1. Dla każdego okresu budżetowego wywozy o których mowa w art. 42 ust. 1 kwalifikują się do wypłaty refundacji w ramach limitu określonego rezerwą łączną w wysokości 40 mln EUR na każdy rok budżetowy.

2. Refundacje dla wywozów będących częścią międzynarodowych działań związanych z udzielaniem pomocy żywnościowej w rozumieniu art. 10 ust. 4 Porozumienia, oraz refundacje dla dostaw, o których mowa w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie, art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 43 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 nie są uwzględniane w określaniu poziomu wydatków w ramach rezerwy, o której mowa w ust. 1.

Artykuł 44

1. Ze względu na zobowiązania międzynarodowe Unii, Komisja może zawiesić stosowanie art. 43 ust. 1 do wywozów nieobjętych świadectwem refundacji na maksymalny okres 20 dni roboczych, jeżeli suma kwot, o których państwa członkowskie poinformowały Komisję zgodnie z art. 53, osiąga 30 mln EUR.

2. W okolicznościach określonych w ust. 1 Komisja może, zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1216/2009, zawiesić stosowanie art. 43 ust. 1 niniejszego rozporządzenia do wywozu nieobjętego świadectwem refundacji na okres przekraczający 20 dni roboczych.

ROZDZIAŁ V

OBOWIĄZKI EKSPORTERA

Artykuł 45

1. Jeżeli towary mają zostać wywiezione, zainteresowana strona deklaruje ilości produktów podstawowych, produktów otrzymanych w wyniku przetworzenia produktów podstawowych albo produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, które zostały rzeczywiście użyte, w rozumieniu art. 10, do wytworzenia tych towarów, w odniesieniu do których ubiegała się będzie o refundację, albo w inny sposób odwołuje się do tego składu, jeżeli został on określony zgodnie z art. 10 ust. 4.

2. Jeżeli towary zostały użyte do wytworzenia towarów, które mają zostać wywiezione, deklaracja zainteresowanej strony zawiera ilość rzeczywiście użytych towarów oraz charakter i ilość każdego z produktów podstawowych, produktów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów podstawowych lub produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, z których uzyskano towary.

Zainteresowana strona na poparcie swej deklaracji zobowiązana jest dostarczyć właściwym organom wszystkie dokumenty i informacje, jakie te organy uznają za stosowne. Dokumenty i informacje, o których mowa, mogą być przechowywane i składane w formie elektronicznej.

Właściwe organy sprawdzają prawidłowość deklaracji za pomocą odpowiednich środków.

3. Na wniosek właściwych organów państwa członkowskiego, na którego terytorium przeprowadzane są formalności celne związane z wywozem, właściwe organy pozostałych państw członkowskich przekazują im bezpośrednio wszystkie informacje, które są w stanie uzyskać, aby umożliwić sprawdzenie deklaracji sporządzonej przez zainteresowaną stronę.

Artykuł 46

W drodze odstępstwa od art. 45 oraz po konsultacji z właściwymi organami deklarację użytych produktów lub towarów można zastąpić zbiorczą deklaracją ilości użytych produktów albo odniesieniem do deklaracji dotyczącej tych ilości, jeżeli zostały one już określone na mocy art. 10 ust. 4 oraz pod warunkiem, że producent przekazuje do dyspozycji organów wszelkie informacje konieczne do sprawdzenia deklaracji.

Artykuł 47

1. Eksporter, który nie złoży deklaracji o której mowa w art. 46 albo nie dostarczy zadowalających informacji na poparcie swej deklaracji, nie jest uprawniony do refundacji.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli dane towary te są wymienione w kolumnach 1 i 2 załącznika IV, można przyznać refundację na wyraźny wniosek zainteresowanej strony. Rodzaj i ilość produktów podstawowych uwzględnionych do obliczenia takiej refundacji określa się na postawie analizy wywożonych towarów oraz zgodnie z tabelą w załączniku IV. Właściwy organ podejmuje decyzję o warunkach, zgodnie z którymi należy przeprowadzić analizę, oraz o informacjach, jakie należy dostarczyć na poparcie wniosku.

3. Koszt takiej analizy ponosi eksporter.

Artykuł 48

1. Artykuł 45 nie ma zastosowania do ilości produktów rolnych określonych zgodnie z załącznikiem III, z wyjątkiem:

a) ilości produktów o których mowa w art. 45 ust. 1 wywożonych w postaci towarów uzyskanych częściowo z produktów, odnośnie do których wypłata refundacji wywozowej objęta jest rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007, a częściowo z innych produktów, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 11 ust. 2;

b) ilości jaj i produktów jajecznych wywożonych w postaci ciasta makaronowego objętego kodem CN 1902 11 00;

c) ilości suchej masy świeżego ciasta makaronowego, o których mowa w art. 11 ust. 1 akapit drugi;

d) charakteru produktów podstawowych rzeczywiście użytych do wytworzenia D-sorbitu (sorbitolu) objętego kodami CN 2905 44 i 3824 60 oraz, w razie konieczności, proporcji D-sorbitu (sorbitolu) uzyskanego z produktów skrobiowych i sacharozy;

e) ilości kazeiny wywożonej w postaci towarów objętych kodem CN 3501 90 90;

f) stopnia Plato piwa wytworzonego ze słodu objętego kodem CN 2202 90 10;

g) ilości jęczmienia niebrowarnego zaakceptowanych przez właściwe organy.

Opis towarów podany w zgłoszeniu wywozowym i wniosku o przyznanie refundacji odnośnie do towarów wymienionych w załączniku III uwzględnia nazewnictwo podane w tym załączniku.

2. W przypadku analizy towarów do celów art. 45, 46, 47 lub ust. 1 lub 3 niniejszego artykułu stosuje się metody analizy określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 904/2008 (¹⁴) lub, w razie ich braku, metody określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 900/2008 (¹⁵) lub, w razie ich braku, metody mające zastosowanie w odniesieniu do klasyfikacji Wspólnej Taryfy Celnej towarów podobnych, które są przywożone do Unii.

3. Na dokumencie poświadczającym wywóz wyszczególnia się ilości towarów wywożonych oraz ilości produktów o których mowa w art. 45 ust. 1 lub zamieszcza się odniesienie do składu określonego zgodnie z art. 10 ust. 4. Jednakże w przypadku zastosowania art. 47 ust. 2, te drugie ilości zastępuje się ilościami produktów podstawowych wymienionych w kolumnie 4 załącznika IV, odpowiednio do wyników analizy wywożonych towarów.

4. Aby refundacja dla towarów objętych kodami CN 0403 10 51 do 0403 10 99, 0403 90 71 do 0403 90 99, 0405 20 10, 0405 20 30, 2105 00 99, 3502 11 90 oraz 3502 19 90 została udzielona, towary te spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i rozporządzenia (WE) nr 853/2004, w tym wymóg przygotowania ich w zatwierdzonym zakładzie i ich zgodności z wymaganiami znaku jakości zdrowotnej, wymienionymi w sekcji I załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

5. Do celów art. 45 i 46 każde państwo członkowskie informuje Komisję o kontrolach przeprowadzanych na swoim terytorium odnośnie do różnych rodzajów wywożonych towarów. Komisja informuje o tym pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 49

1. Na mocy art. 45 i 46 niniejszego rozporządzenia oraz wykonując art. 12 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 dla towarów zawierających zboża, ryż, mleko i przetwory mleczne lub jaja, o których mowa w art. 162 ust. 1 lit. a) ppkt (i), (ii), (v) i (vii) oraz w art. 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zainteresowana strona przedstawia deklarację, że żaden ze składników nie został przywieziony z krajów trzecich, lub specyfikację ilości dla towarów przywiezionych z krajów trzecich.

2. W przypadku złożenia wniosku o ustalenie ilości zgodnie z art. 10 ust. 4, właściwy organ może zaakceptować deklarację przedstawioną przez zainteresowaną stronę, potwierdzającą, że zboża, ryż, przetwory mleczne i produkty jajeczne o których mowa w ust. 1, które zostały przywiezione z krajów trzecich, nie będą użyte.

3. W przypadku złożenia wniosku o określenie ilości zgodnie z art. 11 ust. 1 lub zgodnie z art. 47 ust. 2, właściwy organ może zaakceptować deklarację przedstawioną przez zainteresowaną stronę, potwierdzającą, że zboża, ryż, przetwory mleczne i produkty jajeczne określone w ust. 1, które zostały przywiezione z krajów trzecich, nie będą użyte.

4. Właściwe organy sprawdzają deklaracje o których mowa w ust. 1, 2 i 3 za pomocą wszelkich stosownych środków.

ROZDZIAŁ VI

WYPŁATA REFUNDACJI

Artykuł 50

1. W przypadku towarów wywiezionych między dniem 1 października a dniem 15 października każdego roku refundacja nie jest wypłacana przed 16 października.

W przypadku towarów wywiezionych na podstawie świadectwa refundacji wydanego na dany okres budżetowy, oraz jeżeli Komisja uzna, że występuje niebezpieczeństwo niewypełnienia przez Unię jej zobowiązań międzynarodowych, wypłaty refundacji zaplanowane po zakończeniu tego okresu nie są realizowane przed dniem 16 października. W takim przypadku termin określony w art. 46 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 może zostać czasowo wydłużony do trzech miesięcy i 15 dni w drodze rozporządzenia publikowanego przed dniem 20 września w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Dla towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia i w drodze odstępstwa od art. 24 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 kwotę określoną w art. 24 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 612/2009 stosuje się niezależnie od kraju lub terytorium przeznaczenia, do którego towary są wywożone:

a) w przypadku towarów, które są pakowane z przeznaczeniem do sprzedaży detalicznej konsumentom w bezpośrednich opakowaniach, których zawartość netto nie przekracza 2,5 kg lub w pojemnikach zawierających nie więcej niż 2 litry, zaopatrzonych w etykietowanie w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁶), określające importera w kraju przeznaczenia lub sporządzone w języku urzędowym kraju przeznaczenia lub w języku łatwo zrozumiałym w tym kraju;

b) w przypadkach, w których konkretny eksporter w okresie dwóch lat poprzedzających datę złożenia wniosku o zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, przynajmniej 12 razy wywozi towary o zawartości nie więcej niż 90 % masy dowolnego poszczególnego produktu podstawowego, względem którego refundacja podlega wypłacie, posiadające ten sam ośmiocyfrowy kod CN i tego samego odbiorcę lub odbiorców.

3. W przypadkach przewidzianych w ust. 2 państwo członkowskie może, na wniosek, udzielić formalnego zezwolenia zwalniającego danego eksportera z obowiązku przedstawienia dokumentów wymaganych na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, innych niż dokument przewozowy.

Zezwolenie, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest ważne, o ile nie zostanie cofnięte, przez okres nie dłuższy niż dwa lata i jest odnawialne. Państwa członkowskie mogą cofnąć zezwolenie, według własnego uznania, i w szczególności wycofują je bezzwłocznie, kiedy mają zasadne podstawy, aby podejrzewać, że eksporter nie przestrzegał warunków konkretnego zezwolenia.

Zwolnienia udzielone zgodnie z akapitem pierwszym uznaje się za czynniki ryzyka, które muszą być uwzględnione dla celów art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 485/2008 (¹⁷).

Eksporterzy korzystający ze zwolnienia podają numer zezwolenia na jednolitym dokumencie administracyjnym i na specjalnym wniosku o wypłatę, o którym mowa w art. 28 niniejszego rozporządzenia.

4. W drodze odstępstwa od ust. 3, w przypadkach przewidzianych w ust. 2 lit. b), państwa członkowskie mogą zwolnić danego eksportera z obowiązku przedstawienia dokumentów przewozowych dla wszystkich wywozów objętych zezwoleniem, jeżeli od danego eksportera wymaga się, aby przedstawił dokumenty przewozowe w odniesieniu do co najmniej 10 % liczby takich zgłoszeń wywozowych lub jednego rocznie, w zależności od tego, która z tych liczb jest większa, które to dokumenty są wybierane przez państwa członkowskie przy zastosowaniu kryteriów ustanowionych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1276/2008 (¹⁸).

5. W przypadku towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, jeżeli zgłoszenie wywozowe zostało przyjęte nie później niż dnia 30 września 2007 r. i względem których eksporter nie jest w stanie dostarczyć dowodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, towary uznaje się za przywiezione do kraju trzeciego na podstawie przedstawienia kopii dokumentu przewozowego oraz jednego z dokumentów wymienionych w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 lub dokumentu bankowego wydanego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę w Unii, który zaświadcza, że zapłata za wywóz została dokonana na konto eksportera otwarte u tego pośrednika, lub dowodu zapłaty.

6. Do celów stosowania art. 27 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 państwa członkowskie biorą pod uwagę przepisy ust. 5.

ROZDZIAŁ VII

OBOWIĄZEK INFORMOWANIA

Artykuł 51

1. Państwa członkowskie informują Komisję, do dziesiątego dnia każdego miesiąca, o:

a) [1] kwotach, wyrażonych w EUR, na jakie opiewały świadectwa refundacji zwrócone w poprzednim miesiącu, zgodnie z art. 41 ust. 1 i 2;

b) kwotach, wyrażonych w EUR, względem których ustalono w poprzednim miesiącu, że zobowiązania pierwotne o których mowa w art. 38 nie zostały spełnione;

c) [2] świadectwach refundacji, wyrażonych w EUR, wydanych w poprzednim miesiącu, o których mowa w art. 36;

d) świadectwach refundacji, wyrażonych w EUR, wydanych w poprzednim miesiącu zgodnie z art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

Kwoty wymienione w lit. b) pierwszego akapitu są różnicowane przez wskazanie okresu budżetowego, do którego odnoszą się świadectwa refundacji.

2. Co roku przed dniem 1 listopada państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznej kwocie, wyrażonej w EUR, przypisanej przed dniem 1 października tego roku do świadectw refundacji wydanych w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września poprzedniego roku kalendarzowego.

Artykuł 52

1. Najpóźniej do końca miesiąca następującego po każdym miesiącu roku kalendarzowego, państwa członkowskie przekazują Komisji, za pośrednictwem zabezpieczonego sieciowego Systemu Wymiany Danych (DEX), informacje statystyczne dotyczące towarów objętych niniejszym rozporządzeniem, dla których przyznane zostały w poprzednim miesiącu refundacje wywozowe, w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN, obejmujące:

a) ilości takich towarów wyrażone w tonach lub innych podanych jednostkach miary;

b) kwoty, wyrażone w EUR, refundacji wywozowych przyznanych w poprzednim miesiącu dla wszystkich podstawowych produktów rolnych, których to dotyczy;

c) ilości, wyrażone w tonach, każdego z podstawowych produktów rolnych, dla których przyznano refundacje.

2. Przed 31 grudnia każdego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznych kwotach refundacji, wyrażonych w EUR, które zostały rzeczywiście przyznane w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września tego roku w odniesieniu do towarów wywiezionych w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września poprzedniego roku oraz w każdym poprzednim okresie budżetowym, o którym jeszcze nie informowano, z wyszczególnieniem tych okresów.

3. Do celów ust. 1 i ust. 2 przyznane refundacje obejmują zaliczki.

4. Przed 31 grudnia każdego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznych kwotach, wyrażonych w EUR, zwrotów bezpodstawnie wypłaconych refundacji, odzyskanych w okresie budżetowym kończącym się 30 września tego roku, z wyszczególnieniem danego okresu lub okresów budżetowych.

Artykuł 53

Państwa członkowskie informują Komisję, nie później niż piątego dnia każdego miesiąca, o kwotach refundacji przyznanych na podstawie art. 43 ust. 1 od szesnastego do ostatniego dnia poprzedniego miesiąca, i nie później niż dwudziestego dnia każdego miesiąca o kwotach refundacji przyznanych na podstawie art. 43 ust. 1 od pierwszego do piętnastego dnia tego miesiąca. Jeżeli to właściwe, państwa członkowskie informują Komisję o nieprzyznaniu żadnych refundacji w tych dniach.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 54

Rozporządzenie (WE) nr 1043/2005 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 55

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie drugiego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wniosków złożonych od dnia 8 lipca 2010 r. dotyczących świadectw do wykorzystania od dnia 1 października 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 czerwca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1216/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiające zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych (¹), w szczególności jego art. 8 ust. 3 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3348/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ponieważ konieczne są dalsze zmiany, właściwe jest jego zastąpienie.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (³) stanowi, że w zakresie wymaganym dla umożliwienia wywozu niektórych produktów rolnych w postaci niektórych towarów przetworzonych niewymienionych w załączniku I do Traktatu w oparciu o notowania cenowe lub ceny osiągane przez te produkty na rynkach światowych, różnica między takimi notowaniami lub cenami a cenami w Unii może zostać pokryta refundacją wywozową. Przyznawanie refundacji dla wszystkich produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu powinno zatem podlegać wspólnym regułom.

(3) W celu zapewnienia jednolitego stosowania rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 w zakresie przyznawania refundacji wywozowych, refundacje takie nie powinny być przyznawane dla towarów pochodzących z krajów trzecich i użytych przy wytwarzaniu wywożonych towarów, jeżeli były one w swobodnym obrocie w Unii.

(4) Refundacje wywozowe powinny być wypłacane za towary uzyskiwane bezpośrednio z produktów podstawowych, z produktów uzyskiwanych wskutek przetwarzania produktów podstawowych oraz z produktów zaliczonych do jednej z tych kategorii. Powinna zostać określona metoda ustalania kwoty refundacji wywozowej w każdym z powyższych przypadków.

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 612/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (⁴) oraz rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (⁵) mają zastosowanie do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. Należy zatem wyjaśnić, w jaki sposób należy stosować niektóre przepisy tych rozporządzeń.

(6) Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1670/2006 z dnia 10 listopada 2006 r. ustanawiającym niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 w zakresie ustalania i udzielania dostosowanych refundacji w odniesieniu do zbóż wywożonych w postaci niektórych napojów spirytusowych (⁶), stawką refundacji wywozowej jest stawka obowiązująca w dniu, w którym zboża zostają umieszczone pod kontrolą celną w celu wytwarzania napojów spirytusowych. Umieszczenie zbóż pod kontrolą celną w celu wytwarzania napojów spirytusowych o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1670/2006 powinno być zatem uznane, dla potrzeb przyznawania refundacji wywozowych, za równoważne z wywozem.

(7) Napoje spirytusowe są uważane za mniej wrażliwe niż inne towary na wahania cen produktów rolnych użytych do ich wytwarzania. Jednakże Protokół 19 Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy przyjąć niezbędne środki, aby ułatwić użycie zbóż z Unii do wytwarzania napojów spirytusowych otrzymywanych ze zbóż.

(8) Wywóz wielu towarów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa w jasno określonych warunkach technicznych, odznaczających się stałymi cechami charakterystycznymi i jakością, odbywa się według stałego schematu. Dla uproszczenia formalności wywozowych należy przyjąć dla takich towarów procedurę uproszczoną, według której producent przekazuje właściwym organom informacje uważane przez nie za konieczne i dotyczące warunków wytwarzania towarów. W przypadku rejestracji przez właściwe organy ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych do produkcji towarów wywożonych należy wprowadzić wymóg corocznego potwierdzania takiej rejestracji w celu zmniejszenia ryzyka związanego z brakiem informacji o zmianach w tych ilościach.

(9) Wiele produktów rolnych podlega naturalnym i sezonowym zmianom. Dlatego zawartość produktów rolnych w wywożonych towarach może się różnić. Kwotę refundacji należy zatem ustalać na podstawie ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych do wytworzenia wywożonych towarów. Niemniej jednak, w przypadku niektórych towarów o prostym i stosunkowo stałym składzie, dla uproszczenia procedur administracyjnych kwotę refundacji należy ustalić na podstawie stałych ilości produktów rolnych.

(10) W celu zakwalifikowania do refundacji użyte produkty rolne, w szczególności towary wytworzone z takich produktów, muszą zostać wywiezione. Wszelkie wyjątki od tej zasady należy dopuszczać w bardzo ograniczonym zakresie. W trakcie procesu wytwarzania towarów producenci mogą jednak ponieść straty surowców, za które zapłacono ceny unijne, podczas gdy straty producentów prowadzących działalność gospodarczą poza Unią ograniczone są cenami na rynkach światowych. Ponadto, w trakcie procesu wytwarzania niektórych towarów otrzymywane są pewne produkty uboczne, których wartość znacząco różni się od wartości głównych produktów. W niektórych przypadkach te produkty uboczne mogą być użyte jedynie jako pasza. Konieczne jest zatem ustanowienie wspólnych reguł ustalania pojęcia ilości produktów rzeczywiście użytych w procesie wytwarzania wywożonych towarów.

(11) Do celów art. 8 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1216/2009 należy zapewnić przyznawanie refundacji dla produktów podstawowych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I dla takiego samego okresu, jak w przypadku refundacji dla produktów rolnych wywożonych w nieprzetworzonym stanie. Należy jednak przewidzieć również możliwość odstępstwa od tej reguły w warunkach zakłóceń rynkowych, które należy określić zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1216/2009.

(12) Przy ustalaniu stawki refundacji na produkty podstawowe lub produkty zaliczone do danej kategorii należy uwzględnić pomoc oraz inne środki o podobnym skutku, stosowane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1234/2007.

(13) Skrobię ziemniaczaną należy zaliczyć do skrobi kukurydzianej w celu określenia refundacji wywozowych. Należy jednak umożliwić ustalenie szczególnej stawki refundacji dla skrobi ziemniaczanej w sytuacjach rynkowych, gdy jej cena jest znacznie niższa niż cena skrobi kukurydzianej.

(14) Zgodnie z art. 162 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 refundacje przyznane na wywóz produktów rolnych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu nie mogą przewyższać refundacji należnych w przypadku wywozu tych produktów w nieprzetworzonym stanie. Należy to uwzględnić przy ustalaniu stawek refundacji i tworzeniu reguł zaliczania produktów do poszczególnych kategorii.

(15) Niektóre towary o podobnych cechach mogą być uzyskiwane różnymi technikami i z różnych materiałów podstawowych. Eksporterów należy objąć wymogiem określania rodzaju materiałów podstawowych i składania pewnych deklaracji odnośnie do procesu wytwarzania, o ile informacje takie są niezbędne do określenia uprawnienia do otrzymania refundacji lub odpowiedniej stawki refundacji.

(16) Przy obliczaniu ilości rzeczywiście użytych produktów rolnych właściwe jest uwzględnienie zawartości suchej masy w przypadku skrobi oraz niektórych syropów glukozowych i syropów z maltodekstryny.

(17) Jeżeli wymaga tego sytuacja w handlu światowym, konkretne wymogi danego rynku lub międzynarodowe umowy handlowe, powinno być możliwe różnicowanie refundacji dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, w zależności od miejsca przeznaczenia tych produktów.

(18) Mając na względzie zarządzanie kwotami refundacji, które mogą być przyznawane w ciągu roku budżetowego dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, należy zezwolić na ustalanie różnych stawek dla wywozu, z wcześniejszym ustaleniem stawki refundacji na podstawie sytuacji na rynku unijnym oraz na rynkach światowych, lub bez takiego ustalenia.

(19) Zobowiązania międzynarodowe podjęte przez Unię ograniczają wysokość refundacji, które mogą zostać przyznane w danym roku budżetowym. Należy umożliwić wywóz towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu na wcześniej ustalonych warunkach. W szczególności należy umożliwić podmiotom gospodarczym uzyskanie zapewnienia, że taki wywóz kwalifikuje się do refundacji zgodnej z zobowiązaniami Unii. W przypadku braku możliwości udzielenia takiego zapewnienia, eksporterzy powinni otrzymać taką informację z wystarczającym wyprzedzeniem. Wydawanie świadectw refundacji umożliwia śledzenie losów wniosków o refundację i gwarantuje ich posiadaczom, że będą mogli korzystać z refundacji do kwoty, na którą świadectwo zostało wydane, o ile spełnią pozostałe warunki dotyczące refundacji określone zasadami unijnymi.

(20) Należy określić środki zarządzania dla systemu świadectw refundacji. W szczególności należy wprowadzić przepis dotyczący współczynnika redukcji stosowanego w sytuacjach, kiedy wnioski o refundację przewyższają dostępne kwoty. W niektórych okolicznościach należy wprowadzić przepis dotyczący zawieszania wydawania świadectw refundacji.

(21) Świadectwa refundacji zapewniają zgodność z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. Umożliwiają one także wcześniejsze ustalenie refundacji, która może zostać udzielona na produkty rolne używane do wytwarzania towarów wywożonych do krajów trzecich. Cel ten różni się pod niektórymi względami od celów pozwoleń na wywóz wydawanych na produkty podstawowe wywożone w stanie nieprzetworzonym, które są przedmiotem zobowiązań międzynarodowych dotyczących ograniczeń ilościowych. Konieczne jest zatem określenie, które z przepisów ogólnych obowiązujących w odniesieniu do pozwoleń i świadectw w zakresie produktów rolnych, ustanowionych obecnie w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (⁷), nie powinny mieć zastosowania do świadectw refundacji.

(22) W większości przypadków stawki refundacji są ustalane lub zmieniane w czwartki. Konieczne jest zmniejszenie ryzyka, że wnioski o wcześniejsze ustalenie stawki będą składane w celach spekulacyjnych. Jeżeli zatem wniosek o wcześniejsze ustalenie stawki składany jest w czwartek, wniosek ten powinien być traktowany tak, jakby został złożony w następnym dniu roboczym.

(23) W celu ułatwienia państwom członkowskim posługiwania się systemem refundacji wywozowych stawki refundacji dla różnych produktów podstawowych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I należy ustalać wcześniej i w tym samym czasie.

(24) Wnioski o wydanie świadectwa mogą opiewać na kwoty wyższe niż te, które mogą zostać przyznane. W związku z tym rok budżetowy należy podzielić na okresy, aby świadectwa były dostępne zarówno dla podmiotów gospodarczych, które dokonują wywozu pod koniec roku budżetowego, jak i dla tych, które realizują wywóz na początku roku budżetowego. W stosownych przypadkach należy stosować współczynnik redukcji w odniesieniu do wszystkich kwot wnioskowanych w danym okresie.

(25) W przypadku gdy całkowita kwota refundacji, o które złożono wnioski w ramach pojedynczej transzy jest niższa niż kwota dostępna dla tej transzy, podmiotom należy zezwolić na składanie w trybie cotygodniowym wniosków o wydanie świadectwa refundacji na pozostałą kwotę dostępną dla danej transzy.

(26) Należy określić, w jaki sposób niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 376/2008 odnoszące się do świadectw, ustalających wcześniej refundację wywozową, co do których składany jest wniosek w związku z zaproszeniem do składania ofert wydanym w kraju trzecim przywozu, powinny być stosowane odnośnie do świadectw refundacji.

(27) Należy ustanowić warunki zwalniania zabezpieczeń wnoszonych w odniesieniu do świadectw refundacji. Warunki te powinny obejmować obowiązki uznane za zasadnicze, w stosunku do których wniesione jest zabezpieczenie, oraz dowody, które należy przedstawić, aby wykazać wypełnienie tych obowiązków.

(28) Większość eksporterów otrzymuje tytułem refundacji mniej niż 100 000 EUR rocznie. Ogólnie wywóz ten ma niewielkie znaczenie dla gospodarki i stanowi jedynie niewielką część łącznej kwoty refundacji przyznawanych dla produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich przypadkach należy zatem umożliwić zwolnienie małych eksporterów z wymogu przedstawiania świadectwa. Celem uproszczenia należy im zezwolić na wykorzystanie w pewnych okolicznościach świadectw refundacji bez utraty statusu małego eksportera. W celu zapobiegania nadużyciom należy jednak ograniczyć stosowanie tego zwolnienia do państwa członkowskiego, w którym mały eksporter ma swoją siedzibę.

(29) Należy ustalić warunki w odniesieniu do monitorowania, oparte na zasadzie, że eksporter powinien deklarować właściwym organom, przy każdym wywozie towarów, ilości produktów użytych do wytworzenia wywożonych towarów. Właściwe organy powinny podjąć wszelkie środki, jakie uznają za niezbędne, w celu sprawdzania prawidłowości takich deklaracji.

(30) Organy odpowiedzialne za sprawdzenie deklaracji eksportera mogą nie dysponować wystarczającymi dowodami, umożliwiającymi im uznanie deklaracji w sprawie użytych ilości, nawet jeżeli dowody te opierają się na analizie chemicznej. Sytuacje takie mogą w szczególności mieć miejsce, kiedy wywożone towary są wytwarzane w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie wywozu. W związku z powyższym właściwe organy państwa członkowskiego wywozu powinny, w razie potrzeby, mieć możliwość uzyskania bezpośrednio od właściwych organów pozostałych państw członkowskich wszystkich informacji, które te organy będą w stanie uzyskać odnośnie do warunków wytwarzania towarów.

(31) W porozumieniu z właściwymi organami państwa członkowskiego, w którym wytwarzane są towary, podmiotom gospodarczym należy zezwolić na składanie uproszczonej deklaracji użytych produktów, w formie zsumowanych ilości tych produktów, pod warunkiem że przechowują oni szczegółowy rejestr zużytych produktów i udostępniają go wspomnianym organom.

(32) Eksporter nie zawsze może znać dokładne ilości użytych produktów rolnych, w odniesieniu do których może wnioskować o refundację, w szczególności, jeżeli nie jest producentem. Dlatego też nie zawsze może takie ilości zadeklarować. W związku z tym zachodzi konieczność zapewnienia alternatywnej metody obliczania refundacji, o którą może wnioskować zainteresowana osoba, ograniczonej do niektórych towarów i opartej na analizie chemicznej tych towarów oraz wykorzystującej sporządzoną w tym celu tabelę.

(33) Zgodnie z art. 28 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 nie udziela się refundacji w odniesieniu do produktów, których jakość handlowa nie jest należyta i uczciwa w dniu przyjęcia zgłoszenia wywozowego. Aby dopilnować, że zasada ta jest jednolicie stosowana, należy wyjaśnić, że aby otrzymać refundację na niektóre produkty pochodzenia zwierzęcego objęte rozporządzeniem (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁸) oraz rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁹), a także włączone do załącznika II do niniejszego rozporządzenia, te produkty pochodzenia zwierzęcego powinny być przygotowane zgodnie z wymogami tych rozporządzeń i opatrzone wymaganym znakiem jakości zdrowotnej.

(34) Zasadnicze znaczenie ma umożliwienie Komisji skutecznego monitorowania wszelkich przyjmowanych środków dotyczących przyznawanych refundacji wywozowych. W związku z tym właściwe organy państw członkowskich powinny przekazywać Komisji pewne informacje statystyczne. Należy określić format i zakres przekazywanych informacji.

(35) Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 4 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 składniki, inne niż produkty cukrownicze, o których mowa w art. 162 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) oraz w art. 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, w odniesieniu do których przyznano refundację wywozową, muszą być pochodzenia unijnego. Należy zatem ustanowić środki zapewniające przestrzeganie tego wymogu.

(36) Liczba wniosków, w odniesieniu do których udziela się refundacji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, jest wysoka. Większość towarów, dla których składane są te wnioski, jest wytwarzana w jasno określonych warunkach technicznych, odznacza się stałymi cechami charakterystycznymi i jakością, jest wywożona według stałego schematu i posiada wzory produkcji, które zostały zarejestrowane i zatwierdzone przez właściwe organy. W świetle wymienionych szczególnych okoliczności i w celu uproszczenia pracy administracyjnej związanej z przyznawaniem refundacji wywozowych na mocy niniejszego rozporządzenia, należy dać państwom członkowskim większą elastyczność w stosowaniu art. 24 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, w tym zakresie, w jakim odnosi się on do wartości maksymalnych, poniżej których państwa członkowskie mogą zwolnić podmioty gospodarcze z obowiązku przedstawienia innych dowodów niż dokument transportowy.

(37) Właściwe jest zapewnienie w całej Unii jednolitego stosowania przepisów dotyczących przyznawania refundacji dla towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W tym celu każde państwo członkowskie powinno informować Komisję o ustaleniach w zakresie monitorowania stosowanych na jego terytorium w odniesieniu do różnych rodzajów wywożonych towarów.

(38) Należy zapewnić wystarczającą ilość czasu na przejście od ustaleń administracyjnych dotyczących świadectw refundacji wydawanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 do ustaleń administracyjnych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno się zatem stosować do wniosków o wydanie świadectw refundacji złożonych od początkowej daty pierwszego okresu składania wniosków w okresie budżetowym w 2011 r. oraz powinno wejść w życie w tej dacie.

(39) Środki przyjęte w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. horyzontalnych zagadnień dotyczących handlu przetworzonymi produktami rolnymi nieobjętymi załącznikiem I do Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 1216/2009 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych ustanowionego na mocy rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Ma ono zastosowanie do wywozu produktów podstawowych, produktów otrzymanych w wyniku przetwarzania produktów podstawowych, lub produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia, kiedy produkty te są wywożone w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, ale są wyszczególnione w częściach I do V załącznika XX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

2. Refundacja wywozowa, o której mowa w ust. 1 nie jest przyznawana w odniesieniu do towarów wprowadzanych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 29 Traktatu, a następnie ponownie wywożonych.

Nie przyznaje się refundacji w odniesieniu do takich towarów, jeżeli są one wywożone po przetworzeniu, lub w przypadku gdy stanowią składnik innych towarów.

3. Z wyjątkiem zbóż, refundacji nie przyznaje się dla produktów używanych do wytwarzania alkoholu zawartego w napojach spirytusowych, o których mowa w załączniku II i objętych kodem CN 2208.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „okres budżetowy” oznacza okres od dnia 1 października danego roku do dnia 30 września następnego roku;

b) „rok budżetowy” oznacza okres od dnia 16 października danego roku do dnia 15 października następnego roku;

c) „produkty podstawowe” oznaczają produkty wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

d) „składniki” oznaczają produkty podstawowe, produkty otrzymane w wyniku przetwarzania produktów podstawowych lub produkty zaliczone do jednej z tych dwóch kategorii, używane do wytwarzania towarów i wymienione w art. 162 ust. 1 lit. a) ppkt (i), (ii), (iii), (v) i (vii) oraz w art. 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

e) „towary” oznaczają produkty nieobjęte załącznikiem I do Traktatu, ale wymienione w część I do V załącznika XX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

f)  „Porozumienie” oznacza Porozumienie w sprawie rolnictwa, zawarte podczas wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej;

g) „pomoc żywnościowa” oznacza działania związane z udzielaniem pomocy żywnościowej, spełniające warunki ustanowione w art. 10 ust. 4 Porozumienia;

h) „pozostałości” oznaczają produkty procesu wytwarzania, o składzie wyraźnie różnym od składu rzeczywiście wywożonych towarów, i które nie mogą być wprowadzane do obrotu;

i)  „produkty uboczne” oznaczają produkty lub towary uzyskane podczas procesu wytwarzania, o składzie lub cechach charakterystycznych różnych od rzeczywiście wywożonych towarów, i które mogą być wprowadzane do obrotu;

j)  „straty” oznaczają ilości produktów lub towarów uzyskanych w wyniku procesu wytwarzania, począwszy od etapu, na którym w procesie wytwarzania użyto produktów rolnych w stanie nieprzetworzonym, inne niż towary, które są rzeczywiście wywożone, inne niż pozostałości oraz produkty uboczne, i które nie mogą być wprowadzane do obrotu.

2. Do celów ust. 1 lit. h), i) oraz j) produkty uzyskane podczas procesu wytwarzania, o składzie wyraźnie różnym od towarów rzeczywiście wywożonych, sprzedawane za opłatą pokrywającą wyłącznie koszty poniesione w związku z ich zbytem, nie są uznawane za wprowadzone do obrotu.

Do celów ust. 1 lit. j) produkty lub towary uzyskane podczas procesu wytwarzania oraz które można zbyć, odpłatnie lub nieodpłatnie, wyłącznie jako pasze dla zwierząt, zaliczane są do strat.

Artykuł 3

1. Skrobia ziemniaczana objęta kodem CN 1108 13 00, wyprodukowana bezpośrednio z ziemniaków, z wyłączeniem podproduktów, zaliczana jest do produktu otrzymanego w wyniku przetwarzania kukurydzy.

2. Serwatka objęta kodami CN 0404 10 48 do 0404 10 62, niezagęszczona, nawet mrożona, zaliczana jest do serwatki w proszku wymienionej w załączniku I („Grupa Produktów 1”).

3. Poniższe produkty są zaliczane do mleka w proszku o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5 % wymienionego w załączniku I („Grupa Produktów 2”).

a) mleko i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 90 51 i 0404 90 21, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego nieprzekraczającej 0,1 % masy;

b) mleko i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 90 11 i 0404 90 21, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego nieprzekraczającej 1,5 % masy.

4. Poniższe produkty są zaliczane do mleka w proszku o zawartości tłuszczu 26 % wymienionego w załączniku I („Grupa Produktów 3”):

a) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 10 13, 0403 90 51, 0403 90 53, 0404 90 21 i 0404 90 23, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 0,1 % masy, ale nieprzekraczającej 6 %;

b) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 11, 0403 10 13, 0403 10 19, 0403 90 13, 0403 90 19, 0404 90 23 i 0404 90 29, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 1,5 % masy, ale mniejszej niż 45 %.

5. Poniższe produkty są zaliczane do Grupy Produktów 6:

a) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 19, 0403 90 59, 0404 90 23 i 0404 90 29, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 6 % masy;

b) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 0403 10 19, 0403 90 19 i 0404 90 29, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, o zawartości tłuszczu mlecznego nie mniejszej niż 45 % masy;

c) masło i inne tłuszcze mleczne o zawartości tłuszczu mlecznego innej niż 82 %, ale nie mniejszej niż 62 % masy, objęte kodami CN 0405 10, 0405 20 90, 0405 90 10, 0405 90 90.

6. Mleko, śmietana i przetwory mleczne, objęte kodami CN 0403 10 11 do 0403 10 19, 0403 90 51 do 0403 90 59 i 0404 90 21 do 0404 90 29, zagęszczone, inne niż w proszku, granulkach lub innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, są, w odniesieniu do beztłuszczowej części zawartości suchej masy, zaliczane do Grupy Produktów 2. W odniesieniu do tłuszczu mlecznego zawartego w takim produkcie, jest on zaliczany do Grupy Produktów 6.

Pierwszy akapit ma zastosowanie także do sera i twarogu.

7. Ryż łuskany objęty kodem CN 1006 20 oraz ryż półbielony objęty kodami CN 1006 30 21 do 1006 30 48 są zaliczane do ryżu całkowicie bielonego objętego kodami CN 1006 30 61 do 1006 30 98.

8. Poniższe produkty są zaliczane do cukru białego objętego kodem CN 1701 99 10, jeżeli spełniają warunki kwalifikujące do refundacji ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007 i w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 951/2006 (¹⁰), w przypadku gdy są wywożone w stanie nieprzetworzonym:

a) surowy cukier buraczany lub trzcinowy, objęty kodem CN 1701 11 90 lub kodem CN 1701 12 90 i zawierający w stanie suchym przynajmniej 92 % masy sacharozy, określonej metodą polarymetryczną;

b) cukier objęty kodem CN 1701 91 00 lub 1701 99 90;

c) produkty o których mowa w części III lit. c) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 z wyłączeniem mieszanek otrzymanych częściowo przy wykorzystaniu produktów objętych częścią I załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

d) produkty określone w części III lit. d) i g) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 z wyłączeniem mieszanek otrzymanych częściowo przy wykorzystaniu produktów objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 4

Oprócz przepisów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają rozporządzenie (WE) nr 612/2009 oraz rozporządzenie (EWG) nr 2220/85, o ile art. 39 ust. 4 oraz art. 50 niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

SEKCJA 1

Metoda obliczania

Artykuł 5

1. Wysokość refundacji przyznanej dla ilości ustalonej zgodnie z sekcją 2, dla każdego z produktów podstawowych wywożonych w postaci towarów tego samego rodzaju, uzyskuje się poprzez pomnożenie tej ilości przez stawkę refundacji dla produktu podstawowego, obliczoną na jednostkę wagi zgodnie z sekcją 3.

2. W przypadku gdy według art. 15 ust. 2 dla określonego produktu podstawowego ustalono różne stawki refundacji, kwotę dla każdej ilości produktu podstawowego o różnych stawkach refundacji oblicza się oddzielnie.

3. W przypadku gdy towary używane są do wytwarzania towarów wywożonych, stawka refundacji uwzględniona przy obliczeniu kwoty mającej zastosowanie do każdego produktu podstawowego, do produktów otrzymanych w wyniku przetworzenia produktu podstawowego, albo do produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, które zostały użyte do produkcji wywożonych towarów, jest stawką stosowaną w przypadku wywozu takich towarów w stanie nieprzetworzonym.

SEKCJA 2

Ilość referencyjna

Artykuł 6

W odniesieniu do towarów, ilość każdego produktu podstawowego, jaka ma stanowić podstawę obliczania kwoty refundacji (dalej „ilość referencyjna”), ustala się zgodnie z art. 7, 8 i 9, z wyjątkiem przypadków, w których następuje odesłanie do załącznika III, albo przypadków, w których stosuje się przepisy art. 47 ust. 2.

Artykuł 7

W przypadku użycia produktu podstawowego, nieprzetworzonego, lub produktu zaliczonego do danej kategorii, ilość referencyjna jest ilością rzeczywiście użytą w produkcji towarów wywożonych, z uwzględnieniem współczynników przeliczeniowych określonych w załączniku VII.

Artykuł 8

1. W przypadku użycia produktu objętego przepisami art. 1 ust. 1 lit. a) oraz części I załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 albo art. 1 ust. 1 lit. b) oraz części II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, ilość referencyjna jest ilością rzeczywiście użytą do wytworzenia wywożonych towarów, dostosowaną tak, aby odpowiadać ilości produktu podstawowego, przez zastosowanie współczynników określonych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, jeżeli w odniesieniu do danego produktu występuje jeden z poniższych warunków:

a) produkt został uzyskany w wyniku przetworzenia produktu podstawowego albo produktu zaliczonego do tego produktu podstawowego;

b) produkt został zaliczony do produktu otrzymanego w wyniku przetworzenia produktu podstawowego;

c) produkt został uzyskany w wyniku przetworzenia produktu zaliczonego do produktu uzyskanego w wyniku przetworzenia produktu podstawowego.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku spirytusu zbożowego zawartego w napojach spirytusowych objętych kodem CN 2208, ilość referencyjna wynosi 3,4 kg jęczmienia na % obj. alkoholu powstałego ze zbóż, na hektolitr wywożonego napoju spirytusowego.

Artykuł 9

1. Z zastrzeżeniem art. 11, w przypadku użycia któregokolwiek z poniższych produktów, ilość referencyjna dla każdego z produktów podstawowych jest równa ilości ustalonej przez właściwe organy zgodnie z art. 45:

a) produkt nieobjęty załącznikiem I do Traktatu, który został uzyskany w wyniku przetwarzania produktu o którym mowa w art. 7 lub 8 niniejszego rozporządzenia;

b) produkt uzyskany z mieszanki lub w wyniku przetworzenia kilku produktów o których mowa w art. 7 lub 8 albo produktów o których mowa w lit. a) niniejszego akapitu.

Ilość referencyjna jest określana na podstawie ilości produktu rzeczywiście użytej podczas wytwarzania wywożonych towarów.

Do celów obliczania tej ilości stosuje się współczynniki przeliczeniowe o których mowa w załączniku VII lub, w zależności od przypadku, szczególne zasady obliczania, wskaźniki równoważności oraz współczynniki o których mowa w art. 8.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku spirytusu zbożowego zawartego w napojach spirytusowych objętych kodem CN 2208, ilość referencyjna wynosi 3,4 kg jęczmienia na % obj. alkoholu powstałego ze zbóż, na hektolitr wywożonego napoju spirytusowego.

Artykuł 10

1. Do celów art. od 6 do 9 produkty użyte w stanie nieprzetworzonym do wytworzenia towarów wywożonych uważa się za rzeczywiście użyte.

2. Jeśli podczas jednego z etapów wytwarzania takich towarów produkt podstawowy jest przetwarzany na inny, jeszcze bardziej przetworzony produkt podstawowy używany na dalszym etapie, za rzeczywiście użyty produkt uważa się tylko ten drugi produkt podstawowy.

3. Ilości produktów rzeczywiście użytych w rozumieniu ust. 1 ustala się dla każdego z wywożonych towarów.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1, 2 i 3, w przypadku regularnego wywozu towarów wytwarzanych przez określone przedsiębiorstwo w jasno określonych warunkach technicznych oraz posiadających stałe cechy charakterystyczne i jakość, za zgodą właściwych organów, ilości te można ustalić na podstawie wzoru produkcyjnego dla towarów lub na podstawie średnich ilości produktu użytych w określonym czasie do wytworzenia danej ilości przedmiotowych towarów. Ustalone w ten sposób ilości produktów pozostają podstawą obliczeń do czasu zmiany warunków wytwarzania towarów.

Z wyjątkiem przypadku formalnego zezwolenia wydanego przez właściwe organy, ustalone w ten sposób ilości produktów potwierdza się przynajmniej raz w roku.

Artykuł 11

1. W odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku III ilość referencyjna w kilogramach produktu podstawowego na 100 kg towarów jest przedstawiona w wymienionym załączniku w odniesieniu do każdego z tych towarów.

Jednakże, w przypadku świeżego ciasta makaronowego ilości produktów podstawowych określone w załączniku III zostają zmniejszone do ilości równoważnej suchemu ciastu makaronowemu, mnożąc przedmiotowe ilości przez procentową zawartość suchego ekstraktu ciasta makaronowego i dzieląc przez 88.

2. Jeżeli towary wymienione w załączniku III zostały wytworzone częściowo z produktów, dla których wypłata refundacji wywozowych jest objęta rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007, a częściowo z innych produktów, odpowiednia ilość referencyjna dla tych pierwszych produktów jest określana zgodnie z art. 6 do 10.

Artykuł 12

1. W celu określenia ilości rzeczywiście użytych produktów rolnych, zastosowanie mają ust. 2 i 3.

2. Wszystkie produkty rolne użyte w rozumieniu art. 10 oraz które uprawniają do refundacji, ale które zanikają w toku normalnego procesu wytwarzania (na przykład w postaci pary lub dymu, lub w wyniku przemiany w pył lub popiół nienadające się do wykorzystania), kwalifikują się do refundacji w odniesieniu do wszystkich użytych ilości.

3. Ilości towarów, które nie zostały rzeczywiście wywiezione, nie kwalifikują się do refundacji w odniesieniu do rzeczywiście użytych ilości produktów rolnych.

Jeżeli towary te mają taki sam skład, jak towary rzeczywiście wywiezione, można zastosować proporcjonalne zmniejszenie ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych do wytworzenia tych ostatnich towarów.

Artykuł 13

1. W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 3, straty wynoszące 2 % masy lub mniej, właściwe dla produkcji towarów, kwalifikują się do refundacji.

Próg 2 % jest wyliczony jako stosunek wagi zużytej suchej masy wszystkich użytych surowców, po odjęciu ilości o których mowa w art. 12 ust. 2, do wagi suchej masy towarów rzeczywiście wywożonych, lub inną metodą obliczania właściwą dla warunków wytwarzania towarów.

2. W przypadku gdy straty właściwe dla wytwarzania towarów przekraczają 2 %, nadwyżka strat nie kwalifikuje się do refundacji w odniesieniu do rzeczywiście użytych ilości produktów rolnych. Właściwe organy państw członkowskich mogą jednak uznać właściwie uzasadnione wyższe straty. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przypadkach uznania przez właściwe organy wyższych strat oraz o przyczynach, dla których zostały one uznane.

3. Ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych wchodzących w skład pozostałości kwalifikują się do refundacji.

4. W przypadku uzyskania produktów ubocznych, ilości produktów rolnych rzeczywiście użytych przypisywane są odpowiednio do towarów wywożonych i do produktów ubocznych.

SEKCJA 3

Stawki refundacji

Artykuł 14

1. Stawkę refundacji dla produktów podstawowych wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, zgodnie z art. 164 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, Komisja ustala na 100 kg produktu podstawowego na taki sam okres, jak w przypadku refundacji dla tych produktów wywożonych w nieprzetworzonym stanie.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, refundacja może być ustalona według innego harmonogramu, określonego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1216/2009.

Artykuł 15

1. Stawkę refundacji Komisja ustala w szczególności w odniesieniu do:

a) średniego kosztu ponoszonego przez przemysł przetwórczy w związku z pozyskaniem produktów podstawowych na rynku unijnym oraz cen na rynku światowym;

b) poziomu refundacji wywozowej dla przetworzonych produktów rolnych objętych załącznikiem I do Traktatu, które są wytwarzane w podobnych warunkach;

c) konieczności zapewnienia równych warunków konkurencji zakładom przemysłowym wykorzystującym produkty unijne oraz tym, które wykorzystują produkty z krajów trzecich według procedury uszlachetniania czynnego;

d) tendencji w wydatkach budżetowych z jednej strony oraz tendencji cenowych produktów podstawowych na rynku unijnym i na rynku światowym z drugiej strony;

e) zgodności z limitami wynikającymi z umów zawartych zgodnie z art. 218 Traktatu.

2. Przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić, w stosownych przypadkach, pomoc lub inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich państwach członkowskich do produktów podstawowych lub produktów zaliczonych do tej kategorii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007.

3. Refundacje przyznane dla wywozu produktów rolnych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu nie mogą przewyższać refundacji należnych w przypadku wywozu tych produktów w stanie nieprzetworzonym.

Artykuł 16

1. W przypadku skrobi ziemniaczanej objętej kodem CN 1108 13 00 stawkę refundacji ustala się oddzielnie, w równoważniku kukurydzy, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, przez zastosowanie kryteriów określonych w art. 15 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Ilości użytej skrobi ziemniaczanej przelicza się na równoważne ilości kukurydzy zgodnie z art. 8 niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku mieszanek D-sorbitu (sorbitolu) objętych kodami CN 2905 44 i 3824 60, gdy zainteresowana strona nie złoży deklaracji o której mowa w art. 45 z podaniem informacji wymaganych na mocy art. 48 ust. 1 lit. d), lub w przypadku gdy zainteresowana strona nie załączy do deklaracji wystarczającej dokumentacji dowodowej, stawka refundacji dla tych mieszanek jest taka sama, jak dla produktu podstawowego, do którego stosuje się najniższą stawkę refundacji.

Artykuł 17

1. Refundacja dla skrobi objętych kodami CN 1108 11 00 do 1108 19 90 albo dla produktów wymienionych w części I lit. d) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 powstałych z przetworzenia takich skrobi, przyznawana jest jedynie w przypadku przedstawienia przez dostawcę deklaracji poświadczającej, że przedmiotowe produkty zostały wyprodukowane bezpośrednio ze zbóż, ziemniaków lub ryżu, z wykluczeniem użycia podproduktów uzyskanych podczas produkcji innych produktów rolnych lub towarów.

2. Deklarację, o której mowa w ust. 1, stosuje się, do czasu jej odwołania, w odniesieniu do wszystkich dostaw od tego samego producenta. Sprawdza się ją zgodnie z art. 45.

Artykuł 18

1. W przypadku, gdy zawartość suchej masy skrobi ziemniaczanej zaliczanej do skrobi kukurydzianej na mocy art. 3 ust. 1 wynosi 80 % lub więcej, stawką refundacji wywozowej jest stawka ustalona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy jest niższa niż 80 %, stawką refundacji jest stawka ustalona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/80 część rzeczywistej zawartości procentowej suchej masy.

Dla wszystkich innych rodzajów skrobi o zawartości suchej masy 87 % lub większej stawką refundacji wywozowej jest stawka ustalona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy jest niższa niż 87 %, stawką refundacji jest stawka ustalona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/87 część rzeczywistej zawartości procentowej suchej masy.

2. Jeżeli zawartość suchej masy syropów glukozowych albo syropów z maltodekstryny objętych kodami CN 1702 30 90, 1702 40 90, 1702 90 50 lub 2106 90 55 wynosi 78 % lub więcej, stawką refundacji wywozowej jest stawka ustalona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy takich syropów jest niższa niż 78 %, stawką refundacji jest stawka ustalona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/78 część rzeczywistej zawartości procentowej suchej masy.

3. Do celów ust. 1 zawartość suchej masy skrobi ustala się z zastosowaniem metody o której mowa w załączniku IV do rozporządzenia Komisji (WE) nr 687/2008 (¹¹); zawartość suchej masy syropów glukozowych albo syropów z maltodekstryny ustala się z zastosowaniem metody 2 o której mowa w załączniku II do dyrektywy Komisji 79/796/EWG (¹²) albo innej odpowiedniej metody analitycznej dającej przynajmniej takie same gwarancje.

4. W przypadku składania deklaracji, o której mowa w art. 45, wnioskodawca deklaruje użytą zawartość suchej masy skrobi, syropów glukozowych albo syropów z maltodekstryny.

Artykuł 19

1. Refundacje w odniesieniu do wywozu w niezmienionym stanie kazeiny objętej kodem CN 3501 10, kazeinianów objętych kodem CN 3501 90 90 lub albuminy jaja kurzego objętej kodami CN 3502 11 90 i 3502 19 90 mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia i jeśli jest to konieczne ze względu na:

a) sytuację na świecie w odniesieniu do handlu tymi towarami;

b) szczególne wymogi niektórych rynków;

c) międzynarodowe umowy handlowe.

2. Stawka refundacji dla towarów objętych kodami CN 1902 11 00, 1902 19 i 1902 40 10 może zostać zróżnicowana w zależności od miejsca przeznaczenia.

3. Refundacja może być zróżnicowana w zależności od tego, czy została wcześniej ustalona, zgodnie z art. 26, czy też nie.

Artykuł 20

1. Stawką refundacji jest stawka obowiązująca w dniu wywozu towarów, z wyjątkiem następujących przypadków:

a) został złożony wniosek o wcześniejsze ustalenie stawki refundacji zgodnie z art. 26;

b) został złożony wniosek zgodnie z art. 37 ust. 2, a stawkę refundacji ustalono z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku o wydanie świadectwa refundacji.

2. W przypadku stosowania systemu wcześniejszego ustalania stawki refundacji, stosowana jest stawka obowiązująca w dniu złożenia wniosku o wcześniejsze ustalenie, w odniesieniu do towarów wywożonych w terminie późniejszym, w trakcie okresu ważności świadectwa refundacji, zgodnie z przepisami art. 35 ust. 2.

Dla przetworzonych produktów zbożowych i ryżowych stawkę refundacji dostosowuje się według tych samych zasad, jakie mają zastosowanie do wcześniejszego ustalania refundacji w przypadku produktów podstawowych wywożonych w stanie nieprzetworzonym, lecz z wykorzystaniem współczynników przeliczeniowych określonych w załączniku V.

3. Wyciągi ze świadectw refundacji, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 376/2008, nie są przedmiotem wcześniejszego ustalania stawki niezależnie od świadectw, z których pochodzą.

ROZDZIAŁ III

ŚWIADECTWA REFUNDACJI

SEKCJA 1

Postanowienia ogólne

Artykuł 21

1. Państwa członkowskie wydają każdemu wnioskodawcy, bez względu na jego miejsce prowadzenia działalności w Unii, świadectwa refundacji, które są ważne na terenie całej Unii.

Świadectwa refundacji gwarantują wypłatę refundacji, z zastrzeżeniem że spełnione zostaną warunki określone w rozdziale V. Warunki te mogą obejmować wcześniejsze ustalenie stawek refundacji. Świadectwa są ważne tylko na jeden okres budżetowy.

2. Przyznanie refundacji wywozowych dla wywozu produktów podstawowych w postaci towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia lub dla zbóż umieszczonych pod kontrolą celną do celów produkcji napojów spirytusowych, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1670/2006, uwarunkowane jest okazaniem świadectwa refundacji wydanego zgodnie z art. 24 niniejszego rozporządzenia.

Zboża, o których mowa w akapicie pierwszym, zostają uznane za wywiezione.

Przepisów pierwszego akapitu nie stosuje się w odniesieniu do dostaw o których mowa w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie, art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 oraz w art. 43 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 lub w odniesieniu do wywozów o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia.

3. Przyznanie refundacji według systemu wcześniejszego ustalania przewidzianego w art. 20 ust. 2 uwarunkowane jest okazaniem świadectwa refundacji zawierającego informację o wcześniejszym ustaleniu stawek refundacji.

Artykuł 22

1. Rozporządzenie (WE) nr 376/2008 ma zastosowanie do świadectw refundacji, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

2. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 376/2008 dotyczące praw i obowiązków wynikających z świadectw refundacji denominowanych w ilościach, mają zastosowanie mutatis mutandis do praw i obowiązków wynikających ze świadectw refundacji o których mowa w niniejszym rozporządzeniu dla kwot denominowanych w EUR, uwzględniając przepisy zawarte w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, do świadectw refundacji, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, nie mają zastosowania art. 7 ust. 2 i 4, art. 8, 11 i 13, art. 17 ust. 1, art. 20, 23, 31, 32 i 34, art. 35 ust. 6 oraz art. 41, 45, 46 i 48 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

4. Do celów art. 39 i 40 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 świadectwa ważne do dnia 30 września nie mogą być przedłużone.

W takich przypadkach świadectwa zostają anulowane dla wszystkich kwot, na które nie zostały złożone wnioski z powodu siły wyższej, a odnośne zabezpieczenie zostaje zwolnione.

Artykuł 23

1. Wnioski o wydanie świadectw refundacji, z wyjątkiem wniosków odnoszących się do działań związanych z udzielaniem pomocy żywnościowej, o których mowa w art. 36, są ważne tylko po wniesieniu zabezpieczenia w wysokości 10 % wnioskowanej kwoty, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

2. Zabezpieczenie zostaje zwolnione zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 40 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 24

1. Wniosek o wydanie świadectwa refundacji oraz samo świadectwo refundacji sporządza się w oparciu o wzór „Pozwolenie na wywóz lub świadectwo o wcześniejszym ustaleniu refundacji”, przedstawiony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008, a kwotę wyraża się w EUR.

Dokumenty te wypełnia się zgodnie z instrukcjami podanymi w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

2. Jeżeli wnioskodawca nie zamierza dokonywać wywozu z państwa członkowskiego innego niż to, w którym składa wniosek o wydanie świadectwa refundacji, właściwy organ może zatrzymać wydawane świadectwo, w szczególności w formie elektronicznej. W takich przypadkach właściwy organ informuje wnioskodawcę, iż jego wniosek został zarejestrowany oraz udzielają mu informacji określonych w egzemplarzu posiadacza świadectwa refundacji, zwanego dalej „egzemplarzem nr 1”. Egzemplarza dla organu wydającego (zwanego dalej „egzemplarzem nr 2”) nie wydaje się.

Właściwy organ rejestruje natomiast wszystkie informacje ze świadectw refundacji określone w sekcjach III i IV załącznika VI oraz kwoty wnioskowane na podstawie danego świadectwa.

Artykuł 25

1. Obowiązki wynikające ze świadectw są niezbywalne. Prawa wynikające ze świadectw mogą być przenoszone przez ich posiadacza tytularnego w trakcie okresu ich ważności, pod warunkiem że prawa wynikające z każdego świadectwa lub jego wyciągu przenosi się na tylko jednego beneficjenta. Takie przeniesienie praw odnosi się do kwot jeszcze nieprzydzielonych dla danego świadectwa lub jego wyciągu.

2. Beneficjenci nie mogą przenosić nabytych praw dalej na inne osoby, ale mogą przenieść je z powrotem na posiadacza tytularnego. Przeniesienie zwrotne na posiadacza tytularnego dotyczy ilości jeszcze nieprzydzielonych dla danego świadectwa lub jego wyciągu. W takich przypadkach organ wydający wpisuje jedną z informacji ustalonych w załączniku VIII w rubryce 6 świadectwa.

3. W przypadku wniosku o przeniesienie praw przez posiadacza tytularnego lub w przypadku przeniesienia zwrotnego przez beneficjenta na posiadacza tytularnego, organ wydający lub agencja lub agencje wyznaczone przez każde państwo członkowskie wprowadzają poniższe informacje do świadectwa lub, jeżeli to właściwe, do jego wyciągu:

a) imię i nazwisko lub nazwa oraz adres beneficjenta zgodnie z ust. 1 lub wpis o którym mowa w ust. 2;

b) datę przeniesienia lub przeniesienia zwrotnego na posiadacza tytularnego, potwierdzoną pieczęcią właściwego organu lub agencji.

4. Przeniesienie praw lub przeniesienie zwrotne na posiadacza tytularnego staje się skuteczne z datą wpisu określonego w ust. 3 lit. b).

Artykuł 26

1. Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji dotyczą wszystkich stosowanych stawek refundacji.

2. Wniosek o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji może zostać złożony w momencie składania wniosku o wydanie świadectwa refundacji albo w dowolnym czasie po dniu, w którym świadectwo refundacji zostało wydane.

3. Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji zostają przygotowane zgodnie z sekcją II załącznika VI, wykorzystując formularz określony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008. Wcześniejszego ustalenia nie stosuje się do wywozu dokonanego przed dniem złożenia wniosku.

4. Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji składane w czwartki są traktowane tak, jakby zostały złożone w następnym dniu roboczym.

Artykuł 27

1. Posiadacz świadectwa refundacji może zwrócić się o wydanie wyciągu ze świadectwa sporządzonego w postaci ustalonej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008. Wniosek zawiera informacje określone w pkt 3 sekcji II załącznika VI do niniejszego rozporządzenia.

Kwotę, na jaką składany jest wniosek o wyciąg, odnotowuje się na oryginale świadectwa.

2. Nie naruszając art. 9 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, można sporządzać wyciągi, zachowujące ważność na całym terytorium Unii, ze świadectw zarejestrowanych jako ważne w jednym państwie członkowskim.

Artykuł 28

1. Każdy eksporter wypełnia specjalny wniosek o wypłatę refundacji w rozumieniu art. 46 rozporządzenia (WE) nr 612/2009. Zostaje on przedstawiony organowi odpowiedzialnemu za wypłaty refundacji, łącznie z odpowiednimi świadectwami, poza przypadkiem rejestracji świadectw zgodnie z art. 24 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub w przypadku wywozu nieobjętego świadectwami refundacji.

Właściwy organ może uznać, że specjalny wniosek nie jest dokumentami dotyczącymi wypłaty refundacji o których mowa w art. 46 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Właściwy organ może uznać specjalny wniosek za zgłoszenie wywozowe w rozumieniu art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009. W tym przypadku datą otrzymania specjalnego wniosku przez organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu jest data otrzymania przez ten organ zgłoszenia wywozowego. We wszystkich innych przypadkach specjalny wniosek zawiera szczegółowe dane dotyczące zgłoszenia wywozowego, w tym numer referencyjny zgłoszenia wywozowego.

2. Organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji ustala wnioskowaną kwotę na podstawie informacji zamieszczonych w specjalnym wniosku, przyjmując za wyłączną podstawę ilość i charakter wywożonego produktu podstawowego (produktów podstawowych) oraz obowiązującą stawkę (stawki) refundacji. Wszystkie te informacje bądź odniesienia do nich zamieszcza się wyraźnie w zgłoszeniu wywozowym.

Organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji zapisuje przedmiotową kwotę na świadectwie refundacji w terminie sześciu miesięcy od daty otrzymania specjalnego wniosku.

Świadectwa przypisuje się na odwrotnej stronie egzemplarza nr 1. Rubryki 28, 29 i 30 zamiast ilości zawierają kwoty wyrażone w EUR.

Akapit trzeci stosuje się mutatis mutandis do świadectw przechowywanych w formie elektronicznej.

3. Po przypisaniu, jeżeli świadectwo refundacji nie jest zarejestrowane na mocy art. 24 ust. 2, egzemplarz nr 1 świadectwa jest zwracany posiadaczowi lub na życzenie eksportera przechowywany przez organ odpowiedzialny za wypłaty refundacji.

4. Zabezpieczenie zatrzymane w odniesieniu do kwoty, do której przypisano świadectwo refundacji dla wywożonych towarów, może zostać zwolnione albo przeniesione w charakterze zabezpieczenia wypłaty zaliczki na poczet refundacji zgodnie z rozdziałem 2 tytułu II rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Artykuł 29

1. O świadectwa refundacji wydane dla pojedynczego okresu budżetowego można się ubiegać oddzielnie, w sześciu transzach. Wnioski o wydanie świadectw mogą być składane najpóźniej do dnia:

a) 7 września dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 października;

b) 7 listopada dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 grudnia;

c) 7 stycznia dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 lutego;

d) 7 marca dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 kwietnia;

e) 7 maja dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 czerwca;

f)  7 lipca dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 sierpnia.

2. Podmioty mogą składać wnioski o wydanie świadectwa refundacji tylko dla transzy właściwej dla najbliższej daty zamknięcia, jak podano w ust. 1, po dacie złożenia wniosku.

Artykuł 30

Ostateczne terminy przekazywania Komisji informacji przez państwa członkowskie w sprawie wniosków o wydanie świadectw podano poniżej:

a) 14 września dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. a);

b) 14 listopada dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. b);

c) 14 stycznia dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. c);

d) 14 marca dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. d);

e) 14 maja dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. e);

f)  14 lipca dla świadectw o których mowa w art. 29 ust. 1 lit. f).

Artykuł 31

1. Łączną kwotę, na jaką mogą opiewać wydane świadectwa refundacji dla każdego okresu budżetowego, określa się zgodnie z ust. 2.

2. Od kwoty stanowiącej maksymalną kwotę refundacji, określoną zgodnie z art. 9 ust. 2 Porozumienia, odejmuje się następujące elementy:

a) kwotę przekraczającą maksymalną kwotę oraz niesłusznie przyznaną w poprzednim roku budżetowym;

b) kwotę zarezerwowaną na pokrycie wywozów, o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia;

c) kwoty, dla których świadectwa refundacji ważne podczas danego okresu budżetowego zostały wydane.

3. Kwotę, w odniesieniu do której wydane świadectwa, o których mowa w art. 41, zostały zwrócone, dodaje się do liczby otrzymanej zgodnie z ust. 2.

4. Każda kwota zarezerwowana na pokrycie wywozów, o których mowa w rozdziale IV, która pozostaje niewykorzystana, dodawana jest do kwoty otrzymanej zgodnie z ust. 2.

5. W przypadku wątpliwości odnośnie jakichkolwiek kwot o których mowa w ust. 2, zostają one uwzględnione podczas określania kwoty końcowej.

Artykuł 32

Łączna kwota, na jaką mogą zostać wydane świadectwa na każdy z okresów o których mowa w art. 29, wynosi:

a) 30 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 września, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. a);

b) 27 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 listopada, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. b);

c) 32 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 stycznia, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. c);

d) 44 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 marca, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. d);

e) 67 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 maja, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. e);

f)  100 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 31, ustalonej na dzień 14 lipca, w przypadku transzy określonej w art. 29 ust. 1 lit. f).

SEKCJA 2

Wnioski o wydanie świadectw refundacji i ich wydawanie

Artykuł 33

1. W przypadku gdy łączna kwota o którą wystąpiono we wnioskach otrzymanych w odniesieniu do każdego z odnośnych okresów przekracza kwotę maksymalną o której mowa w art. 31 ust. 2, Komisja ustanawia współczynnik redukcji, stosowany do wszystkich wniosków złożonych przed odpowiednią datą o której mowa w art. 29, celem zapewnienia zgodności z maksymalną kwotą o której mowa w art. 31.

Komisja publikuje przedmiotowy współczynnik w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w terminie pięciu dni roboczych od daty o której mowa w art. 30.

2. Jeżeli Komisja ustanawia współczynnik redukcji, świadectwa są wydawane na wnioskowane kwoty, pomnożone przez 1 minus współczynnik redukcji określony w sposób wskazany w ust. 1 niniejszego artykułu lub w art. 34 ust. 3 lit. a).

Jednakże dla transzy o której mowa w art. 29 ust. 1 lit. f), wnioskodawcy mogą wycofać swoje wnioski w ciągu pięciu dni roboczych od opublikowania wartości współczynnika redukcji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 1 sierpnia o kwotach, na jakie opiewają wnioski o wydanie świadectw refundacji, które zostały wycofane zgodnie z ust. 2 akapit drugi.

Artykuł 34

1. Jeżeli po dacie zamknięcia składania wniosków o wydanie świadectw refundacji dla danej transzy, o której mowa w art. 29 ust. 1, nie opublikowano na mocy art. 33 ust. 1 współczynnika redukcji, podmioty gospodarcze mogą składać wnioski o wydanie świadectwa refundacji na dowolną pozostałą kwotę dostępną dla danej transzy, w odniesieniu do której nie składano jeszcze wniosków.

Wnioski należy składać najpóźniej do kolejnej daty zamknięcia ustanowionej w art. 29 ust. 1.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych w ciągu tygodnia w następny poniedziałek. Odpowiednie świadectwa mogą być wydawane od środy następującej po powiadomieniu Komisji, o ile Komisja nie wyda odmiennych instrukcji.

3. Jeżeli ogólna kwota, której dotyczą wnioski otrzymane w danym tygodniu składania wniosków, przewyższa kwotę dostępną, o której mowa w ust. 1, Komisja podejmuje jeden lub więcej z następujących środków:

a) stosuje współczynnik redukcji do wniosków o wydanie świadectw refundacji, złożonych w danym tygodniu składania wniosków, o których państwa członkowskie poinformowały Komisję i na które nie zostały jeszcze wydane świadectwa refundacji;

b) instruuje państwa członkowskie, aby te odrzucały wnioski złożone w danym tygodniu, o których nie powiadomiły jeszcze Komisji;

c) zawiesza przyjmowanie wniosków o wydanie świadectw refundacji.

4. Każde rozporządzenie przyjęte na mocy ust. 3 jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w ciągu trzech dni od otrzymania powiadomienia o złożonych wnioskach, o których mowa w ust. 2.

Artykuł 35

1. Świadectwa refundacji są ważne od daty wydania określonej w art. 22 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

2. Z zastrzeżeniem akapitu drugiego świadectwa refundacji zachowują ważność do ostatniego dnia piątego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek o wydanie świadectwa, lub do ostatniego dnia okresu budżetowego, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza.

Świadectwa refundacji, o których mowa w art. 36, zachowują ważność do ostatniego dnia piątego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek o wydanie świadectwa.

3. Jeżeli stawki refundacji zostały ustalone wcześniej zgodnie z art. 26, stawki te obowiązują do ostatniego dnia okresu ważności świadectwa.

Artykuł 36

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2298/2001 (¹³) stosuje się do wniosków o wydanie świadectw refundacji oraz świadectw refundacji wydanych dla wywozu towarów będących częścią międzynarodowych działań związanych z udzielaniem pomocy żywnościowej w rozumieniu art. 10 ust. 4 Porozumienia.

Artykuł 37

1. Do celów art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zastosowanie mają przepisy zawarte w ust. 2 do 11 niniejszego artykułu.

2. Od dnia 1 października każdego okresu budżetowego wnioski o wydanie świadectw w związku z zaproszeniem do składania ofert wydanym w kraju trzecim przywozu, ustalających refundacje wywozowe z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku, mogą być przygotowywane zgodnie z niniejszym artykułem poza okresami ustalonymi w art. 29 i 34, jeżeli suma kwot odnoszących się do pojedynczego zaproszenia do składania ofert, na które jeden lub więcej eksporterów złożyło jeden lub więcej wniosków o wydanie świadectw refundacji, i na które nie wydano jeszcze świadectw, nie przekracza 2 mln EUR.

Jednakże limit ten może zostać podniesiony do 4 mln EUR, jeżeli żaden ze współczynników redukcji opublikowanych od początku okresu budżetowego i o których mowa w art. 33 ust. 1 lub w art. 34 ust. 3 nie przekracza 50 %.

3. Kwota, na którą opiewają wnioski o wydanie świadectwa lub świadectw, nie może przekroczyć ilości podanej w zaproszeniu do składania ofert, pomnożonej przez odpowiednią(-e) stawkę(-i) refundacji, ustaloną(-e) z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku. Nie uwzględnia się marginesu błędu ani opcji przewidzianych w zaproszeniu do składania ofert.

4. Poza informacjami o których mowa w art. 47 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 376/2008, państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji informacje o kwotach, do których odnosi się każdy wniosek o wydanie świadectwa, oraz o dacie i godzinie złożenia każdego wniosku.

5. Jeżeli kwoty zgłoszone zgodnie z ust. 4, po dodaniu do kwot, w odniesieniu do których złożono już jeden lub więcej wniosków o wydanie świadectw w ramach tego samego zaproszenia do składania ofert, przekraczają obowiązujący limit o którym mowa w ust. 2, Komisja powiadamia państwa członkowskie w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania dodatkowych informacji o których mowa w ust. 4, iż danemu podmiotowi gospodarczemu nie można wydać świadectwa refundacji.

6. Komisja może zawiesić stosowanie ust. 2, jeżeli skumulowana suma kwot świadectw refundacji, które mogą zostać wydane zgodnie z art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, przekracza w jednym okresie budżetowym kwotę 4 mln EUR. Decyzje dotyczące zawieszania publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

7. W drodze odstępstwa od art. 35 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia świadectwa wydane zgodnie z art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 są ważne od daty wydania w rozumieniu art. 22 ust 2 rozporządzenia (WE) nr 376/2008. Świadectwa refundacji są ważne do końca ósmego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały wydane, lub do dnia 30 września, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza. Stawki ustalone wcześniej obowiązują do ostatniego dnia ważności świadectwa.

8. Jeżeli właściwy organ stwierdzi, że wykazano zgodnie z jego wymogami i zgodnie z art. 47 ust. 9 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 376/2008, że agencja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, unieważniła zamówienie z powodów niezależnych od zwycięskiego oferenta i niestanowiących przypadku siły wyższej, zwalnia zabezpieczenie w przypadkach, kiedy wcześniej ustalona stawka refundacji dla produktu podstawowego, odpowiadająca największej refundacji w porównaniu z innymi użytymi produktami podstawowymi, jest wyższa lub równa stawce refundacji obowiązującej w ostatnim dniu ważności świadectwa.

9. Jeżeli właściwy organ stwierdzi, że wykazano zgodnie z jego wymogami i zgodnie z art. 47 ust. 9 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 376/2008, że agencja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, zobowiązała zwycięskiego oferenta do przyjęcia zmian w zamówieniu z powodów niezależnych od tego oferenta i niestanowiących przypadku siły wyższej, może przedłużyć ważność świadectwa oraz okres, podczas którego ma zastosowanie wcześniej ustalona stawka refundacji, do dnia 30 września.

10. Jeżeli zwycięski oferent przedstawi dowód, zgodnie z art. 47 ust. 9 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 376/2008, że w zaproszeniu do składania ofert lub w zamówieniu udzielonym w wyniku rozstrzygnięcia przetargu przewidziany jest margines błędu lub opcja ponad 5 %, a agencja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, korzysta z tej klauzuli, obowiązek wywozu zostaje uznany za dopełniony, jeżeli ilość wywiezionych towarów jest maksymalnie 10 % mniejsza od ilości odpowiadającej kwocie, na jaką wydane zostało świadectwo.

Akapit pierwszy stosuje się pod warunkiem, że ustalona wcześniej stawka refundacji dla produktu podstawowego, odpowiadająca największej refundacji w porównaniu z innymi użytymi produktami podstawowymi, jest wyższa lub równa stawce refundacji obowiązującej w ostatnim dniu ważności świadectwa. W takich przypadkach stawka 95 %, o której mowa w art. 40 ust. 3 i 5 niniejszego rozporządzenia, zostaje zastąpiona stawką 90 %.

11. Do celów ust. 1 do 10 niniejszego artykułu termin 21 dni, określony w art. 47 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, zostaje wydłużony do 44 dni.

SEKCJA 3

Zabezpieczenia

Artykuł 38

1. Wydanie świadectwa refundacji zobowiązuje jego posiadacza do złożenia wniosku o refundacje równe kwocie, na jaką wydane zostało świadectwo, w odniesieniu do towarów wywożonych podczas okresu ważności świadectwa refundacji.

Celem zagwarantowania wywiązania się ze zobowiązania o którym mowa w akapicie pierwszym wnosi się zabezpieczenie o którym mowa w art. 23.

2. Zobowiązanie o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy niniejszego artykułu uznaje się za zobowiązanie pierwotne w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

Artykuł 39

1. Zobowiązanie pierwotne uważa się za wypełnione, jeżeli eksporter przekaże specjalny wniosek dotyczący towarów wywożonych w okresie ważności świadectwa refundacji zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 28 oraz w sekcji V załącznika VI.

2. W przypadku gdy specjalny wniosek nie jest zgłoszeniem wywozowym, musi on zostać złożony w terminie trzech miesięcy od daty wygaśnięcia ważności świadectwa refundacji, którego numer został podany w specjalnym wniosku, z wyjątkiem przypadku siły wyższej.

Jeżeli termin trzech miesięcy ustanowiony w akapicie pierwszym nie zostanie dotrzymany, zobowiązanie pierwotne nie może być uznane za dopełnione.

3. Dowód na dopełnienie zobowiązania pierwotnego zostaje dostarczony właściwemu organowi w postaci przedstawienia egzemplarza nr 1 świadectwa refundacji, właściwie oznaczonego zgodnie z art. 28 ust. 2. Dowód ten przedstawia się do końca dwunastego miesiąca następującego po końcu okresu ważności świadectwa refundacji.

Akapit pierwszy stosuje się mutatis mutandis do świadectw zarejestrowanych na mocy art. 24 ust. 2.

4. W drodze odstępstwa od art. 22 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85 zabezpieczenie przewidziane w art. 23 niniejszego rozporządzenia ulega przepadkowi proporcjonalnie do kwoty, w odniesieniu do której nie przedstawiono wymaganego dowodu przed upływem terminu określonego w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 40

1. Jeżeli na podstawie art. 33 ust. 2 lub art. 34 ust. 3 lit. a) stosowany jest współczynnik redukcji, część zabezpieczenia, równa kwocie wniesionego zabezpieczenia pomnożonej przez współczynnik redukcji, zostaje niezwłocznie zwolniona.

2. Jeżeli wnioskodawca wycofa swój wniosek o wydanie świadectwa, zgodnie z art. 33 ust. 2 akapit drugi, zwolnione zostaje 80 % pierwotnej kwoty zabezpieczenia.

3. Zabezpieczenie zostaje zwolnione w całości po złożeniu przez posiadacza świadectwa wniosku o refundację wynoszącą łącznie 95 % kwoty, na którą zostało wydane świadectwo.

4. Na wniosek posiadacza tytularnego państwo członkowskie może zwolnić zabezpieczenie w ratach, proporcjonalnie do kwot, w odniesieniu do których warunki określone w art. 39 ust. 1 i 3 zostały spełnione, jeżeli przedstawi on dowód, że złożył wniosek o kwotę równą przynajmniej 5 % kwoty wskazanej na świadectwie.

5. Jeżeli zostały złożone wnioski o refundację w odniesieniu do kwoty poniżej 95 % kwoty, na jaką świadectwo zostało wydane, część zabezpieczenia, równa 10 % różnicy między 95 % kwoty, na którą wydane zostało świadectwo, a kwotą rzeczywiście wykorzystanej refundacji, ulega przepadkowi.

6. Jeżeli kwota, w odniesieniu do której warunki o których mowa w art. 39 ust. 1 i 3 zostały spełnione, jest niższa niż 5 % kwoty wskazanej na świadectwie, całość zabezpieczenia ulega przepadkowi.

7. Jeżeli łączna kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi wynosi 100 EUR lub mniej dla danego świadectwa, państwo członkowskie zwalnia zabezpieczenie w całości.

Artykuł 41

1. Jeżeli świadectwo lub jego wyciąg zostają zwrócone organowi wydającemu w terminie odpowiadającym pierwszym dwóm trzecim jego okresu ważności, odpowiednia kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi zostaje zmniejszona o 40 %, przy czym dla potrzeb wyliczenia takiego okresu każda część dnia jest traktowana jako jeden cały dzień.

2. Jeżeli świadectwo lub jego wyciąg zostają zwrócone organowi wydającemu w czasie odpowiadającym ostatniej jednej trzeciej jego okresu ważności lub w ciągu miesiąca następującego po dacie jego wygaśnięcia, odpowiednia kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi zostaje zmniejszona o 25 %.

3. Przepisy ust. 1 i 2 mają zastosowanie tylko do świadectw i wyciągów ze świadectw zwróconych organom wydającym w czasie trwania okresu budżetowego, w odniesieniu do którego świadectwa te zostały wydane, pod warunkiem że zostaną zwrócone nie później niż dnia 31 sierpnia w tym okresie budżetowym.

ROZDZIAŁ IV

WYWÓZ NIEOBJĘTY ŚWIADECTWAMI

Artykuł 42

1. Dla wywozu, w odniesieniu do którego wnioski złożone przez podmiot gospodarczy w roku budżetowym nie powodują wypłaty refundacji w kwocie wyższej niż 100 000 EUR, świadectwa nie są wymagane.

2. Dla dostaw o których mowa w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie, art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 43 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 świadectwa nie są wymagane.

3. Ustępy 1 i 2 stosuje się także do wywozu realizowanego przez podmioty, które posiadały świadectwo refundacji w danym okresie budżetowym lub posiadają takie świadectwo w dniu wywozu.

4. Ustępy 1, 2 i 3 mają zastosowanie tylko w państwie członkowskim, w którym podmiot ma swoją siedzibę.

Artykuł 43

1. Dla każdego okresu budżetowego wywozy o których mowa w art. 42 ust. 1 kwalifikują się do wypłaty refundacji w ramach limitu określonego rezerwą łączną w wysokości 40 mln EUR na każdy rok budżetowy.

2. Refundacje dla wywozów będących częścią międzynarodowych działań związanych z udzielaniem pomocy żywnościowej w rozumieniu art. 10 ust. 4 Porozumienia, oraz refundacje dla dostaw, o których mowa w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie, art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 43 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 nie są uwzględniane w określaniu poziomu wydatków w ramach rezerwy, o której mowa w ust. 1.

Artykuł 44

1. Ze względu na zobowiązania międzynarodowe Unii, Komisja może zawiesić stosowanie art. 43 ust. 1 do wywozów nieobjętych świadectwem refundacji na maksymalny okres 20 dni roboczych, jeżeli suma kwot, o których państwa członkowskie poinformowały Komisję zgodnie z art. 53, osiąga 30 mln EUR.

2. W okolicznościach określonych w ust. 1 Komisja może, zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1216/2009, zawiesić stosowanie art. 43 ust. 1 niniejszego rozporządzenia do wywozu nieobjętego świadectwem refundacji na okres przekraczający 20 dni roboczych.

ROZDZIAŁ V

OBOWIĄZKI EKSPORTERA

Artykuł 45

1. Jeżeli towary mają zostać wywiezione, zainteresowana strona deklaruje ilości produktów podstawowych, produktów otrzymanych w wyniku przetworzenia produktów podstawowych albo produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, które zostały rzeczywiście użyte, w rozumieniu art. 10, do wytworzenia tych towarów, w odniesieniu do których ubiegała się będzie o refundację, albo w inny sposób odwołuje się do tego składu, jeżeli został on określony zgodnie z art. 10 ust. 4.

2. Jeżeli towary zostały użyte do wytworzenia towarów, które mają zostać wywiezione, deklaracja zainteresowanej strony zawiera ilość rzeczywiście użytych towarów oraz charakter i ilość każdego z produktów podstawowych, produktów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów podstawowych lub produktów zaliczonych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, z których uzyskano towary.

Zainteresowana strona na poparcie swej deklaracji zobowiązana jest dostarczyć właściwym organom wszystkie dokumenty i informacje, jakie te organy uznają za stosowne. Dokumenty i informacje, o których mowa, mogą być przechowywane i składane w formie elektronicznej.

Właściwe organy sprawdzają prawidłowość deklaracji za pomocą odpowiednich środków.

3. Na wniosek właściwych organów państwa członkowskiego, na którego terytorium przeprowadzane są formalności celne związane z wywozem, właściwe organy pozostałych państw członkowskich przekazują im bezpośrednio wszystkie informacje, które są w stanie uzyskać, aby umożliwić sprawdzenie deklaracji sporządzonej przez zainteresowaną stronę.

Artykuł 46

W drodze odstępstwa od art. 45 oraz po konsultacji z właściwymi organami deklarację użytych produktów lub towarów można zastąpić zbiorczą deklaracją ilości użytych produktów albo odniesieniem do deklaracji dotyczącej tych ilości, jeżeli zostały one już określone na mocy art. 10 ust. 4 oraz pod warunkiem, że producent przekazuje do dyspozycji organów wszelkie informacje konieczne do sprawdzenia deklaracji.

Artykuł 47

1. Eksporter, który nie złoży deklaracji o której mowa w art. 46 albo nie dostarczy zadowalających informacji na poparcie swej deklaracji, nie jest uprawniony do refundacji.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli dane towary te są wymienione w kolumnach 1 i 2 załącznika IV, można przyznać refundację na wyraźny wniosek zainteresowanej strony. Rodzaj i ilość produktów podstawowych uwzględnionych do obliczenia takiej refundacji określa się na postawie analizy wywożonych towarów oraz zgodnie z tabelą w załączniku IV. Właściwy organ podejmuje decyzję o warunkach, zgodnie z którymi należy przeprowadzić analizę, oraz o informacjach, jakie należy dostarczyć na poparcie wniosku.

3. Koszt takiej analizy ponosi eksporter.

Artykuł 48

1. Artykuł 45 nie ma zastosowania do ilości produktów rolnych określonych zgodnie z załącznikiem III, z wyjątkiem:

a) ilości produktów o których mowa w art. 45 ust. 1 wywożonych w postaci towarów uzyskanych częściowo z produktów, odnośnie do których wypłata refundacji wywozowej objęta jest rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007, a częściowo z innych produktów, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 11 ust. 2;

b) ilości jaj i produktów jajecznych wywożonych w postaci ciasta makaronowego objętego kodem CN 1902 11 00;

c) ilości suchej masy świeżego ciasta makaronowego, o których mowa w art. 11 ust. 1 akapit drugi;

d) charakteru produktów podstawowych rzeczywiście użytych do wytworzenia D-sorbitu (sorbitolu) objętego kodami CN 2905 44 i 3824 60 oraz, w razie konieczności, proporcji D-sorbitu (sorbitolu) uzyskanego z produktów skrobiowych i sacharozy;

e) ilości kazeiny wywożonej w postaci towarów objętych kodem CN 3501 90 90;

f)  stopnia Plato piwa wytworzonego ze słodu objętego kodem CN 2202 90 10;

g) ilości jęczmienia niebrowarnego zaakceptowanych przez właściwe organy.

Opis towarów podany w zgłoszeniu wywozowym i wniosku o przyznanie refundacji odnośnie do towarów wymienionych w załączniku III uwzględnia nazewnictwo podane w tym załączniku.

2. W przypadku analizy towarów do celów art. 45, 46, 47 lub ust. 1 lub 3 niniejszego artykułu stosuje się metody analizy określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 904/2008 (¹⁴) lub, w razie ich braku, metody określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 900/2008 (¹⁵) lub, w razie ich braku, metody mające zastosowanie w odniesieniu do klasyfikacji Wspólnej Taryfy Celnej towarów podobnych, które są przywożone do Unii.

3. Na dokumencie poświadczającym wywóz wyszczególnia się ilości towarów wywożonych oraz ilości produktów o których mowa w art. 45 ust. 1 lub zamieszcza się odniesienie do składu określonego zgodnie z art. 10 ust. 4. Jednakże w przypadku zastosowania art. 47 ust. 2, te drugie ilości zastępuje się ilościami produktów podstawowych wymienionych w kolumnie 4 załącznika IV, odpowiednio do wyników analizy wywożonych towarów.

4. Aby refundacja dla towarów objętych kodami CN 0403 10 51 do 0403 10 99, 0403 90 71 do 0403 90 99, 0405 20 10, 0405 20 30, 2105 00 99, 3502 11 90 oraz 3502 19 90 została udzielona, towary te spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i rozporządzenia (WE) nr 853/2004, w tym wymóg przygotowania ich w zatwierdzonym zakładzie i ich zgodności z wymaganiami znaku jakości zdrowotnej, wymienionymi w sekcji I załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

5. Do celów art. 45 i 46 każde państwo członkowskie informuje Komisję o kontrolach przeprowadzanych na swoim terytorium odnośnie do różnych rodzajów wywożonych towarów. Komisja informuje o tym pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 49

1. Na mocy art. 45 i 46 niniejszego rozporządzenia oraz wykonując art. 12 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 dla towarów zawierających zboża, ryż, mleko i przetwory mleczne lub jaja, o których mowa w art. 162 ust. 1 lit. a) ppkt (i), (ii), (v) i (vii) oraz w art. 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zainteresowana strona przedstawia deklarację, że żaden ze składników nie został przywieziony z krajów trzecich, lub specyfikację ilości dla towarów przywiezionych z krajów trzecich.

2. W przypadku złożenia wniosku o ustalenie ilości zgodnie z art. 10 ust. 4, właściwy organ może zaakceptować deklarację przedstawioną przez zainteresowaną stronę, potwierdzającą, że zboża, ryż, przetwory mleczne i produkty jajeczne o których mowa w ust. 1, które zostały przywiezione z krajów trzecich, nie będą użyte.

3. W przypadku złożenia wniosku o określenie ilości zgodnie z art. 11 ust. 1 lub zgodnie z art. 47 ust. 2, właściwy organ może zaakceptować deklarację przedstawioną przez zainteresowaną stronę, potwierdzającą, że zboża, ryż, przetwory mleczne i produkty jajeczne określone w ust. 1, które zostały przywiezione z krajów trzecich, nie będą użyte.

4. Właściwe organy sprawdzają deklaracje o których mowa w ust. 1, 2 i 3 za pomocą wszelkich stosownych środków.

ROZDZIAŁ VI

WYPŁATA REFUNDACJI

Artykuł 50

1. W przypadku towarów wywiezionych między dniem 1 października a dniem 15 października każdego roku refundacja nie jest wypłacana przed 16 października.

W przypadku towarów wywiezionych na podstawie świadectwa refundacji wydanego na dany okres budżetowy, oraz jeżeli Komisja uzna, że występuje niebezpieczeństwo niewypełnienia przez Unię jej zobowiązań międzynarodowych, wypłaty refundacji zaplanowane po zakończeniu tego okresu nie są realizowane przed dniem 16 października. W takim przypadku termin określony w art. 46 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 może zostać czasowo wydłużony do trzech miesięcy i 15 dni w drodze rozporządzenia publikowanego przed dniem 20 września w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Dla towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia i w drodze odstępstwa od art. 24 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 kwotę określoną w art. 24 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 612/2009 stosuje się niezależnie od kraju lub terytorium przeznaczenia, do którego towary są wywożone:

a) w przypadku towarów, które są pakowane z przeznaczeniem do sprzedaży detalicznej konsumentom w bezpośrednich opakowaniach, których zawartość netto nie przekracza 2,5 kg lub w pojemnikach zawierających nie więcej niż 2 litry, zaopatrzonych w etykietowanie w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁶), określające importera w kraju przeznaczenia lub sporządzone w języku urzędowym kraju przeznaczenia lub w języku łatwo zrozumiałym w tym kraju;

b) w przypadkach, w których konkretny eksporter w okresie dwóch lat poprzedzających datę złożenia wniosku o zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, przynajmniej 12 razy wywozi towary o zawartości nie więcej niż 90 % masy dowolnego poszczególnego produktu podstawowego, względem którego refundacja podlega wypłacie, posiadające ten sam ośmiocyfrowy kod CN i tego samego odbiorcę lub odbiorców.

3. W przypadkach przewidzianych w ust. 2 państwo członkowskie może, na wniosek, udzielić formalnego zezwolenia zwalniającego danego eksportera z obowiązku przedstawienia dokumentów wymaganych na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, innych niż dokument przewozowy.

Zezwolenie, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest ważne, o ile nie zostanie cofnięte, przez okres nie dłuższy niż dwa lata i jest odnawialne. Państwa członkowskie mogą cofnąć zezwolenie, według własnego uznania, i w szczególności wycofują je bezzwłocznie, kiedy mają zasadne podstawy, aby podejrzewać, że eksporter nie przestrzegał warunków konkretnego zezwolenia.

Zwolnienia udzielone zgodnie z akapitem pierwszym uznaje się za czynniki ryzyka, które muszą być uwzględnione dla celów art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 485/2008 (¹⁷).

Eksporterzy korzystający ze zwolnienia podają numer zezwolenia na jednolitym dokumencie administracyjnym i na specjalnym wniosku o wypłatę, o którym mowa w art. 28 niniejszego rozporządzenia.

4. W drodze odstępstwa od ust. 3, w przypadkach przewidzianych w ust. 2 lit. b), państwa członkowskie mogą zwolnić danego eksportera z obowiązku przedstawienia dokumentów przewozowych dla wszystkich wywozów objętych zezwoleniem, jeżeli od danego eksportera wymaga się, aby przedstawił dokumenty przewozowe w odniesieniu do co najmniej 10 % liczby takich zgłoszeń wywozowych lub jednego rocznie, w zależności od tego, która z tych liczb jest większa, które to dokumenty są wybierane przez państwa członkowskie przy zastosowaniu kryteriów ustanowionych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1276/2008 (¹⁸).

5. W przypadku towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, jeżeli zgłoszenie wywozowe zostało przyjęte nie później niż dnia 30 września 2007 r. i względem których eksporter nie jest w stanie dostarczyć dowodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, towary uznaje się za przywiezione do kraju trzeciego na podstawie przedstawienia kopii dokumentu przewozowego oraz jednego z dokumentów wymienionych w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 lub dokumentu bankowego wydanego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę w Unii, który zaświadcza, że zapłata za wywóz została dokonana na konto eksportera otwarte u tego pośrednika, lub dowodu zapłaty.

6. Do celów stosowania art. 27 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 państwa członkowskie biorą pod uwagę przepisy ust. 5.

ROZDZIAŁ VII

OBOWIĄZEK INFORMOWANIA

Artykuł 51

1. Państwa członkowskie informują Komisję, do dziesiątego dnia każdego miesiąca, o:

a) kwotach, wyrażonych w EUR, na jakie opiewały świadectwa refundacji zwrócone w poprzednim miesiącu, zgodnie z art. 41 ust. 1;

b) kwotach, wyrażonych w EUR, względem których ustalono w poprzednim miesiącu, że zobowiązania pierwotne o których mowa w art. 38 nie zostały spełnione;

c) świadectwach refundacji, wyrażonych w EUR, wydanych w poprzednim miesiącu, o których mowa w art. 35;

d) świadectwach refundacji, wyrażonych w EUR, wydanych w poprzednim miesiącu zgodnie z art. 47 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

Kwoty wymienione w lit. b) pierwszego akapitu są różnicowane przez wskazanie okresu budżetowego, do którego odnoszą się świadectwa refundacji.

2. Co roku przed dniem 1 listopada państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznej kwocie, wyrażonej w EUR, przypisanej przed dniem 1 października tego roku do świadectw refundacji wydanych w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września poprzedniego roku kalendarzowego.

Artykuł 52

1. Najpóźniej do końca miesiąca następującego po każdym miesiącu roku kalendarzowego, państwa członkowskie przekazują Komisji, za pośrednictwem zabezpieczonego sieciowego Systemu Wymiany Danych (DEX), informacje statystyczne dotyczące towarów objętych niniejszym rozporządzeniem, dla których przyznane zostały w poprzednim miesiącu refundacje wywozowe, w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN, obejmujące:

a) ilości takich towarów wyrażone w tonach lub innych podanych jednostkach miary;

b) kwoty, wyrażone w EUR, refundacji wywozowych przyznanych w poprzednim miesiącu dla wszystkich podstawowych produktów rolnych, których to dotyczy;

c) ilości, wyrażone w tonach, każdego z podstawowych produktów rolnych, dla których przyznano refundacje.

2. Przed 31 grudnia każdego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznych kwotach refundacji, wyrażonych w EUR, które zostały rzeczywiście przyznane w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września tego roku w odniesieniu do towarów wywiezionych w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września poprzedniego roku oraz w każdym poprzednim okresie budżetowym, o którym jeszcze nie informowano, z wyszczególnieniem tych okresów.

3. Do celów ust. 1 i ust. 2 przyznane refundacje obejmują zaliczki.

4. Przed 31 grudnia każdego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznych kwotach, wyrażonych w EUR, zwrotów bezpodstawnie wypłaconych refundacji, odzyskanych w okresie budżetowym kończącym się 30 września tego roku, z wyszczególnieniem danego okresu lub okresów budżetowych.

Artykuł 53

Państwa członkowskie informują Komisję, nie później niż piątego dnia każdego miesiąca, o kwotach refundacji przyznanych na podstawie art. 43 ust. 1 od szesnastego do ostatniego dnia poprzedniego miesiąca, i nie później niż dwudziestego dnia każdego miesiąca o kwotach refundacji przyznanych na podstawie art. 43 ust. 1 od pierwszego do piętnastego dnia tego miesiąca. Jeżeli to właściwe, państwa członkowskie informują Komisję o nieprzyznaniu żadnych refundacji w tych dniach.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 54

Rozporządzenie (WE) nr 1043/2005 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 55

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie drugiego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wniosków złożonych od dnia 8 lipca 2010 r. dotyczących świadectw do wykorzystania od dnia 1 października 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 czerwca 2010 r.