Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1990 r. Nr 23, poz. 153 i Nr 53, poz. 306) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Sądu Najwyższego ustala się w wysokości 4-krotnego przeciętnego wynagrodzenia w sferze produkcji materialnej.

2. Członkowie Biura Orzecznictwa nie będąc sędziami Sądu Najwyższego otrzymują wynagrodzenie zasadnicze sędziego sądu apelacyjnego.

§ 2. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego przy zastosowaniu następujących mnożników przeciętnego wynagrodzenia w sferze produkcji materialnej:

§ 3. Tabelę stanowisk i stawek dodatku funkcyjnego zawiera załącznik do rozporządzenia.

§ 4. 1. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie, której powierzono pełnienie obowiązków lub funkcji kierowniczych, na czas ich sprawowania.

2. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych, przysługuje jeden, wyższy dodatek.

§ 5. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego zaokrągla się do 1000 zł w górę.

§ 6. Do sędziów Izby Wojskowej stosuje się przepisy o uposażeniu żołnierzy.

§ 7. Do sędziów i członków Biura Orzecznictwa mają odpowiednio zastosowanie przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych w zakresie przyznawania dodatków za wieloletnią pracę i nagród jubileuszowych.

§ 8. Traci moc uchwała Rady Państwa z dnia 20 lutego 1989 r. w sprawia zasad wynagradzania sędziów Sądu Najwyższego i członków Biura Orzecznictwa (Monitor Polski Nr 4, poz. 36).

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1990 r.

Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 25 września 1990 r. (poz. 391)

TABELA STANOWISK I STAWEK DODATKÓW FUNKCYJNYCH DLA SĘDZIÓW SĄDU NAJWYŻSZEGO I CZŁONKÓW BIURA ORZECZNICTWA