Komentarz do ustawy o pomocy społecznej - Art. 106

[Tryb przyznawania świadczeń]

Komentowany przepis podejmuje trzy istotne kwestie w zakresie trybu przyznawania świadczeń z pomocy społecznej. W pierwszej części wskazuje zastosowanie decyzji administracyjnej jako podstawy przyznania świadczenia, w drugiej określa zasady przyznawania i wypłacania świadczeń, a w trzeciej ustala zasady postępowania o ustalenie uprawnień do zasiłku stałego.

NSA

(...) Zgodnie z art. 106 ust. 3 u.p.s., świadczenia pieniężne z pomocy społecznej przyznaje się i wypłaca za okres miesiąca kalendarzowego, począwszy od miesiąca, w którym został złożony wniosek z wymaganą dokumentacją. Z treści powyższego przepisu wprost wynika, że regulacja ta dotyczy świadczeń pieniężnych. Zatem uregulowanie to nie obejmuje świadczeń niepieniężnych (...).

(Wyrok NSA z 30 kwietnia 2020 r.; sygn. akt I OSK 4131/18)

NSA

(...) Zmiany sytuacji prawnej lub faktycznej mające wpływ na istnienie lub rozmiar owej pomocy winny być uwzględnione od momentu ich wystąpienia (...).

(Wyrok NSA z 16 kwietnia 2020 r.; sygn. akt I OSK 3003/19)

[Decyzje w sprawie świadczeń]

Rozstrzygnięcie w przedmiocie przyznania świadczenia z pomocy społecznej następuje w formie decyzji administracyjnej organu pomocy społecznej. Rozstrzygnięciem takim jest również odmowa przyznania świadczenia oraz przyznanie go w zakresie lub wymiarze innym niż ten, o który wnioskowała strona. Decyzję administracyjną o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia wydaje się po przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego (art. 106 ust. 4 u.p.s.).

WSA

(...) Art. 106 ust. 4 u.p.s. wprost ustanawia wymóg przeprowadzenia wywiadu środowiskowego przed wydaniem decyzji o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia. To na podstawie przeprowadzonego wywiadu pracownik socjalny dokonuje analizy i oceny sytuacji danej osoby, i formułuje wnioski z niej wynikające, stanowiące podstawę planowania pomocy. Ta obligatoryjna forma postępowania wyjaśniającego wymaga więc od strony szczególnej aktywności, gdyż z uwagi na charakter ustaleń odnoszących się do sfery ściśle osobistej nie można jej zastąpić innymi środkami dowodowymi (...).