Na podstawie art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) zarządza się, co następuje:

§ 1.Nadawcy radiowi i telewizyjni powinni ograniczać emisję programów, które mogą zagrażać psychicznemu, uczuciowemu lub fizycznemu rozwojowi dzieci i młodzieży. Dotyczy to w szczególności audycji:

1) ukazujących brutalność i przemoc, a zwłaszcza zawierających sceny znęcania się, dręczenia lub inne sceny okrutne,

2) zawierających zachowania naruszające normy obyczajowe, zwroty, słowa i gesty wulgarne,

3) drastycznie naruszających obyczajowość poprzez pornografię, prowadzących do jedynie przedmiotowego traktowania człowieka, pozbawiających wrażliwości ludzkiej i uwłaczających jego godności,

4) upowszechniających metody i instruktaż działań przestępczych.

§ 2.1. Rozpowszechnianie audycji, o których mowa w § 1, może nastąpić, jeżeli jest to uzasadnione ich wysoką wartością artystyczną, dokumentalną, informacyjną lub wagą historyczną i o ile nie narusza reguł Kodeksu karnego.

2. Nadawca jest obowiązany do uprzedzenia odbiorców o charakterze audycji, zarówno w zapowiedziach programowych, jak i bezpośrednio przed emisją. W treści informacji należy wskazać, że program może mieć szkodliwy wpływ na psychiczny, uczuciowy i fizyczny rozwój dzieci i młodzieży.

3. Reklama audycji zawierających treści wymienione w § 1 nie powinna być emitowana w godzinach od 6.00 do 23.00.

§ 3.Nadawcy są obowiązani opracować regulaminy wewnętrzne określające zasady kwalifikowania do rozpowszechnienia audycji, o których mowa w § 1, w terminie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. W odniesieniu do nadawców, którzy uzyskali koncesję po dniu wejścia w życie rozporządzenia, termin ten liczy się od dnia otrzymania koncesji na rozpowszechnianie programu.

§ 4.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.