PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹ ),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (² ),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (³ ),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Produkcja ekologiczna jest ogólnym systemem zarządzania gospodarstwem i produkcji żywności, łączącym praktyki najkorzystniejsze dla środowiska i klimatu, wysoki stopień różnorodności biologicznej, ochronę zasobów naturalnych oraz stosowanie wysokich norm dotyczących dobrostanu zwierząt i produkcji, odpowiadających zapotrzebowaniu rosnącej liczby konsumentów na produkty wytwarzane przy użyciu naturalnych środków i procesów. Produkcja ekologiczna pełni zatem podwójną funkcję społeczną: z jednej strony w odpowiedzi na zapotrzebowanie konsumentów dostarcza na rynek produkty ekologiczne, a z drugiej strony dostarcza powszechnie dostępne dobra, przyczyniając się do ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt, jak również do rozwoju obszarów wiejskich.

(2) Przestrzeganie wysokich norm w zakresie zdrowia, środowiska i dobrostanu zwierząt przy wytwarzaniu produktów ekologicznych decyduje o wysokiej jakości tych produktów. Jak podkreślono w komunikacie Komisji z dnia 28 maja 2009 r. w sprawie polityki jakości produktów rolnych, produkcja ekologiczna stanowi element unijnych systemów jakości produkcji rolnej, wraz z oznaczeniami geograficznymi i gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (⁴ ) i produktami pochodzącymi z regionów najbardziej oddalonych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 (⁵ ). W tym ujęciu produkcja ekologiczna realizuje te same cele w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR), które stanowią nieodłączny element wszystkich unijnych systemów jakości produktów rolnych.

(3) W szczególności, cele polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej są wpisane w cele WPR dzięki zapewnieniu rolnikom otrzymania odpowiedniej rekompensaty za przestrzeganie przepisów dotyczących produkcji ekologicznej. Poza tym rosnące zapotrzebowanie na produkty ekologiczne tworzy warunki do dalszego rozwoju i ekspansji tych produktów na rynku, zwiększając tym samym zyski rolników zajmujących się produkcją ekologiczną.

(4) Ponadto produkcja ekologiczna to system, który przyczynia się do włączenia wymogów ochrony środowiska w ramy WPR oraz propaguje zrównoważoną produkcję rolną. Dlatego w ramach WPR zostały wprowadzone środki finansowego wspierania produkcji rolnej, mianowicie na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (⁶ ), zostały one w szczególności wzmocnione przy okazji reformy ram prawnych polityki rozwoju obszarów wiejskich wprowadzonej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (⁷ ).

(5) Produkcja ekologiczna przyczynia się również do osiągnięcia celów unijnej polityki ochrony środowiska, w szczególności tych zawartych w komunikatach Komisji: z dnia 22 września 2006 r., zatytułowanym „Strategia tematyczna w dziedzinie ochrony gleby”, z dnia 3 maja 2011 r., zatytułowanym „Nasze ubezpieczenie na życie i nasz kapitał naturalny – unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r.” oraz z dnia 6 maja 2013 r. zatytułowanym „Zielona infrastruktura – zwiększanie kapitału naturalnego Europy” oraz w przepisach dotyczących ochrony środowiska, takich jak dyrektywy 2000/60/WE (⁸ ), 2001/81/WE (⁹ ), 2009/128/WE (¹⁰ ) i 2009/147/WE (¹¹ ) Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy Rady 91/676/EWG (¹² ) and 92/43/EWG (¹³ ).

(6) Ze względu na cele unijnej polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej, ramy prawne ustanowione dla realizacji tej polityki powinny służyć zapewnieniu uczciwej konkurencji i właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, podtrzymaniu i uzasadnieniu zaufania konsumentów do produktów znakowanych jako ekologiczne i powinny zmierzać do stworzenia takich warunków, w których polityka ta może być kształtowana zgodnie z tendencjami produkcyjnymi i rynkowymi.

(7) Priorytety polityczne strategii „Europa 2020” określone w komunikacie Komisji z dnia 3 marca 2010 r., zatytułowanym „Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” obejmują osiągnięcie konkurencyjnej gospodarki opartej na wiedzy i innowacji oraz wspieranie gospodarki o wysokim poziomie zatrudnienia zapewniającej spójność społeczną i terytorialną, jak również przyczynianie się do procesu przechodzenia na zasobooszczędną i niskoemisyjną gospodarkę. Polityka w dziedzinie produkcji ekologicznej powinna zatem zapewnić podmiotom właściwe instrumenty pozwalające na lepsze identyfikowanie i promowanie ich produktów, chroniąc jednocześnie podmioty przed nieuczciwymi praktykami.

(8) W ostatnich latach sektor rolnictwa ekologicznego w Unii szybko się rozwijał nie tylko pod względem powierzchni wykorzystywanej pod uprawy ekologiczne, lecz również liczby gospodarstw i łącznej liczby zarejestrowanych w Unii podmiotów ekologicznych.

(9) Zważywszy na dynamiczne przemiany w sektorze produkcji ekologicznej, w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 (¹⁴ ) wskazano na potrzebę przyszłego przeglądu unijnych przepisów dotyczących produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu doświadczeń zdobytych przy stosowaniu tych przepisów. Rezultaty przeglądu dokonanego przez Komisję wskazują, że unijne ramy prawne dotyczące produkcji ekologicznej należy poprawić, tak by zawierały przepisy odpowiadające wysokim oczekiwaniom konsumentów oraz były zrozumiałe przez osoby, do których są skierowane. Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 834/2007 i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(10) Doświadczenia zdobyte do tej pory w ramach stosowania rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę sprecyzowania, do jakich produktów stosuje się niniejsze rozporządzenie. Powinno ono przede wszystkim obejmować produkty pochodzenia rolnego, w tym akwakultury i pszczelarstwa, wymienione w załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Powinno ono ponadto obejmować przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność lub pasza, ponieważ wprowadzanie takich produktów do obrotu jako produktów ekologicznych tworzy duże możliwości zbytu produktów rolnych oraz zwraca uwagę konsumentów na ekologiczny charakter tych produktów rolnych, z których zostały one wytworzone. Niniejsze rozporządzenie powinno też obejmować niektóre inne produkty powiązane z produktami rolnymi w podobnie ścisły sposób jak przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność i pasza, ze względu na to, że te inne produkty albo tworzą znaczne możliwości zbytu produktów rolnych, albo też dlatego, że stanowią integralny element procesu produkcji. Ponadto do zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy włączyć sól morską i inne rodzaje soli stosowane w żywności i paszy, ponieważ mogą być one produkowane przy zastosowaniu naturalnych technik produkcji, a ich produkcja przyczynia się do rozwoju obszarów wiejskich, a zatem jest objęta celami niniejszego rozporządzenia. Dla zachowania jasności takie inne produkty, nieumieszczone w załączniku I do TFUE, należy umieścić w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(11) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia Komisji należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie swoich prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami ustanowionymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (¹⁵ ). W szczególności, aby zapewnić równe uczestnictwo w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejski i Rada otrzymują wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.

(12) Aby uwzględnić nowe metody, nowe materiały produkcyjne lub zobowiązania międzynarodowe, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów z myślą o rozszerzeniu wykazu innych ściśle związanych z rolnictwem produktów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia.

(13) Produkty objęte niniejszym rozporządzeniem, ale pochodzące z polowań na zwierzęta dziko żyjące i połowów ryb dziko żyjących, nie powinny być uznawane za produkty ekologiczne, ponieważ w ich przypadku nie można w pełni kontrolować procesów produkcji.

(14) Ze względu na lokalny charakter działalności w zakresie żywienia zbiorowego środki podjęte przez państwa członkowskie oraz prywatne normy w tej dziedzinie są uznawane za odpowiednie do zapewnienia funkcjonowania jednolitego rynku. Dlatego też żywność przygotowywana przez zakłady żywienia zbiorowego w ich pomieszczeniach nie powinna podlegać niniejszemu rozporządzeniu i w związku z tym nie powinna być znakowana ani reklamowana przy użyciu logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.

(15) Z projektów badawczych wynika, że zaufanie konsumentów ma zasadnicze znaczenie dla rynku żywności ekologicznej. W dłuższej perspektywie mało wiarygodne normy mogą podważyć zaufanie publiczne i doprowadzić do upadku rynku. Dlatego fundamentem zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej w Unii powinny być solidne przepisy dotyczące produkcji zharmonizowane na poziomie unijnym i które powinny odpowiadać oczekiwaniom podmiotów i konsumentów, jeżeli chodzi o jakość produktów ekologicznych oraz zgodność z zasadami i przepisami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.

(16) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie bez uszczerbku dla powiązanych przepisów, w szczególności w dziedzinach bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin, materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, znakowania i środowiska.

(17) Niniejsze rozporządzenie powinno zapewnić podstawę zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej i jej pozytywnych skutków dla środowiska przy zapewnieniu skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych i uczciwej konkurencji, tym samym pomagając rolnikom w uzyskaniu należnego dochodu, zapewniając zaufanie konsumentów, chroniąc interes konsumentów oraz wspierając krótkie łańcuchy dostaw i produkcję lokalną. Cele te powinny być realizowane w zgodności z ogólnymi i szczegółowymi zasadami oraz ogólnymi i szczegółowymi przepisami dotyczącymi produkcji mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej.

(18) Mając na uwadze właściwości systemów produkcji ekologicznej, dobór odmian roślin powinien w szczególności uwzględniać wydajność agronomiczną, różnorodność genetyczną, odporność na choroby, długowieczność oraz dostosowanie do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych oraz należy uwzględnić naturalne bariery krzyżowania.

(19) Uznaje się, że w gospodarstwach rolnych obejmujących jednostki, które nie są zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, zachodzi wyższe ryzyko niezgodności z tymi przepisami. Dlatego, po odpowiednim okresie konwersji, wszystkie gospodarstwa rolne w Unii, które zamierzają stać się gospodarstwami ekologicznymi, powinny być we wszystkich aspektach zarządzane zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej. Jednak prowadzenie gospodarstw obejmujących zarówno jednostki zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, jak i nie zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, powinno być dozwolone pod pewnymi warunkami, w tym w szczególności pod warunkiem wyraźnego i faktycznego rozdzielenia ekologicznych jednostek produkcyjnych, jednostek produkcyjnych w okresie konwersji oraz nieekologicznych jednostek produkcyjnych, a także produktów wytwarzanych przez te jednostki.

(20) Ponieważ w produkcji ekologicznej należy ograniczyć stosowanie środków zewnętrznych, należy wskazać pewne cele, do których produkty i substancje są często stosowane w wytwarzaniu produktów rolnych lub przetworzonych produktów rolnych. Gdy te produkty lub substancje są zwyczajowo używane do tych celów, ich użycie powinno być dozwolone wyłącznie wtedy, gdy są one dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże takie zezwolenie powinno być ważne jedynie tak długo, dopóki stosowanie takich środków zewnętrznych w produkcji nieekologicznej nie zostanie zakazane prawem Unii lub przepisami krajowymi opartymi na prawie Unii. Stosowanie produktów lub substancji innych niż substancje czynne, które zawierają lub z których składają się środki ochrony roślin, powinno być możliwe w produkcji ekologicznej, o ile ich stosowanie jest dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (¹⁶ ), a wprowadzanie do obrotu lub stosowanie środka ochrony roślin nie jest zakazane przez państwa członkowskie zgodnie z tym rozporządzeniem.

(21) W przypadku gdy gospodarstwo lub części gospodarstwa mają być wykorzystywane do wytwarzania produktów ekologicznych, powinny one podlegać okresowi konwersji, w którym będą zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale nie będą mogły wytwarzać produktów ekologicznych. Wprowadzanie do obrotu produktów jako produktów ekologicznych powinno być dozwolone jedynie po upływie okresu konwersji. Okres ten nie powinien rozpocząć się, zanim rolnik lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury nie powiadomi właściwych organów państwa członkowskiego, w którym znajduje się gospodarstwo, o przejściu na produkcję ekologiczną, a co za tym idzie, nie podda go systemowi kontroli, który ma zostać utworzony przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (¹⁷ ) i z niniejszym rozporządzeniem. Właściwe organy powinny mieć możliwość uznania z mocą wsteczną za okres konwersji okresu przed datą powiadomienia wyłącznie, gdy gospodarstwo lub jego części podlegały działaniom rolno-środowiskowym wspieranym z funduszy unijnych lub stanowiły obszary naturalne lub użytki rolne, na których przez okres co najmniej trzech lat nie stosowano produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej.

(22) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem, jeżeli chodzi o produkcję ekologiczną i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych przepisów dotyczących podziału gospodarstw na ekologiczne jednostki produkcyjne, jednostki produkcyjne w okresie konwersji i nieekologiczne jednostki produkcyjne.

(23) Wykorzystywanie promieniowania jonizującego, klonowania zwierząt i sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych lub organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO), jak również produktów wytworzonych z GMO lub przy ich użyciu, nie jest zgodne z ideą produkcji ekologicznej i postrzeganiem produktów ekologicznych przez konsumentów. Stosowanie ich powinno zatem być zakazane w produkcji ekologicznej.

(24) Aby wspierać i ułatwiać zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzaniem, na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji podmioty powinny podejmować, w stosownych przypadkach, środki zapobiegawcze w celu zapewnienia ochrony różnorodności biologicznej oraz jakości gleby, zapobiegania szkodnikom i chorobom oraz ich zwalczania i unikania negatywnych skutków dla środowiska, zdrowia zwierząt i roślin. Powinny także podejmować, w stosownych przypadkach, leżące w ich gestii proporcjonalne środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych produktami lub substancjami, które nie są dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów ekologicznych.

(25) Produkty wytwarzane w okresie konwersji nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne. Aby uniknąć ryzyka dezorientacji i wprowadzenia w błąd konsumentów, produkty te nie powinny także być wprowadzane do obrotu jako produkty w okresie konwersji, z wyjątkiem materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin oraz produktów spożywczych pochodzenia roślinnego oraz produktów paszowych pochodzenia roślinnego, które zawierają tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego, a we wszystkich przypadkach – pod warunkiem że przed zbiorem zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy.

(26) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zasad konwersji dla kolejnych gatunków zwierząt.

(27) Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do roślin, zwierząt gospodarskich i akwakultury, w tym przepisy dotyczące zbioru dziko rosnących roślin i alg, jak również dotyczące produkcji przetworzonej żywności i paszy, a także wina i drożdży wykorzystywanych jako żywność lub pasza, w celu zapewnienia harmonizacji oraz realizacji celów i zasad produkcji ekologicznej.

(28) Podstawą ekologicznej produkcji roślinnej jest odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby, zatem rośliny powinny być uprawiane na i w żywej glebie w powiązaniu z podglebiem i skałą macierzystą. W związku z tym nie powinna być dozwolona produkcja hydroponiczna ani uprawa roślin w pojemnikach, workach lub na podłożach, w przypadku gdy korzenie nie mają kontaktu z żywą glebą.

(29) Dozwolone powinny jednak być niektóre praktyki uprawy niepowiązane z glebą, takie jak produkcja kiełków roślin lub główek cykorii oraz produkcja roślin ozdobnych i ziół w doniczkach, sprzedawanych w doniczkach konsumentom, co do których nie dostosowano zasady uprawy na podłożu glebowym lub nie ma ryzyka, że konsument zostanie wprowadzany w błąd co do metody produkcji. Aby ułatwić produkcję ekologiczną na wcześniejszym etapie uprawy roślin, dozwolona powinna być także uprawa siewek lub sadzonek w pojemnikach do dalszego przesadzania.

(30) Zasada uprawy roślin na gruntach rolnych oraz odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby została ustanowiona w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007. Niektóre podmioty rozwinęły jednak działalność gospodarczą polegającą na uprawie bezglebowej roślin na wyniesionych zagonach i zostały certyfikowane jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 przez ich organy krajowe. W dniu 28 czerwca 2017 r. w ramach zwykłej procedury ustawodawczej osiągnięto porozumienie, zgodnie z którym produkcja ekologiczna powinna opierać się na odżywianiu roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby i powinna mieć miejsce na podłożu glebowym, a uprawy bezglebowe roślin na wyniesionych zagonach nie powinny już od tej daty być więcej dozwolone. Aby zapewnić podmiotom, które przed tą datą rozwinęły taką działalność gospodarczą możliwość dostosowania się, należy pozwolić im, by przez okres 10 lat, począwszy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, zachowały swoje powierzchnie produkcyjne certyfikowane przed tą datą przez ich organy krajowe jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007. Z informacji przekazanych Komisji przez państwa członkowskie wynika, że taka działalność była dopuszczona w Unii przed dniem 28 czerwca 2017 r. jedynie w Finlandii, Szwecji i Danii. Stosowanie upraw bezglebowych na wyniesionych zagonach w rolnictwie ekologicznym powinno być przedmiotem sprawozdania Komisji, które ma być opublikowane pięć lat po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(31) Ekologiczna produkcja roślinna powinna obejmować zastosowanie technik produkcji zapobiegających przyczynianiu się do zanieczyszczania środowiska lub ograniczających je do minimum.

(32) W rolnictwie nieekologicznym dostępnych jest więcej zewnętrznych środków służących dostosowaniu się do warunków środowiskowych, aby osiągnąć optymalny wzrost upraw, natomiast systemy ekologicznej produkcji roślinnej potrzebują materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, który będzie w stanie dostosowywać się pod względem odporności na choroby, do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, a także do szczególnych praktyk uprawy w rolnictwie ekologicznym przyczyniających się do rozwoju sektora produkcji ekologicznej. Ważne jest zatem, by udoskonalać ekologiczny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nadający się do rolnictwa ekologicznego.

(33) Jeżeli chodzi o zarządzanie glebą i nawożenie, należy określić techniki uprawy dozwolone w ekologicznej produkcji roślinnej oraz ustanowić warunki stosowania nawozów i środków poprawiających właściwości gleby.

(34) Należy znacząco ograniczyć stosowanie środków ochrony roślin. Pierwszeństwo należy przyznać środkom zapobiegającym szkodom powodowanym przez szkodniki i chwasty przy pomocy technik niezwiązanych ze stosowaniem środków ochrony roślin, takich jak płodozmian. Należy monitorować występowanie szkodników i chwastów, by móc decydować, czy interwencja jest zasadna z punktu widzenia ekonomicznego i ekologicznego. Należy jednak zezwolić na stosowanie niektórych środków ochrony roślin, jeżeli takie techniki nie zapewniają odpowiedniej ochrony i tylko wtedy, gdy takie środki ochrony roślin są dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 oraz zostały ocenione i uznane za zgodne z celami i zasadami produkcji ekologicznej, w tym gdy środki te zostały dopuszczone z zastrzeżeniem rygorystycznych warunków ich stosowania, a tym samym zostały dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(35) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do niektórych odstępstw, stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, umów między producentami rolnymi, dalszych środków dotyczących ochrony przed szkodnikami i chwastami oraz dalszych szczegółowych zasad i praktyk uprawy dotyczących określonych roślin i produkcji roślinnej.

(36) Badania w Unii nad materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin, który nie spełnia definicji odmiany pod względem jednolitości, wykazują, że stosowanie takiego zróżnicowanego materiału może być korzystne, w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej, na przykład w celu zmniejszenia rozprzestrzeniania się chorób, poprawy odporności i zwiększenia różnorodności biologicznej.

(37) Dlatego do użycia w produkcji ekologicznej powinien być dostępny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nienależący do danej odmiany, ale należący do grupy roślin w ramach jednego taksonu botanicznego o wysokim stopniu różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych.

Z tego powodu podmioty powinny móc wprowadzać do obrotu materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dla innych kategorii, które to wymogi zostały zawarte w dyrektywach 66/401/EWG (¹⁸ ), 66/402/EWG (¹⁹ ), 68/193/EWG (²⁰ ), 98/56/WE (²¹ ), 2002/53/WE (²² ), 2002/54/WE (²³ ), 2002/55/WE (²⁴ ), 2002/56/WE (²⁵ ), 2002/57/WE (²⁶ ), 2008/72/WE (²⁷ ) oraz 2008/90/WE (²⁸ ) lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw.

Takie wprowadzanie do obrotu powinno nastąpić po powiadomieniu odpowiedzialnych organów, o których mowa w tych dyrektywach, i po przyjęciu przez Komisję zharmonizowanych wymogów dla takiego materiału, pod warunkiem że spełnia on te wymogi.

(38) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia niektórych przepisów dotyczących produkcji i sprzedaży materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków.

(39) Aby zaspokoić potrzeby producentów ekologicznych, wspierać badania i rozwijać odmiany ekologiczne nadające się do produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu szczególnych potrzeb i celów rolnictwa ekologicznego, takich jak zwiększona różnorodność genetyczna, odporność lub tolerancja na choroby oraz dostosowywanie się do różnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, należy zgodnie z dyrektywami 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE przeprowadzić ograniczone w czasie badania naukowe. Te ograniczone w czasie badania naukowe powinny być prowadzone w okresie siedmiu lat, powinny wykorzystywać wystarczające ilości materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i powinny być przedmiotem corocznych sprawozdań. Powinny one służyć ustanowieniu kryteriów opisu cech tego materiału, oraz określić warunki produkcji i wprowadzania do obrotu tego materiału.

(40) Ponieważ produkcja zwierząt gospodarskich jest naturalnie związana z gospodarowaniem gruntami rolnymi, a obornik wykorzystywany jest do nawożenia wspomagającego produkcję roślin, należy zakazać produkcji zwierzęcej bez wykorzystania gruntów, z wyjątkiem produkcji pszczelarskiej. Przy doborze ras należy zachęcać do wyboru cech, które są ważne dla rolnictwa ekologicznego, takich jak wysoki stopień różnorodności genetycznej, zdolność dostosowania się do warunków miejscowych oraz odporność na choroby.

(41) Zwierzęta ekologiczne nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby rolników, którzy chcą stworzyć stado po raz pierwszy lub też powiększyć lub odbudować swoje stado. Dlatego wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej zwierząt, które były chowane nieekologicznie, powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.

(42) Zwierzęta gospodarskie należy żywić materiałami paszowymi wytworzonymi zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, najlepiej pochodzącymi z własnego gospodarstwa rolnika, uwzględniając przy tym potrzeby fizjologiczne zwierząt gospodarskich. Jednak pod pewnymi warunkami rolnicy powinni mieć również możliwość używania paszy w okresie konwersji pochodzącej z ich własnych gospodarstw. Ponadto, aby zapewnić spełnienie minimalnych wymogów żywieniowych dotyczących zwierząt gospodarskich, należy zapewnić rolnikom możliwość używania, na ściśle określonych warunkach, niektórych materiałów paszowych pochodzenia mikrobiologicznego lub mineralnego lub niektórych dodatków paszowych i substancji pomocniczych w przetwórstwie.

(43) Zarządzanie zdrowiem zwierząt powinno opierać się głównie na zapobieganiu chorobom. Ponadto należy stosować określone środki w zakresie czyszczenia i dezynfekcji. W produkcji ekologicznej nie należy zezwalać na profilaktyczne stosowanie syntetyzowanych chemicznie alopatycznych produktów leczniczych, w tym antybiotyków. W przypadku choroby lub urazu zwierzęcia wymagających niezwłocznego leczenia stosowanie takich produktów powinno być ograniczone do niezbędnego minimum, koniecznego do powrotu zwierzęcia do dobrej kondycji. W takich przypadkach, w celu zagwarantowania konsumentom integralności produkcji ekologicznej, urzędowy okres karencji po zastosowaniu takich produktów leczniczych, zgodnie z właściwymi przepisami Unii, powinien być dwukrotnie dłuższy niż normalny okres karencji i wynosić co najmniej 48 godzin.

(44) Warunki dotyczące pomieszczeń dla ekologicznych zwierząt gospodarskich i ekologiczne praktyki gospodarskie powinny zaspokajać behawioralne potrzeby zwierząt i powinny zapewniać wysoki poziom dobrostanu zwierząt, którego niektóre aspekty powinny wykraczać poza unijne normy dobrostanu zwierząt mające zastosowanie ogólnie w produkcji zwierzęcej. W większości przypadków zwierzęta gospodarskie powinny mieć stały dostęp do obszarów na otwartej przestrzeni umożliwiających swobodne poruszanie się. Należy unikać wszelkiego rodzaju cierpienia, bólu lub stresu lub należy ograniczać je do minimum na wszystkich etapach życia zwierząt. Trzymanie na uwięzi lub okaleczanie, jak na przykład przycinanie ogonów owiec, obcinanie dziobów w pierwszych trzech dniach życia i usuwanie zawiązków rogów powinny być możliwe wyłącznie, jeżeli jest to dozwolone przez właściwe organy i jedynie pod pewnymi warunkami.

(45) Ponieważ najbardziej rozwinięta jest ekologiczna produkcja bydła, owiec, kóz, koniowatych, jeleniowatych i świń, a także drobiu, królików i pszczół, do tych gatunków powinny mieć zastosowanie dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. W odniesieniu do tych gatunków konieczne jest, by Komisja ustaliła pewne wymogi, które są ważne dla produkcji tych zwierząt, takie jak wymogi dotyczące obsady zwierząt, minimalnej powierzchni oraz warunków, a także wymogi techniczne dotyczące pomieszczeń. W odniesieniu do innych gatunków takie wymogi należy ustanowić, od momentu, gdy dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji będą miały zastosowanie również do tych gatunków.

(46) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zmniejszenia liczby odstępstw dotyczących pochodzenia zwierząt, ograniczeń dotyczących azotu organicznego powiązanego z łączną obsadą zwierząt, dokarmiania rodzin pszczelich, dopuszczalnych środków do dezynfekcji pasiek, metod i środków do zwalczania Varroa destructor oraz szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zwierzęcej dla kolejnych gatunków.

(47) Niniejsze rozporządzenie uwzględnia cele nowej wspólnej polityki rybołówstwa w odniesieniu do akwakultury, która odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu zrównoważonego, długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego, jak również wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, równocześnie zmniejszając presję na dziko żyjące stada ryb, w kontekście wzrastającego globalnego popytu na żywność pochodzącą ze środowiska wodnego. Komunikat Komisji z dnia 29 kwietnia 2013 r. w sprawie strategicznych wytycznych dotyczących zrównoważonego rozwoju akwakultury w UE uwydatnia główne wyzwania stojące przed akwakulturą w Unii oraz potencjał rozwoju tego sektora. Akwakultura została określona w tym komunikacie jako szczególnie obiecujący sektor, podkreślono w nim również przewagę konkurencyjną, jaką zapewnia certyfikacja ekologiczna.

(48) Akwakultura ekologiczna jest relatywnie nowym działem produkcji ekologicznej w porównaniu z rolnictwem ekologicznym, w przypadku którego zebrano już dużo doświadczeń na poziomie gospodarstw. Biorąc pod uwagę rosnące zainteresowanie konsumentów produktami akwakultury ekologicznej, oczekuje się zwiększenia liczby jednostek produkcji w sektorze akwakultury przechodzących na produkcję ekologiczną. Dzięki temu zwiększy się zasób doświadczeń i wiedzy technicznej oraz przyspieszony zostanie rozwój, a akwakultura ekologiczna jest udoskonalana, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w przepisach dotyczących produkcji.

(49) Akwakultura ekologiczna powinna opierać się na chowie młodych osobników pochodzących z ekologicznych jednostek produkcyjnych. Ekologiczne zwierzęta akwakultury do celów rozrodu lub odchowu nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby podmiotów produkujących zwierzęta akwakultury. Wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej schwytanych na wolności dzikich zwierząt lub nieekologicznych zwierząt akwakultury powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.

(50) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do paszy dla zwierząt akwakultury oraz leczenia weterynaryjnego tych zwierząt oraz w odniesieniu do szczegółowych warunków w zakresie gospodarowania stadem podstawowym, hodowli i wychowu osobników młodocianych.

(51) Podmioty produkujące żywność lub paszę ekologiczną powinny stosować odpowiednie procedury opierające się na systematycznej identyfikacji krytycznych etapów przetwarzania w celu zapewnienia zgodności przetworzonych produktów z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Ekologiczne produkty przetworzone powinny być produkowane przy użyciu metod przetwarzania, które gwarantują zachowanie ekologicznych cech i właściwości produktów na wszystkich etapach produkcji ekologicznej.

(52) Należy ustanowić przepisy dotyczące składu przetworzonej ekologicznej żywności i paszy. W szczególności żywność ta powinna być wytwarzana głównie z ekologicznych składników pochodzenia rolnego lub innych, ekologicznych składników objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, z ograniczoną możliwością stosowania niektórych nieekologicznych składników pochodzenia rolnego określonych w niniejszym rozporządzeniu. Poza tym do stosowania w produkcji przetworzonej ekologicznej żywności i paszy należy dopuścić jedynie niektóre produkty i substancje dozwolone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(53) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty produkujące przetworzoną żywność lub paszę, w odniesieniu do rodzaju i składu produktów i substancji dopuszczonych do stosowania w żywności przetworzonej, a także w odniesieniu do warunków, w jakich mogą być one stosowane, oraz do obliczania zawartości procentowej składników pochodzenia rolnego, w tym określenia dodatków dopuszczonych do stosowania w produkcji ekologicznej, uznawanych za składniki pochodzenia rolnego do celów obliczania odsetka, który musi zostać osiągnięty, aby dany produkt został oznaczony jako ekologiczny w opisie handlowym produktu.

(54) Wino ekologiczne powinno podlegać odpowiednim przepisom dotyczącym ekologicznej żywności przetworzonej. Wino należy jednak do szczególnej i ważnej kategorii produktów ekologicznych, dlatego szczególnie w odniesieniu do wina ekologicznego należy ustanowić dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Wino ekologiczne powinno być wytwarzane wyłącznie z ekologicznych surowców i należy dopuścić dodawanie do niego jedynie niektórych produktów i substancji dozwolonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W produkcji wina ekologicznego należy zakazać stosowania niektórych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych. Na inne praktyki, procesy i zabiegi należy zezwolić na ściśle określonych warunkach.

(55) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia dodatkowych zakazanych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych oraz w odniesieniu do zmiany wykazu dozwolonych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych.

(56) Pierwotnie drożdże nie były na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007 uznawane za składnik pochodzenia rolnego, dlatego nie były uwzględniane przy ustalaniu składników pochodzenia rolnego produktów ekologicznych. Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 889/2008 (²⁹ ) wprowadzono jednak od dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązek uznawania drożdży i produktów drożdżowych jako składników pochodzenia rolnego do celów produkcji ekologicznej. W związku z tym od dnia 1 stycznia 2021 r. do produkcji ekologicznych drożdży, które mają być wykorzystywane jako żywność i pasza, należy wykorzystywać wyłącznie składniki uzyskane ekologicznie. Ponadto jedynie niektóre produkty i substancje powinny zostać dopuszczone do wykorzystania przy ich produkcji i przygotowywaniu.

(57) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji drożdży.

(58) Wprawdzie niniejsze rozporządzenie powinno zharmonizować przepisy dotyczące produkcji ekologicznej w Unii dla wszystkich produktów objętych jego zakresem stosowania i powinno ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do różnych kategorii produktów, jednak dopiero na późniejszym etapie możliwe będzie przyjęcie niektórych przepisów dotyczących produkcji, takich jak dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do kolejnych gatunków zwierząt lub produktów spoza kategorii, dla których w niniejszym rozporządzeniu ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Z powodu braku takich przepisów dotyczących produkcji na szczeblu unijnym państwa członkowskie powinny wciąż mieć możliwość ustanawiania krajowych przepisów dotyczących ich własnej krajowej produkcji, pod warunkiem że te przepisy nie będą sprzeczne z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże państwa członkowskie nie powinny stosować tych przepisów krajowych do produktów wytwarzanych lub wprowadzanych do obrotu w innych państwach członkowskich, gdy produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku braku takich krajowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, przy wprowadzaniu takich produktów do obrotu z odniesieniem do produkcji ekologicznej podmioty powinny co najmniej przestrzegać – w zakresie, w jakim to możliwe w odniesieniu do danych produktów – ogólnych przepisów dotyczących produkcji oraz zasad produkcji ekologicznej.

(59) Aby uwzględnić ewentualną przyszłą potrzebę ustanowienia szczegółowych przepisów dotyczących produkcji w zakresie produktów, których produkcja nie należy do żadnej z kategorii szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, jak również aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia w odniesieniu do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, a także przepisów dotyczących poddaniu obowiązkowi konwersji, w odniesieniu do takich produktów.

(60) Odstępstwa od przepisów dotyczących produkcji ekologicznej należy przewidzieć wyłącznie w przypadku okoliczności katastroficznych. Aby umożliwić kontynuowanie lub przywrócenie produkcji ekologicznej w takich przypadkach, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania kryteriów pozwalających zakwalifikować okoliczności katastroficzne, a także szczegółowych przepisów, w tym ewentualnych odstępstw od niniejszego rozporządzenia, stanowiących, w jaki sposób państwa członkowskie mają postępować w takich katastroficznych okolicznościach, i dotyczących niezbędnych wymogów w zakresie monitorowania i sprawozdawczości w takich przypadkach.

(61) Pod pewnymi warunkami produkty ekologiczne, produkty w okresie konwersji i produkty nieekologiczne można przechowywać i transportować jednocześnie. Należy ustanowić szczegółowe przepisy w celu zapewnienia należytego oddzielenia produktów ekologicznych, produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych w trakcie obchodzenia się z nimi oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów.

(62) Aby zapewnić integralność produkcji ekologicznej i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania określonych aktów w odniesieniu do przepisów dotyczących pakowania i transportu produktów ekologicznych.

(63) Stosowanie w produkcji ekologicznej niektórych produktów lub substancji jako substancji czynnych, które mają być wykorzystywane jako środki ochrony roślin, wchodzące w zakres rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, nawozy, środki poprawiające właściwości gleby, odżywki, nieekologiczne składniki paszy dla zwierząt różnego pochodzenia, dodatki paszowe, substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz produkty do czyszczenia i dezynfekcji powinno być ograniczone do minimum i podlegać określonym warunkom ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. To samo podejście należy przyjąć w odniesieniu do wykorzystywania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej produktów i substancji takich jak dodatki do żywności i substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz w odniesieniu do stosowania nieekologicznych składników pochodzenia rolnego. Dlatego też należy określić wszelkie ogólne możliwe zastosowania takich produktów i substancji w produkcji ekologicznej oraz szczegółowe możliwe zastosowania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu i określonych kryteriów.

(64) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność i zgodność z niniejszym rozporządzeniem ogólnie w odniesieniu do produkcji ekologicznej, oraz w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, a także, aby zapewnić dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych kryteriów dotyczących udzielania zezwoleń na ogólne stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej, w szczególności w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, jak również kryteria dotyczące wycofywania takich zezwoleń.

(65) Aby zapewnić dostęp do składników pochodzenia rolnego, które nie są dostępne w wystarczającej ilości w postaci ekologicznej do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, państwa członkowskie powinny także mieć możliwość zezwolenia na stosowanie – pod pewnymi warunkami i przez ograniczony czas – nieekologicznych składników pochodzenia rolnego.

(66) Aby wspierać produkcję ekologiczną i z uwagi na potrzebę posiadania miarodajnych danych, należy gromadzić i przekazywać rolnikom oraz podmiotom informacje i dane dotyczące dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, ekologicznych zwierząt i ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury. W tym celu państwa członkowskie powinny zapewnić, by na ich terytorium zostały utworzone i były regularnie aktualizowane bazy danych i systemy zawierające takie informacje, a Komisja powinna podawać takie informacje do wiadomości publicznej.

(67) Aby zapewnić zgodność z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej oraz zaufanie konsumentów do tej metody produkcji, konieczne jest, by podmioty informowały właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – organy kontrolne lub jednostki certyfikujące o przypadkach podejrzeń wystąpienia niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, które są uzasadnione lub nie mogą być wykluczone, dotyczących produktów, które podmioty te wytwarzają, przygotowują, przywożą lub otrzymują od innych podmiotów. Takie podejrzenie niezgodności może pojawić się między innymi ze względu na obecność w produkcie, który ma być stosowany lub wprowadzany do obrotu jako produkt ekologiczny lub produkt w okresie konwersji, produktu lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Podmioty powinny informować właściwe organy, w przypadku gdy są one w stanie uzasadnić podejrzenie niezgodności lub nie mogą takiego podejrzenia wykluczyć. W takich przypadkach dane produkty nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji do czasu wykluczenia podejrzenia niezgodności. Podmioty powinny współpracować z właściwymi organami oraz w stosownych przypadkach z organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi przy identyfikacji i weryfikacji przyczyn takich niezgodności.

(68) Aby uniknąć zanieczyszczenia produkcji ekologicznej produktami lub substancjami, które nie zostały dopuszczone przez Komisję do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, podmioty powinny przedsięwziąć proporcjonalne i odpowiednie środki znajdujące się pod ich kontrolą w celu identyfikacji ryzyka takiego zanieczyszczenia i zapobiegania mu. Środki takie powinny być regularnie poddawane przeglądowi i w razie konieczności dostosowywane.

(69) Aby zapewnić w całej Unii zharmonizowane podejście w odniesieniu do środków, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, zwłaszcza, jeżeli takie podejrzenie spowodowane jest obecnością produktów i substancji niedopuszczonych w produktach ekologicznych lub w produktach w okresie konwersji, a także by uniknąć niepewności dla podmiotów, właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – organy kontrolne lub jednostki certyfikujące powinny przeprowadzać urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej. W szczególnym przypadku podejrzenia niezgodności spowodowanego obecnością niedopuszczonych produktów lub substancji postępowanie wyjaśniające powinno określić źródła i przyczyny obecności takich produktów lub substancji oraz w celu zapewnienia, aby te podmioty przestrzegały wymogów w zakresie produkcji ekologicznej, a zwłaszcza nie stosowały produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej i podejmowały proporcjonalne i odpowiednie środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produkcji ekologicznej takimi produktami i substancjami. Takie postępowania wyjaśniające powinny być proporcjonalne do podejrzewanej niezgodności, a co za tym idzie – powinny być ukończone jak najszybciej, w rozsądnym terminie, z uwzględnieniem trwałości danego produktu i stopnia złożoności danego przypadku. Mogą one obejmować dowolną metodę i technikę prowadzenia kontroli urzędowych, która zostanie uznana za odpowiednią, aby sprawnie wykluczyć lub potwierdzić, bez zbędnej zwłoki, wszelkie podejrzenie niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym przy wykorzystaniu wszelkich odnośnych informacji, które pozwoliłyby wykluczenie lub potwierdzenie podejrzenia niezgodności bez konieczności przeprowadzenia kontroli na miejscu.

(70) Stwierdzenie obecności produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej w produktach, które mają być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, a także podjęte w tym względzie środki powinny być przedmiotem dalszej obserwacji przez państwa członkowskie i Komisję. Komisja powinna zatem przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie po czterech latach od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia sprawozdanie w oparciu o zebrane przez państwa członkowskie informacje na temat postępowań wyjaśniających przeprowadzonych w sprawach dotyczących produktów i substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Sprawozdaniu temu – w stosownych przypadkach – może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący wprowadzenia dalszej harmonizacji.

(71) W przypadku braku takiej dalszej harmonizacji państwa członkowskie, które opracowały podejścia w celu zapobiegania, by jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji były wprowadzane do obrotu produkty zawierające pewien poziom produktów lub substancji, niedopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, powinny mieć możliwość dalszego stosowania tych podejść. Jednak w celu zapewnienia swobodnego przepływu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji na rynku wewnętrznym w Unii podejścia takie nie powinny zakazywać, ograniczać ani utrudniać wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Takie podejścia powinny zatem być stosowane jedynie w odniesieniu do produktów wytworzonych na terytorium danego państwa członkowskiego, które zdecydowało się na dalsze stosowanie tego podejścia. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję.

(72) Oprócz obowiązków dotyczących ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu środków, które mają być podejmowane przez podmioty wytwarzające, przygotowujące, przywożące lub stosujące produkty ekologiczne i produkty w okresie konwersji oraz przez właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące w celu zapobiegania zanieczyszczeniu produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji produktami lub substancjami niedozwolonymi w produkcji ekologicznej, państwa członkowskie powinny również mieć możliwość podjęcia na swoim terytorium innych odpowiednich środków do zapobiegania niezamierzonej obecności niedopuszczonych produktów i substancji w produkcji ekologicznej. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

(73) Znakowanie produktów rolnych i środków spożywczych powinno podlegać ogólnym przepisom ustanowionym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 (³⁰ ), a w szczególności przepisom, które mają na celu zapobieganie znakowaniu mogącemu dezorientować konsumentów lub wprowadzać ich w błąd. Ponadto w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące znakowania produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji. Powinny one chronić zarówno interesy podmiotów związane z prawidłowym oznakowaniem ich produktów na rynku oraz by podmioty te mogły funkcjonować w warunkach uczciwej konkurencji, jak również interesy konsumentów związane z możliwością podejmowania świadomych wyborów.

(74) W związku z tym terminy używane do znakowania produktów ekologicznych powinny podlegać ochronie w całej Unii, tak aby nie mogły być używane do znakowania produktów nieekologicznych, niezależnie od wykorzystanego języka. Tej ochronie powinny podlegać także zwyczajowe terminy pochodne od tych określeń lub ich wersje skrócone, bez względu na to, czy są one używane osobno czy łącznie.

(75) Żywność przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne. Aby zachęcić do stosowania składników ekologicznych, należy również pozwolić na nawiązanie pod pewnymi warunkami do produkcji ekologicznej jedynie w wykazie składników żywności przetworzonej, w szczególności w przypadku stwierdzenia, że dana żywność jest zgodna z niektórymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Należy również ustanowić specjalne przepisy dotyczące znakowania, by umożliwić podmiotom wskazanie składników ekologicznych stosowanych w produktach, których jeden z głównych składników pochodzi z myślistwa lub rybołówstwa.

(76) Pasza przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne.

(77) Aby sytuacja na rynku unijnym była jasna dla konsumentów, należy wprowadzić obowiązek umieszczania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej na wszystkich wytworzonych i opakowanych w Unii ekologicznych produktach żywnościowych. Ponadto należy umożliwić dobrowolne umieszczanie tego logo w przypadku niezapakowanych produktów ekologicznych wytworzonych w Unii oraz w przypadku wszelkich produktów ekologicznych przywiezionych z państw trzecich, jak również do celów informacyjnych i edukacyjnych. Należy określić wzór logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.

(78) Jednakże by uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd co do ekologicznego charakteru całego produktu, należy ograniczyć wykorzystanie tego logo do produktów, które zawierają wyłącznie lub niemal wyłącznie składniki ekologiczne. Dlatego też nie należy zezwalać na stosowanie tego logo do znakowania produktów w okresie konwersji lub produktów przetworzonych, w których mniej niż 95 % masy składników pochodzenia rolnego to składniki ekologiczne.

(79) By zapobiec dezorientacji konsumentów co do pochodzenia produktu z Unii lub spoza niej, w każdym przypadku zastosowania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej należy informować konsumentów o miejscu uprawy surowców rolnych będących składnikami danego produktu. W związku z tym na etykietach produktów pochodzących z ekologicznej akwakultury także należy zezwolić na odnoszenie się do akwakultury zamiast do rolnictwa.

(80) Aby zapewnić konsumentom jasną sytuację oraz zapewnić że są im przekazywane odpowiednie informacje, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących ustanowienia dodatkowych przepisów dotyczących znakowania produktów ekologicznych oraz zmiany wykazu terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej oraz odnoszących się do niego przepisów.

(81) Niektóre produkty lub substancje stosowane w środkach ochrony roślin lub jako nawozy nie powinny wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, i dlatego – nie powinny, co do zasady, podlegać przepisom niniejszego rozporządzenia, w tym przepisom dotyczącym znakowania. Ponieważ jednak te produkty i substancje odgrywają ważną rolę w rolnictwie ekologicznym, a ich stosowanie w produkcji ekologicznej podlega zezwoleniu na mocy niniejszego rozporządzenia, i ponieważ w praktyce pojawiły się pewne niejasności w odniesieniu do ich znakowania, w szczególności w odniesieniu do stosowania terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej, należy wyjaśnić, że jeżeli stosowanie tych produktów lub substancji jest dopuszczone w produkcji ekologicznej, mogą być one odpowiednio znakowane.

(82) Produkcja ekologiczna jest wiarygodna jedynie wtedy, gdy towarzyszy jej skuteczna weryfikacja i kontrole na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji.

(83) Należy określić szczegółowe wymogi dotyczące podmiotów, aby zapewnić zgodność z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności należy ustanowić przepisy przewidujące zgłaszanie właściwym organom działalności podmiotów oraz system certyfikacji służący identyfikacji podmiotów, które przestrzegają przepisów regulujących produkcję ekologiczną i znakowanie produktów ekologicznych. Przepisy te powinny co do zasady obowiązywać również wszelkich podwykonawców danych podmiotów, chyba że dane podwykonawstwo jest w pełni zintegrowane z główną działalnością podmiotu zlecającego podwykonanie i jest w tym kontekście kontrolowane. Należy zapewnić przejrzystość systemu certyfikacji poprzez zobowiązanie państw członkowskich do zapewnienia publicznej dostępności wykazów podmiotów, które zgłosiły swoją działalność, oraz opłat, które mogą zostać pobrane w związku z kontrolami przeprowadzanymi celem weryfikacji zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej.

(84) Małe sklepy detaliczne niesprzedające produktów ekologicznych innych niż opakowane produkty ekologiczne, stwarzają względnie niskie ryzyko niezgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i dlatego nie powinny one podlegać nieproporcjonalnym obciążeniom ze względu na sprzedaż produktów ekologicznych. Nie powinny one zatem podlegać obowiązkom zgłaszania i certyfikacji, ale powinny nadal podlegać kontrolom urzędowym przeprowadzanym w celu weryfikacji przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Podobnie, małe sklepy detaliczne sprzedające nieopakowane produkty ekologiczne powinny podlegać kontrolom urzędowym, ale w celu ułatwienia wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych państwa członkowskie powinny mieć możliwość zwolnienia takich sklepów z obowiązku certyfikowania ich działalności.

(85) Małe gospodarstwa i podmioty zajmujące się indywidualnie produkcją alg lub zwierząt akwakultury w Unii borykają się ze stosunkowo wysokimi kosztami kontroli i znacznymi obciążeniami administracyjnymi w związku z certyfikacją ekologiczną. Należy zezwolić na system certyfikacji grupowej celem ograniczenia kosztów kontroli i certyfikacji oraz powiązanych obciążeń administracyjnych, wzmocnienia lokalnych powiązań, przyczynienia się do wzmocnienia rynków zbytu oraz zapewnienia równych szans w stosunku do podmiotów z państw trzecich. Z tej przyczyny należy wprowadzić i zdefiniować pojęcie „grupy podmiotów” i ustanowić przepisy odzwierciedlające potrzeby małych gospodarstw i podmiotów i ich możliwości pod względem zasobów.

(86) Aby zapewnić skuteczność, efektywność i przejrzystość produkcji ekologicznej i systemu znakowania produktów ekologicznych, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących wymogów w zakresie zachowania dokumentacji przez podmioty lub grupy podmiotów oraz dotyczących wzoru certyfikatu zgodności.

(87) W celu zapewnienia, by certyfikacja grup podmiotów odbywała się skutecznie i efektywnie, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących odpowiedzialności poszczególnych członków grupy podmiotów, kryteriów ustalania geograficznej bliskości jej członków oraz ustanawiania i funkcjonowania jej systemu kontroli wewnętrznych.

(88) Produkcja ekologiczna podlega kontrolom urzędowym i innym czynnościom urzędowym prowadzonym zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu weryfikowania zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Z zastrzeżeniem przypadków, w których niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej, do produkcji ekologicznej należy jednak stosować dodatkowe przepisy, oprócz ustanowionych w tym rozporządzeniu, w odniesieniu do kontroli urzędowych i czynności przeprowadzanych przez właściwe organy oraz – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące, w odniesieniu do działań, które mają podejmować podmioty i grupy podmiotów, przekazywania niektórych zadań związanych z kontrolami urzędowymi lub niektórymi zadaniami związanymi z innymi czynnościami urzędowymi i ich nadzorem, jak również w odniesieniu do działań w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzonej niezgodności, w tym zakazu wprowadzania do obrotu produktów jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, kiedy stwierdzona niezgodność wpływa na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

(89) Celem zapewnienia jednolitego podejścia na swoim terytorium, wyłącznie do właściwych organów powinno należeć przygotowanie katalogu środków, które mogą być stosowane w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia niezgodności.

(90) W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić, w uzupełnieniu do przepisów rozporządzenia (UE) 2017/625, przepisy dotyczące wymiany niektórych istotnych informacji między właściwymi organami, organami kontrolnymi, jednostkami certyfikującymi oraz niektórymi innymi organami oraz dotyczące działań tych organów i jednostek.

(91) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących szczegółowych kryteriów i warunków przeprowadzania kontroli urzędowych przeprowadzanych celem zapewnienia identyfikowalności na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodności z niniejszym rozporządzeniem, a także w odniesieniu do dodatkowych elementów, które mają być uwzględniane przy ustalaniu, na podstawie doświadczeń praktycznych, prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności.

(92) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących warunków przekazywania jednostkom certyfikującym zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi oprócz warunków już ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(93) Doświadczenia z ustaleniami dotyczącymi przywozu do Unii produktów ekologicznych stosowanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę zmiany tych ustaleń w odpowiedzi na oczekiwania konsumentów, by przywożone produkty ekologiczne odpowiadały równie wysokim standardom jak standardy unijne, a także w celu zapewnienia lepszego dostępu unijnych produktów ekologicznych do rynku międzynarodowego. Ponadto należy zapewnić jasność w kwestii przepisów mających zastosowanie do wywozu produktów ekologicznych, w szczególności poprzez ustanowienie ekologicznych świadectw wywozowych.

(94) Należy dalej udoskonalać przepisy regulujące przywóz produktów zgodnych z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji i znakowania, w związku z którymi podmioty zostały poddane kontroli przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące uznane przez Komisję do prowadzenia kontroli i certyfikacji w dziedzinie produkcji ekologicznej w państwach trzecich. Należy w szczególności ustanowić wymogi dotyczące jednostek akredytujących, które akredytują jednostki certyfikujące do celów przywozu do Unii produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, celem zapewnienia równych szans w zakresie nadzoru nad jednostkami certyfikującymi ze strony Komisji. Ponadto niezbędne jest zapewnienie Komisji możliwości bezpośredniego kontaktowania się z jednostkami akredytującymi oraz właściwymi organami w państwach trzecich, by usprawnić odpowiednio nadzór nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi. W przypadku produktów przywożonych z państw trzecich lub z niektórych regionów najbardziej oddalonych Unii, ze szczególnymi warunkami klimatycznymi i lokalnymi, należy przewidzieć możliwość udzielania przez Komisję specjalnych zezwoleń na stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej.

(95) Powinno być nadal możliwe wprowadzanie na rynek Unii produktów ekologicznych, które nie są zgodne z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale pochodzą z państw trzecich, których systemy produkcji ekologicznej i kontroli zostały uznane za równoważne z systemami unijnymi. Równocześnie jednak uznawanie równoważności państw trzecich przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007 powinno obowiązywać jedynie w przypadku zawarcia umów międzynarodowych między Unią a tymi państwami trzecimi, przewidujących wzajemne uznawanie równoważności także dla Unii.

(96) Państwa trzecie uznane do celów równoważności na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 powinny być nadal za takie uznawane na mocy niniejszego rozporządzenia, przez ograniczony okres niezbędny do zapewnienia sprawnego przejścia na system uznawania na mocy umowy międzynarodowej, o ile nadal zapewniają one równoważność ich przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i kontroli z odnośnymi przepisami unijnymi oraz spełniają wszystkie wymogi dotyczące nadzoru nad ich uznaniem przez Komisję. Nadzór ten powinien opierać się w szczególności na corocznych sprawozdaniach przesyłanych Komisji przez te uznane państwa trzecie.

(97) Doświadczenia z systemem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych przez Komisję do prowadzenia kontroli oraz wydawania certyfikatów w państwach trzecich na potrzeby przywozu produktów dających równoważne gwarancje pokazują, że te organy i jednostki stosują różne przepisy, i trudno byłoby uznać takie przepisy za równoważne z odpowiednimi przepisami Unii. Ponadto namnożenie standardów dla organów kontrolnych i jednostek certyfikujących utrudnia sprawowanie odpowiedniego nadzoru przez Komisję. Dlatego należy znieść system uznawania równoważności. Należy jednak dać tym organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym wystarczający czas na przygotowanie się do uzyskania uznania na potrzeby przywozu produktów spełniających wymogi przepisów unijnych. Ponadto nowe przepisy dotyczące uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów przywozu produktów zgodnych z przepisami powinny obowiązywać już od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, aby dać Komisji możliwość przygotowania się do uznawania takich organów kontrolnych i jednostek certyfikujących od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(98) Wprowadzanie do obrotu jako produkty ekologiczne wszelkich produktów przywożonych do Unii na podstawie jakichkolwiek regulacji przywozowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno zależeć od dostępności informacji niezbędnych do zapewnienia identyfikowalności produktu w łańcuchu dostaw żywności.

(99) Aby zapewnić uczciwą konkurencję między podmiotami, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących dokumentów przeznaczonych dla organów celnych w państwach trzecich, w szczególności ekologicznych świadectw wywozowych.

(100) Aby zapewnić przejrzystość procedury uznawania i nadzoru stosowanej przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, a także skuteczność, efektywność i przejrzystość kontroli przywożonych produktów, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych kryteriów uznawania, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami niniejszego rozporządzenia, jak również dalszymi kryteriami wycofywania takiego uznania, w odniesieniu do sprawowania nadzoru nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi uznanymi przez Komisję oraz w odniesieniu do kontroli i innych działań, które mają być prowadzone w tym celu przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące.

(101) W przypadku stwierdzenia poważnych lub powtarzających się naruszeń w odniesieniu do certyfikacji lub kontroli i działań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w przypadku gdy dany organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie podjęły terminowo stosownych działań naprawczych żądanych przez Komisję, uznanie tych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących należy niezwłocznie wycofać.

(102) Aby zapewnić zarządzanie wykazem państw trzecich uznawanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, jakie mają być przesyłane przez te uznawane państwa trzecie, koniecznych do nadzoru nad ich uznawaniem oraz sprawowania tego nadzoru przez Komisję.

(103) Należy ustanowić przepisy, które zapewnią, by przepływ produktów ekologicznych, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz które zostały poddane kontroli w jednym z państw członkowskich, nie mógł być ograniczany w innym państwie członkowskim.

(104) W celu uzyskania wiarygodnych informacji do wdrożenia niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powinny regularnie dostarczać Komisji niezbędnych informacji. Dla zachowania jasności i przejrzystości państwa członkowskie powinny aktualizować wykazy właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących. Wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących powinien być publicznie udostępniany przez państwa członkowskie i publikowany przez Komisję.

(105) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, nieekologicznie utrzymywanego drobiu oraz nieekologicznych zwierząt gospodarskich do celów rozrodu Komisja powinna przeanalizować kwestię dostępności takiego materiału w postaci ekologicznej na unijnym rynku. W tym celu oraz na podstawie danych dotyczących dostępności materiału ekologicznego zebranych za pośrednictwem bazy danych i systemów ustanowionych przez państwa członkowskie Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiego materiału.

(106) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń oraz na podstawie przekazywanych co roku przez państwa członkowskie danych dotyczących dostępności takiej paszy białkowej w postaci ekologicznej na rynku unijnym Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiej ekologicznej paszy białkowej.

(107) Aby uwzględnić zmiany w zakresie dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych oraz ekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących zakończenia lub przedłużenia odstępstw i zezwoleń dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt nieekologicznych lub nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń.

(108) Należy ustanowić środki mające zapewnić sprawne wprowadzenie ram prawnych regulujących przywóz produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji do Unii, zmienionych niniejszym rozporządzeniem.

(109) Ponadto należy ustalić termin wygaśnięcia uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów równoważności przyznanej na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, jak również ustanowić przepisy regulujące sytuację do czasu wygaśnięcia ich uznania. Należy również ustanowić zasady dotyczące wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które zostały złożone na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007, a które będą nadal w trakcie rozpatrywania w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(110) Aby zapewnić zarządzanie wykazem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, które organy kontrolne i jednostki certyfikujące powinny przesyłać, celem dokonania nadzoru nad ich uznawaniem oraz w odniesieniu do sprawowania tego nadzoru przez Komisję.

(111) Aby ułatwić dokończenie rozpatrywania wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które będą w toku w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących przepisów proceduralnych niezbędnych do rozpatrzenia będących w toku wniosków państw trzecich.

(112) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: dokumentów, które mają być przedkładane w związku z uznawaniem wcześniejszych okresów jako części okresu konwersji; minimalnego okresu karmienia mlekiem matki w okresie ssania i niektórych przepisów technicznych dotyczących pomieszczeń dla zwierząt gospodarskich i praktyk gospodarskich; szczegółowych przepisów dla gatunków lub grup gatunków alg i zwierząt akwakultury w odniesieniu do gęstości obsady i określonych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych; technik dopuszczonych w przetwarzaniu produktów żywnościowych i paszowych, wydawania zezwoleń dla produktów i substancji, które mogą być ogólnie stosowane w produkcji ekologicznej, a w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej w szczególności, jak również wycofywania takich zezwoleń oraz w odniesieniu do procedur dotyczących zezwoleń i wykazów takich produktów i substancji oraz – w stosownych przypadkach – opisu, wymogów dotyczących składu i warunków stosowania takich produktów.

(113) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania baz danych do celów prowadzenia wykazu dostępnego ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji uzyskanego metodą produkcji ekologicznej, w odniesieniu do wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania systemów udostępniania danych dotyczących ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub zwierząt ekologicznych lub ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury, oraz specyfikacji dotyczących gromadzenia danych w tym celu; ustaleń w zakresie udziału podmiotów w tych systemach oraz szczegółów informacji, jakie mają być przekazywane przez państwo członkowskie w odniesieniu do odstępstw od stosowania ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych i paszy ekologicznej, oraz w odniesieniu do dostępności na rynku niektórych produktów ekologicznych.

(114) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: środków, które mają być przyjmowane przez podmioty i poddawane przez nie przeglądowi, a służące identyfikacji i zapobieganiu ryzyku zanieczyszczenia produkcji ekologicznej i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami i substancjami; kroków proceduralnych, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, oraz stosownych dokumentów; metod wykrywania i oceny obecności niedozwolonych produktów i substancji, a także w odniesieniu do szczegółów i formatu informacji, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie Komisji i pozostałym państwom członkowskim w odniesieniu do wyników postępowań wyjaśniających dotyczących obecności niedozwolonych produktów lub substancji.

(115) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: szczegółowych wymogów dotyczących znakowania i reklamy niektórych produktów w okresie konwersji oraz praktycznych ustaleń dotyczących stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczeń odnoszących się do kodów organów kontrolnych i jednostek certyfikujących oraz stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych, przydzielania kodów organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym oraz w odniesieniu do oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych.

(116) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze dotyczące: szczegółów i specyfikacji dotyczących formy i środków technicznych zgłaszania właściwym organom przez podmioty i grupy podmiotów prowadzonej przez nie działalności; metod publikacji wykazów takich podmiotów i grup podmiotów oraz w odniesieniu do procedur i metod publikacji opłat, które mogą być pobierane w związku z kontrolami; szczegółów i specyfikacji dotyczących formy certyfikatu dla podmiotów i grup podmiotów oraz środków technicznych, za pomocą których będzie on wydawany; a także składu i wielkości grupy podmiotów, w odniesieniu do stosownych dokumentów i systemów ewidencji, systemu wewnętrznej identyfikowalności oraz wykazu podmiotów, jak również wymiany informacji między grupami podmiotów a właściwymi organami, organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi oraz wymiany informacji między państwami członkowskimi a Komisją.

(117) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: minimalnego odsetka wszystkich kontroli urzędowych, które mają by przeprowadzone bez zapowiedzi oraz minimalnego odsetka dodatkowych kontroli, jak również minimalnej liczby próbek, które należy pobrać, i podmiotów, które należy skontrolować w danej grupie podmiotów; dokumentacji dotyczącej wykazania zgodności, oświadczeń i innych powiadomień niezbędnych do celów kontroli urzędowych, w odniesieniu do stosownych praktycznych środków zapewnienia zgodności; w odniesieniu do jednolitych ustaleń dotyczących przypadków, w których właściwe organy mają podjąć środki dotyczące podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności; w odniesieniu do informacji, które mają być przekazywane w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w odniesieniu do odbiorców takich informacji oraz w odniesieniu do procedur do przekazywania takich informacji, w tym funkcjonalności systemu komputerowego.

(118) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: treści certyfikatów z inspekcji wydawanych przez państwa trzecie, w odniesieniu do procedury, jaką należy stosować przy wydawaniu oraz weryfikacji takich certyfikatów, w odniesieniu do środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany; uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących właściwych do prowadzenia kontroli i wydawania certyfikatów ekologicznych w państwach trzecich, a także w odniesieniu do wycofywania takiego uznawania, w odniesieniu do ustanawiania wykazów tych organów kontrolnych i jednostek certyfikujących; w odniesieniu do przepisów dotyczących zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność przywożonych produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji; w odniesieniu do ustanawiania wykazu państw trzecich uznawanych na podstawie art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz zmiany tego wykazu; a także przepisów służących zapewnieniu stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych z tych państw.

(119) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: systemu, który ma być stosowany do przekazywania informacji niezbędnych do wdrażania i monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do szczegółów dotyczących informacji, które mają być przekazywane, i terminu, w którym takie informacje mają być przekazane; a także w odniesieniu do ustanowienia wykazu organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych na podstawie art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 i zmiany tego wykazu.

(120) Uprawnienia wykonawcze powierzone Komisji powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (³¹ ).

(121) W należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących nieuczciwych praktyk lub praktyk niezgodnych z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ochrony zaufania konsumentów lub ochrony uczciwej konkurencji między podmiotami Komisja – w sytuacji gdy z uwagi na pilny interes nadrzędny jest to konieczne dla zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności podlegających kontroli uznanych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących – powinna być uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych mających natychmiastowe zastosowanie.

(122) Należy wprowadzić przepis w celu zapewnienia możliwości wyczerpania zapasów produktów po rozpoczęciu stosowania niniejszego rozporządzenia, które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 przed tą datą.

(123) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, w szczególności zapewnienie uczciwej konkurencji i właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, jak również zapewnienie zaufania konsumentów do tych produktów oraz do logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą harmonizację przepisów dotyczących produkcji ekologicznej możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, może ona przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(124) Należy wyznaczyć taką datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, która dawałaby podmiotom możliwość dostosowania się do nowych wymogów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady produkcji ekologicznej oraz przepisy dotyczące produkcji ekologicznej, związanej z tym certyfikacji, oraz stosowania przy znakowaniu i w materiałach reklamowych oznaczeń odnoszących się do produkcji ekologicznej, a także przepisy dotyczące dodatkowych kontroli oprócz kontroli ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2017/625.

Artykuł 2

Zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących produktów pochodzenia rolnego, w tym produktów akwakultury i pszczelarstwa, wymienionych w załączniku I do TFUE oraz do produktów będących pochodnymi takich produktów – w przypadku gdy produkty te są lub mają być wytwarzane, przygotowywane, znakowane, dystrybuowane, wprowadzane do obrotu lub przywożone do Unii lub wywożone z Unii:

a) żywe lub nieprzetworzone produkty rolne, w tym nasiona i inny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin;

b) przetworzone produkty rolne przeznaczone do wykorzystania jako żywność;

c) pasze;

Niniejsze rozporządzenie stosuje się także do niektórych innych wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia produktów ściśle powiązanych z rolnictwem, które są lub mają być wytwarzane, przygotowywane, znakowane, dystrybuowane, wprowadzane do obrotu, przywożone do Unii lub z niej wywożone.

2. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do każdego podmiotu uczestniczącego w działaniach, na jakimkolwiek etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji, odnoszących się do produktów, o których mowa w ust. 1.

3. Żywienie zbiorowe realizowane przez zakłady żywienia zbiorowego zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 nie podlega niniejszemu rozporządzeniu, z wyjątkiem sytuacji określonych w niniejszym ustępie.

Państwa członkowskie mogą stosować przepisy krajowe lub, w przypadku ich braku, prywatne normy w zakresie produkcji, znakowania i kontroli produktów pochodzących z działań w ramach żywienia zbiorowego. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej nie jest wykorzystywane w znakowaniu, w prezentacjach lub reklamach takich produktów oraz nie jest wykorzystywane w celu reklamowania zakładu żywienia zbiorowego.

4. O ile nie określono inaczej, niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla powiązanych przepisów Unii, w szczególności przepisów w dziedzinach bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin oraz dotyczących materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin.

5. Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla innych szczegółowych aktów Unii dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, a w szczególności dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (³² ) oraz rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych w celu zmiany, poprzez dodanie dalszych produktów do wykazu lub poprzez zmianę tych dodanych wpisów, wykazu produktów zawartego w załączniku I. Do zamieszczenia w tym wykazie kwalifikują się jedynie produkty ściśle powiązane z produktami rolnymi.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „produkcja ekologiczna” oznacza stosowanie, w tym w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, metod produkcji zgodnych z niniejszym rozporządzeniem na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji;

2) „produkt ekologiczny” oznacza produkt pochodzący z produkcji ekologicznej, inny niż produkt wytworzony w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10. Produkty myślistwa lub rybołówstwa nie są uznawane za produkty ekologiczne;

3) „surowiec rolny” oznacza produkt rolny, który nie został poddany żadnemu działaniu polegającemu na jego konserwacji lub przetworzeniu;

4) „środki zapobiegawcze” oznaczają środki, które mają być podejmowane przez podmioty na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji w celu zapewnienia ochrony różnorodności biologicznej oraz jakości gleby, środki zapobiegające szkodnikom i chorobom oraz kontroli nad nimi oraz środki, które mają być podejmowane w celu uniknięcia negatywnych skutków dla środowiska oraz zdrowia zwierząt i roślin;

5) „środki ostrożności” oznaczają środki, które mają być podejmowane przez podmioty na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu produktami lub substancjami, które nie są dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu zapobieżenia pomieszaniu produktów ekologicznych z nieekologicznymi;

6) „konwersja” oznacza przejście z produkcji nieekologicznej na produkcję ekologiczną w wyznaczonym czasie, w okresie którego stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące produkcji ekologicznej;

7) „produkt w okresie konwersji” oznacza produkt wytworzony w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10;

8) „gospodarstwo” oznacza wszystkie jednostki produkcyjne funkcjonujące pod jednolitym zarządem w celu wytwarzania żywych lub nieprzetworzonych produktów rolnych – w tym produktów pochodzących z akwakultury i pszczelarstwa – o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a), lub produktów wymienionych w załączniku I, innych niż olejki eteryczne i drożdże;

9) „jednostka produkcyjna” oznacza wszystkie zasoby wykorzystywane w gospodarstwie, takie jak obiekty produkcji podstawowej, działki rolne, pastwiska, obszary na otwartej przestrzeni, budynki inwentarskie lub ich części, ule, stawy rybne, systemy oraz obiekty zamknięte przeznaczone dla alg lub zwierząt akwakultury, jednostki prowadzące chów, koncesjonowane obszary nadbrzeżne lub dna morskiego oraz obiekty do składowania płodów rolnych, produktów upraw polowych, produktów z alg, produktów pochodzenia zwierzęcego, surowców i wszelkich innych odnośnych środków produkcji zarządzanych zgodnie z opisem w pkt 10, 11 lub 12;

10) „ekologiczna jednostka produkcyjna” oznacza jednostkę produkcyjną, z wyjątkiem będącej w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, która jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej;

11) „jednostka produkcyjna w okresie konwersji” oznacza jednostkę produkcyjną, w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, która jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej; może składać się z działek rolnych lub innych środków, dla których okres konwersji, o którym mowa w art. 10, rozpoczyna się w różnym momencie;

12) „nieekologiczna jednostka produkcyjna” oznacza jednostkę produkcyjną, która nie jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej;

13) „podmiot” oznacza osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzeniem na każdym znajdującym się pod jej kontrolą etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

14) „rolnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną albo grupę osób fizycznych lub prawnych, niezależnie od statusu prawnego tej grupy i jej członków w prawie krajowym, prowadzącą działalność rolniczą;

15) „użytki rolne” oznaczają użytki rolne zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;

16) „rośliny” oznaczają rośliny zgodnie z definicją w art. 3 pkt 5) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

17) „materiał przeznaczony do reprodukcji roślin” oznacza rośliny oraz wszystkie części roślin, w tym nasiona, na każdym etapie wzrostu, które są zdolne i przeznaczone do wytworzenia całych roślin;

18) „ekologiczny materiał heterogeniczny” oznacza grupę roślin w obrębie jednego taksonu botanicznego najniższego znanego stopnia, która:

a) wykazuje wspólne cechy fenotypowe;

b) charakteryzuje się wysokim stopniem różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych, tak że ta grupa roślin jest reprezentowana przez materiał w całości, a nie przez niewielką liczbę jednostek;

c) nie jest odmianą w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 (³³ );

d) nie jest mieszanką odmian; oraz

e) została wytworzona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

19) „odmiana ekologiczna nadająca się do produkcji ekologicznej” oznacza odmianę w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2100/94, która:

a) charakteryzuje się wysokim stopniem różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych; oraz

b) powstała w wyniku ekologicznych zabiegów rozmnożeniowych, o których mowa w załączniku II część I pkt 1.8.4 niniejszego rozporządzenia;

20) „roślina mateczna” oznacza zidentyfikowaną roślinę, z której pobiera się materiał przeznaczony do reprodukcji roślin do wytworzenia nowych roślin;

21) „pokolenie” oznacza grupę roślin stanowiącą jeden etap w linii pokrewieństwa roślin;

22) „produkcja roślinna” oznacza wytwarzanie produktów rolnych pochodzenia roślinnego, w tym pozyskiwanie w celach handlowych produktów z roślin dziko rosnących;

23) „produkty roślinne” oznaczają produkty roślinne zgodnie z definicją w art. 3 pkt 6) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

24) „szkodnik” oznacza agrofaga zgodnie z definicją w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (³⁴ );

25) „preparaty biodynamiczne” oznaczają mieszaniny tradycyjnie stosowane w rolnictwie biodynamicznym;

26) „środki ochrony roślin” oznaczają produkty, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

27) „produkcja zwierzęca” oznacza chów zwierząt domowych lub udomowionych zwierząt lądowych, w tym owadów;

28) „wiata” oznacza dodatkową, zadaszoną, nieizolowaną, zewnętrzną część budynku przeznaczonego dla drobiu, w której najdłuższa strona zazwyczaj zabezpieczona jest ogrodzeniem z drutu lub siatki; panuje w niej klimat zewnętrzny, ma naturalne, oraz gdzie konieczne sztuczne oświetlenie, a podłoże wyłożone jest ściółką;

29) „młode kury” oznaczają młode zwierzęta z gatunku Gallus gallus w wieku poniżej 18 tygodni;

30) „kury nioski” oznaczają zwierzęta z gatunku Gallus gallus w wieku co najmniej 18 tygodni, przeznaczone do produkcji jaj do spożycia;

31) „powierzchnia użytkowa” oznacza powierzchnię użytkową zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) dyrektywy Rady 1999/74/WE (³⁵ );

32) „akwakultura” oznacza akwakulturę zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 25) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (³⁶ );

33) „produkty akwakultury” oznaczają produkty akwakultury zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 34) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

34) „zamknięty zakład akwakultury z systemem recyrkulacji” oznacza urządzenie na lądzie lub na statku, w którym ma miejsce akwakultura w zamkniętym środowisku wymagającym recyrkulacji wody i zależnym od stałych zewnętrznych dostaw energii w celu stabilizacji środowiska dla zwierząt akwakultury;

35) „energia ze źródeł odnawialnych” oznacza energię pozyskiwaną z niekopalnych, odnawialnych źródeł, taką jak energia wiatru, energia promieniowania słonecznego, energia geotermalna, energia fal, prądów i pływów morskich, hydroenergia, energia pozyskiwana z gazu pochodzącego ze składowisk odpadów, oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych (biogaz);

36) „wylęgarnia” oznacza miejsce rozmnażania, wylęgu i chowu na wczesnych etapach życia zwierząt akwakultury, w szczególności ryb oraz mięczaków, skorupiaków, i szkarłupni;

37) „podchowalnia” oznacza miejsce, w którym prowadzi się pośredni etap produkcji pomiędzy wylęgarnią a etapem wzrostowym. Etap podchowalni musi się zakończyć w pierwszej z trzech części cyklu produkcji z wyjątkiem gatunków przechodzących proces smoltyfikacji;

38) „zanieczyszczenie wody” oznacza zanieczyszczenie zgodnie z definicją w art. 2 pkt 33) dyrektywy 2000/60/WE oraz w art. 3 pkt 8) dyrektywy 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³⁷ ) w wodach, do których ma zastosowanie każda z tych dyrektyw;

39) „polikultura” oznacza chów w akwakulturze dwóch lub więcej gatunków zazwyczaj z różnych poziomów troficznych w tej samej jednostce kultury;

40) „cykl produkcyjny” oznacza długość życia zwierzęcia akwakultury lub alg od najwcześniejszego etapu życia (zapłodnione jaja w przypadku zwierząt akwakultury) do chwili zbioru;

41) „gatunki występujące lokalnie” oznacza gatunki akwakultury, które nie są gatunkami obcymi ani niewystępującymi miejscowo w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 pkt 6) i 7) rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007 (³⁸ ). Gatunki wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 708/2007 można uznać jako występujące lokalnie;

42) „opieka weterynaryjna” oznacza wszelkie działania lecznicze lub profilaktyczne podejmowane przeciwko wystąpieniu danej choroby;

43) „weterynaryjny produkt leczniczy” oznacza weterynaryjny produkt leczniczy w rozumieniu art. 1 pkt 2) dyrektywy 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³⁹ );

44) „przygotowanie” oznacza działania polegające na konserwowaniu lub przetwarzaniu produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji lub każde inne działanie, któremu poddawany jest nieprzetworzony produkt, niezmieniające produktu wyjściowego, takie jak ubój, rozbiór, czyszczenie lub mielenie, jak również pakowanie, znakowanie lub wprowadzanie zmian w znakowaniu odnoszących się do produkcji ekologicznej;

45) „żywność” oznacza żywność zgodnie z definicją w art. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 (⁴⁰ );

46) „pasza” oznacza paszę zgodnie z definicją w art. 3 pkt 4. rozporządzenia (WE) nr 178/2002;

47) „materiał paszowy” oznacza materiał paszowy zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 (⁴¹ );

48) „wprowadzenie do obrotu” oznacza wprowadzenie na rynek zgodnie z definicją w art. 3 pkt 8. rozporządzenia (WE) nr 178/2002;

49) „identyfikowalność” oznacza zdolność do odnalezienia i śledzenia żywności, paszy lub któregokolwiek z produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, oraz każdej substancji mającej stać się lub połączyć się z żywnością, paszą lub którymkolwiek z produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji;

50) „etapy produkcji, przygotowania i dystrybucji” oznaczają każdy etap, począwszy od podstawowej produkcji produktu ekologicznego aż do przechowywania, przetwarzania, transportu oraz sprzedaży lub zaopatrzenia konsumenta końcowego, włączając – w stosownych przypadkach – znakowanie, reklamę, import, eksport oraz działania podwykonawcze;

51) „składnik” oznacza składnik zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 lub, w przypadku produktów innych niż żywność, każdą substancję lub produkt stosowane w procesie wytwarzania lub przygotowania produktów, która nadal jest obecna w produkcie końcowym, nawet w zmienionej postaci;

52) „znakowanie” oznacza wszelkie słowa, dane szczegółowe, znaki towarowe, nazwy firmowe, ilustracje lub symbole odnoszące się do produktu i umieszczane na wszelkich opakowaniach, dokumentach, materiałach informacyjnych, etykietach, pierścieniach lub opaskach towarzyszących takiemu produktowi lub odnoszących się do niego;

53) „reklama” oznacza wszelką formę prezentacji produktów w każdej postaci innej niż etykieta, mającą wywrzeć wpływ lub kształtować postawy, przekonania lub zachowania lub mogącą wywierać taki wpływ, w celu bezpośredniego lub pośredniego promowania sprzedaży produktów;

54) „właściwe organy” oznaczają właściwe organy zgodnie z definicją w art. 3 pkt 3) rozporządzenia (UE) 2017/625;

55) „organ kontrolny” oznacza organ kontrolny w rozumieniu art. 3 pkt 4) rozporządzenia (UE) nr 2017/625, lub organ uznany przez Komisję lub przez państwo trzecie uznane przez Komisję do celów prowadzenia kontroli w państwach trzecich w zakresie przywozu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji do Unii;

56) „jednostka certyfikująca” oznacza jednostkę upoważnioną w rozumieniu art. 3 pkt 5) rozporządzenia (UE) 2017/625, lub jednostkę uznaną przez Komisję lub przez państwo trzecie uznane przez Komisję do celów prowadzenia kontroli w państwach trzecich w zakresie przywozu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji do Unii;

57) „niezgodność” oznacza niezgodność z niniejszym rozporządzeniem lub niezgodność z aktami delegowanymi lub wykonawczymi przyjętymi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

58) „organizm zmodyfikowany genetycznie” lub „GMO” oznacza organizm zmodyfikowany genetycznie zgodnie z definicją w art. 2 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE (⁴² ), który nie został uzyskany za pomocą technik modyfikacji genetycznej wyszczególnionych w załączniku IB do tej dyrektywy;

59) „wyprodukowany z GMO” oznacza pochodzący, w całości lub częściowo, z GMO, ale niezawierający GMO ani nieskładający się z GMO;

60) „wyprodukowany przy użyciu GMO” oznacza wytworzony przy użyciu GMO jako ostatniego żywego organizmu w procesie produkcji, ale niezawierający GMO, nieskładający się z GMO ani niewyprodukowany z GMO;

61) „dodatek do żywności” oznacza dodatek do żywności zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (⁴³ );

62) „dodatki paszowe” oznaczają dodatki paszowe zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1831/2003 (⁴⁴ );

63) „wytworzony nanomateriał” oznacza wytworzony nanomateriał w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 (⁴⁵ );

64) „równoważność” oznacza realizację tych samych celów i zasad poprzez stosowanie wymogów zapewniających ten sam poziom zapewnienia zgodności;

65) „substancja pomocnicza w przetwórstwie” oznacza substancję pomocniczą w przetwórstwie zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1333/2008 – w odniesieniu do żywności oraz w art. 2 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 – w odniesieniu do paszy;

66) „enzym spożywczy” oznacza enzym spożywczy zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1332/2008 (⁴⁶ );

67) „promieniowanie jonizujące” oznacza promieniowanie jonizujące zgodnie z definicją w art. 4 pkt 46 dyrektywy Rady 2013/59/Euratom (⁴⁷ );

68) „żywność opakowana” oznacza żywność opakowaną zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011;

69) „kurnik” oznacza stały lub ruchomy budynek przeznaczony do utrzymywania stad drobiu, w którym wszystkie powierzchnie są osłonięte dachem, włączając wiatę. W kurniku mogą być wydzielone odrębne pomieszczenia, z których każde będzie przeznaczone dla jednego stada;

70) „uprawa na podłożu glebowym” oznacza uprawę w żywej glebie lub glebie zmieszanej z produktami dozwolonymi w produkcji ekologicznej lub nawożonej nimi w powiązaniu z podglebiem i skałą macierzystą;

71) „produkty nieprzetworzone” oznaczają produkty nieprzetworzone zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. n) rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴⁸ ), niezależnie od czynności związanych z ich pakowaniem lub znakowaniem;

72) „produkty przetworzone” oznaczają produkty przetworzone zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. o) rozporządzenia (WE) nr 852/2004, niezależnie od czynności związanych z ich pakowaniem lub znakowaniem;

73) „przetwarzanie” oznacza przetwarzanie zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 852/2004; obejmuje to stosowanie substancji, o których mowa w art. 24 i 25 niniejszego rozporządzenia, natomiast nie obejmuje czynności związanych z pakowaniem lub znakowaniem;

74) „integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji” oznacza, że produkt nie wykazuje niezgodności, które:

a) na dowolnym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji wpływałyby na cechy decydujące o tym, że produkt jest produktem ekologicznym lub produktem w okresie konwersji; lub

b) byłyby powtarzalne lub celowe;

75) „wybieg” oznacza ogrodzony teren, który obejmuje część dającą zwierzętom schronienie przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi.

ROZDZIAŁ II

CELE I ZASADY PRODUKCJI EKOLOGICZNEJ

Artykuł 4

Cele

W produkcji ekologicznej dąży się do osiągnięcia następujących ogólnych celów:

a) przyczynianie się do ochrony środowiska i klimatu;

b) utrzymywanie długotrwałej żyzności gleby;

c) przyczynianie się do wysokiego poziomu różnorodności biologicznej;

d) znaczne przyczynianie się do utrzymania nietoksycznego środowiska;

e) przyczynianie się do wysokich norm dobrostanu zwierząt oraz – w szczególności – do zaspokajania potrzeb behawioralnych charakterystycznych dla danego gatunku zwierząt;

f) zachęcanie do stosowania krótkich łańcuchów dostaw i produkcji lokalnej w różnych obszarach Unii;

g) zachęcanie do zachowania ras rzadkich lub lokalnych ras zagrożonych wyginięciem;

h) przyczynianie się do rozwoju podaży materiału genetycznego roślin dostosowanego do szczególnych potrzeb i celów rolnictwa ekologicznego;

i) przyczynianie się do wysokiego poziomu różnorodności biologicznej, w szczególności poprzez stosowanie zróżnicowanego materiału genetycznego roślin, takiego jak ekologiczny materiał heterogeniczny i odmiany ekologiczne nadające się do produkcji ekologicznej;

j) wspieranie rozwoju ekologicznej hodowli roślin, aby przyczyniać się do sprzyjających perspektyw gospodarczych dla sektora ekologicznego.

Artykuł 5

Zasady ogólne

Produkcja ekologiczna to zrównoważony system zarządzania oparty na następujących zasadach ogólnych:

a) poszanowanie naturalnych systemów i cykli oraz utrzymanie i polepszanie stanu gleby, wody i powietrza, zdrowia roślin i zwierząt oraz równowagi pomiędzy nimi;

b) ochrona elementów naturalnego krajobrazu, takich jak miejsca dziedzictwa przyrodniczego;

c) korzystanie w odpowiedzialny sposób z energii i zasobów naturalnych, takich jak woda, gleba, materia organiczna i powietrze;

d) produkcja szerokiej gamy wysokiej jakości żywności i innych produktów rolnych i produktów akwakultury, zaspokajających zapotrzebowanie konsumentów na towary produkowane przy wykorzystaniu procesów niestanowiących zagrożenia dla środowiska, zdrowia ludzi, zdrowia roślin ani dla zdrowia i dobrostanu zwierząt;

e) zapewnienie integralności produkcji ekologicznej na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji żywności i paszy;

f) odpowiednie zaprojektowanie procesów biologicznych i zarządzanie nimi, w oparciu o systemy ekologiczne oraz przy użyciu zasobów naturalnych, które są wewnętrzne w stosunku do systemu zarządzania przy zastosowaniu metod, które:

(i) wykorzystują żywe organizmy i mechaniczne metody produkcji;

(ii) polegają na prowadzeniu upraw w powiązaniu z glebą i prowadzeniu produkcji zwierzęcej w powiązaniu z gruntami rolnymi lub prowadzeniu akwakultury zgodnej z zasadą zrównoważonej eksploatacji zasobów wodnych;

(iii) wykluczają stosowanie GMO, produktów wytworzonych z GMO i produktów wytworzonych przy użyciu GMO, innych niż lecznicze produkty weterynaryjne;

(iv) opierają się na ocenie ryzyka, a także stosowaniu środków ostrożności oraz środków zapobiegawczych w stosownych przypadkach;

g) ograniczenie stosowania środków zewnętrznych, w przypadku gdy wymagane są środki zewnętrzne lub nie istnieją odpowiednie praktyki i metody zarządzania, o których mowa w lit. f), środki zewnętrzne ograniczają się do:

(i) środków pochodzących z produkcji ekologicznej, przy czym w przypadku materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin należy dać pierwszeństwo odmianom wyselekcjonowanym ze względu na ich zdolność zaspokojenia konkretnych potrzeb i realizacji celów rolnictwa ekologicznego;

(ii) substancji naturalnych lub substancji będących ich pochodnymi;

(iii) wolnorozpuszczalnych nawozów mineralnych;

h) dostosowywanie procesu produkcji, w razie konieczności i w ramach niniejszego rozporządzenia do uwzględnienia stanu sanitarnego, regionalnych różnic w równowadze ekologicznej, klimatu i warunków lokalnych, stopnia rozwoju i szczególnych praktyk gospodarskich;

i) wykluczenie z całego ekologicznego łańcucha żywnościowego klonowania zwierząt, chowu sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych oraz promieniowania jonizującego;

j) zapewnianie wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt z uwzględnieniem potrzeb specyficznych dla danego gatunku.

Artykuł 6

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do działalności rolniczej i akwakultury

W odniesieniu do działalności rolniczej i akwakultury produkcja ekologiczna opiera się w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) utrzymywanie i poprawa życia w glebie i naturalnej żyzności gleby, stabilności gleby, potencjału retencyjnego gleby i jej różnorodności biologicznej, zapobieganie utraty przez glebę materii organicznej, zagęszczaniu i erozji gleby oraz zwalczanie tych zjawisk, a także odżywianie roślin głównie poprzez ekosystem gleby;

b) ograniczenie do minimum wykorzystania nieodnawialnych zasobów i środków zewnętrznych;

c) recykling odpadów i produktów ubocznych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego jako materiału w produkcji roślinnej i zwierzęcej;

d) utrzymywanie zdrowia roślin poprzez stosowanie środków zapobiegawczych, w szczególności takich jak dobór odpowiednich gatunków, odmian lub materiału heterogenicznego odpornych na szkodniki i choroby, odpowiedni płodozmian, metody mechaniczne i fizyczne oraz ochrona naturalnych wrogów szkodników;

e) stosowanie nasion i zwierząt charakteryzujących się dużą różnorodnością genetyczną, odpornością na choroby i długowiecznością;

f) uwzględnienie w wyborze odmian roślin właściwości specyficznych systemów produkcji ekologicznej, w szczególności wydajności agronomicznej, odporności na choroby, dostosowania do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych oraz uwzględniając naturalne bariery krzyżowania;

g) stosowanie ekologicznego materiału przeznaczonegoy do reprodukcji roślin, takiego jak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego, oraz odmian ekologicznych nadających się do produkcji ekologicznej;

h) produkcja odmian ekologicznych przy wykorzystaniu naturalnych zdolności do rozmnażania oraz skupienie się na utrzymaniu w granicach naturalnych barier krzyżowania;

i) bez uszczerbku dla art. 14 rozporządzenia (WE) nr 2100/94 oraz nadawanych przez państwa członkowskie na podstawie przepisów krajowych praw do ochrony odmian roślin – możliwości stosowania przez rolników materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin uzyskanego z ich własnych gospodarstw w celu rozwoju zasobów genetycznych dostosowanych do szczególnych warunków produkcji ekologicznej;

j) uwzględnienie w wyborze ras zwierząt wysokiego stopnia różnorodności genetycznej, zdolności zwierząt do dostosowania się do warunków lokalnych, ich wartości hodowlanej, długowieczności, żywotności oraz odporności na choroby lub problemy zdrowotne;

k) prowadzenie produkcji zwierzęcej dostosowanej do lokalnych warunków i powiązanej z gruntami rolnymi;

l) stosowanie praktyk hodowli zwierząt wzmacniających układ odpornościowy i naturalny system obrony przed chorobami, w tym poprzez zapewnienie regularnego ruchu oraz dostępu do obszarów na otwartej przestrzeni i pastwisk;

m) żywienie zwierząt gospodarskich paszą ekologiczną złożoną ze składników pochodzenia rolnego uzyskanych w produkcji ekologicznej oraz z naturalnych substancji nierolniczych;

n) wytwarzanie produktów ekologicznych pochodzenia zwierzęcego od zwierząt chowanych w gospodarstwach ekologicznych przez całe ich życie od momentu urodzenia lub wylęgu;

o) utrzymywanie zdrowia środowiska wodnego oraz jakości otaczających ekosystemów wodnych i lądowych w produkcji akwakultury;

p) żywienie organizmów wodnych paszą pochodzącą ze zrównoważonej eksploatacji zasobów rybackich zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013 lub paszą ekologiczną złożoną ze składników pochodzenia rolnego pochodzących z produkcji ekologicznej, w tym akwakultury ekologicznej, oraz z naturalnych substancji nierolniczych;

q) unikanie wszelkich zagrożeń dla gatunków chronionych, które to zagrożenia mogłyby wynikać z produkcji ekologicznej.

Artykuł 7

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do przetwarzania żywności ekologicznej

Produkcja ekologicznej żywności przetworzonej opiera się, w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) produkowanie żywności ekologicznej z ekologicznych składników pochodzenia rolnego;

b) ograniczenie do minimum stosowania dodatków do żywności, składników nieekologicznych pełniących głównie funkcje technologiczne i sensoryczne, jak również mikroelementów oraz substancji pomocniczych w przetwórstwie i tylko w przypadku istotnej potrzeby technologicznej lub do szczególnych celów żywieniowych;

c) wykluczenie substancji i metod przetwarzania mogących wprowadzać w błąd co do prawdziwej natury danego produktu;

d) staranne przetwarzanie żywności ekologicznej, najlepiej przy zastosowaniu metod biologicznych, mechanicznych i fizycznych;

e) wykluczenie żywności zawierającej wytworzone nanomateriały lub składającej się z nich.

Artykuł 8

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do przetwarzania paszy ekologicznej

Produkcja przetworzonej paszy ekologicznej opiera się w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) produkowanie paszy ekologicznej z ekologicznych materiałów paszowych;

b) ograniczenie do minimum stosowania dodatków paszowych oraz substancji pomocniczych w przetwórstwie i tylko na wypadek istotnej potrzeby technologicznej lub zootechnicznej lub do szczególnych celów żywieniowych;

c) wykluczenie substancji i metod przetwarzania mogących wprowadzać w błąd co do prawdziwej natury danego produktu;

d) staranne przetwarzanie paszy ekologicznej, najlepiej przy zastosowaniu metod biologicznych, mechanicznych i fizycznych.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY DOTYCZĄCE PRODUKCJI

Artykuł 9

Ogólne przepisy dotyczące produkcji

1. Podmioty przestrzegają ogólnych przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w niniejszym artykule.

2. Całe gospodarstwo jest zarządzane zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej.

3. Do celów i zastosowań, o których mowa w art. 24 i 25 oraz w załączniku II, jedynie produkty i substancje dopuszczone zgodnie z tymi przepisami mogą być stosowane w produkcji ekologicznej, pod warunkiem że ich stosowanie w produkcji nieekologicznej zostało dopuszczone zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa unijnego oraz, w stosownych przypadkach, zgodnie z przepisami krajowymi opartymi na prawie unijnym. W produkcji ekologicznej dozwolone jest stosowanie następujących produktów i substancji, o których mowa w art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, pod warunkiem że zostały one dopuszczone na podstawie tego rozporządzenia:

a) sejfnerów, synergetyków i składników obojętnych będących składnikami środków ochrony roślin;

b) adiuwantów przeznaczonych do mieszania ze środkami ochrony roślin.

Stosowanie w produkcji ekologicznej produktów i substancji może być dozwolone w rolnictwie ekologicznym do celów innych niż objęte niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem, że ich stosowanie jest zgodne z zasadami ustanowionymi w rozdziale II.

4. Nie wolno poddawać działaniu promieniowania jonizującego żywności lub paszy ekologicznej lub surowców wykorzystywanych w żywności lub paszy ekologicznej.

5. Zakazane jest klonowanie zwierząt i chów sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych.

6. Na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji podejmuje się w stosownych przypadkach środki zapobiegawcze i środki ostrożności.

7. Niezależnie od ust. 2 gospodarstwo może zostać podzielone na wyraźnie i skutecznie oddzielone jednostki produkcyjne: ekologiczne, w okresie konwersji i nieekologiczne, pod warunkiem, że w odniesieniu do nieekologicznych jednostek produkcyjnych:

a) w przypadku zwierząt gospodarskich – utrzymywane są różne gatunki;

b) w przypadku roślin – uprawia się różne odmiany, które można łatwo odróżnić.

W przypadku alg i zwierząt akwakultury utrzymywane mogą być te same gatunki pod warunkiem wyraźnego i skutecznego rozdzielenia miejsc produkcji lub jednostek.

8. W drodze odstępstwa od ust. 7 lit. b), w przypadku upraw wieloletnich, które wymagają co najmniej trzyletniego okresu uprawy, można uwzględnić różne odmiany trudne do rozróżnienia lub te same odmiany, pod warunkiem że dana produkcja stanowi część planu konwersji i pod warunkiem że konwersja ostatniej części danego obszaru przeznaczonego na produkcję ekologiczną rozpocznie się w możliwie najkrótszym okresie i zostanie ukończona w ciągu maksymalnie pięciu lat.

W takich przypadkach:

a) rolnik powiadamia właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą o rozpoczęciu zbiorów każdego z przedmiotowych produktów z co najmniej 48-godzinnym wyprzedzeniem;

b) po zakończeniu zbiorów rolnik informuje właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą o dokładnych ilościach zebranych w danych jednostkach, a także o środkach podjętych w celu oddzielenia produktów;

c) plan konwersji i środki, jakie mają być podjęte dla zapewnienia skutecznego i wyraźnego oddzielenia są co roku zatwierdzane przez właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą po rozpoczęciu planu konwersji.

9. Wymogi dotyczące różnych gatunków i odmian ustanowione w ust. 7 lit. a) i b) nie mają zastosowania w przypadku ośrodków badawczych i oświatowych, szkółek roślin, podmiotów zajmujących się produkcją nasion oraz pracami hodowlanymi.

10. W przypadku gdy w sytuacjach, o których mowa w ust. 7, 8 i 9, nie wszystkie jednostki produkcyjne gospodarstwa są zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, podmioty:

a) przechowują produkty stosowane w ekologicznych jednostkach produkcyjnych i jednostkach produkcyjnych w okresie konwersji oddzielnie od produktów stosowanych w nieekologicznych jednostkach produkcyjnych;

b) przechowują oddzielnie produkty wytworzone w ekologicznych jednostkach produkcyjnych, jednostkach produkcyjnych w okresie konwersji i nieekologicznych jednostkach produkcyjnych;

c) zachowują odpowiednią dokumentację w celu wykazania skutecznego oddzielenia tych jednostek produkcyjnych i tych produktów.

11. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 7 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących podziału gospodarstwa na ekologiczne jednostki produkcyjne, jednostki produkcyjne w okresie konwersji i nieekologiczne jednostki produkcyjne, w szczególności w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku I, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 10

Konwersja

1. Rolnicy i podmioty produkujące algi lub zwierzęta akwakultury muszą przestrzegać okresu konwersji. Podczas całego okresu konwersji stosują oni wszystkie przepisy dotyczące produkcji ekologicznej ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności obowiązujące przepisy dotyczące konwersji ustanowione w niniejszym artykule oraz w załączniku II.

2. Okres konwersji rozpoczyna się najwcześniej z chwilą, gdy rolnik lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury poinformuje o swojej działalności właściwe organy zgodnie z art. 34 ust. 1, w tym państwie członkowskim, w którym ten rolnik lub podmiot prowadzi swoją działalność i jego gospodarstwo podlega systemowi kontroli.

3. Żaden wcześniejszy okres nie może zostać uznany z mocą wsteczną za część okresu konwersji z wyjątkiem przypadków, gdy:

a) działki rolne danego podmiotu były objęte środkami określonymi w programie wprowadzonym w życie na mocy rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, celem zapewnienia, aby na tych działkach rolnych nie były stosowane produkty lub substancje inne niż dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej; lub

b) dany podmiot może przedstawić dowód, że te działki rolne stanowiły obszary naturalne lub użytki rolne i przez okres co najmniej trzech lat nie były na nich stosowane produkty lub substancje niedopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej.

4. Produkty wytworzone podczas okresu konwersji nie są wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne ani jako produkty w okresie konwersji.

Niemniej jednak następujące produkty wytworzone w okresie konwersji i zgodnie z ust. 1 mogą być wprowadzane do obrotu jako produkty w okresie konwersji:

a) materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, pod warunkiem że zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy;

b) produkty spożywcze pochodzenia roślinnego oraz paszowe pochodzenia roślinnego, pod warunkiem że dany produkt zawiera tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego oraz pod warunkiem że przed zbiorem zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy.

5. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część II pkt 1.2.2 poprzez dodanie przepisów dotyczących konwersji dla gatunków innych niż gatunki regulowane w załączniku II część II w dniu 17 czerwca 2018 r. lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

6. Komisja, w stosownych przypadkach, przyjmuje akty wykonawcze precyzujące, jakie dokumenty należy dostarczyć w celu uznania z mocą wsteczną wcześniejszego okresu zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 11

Zakaz stosowania GMO

1. GMO, produkty wytworzone z GMO i produkty wytworzone przy użyciu GMO nie są wykorzystywane w produkcji ekologicznej w żywności i paszy ani jako żywność, pasza, substancje pomocnicze w przetwórstwie, środki ochrony roślin, nawozy, środki poprawiające właściwości gleby, materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, mikroorganizmy lub zwierzęta.

2. Do celów zakazu ustanowionego w ust. 1, jeżeli chodzi o GMO i produkty wytworzone z GMO do zastosowania w żywności lub paszy, podmioty mogą polegać na informacji zawartej na etykietach produktu, które zostały załączone do produktu lub dostarczone na podstawie dyrektywy 2001/18/WE, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 (⁴⁹) lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1830/2003 (⁵⁰) lub jakimkolwiek dokumencie towarzyszącym dostarczonym na ich podstawie.

3. Podmioty mogą zakładać, że w produkcji zakupionej żywności i paszy nie wykorzystano żadnych GMO ani żadnych produktów wytworzonych z GMO, w przypadku gdy produkty te nie są opatrzone etykietą ani jej nie dostarczono, ani nie towarzyszy im żaden dokument wydany na podstawie aktów prawnych, o których mowa w ust. 2, chyba że z otrzymanych przez nie innych informacji wynika, że znakowanie przedmiotowych produktów nie jest zgodne z tymi aktami prawnymi.

4. Do celów zakazu ustanowionego w ust. 1 w odniesieniu do produktów nieobjętych ust. 2 i 3 podmioty stosujące nieekologiczne produkty zakupione od stron trzecich żądają od sprzedawcy potwierdzenia, że te produkty nie zostały wytworzone z GMO ani wytworzone przy ich użyciu.

Artykuł 12

Przepisy dotyczące produkcji roślinnej

1. Podmioty produkujące rośliny lub produkty roślinne przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów zawartych w załączniku II część I.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część I pkt 1.3 i 1.4 w odniesieniu do odstępstw;

b) załącznik II część I pkt 1.8.5 w odniesieniu do stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji oraz nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin

c) załącznik II część I pkt 1.9.5 poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących porozumień między podmiotami prowadzącymi gospodarstwa rolne lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów;

d) załącznik II część I pkt 1.10.1 poprzez dodanie dalszych środków dotyczących ochrony przed szkodnikami i chwastami lub poprzez zmianę tych dodanych środków;

e) załącznik II część I poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów i praktyk dotyczących uprawy określonych roślin i produktów roślinnych, w tym przepisów dotyczących skiełkowanych nasion, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 13

Szczegółowe przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego

1. Materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego może być wprowadzany do obrotu bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i bez konieczności przestrzegania certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dla innych kategorii, które to wymogi zostały zawarte w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw.

2. Materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego, o którym mowa w ust. 1, może być wprowadzany do obrotu po powiadomieniu przez dostawcę o danym ekologicznym materiale heterogenicznym odpowiedzialnych organów urzędowych, o których mowa w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE, dokonanym za pomocą dossier zawierającego:

a) dane kontaktowe wnioskodawcy;

b) gatunki i oznaczenia ekologicznego materiału heterogenicznego;

c) opis głównych cech agronomicznych i fenotypowych wspólnych dla tej grupy roślin, w tym techniki uprawy, wszelkie dostępne wyniki testów dotyczące tych cech, informacje o kraju produkcji oraz zastosowanym materiale macierzystym;

d) oświadczenie wnioskodawcy dotyczące prawdziwości elementów zawartych w lit. a), b) i c); oraz

e) reprezentatywną próbkę.

Powiadomienie to przesyła się listem poleconym – lub każdym innym środkiem komunikacji akceptowanym przez organy urzędowe – z żądaniem potwierdzenia odbioru.

Trzy miesiące od daty podanej na potwierdzeniu odbioru, pod warunkiem że nie zażądano dodatkowych informacji ani nie przekazano dostawcy żadnej formalnej odmowy ze względu na niekompletność dossier lub brak zgodności według definicji zawartej w art. 3 pkt 57, uznaje się, że odpowiedzialny organ urzędowy przyjął powiadomienie i jego treść.

Po wyraźnym lub dorozumianym potwierdzeniu powiadomienia odpowiedzialny organ urzędowy może umieścić w wykazie informacje o zgłoszonym ekologicznym materiale heterogenicznym. Umieszczenie w wykazie jest dla dostawcy bezpłatne.

O umieszczeniu w wykazie ekologicznego materiału heterogenicznego powiadamiane są właściwe organy innych państw członkowskich i Komisja.

Taki ekologiczny materiał heterogeniczny spełnia wymogi aktów delegowanych przyjętych zgodnie z ust. 3.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie przepisów dotyczących produkcji i wprowadzania do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków w odniesieniu do:

a) opisu ekologicznego materiału heterogenicznego, w tym odnośnych technik uprawy i metod produkcji oraz zastosowanego materiału macierzystego;

b) minimalnych wymogów jakościowych dotyczących partii materiału siewnego, w tym tożsamości, określonej czystości, zdolności kiełkowania i jakości sanitarnej;

c) znakowania i pakowania;

d) informacji i próbek produkcji, które mają być przechowywane przez podmioty zawodowe;

e) w stosownych przypadkach, zasad utrzymania ekologicznego materiału heterogenicznego.

Artykuł 14

Przepisy dotyczące produkcji zwierzęcej

1. Podmioty utrzymujące zwierzęta gospodarskie przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część II oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część II pkt 1.3.4.2, 1.3.4.4.2 i 1.3.4.4.3 poprzez zmniejszenie odsetków w odniesieniu do pochodzenia zwierząt, po tym jak zostanie osiągnięta wystarczająca dostępność zwierząt ekologicznych na rynku unijnym;

b) załącznik II część II pkt 1.6.6 w odniesieniu do ograniczeń dotyczących azotu organicznego powiązanego z łączną obsadą zwierząt;

c) załącznik II część II pkt 1.9.6.2 lit. b) w odniesieniu do dokarmiania rodzin pszczelich;

d) załącznik II część II pkt 1.9.6.3 lit. b) i e) w odniesieniu do dopuszczalnych środków do dezynfekcji pasiek oraz metod i środków do zwalczania Varroa destructor;

e) załącznik II część II poprzez dodanie szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zwierzęcej dla gatunków innych niż gatunki regulowane w tej części w dniu 17 czerwca 2018 r. lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów w odniesieniu do:

(i) odstępstw dotyczących pochodzenia zwierząt;

(ii) żywienia;

(iii) pomieszczeń i praktyk gospodarskich;

(iv) ochrony zdrowia;

(v) dobrostanu zwierząt.

3. Komisja, w stosownych przypadkach, przyjmuje akty wykonawcze w odniesieniu do załącznika II część II zawierające przepisy dotyczące:

a) minimalnego okresu, o którym mowa w pkt 1.4.1 lit. g), którego należy przestrzegać w odniesieniu do karmienia zwierząt mlekiem matki w okresie ssania;

b) obsady zwierząt i minimalnej powierzchni pomieszczeń i przestrzeni otwartych, jakich należy przestrzegać dla określonych gatunków zwierząt gospodarskich, w celu zaspokojenia rozwojowych, fizjologicznych i etologicznych potrzeb zwierząt, zgodnie z pkt 1.6.3, 1.6.4 i 1.7.2;

c) właściwości i wymogów technicznych w odniesieniu do minimalnej powierzchni pomieszczeń i przestrzeni otwartych;

d) właściwości i wymogów technicznych w odniesieniu do budynków i wybiegów dla wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich, innych niż pszczoły w celu zaspokojenia –rozwojowych, fizjologicznych i etologicznych potrzeb zwierząt, zgodnie z pkt 1.7.2;

e) wymogów dotyczących roślinności i właściwości obiektów zapewniających schronienie oraz obszarów na otwartej przestrzeni.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 15

Przepisy dotyczące produkcji alg i zwierząt akwakultury

1. Podmioty będące producentami alg i zwierząt akwakultury przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część III oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część III pkt 3.1.3.3 w odniesieniu do pasz dla mięsożernych zwierząt akwakultury;

b) załącznik II część III pkt 3.1.3.4 poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów dotyczących pasz dla niektórych zwierząt akwakultury lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów;

c) załącznik II część III pkt 3.1.4.2 w odniesieniu do leczenia weterynaryjnego zwierząt akwakultury;

d) załącznik II część III poprzez dodanie dalszych szczegółowych warunków dla danego gatunku w zakresie gospodarowania stadem podstawowym, hodowli i wychowu osobników młodocianych lub poprzez zmianę tych dodanych szczegółowych warunków.

3. Komisja – w stosownych przypadkach – przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dla danego gatunku lub grupy gatunków dotyczące obsady oraz szczegółowych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych w celu zapewnienia, aby zostały zaspokojone określone potrzeby danego gatunku.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

4. Do celów niniejszego artykułu oraz załącznika II część III „gęstość obsady” oznacza masę w relacji pełnej zwierząt akwakultury na metr sześcienny wody w dowolnym momencie etapu wzrostowego, a w przypadku płastugokształtnych i krewetek – masę na metr kwadratowy powierzchni.

Artykuł 16

Przepisy dotyczące produkcji żywności przetworzonej

1. Podmioty będące producentami żywności przetworzonej przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część IV oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część IV pkt 1.4 w odniesieniu do środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty;

b) załącznik II część IV pkt 2.2.2 w odniesieniu do rodzajów oraz składu produktów i substancji dopuszczonych do stosowania w żywności przetworzonej a także warunki, na jakich można je stosować;

c) załącznik II część IV pkt 2.2.4 w odniesieniu do obliczania udziału procentowego składników pochodzenia rolnego, o których mowa w art. 30 ust. 5 lit. a) ppkt (ii) i lit. b) ppkt (i), w tym dodatków do żywności dopuszczonych na podstawie art. 24 do stosowania w produkcji ekologicznej, które są uznawane jako składniki pochodzenia rolnego do celów takiego obliczenia.

Te akty delegowane nie zawierają możliwości stosowania substancji aromatycznych lub preparatów aromatycznych, które nie są ani naturalne – w rozumieniu art. 16 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵¹), ani ekologiczne.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające techniki dopuszczone przy przetwarzaniu produktów spożywczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 17

Przepisy dotyczące produkcji paszy przetworzonej

1. Podmioty będące producentami paszy przetworzonej przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część V oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część V pkt 1.4 poprzez dodanie dalszych środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty, lub poprzez zmianę tych dodanych środków.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające techniki dopuszczone przy przetwarzaniu produktów paszowych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 18

Przepisy dotyczące produkcji wina

1. Podmioty wytwarzające produkty w sektorze wina przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część VI.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część VI pkt 3.2 poprzez dodanie dalszych praktyk enologicznych, praktyk i procesów, które są zakazane lub poprzez zmianę tych dodanych elementów;

b) załącznik II część VI pkt 3.3.

Artykuł 19

Przepisy dotyczące produkcji drożdży wykorzystywanych jako żywność lub pasza

1. Podmioty produkujące drożdże do wykorzystania jako żywność lub pasza przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część VII.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część VII pkt 1.3 poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji drożdży lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 20

Brak niektórych przepisów dotyczących produkcji określonych gatunków zwierząt gospodarskich i gatunków zwierząt akwakultury

Do czasu przyjęcia:

a) dodatkowych ogólnych wymogów dla gatunków zwierząt gospodarskich innych niż ustanowione w załączniku II część II pkt 1.9, zgodnie z art. 14 ust. 2 lit. e);

b) aktów wykonawczych, o których mowa w art. 14 ust. 3, dla gatunków zwierząt gospodarskich; lub

c) aktów wykonawczych, o których mowa w art. 15 ust. 3, dla gatunków lub grup gatunków zwierząt akwakultury

państwo członkowskie może stosować szczegółowe krajowe przepisy dotyczące produkcji dla określonych gatunków lub grup gatunków zwierząt w odniesieniu do zagadnień, które mają być objęte przepisami, o których mowa w lit. a), b) i c), pod warunkiem że te przepisy krajowe są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz pod warunkiem że nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu wytworzonych poza ich terytorium produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 21

Przepisy dotyczące produktów niemieszczących się w kategoriach produktów, o których mowa w art. 12–19

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II poprzez dodanie szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, a także przepisów dotyczących obowiązku poddania konwersji, w odniesieniu do produktów, które nie należą do kategorii produktów, o których mowa w art. 12–19, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Te akty delegowane opierają się na celach i zasadach produkcji ekologicznej ustanowionych w rozdziale II i są zgodne z ogólnymi przepisami dotyczącymi produkcji ustanowionymi w art. 9, 10 i 11 oraz istniejące szczegółowe przepisy dotyczące produkcji ustanowione dla podobnych produktów w załączniku II. Akty te określają wymogi dotyczące w szczególności dopuszczonych lub zakazanych zabiegów, praktyk i substancji lub okresów konwersji dla danych produktów.

2. W przypadku braku szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, o których mowa w ust. 1:

a) podmioty – w odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 1 – przestrzegają zasad ustanowionych w art. 5 i 6, odpowiednio zasad ustanowionych w art. 7 oraz ogólnych przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w art. 9–11;

b) państwo członkowskie może – w odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 1 – stosować szczegółowe krajowe przepisy dotyczące produkcji, pod warunkiem że przepisy te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz pod warunkiem że nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu wytworzonych poza ich terytorium produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 22

Przyjęcie wyjątkowych zasad produkcji

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie:

a) kryteriów pozwalających zakwalifikować okoliczności katastroficzne będące skutkiem „niekorzystnego zjawiska klimatycznego”, „chorób zwierząt”, „incydentu środowiskowego”, „klęski żywiołowej” lub „katastrofy” zgodnie z odpowiednimi definicjami w art. 2 ust. 1 lit. h), i), j), k) i l) rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, jak również każdej porównywalnej sytuacji;

b) szczegółowych przepisów obejmujących ewentualne odstępstwa od niniejszego rozporządzenia, stanowiące, w jaki sposób państwa członkowskie mają postępować w takich katastroficznych okolicznościach, jeżeli zdecydują się zastosować niniejszy artykuł; oraz

c) szczegółowych przepisów dotyczących monitorowania i sprawozdawczości w takich przypadkach. Te kryteria i przepisy podlegają zasadom produkcji ekologicznej ustanowionym w rozdziale II.

2. W przypadkach, w których państwo członkowskie formalnie uznało dane zdarzenie za klęskę żywiołową, o czym mowa w art. 18 ust. 3 lub art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i zdarzenie to uniemożliwia przestrzeganie przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, to państwo członkowskie może na czas określony i do chwili, kiedy możliwe będzie przywrócenie produkcji ekologicznej, przyznać odstępstwa od przepisów dotyczących produkcji z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w rozdziale II oraz wszelkich aktów delegowanych przyjętych zgodnie z ust. 1.

3. Państwa członkowskie mogą zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w ust. 1, przyjmować środki pozwalające na kontynuację lub przywrócenie produkcji ekologicznej w przypadku wystąpienia okoliczności katastroficznych.

Artykuł 23

Zbieranie, pakowanie, transport i przechowywanie

1. Podmioty zapewniają, aby produkty ekologiczne i produkty w okresie konwersji były zbierane, pakowane, transportowane i przechowywane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku III.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik III sekcja 2;

b) załącznik III sekcja 3, 4 i 6 poprzez dodanie dalszych specjalnych przepisów dotyczących transportu i przyjmowania określonych produktów lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 24

Dopuszczanie produktów i substancji stosowanych w produkcji ekologicznej

1. Komisja może dopuścić niektóre produkty i substancje do stosowania w produkcji ekologicznej – i umieścić wszelkie takie dopuszczone produkty i substancje w ograniczonych wykazach – w następujących celach:

a) jako substancje czynne do stosowania w środkach ochrony roślin;

b) jako nawozy, środki poprawiające właściwości gleby i odżywki;

c) jako nieekologiczny materiał paszowy pochodzenia roślinnego, z alg, pochodzenia zwierzęcego lub z drożdży lub jako materiał paszowy pochodzenia mikrobiologicznego lub mineralnego;

d) jako dodatki paszowe i substancje pomocnicze w przetwórstwie;

e) jako produkty służące do czyszczenia i dezynfekcji stawów, klatek, basenów, torów wodnych, budynków lub instalacji stosowanych w produkcji zwierzęcej;

f) jako produkty służące do czyszczenia i dezynfekcji budynków i instalacji stosowanych w produkcji roślinnej, w tym używanych w gospodarstwie rolnym do przechowywania;

g) jako produkty do czyszczenia i dezynfekcji obiektów służących do przetwarzania i przechowywania.

2. Oprócz produktów i substancji dozwolonych zgodnie z ust. 1 Komisja może dopuścić niektóre produkty i substancje do stosowania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej oraz drożdży stosowanych jako żywność lub pasza – i umieścić wszelkie takie dopuszczone produkty i substancje w ograniczonych wykazach – w następujących celach:

a) jako dodatki do żywności i substancje pomocnicze w przetwórstwie;

b) jako nieekologiczne składniki pochodzenia rolnego, które mają być stosowane w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej;

c) jako substancje pomocnicze w przetwórstwie używane w produkcji drożdży i produktów drożdżowych.

3. Dopuszczanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1, do stosowania w produkcji ekologicznej odbywa się zgodnie z zasadami ustanowionymi w rozdziale II i następującymi kryteriami ocenianymi całościowo:

a) mają podstawowe znaczenie dla zrównoważonej produkcji oraz dla przewidzianego zastosowania;

b) wszystkie odnośne produkty i substancje są pochodzenia roślinnego, z alg, zwierzęcego, mikrobiologicznego lub mineralnego, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości lub jeżeli nie są dostępne środki alternatywne;

c) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. a):

(i) ich stosowanie ma podstawowe znaczenie dla zwalczania szkodników, których nie można zwalczyć za pomocą alternatywnych metod biologicznych, fizycznych lub hodowlanych lub praktyk uprawy ani nie istnieją inne skuteczne sposoby ich opanowania;

(ii) jeżeli takie produkty nie są pochodzenia roślinnego, z alg, zwierzęcego, mikrobiologicznego ani mineralnego i nie są one identyczne z ich postacią naturalną, warunki ich stosowania wykluczają wszelki bezpośredni kontakt z jadalnymi częściami uprawy;

d) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. b), ich stosowanie ma podstawowe znaczenie dla osiągnięcia lub utrzymania żyzności gleby lub dla spełnienia szczegółowych wymogów odżywczych danej uprawy lub określonych celów w zakresie nawożenia gleby;

e) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. c) i d):

(i) ich wykorzystanie jest niezbędne do utrzymania zdrowia zwierząt, ich dobrostanu i żywotności oraz przyczynia się do zapewnienia właściwej diety zaspokajającej fizjologiczne i behawioralne potrzeby odnośnych gatunków lub też ich wykorzystanie jest niezbędne do wytwarzania lub konserwacji paszy, ponieważ niemożliwe byłoby produkowanie lub konserwowanie pasz bez stosowania tych substancji;

(ii) pasza pochodzenia mineralnego, elementy śladowe, witaminy lub prowitaminy są pochodzenia naturalnego, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości lub jeżeli nie są dostępne środki alternatywne;

(iii) stosowanie nieekologicznych materiałów paszowych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego jest niezbędne, gdy nie jest dostępny w wystarczającej ilości materiał paszowy pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego wyprodukowany zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej;

(iv) stosowanie nieekologicznych przypraw, ziół i melasy jest niezbędne, ponieważ takie produkty są niedostępne w postaci ekologicznej; zostały wyprodukowane lub przygotowane bez rozpuszczalników chemicznych oraz ich stosowanie jest ograniczone do 1 % dawki pokarmowej dla danego gatunku, obliczanej corocznie jako odsetek suchej masy paszy pochodzenia rolnego.

4. Dopuszczanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 2, do stosowania w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej lub do produkcji drożdży używanych jako żywność lub pasza odbywa się zgodnie z zasadami ustanowionymi w rozdziale II i następującymi kryteriami ocenianymi całościowo:

a) nie są dostępne produkty ani substancje alternatywne dopuszczone zgodnie z niniejszym artykułem ani techniki zgodne z niniejszym rozporządzeniem;

b) bez użycia tych produktów i substancji nie byłoby możliwe produkowanie ani konserwowanie żywności ani zaspokojenie danych wymogów żywieniowych przewidzianych w przepisach Unii;

c) te produkty i substancje są pochodzenia naturalnego i mogły zostać poddane tylko procesom mechanicznym, fizycznym, biologicznym, enzymatycznym lub mikrobiologicznym, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości;

d) nie jest dostępny w wystarczającej ilości składnik ekologiczny.

5. Dopuszczenie do stosowania syntetyzowanych chemicznie produktów i substancji zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu ogranicza się ściśle do przypadków, w których stosowanie środków zewnętrznych, o których mowa w art. 5 lit. g), przyczyniałoby się do powstania niedopuszczalnych skutków dla środowiska.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 3 i 4 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych kryteriów dotyczących wydawania zezwoleń na stosowanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, ogólnie w produkcji ekologicznej, a w szczególności w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej, jak również dalszych kryteriów do wycofywania takich zezwoleń lub poprzez zmianę tych dodanych kryteriów.

7. W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że produkt lub substancja powinny zostać dodane do – lub usunięte z – wykazów dopuszczonych produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 2, lub że należy zmienić wymogi stosowania, o których mowa w przepisach dotyczących produkcji, to państwo członkowskie zapewnia, by dokumentacja uzasadniająca powody włączenia, wycofania lub innych zmian została oficjalne przesłana Komisji i pozostałym państwom członkowskim oraz podana do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem unijnego i krajowego prawodawstwa o ochronie danych.

Komisja publikuje wszelkie wnioski, o których mowa w niniejszym ustępie.

8. Komisja dokonuje regularnego przeglądu wykazów, o których mowa w niniejszym artykule. Przeglądu wykazu składników nieekologicznych, o których mowa w ust. 2, dokonuje się co najmniej raz do roku.

9. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące zezwoleń na stosowanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 1a, w produkcji ekologicznej ogółem oraz w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej w szczególności, albo dotyczące wycofania takich zezwoleń, jak również ustanawiające procedury, które należy zastosować w celu udzielenia takich zezwoleń, i wykazy takich produktów i substancji, a także, w stosownych przypadkach, ich opis, wymogi co do składu oraz warunki stosowania.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 25

Dopuszczanie przez państwa członkowskie nieekologicznych składników pochodzenia rolnego do stosowania w przetworzonej żywności ekologicznej

1. W przypadku gdy jest to konieczne do zapewnienia dostępu do niektórych składników pochodzenia rolnego oraz w przypadku gdy takie składniki nie są dostępne w postaci ekologicznej w wystarczającej ilości, na wniosek podmiotu państwo członkowskie może zezwolić na tymczasowe – maksymalnie przez sześć miesięcy – stosowanie na swoim terytorium nieekologicznych składników pochodzenia rolnego w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej. Takie zezwolenie ma zastosowanie do wszystkich podmiotów w tym państwie członkowskim.

2. Państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie za pomocą komputerowego systemu umożliwiającego elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję o wszelkich zezwoleniach udzielonych na swoim terytorium zgodnie z ust. 1

3. Państwo członkowskie może przedłużyć zezwolenie przewidziane w ust. 1 maksymalnie dwa razy o sześć miesięcy, pod warunkiem że żadne z państw członkowskich nie wyraziło sprzeciwu, wskazując za pośrednictwem systemu, o którym mowa w ust. 2, że takie składniki są dostępne w postaci ekologicznej w wystarczającej ilości.

4. Organ kontrolny lub jednostka certyfikująca uznane zgodnie z art. 46 ust. 1 mogą udzielić tymczasowego zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, na okres maksymalnie sześciu miesięcy podmiotom w państwach trzecich, które wystąpią o takie zezwolenie i które podlegają kontroli takiemu organowi kontroli lub jednostce certyfikującej, pod warunkiem że wymogi zawarte w tym ustępie są spełnione w danym państwie trzecim. Zezwolenie może zostać przedłużone maksymalnie dwa razy o sześć miesięcy.

5. W przypadku gdy po dwóch przedłużeniach tymczasowego pozwolenia, na podstawie obiektywnych informacji państwo członkowskie stwierdzi, że dostępność takiego składnika w postaci ekologicznej nadal jest niewystarczająca do zaspokojenia jakościowych i ilościowych potrzeb podmiotów, może złożyć wniosek do Komisji zgodnie z art. 24 ust. 7.

Artykuł 26

Gromadzenie danych dotyczących dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, zwierząt ekologicznych i ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury

1. Każde państwo członkowskie zapewnia, by została utworzona i była regularnie aktualizowana baza danych zawierająca wykaz dostępnego na jego terytorium ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, z wyjątkiem siewek, ale z uwzględnieniem sadzeniaków ziemniaka.

2. Państwa członkowskie dysponują systemami pozwalającymi podmiotom, które prowadzą obrót ekologicznym materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin lub materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin w okresie konwersji, zwierzętami ekologicznymi lub ekologicznymi młodocianymi osobnikami zwierząt akwakultury i które są w stanie dostarczać je w wystarczających ilościach i w rozsądnym terminie, na podanie do wiadomości publicznej – na zasadzie dobrowolności, bezpłatnie, wraz z ich nazwą i danymi kontaktowymi – informacji dotyczących:

a) ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, takiego jak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogonicznego lub odmian ekologicznych nadających się do produkcji ekologicznej, z wyjątkiem siewek, ale z uwzględnieniem sadzeniaków ziemniaka; ilości wagowe tego materiału i okres w roku, kiedy jest on dostępny; taki materiał umieszcza się w wykazie, podając co najmniej jego systematyczną nazwę łacińską;

b) zwierząt ekologicznych, dla których można wprowadzić odstępstwo zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.3.4.4; liczby dostępnych zwierząt w podziale na płeć; informacji – w stosownych przypadkach – dotyczących różnych gatunków zwierząt pod względem dostępnych ras i linii; ras zwierząt, wieku zwierząt i wszelkich innych właściwych informacji;

c) ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury dostępnych w danym gospodarstwie oraz ich statusu zdrowotnego zgodnie z dyrektywą Rady 2006/88/WE (⁵²) i zdolności produkcyjnej w odniesieniu do każdego z gatunków akwakultury.

3. Państwa członkowskie mogą również ustanowić systemy pozwalające podmiotom, które prowadzą obrót rasami i liniami dostosowanymi do produkcji ekologicznej zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.3.3 lub ekologicznymi młodymi kurami i które są w stanie dostarczać te zwierzęta w wystarczających ilościach i w rozsądnym terminie, na podanie do wiadomości publicznej stosownych informacji na zasadzie dobrowolności, bezpłatnie, wraz z ich nazwą i danymi kontaktowymi.

4. Podmioty, które zdecydują się na umieszczenie informacji na temat materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt lub młodocianych osobników zwierząt akwakultury w systemach, o których mowa w ust. 2 i 3, zapewniają, by informacje te były regularnie aktualizowane oraz usuwane z wykazu, kiedy tylko dany materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, zwierzęta lub młodociane osobniki zwierząt akwakultury przestaną być dostępne.

5. Do celów ust. 1, 2 i 3 państwa członkowskie mogą dalej korzystać z już istniejących odpowiednich systemów informacji.

6. Komisja podaje do wiadomości publicznej odnośnik do każdej z krajowych baz danych lub systemów na poświęconej temu stronie internetowej Komisji, pozwalając w ten sposób użytkownikom na dostęp do takich baz danych lub systemów w całej Unii.

7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu podania:

a) danych technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania baz danych, o których mowa w ust. 1, oraz systemów, o których mowa w ust. 2;

b) specyfikacji dotyczących gromadzenia informacji, o których mowa w ust. 1 i 2;

c) specyfikacji dotyczących ustaleń w zakresie udziału w prowadzeniu baz danych, o których mowa w ust. 1, oraz systemów, o których mowa w ust. 2 i 3; oraz

d) szczegółów dotyczących informacji, które mają być dostarczane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 53 ust. 6.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 27

Obowiązki i działania w przypadku podejrzenia niezgodności

W przypadku gdy podmiot podejrzewa, że produkt, który został przez niego wytworzony, przygotowany lub przywieziony lub który otrzymał on od innego podmiotu, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podmiot ten, z zastrzeżeniem art. 28 ust. 2:

a) identyfikuje i odseparowuje dany produkt;

b) sprawdza, czy podejrzenie niezgodności może zostać uzasadnione;

c) nie wprowadza danego produktu do obrotu jako produktu ekologicznego lub w okresie konwersji i nie stosuje go w produkcji ekologicznej, chyba że podejrzenie niezgodności można wykluczyć;

d) w przypadku gdy podejrzenie niezgodności jest uzasadnione lub gdy nie można go wykluczyć, niezwłocznie informuje odpowiedni właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – odpowiedni organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, oraz podając – w stosownych przypadkach – dostępne informacje;

e) w pełni współpracuje – z odpowiednim właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, z odpowiednim organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą – w zakresie weryfikowania i identyfikowania przyczyn podejrzewanej niezgodności.

Artykuł 28

Środki ostrożności w celu zapobiegania obecności niedopuszczonych produktów i substancji

1. Aby zapobiec zanieczyszczeniu produktami lub substancjami, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej, podmioty podejmują następujące środki ostrożności na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji:

a) wprowadzają i utrzymują środki, które są proporcjonalne i adekwatne do celów identyfikacji ryzyka zanieczyszczenia produkcji i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami lub substancjami, w tym systematycznie identyfikują punkty krytyczne;

b) wprowadzają i utrzymują proporcjonalne i adekwatne środki w celu zapobiegania ryzyku zanieczyszczenia produkcji i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami lub substancjami;

c) dokonują regularnego przeglądu i dostosowania takich środków; oraz

d) przestrzegają innych stosownych wymogów niniejszego rozporządzenia, aby zapewnić oddzielenie produktów ekologicznych, w okresie konwersji i produktów nieekologicznych.

2. W przypadku gdy podmiot podejrzewa, że – z uwagi na obecność w produkcie przeznaczonym do stosowania lub wprowadzania do obrotu jako produkt ekologiczny lub produkt w okresie konwersji produktu lub substancji, które nie są dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej – produkt nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podmiot ten:

a) identyfikuje i odseparowuje dany(-e) produkt(y);

b) sprawdza, czy podejrzenie może zostać uzasadnione;

c) nie wprowadza danego produktu do obrotu jako produktu ekologicznego lub produktu w okresie konwersji i nie stosuje ich w produkcji ekologicznej, chyba że podejrzenie można wykluczyć;

d) w przypadku gdy podejrzenie jest uzasadnione lub gdy nie można go wykluczyć, niezwłocznie informuje odpowiedni właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – odpowiedni organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, podając – w stosownych przypadkach – dostępne elementy;

e) w pełni współpracuje – z odpowiednim właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, z odpowiednim organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą – w zakresie identyfikacji i zweryfikowania przyczyn obecności niedopuszczonych produktów lub substancji.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające jednolite przepisy precyzujące:

a) kroki proceduralne, którymi mają kierować się podmioty zgodnie z ust. 2 lit. a)–e) oraz stosowne dokumenty, które należy przedstawić;

b) proporcjonalne i adekwatne środki, które podmioty mają podejmować i poddawać przeglądowi, aby identyfikować i zapobiegać ryzyku zanieczyszczenia, zgodnie z ust. 1 lit. a), b) i c).

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 29

Środki, które należy podejmować w przypadku stwierdzenia obecności niedopuszczonych produktów lub substancji

1. W przypadku gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca otrzymają uzasadnione informacje na temat obecności produktów lub substancji, które nie zostały zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej, lub zostaną poinformowane przez podmiot zgodnie z art. 28 ust. 2 lit. d) lub wykryją takie produkty lub substancje w produkcie ekologicznym lub produkcie w okresie konwersji:

a) przeprowadza niezwłocznie urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625, celem określenia źródeł i przyczyn w celu zweryfikowania zgodności z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy i z art. 28 ust. 1; takie postępowanie powinno zostać ukończone najszybciej jak to możliwe, w rozsądnym terminie, biorąc pod uwagę trwałość danego produktu i złożoność sprawy;

b) tymczasowo zakazuje zarówno wprowadzania danych produktów do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, jak i ich stosowania w produkcji ekologicznej do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w lit. a).

2. Danego produktu nie wprowadza się do obrotu jako produktu ekologicznego lub produktu w okresie konwersji w przypadku, gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca stwierdziły, że dany podmiot:

a) stosował produkty lub substancje, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej;

b) nie podjął środków ostrożności, o których mowa w art. 28 ust. 1; lub

c) nie podjął środków w odpowiedzi na żądania wystosowane uprzednio przez właściwe organy, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

3. Podmiot będący stroną ma możliwość przedstawienia uwag do wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1 lit. a). Właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny lub jednostka certyfikująca zachowują dokumentację dotyczącą przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego.

W przypadku gdy jest to wymagane dany podmiot podejmuje takie środki naprawcze, jakie są konieczne, aby zapobiec zanieczyszczeniu w przyszłości.

4. Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wdrażania niniejszego artykułu, obecności produktów i substancji, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej oraz na temat oceny krajowych przepisów, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu. Sprawozdaniu temu – w stosownych przypadkach – może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący dalszej harmonizacji.

5. Państwa członkowskie, które mają przepisy przewidujące, że produkty zawierające więcej niż określony poziom produktów lub substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej, nie mogą być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne, mogą nadal stosować te przepisy, pod warunkiem że przepisy te nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich jako produkty ekologiczne, w przypadku gdy te produkty zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie, które stosują niniejszy ustęp, niezwłocznie informują o tym Komisję.

6. Właściwe organy dokumentują wyniki postępowań wyjaśniających, o których mowa w ust. 1, jak również dokumentują wszelkie środki podjęte przez nie w celu opracowania najlepszych praktyk i dalszych środków w celu zapobiegania obecności produktów i substancji, które nie zostały zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej.

Państwa członkowskie udostępniają takie informacje innym państwom członkowskim i Komisji za pośrednictwem komputerowego systemu umożliwiającego elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję.

7. Państwa członkowskie mogą wprowadzić na swoim terytorium odpowiednie środki w celu zapobiegania niezamierzonemu występowaniu w rolnictwie ekologicznym produktów i substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej. Takie środki nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, w przypadku gdy te produkty zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie, które stosują niniejszy ustęp, niezwłocznie informują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

8. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające jednolite przepisy precyzujące:

a) metody, które mają być stosowane przez właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące, dla celów wykrywania i oceny obecności produktów i substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej;

b) szczegóły i format informacji, które mają być udostępnione przez państwa członkowskie do Komisji i innych państw członkowskich zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

9. Do dnia 31 marca każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji drogą elektroniczną stosowne informacje o przypadkach z udziałem zanieczyszczeń niedopuszczonymi produktami lub substancjami w poprzednim roku, w tym informacje gromadzone w punktach kontroli granicznej dotyczące charakteru wykrytego zanieczyszczenia, a w szczególności przyczyny, źródła oraz poziomu zanieczyszczenia, a także ilości i charakteru zanieczyszczonych produktów. Te informacje są gromadzone przez Komisję za pomocą systemu komputerowego udostępnianego przez Komisję i stosowane jako pomoc przy opracowywaniu najlepszych praktyk w celu zapobiegania zanieczyszczeniom.

ROZDZIAŁ IV

ZNAKOWANIE

Artykuł 30

Stosowanie terminów związanych z produkcją ekologiczną

1. Do celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że produkt opatrzony jest terminem odnoszącym się do produkcji ekologicznej, jeżeli przy znakowaniu, w materiałach reklamowych lub dokumentach handlowych taki produkt, jego składniki lub materiały paszowe stosowane do ich produkcji opisywane są za pomocą terminów sugerujących nabywcy, że produkt ten, jego składniki lub materiały paszowe zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności, terminy wymienione w załączniku IV, oraz ich pochodne i wersje skrócone, jak np. „bio” i „eko”, używane samodzielnie lub łącznie, mogą być stosowane na terytorium Unii i we wszystkich językach wymienionych w tym załączniku do celów znakowania i reklamy produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

2. W przypadku produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, terminy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie mogą być używane nigdzie w Unii w żadnym z języków wymienionych w załączniku IV w znakowaniu, materiałach reklamowych ani dokumentach handlowych produktów niezgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Ponadto w znakowaniu ani reklamie nie stosuje się żadnych terminów, w tym terminów stosowanych w znakach towarowych lub nazwach przedsiębiorstw, ani praktyk, jeżeli mogą one wprowadzić konsumenta lub użytkownika w błąd poprzez sugerowanie, że produkt lub jego składniki są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

3. Produkty wytworzone podczas okresu konwersji nie mogą być znakowane ani reklamowane jako produkty ekologiczne ani jako produkty w okresie konwersji.

Jednak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, produkty spożywcze pochodzenia roślinnego i produkty paszowe pochodzenia roślinnego wytworzone w okresie konwersji, które są zgodne z art. 10 ust. 4, mogą być znakowane i reklamowane jako produkty w okresie konwersji przy wykorzystaniu sformułowania „w okresie konwersji” lub odpowiadającego mu terminu, wraz z terminami, o których mowa w ust. 1.

4. Terminów, o których mowa w ust. 1 i 3, nie można stosować w odniesieniu do produktu, który na etykiecie lub w reklamie musi zgodnie z prawem Unii mieć oznaczenie, że zawiera on GMO, składa się z GMO lub został wyprodukowany przy użyciu GMO.

5. W odniesieniu do żywności przetworzonej terminy, o których mowa w ust. 1, można stosować:

a) w opisie handlowym oraz w wykazie składników, w przypadku gdy taki wykaz jest obowiązkowy zgodnie z przepisami Unii, pod warunkiem że:

(i) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3;

(ii) co najmniej 95 % masy jej składników pochodzenia rolnego stanowią składniki ekologiczne; oraz

(iii) w przypadku środków aromatyzujących – są one stosowane tylko w odniesieniu do naturalnych substancji aromatycznych i naturalnych preparatów aromatycznych znakowanych zgodnie z art. 16 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 oraz wszystkie ich składniki aromatyczne i ich nośniki w środku aromatyzującym są ekologiczne;

b) jedynie w wykazie składników, pod warunkiem że:

(i) mniej niż 95 % masy składników pochodzenia rolnego to składniki ekologiczne i pod warunkiem że składniki te są zgodne z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w niniejszym rozporządzeniu; oraz

(ii) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV pkt 1.5, pkt 2.1 lit. a), pkt 2.1 lit. b) i pkt 2.2.1 z wyjątkiem przepisów o ograniczonym stosowaniu nieekologicznych składników pochodzenia rolnego, zawartych w załączniku II część IV pkt 2.2.1 oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3;

c) w opisie handlowym i w wykazie składników, pod warunkiem że:

(i) głównym składnikiem są produkty łowiectwa lub rybołówstwa;

(ii) termin, o którym mowa w ust. 1, wyraźnie wiąże się w opisie handlowym z innym składnikiem, który jest ekologiczny i różni się od głównego składnika;

(iii) wszystkie inne składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne; oraz

(iv) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV pkt 1.5, pkt 2.1 lit. a), pkt 2.1 lit. b) i pkt 2.2.1 z wyjątkiem przepisów o ograniczonym stosowaniu nieekologicznych składników pochodzenia rolnego, zawartych w załączniku II część IV pkt 2.2.1 oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3.

W wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c), podaje się, które składniki są ekologiczne. Odniesienia do produkcji ekologicznej mogą pojawić się wyłącznie w połączeniu ze składnikami ekologicznymi.

W wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b) i c), podawany jest łączny odsetek składników ekologicznych w stosunku do całkowitej ilości składników pochodzenia rolnego.

Terminy, o których mowa w ust. 1, stosowane w wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, oraz oznaczenie odsetka, o którym mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu, prezentowane są w tym samym kolorze oraz mają identyczny rozmiar i format czcionki jak inne oznaczenia znajdujące się w wykazie składników.

6. Jeżeli chodzi o paszę przetworzoną, terminy, o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane w opisie handlowym i w wykazie składników, pod warunkiem że:

a) pasza przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II części II, III i V oraz ze szczegółowymi przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 17 ust. 3;

b) wszystkie składniki pochodzenia rolnego zawarte w paszy przetworzonej są ekologiczne; oraz

c) co najmniej 95 % suchej masy produktu jest ekologiczne.

7. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) niniejszy artykuł poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących znakowania produktów wymienionych w załączniku I lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów; oraz

b) wykaz terminów zawarty w załączniku IV, przy uwzględnieniu zmian językowych w państwach członkowskich.

8. Komisja może przyjmować akty wykonawcze, aby ustanowić szczegółowe wymogi dotyczące stosowania ust. 3 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 31

Znakowanie produktów i substancji stosowanych w produkcji roślinnej

Niezależnie od zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia określonego w art. 2 ust. 1 produkty i substancje stosowane w środkach ochrony roślin lub jako nawozy, środki poprawiające właściwości gleby i odżywki dopuszczone zgodnie z art. 9 i 24 mogą nosić oznaczenie wskazujące, że dane produkty lub substancje są dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do stosowania w produkcji ekologicznej.

Artykuł 32

Obowiązkowe oznaczenia

1. W przypadku gdy produkty opisywane są terminami, o których mowa w art. 30 ust. 1, w tym produkty znakowane jako produkty w okresie konwersji zgodnie z art. 30 ust. 3:

a) na etykiecie umieszcza się również kod organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, którym podlega podmiot, który zrealizował ostatni etap produkcji lub przygotowania; oraz

b) w przypadku żywności opakowanej na opakowaniu umieszcza się również logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 33, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 30 ust. 3, art. 30 ust. 5 lit. b) i c).

2. W przypadku stosowania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, w tym samym polu widzenia co logo umieszcza się oznaczenie miejsca, w którym wyprodukowano surowce rolne, z których składa się produkt – oznaczenie to przyjmuje odpowiednio jedną z następujących form:

a) „rolnictwo UE”, gdy surowiec rolny wyprodukowano w Unii;

b) „rolnictwo spoza UE”, gdy surowiec rolny wyprodukowano w państwach trzecich;

c) „rolnictwo UE/spoza UE”, gdy część surowców rolnych wyprodukowano w Unii, a część w państwie trzecim.

Do celów akapitu pierwszego słowo „rolnictwo” można – w stosownych przypadkach – zastąpić słowem „akwakultura”, a słowa „UE” lub „spoza UE” mogą być zastąpione lub uzupełnione nazwą państwa lub nazwą państwa i regionu, jeżeli wszystkie surowce rolne, z których składa się produkt, wyprodukowano w danym państwie oraz – w stosownych przypadkach – w tym regionie.

W przypadku oznaczenia miejsca, w którym wyprodukowano surowce rolne, z których składa się produkt, o których mowa w akapicie pierwszym i trzecim można nie uwzględniać składników o małym udziale wagowym, pod warunkiem że łączny udział tych nieuwzględnianych składników nie przekracza 5 % całkowitej masy surowców rolnych.

Słowa „UE” lub „spoza UE” nie są prezentowane w kolorze, rozmiarze ani formacie czcionki bardziej wyeksponowanym niż nazwa produktu.

3. Oznaczenia, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu oraz w art. 33 ust. 3, umieszczane są w eksponowanym miejscu w taki sposób, aby były dobrze widoczne, czytelne i nieusuwalne.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 33 ust. 3 poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących znakowania lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

5. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące:

a) praktycznych ustaleń stosowania, prezentacji, kompozycji i rozmiarów oznaczeń, o których mowa w ust. 1 lit. a) i ust. 2 niniejszego artykułu oraz w art. 33 ust. 3;

b) przydzielania kodów organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym;

c) oznaczania zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 33 ust. 3 miejsca, gdzie wyprodukowano surowce rolne.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 33

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej

1. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej może być używane w znakowaniu oraz w prezentacjach i reklamach produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej może być również stosowane do celów informacyjnych i edukacyjnych związanych z istnieniem i reklamą samego logo jako takiego, pod warunkiem że takie zastosowanie nie wprowadzi konsumentów w błąd co do ekologicznej produkcji określonych produktów i pod warunkiem że logo to będzie powielane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku V. W takim przypadku wymogi art. 32 ust. 2 i załącznik V pkt 1.7 nie mają zastosowania.

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej nie jest wykorzystywane w odniesieniu do żywności przetworzonej, o której mowa w art. 30 ust. 5 lit. b) i c), i produktów w okresie konwersji, o których mowa w art. 30 ust. 3.

2. Z wyjątkiem przypadków dotyczących stosowania zgodnie z ust. 1 akapit drugi logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej stanowi poświadczenie urzędowe zgodnie z art. 86 i 91 rozporządzenia (UE) 2017/625.

3. Używanie logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej w przypadku produktów przywożonych z państw trzecich nie jest obowiązkowe. W przypadkach, w których logo to zamieszczane jest na etykietach takich produktów, zamieszczane jest na nich także oznaczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 2.

4. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej jest zgodne z modelem określonym w załączniku V oraz przepisami zawartymi w tym załączniku.

5. Krajowe i prywatne logo mogą być używane w znakowaniu oraz w prezentacjach i reklamach produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik V w odniesieniu do logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej oraz dotyczących go przepisów.

ROZDZIAŁ V

CERTYFIKACJA

Artykuł 34

System certyfikacji

1. Przed wprowadzeniem wszelkich produktów do obrotu jako „ekologiczne” lub „w okresie konwersji” lub przed okresem konwersji podmioty oraz grupy podmiotów, o których mowa w art. 36, produkujące, przygotowujące, dystrybuujące lub przechowujące produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, które przywożą takie produkty z państwa trzeciego lub je wywożą do państwa trzeciego lub które wprowadzają takie produkty do obrotu, zgłaszają swoją działalność właściwym organom państwa członkowskiego, w którym prowadzona jest ich działalność oraz w którym ich przedsiębiorstwo podlega systemowi kontroli.

W przypadku gdy właściwe organy przekazały swoje obowiązki lub przekazały niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi więcej niż jednemu organowi kontrolnemu lub więcej niż jednej jednostce certyfikującej, podmioty lub grupy podmiotów wskazują w powiadomieniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, która sprawdza zgodność ich działalności z niniejszym rozporządzeniem i dostarcza certyfikat, o którym mowa w art. 35 ust. 1.

2. Podmioty, które sprzedają opakowane produkty ekologiczne bezpośrednio konsumentowi lub użytkownikowi końcowemu są zwolnione z obowiązku powiadamiania, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz z obowiązku posiadania certyfikatu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, pod warunkiem że nie produkują, nie przygotowują ani nie przechowują do celów innych niż związane z punktem sprzedaży lub przywozem takich produktów z państwa trzeciego ani nie zlecają podwykonawstwa tych czynności innemu podmiotowi.

3. W przypadku gdy podmioty lub grupy podmiotów zlecają podwykonawstwo jakiejkolwiek części działalności stronom trzecim, zarówno podmioty lub grupy podmiotów, jak i strony trzecie, którym zlecono podwykonawstwo działalności, postępują zgodnie z ust. 1, chyba że dany podmiot oświadczył lub grupa podmiotów oświadczyła w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, że odpowiedzialność za produkcję ekologiczną pozostaje w gestii danego podmiotu lub danej grupy podmiotów i nie została ona przekazana podwykonawcy. W takich przypadkach zgodność objętych podwykonawstwem czynności z niniejszym rozporządzeniem jest weryfikowana przez właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – przez organ kontrolujący lub jednostkę certyfikującą w ramach kontroli podmiotów lub grupy podmiotów, które zleciły podwykonawstwo części swojej działalności.

4. Państwa członkowskie mogą wyznaczyć organ lub zatwierdzić jednostkę mającą przyjmować powiadomienia, o których mowa w ust. 1.

5. Podmioty, grupy podmiotów i podwykonawcy zachowują dokumentację różnych rodzajów prowadzonej działalności zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

6. [....] Państwa członkowskie prowadzą aktualizowane wykazy zawierające nazwy i adresy podmiotów i grup podmiotów, które zgłosiły swoją działalność zgodnie z ust. 1, i podają do wiadomości publicznej – w odpowiedni sposób, w tym za pomocą odnośników do jednej strony internetowej – obszerny wykaz tych danych wraz z informacjami dotyczącymi certyfikatów wydanych podmiotom i grupom podmiotów, zgodnie z art. 35 ust. 1. Państwa członkowskie przestrzegają wymogów w zakresie ochrony danych osobowych wynikających z rozporządzenia (UE) 2016/679 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵³).

7. Państwa członkowskie zapewniają, by każdy podmiot lub każda grupa podmiotów, które przestrzegają niniejszego rozporządzenia i które – w przypadku gdy pobiera się opłatę zgodnie z art. 78 i 80 rozporządzenia (UE) 2017/625 – uiszczają rozsądnej wysokości opłaty pokrywające koszty kontroli, były uprawnione do bycia objętymi systemem kontroli. Państwa członkowskie zapewniają, by wszelkie opłaty, które mogą być pobierane, były podawane do wiadomości publicznej.

8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II w odniesieniu do wymogów dotyczących zachowania dokumentacji.

9. Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu podania szczegółowych informacji i specyfikacji dotyczących:

a) formatu i środków technicznych służących powiadamianiu, o którym mowa w ust. 1;

b) metod publikowania wykazów, o których mowa w ust. 6; oraz

c) procedur i metod publikowania informacji o wysokości opłat, o których mowa w ust. 7.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 35

Certyfikat

1. Właściwe organy lub, w stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące wydają certyfikat każdemu podmiotowi lub każdej grupie podmiotów, które zgłosiły swoją działalność zgodnie z art. 34 ust. 1 i przestrzegają niniejszego rozporządzenia. Certyfikat:

a) jest w miarę możliwości wydawany w formie elektronicznej

b) umożliwia co najmniej identyfikację podmiotu lub grupy podmiotów, w tym wykazu członków, kategorii produktów objętych certyfikatem oraz okresu jego ważności;

c) zaświadcza on również, że zgłoszona działalność jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, oraz

d) jest wydawany zgodnie ze wzorem zawartym w załączniku VI.

2. Bez uszczerbku dla ust. 8 niniejszego artykułu i art. 34 ust. 2 podmioty i grupy podmiotów nie wprowadzają do obrotu produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, jako produktów ekologicznych lub w okresie konwersji, chyba że posiadają już certyfikat, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Certyfikat, o którym mowa w niniejszym artykule, stanowi świadectwo urzędowe w rozumieniu art. 86 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

4. Podmiot lub grupa podmiotów nie są uprawnione do otrzymania certyfikatu od więcej niż jednej jednostki certyfikującej w odniesieniu do działań prowadzonych w jednym państwie członkowskim, jeżeli chodzi o tę samą kategorię produktów, nawet jeżeli ten podmiot lub grupa podmiotów zajmują się różnymi etapami produkcji, przygotowania i dystrybucji.

5. Członkowie grupy podmiotów nie są uprawnieni do otrzymania indywidualnego certyfikatu z tytułu jakiejkolwiek działalności objętej certyfikatem wydanym dla grupy podmiotów, do której należą.

6. Podmioty weryfikują certyfikaty swoich dostawców.

7. Do celów ust. 1 i 4 niniejszego artykułu wyróżnia się następujące kategorie produktów:

a) nieprzetworzone rośliny i produkty roślinne, w tym nasiona i inny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin;

b) zwierzęta gospodarskie i nieprzetworzone produkty pochodzenia zwierzęcego;

c) algi i nieprzetworzone produkty akwakultury;

d) przetworzone produkty rolne, w tym produkty akwakultury, do wykorzystania jako żywność;

e) pasza;

f) wino;

g) inne produkty wyszczególnione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia lub nieobjęte poprzednimi kategoriami.

8. Państwa członkowskie mogą zwolnić z obowiązku posiadania certyfikatu, o którym mowa w ust. 2, podmioty, które sprzedają nieopakowane produkty ekologiczne inne niż pasza bezpośrednio konsumentowi końcowemu, pod warunkiem że podmioty te nie produkują, nie przygotowują ani nie przechowują w celach innych niż odnoszących się do punktu sprzedaży lub przywozu takich produktów z państw trzecich ani też nie zlecają podwykonawstwa tych czynności stronie trzeciej oraz pod warunkiem że:

a) taka sprzedaż nie przekracza 5 000 kg rocznie;

b) taka sprzedaż nie stanowi rocznego obrotu w odniesieniu do nieopakowanych produktów ekologicznych przekraczającego 20 000 EUR; lub

c) potencjalny koszt certyfikacji dla podmiotu przekracza 2 % łącznego obrotu nieopakowanymi produktami ekologicznymi sprzedanymi przez ten podmiot,

W przypadku gdy państwa członkowskie zdecydują się zwolnić z obowiązku podmioty, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą one ustalić bardziej rygorystyczne progi, niż podano w akapicie pierwszym.

Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o każdej swojej decyzji dotyczącej zwolnienia z obowiązku podmiotów zgodnie z akapitem pierwszym, oraz o progach, do jakich takie podmioty są zwolnione.

9. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających wzór certyfikatu określony w załączniku VI.

10. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu podania szczegółów i specyfikacji dotyczących wzoru certyfikatu, o którym mowa w ust. 1, oraz środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 36

Grupa podmiotów

1. Każda grupa podmiotów:

a) składa się wyłącznie z członków którzy są rolnikami lub podmiotami produkującymi algi lub zwierzęta akwakultury, którzy ponadto mogą prowadzić działalność w zakresie przetwarzania, przygotowania lub wprowadzania do obrotu żywności lub paszy;

b) składa się wyłącznie z członków:

(i) dla których koszty certyfikacji indywidualnej stanowią ponad 2 % wartości obrotu każdego członka lub standardowej produkcji w produkcji ekologicznej i których roczna wartość obrotu produkcją ekologiczną nie przekracza 25 000 EUR lub których standardowa produkcja w produkcji ekologicznej nie przekracza wartości 15 000 EUR rocznie; lub

(ii) z których każdy ma gospodarstwo maksymalnie:

– o powierzchni pięciu hektarów;

– o powierzchni 0,5 hektara w przypadku szklarni; lub

– o powierzchni 15 hektarów – wyłącznie w przypadku trwałych użytków zielonych;

c) ma siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie trzecim;

d) ma osobowość prawną;

e) [1] składa się wyłącznie z członków, którzy prowadzą działalność produkcyjną lub ewentualną dodatkową działalność, o której mowa w lit. a), w niewielkiej odległości od siebie w tym samym państwie członkowskim lub w tym samym państwie trzecim;

f) ustanawia wspólny system wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych przez grupę; oraz

g) [2] ustanawia system kontroli wewnętrznych składający się z udokumentowanego zestawu czynności i procedur kontrolnych, w ramach którego określona osoba lub organ odpowiada za sprawdzanie zgodności każdego członka grupy z niniejszym rozporządzeniem.

System kontroli wewnętrznych obejmuje udokumentowane procedury dotyczące:

(i) rejestracji członków grupy;

(ii) wewnętrznych kontroli obejmujących roczne wewnętrzne kontrole bezpośrednie na miejscu u każdego członka grupy oraz wszelkie dodatkowe kontrole oparte na analizie ryzyka, w każdym przypadku zaplanowane przez kierownika systemu kontroli wewnętrznych i przeprowadzane przez inspektorów systemu kontroli wewnętrznych, których role określono w lit. h);

(iii) zatwierdzania nowych członków w istniejącej grupie lub, w stosownych przypadkach, zatwierdzania nowych jednostek produkcyjnych lub nowej działalności dotychczasowych członków po zatwierdzeniu przez kierownika systemu kontroli wewnętrznych na podstawie wewnętrznego sprawozdania z kontroli;

(iv) szkolenia inspektorów systemu kontroli wewnętrznych, które ma odbywać się co najmniej raz w roku i któremu towarzyszy ocena wiedzy nabytej przez uczestników;

(v) szkolenie członków grupy w zakresie procedur systemu kontroli wewnętrznych i wymogów niniejszego rozporządzenia;

(vi) kontroli dokumentów i zapisów;

(vii) środków stosowanych w przypadkach niezgodności wykrytych podczas kontroli wewnętrznych, w tym działań następczych podjętych w związku z tymi środkami;

(viii) wewnętrznej identyfikowalności, która wskazuje pochodzenie produktów dostarczanych we wspólnym systemie wprowadzania do obrotu produktów grupy i umożliwia śledzenie wszystkich produktów wszystkich członków na wszystkich etapach, takich jak produkcja, przetwarzanie, przygotowanie lub wprowadzanie do obrotu, w tym oszacowanie i kontrolę krzyżową wydajności produkcji każdego członka grupy;

h) [3] wyznacza kierownika systemu kontroli wewnętrznych oraz przynajmniej jednego inspektora systemu kontroli wewnętrznych, którzy mogą być członkami grupy. Ich stanowisk nie wolno łączyć. Liczba inspektorów systemu kontroli wewnętrznych musi być odpowiednia i proporcjonalna w szczególności do rodzaju, struktury, wielkości, produktów i działalności grupy oraz wielkości produkcji ekologicznej grupy. Inspektorzy systemu kontroli wewnętrznych są właściwi w odniesieniu do produktów i działalności grupy.

Kierownik systemu kontroli wewnętrznych:

(i) weryfikuje kwalifikowalność każdego członka grupy w odniesieniu do kryteriów określonych w lit. a), b) i e);

(ii) zapewnia istnienie pisemnej i podpisanej umowy o członkostwo między każdym z członków a grupą, na mocy której to umowy członkowie zobowiązują się do:

— przestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia,

— uczestniczenia w systemie kontroli wewnętrznych i przestrzegania procedur systemu kontroli wewnętrznych, w tym wykonywania zadań i obowiązków powierzonych im przez kierownika systemu kontroli wewnętrznych oraz obowiązku prowadzenia rejestrów,

— umożliwienia dostępu do jednostek produkcyjnych i obiektów oraz obecności podczas kontroli wewnętrznych przeprowadzanych przez inspektorów systemu kontroli wewnętrznych i kontroli urzędowych przeprowadzanych przez właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, udostępnienia im wszystkich dokumentów i zapisów oraz kontrasygnowania sprawozdań z kontroli,

— przyjmowania i wdrażania środków w przypadkach niezgodności zgodnie z decyzją kierownika systemu kontroli wewnętrznych lub właściwego organu lub, w stosownych przypadkach, organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej w określonym terminie,

— niezwłocznego informowania kierownika systemu kontroli wewnętrznych o podejrzeniu wystąpienia niezgodności;

(iii) opracowuje procedury systemu kontroli wewnętrznych oraz odpowiednie dokumenty i zapisy, aktualizuje je i udostępnia je inspektorom systemu kontroli wewnętrznych oraz, w stosownych przypadkach, członkom grupy;

(iv) sporządza wykaz członków grupy i aktualizuje go;

(v) przypisuje zadania i obowiązki inspektorom systemu kontroli wewnętrznych;

(vi) jest łącznikiem między członkami grupy a właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą, w tym występuje z wnioskami o odstępstwa;

(vii) weryfikuje co roku oświadczenia o braku konfliktu interesów inspektorów systemu kontroli wewnętrznych;

(viii) ustala terminy kontroli i zapewnia ich odpowiednie wykonanie zgodnie z harmonogramem kierownika systemu kontroli wewnętrznych, o którym mowa w lit. g) akapit drugi ppkt (ii);

(ix) zapewnia inspektorom systemu kontroli wewnętrznych odpowiednie szkolenia oraz przeprowadza coroczną ocenę kompetencji i kwalifikacji inspektorów systemu kontroli wewnętrznych;

(x) zatwierdza nowych członków lub nowe jednostki produkcyjne lub nową działalność dotychczasowych członków;

(xi) podejmuje decyzje w sprawie środków stosowanych w przypadku niezgodności ze środkami systemu kontroli wewnętrznych ustanowionymi na podstawie udokumentowanych procedur zgodnie z lit. g) i zapewnia podjęcie działań następczych w związku z tymi środkami;

(xii) podejmuje decyzje o zlecaniu podwykonawstwa działań, w tym zlecaniu podwykonawstwa zadań inspektorów systemu kontroli wewnętrznych, oraz podpisuje odpowiednie umowy lub zamówienia.

Inspektor systemu kontroli wewnętrznych:

(i) przeprowadza kontrole wewnętrzne członków grupy zgodnie z harmonogramem i procedurami przedstawionymi przez kierownika systemu kontroli wewnętrznych;

(ii) opracowuje projekty sprawozdań z kontroli wewnętrznej na podstawie wzoru i przedkłada je w rozsądnym terminie kierownikowi systemu kontroli wewnętrznych;

(iii) przedkłada w momencie mianowania pisemne i podpisane oświadczenie o braku konfliktu interesów oraz corocznie je aktualizuje;

(iv) bierze udział w szkoleniach.

2. [4] Właściwe organy, lub w stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące wycofują certyfikat, o którym mowa w art. 35, dla całej grupy w przypadku, gdy niedociągnięcia w strukturze lub funkcjonowaniu systemu kontroli wewnętrznych, o którym mowa w ust. 1, w szczególności polegające na niewykrywaniu przypadków niezgodności z przepisami u poszczególnych członków grupy podmiotów wpływają na integralność produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji.

Za niedociągnięcia w systemie kontroli wewnętrznych uznaje się co najmniej następujące sytuacje:

a) produkowanie, przetwarzanie, przygotowanie lub wprowadzanie do obrotu produktów pochodzących od członków lub jednostek produkcyjnych podlegających zawieszeniu/wycofaniu;

b) wprowadzanie do obrotu produktów, w odniesieniu do których kierownik systemu kontroli wewnętrznych zakazał stosowania odniesienia do produkcji ekologicznej w znakowaniu lub reklamie;

c) dodawanie nowych członków do wykazu członków lub zmiana działalności obecnych członków bez zastosowania wewnętrznej procedury zatwierdzania;

d) nieprzeprowadzenie corocznej fizycznej kontroli na miejscu członka grupy w danym roku;

e) niewskazanie członków, którzy zostali zawieszeni lub wycofani z wykazu członków;

f) poważne rozbieżności w ustaleniach między kontrolami wewnętrznymi przeprowadzanymi przez inspektorów systemu kontroli wewnętrznych a kontrolami urzędowymi przeprowadzanymi przez właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą;

g) poważne niedociągnięcia we wprowadzaniu odpowiednich środków lub przeprowadzaniu niezbędnych działań następczych w odpowiedzi na niezgodność stwierdzoną przez inspektorów systemu kontroli wewnętrznych lub przez właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny jednostki certyfikującej;

h) nieodpowiednia liczba inspektorów systemu kontroli wewnętrznych lub nieodpowiednie kompetencje inspektorów systemu kontroli wewnętrznych w stosunku do rodzaju, struktury, wielkości, produktów i działalności grupy oraz wielkości produkcji ekologicznej grupy.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 1 i 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie przepisów lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów, w szczególności w odniesieniu do:

a) zadań poszczególnych członków grupy podmiotów;

b) kryteriów wyznaczania geograficznej bliskości członków grupy, takich jak wspólne korzystanie z obiektów lub zakładów;

c) ustanawiania i funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznych, w tym zakresu, treści i częstotliwości kontroli, które mają być przeprowadzane, oraz kryteriów stwierdzania niedociągnięć w strukturze lub funkcjonowaniu systemu kontroli wewnętrznych.

4. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące:

a) składu i wielkości grupy podmiotów;

b) systemów dokumentacji i prowadzenia ewidencji, systemu wewnętrznej identyfikowalności oraz wykazu podmiotów;

c) wymiany informacji między grupami podmiotów oraz właściwymi organami, organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi, jak również między państwami członkowskimi a Komisją.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

ROZDZIAŁ VI

KONTROLE URZĘDOWE I INNE CZYNNOŚCI URZĘDOWE

Artykuł 37

Związek z rozporządzeniem (UE) 2017/625 i dodatkowe przepisy dotyczące kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w odniesieniu do do produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych

Szczegółowe przepisy zawarte w niniejszym rozdziale stosuje się – oprócz przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2017/625 i o ile nie przewidziano inaczej w art. 40 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, a także oprócz art. 29 niniejszego rozporządzenia i o ile nie przewidziano inaczej w art. 41 ust. 1 niniejszego rozporządzenia – do kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu sprawdzenia w całym procesie na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji, że produkty, o których mowa w art. 2 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 38

Dodatkowe przepisy dotyczące kontroli urzędowych oraz czynności, które mają być podejmowane przez właściwe organy

1. Kontrole urzędowe prowadzone zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem obejmują w szczególności:

a) weryfikację stosowania przez podmioty środków zapobiegawczych i środków ostrożności, o których mowa w art. 9 ust. 6 i w art. 28 niniejszego rozporządzenia, na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

b) w przypadkach gdy w skład gospodarstwa wchodzą nieekologiczne jednostki produkcyjne lub jednostki produkcyjne w okresie konwersji – w odniesieniu do weryfikacji dokumentacji i środków lub procedur lub ustaleń wprowadzonych w celu zapewnienia wyraźnego i skutecznego podziału między ekologicznymi i nieekologicznymi jednostkami produkcyjnymi oraz jednostkami produkcyjnymi w okresie konwersji, jak również między odpowiednimi produktami wytworzonymi przez te jednostki, a także między substancjami i produktami stosowanymi w ekologicznych, w okresie konwersji i nieekologicznych jednostkach produkcyjnych – taka weryfikacja obejmuje kontrole działek, dla których wcześniejszy okres został uznany z mocą wsteczną jako część okresu konwersji oraz kontrole nieekologicznych jednostek produkcyjnych;

c) w przypadkach gdy produkty ekologiczne, w okresie konwersji i nieekologiczne są równolegle zbierane przez podmioty, przygotowywane lub przechowywane w tej samej jednostce przygotowawczej, tym samym obszarze przygotowawczym lub tych samych pomieszczeniach przygotowawczych, albo transportowane są do innych podmiotów lub jednostek, weryfikację ewidencji oraz środków, procedur lub uzgodnień w celu zapewnienia, by czynności były oddzielone w czasie lub przestrzeni, by zostały wdrożone odpowiednie środki dotyczące czyszczenia i – w stosownych przypadkach – środki służące zapobieganiu zastąpieniu produktów, by produkty ekologiczne oraz produkty w okresie konwersji były w każdym momencie oznaczone i by produkty ekologiczne, produkty w okresie konwersji i produkty nieekologiczne były przechowywane, zarówno przed czynnościami przygotowawczymi, jak i po nich, w oddzieleniu w czasie lub przestrzeni od siebie;

d) weryfikację ustanowienia i funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznej grup podmiotów;

e) w przypadkach gdy podmioty są zwolnione z obowiązku powiadamiania zgodnie z art. 34 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub zwolnione z obowiązku posiadania certyfikatu, zgodnie z art. 35 ust. 8 niniejszego rozporządzenia, weryfikację, czy spełnione są wymogi dotyczące zwolnienia oraz weryfikację produktów sprzedawanych przez te podmioty.

2. Kontrole urzędowe przeprowadzane zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 do celów weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem są prowadzone w całym procesie na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji na podstawie prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności w rozumieniu art. 3 pkt 57) niniejszego rozporządzenia, określanego przy uwzględnieniu – oprócz elementów, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 – w szczególności następujących elementów:

a) rodzaju, rozmiaru i struktury podmiotów i grup podmiotów;

b) długości okresu, podczas którego podmioty i grupy podmiotów zajmują się ekologiczną produkcją, przygotowaniem i dystrybucją;

c) wyników kontroli przeprowadzonych zgodnie z niniejszym artykułem;

d) momentu w czasie mającego znaczenie dla przeprowadzonych czynności;

e) kategorii produktów;

f) rodzaju, ilości i wartości produktów oraz ich zmianom w czasie;

g) możliwości pomieszania produktów lub zanieczyszczenia niedopuszczonymi produktami lub substancjami;

h) stosowania przez podmioty i grupy podmiotów odstępstw lub wyjątków od przepisów;

i) punktów krytycznych niezgodności i prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

j) zlecania podwykonawstwa zadań.

3. W każdym przypadku wszystkie podmioty i grupy podmiotów z wyjątkiem tych, o których mowa w art. 34 ust. 2 i w art. 35 ust. 8, podlegają weryfikacji zgodności co najmniej raz w roku.

Weryfikacja zgodności obejmuje kontrolę bezpośrednią na miejscu z wyjątkiem przypadków, gdy spełnione są następujące warunki:

a) wcześniejsze kontrole danego podmiotu lub danej grupy podmiotów nie wykazały żadnych przypadków niezgodności wypływających na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji co najmniej w ciągu trzech kolejnych lat; oraz

b) dany podmiot lub dana grupa podmiotów zostały ocenione na podstawie elementów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu oraz w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625, jako stwarzające niskie prawdopodobieństwo wystąpienia niezgodności.

W tym przypadku okres między dwiema kontrolami bezpośrednimi na miejscu nie przekracza 24 miesięcy.

4. Kontrole urzędowe prowadzone zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem:

a) są prowadzone zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625 przy jednoczesnym zapewnieniu, by minimalny odsetek wszystkich kontroli urzędowych podmiotów lub grup podmiotów był przeprowadzany bez zapowiedzi;

b) zapewniają, aby przeprowadzany był minimalny odsetek kontroli będących kontrolami dodatkowymi oprócz tych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu;

c) są przeprowadzane poprzez pobranie minimalnej liczby próbek pobieranych zgodnie z art. 14 lit. h) rozporządzenia (UE) 2017/625;

d) zapewniają, aby w ramach weryfikacji zgodności, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, kontrolowana była minimalna liczba podmiotów będących członkami grupy podmiotów.

5. Wydanie lub wznowienie certyfikatu, o którym mowa w art. 35 ust. 1, odbywa się na podstawie wyników weryfikacji zgodności, o której mowa w ust. 1–4 niniejszego artykułu.

6. Pisemny raport, który ma zostać sporządzony w odniesieniu do każdej kontroli urzędowej przeprowadzonej w celu weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625, jest podpisywany przez dany podmiot lub daną grupę podmiotów w celu potwierdzenia otrzymania tego pisemnego raportu.

7. Art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625 nie ma zastosowania do audytów i inspekcji przeprowadzanych przez właściwe organy w kontekście ich działań nadzorczych nad jednostkami certyfikującymi, którym przekazano niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi.

8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych:

a) uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie szczegółowych kryteriów i warunków przeprowadzania kontroli urzędowych, przeprowadzanych celem zapewnienia identyfikowalności na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodności z niniejszym rozporządzeniem w odniesieniu do:

(i) sprawdzania dokumentacji rozliczeniowej;

(ii) kontroli przeprowadzonych u określonych kategorii podmiotów;

(iii) w stosownych przypadkach, okresu, w którym mają odbywać się kontrole przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, z uwzględnieniem kontroli bezpośrednich na miejscu, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu; oraz konkretnych obiektów lub obszaru, w których mają się one odbywać;

b) zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych elementów na podstawie doświadczeń praktycznych lub poprzez zmianę tych dodanych elementów.

9. Komisja może przyjmować akty wykonawcze, by ustalić:

a) minimalny odsetek wszystkich kontroli urzędowych podmiotów lub grup podmiotów, które mają zostać przeprowadzone bez zapowiedzi, o którym mowa w ust. 4 lit. a);

b) minimalny odsetek dodatkowych kontroli, o którym mowa w ust. 4 lit. b);

c) minimalną liczbę próbek, o której mowa w ust. 4 lit. c);

d) minimalną ilość podmiotów będących członkami grupy podmiotów, o której mowa w ust. 4 lit. d).

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 39

Dodatkowe przepisy dotyczące działań, które mają być podejmowane przez podmioty i grupy podmiotów

1. Oprócz spełniania obowiązków ustanowionych w art. 15 rozporządzenia (UE) 2017/625 podmioty i grupy podmiotów:

a) zachowują dokumentację w celu wykazania ich zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

b) dokonują wszelkich deklaracji i wymiany informacji, które są niezbędne do celów kontroli urzędowych;

c) wprowadzają stosowne środki praktyczne w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

d) zapewniają – w postaci deklaracji, która musi zostać podpisana i w razie konieczności być aktualizowana:

(i) pełny opis ekologicznej jednostki produkcyjnej lub jednostki produkcyjnej w okresie konwersji oraz czynności, które mają zostać przeprowadzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

(ii) stosowne środki praktyczne, które mają być podejmowane w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

(iii) zobowiązanie do:

– poinformowania na piśmie i bez zbędnej zwłoki nabywców produktów oraz dokonania wymiany odpowiednich informacji z właściwym organem lub – w stosownych przypadkach – z organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą, w przypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia niezgodności, podejrzenia wystąpienia niezgodności, której nie można wykluczyć, lub stwierdzenia niezgodności wpływającej na integralność produktów,

– zaakceptowania przekazania dokumentacji kontrolnej w przypadku zmiany organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej lub – w przypadku wycofania z produkcji ekologicznej – przechowywania przez co najmniej pięć lat dokumentacji kontrolnej przez ostatni organ kontrolny lub ostatnią jednostkę certyfikującą,

– bezzwłocznego poinformowania właściwego organu lub organu lub jednostki wyznaczonych zgodnie z art. 34 ust. 4, w przypadku wycofania się z produkcji ekologicznej, oraz

– zaakceptowania wymiany informacji między tymi organami lub jednostkami, w przypadku gdy podwykonawcy są kontrolowani przez różne organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

2. Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu podania szczegółowych informacji i specyfikacji dotyczących:

a) dokumentacji służącej wykazaniu zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

b) deklaracji i wymiany informacji, które są niezbędne do celów kontroli urzędowych;

c) stosownych środków praktycznych w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 40

Dodatkowe przepisy dotyczące przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych oraz zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi

1. Właściwe organy mogą przekazać jednostkom certyfikującym niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych i niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi jedynie wtedy, gdy – oprócz warunków zawartych w rozdziale III rozporządzenia (UE) 2017/625 – spełnione są następujące warunki:

a) przekazanie zadań zawiera szczegółowy opis przekazanych zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi, w tym obowiązki sprawozdawcze i inne określone obowiązki, oraz opis warunków, na jakich jednostka certyfikująca może je wykonywać. W szczególności jednostka certyfikująca przekazała właściwym organom do uprzedniego zatwierdzenia:

(i) swoją procedurę oceny ryzyka, która ma stwierdzić w szczególności podstawę intensywności i częstotliwości weryfikacji zgodności podmiotów i grup podmiotów oraz która ma być ustanowiona na podstawie elementów, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 oraz w art. 38 niniejszego rozporządzenia, której należy przestrzegać podczas kontroli urzędowych podmiotów i grup podmiotów;

(ii) standardowe procedury kontroli zawierające szczegółowy opis środków kontroli, które jednostka certyfikująca zobowiązuje się nałożyć na podmioty i grupy podmiotów podlegające jej kontroli;

(iii) wykaz środków zgodnych ze wspólnym katalogiem, o którym mowa w art. 41 ust. 4, które mają być stosowane wobec podmiotów i grup podmiotów w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności;

(iv) ustalenia dotyczące skutecznego monitorowania odnośnie do zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi prowadzonymi wobec podmiotów i grup podmiotów oraz ustalenia dotyczące sprawozdawczości na temat tych zadań.

Jednostka certyfikująca powiadamia właściwy organ o wszelkich kolejnych zmianach elementów, o których mowa w ppkt (i)–(iv);

b) te właściwe organy mają procedury i ustalenia służące zapewnieniu nadzoru nad jednostkami certyfikującymi, w tym weryfikacji skuteczności, niezależności i obiektywności sposobu wykonywania powierzonych im zadań, w szczególności jeżeli chodzi o intensywność i częstotliwość weryfikacji zgodności;

Co najmniej raz w roku właściwe organy przeprowadzają zgodnie z art. 33 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625 audyty jednostek certyfikujących, którym przekazały zadania w zakresie kontroli urzędowych lub zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi.

2. W drodze odstępstwa od art. 31 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/625 właściwe organy mogą przekazać jednostce certyfikującej uprawnienia do wydania decyzji dotyczącej zadań przewidzianych w art. 138 ust. 1 lit. b) i w art. 138 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia.

3. Do celów art. 29 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) 2017/625 normą w odniesieniu do przekazywania niektórych zadań w zakresie kontroli urzędowych i niektórych zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi w celu weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem, która jest odpowiednia w odniesieniu do zakresu niniejszego rozporządzenia, jest najnowsza ogłoszona wersja międzynarodowej zharmonizowanej normy „Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów”, do której odniesienie zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Właściwe organy nie przekazują jednostkom certyfikującym następujących oficjalnych zadań związanych z kontrolą lub zadań związanych z innymi czynnościami oficjalnymi:

a) nadzorowania i audytu innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących;

b) uprawnień do przyznawania zgód na zastosowanie odstępstw innych niż odstępstwa do stosowania materiału przeznaczony do reprodukcji roślin nieuzyskanego z produkcji ekologicznej;

c) upoważnienia do przyjmowania zgłoszeń o prowadzeniu działalności przez podmioty lub grupy podmiotów, na mocy art. 34 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;

d) oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, które określają częstotliwość kontroli bezpośrednich, którym mają być poddawane przesyłki ekologiczne przed ich zwolnieniem do swobodnego obrotu w Unii zgodnie z art. 54 rozporządzenia (UE) 2017/625;

e) ustanawiania wspólnego katalogu środków, o którym mowa w art. 41 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

5. Właściwe organy nie przekazują zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi osobom fizycznym.

6. Właściwe organy zapewniają, by informacje otrzymane od jednostek certyfikujących zgodnie z art. 32 rozporządzenia (UE) 2017/625 oraz informacje dotyczące środków stosowanych przez jednostki certyfikujące w przypadku stwierdzonej lub prawdopodobnej niezgodności były gromadzone i wykorzystywane przez właściwe organy do celów nadzoru nad działalnością tych jednostek certyfikujących.

7. W przypadku pełnego lub częściowego wycofania przez właściwy organ przekazania niektórych zadań w zakresie kontroli urzędowych lub niektórych zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi zgodnie z art. 33 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/625, podejmuje on decyzję co do ważności certyfikatów wydanych przez jednostki certyfikujące przed datą tego częściowego lub pełnego wycofania oraz informuje o tym zainteresowane podmioty.

8. Bez uszczerbku dla art. 33 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/625 przed pełnym lub częściowym wycofaniem przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi w przypadkach, o których mowa w tej literze– właściwe organy mogą w pełni lub częściowo zawiesić to przekazanie:

a) na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, podczas którego jednostka certyfikująca ma naprawić niedociągnięcia stwierdzone podczas audytów i inspekcji lub naprawić niezgodności, w odniesieniu do których wymieniane są informacje zgodnie z art. 43 niniejszego rozporządzenia z innymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi, z właściwymi organami, a także z Komisją; lub

b) na okres zawieszenia akredytacji, o której mowa w art. 29 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) 2017/625, w związku z art. 40 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku zawieszenia przekazania dotyczącego zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi zainteresowane jednostki certyfikujące nie wydają certyfikatów, o których mowa w art. 35 w odniesieniu do tych obszarów, dla których przekazanie zostało zawieszone. Właściwe organy podejmują decyzję co do ważności certyfikatów wydanych przez dane jednostki certyfikujące przed datą tego częściowego lub pełnego zawieszenia oraz informują zainteresowane podmioty o tej decyzji.

Bez uszczerbku dla art. 33 rozporządzenia (UE) 2017/625 właściwe organy znoszą zawieszenie przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi możliwie jak najszybciej, od chwili gdy jednostka certyfikująca naprawiła niedociągnięcia lub niezgodności, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), lub kiedy jednostka akredytująca wznowiła akredytację, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b).

9. W przypadku gdy jednostka certyfikująca, której właściwe organy przekazały niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi, została również uznana przez Komisję zgodnie z art. 46 ust. 1 niniejszego rozporządzenia do celów prowadzenia czynności kontrolnych w państwach trzecich, a Komisja zamierza wycofać lub wycofała uznanie dla tej jednostki certyfikującej, właściwe organy organizują audyty lub inspekcje danej jednostki certyfikującej w odniesieniu do jej działalności w państwach członkowskich, zgodnie z art. 33 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

10. Jednostki certyfikujące przekazują właściwym organom:

a) do dnia 31 stycznia każdego roku wykaz podmiotów, które zostały objęte przez nią kontrolą do dnia 31 grudnia poprzedniego roku; oraz

b) do dnia 31 marca każdego roku informacje na temat kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzonych w poprzednim roku w kontekście przygotowania tej części sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 113 rozporządzenia (UE) 2017/625, która dotyczy produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych.

11. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do warunków – dodatkowych wobec warunków ustanowionych w ust. 1 niniejszego artykułu – przekazywania jednostkom certyfikującym zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi.

Artykuł 41

Dodatkowe przepisy dotyczące działań w przypadku podejrzenia wystąpienia i stwierdzenia niezgodności oraz wspólnego katalogu środków

1. Z zastrzeżeniem art. 29, w przypadku gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca podejrzewa lub otrzyma uzasadnione informacje, również od innych właściwych organów lub – w stosownych przypadkach – innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, że podmiot zamierza stosować lub wprowadzić do obrotu produkt, który może nie być zgodny z niniejszym rozporządzeniem, ale nosi oznaczenie odwołujące się do produkcji ekologicznej, lub gdy taki właściwy organ, organ kontrolny lub jednostka certyfikująca zostaną poinformowane przez podmiot o podejrzewanej niezgodności zgodnie z art. 27:

a) niezwłocznie przeprowadza urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625, w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem; takie postępowanie wyjaśniające musi zostać ukończone w najbliższym możliwym i rozsądnym terminie, z uwzględnieniem trwałości produktu i złożoności sprawy;

b) tymczasowo zakazuje zarówno wprowadzania danych produktów do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji oraz ich stosowania w produkcji ekologicznej do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w lit. a). Przed podjęciem takiej decyzji właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca dają podmiotowi możliwość przedstawienia uwag.

2. W przypadku gdy wyniki postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1 lit. a), nie wskazują na występowanie niezgodności, która wpływałaby na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji, podmiotowi zezwala się na stosowanie przedmiotowych produktów lub na wprowadzanie ich do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji.

3. Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki i przewidują sankcje niezbędne do tego, by zapobiec możliwości nieuczciwego stosowania oznaczeń, o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia.

4. Właściwe organy wprowadzają wspólny katalog środków do stosowania na ich terytorium przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące w przypadku podejrzenia wystąpienia niezgodności i stwierdzenia niezgodności.

5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu doprecyzowania jednolitych działań dotyczących przypadków, gdy właściwe organy mają podjąć środki dotyczące podejrzenia wystąpienia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 42

Dodatkowe przepisy dotyczące środków w przypadku niezgodności wpływającej na integralność

1. W przypadku niezgodności wpływającej na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji, takiej jak wynikająca ze stosowania niedopuszczonych produktów, substancji lub technik, lub pomieszania z produktami nieekologicznymi, właściwe organy oraz – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące zapewniają, by – oprócz środków, które mają zostać podjęte zgodnie z art. 138 rozporządzenia (UE) 2017/625 – w znakowaniu i reklamie całej przedmiotowej partii lub serii produkcyjnej nie umieszczano odniesień do produkcji ekologicznej.

2. W przypadku poważnej lub powtarzającej się lub stałej niezgodności właściwe organy i – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące zapewniają, by – oprócz środków określonych w ust. 1 oraz wszelkich właściwych środków podjętych w szczególności zgodnie z art. 138 rozporządzenia UE 2017/625 – danym podmiotom lub danym grupom podmiotów zakazano na wskazany okres wprowadzania do obrotu produktów zawierających odniesienia do produkcji ekologicznej oraz by ich certyfikaty o których mowa w art. 35 zostały – w stosownych przypadkach – zawieszone lub cofnięte.

Artykuł 43

Dodatkowe przepisy dotyczące wymiany informacji

1. Oprócz obowiązków ustanowionych w art. 105 ust. 1 i art. 106 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625, właściwe organy niezwłocznie przekazują pozostałym właściwym organom oraz Komisji informacje dotyczące każdego podejrzenia wystąpienia niezgodności wpływającej na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Właściwe organy przekazują te informacje pozostałym właściwym organom i Komisji za pośrednictwem komputerowego systemu pozwalającego na elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję.

2. W przypadku podejrzenia wystąpienia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności w odniesieniu do produktów podlegających kontroli innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, organy kontrolne i jednostki certyfikujące niezwłocznie informują te pozostałe organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

3. Organy kontrolne i jednostki certyfikujące wymieniają inne stosowne informacje z pozostałymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi.

4. W przypadku otrzymania wniosku uzasadnionego potrzebą zagwarantowania, że dany produkt został wytworzony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, organy kontrolne i jednostki certyfikujące wymieniają z innymi właściwymi organami oraz z Komisją informacje na temat wyników przeprowadzonych przez nie kontroli.

5. Właściwe organy wymieniają informacje dotyczące nadzoru nad jednostkami certyfikującymi z krajowymi jednostkami akredytującymi, w rozumieniu art. 2 ust. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 (⁵⁴).

6. Właściwe organy podejmują odpowiednie środki i ustanawiają udokumentowane procedury w celu zapewnienia, by informacje dotyczące wyników kontroli były przekazywane agencji płatniczej w zależności od ich potrzeb do celów art. 58 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (⁵⁵) oraz aktów przyjętych na podstawie tego artykułu.

7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające informacje, które mają być przekazywane przez właściwe organy, organy kontrolne i jednostki certyfikujące odpowiedzialne za kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe zgodnie z niniejszym artykułem, odpowiednich adresatów tych informacji, oraz procedury, za pomocą których te informacje mają być przekazywane, w tym funkcje systemu komputerowego, o którym mowa w ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

ROZDZIAŁ VII

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł 44

Eksport produktów ekologicznych

1. Produkt może zostać wywieziony z Unii jako produkt ekologiczny i zostać opatrzony logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, jeżeli jest zgodny z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do dokumentów przeznaczonych dla organów celnych w państwach trzecich, w szczególności w odniesieniu do wydawania ekologicznych świadectw wywozowych w miarę możliwości w formie elektronicznej, i poświadczania, że wywożone produkty ekologiczne są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 45

Import produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

1. Produkt może zostać przywieziony z państwa trzeciego, celem wprowadzenia go do obrotu w Unii jako produkt ekologiczny lub jako produkt w okresie konwersji, jeżeli spełnione są trzy następujące warunki:

a) produkt ten jest produktem, o którym mowa w art. 2 ust. 1;

b) zastosowanie ma jedno z następujących:

(i) produkt jest zgodny z rozdziałami II, III i IV niniejszego rozporządzenia, a wszystkie podmioty i grupy podmiotów, o których mowa w art. 36, w tym eksporterzy w danym państwie trzecim, zostały poddane kontroli przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące uznane zgodnie z art. 46 i uzyskały od tych organów lub jednostek certyfikat potwierdzający, że wszystkie podmioty i grupy podmiotów oraz eksporterzy spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia;

(ii) w przypadku, gdy produkt pochodzi z państwa trzeciego uznanego zgodnie z art. 47, produkt ten spełnia warunki określone w odnośnej umowie handlowej; lub

(iii) w przypadku, gdy produkt pochodzi z państwa trzeciego, które jest uznawane zgodnie z art. 48, produkt ten jest zgodny z równoważnymi przepisami dotyczącymi produkcji i kontroli tego państwa trzeciego oraz został przywieziony ze świadectwem kontroli, potwierdzającym tę zgodność, wydanym przez właściwe organy, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące tego państwa trzeciego; oraz

c) podmioty w państwach trzecich są w stanie w dowolnym momencie dostarczyć importerom i krajowym organom w Unii i w tych państwach trzecich informacje pozwalające zidentyfikować podmioty będące ich dostawcami oraz organy kontrolne lub jednostki certyfikujące tych dostawców, z myślą o zapewnieniu identyfikowalności danych produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji. Informacje te udostępnia się również organom kontrolnym lub jednostkom certyfikującym importerów.

2. Komisja może zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 9 udzielać specjalnych zezwoleń na stosowanie produktów i substancji w państwach trzecich oraz w regionach najbardziej oddalonych Unii, z uwzględnieniem różnic w równowadze ekologicznej w produkcji roślinnej lub zwierzęcej, szczególnych warunków klimatycznych, tradycji i warunków lokalnych w tych obszarach. Takie specjalne zezwolenia mogą być przyznawane na odnawialny okres dwóch lat i podlegają zasadom ustanowionym w rozdziale II i kryteriom określonym w art. 24 ust. 3 i 6.

3. Ustalając kryteria pozwalające zakwalifikować daną sytuację jako okoliczności katastroficzne i ustanawiając zgodnie z art. 22 szczegółowe przepisy dotyczące postępowania w takich okolicznościach, Komisja uwzględnia różnice w równowadze ekologicznej, w klimacie i warunkach lokalnych w państwach trzecich i w regionach najbardziej oddalonych Unii.

4. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące treści certyfikatów, o których mowa w ust. 1 lit. b), procedury, którą należy stosować przy ich wydawaniu, weryfikacji i środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany, w szczególności w odniesieniu do roli właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, zapewniając identyfikowalność i zgodność produktów przywożonych z myślą o ich wprowadzeniu do obrotu na rynku unijnym jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, o których mowa w ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

5. Przestrzeganie warunków i środków przywozu do Unii produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji, o których mowa w ust. 1, jest weryfikowane w punktach kontroli granicznej, zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625. Częstotliwość kontroli fizycznych, o których mowa w art. 49 ust. 2 tego rozporządzenia zależy od prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności w rozumieniu art. 3 pkt 57 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 46

Uznawanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

1. Komisja może przyjmować akty wykonawcze uznające organy kontrolne i jednostki certyfikujące, które są właściwe do prowadzenia kontroli i wydawania certyfikatów ekologicznych w państwach trzecich, do wycofania uznania takich organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, oraz do ustanowienia wykazu uznanych organów kontrolnych i jednostek certyfikujących.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

2. [5] Organy kontrolne i jednostki certyfikujące są uznawane zgodnie z ust. 1 do celów kontroli przywozu kategorii produktów wymienionych w art. 35 ust. 7, jeżeli spełniają następujące kryteria:

a) mają zarejestrowaną siedzibę w jednym państwie członkowskim lub w państwie trzecim;

b) mają zdolność do przeprowadzania kontroli w celu zapewnienia, aby w odniesieniu do produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji, które mają być przywiezione do Unii, spełnione zostały warunki zawarte w art. 45 ust. 1 lit. a), lit. b) ppkt (i) oraz lit. c) i w niniejszym artykule, bez delegowania zadań w zakresie kontroli; do celów niniejszej litery zadań w zakresie kontroli wykonywanych przez osoby pracujące na podstawie indywidualnej umowy lub formalnej umowy, z tytułu których poddane są one kontroli zarządczej i procedurom zlecających organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, nie uznaje się za zadania delegowane, a zakaz delegowania zadań w zakresie kontroli nie ma zastosowania do pobierania próbek;

c) gwarantują odpowiednią obiektywność i bezstronność i nie pozostają w żadnym konflikcie interesów w zakresie wykonywania ich zadań kontrolnych; w szczególności dysponują procedurami zapewniającymi, by personel przeprowadzający kontrole i inne działania był wolny od wszelkich konfliktów interesów oraz by podmioty nie były kontrolowane przez tych samych inspektorów przez okres dłuższy niż 3 kolejne lata;

d) w przypadku jednostek certyfikujących – są one akredytowane do celów ich uznania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przez tylko jedną jednostkę akredytującą zgodnie z właściwą zharmonizowaną normą „Ocena zgodności – Wymagania dla jednostek certyfikujących wyroby, procesy i usługi”, do której odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

e) dysponują wiedzą ekspercką, wyposażeniem oraz infrastrukturą wymaganą do wykonywania zadań kontrolnych oraz mają wystarczającą liczbę odpowiednio wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników;

f) posiadają zdolność i kompetencje do prowadzenia swoich działań w zakresie certyfikacji i kontroli zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia i w szczególności rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2021/1698 (⁵⁶) w odniesieniu do każdego rodzaju podmiotu (indywidualnego podmiotu lub grupy podmiotów) w każdym państwie trzecim i dla każdej kategorii produktów, dla których chcą zostać uznane;

g) mają procedury i ustalenia gwarantujące bezstronność, jakość, spójność, skuteczność i adekwatność kontroli i innych przeprowadzanych przez nich działań;

h) dysponują wystarczającą liczbą wykwalifikowanego i doświadczonego personelu, tak aby kontrole i inne działania mogły być przeprowadzane skutecznie i w odpowiednim czasie;

i) dysponują odpowiednimi i właściwie utrzymywanymi pomieszczeniami i sprzętem, aby zapewnić personelowi możliwość skutecznego i terminowego przeprowadzania kontroli i innych działań;

j) dysponują procedurami w celu zapewnienia, by ich pracownicy mieli dostęp do obiektów wykorzystywanych przez podmioty i do prowadzonej przez nie dokumentacji, tak by umożliwić tym pracownikom wykonywanie ich zadań;

k) posiadają wewnętrzne umiejętności, szkolenia i procedury odpowiednie do przeprowadzania skutecznych kontroli, w tym inspekcji, zarówno w odniesieniu do podmiotów, jak i do systemu kontroli wewnętrznej grupy podmiotów, jeżeli taki istnieje;

l) ich poprzednie uznanie dla określonego państwa trzeciego lub kategorii produktów nie zostało cofnięte zgodnie z ust. 2a lub ich akredytacja nie została cofnięta lub zawieszona przez jakąkolwiek jednostkę akredytującą zgodnie z jej procedurami zawieszenia lub wycofania uznania ustanowionymi zgodnie z odpowiednią normą międzynarodową, w szczególności z normą 17011 Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) – Ocena zgodności – Wymagania ogólne dla jednostek akredytujących prowadzących akredytację jednostek oceniających zgodność, w okresie 24 miesięcy poprzedzających:

(i) ich wniosek o uznanie dla tego samego państwa trzeciego lub dla tej samej kategorii produktów, z wyjątkiem przypadków, gdy poprzednie uznanie zostało wycofane zgodnie z ust. 2a lit. k);

(ii) ich wniosek o rozszerzenie zakresu uznania na dodatkowe państwo trzecie zgodnie z art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2021/1698, z wyjątkiem przypadków, gdy poprzednie uznanie zostało cofnięte zgodnie z ust. 2a lit. k) niniejszego artykułu;

(iii) ich wniosek o rozszerzenie zakresu uznania na dodatkową kategorię produktów zgodnie z art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2021/1698;

m) w przypadku organów kontrolnych są to organizacje administracji publicznej w państwie trzecim, w odniesieniu do którego występują one z wnioskiem o uznanie;

n) spełniają wymogi proceduralne określone w rozdziale I rozporządzenia delegowanego (UE) 2021/1698; oraz

o) spełniają wszelkie dodatkowe kryteria, które mogą zostać ustanowione w akcie delegowanym, przyjętym na podstawie ust. 7.

2a. [6] Komisja może wycofać uznanie organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej dla danego państwa trzeciego lub kategorii produktów, jeżeli:

a) jedno z kryteriów uznania określonych w ust. 2 nie jest już spełniane;

b) Komisja nie otrzymała sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2021/1698 w terminie określonym w tym artykule, lub informacje zawarte w sprawozdaniu rocznym są niekompletne, niedokładne lub niezgodne z wymogami określonymi w tym rozporządzeniu;

c) organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie udostępniają lub nie przekazują wszystkich informacji związanych z dokumentacją techniczną, o której mowa w ust. 4, ze stosowanym przez siebie systemem kontroli lub aktualnym wykazem podmiotów lub grup podmiotów lub produktów ekologicznych objętych zakresem ich uznania;

d) organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie powiadomiły Komisji w ciągu 30 dni kalendarzowych o zmianach w swojej dokumentacji technicznej, o której mowa w ust. 4;

e) organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie dostarczają informacji wymaganych przez Komisję lub państwo członkowskie w ustalonych terminach, lub informacje te są niekompletne, niedokładne lub niezgodne z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2021/1698 oraz w akcie wykonawczym, który ma zostać przyjęty na podstawie ust. 8, lub nie współpracują z Komisją, w szczególności w trakcie dochodzeń w sprawie niezgodności;

f) organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie zgadza się na przeprowadzenie kontroli na miejscu lub audytu zainicjowanego przez Komisję;

g) wynik kontroli na miejscu lub audytu wskazuje na systematyczne nieprawidłowe działanie środków kontroli lub organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie są w stanie wdrożyć wszystkich zaleceń wydanych przez Komisję po przeprowadzeniu kontroli lub audytu na miejscu, zawartych w proponowanym przez nie planie działania przedłożonym Komisji;

h) organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie wprowadziły odpowiednich środków naprawczych w związku z zaobserwowanymi niezgodnościami i naruszeniami w terminie ustalonym przez Komisję w zależności od powagi sytuacji, który nie może być krótszy niż 30 dni kalendarzowych;

i) w przypadku gdy podmiot zmienia swój organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, a organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie przekazuje nowemu organowi kontroli lub nowej jednostce certyfikującej odpowiednich elementów dokumentacji kontrolnej podmiotu, w tym pisemnej dokumentacji, w terminie maksymalnie 30 dni kalendarzowych od otrzymania wniosku o przekazanie od podmiotu gospodarczego lub od nowego organu kontroli lub nowej jednostki certyfikującej;

j) istnieje ryzyko, że konsument zostanie wprowadzony w błąd co do prawdziwego charakteru produktów objętych zakresem uznania; lub

k) organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie certyfikowały żadnego podmiotu gospodarczego przez 48 kolejnych miesięcy w państwie trzecim, w odniesieniu do którego zostały uznane.

3. Akredytacja, o której mowa w ust. 2 lit. d), może zostać przyznana jedynie przez:

a) krajową jednostkę akredytującą w Unii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008; lub

b) jednostkę akredytującą spoza terytorium Unii będącą sygnatariuszem wielostronnej umowy o uznawaniu pod auspicjami Międzynarodowego Forum Akredytacyjnego.

4. Organy kontrolne i jednostki certyfikujące przesyłają Komisji wniosek o uznanie. Taki wniosek zawiera dokumentację techniczną z wszelkimi informacjami koniecznymi do zapewnienia, aby spełnione zostały kryteria określone w ust. 2.

Organy kontrolne przedkładają najnowszy raport z oceny wydany przez właściwy organ, a jednostki certyfikujące przedkładają certyfikat akredytacji wydany przez jednostkę akredytującą. W stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące przedkładają również najnowsze sprawozdania z przeprowadzanej na miejscu regularnej oceny, nadzoru oraz wieloletniej oceny ich działań.

5. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 4, i wszelkich innych istotnych informacji dotyczących danego organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, Komisja zapewnia odpowiedni nadzór nad uznanymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi, dokonując regularnego przeglądu ich działania i uznania. Do celów tego nadzoru Komisja może żądać od jednostek akredytujących lub od właściwych organów dodatkowych informacji.

6. Charakter nadzoru, o którym mowa w ust. 5 ustalany jest na podstawie oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności, z uwzględnieniem w szczególności działalności organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, rodzaju produktów i podmiotów objętych przez nie kontrolą oraz zmian w zakresie przepisów dotyczących produkcji i środków kontrolnych.

Uznanie organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, o którym mowa w ust. 1, wycofuje się w szczególności niezwłocznie zgodnie z procedurą, o której mowa w tym ustępie, w przypadku stwierdzenia poważnych lub powtarzających się naruszeń w odniesieniu do certyfikacji lub kontroli i czynności ustanowionych zgodnie z ust. 8 oraz w przypadku, gdy dana jednostka certyfikująca lub dany organ kontrolny nie podejmie po otrzymaniu żądania Komisji – w czasie wyznaczonym przez Komisję– odpowiednich terminowych działań naprawczych. Taki okres jest ustalany stosownie do wagi problemu oraz zazwyczaj nie jest krótszy niż 30 dni.

7. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych:

a) zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych kryteriów, oprócz kryteriów już w nim ustanowionych, które mają być stosowane w przypadku uznawania uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu i do wycofania takiego uznania, lub poprzez zmianę tych dodanych kryteriów.

b) uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do:

(i) sprawowania nadzoru nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi uznanymi przez Komisję zgodnie z ust. 1, w tym poprzez ocenę zgodności na miejscu; oraz

(ii) w odniesieniu do kontroli i innych czynności, które mają być wykonywane przez te organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

8. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zapewnienia stosowania środków związanych z przypadkami podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tymi wpływającymi na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych w ramach uznania przewidzianego w niniejszym artykule. Środki te mogą polegać w szczególności na weryfikacji integralności produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przed wprowadzeniem ich do obrotu w Unii oraz, w stosownych przypadkach, zawieszeniu zezwolenia na wprowadzanie takich produktów do obrotu w Unii jako produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

9. W należycie uzasadnionych przypadkach z uwagi na pilny interes nadrzędny związany z nieuczciwymi praktykami lub praktykami niezgodnymi z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ochrony zaufania konsumentów lub ochrony uczciwej konkurencji między podmiotami Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 55 ust. 3, przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie w celu podjęcia środków, o których mowa w ust. 8 niniejszego artykułu, lub podjęcia decyzji o wycofaniu uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 47

Równoważność na podstawie umowy handlowej

Uznane państwo trzecie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) ppkt (ii), to państwo trzecie, które Unia uznała na podstawie umowy handlowej za posiadające system produkcji realizujący te same cele i stosujący te same zasady dzięki stosowaniu przepisów zapewniających taki sam poziom poświadczania zgodności co przepisy Unii.

Artykuł 48

Równoważność na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Uznane państwo trzecie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) ppkt (iii), to państwo trzecie uznane do celów równoważności na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007, w tym państwo trzecie uznane w ramach środka przejściowego przewidzianego w art. 58 niniejszego rozporządzenia.

Takie uznanie wygasa w dniu 31 grudnia 2026 r.

2. Na podstawie rocznych sprawozdań przesyłanych Komisji do dnia 31 marca każdego roku przez państwa trzecie, o których mowa w ust. 1, i dotyczących wdrażania i egzekwowania ustanowionych przez te państwa środków kontrolnych oraz w świetle wszelkich innych uzyskanych informacji Komisja zapewnia należyte nadzorowanie uznanych państw trzecich poprzez regularne prowadzenie przeglądu ich uznania. Komisja może w tym celu zwrócić się o pomoc do państw członkowskich. Charakter nadzoru ustalany jest na podstawie oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności, z uwzględnieniem w szczególności wielkości wywozu do Unii z danego państwa trzeciego, wyników działań monitorujących i nadzorczych przeprowadzonych przez właściwy organ oraz wyników poprzednich kontroli. Komisja regularnie przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wyników dokonanego przez nią przeglądu.

3. Komisja w drodze aktów wykonawczych ustanawia wykaz państw trzecich, o których mowa w ust. 1, oraz może zmieniać ten wykaz w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do informacji, które mają być przesyłane przez państwa trzecie wymienione zgodnie z ust. 3 niniejszego rozporządzenia, niezbędnych do nadzorowania ich uznawania przez Komisję, jak również sprawowania tego nadzoru przez Komisję, w tym poprzez kontrole na miejscu.

5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zapewnienia stosowania środków związanych z przypadkami podejrzenia lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tymi wpływającymi na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych z państw trzecich, o których mowa w niniejszym artykule. Środki te mogą polegać w szczególności na weryfikacji integralności produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przed wprowadzeniem ich do obrotu w Unii oraz, w stosownych przypadkach, na zawieszeniu zezwolenia na wprowadzanie takich produktów do obrotu w Unii jako produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 49

Sprawozdanie Komisji na temat stosowania art. 47 i 48

Do dnia 31 grudnia 2022 r. Komisja złoży sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na temat stanu stosowania art. 47 i 48, w szczególności w odniesieniu do uznawania państw trzecich do celów równoważności.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY OGÓLNE

SEKCJA 1

Swobodny przepływ produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

Artykuł 50

Niezakazywanie i nieograniczanie wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

Właściwe organy, organy kontrolne i jednostki certyfikujące nie mogą, z przyczyn odnoszących się do produkcji, znakowania lub prezentacji produktów, zakazywać ani ograniczać obrotu produktami ekologicznymi lub produktami w okresie konwersji podlegającymi kontroli przez inny właściwy organ, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą zlokalizowane w innym państwie członkowskim, jeżeli produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności nie można przeprowadzać kontroli urzędowych ani innych czynności urzędowych poza tymi przewidzianymi w rozporządzeniu (UE) 2017/625 ani też pobierać opłat z tytułu kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, poza opłatami przewidzianymi w rozdziale VI tego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Informacje, sprawozdawczość i powiązane odstępstwa

Artykuł 51

Informacje dotyczące sektora i handlu ekologicznego

1. Każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji informacje konieczne do wykonania i monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia. W możliwie najszerszym zakresie takie informacje opierają się na ustanowionych źródłach danych. Komisja bierze pod uwagę zapotrzebowanie na dane oraz synergie pomiędzy potencjalnymi źródłami danych, w szczególności w odniesieniu do ich wykorzystania w celach statystycznych, w stosownych przypadkach.

2. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące systemu, który ma być wykorzystywany do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1, szczegółów informacji, które mają być przekazywane, oraz daty, do jakiej należy je przekazać.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 52

Informacje dotyczące właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

1. Państwa członkowskie prowadzą regularnie aktualizowany wykaz zawierający:

a) nazwy i adresy właściwych organów; oraz

b) nazwy, adresy i numery kodów przydzielone organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym.

Państwa członkowskie przekazują te wykazy i wszelkie ich zmiany Komisji oraz podają je do wiadomości publicznej, z wyjątkiem przypadku gdy takie przekazanie i publikacja miały już miejsce zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625.

2. W oparciu o informacje przekazane na podstawie ust. 1 Komisja regularnie publikuje w internecie zaktualizowany wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o którym mowa w ust. 1 lit. b).

Artykuł 53

Odstępstwa, zezwolenia i sprawozdanie

1. Odstępstwa od wymogu stosowania ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i zwierząt przewidziane w załączniku II część I pkt 1.8.5 oraz w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4, z wyjątkiem załącznika II część II pkt 1.3.4.4.2, wygasają w dniu 31 grudnia 2036 r.

2. Od dnia 1 stycznia 2029 r., w oparciu o wnioski dotyczące dostępności ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i zwierząt zawarte w sprawozdaniu przewidzianym w ust. 7 niniejszego artykułu, Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających niniejsze rozporządzenie w następujący sposób:

a) zakończenie możliwości stosowania odstępstw, o których mowa w załączniku II część I pkt 1.8.5 i w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4, z wyjątkiem załącznika II część II pkt 1.3.4.4.2 we wcześniejszym terminie niż dzień 31 grudnia 2036 r. lub ich przedłużenie poza tę datę; lub

b) zakończenie możliwości stosowania odstępstwa, o którym mowa w załączniku II część II pkt 1.3.4.4.2.

3. Od dnia 1 stycznia 2027 r. Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających art. 26 ust. 2 lit. b) w celu rozszerzenia zakresu stosowania systemu informacyjnego, o którym mowa w art. 26 ust. 2, na młode kury oraz zmieniających załącznik II część II pkt 1.3.4.3, tak by odstępstwa dotyczące młodych kur opierały się na danych zebranych zgodnie z tym systemem.

4. Od dnia 1 stycznia 2026 r. Komisja jest upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 54, na podstawie informacji dotyczących dostępności ekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń udostępnianych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu lub przedstawionych w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 7 niniejszego artykułu – kończących zezwolenie na stosowanie nieekologicznej paszy białkowej w żywieniu drobiu i świń, o którym mowa w załączniku II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c) w terminie wcześniejszym niż dzień 31 grudnia 2026 r. lub przedłużających je poza ten termin.

5. Przedłużając odstępstwa lub zezwolenia, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, Komisja dokonuje tego jedynie na taki czas, w odniesieniu do którego posiadane przez nią informacje, w szczególności informacje dostarczane przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 6, potwierdzają brak dostępności na rynku unijnym materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt lub paszy.

6. Do dnia 30 czerwca każdego roku państwa członkowskie udostępniają Komisji i pozostałym państwom członkowskim:

a) informacje dostarczone do bazy danych, o której mowa w art. 26 ust. 1, oraz do systemów, o których mowa w art. 26 ust. 2, a także – w stosownych przypadkach – do systemów, o których mowa w art. 26 ust. 3;

b) informacje dotyczące zgód na stosowanie odstępstw przyznanych zgodnie z załącznikiem II część I pkt 1.8.5 i załącznikiem II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4; oraz

c) informacje na temat dostępności na rynku unijnym ekologicznych pasz białkowych dla drobiu i świń oraz na temat zezwoleń przyznanych zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c).

7. Do dnia 31 grudnia 2026 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności na rynku unijnym oraz – w stosownych przypadkach – przyczyn ograniczonej dostępności:

a) ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin;

b) zwierząt ekologicznych objętych odstępstwami, o których mowa w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4;

c) ekologicznej paszy białkowej przeznaczonej do żywienia drobiu i świń pod warunkiem uzyskania zezwoleń, o których mowa w załączniku II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c).

Sporządzając to sprawozdanie, Komisja uwzględnia w szczególności dane zebrane zgodnie z art. 26 oraz informacje dotyczące odstępstw i zezwoleń, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY PROCEDURALNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

SEKCJA 1

Przepisy proceduralne

Artykuł 54

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 26 ust. 5, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2 na okres pięciu lat od dnia 17 czerwca 2018 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2, może zostać odwołane w każdym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonego w niej uprawnienia. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy – przed upływem tego terminu – zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 55

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet zwany „Komitetem ds. Produkcji Ekologicznej”. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

4. Jeżeli komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

SEKCJA 2

Uchylenie, oraz przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 56

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 834/2007.

Rozporządzenie to jest jednak nadal stosowane do celów zakończenia analizy nadal nierozpatrzonych wniosków państw trzecich, zgodnie z art. 58 niniejszego rozporządzenia.

Odniesienia do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 57

Środki przejściowe dotyczące organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych na mocy art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Uznanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących udzielone na mocy art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wygasa najpóźniej w dniu 31 grudnia 2024 r.

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych ustanawia wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych na podstawie art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz może zmienić ten wykaz w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do informacji, które mają być przesyłane przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, niezbędnych do celu nadzorowania ich uznania przez Komisję, jak również sprawowania tego nadzoru przez Komisję, w tym poprzez ocenę zgodności na miejscu.

Artykuł 58

Środki przejściowe dotyczące wniosków państw trzecich przedłożonych na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Komisja ukończy analizę wniosków państw trzecich przedłożonych na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007, które nie zostały jeszcze rozpatrzone w dniu 17 czerwca 2018 r. Do analizy takich wniosków stosuje się to rozporządzenie.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie przepisów proceduralnych niezbędnych do rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w tym informacji, które mają być przedkładane przez państwa trzecie.

Artykuł 59

Środki przejściowe dotyczące pierwszego uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

W drodze odstępstwa od daty rozpoczęcia stosowania, o której mowa w art. 61 akapit drugi, art. 46 stosuje się od 17 czerwca 2018 r. w zakresie, w jakim jest to niezbędne, by umożliwić terminowe uznanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących.

Artykuł 60

Przepisy przejściowe dotyczące zapasów produktów ekologicznych wytworzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007

Produkty wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 przed 1 stycznia 2022 r. mogą być wprowadzane do obrotu po tej dacie do wyczerpania zapasów.

Artykuł 61

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2022 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 30 maja 2018 r.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹ ),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (² ),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (³ ),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Produkcja ekologiczna jest ogólnym systemem zarządzania gospodarstwem i produkcji żywności, łączącym praktyki najkorzystniejsze dla środowiska i klimatu, wysoki stopień różnorodności biologicznej, ochronę zasobów naturalnych oraz stosowanie wysokich norm dotyczących dobrostanu zwierząt i produkcji, odpowiadających zapotrzebowaniu rosnącej liczby konsumentów na produkty wytwarzane przy użyciu naturalnych środków i procesów. Produkcja ekologiczna pełni zatem podwójną funkcję społeczną: z jednej strony w odpowiedzi na zapotrzebowanie konsumentów dostarcza na rynek produkty ekologiczne, a z drugiej strony dostarcza powszechnie dostępne dobra, przyczyniając się do ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt, jak również do rozwoju obszarów wiejskich.

(2) Przestrzeganie wysokich norm w zakresie zdrowia, środowiska i dobrostanu zwierząt przy wytwarzaniu produktów ekologicznych decyduje o wysokiej jakości tych produktów. Jak podkreślono w komunikacie Komisji z dnia 28 maja 2009 r. w sprawie polityki jakości produktów rolnych, produkcja ekologiczna stanowi element unijnych systemów jakości produkcji rolnej, wraz z oznaczeniami geograficznymi i gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (⁴ ) i produktami pochodzącymi z regionów najbardziej oddalonych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 (⁵ ). W tym ujęciu produkcja ekologiczna realizuje te same cele w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR), które stanowią nieodłączny element wszystkich unijnych systemów jakości produktów rolnych.

(3) W szczególności, cele polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej są wpisane w cele WPR dzięki zapewnieniu rolnikom otrzymania odpowiedniej rekompensaty za przestrzeganie przepisów dotyczących produkcji ekologicznej. Poza tym rosnące zapotrzebowanie na produkty ekologiczne tworzy warunki do dalszego rozwoju i ekspansji tych produktów na rynku, zwiększając tym samym zyski rolników zajmujących się produkcją ekologiczną.

(4) Ponadto produkcja ekologiczna to system, który przyczynia się do włączenia wymogów ochrony środowiska w ramy WPR oraz propaguje zrównoważoną produkcję rolną. Dlatego w ramach WPR zostały wprowadzone środki finansowego wspierania produkcji rolnej, mianowicie na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (⁶ ), zostały one w szczególności wzmocnione przy okazji reformy ram prawnych polityki rozwoju obszarów wiejskich wprowadzonej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (⁷ ).

(5) Produkcja ekologiczna przyczynia się również do osiągnięcia celów unijnej polityki ochrony środowiska, w szczególności tych zawartych w komunikatach Komisji: z dnia 22 września 2006 r., zatytułowanym „Strategia tematyczna w dziedzinie ochrony gleby”, z dnia 3 maja 2011 r., zatytułowanym „Nasze ubezpieczenie na życie i nasz kapitał naturalny – unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r.” oraz z dnia 6 maja 2013 r. zatytułowanym „Zielona infrastruktura – zwiększanie kapitału naturalnego Europy” oraz w przepisach dotyczących ochrony środowiska, takich jak dyrektywy 2000/60/WE (⁸ ), 2001/81/WE (⁹ ), 2009/128/WE (¹⁰ ) i 2009/147/WE (¹¹ ) Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy Rady 91/676/EWG (¹² ) and 92/43/EWG (¹³ ).

(6) Ze względu na cele unijnej polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej, ramy prawne ustanowione dla realizacji tej polityki powinny służyć zapewnieniu uczciwej konkurencji i właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, podtrzymaniu i uzasadnieniu zaufania konsumentów do produktów znakowanych jako ekologiczne i powinny zmierzać do stworzenia takich warunków, w których polityka ta może być kształtowana zgodnie z tendencjami produkcyjnymi i rynkowymi.

(7) Priorytety polityczne strategii „Europa 2020” określone w komunikacie Komisji z dnia 3 marca 2010 r., zatytułowanym „Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” obejmują osiągnięcie konkurencyjnej gospodarki opartej na wiedzy i innowacji oraz wspieranie gospodarki o wysokim poziomie zatrudnienia zapewniającej spójność społeczną i terytorialną, jak również przyczynianie się do procesu przechodzenia na zasobooszczędną i niskoemisyjną gospodarkę. Polityka w dziedzinie produkcji ekologicznej powinna zatem zapewnić podmiotom właściwe instrumenty pozwalające na lepsze identyfikowanie i promowanie ich produktów, chroniąc jednocześnie podmioty przed nieuczciwymi praktykami.

(8) W ostatnich latach sektor rolnictwa ekologicznego w Unii szybko się rozwijał nie tylko pod względem powierzchni wykorzystywanej pod uprawy ekologiczne, lecz również liczby gospodarstw i łącznej liczby zarejestrowanych w Unii podmiotów ekologicznych.

(9) Zważywszy na dynamiczne przemiany w sektorze produkcji ekologicznej, w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 (¹⁴ ) wskazano na potrzebę przyszłego przeglądu unijnych przepisów dotyczących produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu doświadczeń zdobytych przy stosowaniu tych przepisów. Rezultaty przeglądu dokonanego przez Komisję wskazują, że unijne ramy prawne dotyczące produkcji ekologicznej należy poprawić, tak by zawierały przepisy odpowiadające wysokim oczekiwaniom konsumentów oraz były zrozumiałe przez osoby, do których są skierowane. Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 834/2007 i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(10) Doświadczenia zdobyte do tej pory w ramach stosowania rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę sprecyzowania, do jakich produktów stosuje się niniejsze rozporządzenie. Powinno ono przede wszystkim obejmować produkty pochodzenia rolnego, w tym akwakultury i pszczelarstwa, wymienione w załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Powinno ono ponadto obejmować przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność lub pasza, ponieważ wprowadzanie takich produktów do obrotu jako produktów ekologicznych tworzy duże możliwości zbytu produktów rolnych oraz zwraca uwagę konsumentów na ekologiczny charakter tych produktów rolnych, z których zostały one wytworzone. Niniejsze rozporządzenie powinno też obejmować niektóre inne produkty powiązane z produktami rolnymi w podobnie ścisły sposób jak przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność i pasza, ze względu na to, że te inne produkty albo tworzą znaczne możliwości zbytu produktów rolnych, albo też dlatego, że stanowią integralny element procesu produkcji. Ponadto do zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy włączyć sól morską i inne rodzaje soli stosowane w żywności i paszy, ponieważ mogą być one produkowane przy zastosowaniu naturalnych technik produkcji, a ich produkcja przyczynia się do rozwoju obszarów wiejskich, a zatem jest objęta celami niniejszego rozporządzenia. Dla zachowania jasności takie inne produkty, nieumieszczone w załączniku I do TFUE, należy umieścić w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(11) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia Komisji należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie swoich prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami ustanowionymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (¹⁵ ). W szczególności, aby zapewnić równe uczestnictwo w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejski i Rada otrzymują wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.

(12) Aby uwzględnić nowe metody, nowe materiały produkcyjne lub zobowiązania międzynarodowe, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów z myślą o rozszerzeniu wykazu innych ściśle związanych z rolnictwem produktów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia.

(13) Produkty objęte niniejszym rozporządzeniem, ale pochodzące z polowań na zwierzęta dziko żyjące i połowów ryb dziko żyjących, nie powinny być uznawane za produkty ekologiczne, ponieważ w ich przypadku nie można w pełni kontrolować procesów produkcji.

(14) Ze względu na lokalny charakter działalności w zakresie żywienia zbiorowego środki podjęte przez państwa członkowskie oraz prywatne normy w tej dziedzinie są uznawane za odpowiednie do zapewnienia funkcjonowania jednolitego rynku. Dlatego też żywność przygotowywana przez zakłady żywienia zbiorowego w ich pomieszczeniach nie powinna podlegać niniejszemu rozporządzeniu i w związku z tym nie powinna być znakowana ani reklamowana przy użyciu logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.

(15) Z projektów badawczych wynika, że zaufanie konsumentów ma zasadnicze znaczenie dla rynku żywności ekologicznej. W dłuższej perspektywie mało wiarygodne normy mogą podważyć zaufanie publiczne i doprowadzić do upadku rynku. Dlatego fundamentem zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej w Unii powinny być solidne przepisy dotyczące produkcji zharmonizowane na poziomie unijnym i które powinny odpowiadać oczekiwaniom podmiotów i konsumentów, jeżeli chodzi o jakość produktów ekologicznych oraz zgodność z zasadami i przepisami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.

(16) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie bez uszczerbku dla powiązanych przepisów, w szczególności w dziedzinach bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin, materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, znakowania i środowiska.

(17) Niniejsze rozporządzenie powinno zapewnić podstawę zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej i jej pozytywnych skutków dla środowiska przy zapewnieniu skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych i uczciwej konkurencji, tym samym pomagając rolnikom w uzyskaniu należnego dochodu, zapewniając zaufanie konsumentów, chroniąc interes konsumentów oraz wspierając krótkie łańcuchy dostaw i produkcję lokalną. Cele te powinny być realizowane w zgodności z ogólnymi i szczegółowymi zasadami oraz ogólnymi i szczegółowymi przepisami dotyczącymi produkcji mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej.

(18) Mając na uwadze właściwości systemów produkcji ekologicznej, dobór odmian roślin powinien w szczególności uwzględniać wydajność agronomiczną, różnorodność genetyczną, odporność na choroby, długowieczność oraz dostosowanie do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych oraz należy uwzględnić naturalne bariery krzyżowania.

(19) Uznaje się, że w gospodarstwach rolnych obejmujących jednostki, które nie są zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, zachodzi wyższe ryzyko niezgodności z tymi przepisami. Dlatego, po odpowiednim okresie konwersji, wszystkie gospodarstwa rolne w Unii, które zamierzają stać się gospodarstwami ekologicznymi, powinny być we wszystkich aspektach zarządzane zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej. Jednak prowadzenie gospodarstw obejmujących zarówno jednostki zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, jak i nie zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, powinno być dozwolone pod pewnymi warunkami, w tym w szczególności pod warunkiem wyraźnego i faktycznego rozdzielenia ekologicznych jednostek produkcyjnych, jednostek produkcyjnych w okresie konwersji oraz nieekologicznych jednostek produkcyjnych, a także produktów wytwarzanych przez te jednostki.

(20) Ponieważ w produkcji ekologicznej należy ograniczyć stosowanie środków zewnętrznych, należy wskazać pewne cele, do których produkty i substancje są często stosowane w wytwarzaniu produktów rolnych lub przetworzonych produktów rolnych. Gdy te produkty lub substancje są zwyczajowo używane do tych celów, ich użycie powinno być dozwolone wyłącznie wtedy, gdy są one dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże takie zezwolenie powinno być ważne jedynie tak długo, dopóki stosowanie takich środków zewnętrznych w produkcji nieekologicznej nie zostanie zakazane prawem Unii lub przepisami krajowymi opartymi na prawie Unii. Stosowanie produktów lub substancji innych niż substancje czynne, które zawierają lub z których składają się środki ochrony roślin, powinno być możliwe w produkcji ekologicznej, o ile ich stosowanie jest dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (¹⁶ ), a wprowadzanie do obrotu lub stosowanie środka ochrony roślin nie jest zakazane przez państwa członkowskie zgodnie z tym rozporządzeniem.

(21) W przypadku gdy gospodarstwo lub części gospodarstwa mają być wykorzystywane do wytwarzania produktów ekologicznych, powinny one podlegać okresowi konwersji, w którym będą zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale nie będą mogły wytwarzać produktów ekologicznych. Wprowadzanie do obrotu produktów jako produktów ekologicznych powinno być dozwolone jedynie po upływie okresu konwersji. Okres ten nie powinien rozpocząć się, zanim rolnik lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury nie powiadomi właściwych organów państwa członkowskiego, w którym znajduje się gospodarstwo, o przejściu na produkcję ekologiczną, a co za tym idzie, nie podda go systemowi kontroli, który ma zostać utworzony przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (¹⁷ ) i z niniejszym rozporządzeniem. Właściwe organy powinny mieć możliwość uznania z mocą wsteczną za okres konwersji okresu przed datą powiadomienia wyłącznie, gdy gospodarstwo lub jego części podlegały działaniom rolno-środowiskowym wspieranym z funduszy unijnych lub stanowiły obszary naturalne lub użytki rolne, na których przez okres co najmniej trzech lat nie stosowano produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej.

(22) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem, jeżeli chodzi o produkcję ekologiczną i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych przepisów dotyczących podziału gospodarstw na ekologiczne jednostki produkcyjne, jednostki produkcyjne w okresie konwersji i nieekologiczne jednostki produkcyjne.

(23) Wykorzystywanie promieniowania jonizującego, klonowania zwierząt i sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych lub organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO), jak również produktów wytworzonych z GMO lub przy ich użyciu, nie jest zgodne z ideą produkcji ekologicznej i postrzeganiem produktów ekologicznych przez konsumentów. Stosowanie ich powinno zatem być zakazane w produkcji ekologicznej.

(24) Aby wspierać i ułatwiać zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzaniem, na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji podmioty powinny podejmować, w stosownych przypadkach, środki zapobiegawcze w celu zapewnienia ochrony różnorodności biologicznej oraz jakości gleby, zapobiegania szkodnikom i chorobom oraz ich zwalczania i unikania negatywnych skutków dla środowiska, zdrowia zwierząt i roślin. Powinny także podejmować, w stosownych przypadkach, leżące w ich gestii proporcjonalne środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych produktami lub substancjami, które nie są dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów ekologicznych.

(25) Produkty wytwarzane w okresie konwersji nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne. Aby uniknąć ryzyka dezorientacji i wprowadzenia w błąd konsumentów, produkty te nie powinny także być wprowadzane do obrotu jako produkty w okresie konwersji, z wyjątkiem materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin oraz produktów spożywczych pochodzenia roślinnego oraz produktów paszowych pochodzenia roślinnego, które zawierają tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego, a we wszystkich przypadkach – pod warunkiem że przed zbiorem zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy.

(26) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zasad konwersji dla kolejnych gatunków zwierząt.

(27) Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do roślin, zwierząt gospodarskich i akwakultury, w tym przepisy dotyczące zbioru dziko rosnących roślin i alg, jak również dotyczące produkcji przetworzonej żywności i paszy, a także wina i drożdży wykorzystywanych jako żywność lub pasza, w celu zapewnienia harmonizacji oraz realizacji celów i zasad produkcji ekologicznej.

(28) Podstawą ekologicznej produkcji roślinnej jest odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby, zatem rośliny powinny być uprawiane na i w żywej glebie w powiązaniu z podglebiem i skałą macierzystą. W związku z tym nie powinna być dozwolona produkcja hydroponiczna ani uprawa roślin w pojemnikach, workach lub na podłożach, w przypadku gdy korzenie nie mają kontaktu z żywą glebą.

(29) Dozwolone powinny jednak być niektóre praktyki uprawy niepowiązane z glebą, takie jak produkcja kiełków roślin lub główek cykorii oraz produkcja roślin ozdobnych i ziół w doniczkach, sprzedawanych w doniczkach konsumentom, co do których nie dostosowano zasady uprawy na podłożu glebowym lub nie ma ryzyka, że konsument zostanie wprowadzany w błąd co do metody produkcji. Aby ułatwić produkcję ekologiczną na wcześniejszym etapie uprawy roślin, dozwolona powinna być także uprawa siewek lub sadzonek w pojemnikach do dalszego przesadzania.

(30) Zasada uprawy roślin na gruntach rolnych oraz odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby została ustanowiona w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007. Niektóre podmioty rozwinęły jednak działalność gospodarczą polegającą na uprawie bezglebowej roślin na wyniesionych zagonach i zostały certyfikowane jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 przez ich organy krajowe. W dniu 28 czerwca 2017 r. w ramach zwykłej procedury ustawodawczej osiągnięto porozumienie, zgodnie z którym produkcja ekologiczna powinna opierać się na odżywianiu roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby i powinna mieć miejsce na podłożu glebowym, a uprawy bezglebowe roślin na wyniesionych zagonach nie powinny już od tej daty być więcej dozwolone. Aby zapewnić podmiotom, które przed tą datą rozwinęły taką działalność gospodarczą możliwość dostosowania się, należy pozwolić im, by przez okres 10 lat, począwszy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, zachowały swoje powierzchnie produkcyjne certyfikowane przed tą datą przez ich organy krajowe jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007. Z informacji przekazanych Komisji przez państwa członkowskie wynika, że taka działalność była dopuszczona w Unii przed dniem 28 czerwca 2017 r. jedynie w Finlandii, Szwecji i Danii. Stosowanie upraw bezglebowych na wyniesionych zagonach w rolnictwie ekologicznym powinno być przedmiotem sprawozdania Komisji, które ma być opublikowane pięć lat po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(31) Ekologiczna produkcja roślinna powinna obejmować zastosowanie technik produkcji zapobiegających przyczynianiu się do zanieczyszczania środowiska lub ograniczających je do minimum.

(32) W rolnictwie nieekologicznym dostępnych jest więcej zewnętrznych środków służących dostosowaniu się do warunków środowiskowych, aby osiągnąć optymalny wzrost upraw, natomiast systemy ekologicznej produkcji roślinnej potrzebują materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, który będzie w stanie dostosowywać się pod względem odporności na choroby, do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, a także do szczególnych praktyk uprawy w rolnictwie ekologicznym przyczyniających się do rozwoju sektora produkcji ekologicznej. Ważne jest zatem, by udoskonalać ekologiczny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nadający się do rolnictwa ekologicznego.

(33) Jeżeli chodzi o zarządzanie glebą i nawożenie, należy określić techniki uprawy dozwolone w ekologicznej produkcji roślinnej oraz ustanowić warunki stosowania nawozów i środków poprawiających właściwości gleby.

(34) Należy znacząco ograniczyć stosowanie środków ochrony roślin. Pierwszeństwo należy przyznać środkom zapobiegającym szkodom powodowanym przez szkodniki i chwasty przy pomocy technik niezwiązanych ze stosowaniem środków ochrony roślin, takich jak płodozmian. Należy monitorować występowanie szkodników i chwastów, by móc decydować, czy interwencja jest zasadna z punktu widzenia ekonomicznego i ekologicznego. Należy jednak zezwolić na stosowanie niektórych środków ochrony roślin, jeżeli takie techniki nie zapewniają odpowiedniej ochrony i tylko wtedy, gdy takie środki ochrony roślin są dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 oraz zostały ocenione i uznane za zgodne z celami i zasadami produkcji ekologicznej, w tym gdy środki te zostały dopuszczone z zastrzeżeniem rygorystycznych warunków ich stosowania, a tym samym zostały dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(35) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do niektórych odstępstw, stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, umów między producentami rolnymi, dalszych środków dotyczących ochrony przed szkodnikami i chwastami oraz dalszych szczegółowych zasad i praktyk uprawy dotyczących określonych roślin i produkcji roślinnej.

(36) Badania w Unii nad materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin, który nie spełnia definicji odmiany pod względem jednolitości, wykazują, że stosowanie takiego zróżnicowanego materiału może być korzystne, w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej, na przykład w celu zmniejszenia rozprzestrzeniania się chorób, poprawy odporności i zwiększenia różnorodności biologicznej.

(37) Dlatego do użycia w produkcji ekologicznej powinien być dostępny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nienależący do danej odmiany, ale należący do grupy roślin w ramach jednego taksonu botanicznego o wysokim stopniu różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych.

Z tego powodu podmioty powinny móc wprowadzać do obrotu materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dla innych kategorii, które to wymogi zostały zawarte w dyrektywach 66/401/EWG (¹⁸ ), 66/402/EWG (¹⁹ ), 68/193/EWG (²⁰ ), 98/56/WE (²¹ ), 2002/53/WE (²² ), 2002/54/WE (²³ ), 2002/55/WE (²⁴ ), 2002/56/WE (²⁵ ), 2002/57/WE (²⁶ ), 2008/72/WE (²⁷ ) oraz 2008/90/WE (²⁸ ) lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw.

Takie wprowadzanie do obrotu powinno nastąpić po powiadomieniu odpowiedzialnych organów, o których mowa w tych dyrektywach, i po przyjęciu przez Komisję zharmonizowanych wymogów dla takiego materiału, pod warunkiem że spełnia on te wymogi.

(38) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia niektórych przepisów dotyczących produkcji i sprzedaży materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków.

(39) Aby zaspokoić potrzeby producentów ekologicznych, wspierać badania i rozwijać odmiany ekologiczne nadające się do produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu szczególnych potrzeb i celów rolnictwa ekologicznego, takich jak zwiększona różnorodność genetyczna, odporność lub tolerancja na choroby oraz dostosowywanie się do różnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, należy zgodnie z dyrektywami 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE przeprowadzić ograniczone w czasie badania naukowe. Te ograniczone w czasie badania naukowe powinny być prowadzone w okresie siedmiu lat, powinny wykorzystywać wystarczające ilości materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i powinny być przedmiotem corocznych sprawozdań. Powinny one służyć ustanowieniu kryteriów opisu cech tego materiału, oraz określić warunki produkcji i wprowadzania do obrotu tego materiału.

(40) Ponieważ produkcja zwierząt gospodarskich jest naturalnie związana z gospodarowaniem gruntami rolnymi, a obornik wykorzystywany jest do nawożenia wspomagającego produkcję roślin, należy zakazać produkcji zwierzęcej bez wykorzystania gruntów, z wyjątkiem produkcji pszczelarskiej. Przy doborze ras należy zachęcać do wyboru cech, które są ważne dla rolnictwa ekologicznego, takich jak wysoki stopień różnorodności genetycznej, zdolność dostosowania się do warunków miejscowych oraz odporność na choroby.

(41) Zwierzęta ekologiczne nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby rolników, którzy chcą stworzyć stado po raz pierwszy lub też powiększyć lub odbudować swoje stado. Dlatego wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej zwierząt, które były chowane nieekologicznie, powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.

(42) Zwierzęta gospodarskie należy żywić materiałami paszowymi wytworzonymi zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, najlepiej pochodzącymi z własnego gospodarstwa rolnika, uwzględniając przy tym potrzeby fizjologiczne zwierząt gospodarskich. Jednak pod pewnymi warunkami rolnicy powinni mieć również możliwość używania paszy w okresie konwersji pochodzącej z ich własnych gospodarstw. Ponadto, aby zapewnić spełnienie minimalnych wymogów żywieniowych dotyczących zwierząt gospodarskich, należy zapewnić rolnikom możliwość używania, na ściśle określonych warunkach, niektórych materiałów paszowych pochodzenia mikrobiologicznego lub mineralnego lub niektórych dodatków paszowych i substancji pomocniczych w przetwórstwie.

(43) Zarządzanie zdrowiem zwierząt powinno opierać się głównie na zapobieganiu chorobom. Ponadto należy stosować określone środki w zakresie czyszczenia i dezynfekcji. W produkcji ekologicznej nie należy zezwalać na profilaktyczne stosowanie syntetyzowanych chemicznie alopatycznych produktów leczniczych, w tym antybiotyków. W przypadku choroby lub urazu zwierzęcia wymagających niezwłocznego leczenia stosowanie takich produktów powinno być ograniczone do niezbędnego minimum, koniecznego do powrotu zwierzęcia do dobrej kondycji. W takich przypadkach, w celu zagwarantowania konsumentom integralności produkcji ekologicznej, urzędowy okres karencji po zastosowaniu takich produktów leczniczych, zgodnie z właściwymi przepisami Unii, powinien być dwukrotnie dłuższy niż normalny okres karencji i wynosić co najmniej 48 godzin.

(44) Warunki dotyczące pomieszczeń dla ekologicznych zwierząt gospodarskich i ekologiczne praktyki gospodarskie powinny zaspokajać behawioralne potrzeby zwierząt i powinny zapewniać wysoki poziom dobrostanu zwierząt, którego niektóre aspekty powinny wykraczać poza unijne normy dobrostanu zwierząt mające zastosowanie ogólnie w produkcji zwierzęcej. W większości przypadków zwierzęta gospodarskie powinny mieć stały dostęp do obszarów na otwartej przestrzeni umożliwiających swobodne poruszanie się. Należy unikać wszelkiego rodzaju cierpienia, bólu lub stresu lub należy ograniczać je do minimum na wszystkich etapach życia zwierząt. Trzymanie na uwięzi lub okaleczanie, jak na przykład przycinanie ogonów owiec, obcinanie dziobów w pierwszych trzech dniach życia i usuwanie zawiązków rogów powinny być możliwe wyłącznie, jeżeli jest to dozwolone przez właściwe organy i jedynie pod pewnymi warunkami.

(45) Ponieważ najbardziej rozwinięta jest ekologiczna produkcja bydła, owiec, kóz, koniowatych, jeleniowatych i świń, a także drobiu, królików i pszczół, do tych gatunków powinny mieć zastosowanie dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. W odniesieniu do tych gatunków konieczne jest, by Komisja ustaliła pewne wymogi, które są ważne dla produkcji tych zwierząt, takie jak wymogi dotyczące obsady zwierząt, minimalnej powierzchni oraz warunków, a także wymogi techniczne dotyczące pomieszczeń. W odniesieniu do innych gatunków takie wymogi należy ustanowić, od momentu, gdy dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji będą miały zastosowanie również do tych gatunków.

(46) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zmniejszenia liczby odstępstw dotyczących pochodzenia zwierząt, ograniczeń dotyczących azotu organicznego powiązanego z łączną obsadą zwierząt, dokarmiania rodzin pszczelich, dopuszczalnych środków do dezynfekcji pasiek, metod i środków do zwalczania Varroa destructor oraz szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zwierzęcej dla kolejnych gatunków.

(47) Niniejsze rozporządzenie uwzględnia cele nowej wspólnej polityki rybołówstwa w odniesieniu do akwakultury, która odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu zrównoważonego, długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego, jak również wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, równocześnie zmniejszając presję na dziko żyjące stada ryb, w kontekście wzrastającego globalnego popytu na żywność pochodzącą ze środowiska wodnego. Komunikat Komisji z dnia 29 kwietnia 2013 r. w sprawie strategicznych wytycznych dotyczących zrównoważonego rozwoju akwakultury w UE uwydatnia główne wyzwania stojące przed akwakulturą w Unii oraz potencjał rozwoju tego sektora. Akwakultura została określona w tym komunikacie jako szczególnie obiecujący sektor, podkreślono w nim również przewagę konkurencyjną, jaką zapewnia certyfikacja ekologiczna.

(48) Akwakultura ekologiczna jest relatywnie nowym działem produkcji ekologicznej w porównaniu z rolnictwem ekologicznym, w przypadku którego zebrano już dużo doświadczeń na poziomie gospodarstw. Biorąc pod uwagę rosnące zainteresowanie konsumentów produktami akwakultury ekologicznej, oczekuje się zwiększenia liczby jednostek produkcji w sektorze akwakultury przechodzących na produkcję ekologiczną. Dzięki temu zwiększy się zasób doświadczeń i wiedzy technicznej oraz przyspieszony zostanie rozwój, a akwakultura ekologiczna jest udoskonalana, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w przepisach dotyczących produkcji.

(49) Akwakultura ekologiczna powinna opierać się na chowie młodych osobników pochodzących z ekologicznych jednostek produkcyjnych. Ekologiczne zwierzęta akwakultury do celów rozrodu lub odchowu nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby podmiotów produkujących zwierzęta akwakultury. Wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej schwytanych na wolności dzikich zwierząt lub nieekologicznych zwierząt akwakultury powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.

(50) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do paszy dla zwierząt akwakultury oraz leczenia weterynaryjnego tych zwierząt oraz w odniesieniu do szczegółowych warunków w zakresie gospodarowania stadem podstawowym, hodowli i wychowu osobników młodocianych.

(51) Podmioty produkujące żywność lub paszę ekologiczną powinny stosować odpowiednie procedury opierające się na systematycznej identyfikacji krytycznych etapów przetwarzania w celu zapewnienia zgodności przetworzonych produktów z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Ekologiczne produkty przetworzone powinny być produkowane przy użyciu metod przetwarzania, które gwarantują zachowanie ekologicznych cech i właściwości produktów na wszystkich etapach produkcji ekologicznej.

(52) Należy ustanowić przepisy dotyczące składu przetworzonej ekologicznej żywności i paszy. W szczególności żywność ta powinna być wytwarzana głównie z ekologicznych składników pochodzenia rolnego lub innych, ekologicznych składników objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, z ograniczoną możliwością stosowania niektórych nieekologicznych składników pochodzenia rolnego określonych w niniejszym rozporządzeniu. Poza tym do stosowania w produkcji przetworzonej ekologicznej żywności i paszy należy dopuścić jedynie niektóre produkty i substancje dozwolone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(53) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty produkujące przetworzoną żywność lub paszę, w odniesieniu do rodzaju i składu produktów i substancji dopuszczonych do stosowania w żywności przetworzonej, a także w odniesieniu do warunków, w jakich mogą być one stosowane, oraz do obliczania zawartości procentowej składników pochodzenia rolnego, w tym określenia dodatków dopuszczonych do stosowania w produkcji ekologicznej, uznawanych za składniki pochodzenia rolnego do celów obliczania odsetka, który musi zostać osiągnięty, aby dany produkt został oznaczony jako ekologiczny w opisie handlowym produktu.

(54) Wino ekologiczne powinno podlegać odpowiednim przepisom dotyczącym ekologicznej żywności przetworzonej. Wino należy jednak do szczególnej i ważnej kategorii produktów ekologicznych, dlatego szczególnie w odniesieniu do wina ekologicznego należy ustanowić dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Wino ekologiczne powinno być wytwarzane wyłącznie z ekologicznych surowców i należy dopuścić dodawanie do niego jedynie niektórych produktów i substancji dozwolonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W produkcji wina ekologicznego należy zakazać stosowania niektórych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych. Na inne praktyki, procesy i zabiegi należy zezwolić na ściśle określonych warunkach.

(55) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia dodatkowych zakazanych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych oraz w odniesieniu do zmiany wykazu dozwolonych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych.

(56) Pierwotnie drożdże nie były na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007 uznawane za składnik pochodzenia rolnego, dlatego nie były uwzględniane przy ustalaniu składników pochodzenia rolnego produktów ekologicznych. Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 889/2008 (²⁹ ) wprowadzono jednak od dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązek uznawania drożdży i produktów drożdżowych jako składników pochodzenia rolnego do celów produkcji ekologicznej. W związku z tym od dnia 1 stycznia 2021 r. do produkcji ekologicznych drożdży, które mają być wykorzystywane jako żywność i pasza, należy wykorzystywać wyłącznie składniki uzyskane ekologicznie. Ponadto jedynie niektóre produkty i substancje powinny zostać dopuszczone do wykorzystania przy ich produkcji i przygotowywaniu.

(57) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji drożdży.

(58) Wprawdzie niniejsze rozporządzenie powinno zharmonizować przepisy dotyczące produkcji ekologicznej w Unii dla wszystkich produktów objętych jego zakresem stosowania i powinno ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do różnych kategorii produktów, jednak dopiero na późniejszym etapie możliwe będzie przyjęcie niektórych przepisów dotyczących produkcji, takich jak dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do kolejnych gatunków zwierząt lub produktów spoza kategorii, dla których w niniejszym rozporządzeniu ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Z powodu braku takich przepisów dotyczących produkcji na szczeblu unijnym państwa członkowskie powinny wciąż mieć możliwość ustanawiania krajowych przepisów dotyczących ich własnej krajowej produkcji, pod warunkiem że te przepisy nie będą sprzeczne z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże państwa członkowskie nie powinny stosować tych przepisów krajowych do produktów wytwarzanych lub wprowadzanych do obrotu w innych państwach członkowskich, gdy produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku braku takich krajowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, przy wprowadzaniu takich produktów do obrotu z odniesieniem do produkcji ekologicznej podmioty powinny co najmniej przestrzegać – w zakresie, w jakim to możliwe w odniesieniu do danych produktów – ogólnych przepisów dotyczących produkcji oraz zasad produkcji ekologicznej.

(59) Aby uwzględnić ewentualną przyszłą potrzebę ustanowienia szczegółowych przepisów dotyczących produkcji w zakresie produktów, których produkcja nie należy do żadnej z kategorii szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, jak również aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia w odniesieniu do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, a także przepisów dotyczących poddaniu obowiązkowi konwersji, w odniesieniu do takich produktów.

(60) Odstępstwa od przepisów dotyczących produkcji ekologicznej należy przewidzieć wyłącznie w przypadku okoliczności katastroficznych. Aby umożliwić kontynuowanie lub przywrócenie produkcji ekologicznej w takich przypadkach, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania kryteriów pozwalających zakwalifikować okoliczności katastroficzne, a także szczegółowych przepisów, w tym ewentualnych odstępstw od niniejszego rozporządzenia, stanowiących, w jaki sposób państwa członkowskie mają postępować w takich katastroficznych okolicznościach, i dotyczących niezbędnych wymogów w zakresie monitorowania i sprawozdawczości w takich przypadkach.

(61) Pod pewnymi warunkami produkty ekologiczne, produkty w okresie konwersji i produkty nieekologiczne można przechowywać i transportować jednocześnie. Należy ustanowić szczegółowe przepisy w celu zapewnienia należytego oddzielenia produktów ekologicznych, produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych w trakcie obchodzenia się z nimi oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów.

(62) Aby zapewnić integralność produkcji ekologicznej i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania określonych aktów w odniesieniu do przepisów dotyczących pakowania i transportu produktów ekologicznych.

(63) Stosowanie w produkcji ekologicznej niektórych produktów lub substancji jako substancji czynnych, które mają być wykorzystywane jako środki ochrony roślin, wchodzące w zakres rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, nawozy, środki poprawiające właściwości gleby, odżywki, nieekologiczne składniki paszy dla zwierząt różnego pochodzenia, dodatki paszowe, substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz produkty do czyszczenia i dezynfekcji powinno być ograniczone do minimum i podlegać określonym warunkom ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. To samo podejście należy przyjąć w odniesieniu do wykorzystywania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej produktów i substancji takich jak dodatki do żywności i substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz w odniesieniu do stosowania nieekologicznych składników pochodzenia rolnego. Dlatego też należy określić wszelkie ogólne możliwe zastosowania takich produktów i substancji w produkcji ekologicznej oraz szczegółowe możliwe zastosowania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu i określonych kryteriów.

(64) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność i zgodność z niniejszym rozporządzeniem ogólnie w odniesieniu do produkcji ekologicznej, oraz w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, a także, aby zapewnić dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych kryteriów dotyczących udzielania zezwoleń na ogólne stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej, w szczególności w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, jak również kryteria dotyczące wycofywania takich zezwoleń.

(65) Aby zapewnić dostęp do składników pochodzenia rolnego, które nie są dostępne w wystarczającej ilości w postaci ekologicznej do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, państwa członkowskie powinny także mieć możliwość zezwolenia na stosowanie – pod pewnymi warunkami i przez ograniczony czas – nieekologicznych składników pochodzenia rolnego.

(66) Aby wspierać produkcję ekologiczną i z uwagi na potrzebę posiadania miarodajnych danych, należy gromadzić i przekazywać rolnikom oraz podmiotom informacje i dane dotyczące dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, ekologicznych zwierząt i ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury. W tym celu państwa członkowskie powinny zapewnić, by na ich terytorium zostały utworzone i były regularnie aktualizowane bazy danych i systemy zawierające takie informacje, a Komisja powinna podawać takie informacje do wiadomości publicznej.

(67) Aby zapewnić zgodność z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej oraz zaufanie konsumentów do tej metody produkcji, konieczne jest, by podmioty informowały właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – organy kontrolne lub jednostki certyfikujące o przypadkach podejrzeń wystąpienia niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, które są uzasadnione lub nie mogą być wykluczone, dotyczących produktów, które podmioty te wytwarzają, przygotowują, przywożą lub otrzymują od innych podmiotów. Takie podejrzenie niezgodności może pojawić się między innymi ze względu na obecność w produkcie, który ma być stosowany lub wprowadzany do obrotu jako produkt ekologiczny lub produkt w okresie konwersji, produktu lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Podmioty powinny informować właściwe organy, w przypadku gdy są one w stanie uzasadnić podejrzenie niezgodności lub nie mogą takiego podejrzenia wykluczyć. W takich przypadkach dane produkty nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji do czasu wykluczenia podejrzenia niezgodności. Podmioty powinny współpracować z właściwymi organami oraz w stosownych przypadkach z organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi przy identyfikacji i weryfikacji przyczyn takich niezgodności.

(68) Aby uniknąć zanieczyszczenia produkcji ekologicznej produktami lub substancjami, które nie zostały dopuszczone przez Komisję do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, podmioty powinny przedsięwziąć proporcjonalne i odpowiednie środki znajdujące się pod ich kontrolą w celu identyfikacji ryzyka takiego zanieczyszczenia i zapobiegania mu. Środki takie powinny być regularnie poddawane przeglądowi i w razie konieczności dostosowywane.

(69) Aby zapewnić w całej Unii zharmonizowane podejście w odniesieniu do środków, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, zwłaszcza, jeżeli takie podejrzenie spowodowane jest obecnością produktów i substancji niedopuszczonych w produktach ekologicznych lub w produktach w okresie konwersji, a także by uniknąć niepewności dla podmiotów, właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – organy kontrolne lub jednostki certyfikujące powinny przeprowadzać urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej. W szczególnym przypadku podejrzenia niezgodności spowodowanego obecnością niedopuszczonych produktów lub substancji postępowanie wyjaśniające powinno określić źródła i przyczyny obecności takich produktów lub substancji oraz w celu zapewnienia, aby te podmioty przestrzegały wymogów w zakresie produkcji ekologicznej, a zwłaszcza nie stosowały produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej i podejmowały proporcjonalne i odpowiednie środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produkcji ekologicznej takimi produktami i substancjami. Takie postępowania wyjaśniające powinny być proporcjonalne do podejrzewanej niezgodności, a co za tym idzie – powinny być ukończone jak najszybciej, w rozsądnym terminie, z uwzględnieniem trwałości danego produktu i stopnia złożoności danego przypadku. Mogą one obejmować dowolną metodę i technikę prowadzenia kontroli urzędowych, która zostanie uznana za odpowiednią, aby sprawnie wykluczyć lub potwierdzić, bez zbędnej zwłoki, wszelkie podejrzenie niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym przy wykorzystaniu wszelkich odnośnych informacji, które pozwoliłyby wykluczenie lub potwierdzenie podejrzenia niezgodności bez konieczności przeprowadzenia kontroli na miejscu.

(70) Stwierdzenie obecności produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej w produktach, które mają być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, a także podjęte w tym względzie środki powinny być przedmiotem dalszej obserwacji przez państwa członkowskie i Komisję. Komisja powinna zatem przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie po czterech latach od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia sprawozdanie w oparciu o zebrane przez państwa członkowskie informacje na temat postępowań wyjaśniających przeprowadzonych w sprawach dotyczących produktów i substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Sprawozdaniu temu – w stosownych przypadkach – może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący wprowadzenia dalszej harmonizacji.

(71) W przypadku braku takiej dalszej harmonizacji państwa członkowskie, które opracowały podejścia w celu zapobiegania, by jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji były wprowadzane do obrotu produkty zawierające pewien poziom produktów lub substancji, niedopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, powinny mieć możliwość dalszego stosowania tych podejść. Jednak w celu zapewnienia swobodnego przepływu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji na rynku wewnętrznym w Unii podejścia takie nie powinny zakazywać, ograniczać ani utrudniać wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Takie podejścia powinny zatem być stosowane jedynie w odniesieniu do produktów wytworzonych na terytorium danego państwa członkowskiego, które zdecydowało się na dalsze stosowanie tego podejścia. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję.

(72) Oprócz obowiązków dotyczących ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu środków, które mają być podejmowane przez podmioty wytwarzające, przygotowujące, przywożące lub stosujące produkty ekologiczne i produkty w okresie konwersji oraz przez właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące w celu zapobiegania zanieczyszczeniu produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji produktami lub substancjami niedozwolonymi w produkcji ekologicznej, państwa członkowskie powinny również mieć możliwość podjęcia na swoim terytorium innych odpowiednich środków do zapobiegania niezamierzonej obecności niedopuszczonych produktów i substancji w produkcji ekologicznej. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

(73) Znakowanie produktów rolnych i środków spożywczych powinno podlegać ogólnym przepisom ustanowionym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 (³⁰ ), a w szczególności przepisom, które mają na celu zapobieganie znakowaniu mogącemu dezorientować konsumentów lub wprowadzać ich w błąd. Ponadto w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące znakowania produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji. Powinny one chronić zarówno interesy podmiotów związane z prawidłowym oznakowaniem ich produktów na rynku oraz by podmioty te mogły funkcjonować w warunkach uczciwej konkurencji, jak również interesy konsumentów związane z możliwością podejmowania świadomych wyborów.

(74) W związku z tym terminy używane do znakowania produktów ekologicznych powinny podlegać ochronie w całej Unii, tak aby nie mogły być używane do znakowania produktów nieekologicznych, niezależnie od wykorzystanego języka. Tej ochronie powinny podlegać także zwyczajowe terminy pochodne od tych określeń lub ich wersje skrócone, bez względu na to, czy są one używane osobno czy łącznie.

(75) Żywność przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne. Aby zachęcić do stosowania składników ekologicznych, należy również pozwolić na nawiązanie pod pewnymi warunkami do produkcji ekologicznej jedynie w wykazie składników żywności przetworzonej, w szczególności w przypadku stwierdzenia, że dana żywność jest zgodna z niektórymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Należy również ustanowić specjalne przepisy dotyczące znakowania, by umożliwić podmiotom wskazanie składników ekologicznych stosowanych w produktach, których jeden z głównych składników pochodzi z myślistwa lub rybołówstwa.

(76) Pasza przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne.

(77) Aby sytuacja na rynku unijnym była jasna dla konsumentów, należy wprowadzić obowiązek umieszczania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej na wszystkich wytworzonych i opakowanych w Unii ekologicznych produktach żywnościowych. Ponadto należy umożliwić dobrowolne umieszczanie tego logo w przypadku niezapakowanych produktów ekologicznych wytworzonych w Unii oraz w przypadku wszelkich produktów ekologicznych przywiezionych z państw trzecich, jak również do celów informacyjnych i edukacyjnych. Należy określić wzór logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.

(78) Jednakże by uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd co do ekologicznego charakteru całego produktu, należy ograniczyć wykorzystanie tego logo do produktów, które zawierają wyłącznie lub niemal wyłącznie składniki ekologiczne. Dlatego też nie należy zezwalać na stosowanie tego logo do znakowania produktów w okresie konwersji lub produktów przetworzonych, w których mniej niż 95 % masy składników pochodzenia rolnego to składniki ekologiczne.

(79) By zapobiec dezorientacji konsumentów co do pochodzenia produktu z Unii lub spoza niej, w każdym przypadku zastosowania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej należy informować konsumentów o miejscu uprawy surowców rolnych będących składnikami danego produktu. W związku z tym na etykietach produktów pochodzących z ekologicznej akwakultury także należy zezwolić na odnoszenie się do akwakultury zamiast do rolnictwa.

(80) Aby zapewnić konsumentom jasną sytuację oraz zapewnić że są im przekazywane odpowiednie informacje, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących ustanowienia dodatkowych przepisów dotyczących znakowania produktów ekologicznych oraz zmiany wykazu terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej oraz odnoszących się do niego przepisów.

(81) Niektóre produkty lub substancje stosowane w środkach ochrony roślin lub jako nawozy nie powinny wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, i dlatego – nie powinny, co do zasady, podlegać przepisom niniejszego rozporządzenia, w tym przepisom dotyczącym znakowania. Ponieważ jednak te produkty i substancje odgrywają ważną rolę w rolnictwie ekologicznym, a ich stosowanie w produkcji ekologicznej podlega zezwoleniu na mocy niniejszego rozporządzenia, i ponieważ w praktyce pojawiły się pewne niejasności w odniesieniu do ich znakowania, w szczególności w odniesieniu do stosowania terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej, należy wyjaśnić, że jeżeli stosowanie tych produktów lub substancji jest dopuszczone w produkcji ekologicznej, mogą być one odpowiednio znakowane.

(82) Produkcja ekologiczna jest wiarygodna jedynie wtedy, gdy towarzyszy jej skuteczna weryfikacja i kontrole na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji.

(83) Należy określić szczegółowe wymogi dotyczące podmiotów, aby zapewnić zgodność z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności należy ustanowić przepisy przewidujące zgłaszanie właściwym organom działalności podmiotów oraz system certyfikacji służący identyfikacji podmiotów, które przestrzegają przepisów regulujących produkcję ekologiczną i znakowanie produktów ekologicznych. Przepisy te powinny co do zasady obowiązywać również wszelkich podwykonawców danych podmiotów, chyba że dane podwykonawstwo jest w pełni zintegrowane z główną działalnością podmiotu zlecającego podwykonanie i jest w tym kontekście kontrolowane. Należy zapewnić przejrzystość systemu certyfikacji poprzez zobowiązanie państw członkowskich do zapewnienia publicznej dostępności wykazów podmiotów, które zgłosiły swoją działalność, oraz opłat, które mogą zostać pobrane w związku z kontrolami przeprowadzanymi celem weryfikacji zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej.

(84) Małe sklepy detaliczne niesprzedające produktów ekologicznych innych niż opakowane produkty ekologiczne, stwarzają względnie niskie ryzyko niezgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i dlatego nie powinny one podlegać nieproporcjonalnym obciążeniom ze względu na sprzedaż produktów ekologicznych. Nie powinny one zatem podlegać obowiązkom zgłaszania i certyfikacji, ale powinny nadal podlegać kontrolom urzędowym przeprowadzanym w celu weryfikacji przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Podobnie, małe sklepy detaliczne sprzedające nieopakowane produkty ekologiczne powinny podlegać kontrolom urzędowym, ale w celu ułatwienia wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych państwa członkowskie powinny mieć możliwość zwolnienia takich sklepów z obowiązku certyfikowania ich działalności.

(85) Małe gospodarstwa i podmioty zajmujące się indywidualnie produkcją alg lub zwierząt akwakultury w Unii borykają się ze stosunkowo wysokimi kosztami kontroli i znacznymi obciążeniami administracyjnymi w związku z certyfikacją ekologiczną. Należy zezwolić na system certyfikacji grupowej celem ograniczenia kosztów kontroli i certyfikacji oraz powiązanych obciążeń administracyjnych, wzmocnienia lokalnych powiązań, przyczynienia się do wzmocnienia rynków zbytu oraz zapewnienia równych szans w stosunku do podmiotów z państw trzecich. Z tej przyczyny należy wprowadzić i zdefiniować pojęcie „grupy podmiotów” i ustanowić przepisy odzwierciedlające potrzeby małych gospodarstw i podmiotów i ich możliwości pod względem zasobów.

(86) Aby zapewnić skuteczność, efektywność i przejrzystość produkcji ekologicznej i systemu znakowania produktów ekologicznych, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących wymogów w zakresie zachowania dokumentacji przez podmioty lub grupy podmiotów oraz dotyczących wzoru certyfikatu zgodności.

(87) W celu zapewnienia, by certyfikacja grup podmiotów odbywała się skutecznie i efektywnie, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących odpowiedzialności poszczególnych członków grupy podmiotów, kryteriów ustalania geograficznej bliskości jej członków oraz ustanawiania i funkcjonowania jej systemu kontroli wewnętrznych.

(88) Produkcja ekologiczna podlega kontrolom urzędowym i innym czynnościom urzędowym prowadzonym zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu weryfikowania zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Z zastrzeżeniem przypadków, w których niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej, do produkcji ekologicznej należy jednak stosować dodatkowe przepisy, oprócz ustanowionych w tym rozporządzeniu, w odniesieniu do kontroli urzędowych i czynności przeprowadzanych przez właściwe organy oraz – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące, w odniesieniu do działań, które mają podejmować podmioty i grupy podmiotów, przekazywania niektórych zadań związanych z kontrolami urzędowymi lub niektórymi zadaniami związanymi z innymi czynnościami urzędowymi i ich nadzorem, jak również w odniesieniu do działań w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzonej niezgodności, w tym zakazu wprowadzania do obrotu produktów jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, kiedy stwierdzona niezgodność wpływa na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

(89) Celem zapewnienia jednolitego podejścia na swoim terytorium, wyłącznie do właściwych organów powinno należeć przygotowanie katalogu środków, które mogą być stosowane w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia niezgodności.

(90) W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić, w uzupełnieniu do przepisów rozporządzenia (UE) 2017/625, przepisy dotyczące wymiany niektórych istotnych informacji między właściwymi organami, organami kontrolnymi, jednostkami certyfikującymi oraz niektórymi innymi organami oraz dotyczące działań tych organów i jednostek.

(91) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących szczegółowych kryteriów i warunków przeprowadzania kontroli urzędowych przeprowadzanych celem zapewnienia identyfikowalności na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodności z niniejszym rozporządzeniem, a także w odniesieniu do dodatkowych elementów, które mają być uwzględniane przy ustalaniu, na podstawie doświadczeń praktycznych, prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności.

(92) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących warunków przekazywania jednostkom certyfikującym zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi oprócz warunków już ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(93) Doświadczenia z ustaleniami dotyczącymi przywozu do Unii produktów ekologicznych stosowanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę zmiany tych ustaleń w odpowiedzi na oczekiwania konsumentów, by przywożone produkty ekologiczne odpowiadały równie wysokim standardom jak standardy unijne, a także w celu zapewnienia lepszego dostępu unijnych produktów ekologicznych do rynku międzynarodowego. Ponadto należy zapewnić jasność w kwestii przepisów mających zastosowanie do wywozu produktów ekologicznych, w szczególności poprzez ustanowienie ekologicznych świadectw wywozowych.

(94) Należy dalej udoskonalać przepisy regulujące przywóz produktów zgodnych z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji i znakowania, w związku z którymi podmioty zostały poddane kontroli przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące uznane przez Komisję do prowadzenia kontroli i certyfikacji w dziedzinie produkcji ekologicznej w państwach trzecich. Należy w szczególności ustanowić wymogi dotyczące jednostek akredytujących, które akredytują jednostki certyfikujące do celów przywozu do Unii produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, celem zapewnienia równych szans w zakresie nadzoru nad jednostkami certyfikującymi ze strony Komisji. Ponadto niezbędne jest zapewnienie Komisji możliwości bezpośredniego kontaktowania się z jednostkami akredytującymi oraz właściwymi organami w państwach trzecich, by usprawnić odpowiednio nadzór nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi. W przypadku produktów przywożonych z państw trzecich lub z niektórych regionów najbardziej oddalonych Unii, ze szczególnymi warunkami klimatycznymi i lokalnymi, należy przewidzieć możliwość udzielania przez Komisję specjalnych zezwoleń na stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej.

(95) Powinno być nadal możliwe wprowadzanie na rynek Unii produktów ekologicznych, które nie są zgodne z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale pochodzą z państw trzecich, których systemy produkcji ekologicznej i kontroli zostały uznane za równoważne z systemami unijnymi. Równocześnie jednak uznawanie równoważności państw trzecich przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007 powinno obowiązywać jedynie w przypadku zawarcia umów międzynarodowych między Unią a tymi państwami trzecimi, przewidujących wzajemne uznawanie równoważności także dla Unii.

(96) Państwa trzecie uznane do celów równoważności na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 powinny być nadal za takie uznawane na mocy niniejszego rozporządzenia, przez ograniczony okres niezbędny do zapewnienia sprawnego przejścia na system uznawania na mocy umowy międzynarodowej, o ile nadal zapewniają one równoważność ich przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i kontroli z odnośnymi przepisami unijnymi oraz spełniają wszystkie wymogi dotyczące nadzoru nad ich uznaniem przez Komisję. Nadzór ten powinien opierać się w szczególności na corocznych sprawozdaniach przesyłanych Komisji przez te uznane państwa trzecie.

(97) Doświadczenia z systemem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych przez Komisję do prowadzenia kontroli oraz wydawania certyfikatów w państwach trzecich na potrzeby przywozu produktów dających równoważne gwarancje pokazują, że te organy i jednostki stosują różne przepisy, i trudno byłoby uznać takie przepisy za równoważne z odpowiednimi przepisami Unii. Ponadto namnożenie standardów dla organów kontrolnych i jednostek certyfikujących utrudnia sprawowanie odpowiedniego nadzoru przez Komisję. Dlatego należy znieść system uznawania równoważności. Należy jednak dać tym organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym wystarczający czas na przygotowanie się do uzyskania uznania na potrzeby przywozu produktów spełniających wymogi przepisów unijnych. Ponadto nowe przepisy dotyczące uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów przywozu produktów zgodnych z przepisami powinny obowiązywać już od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, aby dać Komisji możliwość przygotowania się do uznawania takich organów kontrolnych i jednostek certyfikujących od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(98) Wprowadzanie do obrotu jako produkty ekologiczne wszelkich produktów przywożonych do Unii na podstawie jakichkolwiek regulacji przywozowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno zależeć od dostępności informacji niezbędnych do zapewnienia identyfikowalności produktu w łańcuchu dostaw żywności.

(99) Aby zapewnić uczciwą konkurencję między podmiotami, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących dokumentów przeznaczonych dla organów celnych w państwach trzecich, w szczególności ekologicznych świadectw wywozowych.

(100) Aby zapewnić przejrzystość procedury uznawania i nadzoru stosowanej przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, a także skuteczność, efektywność i przejrzystość kontroli przywożonych produktów, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych kryteriów uznawania, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami niniejszego rozporządzenia, jak również dalszymi kryteriami wycofywania takiego uznania, w odniesieniu do sprawowania nadzoru nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi uznanymi przez Komisję oraz w odniesieniu do kontroli i innych działań, które mają być prowadzone w tym celu przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące.

(101) W przypadku stwierdzenia poważnych lub powtarzających się naruszeń w odniesieniu do certyfikacji lub kontroli i działań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w przypadku gdy dany organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie podjęły terminowo stosownych działań naprawczych żądanych przez Komisję, uznanie tych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących należy niezwłocznie wycofać.

(102) Aby zapewnić zarządzanie wykazem państw trzecich uznawanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, jakie mają być przesyłane przez te uznawane państwa trzecie, koniecznych do nadzoru nad ich uznawaniem oraz sprawowania tego nadzoru przez Komisję.

(103) Należy ustanowić przepisy, które zapewnią, by przepływ produktów ekologicznych, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz które zostały poddane kontroli w jednym z państw członkowskich, nie mógł być ograniczany w innym państwie członkowskim.

(104) W celu uzyskania wiarygodnych informacji do wdrożenia niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powinny regularnie dostarczać Komisji niezbędnych informacji. Dla zachowania jasności i przejrzystości państwa członkowskie powinny aktualizować wykazy właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących. Wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących powinien być publicznie udostępniany przez państwa członkowskie i publikowany przez Komisję.

(105) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, nieekologicznie utrzymywanego drobiu oraz nieekologicznych zwierząt gospodarskich do celów rozrodu Komisja powinna przeanalizować kwestię dostępności takiego materiału w postaci ekologicznej na unijnym rynku. W tym celu oraz na podstawie danych dotyczących dostępności materiału ekologicznego zebranych za pośrednictwem bazy danych i systemów ustanowionych przez państwa członkowskie Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiego materiału.

(106) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń oraz na podstawie przekazywanych co roku przez państwa członkowskie danych dotyczących dostępności takiej paszy białkowej w postaci ekologicznej na rynku unijnym Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiej ekologicznej paszy białkowej.

(107) Aby uwzględnić zmiany w zakresie dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych oraz ekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących zakończenia lub przedłużenia odstępstw i zezwoleń dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt nieekologicznych lub nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń.

(108) Należy ustanowić środki mające zapewnić sprawne wprowadzenie ram prawnych regulujących przywóz produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji do Unii, zmienionych niniejszym rozporządzeniem.

(109) Ponadto należy ustalić termin wygaśnięcia uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów równoważności przyznanej na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, jak również ustanowić przepisy regulujące sytuację do czasu wygaśnięcia ich uznania. Należy również ustanowić zasady dotyczące wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które zostały złożone na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007, a które będą nadal w trakcie rozpatrywania w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(110) Aby zapewnić zarządzanie wykazem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, które organy kontrolne i jednostki certyfikujące powinny przesyłać, celem dokonania nadzoru nad ich uznawaniem oraz w odniesieniu do sprawowania tego nadzoru przez Komisję.

(111) Aby ułatwić dokończenie rozpatrywania wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które będą w toku w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących przepisów proceduralnych niezbędnych do rozpatrzenia będących w toku wniosków państw trzecich.

(112) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: dokumentów, które mają być przedkładane w związku z uznawaniem wcześniejszych okresów jako części okresu konwersji; minimalnego okresu karmienia mlekiem matki w okresie ssania i niektórych przepisów technicznych dotyczących pomieszczeń dla zwierząt gospodarskich i praktyk gospodarskich; szczegółowych przepisów dla gatunków lub grup gatunków alg i zwierząt akwakultury w odniesieniu do gęstości obsady i określonych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych; technik dopuszczonych w przetwarzaniu produktów żywnościowych i paszowych, wydawania zezwoleń dla produktów i substancji, które mogą być ogólnie stosowane w produkcji ekologicznej, a w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej w szczególności, jak również wycofywania takich zezwoleń oraz w odniesieniu do procedur dotyczących zezwoleń i wykazów takich produktów i substancji oraz – w stosownych przypadkach – opisu, wymogów dotyczących składu i warunków stosowania takich produktów.

(113) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania baz danych do celów prowadzenia wykazu dostępnego ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji uzyskanego metodą produkcji ekologicznej, w odniesieniu do wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania systemów udostępniania danych dotyczących ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub zwierząt ekologicznych lub ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury, oraz specyfikacji dotyczących gromadzenia danych w tym celu; ustaleń w zakresie udziału podmiotów w tych systemach oraz szczegółów informacji, jakie mają być przekazywane przez państwo członkowskie w odniesieniu do odstępstw od stosowania ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych i paszy ekologicznej, oraz w odniesieniu do dostępności na rynku niektórych produktów ekologicznych.

(114) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: środków, które mają być przyjmowane przez podmioty i poddawane przez nie przeglądowi, a służące identyfikacji i zapobieganiu ryzyku zanieczyszczenia produkcji ekologicznej i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami i substancjami; kroków proceduralnych, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, oraz stosownych dokumentów; metod wykrywania i oceny obecności niedozwolonych produktów i substancji, a także w odniesieniu do szczegółów i formatu informacji, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie Komisji i pozostałym państwom członkowskim w odniesieniu do wyników postępowań wyjaśniających dotyczących obecności niedozwolonych produktów lub substancji.

(115) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: szczegółowych wymogów dotyczących znakowania i reklamy niektórych produktów w okresie konwersji oraz praktycznych ustaleń dotyczących stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczeń odnoszących się do kodów organów kontrolnych i jednostek certyfikujących oraz stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych, przydzielania kodów organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym oraz w odniesieniu do oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych.

(116) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze dotyczące: szczegółów i specyfikacji dotyczących formy i środków technicznych zgłaszania właściwym organom przez podmioty i grupy podmiotów prowadzonej przez nie działalności; metod publikacji wykazów takich podmiotów i grup podmiotów oraz w odniesieniu do procedur i metod publikacji opłat, które mogą być pobierane w związku z kontrolami; szczegółów i specyfikacji dotyczących formy certyfikatu dla podmiotów i grup podmiotów oraz środków technicznych, za pomocą których będzie on wydawany; a także składu i wielkości grupy podmiotów, w odniesieniu do stosownych dokumentów i systemów ewidencji, systemu wewnętrznej identyfikowalności oraz wykazu podmiotów, jak również wymiany informacji między grupami podmiotów a właściwymi organami, organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi oraz wymiany informacji między państwami członkowskimi a Komisją.

(117) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: minimalnego odsetka wszystkich kontroli urzędowych, które mają by przeprowadzone bez zapowiedzi oraz minimalnego odsetka dodatkowych kontroli, jak również minimalnej liczby próbek, które należy pobrać, i podmiotów, które należy skontrolować w danej grupie podmiotów; dokumentacji dotyczącej wykazania zgodności, oświadczeń i innych powiadomień niezbędnych do celów kontroli urzędowych, w odniesieniu do stosownych praktycznych środków zapewnienia zgodności; w odniesieniu do jednolitych ustaleń dotyczących przypadków, w których właściwe organy mają podjąć środki dotyczące podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności; w odniesieniu do informacji, które mają być przekazywane w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w odniesieniu do odbiorców takich informacji oraz w odniesieniu do procedur do przekazywania takich informacji, w tym funkcjonalności systemu komputerowego.

(118) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: treści certyfikatów z inspekcji wydawanych przez państwa trzecie, w odniesieniu do procedury, jaką należy stosować przy wydawaniu oraz weryfikacji takich certyfikatów, w odniesieniu do środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany; uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących właściwych do prowadzenia kontroli i wydawania certyfikatów ekologicznych w państwach trzecich, a także w odniesieniu do wycofywania takiego uznawania, w odniesieniu do ustanawiania wykazów tych organów kontrolnych i jednostek certyfikujących; w odniesieniu do przepisów dotyczących zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność przywożonych produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji; w odniesieniu do ustanawiania wykazu państw trzecich uznawanych na podstawie art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz zmiany tego wykazu; a także przepisów służących zapewnieniu stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych z tych państw.

(119) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: systemu, który ma być stosowany do przekazywania informacji niezbędnych do wdrażania i monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do szczegółów dotyczących informacji, które mają być przekazywane, i terminu, w którym takie informacje mają być przekazane; a także w odniesieniu do ustanowienia wykazu organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych na podstawie art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 i zmiany tego wykazu.

(120) Uprawnienia wykonawcze powierzone Komisji powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (³¹ ).

(121) W należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących nieuczciwych praktyk lub praktyk niezgodnych z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ochrony zaufania konsumentów lub ochrony uczciwej konkurencji między podmiotami Komisja – w sytuacji gdy z uwagi na pilny interes nadrzędny jest to konieczne dla zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności podlegających kontroli uznanych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących – powinna być uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych mających natychmiastowe zastosowanie.

(122) Należy wprowadzić przepis w celu zapewnienia możliwości wyczerpania zapasów produktów po rozpoczęciu stosowania niniejszego rozporządzenia, które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 przed tą datą.

(123) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, w szczególności zapewnienie uczciwej konkurencji i właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, jak również zapewnienie zaufania konsumentów do tych produktów oraz do logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą harmonizację przepisów dotyczących produkcji ekologicznej możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, może ona przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(124) Należy wyznaczyć taką datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, która dawałaby podmiotom możliwość dostosowania się do nowych wymogów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady produkcji ekologicznej oraz przepisy dotyczące produkcji ekologicznej, związanej z tym certyfikacji, oraz stosowania przy znakowaniu i w materiałach reklamowych oznaczeń odnoszących się do produkcji ekologicznej, a także przepisy dotyczące dodatkowych kontroli oprócz kontroli ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2017/625.

Artykuł 2

Zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących produktów pochodzenia rolnego, w tym produktów akwakultury i pszczelarstwa, wymienionych w załączniku I do TFUE oraz do produktów będących pochodnymi takich produktów – w przypadku gdy produkty te są lub mają być wytwarzane, przygotowywane, znakowane, dystrybuowane, wprowadzane do obrotu lub przywożone do Unii lub wywożone z Unii:

a) żywe lub nieprzetworzone produkty rolne, w tym nasiona i inny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin;

b) przetworzone produkty rolne przeznaczone do wykorzystania jako żywność;

c) pasze;

Niniejsze rozporządzenie stosuje się także do niektórych innych wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia produktów ściśle powiązanych z rolnictwem, które są lub mają być wytwarzane, przygotowywane, znakowane, dystrybuowane, wprowadzane do obrotu, przywożone do Unii lub z niej wywożone.

2. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do każdego podmiotu uczestniczącego w działaniach, na jakimkolwiek etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji, odnoszących się do produktów, o których mowa w ust. 1.

3. Żywienie zbiorowe realizowane przez zakłady żywienia zbiorowego zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 nie podlega niniejszemu rozporządzeniu, z wyjątkiem sytuacji określonych w niniejszym ustępie.

Państwa członkowskie mogą stosować przepisy krajowe lub, w przypadku ich braku, prywatne normy w zakresie produkcji, znakowania i kontroli produktów pochodzących z działań w ramach żywienia zbiorowego. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej nie jest wykorzystywane w znakowaniu, w prezentacjach lub reklamach takich produktów oraz nie jest wykorzystywane w celu reklamowania zakładu żywienia zbiorowego.

4. O ile nie określono inaczej, niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla powiązanych przepisów Unii, w szczególności przepisów w dziedzinach bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin oraz dotyczących materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin.

5. Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla innych szczegółowych aktów Unii dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, a w szczególności dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (³² ) oraz rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych w celu zmiany, poprzez dodanie dalszych produktów do wykazu lub poprzez zmianę tych dodanych wpisów, wykazu produktów zawartego w załączniku I. Do zamieszczenia w tym wykazie kwalifikują się jedynie produkty ściśle powiązane z produktami rolnymi.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „produkcja ekologiczna” oznacza stosowanie, w tym w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, metod produkcji zgodnych z niniejszym rozporządzeniem na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji;

2) „produkt ekologiczny” oznacza produkt pochodzący z produkcji ekologicznej, inny niż produkt wytworzony w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10. Produkty myślistwa lub rybołówstwa nie są uznawane za produkty ekologiczne;

3) „surowiec rolny” oznacza produkt rolny, który nie został poddany żadnemu działaniu polegającemu na jego konserwacji lub przetworzeniu;

4) „środki zapobiegawcze” oznaczają środki, które mają być podejmowane przez podmioty na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji w celu zapewnienia ochrony różnorodności biologicznej oraz jakości gleby, środki zapobiegające szkodnikom i chorobom oraz kontroli nad nimi oraz środki, które mają być podejmowane w celu uniknięcia negatywnych skutków dla środowiska oraz zdrowia zwierząt i roślin;

5) „środki ostrożności” oznaczają środki, które mają być podejmowane przez podmioty na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu produktami lub substancjami, które nie są dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu zapobieżenia pomieszaniu produktów ekologicznych z nieekologicznymi;

6) „konwersja” oznacza przejście z produkcji nieekologicznej na produkcję ekologiczną w wyznaczonym czasie, w okresie którego stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące produkcji ekologicznej;

7) „produkt w okresie konwersji” oznacza produkt wytworzony w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10;

8) „gospodarstwo” oznacza wszystkie jednostki produkcyjne funkcjonujące pod jednolitym zarządem w celu wytwarzania żywych lub nieprzetworzonych produktów rolnych – w tym produktów pochodzących z akwakultury i pszczelarstwa – o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a), lub produktów wymienionych w załączniku I, innych niż olejki eteryczne i drożdże;

9) „jednostka produkcyjna” oznacza wszystkie zasoby wykorzystywane w gospodarstwie, takie jak obiekty produkcji podstawowej, działki rolne, pastwiska, obszary na otwartej przestrzeni, budynki inwentarskie lub ich części, ule, stawy rybne, systemy oraz obiekty zamknięte przeznaczone dla alg lub zwierząt akwakultury, jednostki prowadzące chów, koncesjonowane obszary nadbrzeżne lub dna morskiego oraz obiekty do składowania płodów rolnych, produktów upraw polowych, produktów z alg, produktów pochodzenia zwierzęcego, surowców i wszelkich innych odnośnych środków produkcji zarządzanych zgodnie z opisem w pkt 10, 11 lub 12;

10) „ekologiczna jednostka produkcyjna” oznacza jednostkę produkcyjną, z wyjątkiem będącej w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, która jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej;

11) „jednostka produkcyjna w okresie konwersji” oznacza jednostkę produkcyjną, w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, która jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej; może składać się z działek rolnych lub innych środków, dla których okres konwersji, o którym mowa w art. 10, rozpoczyna się w różnym momencie;

12) „nieekologiczna jednostka produkcyjna” oznacza jednostkę produkcyjną, która nie jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej;

13) „podmiot” oznacza osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzeniem na każdym znajdującym się pod jej kontrolą etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

14) „rolnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną albo grupę osób fizycznych lub prawnych, niezależnie od statusu prawnego tej grupy i jej członków w prawie krajowym, prowadzącą działalność rolniczą;

15) „użytki rolne” oznaczają użytki rolne zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;

16) „rośliny” oznaczają rośliny zgodnie z definicją w art. 3 pkt 5) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

17) „materiał przeznaczony do reprodukcji roślin” oznacza rośliny oraz wszystkie części roślin, w tym nasiona, na każdym etapie wzrostu, które są zdolne i przeznaczone do wytworzenia całych roślin;

18) „ekologiczny materiał heterogeniczny” oznacza grupę roślin w obrębie jednego taksonu botanicznego najniższego znanego stopnia, która:

a) wykazuje wspólne cechy fenotypowe;

b) charakteryzuje się wysokim stopniem różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych, tak że ta grupa roślin jest reprezentowana przez materiał w całości, a nie przez niewielką liczbę jednostek;

c) nie jest odmianą w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 (³³ );

d) nie jest mieszanką odmian; oraz

e) została wytworzona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

19) „odmiana ekologiczna nadająca się do produkcji ekologicznej” oznacza odmianę w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2100/94, która:

a) charakteryzuje się wysokim stopniem różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych; oraz

b) powstała w wyniku ekologicznych zabiegów rozmnożeniowych, o których mowa w załączniku II część I pkt 1.8.4 niniejszego rozporządzenia;

20) „roślina mateczna” oznacza zidentyfikowaną roślinę, z której pobiera się materiał przeznaczony do reprodukcji roślin do wytworzenia nowych roślin;

21) „pokolenie” oznacza grupę roślin stanowiącą jeden etap w linii pokrewieństwa roślin;

22) „produkcja roślinna” oznacza wytwarzanie produktów rolnych pochodzenia roślinnego, w tym pozyskiwanie w celach handlowych produktów z roślin dziko rosnących;

23) „produkty roślinne” oznaczają produkty roślinne zgodnie z definicją w art. 3 pkt 6) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

24) „szkodnik” oznacza agrofaga zgodnie z definicją w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (³⁴ );

25) „preparaty biodynamiczne” oznaczają mieszaniny tradycyjnie stosowane w rolnictwie biodynamicznym;

26) „środki ochrony roślin” oznaczają produkty, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

27) „produkcja zwierzęca” oznacza chów zwierząt domowych lub udomowionych zwierząt lądowych, w tym owadów;

28) „wiata” oznacza dodatkową, zadaszoną, nieizolowaną, zewnętrzną część budynku przeznaczonego dla drobiu, w której najdłuższa strona zazwyczaj zabezpieczona jest ogrodzeniem z drutu lub siatki; panuje w niej klimat zewnętrzny, ma naturalne, oraz gdzie konieczne sztuczne oświetlenie, a podłoże wyłożone jest ściółką;

29) „młode kury” oznaczają młode zwierzęta z gatunku Gallus gallus w wieku poniżej 18 tygodni;

30) „kury nioski” oznaczają zwierzęta z gatunku Gallus gallus w wieku co najmniej 18 tygodni, przeznaczone do produkcji jaj do spożycia;

31) „powierzchnia użytkowa” oznacza powierzchnię użytkową zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) dyrektywy Rady 1999/74/WE (³⁵ );

32) „akwakultura” oznacza akwakulturę zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 25) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (³⁶ );

33) „produkty akwakultury” oznaczają produkty akwakultury zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 34) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

34) „zamknięty zakład akwakultury z systemem recyrkulacji” oznacza urządzenie na lądzie lub na statku, w którym ma miejsce akwakultura w zamkniętym środowisku wymagającym recyrkulacji wody i zależnym od stałych zewnętrznych dostaw energii w celu stabilizacji środowiska dla zwierząt akwakultury;

35) „energia ze źródeł odnawialnych” oznacza energię pozyskiwaną z niekopalnych, odnawialnych źródeł, taką jak energia wiatru, energia promieniowania słonecznego, energia geotermalna, energia fal, prądów i pływów morskich, hydroenergia, energia pozyskiwana z gazu pochodzącego ze składowisk odpadów, oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych (biogaz);

36) „wylęgarnia” oznacza miejsce rozmnażania, wylęgu i chowu na wczesnych etapach życia zwierząt akwakultury, w szczególności ryb oraz mięczaków, skorupiaków, i szkarłupni;

37) „podchowalnia” oznacza miejsce, w którym prowadzi się pośredni etap produkcji pomiędzy wylęgarnią a etapem wzrostowym. Etap podchowalni musi się zakończyć w pierwszej z trzech części cyklu produkcji z wyjątkiem gatunków przechodzących proces smoltyfikacji;

38) „zanieczyszczenie wody” oznacza zanieczyszczenie zgodnie z definicją w art. 2 pkt 33) dyrektywy 2000/60/WE oraz w art. 3 pkt 8) dyrektywy 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³⁷ ) w wodach, do których ma zastosowanie każda z tych dyrektyw;

39) „polikultura” oznacza chów w akwakulturze dwóch lub więcej gatunków zazwyczaj z różnych poziomów troficznych w tej samej jednostce kultury;

40) „cykl produkcyjny” oznacza długość życia zwierzęcia akwakultury lub alg od najwcześniejszego etapu życia (zapłodnione jaja w przypadku zwierząt akwakultury) do chwili zbioru;

41) „gatunki występujące lokalnie” oznacza gatunki akwakultury, które nie są gatunkami obcymi ani niewystępującymi miejscowo w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 pkt 6) i 7) rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007 (³⁸ ). Gatunki wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 708/2007 można uznać jako występujące lokalnie;

42) „opieka weterynaryjna” oznacza wszelkie działania lecznicze lub profilaktyczne podejmowane przeciwko wystąpieniu danej choroby;

43) „weterynaryjny produkt leczniczy” oznacza weterynaryjny produkt leczniczy w rozumieniu art. 1 pkt 2) dyrektywy 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³⁹ );

44) „przygotowanie” oznacza działania polegające na konserwowaniu lub przetwarzaniu produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji lub każde inne działanie, któremu poddawany jest nieprzetworzony produkt, niezmieniające produktu wyjściowego, takie jak ubój, rozbiór, czyszczenie lub mielenie, jak również pakowanie, znakowanie lub wprowadzanie zmian w znakowaniu odnoszących się do produkcji ekologicznej;

45) „żywność” oznacza żywność zgodnie z definicją w art. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 (⁴⁰ );

46) „pasza” oznacza paszę zgodnie z definicją w art. 3 pkt 4. rozporządzenia (WE) nr 178/2002;

47) „materiał paszowy” oznacza materiał paszowy zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 (⁴¹ );

48) „wprowadzenie do obrotu” oznacza wprowadzenie na rynek zgodnie z definicją w art. 3 pkt 8. rozporządzenia (WE) nr 178/2002;

49) „identyfikowalność” oznacza zdolność do odnalezienia i śledzenia żywności, paszy lub któregokolwiek z produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, oraz każdej substancji mającej stać się lub połączyć się z żywnością, paszą lub którymkolwiek z produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji;

50) „etapy produkcji, przygotowania i dystrybucji” oznaczają każdy etap, począwszy od podstawowej produkcji produktu ekologicznego aż do przechowywania, przetwarzania, transportu oraz sprzedaży lub zaopatrzenia konsumenta końcowego, włączając – w stosownych przypadkach – znakowanie, reklamę, import, eksport oraz działania podwykonawcze;

51) „składnik” oznacza składnik zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 lub, w przypadku produktów innych niż żywność, każdą substancję lub produkt stosowane w procesie wytwarzania lub przygotowania produktów, która nadal jest obecna w produkcie końcowym, nawet w zmienionej postaci;

52) „znakowanie” oznacza wszelkie słowa, dane szczegółowe, znaki towarowe, nazwy firmowe, ilustracje lub symbole odnoszące się do produktu i umieszczane na wszelkich opakowaniach, dokumentach, materiałach informacyjnych, etykietach, pierścieniach lub opaskach towarzyszących takiemu produktowi lub odnoszących się do niego;

53) „reklama” oznacza wszelką formę prezentacji produktów w każdej postaci innej niż etykieta, mającą wywrzeć wpływ lub kształtować postawy, przekonania lub zachowania lub mogącą wywierać taki wpływ, w celu bezpośredniego lub pośredniego promowania sprzedaży produktów;

54) „właściwe organy” oznaczają właściwe organy zgodnie z definicją w art. 3 pkt 3) rozporządzenia (UE) 2017/625;

55) „organ kontrolny” oznacza organ kontrolny w rozumieniu art. 3 pkt 4) rozporządzenia (UE) nr 2017/625, lub organ uznany przez Komisję lub przez państwo trzecie uznane przez Komisję do celów prowadzenia kontroli w państwach trzecich w zakresie przywozu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji do Unii;

56) „jednostka certyfikująca” oznacza jednostkę upoważnioną w rozumieniu art. 3 pkt 5) rozporządzenia (UE) 2017/625, lub jednostkę uznaną przez Komisję lub przez państwo trzecie uznane przez Komisję do celów prowadzenia kontroli w państwach trzecich w zakresie przywozu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji do Unii;

57) „niezgodność” oznacza niezgodność z niniejszym rozporządzeniem lub niezgodność z aktami delegowanymi lub wykonawczymi przyjętymi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

58) „organizm zmodyfikowany genetycznie” lub „GMO” oznacza organizm zmodyfikowany genetycznie zgodnie z definicją w art. 2 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE (⁴² ), który nie został uzyskany za pomocą technik modyfikacji genetycznej wyszczególnionych w załączniku IB do tej dyrektywy;

59) „wyprodukowany z GMO” oznacza pochodzący, w całości lub częściowo, z GMO, ale niezawierający GMO ani nieskładający się z GMO;

60) „wyprodukowany przy użyciu GMO” oznacza wytworzony przy użyciu GMO jako ostatniego żywego organizmu w procesie produkcji, ale niezawierający GMO, nieskładający się z GMO ani niewyprodukowany z GMO;

61) „dodatek do żywności” oznacza dodatek do żywności zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (⁴³ );

62) „dodatki paszowe” oznaczają dodatki paszowe zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1831/2003 (⁴⁴ );

63) „wytworzony nanomateriał” oznacza wytworzony nanomateriał w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 (⁴⁵ );

64) „równoważność” oznacza realizację tych samych celów i zasad poprzez stosowanie wymogów zapewniających ten sam poziom zapewnienia zgodności;

65) „substancja pomocnicza w przetwórstwie” oznacza substancję pomocniczą w przetwórstwie zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1333/2008 – w odniesieniu do żywności oraz w art. 2 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 – w odniesieniu do paszy;

66) „enzym spożywczy” oznacza enzym spożywczy zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1332/2008 (⁴⁶ );

67) „promieniowanie jonizujące” oznacza promieniowanie jonizujące zgodnie z definicją w art. 4 pkt 46 dyrektywy Rady 2013/59/Euratom (⁴⁷ );

68) „żywność opakowana” oznacza żywność opakowaną zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011;

69) „kurnik” oznacza stały lub ruchomy budynek przeznaczony do utrzymywania stad drobiu, w którym wszystkie powierzchnie są osłonięte dachem, włączając wiatę. W kurniku mogą być wydzielone odrębne pomieszczenia, z których każde będzie przeznaczone dla jednego stada;

70) „uprawa na podłożu glebowym” oznacza uprawę w żywej glebie lub glebie zmieszanej z produktami dozwolonymi w produkcji ekologicznej lub nawożonej nimi w powiązaniu z podglebiem i skałą macierzystą;

71) „produkty nieprzetworzone” oznaczają produkty nieprzetworzone zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. n) rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴⁸ ), niezależnie od czynności związanych z ich pakowaniem lub znakowaniem;

72) „produkty przetworzone” oznaczają produkty przetworzone zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. o) rozporządzenia (WE) nr 852/2004, niezależnie od czynności związanych z ich pakowaniem lub znakowaniem;

73) „przetwarzanie” oznacza przetwarzanie zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 852/2004; obejmuje to stosowanie substancji, o których mowa w art. 24 i 25 niniejszego rozporządzenia, natomiast nie obejmuje czynności związanych z pakowaniem lub znakowaniem;

74) „integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji” oznacza, że produkt nie wykazuje niezgodności, które:

a) na dowolnym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji wpływałyby na cechy decydujące o tym, że produkt jest produktem ekologicznym lub produktem w okresie konwersji; lub

b) byłyby powtarzalne lub celowe;

75) „wybieg” oznacza ogrodzony teren, który obejmuje część dającą zwierzętom schronienie przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi.

ROZDZIAŁ II

CELE I ZASADY PRODUKCJI EKOLOGICZNEJ

Artykuł 4

Cele

W produkcji ekologicznej dąży się do osiągnięcia następujących ogólnych celów:

a) przyczynianie się do ochrony środowiska i klimatu;

b) utrzymywanie długotrwałej żyzności gleby;

c) przyczynianie się do wysokiego poziomu różnorodności biologicznej;

d) znaczne przyczynianie się do utrzymania nietoksycznego środowiska;

e) przyczynianie się do wysokich norm dobrostanu zwierząt oraz – w szczególności – do zaspokajania potrzeb behawioralnych charakterystycznych dla danego gatunku zwierząt;

f) zachęcanie do stosowania krótkich łańcuchów dostaw i produkcji lokalnej w różnych obszarach Unii;

g) zachęcanie do zachowania ras rzadkich lub lokalnych ras zagrożonych wyginięciem;

h) przyczynianie się do rozwoju podaży materiału genetycznego roślin dostosowanego do szczególnych potrzeb i celów rolnictwa ekologicznego;

i) przyczynianie się do wysokiego poziomu różnorodności biologicznej, w szczególności poprzez stosowanie zróżnicowanego materiału genetycznego roślin, takiego jak ekologiczny materiał heterogeniczny i odmiany ekologiczne nadające się do produkcji ekologicznej;

j) wspieranie rozwoju ekologicznej hodowli roślin, aby przyczyniać się do sprzyjających perspektyw gospodarczych dla sektora ekologicznego.

Artykuł 5

Zasady ogólne

Produkcja ekologiczna to zrównoważony system zarządzania oparty na następujących zasadach ogólnych:

a) poszanowanie naturalnych systemów i cykli oraz utrzymanie i polepszanie stanu gleby, wody i powietrza, zdrowia roślin i zwierząt oraz równowagi pomiędzy nimi;

b) ochrona elementów naturalnego krajobrazu, takich jak miejsca dziedzictwa przyrodniczego;

c) korzystanie w odpowiedzialny sposób z energii i zasobów naturalnych, takich jak woda, gleba, materia organiczna i powietrze;

d) produkcja szerokiej gamy wysokiej jakości żywności i innych produktów rolnych i produktów akwakultury, zaspokajających zapotrzebowanie konsumentów na towary produkowane przy wykorzystaniu procesów niestanowiących zagrożenia dla środowiska, zdrowia ludzi, zdrowia roślin ani dla zdrowia i dobrostanu zwierząt;

e) zapewnienie integralności produkcji ekologicznej na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji żywności i paszy;

f) odpowiednie zaprojektowanie procesów biologicznych i zarządzanie nimi, w oparciu o systemy ekologiczne oraz przy użyciu zasobów naturalnych, które są wewnętrzne w stosunku do systemu zarządzania przy zastosowaniu metod, które:

(i) wykorzystują żywe organizmy i mechaniczne metody produkcji;

(ii) polegają na prowadzeniu upraw w powiązaniu z glebą i prowadzeniu produkcji zwierzęcej w powiązaniu z gruntami rolnymi lub prowadzeniu akwakultury zgodnej z zasadą zrównoważonej eksploatacji zasobów wodnych;

(iii) wykluczają stosowanie GMO, produktów wytworzonych z GMO i produktów wytworzonych przy użyciu GMO, innych niż lecznicze produkty weterynaryjne;

(iv) opierają się na ocenie ryzyka, a także stosowaniu środków ostrożności oraz środków zapobiegawczych w stosownych przypadkach;

g) ograniczenie stosowania środków zewnętrznych, w przypadku gdy wymagane są środki zewnętrzne lub nie istnieją odpowiednie praktyki i metody zarządzania, o których mowa w lit. f), środki zewnętrzne ograniczają się do:

(i) środków pochodzących z produkcji ekologicznej, przy czym w przypadku materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin należy dać pierwszeństwo odmianom wyselekcjonowanym ze względu na ich zdolność zaspokojenia konkretnych potrzeb i realizacji celów rolnictwa ekologicznego;

(ii) substancji naturalnych lub substancji będących ich pochodnymi;

(iii) wolnorozpuszczalnych nawozów mineralnych;

h) dostosowywanie procesu produkcji, w razie konieczności i w ramach niniejszego rozporządzenia do uwzględnienia stanu sanitarnego, regionalnych różnic w równowadze ekologicznej, klimatu i warunków lokalnych, stopnia rozwoju i szczególnych praktyk gospodarskich;

i) wykluczenie z całego ekologicznego łańcucha żywnościowego klonowania zwierząt, chowu sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych oraz promieniowania jonizującego;

j) zapewnianie wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt z uwzględnieniem potrzeb specyficznych dla danego gatunku.

Artykuł 6

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do działalności rolniczej i akwakultury

W odniesieniu do działalności rolniczej i akwakultury produkcja ekologiczna opiera się w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) utrzymywanie i poprawa życia w glebie i naturalnej żyzności gleby, stabilności gleby, potencjału retencyjnego gleby i jej różnorodności biologicznej, zapobieganie utraty przez glebę materii organicznej, zagęszczaniu i erozji gleby oraz zwalczanie tych zjawisk, a także odżywianie roślin głównie poprzez ekosystem gleby;

b) ograniczenie do minimum wykorzystania nieodnawialnych zasobów i środków zewnętrznych;

c) recykling odpadów i produktów ubocznych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego jako materiału w produkcji roślinnej i zwierzęcej;

d) utrzymywanie zdrowia roślin poprzez stosowanie środków zapobiegawczych, w szczególności takich jak dobór odpowiednich gatunków, odmian lub materiału heterogenicznego odpornych na szkodniki i choroby, odpowiedni płodozmian, metody mechaniczne i fizyczne oraz ochrona naturalnych wrogów szkodników;

e) stosowanie nasion i zwierząt charakteryzujących się dużą różnorodnością genetyczną, odpornością na choroby i długowiecznością;

f) uwzględnienie w wyborze odmian roślin właściwości specyficznych systemów produkcji ekologicznej, w szczególności wydajności agronomicznej, odporności na choroby, dostosowania do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych oraz uwzględniając naturalne bariery krzyżowania;

g) stosowanie ekologicznego materiału przeznaczonegoy do reprodukcji roślin, takiego jak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego, oraz odmian ekologicznych nadających się do produkcji ekologicznej;

h) produkcja odmian ekologicznych przy wykorzystaniu naturalnych zdolności do rozmnażania oraz skupienie się na utrzymaniu w granicach naturalnych barier krzyżowania;

i) bez uszczerbku dla art. 14 rozporządzenia (WE) nr 2100/94 oraz nadawanych przez państwa członkowskie na podstawie przepisów krajowych praw do ochrony odmian roślin – możliwości stosowania przez rolników materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin uzyskanego z ich własnych gospodarstw w celu rozwoju zasobów genetycznych dostosowanych do szczególnych warunków produkcji ekologicznej;

j) uwzględnienie w wyborze ras zwierząt wysokiego stopnia różnorodności genetycznej, zdolności zwierząt do dostosowania się do warunków lokalnych, ich wartości hodowlanej, długowieczności, żywotności oraz odporności na choroby lub problemy zdrowotne;

k) prowadzenie produkcji zwierzęcej dostosowanej do lokalnych warunków i powiązanej z gruntami rolnymi;

l) stosowanie praktyk hodowli zwierząt wzmacniających układ odpornościowy i naturalny system obrony przed chorobami, w tym poprzez zapewnienie regularnego ruchu oraz dostępu do obszarów na otwartej przestrzeni i pastwisk;

m) żywienie zwierząt gospodarskich paszą ekologiczną złożoną ze składników pochodzenia rolnego uzyskanych w produkcji ekologicznej oraz z naturalnych substancji nierolniczych;

n) wytwarzanie produktów ekologicznych pochodzenia zwierzęcego od zwierząt chowanych w gospodarstwach ekologicznych przez całe ich życie od momentu urodzenia lub wylęgu;

o) utrzymywanie zdrowia środowiska wodnego oraz jakości otaczających ekosystemów wodnych i lądowych w produkcji akwakultury;

p) żywienie organizmów wodnych paszą pochodzącą ze zrównoważonej eksploatacji zasobów rybackich zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013 lub paszą ekologiczną złożoną ze składników pochodzenia rolnego pochodzących z produkcji ekologicznej, w tym akwakultury ekologicznej, oraz z naturalnych substancji nierolniczych;

q) unikanie wszelkich zagrożeń dla gatunków chronionych, które to zagrożenia mogłyby wynikać z produkcji ekologicznej.

Artykuł 7

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do przetwarzania żywności ekologicznej

Produkcja ekologicznej żywności przetworzonej opiera się, w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) produkowanie żywności ekologicznej z ekologicznych składników pochodzenia rolnego;

b) ograniczenie do minimum stosowania dodatków do żywności, składników nieekologicznych pełniących głównie funkcje technologiczne i sensoryczne, jak również mikroelementów oraz substancji pomocniczych w przetwórstwie i tylko w przypadku istotnej potrzeby technologicznej lub do szczególnych celów żywieniowych;

c) wykluczenie substancji i metod przetwarzania mogących wprowadzać w błąd co do prawdziwej natury danego produktu;

d) staranne przetwarzanie żywności ekologicznej, najlepiej przy zastosowaniu metod biologicznych, mechanicznych i fizycznych;

e) wykluczenie żywności zawierającej wytworzone nanomateriały lub składającej się z nich.

Artykuł 8

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do przetwarzania paszy ekologicznej

Produkcja przetworzonej paszy ekologicznej opiera się w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) produkowanie paszy ekologicznej z ekologicznych materiałów paszowych;

b) ograniczenie do minimum stosowania dodatków paszowych oraz substancji pomocniczych w przetwórstwie i tylko na wypadek istotnej potrzeby technologicznej lub zootechnicznej lub do szczególnych celów żywieniowych;

c) wykluczenie substancji i metod przetwarzania mogących wprowadzać w błąd co do prawdziwej natury danego produktu;

d) staranne przetwarzanie paszy ekologicznej, najlepiej przy zastosowaniu metod biologicznych, mechanicznych i fizycznych.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY DOTYCZĄCE PRODUKCJI

Artykuł 9

Ogólne przepisy dotyczące produkcji

1. Podmioty przestrzegają ogólnych przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w niniejszym artykule.

2. Całe gospodarstwo jest zarządzane zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej.

3. Do celów i zastosowań, o których mowa w art. 24 i 25 oraz w załączniku II, jedynie produkty i substancje dopuszczone zgodnie z tymi przepisami mogą być stosowane w produkcji ekologicznej, pod warunkiem że ich stosowanie w produkcji nieekologicznej zostało dopuszczone zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa unijnego oraz, w stosownych przypadkach, zgodnie z przepisami krajowymi opartymi na prawie unijnym. W produkcji ekologicznej dozwolone jest stosowanie następujących produktów i substancji, o których mowa w art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, pod warunkiem że zostały one dopuszczone na podstawie tego rozporządzenia:

a) sejfnerów, synergetyków i składników obojętnych będących składnikami środków ochrony roślin;

b) adiuwantów przeznaczonych do mieszania ze środkami ochrony roślin.

Stosowanie w produkcji ekologicznej produktów i substancji może być dozwolone w rolnictwie ekologicznym do celów innych niż objęte niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem, że ich stosowanie jest zgodne z zasadami ustanowionymi w rozdziale II.

4. Nie wolno poddawać działaniu promieniowania jonizującego żywności lub paszy ekologicznej lub surowców wykorzystywanych w żywności lub paszy ekologicznej.

5. Zakazane jest klonowanie zwierząt i chów sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych.

6. Na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji podejmuje się w stosownych przypadkach środki zapobiegawcze i środki ostrożności.

7. Niezależnie od ust. 2 gospodarstwo może zostać podzielone na wyraźnie i skutecznie oddzielone jednostki produkcyjne: ekologiczne, w okresie konwersji i nieekologiczne, pod warunkiem, że w odniesieniu do nieekologicznych jednostek produkcyjnych:

a) w przypadku zwierząt gospodarskich – utrzymywane są różne gatunki;

b) w przypadku roślin – uprawia się różne odmiany, które można łatwo odróżnić.

W przypadku alg i zwierząt akwakultury utrzymywane mogą być te same gatunki pod warunkiem wyraźnego i skutecznego rozdzielenia miejsc produkcji lub jednostek.

8. W drodze odstępstwa od ust. 7 lit. b), w przypadku upraw wieloletnich, które wymagają co najmniej trzyletniego okresu uprawy, można uwzględnić różne odmiany trudne do rozróżnienia lub te same odmiany, pod warunkiem że dana produkcja stanowi część planu konwersji i pod warunkiem że konwersja ostatniej części danego obszaru przeznaczonego na produkcję ekologiczną rozpocznie się w możliwie najkrótszym okresie i zostanie ukończona w ciągu maksymalnie pięciu lat.

W takich przypadkach:

a) rolnik powiadamia właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą o rozpoczęciu zbiorów każdego z przedmiotowych produktów z co najmniej 48-godzinnym wyprzedzeniem;

b) po zakończeniu zbiorów rolnik informuje właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą o dokładnych ilościach zebranych w danych jednostkach, a także o środkach podjętych w celu oddzielenia produktów;

c) plan konwersji i środki, jakie mają być podjęte dla zapewnienia skutecznego i wyraźnego oddzielenia są co roku zatwierdzane przez właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą po rozpoczęciu planu konwersji.

9. Wymogi dotyczące różnych gatunków i odmian ustanowione w ust. 7 lit. a) i b) nie mają zastosowania w przypadku ośrodków badawczych i oświatowych, szkółek roślin, podmiotów zajmujących się produkcją nasion oraz pracami hodowlanymi.

10. W przypadku gdy w sytuacjach, o których mowa w ust. 7, 8 i 9, nie wszystkie jednostki produkcyjne gospodarstwa są zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, podmioty:

a) przechowują produkty stosowane w ekologicznych jednostkach produkcyjnych i jednostkach produkcyjnych w okresie konwersji oddzielnie od produktów stosowanych w nieekologicznych jednostkach produkcyjnych;

b) przechowują oddzielnie produkty wytworzone w ekologicznych jednostkach produkcyjnych, jednostkach produkcyjnych w okresie konwersji i nieekologicznych jednostkach produkcyjnych;

c) zachowują odpowiednią dokumentację w celu wykazania skutecznego oddzielenia tych jednostek produkcyjnych i tych produktów.

11. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 7 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących podziału gospodarstwa na ekologiczne jednostki produkcyjne, jednostki produkcyjne w okresie konwersji i nieekologiczne jednostki produkcyjne, w szczególności w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku I, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 10

Konwersja

1. Rolnicy i podmioty produkujące algi lub zwierzęta akwakultury muszą przestrzegać okresu konwersji. Podczas całego okresu konwersji stosują oni wszystkie przepisy dotyczące produkcji ekologicznej ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności obowiązujące przepisy dotyczące konwersji ustanowione w niniejszym artykule oraz w załączniku II.

2. Okres konwersji rozpoczyna się najwcześniej z chwilą, gdy rolnik lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury poinformuje o swojej działalności właściwe organy zgodnie z art. 34 ust. 1, w tym państwie członkowskim, w którym ten rolnik lub podmiot prowadzi swoją działalność i jego gospodarstwo podlega systemowi kontroli.

3. Żaden wcześniejszy okres nie może zostać uznany z mocą wsteczną za część okresu konwersji z wyjątkiem przypadków, gdy:

a) działki rolne danego podmiotu były objęte środkami określonymi w programie wprowadzonym w życie na mocy rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, celem zapewnienia, aby na tych działkach rolnych nie były stosowane produkty lub substancje inne niż dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej; lub

b) dany podmiot może przedstawić dowód, że te działki rolne stanowiły obszary naturalne lub użytki rolne i przez okres co najmniej trzech lat nie były na nich stosowane produkty lub substancje niedopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej.

4. Produkty wytworzone podczas okresu konwersji nie są wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne ani jako produkty w okresie konwersji.

Niemniej jednak następujące produkty wytworzone w okresie konwersji i zgodnie z ust. 1 mogą być wprowadzane do obrotu jako produkty w okresie konwersji:

a) materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, pod warunkiem że zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy;

b) produkty spożywcze pochodzenia roślinnego oraz paszowe pochodzenia roślinnego, pod warunkiem że dany produkt zawiera tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego oraz pod warunkiem że przed zbiorem zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy.

5. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część II pkt 1.2.2 poprzez dodanie przepisów dotyczących konwersji dla gatunków innych niż gatunki regulowane w załączniku II część II w dniu 17 czerwca 2018 r. lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

6. Komisja, w stosownych przypadkach, przyjmuje akty wykonawcze precyzujące, jakie dokumenty należy dostarczyć w celu uznania z mocą wsteczną wcześniejszego okresu zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 11

Zakaz stosowania GMO

1. GMO, produkty wytworzone z GMO i produkty wytworzone przy użyciu GMO nie są wykorzystywane w produkcji ekologicznej w żywności i paszy ani jako żywność, pasza, substancje pomocnicze w przetwórstwie, środki ochrony roślin, nawozy, środki poprawiające właściwości gleby, materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, mikroorganizmy lub zwierzęta.

2. Do celów zakazu ustanowionego w ust. 1, jeżeli chodzi o GMO i produkty wytworzone z GMO do zastosowania w żywności lub paszy, podmioty mogą polegać na informacji zawartej na etykietach produktu, które zostały załączone do produktu lub dostarczone na podstawie dyrektywy 2001/18/WE, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 (⁴⁹ ) lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1830/2003 (⁵⁰ ) lub jakimkolwiek dokumencie towarzyszącym dostarczonym na ich podstawie.

3. Podmioty mogą zakładać, że w produkcji zakupionej żywności i paszy nie wykorzystano żadnych GMO ani żadnych produktów wytworzonych z GMO, w przypadku gdy produkty te nie są opatrzone etykietą ani jej nie dostarczono, ani nie towarzyszy im żaden dokument wydany na podstawie aktów prawnych, o których mowa w ust. 2, chyba że z otrzymanych przez nie innych informacji wynika, że znakowanie przedmiotowych produktów nie jest zgodne z tymi aktami prawnymi.

4. Do celów zakazu ustanowionego w ust. 1 w odniesieniu do produktów nieobjętych ust. 2 i 3 podmioty stosujące nieekologiczne produkty zakupione od stron trzecich żądają od sprzedawcy potwierdzenia, że te produkty nie zostały wytworzone z GMO ani wytworzone przy ich użyciu.

Artykuł 12

Przepisy dotyczące produkcji roślinnej

1. Podmioty produkujące rośliny lub produkty roślinne przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów zawartych w załączniku II część I.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część I pkt 1.3 i 1.4 w odniesieniu do odstępstw;

b) załącznik II część I pkt 1.8.5 w odniesieniu do stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji oraz nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin

c) załącznik II część I pkt 1.9.5 poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących porozumień między podmiotami prowadzącymi gospodarstwa rolne lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów;

d) załącznik II część I pkt 1.10.1 poprzez dodanie dalszych środków dotyczących ochrony przed szkodnikami i chwastami lub poprzez zmianę tych dodanych środków;

e) załącznik II część I poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów i praktyk dotyczących uprawy określonych roślin i produktów roślinnych, w tym przepisów dotyczących skiełkowanych nasion, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 13

Szczegółowe przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego

1. Materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego może być wprowadzany do obrotu bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i bez konieczności przestrzegania certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dla innych kategorii, które to wymogi zostały zawarte w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw.

2. Materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego, o którym mowa w ust. 1, może być wprowadzany do obrotu po powiadomieniu przez dostawcę o danym ekologicznym materiale heterogenicznym odpowiedzialnych organów urzędowych, o których mowa w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE, dokonanym za pomocą dossier zawierającego:

a) dane kontaktowe wnioskodawcy;

b) gatunki i oznaczenia ekologicznego materiału heterogenicznego;

c) opis głównych cech agronomicznych i fenotypowych wspólnych dla tej grupy roślin, w tym techniki uprawy, wszelkie dostępne wyniki testów dotyczące tych cech, informacje o kraju produkcji oraz zastosowanym materiale macierzystym;

d) oświadczenie wnioskodawcy dotyczące prawdziwości elementów zawartych w lit. a), b) i c); oraz

e) reprezentatywną próbkę.

Powiadomienie to przesyła się listem poleconym – lub każdym innym środkiem komunikacji akceptowanym przez organy urzędowe – z żądaniem potwierdzenia odbioru.

Trzy miesiące od daty podanej na potwierdzeniu odbioru, pod warunkiem że nie zażądano dodatkowych informacji ani nie przekazano dostawcy żadnej formalnej odmowy ze względu na niekompletność dossier lub brak zgodności według definicji zawartej w art. 3 pkt 57, uznaje się, że odpowiedzialny organ urzędowy przyjął powiadomienie i jego treść.

Po wyraźnym lub dorozumianym potwierdzeniu powiadomienia odpowiedzialny organ urzędowy może umieścić w wykazie informacje o zgłoszonym ekologicznym materiale heterogenicznym. Umieszczenie w wykazie jest dla dostawcy bezpłatne.

O umieszczeniu w wykazie ekologicznego materiału heterogenicznego powiadamiane są właściwe organy innych państw członkowskich i Komisja.

Taki ekologiczny materiał heterogeniczny spełnia wymogi aktów delegowanych przyjętych zgodnie z ust. 3.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie przepisów dotyczących produkcji i wprowadzania do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków w odniesieniu do:

a) opisu ekologicznego materiału heterogenicznego, w tym odnośnych technik uprawy i metod produkcji oraz zastosowanego materiału macierzystego;

b) minimalnych wymogów jakościowych dotyczących partii materiału siewnego, w tym tożsamości, określonej czystości, zdolności kiełkowania i jakości sanitarnej;

c) znakowania i pakowania;

d) informacji i próbek produkcji, które mają być przechowywane przez podmioty zawodowe;

e) w stosownych przypadkach, zasad utrzymania ekologicznego materiału heterogenicznego.

Artykuł 14

Przepisy dotyczące produkcji zwierzęcej

1. Podmioty utrzymujące zwierzęta gospodarskie przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część II oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część II pkt 1.3.4.2, 1.3.4.4.2 i 1.3.4.4.3 poprzez zmniejszenie odsetków w odniesieniu do pochodzenia zwierząt, po tym jak zostanie osiągnięta wystarczająca dostępność zwierząt ekologicznych na rynku unijnym;

b) załącznik II część II pkt 1.6.6 w odniesieniu do ograniczeń dotyczących azotu organicznego powiązanego z łączną obsadą zwierząt;

c) załącznik II część II pkt 1.9.6.2 lit. b) w odniesieniu do dokarmiania rodzin pszczelich;

d) załącznik II część II pkt 1.9.6.3 lit. b) i e) w odniesieniu do dopuszczalnych środków do dezynfekcji pasiek oraz metod i środków do zwalczania Varroa destructor;

e) załącznik II część II poprzez dodanie szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zwierzęcej dla gatunków innych niż gatunki regulowane w tej części w dniu 17 czerwca 2018 r. lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów w odniesieniu do:

(i) odstępstw dotyczących pochodzenia zwierząt;

(ii) żywienia;

(iii) pomieszczeń i praktyk gospodarskich;

(iv) ochrony zdrowia;

(v) dobrostanu zwierząt.

3. Komisja, w stosownych przypadkach, przyjmuje akty wykonawcze w odniesieniu do załącznika II część II zawierające przepisy dotyczące:

a) minimalnego okresu, o którym mowa w pkt 1.4.1 lit. g), którego należy przestrzegać w odniesieniu do karmienia zwierząt mlekiem matki w okresie ssania;

b) obsady zwierząt i minimalnej powierzchni pomieszczeń i przestrzeni otwartych, jakich należy przestrzegać dla określonych gatunków zwierząt gospodarskich, w celu zaspokojenia rozwojowych, fizjologicznych i etologicznych potrzeb zwierząt, zgodnie z pkt 1.6.3, 1.6.4 i 1.7.2;

c) właściwości i wymogów technicznych w odniesieniu do minimalnej powierzchni pomieszczeń i przestrzeni otwartych;

d) właściwości i wymogów technicznych w odniesieniu do budynków i wybiegów dla wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich, innych niż pszczoły w celu zaspokojenia –rozwojowych, fizjologicznych i etologicznych potrzeb zwierząt, zgodnie z pkt 1.7.2;

e) wymogów dotyczących roślinności i właściwości obiektów zapewniających schronienie oraz obszarów na otwartej przestrzeni.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 15

Przepisy dotyczące produkcji alg i zwierząt akwakultury

1. Podmioty będące producentami alg i zwierząt akwakultury przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część III oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część III pkt 3.1.3.3 w odniesieniu do pasz dla mięsożernych zwierząt akwakultury;

b) załącznik II część III pkt 3.1.3.4 poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów dotyczących pasz dla niektórych zwierząt akwakultury lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów;

c) załącznik II część III pkt 3.1.4.2 w odniesieniu do leczenia weterynaryjnego zwierząt akwakultury;

d) załącznik II część III poprzez dodanie dalszych szczegółowych warunków dla danego gatunku w zakresie gospodarowania stadem podstawowym, hodowli i wychowu osobników młodocianych lub poprzez zmianę tych dodanych szczegółowych warunków.

3. Komisja – w stosownych przypadkach – przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dla danego gatunku lub grupy gatunków dotyczące obsady oraz szczegółowych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych w celu zapewnienia, aby zostały zaspokojone określone potrzeby danego gatunku.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

4. Do celów niniejszego artykułu oraz załącznika II część III „gęstość obsady” oznacza masę w relacji pełnej zwierząt akwakultury na metr sześcienny wody w dowolnym momencie etapu wzrostowego, a w przypadku płastugokształtnych i krewetek – masę na metr kwadratowy powierzchni.

Artykuł 16

Przepisy dotyczące produkcji żywności przetworzonej

1. Podmioty będące producentami żywności przetworzonej przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część IV oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część IV pkt 1.4 w odniesieniu do środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty;

b) załącznik II część IV pkt 2.2.2 w odniesieniu do rodzajów oraz składu produktów i substancji dopuszczonych do stosowania w żywności przetworzonej a także warunki, na jakich można je stosować;

c) załącznik II część IV pkt 2.2.4 w odniesieniu do obliczania udziału procentowego składników pochodzenia rolnego, o których mowa w art. 30 ust. 5 lit. a) ppkt (ii) i lit. b) ppkt (i), w tym dodatków do żywności dopuszczonych na podstawie art. 24 do stosowania w produkcji ekologicznej, które są uznawane jako składniki pochodzenia rolnego do celów takiego obliczenia.

Te akty delegowane nie zawierają możliwości stosowania substancji aromatycznych lub preparatów aromatycznych, które nie są ani naturalne – w rozumieniu art. 16 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵¹ ), ani ekologiczne.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające techniki dopuszczone przy przetwarzaniu produktów spożywczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 17

Przepisy dotyczące produkcji paszy przetworzonej

1. Podmioty będące producentami paszy przetworzonej przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część V oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część V pkt 1.4 poprzez dodanie dalszych środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty, lub poprzez zmianę tych dodanych środków.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające techniki dopuszczone przy przetwarzaniu produktów paszowych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 18

Przepisy dotyczące produkcji wina

1. Podmioty wytwarzające produkty w sektorze wina przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część VI.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część VI pkt 3.2 poprzez dodanie dalszych praktyk enologicznych, praktyk i procesów, które są zakazane lub poprzez zmianę tych dodanych elementów;

b) załącznik II część VI pkt 3.3.

Artykuł 19

Przepisy dotyczące produkcji drożdży wykorzystywanych jako żywność lub pasza

1. Podmioty produkujące drożdże do wykorzystania jako żywność lub pasza przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część VII.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część VII pkt 1.3 poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji drożdży lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 20

Brak niektórych przepisów dotyczących produkcji określonych gatunków zwierząt gospodarskich i gatunków zwierząt akwakultury

Do czasu przyjęcia:

a) dodatkowych ogólnych wymogów dla gatunków zwierząt gospodarskich innych niż ustanowione w załączniku II część II pkt 1.9, zgodnie z art. 14 ust. 2 lit. e);

b) aktów wykonawczych, o których mowa w art. 14 ust. 3, dla gatunków zwierząt gospodarskich; lub

c) aktów wykonawczych, o których mowa w art. 15 ust. 3, dla gatunków lub grup gatunków zwierząt akwakultury

państwo członkowskie może stosować szczegółowe krajowe przepisy dotyczące produkcji dla określonych gatunków lub grup gatunków zwierząt w odniesieniu do zagadnień, które mają być objęte przepisami, o których mowa w lit. a), b) i c), pod warunkiem że te przepisy krajowe są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz pod warunkiem że nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu wytworzonych poza ich terytorium produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 21

Przepisy dotyczące produktów niemieszczących się w kategoriach produktów, o których mowa w art. 12–19

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II poprzez dodanie szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, a także przepisów dotyczących obowiązku poddania konwersji, w odniesieniu do produktów, które nie należą do kategorii produktów, o których mowa w art. 12–19, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Te akty delegowane opierają się na celach i zasadach produkcji ekologicznej ustanowionych w rozdziale II i są zgodne z ogólnymi przepisami dotyczącymi produkcji ustanowionymi w art. 9, 10 i 11 oraz istniejące szczegółowe przepisy dotyczące produkcji ustanowione dla podobnych produktów w załączniku II. Akty te określają wymogi dotyczące w szczególności dopuszczonych lub zakazanych zabiegów, praktyk i substancji lub okresów konwersji dla danych produktów.

2. W przypadku braku szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, o których mowa w ust. 1:

a) podmioty – w odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 1 – przestrzegają zasad ustanowionych w art. 5 i 6, odpowiednio zasad ustanowionych w art. 7 oraz ogólnych przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w art. 9–11;

b) państwo członkowskie może – w odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 1 – stosować szczegółowe krajowe przepisy dotyczące produkcji, pod warunkiem że przepisy te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz pod warunkiem że nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu wytworzonych poza ich terytorium produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 22

Przyjęcie wyjątkowych zasad produkcji

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie:

a) kryteriów pozwalających zakwalifikować okoliczności katastroficzne będące skutkiem „niekorzystnego zjawiska klimatycznego”, „chorób zwierząt”, „incydentu środowiskowego”, „klęski żywiołowej” lub „katastrofy” zgodnie z odpowiednimi definicjami w art. 2 ust. 1 lit. h), i), j), k) i l) rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, jak również każdej porównywalnej sytuacji;

b) szczegółowych przepisów obejmujących ewentualne odstępstwa od niniejszego rozporządzenia, stanowiące, w jaki sposób państwa członkowskie mają postępować w takich katastroficznych okolicznościach, jeżeli zdecydują się zastosować niniejszy artykuł; oraz

c) szczegółowych przepisów dotyczących monitorowania i sprawozdawczości w takich przypadkach. Te kryteria i przepisy podlegają zasadom produkcji ekologicznej ustanowionym w rozdziale II.

2. W przypadkach, w których państwo członkowskie formalnie uznało dane zdarzenie za klęskę żywiołową, o czym mowa w art. 18 ust. 3 lub art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i zdarzenie to uniemożliwia przestrzeganie przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, to państwo członkowskie może na czas określony i do chwili, kiedy możliwe będzie przywrócenie produkcji ekologicznej, przyznać odstępstwa od przepisów dotyczących produkcji z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w rozdziale II oraz wszelkich aktów delegowanych przyjętych zgodnie z ust. 1.

3. Państwa członkowskie mogą zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w ust. 1, przyjmować środki pozwalające na kontynuację lub przywrócenie produkcji ekologicznej w przypadku wystąpienia okoliczności katastroficznych.

Artykuł 23

Zbieranie, pakowanie, transport i przechowywanie

1. Podmioty zapewniają, aby produkty ekologiczne i produkty w okresie konwersji były zbierane, pakowane, transportowane i przechowywane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku III.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik III sekcja 2;

b) załącznik III sekcja 3, 4 i 6 poprzez dodanie dalszych specjalnych przepisów dotyczących transportu i przyjmowania określonych produktów lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 24

Dopuszczanie produktów i substancji stosowanych w produkcji ekologicznej

1. Komisja może dopuścić niektóre produkty i substancje do stosowania w produkcji ekologicznej – i umieścić wszelkie takie dopuszczone produkty i substancje w ograniczonych wykazach – w następujących celach:

a) jako substancje czynne do stosowania w środkach ochrony roślin;

b) jako nawozy, środki poprawiające właściwości gleby i odżywki;

c) jako nieekologiczny materiał paszowy pochodzenia roślinnego, z alg, pochodzenia zwierzęcego lub z drożdży lub jako materiał paszowy pochodzenia mikrobiologicznego lub mineralnego;

d) jako dodatki paszowe i substancje pomocnicze w przetwórstwie;

e) jako produkty służące do czyszczenia i dezynfekcji stawów, klatek, basenów, torów wodnych, budynków lub instalacji stosowanych w produkcji zwierzęcej;

f) jako produkty służące do czyszczenia i dezynfekcji budynków i instalacji stosowanych w produkcji roślinnej, w tym używanych w gospodarstwie rolnym do przechowywania;

g) jako produkty do czyszczenia i dezynfekcji obiektów służących do przetwarzania i przechowywania.

2. Oprócz produktów i substancji dozwolonych zgodnie z ust. 1 Komisja może dopuścić niektóre produkty i substancje do stosowania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej oraz drożdży stosowanych jako żywność lub pasza – i umieścić wszelkie takie dopuszczone produkty i substancje w ograniczonych wykazach – w następujących celach:

a) jako dodatki do żywności i substancje pomocnicze w przetwórstwie;

b) jako nieekologiczne składniki pochodzenia rolnego, które mają być stosowane w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej;

c) jako substancje pomocnicze w przetwórstwie używane w produkcji drożdży i produktów drożdżowych.

3. Dopuszczanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1, do stosowania w produkcji ekologicznej odbywa się zgodnie z zasadami ustanowionymi w rozdziale II i następującymi kryteriami ocenianymi całościowo:

a) mają podstawowe znaczenie dla zrównoważonej produkcji oraz dla przewidzianego zastosowania;

b) wszystkie odnośne produkty i substancje są pochodzenia roślinnego, z alg, zwierzęcego, mikrobiologicznego lub mineralnego, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości lub jeżeli nie są dostępne środki alternatywne;

c) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. a):

(i) ich stosowanie ma podstawowe znaczenie dla zwalczania szkodników, których nie można zwalczyć za pomocą alternatywnych metod biologicznych, fizycznych lub hodowlanych lub praktyk uprawy ani nie istnieją inne skuteczne sposoby ich opanowania;

(ii) jeżeli takie produkty nie są pochodzenia roślinnego, z alg, zwierzęcego, mikrobiologicznego ani mineralnego i nie są one identyczne z ich postacią naturalną, warunki ich stosowania wykluczają wszelki bezpośredni kontakt z jadalnymi częściami uprawy;

d) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. b), ich stosowanie ma podstawowe znaczenie dla osiągnięcia lub utrzymania żyzności gleby lub dla spełnienia szczegółowych wymogów odżywczych danej uprawy lub określonych celów w zakresie nawożenia gleby;

e) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. c) i d):

(i) ich wykorzystanie jest niezbędne do utrzymania zdrowia zwierząt, ich dobrostanu i żywotności oraz przyczynia się do zapewnienia właściwej diety zaspokajającej fizjologiczne i behawioralne potrzeby odnośnych gatunków lub też ich wykorzystanie jest niezbędne do wytwarzania lub konserwacji paszy, ponieważ niemożliwe byłoby produkowanie lub konserwowanie pasz bez stosowania tych substancji;

(ii) pasza pochodzenia mineralnego, elementy śladowe, witaminy lub prowitaminy są pochodzenia naturalnego, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości lub jeżeli nie są dostępne środki alternatywne;

(iii) stosowanie nieekologicznych materiałów paszowych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego jest niezbędne, gdy nie jest dostępny w wystarczającej ilości materiał paszowy pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego wyprodukowany zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej;

(iv) stosowanie nieekologicznych przypraw, ziół i melasy jest niezbędne, ponieważ takie produkty są niedostępne w postaci ekologicznej; zostały wyprodukowane lub przygotowane bez rozpuszczalników chemicznych oraz ich stosowanie jest ograniczone do 1 % dawki pokarmowej dla danego gatunku, obliczanej corocznie jako odsetek suchej masy paszy pochodzenia rolnego.

4. Dopuszczanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 2, do stosowania w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej lub do produkcji drożdży używanych jako żywność lub pasza odbywa się zgodnie z zasadami ustanowionymi w rozdziale II i następującymi kryteriami ocenianymi całościowo:

a) nie są dostępne produkty ani substancje alternatywne dopuszczone zgodnie z niniejszym artykułem ani techniki zgodne z niniejszym rozporządzeniem;

b) bez użycia tych produktów i substancji nie byłoby możliwe produkowanie ani konserwowanie żywności ani zaspokojenie danych wymogów żywieniowych przewidzianych w przepisach Unii;

c) te produkty i substancje są pochodzenia naturalnego i mogły zostać poddane tylko procesom mechanicznym, fizycznym, biologicznym, enzymatycznym lub mikrobiologicznym, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości;

d) nie jest dostępny w wystarczającej ilości składnik ekologiczny.

5. Dopuszczenie do stosowania syntetyzowanych chemicznie produktów i substancji zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu ogranicza się ściśle do przypadków, w których stosowanie środków zewnętrznych, o których mowa w art. 5 lit. g), przyczyniałoby się do powstania niedopuszczalnych skutków dla środowiska.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 3 i 4 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych kryteriów dotyczących wydawania zezwoleń na stosowanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, ogólnie w produkcji ekologicznej, a w szczególności w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej, jak również dalszych kryteriów do wycofywania takich zezwoleń lub poprzez zmianę tych dodanych kryteriów.

7. W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że produkt lub substancja powinny zostać dodane do – lub usunięte z – wykazów dopuszczonych produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 2, lub że należy zmienić wymogi stosowania, o których mowa w przepisach dotyczących produkcji, to państwo członkowskie zapewnia, by dokumentacja uzasadniająca powody włączenia, wycofania lub innych zmian została oficjalne przesłana Komisji i pozostałym państwom członkowskim oraz podana do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem unijnego i krajowego prawodawstwa o ochronie danych.

Komisja publikuje wszelkie wnioski, o których mowa w niniejszym ustępie.

8. Komisja dokonuje regularnego przeglądu wykazów, o których mowa w niniejszym artykule. Przeglądu wykazu składników nieekologicznych, o których mowa w ust. 2, dokonuje się co najmniej raz do roku.

9. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące zezwoleń na stosowanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 1a, w produkcji ekologicznej ogółem oraz w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej w szczególności, albo dotyczące wycofania takich zezwoleń, jak również ustanawiające procedury, które należy zastosować w celu udzielenia takich zezwoleń, i wykazy takich produktów i substancji, a także, w stosownych przypadkach, ich opis, wymogi co do składu oraz warunki stosowania.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 25

Dopuszczanie przez państwa członkowskie nieekologicznych składników pochodzenia rolnego do stosowania w przetworzonej żywności ekologicznej

1. W przypadku gdy jest to konieczne do zapewnienia dostępu do niektórych składników pochodzenia rolnego oraz w przypadku gdy takie składniki nie są dostępne w postaci ekologicznej w wystarczającej ilości, na wniosek podmiotu państwo członkowskie może zezwolić na tymczasowe – maksymalnie przez sześć miesięcy – stosowanie na swoim terytorium nieekologicznych składników pochodzenia rolnego w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej. Takie zezwolenie ma zastosowanie do wszystkich podmiotów w tym państwie członkowskim.

2. Państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie za pomocą komputerowego systemu umożliwiającego elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję o wszelkich zezwoleniach udzielonych na swoim terytorium zgodnie z ust. 1

3. Państwo członkowskie może przedłużyć zezwolenie przewidziane w ust. 1 maksymalnie dwa razy o sześć miesięcy, pod warunkiem że żadne z państw członkowskich nie wyraziło sprzeciwu, wskazując za pośrednictwem systemu, o którym mowa w ust. 2, że takie składniki są dostępne w postaci ekologicznej w wystarczającej ilości.

4. Organ kontrolny lub jednostka certyfikująca uznane zgodnie z art. 46 ust. 1 mogą udzielić tymczasowego zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, na okres maksymalnie sześciu miesięcy podmiotom w państwach trzecich, które wystąpią o takie zezwolenie i które podlegają kontroli takiemu organowi kontroli lub jednostce certyfikującej, pod warunkiem że wymogi zawarte w tym ustępie są spełnione w danym państwie trzecim. Zezwolenie może zostać przedłużone maksymalnie dwa razy o sześć miesięcy.

5. W przypadku gdy po dwóch przedłużeniach tymczasowego pozwolenia, na podstawie obiektywnych informacji państwo członkowskie stwierdzi, że dostępność takiego składnika w postaci ekologicznej nadal jest niewystarczająca do zaspokojenia jakościowych i ilościowych potrzeb podmiotów, może złożyć wniosek do Komisji zgodnie z art. 24 ust. 7.

Artykuł 26

Gromadzenie danych dotyczących dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, zwierząt ekologicznych i ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury

1. Każde państwo członkowskie zapewnia, by została utworzona i była regularnie aktualizowana baza danych zawierająca wykaz dostępnego na jego terytorium ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, z wyjątkiem siewek, ale z uwzględnieniem sadzeniaków ziemniaka.

2. Państwa członkowskie dysponują systemami pozwalającymi podmiotom, które prowadzą obrót ekologicznym materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin lub materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin w okresie konwersji, zwierzętami ekologicznymi lub ekologicznymi młodocianymi osobnikami zwierząt akwakultury i które są w stanie dostarczać je w wystarczających ilościach i w rozsądnym terminie, na podanie do wiadomości publicznej – na zasadzie dobrowolności, bezpłatnie, wraz z ich nazwą i danymi kontaktowymi – informacji dotyczących:

a) ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, takiego jak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogonicznego lub odmian ekologicznych nadających się do produkcji ekologicznej, z wyjątkiem siewek, ale z uwzględnieniem sadzeniaków ziemniaka; ilości wagowe tego materiału i okres w roku, kiedy jest on dostępny; taki materiał umieszcza się w wykazie, podając co najmniej jego systematyczną nazwę łacińską;

b) zwierząt ekologicznych, dla których można wprowadzić odstępstwo zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.3.4.4; liczby dostępnych zwierząt w podziale na płeć; informacji – w stosownych przypadkach – dotyczących różnych gatunków zwierząt pod względem dostępnych ras i linii; ras zwierząt, wieku zwierząt i wszelkich innych właściwych informacji;

c) ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury dostępnych w danym gospodarstwie oraz ich statusu zdrowotnego zgodnie z dyrektywą Rady 2006/88/WE (⁵² ) i zdolności produkcyjnej w odniesieniu do każdego z gatunków akwakultury.

3. Państwa członkowskie mogą również ustanowić systemy pozwalające podmiotom, które prowadzą obrót rasami i liniami dostosowanymi do produkcji ekologicznej zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.3.3 lub ekologicznymi młodymi kurami i które są w stanie dostarczać te zwierzęta w wystarczających ilościach i w rozsądnym terminie, na podanie do wiadomości publicznej stosownych informacji na zasadzie dobrowolności, bezpłatnie, wraz z ich nazwą i danymi kontaktowymi.

4. Podmioty, które zdecydują się na umieszczenie informacji na temat materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt lub młodocianych osobników zwierząt akwakultury w systemach, o których mowa w ust. 2 i 3, zapewniają, by informacje te były regularnie aktualizowane oraz usuwane z wykazu, kiedy tylko dany materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, zwierzęta lub młodociane osobniki zwierząt akwakultury przestaną być dostępne.

5. Do celów ust. 1, 2 i 3 państwa członkowskie mogą dalej korzystać z już istniejących odpowiednich systemów informacji.

6. Komisja podaje do wiadomości publicznej odnośnik do każdej z krajowych baz danych lub systemów na poświęconej temu stronie internetowej Komisji, pozwalając w ten sposób użytkownikom na dostęp do takich baz danych lub systemów w całej Unii.

7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu podania:

a) danych technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania baz danych, o których mowa w ust. 1, oraz systemów, o których mowa w ust. 2;

b) specyfikacji dotyczących gromadzenia informacji, o których mowa w ust. 1 i 2;

c) specyfikacji dotyczących ustaleń w zakresie udziału w prowadzeniu baz danych, o których mowa w ust. 1, oraz systemów, o których mowa w ust. 2 i 3; oraz

d) szczegółów dotyczących informacji, które mają być dostarczane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 53 ust. 6.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 27

Obowiązki i działania w przypadku podejrzenia niezgodności

W przypadku gdy podmiot podejrzewa, że produkt, który został przez niego wytworzony, przygotowany lub przywieziony lub który otrzymał on od innego podmiotu, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podmiot ten, z zastrzeżeniem art. 28 ust. 2:

a) identyfikuje i odseparowuje dany produkt;

b) sprawdza, czy podejrzenie niezgodności może zostać uzasadnione;

c) nie wprowadza danego produktu do obrotu jako produktu ekologicznego lub w okresie konwersji i nie stosuje go w produkcji ekologicznej, chyba że podejrzenie niezgodności można wykluczyć;

d) w przypadku gdy podejrzenie niezgodności jest uzasadnione lub gdy nie można go wykluczyć, niezwłocznie informuje odpowiedni właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – odpowiedni organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, oraz podając – w stosownych przypadkach – dostępne informacje;

e) w pełni współpracuje – z odpowiednim właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, z odpowiednim organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą – w zakresie weryfikowania i identyfikowania przyczyn podejrzewanej niezgodności.

Artykuł 28

Środki ostrożności w celu zapobiegania obecności niedopuszczonych produktów i substancji

1. Aby zapobiec zanieczyszczeniu produktami lub substancjami, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej, podmioty podejmują następujące środki ostrożności na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji:

a) wprowadzają i utrzymują środki, które są proporcjonalne i adekwatne do celów identyfikacji ryzyka zanieczyszczenia produkcji i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami lub substancjami, w tym systematycznie identyfikują punkty krytyczne;

b) wprowadzają i utrzymują proporcjonalne i adekwatne środki w celu zapobiegania ryzyku zanieczyszczenia produkcji i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami lub substancjami;

c) dokonują regularnego przeglądu i dostosowania takich środków; oraz

d) przestrzegają innych stosownych wymogów niniejszego rozporządzenia, aby zapewnić oddzielenie produktów ekologicznych, w okresie konwersji i produktów nieekologicznych.

2. W przypadku gdy podmiot podejrzewa, że – z uwagi na obecność w produkcie przeznaczonym do stosowania lub wprowadzania do obrotu jako produkt ekologiczny lub produkt w okresie konwersji produktu lub substancji, które nie są dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej – produkt nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podmiot ten:

a) identyfikuje i odseparowuje dany(-e) produkt(y);

b) sprawdza, czy podejrzenie może zostać uzasadnione;

c) nie wprowadza danego produktu do obrotu jako produktu ekologicznego lub produktu w okresie konwersji i nie stosuje ich w produkcji ekologicznej, chyba że podejrzenie można wykluczyć;

d) w przypadku gdy podejrzenie jest uzasadnione lub gdy nie można go wykluczyć, niezwłocznie informuje odpowiedni właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – odpowiedni organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, podając – w stosownych przypadkach – dostępne elementy;

e) w pełni współpracuje – z odpowiednim właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, z odpowiednim organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą – w zakresie identyfikacji i zweryfikowania przyczyn obecności niedopuszczonych produktów lub substancji.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające jednolite przepisy precyzujące:

a) kroki proceduralne, którymi mają kierować się podmioty zgodnie z ust. 2 lit. a)–e) oraz stosowne dokumenty, które należy przedstawić;

b) proporcjonalne i adekwatne środki, które podmioty mają podejmować i poddawać przeglądowi, aby identyfikować i zapobiegać ryzyku zanieczyszczenia, zgodnie z ust. 1 lit. a), b) i c).

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 29

Środki, które należy podejmować w przypadku stwierdzenia obecności niedopuszczonych produktów lub substancji

1. W przypadku gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca otrzymają uzasadnione informacje na temat obecności produktów lub substancji, które nie zostały zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej, lub zostaną poinformowane przez podmiot zgodnie z art. 28 ust. 2 lit. d) lub wykryją takie produkty lub substancje w produkcie ekologicznym lub produkcie w okresie konwersji:

a) przeprowadza niezwłocznie urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625, celem określenia źródeł i przyczyn w celu zweryfikowania zgodności z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy i z art. 28 ust. 1; takie postępowanie powinno zostać ukończone najszybciej jak to możliwe, w rozsądnym terminie, biorąc pod uwagę trwałość danego produktu i złożoność sprawy;

b) tymczasowo zakazuje zarówno wprowadzania danych produktów do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, jak i ich stosowania w produkcji ekologicznej do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w lit. a).

2. Danego produktu nie wprowadza się do obrotu jako produktu ekologicznego lub produktu w okresie konwersji w przypadku, gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca stwierdziły, że dany podmiot:

a) stosował produkty lub substancje, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej;

b) nie podjął środków ostrożności, o których mowa w art. 28 ust. 1; lub

c) nie podjął środków w odpowiedzi na żądania wystosowane uprzednio przez właściwe organy, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

3. Podmiot będący stroną ma możliwość przedstawienia uwag do wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1 lit. a). Właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny lub jednostka certyfikująca zachowują dokumentację dotyczącą przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego.

W przypadku gdy jest to wymagane dany podmiot podejmuje takie środki naprawcze, jakie są konieczne, aby zapobiec zanieczyszczeniu w przyszłości.

4. Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wdrażania niniejszego artykułu, obecności produktów i substancji, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej oraz na temat oceny krajowych przepisów, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu. Sprawozdaniu temu – w stosownych przypadkach – może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący dalszej harmonizacji.

5. Państwa członkowskie, które mają przepisy przewidujące, że produkty zawierające więcej niż określony poziom produktów lub substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej, nie mogą być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne, mogą nadal stosować te przepisy, pod warunkiem że przepisy te nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich jako produkty ekologiczne, w przypadku gdy te produkty zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie, które stosują niniejszy ustęp, niezwłocznie informują o tym Komisję.

6. Właściwe organy dokumentują wyniki postępowań wyjaśniających, o których mowa w ust. 1, jak również dokumentują wszelkie środki podjęte przez nie w celu opracowania najlepszych praktyk i dalszych środków w celu zapobiegania obecności produktów i substancji, które nie zostały zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej.

Państwa członkowskie udostępniają takie informacje innym państwom członkowskim i Komisji za pośrednictwem komputerowego systemu umożliwiającego elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję.

7. Państwa członkowskie mogą wprowadzić na swoim terytorium odpowiednie środki w celu zapobiegania niezamierzonemu występowaniu w rolnictwie ekologicznym produktów i substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej. Takie środki nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, w przypadku gdy te produkty zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie, które stosują niniejszy ustęp, niezwłocznie informują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

8. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające jednolite przepisy precyzujące:

a) metody, które mają być stosowane przez właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące, dla celów wykrywania i oceny obecności produktów i substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej;

b) szczegóły i format informacji, które mają być udostępnione przez państwa członkowskie do Komisji i innych państw członkowskich zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

9. Do dnia 31 marca każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji drogą elektroniczną stosowne informacje o przypadkach z udziałem zanieczyszczeń niedopuszczonymi produktami lub substancjami w poprzednim roku, w tym informacje gromadzone w punktach kontroli granicznej dotyczące charakteru wykrytego zanieczyszczenia, a w szczególności przyczyny, źródła oraz poziomu zanieczyszczenia, a także ilości i charakteru zanieczyszczonych produktów. Te informacje są gromadzone przez Komisję za pomocą systemu komputerowego udostępnianego przez Komisję i stosowane jako pomoc przy opracowywaniu najlepszych praktyk w celu zapobiegania zanieczyszczeniom.

ROZDZIAŁ IV

ZNAKOWANIE

Artykuł 30

Stosowanie terminów związanych z produkcją ekologiczną

1. Do celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że produkt opatrzony jest terminem odnoszącym się do produkcji ekologicznej, jeżeli przy znakowaniu, w materiałach reklamowych lub dokumentach handlowych taki produkt, jego składniki lub materiały paszowe stosowane do ich produkcji opisywane są za pomocą terminów sugerujących nabywcy, że produkt ten, jego składniki lub materiały paszowe zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności, terminy wymienione w załączniku IV, oraz ich pochodne i wersje skrócone, jak np. „bio” i „eko”, używane samodzielnie lub łącznie, mogą być stosowane na terytorium Unii i we wszystkich językach wymienionych w tym załączniku do celów znakowania i reklamy produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

2. W przypadku produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, terminy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie mogą być używane nigdzie w Unii w żadnym z języków wymienionych w załączniku IV w znakowaniu, materiałach reklamowych ani dokumentach handlowych produktów niezgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Ponadto w znakowaniu ani reklamie nie stosuje się żadnych terminów, w tym terminów stosowanych w znakach towarowych lub nazwach przedsiębiorstw, ani praktyk, jeżeli mogą one wprowadzić konsumenta lub użytkownika w błąd poprzez sugerowanie, że produkt lub jego składniki są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

3. Produkty wytworzone podczas okresu konwersji nie mogą być znakowane ani reklamowane jako produkty ekologiczne ani jako produkty w okresie konwersji.

Jednak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, produkty spożywcze pochodzenia roślinnego i produkty paszowe pochodzenia roślinnego wytworzone w okresie konwersji, które są zgodne z art. 10 ust. 4, mogą być znakowane i reklamowane jako produkty w okresie konwersji przy wykorzystaniu sformułowania „w okresie konwersji” lub odpowiadającego mu terminu, wraz z terminami, o których mowa w ust. 1.

4. Terminów, o których mowa w ust. 1 i 3, nie można stosować w odniesieniu do produktu, który na etykiecie lub w reklamie musi zgodnie z prawem Unii mieć oznaczenie, że zawiera on GMO, składa się z GMO lub został wyprodukowany przy użyciu GMO.

5. W odniesieniu do żywności przetworzonej terminy, o których mowa w ust. 1, można stosować:

a) w opisie handlowym oraz w wykazie składników, w przypadku gdy taki wykaz jest obowiązkowy zgodnie z przepisami Unii, pod warunkiem że:

(i) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3;

(ii) co najmniej 95 % masy jej składników pochodzenia rolnego stanowią składniki ekologiczne; oraz

(iii) w przypadku środków aromatyzujących – są one stosowane tylko w odniesieniu do naturalnych substancji aromatycznych i naturalnych preparatów aromatycznych znakowanych zgodnie z art. 16 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 oraz wszystkie ich składniki aromatyczne i ich nośniki w środku aromatyzującym są ekologiczne;

b) jedynie w wykazie składników, pod warunkiem że:

(i) mniej niż 95 % masy składników pochodzenia rolnego to składniki ekologiczne i pod warunkiem że składniki te są zgodne z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w niniejszym rozporządzeniu; oraz

(ii) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV pkt 1.5, pkt 2.1 lit. a), pkt 2.1 lit. b) i pkt 2.2.1 z wyjątkiem przepisów o ograniczonym stosowaniu nieekologicznych składników pochodzenia rolnego, zawartych w załączniku II część IV pkt 2.2.1 oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3;

c) w opisie handlowym i w wykazie składników, pod warunkiem że:

(i) głównym składnikiem są produkty łowiectwa lub rybołówstwa;

(ii) termin, o którym mowa w ust. 1, wyraźnie wiąże się w opisie handlowym z innym składnikiem, który jest ekologiczny i różni się od głównego składnika;

(iii) wszystkie inne składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne; oraz

(iv) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV pkt 1.5, pkt 2.1 lit. a), pkt 2.1 lit. b) i pkt 2.2.1 z wyjątkiem przepisów o ograniczonym stosowaniu nieekologicznych składników pochodzenia rolnego, zawartych w załączniku II część IV pkt 2.2.1 oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3.

W wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c), podaje się, które składniki są ekologiczne. Odniesienia do produkcji ekologicznej mogą pojawić się wyłącznie w połączeniu ze składnikami ekologicznymi.

W wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b) i c), podawany jest łączny odsetek składników ekologicznych w stosunku do całkowitej ilości składników pochodzenia rolnego.

Terminy, o których mowa w ust. 1, stosowane w wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, oraz oznaczenie odsetka, o którym mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu, prezentowane są w tym samym kolorze oraz mają identyczny rozmiar i format czcionki jak inne oznaczenia znajdujące się w wykazie składników.

6. Jeżeli chodzi o paszę przetworzoną, terminy, o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane w opisie handlowym i w wykazie składników, pod warunkiem że:

a) pasza przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II części II, III i V oraz ze szczegółowymi przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 17 ust. 3;

b) wszystkie składniki pochodzenia rolnego zawarte w paszy przetworzonej są ekologiczne; oraz

c) co najmniej 95 % suchej masy produktu jest ekologiczne.

7. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) niniejszy artykuł poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących znakowania produktów wymienionych w załączniku I lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów; oraz

b) wykaz terminów zawarty w załączniku IV, przy uwzględnieniu zmian językowych w państwach członkowskich.

8. Komisja może przyjmować akty wykonawcze, aby ustanowić szczegółowe wymogi dotyczące stosowania ust. 3 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 31

Znakowanie produktów i substancji stosowanych w produkcji roślinnej

Niezależnie od zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia określonego w art. 2 ust. 1 produkty i substancje stosowane w środkach ochrony roślin lub jako nawozy, środki poprawiające właściwości gleby i odżywki dopuszczone zgodnie z art. 9 i 24 mogą nosić oznaczenie wskazujące, że dane produkty lub substancje są dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do stosowania w produkcji ekologicznej.

Artykuł 32

Obowiązkowe oznaczenia

1. W przypadku gdy produkty opisywane są terminami, o których mowa w art. 30 ust. 1, w tym produkty znakowane jako produkty w okresie konwersji zgodnie z art. 30 ust. 3:

a) na etykiecie umieszcza się również kod organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, którym podlega podmiot, który zrealizował ostatni etap produkcji lub przygotowania; oraz

b) w przypadku żywności opakowanej na opakowaniu umieszcza się również logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 33, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 30 ust. 3, art. 30 ust. 5 lit. b) i c).

2. W przypadku stosowania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, w tym samym polu widzenia co logo umieszcza się oznaczenie miejsca, w którym wyprodukowano surowce rolne, z których składa się produkt – oznaczenie to przyjmuje odpowiednio jedną z następujących form:

a) „rolnictwo UE”, gdy surowiec rolny wyprodukowano w Unii;

b) „rolnictwo spoza UE”, gdy surowiec rolny wyprodukowano w państwach trzecich;

c) „rolnictwo UE/spoza UE”, gdy część surowców rolnych wyprodukowano w Unii, a część w państwie trzecim.

Do celów akapitu pierwszego słowo „rolnictwo” można – w stosownych przypadkach – zastąpić słowem „akwakultura”, a słowa „UE” lub „spoza UE” mogą być zastąpione lub uzupełnione nazwą państwa lub nazwą państwa i regionu, jeżeli wszystkie surowce rolne, z których składa się produkt, wyprodukowano w danym państwie oraz – w stosownych przypadkach – w tym regionie.

W przypadku oznaczenia miejsca, w którym wyprodukowano surowce rolne, z których składa się produkt, o których mowa w akapicie pierwszym i trzecim można nie uwzględniać składników o małym udziale wagowym, pod warunkiem że łączny udział tych nieuwzględnianych składników nie przekracza 5 % całkowitej masy surowców rolnych.

Słowa „UE” lub „spoza UE” nie są prezentowane w kolorze, rozmiarze ani formacie czcionki bardziej wyeksponowanym niż nazwa produktu.

3. Oznaczenia, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu oraz w art. 33 ust. 3, umieszczane są w eksponowanym miejscu w taki sposób, aby były dobrze widoczne, czytelne i nieusuwalne.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 33 ust. 3 poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących znakowania lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

5. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące:

a) praktycznych ustaleń stosowania, prezentacji, kompozycji i rozmiarów oznaczeń, o których mowa w ust. 1 lit. a) i ust. 2 niniejszego artykułu oraz w art. 33 ust. 3;

b) przydzielania kodów organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym;

c) oznaczania zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 33 ust. 3 miejsca, gdzie wyprodukowano surowce rolne.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 33

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej

1. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej może być używane w znakowaniu oraz w prezentacjach i reklamach produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej może być również stosowane do celów informacyjnych i edukacyjnych związanych z istnieniem i reklamą samego logo jako takiego, pod warunkiem że takie zastosowanie nie wprowadzi konsumentów w błąd co do ekologicznej produkcji określonych produktów i pod warunkiem że logo to będzie powielane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku V. W takim przypadku wymogi art. 32 ust. 2 i załącznik V pkt 1.7 nie mają zastosowania.

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej nie jest wykorzystywane w odniesieniu do żywności przetworzonej, o której mowa w art. 30 ust. 5 lit. b) i c), i produktów w okresie konwersji, o których mowa w art. 30 ust. 3.

2. Z wyjątkiem przypadków dotyczących stosowania zgodnie z ust. 1 akapit drugi logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej stanowi poświadczenie urzędowe zgodnie z art. 86 i 91 rozporządzenia (UE) 2017/625.

3. Używanie logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej w przypadku produktów przywożonych z państw trzecich nie jest obowiązkowe. W przypadkach, w których logo to zamieszczane jest na etykietach takich produktów, zamieszczane jest na nich także oznaczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 2.

4. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej jest zgodne z modelem określonym w załączniku V oraz przepisami zawartymi w tym załączniku.

5. Krajowe i prywatne logo mogą być używane w znakowaniu oraz w prezentacjach i reklamach produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik V w odniesieniu do logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej oraz dotyczących go przepisów.

ROZDZIAŁ V

CERTYFIKACJA

Artykuł 34

System certyfikacji

1. Przed wprowadzeniem wszelkich produktów do obrotu jako „ekologiczne” lub „w okresie konwersji” lub przed okresem konwersji podmioty oraz grupy podmiotów, o których mowa w art. 36, produkujące, przygotowujące, dystrybuujące lub przechowujące produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, które przywożą takie produkty z państwa trzeciego lub je wywożą do państwa trzeciego lub które wprowadzają takie produkty do obrotu, zgłaszają swoją działalność właściwym organom państwa członkowskiego, w którym prowadzona jest ich działalność oraz w którym ich przedsiębiorstwo podlega systemowi kontroli.

W przypadku gdy właściwe organy przekazały swoje obowiązki lub przekazały niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi więcej niż jednemu organowi kontrolnemu lub więcej niż jednej jednostce certyfikującej, podmioty lub grupy podmiotów wskazują w powiadomieniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, która sprawdza zgodność ich działalności z niniejszym rozporządzeniem i dostarcza certyfikat, o którym mowa w art. 35 ust. 1.

2. Podmioty, które sprzedają opakowane produkty ekologiczne bezpośrednio konsumentowi lub użytkownikowi końcowemu są zwolnione z obowiązku powiadamiania, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz z obowiązku posiadania certyfikatu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, pod warunkiem że nie produkują, nie przygotowują ani nie przechowują do celów innych niż związane z punktem sprzedaży lub przywozem takich produktów z państwa trzeciego ani nie zlecają podwykonawstwa tych czynności innemu podmiotowi.

3. W przypadku gdy podmioty lub grupy podmiotów zlecają podwykonawstwo jakiejkolwiek części działalności stronom trzecim, zarówno podmioty lub grupy podmiotów, jak i strony trzecie, którym zlecono podwykonawstwo działalności, postępują zgodnie z ust. 1, chyba że dany podmiot oświadczył lub grupa podmiotów oświadczyła w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, że odpowiedzialność za produkcję ekologiczną pozostaje w gestii danego podmiotu lub danej grupy podmiotów i nie została ona przekazana podwykonawcy. W takich przypadkach zgodność objętych podwykonawstwem czynności z niniejszym rozporządzeniem jest weryfikowana przez właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – przez organ kontrolujący lub jednostkę certyfikującą w ramach kontroli podmiotów lub grupy podmiotów, które zleciły podwykonawstwo części swojej działalności.

4. Państwa członkowskie mogą wyznaczyć organ lub zatwierdzić jednostkę mającą przyjmować powiadomienia, o których mowa w ust. 1.

5. Podmioty, grupy podmiotów i podwykonawcy zachowują dokumentację różnych rodzajów prowadzonej działalności zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

6. [....] Państwa członkowskie prowadzą aktualizowane wykazy zawierające nazwy i adresy podmiotów i grup podmiotów, które zgłosiły swoją działalność zgodnie z ust. 1, i podają do wiadomości publicznej – w odpowiedni sposób, w tym za pomocą odnośników do jednej strony internetowej – obszerny wykaz tych danych wraz z informacjami dotyczącymi certyfikatów wydanych podmiotom i grupom podmiotów, zgodnie z art. 35 ust. 1. Państwa członkowskie przestrzegają wymogów w zakresie ochrony danych osobowych wynikających z rozporządzenia (UE) 2016/679 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵³).

7. Państwa członkowskie zapewniają, by każdy podmiot lub każda grupa podmiotów, które przestrzegają niniejszego rozporządzenia i które – w przypadku gdy pobiera się opłatę zgodnie z art. 78 i 80 rozporządzenia (UE) 2017/625 – uiszczają rozsądnej wysokości opłaty pokrywające koszty kontroli, były uprawnione do bycia objętymi systemem kontroli. Państwa członkowskie zapewniają, by wszelkie opłaty, które mogą być pobierane, były podawane do wiadomości publicznej.

8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II w odniesieniu do wymogów dotyczących zachowania dokumentacji.

9. Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu podania szczegółowych informacji i specyfikacji dotyczących:

a) formatu i środków technicznych służących powiadamianiu, o którym mowa w ust. 1;

b) metod publikowania wykazów, o których mowa w ust. 6; oraz

c) procedur i metod publikowania informacji o wysokości opłat, o których mowa w ust. 7.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 35

Certyfikat

1. Właściwe organy lub, w stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące wydają certyfikat każdemu podmiotowi lub każdej grupie podmiotów, które zgłosiły swoją działalność zgodnie z art. 34 ust. 1 i przestrzegają niniejszego rozporządzenia. Certyfikat:

a) jest w miarę możliwości wydawany w formie elektronicznej

b) umożliwia co najmniej identyfikację podmiotu lub grupy podmiotów, w tym wykazu członków, kategorii produktów objętych certyfikatem oraz okresu jego ważności;

c) zaświadcza on również, że zgłoszona działalność jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, oraz

d) jest wydawany zgodnie ze wzorem zawartym w załączniku VI.

2. Bez uszczerbku dla ust. 8 niniejszego artykułu i art. 34 ust. 2 podmioty i grupy podmiotów nie wprowadzają do obrotu produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, jako produktów ekologicznych lub w okresie konwersji, chyba że posiadają już certyfikat, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Certyfikat, o którym mowa w niniejszym artykule, stanowi świadectwo urzędowe w rozumieniu art. 86 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

4. Podmiot lub grupa podmiotów nie są uprawnione do otrzymania certyfikatu od więcej niż jednej jednostki certyfikującej w odniesieniu do działań prowadzonych w jednym państwie członkowskim, jeżeli chodzi o tę samą kategorię produktów, nawet jeżeli ten podmiot lub grupa podmiotów zajmują się różnymi etapami produkcji, przygotowania i dystrybucji.

5. Członkowie grupy podmiotów nie są uprawnieni do otrzymania indywidualnego certyfikatu z tytułu jakiejkolwiek działalności objętej certyfikatem wydanym dla grupy podmiotów, do której należą.

6. Podmioty weryfikują certyfikaty swoich dostawców.

7. Do celów ust. 1 i 4 niniejszego artykułu wyróżnia się następujące kategorie produktów:

a) nieprzetworzone rośliny i produkty roślinne, w tym nasiona i inny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin;

b) zwierzęta gospodarskie i nieprzetworzone produkty pochodzenia zwierzęcego;

c) algi i nieprzetworzone produkty akwakultury;

d) przetworzone produkty rolne, w tym produkty akwakultury, do wykorzystania jako żywność;

e) pasza;

f) wino;

g) inne produkty wyszczególnione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia lub nieobjęte poprzednimi kategoriami.

8. Państwa członkowskie mogą zwolnić z obowiązku posiadania certyfikatu, o którym mowa w ust. 2, podmioty, które sprzedają nieopakowane produkty ekologiczne inne niż pasza bezpośrednio konsumentowi końcowemu, pod warunkiem że podmioty te nie produkują, nie przygotowują ani nie przechowują w celach innych niż odnoszących się do punktu sprzedaży lub przywozu takich produktów z państw trzecich ani też nie zlecają podwykonawstwa tych czynności stronie trzeciej oraz pod warunkiem że:

a) taka sprzedaż nie przekracza 5 000 kg rocznie;

b) taka sprzedaż nie stanowi rocznego obrotu w odniesieniu do nieopakowanych produktów ekologicznych przekraczającego 20 000 EUR; lub

c) potencjalny koszt certyfikacji dla podmiotu przekracza 2 % łącznego obrotu nieopakowanymi produktami ekologicznymi sprzedanymi przez ten podmiot,

W przypadku gdy państwa członkowskie zdecydują się zwolnić z obowiązku podmioty, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą one ustalić bardziej rygorystyczne progi, niż podano w akapicie pierwszym.

Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o każdej swojej decyzji dotyczącej zwolnienia z obowiązku podmiotów zgodnie z akapitem pierwszym, oraz o progach, do jakich takie podmioty są zwolnione.

9. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających wzór certyfikatu określony w załączniku VI.

10. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu podania szczegółów i specyfikacji dotyczących wzoru certyfikatu, o którym mowa w ust. 1, oraz środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 36

Grupa podmiotów

1. Każda grupa podmiotów:

a) składa się wyłącznie z członków którzy są rolnikami lub podmiotami produkującymi algi lub zwierzęta akwakultury, którzy ponadto mogą prowadzić działalność w zakresie przetwarzania, przygotowania lub wprowadzania do obrotu żywności lub paszy;

b) składa się wyłącznie z członków:

(i) dla których koszty certyfikacji indywidualnej stanowią ponad 2 % wartości obrotu każdego członka lub standardowej produkcji w produkcji ekologicznej i których roczna wartość obrotu produkcją ekologiczną nie przekracza 25 000 EUR lub których standardowa produkcja w produkcji ekologicznej nie przekracza wartości 15 000 EUR rocznie; lub

(ii) z których każdy ma gospodarstwo maksymalnie:

– o powierzchni pięciu hektarów;

– o powierzchni 0,5 hektara w przypadku szklarni; lub

– o powierzchni 15 hektarów – wyłącznie w przypadku trwałych użytków zielonych;

c) ma siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie trzecim;

d) ma osobowość prawną;

e) [1] składa się wyłącznie z członków, którzy prowadzą działalność produkcyjną lub ewentualną dodatkową działalność, o której mowa w lit. a), w niewielkiej odległości od siebie w tym samym państwie członkowskim lub w tym samym państwie trzecim;

f) ustanawia wspólny system wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych przez grupę; oraz

g) [2] ustanawia system kontroli wewnętrznych składający się z udokumentowanego zestawu czynności i procedur kontrolnych, w ramach którego określona osoba lub organ odpowiada za sprawdzanie zgodności każdego członka grupy z niniejszym rozporządzeniem.

System kontroli wewnętrznych obejmuje udokumentowane procedury dotyczące:

(i) rejestracji członków grupy;

(ii) wewnętrznych kontroli obejmujących roczne wewnętrzne kontrole bezpośrednie na miejscu u każdego członka grupy oraz wszelkie dodatkowe kontrole oparte na analizie ryzyka, w każdym przypadku zaplanowane przez kierownika systemu kontroli wewnętrznych i przeprowadzane przez inspektorów systemu kontroli wewnętrznych, których role określono w lit. h);

(iii) zatwierdzania nowych członków w istniejącej grupie lub, w stosownych przypadkach, zatwierdzania nowych jednostek produkcyjnych lub nowej działalności dotychczasowych członków po zatwierdzeniu przez kierownika systemu kontroli wewnętrznych na podstawie wewnętrznego sprawozdania z kontroli;

(iv) szkolenia inspektorów systemu kontroli wewnętrznych, które ma odbywać się co najmniej raz w roku i któremu towarzyszy ocena wiedzy nabytej przez uczestników;

(v) szkolenie członków grupy w zakresie procedur systemu kontroli wewnętrznych i wymogów niniejszego rozporządzenia;

(vi) kontroli dokumentów i zapisów;

(vii) środków stosowanych w przypadkach niezgodności wykrytych podczas kontroli wewnętrznych, w tym działań następczych podjętych w związku z tymi środkami;

(viii) wewnętrznej identyfikowalności, która wskazuje pochodzenie produktów dostarczanych we wspólnym systemie wprowadzania do obrotu produktów grupy i umożliwia śledzenie wszystkich produktów wszystkich członków na wszystkich etapach, takich jak produkcja, przetwarzanie, przygotowanie lub wprowadzanie do obrotu, w tym oszacowanie i kontrolę krzyżową wydajności produkcji każdego członka grupy;

h) [3] wyznacza kierownika systemu kontroli wewnętrznych oraz przynajmniej jednego inspektora systemu kontroli wewnętrznych, którzy mogą być członkami grupy. Ich stanowisk nie wolno łączyć. Liczba inspektorów systemu kontroli wewnętrznych musi być odpowiednia i proporcjonalna w szczególności do rodzaju, struktury, wielkości, produktów i działalności grupy oraz wielkości produkcji ekologicznej grupy. Inspektorzy systemu kontroli wewnętrznych są właściwi w odniesieniu do produktów i działalności grupy.

Kierownik systemu kontroli wewnętrznych:

(i) weryfikuje kwalifikowalność każdego członka grupy w odniesieniu do kryteriów określonych w lit. a), b) i e);

(ii) zapewnia istnienie pisemnej i podpisanej umowy o członkostwo między każdym z członków a grupą, na mocy której to umowy członkowie zobowiązują się do:

— przestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia,

— uczestniczenia w systemie kontroli wewnętrznych i przestrzegania procedur systemu kontroli wewnętrznych, w tym wykonywania zadań i obowiązków powierzonych im przez kierownika systemu kontroli wewnętrznych oraz obowiązku prowadzenia rejestrów,

— umożliwienia dostępu do jednostek produkcyjnych i obiektów oraz obecności podczas kontroli wewnętrznych przeprowadzanych przez inspektorów systemu kontroli wewnętrznych i kontroli urzędowych przeprowadzanych przez właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, udostępnienia im wszystkich dokumentów i zapisów oraz kontrasygnowania sprawozdań z kontroli,

— przyjmowania i wdrażania środków w przypadkach niezgodności zgodnie z decyzją kierownika systemu kontroli wewnętrznych lub właściwego organu lub, w stosownych przypadkach, organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej w określonym terminie,

— niezwłocznego informowania kierownika systemu kontroli wewnętrznych o podejrzeniu wystąpienia niezgodności;

(iii) opracowuje procedury systemu kontroli wewnętrznych oraz odpowiednie dokumenty i zapisy, aktualizuje je i udostępnia je inspektorom systemu kontroli wewnętrznych oraz, w stosownych przypadkach, członkom grupy;

(iv) sporządza wykaz członków grupy i aktualizuje go;

(v) przypisuje zadania i obowiązki inspektorom systemu kontroli wewnętrznych;

(vi) jest łącznikiem między członkami grupy a właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą, w tym występuje z wnioskami o odstępstwa;

(vii) weryfikuje co roku oświadczenia o braku konfliktu interesów inspektorów systemu kontroli wewnętrznych;

(viii) ustala terminy kontroli i zapewnia ich odpowiednie wykonanie zgodnie z harmonogramem kierownika systemu kontroli wewnętrznych, o którym mowa w lit. g) akapit drugi ppkt (ii);

(ix) zapewnia inspektorom systemu kontroli wewnętrznych odpowiednie szkolenia oraz przeprowadza coroczną ocenę kompetencji i kwalifikacji inspektorów systemu kontroli wewnętrznych;

(x) zatwierdza nowych członków lub nowe jednostki produkcyjne lub nową działalność dotychczasowych członków;

(xi) podejmuje decyzje w sprawie środków stosowanych w przypadku niezgodności ze środkami systemu kontroli wewnętrznych ustanowionymi na podstawie udokumentowanych procedur zgodnie z lit. g) i zapewnia podjęcie działań następczych w związku z tymi środkami;

(xii) podejmuje decyzje o zlecaniu podwykonawstwa działań, w tym zlecaniu podwykonawstwa zadań inspektorów systemu kontroli wewnętrznych, oraz podpisuje odpowiednie umowy lub zamówienia.

Inspektor systemu kontroli wewnętrznych:

(i) przeprowadza kontrole wewnętrzne członków grupy zgodnie z harmonogramem i procedurami przedstawionymi przez kierownika systemu kontroli wewnętrznych;

(ii) opracowuje projekty sprawozdań z kontroli wewnętrznej na podstawie wzoru i przedkłada je w rozsądnym terminie kierownikowi systemu kontroli wewnętrznych;

(iii) przedkłada w momencie mianowania pisemne i podpisane oświadczenie o braku konfliktu interesów oraz corocznie je aktualizuje;

(iv) bierze udział w szkoleniach.

2. [4] Właściwe organy, lub w stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące wycofują certyfikat, o którym mowa w art. 35, dla całej grupy w przypadku, gdy niedociągnięcia w strukturze lub funkcjonowaniu systemu kontroli wewnętrznych, o którym mowa w ust. 1, w szczególności polegające na niewykrywaniu przypadków niezgodności z przepisami u poszczególnych członków grupy podmiotów wpływają na integralność produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji.

Za niedociągnięcia w systemie kontroli wewnętrznych uznaje się co najmniej następujące sytuacje:

a) produkowanie, przetwarzanie, przygotowanie lub wprowadzanie do obrotu produktów pochodzących od członków lub jednostek produkcyjnych podlegających zawieszeniu/wycofaniu;

b) wprowadzanie do obrotu produktów, w odniesieniu do których kierownik systemu kontroli wewnętrznych zakazał stosowania odniesienia do produkcji ekologicznej w znakowaniu lub reklamie;

c) dodawanie nowych członków do wykazu członków lub zmiana działalności obecnych członków bez zastosowania wewnętrznej procedury zatwierdzania;

d) nieprzeprowadzenie corocznej fizycznej kontroli na miejscu członka grupy w danym roku;

e) niewskazanie członków, którzy zostali zawieszeni lub wycofani z wykazu członków;

f) poważne rozbieżności w ustaleniach między kontrolami wewnętrznymi przeprowadzanymi przez inspektorów systemu kontroli wewnętrznych a kontrolami urzędowymi przeprowadzanymi przez właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą;

g) poważne niedociągnięcia we wprowadzaniu odpowiednich środków lub przeprowadzaniu niezbędnych działań następczych w odpowiedzi na niezgodność stwierdzoną przez inspektorów systemu kontroli wewnętrznych lub przez właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny jednostki certyfikującej;

h) nieodpowiednia liczba inspektorów systemu kontroli wewnętrznych lub nieodpowiednie kompetencje inspektorów systemu kontroli wewnętrznych w stosunku do rodzaju, struktury, wielkości, produktów i działalności grupy oraz wielkości produkcji ekologicznej grupy.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 1 i 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie przepisów lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów, w szczególności w odniesieniu do:

a) zadań poszczególnych członków grupy podmiotów;

b) kryteriów wyznaczania geograficznej bliskości członków grupy, takich jak wspólne korzystanie z obiektów lub zakładów;

c) ustanawiania i funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznych, w tym zakresu, treści i częstotliwości kontroli, które mają być przeprowadzane, oraz kryteriów stwierdzania niedociągnięć w strukturze lub funkcjonowaniu systemu kontroli wewnętrznych.

4. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące:

a) składu i wielkości grupy podmiotów;

b) systemów dokumentacji i prowadzenia ewidencji, systemu wewnętrznej identyfikowalności oraz wykazu podmiotów;

c) wymiany informacji między grupami podmiotów oraz właściwymi organami, organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi, jak również między państwami członkowskimi a Komisją.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

ROZDZIAŁ VI

KONTROLE URZĘDOWE I INNE CZYNNOŚCI URZĘDOWE

Artykuł 37

Związek z rozporządzeniem (UE) 2017/625 i dodatkowe przepisy dotyczące kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w odniesieniu do do produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych

Szczegółowe przepisy zawarte w niniejszym rozdziale stosuje się – oprócz przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2017/625 i o ile nie przewidziano inaczej w art. 40 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, a także oprócz art. 29 niniejszego rozporządzenia i o ile nie przewidziano inaczej w art. 41 ust. 1 niniejszego rozporządzenia – do kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu sprawdzenia w całym procesie na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji, że produkty, o których mowa w art. 2 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 38

Dodatkowe przepisy dotyczące kontroli urzędowych oraz czynności, które mają być podejmowane przez właściwe organy

1. Kontrole urzędowe prowadzone zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem obejmują w szczególności:

a) weryfikację stosowania przez podmioty środków zapobiegawczych i środków ostrożności, o których mowa w art. 9 ust. 6 i w art. 28 niniejszego rozporządzenia, na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

b) w przypadkach gdy w skład gospodarstwa wchodzą nieekologiczne jednostki produkcyjne lub jednostki produkcyjne w okresie konwersji – w odniesieniu do weryfikacji dokumentacji i środków lub procedur lub ustaleń wprowadzonych w celu zapewnienia wyraźnego i skutecznego podziału między ekologicznymi i nieekologicznymi jednostkami produkcyjnymi oraz jednostkami produkcyjnymi w okresie konwersji, jak również między odpowiednimi produktami wytworzonymi przez te jednostki, a także między substancjami i produktami stosowanymi w ekologicznych, w okresie konwersji i nieekologicznych jednostkach produkcyjnych – taka weryfikacja obejmuje kontrole działek, dla których wcześniejszy okres został uznany z mocą wsteczną jako część okresu konwersji oraz kontrole nieekologicznych jednostek produkcyjnych;

c) w przypadkach gdy produkty ekologiczne, w okresie konwersji i nieekologiczne są równolegle zbierane przez podmioty, przygotowywane lub przechowywane w tej samej jednostce przygotowawczej, tym samym obszarze przygotowawczym lub tych samych pomieszczeniach przygotowawczych, albo transportowane są do innych podmiotów lub jednostek, weryfikację ewidencji oraz środków, procedur lub uzgodnień w celu zapewnienia, by czynności były oddzielone w czasie lub przestrzeni, by zostały wdrożone odpowiednie środki dotyczące czyszczenia i – w stosownych przypadkach – środki służące zapobieganiu zastąpieniu produktów, by produkty ekologiczne oraz produkty w okresie konwersji były w każdym momencie oznaczone i by produkty ekologiczne, produkty w okresie konwersji i produkty nieekologiczne były przechowywane, zarówno przed czynnościami przygotowawczymi, jak i po nich, w oddzieleniu w czasie lub przestrzeni od siebie;

d) weryfikację ustanowienia i funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznej grup podmiotów;

e) w przypadkach gdy podmioty są zwolnione z obowiązku powiadamiania zgodnie z art. 34 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub zwolnione z obowiązku posiadania certyfikatu, zgodnie z art. 35 ust. 8 niniejszego rozporządzenia, weryfikację, czy spełnione są wymogi dotyczące zwolnienia oraz weryfikację produktów sprzedawanych przez te podmioty.

2. Kontrole urzędowe przeprowadzane zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 do celów weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem są prowadzone w całym procesie na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji na podstawie prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności w rozumieniu art. 3 pkt 57) niniejszego rozporządzenia, określanego przy uwzględnieniu – oprócz elementów, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 – w szczególności następujących elementów:

a) rodzaju, rozmiaru i struktury podmiotów i grup podmiotów;

b) długości okresu, podczas którego podmioty i grupy podmiotów zajmują się ekologiczną produkcją, przygotowaniem i dystrybucją;

c) wyników kontroli przeprowadzonych zgodnie z niniejszym artykułem;

d) momentu w czasie mającego znaczenie dla przeprowadzonych czynności;

e) kategorii produktów;

f) rodzaju, ilości i wartości produktów oraz ich zmianom w czasie;

g) możliwości pomieszania produktów lub zanieczyszczenia niedopuszczonymi produktami lub substancjami;

h) stosowania przez podmioty i grupy podmiotów odstępstw lub wyjątków od przepisów;

i) punktów krytycznych niezgodności i prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

j) zlecania podwykonawstwa zadań.

3. W każdym przypadku wszystkie podmioty i grupy podmiotów z wyjątkiem tych, o których mowa w art. 34 ust. 2 i w art. 35 ust. 8, podlegają weryfikacji zgodności co najmniej raz w roku.

Weryfikacja zgodności obejmuje kontrolę bezpośrednią na miejscu z wyjątkiem przypadków, gdy spełnione są następujące warunki:

a) wcześniejsze kontrole danego podmiotu lub danej grupy podmiotów nie wykazały żadnych przypadków niezgodności wypływających na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji co najmniej w ciągu trzech kolejnych lat; oraz

b) dany podmiot lub dana grupa podmiotów zostały ocenione na podstawie elementów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu oraz w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625, jako stwarzające niskie prawdopodobieństwo wystąpienia niezgodności.

W tym przypadku okres między dwiema kontrolami bezpośrednimi na miejscu nie przekracza 24 miesięcy.

4. Kontrole urzędowe prowadzone zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem:

a) są prowadzone zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625 przy jednoczesnym zapewnieniu, by minimalny odsetek wszystkich kontroli urzędowych podmiotów lub grup podmiotów był przeprowadzany bez zapowiedzi;

b) zapewniają, aby przeprowadzany był minimalny odsetek kontroli będących kontrolami dodatkowymi oprócz tych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu;

c) są przeprowadzane poprzez pobranie minimalnej liczby próbek pobieranych zgodnie z art. 14 lit. h) rozporządzenia (UE) 2017/625;

d) zapewniają, aby w ramach weryfikacji zgodności, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, kontrolowana była minimalna liczba podmiotów będących członkami grupy podmiotów.

5. Wydanie lub wznowienie certyfikatu, o którym mowa w art. 35 ust. 1, odbywa się na podstawie wyników weryfikacji zgodności, o której mowa w ust. 1–4 niniejszego artykułu.

6. Pisemny raport, który ma zostać sporządzony w odniesieniu do każdej kontroli urzędowej przeprowadzonej w celu weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625, jest podpisywany przez dany podmiot lub daną grupę podmiotów w celu potwierdzenia otrzymania tego pisemnego raportu.

7. Art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625 nie ma zastosowania do audytów i inspekcji przeprowadzanych przez właściwe organy w kontekście ich działań nadzorczych nad jednostkami certyfikującymi, którym przekazano niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi.

8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych:

a) uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie szczegółowych kryteriów i warunków przeprowadzania kontroli urzędowych, przeprowadzanych celem zapewnienia identyfikowalności na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodności z niniejszym rozporządzeniem w odniesieniu do:

(i) sprawdzania dokumentacji rozliczeniowej;

(ii) kontroli przeprowadzonych u określonych kategorii podmiotów;

(iii) w stosownych przypadkach, okresu, w którym mają odbywać się kontrole przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, z uwzględnieniem kontroli bezpośrednich na miejscu, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu; oraz konkretnych obiektów lub obszaru, w których mają się one odbywać;

b) zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych elementów na podstawie doświadczeń praktycznych lub poprzez zmianę tych dodanych elementów.

9. Komisja może przyjmować akty wykonawcze, by ustalić:

a) minimalny odsetek wszystkich kontroli urzędowych podmiotów lub grup podmiotów, które mają zostać przeprowadzone bez zapowiedzi, o którym mowa w ust. 4 lit. a);

b) minimalny odsetek dodatkowych kontroli, o którym mowa w ust. 4 lit. b);

c) minimalną liczbę próbek, o której mowa w ust. 4 lit. c);

d) minimalną ilość podmiotów będących członkami grupy podmiotów, o której mowa w ust. 4 lit. d).

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 39

Dodatkowe przepisy dotyczące działań, które mają być podejmowane przez podmioty i grupy podmiotów

1. Oprócz spełniania obowiązków ustanowionych w art. 15 rozporządzenia (UE) 2017/625 podmioty i grupy podmiotów:

a) zachowują dokumentację w celu wykazania ich zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

b) dokonują wszelkich deklaracji i wymiany informacji, które są niezbędne do celów kontroli urzędowych;

c) wprowadzają stosowne środki praktyczne w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

d) zapewniają – w postaci deklaracji, która musi zostać podpisana i w razie konieczności być aktualizowana:

(i) pełny opis ekologicznej jednostki produkcyjnej lub jednostki produkcyjnej w okresie konwersji oraz czynności, które mają zostać przeprowadzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

(ii) stosowne środki praktyczne, które mają być podejmowane w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

(iii) zobowiązanie do:

– poinformowania na piśmie i bez zbędnej zwłoki nabywców produktów oraz dokonania wymiany odpowiednich informacji z właściwym organem lub – w stosownych przypadkach – z organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą, w przypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia niezgodności, podejrzenia wystąpienia niezgodności, której nie można wykluczyć, lub stwierdzenia niezgodności wpływającej na integralność produktów,

– zaakceptowania przekazania dokumentacji kontrolnej w przypadku zmiany organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej lub – w przypadku wycofania z produkcji ekologicznej – przechowywania przez co najmniej pięć lat dokumentacji kontrolnej przez ostatni organ kontrolny lub ostatnią jednostkę certyfikującą,

– bezzwłocznego poinformowania właściwego organu lub organu lub jednostki wyznaczonych zgodnie z art. 34 ust. 4, w przypadku wycofania się z produkcji ekologicznej, oraz

– zaakceptowania wymiany informacji między tymi organami lub jednostkami, w przypadku gdy podwykonawcy są kontrolowani przez różne organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

2. Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu podania szczegółowych informacji i specyfikacji dotyczących:

a) dokumentacji służącej wykazaniu zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

b) deklaracji i wymiany informacji, które są niezbędne do celów kontroli urzędowych;

c) stosownych środków praktycznych w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 40

Dodatkowe przepisy dotyczące przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych oraz zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi

1. Właściwe organy mogą przekazać jednostkom certyfikującym niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych i niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi jedynie wtedy, gdy – oprócz warunków zawartych w rozdziale III rozporządzenia (UE) 2017/625 – spełnione są następujące warunki:

a) przekazanie zadań zawiera szczegółowy opis przekazanych zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi, w tym obowiązki sprawozdawcze i inne określone obowiązki, oraz opis warunków, na jakich jednostka certyfikująca może je wykonywać. W szczególności jednostka certyfikująca przekazała właściwym organom do uprzedniego zatwierdzenia:

(i) swoją procedurę oceny ryzyka, która ma stwierdzić w szczególności podstawę intensywności i częstotliwości weryfikacji zgodności podmiotów i grup podmiotów oraz która ma być ustanowiona na podstawie elementów, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 oraz w art. 38 niniejszego rozporządzenia, której należy przestrzegać podczas kontroli urzędowych podmiotów i grup podmiotów;

(ii) standardowe procedury kontroli zawierające szczegółowy opis środków kontroli, które jednostka certyfikująca zobowiązuje się nałożyć na podmioty i grupy podmiotów podlegające jej kontroli;

(iii) wykaz środków zgodnych ze wspólnym katalogiem, o którym mowa w art. 41 ust. 4, które mają być stosowane wobec podmiotów i grup podmiotów w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności;

(iv) ustalenia dotyczące skutecznego monitorowania odnośnie do zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi prowadzonymi wobec podmiotów i grup podmiotów oraz ustalenia dotyczące sprawozdawczości na temat tych zadań.

Jednostka certyfikująca powiadamia właściwy organ o wszelkich kolejnych zmianach elementów, o których mowa w ppkt (i)–(iv);

b) te właściwe organy mają procedury i ustalenia służące zapewnieniu nadzoru nad jednostkami certyfikującymi, w tym weryfikacji skuteczności, niezależności i obiektywności sposobu wykonywania powierzonych im zadań, w szczególności jeżeli chodzi o intensywność i częstotliwość weryfikacji zgodności;

Co najmniej raz w roku właściwe organy przeprowadzają zgodnie z art. 33 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625 audyty jednostek certyfikujących, którym przekazały zadania w zakresie kontroli urzędowych lub zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi.

2. W drodze odstępstwa od art. 31 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/625 właściwe organy mogą przekazać jednostce certyfikującej uprawnienia do wydania decyzji dotyczącej zadań przewidzianych w art. 138 ust. 1 lit. b) i w art. 138 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia.

3. Do celów art. 29 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) 2017/625 normą w odniesieniu do przekazywania niektórych zadań w zakresie kontroli urzędowych i niektórych zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi w celu weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem, która jest odpowiednia w odniesieniu do zakresu niniejszego rozporządzenia, jest najnowsza ogłoszona wersja międzynarodowej zharmonizowanej normy „Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów”, do której odniesienie zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Właściwe organy nie przekazują jednostkom certyfikującym następujących oficjalnych zadań związanych z kontrolą lub zadań związanych z innymi czynnościami oficjalnymi:

a) nadzorowania i audytu innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących;

b) uprawnień do przyznawania zgód na zastosowanie odstępstw innych niż odstępstwa do stosowania materiału przeznaczony do reprodukcji roślin nieuzyskanego z produkcji ekologicznej;

c) upoważnienia do przyjmowania zgłoszeń o prowadzeniu działalności przez podmioty lub grupy podmiotów, na mocy art. 34 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;

d) oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, które określają częstotliwość kontroli bezpośrednich, którym mają być poddawane przesyłki ekologiczne przed ich zwolnieniem do swobodnego obrotu w Unii zgodnie z art. 54 rozporządzenia (UE) 2017/625;

e) ustanawiania wspólnego katalogu środków, o którym mowa w art. 41 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

5. Właściwe organy nie przekazują zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi osobom fizycznym.

6. Właściwe organy zapewniają, by informacje otrzymane od jednostek certyfikujących zgodnie z art. 32 rozporządzenia (UE) 2017/625 oraz informacje dotyczące środków stosowanych przez jednostki certyfikujące w przypadku stwierdzonej lub prawdopodobnej niezgodności były gromadzone i wykorzystywane przez właściwe organy do celów nadzoru nad działalnością tych jednostek certyfikujących.

7. W przypadku pełnego lub częściowego wycofania przez właściwy organ przekazania niektórych zadań w zakresie kontroli urzędowych lub niektórych zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi zgodnie z art. 33 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/625, podejmuje on decyzję co do ważności certyfikatów wydanych przez jednostki certyfikujące przed datą tego częściowego lub pełnego wycofania oraz informuje o tym zainteresowane podmioty.

8. Bez uszczerbku dla art. 33 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/625 przed pełnym lub częściowym wycofaniem przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi w przypadkach, o których mowa w tej literze– właściwe organy mogą w pełni lub częściowo zawiesić to przekazanie:

a) na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, podczas którego jednostka certyfikująca ma naprawić niedociągnięcia stwierdzone podczas audytów i inspekcji lub naprawić niezgodności, w odniesieniu do których wymieniane są informacje zgodnie z art. 43 niniejszego rozporządzenia z innymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi, z właściwymi organami, a także z Komisją; lub

b) na okres zawieszenia akredytacji, o której mowa w art. 29 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) 2017/625, w związku z art. 40 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku zawieszenia przekazania dotyczącego zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi zainteresowane jednostki certyfikujące nie wydają certyfikatów, o których mowa w art. 35 w odniesieniu do tych obszarów, dla których przekazanie zostało zawieszone. Właściwe organy podejmują decyzję co do ważności certyfikatów wydanych przez dane jednostki certyfikujące przed datą tego częściowego lub pełnego zawieszenia oraz informują zainteresowane podmioty o tej decyzji.

Bez uszczerbku dla art. 33 rozporządzenia (UE) 2017/625 właściwe organy znoszą zawieszenie przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi możliwie jak najszybciej, od chwili gdy jednostka certyfikująca naprawiła niedociągnięcia lub niezgodności, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), lub kiedy jednostka akredytująca wznowiła akredytację, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b).

9. W przypadku gdy jednostka certyfikująca, której właściwe organy przekazały niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi, została również uznana przez Komisję zgodnie z art. 46 ust. 1 niniejszego rozporządzenia do celów prowadzenia czynności kontrolnych w państwach trzecich, a Komisja zamierza wycofać lub wycofała uznanie dla tej jednostki certyfikującej, właściwe organy organizują audyty lub inspekcje danej jednostki certyfikującej w odniesieniu do jej działalności w państwach członkowskich, zgodnie z art. 33 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

10. Jednostki certyfikujące przekazują właściwym organom:

a) do dnia 31 stycznia każdego roku wykaz podmiotów, które zostały objęte przez nią kontrolą do dnia 31 grudnia poprzedniego roku; oraz

b) do dnia 31 marca każdego roku informacje na temat kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzonych w poprzednim roku w kontekście przygotowania tej części sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 113 rozporządzenia (UE) 2017/625, która dotyczy produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych.

11. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do warunków – dodatkowych wobec warunków ustanowionych w ust. 1 niniejszego artykułu – przekazywania jednostkom certyfikującym zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi.

Artykuł 41

Dodatkowe przepisy dotyczące działań w przypadku podejrzenia wystąpienia i stwierdzenia niezgodności oraz wspólnego katalogu środków

1. Z zastrzeżeniem art. 29, w przypadku gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca podejrzewa lub otrzyma uzasadnione informacje, również od innych właściwych organów lub – w stosownych przypadkach – innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, że podmiot zamierza stosować lub wprowadzić do obrotu produkt, który może nie być zgodny z niniejszym rozporządzeniem, ale nosi oznaczenie odwołujące się do produkcji ekologicznej, lub gdy taki właściwy organ, organ kontrolny lub jednostka certyfikująca zostaną poinformowane przez podmiot o podejrzewanej niezgodności zgodnie z art. 27:

a) niezwłocznie przeprowadza urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625, w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem; takie postępowanie wyjaśniające musi zostać ukończone w najbliższym możliwym i rozsądnym terminie, z uwzględnieniem trwałości produktu i złożoności sprawy;

b) tymczasowo zakazuje zarówno wprowadzania danych produktów do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji oraz ich stosowania w produkcji ekologicznej do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w lit. a). Przed podjęciem takiej decyzji właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca dają podmiotowi możliwość przedstawienia uwag.

2. W przypadku gdy wyniki postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1 lit. a), nie wskazują na występowanie niezgodności, która wpływałaby na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji, podmiotowi zezwala się na stosowanie przedmiotowych produktów lub na wprowadzanie ich do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji.

3. Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki i przewidują sankcje niezbędne do tego, by zapobiec możliwości nieuczciwego stosowania oznaczeń, o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia.

4. Właściwe organy wprowadzają wspólny katalog środków do stosowania na ich terytorium przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące w przypadku podejrzenia wystąpienia niezgodności i stwierdzenia niezgodności.

5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu doprecyzowania jednolitych działań dotyczących przypadków, gdy właściwe organy mają podjąć środki dotyczące podejrzenia wystąpienia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 42

Dodatkowe przepisy dotyczące środków w przypadku niezgodności wpływającej na integralność

1. W przypadku niezgodności wpływającej na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji, takiej jak wynikająca ze stosowania niedopuszczonych produktów, substancji lub technik, lub pomieszania z produktami nieekologicznymi, właściwe organy oraz – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące zapewniają, by – oprócz środków, które mają zostać podjęte zgodnie z art. 138 rozporządzenia (UE) 2017/625 – w znakowaniu i reklamie całej przedmiotowej partii lub serii produkcyjnej nie umieszczano odniesień do produkcji ekologicznej.

2. W przypadku poważnej lub powtarzającej się lub stałej niezgodności właściwe organy i – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące zapewniają, by – oprócz środków określonych w ust. 1 oraz wszelkich właściwych środków podjętych w szczególności zgodnie z art. 138 rozporządzenia UE 2017/625 – danym podmiotom lub danym grupom podmiotów zakazano na wskazany okres wprowadzania do obrotu produktów zawierających odniesienia do produkcji ekologicznej oraz by ich certyfikaty o których mowa w art. 35 zostały – w stosownych przypadkach – zawieszone lub cofnięte.

Artykuł 43

Dodatkowe przepisy dotyczące wymiany informacji

1. Oprócz obowiązków ustanowionych w art. 105 ust. 1 i art. 106 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625, właściwe organy niezwłocznie przekazują pozostałym właściwym organom oraz Komisji informacje dotyczące każdego podejrzenia wystąpienia niezgodności wpływającej na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Właściwe organy przekazują te informacje pozostałym właściwym organom i Komisji za pośrednictwem komputerowego systemu pozwalającego na elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję.

2. W przypadku podejrzenia wystąpienia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności w odniesieniu do produktów podlegających kontroli innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, organy kontrolne i jednostki certyfikujące niezwłocznie informują te pozostałe organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

3. Organy kontrolne i jednostki certyfikujące wymieniają inne stosowne informacje z pozostałymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi.

4. W przypadku otrzymania wniosku uzasadnionego potrzebą zagwarantowania, że dany produkt został wytworzony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, organy kontrolne i jednostki certyfikujące wymieniają z innymi właściwymi organami oraz z Komisją informacje na temat wyników przeprowadzonych przez nie kontroli.

5. Właściwe organy wymieniają informacje dotyczące nadzoru nad jednostkami certyfikującymi z krajowymi jednostkami akredytującymi, w rozumieniu art. 2 ust. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 (⁵⁴ ).

6. Właściwe organy podejmują odpowiednie środki i ustanawiają udokumentowane procedury w celu zapewnienia, by informacje dotyczące wyników kontroli były przekazywane agencji płatniczej w zależności od ich potrzeb do celów art. 58 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (⁵⁵ ) oraz aktów przyjętych na podstawie tego artykułu.

7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające informacje, które mają być przekazywane przez właściwe organy, organy kontrolne i jednostki certyfikujące odpowiedzialne za kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe zgodnie z niniejszym artykułem, odpowiednich adresatów tych informacji, oraz procedury, za pomocą których te informacje mają być przekazywane, w tym funkcje systemu komputerowego, o którym mowa w ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

ROZDZIAŁ VII

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł 44

Eksport produktów ekologicznych

1. Produkt może zostać wywieziony z Unii jako produkt ekologiczny i zostać opatrzony logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, jeżeli jest zgodny z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do dokumentów przeznaczonych dla organów celnych w państwach trzecich, w szczególności w odniesieniu do wydawania ekologicznych świadectw wywozowych w miarę możliwości w formie elektronicznej, i poświadczania, że wywożone produkty ekologiczne są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 45

Import produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

1. Produkt może zostać przywieziony z państwa trzeciego, celem wprowadzenia go do obrotu w Unii jako produkt ekologiczny lub jako produkt w okresie konwersji, jeżeli spełnione są trzy następujące warunki:

a) produkt ten jest produktem, o którym mowa w art. 2 ust. 1;

b) zastosowanie ma jedno z następujących:

(i) produkt jest zgodny z rozdziałami II, III i IV niniejszego rozporządzenia, a wszystkie podmioty i grupy podmiotów, o których mowa w art. 36, w tym eksporterzy w danym państwie trzecim, zostały poddane kontroli przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące uznane zgodnie z art. 46 i uzyskały od tych organów lub jednostek certyfikat potwierdzający, że wszystkie podmioty i grupy podmiotów oraz eksporterzy spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia;

(ii) w przypadku, gdy produkt pochodzi z państwa trzeciego uznanego zgodnie z art. 47, produkt ten spełnia warunki określone w odnośnej umowie handlowej; lub

(iii) w przypadku, gdy produkt pochodzi z państwa trzeciego, które jest uznawane zgodnie z art. 48, produkt ten jest zgodny z równoważnymi przepisami dotyczącymi produkcji i kontroli tego państwa trzeciego oraz został przywieziony ze świadectwem kontroli, potwierdzającym tę zgodność, wydanym przez właściwe organy, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące tego państwa trzeciego; oraz

c) podmioty w państwach trzecich są w stanie w dowolnym momencie dostarczyć importerom i krajowym organom w Unii i w tych państwach trzecich informacje pozwalające zidentyfikować podmioty będące ich dostawcami oraz organy kontrolne lub jednostki certyfikujące tych dostawców, z myślą o zapewnieniu identyfikowalności danych produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji. Informacje te udostępnia się również organom kontrolnym lub jednostkom certyfikującym importerów.

2. Komisja może zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 9 udzielać specjalnych zezwoleń na stosowanie produktów i substancji w państwach trzecich oraz w regionach najbardziej oddalonych Unii, z uwzględnieniem różnic w równowadze ekologicznej w produkcji roślinnej lub zwierzęcej, szczególnych warunków klimatycznych, tradycji i warunków lokalnych w tych obszarach. Takie specjalne zezwolenia mogą być przyznawane na odnawialny okres dwóch lat i podlegają zasadom ustanowionym w rozdziale II i kryteriom określonym w art. 24 ust. 3 i 6.

3. Ustalając kryteria pozwalające zakwalifikować daną sytuację jako okoliczności katastroficzne i ustanawiając zgodnie z art. 22 szczegółowe przepisy dotyczące postępowania w takich okolicznościach, Komisja uwzględnia różnice w równowadze ekologicznej, w klimacie i warunkach lokalnych w państwach trzecich i w regionach najbardziej oddalonych Unii.

4. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące treści certyfikatów, o których mowa w ust. 1 lit. b), procedury, którą należy stosować przy ich wydawaniu, weryfikacji i środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany, w szczególności w odniesieniu do roli właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, zapewniając identyfikowalność i zgodność produktów przywożonych z myślą o ich wprowadzeniu do obrotu na rynku unijnym jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, o których mowa w ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

5. Przestrzeganie warunków i środków przywozu do Unii produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji, o których mowa w ust. 1, jest weryfikowane w punktach kontroli granicznej, zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625. Częstotliwość kontroli fizycznych, o których mowa w art. 49 ust. 2 tego rozporządzenia zależy od prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności w rozumieniu art. 3 pkt 57 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 46

Uznawanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

1. Komisja może przyjmować akty wykonawcze uznające organy kontrolne i jednostki certyfikujące, które są właściwe do prowadzenia kontroli i wydawania certyfikatów ekologicznych w państwach trzecich, do wycofania uznania takich organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, oraz do ustanowienia wykazu uznanych organów kontrolnych i jednostek certyfikujących.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

2. Organy kontrolne lub jednostki certyfikujące są uznawane zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu do celów kontroli przywozu kategorii produktów wymienionych w art. 35 ust. 7, jeżeli spełniają następujące kryteria:

a) mają zarejestrowaną siedzibę w jednym państwie członkowskim lub w państwie trzecim;

b) mają zdolność do przeprowadzania kontroli w celu zapewnienia, aby w odniesieniu do produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji, które mają być przywiezione do Unii, spełnione zostały warunki zawarte w art. 45 ust. 1 lit. a), lit. b) ppkt (i) oraz lit. c) i w niniejszym artykule;

c) gwarantują odpowiednią obiektywność i bezstronność i nie pozostają w żadnym konflikcie interesów w zakresie wykonywania ich zadań kontrolnych;

d) w przypadku jednostek certyfikujących – są one akredytowane zgodnie z właściwą zharmonizowaną normą „Ocena zgodności – Wymagania dla jednostek certyfikujących wyroby, procesy i usługi”, do której odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

e) dysponują wiedzą ekspercką, wyposażeniem oraz infrastrukturą wymaganą do wykonywania zadań kontrolnych oraz mają wystarczającą liczbę odpowiednio wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników; oraz

f) spełniają wszelkie dodatkowe kryteria, które mogą zostać ustanowione w akcie delegowanym, przyjętym na podstawie ust. 7.

3. Akredytacja, o której mowa w ust. 2 lit. d), może zostać przyznana jedynie przez:

a) krajową jednostkę akredytującą w Unii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008; lub

b) jednostkę akredytującą spoza terytorium Unii będącą sygnatariuszem wielostronnej umowy o uznawaniu pod auspicjami Międzynarodowego Forum Akredytacyjnego.

4. Organy kontrolne i jednostki certyfikujące przesyłają Komisji wniosek o uznanie. Taki wniosek zawiera dokumentację techniczną z wszelkimi informacjami koniecznymi do zapewnienia, aby spełnione zostały kryteria określone w ust. 2.

Organy kontrolne przedkładają najnowszy raport z oceny wydany przez właściwy organ, a jednostki certyfikujące przedkładają certyfikat akredytacji wydany przez jednostkę akredytującą. W stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące przedkładają również najnowsze sprawozdania z przeprowadzanej na miejscu regularnej oceny, nadzoru oraz wieloletniej oceny ich działań.

5. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 4, i wszelkich innych istotnych informacji dotyczących danego organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, Komisja zapewnia odpowiedni nadzór nad uznanymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi, dokonując regularnego przeglądu ich działania i uznania. Do celów tego nadzoru Komisja może żądać od jednostek akredytujących lub od właściwych organów dodatkowych informacji.

6. Charakter nadzoru, o którym mowa w ust. 5 ustalany jest na podstawie oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności, z uwzględnieniem w szczególności działalności organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, rodzaju produktów i podmiotów objętych przez nie kontrolą oraz zmian w zakresie przepisów dotyczących produkcji i środków kontrolnych.

Uznanie organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, o którym mowa w ust. 1, wycofuje się w szczególności niezwłocznie zgodnie z procedurą, o której mowa w tym ustępie, w przypadku stwierdzenia poważnych lub powtarzających się naruszeń w odniesieniu do certyfikacji lub kontroli i czynności ustanowionych zgodnie z ust. 8 oraz w przypadku, gdy dana jednostka certyfikująca lub dany organ kontrolny nie podejmie po otrzymaniu żądania Komisji – w czasie wyznaczonym przez Komisję– odpowiednich terminowych działań naprawczych. Taki okres jest ustalany stosownie do wagi problemu oraz zazwyczaj nie jest krótszy niż 30 dni.

7. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych:

a) zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych kryteriów, oprócz kryteriów już w nim ustanowionych, które mają być stosowane w przypadku uznawania uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu i do wycofania takiego uznania, lub poprzez zmianę tych dodanych kryteriów.

b) uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do:

(i) sprawowania nadzoru nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi uznanymi przez Komisję zgodnie z ust. 1, w tym poprzez ocenę zgodności na miejscu; oraz

(ii) w odniesieniu do kontroli i innych czynności, które mają być wykonywane przez te organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

8. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zapewnienia stosowania środków związanych z przypadkami podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tymi wpływającymi na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych w ramach uznania przewidzianego w niniejszym artykule. Środki te mogą polegać w szczególności na weryfikacji integralności produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przed wprowadzeniem ich do obrotu w Unii oraz, w stosownych przypadkach, zawieszeniu zezwolenia na wprowadzanie takich produktów do obrotu w Unii jako produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

9. W należycie uzasadnionych przypadkach z uwagi na pilny interes nadrzędny związany z nieuczciwymi praktykami lub praktykami niezgodnymi z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ochrony zaufania konsumentów lub ochrony uczciwej konkurencji między podmiotami Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 55 ust. 3, przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie w celu podjęcia środków, o których mowa w ust. 8 niniejszego artykułu, lub podjęcia decyzji o wycofaniu uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 47

Równoważność na podstawie umowy handlowej

Uznane państwo trzecie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) ppkt (ii), to państwo trzecie, które Unia uznała na podstawie umowy handlowej za posiadające system produkcji realizujący te same cele i stosujący te same zasady dzięki stosowaniu przepisów zapewniających taki sam poziom poświadczania zgodności co przepisy Unii.

Artykuł 48

Równoważność na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Uznane państwo trzecie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) ppkt (iii), to państwo trzecie uznane do celów równoważności na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007, w tym państwo trzecie uznane w ramach środka przejściowego przewidzianego w art. 58 niniejszego rozporządzenia.

Takie uznanie wygasa w dniu 31 grudnia 2026 r.

2. Na podstawie rocznych sprawozdań przesyłanych Komisji do dnia 31 marca każdego roku przez państwa trzecie, o których mowa w ust. 1, i dotyczących wdrażania i egzekwowania ustanowionych przez te państwa środków kontrolnych oraz w świetle wszelkich innych uzyskanych informacji Komisja zapewnia należyte nadzorowanie uznanych państw trzecich poprzez regularne prowadzenie przeglądu ich uznania. Komisja może w tym celu zwrócić się o pomoc do państw członkowskich. Charakter nadzoru ustalany jest na podstawie oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności, z uwzględnieniem w szczególności wielkości wywozu do Unii z danego państwa trzeciego, wyników działań monitorujących i nadzorczych przeprowadzonych przez właściwy organ oraz wyników poprzednich kontroli. Komisja regularnie przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wyników dokonanego przez nią przeglądu.

3. Komisja w drodze aktów wykonawczych ustanawia wykaz państw trzecich, o których mowa w ust. 1, oraz może zmieniać ten wykaz w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do informacji, które mają być przesyłane przez państwa trzecie wymienione zgodnie z ust. 3 niniejszego rozporządzenia, niezbędnych do nadzorowania ich uznawania przez Komisję, jak również sprawowania tego nadzoru przez Komisję, w tym poprzez kontrole na miejscu.

5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zapewnienia stosowania środków związanych z przypadkami podejrzenia lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tymi wpływającymi na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych z państw trzecich, o których mowa w niniejszym artykule. Środki te mogą polegać w szczególności na weryfikacji integralności produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przed wprowadzeniem ich do obrotu w Unii oraz, w stosownych przypadkach, na zawieszeniu zezwolenia na wprowadzanie takich produktów do obrotu w Unii jako produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 49

Sprawozdanie Komisji na temat stosowania art. 47 i 48

Do dnia 31 grudnia 2022 r. Komisja złoży sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na temat stanu stosowania art. 47 i 48, w szczególności w odniesieniu do uznawania państw trzecich do celów równoważności.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY OGÓLNE

SEKCJA 1

Swobodny przepływ produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

Artykuł 50

Niezakazywanie i nieograniczanie wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

Właściwe organy, organy kontrolne i jednostki certyfikujące nie mogą, z przyczyn odnoszących się do produkcji, znakowania lub prezentacji produktów, zakazywać ani ograniczać obrotu produktami ekologicznymi lub produktami w okresie konwersji podlegającymi kontroli przez inny właściwy organ, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą zlokalizowane w innym państwie członkowskim, jeżeli produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności nie można przeprowadzać kontroli urzędowych ani innych czynności urzędowych poza tymi przewidzianymi w rozporządzeniu (UE) 2017/625 ani też pobierać opłat z tytułu kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, poza opłatami przewidzianymi w rozdziale VI tego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Informacje, sprawozdawczość i powiązane odstępstwa

Artykuł 51

Informacje dotyczące sektora i handlu ekologicznego

1. Każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji informacje konieczne do wykonania i monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia. W możliwie najszerszym zakresie takie informacje opierają się na ustanowionych źródłach danych. Komisja bierze pod uwagę zapotrzebowanie na dane oraz synergie pomiędzy potencjalnymi źródłami danych, w szczególności w odniesieniu do ich wykorzystania w celach statystycznych, w stosownych przypadkach.

2. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące systemu, który ma być wykorzystywany do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1, szczegółów informacji, które mają być przekazywane, oraz daty, do jakiej należy je przekazać.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 52

Informacje dotyczące właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

1. Państwa członkowskie prowadzą regularnie aktualizowany wykaz zawierający:

a) nazwy i adresy właściwych organów; oraz

b) nazwy, adresy i numery kodów przydzielone organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym.

Państwa członkowskie przekazują te wykazy i wszelkie ich zmiany Komisji oraz podają je do wiadomości publicznej, z wyjątkiem przypadku gdy takie przekazanie i publikacja miały już miejsce zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625.

2. W oparciu o informacje przekazane na podstawie ust. 1 Komisja regularnie publikuje w internecie zaktualizowany wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o którym mowa w ust. 1 lit. b).

Artykuł 53

Odstępstwa, zezwolenia i sprawozdanie

1. Odstępstwa od wymogu stosowania ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i zwierząt przewidziane w załączniku II część I pkt 1.8.5 oraz w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4, z wyjątkiem załącznika II część II pkt 1.3.4.4.2, wygasają w dniu 31 grudnia 2036 r.

2. Od dnia 1 stycznia 2029 r., w oparciu o wnioski dotyczące dostępności ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i zwierząt zawarte w sprawozdaniu przewidzianym w ust. 7 niniejszego artykułu, Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających niniejsze rozporządzenie w następujący sposób:

a) zakończenie możliwości stosowania odstępstw, o których mowa w załączniku II część I pkt 1.8.5 i w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4, z wyjątkiem załącznika II część II pkt 1.3.4.4.2 we wcześniejszym terminie niż dzień 31 grudnia 2036 r. lub ich przedłużenie poza tę datę; lub

b) zakończenie możliwości stosowania odstępstwa, o którym mowa w załączniku II część II pkt 1.3.4.4.2.

3. Od dnia 1 stycznia 2027 r. Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających art. 26 ust. 2 lit. b) w celu rozszerzenia zakresu stosowania systemu informacyjnego, o którym mowa w art. 26 ust. 2, na młode kury oraz zmieniających załącznik II część II pkt 1.3.4.3, tak by odstępstwa dotyczące młodych kur opierały się na danych zebranych zgodnie z tym systemem.

4. Od dnia 1 stycznia 2026 r. Komisja jest upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 54, na podstawie informacji dotyczących dostępności ekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń udostępnianych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu lub przedstawionych w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 7 niniejszego artykułu – kończących zezwolenie na stosowanie nieekologicznej paszy białkowej w żywieniu drobiu i świń, o którym mowa w załączniku II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c) w terminie wcześniejszym niż dzień 31 grudnia 2026 r. lub przedłużających je poza ten termin.

5. Przedłużając odstępstwa lub zezwolenia, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, Komisja dokonuje tego jedynie na taki czas, w odniesieniu do którego posiadane przez nią informacje, w szczególności informacje dostarczane przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 6, potwierdzają brak dostępności na rynku unijnym materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt lub paszy.

6. Do dnia 30 czerwca każdego roku państwa członkowskie udostępniają Komisji i pozostałym państwom członkowskim:

a) informacje dostarczone do bazy danych, o której mowa w art. 26 ust. 1, oraz do systemów, o których mowa w art. 26 ust. 2, a także – w stosownych przypadkach – do systemów, o których mowa w art. 26 ust. 3;

b) informacje dotyczące zgód na stosowanie odstępstw przyznanych zgodnie z załącznikiem II część I pkt 1.8.5 i załącznikiem II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4; oraz

c) informacje na temat dostępności na rynku unijnym ekologicznych pasz białkowych dla drobiu i świń oraz na temat zezwoleń przyznanych zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c).

7. Do dnia 31 grudnia 2026 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności na rynku unijnym oraz – w stosownych przypadkach – przyczyn ograniczonej dostępności:

a) ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin;

b) zwierząt ekologicznych objętych odstępstwami, o których mowa w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4;

c) ekologicznej paszy białkowej przeznaczonej do żywienia drobiu i świń pod warunkiem uzyskania zezwoleń, o których mowa w załączniku II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c).

Sporządzając to sprawozdanie, Komisja uwzględnia w szczególności dane zebrane zgodnie z art. 26 oraz informacje dotyczące odstępstw i zezwoleń, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY PROCEDURALNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

SEKCJA 1

Przepisy proceduralne

Artykuł 54

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 26 ust. 5, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2 na okres pięciu lat od dnia 17 czerwca 2018 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2, może zostać odwołane w każdym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonego w niej uprawnienia. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy – przed upływem tego terminu – zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 55

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet zwany „Komitetem ds. Produkcji Ekologicznej”. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

4. Jeżeli komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

SEKCJA 2

Uchylenie, oraz przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 56

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 834/2007.

Rozporządzenie to jest jednak nadal stosowane do celów zakończenia analizy nadal nierozpatrzonych wniosków państw trzecich, zgodnie z art. 58 niniejszego rozporządzenia.

Odniesienia do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 57

Środki przejściowe dotyczące organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych na mocy art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Uznanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących udzielone na mocy art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wygasa najpóźniej w dniu 31 grudnia 2024 r.

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych ustanawia wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych na podstawie art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz może zmienić ten wykaz w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do informacji, które mają być przesyłane przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, niezbędnych do celu nadzorowania ich uznania przez Komisję, jak również sprawowania tego nadzoru przez Komisję, w tym poprzez ocenę zgodności na miejscu.

Artykuł 58

Środki przejściowe dotyczące wniosków państw trzecich przedłożonych na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Komisja ukończy analizę wniosków państw trzecich przedłożonych na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007, które nie zostały jeszcze rozpatrzone w dniu 17 czerwca 2018 r. Do analizy takich wniosków stosuje się to rozporządzenie.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie przepisów proceduralnych niezbędnych do rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w tym informacji, które mają być przedkładane przez państwa trzecie.

Artykuł 59

Środki przejściowe dotyczące pierwszego uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

W drodze odstępstwa od daty rozpoczęcia stosowania, o której mowa w art. 61 akapit drugi, art. 46 stosuje się od 17 czerwca 2018 r. w zakresie, w jakim jest to niezbędne, by umożliwić terminowe uznanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących.

Artykuł 60

Przepisy przejściowe dotyczące zapasów produktów ekologicznych wytworzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007

Produkty wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 przed 1 stycznia 2022 r. mogą być wprowadzane do obrotu po tej dacie do wyczerpania zapasów.

Artykuł 61

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2022 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 30 maja 2018 r.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (²),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Produkcja ekologiczna jest ogólnym systemem zarządzania gospodarstwem i produkcji żywności, łączącym praktyki najkorzystniejsze dla środowiska i klimatu, wysoki stopień różnorodności biologicznej, ochronę zasobów naturalnych oraz stosowanie wysokich norm dotyczących dobrostanu zwierząt i produkcji, odpowiadających zapotrzebowaniu rosnącej liczby konsumentów na produkty wytwarzane przy użyciu naturalnych środków i procesów. Produkcja ekologiczna pełni zatem podwójną funkcję społeczną: z jednej strony w odpowiedzi na zapotrzebowanie konsumentów dostarcza na rynek produkty ekologiczne, a z drugiej strony dostarcza powszechnie dostępne dobra, przyczyniając się do ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt, jak również do rozwoju obszarów wiejskich.

(2) Przestrzeganie wysokich norm w zakresie zdrowia, środowiska i dobrostanu zwierząt przy wytwarzaniu produktów ekologicznych decyduje o wysokiej jakości tych produktów. Jak podkreślono w komunikacie Komisji z dnia 28 maja 2009 r. w sprawie polityki jakości produktów rolnych, produkcja ekologiczna stanowi element unijnych systemów jakości produkcji rolnej, wraz z oznaczeniami geograficznymi i gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (⁴) i produktami pochodzącymi z regionów najbardziej oddalonych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 (⁵). W tym ujęciu produkcja ekologiczna realizuje te same cele w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR), które stanowią nieodłączny element wszystkich unijnych systemów jakości produktów rolnych.

(3) W szczególności, cele polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej są wpisane w cele WPR dzięki zapewnieniu rolnikom otrzymania odpowiedniej rekompensaty za przestrzeganie przepisów dotyczących produkcji ekologicznej. Poza tym rosnące zapotrzebowanie na produkty ekologiczne tworzy warunki do dalszego rozwoju i ekspansji tych produktów na rynku, zwiększając tym samym zyski rolników zajmujących się produkcją ekologiczną.

(4) Ponadto produkcja ekologiczna to system, który przyczynia się do włączenia wymogów ochrony środowiska w ramy WPR oraz propaguje zrównoważoną produkcję rolną. Dlatego w ramach WPR zostały wprowadzone środki finansowego wspierania produkcji rolnej, mianowicie na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (⁶), zostały one w szczególności wzmocnione przy okazji reformy ram prawnych polityki rozwoju obszarów wiejskich wprowadzonej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (⁷).

(5) Produkcja ekologiczna przyczynia się również do osiągnięcia celów unijnej polityki ochrony środowiska, w szczególności tych zawartych w komunikatach Komisji: z dnia 22 września 2006 r., zatytułowanym „Strategia tematyczna w dziedzinie ochrony gleby”, z dnia 3 maja 2011 r., zatytułowanym „Nasze ubezpieczenie na życie i nasz kapitał naturalny – unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r.” oraz z dnia 6 maja 2013 r. zatytułowanym „Zielona infrastruktura – zwiększanie kapitału naturalnego Europy” oraz w przepisach dotyczących ochrony środowiska, takich jak dyrektywy 2000/60/WE (⁸), 2001/81/WE (⁹), 2009/128/WE (¹⁰) i 2009/147/WE (¹¹) Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy Rady 91/676/EWG (¹²) and 92/43/EWG (¹³).

(6) Ze względu na cele unijnej polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej, ramy prawne ustanowione dla realizacji tej polityki powinny służyć zapewnieniu uczciwej konkurencji i właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, podtrzymaniu i uzasadnieniu zaufania konsumentów do produktów znakowanych jako ekologiczne i powinny zmierzać do stworzenia takich warunków, w których polityka ta może być kształtowana zgodnie z tendencjami produkcyjnymi i rynkowymi.

(7) Priorytety polityczne strategii „Europa 2020” określone w komunikacie Komisji z dnia 3 marca 2010 r., zatytułowanym „Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” obejmują osiągnięcie konkurencyjnej gospodarki opartej na wiedzy i innowacji oraz wspieranie gospodarki o wysokim poziomie zatrudnienia zapewniającej spójność społeczną i terytorialną, jak również przyczynianie się do procesu przechodzenia na zasobooszczędną i niskoemisyjną gospodarkę. Polityka w dziedzinie produkcji ekologicznej powinna zatem zapewnić podmiotom właściwe instrumenty pozwalające na lepsze identyfikowanie i promowanie ich produktów, chroniąc jednocześnie podmioty przed nieuczciwymi praktykami.

(8) W ostatnich latach sektor rolnictwa ekologicznego w Unii szybko się rozwijał nie tylko pod względem powierzchni wykorzystywanej pod uprawy ekologiczne, lecz również liczby gospodarstw i łącznej liczby zarejestrowanych w Unii podmiotów ekologicznych.

(9) Zważywszy na dynamiczne przemiany w sektorze produkcji ekologicznej, w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 (¹⁴) wskazano na potrzebę przyszłego przeglądu unijnych przepisów dotyczących produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu doświadczeń zdobytych przy stosowaniu tych przepisów. Rezultaty przeglądu dokonanego przez Komisję wskazują, że unijne ramy prawne dotyczące produkcji ekologicznej należy poprawić, tak by zawierały przepisy odpowiadające wysokim oczekiwaniom konsumentów oraz były zrozumiałe przez osoby, do których są skierowane. Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 834/2007 i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(10) Doświadczenia zdobyte do tej pory w ramach stosowania rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę sprecyzowania, do jakich produktów stosuje się niniejsze rozporządzenie. Powinno ono przede wszystkim obejmować produkty pochodzenia rolnego, w tym akwakultury i pszczelarstwa, wymienione w załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Powinno ono ponadto obejmować przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność lub pasza, ponieważ wprowadzanie takich produktów do obrotu jako produktów ekologicznych tworzy duże możliwości zbytu produktów rolnych oraz zwraca uwagę konsumentów na ekologiczny charakter tych produktów rolnych, z których zostały one wytworzone. Niniejsze rozporządzenie powinno też obejmować niektóre inne produkty powiązane z produktami rolnymi w podobnie ścisły sposób jak przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność i pasza, ze względu na to, że te inne produkty albo tworzą znaczne możliwości zbytu produktów rolnych, albo też dlatego, że stanowią integralny element procesu produkcji. Ponadto do zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy włączyć sól morską i inne rodzaje soli stosowane w żywności i paszy, ponieważ mogą być one produkowane przy zastosowaniu naturalnych technik produkcji, a ich produkcja przyczynia się do rozwoju obszarów wiejskich, a zatem jest objęta celami niniejszego rozporządzenia. Dla zachowania jasności takie inne produkty, nieumieszczone w załączniku I do TFUE, należy umieścić w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(11) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia Komisji należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie swoich prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami ustanowionymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (¹⁵). W szczególności, aby zapewnić równe uczestnictwo w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejski i Rada otrzymują wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.

(12) Aby uwzględnić nowe metody, nowe materiały produkcyjne lub zobowiązania międzynarodowe, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów z myślą o rozszerzeniu wykazu innych ściśle związanych z rolnictwem produktów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia.

(13) Produkty objęte niniejszym rozporządzeniem, ale pochodzące z polowań na zwierzęta dziko żyjące i połowów ryb dziko żyjących, nie powinny być uznawane za produkty ekologiczne, ponieważ w ich przypadku nie można w pełni kontrolować procesów produkcji.

(14) Ze względu na lokalny charakter działalności w zakresie żywienia zbiorowego środki podjęte przez państwa członkowskie oraz prywatne normy w tej dziedzinie są uznawane za odpowiednie do zapewnienia funkcjonowania jednolitego rynku. Dlatego też żywność przygotowywana przez zakłady żywienia zbiorowego w ich pomieszczeniach nie powinna podlegać niniejszemu rozporządzeniu i w związku z tym nie powinna być znakowana ani reklamowana przy użyciu logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.

(15) Z projektów badawczych wynika, że zaufanie konsumentów ma zasadnicze znaczenie dla rynku żywności ekologicznej. W dłuższej perspektywie mało wiarygodne normy mogą podważyć zaufanie publiczne i doprowadzić do upadku rynku. Dlatego fundamentem zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej w Unii powinny być solidne przepisy dotyczące produkcji zharmonizowane na poziomie unijnym i które powinny odpowiadać oczekiwaniom podmiotów i konsumentów, jeżeli chodzi o jakość produktów ekologicznych oraz zgodność z zasadami i przepisami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.

(16) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie bez uszczerbku dla powiązanych przepisów, w szczególności w dziedzinach bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin, materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, znakowania i środowiska.

(17) Niniejsze rozporządzenie powinno zapewnić podstawę zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej i jej pozytywnych skutków dla środowiska przy zapewnieniu skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych i uczciwej konkurencji, tym samym pomagając rolnikom w uzyskaniu należnego dochodu, zapewniając zaufanie konsumentów, chroniąc interes konsumentów oraz wspierając krótkie łańcuchy dostaw i produkcję lokalną. Cele te powinny być realizowane w zgodności z ogólnymi i szczegółowymi zasadami oraz ogólnymi i szczegółowymi przepisami dotyczącymi produkcji mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej.

(18) Mając na uwadze właściwości systemów produkcji ekologicznej, dobór odmian roślin powinien w szczególności uwzględniać wydajność agronomiczną, różnorodność genetyczną, odporność na choroby, długowieczność oraz dostosowanie do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych oraz należy uwzględnić naturalne bariery krzyżowania.

(19) Uznaje się, że w gospodarstwach rolnych obejmujących jednostki, które nie są zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, zachodzi wyższe ryzyko niezgodności z tymi przepisami. Dlatego, po odpowiednim okresie konwersji, wszystkie gospodarstwa rolne w Unii, które zamierzają stać się gospodarstwami ekologicznymi, powinny być we wszystkich aspektach zarządzane zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej. Jednak prowadzenie gospodarstw obejmujących zarówno jednostki zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, jak i nie zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, powinno być dozwolone pod pewnymi warunkami, w tym w szczególności pod warunkiem wyraźnego i faktycznego rozdzielenia ekologicznych jednostek produkcyjnych, jednostek produkcyjnych w okresie konwersji oraz nieekologicznych jednostek produkcyjnych, a także produktów wytwarzanych przez te jednostki.

(20) Ponieważ w produkcji ekologicznej należy ograniczyć stosowanie środków zewnętrznych, należy wskazać pewne cele, do których produkty i substancje są często stosowane w wytwarzaniu produktów rolnych lub przetworzonych produktów rolnych. Gdy te produkty lub substancje są zwyczajowo używane do tych celów, ich użycie powinno być dozwolone wyłącznie wtedy, gdy są one dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże takie zezwolenie powinno być ważne jedynie tak długo, dopóki stosowanie takich środków zewnętrznych w produkcji nieekologicznej nie zostanie zakazane prawem Unii lub przepisami krajowymi opartymi na prawie Unii. Stosowanie produktów lub substancji innych niż substancje czynne, które zawierają lub z których składają się środki ochrony roślin, powinno być możliwe w produkcji ekologicznej, o ile ich stosowanie jest dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (¹⁶), a wprowadzanie do obrotu lub stosowanie środka ochrony roślin nie jest zakazane przez państwa członkowskie zgodnie z tym rozporządzeniem.

(21) W przypadku gdy gospodarstwo lub części gospodarstwa mają być wykorzystywane do wytwarzania produktów ekologicznych, powinny one podlegać okresowi konwersji, w którym będą zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale nie będą mogły wytwarzać produktów ekologicznych. Wprowadzanie do obrotu produktów jako produktów ekologicznych powinno być dozwolone jedynie po upływie okresu konwersji. Okres ten nie powinien rozpocząć się, zanim rolnik lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury nie powiadomi właściwych organów państwa członkowskiego, w którym znajduje się gospodarstwo, o przejściu na produkcję ekologiczną, a co za tym idzie, nie podda go systemowi kontroli, który ma zostać utworzony przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (¹⁷) i z niniejszym rozporządzeniem. Właściwe organy powinny mieć możliwość uznania z mocą wsteczną za okres konwersji okresu przed datą powiadomienia wyłącznie, gdy gospodarstwo lub jego części podlegały działaniom rolno-środowiskowym wspieranym z funduszy unijnych lub stanowiły obszary naturalne lub użytki rolne, na których przez okres co najmniej trzech lat nie stosowano produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej.

(22) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem, jeżeli chodzi o produkcję ekologiczną i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych przepisów dotyczących podziału gospodarstw na ekologiczne jednostki produkcyjne, jednostki produkcyjne w okresie konwersji i nieekologiczne jednostki produkcyjne.

(23) Wykorzystywanie promieniowania jonizującego, klonowania zwierząt i sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych lub organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO), jak również produktów wytworzonych z GMO lub przy ich użyciu, nie jest zgodne z ideą produkcji ekologicznej i postrzeganiem produktów ekologicznych przez konsumentów. Stosowanie ich powinno zatem być zakazane w produkcji ekologicznej.

(24) Aby wspierać i ułatwiać zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzaniem, na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji podmioty powinny podejmować, w stosownych przypadkach, środki zapobiegawcze w celu zapewnienia ochrony różnorodności biologicznej oraz jakości gleby, zapobiegania szkodnikom i chorobom oraz ich zwalczania i unikania negatywnych skutków dla środowiska, zdrowia zwierząt i roślin. Powinny także podejmować, w stosownych przypadkach, leżące w ich gestii proporcjonalne środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych produktami lub substancjami, które nie są dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów ekologicznych.

(25) Produkty wytwarzane w okresie konwersji nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne. Aby uniknąć ryzyka dezorientacji i wprowadzenia w błąd konsumentów, produkty te nie powinny także być wprowadzane do obrotu jako produkty w okresie konwersji, z wyjątkiem materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin oraz produktów spożywczych pochodzenia roślinnego oraz produktów paszowych pochodzenia roślinnego, które zawierają tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego, a we wszystkich przypadkach – pod warunkiem że przed zbiorem zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy.

(26) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zasad konwersji dla kolejnych gatunków zwierząt.

(27) Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do roślin, zwierząt gospodarskich i akwakultury, w tym przepisy dotyczące zbioru dziko rosnących roślin i alg, jak również dotyczące produkcji przetworzonej żywności i paszy, a także wina i drożdży wykorzystywanych jako żywność lub pasza, w celu zapewnienia harmonizacji oraz realizacji celów i zasad produkcji ekologicznej.

(28) Podstawą ekologicznej produkcji roślinnej jest odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby, zatem rośliny powinny być uprawiane na i w żywej glebie w powiązaniu z podglebiem i skałą macierzystą. W związku z tym nie powinna być dozwolona produkcja hydroponiczna ani uprawa roślin w pojemnikach, workach lub na podłożach, w przypadku gdy korzenie nie mają kontaktu z żywą glebą.

(29) Dozwolone powinny jednak być niektóre praktyki uprawy niepowiązane z glebą, takie jak produkcja kiełków roślin lub główek cykorii oraz produkcja roślin ozdobnych i ziół w doniczkach, sprzedawanych w doniczkach konsumentom, co do których nie dostosowano zasady uprawy na podłożu glebowym lub nie ma ryzyka, że konsument zostanie wprowadzany w błąd co do metody produkcji. Aby ułatwić produkcję ekologiczną na wcześniejszym etapie uprawy roślin, dozwolona powinna być także uprawa siewek lub sadzonek w pojemnikach do dalszego przesadzania.

(30) Zasada uprawy roślin na gruntach rolnych oraz odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby została ustanowiona w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007. Niektóre podmioty rozwinęły jednak działalność gospodarczą polegającą na uprawie bezglebowej roślin na wyniesionych zagonach i zostały certyfikowane jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 przez ich organy krajowe. W dniu 28 czerwca 2017 r. w ramach zwykłej procedury ustawodawczej osiągnięto porozumienie, zgodnie z którym produkcja ekologiczna powinna opierać się na odżywianiu roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby i powinna mieć miejsce na podłożu glebowym, a uprawy bezglebowe roślin na wyniesionych zagonach nie powinny już od tej daty być więcej dozwolone. Aby zapewnić podmiotom, które przed tą datą rozwinęły taką działalność gospodarczą możliwość dostosowania się, należy pozwolić im, by przez okres 10 lat, począwszy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, zachowały swoje powierzchnie produkcyjne certyfikowane przed tą datą przez ich organy krajowe jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007. Z informacji przekazanych Komisji przez państwa członkowskie wynika, że taka działalność była dopuszczona w Unii przed dniem 28 czerwca 2017 r. jedynie w Finlandii, Szwecji i Danii. Stosowanie upraw bezglebowych na wyniesionych zagonach w rolnictwie ekologicznym powinno być przedmiotem sprawozdania Komisji, które ma być opublikowane pięć lat po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(31) Ekologiczna produkcja roślinna powinna obejmować zastosowanie technik produkcji zapobiegających przyczynianiu się do zanieczyszczania środowiska lub ograniczających je do minimum.

(32) W rolnictwie nieekologicznym dostępnych jest więcej zewnętrznych środków służących dostosowaniu się do warunków środowiskowych, aby osiągnąć optymalny wzrost upraw, natomiast systemy ekologicznej produkcji roślinnej potrzebują materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, który będzie w stanie dostosowywać się pod względem odporności na choroby, do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, a także do szczególnych praktyk uprawy w rolnictwie ekologicznym przyczyniających się do rozwoju sektora produkcji ekologicznej. Ważne jest zatem, by udoskonalać ekologiczny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nadający się do rolnictwa ekologicznego.

(33) Jeżeli chodzi o zarządzanie glebą i nawożenie, należy określić techniki uprawy dozwolone w ekologicznej produkcji roślinnej oraz ustanowić warunki stosowania nawozów i środków poprawiających właściwości gleby.

(34) Należy znacząco ograniczyć stosowanie środków ochrony roślin. Pierwszeństwo należy przyznać środkom zapobiegającym szkodom powodowanym przez szkodniki i chwasty przy pomocy technik niezwiązanych ze stosowaniem środków ochrony roślin, takich jak płodozmian. Należy monitorować występowanie szkodników i chwastów, by móc decydować, czy interwencja jest zasadna z punktu widzenia ekonomicznego i ekologicznego. Należy jednak zezwolić na stosowanie niektórych środków ochrony roślin, jeżeli takie techniki nie zapewniają odpowiedniej ochrony i tylko wtedy, gdy takie środki ochrony roślin są dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 oraz zostały ocenione i uznane za zgodne z celami i zasadami produkcji ekologicznej, w tym gdy środki te zostały dopuszczone z zastrzeżeniem rygorystycznych warunków ich stosowania, a tym samym zostały dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(35) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do niektórych odstępstw, stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub nieekologicznego materiału rozmnożeniowego, umów między producentami rolnymi, dalszych środków dotyczących ochrony przed szkodnikami i chwastami oraz dalszych szczegółowych zasad i praktyk uprawy dotyczących określonych roślin i produkcji roślinnej.

(36) Badania w Unii nad materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin, który nie spełnia definicji odmiany pod względem jednolitości, wykazują, że stosowanie takiego zróżnicowanego materiału może być korzystne, w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej, na przykład w celu zmniejszenia rozprzestrzeniania się chorób, poprawy odporności i zwiększenia różnorodności biologicznej.

(37) Dlatego do użycia w produkcji ekologicznej powinien być dostępny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nienależący do danej odmiany, ale należący do grupy roślin w ramach jednego taksonu botanicznego o wysokim stopniu różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych.

Z tego powodu podmioty powinny móc wprowadzać do obrotu materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dla innych kategorii, które to wymogi zostały zawarte w dyrektywach 66/401/EWG (¹⁸), 66/402/EWG (¹⁹), 68/193/EWG (²⁰), 98/56/WE (²¹), 2002/53/WE (²²), 2002/54/WE (²³), 2002/55/WE (²⁴), 2002/56/WE (²⁵), 2002/57/WE (²⁶), 2008/72/WE (²⁷) oraz 2008/90/WE (²⁸) lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw.

Takie wprowadzanie do obrotu powinno nastąpić po powiadomieniu odpowiedzialnych organów, o których mowa w tych dyrektywach, i po przyjęciu przez Komisję zharmonizowanych wymogów dla takiego materiału, pod warunkiem że spełnia on te wymogi.

(38) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia niektórych przepisów dotyczących produkcji i sprzedaży materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków.

(39) Aby zaspokoić potrzeby producentów ekologicznych, wspierać badania i rozwijać odmiany ekologiczne nadające się do produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu szczególnych potrzeb i celów rolnictwa ekologicznego, takich jak zwiększona różnorodność genetyczna, odporność lub tolerancja na choroby oraz dostosowywanie się do różnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, należy zgodnie z dyrektywami 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE przeprowadzić ograniczone w czasie badania naukowe. Te ograniczone w czasie badania naukowe powinny być prowadzone w okresie siedmiu lat, powinny wykorzystywać wystarczające ilości materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i powinny być przedmiotem corocznych sprawozdań. Powinny one służyć ustanowieniu kryteriów opisu cech tego materiału, oraz określić warunki produkcji i wprowadzania do obrotu tego materiału.

(40) Ponieważ produkcja zwierząt gospodarskich jest naturalnie związana z gospodarowaniem gruntami rolnymi, a obornik wykorzystywany jest do nawożenia wspomagającego produkcję roślin, należy zakazać produkcji zwierzęcej bez wykorzystania gruntów, z wyjątkiem produkcji pszczelarskiej. Przy doborze ras należy zachęcać do wyboru cech, które są ważne dla rolnictwa ekologicznego, takich jak wysoki stopień różnorodności genetycznej, zdolność dostosowania się do warunków miejscowych oraz odporność na choroby.

(41) Zwierzęta ekologiczne nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby rolników, którzy chcą stworzyć stado po raz pierwszy lub też powiększyć lub odbudować swoje stado. Dlatego wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej zwierząt, które były chowane nieekologicznie, powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.

(42) Zwierzęta gospodarskie należy żywić materiałami paszowymi wytworzonymi zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, najlepiej pochodzącymi z własnego gospodarstwa rolnika, uwzględniając przy tym potrzeby fizjologiczne zwierząt gospodarskich. Jednak pod pewnymi warunkami rolnicy powinni mieć również możliwość używania paszy w okresie konwersji pochodzącej z ich własnych gospodarstw. Ponadto, aby zapewnić spełnienie minimalnych wymogów żywieniowych dotyczących zwierząt gospodarskich, należy zapewnić rolnikom możliwość używania, na ściśle określonych warunkach, niektórych materiałów paszowych pochodzenia mikrobiologicznego lub mineralnego lub niektórych dodatków paszowych i substancji pomocniczych w przetwórstwie.

(43) Zarządzanie zdrowiem zwierząt powinno opierać się głównie na zapobieganiu chorobom. Ponadto należy stosować określone środki w zakresie czyszczenia i dezynfekcji. W produkcji ekologicznej nie należy zezwalać na profilaktyczne stosowanie syntetyzowanych chemicznie alopatycznych produktów leczniczych, w tym antybiotyków. W przypadku choroby lub urazu zwierzęcia wymagających niezwłocznego leczenia stosowanie takich produktów powinno być ograniczone do niezbędnego minimum, koniecznego do powrotu zwierzęcia do dobrej kondycji. W takich przypadkach, w celu zagwarantowania konsumentom integralności produkcji ekologicznej, urzędowy okres karencji po zastosowaniu takich produktów leczniczych, zgodnie z właściwymi przepisami Unii, powinien być dwukrotnie dłuższy niż normalny okres karencji i wynosić co najmniej 48 godzin.

(44) Warunki dotyczące pomieszczeń dla ekologicznych zwierząt gospodarskich i ekologiczne praktyki gospodarskie powinny zaspokajać behawioralne potrzeby zwierząt i powinny zapewniać wysoki poziom dobrostanu zwierząt, którego niektóre aspekty powinny wykraczać poza unijne normy dobrostanu zwierząt mające zastosowanie ogólnie w produkcji zwierzęcej. W większości przypadków zwierzęta gospodarskie powinny mieć stały dostęp do obszarów na otwartej przestrzeni umożliwiających swobodne poruszanie się. Należy unikać wszelkiego rodzaju cierpienia, bólu lub stresu lub należy ograniczać je do minimum na wszystkich etapach życia zwierząt. Trzymanie na uwięzi lub okaleczanie, jak na przykład przycinanie ogonów owiec, obcinanie dziobów w pierwszych trzech dniach życia i usuwanie zawiązków rogów powinny być możliwe wyłącznie, jeżeli jest to dozwolone przez właściwe organy i jedynie pod pewnymi warunkami.

(45) Ponieważ najbardziej rozwinięta jest ekologiczna produkcja bydła, owiec, kóz, koniowatych, jeleniowatych i świń, a także drobiu, królików i pszczół, do tych gatunków powinny mieć zastosowanie dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. W odniesieniu do tych gatunków konieczne jest, by Komisja ustaliła pewne wymogi, które są ważne dla produkcji tych zwierząt, takie jak wymogi dotyczące obsady zwierząt, minimalnej powierzchni oraz warunków, a także wymogi techniczne dotyczące pomieszczeń. W odniesieniu do innych gatunków takie wymogi należy ustanowić, od momentu, gdy dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji będą miały zastosowanie również do tych gatunków.

(46) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zmniejszenia liczby odstępstw dotyczących pochodzenia zwierząt, ograniczeń dotyczących azotu organicznego powiązanego z łączną obsadą zwierząt, dokarmiania rodzin pszczelich, dopuszczalnych środków do dezynfekcji pasiek, metod i środków do zwalczania Varroa destructor oraz szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zwierzęcej dla kolejnych gatunków.

(47) Niniejsze rozporządzenie uwzględnia cele nowej wspólnej polityki rybołówstwa w odniesieniu do akwakultury, która odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu zrównoważonego, długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego, jak również wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, równocześnie zmniejszając presję na dziko żyjące stada ryb, w kontekście wzrastającego globalnego popytu na żywność pochodzącą ze środowiska wodnego. Komunikat Komisji z dnia 29 kwietnia 2013 r. w sprawie strategicznych wytycznych dotyczących zrównoważonego rozwoju akwakultury w UE uwydatnia główne wyzwania stojące przed akwakulturą w Unii oraz potencjał rozwoju tego sektora. Akwakultura została określona w tym komunikacie jako szczególnie obiecujący sektor, podkreślono w nim również przewagę konkurencyjną, jaką zapewnia certyfikacja ekologiczna.

(48) Akwakultura ekologiczna jest relatywnie nowym działem produkcji ekologicznej w porównaniu z rolnictwem ekologicznym, w przypadku którego zebrano już dużo doświadczeń na poziomie gospodarstw. Biorąc pod uwagę rosnące zainteresowanie konsumentów produktami akwakultury ekologicznej, oczekuje się zwiększenia liczby jednostek produkcji w sektorze akwakultury przechodzących na produkcję ekologiczną. Dzięki temu zwiększy się zasób doświadczeń i wiedzy technicznej oraz przyspieszony zostanie rozwój, a akwakultura ekologiczna jest udoskonalana, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w przepisach dotyczących produkcji.

(49) Akwakultura ekologiczna powinna opierać się na chowie młodych osobników pochodzących z ekologicznych jednostek produkcyjnych. Ekologiczne zwierzęta akwakultury do celów rozrodu lub odchowu nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby podmiotów produkujących zwierzęta akwakultury. Wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej schwytanych na wolności dzikich zwierząt lub nieekologicznych zwierząt akwakultury powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.

(50) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do paszy dla zwierząt akwakultury oraz leczenia weterynaryjnego tych zwierząt oraz w odniesieniu do szczegółowych warunków w zakresie gospodarowania stadem podstawowym, hodowli i wychowu osobników młodocianych.

(51) Podmioty produkujące żywność lub paszę ekologiczną powinny stosować odpowiednie procedury opierające się na systematycznej identyfikacji krytycznych etapów przetwarzania w celu zapewnienia zgodności przetworzonych produktów z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Ekologiczne produkty przetworzone powinny być produkowane przy użyciu metod przetwarzania, które gwarantują zachowanie ekologicznych cech i właściwości produktów na wszystkich etapach produkcji ekologicznej.

(52) Należy ustanowić przepisy dotyczące składu przetworzonej ekologicznej żywności i paszy. W szczególności żywność ta powinna być wytwarzana głównie z ekologicznych składników pochodzenia rolnego lub innych, ekologicznych składników objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, z ograniczoną możliwością stosowania niektórych nieekologicznych składników pochodzenia rolnego określonych w niniejszym rozporządzeniu. Poza tym do stosowania w produkcji przetworzonej ekologicznej żywności i paszy należy dopuścić jedynie niektóre produkty i substancje dozwolone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(53) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty produkujące przetworzoną żywność lub paszę, w odniesieniu do rodzaju i składu produktów i substancji dopuszczonych do stosowania w żywności przetworzonej, a także w odniesieniu do warunków, w jakich mogą być one stosowane, oraz do obliczania zawartości procentowej składników pochodzenia rolnego, w tym określenia dodatków dopuszczonych do stosowania w produkcji ekologicznej, uznawanych za składniki pochodzenia rolnego do celów obliczania odsetka, który musi zostać osiągnięty, aby dany produkt został oznaczony jako ekologiczny w opisie handlowym produktu.

(54) Wino ekologiczne powinno podlegać odpowiednim przepisom dotyczącym ekologicznej żywności przetworzonej. Wino należy jednak do szczególnej i ważnej kategorii produktów ekologicznych, dlatego szczególnie w odniesieniu do wina ekologicznego należy ustanowić dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Wino ekologiczne powinno być wytwarzane wyłącznie z ekologicznych surowców i należy dopuścić dodawanie do niego jedynie niektórych produktów i substancji dozwolonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W produkcji wina ekologicznego należy zakazać stosowania niektórych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych. Na inne praktyki, procesy i zabiegi należy zezwolić na ściśle określonych warunkach.

(55) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia dodatkowych zakazanych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych oraz w odniesieniu do zmiany wykazu dozwolonych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych.

(56) Pierwotnie drożdże nie były na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007 uznawane za składnik pochodzenia rolnego, dlatego nie były uwzględniane przy ustalaniu składników pochodzenia rolnego produktów ekologicznych. Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 889/2008 (²⁹) wprowadzono jednak od dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązek uznawania drożdży i produktów drożdżowych jako składników pochodzenia rolnego do celów produkcji ekologicznej. W związku z tym od dnia 1 stycznia 2021 r. do produkcji ekologicznych drożdży, które mają być wykorzystywane jako żywność i pasza, należy wykorzystywać wyłącznie składniki uzyskane ekologicznie. Ponadto jedynie niektóre produkty i substancje powinny zostać dopuszczone do wykorzystania przy ich produkcji i przygotowywaniu.

(57) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji drożdży.

(58) Wprawdzie niniejsze rozporządzenie powinno zharmonizować przepisy dotyczące produkcji ekologicznej w Unii dla wszystkich produktów objętych jego zakresem stosowania i powinno ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do różnych kategorii produktów, jednak dopiero na późniejszym etapie możliwe będzie przyjęcie niektórych przepisów dotyczących produkcji, takich jak dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do kolejnych gatunków zwierząt lub produktów spoza kategorii, dla których w niniejszym rozporządzeniu ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Z powodu braku takich przepisów dotyczących produkcji na szczeblu unijnym państwa członkowskie powinny wciąż mieć możliwość ustanawiania krajowych przepisów dotyczących ich własnej krajowej produkcji, pod warunkiem że te przepisy nie będą sprzeczne z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże państwa członkowskie nie powinny stosować tych przepisów krajowych do produktów wytwarzanych lub wprowadzanych do obrotu w innych państwach członkowskich, gdy produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku braku takich krajowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, przy wprowadzaniu takich produktów do obrotu z odniesieniem do produkcji ekologicznej podmioty powinny co najmniej przestrzegać – w zakresie, w jakim to możliwe w odniesieniu do danych produktów – ogólnych przepisów dotyczących produkcji oraz zasad produkcji ekologicznej.

(59) Aby uwzględnić ewentualną przyszłą potrzebę ustanowienia szczegółowych przepisów dotyczących produkcji w zakresie produktów, których produkcja nie należy do żadnej z kategorii szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, jak również aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia w odniesieniu do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, a także przepisów dotyczących poddaniu obowiązkowi konwersji, w odniesieniu do takich produktów.

(60) Odstępstwa od przepisów dotyczących produkcji ekologicznej należy przewidzieć wyłącznie w przypadku okoliczności katastroficznych. Aby umożliwić kontynuowanie lub przywrócenie produkcji ekologicznej w takich przypadkach, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania kryteriów pozwalających zakwalifikować okoliczności katastroficzne, a także szczegółowych przepisów, w tym ewentualnych odstępstw od niniejszego rozporządzenia, stanowiących, w jaki sposób państwa członkowskie mają postępować w takich katastroficznych okolicznościach, i dotyczących niezbędnych wymogów w zakresie monitorowania i sprawozdawczości w takich przypadkach.

(61) Pod pewnymi warunkami produkty ekologiczne, produkty w okresie konwersji i produkty nieekologiczne można przechowywać i transportować jednocześnie. Należy ustanowić szczegółowe przepisy w celu zapewnienia należytego oddzielenia produktów ekologicznych, produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych w trakcie obchodzenia się z nimi oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów.

(62) Aby zapewnić integralność produkcji ekologicznej i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania określonych aktów w odniesieniu do przepisów dotyczących pakowania i transportu produktów ekologicznych.

(63) Stosowanie w produkcji ekologicznej niektórych produktów lub substancji jako substancji czynnych, które mają być wykorzystywane jako środki ochrony roślin, wchodzące w zakres rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, nawozy, środki poprawiające właściwości gleby, odżywki, nieekologiczne składniki paszy dla zwierząt różnego pochodzenia, dodatki paszowe, substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz produkty do czyszczenia i dezynfekcji powinno być ograniczone do minimum i podlegać określonym warunkom ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. To samo podejście należy przyjąć w odniesieniu do wykorzystywania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej produktów i substancji takich jak dodatki do żywności i substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz w odniesieniu do stosowania nieekologicznych składników pochodzenia rolnego. Dlatego też należy określić wszelkie ogólne możliwe zastosowania takich produktów i substancji w produkcji ekologicznej oraz szczegółowe możliwe zastosowania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu i określonych kryteriów.

(64) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność i zgodność z niniejszym rozporządzeniem ogólnie w odniesieniu do produkcji ekologicznej, oraz w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, a także, aby zapewnić dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych kryteriów dotyczących udzielania zezwoleń na ogólne stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej, w szczególności w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, jak również kryteria dotyczące wycofywania takich zezwoleń.

(65) Aby zapewnić dostęp do składników pochodzenia rolnego, które nie są dostępne w wystarczającej ilości w postaci ekologicznej do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, państwa członkowskie powinny także mieć możliwość zezwolenia na stosowanie – pod pewnymi warunkami i przez ograniczony czas – nieekologicznych składników pochodzenia rolnego.

(66) Aby wspierać produkcję ekologiczną i z uwagi na potrzebę posiadania miarodajnych danych, należy gromadzić i przekazywać rolnikom oraz podmiotom informacje i dane dotyczące dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, ekologicznych zwierząt i ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury. W tym celu państwa członkowskie powinny zapewnić, by na ich terytorium zostały utworzone i były regularnie aktualizowane bazy danych i systemy zawierające takie informacje, a Komisja powinna podawać takie informacje do wiadomości publicznej.

(67) Aby zapewnić zgodność z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej oraz zaufanie konsumentów do tej metody produkcji, konieczne jest, by podmioty informowały właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – organy kontrolne lub jednostki certyfikujące o przypadkach podejrzeń wystąpienia niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, które są uzasadnione lub nie mogą być wykluczone, dotyczących produktów, które podmioty te wytwarzają, przygotowują, przywożą lub otrzymują od innych podmiotów. Takie podejrzenie niezgodności może pojawić się między innymi ze względu na obecność w produkcie, który ma być stosowany lub wprowadzany do obrotu jako produkt ekologiczny lub produkt w okresie konwersji, produktu lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Podmioty powinny informować właściwe organy, w przypadku gdy są one w stanie uzasadnić podejrzenie niezgodności lub nie mogą takiego podejrzenia wykluczyć. W takich przypadkach dane produkty nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji do czasu wykluczenia podejrzenia niezgodności. Podmioty powinny współpracować z właściwymi organami oraz w stosownych przypadkach z organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi przy identyfikacji i weryfikacji przyczyn takich niezgodności.

(68) Aby uniknąć zanieczyszczenia produkcji ekologicznej produktami lub substancjami, które nie zostały dopuszczone przez Komisję do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, podmioty powinny przedsięwziąć proporcjonalne i odpowiednie środki znajdujące się pod ich kontrolą w celu identyfikacji ryzyka takiego zanieczyszczenia i zapobiegania mu. Środki takie powinny być regularnie poddawane przeglądowi i w razie konieczności dostosowywane.

(69) Aby zapewnić w całej Unii zharmonizowane podejście w odniesieniu do środków, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, zwłaszcza, jeżeli takie podejrzenie spowodowane jest obecnością produktów i substancji niedopuszczonych w produktach ekologicznych lub w produktach w okresie konwersji, a także by uniknąć niepewności dla podmiotów, właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – organy kontrolne lub jednostki certyfikujące powinny przeprowadzać urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej. W szczególnym przypadku podejrzenia niezgodności spowodowanego obecnością niedopuszczonych produktów lub substancji postępowanie wyjaśniające powinno określić źródła i przyczyny obecności takich produktów lub substancji oraz w celu zapewnienia, aby te podmioty przestrzegały wymogów w zakresie produkcji ekologicznej, a zwłaszcza nie stosowały produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej i podejmowały proporcjonalne i odpowiednie środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produkcji ekologicznej takimi produktami i substancjami. Takie postępowania wyjaśniające powinny być proporcjonalne do podejrzewanej niezgodności, a co za tym idzie – powinny być ukończone jak najszybciej, w rozsądnym terminie, z uwzględnieniem trwałości danego produktu i stopnia złożoności danego przypadku. Mogą one obejmować dowolną metodę i technikę prowadzenia kontroli urzędowych, która zostanie uznana za odpowiednią, aby sprawnie wykluczyć lub potwierdzić, bez zbędnej zwłoki, wszelkie podejrzenie niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym przy wykorzystaniu wszelkich odnośnych informacji, które pozwoliłyby wykluczenie lub potwierdzenie podejrzenia niezgodności bez konieczności przeprowadzenia kontroli na miejscu.

(70) Stwierdzenie obecności produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej w produktach, które mają być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, a także podjęte w tym względzie środki powinny być przedmiotem dalszej obserwacji przez państwa członkowskie i Komisję. Komisja powinna zatem przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie po czterech latach od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia sprawozdanie w oparciu o zebrane przez państwa członkowskie informacje na temat postępowań wyjaśniających przeprowadzonych w sprawach dotyczących produktów i substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Sprawozdaniu temu – w stosownych przypadkach – może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący wprowadzenia dalszej harmonizacji.

(71) W przypadku braku takiej dalszej harmonizacji państwa członkowskie, które opracowały podejścia w celu zapobiegania, by jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji były wprowadzane do obrotu produkty zawierające pewien poziom produktów lub substancji, niedopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, powinny mieć możliwość dalszego stosowania tych podejść. Jednak w celu zapewnienia swobodnego przepływu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji na rynku wewnętrznym w Unii podejścia takie nie powinny zakazywać, ograniczać ani utrudniać wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Takie podejścia powinny zatem być stosowane jedynie w odniesieniu do produktów wytworzonych na terytorium danego państwa członkowskiego, które zdecydowało się na dalsze stosowanie tego podejścia. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję.

(72) Oprócz obowiązków dotyczących ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu środków, które mają być podejmowane przez podmioty wytwarzające, przygotowujące, przywożące lub stosujące produkty ekologiczne i produkty w okresie konwersji oraz przez właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące w celu zapobiegania zanieczyszczeniu produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji produktami lub substancjami niedozwolonymi w produkcji ekologicznej, państwa członkowskie powinny również mieć możliwość podjęcia na swoim terytorium innych odpowiednich środków do zapobiegania niezamierzonej obecności niedopuszczonych produktów i substancji w produkcji ekologicznej. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

(73) Znakowanie produktów rolnych i środków spożywczych powinno podlegać ogólnym przepisom ustanowionym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 (³⁰), a w szczególności przepisom, które mają na celu zapobieganie znakowaniu mogącemu dezorientować konsumentów lub wprowadzać ich w błąd. Ponadto w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące znakowania produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji. Powinny one chronić zarówno interesy podmiotów związane z prawidłowym oznakowaniem ich produktów na rynku oraz by podmioty te mogły funkcjonować w warunkach uczciwej konkurencji, jak również interesy konsumentów związane z możliwością podejmowania świadomych wyborów.

(74) W związku z tym terminy używane do znakowania produktów ekologicznych powinny podlegać ochronie w całej Unii, tak aby nie mogły być używane do znakowania produktów nieekologicznych, niezależnie od wykorzystanego języka. Tej ochronie powinny podlegać także zwyczajowe terminy pochodne od tych określeń lub ich wersje skrócone, bez względu na to, czy są one używane osobno czy łącznie.

(75) Żywność przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne. Aby zachęcić do stosowania składników ekologicznych, należy również pozwolić na nawiązanie pod pewnymi warunkami do produkcji ekologicznej jedynie w wykazie składników żywności przetworzonej, w szczególności w przypadku stwierdzenia, że dana żywność jest zgodna z niektórymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Należy również ustanowić specjalne przepisy dotyczące znakowania, by umożliwić podmiotom wskazanie składników ekologicznych stosowanych w produktach, których jeden z głównych składników pochodzi z myślistwa lub rybołówstwa.

(76) Pasza przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne.

(77) Aby sytuacja na rynku unijnym była jasna dla konsumentów, należy wprowadzić obowiązek umieszczania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej na wszystkich wytworzonych i opakowanych w Unii ekologicznych produktach żywnościowych. Ponadto należy umożliwić dobrowolne umieszczanie tego logo w przypadku niezapakowanych produktów ekologicznych wytworzonych w Unii oraz w przypadku wszelkich produktów ekologicznych przywiezionych z państw trzecich, jak również do celów informacyjnych i edukacyjnych. Należy określić wzór logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.

(78) Jednakże by uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd co do ekologicznego charakteru całego produktu, należy ograniczyć wykorzystanie tego logo do produktów, które zawierają wyłącznie lub niemal wyłącznie składniki ekologiczne. Dlatego też nie należy zezwalać na stosowanie tego logo do znakowania produktów w okresie konwersji lub produktów przetworzonych, w których mniej niż 95 % masy składników pochodzenia rolnego to składniki ekologiczne.

(79) By zapobiec dezorientacji konsumentów co do pochodzenia produktu z Unii lub spoza niej, w każdym przypadku zastosowania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej należy informować konsumentów o miejscu uprawy surowców rolnych będących składnikami danego produktu. W związku z tym na etykietach produktów pochodzących z ekologicznej akwakultury także należy zezwolić na odnoszenie się do akwakultury zamiast do rolnictwa.

(80) Aby zapewnić konsumentom jasną sytuację oraz zapewnić że są im przekazywane odpowiednie informacje, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących ustanowienia dodatkowych przepisów dotyczących znakowania produktów ekologicznych oraz zmiany wykazu terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej oraz odnoszących się do niego przepisów.

(81) Niektóre produkty lub substancje stosowane w środkach ochrony roślin lub jako nawozy nie powinny wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, i dlatego – nie powinny, co do zasady, podlegać przepisom niniejszego rozporządzenia, w tym przepisom dotyczącym znakowania. Ponieważ jednak te produkty i substancje odgrywają ważną rolę w rolnictwie ekologicznym, a ich stosowanie w produkcji ekologicznej podlega zezwoleniu na mocy niniejszego rozporządzenia, i ponieważ w praktyce pojawiły się pewne niejasności w odniesieniu do ich znakowania, w szczególności w odniesieniu do stosowania terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej, należy wyjaśnić, że jeżeli stosowanie tych produktów lub substancji jest dopuszczone w produkcji ekologicznej, mogą być one odpowiednio znakowane.

(82) Produkcja ekologiczna jest wiarygodna jedynie wtedy, gdy towarzyszy jej skuteczna weryfikacja i kontrole na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji.

(83) Należy określić szczegółowe wymogi dotyczące podmiotów, aby zapewnić zgodność z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności należy ustanowić przepisy przewidujące zgłaszanie właściwym organom działalności podmiotów oraz system certyfikacji służący identyfikacji podmiotów, które przestrzegają przepisów regulujących produkcję ekologiczną i znakowanie produktów ekologicznych. Przepisy te powinny co do zasady obowiązywać również wszelkich podwykonawców danych podmiotów, chyba że dane podwykonawstwo jest w pełni zintegrowane z główną działalnością podmiotu zlecającego podwykonanie i jest w tym kontekście kontrolowane. Należy zapewnić przejrzystość systemu certyfikacji poprzez zobowiązanie państw członkowskich do zapewnienia publicznej dostępności wykazów podmiotów, które zgłosiły swoją działalność, oraz opłat, które mogą zostać pobrane w związku z kontrolami przeprowadzanymi celem weryfikacji zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej.

(84) Małe sklepy detaliczne niesprzedające produktów ekologicznych innych niż opakowane produkty ekologiczne, stwarzają względnie niskie ryzyko niezgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i dlatego nie powinny one podlegać nieproporcjonalnym obciążeniom ze względu na sprzedaż produktów ekologicznych. Nie powinny one zatem podlegać obowiązkom zgłaszania i certyfikacji, ale powinny nadal podlegać kontrolom urzędowym przeprowadzanym w celu weryfikacji przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Podobnie, małe sklepy detaliczne sprzedające nieopakowane produkty ekologiczne powinny podlegać kontrolom urzędowym, ale w celu ułatwienia wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych państwa członkowskie powinny mieć możliwość zwolnienia takich sklepów z obowiązku certyfikowania ich działalności.

(85) Małe gospodarstwa i podmioty zajmujące się indywidualnie produkcją alg lub zwierząt akwakultury w Unii borykają się ze stosunkowo wysokimi kosztami kontroli i znacznymi obciążeniami administracyjnymi w związku z certyfikacją ekologiczną. Należy zezwolić na system certyfikacji grupowej celem ograniczenia kosztów kontroli i certyfikacji oraz powiązanych obciążeń administracyjnych, wzmocnienia lokalnych powiązań, przyczynienia się do wzmocnienia rynków zbytu oraz zapewnienia równych szans w stosunku do podmiotów z państw trzecich. Z tej przyczyny należy wprowadzić i zdefiniować pojęcie „grupy podmiotów” i ustanowić przepisy odzwierciedlające potrzeby małych gospodarstw i podmiotów i ich możliwości pod względem zasobów.

(86) Aby zapewnić skuteczność, efektywność i przejrzystość produkcji ekologicznej i systemu znakowania produktów ekologicznych, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących wymogów w zakresie zachowania dokumentacji przez podmioty lub grupy podmiotów oraz dotyczących wzoru certyfikatu zgodności.

(87) W celu zapewnienia, by certyfikacja grup podmiotów odbywała się skutecznie i efektywnie, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących odpowiedzialności poszczególnych członków grupy podmiotów, kryteriów ustalania geograficznej bliskości jej członków oraz ustanawiania i funkcjonowania jej systemu kontroli wewnętrznych.

(88) Produkcja ekologiczna podlega kontrolom urzędowym i innym czynnościom urzędowym prowadzonym zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu weryfikowania zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Z zastrzeżeniem przypadków, w których niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej, do produkcji ekologicznej należy jednak stosować dodatkowe przepisy, oprócz ustanowionych w tym rozporządzeniu, w odniesieniu do kontroli urzędowych i czynności przeprowadzanych przez właściwe organy oraz – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące, w odniesieniu do działań, które mają podejmować podmioty i grupy podmiotów, przekazywania niektórych zadań związanych z kontrolami urzędowymi lub niektórymi zadaniami związanymi z innymi czynnościami urzędowymi i ich nadzorem, jak również w odniesieniu do działań w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzonej niezgodności, w tym zakazu wprowadzania do obrotu produktów jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, kiedy stwierdzona niezgodność wpływa na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

(89) Celem zapewnienia jednolitego podejścia na swoim terytorium, wyłącznie do właściwych organów powinno należeć przygotowanie katalogu środków, które mogą być stosowane w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia niezgodności.

(90) W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić, w uzupełnieniu do przepisów rozporządzenia (UE) 2017/625, przepisy dotyczące wymiany niektórych istotnych informacji między właściwymi organami, organami kontrolnymi, jednostkami certyfikującymi oraz niektórymi innymi organami oraz dotyczące działań tych organów i jednostek.

(91) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących szczegółowych kryteriów i warunków przeprowadzania kontroli urzędowych przeprowadzanych celem zapewnienia identyfikowalności na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodności z niniejszym rozporządzeniem, a także w odniesieniu do dodatkowych elementów, które mają być uwzględniane przy ustalaniu, na podstawie doświadczeń praktycznych, prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności.

(92) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących warunków przekazywania jednostkom certyfikującym zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi oprócz warunków już ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(93) Doświadczenia z ustaleniami dotyczącymi przywozu do Unii produktów ekologicznych stosowanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę zmiany tych ustaleń w odpowiedzi na oczekiwania konsumentów, by przywożone produkty ekologiczne odpowiadały równie wysokim standardom jak standardy unijne, a także w celu zapewnienia lepszego dostępu unijnych produktów ekologicznych do rynku międzynarodowego. Ponadto należy zapewnić jasność w kwestii przepisów mających zastosowanie do wywozu produktów ekologicznych, w szczególności poprzez ustanowienie ekologicznych świadectw wywozowych.

(94) Należy dalej udoskonalać przepisy regulujące przywóz produktów zgodnych z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji i znakowania, w związku z którymi podmioty zostały poddane kontroli przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące uznane przez Komisję do prowadzenia kontroli i certyfikacji w dziedzinie produkcji ekologicznej w państwach trzecich. Należy w szczególności ustanowić wymogi dotyczące jednostek akredytujących, które akredytują jednostki certyfikujące do celów przywozu do Unii produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, celem zapewnienia równych szans w zakresie nadzoru nad jednostkami certyfikującymi ze strony Komisji. Ponadto niezbędne jest zapewnienie Komisji możliwości bezpośredniego kontaktowania się z jednostkami akredytującymi oraz właściwymi organami w państwach trzecich, by usprawnić odpowiednio nadzór nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi. W przypadku produktów przywożonych z państw trzecich lub z niektórych regionów najbardziej oddalonych Unii, ze szczególnymi warunkami klimatycznymi i lokalnymi, należy przewidzieć możliwość udzielania przez Komisję specjalnych zezwoleń na stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej.

(95) Powinno być nadal możliwe wprowadzanie na rynek Unii produktów ekologicznych, które nie są zgodne z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale pochodzą z państw trzecich, których systemy produkcji ekologicznej i kontroli zostały uznane za równoważne z systemami unijnymi. Równocześnie jednak uznawanie równoważności państw trzecich przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007 powinno obowiązywać jedynie w przypadku zawarcia umów międzynarodowych między Unią a tymi państwami trzecimi, przewidujących wzajemne uznawanie równoważności także dla Unii.

(96) Państwa trzecie uznane do celów równoważności na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 powinny być nadal za takie uznawane na mocy niniejszego rozporządzenia, przez ograniczony okres niezbędny do zapewnienia sprawnego przejścia na system uznawania na mocy umowy międzynarodowej, o ile nadal zapewniają one równoważność ich przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i kontroli z odnośnymi przepisami unijnymi oraz spełniają wszystkie wymogi dotyczące nadzoru nad ich uznaniem przez Komisję. Nadzór ten powinien opierać się w szczególności na corocznych sprawozdaniach przesyłanych Komisji przez te uznane państwa trzecie.

(97) Doświadczenia z systemem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych przez Komisję do prowadzenia kontroli oraz wydawania certyfikatów w państwach trzecich na potrzeby przywozu produktów dających równoważne gwarancje pokazują, że te organy i jednostki stosują różne przepisy, i trudno byłoby uznać takie przepisy za równoważne z odpowiednimi przepisami Unii. Ponadto namnożenie standardów dla organów kontrolnych i jednostek certyfikujących utrudnia sprawowanie odpowiedniego nadzoru przez Komisję. Dlatego należy znieść system uznawania równoważności. Należy jednak dać tym organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym wystarczający czas na przygotowanie się do uzyskania uznania na potrzeby przywozu produktów spełniających wymogi przepisów unijnych. Ponadto nowe przepisy dotyczące uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów przywozu produktów zgodnych z przepisami powinny obowiązywać już od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, aby dać Komisji możliwość przygotowania się do uznawania takich organów kontrolnych i jednostek certyfikujących od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(98) Wprowadzanie do obrotu jako produkty ekologiczne wszelkich produktów przywożonych do Unii na podstawie jakichkolwiek regulacji przywozowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno zależeć od dostępności informacji niezbędnych do zapewnienia identyfikowalności produktu w łańcuchu dostaw żywności.

(99) Aby zapewnić uczciwą konkurencję między podmiotami, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących dokumentów przeznaczonych dla organów celnych w państwach trzecich, w szczególności ekologicznych świadectw wywozowych.

(100) Aby zapewnić przejrzystość procedury uznawania i nadzoru stosowanej przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, a także skuteczność, efektywność i przejrzystość kontroli przywożonych produktów, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych kryteriów uznawania, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami niniejszego rozporządzenia, jak również dalszymi kryteriami wycofywania takiego uznania, w odniesieniu do sprawowania nadzoru nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi uznanymi przez Komisję oraz w odniesieniu do kontroli i innych działań, które mają być prowadzone w tym celu przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące.

(101) W przypadku stwierdzenia poważnych lub powtarzających się naruszeń w odniesieniu do certyfikacji lub kontroli i działań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w przypadku gdy dany organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie podjęły terminowo stosownych działań naprawczych żądanych przez Komisję, uznanie tych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących należy niezwłocznie wycofać.

(102) Aby zapewnić zarządzanie wykazem państw trzecich uznawanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, jakie mają być przesyłane przez te uznawane państwa trzecie, koniecznych do nadzoru nad ich uznawaniem oraz sprawowania tego nadzoru przez Komisję.

(103) Należy ustanowić przepisy, które zapewnią, by przepływ produktów ekologicznych, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz które zostały poddane kontroli w jednym z państw członkowskich, nie mógł być ograniczany w innym państwie członkowskim.

(104) W celu uzyskania wiarygodnych informacji do wdrożenia niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powinny regularnie dostarczać Komisji niezbędnych informacji. Dla zachowania jasności i przejrzystości państwa członkowskie powinny aktualizować wykazy właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących. Wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących powinien być publicznie udostępniany przez państwa członkowskie i publikowany przez Komisję.

(105) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, nieekologicznie utrzymywanego drobiu oraz nieekologicznych zwierząt gospodarskich do celów rozrodu Komisja powinna przeanalizować kwestię dostępności takiego materiału w postaci ekologicznej na unijnym rynku. W tym celu oraz na podstawie danych dotyczących dostępności materiału ekologicznego zebranych za pośrednictwem bazy danych i systemów ustanowionych przez państwa członkowskie Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiego materiału.

(106) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń oraz na podstawie przekazywanych co roku przez państwa członkowskie danych dotyczących dostępności takiej paszy białkowej w postaci ekologicznej na rynku unijnym Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiej ekologicznej paszy białkowej.

(107) Aby uwzględnić zmiany w zakresie dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych oraz ekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących zakończenia lub przedłużenia odstępstw i zezwoleń dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt nieekologicznych lub nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń.

(108) Należy ustanowić środki mające zapewnić sprawne wprowadzenie ram prawnych regulujących przywóz produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji do Unii, zmienionych niniejszym rozporządzeniem.

(109) Ponadto należy ustalić termin wygaśnięcia uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów równoważności przyznanej na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, jak również ustanowić przepisy regulujące sytuację do czasu wygaśnięcia ich uznania. Należy również ustanowić zasady dotyczące wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które zostały złożone na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007, a które będą nadal w trakcie rozpatrywania w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(110) Aby zapewnić zarządzanie wykazem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, które organy kontrolne i jednostki certyfikujące powinny przesyłać, celem dokonania nadzoru nad ich uznawaniem oraz w odniesieniu do sprawowania tego nadzoru przez Komisję.

(111) Aby ułatwić dokończenie rozpatrywania wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które będą w toku w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących przepisów proceduralnych niezbędnych do rozpatrzenia będących w toku wniosków państw trzecich.

(112) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: dokumentów, które mają być przedkładane w związku z uznawaniem wcześniejszych okresów jako części okresu konwersji; minimalnego okresu karmienia mlekiem matki w okresie ssania i niektórych przepisów technicznych dotyczących pomieszczeń dla zwierząt gospodarskich i praktyk gospodarskich; szczegółowych przepisów dla gatunków lub grup gatunków alg i zwierząt akwakultury w odniesieniu do gęstości obsady i określonych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych; technik dopuszczonych w przetwarzaniu produktów żywnościowych i paszowych, wydawania zezwoleń dla produktów i substancji, które mogą być ogólnie stosowane w produkcji ekologicznej, a w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej w szczególności, jak również wycofywania takich zezwoleń oraz w odniesieniu do procedur dotyczących zezwoleń i wykazów takich produktów i substancji oraz – w stosownych przypadkach – opisu, wymogów dotyczących składu i warunków stosowania takich produktów.

(113) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania baz danych do celów prowadzenia wykazu dostępnego ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji uzyskanego metodą produkcji ekologicznej, w odniesieniu do wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania systemów udostępniania danych dotyczących ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub zwierząt ekologicznych lub ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury, oraz specyfikacji dotyczących gromadzenia danych w tym celu; ustaleń w zakresie udziału podmiotów w tych systemach oraz szczegółów informacji, jakie mają być przekazywane przez państwo członkowskie w odniesieniu do odstępstw od stosowania ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych i paszy ekologicznej, oraz w odniesieniu do dostępności na rynku niektórych produktów ekologicznych.

(114) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: środków, które mają być przyjmowane przez podmioty i poddawane przez nie przeglądowi, a służące identyfikacji i zapobieganiu ryzyku zanieczyszczenia produkcji ekologicznej i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami i substancjami; kroków proceduralnych, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, oraz stosownych dokumentów; metod wykrywania i oceny obecności niedozwolonych produktów i substancji, a także w odniesieniu do szczegółów i formatu informacji, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie Komisji i pozostałym państwom członkowskim w odniesieniu do wyników postępowań wyjaśniających dotyczących obecności niedozwolonych produktów lub substancji.

(115) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: szczegółowych wymogów dotyczących znakowania i reklamy niektórych produktów w okresie konwersji oraz praktycznych ustaleń dotyczących stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczeń odnoszących się do kodów organów kontrolnych i jednostek certyfikujących oraz stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych, przydzielania kodów organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym oraz w odniesieniu do oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych.

(116) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze dotyczące: szczegółów i specyfikacji dotyczących formy i środków technicznych zgłaszania właściwym organom przez podmioty i grupy podmiotów prowadzonej przez nie działalności; metod publikacji wykazów takich podmiotów i grup podmiotów oraz w odniesieniu do procedur i metod publikacji opłat, które mogą być pobierane w związku z kontrolami; szczegółów i specyfikacji dotyczących formy certyfikatu dla podmiotów i grup podmiotów oraz środków technicznych, za pomocą których będzie on wydawany; a także składu i wielkości grupy podmiotów, w odniesieniu do stosownych dokumentów i systemów ewidencji, systemu wewnętrznej identyfikowalności oraz wykazu podmiotów, jak również wymiany informacji między grupami podmiotów a właściwymi organami, organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi oraz wymiany informacji między państwami członkowskimi a Komisją.

(117) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: minimalnego odsetka wszystkich kontroli urzędowych, które mają by przeprowadzone bez zapowiedzi oraz minimalnego odsetka dodatkowych kontroli, jak również minimalnej liczby próbek, które należy pobrać, i podmiotów, które należy skontrolować w danej grupie podmiotów; dokumentacji dotyczącej wykazania zgodności, oświadczeń i innych powiadomień niezbędnych do celów kontroli urzędowych, w odniesieniu do stosownych praktycznych środków zapewnienia zgodności; w odniesieniu do jednolitych ustaleń dotyczących przypadków, w których właściwe organy mają podjąć środki dotyczące podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności; w odniesieniu do informacji, które mają być przekazywane w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w odniesieniu do odbiorców takich informacji oraz w odniesieniu do procedur do przekazywania takich informacji, w tym funkcjonalności systemu komputerowego.

(118) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: treści certyfikatów z inspekcji wydawanych przez państwa trzecie, w odniesieniu do procedury, jaką należy stosować przy wydawaniu oraz weryfikacji takich certyfikatów, w odniesieniu do środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany; uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących właściwych do prowadzenia kontroli i wydawania certyfikatów ekologicznych w państwach trzecich, a także w odniesieniu do wycofywania takiego uznawania, w odniesieniu do ustanawiania wykazów tych organów kontrolnych i jednostek certyfikujących; w odniesieniu do przepisów dotyczących zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność przywożonych produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji; w odniesieniu do ustanawiania wykazu państw trzecich uznawanych na podstawie art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz zmiany tego wykazu; a także przepisów służących zapewnieniu stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych z tych państw.

(119) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: systemu, który ma być stosowany do przekazywania informacji niezbędnych do wdrażania i monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do szczegółów dotyczących informacji, które mają być przekazywane, i terminu, w którym takie informacje mają być przekazane; a także w odniesieniu do ustanowienia wykazu organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych na podstawie art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 i zmiany tego wykazu.

(120) Uprawnienia wykonawcze powierzone Komisji powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (³¹).

(121) W należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących nieuczciwych praktyk lub praktyk niezgodnych z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ochrony zaufania konsumentów lub ochrony uczciwej konkurencji między podmiotami Komisja – w sytuacji gdy z uwagi na pilny interes nadrzędny jest to konieczne dla zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności podlegających kontroli uznanych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących – powinna być uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych mających natychmiastowe zastosowanie.

(122) Należy wprowadzić przepis w celu zapewnienia możliwości wyczerpania zapasów produktów po rozpoczęciu stosowania niniejszego rozporządzenia, które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 przed tą datą.

(123) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, w szczególności zapewnienie uczciwej konkurencji i właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, jak również zapewnienie zaufania konsumentów do tych produktów oraz do logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą harmonizację przepisów dotyczących produkcji ekologicznej możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, może ona przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(124) Należy wyznaczyć taką datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, która dawałaby podmiotom możliwość dostosowania się do nowych wymogów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady produkcji ekologicznej oraz przepisy dotyczące produkcji ekologicznej, związanej z tym certyfikacji, oraz stosowania przy znakowaniu i w materiałach reklamowych oznaczeń odnoszących się do produkcji ekologicznej, a także przepisy dotyczące dodatkowych kontroli oprócz kontroli ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2017/625.

Artykuł 2

Zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących produktów pochodzenia rolnego, w tym produktów akwakultury i pszczelarstwa, wymienionych w załączniku I do TFUE oraz do produktów będących pochodnymi takich produktów – w przypadku gdy produkty te są lub mają być wytwarzane, przygotowywane, znakowane, dystrybuowane, wprowadzane do obrotu lub przywożone do Unii lub wywożone z Unii:

a) żywe lub nieprzetworzone produkty rolne, w tym nasiona i inny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin;

b) przetworzone produkty rolne przeznaczone do wykorzystania jako żywność;

c) pasze;

Niniejsze rozporządzenie stosuje się także do niektórych innych wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia produktów ściśle powiązanych z rolnictwem, które są lub mają być wytwarzane, przygotowywane, znakowane, dystrybuowane, wprowadzane do obrotu, przywożone do Unii lub z niej wywożone.

2. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do każdego podmiotu uczestniczącego w działaniach, na jakimkolwiek etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji, odnoszących się do produktów, o których mowa w ust. 1.

3. Żywienie zbiorowe realizowane przez zakłady żywienia zbiorowego zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 nie podlega niniejszemu rozporządzeniu, z wyjątkiem sytuacji określonych w niniejszym ustępie.

Państwa członkowskie mogą stosować przepisy krajowe lub, w przypadku ich braku, prywatne normy w zakresie produkcji, znakowania i kontroli produktów pochodzących z działań w ramach żywienia zbiorowego. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej nie jest wykorzystywane w znakowaniu, w prezentacjach lub reklamach takich produktów oraz nie jest wykorzystywane w celu reklamowania zakładu żywienia zbiorowego.

4. O ile nie określono inaczej, niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla powiązanych przepisów Unii, w szczególności przepisów w dziedzinach bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin oraz dotyczących materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin.

5. Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla innych szczegółowych aktów Unii dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, a w szczególności dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (³²) oraz rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych w celu zmiany, poprzez dodanie dalszych produktów do wykazu lub poprzez zmianę tych dodanych wpisów, wykazu produktów zawartego w załączniku I. Do zamieszczenia w tym wykazie kwalifikują się jedynie produkty ściśle powiązane z produktami rolnymi.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „produkcja ekologiczna” oznacza stosowanie, w tym w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, metod produkcji zgodnych z niniejszym rozporządzeniem na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji;

2) „produkt ekologiczny” oznacza produkt pochodzący z produkcji ekologicznej, inny niż produkt wytworzony w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10. Produkty myślistwa lub rybołówstwa nie są uznawane za produkty ekologiczne;

3) „surowiec rolny” oznacza produkt rolny, który nie został poddany żadnemu działaniu polegającemu na jego konserwacji lub przetworzeniu;

4) „środki zapobiegawcze” oznaczają środki, które mają być podejmowane przez podmioty na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji w celu zapewnienia ochrony różnorodności biologicznej oraz jakości gleby, środki zapobiegające szkodnikom i chorobom oraz kontroli nad nimi oraz środki, które mają być podejmowane w celu uniknięcia negatywnych skutków dla środowiska oraz zdrowia zwierząt i roślin;

5) „środki ostrożności” oznaczają środki, które mają być podejmowane przez podmioty na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu produktami lub substancjami, które nie są dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu zapobieżenia pomieszaniu produktów ekologicznych z nieekologicznymi;

6) „konwersja” oznacza przejście z produkcji nieekologicznej na produkcję ekologiczną w wyznaczonym czasie, w okresie którego stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące produkcji ekologicznej;

7) „produkt w okresie konwersji” oznacza produkt wytworzony w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10;

8) „gospodarstwo” oznacza wszystkie jednostki produkcyjne funkcjonujące pod jednolitym zarządem w celu wytwarzania żywych lub nieprzetworzonych produktów rolnych – w tym produktów pochodzących z akwakultury i pszczelarstwa – o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a), lub produktów wymienionych w załączniku I, innych niż olejki eteryczne i drożdże;

9) „jednostka produkcyjna” oznacza wszystkie zasoby wykorzystywane w gospodarstwie, takie jak obiekty produkcji podstawowej, działki rolne, pastwiska, obszary na otwartej przestrzeni, budynki inwentarskie lub ich części, ule, stawy rybne, systemy oraz obiekty zamknięte przeznaczone dla alg lub zwierząt akwakultury, jednostki prowadzące chów, koncesjonowane obszary nadbrzeżne lub dna morskiego oraz obiekty do składowania płodów rolnych, produktów upraw polowych, produktów z alg, produktów pochodzenia zwierzęcego, surowców i wszelkich innych odnośnych środków produkcji zarządzanych zgodnie z opisem w pkt 10, 11 lub 12;

10) „ekologiczna jednostka produkcyjna” oznacza jednostkę produkcyjną, z wyjątkiem będącej w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, która jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej;

11) „jednostka produkcyjna w okresie konwersji” oznacza jednostkę produkcyjną, w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, która jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej; może składać się z działek rolnych lub innych środków, dla których okres konwersji, o którym mowa w art. 10, rozpoczyna się w różnym momencie;

12) „nieekologiczna jednostka produkcyjna” oznacza jednostkę produkcyjną, która nie jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej;

13) „podmiot” oznacza osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzeniem na każdym znajdującym się pod jej kontrolą etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

14) „rolnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną albo grupę osób fizycznych lub prawnych, niezależnie od statusu prawnego tej grupy i jej członków w prawie krajowym, prowadzącą działalność rolniczą;

15) „użytki rolne” oznaczają użytki rolne zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;

16) „rośliny” oznaczają rośliny zgodnie z definicją w art. 3 pkt 5) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

17) „materiał przeznaczony do reprodukcji roślin” oznacza rośliny oraz wszystkie części roślin, w tym nasiona, na każdym etapie wzrostu, które są zdolne i przeznaczone do wytworzenia całych roślin;

18) „ekologiczny materiał heterogeniczny” oznacza grupę roślin w obrębie jednego taksonu botanicznego najniższego znanego stopnia, która:

a) wykazuje wspólne cechy fenotypowe;

b) charakteryzuje się wysokim stopniem różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych, tak że ta grupa roślin jest reprezentowana przez materiał w całości, a nie przez niewielką liczbę jednostek;

c) nie jest odmianą w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 (³³);

d) nie jest mieszanką odmian; oraz

e) została wytworzona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

19) „odmiana ekologiczna nadająca się do produkcji ekologicznej” oznacza odmianę w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2100/94, która:

a) charakteryzuje się wysokim stopniem różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych; oraz

b) powstała w wyniku ekologicznych zabiegów rozmnożeniowych, o których mowa w załączniku II część I pkt 1.8.4 niniejszego rozporządzenia;

20) „roślina mateczna” oznacza zidentyfikowaną roślinę, z której pobiera się materiał przeznaczony do reprodukcji roślin do wytworzenia nowych roślin;

21) „pokolenie” oznacza grupę roślin stanowiącą jeden etap w linii pokrewieństwa roślin;

22) „produkcja roślinna” oznacza wytwarzanie produktów rolnych pochodzenia roślinnego, w tym pozyskiwanie w celach handlowych produktów z roślin dziko rosnących;

23) „produkty roślinne” oznaczają produkty roślinne zgodnie z definicją w art. 3 pkt 6) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

24) „szkodnik” oznacza agrofaga zgodnie z definicją w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (³⁴);

25) „preparaty biodynamiczne” oznaczają mieszaniny tradycyjnie stosowane w rolnictwie biodynamicznym;

26) „środki ochrony roślin” oznaczają produkty, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

27) „produkcja zwierzęca” oznacza chów zwierząt domowych lub udomowionych zwierząt lądowych, w tym owadów;

28) „wiata” oznacza dodatkową, zadaszoną, nieizolowaną, zewnętrzną część budynku przeznaczonego dla drobiu, w której najdłuższa strona zazwyczaj zabezpieczona jest ogrodzeniem z drutu lub siatki; panuje w niej klimat zewnętrzny, ma naturalne, oraz gdzie konieczne sztuczne oświetlenie, a podłoże wyłożone jest ściółką;

29) „młode kury” oznaczają młode zwierzęta z gatunku Gallus gallus w wieku poniżej 18 tygodni;

30) „kury nioski” oznaczają zwierzęta z gatunku Gallus gallus w wieku co najmniej 18 tygodni, przeznaczone do produkcji jaj do spożycia;

31) „powierzchnia użytkowa” oznacza powierzchnię użytkową zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) dyrektywy Rady 1999/74/WE (³⁵);

32) „akwakultura” oznacza akwakulturę zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 25) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (³⁶);

33) „produkty akwakultury” oznaczają produkty akwakultury zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 34) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

34) „zamknięty zakład akwakultury z systemem recyrkulacji” oznacza urządzenie na lądzie lub na statku, w którym ma miejsce akwakultura w zamkniętym środowisku wymagającym recyrkulacji wody i zależnym od stałych zewnętrznych dostaw energii w celu stabilizacji środowiska dla zwierząt akwakultury;

35) „energia ze źródeł odnawialnych” oznacza energię pozyskiwaną z niekopalnych, odnawialnych źródeł, taką jak energia wiatru, energia promieniowania słonecznego, energia geotermalna, energia fal, prądów i pływów morskich, hydroenergia, energia pozyskiwana z gazu pochodzącego ze składowisk odpadów, oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych (biogaz);

36) „wylęgarnia” oznacza miejsce rozmnażania, wylęgu i chowu na wczesnych etapach życia zwierząt akwakultury, w szczególności ryb oraz mięczaków, skorupiaków, i szkarłupni;

37) „podchowalnia” oznacza miejsce, w którym prowadzi się pośredni etap produkcji pomiędzy wylęgarnią a etapem wzrostowym. Etap podchowalni musi się zakończyć w pierwszej z trzech części cyklu produkcji z wyjątkiem gatunków przechodzących proces smoltyfikacji;

38) „zanieczyszczenie wody” oznacza zanieczyszczenie zgodnie z definicją w art. 2 pkt 33) dyrektywy 2000/60/WE oraz w art. 3 pkt 8) dyrektywy 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³⁷) w wodach, do których ma zastosowanie każda z tych dyrektyw;

39) „polikultura” oznacza chów w akwakulturze dwóch lub więcej gatunków zazwyczaj z różnych poziomów troficznych w tej samej jednostce kultury;

40) „cykl produkcyjny” oznacza długość życia zwierzęcia akwakultury lub alg od najwcześniejszego etapu życia (zapłodnione jaja w przypadku zwierząt akwakultury) do chwili zbioru;

41) „gatunki występujące lokalnie” oznacza gatunki akwakultury, które nie są gatunkami obcymi ani niewystępującymi miejscowo w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 pkt 6) i 7) rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007 (³⁸). Gatunki wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 708/2007 można uznać jako występujące lokalnie;

42) „opieka weterynaryjna” oznacza wszelkie działania lecznicze lub profilaktyczne podejmowane przeciwko wystąpieniu danej choroby;

43) „weterynaryjny produkt leczniczy” oznacza weterynaryjny produkt leczniczy w rozumieniu art. 1 pkt 2) dyrektywy 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³⁹);

44) „przygotowanie” oznacza działania polegające na konserwowaniu lub przetwarzaniu produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji lub każde inne działanie, któremu poddawany jest nieprzetworzony produkt, niezmieniające produktu wyjściowego, takie jak ubój, rozbiór, czyszczenie lub mielenie, jak również pakowanie, znakowanie lub wprowadzanie zmian w znakowaniu odnoszących się do produkcji ekologicznej;

45) „żywność” oznacza żywność zgodnie z definicją w art. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 (⁴⁰);

46) „pasza” oznacza paszę zgodnie z definicją w art. 3 pkt 4. rozporządzenia (WE) nr 178/2002;

47) „materiał paszowy” oznacza materiał paszowy zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 (⁴¹);

48) „wprowadzenie do obrotu” oznacza wprowadzenie na rynek zgodnie z definicją w art. 3 pkt 8. rozporządzenia (WE) nr 178/2002;

49) „identyfikowalność” oznacza zdolność do odnalezienia i śledzenia żywności, paszy lub któregokolwiek z produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, oraz każdej substancji mającej stać się lub połączyć się z żywnością, paszą lub którymkolwiek z produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji;

50) „etapy produkcji, przygotowania i dystrybucji” oznaczają każdy etap, począwszy od podstawowej produkcji produktu ekologicznego aż do przechowywania, przetwarzania, transportu oraz sprzedaży lub zaopatrzenia konsumenta końcowego, włączając – w stosownych przypadkach – znakowanie, reklamę, import, eksport oraz działania podwykonawcze;

51) „składnik” oznacza składnik zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 lub, w przypadku produktów innych niż żywność, każdą substancję lub produkt stosowane w procesie wytwarzania lub przygotowania produktów, która nadal jest obecna w produkcie końcowym, nawet w zmienionej postaci;

52) „znakowanie” oznacza wszelkie słowa, dane szczegółowe, znaki towarowe, nazwy firmowe, ilustracje lub symbole odnoszące się do produktu i umieszczane na wszelkich opakowaniach, dokumentach, materiałach informacyjnych, etykietach, pierścieniach lub opaskach towarzyszących takiemu produktowi lub odnoszących się do niego;

53) „reklama” oznacza wszelką formę prezentacji produktów w każdej postaci innej niż etykieta, mającą wywrzeć wpływ lub kształtować postawy, przekonania lub zachowania lub mogącą wywierać taki wpływ, w celu bezpośredniego lub pośredniego promowania sprzedaży produktów;

54) „właściwe organy” oznaczają właściwe organy zgodnie z definicją w art. 3 pkt 3) rozporządzenia (UE) 2017/625;

55) „organ kontrolny” oznacza organ kontrolny w rozumieniu art. 3 pkt 4) rozporządzenia (UE) nr 2017/625, lub organ uznany przez Komisję lub przez państwo trzecie uznane przez Komisję do celów prowadzenia kontroli w państwach trzecich w zakresie przywozu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji do Unii;

56) „jednostka certyfikująca” oznacza jednostkę upoważnioną w rozumieniu art. 3 pkt 5) rozporządzenia (UE) 2017/625, lub jednostkę uznaną przez Komisję lub przez państwo trzecie uznane przez Komisję do celów prowadzenia kontroli w państwach trzecich w zakresie przywozu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji do Unii;

57) „niezgodność” oznacza niezgodność z niniejszym rozporządzeniem lub niezgodność z aktami delegowanymi lub wykonawczymi przyjętymi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

58) „organizm zmodyfikowany genetycznie” lub „GMO” oznacza organizm zmodyfikowany genetycznie zgodnie z definicją w art. 2 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE (⁴²), który nie został uzyskany za pomocą technik modyfikacji genetycznej wyszczególnionych w załączniku IB do tej dyrektywy;

59) „wyprodukowany z GMO” oznacza pochodzący, w całości lub częściowo, z GMO, ale niezawierający GMO ani nieskładający się z GMO;

60) „wyprodukowany przy użyciu GMO” oznacza wytworzony przy użyciu GMO jako ostatniego żywego organizmu w procesie produkcji, ale niezawierający GMO, nieskładający się z GMO ani niewyprodukowany z GMO;

61) „dodatek do żywności” oznacza dodatek do żywności zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (⁴³);

62) „dodatki paszowe” oznaczają dodatki paszowe zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1831/2003 (⁴⁴);

63) „wytworzony nanomateriał” oznacza wytworzony nanomateriał w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 (⁴⁵);

64) „równoważność” oznacza realizację tych samych celów i zasad poprzez stosowanie wymogów zapewniających ten sam poziom zapewnienia zgodności;

65) „substancja pomocnicza w przetwórstwie” oznacza substancję pomocniczą w przetwórstwie zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1333/2008 – w odniesieniu do żywności oraz w art. 2 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 – w odniesieniu do paszy;

66) „enzym spożywczy” oznacza enzym spożywczy zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1332/2008 (⁴⁶);

67) „promieniowanie jonizujące” oznacza promieniowanie jonizujące zgodnie z definicją w art. 4 pkt 46 dyrektywy Rady 2013/59/Euratom (⁴⁷);

68) „żywność opakowana” oznacza żywność opakowaną zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011;

69) „kurnik” oznacza stały lub ruchomy budynek przeznaczony do utrzymywania stad drobiu, w którym wszystkie powierzchnie są osłonięte dachem, włączając wiatę. W kurniku mogą być wydzielone odrębne pomieszczenia, z których każde będzie przeznaczone dla jednego stada;

70) „uprawa na podłożu glebowym” oznacza uprawę w żywej glebie lub glebie zmieszanej z produktami dozwolonymi w produkcji ekologicznej lub nawożonej nimi w powiązaniu z podglebiem i skałą macierzystą;

71) „produkty nieprzetworzone” oznaczają produkty nieprzetworzone zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. n) rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴⁸), niezależnie od czynności związanych z ich pakowaniem lub znakowaniem;

72) „produkty przetworzone” oznaczają produkty przetworzone zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. o) rozporządzenia (WE) nr 852/2004, niezależnie od czynności związanych z ich pakowaniem lub znakowaniem;

73) „przetwarzanie” oznacza przetwarzanie zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 852/2004; obejmuje to stosowanie substancji, o których mowa w art. 24 i 25 niniejszego rozporządzenia, natomiast nie obejmuje czynności związanych z pakowaniem lub znakowaniem;

74) „integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji” oznacza, że produkt nie wykazuje niezgodności, które:

a) na dowolnym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji wpływałyby na cechy decydujące o tym, że produkt jest produktem ekologicznym lub produktem w okresie konwersji; lub

b) byłyby powtarzalne lub celowe;

75) „wybieg” oznacza ogrodzony teren, który obejmuje część dającą zwierzętom schronienie przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi.

ROZDZIAŁ II

CELE I ZASADY PRODUKCJI EKOLOGICZNEJ

Artykuł 4

Cele

W produkcji ekologicznej dąży się do osiągnięcia następujących ogólnych celów:

a) przyczynianie się do ochrony środowiska i klimatu;

b) utrzymywanie długotrwałej żyzności gleby;

c) przyczynianie się do wysokiego poziomu różnorodności biologicznej;

d) znaczne przyczynianie się do utrzymania nietoksycznego środowiska;

e) przyczynianie się do wysokich norm dobrostanu zwierząt oraz – w szczególności – do zaspokajania potrzeb behawioralnych charakterystycznych dla danego gatunku zwierząt;

f) zachęcanie do stosowania krótkich łańcuchów dostaw i produkcji lokalnej w różnych obszarach Unii;

g) zachęcanie do zachowania ras rzadkich lub lokalnych ras zagrożonych wyginięciem;

h) przyczynianie się do rozwoju podaży materiału genetycznego roślin dostosowanego do szczególnych potrzeb i celów rolnictwa ekologicznego;

i) przyczynianie się do wysokiego poziomu różnorodności biologicznej, w szczególności poprzez stosowanie zróżnicowanego materiału genetycznego roślin, takiego jak ekologiczny materiał heterogeniczny i odmiany ekologiczne nadające się do produkcji ekologicznej;

j) wspieranie rozwoju ekologicznej hodowli roślin, aby przyczyniać się do sprzyjających perspektyw gospodarczych dla sektora ekologicznego.

Artykuł 5

Zasady ogólne

Produkcja ekologiczna to zrównoważony system zarządzania oparty na następujących zasadach ogólnych:

a) poszanowanie naturalnych systemów i cykli oraz utrzymanie i polepszanie stanu gleby, wody i powietrza, zdrowia roślin i zwierząt oraz równowagi pomiędzy nimi;

b) ochrona elementów naturalnego krajobrazu, takich jak miejsca dziedzictwa przyrodniczego;

c) korzystanie w odpowiedzialny sposób z energii i zasobów naturalnych, takich jak woda, gleba, materia organiczna i powietrze;

d) produkcja szerokiej gamy wysokiej jakości żywności i innych produktów rolnych i produktów akwakultury, zaspokajających zapotrzebowanie konsumentów na towary produkowane przy wykorzystaniu procesów niestanowiących zagrożenia dla środowiska, zdrowia ludzi, zdrowia roślin ani dla zdrowia i dobrostanu zwierząt;

e) zapewnienie integralności produkcji ekologicznej na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji żywności i paszy;

f) odpowiednie zaprojektowanie procesów biologicznych i zarządzanie nimi, w oparciu o systemy ekologiczne oraz przy użyciu zasobów naturalnych, które są wewnętrzne w stosunku do systemu zarządzania przy zastosowaniu metod, które:

(i) wykorzystują żywe organizmy i mechaniczne metody produkcji;

(ii) polegają na prowadzeniu upraw w powiązaniu z glebą i prowadzeniu produkcji zwierzęcej w powiązaniu z gruntami rolnymi lub prowadzeniu akwakultury zgodnej z zasadą zrównoważonej eksploatacji zasobów wodnych;

(iii) wykluczają stosowanie GMO, produktów wytworzonych z GMO i produktów wytworzonych przy użyciu GMO, innych niż lecznicze produkty weterynaryjne;

(iv) opierają się na ocenie ryzyka, a także stosowaniu środków ostrożności oraz środków zapobiegawczych w stosownych przypadkach;

g) ograniczenie stosowania środków zewnętrznych, w przypadku gdy wymagane są środki zewnętrzne lub nie istnieją odpowiednie praktyki i metody zarządzania, o których mowa w lit. f), środki zewnętrzne ograniczają się do:

(i) środków pochodzących z produkcji ekologicznej, przy czym w przypadku materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin należy dać pierwszeństwo odmianom wyselekcjonowanym ze względu na ich zdolność zaspokojenia konkretnych potrzeb i realizacji celów rolnictwa ekologicznego;

(ii) substancji naturalnych lub substancji będących ich pochodnymi;

(iii) wolnorozpuszczalnych nawozów mineralnych;

h) dostosowywanie procesu produkcji, w razie konieczności i w ramach niniejszego rozporządzenia do uwzględnienia stanu sanitarnego, regionalnych różnic w równowadze ekologicznej, klimatu i warunków lokalnych, stopnia rozwoju i szczególnych praktyk gospodarskich;

i) wykluczenie z całego ekologicznego łańcucha żywnościowego klonowania zwierząt, chowu sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych oraz promieniowania jonizującego;

j) zapewnianie wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt z uwzględnieniem potrzeb specyficznych dla danego gatunku.

Artykuł 6

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do działalności rolniczej i akwakultury

W odniesieniu do działalności rolniczej i akwakultury produkcja ekologiczna opiera się w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) utrzymywanie i poprawa życia w glebie i naturalnej żyzności gleby, stabilności gleby, potencjału retencyjnego gleby i jej różnorodności biologicznej, zapobieganie utraty przez glebę materii organicznej, zagęszczaniu i erozji gleby oraz zwalczanie tych zjawisk, a także odżywianie roślin głównie poprzez ekosystem gleby;

b) ograniczenie do minimum wykorzystania nieodnawialnych zasobów i środków zewnętrznych;

c) recykling odpadów i produktów ubocznych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego jako materiału w produkcji roślinnej i zwierzęcej;

d) utrzymywanie zdrowia roślin poprzez stosowanie środków zapobiegawczych, w szczególności takich jak dobór odpowiednich gatunków, odmian lub materiału heterogenicznego odpornych na szkodniki i choroby, odpowiedni płodozmian, metody mechaniczne i fizyczne oraz ochrona naturalnych wrogów szkodników;

e) stosowanie nasion i zwierząt charakteryzujących się dużą różnorodnością genetyczną, odpornością na choroby i długowiecznością;

f) uwzględnienie w wyborze odmian roślin właściwości specyficznych systemów produkcji ekologicznej, w szczególności wydajności agronomicznej, odporności na choroby, dostosowania do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych oraz uwzględniając naturalne bariery krzyżowania;

g) stosowanie ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, takiego jak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego, oraz odmian ekologicznych nadających się do produkcji ekologicznej;

h) produkcja odmian ekologicznych przy wykorzystaniu naturalnych zdolności do rozmnażania oraz skupienie się na utrzymaniu w granicach naturalnych barier krzyżowania;

i) bez uszczerbku dla art. 14 rozporządzenia (WE) nr 2100/94 oraz nadawanych przez państwa członkowskie na podstawie przepisów krajowych praw do ochrony odmian roślin – możliwości stosowania przez rolników materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin uzyskanego z ich własnych gospodarstw w celu rozwoju zasobów genetycznych dostosowanych do szczególnych warunków produkcji ekologicznej;

j) uwzględnienie w wyborze ras zwierząt wysokiego stopnia różnorodności genetycznej, zdolności zwierząt do dostosowania się do warunków lokalnych, ich wartości hodowlanej, długowieczności, żywotności oraz odporności na choroby lub problemy zdrowotne;

k) prowadzenie produkcji zwierzęcej dostosowanej do lokalnych warunków i powiązanej z gruntami rolnymi;

l) stosowanie praktyk hodowli zwierząt wzmacniających układ odpornościowy i naturalny system obrony przed chorobami, w tym poprzez zapewnienie regularnego ruchu oraz dostępu do obszarów na otwartej przestrzeni i pastwisk;

m) żywienie zwierząt gospodarskich paszą ekologiczną złożoną ze składników pochodzenia rolnego uzyskanych w produkcji ekologicznej oraz z naturalnych substancji nierolniczych;

n) wytwarzanie produktów ekologicznych pochodzenia zwierzęcego od zwierząt chowanych w gospodarstwach ekologicznych przez całe ich życie od momentu urodzenia lub wylęgu;

o) utrzymywanie zdrowia środowiska wodnego oraz jakości otaczających ekosystemów wodnych i lądowych w produkcji akwakultury;

p) żywienie organizmów wodnych paszą pochodzącą ze zrównoważonej eksploatacji zasobów rybackich zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013 lub paszą ekologiczną złożoną ze składników pochodzenia rolnego pochodzących z produkcji ekologicznej, w tym akwakultury ekologicznej, oraz z naturalnych substancji nierolniczych;

q) unikanie wszelkich zagrożeń dla gatunków chronionych, które to zagrożenia mogłyby wynikać z produkcji ekologicznej.

Artykuł 7

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do przetwarzania żywności ekologicznej

Produkcja ekologicznej żywności przetworzonej opiera się, w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) produkowanie żywności ekologicznej z ekologicznych składników pochodzenia rolnego;

b) ograniczenie do minimum stosowania dodatków do żywności, składników nieekologicznych pełniących głównie funkcje technologiczne i sensoryczne, jak również mikroelementów oraz substancji pomocniczych w przetwórstwie i tylko w przypadku istotnej potrzeby technologicznej lub do szczególnych celów żywieniowych;

c) wykluczenie substancji i metod przetwarzania mogących wprowadzać w błąd co do prawdziwej natury danego produktu;

d) staranne przetwarzanie żywności ekologicznej, najlepiej przy zastosowaniu metod biologicznych, mechanicznych i fizycznych;

e) wykluczenie żywności zawierającej wytworzone nanomateriały lub składającej się z nich.

Artykuł 8

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do przetwarzania paszy ekologicznej

Produkcja przetworzonej paszy ekologicznej opiera się w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) produkowanie paszy ekologicznej z ekologicznych materiałów paszowych;

b) ograniczenie do minimum stosowania dodatków paszowych oraz substancji pomocniczych w przetwórstwie i tylko na wypadek istotnej potrzeby technologicznej lub zootechnicznej lub do szczególnych celów żywieniowych;

c) wykluczenie substancji i metod przetwarzania mogących wprowadzać w błąd co do prawdziwej natury danego produktu;

d) staranne przetwarzanie paszy ekologicznej, najlepiej przy zastosowaniu metod biologicznych, mechanicznych i fizycznych.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY DOTYCZĄCE PRODUKCJI

Artykuł 9

Ogólne przepisy dotyczące produkcji

1. Podmioty przestrzegają ogólnych przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w niniejszym artykule.

2. Całe gospodarstwo jest zarządzane zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej.

3. Do celów i zastosowań, o których mowa w art. 24 i 25 oraz w załączniku II, jedynie produkty i substancje dopuszczone zgodnie z tymi przepisami mogą być stosowane w produkcji ekologicznej, pod warunkiem że ich stosowanie w produkcji nieekologicznej zostało dopuszczone zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa unijnego oraz, w stosownych przypadkach, zgodnie z przepisami krajowymi opartymi na prawie unijnym. W produkcji ekologicznej dozwolone jest stosowanie następujących produktów i substancji, o których mowa w art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, pod warunkiem że zostały one dopuszczone na podstawie tego rozporządzenia:

a) sejfnerów, synergetyków i składników obojętnych będących składnikami środków ochrony roślin;

b) adiuwantów przeznaczonych do mieszania ze środkami ochrony roślin.

Stosowanie w produkcji ekologicznej produktów i substancji może być dozwolone w rolnictwie ekologicznym do celów innych niż objęte niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem, że ich stosowanie jest zgodne z zasadami ustanowionymi w rozdziale II.

4. Nie wolno poddawać działaniu promieniowania jonizującego żywności lub paszy ekologicznej lub surowców wykorzystywanych w żywności lub paszy ekologicznej.

5. Zakazane jest klonowanie zwierząt i chów sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych.

6. Na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji podejmuje się w stosownych przypadkach środki zapobiegawcze i środki ostrożności.

7. Niezależnie od ust. 2 gospodarstwo może zostać podzielone na wyraźnie i skutecznie oddzielone jednostki produkcyjne: ekologiczne, w okresie konwersji i nieekologiczne, pod warunkiem, że w odniesieniu do nieekologicznych jednostek produkcyjnych:

a) w przypadku zwierząt gospodarskich – utrzymywane są różne gatunki;

b) w przypadku roślin – uprawia się różne odmiany, które można łatwo odróżnić.

W przypadku alg i zwierząt akwakultury utrzymywane mogą być te same gatunki pod warunkiem wyraźnego i skutecznego rozdzielenia miejsc produkcji lub jednostek.

8. W drodze odstępstwa od ust. 7 lit. b), w przypadku upraw wieloletnich, które wymagają co najmniej trzyletniego okresu uprawy, można uwzględnić różne odmiany trudne do rozróżnienia lub te same odmiany, pod warunkiem że dana produkcja stanowi część planu konwersji i pod warunkiem że konwersja ostatniej części danego obszaru przeznaczonego na produkcję ekologiczną rozpocznie się w możliwie najkrótszym okresie i zostanie ukończona w ciągu maksymalnie pięciu lat.

W takich przypadkach:

a) rolnik powiadamia właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą o rozpoczęciu zbiorów każdego z przedmiotowych produktów z co najmniej 48-godzinnym wyprzedzeniem;

b) po zakończeniu zbiorów rolnik informuje właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą o dokładnych ilościach zebranych w danych jednostkach, a także o środkach podjętych w celu oddzielenia produktów;

c) plan konwersji i środki, jakie mają być podjęte dla zapewnienia skutecznego i wyraźnego oddzielenia są co roku zatwierdzane przez właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą po rozpoczęciu planu konwersji.

9. Wymogi dotyczące różnych gatunków i odmian ustanowione w ust. 7 lit. a) i b) nie mają zastosowania w przypadku ośrodków badawczych i oświatowych, szkółek roślin, podmiotów zajmujących się produkcją nasion oraz pracami hodowlanymi.

10. W przypadku gdy w sytuacjach, o których mowa w ust. 7, 8 i 9, nie wszystkie jednostki produkcyjne gospodarstwa są zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, podmioty:

a) przechowują produkty stosowane w ekologicznych jednostkach produkcyjnych i jednostkach produkcyjnych w okresie konwersji oddzielnie od produktów stosowanych w nieekologicznych jednostkach produkcyjnych;

b) przechowują oddzielnie produkty wytworzone w ekologicznych jednostkach produkcyjnych, jednostkach produkcyjnych w okresie konwersji i nieekologicznych jednostkach produkcyjnych;

c) zachowują odpowiednią dokumentację w celu wykazania skutecznego oddzielenia tych jednostek produkcyjnych i tych produktów.

11. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 7 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących podziału gospodarstwa na ekologiczne jednostki produkcyjne, jednostki produkcyjne w okresie konwersji i nieekologiczne jednostki produkcyjne, w szczególności w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku I, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 10

Konwersja

1. Rolnicy i podmioty produkujące algi lub zwierzęta akwakultury muszą przestrzegać okresu konwersji. Podczas całego okresu konwersji stosują oni wszystkie przepisy dotyczące produkcji ekologicznej ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności obowiązujące przepisy dotyczące konwersji ustanowione w niniejszym artykule oraz w załączniku II.

2. Okres konwersji rozpoczyna się najwcześniej z chwilą, gdy rolnik lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury poinformuje o swojej działalności właściwe organy zgodnie z art. 34 ust. 1, w tym państwie członkowskim, w którym ten rolnik lub podmiot prowadzi swoją działalność i jego gospodarstwo podlega systemowi kontroli.

3. Żaden wcześniejszy okres nie może zostać uznany z mocą wsteczną za część okresu konwersji z wyjątkiem przypadków, gdy:

a) działki rolne danego podmiotu były objęte środkami określonymi w programie wprowadzonym w życie na mocy rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, celem zapewnienia, aby na tych działkach rolnych nie były stosowane produkty lub substancje inne niż dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej; lub

b) dany podmiot może przedstawić dowód, że te działki rolne stanowiły obszary naturalne lub użytki rolne i przez okres co najmniej trzech lat nie były na nich stosowane produkty lub substancje niedopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej.

4. Produkty wytworzone podczas okresu konwersji nie są wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne ani jako produkty w okresie konwersji.

Niemniej jednak następujące produkty wytworzone w okresie konwersji i zgodnie z ust. 1 mogą być wprowadzane do obrotu jako produkty w okresie konwersji:

a) materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, pod warunkiem że zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy;

b) produkty spożywcze pochodzenia roślinnego oraz paszowe pochodzenia roślinnego, pod warunkiem że dany produkt zawiera tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego oraz pod warunkiem że przed zbiorem zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy.

5. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część II pkt 1.2.2 poprzez dodanie przepisów dotyczących konwersji dla gatunków innych niż gatunki regulowane w załączniku II część II w dniu 17 czerwca 2018 r. lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

6. Komisja, w stosownych przypadkach, przyjmuje akty wykonawcze precyzujące, jakie dokumenty należy dostarczyć w celu uznania z mocą wsteczną wcześniejszego okresu zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 11

Zakaz stosowania GMO

1. GMO, produkty wytworzone z GMO i produkty wytworzone przy użyciu GMO nie są wykorzystywane w produkcji ekologicznej w żywności i paszy ani jako żywność, pasza, substancje pomocnicze w przetwórstwie, środki ochrony roślin, nawozy, środki poprawiające właściwości gleby, materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, mikroorganizmy lub zwierzęta.

2. Do celów zakazu ustanowionego w ust. 1, jeżeli chodzi o GMO i produkty wytworzone z GMO do zastosowania w żywności lub paszy, podmioty mogą polegać na informacji zawartej na etykietach produktu, które zostały załączone do produktu lub dostarczone na podstawie dyrektywy 2001/18/WE, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 (⁴⁹) lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1830/2003 (⁵⁰) lub jakimkolwiek dokumencie towarzyszącym dostarczonym na ich podstawie.

3. Podmioty mogą zakładać, że w produkcji zakupionej żywności i paszy nie wykorzystano żadnych GMO ani żadnych produktów wytworzonych z GMO, w przypadku gdy produkty te nie są opatrzone etykietą ani jej nie dostarczono, ani nie towarzyszy im żaden dokument wydany na podstawie aktów prawnych, o których mowa w ust. 2, chyba że z otrzymanych przez nie innych informacji wynika, że znakowanie przedmiotowych produktów nie jest zgodne z tymi aktami prawnymi.

4. Do celów zakazu ustanowionego w ust. 1 w odniesieniu do produktów nieobjętych ust. 2 i 3 podmioty stosujące nieekologiczne produkty zakupione od stron trzecich żądają od sprzedawcy potwierdzenia, że te produkty nie zostały wytworzone z GMO ani wytworzone przy ich użyciu.

Artykuł 12

Przepisy dotyczące produkcji roślinnej

1. Podmioty produkujące rośliny lub produkty roślinne przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów zawartych w załączniku II część I.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część I pkt 1.3 i 1.4 w odniesieniu do odstępstw;

b) załącznik II część I pkt 1.8.5 w odniesieniu do stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji oraz nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin

c) załącznik II część I pkt 1.9.5 poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących porozumień między podmiotami prowadzącymi gospodarstwa rolne lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów;

d) załącznik II część I pkt 1.10.1 poprzez dodanie dalszych środków dotyczących ochrony przed szkodnikami i chwastami lub poprzez zmianę tych dodanych środków;

e) załącznik II część I poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów i praktyk dotyczących uprawy określonych roślin i produktów roślinnych, w tym przepisów dotyczących skiełkowanych nasion, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 13

Szczegółowe przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego

1. Materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego może być wprowadzany do obrotu bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i bez konieczności przestrzegania certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dla innych kategorii, które to wymogi zostały zawarte w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw.

2. Materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego, o którym mowa w ust. 1, może być wprowadzany do obrotu po powiadomieniu przez dostawcę o danym ekologicznym materiale heterogenicznym odpowiedzialnych organów urzędowych, o których mowa w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE, dokonanym za pomocą dossier zawierającego:

a) dane kontaktowe wnioskodawcy;

b) gatunki i oznaczenia ekologicznego materiału heterogenicznego;

c) opis głównych cech agronomicznych i fenotypowych wspólnych dla tej grupy roślin, w tym techniki uprawy, wszelkie dostępne wyniki testów dotyczące tych cech, informacje o kraju produkcji oraz zastosowanym materiale macierzystym;

d) oświadczenie wnioskodawcy dotyczące prawdziwości elementów zawartych w lit. a), b) i c); oraz

e) reprezentatywną próbkę.

Powiadomienie to przesyła się listem poleconym – lub każdym innym środkiem komunikacji akceptowanym przez organy urzędowe – z żądaniem potwierdzenia odbioru.

Trzy miesiące od daty podanej na potwierdzeniu odbioru, pod warunkiem że nie zażądano dodatkowych informacji ani nie przekazano dostawcy żadnej formalnej odmowy ze względu na niekompletność dossier lub brak zgodności według definicji zawartej w art. 3 pkt 57, uznaje się, że odpowiedzialny organ urzędowy przyjął powiadomienie i jego treść.

Po wyraźnym lub dorozumianym potwierdzeniu powiadomienia odpowiedzialny organ urzędowy może umieścić w wykazie informacje o zgłoszonym ekologicznym materiale heterogenicznym. Umieszczenie w wykazie jest dla dostawcy bezpłatne.

O umieszczeniu w wykazie ekologicznego materiału heterogenicznego powiadamiane są właściwe organy innych państw członkowskich i Komisja.

Taki ekologiczny materiał heterogeniczny spełnia wymogi aktów delegowanych przyjętych zgodnie z ust. 3.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie przepisów dotyczących produkcji i wprowadzania do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków w odniesieniu do:

a) opisu ekologicznego materiału heterogenicznego, w tym odnośnych technik uprawy i metod produkcji oraz zastosowanego materiału macierzystego;

b) minimalnych wymogów jakościowych dotyczących partii materiału siewnego, w tym tożsamości, określonej czystości, zdolności kiełkowania i jakości sanitarnej;

c) znakowania i pakowania;

d) informacji i próbek produkcji, które mają być przechowywane przez podmioty zawodowe;

e) w stosownych przypadkach, zasad utrzymania ekologicznego materiału heterogenicznego.

Artykuł 14

Przepisy dotyczące produkcji zwierzęcej

1. Podmioty utrzymujące zwierzęta gospodarskie przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część II oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część II pkt 1.3.4.2, 1.3.4.4.2 i 1.3.4.4.3 poprzez zmniejszenie odsetków w odniesieniu do pochodzenia zwierząt, po tym jak zostanie osiągnięta wystarczająca dostępność zwierząt ekologicznych na rynku unijnym;

b) załącznik II część II pkt 1.6.6 w odniesieniu do ograniczeń dotyczących azotu organicznego powiązanego z łączną obsadą zwierząt;

c) załącznik II część II pkt 1.9.6.2 lit. b) w odniesieniu do dokarmiania rodzin pszczelich;

d) załącznik II część II pkt 1.9.6.3 lit. b) i e) w odniesieniu do dopuszczalnych środków do dezynfekcji pasiek oraz metod i środków do zwalczania Varroa destructor;

e) załącznik II część II poprzez dodanie szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zwierzęcej dla gatunków innych niż gatunki regulowane w tej części w dniu 17 czerwca 2018 r. lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów w odniesieniu do:

(i) odstępstw dotyczących pochodzenia zwierząt;

(ii) żywienia;

(iii) pomieszczeń i praktyk gospodarskich;

(iv) ochrony zdrowia;

(v) dobrostanu zwierząt.

3. Komisja, w stosownych przypadkach, przyjmuje akty wykonawcze w odniesieniu do załącznika II część II zawierające przepisy dotyczące:

a) minimalnego okresu, o którym mowa w pkt 1.4.1 lit. g), którego należy przestrzegać w odniesieniu do karmienia zwierząt mlekiem matki w okresie ssania;

b) obsady zwierząt i minimalnej powierzchni pomieszczeń i przestrzeni otwartych, jakich należy przestrzegać dla określonych gatunków zwierząt gospodarskich, w celu zaspokojenia rozwojowych, fizjologicznych i etologicznych potrzeb zwierząt, zgodnie z pkt 1.6.3, 1.6.4 i 1.7.2;

c) właściwości i wymogów technicznych w odniesieniu do minimalnej powierzchni pomieszczeń i przestrzeni otwartych;

d) właściwości i wymogów technicznych w odniesieniu do budynków i wybiegów dla wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich, innych niż pszczoły w celu zaspokojenia –rozwojowych, fizjologicznych i etologicznych potrzeb zwierząt, zgodnie z pkt 1.7.2;

e) wymogów dotyczących roślinności i właściwości obiektów zapewniających schronienie oraz obszarów na otwartej przestrzeni.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 15

Przepisy dotyczące produkcji alg i zwierząt akwakultury

1. Podmioty będące producentami alg i zwierząt akwakultury przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część III oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część III pkt 3.1.3.3 w odniesieniu do pasz dla mięsożernych zwierząt akwakultury;

b) załącznik II część III pkt 3.1.3.4 poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów dotyczących pasz dla niektórych zwierząt akwakultury lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów;

c) załącznik II część III pkt 3.1.4.2 w odniesieniu do leczenia weterynaryjnego zwierząt akwakultury;

d) załącznik II część III poprzez dodanie dalszych szczegółowych warunków dla danego gatunku w zakresie gospodarowania stadem podstawowym, hodowli i wychowu osobników młodocianych lub poprzez zmianę tych dodanych szczegółowych warunków.

3. Komisja – w stosownych przypadkach – przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dla danego gatunku lub grupy gatunków dotyczące obsady oraz szczegółowych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych w celu zapewnienia, aby zostały zaspokojone określone potrzeby danego gatunku.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

4. Do celów niniejszego artykułu oraz załącznika II część III „gęstość obsady” oznacza masę w relacji pełnej zwierząt akwakultury na metr sześcienny wody w dowolnym momencie etapu wzrostowego, a w przypadku płastugokształtnych i krewetek – masę na metr kwadratowy powierzchni.

Artykuł 16

Przepisy dotyczące produkcji żywności przetworzonej

1. Podmioty będące producentami żywności przetworzonej przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część IV oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część IV pkt 1.4 w odniesieniu do środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty;

b) załącznik II część IV pkt 2.2.2 w odniesieniu do rodzajów oraz składu produktów i substancji dopuszczonych do stosowania w żywności przetworzonej a także warunki, na jakich można je stosować;

c) załącznik II część IV pkt 2.2.4 w odniesieniu do obliczania udziału procentowego składników pochodzenia rolnego, o których mowa w art. 30 ust. 5 lit. a) ppkt (ii) i lit. b) ppkt (i), w tym dodatków do żywności dopuszczonych na podstawie art. 24 do stosowania w produkcji ekologicznej, które są uznawane jako składniki pochodzenia rolnego do celów takiego obliczenia.

Te akty delegowane nie zawierają możliwości stosowania substancji aromatycznych lub preparatów aromatycznych, które nie są ani naturalne – w rozumieniu art. 16 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵¹), ani ekologiczne.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające techniki dopuszczone przy przetwarzaniu produktów spożywczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 17

Przepisy dotyczące produkcji paszy przetworzonej

1. Podmioty będące producentami paszy przetworzonej przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część V oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część V pkt 1.4 poprzez dodanie dalszych środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty, lub poprzez zmianę tych dodanych środków.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające techniki dopuszczone przy przetwarzaniu produktów paszowych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 18

Przepisy dotyczące produkcji wina

1. Podmioty wytwarzające produkty w sektorze wina przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część VI.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część VI pkt 3.2 poprzez dodanie dalszych praktyk enologicznych, praktyk i procesów, które są zakazane lub poprzez zmianę tych dodanych elementów;

b) załącznik II część VI pkt 3.3.

Artykuł 19

Przepisy dotyczące produkcji drożdży wykorzystywanych jako żywność lub pasza

1. Podmioty produkujące drożdże do wykorzystania jako żywność lub pasza przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część VII.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część VII pkt 1.3 poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji drożdży lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 20

Brak niektórych przepisów dotyczących produkcji określonych gatunków zwierząt gospodarskich i gatunków zwierząt akwakultury

Do czasu przyjęcia:

a) dodatkowych ogólnych wymogów dla gatunków zwierząt gospodarskich innych niż ustanowione w załączniku II część II pkt 1.9, zgodnie z art. 14 ust. 2 lit. e);

b) aktów wykonawczych, o których mowa w art. 14 ust. 3, dla gatunków zwierząt gospodarskich; lub

c) aktów wykonawczych, o których mowa w art. 15 ust. 3, dla gatunków lub grup gatunków zwierząt akwakultury

państwo członkowskie może stosować szczegółowe krajowe przepisy dotyczące produkcji dla określonych gatunków lub grup gatunków zwierząt w odniesieniu do zagadnień, które mają być objęte przepisami, o których mowa w lit. a), b) i c), pod warunkiem że te przepisy krajowe są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz pod warunkiem że nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu wytworzonych poza ich terytorium produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 21

Przepisy dotyczące produktów niemieszczących się w kategoriach produktów, o których mowa w art. 12–19

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II poprzez dodanie szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, a także przepisów dotyczących obowiązku poddania konwersji, w odniesieniu do produktów, które nie należą do kategorii produktów, o których mowa w art. 12–19, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Te akty delegowane opierają się na celach i zasadach produkcji ekologicznej ustanowionych w rozdziale II i są zgodne z ogólnymi przepisami dotyczącymi produkcji ustanowionymi w art. 9, 10 i 11 oraz istniejące szczegółowe przepisy dotyczące produkcji ustanowione dla podobnych produktów w załączniku II. Akty te określają wymogi dotyczące w szczególności dopuszczonych lub zakazanych zabiegów, praktyk i substancji lub okresów konwersji dla danych produktów.

2. W przypadku braku szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, o których mowa w ust. 1:

a) podmioty – w odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 1 – przestrzegają zasad ustanowionych w art. 5 i 6, odpowiednio zasad ustanowionych w art. 7 oraz ogólnych przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w art. 9–11;

b) państwo członkowskie może – w odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 1 – stosować szczegółowe krajowe przepisy dotyczące produkcji, pod warunkiem że przepisy te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz pod warunkiem że nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu wytworzonych poza ich terytorium produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 22

Przyjęcie wyjątkowych zasad produkcji

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie:

a) kryteriów pozwalających zakwalifikować okoliczności katastroficzne będące skutkiem „niekorzystnego zjawiska klimatycznego”, „chorób zwierząt”, „incydentu środowiskowego”, „klęski żywiołowej” lub „katastrofy” zgodnie z odpowiednimi definicjami w art. 2 ust. 1 lit. h), i), j), k) i l) rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, jak również każdej porównywalnej sytuacji;

b) szczegółowych przepisów obejmujących ewentualne odstępstwa od niniejszego rozporządzenia, stanowiące, w jaki sposób państwa członkowskie mają postępować w takich katastroficznych okolicznościach, jeżeli zdecydują się zastosować niniejszy artykuł; oraz

c) szczegółowych przepisów dotyczących monitorowania i sprawozdawczości w takich przypadkach. Te kryteria i przepisy podlegają zasadom produkcji ekologicznej ustanowionym w rozdziale II.

2. W przypadkach, w których państwo członkowskie formalnie uznało dane zdarzenie za klęskę żywiołową, o czym mowa w art. 18 ust. 3 lub art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i zdarzenie to uniemożliwia przestrzeganie przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, to państwo członkowskie może na czas określony i do chwili, kiedy możliwe będzie przywrócenie produkcji ekologicznej, przyznać odstępstwa od przepisów dotyczących produkcji z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w rozdziale II oraz wszelkich aktów delegowanych przyjętych zgodnie z ust. 1.

3. Państwa członkowskie mogą zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w ust. 1, przyjmować środki pozwalające na kontynuację lub przywrócenie produkcji ekologicznej w przypadku wystąpienia okoliczności katastroficznych.

Artykuł 23

Zbieranie, pakowanie, transport i przechowywanie

1. Podmioty zapewniają, aby produkty ekologiczne i produkty w okresie konwersji były zbierane, pakowane, transportowane i przechowywane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku III.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik III sekcja 2;

b) załącznik III sekcja 3, 4 i 6 poprzez dodanie dalszych specjalnych przepisów dotyczących transportu i przyjmowania określonych produktów lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 24

Dopuszczanie produktów i substancji stosowanych w produkcji ekologicznej

1. Komisja może dopuścić niektóre produkty i substancje do stosowania w produkcji ekologicznej – i umieścić wszelkie takie dopuszczone produkty i substancje w ograniczonych wykazach – w następujących celach:

a) jako substancje czynne do stosowania w środkach ochrony roślin;

b) jako nawozy, środki poprawiające właściwości gleby i odżywki;

c) jako nieekologiczny materiał paszowy pochodzenia roślinnego, z alg, pochodzenia zwierzęcego lub z drożdży lub jako materiał paszowy pochodzenia mikrobiologicznego lub mineralnego;

d) jako dodatki paszowe i substancje pomocnicze w przetwórstwie;

e) jako produkty służące do czyszczenia i dezynfekcji stawów, klatek, basenów, torów wodnych, budynków lub instalacji stosowanych w produkcji zwierzęcej;

f) jako produkty służące do czyszczenia i dezynfekcji budynków i instalacji stosowanych w produkcji roślinnej, w tym używanych w gospodarstwie rolnym do przechowywania;

g) jako produkty do czyszczenia i dezynfekcji obiektów służących do przetwarzania i przechowywania.

2. Oprócz produktów i substancji dozwolonych zgodnie z ust. 1 Komisja może dopuścić niektóre produkty i substancje do stosowania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej oraz drożdży stosowanych jako żywność lub pasza – i umieścić wszelkie takie dopuszczone produkty i substancje w ograniczonych wykazach – w następujących celach:

a) jako dodatki do żywności i substancje pomocnicze w przetwórstwie;

b) jako nieekologiczne składniki pochodzenia rolnego, które mają być stosowane w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej;

c) jako substancje pomocnicze w przetwórstwie używane w produkcji drożdży i produktów drożdżowych.

3. Dopuszczanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1, do stosowania w produkcji ekologicznej odbywa się zgodnie z zasadami ustanowionymi w rozdziale II i następującymi kryteriami ocenianymi całościowo:

a) mają podstawowe znaczenie dla zrównoważonej produkcji oraz dla przewidzianego zastosowania;

b) wszystkie odnośne produkty i substancje są pochodzenia roślinnego, z alg, zwierzęcego, mikrobiologicznego lub mineralnego, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości lub jeżeli nie są dostępne środki alternatywne;

c) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. a):

(i) ich stosowanie ma podstawowe znaczenie dla zwalczania szkodników, których nie można zwalczyć za pomocą alternatywnych metod biologicznych, fizycznych lub hodowlanych lub praktyk uprawy ani nie istnieją inne skuteczne sposoby ich opanowania;

(ii) jeżeli takie produkty nie są pochodzenia roślinnego, z alg, zwierzęcego, mikrobiologicznego ani mineralnego i nie są one identyczne z ich postacią naturalną, warunki ich stosowania wykluczają wszelki bezpośredni kontakt z jadalnymi częściami uprawy;

d) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. b), ich stosowanie ma podstawowe znaczenie dla osiągnięcia lub utrzymania żyzności gleby lub dla spełnienia szczegółowych wymogów odżywczych danej uprawy lub określonych celów w zakresie nawożenia gleby;

e) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. c) i d):

(i) ich wykorzystanie jest niezbędne do utrzymania zdrowia zwierząt, ich dobrostanu i żywotności oraz przyczynia się do zapewnienia właściwej diety zaspokajającej fizjologiczne i behawioralne potrzeby odnośnych gatunków lub też ich wykorzystanie jest niezbędne do wytwarzania lub konserwacji paszy, ponieważ niemożliwe byłoby produkowanie lub konserwowanie pasz bez stosowania tych substancji;

(ii) pasza pochodzenia mineralnego, elementy śladowe, witaminy lub prowitaminy są pochodzenia naturalnego, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości lub jeżeli nie są dostępne środki alternatywne;

(iii) stosowanie nieekologicznych materiałów paszowych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego jest niezbędne, gdy nie jest dostępny w wystarczającej ilości materiał paszowy pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego wyprodukowany zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej;

(iv) stosowanie nieekologicznych przypraw, ziół i melasy jest niezbędne, ponieważ takie produkty są niedostępne w postaci ekologicznej; zostały wyprodukowane lub przygotowane bez rozpuszczalników chemicznych oraz ich stosowanie jest ograniczone do 1 % dawki pokarmowej dla danego gatunku, obliczanej corocznie jako odsetek suchej masy paszy pochodzenia rolnego.

4. Dopuszczanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 2, do stosowania w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej lub do produkcji drożdży używanych jako żywność lub pasza odbywa się zgodnie z zasadami ustanowionymi w rozdziale II i następującymi kryteriami ocenianymi całościowo:

a) nie są dostępne produkty ani substancje alternatywne dopuszczone zgodnie z niniejszym artykułem ani techniki zgodne z niniejszym rozporządzeniem;

b) bez użycia tych produktów i substancji nie byłoby możliwe produkowanie ani konserwowanie żywności ani zaspokojenie danych wymogów żywieniowych przewidzianych w przepisach Unii;

c) te produkty i substancje są pochodzenia naturalnego i mogły zostać poddane tylko procesom mechanicznym, fizycznym, biologicznym, enzymatycznym lub mikrobiologicznym, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości;

d) nie jest dostępny w wystarczającej ilości składnik ekologiczny.

5. Dopuszczenie do stosowania syntetyzowanych chemicznie produktów i substancji zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu ogranicza się ściśle do przypadków, w których stosowanie środków zewnętrznych, o których mowa w art. 5 lit. g), przyczyniałoby się do powstania niedopuszczalnych skutków dla środowiska.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 3 i 4 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych kryteriów dotyczących wydawania zezwoleń na stosowanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, ogólnie w produkcji ekologicznej, a w szczególności w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej, jak również dalszych kryteriów do wycofywania takich zezwoleń lub poprzez zmianę tych dodanych kryteriów.

7. W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że produkt lub substancja powinny zostać dodane do – lub usunięte z – wykazów dopuszczonych produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 2, lub że należy zmienić wymogi stosowania, o których mowa w przepisach dotyczących produkcji, to państwo członkowskie zapewnia, by dokumentacja uzasadniająca powody włączenia, wycofania lub innych zmian została oficjalne przesłana Komisji i pozostałym państwom członkowskim oraz podana do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem unijnego i krajowego prawodawstwa o ochronie danych.

Komisja publikuje wszelkie wnioski, o których mowa w niniejszym ustępie.

8. Komisja dokonuje regularnego przeglądu wykazów, o których mowa w niniejszym artykule. Przeglądu wykazu składników nieekologicznych, o których mowa w ust. 2, dokonuje się co najmniej raz do roku.

9. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące zezwoleń na stosowanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 1a, w produkcji ekologicznej ogółem oraz w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej w szczególności, albo dotyczące wycofania takich zezwoleń, jak również ustanawiające procedury, które należy zastosować w celu udzielenia takich zezwoleń, i wykazy takich produktów i substancji, a także, w stosownych przypadkach, ich opis, wymogi co do składu oraz warunki stosowania.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 25

Dopuszczanie przez państwa członkowskie nieekologicznych składników pochodzenia rolnego do stosowania w przetworzonej żywności ekologicznej

1. W przypadku gdy jest to konieczne do zapewnienia dostępu do niektórych składników pochodzenia rolnego oraz w przypadku gdy takie składniki nie są dostępne w postaci ekologicznej w wystarczającej ilości, na wniosek podmiotu państwo członkowskie może zezwolić na tymczasowe – maksymalnie przez sześć miesięcy – stosowanie na swoim terytorium nieekologicznych składników pochodzenia rolnego w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej. Takie zezwolenie ma zastosowanie do wszystkich podmiotów w tym państwie członkowskim.

2. Państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie za pomocą komputerowego systemu umożliwiającego elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję o wszelkich zezwoleniach udzielonych na swoim terytorium zgodnie z ust. 1

3. Państwo członkowskie może przedłużyć zezwolenie przewidziane w ust. 1 maksymalnie dwa razy o sześć miesięcy, pod warunkiem że żadne z państw członkowskich nie wyraziło sprzeciwu, wskazując za pośrednictwem systemu, o którym mowa w ust. 2, że takie składniki są dostępne w postaci ekologicznej w wystarczającej ilości.

4. Organ kontrolny lub jednostka certyfikująca uznane zgodnie z art. 46 ust. 1 mogą udzielić tymczasowego zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, na okres maksymalnie sześciu miesięcy podmiotom w państwach trzecich, które wystąpią o takie zezwolenie i które podlegają kontroli takiemu organowi kontroli lub jednostce certyfikującej, pod warunkiem że wymogi zawarte w tym ustępie są spełnione w danym państwie trzecim. Zezwolenie może zostać przedłużone maksymalnie dwa razy o sześć miesięcy.

5. W przypadku gdy po dwóch przedłużeniach tymczasowego pozwolenia, na podstawie obiektywnych informacji państwo członkowskie stwierdzi, że dostępność takiego składnika w postaci ekologicznej nadal jest niewystarczająca do zaspokojenia jakościowych i ilościowych potrzeb podmiotów, może złożyć wniosek do Komisji zgodnie z art. 24 ust. 7.

Artykuł 26

Gromadzenie danych dotyczących dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, zwierząt ekologicznych i ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury

1. Każde państwo członkowskie zapewnia, by została utworzona i była regularnie aktualizowana baza danych zawierająca wykaz dostępnego na jego terytorium ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, z wyjątkiem siewek, ale z uwzględnieniem sadzeniaków ziemniaka.

2. Państwa członkowskie dysponują systemami pozwalającymi podmiotom, które prowadzą obrót ekologicznym materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin lub materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin w okresie konwersji, zwierzętami ekologicznymi lub ekologicznymi młodocianymi osobnikami zwierząt akwakultury i które są w stanie dostarczać je w wystarczających ilościach i w rozsądnym terminie, na podanie do wiadomości publicznej – na zasadzie dobrowolności, bezpłatnie, wraz z ich nazwą i danymi kontaktowymi – informacji dotyczących:

a) ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, takiego jak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogonicznego lub odmian ekologicznych nadających się do produkcji ekologicznej, z wyjątkiem siewek, ale z uwzględnieniem sadzeniaków ziemniaka; ilości wagowe tego materiału i okres w roku, kiedy jest on dostępny; taki materiał umieszcza się w wykazie, podając co najmniej jego systematyczną nazwę łacińską;

b) zwierząt ekologicznych, dla których można wprowadzić odstępstwo zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.3.4.4; liczby dostępnych zwierząt w podziale na płeć; informacji – w stosownych przypadkach – dotyczących różnych gatunków zwierząt pod względem dostępnych ras i linii; ras zwierząt, wieku zwierząt i wszelkich innych właściwych informacji;

c) ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury dostępnych w danym gospodarstwie oraz ich statusu zdrowotnego zgodnie z dyrektywą Rady 2006/88/WE (⁵²) i zdolności produkcyjnej w odniesieniu do każdego z gatunków akwakultury.

3. Państwa członkowskie mogą również ustanowić systemy pozwalające podmiotom, które prowadzą obrót rasami i liniami dostosowanymi do produkcji ekologicznej zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.3.3 lub ekologicznymi młodymi kurami i które są w stanie dostarczać te zwierzęta w wystarczających ilościach i w rozsądnym terminie, na podanie do wiadomości publicznej stosownych informacji na zasadzie dobrowolności, bezpłatnie, wraz z ich nazwą i danymi kontaktowymi.

4. Podmioty, które zdecydują się na umieszczenie informacji na temat materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt lub młodocianych osobników zwierząt akwakultury w systemach, o których mowa w ust. 2 i 3, zapewniają, by informacje te były regularnie aktualizowane oraz usuwane z wykazu, kiedy tylko dany materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, zwierzęta lub młodociane osobniki zwierząt akwakultury przestaną być dostępne.

5. Do celów ust. 1, 2 i 3 państwa członkowskie mogą dalej korzystać z już istniejących odpowiednich systemów informacji.

6. Komisja podaje do wiadomości publicznej odnośnik do każdej z krajowych baz danych lub systemów na poświęconej temu stronie internetowej Komisji, pozwalając w ten sposób użytkownikom na dostęp do takich baz danych lub systemów w całej Unii.

7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu podania:

a) danych technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania baz danych, o których mowa w ust. 1, oraz systemów, o których mowa w ust. 2;

b) specyfikacji dotyczących gromadzenia informacji, o których mowa w ust. 1 i 2;

c) specyfikacji dotyczących ustaleń w zakresie udziału w prowadzeniu baz danych, o których mowa w ust. 1, oraz systemów, o których mowa w ust. 2 i 3; oraz

d) szczegółów dotyczących informacji, które mają być dostarczane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 53 ust. 6.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 27

Obowiązki i działania w przypadku podejrzenia niezgodności

W przypadku gdy podmiot podejrzewa, że produkt, który został przez niego wytworzony, przygotowany lub przywieziony lub który otrzymał on od innego podmiotu, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podmiot ten, z zastrzeżeniem art. 28 ust. 2:

a) identyfikuje i odseparowuje dany produkt;

b) sprawdza, czy podejrzenie niezgodności może zostać uzasadnione;

c) nie wprowadza danego produktu do obrotu jako produktu ekologicznego lub w okresie konwersji i nie stosuje go w produkcji ekologicznej, chyba że podejrzenie niezgodności można wykluczyć;

d) w przypadku gdy podejrzenie niezgodności jest uzasadnione lub gdy nie można go wykluczyć, niezwłocznie informuje odpowiedni właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – odpowiedni organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, oraz podając – w stosownych przypadkach – dostępne informacje;

e) w pełni współpracuje – z odpowiednim właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, z odpowiednim organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą – w zakresie weryfikowania i identyfikowania przyczyn podejrzewanej niezgodności.

Artykuł 28

Środki ostrożności w celu zapobiegania obecności niedopuszczonych produktów i substancji

1. Aby zapobiec zanieczyszczeniu produktami lub substancjami, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej, podmioty podejmują następujące środki ostrożności na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji:

a) wprowadzają i utrzymują środki, które są proporcjonalne i adekwatne do celów identyfikacji ryzyka zanieczyszczenia produkcji i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami lub substancjami, w tym systematycznie identyfikują punkty krytyczne;

b) wprowadzają i utrzymują proporcjonalne i adekwatne środki w celu zapobiegania ryzyku zanieczyszczenia produkcji i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami lub substancjami;

c) dokonują regularnego przeglądu i dostosowania takich środków; oraz

d) przestrzegają innych stosownych wymogów niniejszego rozporządzenia, aby zapewnić oddzielenie produktów ekologicznych, w okresie konwersji i produktów nieekologicznych.

2. W przypadku gdy podmiot podejrzewa, że – z uwagi na obecność w produkcie przeznaczonym do stosowania lub wprowadzania do obrotu jako produkt ekologiczny lub produkt w okresie konwersji produktu lub substancji, które nie są dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej – produkt nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podmiot ten:

a) identyfikuje i odseparowuje dany(-e) produkt(y);

b) sprawdza, czy podejrzenie może zostać uzasadnione;

c) nie wprowadza danego produktu do obrotu jako produktu ekologicznego lub produktu w okresie konwersji i nie stosuje ich w produkcji ekologicznej, chyba że podejrzenie można wykluczyć;

d) w przypadku gdy podejrzenie jest uzasadnione lub gdy nie można go wykluczyć, niezwłocznie informuje odpowiedni właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – odpowiedni organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, podając – w stosownych przypadkach – dostępne elementy;

e) w pełni współpracuje – z odpowiednim właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, z odpowiednim organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą – w zakresie identyfikacji i zweryfikowania przyczyn obecności niedopuszczonych produktów lub substancji.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające jednolite przepisy precyzujące:

a) kroki proceduralne, którymi mają kierować się podmioty zgodnie z ust. 2 lit. a)–e) oraz stosowne dokumenty, które należy przedstawić;

b) proporcjonalne i adekwatne środki, które podmioty mają podejmować i poddawać przeglądowi, aby identyfikować i zapobiegać ryzyku zanieczyszczenia, zgodnie z ust. 1 lit. a), b) i c).

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 29

Środki, które należy podejmować w przypadku stwierdzenia obecności niedopuszczonych produktów lub substancji

1. W przypadku gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca otrzymają uzasadnione informacje na temat obecności produktów lub substancji, które nie zostały zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej, lub zostaną poinformowane przez podmiot zgodnie z art. 28 ust. 2 lit. d) lub wykryją takie produkty lub substancje w produkcie ekologicznym lub produkcie w okresie konwersji:

a) przeprowadza niezwłocznie urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625, celem określenia źródeł i przyczyn w celu zweryfikowania zgodności z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy i z art. 28 ust. 1; takie postępowanie powinno zostać ukończone najszybciej jak to możliwe, w rozsądnym terminie, biorąc pod uwagę trwałość danego produktu i złożoność sprawy;

b) tymczasowo zakazuje zarówno wprowadzania danych produktów do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, jak i ich stosowania w produkcji ekologicznej do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w lit. a).

2. Danego produktu nie wprowadza się do obrotu jako produktu ekologicznego lub produktu w okresie konwersji w przypadku, gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca stwierdziły, że dany podmiot:

a) stosował produkty lub substancje, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej;

b) nie podjął środków ostrożności, o których mowa w art. 28 ust. 1; lub

c) nie podjął środków w odpowiedzi na żądania wystosowane uprzednio przez właściwe organy, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

3. Podmiot będący stroną ma możliwość przedstawienia uwag do wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1 lit. a). Właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny lub jednostka certyfikująca zachowują dokumentację dotyczącą przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego.

W przypadku gdy jest to wymagane dany podmiot podejmuje takie środki naprawcze, jakie są konieczne, aby zapobiec zanieczyszczeniu w przyszłości.

4. Do dnia 31 grudnia 2025 r. [1] Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wdrażania niniejszego artykułu, obecności produktów i substancji, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej oraz na temat oceny krajowych przepisów, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu. Sprawozdaniu temu – w stosownych przypadkach – może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący dalszej harmonizacji.

5. Państwa członkowskie, które mają przepisy przewidujące, że produkty zawierające więcej niż określony poziom produktów lub substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej, nie mogą być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne, mogą nadal stosować te przepisy, pod warunkiem że przepisy te nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich jako produkty ekologiczne, w przypadku gdy te produkty zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie, które stosują niniejszy ustęp, niezwłocznie informują o tym Komisję.

6. Właściwe organy dokumentują wyniki postępowań wyjaśniających, o których mowa w ust. 1, jak również dokumentują wszelkie środki podjęte przez nie w celu opracowania najlepszych praktyk i dalszych środków w celu zapobiegania obecności produktów i substancji, które nie zostały zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej.

Państwa członkowskie udostępniają takie informacje innym państwom członkowskim i Komisji za pośrednictwem komputerowego systemu umożliwiającego elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję.

7. Państwa członkowskie mogą wprowadzić na swoim terytorium odpowiednie środki w celu zapobiegania niezamierzonemu występowaniu w rolnictwie ekologicznym produktów i substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej. Takie środki nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, w przypadku gdy te produkty zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie, które stosują niniejszy ustęp, niezwłocznie informują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

8. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające jednolite przepisy precyzujące:

a) metody, które mają być stosowane przez właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące, dla celów wykrywania i oceny obecności produktów i substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej;

b) szczegóły i format informacji, które mają być udostępnione przez państwa członkowskie do Komisji i innych państw członkowskich zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

9. Do dnia 31 marca każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji drogą elektroniczną stosowne informacje o przypadkach z udziałem zanieczyszczeń niedopuszczonymi produktami lub substancjami w poprzednim roku, w tym informacje gromadzone w punktach kontroli granicznej dotyczące charakteru wykrytego zanieczyszczenia, a w szczególności przyczyny, źródła oraz poziomu zanieczyszczenia, a także ilości i charakteru zanieczyszczonych produktów. Te informacje są gromadzone przez Komisję za pomocą systemu komputerowego udostępnianego przez Komisję i stosowane jako pomoc przy opracowywaniu najlepszych praktyk w celu zapobiegania zanieczyszczeniom.

ROZDZIAŁ IV

ZNAKOWANIE

Artykuł 30

Stosowanie terminów związanych z produkcją ekologiczną

1. Do celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że produkt opatrzony jest terminem odnoszącym się do produkcji ekologicznej, jeżeli przy znakowaniu, w materiałach reklamowych lub dokumentach handlowych taki produkt, jego składniki lub materiały paszowe stosowane do ich produkcji opisywane są za pomocą terminów sugerujących nabywcy, że produkt ten, jego składniki lub materiały paszowe zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności, terminy wymienione w załączniku IV, oraz ich pochodne i wersje skrócone, jak np. „bio” i „eko”, używane samodzielnie lub łącznie, mogą być stosowane na terytorium Unii i we wszystkich językach wymienionych w tym załączniku do celów znakowania i reklamy produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

2. W przypadku produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, terminy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie mogą być używane nigdzie w Unii w żadnym z języków wymienionych w załączniku IV w znakowaniu, materiałach reklamowych ani dokumentach handlowych produktów niezgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Ponadto w znakowaniu ani reklamie nie stosuje się żadnych terminów, w tym terminów stosowanych w znakach towarowych lub nazwach przedsiębiorstw, ani praktyk, jeżeli mogą one wprowadzić konsumenta lub użytkownika w błąd poprzez sugerowanie, że produkt lub jego składniki są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

3. Produkty wytworzone podczas okresu konwersji nie mogą być znakowane ani reklamowane jako produkty ekologiczne ani jako produkty w okresie konwersji.

Jednak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, produkty spożywcze pochodzenia roślinnego i produkty paszowe pochodzenia roślinnego wytworzone w okresie konwersji, które są zgodne z art. 10 ust. 4, mogą być znakowane i reklamowane jako produkty w okresie konwersji przy wykorzystaniu sformułowania „w okresie konwersji” lub odpowiadającego mu terminu, wraz z terminami, o których mowa w ust. 1.

4. Terminów, o których mowa w ust. 1 i 3, nie można stosować w odniesieniu do produktu, który na etykiecie lub w reklamie musi zgodnie z prawem Unii mieć oznaczenie, że zawiera on GMO, składa się z GMO lub został wyprodukowany przy użyciu GMO.

5. W odniesieniu do żywności przetworzonej terminy, o których mowa w ust. 1, można stosować:

a) w opisie handlowym oraz w wykazie składników, w przypadku gdy taki wykaz jest obowiązkowy zgodnie z przepisami Unii, pod warunkiem że:

(i) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3;

(ii) co najmniej 95 % masy jej składników pochodzenia rolnego stanowią składniki ekologiczne; oraz

(iii) w przypadku środków aromatyzujących – są one stosowane tylko w odniesieniu do naturalnych substancji aromatycznych i naturalnych preparatów aromatycznych znakowanych zgodnie z art. 16 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 oraz wszystkie ich składniki aromatyczne i ich nośniki w środku aromatyzującym są ekologiczne;

b) jedynie w wykazie składników, pod warunkiem że:

(i) mniej niż 95 % masy składników pochodzenia rolnego to składniki ekologiczne i pod warunkiem że składniki te są zgodne z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w niniejszym rozporządzeniu; oraz

(ii) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV pkt 1.5, pkt 2.1 lit. a), pkt 2.1 lit. b) i pkt 2.2.1 z wyjątkiem przepisów o ograniczonym stosowaniu nieekologicznych składników pochodzenia rolnego, zawartych w załączniku II część IV pkt 2.2.1 oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3;

c) w opisie handlowym i w wykazie składników, pod warunkiem że:

(i) głównym składnikiem są produkty łowiectwa lub rybołówstwa;

(ii) termin, o którym mowa w ust. 1, wyraźnie wiąże się w opisie handlowym z innym składnikiem, który jest ekologiczny i różni się od głównego składnika;

(iii) wszystkie inne składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne; oraz

(iv) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV pkt 1.5, pkt 2.1 lit. a), pkt 2.1 lit. b) i pkt 2.2.1 z wyjątkiem przepisów o ograniczonym stosowaniu nieekologicznych składników pochodzenia rolnego, zawartych w załączniku II część IV pkt 2.2.1 oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3.

W wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c), podaje się, które składniki są ekologiczne. Odniesienia do produkcji ekologicznej mogą pojawić się wyłącznie w połączeniu ze składnikami ekologicznymi.

W wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b) i c), podawany jest łączny odsetek składników ekologicznych w stosunku do całkowitej ilości składników pochodzenia rolnego.

Terminy, o których mowa w ust. 1, stosowane w wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, oraz oznaczenie odsetka, o którym mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu, prezentowane są w tym samym kolorze oraz mają identyczny rozmiar i format czcionki jak inne oznaczenia znajdujące się w wykazie składników.

6. Jeżeli chodzi o paszę przetworzoną, terminy, o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane w opisie handlowym i w wykazie składników, pod warunkiem że:

a) pasza przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II części II, III i V oraz ze szczegółowymi przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 17 ust. 3;

b) wszystkie składniki pochodzenia rolnego zawarte w paszy przetworzonej są ekologiczne; oraz

c) co najmniej 95 % suchej masy produktu jest ekologiczne.

7. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) niniejszy artykuł poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących znakowania produktów wymienionych w załączniku I lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów; oraz

b) wykaz terminów zawarty w załączniku IV, przy uwzględnieniu zmian językowych w państwach członkowskich.

8. Komisja może przyjmować akty wykonawcze, aby ustanowić szczegółowe wymogi dotyczące stosowania ust. 3 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 31

Znakowanie produktów i substancji stosowanych w produkcji roślinnej

Niezależnie od zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia określonego w art. 2 ust. 1 produkty i substancje stosowane w środkach ochrony roślin lub jako nawozy, środki poprawiające właściwości gleby i odżywki dopuszczone zgodnie z art. 9 i 24 mogą nosić oznaczenie wskazujące, że dane produkty lub substancje są dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do stosowania w produkcji ekologicznej.

Artykuł 32

Obowiązkowe oznaczenia

1. W przypadku gdy produkty opisywane są terminami, o których mowa w art. 30 ust. 1, w tym produkty znakowane jako produkty w okresie konwersji zgodnie z art. 30 ust. 3:

a) na etykiecie umieszcza się również kod organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, którym podlega podmiot, który zrealizował ostatni etap produkcji lub przygotowania; oraz

b) w przypadku żywności opakowanej na opakowaniu umieszcza się również logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 33, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 30 ust. 3, art. 30 ust. 5 lit. b) i c).

2. W przypadku stosowania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, w tym samym polu widzenia co logo umieszcza się oznaczenie miejsca, w którym wyprodukowano surowce rolne, z których składa się produkt – oznaczenie to przyjmuje odpowiednio jedną z następujących form:

a) „rolnictwo UE”, gdy surowiec rolny wyprodukowano w Unii;

b) „rolnictwo spoza UE”, gdy surowiec rolny wyprodukowano w państwach trzecich;

c) „rolnictwo UE/spoza UE”, gdy część surowców rolnych wyprodukowano w Unii, a część w państwie trzecim.

Do celów akapitu pierwszego słowo „rolnictwo” można – w stosownych przypadkach – zastąpić słowem „akwakultura”, a słowa „UE” lub „spoza UE” mogą być zastąpione lub uzupełnione nazwą państwa lub nazwą państwa i regionu, jeżeli wszystkie surowce rolne, z których składa się produkt, wyprodukowano w danym państwie oraz – w stosownych przypadkach – w tym regionie.

W przypadku oznaczenia miejsca, w którym wyprodukowano surowce rolne, z których składa się produkt, o których mowa w akapicie pierwszym i trzecim można nie uwzględniać składników o małym udziale wagowym, pod warunkiem że łączny udział tych nieuwzględnianych składników nie przekracza 5 % całkowitej masy surowców rolnych.

Słowa „UE” lub „spoza UE” nie są prezentowane w kolorze, rozmiarze ani formacie czcionki bardziej wyeksponowanym niż nazwa produktu.

3. Oznaczenia, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu oraz w art. 33 ust. 3, umieszczane są w eksponowanym miejscu w taki sposób, aby były dobrze widoczne, czytelne i nieusuwalne.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 33 ust. 3 poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących znakowania lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

5. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące:

a) praktycznych ustaleń stosowania, prezentacji, kompozycji i rozmiarów oznaczeń, o których mowa w ust. 1 lit. a) i ust. 2 niniejszego artykułu oraz w art. 33 ust. 3;

b) przydzielania kodów organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym;

c) oznaczania zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 33 ust. 3 miejsca, gdzie wyprodukowano surowce rolne.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 33

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej

1. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej może być używane w znakowaniu oraz w prezentacjach i reklamach produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej może być również stosowane do celów informacyjnych i edukacyjnych związanych z istnieniem i reklamą samego logo jako takiego, pod warunkiem że takie zastosowanie nie wprowadzi konsumentów w błąd co do ekologicznej produkcji określonych produktów i pod warunkiem że logo to będzie powielane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku V. W takim przypadku wymogi art. 32 ust. 2 i załącznik V pkt 1.7 nie mają zastosowania.

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej nie jest wykorzystywane w odniesieniu do żywności przetworzonej, o której mowa w art. 30 ust. 5 lit. b) i c), i produktów w okresie konwersji, o których mowa w art. 30 ust. 3.

2. Z wyjątkiem przypadków dotyczących stosowania zgodnie z ust. 1 akapit drugi logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej stanowi poświadczenie urzędowe zgodnie z art. 86 i 91 rozporządzenia (UE) 2017/625.

3. Używanie logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej w przypadku produktów przywożonych z państw trzecich nie jest obowiązkowe. W przypadkach, w których logo to zamieszczane jest na etykietach takich produktów, zamieszczane jest na nich także oznaczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 2.

4. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej jest zgodne z modelem określonym w załączniku V oraz przepisami zawartymi w tym załączniku.

5. Krajowe i prywatne logo mogą być używane w znakowaniu oraz w prezentacjach i reklamach produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik V w odniesieniu do logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej oraz dotyczących go przepisów.

ROZDZIAŁ V

CERTYFIKACJA

Artykuł 34

System certyfikacji

1. Przed wprowadzeniem wszelkich produktów do obrotu jako „ekologiczne” lub „w okresie konwersji” lub przed okresem konwersji podmioty oraz grupy podmiotów, o których mowa w art. 36, produkujące, przygotowujące, dystrybuujące lub przechowujące produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, które przywożą takie produkty z państwa trzeciego lub je wywożą do państwa trzeciego lub które wprowadzają takie produkty do obrotu, zgłaszają swoją działalność właściwym organom państwa członkowskiego, w którym prowadzona jest ich działalność oraz w którym ich przedsiębiorstwo podlega systemowi kontroli.

W przypadku gdy właściwe organy przekazały swoje obowiązki lub przekazały niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi więcej niż jednemu organowi kontrolnemu lub więcej niż jednej jednostce certyfikującej, podmioty lub grupy podmiotów wskazują w powiadomieniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, która sprawdza zgodność ich działalności z niniejszym rozporządzeniem i dostarcza certyfikat, o którym mowa w art. 35 ust. 1.

2. Podmioty, które sprzedają opakowane produkty ekologiczne bezpośrednio konsumentowi lub użytkownikowi końcowemu są zwolnione z obowiązku powiadamiania, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz z obowiązku posiadania certyfikatu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, pod warunkiem że nie produkują, nie przygotowują ani nie przechowują do celów innych niż związane z punktem sprzedaży lub przywozem takich produktów z państwa trzeciego ani nie zlecają podwykonawstwa tych czynności innemu podmiotowi.

3. W przypadku gdy podmioty lub grupy podmiotów zlecają podwykonawstwo jakiejkolwiek części działalności stronom trzecim, zarówno podmioty lub grupy podmiotów, jak i strony trzecie, którym zlecono podwykonawstwo działalności, postępują zgodnie z ust. 1, chyba że dany podmiot oświadczył lub grupa podmiotów oświadczyła w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, że odpowiedzialność za produkcję ekologiczną pozostaje w gestii danego podmiotu lub danej grupy podmiotów i nie została ona przekazana podwykonawcy. W takich przypadkach zgodność objętych podwykonawstwem czynności z niniejszym rozporządzeniem jest weryfikowana przez właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – przez organ kontrolujący lub jednostkę certyfikującą w ramach kontroli podmiotów lub grupy podmiotów, które zleciły podwykonawstwo części swojej działalności.

4. Państwa członkowskie mogą wyznaczyć organ lub zatwierdzić jednostkę mającą przyjmować powiadomienia, o których mowa w ust. 1.

5. Podmioty, grupy podmiotów i podwykonawcy zachowują dokumentację różnych rodzajów prowadzonej działalności zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

6. [....] Państwa członkowskie prowadzą aktualizowane wykazy zawierające nazwy i adresy podmiotów i grup podmiotów, które zgłosiły swoją działalność zgodnie z ust. 1, i podają do wiadomości publicznej – w odpowiedni sposób, w tym za pomocą odnośników do jednej strony internetowej – obszerny wykaz tych danych wraz z informacjami dotyczącymi certyfikatów wydanych podmiotom i grupom podmiotów, zgodnie z art. 35 ust. 1. Państwa członkowskie przestrzegają wymogów w zakresie ochrony danych osobowych wynikających z rozporządzenia (UE) 2016/679 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵³).

7. Państwa członkowskie zapewniają, by każdy podmiot lub każda grupa podmiotów, które przestrzegają niniejszego rozporządzenia i które – w przypadku gdy pobiera się opłatę zgodnie z art. 78 i 80 rozporządzenia (UE) 2017/625 – uiszczają rozsądnej wysokości opłaty pokrywające koszty kontroli, były uprawnione do bycia objętymi systemem kontroli. Państwa członkowskie zapewniają, by wszelkie opłaty, które mogą być pobierane, były podawane do wiadomości publicznej.

8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II w odniesieniu do wymogów dotyczących zachowania dokumentacji.

9. Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu podania szczegółowych informacji i specyfikacji dotyczących:

a) formatu i środków technicznych służących powiadamianiu, o którym mowa w ust. 1;

b) metod publikowania wykazów, o których mowa w ust. 6; oraz

c) procedur i metod publikowania informacji o wysokości opłat, o których mowa w ust. 7.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 35

Certyfikat

1. Właściwe organy lub, w stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące wydają certyfikat każdemu podmiotowi lub każdej grupie podmiotów, które zgłosiły swoją działalność zgodnie z art. 34 ust. 1 i przestrzegają niniejszego rozporządzenia. Certyfikat:

a) jest w miarę możliwości wydawany w formie elektronicznej

b) umożliwia co najmniej identyfikację podmiotu lub grupy podmiotów, w tym wykazu członków, kategorii produktów objętych certyfikatem oraz okresu jego ważności;

c) zaświadcza on również, że zgłoszona działalność jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, oraz

d) jest wydawany zgodnie ze wzorem zawartym w załączniku VI.

2. Bez uszczerbku dla ust. 8 niniejszego artykułu i art. 34 ust. 2 podmioty i grupy podmiotów nie wprowadzają do obrotu produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, jako produktów ekologicznych lub w okresie konwersji, chyba że posiadają już certyfikat, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Certyfikat, o którym mowa w niniejszym artykule, stanowi świadectwo urzędowe w rozumieniu art. 86 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

4. Podmiot lub grupa podmiotów nie są uprawnione do otrzymania certyfikatu od więcej niż jednej jednostki certyfikującej w odniesieniu do działań prowadzonych w jednym państwie członkowskim, jeżeli chodzi o tę samą kategorię produktów, nawet jeżeli ten podmiot lub grupa podmiotów zajmują się różnymi etapami produkcji, przygotowania i dystrybucji.

5. Członkowie grupy podmiotów nie są uprawnieni do otrzymania indywidualnego certyfikatu z tytułu jakiejkolwiek działalności objętej certyfikatem wydanym dla grupy podmiotów, do której należą.

6. Podmioty weryfikują certyfikaty swoich dostawców.

7. Do celów ust. 1 i 4 niniejszego artykułu wyróżnia się następujące kategorie produktów:

a) nieprzetworzone rośliny i produkty roślinne, w tym nasiona i inny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin;

b) zwierzęta gospodarskie i nieprzetworzone produkty pochodzenia zwierzęcego;

c) algi i nieprzetworzone produkty akwakultury;

d) przetworzone produkty rolne, w tym produkty akwakultury, do wykorzystania jako żywność;

e) pasza;

f) wino;

g) inne produkty wyszczególnione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia lub nieobjęte poprzednimi kategoriami.

8. Państwa członkowskie mogą zwolnić z obowiązku posiadania certyfikatu, o którym mowa w ust. 2, podmioty, które sprzedają nieopakowane produkty ekologiczne inne niż pasza bezpośrednio konsumentowi końcowemu, pod warunkiem że podmioty te nie produkują, nie przygotowują ani nie przechowują w celach innych niż odnoszących się do punktu sprzedaży lub przywozu takich produktów z państw trzecich ani też nie zlecają podwykonawstwa tych czynności stronie trzeciej oraz pod warunkiem że:

a) taka sprzedaż nie przekracza 5 000 kg rocznie;

b) taka sprzedaż nie stanowi rocznego obrotu w odniesieniu do nieopakowanych produktów ekologicznych przekraczającego 20 000 EUR; lub

c) potencjalny koszt certyfikacji dla podmiotu przekracza 2 % łącznego obrotu nieopakowanymi produktami ekologicznymi sprzedanymi przez ten podmiot,

W przypadku gdy państwa członkowskie zdecydują się zwolnić z obowiązku podmioty, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą one ustalić bardziej rygorystyczne progi, niż podano w akapicie pierwszym.

Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o każdej swojej decyzji dotyczącej zwolnienia z obowiązku podmiotów zgodnie z akapitem pierwszym, oraz o progach, do jakich takie podmioty są zwolnione.

9. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających wzór certyfikatu określony w załączniku VI.

10. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu podania szczegółów i specyfikacji dotyczących wzoru certyfikatu, o którym mowa w ust. 1, oraz środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 36

Grupa podmiotów

1. Każda grupa podmiotów:

a) składa się wyłącznie z członków którzy są rolnikami lub podmiotami produkującymi algi lub zwierzęta akwakultury, którzy ponadto mogą prowadzić działalność w zakresie przetwarzania, przygotowania lub wprowadzania do obrotu żywności lub paszy;

b) składa się wyłącznie z członków:

(i) dla których koszty certyfikacji indywidualnej stanowią ponad 2 % wartości obrotu każdego członka lub standardowej produkcji w produkcji ekologicznej i których roczna wartość obrotu produkcją ekologiczną nie przekracza 25 000 EUR lub których standardowa produkcja w produkcji ekologicznej nie przekracza wartości 15 000 EUR rocznie; lub

(ii) z których każdy ma gospodarstwo maksymalnie:

– o powierzchni pięciu hektarów;

– o powierzchni 0,5 hektara w przypadku szklarni; lub

– o powierzchni 15 hektarów – wyłącznie w przypadku trwałych użytków zielonych;

c) ma siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie trzecim;

d) ma osobowość prawną;

e) składa się wyłącznie z członków, którzy prowadzą działalność produkcyjną w niewielkiej odległości od siebie;

f) ustanawia wspólny system wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych przez grupę; oraz

g) ustanawia system kontroli wewnętrznych składający się z udokumentowanego zestawu czynności i procedur kontrolnych, w ramach którego określona osoba lub organ odpowiada za sprawdzanie zgodności każdego członka grupy z niniejszym rozporządzeniem.

2. Właściwe organy, lub w stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące wycofują certyfikat, o którym mowa w art. 35, dla całej grupy w przypadku, gdy niedociągnięcia w strukturze lub funkcjonowaniu systemu kontroli wewnętrznych, o którym mowa w ust. 1, w szczególności polegające na niewykrywaniu przypadków niezgodności z przepisami u poszczególnych członków grupy podmiotów wpływają na integralność produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 1 i 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie przepisów lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów, w szczególności w odniesieniu do:

a) zadań poszczególnych członków grupy podmiotów;

b) kryteriów wyznaczania geograficznej bliskości członków grupy, takich jak wspólne korzystanie z obiektów lub zakładów;

c) ustanawiania i funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznych, w tym zakresu, treści i częstotliwości kontroli, które mają być przeprowadzane, oraz kryteriów stwierdzania niedociągnięć w strukturze lub funkcjonowaniu systemu kontroli wewnętrznych.

4. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące:

a) składu i wielkości grupy podmiotów;

b) systemów dokumentacji i prowadzenia ewidencji, systemu wewnętrznej identyfikowalności oraz wykazu podmiotów;

c) wymiany informacji między grupami podmiotów oraz właściwymi organami, organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi, jak również między państwami członkowskimi a Komisją.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

ROZDZIAŁ VI

KONTROLE URZĘDOWE I INNE CZYNNOŚCI URZĘDOWE

Artykuł 37

Związek z rozporządzeniem (UE) 2017/625 i dodatkowe przepisy dotyczące kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w odniesieniu do do produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych

Szczegółowe przepisy zawarte w niniejszym rozdziale stosuje się – oprócz przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2017/625 i o ile nie przewidziano inaczej w art. 40 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, a także oprócz art. 29 niniejszego rozporządzenia i o ile nie przewidziano inaczej w art. 41 ust. 1 niniejszego rozporządzenia – do kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu sprawdzenia w całym procesie na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji, że produkty, o których mowa w art. 2 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 38

Dodatkowe przepisy dotyczące kontroli urzędowych oraz czynności, które mają być podejmowane przez właściwe organy

1. Kontrole urzędowe prowadzone zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem obejmują w szczególności:

a) weryfikację stosowania przez podmioty środków zapobiegawczych i środków ostrożności, o których mowa w art. 9 ust. 6 i w art. 28 niniejszego rozporządzenia, na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

b) w przypadkach gdy w skład gospodarstwa wchodzą nieekologiczne jednostki produkcyjne lub jednostki produkcyjne w okresie konwersji – w odniesieniu do weryfikacji dokumentacji i środków lub procedur lub ustaleń wprowadzonych w celu zapewnienia wyraźnego i skutecznego podziału między ekologicznymi i nieekologicznymi jednostkami produkcyjnymi oraz jednostkami produkcyjnymi w okresie konwersji, jak również między odpowiednimi produktami wytworzonymi przez te jednostki, a także między substancjami i produktami stosowanymi w ekologicznych, w okresie konwersji i nieekologicznych jednostkach produkcyjnych – taka weryfikacja obejmuje kontrole działek, dla których wcześniejszy okres został uznany z mocą wsteczną jako część okresu konwersji oraz kontrole nieekologicznych jednostek produkcyjnych;

c) w przypadkach gdy produkty ekologiczne, w okresie konwersji i nieekologiczne są równolegle zbierane przez podmioty, przygotowywane lub przechowywane w tej samej jednostce przygotowawczej, tym samym obszarze przygotowawczym lub tych samych pomieszczeniach przygotowawczych, albo transportowane są do innych podmiotów lub jednostek, weryfikację ewidencji oraz środków, procedur lub uzgodnień w celu zapewnienia, by czynności były oddzielone w czasie lub przestrzeni, by zostały wdrożone odpowiednie środki dotyczące czyszczenia i – w stosownych przypadkach – środki służące zapobieganiu zastąpieniu produktów, by produkty ekologiczne oraz produkty w okresie konwersji były w każdym momencie oznaczone i by produkty ekologiczne, produkty w okresie konwersji i produkty nieekologiczne były przechowywane, zarówno przed czynnościami przygotowawczymi, jak i po nich, w oddzieleniu w czasie lub przestrzeni od siebie;

d) weryfikację ustanowienia i funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznej grup podmiotów;

e) w przypadkach gdy podmioty są zwolnione z obowiązku powiadamiania zgodnie z art. 34 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub zwolnione z obowiązku posiadania certyfikatu, zgodnie z art. 35 ust. 8 niniejszego rozporządzenia, weryfikację, czy spełnione są wymogi dotyczące zwolnienia oraz weryfikację produktów sprzedawanych przez te podmioty.

2. Kontrole urzędowe przeprowadzane zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 do celów weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem są prowadzone w całym procesie na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji na podstawie prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności w rozumieniu art. 3 pkt 57) niniejszego rozporządzenia, określanego przy uwzględnieniu – oprócz elementów, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 – w szczególności następujących elementów:

a) rodzaju, rozmiaru i struktury podmiotów i grup podmiotów;

b) długości okresu, podczas którego podmioty i grupy podmiotów zajmują się ekologiczną produkcją, przygotowaniem i dystrybucją;

c) wyników kontroli przeprowadzonych zgodnie z niniejszym artykułem;

d) momentu w czasie mającego znaczenie dla przeprowadzonych czynności;

e) kategorii produktów;

f) rodzaju, ilości i wartości produktów oraz ich zmianom w czasie;

g) możliwości pomieszania produktów lub zanieczyszczenia niedopuszczonymi produktami lub substancjami;

h) stosowania przez podmioty i grupy podmiotów odstępstw lub wyjątków od przepisów;

i) punktów krytycznych niezgodności i prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

j) zlecania podwykonawstwa zadań.

3. W każdym przypadku wszystkie podmioty i grupy podmiotów z wyjątkiem tych, o których mowa w art. 34 ust. 2 i w art. 35 ust. 8, podlegają weryfikacji zgodności co najmniej raz w roku.

Weryfikacja zgodności obejmuje kontrolę bezpośrednią na miejscu z wyjątkiem przypadków, gdy spełnione są następujące warunki:

a) wcześniejsze kontrole danego podmiotu lub danej grupy podmiotów nie wykazały żadnych przypadków niezgodności wypływających na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji co najmniej w ciągu trzech kolejnych lat; oraz

b) dany podmiot lub dana grupa podmiotów zostały ocenione na podstawie elementów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu oraz w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625, jako stwarzające niskie prawdopodobieństwo wystąpienia niezgodności.

W tym przypadku okres między dwiema kontrolami bezpośrednimi na miejscu nie przekracza 24 miesięcy.

4. Kontrole urzędowe prowadzone zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem:

a) są prowadzone zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625 przy jednoczesnym zapewnieniu, by minimalny odsetek wszystkich kontroli urzędowych podmiotów lub grup podmiotów był przeprowadzany bez zapowiedzi;

b) zapewniają, aby przeprowadzany był minimalny odsetek kontroli będących kontrolami dodatkowymi oprócz tych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu;

c) są przeprowadzane poprzez pobranie minimalnej liczby próbek pobieranych zgodnie z art. 14 lit. h) rozporządzenia (UE) 2017/625;

d) zapewniają, aby w ramach weryfikacji zgodności, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, kontrolowana była minimalna liczba podmiotów będących członkami grupy podmiotów.

5. Wydanie lub wznowienie certyfikatu, o którym mowa w art. 35 ust. 1, odbywa się na podstawie wyników weryfikacji zgodności, o której mowa w ust. 1–4 niniejszego artykułu.

6. Pisemny raport, który ma zostać sporządzony w odniesieniu do każdej kontroli urzędowej przeprowadzonej w celu weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625, jest podpisywany przez dany podmiot lub daną grupę podmiotów w celu potwierdzenia otrzymania tego pisemnego raportu.

7. Art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625 nie ma zastosowania do audytów i inspekcji przeprowadzanych przez właściwe organy w kontekście ich działań nadzorczych nad jednostkami certyfikującymi, którym przekazano niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi.

8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych:

a) uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie szczegółowych kryteriów i warunków przeprowadzania kontroli urzędowych, przeprowadzanych celem zapewnienia identyfikowalności na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodności z niniejszym rozporządzeniem w odniesieniu do:

(i) sprawdzania dokumentacji rozliczeniowej;

(ii) kontroli przeprowadzonych u określonych kategorii podmiotów;

(iii) w stosownych przypadkach, okresu, w którym mają odbywać się kontrole przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, z uwzględnieniem kontroli bezpośrednich na miejscu, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu; oraz konkretnych obiektów lub obszaru, w których mają się one odbywać;

b) zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych elementów na podstawie doświadczeń praktycznych lub poprzez zmianę tych dodanych elementów.

9. Komisja może przyjmować akty wykonawcze, by ustalić:

a) minimalny odsetek wszystkich kontroli urzędowych podmiotów lub grup podmiotów, które mają zostać przeprowadzone bez zapowiedzi, o którym mowa w ust. 4 lit. a);

b) minimalny odsetek dodatkowych kontroli, o którym mowa w ust. 4 lit. b);

c) minimalną liczbę próbek, o której mowa w ust. 4 lit. c);

d) minimalną ilość podmiotów będących członkami grupy podmiotów, o której mowa w ust. 4 lit. d).

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 39

Dodatkowe przepisy dotyczące działań, które mają być podejmowane przez podmioty i grupy podmiotów

1. Oprócz spełniania obowiązków ustanowionych w art. 15 rozporządzenia (UE) 2017/625 podmioty i grupy podmiotów:

a) zachowują dokumentację w celu wykazania ich zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

b) dokonują wszelkich deklaracji i wymiany informacji, które są niezbędne do celów kontroli urzędowych;

c) wprowadzają stosowne środki praktyczne w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

d) zapewniają – w postaci deklaracji, która musi zostać podpisana i w razie konieczności być aktualizowana:

(i) pełny opis ekologicznej jednostki produkcyjnej lub jednostki produkcyjnej w okresie konwersji oraz czynności, które mają zostać przeprowadzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

(ii) stosowne środki praktyczne, które mają być podejmowane w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

(iii) zobowiązanie do:

– poinformowania na piśmie i bez zbędnej zwłoki nabywców produktów oraz dokonania wymiany odpowiednich informacji z właściwym organem lub – w stosownych przypadkach – z organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą, w przypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia niezgodności, podejrzenia wystąpienia niezgodności, której nie można wykluczyć, lub stwierdzenia niezgodności wpływającej na integralność produktów,

– zaakceptowania przekazania dokumentacji kontrolnej w przypadku zmiany organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej lub – w przypadku wycofania z produkcji ekologicznej – przechowywania przez co najmniej pięć lat dokumentacji kontrolnej przez ostatni organ kontrolny lub ostatnią jednostkę certyfikującą,

– bezzwłocznego poinformowania właściwego organu lub organu lub jednostki wyznaczonych zgodnie z art. 34 ust. 4, w przypadku wycofania się z produkcji ekologicznej, oraz

– zaakceptowania wymiany informacji między tymi organami lub jednostkami, w przypadku gdy podwykonawcy są kontrolowani przez różne organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

2. Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu podania szczegółowych informacji i specyfikacji dotyczących:

a) dokumentacji służącej wykazaniu zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

b) deklaracji i wymiany informacji, które są niezbędne do celów kontroli urzędowych;

c) stosownych środków praktycznych w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 40

Dodatkowe przepisy dotyczące przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych oraz zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi

1. Właściwe organy mogą przekazać jednostkom certyfikującym niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych i niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi jedynie wtedy, gdy – oprócz warunków zawartych w rozdziale III rozporządzenia (UE) 2017/625 – spełnione są następujące warunki:

a) przekazanie zadań zawiera szczegółowy opis przekazanych zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi, w tym obowiązki sprawozdawcze i inne określone obowiązki, oraz opis warunków, na jakich jednostka certyfikująca może je wykonywać. W szczególności jednostka certyfikująca przekazała właściwym organom do uprzedniego zatwierdzenia:

(i) swoją procedurę oceny ryzyka, która ma stwierdzić w szczególności podstawę intensywności i częstotliwości weryfikacji zgodności podmiotów i grup podmiotów oraz która ma być ustanowiona na podstawie elementów, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 oraz w art. 38 niniejszego rozporządzenia, której należy przestrzegać podczas kontroli urzędowych podmiotów i grup podmiotów;

(ii) standardowe procedury kontroli zawierające szczegółowy opis środków kontroli, które jednostka certyfikująca zobowiązuje się nałożyć na podmioty i grupy podmiotów podlegające jej kontroli;

(iii) wykaz środków zgodnych ze wspólnym katalogiem, o którym mowa w art. 41 ust. 4, które mają być stosowane wobec podmiotów i grup podmiotów w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności;

(iv) ustalenia dotyczące skutecznego monitorowania odnośnie do zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi prowadzonymi wobec podmiotów i grup podmiotów oraz ustalenia dotyczące sprawozdawczości na temat tych zadań.

Jednostka certyfikująca powiadamia właściwy organ o wszelkich kolejnych zmianach elementów, o których mowa w ppkt (i)–(iv);

b) te właściwe organy mają procedury i ustalenia służące zapewnieniu nadzoru nad jednostkami certyfikującymi, w tym weryfikacji skuteczności, niezależności i obiektywności sposobu wykonywania powierzonych im zadań, w szczególności jeżeli chodzi o intensywność i częstotliwość weryfikacji zgodności;

Co najmniej raz w roku właściwe organy przeprowadzają zgodnie z art. 33 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625 audyty jednostek certyfikujących, którym przekazały zadania w zakresie kontroli urzędowych lub zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi.

2. W drodze odstępstwa od art. 31 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/625 właściwe organy mogą przekazać jednostce certyfikującej uprawnienia do wydania decyzji dotyczącej zadań przewidzianych w art. 138 ust. 1 lit. b) i w art. 138 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia.

3. Do celów art. 29 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) 2017/625 normą w odniesieniu do przekazywania niektórych zadań w zakresie kontroli urzędowych i niektórych zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi w celu weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem, która jest odpowiednia w odniesieniu do zakresu niniejszego rozporządzenia, jest najnowsza ogłoszona wersja międzynarodowej zharmonizowanej normy „Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów”, do której odniesienie zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Właściwe organy nie przekazują jednostkom certyfikującym następujących oficjalnych zadań związanych z kontrolą lub zadań związanych z innymi czynnościami oficjalnymi:

a) nadzorowania i audytu innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących;

b) uprawnień do przyznawania zgód na zastosowanie odstępstw innych niż odstępstwa do stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin nieuzyskanego z produkcji ekologicznej;

c) upoważnienia do przyjmowania zgłoszeń o prowadzeniu działalności przez podmioty lub grupy podmiotów, na mocy art. 34 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;

d) oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, które określają częstotliwość kontroli bezpośrednich, którym mają być poddawane przesyłki ekologiczne przed ich zwolnieniem do swobodnego obrotu w Unii zgodnie z art. 54 rozporządzenia (UE) 2017/625;

e) ustanawiania wspólnego katalogu środków, o którym mowa w art. 41 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

5. Właściwe organy nie przekazują zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi osobom fizycznym.

6. Właściwe organy zapewniają, by informacje otrzymane od jednostek certyfikujących zgodnie z art. 32 rozporządzenia (UE) 2017/625 oraz informacje dotyczące środków stosowanych przez jednostki certyfikujące w przypadku stwierdzonej lub prawdopodobnej niezgodności były gromadzone i wykorzystywane przez właściwe organy do celów nadzoru nad działalnością tych jednostek certyfikujących.

7. W przypadku pełnego lub częściowego wycofania przez właściwy organ przekazania niektórych zadań w zakresie kontroli urzędowych lub niektórych zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi zgodnie z art. 33 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/625, podejmuje on decyzję co do ważności certyfikatów wydanych przez jednostki certyfikujące przed datą tego częściowego lub pełnego wycofania oraz informuje o tym zainteresowane podmioty.

8. Bez uszczerbku dla art. 33 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/625 przed pełnym lub częściowym wycofaniem przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi w przypadkach, o których mowa w tej literze– właściwe organy mogą w pełni lub częściowo zawiesić to przekazanie:

a) na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, podczas którego jednostka certyfikująca ma naprawić niedociągnięcia stwierdzone podczas audytów i inspekcji lub naprawić niezgodności, w odniesieniu do których wymieniane są informacje zgodnie z art. 43 niniejszego rozporządzenia z innymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi, z właściwymi organami, a także z Komisją; lub

b) na okres zawieszenia akredytacji, o której mowa w art. 29 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) 2017/625, w związku z art. 40 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku zawieszenia przekazania dotyczącego zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi zainteresowane jednostki certyfikujące nie wydają certyfikatów, o których mowa w art. 35 w odniesieniu do tych obszarów, dla których przekazanie zostało zawieszone. Właściwe organy podejmują decyzję co do ważności certyfikatów wydanych przez dane jednostki certyfikujące przed datą tego częściowego lub pełnego zawieszenia oraz informują zainteresowane podmioty o tej decyzji.

Bez uszczerbku dla art. 33 rozporządzenia (UE) 2017/625 właściwe organy znoszą zawieszenie przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi możliwie jak najszybciej, od chwili gdy jednostka certyfikująca naprawiła niedociągnięcia lub niezgodności, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), lub kiedy jednostka akredytująca wznowiła akredytację, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b).

9. W przypadku gdy jednostka certyfikująca, której właściwe organy przekazały niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi, została również uznana przez Komisję zgodnie z art. 46 ust. 1 niniejszego rozporządzenia do celów prowadzenia czynności kontrolnych w państwach trzecich, a Komisja zamierza wycofać lub wycofała uznanie dla tej jednostki certyfikującej, właściwe organy organizują audyty lub inspekcje danej jednostki certyfikującej w odniesieniu do jej działalności w państwach członkowskich, zgodnie z art. 33 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

10. Jednostki certyfikujące przekazują właściwym organom:

a) do dnia 31 stycznia każdego roku wykaz podmiotów, które zostały objęte przez nią kontrolą do dnia 31 grudnia poprzedniego roku; oraz

b) do dnia 31 marca każdego roku informacje na temat kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzonych w poprzednim roku w kontekście przygotowania tej części sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 113 rozporządzenia (UE) 2017/625, która dotyczy produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych.

11. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do warunków – dodatkowych wobec warunków ustanowionych w ust. 1 niniejszego artykułu – przekazywania jednostkom certyfikującym zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi.

Artykuł 41

Dodatkowe przepisy dotyczące działań w przypadku podejrzenia wystąpienia i stwierdzenia niezgodności oraz wspólnego katalogu środków

1. Z zastrzeżeniem art. 29, w przypadku gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca podejrzewa lub otrzyma uzasadnione informacje, również od innych właściwych organów lub – w stosownych przypadkach – innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, że podmiot zamierza stosować lub wprowadzić do obrotu produkt, który może nie być zgodny z niniejszym rozporządzeniem, ale nosi oznaczenie odwołujące się do produkcji ekologicznej, lub gdy taki właściwy organ, organ kontrolny lub jednostka certyfikująca zostaną poinformowane przez podmiot o podejrzewanej niezgodności zgodnie z art. 27:

a) niezwłocznie przeprowadza urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625, w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem; takie postępowanie wyjaśniające musi zostać ukończone w najbliższym możliwym i rozsądnym terminie, z uwzględnieniem trwałości produktu i złożoności sprawy;

b) tymczasowo zakazuje zarówno wprowadzania danych produktów do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji oraz ich stosowania w produkcji ekologicznej do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w lit. a). Przed podjęciem takiej decyzji właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca dają podmiotowi możliwość przedstawienia uwag.

2. W przypadku gdy wyniki postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1 lit. a), nie wskazują na występowanie niezgodności, która wpływałaby na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji, podmiotowi zezwala się na stosowanie przedmiotowych produktów lub na wprowadzanie ich do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji.

3. Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki i przewidują sankcje niezbędne do tego, by zapobiec możliwości nieuczciwego stosowania oznaczeń, o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia.

4. Właściwe organy wprowadzają wspólny katalog środków do stosowania na ich terytorium przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące w przypadku podejrzenia wystąpienia niezgodności i stwierdzenia niezgodności.

5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu doprecyzowania jednolitych działań dotyczących przypadków, gdy właściwe organy mają podjąć środki dotyczące podejrzenia wystąpienia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 42

Dodatkowe przepisy dotyczące środków w przypadku niezgodności wpływającej na integralność

1. W przypadku niezgodności wpływającej na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji, takiej jak wynikająca ze stosowania niedopuszczonych produktów, substancji lub technik, lub pomieszania z produktami nieekologicznymi, właściwe organy oraz – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące zapewniają, by – oprócz środków, które mają zostać podjęte zgodnie z art. 138 rozporządzenia (UE) 2017/625 – w znakowaniu i reklamie całej przedmiotowej partii lub serii produkcyjnej nie umieszczano odniesień do produkcji ekologicznej.

2. W przypadku poważnej lub powtarzającej się lub stałej niezgodności właściwe organy i – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące zapewniają, by – oprócz środków określonych w ust. 1 oraz wszelkich właściwych środków podjętych w szczególności zgodnie z art. 138 rozporządzenia UE 2017/625 – danym podmiotom lub danym grupom podmiotów zakazano na wskazany okres wprowadzania do obrotu produktów zawierających odniesienia do produkcji ekologicznej oraz by ich certyfikaty o których mowa w art. 35 zostały – w stosownych przypadkach – zawieszone lub cofnięte.

Artykuł 43

Dodatkowe przepisy dotyczące wymiany informacji

1. Oprócz obowiązków ustanowionych w art. 105 ust. 1 i art. 106 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625, właściwe organy niezwłocznie przekazują pozostałym właściwym organom oraz Komisji informacje dotyczące każdego podejrzenia wystąpienia niezgodności wpływającej na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Właściwe organy przekazują te informacje pozostałym właściwym organom i Komisji za pośrednictwem komputerowego systemu pozwalającego na elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję.

2. W przypadku podejrzenia wystąpienia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności w odniesieniu do produktów podlegających kontroli innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, organy kontrolne i jednostki certyfikujące niezwłocznie informują te pozostałe organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

3. Organy kontrolne i jednostki certyfikujące wymieniają inne stosowne informacje z pozostałymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi.

4. W przypadku otrzymania wniosku uzasadnionego potrzebą zagwarantowania, że dany produkt został wytworzony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, organy kontrolne i jednostki certyfikujące wymieniają z innymi właściwymi organami oraz z Komisją informacje na temat wyników przeprowadzonych przez nie kontroli.

5. Właściwe organy wymieniają informacje dotyczące nadzoru nad jednostkami certyfikującymi z krajowymi jednostkami akredytującymi, w rozumieniu art. 2 ust. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 (⁵⁴).

6. Właściwe organy podejmują odpowiednie środki i ustanawiają udokumentowane procedury w celu zapewnienia, by informacje dotyczące wyników kontroli były przekazywane agencji płatniczej w zależności od ich potrzeb do celów art. 58 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (⁵⁵) oraz aktów przyjętych na podstawie tego artykułu.

7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające informacje, które mają być przekazywane przez właściwe organy, organy kontrolne i jednostki certyfikujące odpowiedzialne za kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe zgodnie z niniejszym artykułem, odpowiednich adresatów tych informacji, oraz procedury, za pomocą których te informacje mają być przekazywane, w tym funkcje systemu komputerowego, o którym mowa w ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

ROZDZIAŁ VII

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł 44

Eksport produktów ekologicznych

1. Produkt może zostać wywieziony z Unii jako produkt ekologiczny i zostać opatrzony logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, jeżeli jest zgodny z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do dokumentów przeznaczonych dla organów celnych w państwach trzecich, w szczególności w odniesieniu do wydawania ekologicznych świadectw wywozowych w miarę możliwości w formie elektronicznej, i poświadczania, że wywożone produkty ekologiczne są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 45

Import produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

1. Produkt może zostać przywieziony z państwa trzeciego, celem wprowadzenia go do obrotu w Unii jako produkt ekologiczny lub jako produkt w okresie konwersji, jeżeli spełnione są trzy następujące warunki:

a) produkt ten jest produktem, o którym mowa w art. 2 ust. 1;

b) zastosowanie ma jedno z następujących:

(i) produkt jest zgodny z rozdziałami II, III i IV niniejszego rozporządzenia, a wszystkie podmioty i grupy podmiotów, o których mowa w art. 36, w tym eksporterzy w danym państwie trzecim, zostały poddane kontroli przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące uznane zgodnie z art. 46 i uzyskały od tych organów lub jednostek certyfikat potwierdzający, że wszystkie podmioty i grupy podmiotów oraz eksporterzy spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia;

(ii) w przypadku, gdy produkt pochodzi z państwa trzeciego uznanego zgodnie z art. 47, produkt ten spełnia warunki określone w odnośnej umowie handlowej; lub

(iii) w przypadku, gdy produkt pochodzi z państwa trzeciego, które jest uznawane zgodnie z art. 48, produkt ten jest zgodny z równoważnymi przepisami dotyczącymi produkcji i kontroli tego państwa trzeciego oraz został przywieziony ze świadectwem kontroli, potwierdzającym tę zgodność, wydanym przez właściwe organy, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące tego państwa trzeciego; oraz

c) podmioty w państwach trzecich są w stanie w dowolnym momencie dostarczyć importerom i krajowym organom w Unii i w tych państwach trzecich informacje pozwalające zidentyfikować podmioty będące ich dostawcami oraz organy kontrolne lub jednostki certyfikujące tych dostawców, z myślą o zapewnieniu identyfikowalności danych produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji. Informacje te udostępnia się również organom kontrolnym lub jednostkom certyfikującym importerów.

2. Komisja może zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 9 udzielać specjalnych zezwoleń na stosowanie produktów i substancji w państwach trzecich oraz w regionach najbardziej oddalonych Unii, z uwzględnieniem różnic w równowadze ekologicznej w produkcji roślinnej lub zwierzęcej, szczególnych warunków klimatycznych, tradycji i warunków lokalnych w tych obszarach. Takie specjalne zezwolenia mogą być przyznawane na odnawialny okres dwóch lat i podlegają zasadom ustanowionym w rozdziale II i kryteriom określonym w art. 24 ust. 3 i 6.

3. Ustalając kryteria pozwalające zakwalifikować daną sytuację jako okoliczności katastroficzne i ustanawiając zgodnie z art. 22 szczegółowe przepisy dotyczące postępowania w takich okolicznościach, Komisja uwzględnia różnice w równowadze ekologicznej, w klimacie i warunkach lokalnych w państwach trzecich i w regionach najbardziej oddalonych Unii.

4. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące treści certyfikatów, o których mowa w ust. 1 lit. b), procedury, którą należy stosować przy ich wydawaniu, weryfikacji i środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany, w szczególności w odniesieniu do roli właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, zapewniając identyfikowalność i zgodność produktów przywożonych z myślą o ich wprowadzeniu do obrotu na rynku unijnym jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, o których mowa w ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

5. Przestrzeganie warunków i środków przywozu do Unii produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji, o których mowa w ust. 1, jest weryfikowane w punktach kontroli granicznej, zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625. Częstotliwość kontroli fizycznych, o których mowa w art. 49 ust. 2 tego rozporządzenia zależy od prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności w rozumieniu art. 3 pkt 57 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 46

Uznawanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

1. Komisja może przyjmować akty wykonawcze uznające organy kontrolne i jednostki certyfikujące, które są właściwe do prowadzenia kontroli i wydawania certyfikatów ekologicznych w państwach trzecich, do wycofania uznania takich organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, oraz do ustanowienia wykazu uznanych organów kontrolnych i jednostek certyfikujących.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

2. Organy kontrolne lub jednostki certyfikujące są uznawane zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu do celów kontroli przywozu kategorii produktów wymienionych w art. 35 ust. 7, jeżeli spełniają następujące kryteria:

a) mają zarejestrowaną siedzibę w jednym państwie członkowskim lub w państwie trzecim;

b) mają zdolność do przeprowadzania kontroli w celu zapewnienia, aby w odniesieniu do produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji, które mają być przywiezione do Unii, spełnione zostały warunki zawarte w art. 45 ust. 1 lit. a), lit. b) ppkt (i) oraz lit. c) i w niniejszym artykule;

c) gwarantują odpowiednią obiektywność i bezstronność i nie pozostają w żadnym konflikcie interesów w zakresie wykonywania ich zadań kontrolnych;

d) w przypadku jednostek certyfikujących – są one akredytowane zgodnie z właściwą zharmonizowaną normą „Ocena zgodności – Wymagania dla jednostek certyfikujących wyroby, procesy i usługi”, do której odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

e) dysponują wiedzą ekspercką, wyposażeniem oraz infrastrukturą wymaganą do wykonywania zadań kontrolnych oraz mają wystarczającą liczbę odpowiednio wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników; oraz

f) spełniają wszelkie dodatkowe kryteria, które mogą zostać ustanowione w akcie delegowanym, przyjętym na podstawie ust. 7.

3. Akredytacja, o której mowa w ust. 2 lit. d), może zostać przyznana jedynie przez:

a) krajową jednostkę akredytującą w Unii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008; lub

b) jednostkę akredytującą spoza terytorium Unii będącą sygnatariuszem wielostronnej umowy o uznawaniu pod auspicjami Międzynarodowego Forum Akredytacyjnego.

4. Organy kontrolne i jednostki certyfikujące przesyłają Komisji wniosek o uznanie. Taki wniosek zawiera dokumentację techniczną z wszelkimi informacjami koniecznymi do zapewnienia, aby spełnione zostały kryteria określone w ust. 2.

Organy kontrolne przedkładają najnowszy raport z oceny wydany przez właściwy organ, a jednostki certyfikujące przedkładają certyfikat akredytacji wydany przez jednostkę akredytującą. W stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące przedkładają również najnowsze sprawozdania z przeprowadzanej na miejscu regularnej oceny, nadzoru oraz wieloletniej oceny ich działań.

5. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 4, i wszelkich innych istotnych informacji dotyczących danego organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, Komisja zapewnia odpowiedni nadzór nad uznanymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi, dokonując regularnego przeglądu ich działania i uznania. Do celów tego nadzoru Komisja może żądać od jednostek akredytujących lub od właściwych organów dodatkowych informacji.

6. Charakter nadzoru, o którym mowa w ust. 5 ustalany jest na podstawie oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności, z uwzględnieniem w szczególności działalności organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, rodzaju produktów i podmiotów objętych przez nie kontrolą oraz zmian w zakresie przepisów dotyczących produkcji i środków kontrolnych.

Uznanie organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, o którym mowa w ust. 1, wycofuje się w szczególności niezwłocznie zgodnie z procedurą, o której mowa w tym ustępie, w przypadku stwierdzenia poważnych lub powtarzających się naruszeń w odniesieniu do certyfikacji lub kontroli i czynności ustanowionych zgodnie z ust. 8 oraz w przypadku, gdy dana jednostka certyfikująca lub dany organ kontrolny nie podejmie po otrzymaniu żądania Komisji – w czasie wyznaczonym przez Komisję– odpowiednich terminowych działań naprawczych. Taki okres jest ustalany stosownie do wagi problemu oraz zazwyczaj nie jest krótszy niż 30 dni.

7. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych:

a) zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych kryteriów, oprócz kryteriów już w nim ustanowionych, które mają być stosowane w przypadku uznawania uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu i do wycofania takiego uznania, lub poprzez zmianę tych dodanych kryteriów.

b) uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do:

(i) sprawowania nadzoru nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi uznanymi przez Komisję zgodnie z ust. 1, w tym poprzez ocenę zgodności na miejscu; oraz

(ii) w odniesieniu do kontroli i innych czynności, które mają być wykonywane przez te organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

8. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zapewnienia stosowania środków związanych z przypadkami podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tymi wpływającymi na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych w ramach uznania przewidzianego w niniejszym artykule. Środki te mogą polegać w szczególności na weryfikacji integralności produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przed wprowadzeniem ich do obrotu w Unii oraz, w stosownych przypadkach, zawieszeniu zezwolenia na wprowadzanie takich produktów do obrotu w Unii jako produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

9. W należycie uzasadnionych przypadkach z uwagi na pilny interes nadrzędny związany z nieuczciwymi praktykami lub praktykami niezgodnymi z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ochrony zaufania konsumentów lub ochrony uczciwej konkurencji między podmiotami Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 55 ust. 3, przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie w celu podjęcia środków, o których mowa w ust. 8 niniejszego artykułu, lub podjęcia decyzji o wycofaniu uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 47

Równoważność na podstawie umowy handlowej

Uznane państwo trzecie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) ppkt (ii), to państwo trzecie, które Unia uznała na podstawie umowy handlowej za posiadające system produkcji realizujący te same cele i stosujący te same zasady dzięki stosowaniu przepisów zapewniających taki sam poziom poświadczania zgodności co przepisy Unii.

Artykuł 48

Równoważność na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Uznane państwo trzecie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) ppkt (iii), to państwo trzecie uznane do celów równoważności na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007, w tym państwo trzecie uznane w ramach środka przejściowego przewidzianego w art. 58 niniejszego rozporządzenia.

Takie uznanie wygasa w dniu 31 grudnia 2026 r. [2]

2. Na podstawie rocznych sprawozdań przesyłanych Komisji do dnia 31 marca każdego roku przez państwa trzecie, o których mowa w ust. 1, i dotyczących wdrażania i egzekwowania ustanowionych przez te państwa środków kontrolnych oraz w świetle wszelkich innych uzyskanych informacji Komisja zapewnia należyte nadzorowanie uznanych państw trzecich poprzez regularne prowadzenie przeglądu ich uznania. Komisja może w tym celu zwrócić się o pomoc do państw członkowskich. Charakter nadzoru ustalany jest na podstawie oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności, z uwzględnieniem w szczególności wielkości wywozu do Unii z danego państwa trzeciego, wyników działań monitorujących i nadzorczych przeprowadzonych przez właściwy organ oraz wyników poprzednich kontroli. Komisja regularnie przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wyników dokonanego przez nią przeglądu.

3. Komisja w drodze aktów wykonawczych ustanawia wykaz państw trzecich, o których mowa w ust. 1, oraz może zmieniać ten wykaz w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do informacji, które mają być przesyłane przez państwa trzecie wymienione zgodnie z ust. 3 niniejszego rozporządzenia, niezbędnych do nadzorowania ich uznawania przez Komisję, jak również sprawowania tego nadzoru przez Komisję, w tym poprzez kontrole na miejscu.

5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zapewnienia stosowania środków związanych z przypadkami podejrzenia lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tymi wpływającymi na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych z państw trzecich, o których mowa w niniejszym artykule. Środki te mogą polegać w szczególności na weryfikacji integralności produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przed wprowadzeniem ich do obrotu w Unii oraz, w stosownych przypadkach, na zawieszeniu zezwolenia na wprowadzanie takich produktów do obrotu w Unii jako produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 49

Sprawozdanie Komisji na temat stosowania art. 47 i 48

Do dnia 31 grudnia 2022 r. [3] Komisja złoży sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na temat stanu stosowania art. 47 i 48, w szczególności w odniesieniu do uznawania państw trzecich do celów równoważności.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY OGÓLNE

SEKCJA 1

Swobodny przepływ produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

Artykuł 50

Niezakazywanie i nieograniczanie wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

Właściwe organy, organy kontrolne i jednostki certyfikujące nie mogą, z przyczyn odnoszących się do produkcji, znakowania lub prezentacji produktów, zakazywać ani ograniczać obrotu produktami ekologicznymi lub produktami w okresie konwersji podlegającymi kontroli przez inny właściwy organ, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą zlokalizowane w innym państwie członkowskim, jeżeli produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności nie można przeprowadzać kontroli urzędowych ani innych czynności urzędowych poza tymi przewidzianymi w rozporządzeniu (UE) 2017/625 ani też pobierać opłat z tytułu kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, poza opłatami przewidzianymi w rozdziale VI tego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Informacje, sprawozdawczość i powiązane odstępstwa

Artykuł 51

Informacje dotyczące sektora i handlu ekologicznego

1. Każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji informacje konieczne do wykonania i monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia. W możliwie najszerszym zakresie takie informacje opierają się na ustanowionych źródłach danych. Komisja bierze pod uwagę zapotrzebowanie na dane oraz synergie pomiędzy potencjalnymi źródłami danych, w szczególności w odniesieniu do ich wykorzystania w celach statystycznych, w stosownych przypadkach.

2. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące systemu, który ma być wykorzystywany do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1, szczegółów informacji, które mają być przekazywane, oraz daty, do jakiej należy je przekazać.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 52

Informacje dotyczące właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

1. Państwa członkowskie prowadzą regularnie aktualizowany wykaz zawierający:

a) nazwy i adresy właściwych organów; oraz

b) nazwy, adresy i numery kodów przydzielone organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym.

Państwa członkowskie przekazują te wykazy i wszelkie ich zmiany Komisji oraz podają je do wiadomości publicznej, z wyjątkiem przypadku gdy takie przekazanie i publikacja miały już miejsce zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625.

2. W oparciu o informacje przekazane na podstawie ust. 1 Komisja regularnie publikuje w internecie zaktualizowany wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o którym mowa w ust. 1 lit. b).

Artykuł 53

Odstępstwa, zezwolenia i sprawozdanie

1. Odstępstwa od wymogu stosowania ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i zwierząt przewidziane w załączniku II część I pkt 1.8.5 oraz w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4, z wyjątkiem załącznika II część II pkt 1.3.4.4.2, wygasają w dniu 31 grudnia 2036 r. [4]

2. Od dnia 1 stycznia 2029 r. [5], w oparciu o wnioski dotyczące dostępności ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i zwierząt zawarte w sprawozdaniu przewidzianym w ust. 7 niniejszego artykułu, Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających niniejsze rozporządzenie w następujący sposób:

a) zakończenie możliwości stosowania odstępstw, o których mowa w załączniku II część I pkt 1.8.5 i w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4, z wyjątkiem załącznika II część II pkt 1.3.4.4.2 we wcześniejszym terminie niż dzień 31 grudnia 2036 r. [6] lub ich przedłużenie poza tę datę; lub

b) zakończenie możliwości stosowania odstępstwa, o którym mowa w załączniku II część II pkt 1.3.4.4.2.

3. Od dnia 1 stycznia 2027 r. [7] Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających art. 26 ust. 2 lit. b) w celu rozszerzenia zakresu stosowania systemu informacyjnego, o którym mowa w art. 26 ust. 2, na młode kury oraz zmieniających załącznik II część II pkt 1.3.4.3, tak by odstępstwa dotyczące młodych kur opierały się na danych zebranych zgodnie z tym systemem.

4. [8] Od dnia 1 stycznia 2026 r. Komisja jest upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 54, na podstawie informacji dotyczących dostępności ekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń udostępnianych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu lub przedstawionych w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 7 niniejszego artykułu – kończących zezwolenie na stosowanie nieekologicznej paszy białkowej w żywieniu drobiu i świń, o którym mowa w załączniku II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c) w terminie wcześniejszym niż dzień 31 grudnia 2026 r. lub przedłużających je poza ten termin.

5. Przedłużając odstępstwa lub zezwolenia, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, Komisja dokonuje tego jedynie na taki czas, w odniesieniu do którego posiadane przez nią informacje, w szczególności informacje dostarczane przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 6, potwierdzają brak dostępności na rynku unijnym materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt lub paszy.

6. Do dnia 30 czerwca każdego roku państwa członkowskie udostępniają Komisji i pozostałym państwom członkowskim:

a) informacje dostarczone do bazy danych, o której mowa w art. 26 ust. 1, oraz do systemów, o których mowa w art. 26 ust. 2, a także – w stosownych przypadkach – do systemów, o których mowa w art. 26 ust. 3;

b) informacje dotyczące zgód na stosowanie odstępstw przyznanych zgodnie z załącznikiem II część I pkt 1.8.5 i załącznikiem II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4; oraz

c) informacje na temat dostępności na rynku unijnym ekologicznych pasz białkowych dla drobiu i świń oraz na temat zezwoleń przyznanych zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c).

7. Do dnia 31 grudnia 2026 r. [9] Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności na rynku unijnym oraz – w stosownych przypadkach – przyczyn ograniczonej dostępności:

a) ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin;

b) zwierząt ekologicznych objętych odstępstwami, o których mowa w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4;

c) ekologicznej paszy białkowej przeznaczonej do żywienia drobiu i świń pod warunkiem uzyskania zezwoleń, o których mowa w załączniku II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c).

Sporządzając to sprawozdanie, Komisja uwzględnia w szczególności dane zebrane zgodnie z art. 26 oraz informacje dotyczące odstępstw i zezwoleń, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY PROCEDURALNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

SEKCJA 1

Przepisy proceduralne

Artykuł 54

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 26 ust. 5, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2 na okres pięciu lat od dnia 17 czerwca 2018 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2, może zostać odwołane w każdym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonego w niej uprawnienia. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy – przed upływem tego terminu – zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 55

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet zwany „Komitetem ds. Produkcji Ekologicznej”. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

4. Jeżeli komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

SEKCJA 2

Uchylenie, oraz przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 56

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 834/2007.

Rozporządzenie to jest jednak nadal stosowane do celów zakończenia analizy nadal nierozpatrzonych wniosków państw trzecich, zgodnie z art. 58 niniejszego rozporządzenia.

Odniesienia do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 57

Środki przejściowe dotyczące organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych na mocy art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Uznanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących udzielone na mocy art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wygasa najpóźniej w dniu 31 grudnia 2024 r. [10]

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych ustanawia wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych na podstawie art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz może zmienić ten wykaz w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do informacji, które mają być przesyłane przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, niezbędnych do celu nadzorowania ich uznania przez Komisję, jak również sprawowania tego nadzoru przez Komisję, w tym poprzez ocenę zgodności na miejscu.

Artykuł 58

Środki przejściowe dotyczące wniosków państw trzecich przedłożonych na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Komisja ukończy analizę wniosków państw trzecich przedłożonych na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007, które nie zostały jeszcze rozpatrzone w dniu 17 czerwca 2018 r. Do analizy takich wniosków stosuje się to rozporządzenie.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie przepisów proceduralnych niezbędnych do rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w tym informacji, które mają być przedkładane przez państwa trzecie.

Artykuł 59

Środki przejściowe dotyczące pierwszego uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

W drodze odstępstwa od daty rozpoczęcia stosowania, o której mowa w art. 61 akapit drugi, art. 46 stosuje się od 17 czerwca 2018 r. w zakresie, w jakim jest to niezbędne, by umożliwić terminowe uznanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących.

Artykuł 60

Przepisy przejściowe dotyczące zapasów produktów ekologicznych wytworzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007

Produkty wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 przed 1 stycznia 2022 r. [11] mogą być wprowadzane do obrotu po tej dacie do wyczerpania zapasów.

Artykuł 61

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2022 r. [12]

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 30 maja 2018 r.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (²),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Produkcja ekologiczna jest ogólnym systemem zarządzania gospodarstwem i produkcji żywności, łączącym praktyki najkorzystniejsze dla środowiska i klimatu, wysoki stopień różnorodności biologicznej, ochronę zasobów naturalnych oraz stosowanie wysokich norm dotyczących dobrostanu zwierząt i produkcji, odpowiadających zapotrzebowaniu rosnącej liczby konsumentów na produkty wytwarzane przy użyciu naturalnych środków i procesów. Produkcja ekologiczna pełni zatem podwójną funkcję społeczną: z jednej strony w odpowiedzi na zapotrzebowanie konsumentów dostarcza na rynek produkty ekologiczne, a z drugiej strony dostarcza powszechnie dostępne dobra, przyczyniając się do ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt, jak również do rozwoju obszarów wiejskich.

(2) Przestrzeganie wysokich norm w zakresie zdrowia, środowiska i dobrostanu zwierząt przy wytwarzaniu produktów ekologicznych decyduje o wysokiej jakości tych produktów. Jak podkreślono w komunikacie Komisji z dnia 28 maja 2009 r. w sprawie polityki jakości produktów rolnych, produkcja ekologiczna stanowi element unijnych systemów jakości produkcji rolnej, wraz z oznaczeniami geograficznymi i gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (⁴) i produktami pochodzącymi z regionów najbardziej oddalonych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 (⁵). W tym ujęciu produkcja ekologiczna realizuje te same cele w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR), które stanowią nieodłączny element wszystkich unijnych systemów jakości produktów rolnych.

(3) W szczególności, cele polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej są wpisane w cele WPR dzięki zapewnieniu rolnikom otrzymania odpowiedniej rekompensaty za przestrzeganie przepisów dotyczących produkcji ekologicznej. Poza tym rosnące zapotrzebowanie na produkty ekologiczne tworzy warunki do dalszego rozwoju i ekspansji tych produktów na rynku, zwiększając tym samym zyski rolników zajmujących się produkcją ekologiczną.

(4) Ponadto produkcja ekologiczna to system, który przyczynia się do włączenia wymogów ochrony środowiska w ramy WPR oraz propaguje zrównoważoną produkcję rolną. Dlatego w ramach WPR zostały wprowadzone środki finansowego wspierania produkcji rolnej, mianowicie na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (⁶), zostały one w szczególności wzmocnione przy okazji reformy ram prawnych polityki rozwoju obszarów wiejskich wprowadzonej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (⁷).

(5) Produkcja ekologiczna przyczynia się również do osiągnięcia celów unijnej polityki ochrony środowiska, w szczególności tych zawartych w komunikatach Komisji: z dnia 22 września 2006 r., zatytułowanym „Strategia tematyczna w dziedzinie ochrony gleby”, z dnia 3 maja 2011 r., zatytułowanym „Nasze ubezpieczenie na życie i nasz kapitał naturalny – unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r.” oraz z dnia 6 maja 2013 r. zatytułowanym „Zielona infrastruktura – zwiększanie kapitału naturalnego Europy” oraz w przepisach dotyczących ochrony środowiska, takich jak dyrektywy 2000/60/WE (⁸), 2001/81/WE (⁹), 2009/128/WE (¹⁰) i 2009/147/WE (¹¹) Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy Rady 91/676/EWG (¹²) and 92/43/EWG (¹³).

(6) Ze względu na cele unijnej polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej, ramy prawne ustanowione dla realizacji tej polityki powinny służyć zapewnieniu uczciwej konkurencji i właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, podtrzymaniu i uzasadnieniu zaufania konsumentów do produktów znakowanych jako ekologiczne i powinny zmierzać do stworzenia takich warunków, w których polityka ta może być kształtowana zgodnie z tendencjami produkcyjnymi i rynkowymi.

(7) Priorytety polityczne strategii „Europa 2020” określone w komunikacie Komisji z dnia 3 marca 2010 r., zatytułowanym „Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” obejmują osiągnięcie konkurencyjnej gospodarki opartej na wiedzy i innowacji oraz wspieranie gospodarki o wysokim poziomie zatrudnienia zapewniającej spójność społeczną i terytorialną, jak również przyczynianie się do procesu przechodzenia na zasobooszczędną i niskoemisyjną gospodarkę. Polityka w dziedzinie produkcji ekologicznej powinna zatem zapewnić podmiotom właściwe instrumenty pozwalające na lepsze identyfikowanie i promowanie ich produktów, chroniąc jednocześnie podmioty przed nieuczciwymi praktykami.

(8) W ostatnich latach sektor rolnictwa ekologicznego w Unii szybko się rozwijał nie tylko pod względem powierzchni wykorzystywanej pod uprawy ekologiczne, lecz również liczby gospodarstw i łącznej liczby zarejestrowanych w Unii podmiotów ekologicznych.

(9) Zważywszy na dynamiczne przemiany w sektorze produkcji ekologicznej, w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 (¹⁴) wskazano na potrzebę przyszłego przeglądu unijnych przepisów dotyczących produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu doświadczeń zdobytych przy stosowaniu tych przepisów. Rezultaty przeglądu dokonanego przez Komisję wskazują, że unijne ramy prawne dotyczące produkcji ekologicznej należy poprawić, tak by zawierały przepisy odpowiadające wysokim oczekiwaniom konsumentów oraz były zrozumiałe przez osoby, do których są skierowane. Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 834/2007 i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(10) Doświadczenia zdobyte do tej pory w ramach stosowania rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę sprecyzowania, do jakich produktów stosuje się niniejsze rozporządzenie. Powinno ono przede wszystkim obejmować produkty pochodzenia rolnego, w tym akwakultury i pszczelarstwa, wymienione w załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Powinno ono ponadto obejmować przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność lub pasza, ponieważ wprowadzanie takich produktów do obrotu jako produktów ekologicznych tworzy duże możliwości zbytu produktów rolnych oraz zwraca uwagę konsumentów na ekologiczny charakter tych produktów rolnych, z których zostały one wytworzone. Niniejsze rozporządzenie powinno też obejmować niektóre inne produkty powiązane z produktami rolnymi w podobnie ścisły sposób jak przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność i pasza, ze względu na to, że te inne produkty albo tworzą znaczne możliwości zbytu produktów rolnych, albo też dlatego, że stanowią integralny element procesu produkcji. Ponadto do zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy włączyć sól morską i inne rodzaje soli stosowane w żywności i paszy, ponieważ mogą być one produkowane przy zastosowaniu naturalnych technik produkcji, a ich produkcja przyczynia się do rozwoju obszarów wiejskich, a zatem jest objęta celami niniejszego rozporządzenia. Dla zachowania jasności takie inne produkty, nieumieszczone w załączniku I do TFUE, należy umieścić w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(11) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia Komisji należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie swoich prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami ustanowionymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (¹⁵). W szczególności, aby zapewnić równe uczestnictwo w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejski i Rada otrzymują wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.

(12) Aby uwzględnić nowe metody, nowe materiały produkcyjne lub zobowiązania międzynarodowe, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów z myślą o rozszerzeniu wykazu innych ściśle związanych z rolnictwem produktów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia.

(13) Produkty objęte niniejszym rozporządzeniem, ale pochodzące z polowań na zwierzęta dziko żyjące i połowów ryb dziko żyjących, nie powinny być uznawane za produkty ekologiczne, ponieważ w ich przypadku nie można w pełni kontrolować procesów produkcji.

(14) Ze względu na lokalny charakter działalności w zakresie żywienia zbiorowego środki podjęte przez państwa członkowskie oraz prywatne normy w tej dziedzinie są uznawane za odpowiednie do zapewnienia funkcjonowania jednolitego rynku. Dlatego też żywność przygotowywana przez zakłady żywienia zbiorowego w ich pomieszczeniach nie powinna podlegać niniejszemu rozporządzeniu i w związku z tym nie powinna być znakowana ani reklamowana przy użyciu logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.

(15) Z projektów badawczych wynika, że zaufanie konsumentów ma zasadnicze znaczenie dla rynku żywności ekologicznej. W dłuższej perspektywie mało wiarygodne normy mogą podważyć zaufanie publiczne i doprowadzić do upadku rynku. Dlatego fundamentem zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej w Unii powinny być solidne przepisy dotyczące produkcji zharmonizowane na poziomie unijnym i które powinny odpowiadać oczekiwaniom podmiotów i konsumentów, jeżeli chodzi o jakość produktów ekologicznych oraz zgodność z zasadami i przepisami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.

(16) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie bez uszczerbku dla powiązanych przepisów, w szczególności w dziedzinach bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin, materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, znakowania i środowiska.

(17) Niniejsze rozporządzenie powinno zapewnić podstawę zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej i jej pozytywnych skutków dla środowiska przy zapewnieniu skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych i uczciwej konkurencji, tym samym pomagając rolnikom w uzyskaniu należnego dochodu, zapewniając zaufanie konsumentów, chroniąc interes konsumentów oraz wspierając krótkie łańcuchy dostaw i produkcję lokalną. Cele te powinny być realizowane w zgodności z ogólnymi i szczegółowymi zasadami oraz ogólnymi i szczegółowymi przepisami dotyczącymi produkcji mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej.

(18) Mając na uwadze właściwości systemów produkcji ekologicznej, dobór odmian roślin powinien w szczególności uwzględniać wydajność agronomiczną, różnorodność genetyczną, odporność na choroby, długowieczność oraz dostosowanie do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych oraz należy uwzględnić naturalne bariery krzyżowania.

(19) Uznaje się, że w gospodarstwach rolnych obejmujących jednostki, które nie są zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, zachodzi wyższe ryzyko niezgodności z tymi przepisami. Dlatego, po odpowiednim okresie konwersji, wszystkie gospodarstwa rolne w Unii, które zamierzają stać się gospodarstwami ekologicznymi, powinny być we wszystkich aspektach zarządzane zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej. Jednak prowadzenie gospodarstw obejmujących zarówno jednostki zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, jak i nie zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, powinno być dozwolone pod pewnymi warunkami, w tym w szczególności pod warunkiem wyraźnego i faktycznego rozdzielenia ekologicznych jednostek produkcyjnych, jednostek produkcyjnych w okresie konwersji oraz nieekologicznych jednostek produkcyjnych, a także produktów wytwarzanych przez te jednostki.

(20) Ponieważ w produkcji ekologicznej należy ograniczyć stosowanie środków zewnętrznych, należy wskazać pewne cele, do których produkty i substancje są często stosowane w wytwarzaniu produktów rolnych lub przetworzonych produktów rolnych. Gdy te produkty lub substancje są zwyczajowo używane do tych celów, ich użycie powinno być dozwolone wyłącznie wtedy, gdy są one dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże takie zezwolenie powinno być ważne jedynie tak długo, dopóki stosowanie takich środków zewnętrznych w produkcji nieekologicznej nie zostanie zakazane prawem Unii lub przepisami krajowymi opartymi na prawie Unii. Stosowanie produktów lub substancji innych niż substancje czynne, które zawierają lub z których składają się środki ochrony roślin, powinno być możliwe w produkcji ekologicznej, o ile ich stosowanie jest dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (¹⁶), a wprowadzanie do obrotu lub stosowanie środka ochrony roślin nie jest zakazane przez państwa członkowskie zgodnie z tym rozporządzeniem.

(21) W przypadku gdy gospodarstwo lub części gospodarstwa mają być wykorzystywane do wytwarzania produktów ekologicznych, powinny one podlegać okresowi konwersji, w którym będą zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale nie będą mogły wytwarzać produktów ekologicznych. Wprowadzanie do obrotu produktów jako produktów ekologicznych powinno być dozwolone jedynie po upływie okresu konwersji. Okres ten nie powinien rozpocząć się, zanim rolnik lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury nie powiadomi właściwych organów państwa członkowskiego, w którym znajduje się gospodarstwo, o przejściu na produkcję ekologiczną, a co za tym idzie, nie podda go systemowi kontroli, który ma zostać utworzony przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (¹⁷) i z niniejszym rozporządzeniem. Właściwe organy powinny mieć możliwość uznania z mocą wsteczną za okres konwersji okresu przed datą powiadomienia wyłącznie, gdy gospodarstwo lub jego części podlegały działaniom rolno-środowiskowym wspieranym z funduszy unijnych lub stanowiły obszary naturalne lub użytki rolne, na których przez okres co najmniej trzech lat nie stosowano produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej.

(22) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem, jeżeli chodzi o produkcję ekologiczną i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych przepisów dotyczących podziału gospodarstw na ekologiczne jednostki produkcyjne, jednostki produkcyjne w okresie konwersji i nieekologiczne jednostki produkcyjne.

(23) Wykorzystywanie promieniowania jonizującego, klonowania zwierząt i sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych lub organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO), jak również produktów wytworzonych z GMO lub przy ich użyciu, nie jest zgodne z ideą produkcji ekologicznej i postrzeganiem produktów ekologicznych przez konsumentów. Stosowanie ich powinno zatem być zakazane w produkcji ekologicznej.

(24) Aby wspierać i ułatwiać zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzaniem, na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji podmioty powinny podejmować, w stosownych przypadkach, środki zapobiegawcze w celu zapewnienia ochrony różnorodności biologicznej oraz jakości gleby, zapobiegania szkodnikom i chorobom oraz ich zwalczania i unikania negatywnych skutków dla środowiska, zdrowia zwierząt i roślin. Powinny także podejmować, w stosownych przypadkach, leżące w ich gestii proporcjonalne środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych produktami lub substancjami, które nie są dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów ekologicznych.

(25) Produkty wytwarzane w okresie konwersji nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne. Aby uniknąć ryzyka dezorientacji i wprowadzenia w błąd konsumentów, produkty te nie powinny także być wprowadzane do obrotu jako produkty w okresie konwersji, z wyjątkiem materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin oraz produktów spożywczych pochodzenia roślinnego oraz produktów paszowych pochodzenia roślinnego, które zawierają tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego, a we wszystkich przypadkach – pod warunkiem że przed zbiorem zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy.

(26) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zasad konwersji dla kolejnych gatunków zwierząt.

(27) Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do roślin, zwierząt gospodarskich i akwakultury, w tym przepisy dotyczące zbioru dziko rosnących roślin i alg, jak również dotyczące produkcji przetworzonej żywności i paszy, a także wina i drożdży wykorzystywanych jako żywność lub pasza, w celu zapewnienia harmonizacji oraz realizacji celów i zasad produkcji ekologicznej.

(28) Podstawą ekologicznej produkcji roślinnej jest odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby, zatem rośliny powinny być uprawiane na i w żywej glebie w powiązaniu z podglebiem i skałą macierzystą. W związku z tym nie powinna być dozwolona produkcja hydroponiczna ani uprawa roślin w pojemnikach, workach lub na podłożach, w przypadku gdy korzenie nie mają kontaktu z żywą glebą.

(29) Dozwolone powinny jednak być niektóre praktyki uprawy niepowiązane z glebą, takie jak produkcja kiełków roślin lub główek cykorii oraz produkcja roślin ozdobnych i ziół w doniczkach, sprzedawanych w doniczkach konsumentom, co do których nie dostosowano zasady uprawy na podłożu glebowym lub nie ma ryzyka, że konsument zostanie wprowadzany w błąd co do metody produkcji. Aby ułatwić produkcję ekologiczną na wcześniejszym etapie uprawy roślin, dozwolona powinna być także uprawa siewek lub sadzonek w pojemnikach do dalszego przesadzania.

(30) Zasada uprawy roślin na gruntach rolnych oraz odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby została ustanowiona w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007. Niektóre podmioty rozwinęły jednak działalność gospodarczą polegającą na uprawie bezglebowej roślin na wyniesionych zagonach i zostały certyfikowane jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 przez ich organy krajowe. W dniu 28 czerwca 2017 r. w ramach zwykłej procedury ustawodawczej osiągnięto porozumienie, zgodnie z którym produkcja ekologiczna powinna opierać się na odżywianiu roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby i powinna mieć miejsce na podłożu glebowym, a uprawy bezglebowe roślin na wyniesionych zagonach nie powinny już od tej daty być więcej dozwolone. Aby zapewnić podmiotom, które przed tą datą rozwinęły taką działalność gospodarczą możliwość dostosowania się, należy pozwolić im, by przez okres 10 lat, począwszy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, zachowały swoje powierzchnie produkcyjne certyfikowane przed tą datą przez ich organy krajowe jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007. Z informacji przekazanych Komisji przez państwa członkowskie wynika, że taka działalność była dopuszczona w Unii przed dniem 28 czerwca 2017 r. jedynie w Finlandii, Szwecji i Danii. Stosowanie upraw bezglebowych na wyniesionych zagonach w rolnictwie ekologicznym powinno być przedmiotem sprawozdania Komisji, które ma być opublikowane pięć lat po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(31) Ekologiczna produkcja roślinna powinna obejmować zastosowanie technik produkcji zapobiegających przyczynianiu się do zanieczyszczania środowiska lub ograniczających je do minimum.

(32) W rolnictwie nieekologicznym dostępnych jest więcej zewnętrznych środków służących dostosowaniu się do warunków środowiskowych, aby osiągnąć optymalny wzrost upraw, natomiast systemy ekologicznej produkcji roślinnej potrzebują materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, który będzie w stanie dostosowywać się pod względem odporności na choroby, do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, a także do szczególnych praktyk uprawy w rolnictwie ekologicznym przyczyniających się do rozwoju sektora produkcji ekologicznej. Ważne jest zatem, by udoskonalać ekologiczny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nadający się do rolnictwa ekologicznego.

(33) Jeżeli chodzi o zarządzanie glebą i nawożenie, należy określić techniki uprawy dozwolone w ekologicznej produkcji roślinnej oraz ustanowić warunki stosowania nawozów i środków poprawiających właściwości gleby.

(34) Należy znacząco ograniczyć stosowanie środków ochrony roślin. Pierwszeństwo należy przyznać środkom zapobiegającym szkodom powodowanym przez szkodniki i chwasty przy pomocy technik niezwiązanych ze stosowaniem środków ochrony roślin, takich jak płodozmian. Należy monitorować występowanie szkodników i chwastów, by móc decydować, czy interwencja jest zasadna z punktu widzenia ekonomicznego i ekologicznego. Należy jednak zezwolić na stosowanie niektórych środków ochrony roślin, jeżeli takie techniki nie zapewniają odpowiedniej ochrony i tylko wtedy, gdy takie środki ochrony roślin są dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 oraz zostały ocenione i uznane za zgodne z celami i zasadami produkcji ekologicznej, w tym gdy środki te zostały dopuszczone z zastrzeżeniem rygorystycznych warunków ich stosowania, a tym samym zostały dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(35) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do niektórych odstępstw, stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub nieekologicznego materiału rozmnożeniowego, umów między producentami rolnymi, dalszych środków dotyczących ochrony przed szkodnikami i chwastami oraz dalszych szczegółowych zasad i praktyk uprawy dotyczących określonych roślin i produkcji roślinnej.

(36) Badania w Unii nad materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin, który nie spełnia definicji odmiany pod względem jednolitości, wykazują, że stosowanie takiego zróżnicowanego materiału może być korzystne, w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej, na przykład w celu zmniejszenia rozprzestrzeniania się chorób, poprawy odporności i zwiększenia różnorodności biologicznej.

(37) Dlatego do użycia w produkcji ekologicznej powinien być dostępny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nienależący do danej odmiany, ale należący do grupy roślin w ramach jednego taksonu botanicznego o wysokim stopniu różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych.

Z tego powodu podmioty powinny móc wprowadzać do obrotu materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dla innych kategorii, które to wymogi zostały zawarte w dyrektywach 66/401/EWG (¹⁸), 66/402/EWG (¹⁹), 68/193/EWG (²⁰), 98/56/WE (²¹), 2002/53/WE (²²), 2002/54/WE (²³), 2002/55/WE (²⁴), 2002/56/WE (²⁵), 2002/57/WE (²⁶), 2008/72/WE (²⁷) oraz 2008/90/WE (²⁸) lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw.

Takie wprowadzanie do obrotu powinno nastąpić po powiadomieniu odpowiedzialnych organów, o których mowa w tych dyrektywach, i po przyjęciu przez Komisję zharmonizowanych wymogów dla takiego materiału, pod warunkiem że spełnia on te wymogi.

(38) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia niektórych przepisów dotyczących produkcji i sprzedaży materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków.

(39) Aby zaspokoić potrzeby producentów ekologicznych, wspierać badania i rozwijać odmiany ekologiczne nadające się do produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu szczególnych potrzeb i celów rolnictwa ekologicznego, takich jak zwiększona różnorodność genetyczna, odporność lub tolerancja na choroby oraz dostosowywanie się do różnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, należy zgodnie z dyrektywami 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE przeprowadzić ograniczone w czasie badania naukowe. Te ograniczone w czasie badania naukowe powinny być prowadzone w okresie siedmiu lat, powinny wykorzystywać wystarczające ilości materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i powinny być przedmiotem corocznych sprawozdań. Powinny one służyć ustanowieniu kryteriów opisu cech tego materiału, oraz określić warunki produkcji i wprowadzania do obrotu tego materiału.

(40) Ponieważ produkcja zwierząt gospodarskich jest naturalnie związana z gospodarowaniem gruntami rolnymi, a obornik wykorzystywany jest do nawożenia wspomagającego produkcję roślin, należy zakazać produkcji zwierzęcej bez wykorzystania gruntów, z wyjątkiem produkcji pszczelarskiej. Przy doborze ras należy zachęcać do wyboru cech, które są ważne dla rolnictwa ekologicznego, takich jak wysoki stopień różnorodności genetycznej, zdolność dostosowania się do warunków miejscowych oraz odporność na choroby.

(41) Zwierzęta ekologiczne nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby rolników, którzy chcą stworzyć stado po raz pierwszy lub też powiększyć lub odbudować swoje stado. Dlatego wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej zwierząt, które były chowane nieekologicznie, powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.

(42) Zwierzęta gospodarskie należy żywić materiałami paszowymi wytworzonymi zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, najlepiej pochodzącymi z własnego gospodarstwa rolnika, uwzględniając przy tym potrzeby fizjologiczne zwierząt gospodarskich. Jednak pod pewnymi warunkami rolnicy powinni mieć również możliwość używania paszy w okresie konwersji pochodzącej z ich własnych gospodarstw. Ponadto, aby zapewnić spełnienie minimalnych wymogów żywieniowych dotyczących zwierząt gospodarskich, należy zapewnić rolnikom możliwość używania, na ściśle określonych warunkach, niektórych materiałów paszowych pochodzenia mikrobiologicznego lub mineralnego lub niektórych dodatków paszowych i substancji pomocniczych w przetwórstwie.

(43) Zarządzanie zdrowiem zwierząt powinno opierać się głównie na zapobieganiu chorobom. Ponadto należy stosować określone środki w zakresie czyszczenia i dezynfekcji. W produkcji ekologicznej nie należy zezwalać na profilaktyczne stosowanie syntetyzowanych chemicznie alopatycznych produktów leczniczych, w tym antybiotyków. W przypadku choroby lub urazu zwierzęcia wymagających niezwłocznego leczenia stosowanie takich produktów powinno być ograniczone do niezbędnego minimum, koniecznego do powrotu zwierzęcia do dobrej kondycji. W takich przypadkach, w celu zagwarantowania konsumentom integralności produkcji ekologicznej, urzędowy okres karencji po zastosowaniu takich produktów leczniczych, zgodnie z właściwymi przepisami Unii, powinien być dwukrotnie dłuższy niż normalny okres karencji i wynosić co najmniej 48 godzin.

(44) Warunki dotyczące pomieszczeń dla ekologicznych zwierząt gospodarskich i ekologiczne praktyki gospodarskie powinny zaspokajać behawioralne potrzeby zwierząt i powinny zapewniać wysoki poziom dobrostanu zwierząt, którego niektóre aspekty powinny wykraczać poza unijne normy dobrostanu zwierząt mające zastosowanie ogólnie w produkcji zwierzęcej. W większości przypadków zwierzęta gospodarskie powinny mieć stały dostęp do obszarów na otwartej przestrzeni umożliwiających swobodne poruszanie się. Należy unikać wszelkiego rodzaju cierpienia, bólu lub stresu lub należy ograniczać je do minimum na wszystkich etapach życia zwierząt. Trzymanie na uwięzi lub okaleczanie, jak na przykład przycinanie ogonów owiec, obcinanie dziobów w pierwszych trzech dniach życia i usuwanie zawiązków rogów powinny być możliwe wyłącznie, jeżeli jest to dozwolone przez właściwe organy i jedynie pod pewnymi warunkami.

(45) Ponieważ najbardziej rozwinięta jest ekologiczna produkcja bydła, owiec, kóz, koniowatych, jeleniowatych i świń, a także drobiu, królików i pszczół, do tych gatunków powinny mieć zastosowanie dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. W odniesieniu do tych gatunków konieczne jest, by Komisja ustaliła pewne wymogi, które są ważne dla produkcji tych zwierząt, takie jak wymogi dotyczące obsady zwierząt, minimalnej powierzchni oraz warunków, a także wymogi techniczne dotyczące pomieszczeń. W odniesieniu do innych gatunków takie wymogi należy ustanowić, od momentu, gdy dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji będą miały zastosowanie również do tych gatunków.

(46) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zmniejszenia liczby odstępstw dotyczących pochodzenia zwierząt, ograniczeń dotyczących azotu organicznego powiązanego z łączną obsadą zwierząt, dokarmiania rodzin pszczelich, dopuszczalnych środków do dezynfekcji pasiek, metod i środków do zwalczania Varroa destructor oraz szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zwierzęcej dla kolejnych gatunków.

(47) Niniejsze rozporządzenie uwzględnia cele nowej wspólnej polityki rybołówstwa w odniesieniu do akwakultury, która odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu zrównoważonego, długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego, jak również wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, równocześnie zmniejszając presję na dziko żyjące stada ryb, w kontekście wzrastającego globalnego popytu na żywność pochodzącą ze środowiska wodnego. Komunikat Komisji z dnia 29 kwietnia 2013 r. w sprawie strategicznych wytycznych dotyczących zrównoważonego rozwoju akwakultury w UE uwydatnia główne wyzwania stojące przed akwakulturą w Unii oraz potencjał rozwoju tego sektora. Akwakultura została określona w tym komunikacie jako szczególnie obiecujący sektor, podkreślono w nim również przewagę konkurencyjną, jaką zapewnia certyfikacja ekologiczna.

(48) Akwakultura ekologiczna jest relatywnie nowym działem produkcji ekologicznej w porównaniu z rolnictwem ekologicznym, w przypadku którego zebrano już dużo doświadczeń na poziomie gospodarstw. Biorąc pod uwagę rosnące zainteresowanie konsumentów produktami akwakultury ekologicznej, oczekuje się zwiększenia liczby jednostek produkcji w sektorze akwakultury przechodzących na produkcję ekologiczną. Dzięki temu zwiększy się zasób doświadczeń i wiedzy technicznej oraz przyspieszony zostanie rozwój, a akwakultura ekologiczna jest udoskonalana, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w przepisach dotyczących produkcji.

(49) Akwakultura ekologiczna powinna opierać się na chowie młodych osobników pochodzących z ekologicznych jednostek produkcyjnych. Ekologiczne zwierzęta akwakultury do celów rozrodu lub odchowu nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby podmiotów produkujących zwierzęta akwakultury. Wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej schwytanych na wolności dzikich zwierząt lub nieekologicznych zwierząt akwakultury powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.

(50) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do paszy dla zwierząt akwakultury oraz leczenia weterynaryjnego tych zwierząt oraz w odniesieniu do szczegółowych warunków w zakresie gospodarowania stadem podstawowym, hodowli i wychowu osobników młodocianych.

(51) Podmioty produkujące żywność lub paszę ekologiczną powinny stosować odpowiednie procedury opierające się na systematycznej identyfikacji krytycznych etapów przetwarzania w celu zapewnienia zgodności przetworzonych produktów z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Ekologiczne produkty przetworzone powinny być produkowane przy użyciu metod przetwarzania, które gwarantują zachowanie ekologicznych cech i właściwości produktów na wszystkich etapach produkcji ekologicznej.

(52) Należy ustanowić przepisy dotyczące składu przetworzonej ekologicznej żywności i paszy. W szczególności żywność ta powinna być wytwarzana głównie z ekologicznych składników pochodzenia rolnego lub innych, ekologicznych składników objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, z ograniczoną możliwością stosowania niektórych nieekologicznych składników pochodzenia rolnego określonych w niniejszym rozporządzeniu. Poza tym do stosowania w produkcji przetworzonej ekologicznej żywności i paszy należy dopuścić jedynie niektóre produkty i substancje dozwolone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(53) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty produkujące przetworzoną żywność lub paszę, w odniesieniu do rodzaju i składu produktów i substancji dopuszczonych do stosowania w żywności przetworzonej, a także w odniesieniu do warunków, w jakich mogą być one stosowane, oraz do obliczania zawartości procentowej składników pochodzenia rolnego, w tym określenia dodatków dopuszczonych do stosowania w produkcji ekologicznej, uznawanych za składniki pochodzenia rolnego do celów obliczania odsetka, który musi zostać osiągnięty, aby dany produkt został oznaczony jako ekologiczny w opisie handlowym produktu.

(54) Wino ekologiczne powinno podlegać odpowiednim przepisom dotyczącym ekologicznej żywności przetworzonej. Wino należy jednak do szczególnej i ważnej kategorii produktów ekologicznych, dlatego szczególnie w odniesieniu do wina ekologicznego należy ustanowić dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Wino ekologiczne powinno być wytwarzane wyłącznie z ekologicznych surowców i należy dopuścić dodawanie do niego jedynie niektórych produktów i substancji dozwolonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W produkcji wina ekologicznego należy zakazać stosowania niektórych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych. Na inne praktyki, procesy i zabiegi należy zezwolić na ściśle określonych warunkach.

(55) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia dodatkowych zakazanych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych oraz w odniesieniu do zmiany wykazu dozwolonych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych.

(56) Pierwotnie drożdże nie były na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007 uznawane za składnik pochodzenia rolnego, dlatego nie były uwzględniane przy ustalaniu składników pochodzenia rolnego produktów ekologicznych. Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 889/2008 (²⁹) wprowadzono jednak od dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązek uznawania drożdży i produktów drożdżowych jako składników pochodzenia rolnego do celów produkcji ekologicznej. W związku z tym od dnia 1 stycznia 2021 r. do produkcji ekologicznych drożdży, które mają być wykorzystywane jako żywność i pasza, należy wykorzystywać wyłącznie składniki uzyskane ekologicznie. Ponadto jedynie niektóre produkty i substancje powinny zostać dopuszczone do wykorzystania przy ich produkcji i przygotowywaniu.

(57) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji drożdży.

(58) Wprawdzie niniejsze rozporządzenie powinno zharmonizować przepisy dotyczące produkcji ekologicznej w Unii dla wszystkich produktów objętych jego zakresem stosowania i powinno ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do różnych kategorii produktów, jednak dopiero na późniejszym etapie możliwe będzie przyjęcie niektórych przepisów dotyczących produkcji, takich jak dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do kolejnych gatunków zwierząt lub produktów spoza kategorii, dla których w niniejszym rozporządzeniu ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Z powodu braku takich przepisów dotyczących produkcji na szczeblu unijnym państwa członkowskie powinny wciąż mieć możliwość ustanawiania krajowych przepisów dotyczących ich własnej krajowej produkcji, pod warunkiem że te przepisy nie będą sprzeczne z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże państwa członkowskie nie powinny stosować tych przepisów krajowych do produktów wytwarzanych lub wprowadzanych do obrotu w innych państwach członkowskich, gdy produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku braku takich krajowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, przy wprowadzaniu takich produktów do obrotu z odniesieniem do produkcji ekologicznej podmioty powinny co najmniej przestrzegać – w zakresie, w jakim to możliwe w odniesieniu do danych produktów – ogólnych przepisów dotyczących produkcji oraz zasad produkcji ekologicznej.

(59) Aby uwzględnić ewentualną przyszłą potrzebę ustanowienia szczegółowych przepisów dotyczących produkcji w zakresie produktów, których produkcja nie należy do żadnej z kategorii szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, jak również aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia w odniesieniu do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, a także przepisów dotyczących poddaniu obowiązkowi konwersji, w odniesieniu do takich produktów.

(60) Odstępstwa od przepisów dotyczących produkcji ekologicznej należy przewidzieć wyłącznie w przypadku okoliczności katastroficznych. Aby umożliwić kontynuowanie lub przywrócenie produkcji ekologicznej w takich przypadkach, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania kryteriów pozwalających zakwalifikować okoliczności katastroficzne, a także szczegółowych przepisów, w tym ewentualnych odstępstw od niniejszego rozporządzenia, stanowiących, w jaki sposób państwa członkowskie mają postępować w takich katastroficznych okolicznościach, i dotyczących niezbędnych wymogów w zakresie monitorowania i sprawozdawczości w takich przypadkach.

(61) Pod pewnymi warunkami produkty ekologiczne, produkty w okresie konwersji i produkty nieekologiczne można przechowywać i transportować jednocześnie. Należy ustanowić szczegółowe przepisy w celu zapewnienia należytego oddzielenia produktów ekologicznych, produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych w trakcie obchodzenia się z nimi oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów.

(62) Aby zapewnić integralność produkcji ekologicznej i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania określonych aktów w odniesieniu do przepisów dotyczących pakowania i transportu produktów ekologicznych.

(63) Stosowanie w produkcji ekologicznej niektórych produktów lub substancji jako substancji czynnych, które mają być wykorzystywane jako środki ochrony roślin, wchodzące w zakres rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, nawozy, środki poprawiające właściwości gleby, odżywki, nieekologiczne składniki paszy dla zwierząt różnego pochodzenia, dodatki paszowe, substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz produkty do czyszczenia i dezynfekcji powinno być ograniczone do minimum i podlegać określonym warunkom ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. To samo podejście należy przyjąć w odniesieniu do wykorzystywania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej produktów i substancji takich jak dodatki do żywności i substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz w odniesieniu do stosowania nieekologicznych składników pochodzenia rolnego. Dlatego też należy określić wszelkie ogólne możliwe zastosowania takich produktów i substancji w produkcji ekologicznej oraz szczegółowe możliwe zastosowania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu i określonych kryteriów.

(64) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność i zgodność z niniejszym rozporządzeniem ogólnie w odniesieniu do produkcji ekologicznej, oraz w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, a także, aby zapewnić dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych kryteriów dotyczących udzielania zezwoleń na ogólne stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej, w szczególności w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, jak również kryteria dotyczące wycofywania takich zezwoleń.

(65) Aby zapewnić dostęp do składników pochodzenia rolnego, które nie są dostępne w wystarczającej ilości w postaci ekologicznej do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, państwa członkowskie powinny także mieć możliwość zezwolenia na stosowanie – pod pewnymi warunkami i przez ograniczony czas – nieekologicznych składników pochodzenia rolnego.

(66) Aby wspierać produkcję ekologiczną i z uwagi na potrzebę posiadania miarodajnych danych, należy gromadzić i przekazywać rolnikom oraz podmiotom informacje i dane dotyczące dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, ekologicznych zwierząt i ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury. W tym celu państwa członkowskie powinny zapewnić, by na ich terytorium zostały utworzone i były regularnie aktualizowane bazy danych i systemy zawierające takie informacje, a Komisja powinna podawać takie informacje do wiadomości publicznej.

(67) Aby zapewnić zgodność z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej oraz zaufanie konsumentów do tej metody produkcji, konieczne jest, by podmioty informowały właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – organy kontrolne lub jednostki certyfikujące o przypadkach podejrzeń wystąpienia niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, które są uzasadnione lub nie mogą być wykluczone, dotyczących produktów, które podmioty te wytwarzają, przygotowują, przywożą lub otrzymują od innych podmiotów. Takie podejrzenie niezgodności może pojawić się między innymi ze względu na obecność w produkcie, który ma być stosowany lub wprowadzany do obrotu jako produkt ekologiczny lub produkt w okresie konwersji, produktu lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Podmioty powinny informować właściwe organy, w przypadku gdy są one w stanie uzasadnić podejrzenie niezgodności lub nie mogą takiego podejrzenia wykluczyć. W takich przypadkach dane produkty nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji do czasu wykluczenia podejrzenia niezgodności. Podmioty powinny współpracować z właściwymi organami oraz w stosownych przypadkach z organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi przy identyfikacji i weryfikacji przyczyn takich niezgodności.

(68) Aby uniknąć zanieczyszczenia produkcji ekologicznej produktami lub substancjami, które nie zostały dopuszczone przez Komisję do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, podmioty powinny przedsięwziąć proporcjonalne i odpowiednie środki znajdujące się pod ich kontrolą w celu identyfikacji ryzyka takiego zanieczyszczenia i zapobiegania mu. Środki takie powinny być regularnie poddawane przeglądowi i w razie konieczności dostosowywane.

(69) Aby zapewnić w całej Unii zharmonizowane podejście w odniesieniu do środków, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, zwłaszcza, jeżeli takie podejrzenie spowodowane jest obecnością produktów i substancji niedopuszczonych w produktach ekologicznych lub w produktach w okresie konwersji, a także by uniknąć niepewności dla podmiotów, właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – organy kontrolne lub jednostki certyfikujące powinny przeprowadzać urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej. W szczególnym przypadku podejrzenia niezgodności spowodowanego obecnością niedopuszczonych produktów lub substancji postępowanie wyjaśniające powinno określić źródła i przyczyny obecności takich produktów lub substancji oraz w celu zapewnienia, aby te podmioty przestrzegały wymogów w zakresie produkcji ekologicznej, a zwłaszcza nie stosowały produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej i podejmowały proporcjonalne i odpowiednie środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produkcji ekologicznej takimi produktami i substancjami. Takie postępowania wyjaśniające powinny być proporcjonalne do podejrzewanej niezgodności, a co za tym idzie – powinny być ukończone jak najszybciej, w rozsądnym terminie, z uwzględnieniem trwałości danego produktu i stopnia złożoności danego przypadku. Mogą one obejmować dowolną metodę i technikę prowadzenia kontroli urzędowych, która zostanie uznana za odpowiednią, aby sprawnie wykluczyć lub potwierdzić, bez zbędnej zwłoki, wszelkie podejrzenie niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym przy wykorzystaniu wszelkich odnośnych informacji, które pozwoliłyby wykluczenie lub potwierdzenie podejrzenia niezgodności bez konieczności przeprowadzenia kontroli na miejscu.

(70) Stwierdzenie obecności produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej w produktach, które mają być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, a także podjęte w tym względzie środki powinny być przedmiotem dalszej obserwacji przez państwa członkowskie i Komisję. Komisja powinna zatem przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie po czterech latach od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia sprawozdanie w oparciu o zebrane przez państwa członkowskie informacje na temat postępowań wyjaśniających przeprowadzonych w sprawach dotyczących produktów i substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Sprawozdaniu temu – w stosownych przypadkach – może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący wprowadzenia dalszej harmonizacji.

(71) W przypadku braku takiej dalszej harmonizacji państwa członkowskie, które opracowały podejścia w celu zapobiegania, by jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji były wprowadzane do obrotu produkty zawierające pewien poziom produktów lub substancji, niedopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, powinny mieć możliwość dalszego stosowania tych podejść. Jednak w celu zapewnienia swobodnego przepływu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji na rynku wewnętrznym w Unii podejścia takie nie powinny zakazywać, ograniczać ani utrudniać wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Takie podejścia powinny zatem być stosowane jedynie w odniesieniu do produktów wytworzonych na terytorium danego państwa członkowskiego, które zdecydowało się na dalsze stosowanie tego podejścia. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję.

(72) Oprócz obowiązków dotyczących ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu środków, które mają być podejmowane przez podmioty wytwarzające, przygotowujące, przywożące lub stosujące produkty ekologiczne i produkty w okresie konwersji oraz przez właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące w celu zapobiegania zanieczyszczeniu produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji produktami lub substancjami niedozwolonymi w produkcji ekologicznej, państwa członkowskie powinny również mieć możliwość podjęcia na swoim terytorium innych odpowiednich środków do zapobiegania niezamierzonej obecności niedopuszczonych produktów i substancji w produkcji ekologicznej. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

(73) Znakowanie produktów rolnych i środków spożywczych powinno podlegać ogólnym przepisom ustanowionym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 (³⁰), a w szczególności przepisom, które mają na celu zapobieganie znakowaniu mogącemu dezorientować konsumentów lub wprowadzać ich w błąd. Ponadto w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące znakowania produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji. Powinny one chronić zarówno interesy podmiotów związane z prawidłowym oznakowaniem ich produktów na rynku oraz by podmioty te mogły funkcjonować w warunkach uczciwej konkurencji, jak również interesy konsumentów związane z możliwością podejmowania świadomych wyborów.

(74) W związku z tym terminy używane do znakowania produktów ekologicznych powinny podlegać ochronie w całej Unii, tak aby nie mogły być używane do znakowania produktów nieekologicznych, niezależnie od wykorzystanego języka. Tej ochronie powinny podlegać także zwyczajowe terminy pochodne od tych określeń lub ich wersje skrócone, bez względu na to, czy są one używane osobno czy łącznie.

(75) Żywność przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne. Aby zachęcić do stosowania składników ekologicznych, należy również pozwolić na nawiązanie pod pewnymi warunkami do produkcji ekologicznej jedynie w wykazie składników żywności przetworzonej, w szczególności w przypadku stwierdzenia, że dana żywność jest zgodna z niektórymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Należy również ustanowić specjalne przepisy dotyczące znakowania, by umożliwić podmiotom wskazanie składników ekologicznych stosowanych w produktach, których jeden z głównych składników pochodzi z myślistwa lub rybołówstwa.

(76) Pasza przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne.

(77) Aby sytuacja na rynku unijnym była jasna dla konsumentów, należy wprowadzić obowiązek umieszczania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej na wszystkich wytworzonych i opakowanych w Unii ekologicznych produktach żywnościowych. Ponadto należy umożliwić dobrowolne umieszczanie tego logo w przypadku niezapakowanych produktów ekologicznych wytworzonych w Unii oraz w przypadku wszelkich produktów ekologicznych przywiezionych z państw trzecich, jak również do celów informacyjnych i edukacyjnych. Należy określić wzór logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.

(78) Jednakże by uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd co do ekologicznego charakteru całego produktu, należy ograniczyć wykorzystanie tego logo do produktów, które zawierają wyłącznie lub niemal wyłącznie składniki ekologiczne. Dlatego też nie należy zezwalać na stosowanie tego logo do znakowania produktów w okresie konwersji lub produktów przetworzonych, w których mniej niż 95 % masy składników pochodzenia rolnego to składniki ekologiczne.

(79) By zapobiec dezorientacji konsumentów co do pochodzenia produktu z Unii lub spoza niej, w każdym przypadku zastosowania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej należy informować konsumentów o miejscu uprawy surowców rolnych będących składnikami danego produktu. W związku z tym na etykietach produktów pochodzących z ekologicznej akwakultury także należy zezwolić na odnoszenie się do akwakultury zamiast do rolnictwa.

(80) Aby zapewnić konsumentom jasną sytuację oraz zapewnić że są im przekazywane odpowiednie informacje, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących ustanowienia dodatkowych przepisów dotyczących znakowania produktów ekologicznych oraz zmiany wykazu terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej oraz odnoszących się do niego przepisów.

(81) Niektóre produkty lub substancje stosowane w środkach ochrony roślin lub jako nawozy nie powinny wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, i dlatego – nie powinny, co do zasady, podlegać przepisom niniejszego rozporządzenia, w tym przepisom dotyczącym znakowania. Ponieważ jednak te produkty i substancje odgrywają ważną rolę w rolnictwie ekologicznym, a ich stosowanie w produkcji ekologicznej podlega zezwoleniu na mocy niniejszego rozporządzenia, i ponieważ w praktyce pojawiły się pewne niejasności w odniesieniu do ich znakowania, w szczególności w odniesieniu do stosowania terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej, należy wyjaśnić, że jeżeli stosowanie tych produktów lub substancji jest dopuszczone w produkcji ekologicznej, mogą być one odpowiednio znakowane.

(82) [1] Produkcja ekologiczna jest wiarygodna jedynie wtedy, gdy towarzyszy jej skuteczna weryfikacja i kontrole na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji.

(83) Należy określić szczegółowe wymogi dotyczące podmiotów, aby zapewnić zgodność z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności należy ustanowić przepisy przewidujące zgłaszanie właściwym organom działalności podmiotów oraz system certyfikacji służący identyfikacji podmiotów, które przestrzegają przepisów regulujących produkcję ekologiczną i znakowanie produktów ekologicznych. Przepisy te powinny co do zasady obowiązywać również wszelkich podwykonawców danych podmiotów, chyba że dane podwykonawstwo jest w pełni zintegrowane z główną działalnością podmiotu zlecającego podwykonanie i jest w tym kontekście kontrolowane. Należy zapewnić przejrzystość systemu certyfikacji poprzez zobowiązanie państw członkowskich do zapewnienia publicznej dostępności wykazów podmiotów, które zgłosiły swoją działalność, oraz opłat, które mogą zostać pobrane w związku z kontrolami przeprowadzanymi celem weryfikacji zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej.

(84) Małe sklepy detaliczne niesprzedające produktów ekologicznych innych niż opakowane produkty ekologiczne, stwarzają względnie niskie ryzyko niezgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i dlatego nie powinny one podlegać nieproporcjonalnym obciążeniom ze względu na sprzedaż produktów ekologicznych. Nie powinny one zatem podlegać obowiązkom zgłaszania i certyfikacji, ale powinny nadal podlegać kontrolom urzędowym przeprowadzanym w celu weryfikacji przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Podobnie, małe sklepy detaliczne sprzedające nieopakowane produkty ekologiczne powinny podlegać kontrolom urzędowym, ale w celu ułatwienia wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych państwa członkowskie powinny mieć możliwość zwolnienia takich sklepów z obowiązku certyfikowania ich działalności.

(85) Małe gospodarstwa i podmioty zajmujące się indywidualnie produkcją alg lub zwierząt akwakultury w Unii borykają się ze stosunkowo wysokimi kosztami kontroli i znacznymi obciążeniami administracyjnymi w związku z certyfikacją ekologiczną. Należy zezwolić na system certyfikacji grupowej celem ograniczenia kosztów kontroli i certyfikacji oraz powiązanych obciążeń administracyjnych, wzmocnienia lokalnych powiązań, przyczynienia się do wzmocnienia rynków zbytu oraz zapewnienia równych szans w stosunku do podmiotów z państw trzecich. Z tej przyczyny należy wprowadzić i zdefiniować pojęcie „grupy podmiotów” i ustanowić przepisy odzwierciedlające potrzeby małych gospodarstw i podmiotów i ich możliwości pod względem zasobów.

(86) Aby zapewnić skuteczność, efektywność i przejrzystość produkcji ekologicznej i systemu znakowania produktów ekologicznych, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących wymogów w zakresie zachowania dokumentacji przez podmioty lub grupy podmiotów oraz dotyczących wzoru certyfikatu zgodności.

(87) W celu zapewnienia, by certyfikacja grup podmiotów odbywała się skutecznie i efektywnie, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących odpowiedzialności poszczególnych członków grupy podmiotów, kryteriów ustalania geograficznej bliskości jej członków oraz ustanawiania i funkcjonowania jej systemu kontroli wewnętrznych.

(88) Produkcja ekologiczna podlega kontrolom urzędowym i innym czynnościom urzędowym prowadzonym zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu weryfikowania zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Z zastrzeżeniem przypadków, w których niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej, do produkcji ekologicznej należy jednak stosować dodatkowe przepisy, oprócz ustanowionych w tym rozporządzeniu, w odniesieniu do kontroli urzędowych i czynności przeprowadzanych przez właściwe organy oraz – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące, w odniesieniu do działań, które mają podejmować podmioty i grupy podmiotów, przekazywania niektórych zadań związanych z kontrolami urzędowymi lub niektórymi zadaniami związanymi z innymi czynnościami urzędowymi i ich nadzorem, jak również w odniesieniu do działań w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzonej niezgodności, w tym zakazu wprowadzania do obrotu produktów jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, kiedy stwierdzona niezgodność wpływa na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

(89) Celem zapewnienia jednolitego podejścia na swoim terytorium, wyłącznie do właściwych organów powinno należeć przygotowanie katalogu środków, które mogą być stosowane w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia niezgodności.

(90) W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić, w uzupełnieniu do przepisów rozporządzenia (UE) 2017/625, przepisy dotyczące wymiany niektórych istotnych informacji między właściwymi organami, organami kontrolnymi, jednostkami certyfikującymi oraz niektórymi innymi organami oraz dotyczące działań tych organów i jednostek.

(91) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących szczegółowych kryteriów i warunków przeprowadzania kontroli urzędowych przeprowadzanych celem zapewnienia identyfikowalności na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodności z niniejszym rozporządzeniem, a także w odniesieniu do dodatkowych elementów, które mają być uwzględniane przy ustalaniu, na podstawie doświadczeń praktycznych, prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności.

(92) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących warunków przekazywania jednostkom certyfikującym zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi oprócz warunków już ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(93) Doświadczenia z ustaleniami dotyczącymi przywozu do Unii produktów ekologicznych stosowanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę zmiany tych ustaleń w odpowiedzi na oczekiwania konsumentów, by przywożone produkty ekologiczne odpowiadały równie wysokim standardom jak standardy unijne, a także w celu zapewnienia lepszego dostępu unijnych produktów ekologicznych do rynku międzynarodowego. Ponadto należy zapewnić jasność w kwestii przepisów mających zastosowanie do wywozu produktów ekologicznych, w szczególności poprzez ustanowienie ekologicznych świadectw wywozowych.

(94) Należy dalej udoskonalać przepisy regulujące przywóz produktów zgodnych z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji i znakowania, w związku z którymi podmioty zostały poddane kontroli przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące uznane przez Komisję do prowadzenia kontroli i certyfikacji w dziedzinie produkcji ekologicznej w państwach trzecich. Należy w szczególności ustanowić wymogi dotyczące jednostek akredytujących, które akredytują jednostki certyfikujące do celów przywozu do Unii produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, celem zapewnienia równych szans w zakresie nadzoru nad jednostkami certyfikującymi ze strony Komisji. Ponadto niezbędne jest zapewnienie Komisji możliwości bezpośredniego kontaktowania się z jednostkami akredytującymi oraz właściwymi organami w państwach trzecich, by usprawnić odpowiednio nadzór nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi. W przypadku produktów przywożonych z państw trzecich lub z niektórych regionów najbardziej oddalonych Unii, ze szczególnymi warunkami klimatycznymi i lokalnymi, należy przewidzieć możliwość udzielania przez Komisję specjalnych zezwoleń na stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej.

(95) Powinno być nadal możliwe wprowadzanie na rynek Unii produktów ekologicznych, które nie są zgodne z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale pochodzą z państw trzecich, których systemy produkcji ekologicznej i kontroli zostały uznane za równoważne z systemami unijnymi. Równocześnie jednak uznawanie równoważności państw trzecich przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007 powinno obowiązywać jedynie w przypadku zawarcia umów międzynarodowych między Unią a tymi państwami trzecimi, przewidujących wzajemne uznawanie równoważności także dla Unii.

(96) Państwa trzecie uznane do celów równoważności na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 powinny być nadal za takie uznawane na mocy niniejszego rozporządzenia, przez ograniczony okres niezbędny do zapewnienia sprawnego przejścia na system uznawania na mocy umowy międzynarodowej, o ile nadal zapewniają one równoważność ich przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i kontroli z odnośnymi przepisami unijnymi oraz spełniają wszystkie wymogi dotyczące nadzoru nad ich uznaniem przez Komisję. Nadzór ten powinien opierać się w szczególności na corocznych sprawozdaniach przesyłanych Komisji przez te uznane państwa trzecie.

(97) Doświadczenia z systemem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych przez Komisję do prowadzenia kontroli oraz wydawania certyfikatów w państwach trzecich na potrzeby przywozu produktów dających równoważne gwarancje pokazują, że te organy i jednostki stosują różne przepisy, i trudno byłoby uznać takie przepisy za równoważne z odpowiednimi przepisami Unii. Ponadto namnożenie standardów dla organów kontrolnych i jednostek certyfikujących utrudnia sprawowanie odpowiedniego nadzoru przez Komisję. Dlatego należy znieść system uznawania równoważności. Należy jednak dać tym organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym wystarczający czas na przygotowanie się do uzyskania uznania na potrzeby przywozu produktów spełniających wymogi przepisów unijnych. Ponadto nowe przepisy dotyczące uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów przywozu produktów zgodnych z przepisami powinny obowiązywać już od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, aby dać Komisji możliwość przygotowania się do uznawania takich organów kontrolnych i jednostek certyfikujących od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(98) Wprowadzanie do obrotu jako produkty ekologiczne wszelkich produktów przywożonych do Unii na podstawie jakichkolwiek regulacji przywozowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno zależeć od dostępności informacji niezbędnych do zapewnienia identyfikowalności produktu w łańcuchu dostaw żywności.

(99) Aby zapewnić uczciwą konkurencję między podmiotami, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących dokumentów przeznaczonych dla organów celnych w państwach trzecich, w szczególności ekologicznych świadectw wywozowych.

(100) Aby zapewnić przejrzystość procedury uznawania i nadzoru stosowanej przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, a także skuteczność, efektywność i przejrzystość kontroli przywożonych produktów, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych kryteriów uznawania, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami niniejszego rozporządzenia, jak również dalszymi kryteriami wycofywania takiego uznania, w odniesieniu do sprawowania nadzoru nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi uznanymi przez Komisję oraz w odniesieniu do kontroli i innych działań, które mają być prowadzone w tym celu przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące.

(101) W przypadku stwierdzenia poważnych lub powtarzających się naruszeń w odniesieniu do certyfikacji lub kontroli i działań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w przypadku gdy dany organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie podjęły terminowo stosownych działań naprawczych żądanych przez Komisję, uznanie tych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących należy niezwłocznie wycofać.

(102) Aby zapewnić zarządzanie wykazem państw trzecich uznawanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, jakie mają być przesyłane przez te uznawane państwa trzecie, koniecznych do nadzoru nad ich uznawaniem oraz sprawowania tego nadzoru przez Komisję.

(103) Należy ustanowić przepisy, które zapewnią, by przepływ produktów ekologicznych, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz które zostały poddane kontroli w jednym z państw członkowskich, nie mógł być ograniczany w innym państwie członkowskim.

(104) W celu uzyskania wiarygodnych informacji do wdrożenia niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powinny regularnie dostarczać Komisji niezbędnych informacji. Dla zachowania jasności i przejrzystości państwa członkowskie powinny aktualizować wykazy właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących. Wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących powinien być publicznie udostępniany przez państwa członkowskie i publikowany przez Komisję.

(105) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, nieekologicznie utrzymywanego drobiu oraz nieekologicznych zwierząt gospodarskich do celów rozrodu Komisja powinna przeanalizować kwestię dostępności takiego materiału w postaci ekologicznej na unijnym rynku. W tym celu oraz na podstawie danych dotyczących dostępności materiału ekologicznego zebranych za pośrednictwem bazy danych i systemów ustanowionych przez państwa członkowskie Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiego materiału.

(106) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń oraz na podstawie przekazywanych co roku przez państwa członkowskie danych dotyczących dostępności takiej paszy białkowej w postaci ekologicznej na rynku unijnym Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiej ekologicznej paszy białkowej.

(107) Aby uwzględnić zmiany w zakresie dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych oraz ekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących zakończenia lub przedłużenia odstępstw i zezwoleń dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt nieekologicznych lub nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń.

(108) Należy ustanowić środki mające zapewnić sprawne wprowadzenie ram prawnych regulujących przywóz produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji do Unii, zmienionych niniejszym rozporządzeniem.

(109) Ponadto należy ustalić termin wygaśnięcia uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów równoważności przyznanej na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, jak również ustanowić przepisy regulujące sytuację do czasu wygaśnięcia ich uznania. Należy również ustanowić zasady dotyczące wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które zostały złożone na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007, a które będą nadal w trakcie rozpatrywania w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(110) Aby zapewnić zarządzanie wykazem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, które organy kontrolne i jednostki certyfikujące powinny przesyłać, celem dokonania nadzoru nad ich uznawaniem oraz w odniesieniu do sprawowania tego nadzoru przez Komisję.

(111) Aby ułatwić dokończenie rozpatrywania wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które będą w toku w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących przepisów proceduralnych niezbędnych do rozpatrzenia będących w toku wniosków państw trzecich.

(112) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: dokumentów, które mają być przedkładane w związku z uznawaniem wcześniejszych okresów jako części okresu konwersji; minimalnego okresu karmienia mlekiem matki w okresie ssania i niektórych przepisów technicznych dotyczących pomieszczeń dla zwierząt gospodarskich i praktyk gospodarskich; szczegółowych przepisów dla gatunków lub grup gatunków alg i zwierząt akwakultury w odniesieniu do gęstości obsady i określonych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych; technik dopuszczonych w przetwarzaniu produktów żywnościowych i paszowych, wydawania zezwoleń dla produktów i substancji, które mogą być ogólnie stosowane w produkcji ekologicznej, a w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej w szczególności, jak również wycofywania takich zezwoleń oraz w odniesieniu do procedur dotyczących zezwoleń i wykazów takich produktów i substancji oraz – w stosownych przypadkach – opisu, wymogów dotyczących składu i warunków stosowania takich produktów.

(113) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania baz danych do celów prowadzenia wykazu dostępnego ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji uzyskanego metodą produkcji ekologicznej, w odniesieniu do wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania systemów udostępniania danych dotyczących ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub zwierząt ekologicznych lub ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury, oraz specyfikacji dotyczących gromadzenia danych w tym celu; ustaleń w zakresie udziału podmiotów w tych systemach oraz szczegółów informacji, jakie mają być przekazywane przez państwo członkowskie w odniesieniu do odstępstw od stosowania ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych i paszy ekologicznej, oraz w odniesieniu do dostępności na rynku niektórych produktów ekologicznych.

(114) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: środków, które mają być przyjmowane przez podmioty i poddawane przez nie przeglądowi, a służące identyfikacji i zapobieganiu ryzyku zanieczyszczenia produkcji ekologicznej i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami i substancjami; kroków proceduralnych, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, oraz stosownych dokumentów; metod wykrywania i oceny obecności niedozwolonych produktów i substancji, a także w odniesieniu do szczegółów i formatu informacji, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie Komisji i pozostałym państwom członkowskim w odniesieniu do wyników postępowań wyjaśniających dotyczących obecności niedozwolonych produktów lub substancji.

(115) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: szczegółowych wymogów dotyczących znakowania i reklamy niektórych produktów w okresie konwersji oraz praktycznych ustaleń dotyczących stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczeń odnoszących się do kodów organów kontrolnych i jednostek certyfikujących oraz stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych, przydzielania kodów organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym oraz w odniesieniu do oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych.

(116) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze dotyczące: szczegółów i specyfikacji dotyczących formy i środków technicznych zgłaszania właściwym organom przez podmioty i grupy podmiotów prowadzonej przez nie działalności; metod publikacji wykazów takich podmiotów i grup podmiotów oraz w odniesieniu do procedur i metod publikacji opłat, które mogą być pobierane w związku z kontrolami; szczegółów i specyfikacji dotyczących formy certyfikatu dla podmiotów i grup podmiotów oraz środków technicznych, za pomocą których będzie on wydawany; a także składu i wielkości grupy podmiotów, w odniesieniu do stosownych dokumentów i systemów ewidencji, systemu wewnętrznej identyfikowalności oraz wykazu podmiotów, jak również wymiany informacji między grupami podmiotów a właściwymi organami, organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi oraz wymiany informacji między państwami członkowskimi a Komisją.

(117) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: minimalnego odsetka wszystkich kontroli urzędowych, które mają by przeprowadzone bez zapowiedzi oraz minimalnego odsetka dodatkowych kontroli, jak również minimalnej liczby próbek, które należy pobrać, i podmiotów, które należy skontrolować w danej grupie podmiotów; dokumentacji dotyczącej wykazania zgodności, oświadczeń i innych powiadomień niezbędnych do celów kontroli urzędowych, w odniesieniu do stosownych praktycznych środków zapewnienia zgodności; w odniesieniu do jednolitych ustaleń dotyczących przypadków, w których właściwe organy mają podjąć środki dotyczące podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności; w odniesieniu do informacji, które mają być przekazywane w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w odniesieniu do odbiorców takich informacji oraz w odniesieniu do procedur do przekazywania takich informacji, w tym funkcjonalności systemu komputerowego.

(118) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: treści certyfikatów z inspekcji wydawanych przez państwa trzecie, w odniesieniu do procedury, jaką należy stosować przy wydawaniu oraz weryfikacji takich certyfikatów, w odniesieniu do środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany; uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących właściwych do prowadzenia kontroli i wydawania certyfikatów ekologicznych w państwach trzecich, a także w odniesieniu do wycofywania takiego uznawania, w odniesieniu do ustanawiania wykazów tych organów kontrolnych i jednostek certyfikujących; w odniesieniu do przepisów dotyczących zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność przywożonych produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji; w odniesieniu do ustanawiania wykazu państw trzecich uznawanych na podstawie art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz zmiany tego wykazu; a także przepisów służących zapewnieniu stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych z tych państw.

(119) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: systemu, który ma być stosowany do przekazywania informacji niezbędnych do wdrażania i monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do szczegółów dotyczących informacji, które mają być przekazywane, i terminu, w którym takie informacje mają być przekazane; a także w odniesieniu do ustanowienia wykazu organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych na podstawie art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 i zmiany tego wykazu.

(120) Uprawnienia wykonawcze powierzone Komisji powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (³¹).

(121) W należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących nieuczciwych praktyk lub praktyk niezgodnych z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ochrony zaufania konsumentów lub ochrony uczciwej konkurencji między podmiotami Komisja – w sytuacji gdy z uwagi na pilny interes nadrzędny jest to konieczne dla zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności podlegających kontroli uznanych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących – powinna być uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych mających natychmiastowe zastosowanie.

(122) Należy wprowadzić przepis w celu zapewnienia możliwości wyczerpania zapasów produktów po rozpoczęciu stosowania niniejszego rozporządzenia, które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 przed tą datą.

(123) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, w szczególności zapewnienie uczciwej konkurencji i właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, jak również zapewnienie zaufania konsumentów do tych produktów oraz do logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą harmonizację przepisów dotyczących produkcji ekologicznej możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, może ona przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(124) Należy wyznaczyć taką datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, która dawałaby podmiotom możliwość dostosowania się do nowych wymogów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

[2] Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady produkcji ekologicznej oraz przepisy dotyczące produkcji ekologicznej, związanej z tym certyfikacji, oraz stosowania przy znakowaniu i w materiałach reklamowych oznaczeń odnoszących się do produkcji ekologicznej, a także przepisy dotyczące dodatkowych kontroli oprócz kontroli ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2017/625.

Artykuł 2

Zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących produktów pochodzenia rolnego, w tym produktów akwakultury i pszczelarstwa, wymienionych w załączniku I do TFUE oraz do produktów będących pochodnymi takich produktów – w przypadku gdy produkty te są lub mają być wytwarzane, przygotowywane, znakowane, dystrybuowane, wprowadzane do obrotu lub przywożone do Unii lub wywożone z Unii:

a) żywe lub nieprzetworzone produkty rolne, w tym nasiona i inny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin;

b) przetworzone produkty rolne przeznaczone do wykorzystania jako żywność;

c) pasze;

Niniejsze rozporządzenie stosuje się także do niektórych innych wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia produktów ściśle powiązanych z rolnictwem, które są lub mają być wytwarzane, przygotowywane, znakowane, dystrybuowane, wprowadzane do obrotu, przywożone do Unii lub z niej wywożone.

2. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do każdego podmiotu uczestniczącego w działaniach, na jakimkolwiek etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji, odnoszących się do produktów, o których mowa w ust. 1.

3. Żywienie zbiorowe realizowane przez zakłady żywienia zbiorowego zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 nie podlega niniejszemu rozporządzeniu, z wyjątkiem sytuacji określonych w niniejszym ustępie.

Państwa członkowskie mogą stosować przepisy krajowe lub, w przypadku ich braku, prywatne normy w zakresie produkcji, znakowania i kontroli produktów pochodzących z działań w ramach żywienia zbiorowego. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej nie jest wykorzystywane w znakowaniu, w prezentacjach lub reklamach takich produktów oraz nie jest wykorzystywane w celu reklamowania zakładu żywienia zbiorowego.

4. O ile nie określono inaczej, niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla powiązanych przepisów Unii, w szczególności przepisów w dziedzinach bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin oraz dotyczących materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin.

5. Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla innych szczegółowych aktów Unii dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, a w szczególności dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (³²) oraz rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych w celu zmiany, poprzez dodanie dalszych produktów do wykazu lub poprzez zmianę tych dodanych wpisów, wykazu produktów zawartego w załączniku I. Do zamieszczenia w tym wykazie kwalifikują się jedynie produkty ściśle powiązane z produktami rolnymi.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „produkcja ekologiczna” oznacza stosowanie, w tym w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, metod produkcji zgodnych z niniejszym rozporządzeniem na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji;

2) „produkt ekologiczny” oznacza produkt pochodzący z produkcji ekologicznej, inny niż produkt wytworzony w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10. Produkty myślistwa lub rybołówstwa nie są uznawane za produkty ekologiczne;

3) „surowiec rolny” oznacza produkt rolny, który nie został poddany żadnemu działaniu polegającemu na jego konserwacji lub przetworzeniu;

4) „środki zapobiegawcze” oznaczają środki, które mają być podejmowane przez podmioty na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji w celu zapewnienia ochrony różnorodności biologicznej oraz jakości gleby, środki zapobiegające szkodnikom i chorobom oraz kontroli nad nimi oraz środki, które mają być podejmowane w celu uniknięcia negatywnych skutków dla środowiska oraz zdrowia zwierząt i roślin;

5) „środki ostrożności” oznaczają środki, które mają być podejmowane przez podmioty na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu produktami lub substancjami, które nie są dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu zapobieżenia pomieszaniu produktów ekologicznych z nieekologicznymi;

6) „konwersja” oznacza przejście z produkcji nieekologicznej na produkcję ekologiczną w wyznaczonym czasie, w okresie którego stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące produkcji ekologicznej;

7) „produkt w okresie konwersji” oznacza produkt wytworzony w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10;

8) „gospodarstwo” oznacza wszystkie jednostki produkcyjne funkcjonujące pod jednolitym zarządem w celu wytwarzania żywych lub nieprzetworzonych produktów rolnych – w tym produktów pochodzących z akwakultury i pszczelarstwa – o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a), lub produktów wymienionych w załączniku I, innych niż olejki eteryczne i drożdże;

9) „jednostka produkcyjna” oznacza wszystkie zasoby wykorzystywane w gospodarstwie, takie jak obiekty produkcji podstawowej, działki rolne, pastwiska, obszary na otwartej przestrzeni, budynki inwentarskie lub ich części, ule, stawy rybne, systemy oraz obiekty zamknięte przeznaczone dla alg lub zwierząt akwakultury, jednostki prowadzące chów, koncesjonowane obszary nadbrzeżne lub dna morskiego oraz obiekty do składowania płodów rolnych, produktów upraw polowych, produktów z alg, produktów pochodzenia zwierzęcego, surowców i wszelkich innych odnośnych środków produkcji zarządzanych zgodnie z opisem w pkt 10, 11 lub 12;

10) „ekologiczna jednostka produkcyjna” oznacza jednostkę produkcyjną, z wyjątkiem będącej w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, która jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej;

11) „jednostka produkcyjna w okresie konwersji” oznacza jednostkę produkcyjną, w okresie konwersji, o którym mowa w art. 10, która jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej; może składać się z działek rolnych lub innych środków, dla których okres konwersji, o którym mowa w art. 10, rozpoczyna się w różnym momencie;

12) „nieekologiczna jednostka produkcyjna” oznacza jednostkę produkcyjną, która nie jest zarządzana zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej;

13) „podmiot” oznacza osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzeniem na każdym znajdującym się pod jej kontrolą etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

14) „rolnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną albo grupę osób fizycznych lub prawnych, niezależnie od statusu prawnego tej grupy i jej członków w prawie krajowym, prowadzącą działalność rolniczą;

15) „użytki rolne” oznaczają użytki rolne zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;

16) „rośliny” oznaczają rośliny zgodnie z definicją w art. 3 pkt 5) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

17) „materiał przeznaczony do reprodukcji roślin” oznacza rośliny oraz wszystkie części roślin, w tym nasiona, na każdym etapie wzrostu, które są zdolne i przeznaczone do wytworzenia całych roślin;

18) „ekologiczny materiał heterogeniczny” oznacza grupę roślin w obrębie jednego taksonu botanicznego najniższego znanego stopnia, która:

a) wykazuje wspólne cechy fenotypowe;

b) charakteryzuje się wysokim stopniem różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych, tak że ta grupa roślin jest reprezentowana przez materiał w całości, a nie przez niewielką liczbę jednostek;

c) nie jest odmianą w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 (³³);

d) nie jest mieszanką odmian; oraz

e) została wytworzona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

19) „odmiana ekologiczna nadająca się do produkcji ekologicznej” oznacza odmianę w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2100/94, która:

a) charakteryzuje się wysokim stopniem różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych; oraz

b) powstała w wyniku ekologicznych zabiegów rozmnożeniowych, o których mowa w załączniku II część I pkt 1.8.4 niniejszego rozporządzenia;

20) „roślina mateczna” oznacza zidentyfikowaną roślinę, z której pobiera się materiał przeznaczony do reprodukcji roślin do wytworzenia nowych roślin;

21) „pokolenie” oznacza grupę roślin stanowiącą jeden etap w linii pokrewieństwa roślin;

22) „produkcja roślinna” oznacza wytwarzanie produktów rolnych pochodzenia roślinnego, w tym pozyskiwanie w celach handlowych produktów z roślin dziko rosnących;

23) „produkty roślinne” oznaczają produkty roślinne zgodnie z definicją w art. 3 pkt 6) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

24) „szkodnik” oznacza agrofaga zgodnie z definicją w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (³⁴);

25) „preparaty biodynamiczne” oznaczają mieszaniny tradycyjnie stosowane w rolnictwie biodynamicznym;

26) „środki ochrony roślin” oznaczają produkty, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

27) „produkcja zwierzęca” oznacza chów zwierząt domowych lub udomowionych zwierząt lądowych, w tym owadów;

28) „wiata” oznacza dodatkową, zadaszoną, nieizolowaną, zewnętrzną część budynku przeznaczonego dla drobiu, w której najdłuższa strona zazwyczaj zabezpieczona jest ogrodzeniem z drutu lub siatki; panuje w niej klimat zewnętrzny, ma naturalne, oraz gdzie konieczne sztuczne oświetlenie, a podłoże wyłożone jest ściółką;

29) „młode kury” oznaczają młode zwierzęta z gatunku Gallus gallus w wieku poniżej 18 tygodni;

30) „kury nioski” oznaczają zwierzęta z gatunku Gallus gallus w wieku co najmniej 18 tygodni, przeznaczone do produkcji jaj do spożycia;

31) „powierzchnia użytkowa” oznacza powierzchnię użytkową zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) dyrektywy Rady 1999/74/WE (³⁵);

32) „akwakultura” oznacza akwakulturę zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 25) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (³⁶);

33) „produkty akwakultury” oznaczają produkty akwakultury zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 34) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

34) „zamknięty zakład akwakultury z systemem recyrkulacji” oznacza urządzenie na lądzie lub na statku, w którym ma miejsce akwakultura w zamkniętym środowisku wymagającym recyrkulacji wody i zależnym od stałych zewnętrznych dostaw energii w celu stabilizacji środowiska dla zwierząt akwakultury;

35) „energia ze źródeł odnawialnych” oznacza energię pozyskiwaną z niekopalnych, odnawialnych źródeł, taką jak energia wiatru, energia promieniowania słonecznego, energia geotermalna, energia fal, prądów i pływów morskich, hydroenergia, energia pozyskiwana z gazu pochodzącego ze składowisk odpadów, oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych (biogaz);

36) „wylęgarnia” oznacza miejsce rozmnażania, wylęgu i chowu na wczesnych etapach życia zwierząt akwakultury, w szczególności ryb oraz mięczaków, skorupiaków, i szkarłupni;

37) „podchowalnia” oznacza miejsce, w którym prowadzi się pośredni etap produkcji pomiędzy wylęgarnią a etapem wzrostowym. Etap podchowalni musi się zakończyć w pierwszej z trzech części cyklu produkcji z wyjątkiem gatunków przechodzących proces smoltyfikacji;

38) „zanieczyszczenie wody” oznacza zanieczyszczenie zgodnie z definicją w art. 2 pkt 33) dyrektywy 2000/60/WE oraz w art. 3 pkt 8) dyrektywy 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³⁷) w wodach, do których ma zastosowanie każda z tych dyrektyw;

39) „polikultura” oznacza chów w akwakulturze dwóch lub więcej gatunków zazwyczaj z różnych poziomów troficznych w tej samej jednostce kultury;

40) „cykl produkcyjny” oznacza długość życia zwierzęcia akwakultury lub alg od najwcześniejszego etapu życia (zapłodnione jaja w przypadku zwierząt akwakultury) do chwili zbioru;

41) „gatunki występujące lokalnie” oznacza gatunki akwakultury, które nie są gatunkami obcymi ani niewystępującymi miejscowo w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 pkt 6) i 7) rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007 (³⁸). Gatunki wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 708/2007 można uznać jako występujące lokalnie;

42) „opieka weterynaryjna” oznacza wszelkie działania lecznicze lub profilaktyczne podejmowane przeciwko wystąpieniu danej choroby;

43) „weterynaryjny produkt leczniczy” oznacza weterynaryjny produkt leczniczy w rozumieniu art. 1 pkt 2) dyrektywy 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³⁹);

44) „przygotowanie” oznacza działania polegające na konserwowaniu lub przetwarzaniu produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji lub każde inne działanie, któremu poddawany jest nieprzetworzony produkt, niezmieniające produktu wyjściowego, takie jak ubój, rozbiór, czyszczenie lub mielenie, jak również pakowanie, znakowanie lub wprowadzanie zmian w znakowaniu odnoszących się do produkcji ekologicznej; [3]

45) „żywność” oznacza żywność zgodnie z definicją w art. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 (⁴⁰);

46) „pasza” oznacza paszę zgodnie z definicją w art. 3 pkt 4. rozporządzenia (WE) nr 178/2002;

47) „materiał paszowy” oznacza materiał paszowy zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 (⁴¹);

48) „wprowadzenie do obrotu” oznacza wprowadzenie na rynek zgodnie z definicją w art. 3 pkt 8. rozporządzenia (WE) nr 178/2002;

49) „identyfikowalność” oznacza zdolność do odnalezienia i śledzenia żywności, paszy lub któregokolwiek z produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, oraz każdej substancji mającej stać się lub połączyć się z żywnością, paszą lub którymkolwiek z produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji;

50) „etapy produkcji, przygotowania i dystrybucji” oznaczają każdy etap, począwszy od podstawowej produkcji produktu ekologicznego aż do przechowywania, przetwarzania, transportu oraz sprzedaży lub zaopatrzenia konsumenta końcowego, włączając – w stosownych przypadkach – znakowanie, reklamę, import, eksport oraz działania podwykonawcze; [4]

51) „składnik” oznacza składnik zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 lub, w przypadku produktów innych niż żywność, każdą substancję lub produkt stosowane w procesie wytwarzania lub przygotowania produktów, która nadal jest obecna w produkcie końcowym, nawet w zmienionej postaci;

52) „znakowanie” oznacza wszelkie słowa, dane szczegółowe, znaki towarowe, nazwy firmowe, ilustracje lub symbole odnoszące się do produktu i umieszczane na wszelkich opakowaniach, dokumentach, materiałach informacyjnych, etykietach, pierścieniach lub opaskach towarzyszących takiemu produktowi lub odnoszących się do niego;

53) „reklama” oznacza wszelką formę prezentacji produktów w każdej postaci innej niż etykieta, mającą wywrzeć wpływ lub kształtować postawy, przekonania lub zachowania lub mogącą wywierać taki wpływ, w celu bezpośredniego lub pośredniego promowania sprzedaży produktów;

54) „właściwe organy” oznaczają właściwe organy zgodnie z definicją w art. 3 pkt 3) rozporządzenia (UE) 2017/625;

55) „organ kontrolny” oznacza organ kontrolny w rozumieniu art. 3 pkt 4) rozporządzenia (UE) nr 2017/625, lub organ uznany przez Komisję lub przez państwo trzecie uznane przez Komisję do celów prowadzenia kontroli w państwach trzecich w zakresie przywozu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji do Unii;

56) „jednostka certyfikująca” oznacza jednostkę upoważnioną w rozumieniu art. 3 pkt 5) rozporządzenia (UE) 2017/625, lub jednostkę uznaną przez Komisję lub przez państwo trzecie uznane przez Komisję do celów prowadzenia kontroli w państwach trzecich w zakresie przywozu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji do Unii;

57) „niezgodność” oznacza niezgodność z niniejszym rozporządzeniem lub niezgodność z aktami delegowanymi lub wykonawczymi przyjętymi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

58) „organizm zmodyfikowany genetycznie” lub „GMO” oznacza organizm zmodyfikowany genetycznie zgodnie z definicją w art. 2 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE (⁴²), który nie został uzyskany za pomocą technik modyfikacji genetycznej wyszczególnionych w załączniku IB do tej dyrektywy;

59) „wyprodukowany z GMO” oznacza pochodzący, w całości lub częściowo, z GMO, ale niezawierający GMO ani nieskładający się z GMO;

60) „wyprodukowany przy użyciu GMO” oznacza wytworzony przy użyciu GMO jako ostatniego żywego organizmu w procesie produkcji, ale niezawierający GMO, nieskładający się z GMO ani niewyprodukowany z GMO;

61) „dodatek do żywności” oznacza dodatek do żywności zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (⁴³);

62) „dodatki paszowe” oznaczają dodatki paszowe zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1831/2003 (⁴⁴);

63) „wytworzony nanomateriał” oznacza wytworzony nanomateriał w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 (⁴⁵);

64) „równoważność” oznacza realizację tych samych celów i zasad poprzez stosowanie wymogów zapewniających ten sam poziom zapewnienia zgodności;

65) „substancja pomocnicza w przetwórstwie” oznacza substancję pomocniczą w przetwórstwie zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1333/2008 – w odniesieniu do żywności oraz w art. 2 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 – w odniesieniu do paszy;

66) „enzym spożywczy” oznacza enzym spożywczy zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1332/2008 (⁴⁶);

67) „promieniowanie jonizujące” oznacza promieniowanie jonizujące zgodnie z definicją w art. 4 pkt 46 dyrektywy Rady 2013/59/Euratom (⁴⁷);

68) „żywność opakowana” oznacza żywność opakowaną zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011;

69) „kurnik” oznacza stały lub ruchomy budynek przeznaczony do utrzymywania stad drobiu, w którym wszystkie powierzchnie są osłonięte dachem, włączając wiatę. W kurniku mogą być wydzielone odrębne pomieszczenia, z których każde będzie przeznaczone dla jednego stada;

70) „uprawa na podłożu glebowym” oznacza uprawę w żywej glebie lub glebie zmieszanej z produktami dozwolonymi w produkcji ekologicznej lub nawożonej nimi w powiązaniu z podglebiem i skałą macierzystą;

71) „produkty nieprzetworzone” oznaczają produkty nieprzetworzone zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. n) rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴⁸), niezależnie od czynności związanych z ich pakowaniem lub znakowaniem;

72) „produkty przetworzone” oznaczają produkty przetworzone zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. o) rozporządzenia (WE) nr 852/2004, niezależnie od czynności związanych z ich pakowaniem lub znakowaniem;

73) „przetwarzanie” oznacza przetwarzanie zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 852/2004; obejmuje to stosowanie substancji, o których mowa w art. 24 i 25 niniejszego rozporządzenia, natomiast nie obejmuje czynności związanych z pakowaniem lub znakowaniem;

74) „integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji” oznacza, że produkt nie wykazuje niezgodności, które:

a) na dowolnym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji wpływałyby na cechy decydujące o tym, że produkt jest produktem ekologicznym lub produktem w okresie konwersji; lub

b) byłyby powtarzalne lub celowe;

75) „wybieg” oznacza ogrodzony teren, który obejmuje część dającą zwierzętom schronienie przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi.

ROZDZIAŁ II

CELE I ZASADY PRODUKCJI EKOLOGICZNEJ

Artykuł 4

Cele

W produkcji ekologicznej dąży się do osiągnięcia następujących ogólnych celów:

a) przyczynianie się do ochrony środowiska i klimatu;

b) utrzymywanie długotrwałej żyzności gleby;

c) przyczynianie się do wysokiego poziomu różnorodności biologicznej;

d) znaczne przyczynianie się do utrzymania nietoksycznego środowiska;

e) przyczynianie się do wysokich norm dobrostanu zwierząt oraz – w szczególności – do zaspokajania potrzeb behawioralnych charakterystycznych dla danego gatunku zwierząt;

f) zachęcanie do stosowania krótkich łańcuchów dostaw i produkcji lokalnej w różnych obszarach Unii;

g) zachęcanie do zachowania ras rzadkich lub lokalnych ras zagrożonych wyginięciem;

h) przyczynianie się do rozwoju podaży materiału genetycznego roślin dostosowanego do szczególnych potrzeb i celów rolnictwa ekologicznego;

i) przyczynianie się do wysokiego poziomu różnorodności biologicznej, w szczególności poprzez stosowanie zróżnicowanego materiału genetycznego roślin, takiego jak ekologiczny materiał heterogeniczny i odmiany ekologiczne nadające się do produkcji ekologicznej;

j) wspieranie rozwoju ekologicznej hodowli roślin, aby przyczyniać się do sprzyjających perspektyw gospodarczych dla sektora ekologicznego.

Artykuł 5

Zasady ogólne

Produkcja ekologiczna to zrównoważony system zarządzania oparty na następujących zasadach ogólnych:

a) poszanowanie naturalnych systemów i cykli oraz utrzymanie i polepszanie stanu gleby, wody i powietrza, zdrowia roślin i zwierząt oraz równowagi pomiędzy nimi;

b) ochrona elementów naturalnego krajobrazu, takich jak miejsca dziedzictwa przyrodniczego;

c) korzystanie w odpowiedzialny sposób z energii i zasobów naturalnych, takich jak woda, gleba, materia organiczna i powietrze;

d) produkcja szerokiej gamy wysokiej jakości żywności i innych produktów rolnych i produktów akwakultury, zaspokajających zapotrzebowanie konsumentów na towary produkowane przy wykorzystaniu procesów niestanowiących zagrożenia dla środowiska, zdrowia ludzi, zdrowia roślin ani dla zdrowia i dobrostanu zwierząt;

e) [5] zapewnienie integralności produkcji ekologicznej na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji żywności i paszy;

f) odpowiednie zaprojektowanie procesów biologicznych i zarządzanie nimi, w oparciu o systemy ekologiczne oraz przy użyciu zasobów naturalnych, które są wewnętrzne w stosunku do systemu zarządzania przy zastosowaniu metod, które:

(i) wykorzystują żywe organizmy i mechaniczne metody produkcji;

(ii) polegają na prowadzeniu upraw w powiązaniu z glebą i prowadzeniu produkcji zwierzęcej w powiązaniu z gruntami rolnymi lub prowadzeniu akwakultury zgodnej z zasadą zrównoważonej eksploatacji zasobów wodnych;

(iii) wykluczają stosowanie GMO, produktów wytworzonych z GMO i produktów wytworzonych przy użyciu GMO, innych niż lecznicze produkty weterynaryjne;

(iv) opierają się na ocenie ryzyka, a także stosowaniu środków ostrożności oraz środków zapobiegawczych w stosownych przypadkach;

g) ograniczenie stosowania środków zewnętrznych, w przypadku gdy wymagane są środki zewnętrzne lub nie istnieją odpowiednie praktyki i metody zarządzania, o których mowa w lit. f), środki zewnętrzne ograniczają się do:

(i) środków pochodzących z produkcji ekologicznej, przy czym w przypadku materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin należy dać pierwszeństwo odmianom wyselekcjonowanym ze względu na ich zdolność zaspokojenia konkretnych potrzeb i realizacji celów rolnictwa ekologicznego;

(ii) substancji naturalnych lub substancji będących ich pochodnymi;

(iii) wolnorozpuszczalnych nawozów mineralnych;

h) dostosowywanie procesu produkcji, w razie konieczności i w ramach niniejszego rozporządzenia do uwzględnienia stanu sanitarnego, regionalnych różnic w równowadze ekologicznej, klimatu i warunków lokalnych, stopnia rozwoju i szczególnych praktyk gospodarskich;

i) wykluczenie z całego ekologicznego łańcucha żywnościowego klonowania zwierząt, chowu sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych oraz promieniowania jonizującego;

j) zapewnianie wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt z uwzględnieniem potrzeb specyficznych dla danego gatunku.

Artykuł 6

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do działalności rolniczej i akwakultury

W odniesieniu do działalności rolniczej i akwakultury produkcja ekologiczna opiera się w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) utrzymywanie i poprawa życia w glebie i naturalnej żyzności gleby, stabilności gleby, potencjału retencyjnego gleby i jej różnorodności biologicznej, zapobieganie utraty przez glebę materii organicznej, zagęszczaniu i erozji gleby oraz zwalczanie tych zjawisk, a także odżywianie roślin głównie poprzez ekosystem gleby;

b) ograniczenie do minimum wykorzystania nieodnawialnych zasobów i środków zewnętrznych;

c) recykling odpadów i produktów ubocznych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego jako materiału w produkcji roślinnej i zwierzęcej;

d) utrzymywanie zdrowia roślin poprzez stosowanie środków zapobiegawczych, w szczególności takich jak dobór odpowiednich gatunków, odmian lub materiału heterogenicznego odpornych na szkodniki i choroby, odpowiedni płodozmian, metody mechaniczne i fizyczne oraz ochrona naturalnych wrogów szkodników;

e) stosowanie nasion i zwierząt charakteryzujących się dużą różnorodnością genetyczną, odpornością na choroby i długowiecznością;

f) uwzględnienie w wyborze odmian roślin właściwości specyficznych systemów produkcji ekologicznej, w szczególności wydajności agronomicznej, odporności na choroby, dostosowania do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych oraz uwzględniając naturalne bariery krzyżowania;

g) stosowanie ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, takiego jak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego, oraz odmian ekologicznych nadających się do produkcji ekologicznej;

h) produkcja odmian ekologicznych przy wykorzystaniu naturalnych zdolności do rozmnażania oraz skupienie się na utrzymaniu w granicach naturalnych barier krzyżowania;

i) bez uszczerbku dla art. 14 rozporządzenia (WE) nr 2100/94 oraz nadawanych przez państwa członkowskie na podstawie przepisów krajowych praw do ochrony odmian roślin – możliwości stosowania przez rolników materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin uzyskanego z ich własnych gospodarstw w celu rozwoju zasobów genetycznych dostosowanych do szczególnych warunków produkcji ekologicznej;

j) uwzględnienie w wyborze ras zwierząt wysokiego stopnia różnorodności genetycznej, zdolności zwierząt do dostosowania się do warunków lokalnych, ich wartości hodowlanej, długowieczności, żywotności oraz odporności na choroby lub problemy zdrowotne;

k) prowadzenie produkcji zwierzęcej dostosowanej do lokalnych warunków i powiązanej z gruntami rolnymi;

l) stosowanie praktyk hodowli zwierząt wzmacniających układ odpornościowy i naturalny system obrony przed chorobami, w tym poprzez zapewnienie regularnego ruchu oraz dostępu do obszarów na otwartej przestrzeni i pastwisk;

m) żywienie zwierząt gospodarskich paszą ekologiczną złożoną ze składników pochodzenia rolnego uzyskanych w produkcji ekologicznej oraz z naturalnych substancji nierolniczych;

n) wytwarzanie produktów ekologicznych pochodzenia zwierzęcego od zwierząt chowanych w gospodarstwach ekologicznych przez całe ich życie od momentu urodzenia lub wylęgu;

o) utrzymywanie zdrowia środowiska wodnego oraz jakości otaczających ekosystemów wodnych i lądowych w produkcji akwakultury;

p) żywienie organizmów wodnych paszą pochodzącą ze zrównoważonej eksploatacji zasobów rybackich zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013 lub paszą ekologiczną złożoną ze składników pochodzenia rolnego pochodzących z produkcji ekologicznej, w tym akwakultury ekologicznej, oraz z naturalnych substancji nierolniczych;

q) unikanie wszelkich zagrożeń dla gatunków chronionych, które to zagrożenia mogłyby wynikać z produkcji ekologicznej.

Artykuł 7

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do przetwarzania żywności ekologicznej

Produkcja ekologicznej żywności przetworzonej opiera się, w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) produkowanie żywności ekologicznej z ekologicznych składników pochodzenia rolnego;

b) ograniczenie do minimum stosowania dodatków do żywności, składników nieekologicznych pełniących głównie funkcje technologiczne i sensoryczne, jak również mikroelementów oraz substancji pomocniczych w przetwórstwie i tylko w przypadku istotnej potrzeby technologicznej lub do szczególnych celów żywieniowych;

c) wykluczenie substancji i metod przetwarzania mogących wprowadzać w błąd co do prawdziwej natury danego produktu;

d) staranne przetwarzanie żywności ekologicznej, najlepiej przy zastosowaniu metod biologicznych, mechanicznych i fizycznych;

e) wykluczenie żywności zawierającej wytworzone nanomateriały lub składającej się z nich.

Artykuł 8

Szczegółowe zasady mające zastosowanie do przetwarzania paszy ekologicznej

Produkcja przetworzonej paszy ekologicznej opiera się w szczególności na następujących szczegółowych zasadach:

a) produkowanie paszy ekologicznej z ekologicznych materiałów paszowych;

b) ograniczenie do minimum stosowania dodatków paszowych oraz substancji pomocniczych w przetwórstwie i tylko na wypadek istotnej potrzeby technologicznej lub zootechnicznej lub do szczególnych celów żywieniowych;

c) wykluczenie substancji i metod przetwarzania mogących wprowadzać w błąd co do prawdziwej natury danego produktu;

d) staranne przetwarzanie paszy ekologicznej, najlepiej przy zastosowaniu metod biologicznych, mechanicznych i fizycznych.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY DOTYCZĄCE PRODUKCJI

Artykuł 9

Ogólne przepisy dotyczące produkcji

1. Podmioty przestrzegają ogólnych przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w niniejszym artykule.

2. Całe gospodarstwo jest zarządzane zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej.

3. Do celów i zastosowań, o których mowa w art. 24 i 25 oraz w załączniku II, jedynie produkty i substancje dopuszczone zgodnie z tymi przepisami mogą być stosowane w produkcji ekologicznej, pod warunkiem że ich stosowanie w produkcji nieekologicznej zostało dopuszczone zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa unijnego oraz, w stosownych przypadkach, zgodnie z przepisami krajowymi opartymi na prawie unijnym. W produkcji ekologicznej dozwolone jest stosowanie następujących produktów i substancji, o których mowa w art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, pod warunkiem że zostały one dopuszczone na podstawie tego rozporządzenia:

a) sejfnerów, synergetyków i składników obojętnych będących składnikami środków ochrony roślin;

b) adiuwantów przeznaczonych do mieszania ze środkami ochrony roślin.

Stosowanie w produkcji ekologicznej produktów i substancji może być dozwolone w rolnictwie ekologicznym do celów innych niż objęte niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem, że ich stosowanie jest zgodne z zasadami ustanowionymi w rozdziale II.

4. Nie wolno poddawać działaniu promieniowania jonizującego żywności lub paszy ekologicznej lub surowców wykorzystywanych w żywności lub paszy ekologicznej.

5. Zakazane jest klonowanie zwierząt i chów sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych.

6. Na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji podejmuje się w stosownych przypadkach środki zapobiegawcze i środki ostrożności.

7. Niezależnie od ust. 2 gospodarstwo może zostać podzielone na wyraźnie i skutecznie oddzielone jednostki produkcyjne: ekologiczne, w okresie konwersji i nieekologiczne, pod warunkiem, że w odniesieniu do nieekologicznych jednostek produkcyjnych:

a) w przypadku zwierząt gospodarskich – utrzymywane są różne gatunki;

b) w przypadku roślin – uprawia się różne odmiany, które można łatwo odróżnić.

W przypadku alg i zwierząt akwakultury utrzymywane mogą być te same gatunki pod warunkiem wyraźnego i skutecznego rozdzielenia miejsc produkcji lub jednostek.

8. W drodze odstępstwa od ust. 7 lit. b), w przypadku upraw wieloletnich, które wymagają co najmniej trzyletniego okresu uprawy, można uwzględnić różne odmiany trudne do rozróżnienia lub te same odmiany, pod warunkiem że dana produkcja stanowi część planu konwersji i pod warunkiem że konwersja ostatniej części danego obszaru przeznaczonego na produkcję ekologiczną rozpocznie się w możliwie najkrótszym okresie i zostanie ukończona w ciągu maksymalnie pięciu lat.

W takich przypadkach:

a) rolnik powiadamia właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą o rozpoczęciu zbiorów każdego z przedmiotowych produktów z co najmniej 48-godzinnym wyprzedzeniem;

b) po zakończeniu zbiorów rolnik informuje właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą o dokładnych ilościach zebranych w danych jednostkach, a także o środkach podjętych w celu oddzielenia produktów;

c) plan konwersji i środki, jakie mają być podjęte dla zapewnienia skutecznego i wyraźnego oddzielenia są co roku zatwierdzane przez właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą po rozpoczęciu planu konwersji.

9. Wymogi dotyczące różnych gatunków i odmian ustanowione w ust. 7 lit. a) i b) nie mają zastosowania w przypadku ośrodków badawczych i oświatowych, szkółek roślin, podmiotów zajmujących się produkcją nasion oraz pracami hodowlanymi.

10. W przypadku gdy w sytuacjach, o których mowa w ust. 7, 8 i 9, nie wszystkie jednostki produkcyjne gospodarstwa są zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, podmioty:

a) przechowują produkty stosowane w ekologicznych jednostkach produkcyjnych i jednostkach produkcyjnych w okresie konwersji oddzielnie od produktów stosowanych w nieekologicznych jednostkach produkcyjnych;

b) przechowują oddzielnie produkty wytworzone w ekologicznych jednostkach produkcyjnych, jednostkach produkcyjnych w okresie konwersji i nieekologicznych jednostkach produkcyjnych;

c) zachowują odpowiednią dokumentację w celu wykazania skutecznego oddzielenia tych jednostek produkcyjnych i tych produktów.

11. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 7 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących podziału gospodarstwa na ekologiczne jednostki produkcyjne, jednostki produkcyjne w okresie konwersji i nieekologiczne jednostki produkcyjne, w szczególności w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku I, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 10

Konwersja

1. Rolnicy i podmioty produkujące algi lub zwierzęta akwakultury muszą przestrzegać okresu konwersji. Podczas całego okresu konwersji stosują oni wszystkie przepisy dotyczące produkcji ekologicznej ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności obowiązujące przepisy dotyczące konwersji ustanowione w niniejszym artykule oraz w załączniku II.

2. Okres konwersji rozpoczyna się najwcześniej z chwilą, gdy rolnik lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury poinformuje o swojej działalności właściwe organy zgodnie z art. 34 ust. 1, w tym państwie członkowskim, w którym ten rolnik lub podmiot prowadzi swoją działalność i jego gospodarstwo podlega systemowi kontroli.

3. Żaden wcześniejszy okres nie może zostać uznany z mocą wsteczną za część okresu konwersji z wyjątkiem przypadków, gdy:

a) działki rolne danego podmiotu były objęte środkami określonymi w programie wprowadzonym w życie na mocy rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, celem zapewnienia, aby na tych działkach rolnych nie były stosowane produkty lub substancje inne niż dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej; lub

b) dany podmiot może przedstawić dowód, że te działki rolne stanowiły obszary naturalne lub użytki rolne i przez okres co najmniej trzech lat nie były na nich stosowane produkty lub substancje niedopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej.

4. Produkty wytworzone podczas okresu konwersji nie są wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne ani jako produkty w okresie konwersji.

Niemniej jednak następujące produkty wytworzone w okresie konwersji i zgodnie z ust. 1 mogą być wprowadzane do obrotu jako produkty w okresie konwersji:

a) materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, pod warunkiem że zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy;

b) produkty spożywcze pochodzenia roślinnego oraz paszowe pochodzenia roślinnego, pod warunkiem że dany produkt zawiera tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego oraz pod warunkiem że przed zbiorem zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy.

5. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część II pkt 1.2.2 poprzez dodanie przepisów dotyczących konwersji dla gatunków innych niż gatunki regulowane w załączniku II część II w dniu 17 czerwca 2018 r. lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

6. Komisja, w stosownych przypadkach, przyjmuje akty wykonawcze precyzujące, jakie dokumenty należy dostarczyć w celu uznania z mocą wsteczną wcześniejszego okresu zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 11

Zakaz stosowania GMO

1. GMO, produkty wytworzone z GMO i produkty wytworzone przy użyciu GMO nie są wykorzystywane w produkcji ekologicznej w żywności i paszy ani jako żywność, pasza, substancje pomocnicze w przetwórstwie, środki ochrony roślin, nawozy, środki poprawiające właściwości gleby, materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, mikroorganizmy lub zwierzęta.

2. Do celów zakazu ustanowionego w ust. 1, jeżeli chodzi o GMO i produkty wytworzone z GMO do zastosowania w żywności lub paszy, podmioty mogą polegać na informacji zawartej na etykietach produktu, które zostały załączone do produktu lub dostarczone na podstawie dyrektywy 2001/18/WE, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 (⁴⁹) lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1830/2003 (⁵⁰) lub jakimkolwiek dokumencie towarzyszącym dostarczonym na ich podstawie.

3. Podmioty mogą zakładać, że w produkcji zakupionej żywności i paszy nie wykorzystano żadnych GMO ani żadnych produktów wytworzonych z GMO, w przypadku gdy produkty te nie są opatrzone etykietą ani jej nie dostarczono, ani nie towarzyszy im żaden dokument wydany na podstawie aktów prawnych, o których mowa w ust. 2, chyba że z otrzymanych przez nie innych informacji wynika, że znakowanie przedmiotowych produktów nie jest zgodne z tymi aktami prawnymi.

4. Do celów zakazu ustanowionego w ust. 1 w odniesieniu do produktów nieobjętych ust. 2 i 3 podmioty stosujące nieekologiczne produkty zakupione od stron trzecich żądają od sprzedawcy potwierdzenia, że te produkty nie zostały wytworzone z GMO ani wytworzone przy ich użyciu.

Artykuł 12

Przepisy dotyczące produkcji roślinnej

1. Podmioty produkujące rośliny lub produkty roślinne przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów zawartych w załączniku II część I.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część I pkt 1.3 i 1.4 w odniesieniu do odstępstw;

b) [6] załącznik II część I pkt 1.8.5 w odniesieniu do stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji oraz nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin;

c) załącznik II część I pkt 1.9.5 poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących porozumień między podmiotami prowadzącymi gospodarstwa rolne lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów;

d) załącznik II część I pkt 1.10.1 poprzez dodanie dalszych środków dotyczących ochrony przed szkodnikami i chwastami lub poprzez zmianę tych dodanych środków;

e) załącznik II część I poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów i praktyk dotyczących uprawy określonych roślin i produktów roślinnych, w tym przepisów dotyczących skiełkowanych nasion, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 13

Szczegółowe przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego

1. Materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego może być wprowadzany do obrotu bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i bez konieczności przestrzegania certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dla innych kategorii, które to wymogi zostały zawarte w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw.

2. Materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego, o którym mowa w ust. 1, może być wprowadzany do obrotu po powiadomieniu przez dostawcę o danym ekologicznym materiale heterogenicznym odpowiedzialnych organów urzędowych, o których mowa w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE, dokonanym za pomocą dossier zawierającego:

a) dane kontaktowe wnioskodawcy;

b) gatunki i oznaczenia ekologicznego materiału heterogenicznego;

c) opis głównych cech agronomicznych i fenotypowych wspólnych dla tej grupy roślin, w tym techniki uprawy, wszelkie dostępne wyniki testów dotyczące tych cech, informacje o kraju produkcji oraz zastosowanym materiale macierzystym;

d) oświadczenie wnioskodawcy dotyczące prawdziwości elementów zawartych w lit. a), b) i c); oraz

e) reprezentatywną próbkę.

Powiadomienie to przesyła się listem poleconym – lub każdym innym środkiem komunikacji akceptowanym przez organy urzędowe – z żądaniem potwierdzenia odbioru.

Trzy miesiące od daty podanej na potwierdzeniu odbioru, pod warunkiem że nie zażądano dodatkowych informacji ani nie przekazano dostawcy żadnej formalnej odmowy ze względu na niekompletność dossier lub brak zgodności według definicji zawartej w art. 3 pkt 57, uznaje się, że odpowiedzialny organ urzędowy przyjął powiadomienie i jego treść.

Po wyraźnym lub dorozumianym potwierdzeniu powiadomienia odpowiedzialny organ urzędowy może umieścić w wykazie informacje o zgłoszonym ekologicznym materiale heterogenicznym. Umieszczenie w wykazie jest dla dostawcy bezpłatne.

O umieszczeniu w wykazie ekologicznego materiału heterogenicznego powiadamiane są właściwe organy innych państw członkowskich i Komisja.

Taki ekologiczny materiał heterogeniczny spełnia wymogi aktów delegowanych przyjętych zgodnie z ust. 3.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie przepisów dotyczących produkcji i wprowadzania do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków w odniesieniu do:

a) opisu ekologicznego materiału heterogenicznego, w tym odnośnych technik uprawy i metod produkcji oraz zastosowanego materiału macierzystego;

b) minimalnych wymogów jakościowych dotyczących partii materiału siewnego, w tym tożsamości, określonej czystości, zdolności kiełkowania i jakości sanitarnej;

c) znakowania i pakowania;

d) informacji i próbek produkcji, które mają być przechowywane przez podmioty zawodowe;

e) w stosownych przypadkach, zasad utrzymania ekologicznego materiału heterogenicznego.

Artykuł 14

Przepisy dotyczące produkcji zwierzęcej

1. Podmioty utrzymujące zwierzęta gospodarskie przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część II oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część II pkt 1.3.4.2, 1.3.4.4.2 i 1.3.4.4.3 poprzez zmniejszenie odsetków w odniesieniu do pochodzenia zwierząt, po tym jak zostanie osiągnięta wystarczająca dostępność zwierząt ekologicznych na rynku unijnym;

b) załącznik II część II pkt 1.6.6 w odniesieniu do ograniczeń dotyczących azotu organicznego powiązanego z łączną obsadą zwierząt;

c) załącznik II część II pkt 1.9.6.2 lit. b) w odniesieniu do dokarmiania rodzin pszczelich;

d) załącznik II część II pkt 1.9.6.3 lit. b) i e) w odniesieniu do dopuszczalnych środków do dezynfekcji pasiek oraz metod i środków do zwalczania Varroa destructor;

e) załącznik II część II poprzez dodanie szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zwierzęcej dla gatunków innych niż gatunki regulowane w tej części w dniu 17 czerwca 2018 r. lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów w odniesieniu do:

(i) odstępstw dotyczących pochodzenia zwierząt;

(ii) żywienia;

(iii) pomieszczeń i praktyk gospodarskich;

(iv) ochrony zdrowia;

(v) dobrostanu zwierząt.

3. Komisja, w stosownych przypadkach, przyjmuje akty wykonawcze w odniesieniu do załącznika II część II zawierające przepisy dotyczące:

a) minimalnego okresu, o którym mowa w pkt 1.4.1 lit. g), którego należy przestrzegać w odniesieniu do karmienia zwierząt mlekiem matki w okresie ssania;

b) obsady zwierząt i minimalnej powierzchni pomieszczeń i przestrzeni otwartych, jakich należy przestrzegać dla określonych gatunków zwierząt gospodarskich, w celu zaspokojenia rozwojowych, fizjologicznych i etologicznych potrzeb zwierząt, zgodnie z pkt 1.6.3, 1.6.4 i 1.7.2;

c) właściwości i wymogów technicznych w odniesieniu do minimalnej powierzchni pomieszczeń i przestrzeni otwartych;

d) właściwości i wymogów technicznych w odniesieniu do budynków i wybiegów dla wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich, innych niż pszczoły w celu zaspokojenia –rozwojowych, fizjologicznych i etologicznych potrzeb zwierząt, zgodnie z pkt 1.7.2;

e) wymogów dotyczących roślinności i właściwości obiektów zapewniających schronienie oraz obszarów na otwartej przestrzeni.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 15

Przepisy dotyczące produkcji alg i zwierząt akwakultury

1. Podmioty będące producentami alg i zwierząt akwakultury przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część III oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część III pkt 3.1.3.3 w odniesieniu do pasz dla mięsożernych zwierząt akwakultury;

b) załącznik II część III pkt 3.1.3.4 poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów dotyczących pasz dla niektórych zwierząt akwakultury lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów;

c) załącznik II część III pkt 3.1.4.2 w odniesieniu do leczenia weterynaryjnego zwierząt akwakultury;

d) załącznik II część III poprzez dodanie dalszych szczegółowych warunków dla danego gatunku w zakresie gospodarowania stadem podstawowym, hodowli i wychowu osobników młodocianych lub poprzez zmianę tych dodanych szczegółowych warunków.

3. Komisja – w stosownych przypadkach – przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dla danego gatunku lub grupy gatunków dotyczące obsady oraz szczegółowych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych w celu zapewnienia, aby zostały zaspokojone określone potrzeby danego gatunku.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

4. Do celów niniejszego artykułu oraz załącznika II część III „gęstość obsady” oznacza masę w relacji pełnej zwierząt akwakultury na metr sześcienny wody w dowolnym momencie etapu wzrostowego, a w przypadku płastugokształtnych i krewetek – masę na metr kwadratowy powierzchni.

Artykuł 16

Przepisy dotyczące produkcji żywności przetworzonej

1. Podmioty będące producentami żywności przetworzonej przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część IV oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część IV pkt 1.4 w odniesieniu do środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty;

b) załącznik II część IV pkt 2.2.2 w odniesieniu do rodzajów oraz składu produktów i substancji dopuszczonych do stosowania w żywności przetworzonej a także warunki, na jakich można je stosować;

c) załącznik II część IV pkt 2.2.4 w odniesieniu do obliczania udziału procentowego składników pochodzenia rolnego, o których mowa w art. 30 ust. 5 lit. a) ppkt (ii) i lit. b) ppkt (i), w tym dodatków do żywności dopuszczonych na podstawie art. 24 do stosowania w produkcji ekologicznej, które są uznawane jako składniki pochodzenia rolnego do celów takiego obliczenia.

Te akty delegowane nie zawierają możliwości stosowania substancji aromatycznych lub preparatów aromatycznych, które nie są ani naturalne – w rozumieniu art. 16 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵¹), ani ekologiczne.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające techniki dopuszczone przy przetwarzaniu produktów spożywczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 17

Przepisy dotyczące produkcji paszy przetworzonej

1. Podmioty będące producentami paszy przetworzonej przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część V oraz w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część V pkt 1.4 poprzez dodanie dalszych środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty, lub poprzez zmianę tych dodanych środków.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające techniki dopuszczone przy przetwarzaniu produktów paszowych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 18

Przepisy dotyczące produkcji wina

1. Podmioty wytwarzające produkty w sektorze wina przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część VI.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik II część VI pkt 3.2 poprzez dodanie dalszych praktyk enologicznych, praktyk i procesów, które są zakazane lub poprzez zmianę tych dodanych elementów;

b) załącznik II część VI pkt 3.3.

Artykuł 19

Przepisy dotyczące produkcji drożdży wykorzystywanych jako żywność lub pasza

1. Podmioty produkujące drożdże do wykorzystania jako żywność lub pasza przestrzegają w szczególności szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zawartych w załączniku II część VII.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II część VII pkt 1.3 poprzez dodanie dalszych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji drożdży lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 20

Brak niektórych przepisów dotyczących produkcji określonych gatunków zwierząt gospodarskich i gatunków zwierząt akwakultury

Do czasu przyjęcia:

a) dodatkowych ogólnych wymogów dla gatunków zwierząt gospodarskich innych niż ustanowione w załączniku II część II pkt 1.9, zgodnie z art. 14 ust. 2 lit. e);

b) aktów wykonawczych, o których mowa w art. 14 ust. 3, dla gatunków zwierząt gospodarskich; lub

c) aktów wykonawczych, o których mowa w art. 15 ust. 3, dla gatunków lub grup gatunków zwierząt akwakultury

państwo członkowskie może stosować szczegółowe krajowe przepisy dotyczące produkcji dla określonych gatunków lub grup gatunków zwierząt w odniesieniu do zagadnień, które mają być objęte przepisami, o których mowa w lit. a), b) i c), pod warunkiem że te przepisy krajowe są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz pod warunkiem że nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu wytworzonych poza ich terytorium produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 21

Przepisy dotyczące produktów niemieszczących się w kategoriach produktów, o których mowa w art. 12–19

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II poprzez dodanie szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, a także przepisów dotyczących obowiązku poddania konwersji, w odniesieniu do produktów, które nie należą do kategorii produktów, o których mowa w art. 12–19, lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Te akty delegowane opierają się na celach i zasadach produkcji ekologicznej ustanowionych w rozdziale II i są zgodne z ogólnymi przepisami dotyczącymi produkcji ustanowionymi w art. 9, 10 i 11 oraz istniejące szczegółowe przepisy dotyczące produkcji ustanowione dla podobnych produktów w załączniku II. Akty te określają wymogi dotyczące w szczególności dopuszczonych lub zakazanych zabiegów, praktyk i substancji lub okresów konwersji dla danych produktów.

2. W przypadku braku szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, o których mowa w ust. 1:

a) podmioty – w odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 1 – przestrzegają zasad ustanowionych w art. 5 i 6, odpowiednio zasad ustanowionych w art. 7 oraz ogólnych przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w art. 9–11;

b) państwo członkowskie może – w odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 1 – stosować szczegółowe krajowe przepisy dotyczące produkcji, pod warunkiem że przepisy te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz pod warunkiem że nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu wytworzonych poza ich terytorium produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 22

Przyjęcie wyjątkowych zasad produkcji

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie:

a) kryteriów pozwalających zakwalifikować okoliczności katastroficzne będące skutkiem „niekorzystnego zjawiska klimatycznego”, „chorób zwierząt”, „incydentu środowiskowego”, „klęski żywiołowej” lub „katastrofy” zgodnie z odpowiednimi definicjami w art. 2 ust. 1 lit. h), i), j), k) i l) rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, jak również każdej porównywalnej sytuacji;

b) szczegółowych przepisów obejmujących ewentualne odstępstwa od niniejszego rozporządzenia, stanowiące, w jaki sposób państwa członkowskie mają postępować w takich katastroficznych okolicznościach, jeżeli zdecydują się zastosować niniejszy artykuł; oraz

c) szczegółowych przepisów dotyczących monitorowania i sprawozdawczości w takich przypadkach. Te kryteria i przepisy podlegają zasadom produkcji ekologicznej ustanowionym w rozdziale II.

2. W przypadkach, w których państwo członkowskie formalnie uznało dane zdarzenie za klęskę żywiołową, o czym mowa w art. 18 ust. 3 lub art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i zdarzenie to uniemożliwia przestrzeganie przepisów dotyczących produkcji ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, to państwo członkowskie może na czas określony i do chwili, kiedy możliwe będzie przywrócenie produkcji ekologicznej, przyznać odstępstwa od przepisów dotyczących produkcji z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w rozdziale II oraz wszelkich aktów delegowanych przyjętych zgodnie z ust. 1.

3. Państwa członkowskie mogą zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w ust. 1, przyjmować środki pozwalające na kontynuację lub przywrócenie produkcji ekologicznej w przypadku wystąpienia okoliczności katastroficznych.

Artykuł 23

Zbieranie, pakowanie, transport i przechowywanie

1. Podmioty zapewniają, aby produkty ekologiczne i produkty w okresie konwersji były zbierane, pakowane, transportowane i przechowywane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku III.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) załącznik III sekcja 2;

b) załącznik III sekcja 3, 4 i 6 poprzez dodanie dalszych specjalnych przepisów dotyczących transportu i przyjmowania określonych produktów lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

Artykuł 24

Dopuszczanie produktów i substancji stosowanych w produkcji ekologicznej

1. Komisja może dopuścić niektóre produkty i substancje do stosowania w produkcji ekologicznej – i umieścić wszelkie takie dopuszczone produkty i substancje w ograniczonych wykazach – w następujących celach:

a) jako substancje czynne do stosowania w środkach ochrony roślin;

b) jako nawozy, środki poprawiające właściwości gleby i odżywki;

c) jako nieekologiczny materiał paszowy pochodzenia roślinnego, z alg, pochodzenia zwierzęcego lub z drożdży lub jako materiał paszowy pochodzenia mikrobiologicznego lub mineralnego;

d) jako dodatki paszowe i substancje pomocnicze w przetwórstwie;

e) jako produkty służące do czyszczenia i dezynfekcji stawów, klatek, basenów, torów wodnych, budynków lub instalacji stosowanych w produkcji zwierzęcej;

f) jako produkty służące do czyszczenia i dezynfekcji budynków i instalacji stosowanych w produkcji roślinnej, w tym używanych w gospodarstwie rolnym do przechowywania;

g) jako produkty do czyszczenia i dezynfekcji obiektów służących do przetwarzania i przechowywania.

2. Oprócz produktów i substancji dozwolonych zgodnie z ust. 1 Komisja może dopuścić niektóre produkty i substancje do stosowania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej oraz drożdży stosowanych jako żywność lub pasza – i umieścić wszelkie takie dopuszczone produkty i substancje w ograniczonych wykazach – w następujących celach:

a) jako dodatki do żywności i substancje pomocnicze w przetwórstwie;

b) jako nieekologiczne składniki pochodzenia rolnego, które mają być stosowane w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej;

c) jako substancje pomocnicze w przetwórstwie używane w produkcji drożdży i produktów drożdżowych.

3. Dopuszczanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1, do stosowania w produkcji ekologicznej odbywa się zgodnie z zasadami ustanowionymi w rozdziale II i następującymi kryteriami ocenianymi całościowo:

a) mają podstawowe znaczenie dla zrównoważonej produkcji oraz dla przewidzianego zastosowania;

b) wszystkie odnośne produkty i substancje są pochodzenia roślinnego, z alg, zwierzęcego, mikrobiologicznego lub mineralnego, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości lub jeżeli nie są dostępne środki alternatywne;

c) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. a):

(i) ich stosowanie ma podstawowe znaczenie dla zwalczania szkodników, których nie można zwalczyć za pomocą alternatywnych metod biologicznych, fizycznych lub hodowlanych lub praktyk uprawy ani nie istnieją inne skuteczne sposoby ich opanowania;

(ii) jeżeli takie produkty nie są pochodzenia roślinnego, z alg, zwierzęcego, mikrobiologicznego ani mineralnego i nie są one identyczne z ich postacią naturalną, warunki ich stosowania wykluczają wszelki bezpośredni kontakt z jadalnymi częściami uprawy;

d) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. b), ich stosowanie ma podstawowe znaczenie dla osiągnięcia lub utrzymania żyzności gleby lub dla spełnienia szczegółowych wymogów odżywczych danej uprawy lub określonych celów w zakresie nawożenia gleby;

e) w przypadku produktów, o których mowa w ust. 1 lit. c) i d):

(i) ich wykorzystanie jest niezbędne do utrzymania zdrowia zwierząt, ich dobrostanu i żywotności oraz przyczynia się do zapewnienia właściwej diety zaspokajającej fizjologiczne i behawioralne potrzeby odnośnych gatunków lub też ich wykorzystanie jest niezbędne do wytwarzania lub konserwacji paszy, ponieważ niemożliwe byłoby produkowanie lub konserwowanie pasz bez stosowania tych substancji;

(ii) pasza pochodzenia mineralnego, elementy śladowe, witaminy lub prowitaminy są pochodzenia naturalnego, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości lub jeżeli nie są dostępne środki alternatywne;

(iii) stosowanie nieekologicznych materiałów paszowych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego jest niezbędne, gdy nie jest dostępny w wystarczającej ilości materiał paszowy pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego wyprodukowany zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej;

(iv) stosowanie nieekologicznych przypraw, ziół i melasy jest niezbędne, ponieważ takie produkty są niedostępne w postaci ekologicznej; zostały wyprodukowane lub przygotowane bez rozpuszczalników chemicznych oraz ich stosowanie jest ograniczone do 1 % dawki pokarmowej dla danego gatunku, obliczanej corocznie jako odsetek suchej masy paszy pochodzenia rolnego.

4. Dopuszczanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 2, do stosowania w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej lub do produkcji drożdży używanych jako żywność lub pasza odbywa się zgodnie z zasadami ustanowionymi w rozdziale II i następującymi kryteriami ocenianymi całościowo:

a) nie są dostępne produkty ani substancje alternatywne dopuszczone zgodnie z niniejszym artykułem ani techniki zgodne z niniejszym rozporządzeniem;

b) bez użycia tych produktów i substancji nie byłoby możliwe produkowanie ani konserwowanie żywności ani zaspokojenie danych wymogów żywieniowych przewidzianych w przepisach Unii;

c) te produkty i substancje są pochodzenia naturalnego i mogły zostać poddane tylko procesom mechanicznym, fizycznym, biologicznym, enzymatycznym lub mikrobiologicznym, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty lub substancje z takich źródeł nie są dostępne w wystarczającej ilości lub jakości;

d) nie jest dostępny w wystarczającej ilości składnik ekologiczny.

5. Dopuszczenie do stosowania syntetyzowanych chemicznie produktów i substancji zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu ogranicza się ściśle do przypadków, w których stosowanie środków zewnętrznych, o których mowa w art. 5 lit. g), przyczyniałoby się do powstania niedopuszczalnych skutków dla środowiska.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 3 i 4 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych kryteriów dotyczących wydawania zezwoleń na stosowanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, ogólnie w produkcji ekologicznej, a w szczególności w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej, jak również dalszych kryteriów do wycofywania takich zezwoleń lub poprzez zmianę tych dodanych kryteriów.

7. W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że produkt lub substancja powinny zostać dodane do – lub usunięte z – wykazów dopuszczonych produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 2, lub że należy zmienić wymogi stosowania, o których mowa w przepisach dotyczących produkcji, to państwo członkowskie zapewnia, by dokumentacja uzasadniająca powody włączenia, wycofania lub innych zmian została oficjalne przesłana Komisji i pozostałym państwom członkowskim oraz podana do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem unijnego i krajowego prawodawstwa o ochronie danych.

Komisja publikuje wszelkie wnioski, o których mowa w niniejszym ustępie.

8. Komisja dokonuje regularnego przeglądu wykazów, o których mowa w niniejszym artykule. Przeglądu wykazu składników nieekologicznych, o których mowa w ust. 2, dokonuje się co najmniej raz do roku.

9. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące zezwoleń na stosowanie produktów i substancji, o których mowa w ust. 1 i 1a, w produkcji ekologicznej ogółem oraz w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej w szczególności, albo dotyczące wycofania takich zezwoleń, jak również ustanawiające procedury, które należy zastosować w celu udzielenia takich zezwoleń, i wykazy takich produktów i substancji, a także, w stosownych przypadkach, ich opis, wymogi co do składu oraz warunki stosowania.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 25

Dopuszczanie przez państwa członkowskie nieekologicznych składników pochodzenia rolnego do stosowania w przetworzonej żywności ekologicznej

1. W przypadku gdy jest to konieczne do zapewnienia dostępu do niektórych składników pochodzenia rolnego oraz w przypadku gdy takie składniki nie są dostępne w postaci ekologicznej w wystarczającej ilości, na wniosek podmiotu państwo członkowskie może zezwolić na tymczasowe – maksymalnie przez sześć miesięcy – stosowanie na swoim terytorium nieekologicznych składników pochodzenia rolnego w produkcji przetworzonej żywności ekologicznej. Takie zezwolenie ma zastosowanie do wszystkich podmiotów w tym państwie członkowskim.

2. Państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie za pomocą komputerowego systemu umożliwiającego elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję o wszelkich zezwoleniach udzielonych na swoim terytorium zgodnie z ust. 1

3. Państwo członkowskie może przedłużyć zezwolenie przewidziane w ust. 1 maksymalnie dwa razy o sześć miesięcy, pod warunkiem że żadne z państw członkowskich nie wyraziło sprzeciwu, wskazując za pośrednictwem systemu, o którym mowa w ust. 2, że takie składniki są dostępne w postaci ekologicznej w wystarczającej ilości.

4. Organ kontrolny lub jednostka certyfikująca uznane zgodnie z art. 46 ust. 1 mogą udzielić tymczasowego zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, na okres maksymalnie sześciu miesięcy podmiotom w państwach trzecich, które wystąpią o takie zezwolenie i które podlegają kontroli takiemu organowi kontroli lub jednostce certyfikującej, pod warunkiem że wymogi zawarte w tym ustępie są spełnione w danym państwie trzecim. Zezwolenie może zostać przedłużone maksymalnie dwa razy o sześć miesięcy.

5. W przypadku gdy po dwóch przedłużeniach tymczasowego pozwolenia, na podstawie obiektywnych informacji państwo członkowskie stwierdzi, że dostępność takiego składnika w postaci ekologicznej nadal jest niewystarczająca do zaspokojenia jakościowych i ilościowych potrzeb podmiotów, może złożyć wniosek do Komisji zgodnie z art. 24 ust. 7.

Artykuł 26

Gromadzenie danych dotyczących dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, zwierząt ekologicznych i ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury

1. [7] Każde państwo członkowskie zapewnia, by została utworzona i była regularnie aktualizowana baza danych zawierająca wykaz dostępnego na jego terytorium ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, z wyjątkiem siewek, ale z uwzględnieniem sadzeniaków ziemniaka.

2. Państwa członkowskie dysponują systemami pozwalającymi podmiotom, które prowadzą obrót ekologicznym materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin lub materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin w okresie konwersji, zwierzętami ekologicznymi lub ekologicznymi młodocianymi osobnikami zwierząt akwakultury i które są w stanie dostarczać je w wystarczających ilościach i w rozsądnym terminie, na podanie do wiadomości publicznej – na zasadzie dobrowolności, bezpłatnie, wraz z ich nazwą i danymi kontaktowymi – informacji dotyczących:

a) [8] ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, takiego jak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogonicznego lub odmian ekologicznych nadających się do produkcji ekologicznej, z wyjątkiem siewek, ale z uwzględnieniem sadzeniaków ziemniaka; ilości wagowe tego materiału i okres w roku, kiedy jest on dostępny; taki materiał umieszcza się w wykazie, podając co najmniej jego systematyczną nazwę łacińską;

b) zwierząt ekologicznych, dla których można wprowadzić odstępstwo zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.3.4.4; liczby dostępnych zwierząt w podziale na płeć; informacji – w stosownych przypadkach – dotyczących różnych gatunków zwierząt pod względem dostępnych ras i linii; ras zwierząt, wieku zwierząt i wszelkich innych właściwych informacji;

c) ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury dostępnych w danym gospodarstwie oraz ich statusu zdrowotnego zgodnie z dyrektywą Rady 2006/88/WE (⁵²) i zdolności produkcyjnej w odniesieniu do każdego z gatunków akwakultury.

3. Państwa członkowskie mogą również ustanowić systemy pozwalające podmiotom, które prowadzą obrót rasami i liniami dostosowanymi do produkcji ekologicznej zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.3.3 lub ekologicznymi młodymi kurami i które są w stanie dostarczać te zwierzęta w wystarczających ilościach i w rozsądnym terminie, na podanie do wiadomości publicznej stosownych informacji na zasadzie dobrowolności, bezpłatnie, wraz z ich nazwą i danymi kontaktowymi.

4. Podmioty, które zdecydują się na umieszczenie informacji na temat materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt lub młodocianych osobników zwierząt akwakultury w systemach, o których mowa w ust. 2 i 3, zapewniają, by informacje te były regularnie aktualizowane oraz usuwane z wykazu, kiedy tylko dany materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, zwierzęta lub młodociane osobniki zwierząt akwakultury przestaną być dostępne.

5. Do celów ust. 1, 2 i 3 państwa członkowskie mogą dalej korzystać z już istniejących odpowiednich systemów informacji.

6. Komisja podaje do wiadomości publicznej odnośnik do każdej z krajowych baz danych lub systemów na poświęconej temu stronie internetowej Komisji, pozwalając w ten sposób użytkownikom na dostęp do takich baz danych lub systemów w całej Unii.

7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu podania:

a) danych technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania baz danych, o których mowa w ust. 1, oraz systemów, o których mowa w ust. 2;

b) specyfikacji dotyczących gromadzenia informacji, o których mowa w ust. 1 i 2;

c) specyfikacji dotyczących ustaleń w zakresie udziału w prowadzeniu baz danych, o których mowa w ust. 1, oraz systemów, o których mowa w ust. 2 i 3; oraz

d) szczegółów dotyczących informacji, które mają być dostarczane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 53 ust. 6.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 27

Obowiązki i działania w przypadku podejrzenia niezgodności

W przypadku gdy podmiot podejrzewa, że produkt, który został przez niego wytworzony, przygotowany lub przywieziony lub który otrzymał on od innego podmiotu, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podmiot ten, z zastrzeżeniem art. 28 ust. 2:

a) identyfikuje i odseparowuje dany produkt;

b) sprawdza, czy podejrzenie niezgodności może zostać uzasadnione;

c) nie wprowadza danego produktu do obrotu jako produktu ekologicznego lub w okresie konwersji i nie stosuje go w produkcji ekologicznej, chyba że podejrzenie niezgodności można wykluczyć;

d) w przypadku gdy podejrzenie niezgodności jest uzasadnione lub gdy nie można go wykluczyć, niezwłocznie informuje odpowiedni właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – odpowiedni organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, oraz podając – w stosownych przypadkach – dostępne informacje;

e) w pełni współpracuje – z odpowiednim właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, z odpowiednim organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą – w zakresie weryfikowania i identyfikowania przyczyn podejrzewanej niezgodności.

Artykuł 28

Środki ostrożności w celu zapobiegania obecności niedopuszczonych produktów i substancji

1. Aby zapobiec zanieczyszczeniu produktami lub substancjami, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej, podmioty podejmują następujące środki ostrożności na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji:

a) wprowadzają i utrzymują środki, które są proporcjonalne i adekwatne do celów identyfikacji ryzyka zanieczyszczenia produkcji i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami lub substancjami, w tym systematycznie identyfikują punkty krytyczne;

b) wprowadzają i utrzymują proporcjonalne i adekwatne środki w celu zapobiegania ryzyku zanieczyszczenia produkcji i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami lub substancjami;

c) dokonują regularnego przeglądu i dostosowania takich środków; oraz

d) przestrzegają innych stosownych wymogów niniejszego rozporządzenia, aby zapewnić oddzielenie produktów ekologicznych, w okresie konwersji i produktów nieekologicznych.

2. W przypadku gdy podmiot podejrzewa, że – z uwagi na obecność w produkcie przeznaczonym do stosowania lub wprowadzania do obrotu jako produkt ekologiczny lub produkt w okresie konwersji produktu lub substancji, które nie są dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej – produkt nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podmiot ten:

a) identyfikuje i odseparowuje dany(-e) produkt(y);

b) sprawdza, czy podejrzenie może zostać uzasadnione;

c) nie wprowadza danego produktu do obrotu jako produktu ekologicznego lub produktu w okresie konwersji i nie stosuje ich w produkcji ekologicznej, chyba że podejrzenie można wykluczyć;

d) w przypadku gdy podejrzenie jest uzasadnione lub gdy nie można go wykluczyć, niezwłocznie informuje odpowiedni właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – odpowiedni organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, podając – w stosownych przypadkach – dostępne elementy;

e) w pełni współpracuje – z odpowiednim właściwym organem lub, w stosownych przypadkach, z odpowiednim organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą – w zakresie identyfikacji i zweryfikowania przyczyn obecności niedopuszczonych produktów lub substancji.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające jednolite przepisy precyzujące:

a) kroki proceduralne, którymi mają kierować się podmioty zgodnie z ust. 2 lit. a)–e) oraz stosowne dokumenty, które należy przedstawić;

b) proporcjonalne i adekwatne środki, które podmioty mają podejmować i poddawać przeglądowi, aby identyfikować i zapobiegać ryzyku zanieczyszczenia, zgodnie z ust. 1 lit. a), b) i c).

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 29

Środki, które należy podejmować w przypadku stwierdzenia obecności niedopuszczonych produktów lub substancji

1. W przypadku gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca otrzymają uzasadnione informacje na temat obecności produktów lub substancji, które nie zostały zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej, lub zostaną poinformowane przez podmiot zgodnie z art. 28 ust. 2 lit. d) lub wykryją takie produkty lub substancje w produkcie ekologicznym lub produkcie w okresie konwersji:

a) przeprowadza niezwłocznie urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625, celem określenia źródeł i przyczyn w celu zweryfikowania zgodności z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy i z art. 28 ust. 1; takie postępowanie powinno zostać ukończone najszybciej jak to możliwe, w rozsądnym terminie, biorąc pod uwagę trwałość danego produktu i złożoność sprawy;

b) tymczasowo zakazuje zarówno wprowadzania danych produktów do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, jak i ich stosowania w produkcji ekologicznej do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w lit. a).

2. Danego produktu nie wprowadza się do obrotu jako produktu ekologicznego lub produktu w okresie konwersji w przypadku, gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca stwierdziły, że dany podmiot:

a) stosował produkty lub substancje, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej;

b) nie podjął środków ostrożności, o których mowa w art. 28 ust. 1; lub

c) nie podjął środków w odpowiedzi na żądania wystosowane uprzednio przez właściwe organy, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

3. Podmiot będący stroną ma możliwość przedstawienia uwag do wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1 lit. a). Właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ kontrolny lub jednostka certyfikująca zachowują dokumentację dotyczącą przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego.

W przypadku gdy jest to wymagane dany podmiot podejmuje takie środki naprawcze, jakie są konieczne, aby zapobiec zanieczyszczeniu w przyszłości.

4. Do dnia 31 grudnia 2024 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wdrażania niniejszego artykułu, obecności produktów i substancji, które nie zostały dopuszczone zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej oraz na temat oceny krajowych przepisów, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu. Sprawozdaniu temu – w stosownych przypadkach – może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący dalszej harmonizacji.

5. Państwa członkowskie, które mają przepisy przewidujące, że produkty zawierające więcej niż określony poziom produktów lub substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej, nie mogą być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne, mogą nadal stosować te przepisy, pod warunkiem że przepisy te nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich jako produkty ekologiczne, w przypadku gdy te produkty zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie, które stosują niniejszy ustęp, niezwłocznie informują o tym Komisję.

6. Właściwe organy dokumentują wyniki postępowań wyjaśniających, o których mowa w ust. 1, jak również dokumentują wszelkie środki podjęte przez nie w celu opracowania najlepszych praktyk i dalszych środków w celu zapobiegania obecności produktów i substancji, które nie zostały zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej. [9]

Państwa członkowskie udostępniają takie informacje innym państwom członkowskim i Komisji za pośrednictwem komputerowego systemu umożliwiającego elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję.

7. Państwa członkowskie mogą wprowadzić na swoim terytorium odpowiednie środki w celu zapobiegania niezamierzonemu występowaniu w rolnictwie ekologicznym produktów i substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej. Takie środki nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, w przypadku gdy te produkty zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie, które stosują niniejszy ustęp, niezwłocznie informują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

8. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające jednolite przepisy precyzujące:

a) metody, które mają być stosowane przez właściwe organy lub – w stosownych przypadkach – przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące, dla celów wykrywania i oceny obecności produktów i substancji niedopuszczonych zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy do stosowania w produkcji ekologicznej;

b) szczegóły i format informacji, które mają być udostępnione przez państwa członkowskie do Komisji i innych państw członkowskich zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

9. Do dnia 31 marca każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji drogą elektroniczną stosowne informacje o przypadkach z udziałem zanieczyszczeń niedopuszczonymi produktami lub substancjami w poprzednim roku, w tym informacje gromadzone w punktach kontroli granicznej dotyczące charakteru wykrytego zanieczyszczenia, a w szczególności przyczyny, źródła oraz poziomu zanieczyszczenia, a także ilości i charakteru zanieczyszczonych produktów. Te informacje są gromadzone przez Komisję za pomocą systemu komputerowego udostępnianego przez Komisję i stosowane jako pomoc przy opracowywaniu najlepszych praktyk w celu zapobiegania zanieczyszczeniom.

ROZDZIAŁ IV

ZNAKOWANIE

Artykuł 30

Stosowanie terminów związanych z produkcją ekologiczną

1. Do celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że produkt opatrzony jest terminem odnoszącym się do produkcji ekologicznej, jeżeli przy znakowaniu, w materiałach reklamowych lub dokumentach handlowych taki produkt, jego składniki lub materiały paszowe stosowane do ich produkcji opisywane są za pomocą terminów sugerujących nabywcy, że produkt ten, jego składniki lub materiały paszowe zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności, terminy wymienione w załączniku IV, oraz ich pochodne i wersje skrócone, jak np. „bio” i „eko”, używane samodzielnie lub łącznie, mogą być stosowane na terytorium Unii i we wszystkich językach wymienionych w tym załączniku do celów znakowania i reklamy produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

2. W przypadku produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, terminy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie mogą być używane nigdzie w Unii w żadnym z języków wymienionych w załączniku IV w znakowaniu, materiałach reklamowych ani dokumentach handlowych produktów niezgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Ponadto w znakowaniu ani reklamie nie stosuje się żadnych terminów, w tym terminów stosowanych w znakach towarowych lub nazwach przedsiębiorstw, ani praktyk, jeżeli mogą one wprowadzić konsumenta lub użytkownika w błąd poprzez sugerowanie, że produkt lub jego składniki są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

3. Produkty wytworzone podczas okresu konwersji nie mogą być znakowane ani reklamowane jako produkty ekologiczne ani jako produkty w okresie konwersji.

Jednak materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, produkty spożywcze pochodzenia roślinnego i produkty paszowe pochodzenia roślinnego wytworzone w okresie konwersji, które są zgodne z art. 10 ust. 4, mogą być znakowane i reklamowane jako produkty w okresie konwersji przy wykorzystaniu sformułowania „w okresie konwersji” lub odpowiadającego mu terminu, wraz z terminami, o których mowa w ust. 1.

4. Terminów, o których mowa w ust. 1 i 3, nie można stosować w odniesieniu do produktu, który na etykiecie lub w reklamie musi zgodnie z prawem Unii mieć oznaczenie, że zawiera on GMO, składa się z GMO lub został wyprodukowany przy użyciu GMO.

5. W odniesieniu do żywności przetworzonej terminy, o których mowa w ust. 1, można stosować:

a) w opisie handlowym oraz w wykazie składników, w przypadku gdy taki wykaz jest obowiązkowy zgodnie z przepisami Unii, pod warunkiem że:

(i) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3;

(ii) co najmniej 95 % masy jej składników pochodzenia rolnego stanowią składniki ekologiczne; oraz

(iii) [10] w przypadku środków aromatyzujących – są one stosowane tylko w odniesieniu do naturalnych substancji aromatycznych i naturalnych preparatów aromatycznych znakowanych zgodnie z art. 16 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 oraz wszystkie ich składniki aromatyczne i ich nośniki w środku aromatyzującym są ekologiczne;

b) [11] jedynie w wykazie składników, pod warunkiem że:

(i) mniej niż 95 % masy składników pochodzenia rolnego to składniki ekologiczne i pod warunkiem że składniki te są zgodne z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w niniejszym rozporządzeniu; oraz

(ii) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV pkt 1.5, pkt 2.1 lit. a), pkt 2.1 lit. b) i pkt 2.2.1 z wyjątkiem przepisów o ograniczonym stosowaniu nieekologicznych składników pochodzenia rolnego, zawartych w załączniku II część IV pkt 2.2.1 oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3;

c) [12] w opisie handlowym i w wykazie składników, pod warunkiem że:

(i) głównym składnikiem są produkty łowiectwa lub rybołówstwa;

(ii) termin, o którym mowa w ust. 1, wyraźnie wiąże się w opisie handlowym z innym składnikiem, który jest ekologiczny i różni się od głównego składnika;

(iii) wszystkie inne składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne; oraz

(iv) żywność przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II część IV pkt 1.5, pkt 2.1 lit. a), pkt 2.1 lit. b) i pkt 2.2.1 z wyjątkiem przepisów o ograniczonym stosowaniu nieekologicznych składników pochodzenia rolnego, zawartych w załączniku II część IV pkt 2.2.1 oraz z przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 16 ust. 3.

W wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c), podaje się, które składniki są ekologiczne. Odniesienia do produkcji ekologicznej mogą pojawić się wyłącznie w połączeniu ze składnikami ekologicznymi.

W wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b) i c), podawany jest łączny odsetek składników ekologicznych w stosunku do całkowitej ilości składników pochodzenia rolnego.

Terminy, o których mowa w ust. 1, stosowane w wykazie składników, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, oraz oznaczenie odsetka, o którym mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu, prezentowane są w tym samym kolorze oraz mają identyczny rozmiar i format czcionki jak inne oznaczenia znajdujące się w wykazie składników.

6. Jeżeli chodzi o paszę przetworzoną, terminy, o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane w opisie handlowym i w wykazie składników, pod warunkiem że:

a) [13] pasza przetworzona jest zgodna z przepisami dotyczącymi produkcji zawartymi w załączniku II części II, III i V oraz ze szczegółowymi przepisami ustanowionymi zgodnie z art. 17 ust. 3;

b) wszystkie składniki pochodzenia rolnego zawarte w paszy przetworzonej są ekologiczne; oraz

c) co najmniej 95 % suchej masy produktu jest ekologiczne.

7. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających:

a) niniejszy artykuł poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących znakowania produktów wymienionych w załączniku I lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów; oraz

b) wykaz terminów zawarty w załączniku IV, przy uwzględnieniu zmian językowych w państwach członkowskich.

8. Komisja może przyjmować akty wykonawcze, aby ustanowić szczegółowe wymogi dotyczące stosowania ust. 3 niniejszego artykułu.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 31

Znakowanie produktów i substancji stosowanych w produkcji roślinnej

Niezależnie od zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia określonego w art. 2 ust. 1 produkty i substancje stosowane w środkach ochrony roślin lub jako nawozy, środki poprawiające właściwości gleby i odżywki dopuszczone zgodnie z art. 9 i 24 mogą nosić oznaczenie wskazujące, że dane produkty lub substancje są dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do stosowania w produkcji ekologicznej.

Artykuł 32

Obowiązkowe oznaczenia

1. W przypadku gdy produkty opisywane są terminami, o których mowa w art. 30 ust. 1, w tym produkty znakowane jako produkty w okresie konwersji zgodnie z art. 30 ust. 3:

a) na etykiecie umieszcza się również kod organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, którym podlega podmiot, który zrealizował ostatni etap produkcji lub przygotowania; oraz

b) w przypadku żywności opakowanej na opakowaniu umieszcza się również logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 33, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 30 ust. 3, art. 30 ust. 5 lit. b) i c).

2. W przypadku stosowania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, w tym samym polu widzenia co logo umieszcza się oznaczenie miejsca, w którym wyprodukowano surowce rolne, z których składa się produkt – oznaczenie to przyjmuje odpowiednio jedną z następujących form:

a) „rolnictwo UE”, gdy surowiec rolny wyprodukowano w Unii;

b) „rolnictwo spoza UE”, gdy surowiec rolny wyprodukowano w państwach trzecich;

c) [14] „rolnictwo UE/spoza UE”, gdy część surowców rolnych wyprodukowano w Unii, a część w państwie trzecim.

Do celów akapitu pierwszego słowo „rolnictwo” można – w stosownych przypadkach – zastąpić słowem „akwakultura”, a słowa „UE” lub „spoza UE” mogą być zastąpione lub uzupełnione nazwą państwa lub nazwą państwa i regionu, jeżeli wszystkie surowce rolne, z których składa się produkt, wyprodukowano w danym państwie oraz – w stosownych przypadkach – w tym regionie. [15]

W przypadku oznaczenia miejsca, w którym wyprodukowano surowce rolne, z których składa się produkt, o których mowa w akapicie pierwszym i trzecim można nie uwzględniać składników o małym udziale wagowym, pod warunkiem że łączny udział tych nieuwzględnianych składników nie przekracza 5 % całkowitej masy surowców rolnych.

Słowa „UE” lub „spoza UE” nie są prezentowane w kolorze, rozmiarze ani formacie czcionki bardziej wyeksponowanym niż nazwa produktu.

3. Oznaczenia, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu oraz w art. 33 ust. 3, umieszczane są w eksponowanym miejscu w taki sposób, aby były dobrze widoczne, czytelne i nieusuwalne.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 33 ust. 3 poprzez dodanie dalszych przepisów dotyczących znakowania lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów.

5. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące:

a) praktycznych ustaleń stosowania, prezentacji, kompozycji i rozmiarów oznaczeń, o których mowa w ust. 1 lit. a) i ust. 2 niniejszego artykułu oraz w art. 33 ust. 3;

b) przydzielania kodów organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym;

c) oznaczania zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 33 ust. 3 miejsca, gdzie wyprodukowano surowce rolne.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 33

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej

1. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej może być używane w znakowaniu oraz w prezentacjach i reklamach produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej może być również stosowane do celów informacyjnych i edukacyjnych związanych z istnieniem i reklamą samego logo jako takiego, pod warunkiem że takie zastosowanie nie wprowadzi konsumentów w błąd co do ekologicznej produkcji określonych produktów i pod warunkiem że logo to będzie powielane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku V. W takim przypadku wymogi art. 32 ust. 2 i załącznik V pkt 1.7 nie mają zastosowania.

Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej nie jest wykorzystywane w odniesieniu do żywności przetworzonej, o której mowa w art. 30 ust. 5 lit. b) i c), i produktów w okresie konwersji, o których mowa w art. 30 ust. 3.

2. Z wyjątkiem przypadków dotyczących stosowania zgodnie z ust. 1 akapit drugi logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej stanowi poświadczenie urzędowe zgodnie z art. 86 i 91 rozporządzenia (UE) 2017/625.

3. Używanie logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej w przypadku produktów przywożonych z państw trzecich nie jest obowiązkowe. W przypadkach, w których logo to zamieszczane jest na etykietach takich produktów, zamieszczane jest na nich także oznaczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 2.

4. Logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej jest zgodne z modelem określonym w załączniku V oraz przepisami zawartymi w tym załączniku.

5. Krajowe i prywatne logo mogą być używane w znakowaniu oraz w prezentacjach i reklamach produktów zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik V w odniesieniu do logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej oraz dotyczących go przepisów.

ROZDZIAŁ V

CERTYFIKACJA

Artykuł 34

System certyfikacji

1. Przed wprowadzeniem wszelkich produktów do obrotu jako „ekologiczne” lub „w okresie konwersji” lub przed okresem konwersji podmioty oraz grupy podmiotów, o których mowa w art. 36, produkujące, przygotowujące, dystrybuujące lub przechowujące produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, które przywożą takie produkty z państwa trzeciego lub je wywożą do państwa trzeciego lub które wprowadzają takie produkty do obrotu, zgłaszają swoją działalność właściwym organom państwa członkowskiego, w którym prowadzona jest ich działalność oraz w którym ich przedsiębiorstwo podlega systemowi kontroli.

W przypadku gdy właściwe organy przekazały swoje obowiązki lub przekazały niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi więcej niż jednemu organowi kontrolnemu lub więcej niż jednej jednostce certyfikującej, podmioty lub grupy podmiotów wskazują w powiadomieniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą, która sprawdza zgodność ich działalności z niniejszym rozporządzeniem i dostarcza certyfikat, o którym mowa w art. 35 ust. 1.

2. Podmioty, które sprzedają opakowane produkty ekologiczne bezpośrednio konsumentowi lub użytkownikowi końcowemu są zwolnione z obowiązku powiadamiania, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz z obowiązku posiadania certyfikatu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, pod warunkiem że nie produkują, nie przygotowują ani nie przechowują do celów innych niż związane z punktem sprzedaży lub przywozem takich produktów z państwa trzeciego ani nie zlecają podwykonawstwa tych czynności innemu podmiotowi.

3. W przypadku gdy podmioty lub grupy podmiotów zlecają podwykonawstwo jakiejkolwiek części działalności stronom trzecim, zarówno podmioty lub grupy podmiotów, jak i strony trzecie, którym zlecono podwykonawstwo działalności, postępują zgodnie z ust. 1, chyba że dany podmiot oświadczył lub grupa podmiotów oświadczyła w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, że odpowiedzialność za produkcję ekologiczną pozostaje w gestii danego podmiotu lub danej grupy podmiotów i nie została ona przekazana podwykonawcy. W takich przypadkach zgodność objętych podwykonawstwem czynności z niniejszym rozporządzeniem jest weryfikowana przez właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – przez organ kontrolujący lub jednostkę certyfikującą w ramach kontroli podmiotów lub grupy podmiotów, które zleciły podwykonawstwo części swojej działalności.

4. Państwa członkowskie mogą wyznaczyć organ lub zatwierdzić jednostkę mającą przyjmować powiadomienia, o których mowa w ust. 1.

5. Podmioty, grupy podmiotów i podwykonawcy zachowują dokumentację różnych rodzajów prowadzonej działalności zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

6. [....]Państwa członkowskie prowadzą aktualizowane wykazy zawierające nazwy i adresy podmiotów i grup podmiotów, [16] które zgłosiły swoją działalność zgodnie z ust. 1, i podają do wiadomości publicznej – w odpowiedni sposób, w tym za pomocą odnośników do jednej strony internetowej – obszerny wykaz tych danych wraz z informacjami dotyczącymi certyfikatów wydanych podmiotom i grupom podmiotów, zgodnie z art. 35 ust. 1. Państwa członkowskie przestrzegają wymogów w zakresie ochrony danych osobowych wynikających z rozporządzenia (UE) 2016/679 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵³).

7. Państwa członkowskie zapewniają, by każdy podmiot lub każda grupa podmiotów, które przestrzegają niniejszego rozporządzenia i które – w przypadku gdy pobiera się opłatę zgodnie z art. 78 i 80 rozporządzenia (UE) 2017/625 – uiszczają rozsądnej wysokości opłaty pokrywające koszty kontroli, były uprawnione do bycia objętymi systemem kontroli. Państwa członkowskie zapewniają, by wszelkie opłaty, które mogą być pobierane, były podawane do wiadomości publicznej.

8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających załącznik II w odniesieniu do wymogów dotyczących zachowania dokumentacji.

9. Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu podania szczegółowych informacji i specyfikacji dotyczących:

a) formatu i środków technicznych służących powiadamianiu, o którym mowa w ust. 1;

b) metod publikowania wykazów, o których mowa w ust. 6; oraz

c) procedur i metod publikowania informacji o wysokości opłat, o których mowa w ust. 7.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 35

Certyfikat

1. Właściwe organy lub, w stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące wydają certyfikat każdemu podmiotowi lub każdej grupie podmiotów, które zgłosiły swoją działalność zgodnie z art. 34 ust. 1 i przestrzegają niniejszego rozporządzenia. Certyfikat:

a) jest w miarę możliwości wydawany w formie elektronicznej

b) umożliwia co najmniej identyfikację podmiotu lub grupy podmiotów, w tym wykazu członków, kategorii produktów objętych certyfikatem oraz okresu jego ważności;

c) zaświadcza on również, że zgłoszona działalność jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, oraz

d) jest wydawany zgodnie ze wzorem zawartym w załączniku VI.

2. Bez uszczerbku dla ust. 8 niniejszego artykułu i art. 34 ust. 2 podmioty i grupy podmiotów nie wprowadzają do obrotu produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1, jako produktów ekologicznych lub w okresie konwersji, chyba że posiadają już certyfikat, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Certyfikat, o którym mowa w niniejszym artykule, stanowi świadectwo urzędowe w rozumieniu art. 86 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

4. Podmiot lub grupa podmiotów nie są uprawnione do otrzymania certyfikatu od więcej niż jednej jednostki certyfikującej w odniesieniu do działań prowadzonych w jednym państwie członkowskim, jeżeli chodzi o tę samą kategorię produktów, nawet jeżeli ten podmiot lub grupa podmiotów zajmują się różnymi etapami produkcji, przygotowania i dystrybucji.

5. Członkowie grupy podmiotów nie są uprawnieni do otrzymania indywidualnego certyfikatu z tytułu jakiejkolwiek działalności objętej certyfikatem wydanym dla grupy podmiotów, do której należą.

6. Podmioty weryfikują certyfikaty swoich dostawców.

7. Do celów ust. 1 i 4 niniejszego artykułu wyróżnia się następujące kategorie produktów:

a) nieprzetworzone rośliny i produkty roślinne, w tym nasiona i inny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin;

b) zwierzęta gospodarskie i nieprzetworzone produkty pochodzenia zwierzęcego;

c) algi i nieprzetworzone produkty akwakultury;

d) przetworzone produkty rolne, w tym produkty akwakultury, do wykorzystania jako żywność;

e) pasza;

f) wino;

g) inne produkty wyszczególnione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia lub nieobjęte poprzednimi kategoriami.

8. Państwa członkowskie mogą zwolnić z obowiązku posiadania certyfikatu, o którym mowa w ust. 2, podmioty, które sprzedają nieopakowane produkty ekologiczne inne niż pasza bezpośrednio konsumentowi końcowemu, pod warunkiem że podmioty te nie produkują, nie przygotowują ani nie przechowują w celach innych niż odnoszących się do punktu sprzedaży lub przywozu takich produktów z państw trzecich ani też nie zlecają podwykonawstwa tych czynności stronie trzeciej oraz pod warunkiem że:

a) taka sprzedaż nie przekracza 5 000 kg rocznie;

b) taka sprzedaż nie stanowi rocznego obrotu w odniesieniu do nieopakowanych produktów ekologicznych przekraczającego 20 000 EUR; lub

c) potencjalny koszt certyfikacji dla podmiotu przekracza 2 % łącznego obrotu nieopakowanymi produktami ekologicznymi sprzedanymi przez ten podmiot,

W przypadku gdy państwa członkowskie zdecydują się zwolnić z obowiązku podmioty, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą one ustalić bardziej rygorystyczne progi, niż podano w akapicie pierwszym.

Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o każdej swojej decyzji dotyczącej zwolnienia z obowiązku podmiotów zgodnie z akapitem pierwszym, oraz o progach, do jakich takie podmioty są zwolnione.

9. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających wzór certyfikatu określony w załączniku VI.

10. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu podania szczegółów i specyfikacji dotyczących wzoru certyfikatu, o którym mowa w ust. 1, oraz środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 36

Grupa podmiotów

1. Każda grupa podmiotów:

a) składa się wyłącznie z członków którzy są rolnikami lub podmiotami produkującymi algi lub zwierzęta akwakultury, którzy ponadto mogą prowadzić działalność w zakresie przetwarzania, przygotowania lub wprowadzania do obrotu żywności lub paszy;

b) składa się wyłącznie z członków:

(i) dla których koszty certyfikacji indywidualnej stanowią ponad 2 % wartości obrotu każdego członka lub standardowej produkcji w produkcji ekologicznej i których roczna wartość obrotu produkcją ekologiczną nie przekracza 25 000 EUR lub których standardowa produkcja w produkcji ekologicznej nie przekracza wartości 15 000 EUR rocznie; lub

(ii) z których każdy ma gospodarstwo maksymalnie:

– o powierzchni pięciu hektarów;

– o powierzchni 0,5 hektara w przypadku szklarni; lub

– o powierzchni 15 hektarów – wyłącznie w przypadku trwałych użytków zielonych;

c) ma siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie trzecim;

d) ma osobowość prawną;

e) składa się wyłącznie z członków, którzy prowadzą działalność produkcyjną w niewielkiej odległości od siebie;

f) ustanawia wspólny system wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych przez grupę; oraz

g) ustanawia system kontroli wewnętrznych składający się z udokumentowanego zestawu czynności i procedur kontrolnych, w ramach którego określona osoba lub organ odpowiada za sprawdzanie zgodności każdego członka grupy z niniejszym rozporządzeniem.

2. Właściwe organy, lub w stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące wycofują certyfikat, o którym mowa w art. 35, dla całej grupy w przypadku, gdy niedociągnięcia w strukturze lub funkcjonowaniu systemu kontroli wewnętrznych, o którym mowa w ust. 1, w szczególności polegające na niewykrywaniu przypadków niezgodności z przepisami u poszczególnych członków grupy podmiotów wpływają na integralność produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających ust. 1 i 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie przepisów lub poprzez zmianę tych dodanych przepisów, w szczególności w odniesieniu do:

a) zadań poszczególnych członków grupy podmiotów;

b) kryteriów wyznaczania geograficznej bliskości członków grupy, takich jak wspólne korzystanie z obiektów lub zakładów;

c) ustanawiania i funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznych, w tym zakresu, treści i częstotliwości kontroli, które mają być przeprowadzane, oraz kryteriów stwierdzania niedociągnięć w strukturze lub funkcjonowaniu systemu kontroli wewnętrznych.

4. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące:

a) składu i wielkości grupy podmiotów;

b) systemów dokumentacji i prowadzenia ewidencji, systemu wewnętrznej identyfikowalności oraz wykazu podmiotów;

c) wymiany informacji między grupami podmiotów oraz właściwymi organami, organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi, jak również między państwami członkowskimi a Komisją.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

ROZDZIAŁ VI

KONTROLE URZĘDOWE I INNE CZYNNOŚCI URZĘDOWE

Artykuł 37

Związek z rozporządzeniem (UE) 2017/625 i dodatkowe przepisy dotyczące kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w odniesieniu do do produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych

Szczegółowe przepisy zawarte w niniejszym rozdziale stosuje się – oprócz przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2017/625 i o ile nie przewidziano inaczej w art. 40 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, a także oprócz art. 29 niniejszego rozporządzenia i o ile nie przewidziano inaczej w art. 41 ust. 1 niniejszego rozporządzenia – do kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu sprawdzenia w całym procesie na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji, że produkty, o których mowa w art. 2 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, zostały wytworzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 38

Dodatkowe przepisy dotyczące kontroli urzędowych oraz czynności, które mają być podejmowane przez właściwe organy

1. Kontrole urzędowe prowadzone zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem obejmują w szczególności:

a) weryfikację stosowania przez podmioty środków zapobiegawczych i środków ostrożności, o których mowa w art. 9 ust. 6 i w art. 28 niniejszego rozporządzenia, na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

b) w przypadkach gdy w skład gospodarstwa wchodzą nieekologiczne jednostki produkcyjne lub jednostki produkcyjne w okresie konwersji – w odniesieniu do weryfikacji dokumentacji i środków lub procedur lub ustaleń wprowadzonych w celu zapewnienia wyraźnego i skutecznego podziału między ekologicznymi i nieekologicznymi jednostkami produkcyjnymi oraz jednostkami produkcyjnymi w okresie konwersji, jak również między odpowiednimi produktami wytworzonymi przez te jednostki, a także między substancjami i produktami stosowanymi w ekologicznych, w okresie konwersji i nieekologicznych jednostkach produkcyjnych – taka weryfikacja obejmuje kontrole działek, dla których wcześniejszy okres został uznany z mocą wsteczną jako część okresu konwersji oraz kontrole nieekologicznych jednostek produkcyjnych;

c) [17] w przypadkach gdy produkty ekologiczne, w okresie konwersji i nieekologiczne są równolegle zbierane przez podmioty, przygotowywane lub przechowywane w tej samej jednostce przygotowawczej, tym samym obszarze przygotowawczym lub tych samych pomieszczeniach przygotowawczych, albo transportowane są do innych podmiotów lub jednostek, weryfikację ewidencji oraz środków, procedur lub uzgodnień w celu zapewnienia, by czynności były oddzielone w czasie lub przestrzeni, by zostały wdrożone odpowiednie środki dotyczące czyszczenia i – w stosownych przypadkach – środki służące zapobieganiu zastąpieniu produktów, by produkty ekologiczne oraz produkty w okresie konwersji były w każdym momencie oznaczone i by produkty ekologiczne, produkty w okresie konwersji i produkty nieekologiczne były przechowywane, zarówno przed czynnościami przygotowawczymi, jak i po nich, w oddzieleniu w czasie lub przestrzeni od siebie;

d) weryfikację ustanowienia i funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznej grup podmiotów;

e) w przypadkach gdy podmioty są zwolnione z obowiązku powiadamiania zgodnie z art. 34 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub zwolnione z obowiązku posiadania certyfikatu, zgodnie z art. 35 ust. 8 niniejszego rozporządzenia, weryfikację, czy spełnione są wymogi dotyczące zwolnienia oraz weryfikację produktów sprzedawanych przez te podmioty.

2. Kontrole urzędowe przeprowadzane zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 do celów weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem są prowadzone w całym procesie na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji na podstawie prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności w rozumieniu art. 3 pkt 57) niniejszego rozporządzenia, określanego przy uwzględnieniu – oprócz elementów, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 – w szczególności następujących elementów:

a) rodzaju, rozmiaru i struktury podmiotów i grup podmiotów;

b) długości okresu, podczas którego podmioty i grupy podmiotów zajmują się ekologiczną produkcją, przygotowaniem i dystrybucją;

c) wyników kontroli przeprowadzonych zgodnie z niniejszym artykułem;

d) momentu w czasie mającego znaczenie dla przeprowadzonych czynności;

e) kategorii produktów;

f) rodzaju, ilości i wartości produktów oraz ich zmianom w czasie;

g) możliwości pomieszania produktów lub zanieczyszczenia niedopuszczonymi produktami lub substancjami;

h) stosowania przez podmioty i grupy podmiotów odstępstw lub wyjątków od przepisów;

i) punktów krytycznych niezgodności i prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji;

j) zlecania podwykonawstwa zadań.

3. W każdym przypadku wszystkie podmioty i grupy podmiotów z wyjątkiem tych, o których mowa w art. 34 ust. 2 i w art. 35 ust. 8, podlegają weryfikacji zgodności co najmniej raz w roku.

Weryfikacja zgodności obejmuje kontrolę bezpośrednią na miejscu z wyjątkiem przypadków, gdy spełnione są następujące warunki:

a) wcześniejsze kontrole danego podmiotu lub danej grupy podmiotów nie wykazały żadnych przypadków niezgodności wypływających na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji co najmniej w ciągu trzech kolejnych lat; oraz

b) dany podmiot lub dana grupa podmiotów zostały ocenione na podstawie elementów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu oraz w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625, jako stwarzające niskie prawdopodobieństwo wystąpienia niezgodności.

W tym przypadku okres między dwiema kontrolami bezpośrednimi na miejscu nie przekracza 24 miesięcy.

4. Kontrole urzędowe prowadzone zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem:

a) są prowadzone zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625 przy jednoczesnym zapewnieniu, by minimalny odsetek wszystkich kontroli urzędowych podmiotów lub grup podmiotów był przeprowadzany bez zapowiedzi;

b) zapewniają, aby przeprowadzany był minimalny odsetek kontroli będących kontrolami dodatkowymi oprócz tych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu;

c) są przeprowadzane poprzez pobranie minimalnej liczby próbek pobieranych zgodnie z art. 14 lit. h) rozporządzenia (UE) 2017/625;

d) zapewniają, aby w ramach weryfikacji zgodności, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, kontrolowana była minimalna liczba podmiotów będących członkami grupy podmiotów.

5. Wydanie lub wznowienie certyfikatu, o którym mowa w art. 35 ust. 1, odbywa się na podstawie wyników weryfikacji zgodności, o której mowa w ust. 1–4 niniejszego artykułu.

6. Pisemny raport, który ma zostać sporządzony w odniesieniu do każdej kontroli urzędowej przeprowadzonej w celu weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625, jest podpisywany przez dany podmiot lub daną grupę podmiotów w celu potwierdzenia otrzymania tego pisemnego raportu.

7. Art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625 nie ma zastosowania do audytów i inspekcji przeprowadzanych przez właściwe organy w kontekście ich działań nadzorczych nad jednostkami certyfikującymi, którym przekazano niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi.

8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych:

a) uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie szczegółowych kryteriów i warunków przeprowadzania kontroli urzędowych, przeprowadzanych celem zapewnienia identyfikowalności na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodności z niniejszym rozporządzeniem w odniesieniu do:

(i) sprawdzania dokumentacji rozliczeniowej;

(ii) kontroli przeprowadzonych u określonych kategorii podmiotów;

(iii) w stosownych przypadkach, okresu, w którym mają odbywać się kontrole przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, z uwzględnieniem kontroli bezpośrednich na miejscu, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu; oraz konkretnych obiektów lub obszaru, w których mają się one odbywać;

b) zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych elementów na podstawie doświadczeń praktycznych lub poprzez zmianę tych dodanych elementów.

9. Komisja może przyjmować akty wykonawcze, by ustalić:

a) minimalny odsetek wszystkich kontroli urzędowych podmiotów lub grup podmiotów, które mają zostać przeprowadzone bez zapowiedzi, o którym mowa w ust. 4 lit. a);

b) minimalny odsetek dodatkowych kontroli, o którym mowa w ust. 4 lit. b);

c) minimalną liczbę próbek, o której mowa w ust. 4 lit. c);

d) minimalną ilość podmiotów będących członkami grupy podmiotów, o której mowa w ust. 4 lit. d).

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 39

Dodatkowe przepisy dotyczące działań, które mają być podejmowane przez podmioty i grupy podmiotów

1. Oprócz spełniania obowiązków ustanowionych w art. 15 rozporządzenia (UE) 2017/625 podmioty i grupy podmiotów:

a) zachowują dokumentację w celu wykazania ich zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

b) dokonują wszelkich deklaracji i wymiany informacji, które są niezbędne do celów kontroli urzędowych;

c) wprowadzają stosowne środki praktyczne w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

d) zapewniają – w postaci deklaracji, która musi zostać podpisana i w razie konieczności być aktualizowana:

(i) pełny opis ekologicznej jednostki produkcyjnej lub jednostki produkcyjnej w okresie konwersji oraz czynności, które mają zostać przeprowadzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

(ii) stosowne środki praktyczne, które mają być podejmowane w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

(iii) [18] zobowiązanie do:

– poinformowania na piśmie i bez zbędnej zwłoki nabywców produktów oraz dokonania wymiany odpowiednich informacji z właściwym organem lub – w stosownych przypadkach – z organem kontrolnym lub jednostką certyfikującą, w przypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia niezgodności, podejrzenia wystąpienia niezgodności, której nie można wykluczyć, lub stwierdzenia niezgodności wpływającej na integralność produktów,

– zaakceptowania przekazania dokumentacji kontrolnej w przypadku zmiany organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej lub – w przypadku wycofania z produkcji ekologicznej – przechowywania przez co najmniej pięć lat dokumentacji kontrolnej przez ostatni organ kontrolny lub ostatnią jednostkę certyfikującą,

– bezzwłocznego poinformowania właściwego organu lub organu lub jednostki wyznaczonych zgodnie z art. 34 ust. 4, w przypadku wycofania się z produkcji ekologicznej, oraz

– zaakceptowania wymiany informacji między tymi organami lub jednostkami, w przypadku gdy podwykonawcy są kontrolowani przez różne organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

2. Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu podania szczegółowych informacji i specyfikacji dotyczących:

a) dokumentacji służącej wykazaniu zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

b) deklaracji i wymiany informacji, które są niezbędne do celów kontroli urzędowych;

c) stosownych środków praktycznych w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 40

Dodatkowe przepisy dotyczące przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych oraz zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi

1. Właściwe organy mogą przekazać jednostkom certyfikującym niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych i niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi jedynie wtedy, gdy – oprócz warunków zawartych w rozdziale III rozporządzenia (UE) 2017/625 – spełnione są następujące warunki:

a) przekazanie zadań zawiera szczegółowy opis przekazanych zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi, w tym obowiązki sprawozdawcze i inne określone obowiązki, oraz opis warunków, na jakich jednostka certyfikująca może je wykonywać. W szczególności jednostka certyfikująca przekazała właściwym organom do uprzedniego zatwierdzenia:

(i) swoją procedurę oceny ryzyka, która ma stwierdzić w szczególności podstawę intensywności i częstotliwości weryfikacji zgodności podmiotów i grup podmiotów oraz która ma być ustanowiona na podstawie elementów, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (UE) 2017/625 oraz w art. 38 niniejszego rozporządzenia, której należy przestrzegać podczas kontroli urzędowych podmiotów i grup podmiotów;

(ii) standardowe procedury kontroli zawierające szczegółowy opis środków kontroli, które jednostka certyfikująca zobowiązuje się nałożyć na podmioty i grupy podmiotów podlegające jej kontroli;

(iii) wykaz środków zgodnych ze wspólnym katalogiem, o którym mowa w art. 41 ust. 4, które mają być stosowane wobec podmiotów i grup podmiotów w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności;

(iv) ustalenia dotyczące skutecznego monitorowania odnośnie do zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi prowadzonymi wobec podmiotów i grup podmiotów oraz ustalenia dotyczące sprawozdawczości na temat tych zadań.

Jednostka certyfikująca powiadamia właściwy organ o wszelkich kolejnych zmianach elementów, o których mowa w ppkt (i)–(iv);

b) te właściwe organy mają procedury i ustalenia służące zapewnieniu nadzoru nad jednostkami certyfikującymi, w tym weryfikacji skuteczności, niezależności i obiektywności sposobu wykonywania powierzonych im zadań, w szczególności jeżeli chodzi o intensywność i częstotliwość weryfikacji zgodności;

Co najmniej raz w roku właściwe organy przeprowadzają zgodnie z art. 33 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625 audyty jednostek certyfikujących, którym przekazały zadania w zakresie kontroli urzędowych lub zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi.

2. W drodze odstępstwa od art. 31 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/625 właściwe organy mogą przekazać jednostce certyfikującej uprawnienia do wydania decyzji dotyczącej zadań przewidzianych w art. 138 ust. 1 lit. b) i w art. 138 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia.

3. Do celów art. 29 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) 2017/625 normą w odniesieniu do przekazywania niektórych zadań w zakresie kontroli urzędowych i niektórych zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi w celu weryfikacji zgodności z niniejszym rozporządzeniem, która jest odpowiednia w odniesieniu do zakresu niniejszego rozporządzenia, jest najnowsza ogłoszona wersja międzynarodowej zharmonizowanej normy „Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów”, do której odniesienie zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Właściwe organy nie przekazują jednostkom certyfikującym następujących oficjalnych zadań związanych z kontrolą lub zadań związanych z innymi czynnościami oficjalnymi:

a) nadzorowania i audytu innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących;

b) uprawnień do przyznawania zgód na zastosowanie odstępstw innych niż odstępstwa do stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin nieuzyskanego z produkcji ekologicznej;

c) upoważnienia do przyjmowania zgłoszeń o prowadzeniu działalności przez podmioty lub grupy podmiotów, na mocy art. 34 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;

d) oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, które określają częstotliwość kontroli bezpośrednich, którym mają być poddawane przesyłki ekologiczne przed ich zwolnieniem do swobodnego obrotu w Unii zgodnie z art. 54 rozporządzenia (UE) 2017/625;

e) ustanawiania wspólnego katalogu środków, o którym mowa w art. 41 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

5. Właściwe organy nie przekazują zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi osobom fizycznym.

6. Właściwe organy zapewniają, by informacje otrzymane od jednostek certyfikujących zgodnie z art. 32 rozporządzenia (UE) 2017/625 oraz informacje dotyczące środków stosowanych przez jednostki certyfikujące w przypadku stwierdzonej lub prawdopodobnej niezgodności były gromadzone i wykorzystywane przez właściwe organy do celów nadzoru nad działalnością tych jednostek certyfikujących.

7. W przypadku pełnego lub częściowego wycofania przez właściwy organ przekazania niektórych zadań w zakresie kontroli urzędowych lub niektórych zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi zgodnie z art. 33 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/625, podejmuje on decyzję co do ważności certyfikatów wydanych przez jednostki certyfikujące przed datą tego częściowego lub pełnego wycofania oraz informuje o tym zainteresowane podmioty.

8. Bez uszczerbku dla art. 33 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/625 przed pełnym lub częściowym wycofaniem przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi w przypadkach, o których mowa w tej literze– właściwe organy mogą w pełni lub częściowo zawiesić to przekazanie:

a) na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, podczas którego jednostka certyfikująca ma naprawić niedociągnięcia stwierdzone podczas audytów i inspekcji lub naprawić niezgodności, w odniesieniu do których wymieniane są informacje zgodnie z art. 43 niniejszego rozporządzenia z innymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi, z właściwymi organami, a także z Komisją; lub

b) na okres zawieszenia akredytacji, o której mowa w art. 29 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) 2017/625, w związku z art. 40 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku zawieszenia przekazania dotyczącego zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi zainteresowane jednostki certyfikujące nie wydają certyfikatów, o których mowa w art. 35 w odniesieniu do tych obszarów, dla których przekazanie zostało zawieszone. Właściwe organy podejmują decyzję co do ważności certyfikatów wydanych przez dane jednostki certyfikujące przed datą tego częściowego lub pełnego zawieszenia oraz informują zainteresowane podmioty o tej decyzji. [19]

Bez uszczerbku dla art. 33 rozporządzenia (UE) 2017/625 właściwe organy znoszą zawieszenie przekazania zadań w zakresie kontroli urzędowych lub zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi możliwie jak najszybciej, od chwili gdy jednostka certyfikująca naprawiła niedociągnięcia lub niezgodności, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), lub kiedy jednostka akredytująca wznowiła akredytację, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b).

9. W przypadku gdy jednostka certyfikująca, której właściwe organy przekazały niektóre zadania w zakresie kontroli urzędowych lub niektóre zadania związane z innymi czynnościami urzędowymi, została również uznana przez Komisję zgodnie z art. 46 ust. 1 niniejszego rozporządzenia do celów prowadzenia czynności kontrolnych w państwach trzecich, a Komisja zamierza wycofać lub wycofała uznanie dla tej jednostki certyfikującej, właściwe organy organizują audyty lub inspekcje danej jednostki certyfikującej w odniesieniu do jej działalności w państwach członkowskich, zgodnie z art. 33 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

10. Jednostki certyfikujące przekazują właściwym organom:

a) do dnia 31 stycznia każdego roku wykaz podmiotów, które zostały objęte przez nią kontrolą do dnia 31 grudnia poprzedniego roku; oraz

b) do dnia 31 marca każdego roku informacje na temat kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzonych w poprzednim roku w kontekście przygotowania tej części sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 113 rozporządzenia (UE) 2017/625, która dotyczy produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych.

11. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do warunków – dodatkowych wobec warunków ustanowionych w ust. 1 niniejszego artykułu – przekazywania jednostkom certyfikującym zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi.

Artykuł 41

Dodatkowe przepisy dotyczące działań w przypadku podejrzenia wystąpienia i stwierdzenia niezgodności oraz wspólnego katalogu środków [20]

1. Z zastrzeżeniem art. 29, w przypadku gdy właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca podejrzewa lub otrzyma uzasadnione informacje, również od innych właściwych organów lub – w stosownych przypadkach – innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, że podmiot zamierza stosować lub wprowadzić do obrotu produkt, który może nie być zgodny z niniejszym rozporządzeniem, ale nosi oznaczenie odwołujące się do produkcji ekologicznej, lub gdy taki właściwy organ, organ kontrolny lub jednostka certyfikująca zostaną poinformowane przez podmiot o podejrzewanej niezgodności zgodnie z art. 27:

a) niezwłocznie przeprowadza urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625, w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem; takie postępowanie wyjaśniające musi zostać ukończone w najbliższym możliwym i rozsądnym terminie, z uwzględnieniem trwałości produktu i złożoności sprawy

b) tymczasowo zakazuje zarówno wprowadzania danych produktów do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji oraz ich stosowania w produkcji ekologicznej do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w lit. a). Przed podjęciem takiej decyzji właściwy organ lub – w stosownych przypadkach – organ kontrolny lub jednostka certyfikująca dają podmiotowi możliwość przedstawienia uwag.

2. W przypadku gdy wyniki postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1 lit. a), nie wskazują na występowanie niezgodności, która wpływałaby na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji, podmiotowi zezwala się na stosowanie przedmiotowych produktów lub na wprowadzanie ich do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji.

3. Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki i przewidują sankcje niezbędne do tego, by zapobiec możliwości nieuczciwego stosowania oznaczeń, o których mowa w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia.

4. Właściwe organy wprowadzają wspólny katalog środków do stosowania na ich terytorium przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące w przypadku podejrzenia wystąpienia niezgodności i stwierdzenia niezgodności.

5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu doprecyzowania jednolitych działań dotyczących przypadków, gdy właściwe organy mają podjąć środki dotyczące podejrzenia wystąpienia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 42

Dodatkowe przepisy dotyczące środków w przypadku niezgodności wpływającej na integralność [21]

1. W przypadku niezgodności wpływającej na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji, takiej jak wynikająca ze stosowania niedopuszczonych produktów, substancji lub technik, lub pomieszania z produktami nieekologicznymi, właściwe organy oraz – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące zapewniają, by – oprócz środków, które mają zostać podjęte zgodnie z art. 138 rozporządzenia (UE) 2017/625 – w znakowaniu i reklamie całej przedmiotowej partii lub serii produkcyjnej nie umieszczano odniesień do produkcji ekologicznej.

2. W przypadku poważnej lub powtarzającej się lub stałej niezgodności właściwe organy i – w stosownych przypadkach – organy kontrolne i jednostki certyfikujące zapewniają, by – oprócz środków określonych w ust. 1 oraz wszelkich właściwych środków podjętych w szczególności zgodnie z art. 138 rozporządzenia UE 2017/625 – danym podmiotom lub danym grupom podmiotów zakazano na wskazany okres wprowadzania do obrotu produktów zawierających odniesienia do produkcji ekologicznej oraz by ich certyfikaty o których mowa w art. 35 zostały – w stosownych przypadkach – zawieszone lub cofnięte.

Artykuł 43

Dodatkowe przepisy dotyczące wymiany informacji

1. Oprócz obowiązków ustanowionych w art. 105 ust. 1 i art. 106 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625, właściwe organy niezwłocznie przekazują pozostałym właściwym organom oraz Komisji informacje dotyczące każdego podejrzenia wystąpienia niezgodności wpływającej na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Właściwe organy przekazują te informacje pozostałym właściwym organom i Komisji za pośrednictwem komputerowego systemu pozwalającego na elektroniczną wymianę dokumentów i informacji udostępnionego przez Komisję.

2. W przypadku podejrzenia wystąpienia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności w odniesieniu do produktów podlegających kontroli innych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, organy kontrolne i jednostki certyfikujące niezwłocznie informują te pozostałe organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

3. Organy kontrolne i jednostki certyfikujące wymieniają inne stosowne informacje z pozostałymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi.

4. W przypadku otrzymania wniosku uzasadnionego potrzebą zagwarantowania, że dany produkt został wytworzony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, organy kontrolne i jednostki certyfikujące wymieniają z innymi właściwymi organami oraz z Komisją informacje na temat wyników przeprowadzonych przez nie kontroli.

5. Właściwe organy wymieniają informacje dotyczące nadzoru nad jednostkami certyfikującymi z krajowymi jednostkami akredytującymi, w rozumieniu art. 2 ust. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 (⁵⁴).

6. Właściwe organy podejmują odpowiednie środki i ustanawiają udokumentowane procedury w celu zapewnienia, by informacje dotyczące wyników kontroli były przekazywane agencji płatniczej w zależności od ich potrzeb do celów art. 58 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (⁵⁵) oraz aktów przyjętych na podstawie tego artykułu.

7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające informacje, które mają być przekazywane przez właściwe organy, organy kontrolne i jednostki certyfikujące odpowiedzialne za kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe zgodnie z niniejszym artykułem, odpowiednich adresatów tych informacji, oraz procedury, za pomocą których te informacje mają być przekazywane, w tym funkcje systemu komputerowego, o którym mowa w ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

ROZDZIAŁ VII

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł 44

Eksport produktów ekologicznych

1. Produkt może zostać wywieziony z Unii jako produkt ekologiczny i zostać opatrzony logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, jeżeli jest zgodny z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do dokumentów przeznaczonych dla organów celnych w państwach trzecich, w szczególności w odniesieniu do wydawania ekologicznych świadectw wywozowych w miarę możliwości w formie elektronicznej, i poświadczania, że wywożone produkty ekologiczne są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 45

Import produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

1. Produkt może zostać przywieziony z państwa trzeciego, celem wprowadzenia go do obrotu w Unii jako produkt ekologiczny lub jako produkt w okresie konwersji, jeżeli spełnione są trzy następujące warunki:

a) produkt ten jest produktem, o którym mowa w art. 2 ust. 1;

b) zastosowanie ma jedno z następujących:

(i) produkt jest zgodny z rozdziałami II, III i IV niniejszego rozporządzenia, a wszystkie podmioty i grupy podmiotów, o których mowa w art. 36, w tym eksporterzy w danym państwie trzecim, zostały poddane kontroli przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące uznane zgodnie z art. 46 i uzyskały od tych organów lub jednostek certyfikat potwierdzający, że wszystkie podmioty i grupy podmiotów oraz eksporterzy spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia;

(ii) w przypadku, gdy produkt pochodzi z państwa trzeciego uznanego zgodnie z art. 47, produkt ten spełnia warunki określone w odnośnej umowie handlowej; lub

(iii) w przypadku, gdy produkt pochodzi z państwa trzeciego, które jest uznawane zgodnie z art. 48, produkt ten jest zgodny z równoważnymi przepisami dotyczącymi produkcji i kontroli tego państwa trzeciego oraz został przywieziony ze świadectwem kontroli, potwierdzającym tę zgodność, wydanym przez właściwe organy, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące tego państwa trzeciego; oraz

c) podmioty w państwach trzecich są w stanie w dowolnym momencie dostarczyć importerom i krajowym organom w Unii i w tych państwach trzecich informacje pozwalające zidentyfikować podmioty będące ich dostawcami oraz organy kontrolne lub jednostki certyfikujące tych dostawców, z myślą o zapewnieniu identyfikowalności danych produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji. Informacje te udostępnia się również organom kontrolnym lub jednostkom certyfikującym importerów.

2. Komisja może zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 9 udzielać specjalnych zezwoleń na stosowanie produktów i substancji w państwach trzecich oraz w regionach najbardziej oddalonych Unii, z uwzględnieniem różnic w równowadze ekologicznej w produkcji roślinnej lub zwierzęcej, szczególnych warunków klimatycznych, tradycji i warunków lokalnych w tych obszarach. Takie specjalne zezwolenia mogą być przyznawane na odnawialny okres dwóch lat i podlegają zasadom ustanowionym w rozdziale II i kryteriom określonym w art. 24 ust. 3 i 6.

3. Ustalając kryteria pozwalające zakwalifikować daną sytuację jako okoliczności katastroficzne i ustanawiając zgodnie z art. 22 szczegółowe przepisy dotyczące postępowania w takich okolicznościach, Komisja uwzględnia różnice w równowadze ekologicznej, w klimacie i warunkach lokalnych w państwach trzecich i w regionach najbardziej oddalonych Unii.

4. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące treści certyfikatów, o których mowa w ust. 1 lit. b), procedury, którą należy stosować przy ich wydawaniu, weryfikacji i środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany, w szczególności w odniesieniu do roli właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, zapewniając identyfikowalność i zgodność produktów przywożonych z myślą o ich wprowadzeniu do obrotu na rynku unijnym jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, o których mowa w ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

5. Przestrzeganie warunków i środków przywozu do Unii produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji, o których mowa w ust. 1, jest weryfikowane w punktach kontroli granicznej, zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625. Częstotliwość kontroli fizycznych, o których mowa w art. 49 ust. 2 tego rozporządzenia zależy od prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności w rozumieniu art. 3 pkt 57 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 46

Uznawanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

1. Komisja może przyjmować akty wykonawcze uznające organy kontrolne i jednostki certyfikujące, które są właściwe do prowadzenia kontroli i wydawania certyfikatów ekologicznych w państwach trzecich, do wycofania uznania takich organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, oraz do ustanowienia wykazu uznanych organów kontrolnych i jednostek certyfikujących.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

2. Organy kontrolne lub jednostki certyfikujące są uznawane zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu do celów kontroli przywozu kategorii produktów wymienionych w art. 35 ust. 7, jeżeli spełniają następujące kryteria:

a) mają zarejestrowaną siedzibę w jednym państwie członkowskim lub w państwie trzecim;

b) mają zdolność do przeprowadzania kontroli w celu zapewnienia, aby w odniesieniu do produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji, które mają być przywiezione do Unii, spełnione zostały warunki zawarte w art. 45 ust. 1 lit. a), lit. b) ppkt (i) oraz lit. c) i w niniejszym artykule;

c) gwarantują odpowiednią obiektywność i bezstronność i nie pozostają w żadnym konflikcie interesów w zakresie wykonywania ich zadań kontrolnych;

d) w przypadku jednostek certyfikujących – są one akredytowane zgodnie z właściwą zharmonizowaną normą „Ocena zgodności – Wymagania dla jednostek certyfikujących wyroby, procesy i usługi”, do której odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

e) dysponują wiedzą ekspercką, wyposażeniem oraz infrastrukturą wymaganą do wykonywania zadań kontrolnych oraz mają wystarczającą liczbę odpowiednio wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników; oraz

f) spełniają wszelkie dodatkowe kryteria, które mogą zostać ustanowione w akcie delegowanym, przyjętym na podstawie ust. 7.

3. Akredytacja, o której mowa w ust. 2 lit. d), może zostać przyznana jedynie przez:

a) krajową jednostkę akredytującą w Unii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008; lub

b) jednostkę akredytującą spoza terytorium Unii będącą sygnatariuszem wielostronnej umowy o uznawaniu pod auspicjami Międzynarodowego Forum Akredytacyjnego.

4. Organy kontrolne i jednostki certyfikujące przesyłają Komisji wniosek o uznanie. Taki wniosek zawiera dokumentację techniczną z wszelkimi informacjami koniecznymi do zapewnienia, aby spełnione zostały kryteria określone w ust. 2.

Organy kontrolne przedkładają najnowszy raport z oceny wydany przez właściwy organ, a jednostki certyfikujące przedkładają certyfikat akredytacji wydany przez jednostkę akredytującą. W stosownych przypadkach, organy kontrolne lub jednostki certyfikujące przedkładają również najnowsze sprawozdania z przeprowadzanej na miejscu regularnej oceny, nadzoru oraz wieloletniej oceny ich działań.

5. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 4, i wszelkich innych istotnych informacji dotyczących danego organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, Komisja zapewnia odpowiedni nadzór nad uznanymi organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi, dokonując regularnego przeglądu ich działania i uznania. Do celów tego nadzoru Komisja może żądać od jednostek akredytujących lub od właściwych organów dodatkowych informacji.

6. Charakter nadzoru, o którym mowa w ust. 5 ustalany jest na podstawie oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności, z uwzględnieniem w szczególności działalności organu kontrolnego lub jednostki certyfikującej, rodzaju produktów i podmiotów objętych przez nie kontrolą oraz zmian w zakresie przepisów dotyczących produkcji i środków kontrolnych.

Uznanie organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących, o którym mowa w ust. 1, wycofuje się w szczególności niezwłocznie zgodnie z procedurą, o której mowa w tym ustępie, w przypadku stwierdzenia poważnych lub powtarzających się naruszeń w odniesieniu do certyfikacji lub kontroli i czynności ustanowionych zgodnie z ust. 8 oraz w przypadku, gdy dana jednostka certyfikująca lub dany organ kontrolny nie podejmie po otrzymaniu żądania Komisji – w czasie wyznaczonym przez Komisję– odpowiednich terminowych działań naprawczych. Taki okres jest ustalany stosownie do wagi problemu oraz zazwyczaj nie jest krótszy niż 30 dni.

7. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych:

a) zmieniających ust. 2 niniejszego artykułu poprzez dodanie dalszych kryteriów, oprócz kryteriów już w nim ustanowionych, które mają być stosowane w przypadku uznawania uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu i do wycofania takiego uznania, lub poprzez zmianę tych dodanych kryteriów.

b) uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do:

(i) sprawowania nadzoru nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi uznanymi przez Komisję zgodnie z ust. 1, w tym poprzez ocenę zgodności na miejscu; oraz

(ii) w odniesieniu do kontroli i innych czynności, które mają być wykonywane przez te organy kontrolne lub jednostki certyfikujące.

8. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zapewnienia stosowania środków związanych z przypadkami podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tymi wpływającymi na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych w ramach uznania przewidzianego w niniejszym artykule. Środki te mogą polegać w szczególności na weryfikacji integralności produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przed wprowadzeniem ich do obrotu w Unii oraz, w stosownych przypadkach, zawieszeniu zezwolenia na wprowadzanie takich produktów do obrotu w Unii jako produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

9. W należycie uzasadnionych przypadkach z uwagi na pilny interes nadrzędny związany z nieuczciwymi praktykami lub praktykami niezgodnymi z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ochrony zaufania konsumentów lub ochrony uczciwej konkurencji między podmiotami Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 55 ust. 3, przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie w celu podjęcia środków, o których mowa w ust. 8 niniejszego artykułu, lub podjęcia decyzji o wycofaniu uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 47

Równoważność na podstawie umowy handlowej

Uznane państwo trzecie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) ppkt (ii), to państwo trzecie, które Unia uznała na podstawie umowy handlowej za posiadające system produkcji realizujący te same cele i stosujący te same zasady dzięki stosowaniu przepisów zapewniających taki sam poziom poświadczania zgodności co przepisy Unii.

Artykuł 48

Równoważność na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Uznane państwo trzecie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) ppkt (iii), to państwo trzecie uznane do celów równoważności na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007, w tym państwo trzecie uznane w ramach środka przejściowego przewidzianego w art. 58 niniejszego rozporządzenia.

Takie uznanie wygasa w dniu 31 grudnia 2025 r.

2. Na podstawie rocznych sprawozdań przesyłanych Komisji do dnia 31 marca każdego roku przez państwa trzecie, o których mowa w ust. 1, i dotyczących wdrażania i egzekwowania ustanowionych przez te państwa środków kontrolnych oraz w świetle wszelkich innych uzyskanych informacji Komisja zapewnia należyte nadzorowanie uznanych państw trzecich poprzez regularne prowadzenie przeglądu ich uznania. Komisja może w tym celu zwrócić się o pomoc do państw członkowskich. Charakter nadzoru ustalany jest na podstawie oceny prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności, z uwzględnieniem w szczególności wielkości wywozu do Unii z danego państwa trzeciego, wyników działań monitorujących i nadzorczych przeprowadzonych przez właściwy organ oraz wyników poprzednich kontroli. Komisja regularnie przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wyników dokonanego przez nią przeglądu.

3. Komisja w drodze aktów wykonawczych ustanawia wykaz państw trzecich, o których mowa w ust. 1, oraz może zmieniać ten wykaz w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do informacji, które mają być przesyłane przez państwa trzecie wymienione zgodnie z ust. 3 niniejszego rozporządzenia, niezbędnych do nadzorowania ich uznawania przez Komisję, jak również sprawowania tego nadzoru przez Komisję, w tym poprzez kontrole na miejscu.

5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zapewnienia stosowania środków związanych z przypadkami podejrzenia lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tymi wpływającymi na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych z państw trzecich, o których mowa w niniejszym artykule. Środki te mogą polegać w szczególności na weryfikacji integralności produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przed wprowadzeniem ich do obrotu w Unii oraz, w stosownych przypadkach, na zawieszeniu zezwolenia na wprowadzanie takich produktów do obrotu w Unii jako produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 49

Sprawozdanie Komisji na temat stosowania art. 47 i 48

Do dnia 31 grudnia 2021 r. Komisja złoży sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na temat stanu stosowania art. 47 i 48, w szczególności w odniesieniu do uznawania państw trzecich do celów równoważności.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY OGÓLNE

SEKCJA 1

Swobodny przepływ produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

Artykuł 50

Niezakazywanie i nieograniczanie wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji

Właściwe organy, organy kontrolne i jednostki certyfikujące nie mogą, z przyczyn odnoszących się do produkcji, znakowania lub prezentacji produktów, zakazywać ani ograniczać obrotu produktami ekologicznymi lub produktami w okresie konwersji podlegającymi kontroli przez inny właściwy organ, organ kontrolny lub jednostkę certyfikującą zlokalizowane w innym państwie członkowskim, jeżeli produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności nie można przeprowadzać kontroli urzędowych ani innych czynności urzędowych poza tymi przewidzianymi w rozporządzeniu (UE) 2017/625 ani też pobierać opłat z tytułu kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, poza opłatami przewidzianymi w rozdziale VI tego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Informacje, sprawozdawczość i powiązane odstępstwa

Artykuł 51

Informacje dotyczące sektora i handlu ekologicznego

1. Każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji informacje konieczne do wykonania i monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia. W możliwie najszerszym zakresie takie informacje opierają się na ustanowionych źródłach danych. Komisja bierze pod uwagę zapotrzebowanie na dane oraz synergie pomiędzy potencjalnymi źródłami danych, w szczególności w odniesieniu do ich wykorzystania w celach statystycznych, w stosownych przypadkach.

2. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące systemu, który ma być wykorzystywany do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1, szczegółów informacji, które mają być przekazywane, oraz daty, do jakiej należy je przekazać.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

Artykuł 52

Informacje dotyczące właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

1. Państwa członkowskie prowadzą regularnie aktualizowany wykaz zawierający:

a) nazwy i adresy właściwych organów; oraz

b) nazwy, adresy i numery kodów przydzielone organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym.

Państwa członkowskie przekazują te wykazy i wszelkie ich zmiany Komisji oraz podają je do wiadomości publicznej, z wyjątkiem przypadku gdy takie przekazanie i publikacja miały już miejsce zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625.

2. W oparciu o informacje przekazane na podstawie ust. 1 Komisja regularnie publikuje w internecie zaktualizowany wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, o którym mowa w ust. 1 lit. b).

Artykuł 53

Odstępstwa, zezwolenia i sprawozdanie

1. Odstępstwa od wymogu stosowania ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i zwierząt przewidziane w załączniku II część I pkt 1.8.5 oraz w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4, z wyjątkiem załącznika II część II pkt 1.3.4.4.2, wygasają w dniu 31 grudnia 2035 r.

2. Od dnia 1 stycznia 2028 r., w oparciu o wnioski dotyczące dostępności ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i zwierząt zawarte w sprawozdaniu przewidzianym w ust. 7 niniejszego artykułu, Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających niniejsze rozporządzenie w następujący sposób:

a) zakończenie możliwości stosowania odstępstw, o których mowa w załączniku II część I pkt 1.8.5 i w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4, z wyjątkiem załącznika II część II pkt 1.3.4.4.2 we wcześniejszym terminie niż dzień 31 grudnia 2035 r. lub ich przedłużenie poza tę datę; lub

b) zakończenie możliwości stosowania odstępstwa, o którym mowa w załączniku II część II pkt 1.3.4.4.2.

3. Od dnia 1 stycznia 2026 r. Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 54 aktów delegowanych zmieniających art. 26 ust. 2 lit. b) w celu rozszerzenia zakresu stosowania systemu informacyjnego, o którym mowa w art. 26 ust. 2, na młode kury oraz zmieniających załącznik II część II pkt 1.3.4.3, tak by odstępstwa dotyczące młodych kur opierały się na danych zebranych zgodnie z tym systemem.

4. Od dnia 1 stycznia 2025 r. Komisja jest upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 54, na podstawie informacji dotyczących dostępności ekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń udostępnianych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu lub przedstawionych w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 7 niniejszego artykułu – kończących zezwolenie na stosowanie nieekologicznej paszy białkowej w żywieniu drobiu i świń, o którym mowa w załączniku II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c) w terminie wcześniejszym niż dzień 31 grudnia 2025 r. lub przedłużających je poza ten termin.

5. Przedłużając odstępstwa lub zezwolenia, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, Komisja dokonuje tego jedynie na taki czas, w odniesieniu do którego posiadane przez nią informacje, w szczególności informacje dostarczane przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 6, potwierdzają brak dostępności na rynku unijnym materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt lub paszy.

6. Do dnia 30 czerwca każdego roku państwa członkowskie udostępniają Komisji i pozostałym państwom członkowskim:

a) informacje dostarczone do bazy danych, o której mowa w art. 26 ust. 1, oraz do systemów, o których mowa w art. 26 ust. 2, a także – w stosownych przypadkach – do systemów, o których mowa w art. 26 ust. 3;

b) informacje dotyczące zgód na stosowanie odstępstw przyznanych zgodnie z załącznikiem II część I pkt 1.8.5 i załącznikiem II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4; oraz

c) informacje na temat dostępności na rynku unijnym ekologicznych pasz białkowych dla drobiu i świń oraz na temat zezwoleń przyznanych zgodnie z załącznikiem II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c).

7. Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności na rynku unijnym oraz – w stosownych przypadkach – przyczyn ograniczonej dostępności:

a) ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin;

b) zwierząt ekologicznych objętych odstępstwami, o których mowa w załączniku II część II pkt 1.3.4.3 i 1.3.4.4;

c) ekologicznej paszy białkowej przeznaczonej do żywienia drobiu i świń pod warunkiem uzyskania zezwoleń, o których mowa w załączniku II część II pkt 1.9.3.1 lit. c) i pkt 1.9.4.2 lit. c).

Sporządzając to sprawozdanie, Komisja uwzględnia w szczególności dane zebrane zgodnie z art. 26 oraz informacje dotyczące odstępstw i zezwoleń, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY PROCEDURALNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

SEKCJA 1

Przepisy proceduralne

Artykuł 54

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 26 ust. 5, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2 na okres pięciu lat od dnia 17 czerwca 2018 r. [22] Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2, może zostać odwołane w każdym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonego w niej uprawnienia. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 2 ust. 6, art. 9 ust. 11, art. 10 ust. 5, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 6, art. 30 ust. 7, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 9, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 8, art. 40 ust. 11, art. 44 ust. 2, art. 46 ust. 7, art. 48 ust. 4, art. 53 ust. 2, 3 i 4, art. 57 ust. 3 oraz art. 58 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy – przed upływem tego terminu – zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 55

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet zwany „Komitetem ds. Produkcji Ekologicznej”. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

4. Jeżeli komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

SEKCJA 2

Uchylenie, oraz przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 56

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 834/2007.

Rozporządzenie to jest jednak nadal stosowane do celów zakończenia analizy nadal nierozpatrzonych wniosków państw trzecich, zgodnie z art. 58 niniejszego rozporządzenia.

Odniesienia do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 57

Środki przejściowe dotyczące organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych na mocy art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Uznanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących udzielone na mocy art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wygasa najpóźniej w dniu 31 grudnia 2023 r.

2. Komisja w drodze aktów wykonawczych ustanawia wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych na podstawie art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz może zmienić ten wykaz w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 55 ust. 2.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w odniesieniu do informacji, które mają być przesyłane przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, niezbędnych do celu nadzorowania ich uznania przez Komisję, jak również sprawowania tego nadzoru przez Komisję, w tym poprzez ocenę zgodności na miejscu.

Artykuł 58

Środki przejściowe dotyczące wniosków państw trzecich przedłożonych na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007

1. Komisja ukończy analizę wniosków państw trzecich przedłożonych na mocy art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007, które nie zostały jeszcze rozpatrzone w dniu 17 czerwca 2018 r. Do analizy takich wniosków stosuje się to rozporządzenie.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 54 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie przepisów proceduralnych niezbędnych do rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w tym informacji, które mają być przedkładane przez państwa trzecie.

Artykuł 59

Środki przejściowe dotyczące pierwszego uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących

W drodze odstępstwa od daty rozpoczęcia stosowania, o której mowa w art. 61 akapit drugi, art. 46 stosuje się od 17 czerwca 2018 r. w zakresie, w jakim jest to niezbędne, by umożliwić terminowe uznanie organów kontrolnych i jednostek certyfikujących.

Artykuł 60

Przepisy przejściowe dotyczące zapasów produktów ekologicznych wytworzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007

Produkty wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 przed 1 stycznia 2021 r. mogą być wprowadzane do obrotu po tej dacie do wyczerpania zapasów.

Artykuł 61

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 30 maja 2018 r.