Komentarz do ustawy o pomocy społecznej - Art. 7

[Ubóstwo] Podstawą pomocy społecznej jest udzielanie wsparcia ze względu na trudne sytuacje życiowe i materialne osób potrzebujących. Ustawa nie nazywa dokładnie tych sytuacji, zawiera natomiast najczęstsze powody ich powstawania. Komentowany przepis wskazuje katalog przyczyn udzielania pomocy, czyli czynników powiązanych i determinujących takie właśnie trudne sytuacje życiowe.

Pojęcie ubóstwa nie zostało zdefiniowane w żadnym akcie prawnym. Definicja słownikowa wskazuje, że jest to brak środków do życia. W praktyce przyjmuje się jednak, że stanowi podstawową i jedną z najstarszych przyczyn opieki i pomocy społecznej. Oznacza niemożliwość zaspokojenia podstawowych potrzeb bytowych człowieka, to stan, w którym standard życia spada poniżej społecznie akceptowanego minimum. Ubóstwo oznacza również długotrwały brak poczucia bezpieczeństwa, wpływający na wiele aspektów życia i jednocześnie poważnie ograniczający możliwości korzystania z przysługujących praw. Przyjmuje się, że zagrożone ubóstwem są osoby (rodziny), których dochody są niższe od połowy średnich dochodów gospodarstw domowych lub które wydają mniej niż połowę przeciętnych wydatków przypadających na gospodarstwo domowe. Ubóstwem absolutnym określa się stan warunków bytowych, który uniemożliwia lub w istotny sposób ogranicza realizację podstawowych funkcji życiowych. Zjawisko to odnoszone jest do elementarnych warunków życia człowieka, których spełnienie umożliwia fizyczne przetrwanie i zachowanie zdrowia.