Komentarz do ustawy o CIT 2021 - Art. 15e.

I. Uwagi ogólne

1

[Zakres przepisu] Od 1 stycznia 2018 r. wprowadzono przepis limitujący wysokość kosztów uzyskania przychodów związanych z zawieranymi przez podatników CIT umowami na określone usługi niematerialne. Zmiana została wprowadzona ustawą nowelizującą z 27 października 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175). Zgodnie z tą regulacją podatnicy mogą zaliczyć do kosztów podatkowych tylko część kosztów tzw. usług niematerialnych, takich przykładowo, jak usługi doradcze, konsultingowe, kontrolne czy badawcze. Limit obejmuje koszty tego rodzaju usług poniesione na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów z krajów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową. Wprowadzone regulacje, zdaniem Ministerstwa Finansów, mają zapobiec sztucznemu generowaniu przez podatników kosztów podatkowych.

Przepis odnosi się do kosztów objętych nim transakcji poniesionych po 31 grudnia 2017 r.

W tym miejscu można wskazać na spór, jak wystąpił pomiędzy Dyrektorem KIS a podatnikami co do ogólnego zakresu zastosowania tego przepisu. W oczywisty bowiem sposób podatnicy starali się uzyskać interpretacje indywidualne chroniące przed zastosowaniem tego przepisu. Tymczasem Dyrektor KIS za każdym razem wzywał wnioskodawców do określenia PKWiU usług, których dotyczył wniosek, a kiedy je otrzymał (podatnicy odpowiadali nie chcąc pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia), wydawał negatywne interpretacje. Taka praktyka spotkała się w latach 2019-2020 z krytyką WSA w całej Polsce, ale organ skarżył te wyroki do NSA. Niedawno wydany został pierwszy wyrok w II instancji dotyczący tego problemu (wyrok NSA z 19 lutego 2021 r., sygn. II FSK 2441/20):

NSA

W trybie żądania uzupełnienia braków formalnych pisma, jakim jest wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, organ podatkowy może żądać jedynie uzupełnienia wniosku o takie elementy, bez których nie jest możliwa ocena, czy stanowisko przedstawione we wniosku i ocena prawna są prawidłowe czy też błędne. Jeżeli przepis prawa materialnego nie zawiera odwołania do klasyfikacji danej usługi do grupowania PKWiU, to organ uprawiony do wydania interpretacji indywidualnej nie może w trybie art. 14h w zw. z art. 169 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) wzywać zainteresowanego w rozumieniu art. 14b § 1 tej ustawy do usunięcia braków w tym zakresie, a w konsekwencji także pozostawiać wniosku bez rozpatrzenia z tej przyczyny.