(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (¹), w szczególności jej art. 49b ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Obecnie instruktorzy narciarstwa korzystają z zasady wzajemnego uznawania kwalifikacji na podstawie dyrektywy 2005/36/WE. Ustanowienie wspólnego testu kształcenia dla instruktorów narciarstwa wprowadziłoby automatyczne uznawanie niektórych kwalifikacji instruktorów narciarstwa, aby umożliwić osobom posiadającym te kwalifikacje łatwiejsze przemieszczanie się między państwami członkowskimi. Wspólny test kształcenia byłby jednym ze sposobów na ułatwienie mobilności instruktorów narciarstwa w całej Unii. W przypadku instruktorów narciarstwa, którzy nie kwalifikują się do uczestnictwa we wspólnym teście kształcenia lub którzy nie zdali wspólnego testu kształcenia, nadal obowiązywałyby ogólne ramy uznawania ich kwalifikacji na podstawie dyrektywy 2005/36/WE.

(2) Zawód instruktora narciarstwa lub alternatywnie kształcenie i szkolenie prowadzące do uzyskania kwalifikacji instruktora narciarstwa podlegają regulacji w ponad jednej trzeciej państw członkowskich, w związku z czym wymogi określone w art. 49b ust. 2 dyrektywy 2005/36/WE zostały spełnione.

(3) W 2012 r. dziewięć państw członkowskich, tj. Austria, Belgia, Dania, Francja, Niemcy, Włochy, Rumunia, Hiszpania i Zjednoczone Królestwo, podpisało protokół ustaleń („protokół”) ustanawiający projekt pilotażowy dotyczący legitymacji zawodowej dla instruktorów narciarstwa w Unii. Następnie w 2014 r. protokół ten podpisały Słowenia i Republika Czeska. W protokole uznano prawa nabyte instruktorów narciarstwa, którzy byli obywatelami tych państw członkowskich będących sygnatariuszami na dzień podpisania protokołu. W protokole stwierdzono również, że pomyślne ukończenie Eurotestu i testu Eurosecurity jest warunkiem wstępnym automatycznego uznania kwalifikacji instruktorów narciarstwa w tych państwach członkowskich, począwszy od daty podpisania protokołu. W celu zapewnienia pewności prawa właściwe i rozsądne jest uznanie tych dwóch testów za podstawę zakresu przedmiotowego wspólnego testu kształcenia oraz uwzględnienie postanowień uzgodnionych w protokole jako wspólnej podstawy niniejszego rozporządzenia.

(4) Każdy instruktor narciarstwa objęty niniejszym rozporządzeniem powinien być w stanie zapewnić, aby zajęcia w ramach nauczania jazdy na nartach były prowadzone w sposób bezpieczny, całkowicie niezależny, w zaśnieżonym środowisku górskim, ale z wyłączeniem tych obszarów, w których wymagane jest stosowanie technik wspinaczkowych. W związku z tym w celu zapewnienia wysokiej jakości nauczania jazdy na nartach właściwe jest, aby kwalifikacje, które uprawniają kandydatów do uczestnictwa we wspólnym teście kształcenia, obejmowały również określone umiejętności pedagogiczne.

(5) W stosownych okolicznościach przy rozpatrywaniu wniosku o zwolnienie w odniesieniu do części I wspólnego testu kształcenia w zakresie poświadczenia umiejętności technicznych należy uwzględnić udział w konkursach zarządzanych przez Federation Internationale du Ski („FIS”) i wszelkie punkty FIS uzyskane w ramach tych konkursów.

(6) Aby zapewnić pewność prawa, konieczne jest uznanie praw nabytych zarówno instruktorów narciarstwa, którzy posiadają legitymację zawodową wydaną na podstawie protokołu, jak i tych, którzy posiadają kwalifikacje wymienione w załączniku I w państwie członkowskim, które nie jest sygnatariuszem protokołu, w przypadku gdy mogą oni wykazać się wymaganym doświadczeniem instruktora narciarstwa na określonych warunkach,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wszystkich obywateli Unii, którzy chcą wykonywać zawód instruktora narciarstwa w państwie członkowskim innym niż to, w którym zdobyli kwalifikacje wymienione w załączniku I.

Artykuł 2

Przedmiot

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia zakres przedmiotowy wspólnego testu kształcenia oraz warunki, które należy spełnić, aby do niego przystąpić i go zdać.

2. Wspólny test kształcenia składa się z testu poświadczającego umiejętności techniczne instruktorów narciarstwa oraz testu poświadczającego kompetencje instruktorów narciarstwa związane z bezpieczeństwem zgodnie z zasadami określonymi odpowiednio w częściach I i II załącznika II.

Artykuł 3

Właściwe podmioty

Do celów niniejszego rozporządzenia „właściwy podmiot” oznacza każdy podmiot wymieniony w załączniku I, który przyznaje kwalifikacje uprawniające do udziału we wspólnym teście kształcenia na podstawie art. 5.

Artykuł 4

Zasada automatycznego uznawania

1. Państwa członkowskie uznają świadectwa wydane zgodnie z art. 8, poświadczające pomyślne ukończenie wspólnego testu kształcenia. Każdy obywatel Unii posiadający takie świadectwo wydane w państwie członkowskim jest uprawniony do uzyskania dostępu do wykonywania zawodu instruktora narciarstwa w innych państwach członkowskich na tych samych warunkach co instruktorzy narciarstwa, którzy zdobyli kwalifikacje w tych państwach członkowskich.

2. Państwa członkowskie uznają świadectwa wydane zgodnie z art. 8 instruktorom narciarstwa, którzy korzystają z praw nabytych, jak określono w art. 7. Każdy obywatel Unii posiadający takie świadectwo wydane w państwie członkowskim jest uprawniony do uzyskania dostępu do wykonywania zawodu instruktora narciarstwa w innych państwach członkowskich na tych samych warunkach co instruktorzy narciarstwa, którzy zdobyli kwalifikacje w tych państwach członkowskich.

Artykuł 5

Uczestnictwo we wspólnym teście kształcenia

Do uczestnictwa we wspólnym teście kształcenia uprawnieni są wszyscy obywatele Unii, którzy posiadają kwalifikacje wymienione w załączniku I (²) lub uczestniczą w szkoleniu w celu uzyskania tych kwalifikacji.

Artykuł 6

Zwolnienia

1. Nie naruszając przepisów art. 5, instruktorzy narciarstwa są zwolnieni z wymogu zaliczenia testu poświadczającego umiejętności techniczne, o którym mowa w części I załącznika II, jeżeli posiadają oni kwalifikacje wymienione w załączniku I lub w przypadku gdy są w trakcie szkolenia w celu uzyskania tych kwalifikacji oraz:

a) mogą dostarczyć dowód uzyskania w dowolnym okresie pięciu lat co najmniej 100 punktów Federation Internationale du Ski w zakresie narciarstwa alpejskiego w przypadku mężczyzn i co najmniej 85 punktów Federation Internationale du Ski w zakresie narciarstwa alpejskiego w przypadku kobiet w jednej z dyscyplin technicznych -slalomie lub slalomie gigancie; albo

b) zdali Eurotest.

2. Nie naruszając przepisów art. 5, instruktorzy narciarstwa, którzy zdali test Eurosecurity, są zwolnieni z wymogu zaliczenia testu poświadczającego kompetencje związane z bezpieczeństwem, o którym mowa w części II załącznika II, jeżeli posiadają oni kwalifikacje wymienione w załączniku I lub w przypadku gdy są oni w trakcie szkolenia w celu uzyskania tych kwalifikacji.

3. Instruktorzy narciarstwa, którzy w ramach wspólnego testu kształcenia zaliczyli test poświadczający umiejętności techniczne, o którym mowa w części I załącznika II, albo test poświadczający kompetencje związane z bezpieczeństwem, o którym mowa w części II załącznika II, nie są zobowiązani do powtarzania tej części wspólnego testu kształcenia, którą zaliczyli.

Artykuł 7

Prawa nabyte

1. Instruktorzy narciarstwa, którzy przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia posiadają legitymację zawodową wydaną na podstawie protokołu, korzystają z zasady automatycznego uznawania kwalifikacji, o której mowa w art. 4 ust. 2.

2. Instruktorzy narciarstwa, którzy są objęci zakresem niniejszego rozporządzenia i zdali zarówno Eurotest, jak i test Eurosecurity, korzystają z zasady automatycznego uznawania kompetencji, o której mowa w art. 4 ust. 2, jeżeli posiadają kwalifikacje wymienione w załączniku I.

3. Instruktorzy narciarstwa, którzy w momencie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia posiadają kwalifikacje wymienione w załączniku I w państwie członkowskim innym niż sygnatariusz protokołu i którzy mogą wykazać się doświadczeniem zawodowym w wymiarze co najmniej 200 dni w ciągu pięciu lat bezpośrednio poprzedzających datę wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, korzystają z zasady automatycznego uznawania kwalifikacji określonej w art. 4 ust. 2.

4. Instruktorzy narciarstwa, którzy korzystają z praw nabytych, jak określono w ust. 1, 2 i 3, są uprawnieni do złożenia wniosku o wydanie świadectwa kompetencji zgodnie z art. 8.

Artykuł 8

Świadectwo kompetencji

1. [1] Instruktorom narciarstwa, którzy są objęci zakresem niniejszego rozporządzenia i którzy zdali wspólny test kształcenia albo korzystają z praw nabytych zgodnie z art. 7 niniejszego rozporządzenia, wydaje się świadectwo kompetencji za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym (IMI) ustanowionego rozporządzeniem (UE) nr 1024/2012. Świadectwo ma formę dowodu potwierdzającego zaliczenie wspólnego testu kształcenia i jest wydawane przez właściwy podmiot w państwie członkowskim.

2. W świadectwie kompetencji wskazuje się co najmniej:

a) imię i nazwisko instruktora narciarstwa;

b) wyniki uzyskane we wspólnym teście kształcenia oraz, w stosownych przypadkach, datę zdania wspólnego testu kształcenia;

c) w stosownych przypadkach szczególne uprawnienia nabyte przez instruktora narciarstwa zgodnie z art. 7;

d) państwo członkowskie lub właściwy podmiot wydające świadectwo;

e) kwalifikacje wymienione w załączniku I posiadane przez instruktora narciarstwa.

3. [2] (uchylony)

4. Duplikat świadectwa kompetencji jest wydawany każdorazowo na wniosek instruktora narciarstwa.

Artykuł 9

Procedura powiadamiania

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zmianach kwalifikacji wymienionych w załączniku I, jak również o istnieniu wszelkich nowych kwalifikacji porównywalnych - pod względem umiejętności i wiedzy - z tymi, które wymieniono w załączniku I. Powiadomienia te przekazuje się za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/2012 (³).

Artykuł 10

Długotrwałe szkolenie i doświadczenie

Instruktor narciarstwa, który posiada kwalifikacje wymienione w załączniku I i jest w stanie wykazać odbycie szkolenia teoretycznego i praktycznego w wymiarze co najmniej 95 dni oraz posiadanie doświadczenia zawodowego w charakterze instruktora narciarstwa w wymiarze 9 5 dni, zostanie uznany w Austrii na poziomie „Diplomschilehrer”.

Artykuł 11

Przepisy końcowe

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 marca 2019 r.

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (¹), w szczególności jej art. 49b ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Obecnie instruktorzy narciarstwa korzystają z zasady wzajemnego uznawania kwalifikacji na podstawie dyrektywy 2005/36/WE. Ustanowienie wspólnego testu kształcenia dla instruktorów narciarstwa wprowadziłoby automatyczne uznawanie niektórych kwalifikacji instruktorów narciarstwa, aby umożliwić osobom posiadającym te kwalifikacje łatwiejsze przemieszczanie się między państwami członkowskimi. Wspólny test kształcenia byłby jednym ze sposobów na ułatwienie mobilności instruktorów narciarstwa w całej Unii. W przypadku instruktorów narciarstwa, którzy nie kwalifikują się do uczestnictwa we wspólnym teście kształcenia lub którzy nie zdali wspólnego testu kształcenia, nadal obowiązywałyby ogólne ramy uznawania ich kwalifikacji na podstawie dyrektywy 2005/36/WE.

(2) Zawód instruktora narciarstwa lub alternatywnie kształcenie i szkolenie prowadzące do uzyskania kwalifikacji instruktora narciarstwa podlegają regulacji w ponad jednej trzeciej państw członkowskich, w związku z czym wymogi określone w art. 49b ust. 2 dyrektywy 2005/36/WE zostały spełnione.

(3) W 2012 r. dziewięć państw członkowskich, tj. Austria, Belgia, Dania, Francja, Niemcy, Włochy, Rumunia, Hiszpania i Zjednoczone Królestwo, podpisało protokół ustaleń („protokół”) ustanawiający projekt pilotażowy dotyczący legitymacji zawodowej dla instruktorów narciarstwa w Unii. Następnie w 2014 r. protokół ten podpisały Słowenia i Republika Czeska. W protokole uznano prawa nabyte instruktorów narciarstwa, którzy byli obywatelami tych państw członkowskich będących sygnatariuszami na dzień podpisania protokołu. W protokole stwierdzono również, że pomyślne ukończenie Eurotestu i testu Eurosecurity jest warunkiem wstępnym automatycznego uznania kwalifikacji instruktorów narciarstwa w tych państwach członkowskich, począwszy od daty podpisania protokołu. W celu zapewnienia pewności prawa właściwe i rozsądne jest uznanie tych dwóch testów za podstawę zakresu przedmiotowego wspólnego testu kształcenia oraz uwzględnienie postanowień uzgodnionych w protokole jako wspólnej podstawy niniejszego rozporządzenia.

(4) Każdy instruktor narciarstwa objęty niniejszym rozporządzeniem powinien być w stanie zapewnić, aby zajęcia w ramach nauczania jazdy na nartach były prowadzone w sposób bezpieczny, całkowicie niezależny, w zaśnieżonym środowisku górskim, ale z wyłączeniem tych obszarów, w których wymagane jest stosowanie technik wspinaczkowych. W związku z tym w celu zapewnienia wysokiej jakości nauczania jazdy na nartach właściwe jest, aby kwalifikacje, które uprawniają kandydatów do uczestnictwa we wspólnym teście kształcenia, obejmowały również określone umiejętności pedagogiczne.

(5) W stosownych okolicznościach przy rozpatrywaniu wniosku o zwolnienie w odniesieniu do części I wspólnego testu kształcenia w zakresie poświadczenia umiejętności technicznych należy uwzględnić udział w konkursach zarządzanych przez Federation Internationale du Ski („FIS”) i wszelkie punkty FIS uzyskane w ramach tych konkursów.

(6) Aby zapewnić pewność prawa, konieczne jest uznanie praw nabytych zarówno instruktorów narciarstwa, którzy posiadają legitymację zawodową wydaną na podstawie protokołu, jak i tych, którzy posiadają kwalifikacje wymienione w załączniku I w państwie członkowskim, które nie jest sygnatariuszem protokołu, w przypadku gdy mogą oni wykazać się wymaganym doświadczeniem instruktora narciarstwa na określonych warunkach,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wszystkich obywateli Unii, którzy chcą wykonywać zawód instruktora narciarstwa w państwie członkowskim innym niż to, w którym zdobyli kwalifikacje wymienione w załączniku I.

Artykuł 2

Przedmiot

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia zakres przedmiotowy wspólnego testu kształcenia oraz warunki, które należy spełnić, aby do niego przystąpić i go zdać.

2. Wspólny test kształcenia składa się z testu poświadczającego umiejętności techniczne instruktorów narciarstwa oraz testu poświadczającego kompetencje instruktorów narciarstwa związane z bezpieczeństwem zgodnie z zasadami określonymi odpowiednio w częściach I i II załącznika II.

Artykuł 3

Właściwe podmioty

Do celów niniejszego rozporządzenia „właściwy podmiot” oznacza każdy podmiot wymieniony w załączniku I, który przyznaje kwalifikacje uprawniające do udziału we wspólnym teście kształcenia na podstawie art. 5.

Artykuł 4

Zasada automatycznego uznawania

1. Państwa członkowskie uznają świadectwa wydane zgodnie z art. 8, poświadczające pomyślne ukończenie wspólnego testu kształcenia. Każdy obywatel Unii posiadający takie świadectwo wydane w państwie członkowskim jest uprawniony do uzyskania dostępu do wykonywania zawodu instruktora narciarstwa w innych państwach członkowskich na tych samych warunkach co instruktorzy narciarstwa, którzy zdobyli kwalifikacje w tych państwach członkowskich.

2. Państwa członkowskie uznają świadectwa wydane zgodnie z art. 8 instruktorom narciarstwa, którzy korzystają z praw nabytych, jak określono w art. 7. Każdy obywatel Unii posiadający takie świadectwo wydane w państwie członkowskim jest uprawniony do uzyskania dostępu do wykonywania zawodu instruktora narciarstwa w innych państwach członkowskich na tych samych warunkach co instruktorzy narciarstwa, którzy zdobyli kwalifikacje w tych państwach członkowskich.

Artykuł 5

Uczestnictwo we wspólnym teście kształcenia

Do uczestnictwa we wspólnym teście kształcenia uprawnieni są wszyscy obywatele Unii, którzy posiadają kwalifikacje wymienione w załączniku I (²) lub uczestniczą w szkoleniu w celu uzyskania tych kwalifikacji.

Artykuł 6

Zwolnienia

1. Nie naruszając przepisów art. 5, instruktorzy narciarstwa są zwolnieni z wymogu zaliczenia testu poświadczającego umiejętności techniczne, o którym mowa w części I załącznika II, jeżeli posiadają oni kwalifikacje wymienione w załączniku I lub w przypadku gdy są w trakcie szkolenia w celu uzyskania tych kwalifikacji oraz:

a) mogą dostarczyć dowód uzyskania w dowolnym okresie pięciu lat co najmniej 100 punktów Federation Internationale du Ski w zakresie narciarstwa alpejskiego w przypadku mężczyzn i co najmniej 85 punktów Federation Internationale du Ski w zakresie narciarstwa alpejskiego w przypadku kobiet w jednej z dyscyplin technicznych -slalomie lub slalomie gigancie; albo

b) zdali Eurotest.

2. Nie naruszając przepisów art. 5, instruktorzy narciarstwa, którzy zdali test Eurosecurity, są zwolnieni z wymogu zaliczenia testu poświadczającego kompetencje związane z bezpieczeństwem, o którym mowa w części II załącznika II, jeżeli posiadają oni kwalifikacje wymienione w załączniku I lub w przypadku gdy są oni w trakcie szkolenia w celu uzyskania tych kwalifikacji.

3. Instruktorzy narciarstwa, którzy w ramach wspólnego testu kształcenia zaliczyli test poświadczający umiejętności techniczne, o którym mowa w części I załącznika II, albo test poświadczający kompetencje związane z bezpieczeństwem, o którym mowa w części II załącznika II, nie są zobowiązani do powtarzania tej części wspólnego testu kształcenia, którą zaliczyli.

Artykuł 7

Prawa nabyte

1. Instruktorzy narciarstwa, którzy przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia posiadają legitymację zawodową wydaną na podstawie protokołu, korzystają z zasady automatycznego uznawania kwalifikacji, o której mowa w art. 4 ust. 2.

2. Instruktorzy narciarstwa, którzy są objęci zakresem niniejszego rozporządzenia i zdali zarówno Eurotest, jak i test Eurosecurity, korzystają z zasady automatycznego uznawania kompetencji, o której mowa w art. 4 ust. 2, jeżeli posiadają kwalifikacje wymienione w załączniku I.

3. Instruktorzy narciarstwa, którzy w momencie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia posiadają kwalifikacje wymienione w załączniku I w państwie członkowskim innym niż sygnatariusz protokołu i którzy mogą wykazać się doświadczeniem zawodowym w wymiarze co najmniej 200 dni w ciągu pięciu lat bezpośrednio poprzedzających datę wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, korzystają z zasady automatycznego uznawania kwalifikacji określonej w art. 4 ust. 2.

4. Instruktorzy narciarstwa, którzy korzystają z praw nabytych, jak określono w ust. 1, 2 i 3, są uprawnieni do złożenia wniosku o wydanie świadectwa kompetencji zgodnie z art. 8.

Artykuł 8

Świadectwo kompetencji

1. Instruktorom narciarstwa, którzy są objęci zakresem niniejszego rozporządzenia i zdali wspólny test kształcenia albo korzystają z praw nabytych zgodnie z art. 7, wydaje się świadectwo kompetencji. Świadectwo to jest wydawane przez państwo członkowskie lub właściwy podmiot w państwie członkowskim, które przyznało danemu specjaliście kwalifikacje zawodowe uprawniające go do udziału we wspólnym teście kształcenia na podstawie art. 5.

2. W świadectwie kompetencji wskazuje się co najmniej:

a) imię i nazwisko instruktora narciarstwa;

b) wyniki uzyskane we wspólnym teście kształcenia oraz, w stosownych przypadkach, datę zdania wspólnego testu kształcenia;

c) w stosownych przypadkach szczególne uprawnienia nabyte przez instruktora narciarstwa zgodnie z art. 7;

d) państwo członkowskie lub właściwy podmiot wydające świadectwo;

e) kwalifikacje wymienione w załączniku I posiadane przez instruktora narciarstwa.

3. Do świadectwa kompetencji dołącza się naklejkę, którą należy umieścić na krajowej legitymacji instruktora narciarstwa. Naklejka ta potwierdza, że instruktor narciarstwa otrzymał świadectwo kompetencji, i zawiera co najmniej:

a) imię i nazwisko instruktora narciarstwa;

b) rok wydania świadectwa kompetencji;

c) państwo członkowskie lub właściwy podmiot wydające świadectwo.

4. Duplikat świadectwa kompetencji jest wydawany każdorazowo na wniosek instruktora narciarstwa.

Artykuł 9

Procedura powiadamiania

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zmianach kwalifikacji wymienionych w załączniku I, jak również o istnieniu wszelkich nowych kwalifikacji porównywalnych - pod względem umiejętności i wiedzy - z tymi, które wymieniono w załączniku I. Powiadomienia te przekazuje się za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/2012 (³).

Artykuł 10

Długotrwałe szkolenie i doświadczenie

Instruktor narciarstwa, który posiada kwalifikacje wymienione w załączniku I i jest w stanie wykazać odbycie szkolenia teoretycznego i praktycznego w wymiarze co najmniej 95 dni oraz posiadanie doświadczenia zawodowego w charakterze instruktora narciarstwa w wymiarze 9 5 dni, zostanie uznany w Austrii na poziomie „Diplomschilehrer”.

Artykuł 11

Przepisy końcowe

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 marca 2019 r.