§ 1. 1. Równoważnik pieniężny za wyżywienie przysługuje poborowemu odbywającemu służbę zastępczą w wysokości 18 400 zł dziennie za wszystkie dni kalendarzowe w okresie odbywania służby zastępczej, z wyjątkiem dni, w których jego nieobecność w pracy była nie usprawiedliwiona.

2. W razie gdy poborowy z uzasadnionych przyczyn korzysta tylko z częściowego wyżywienia, należny mu ekwiwalent pieniężny za wyżywienie ustala się, przyjmując 50% kwoty równoważnika określonego w ust. 1 za obiad i po 25% za śniadania i kolacje.

§ 2. 1. Równoważnik pieniężny za ubranie przysługuje poborowemu odbywającemu służbę zastępczą w wysokości 20% równoważnika pieniężnego, o którym mowa w § 1 ust. 1.

2. Zakład pracy wypłaca poborowemu równoważnik pieniężny określony w ust. 1 w okresach miesięcznych, w terminie wypłaty wynagrodzeń w zakładzie pracy.

§ 3. Poborowemu odbywającemu służbę zastępczą przysługuje świadczenie pieniężne w wysokości 170 000 zł miesięcznie.

§ 4. Traci moc zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1988 r. w sprawie norm wyżywienia oraz wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz zasad ich wypłacania poborowym odbywającym służbę zastępczą (Monitor Polski Nr 30, poz. 272, z 1989 r. Nr 34, poz. 265, z 1990 r. Nr 26, poz. 205 oraz z 1991 r. Nr 9, poz. 66 i Nr 28, poz. 202).

§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 marca 1992 r.