§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1992 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 52, poz. 240) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 1 w ust. 2:

a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2) szkolenia zawodowego oraz dokształcania, w tym również w szkołach średnich i wyższych,

3) przygotowania miejsc pracy, a w szczególności na:

a) zakup oraz dostosowanie maszyn i urządzeń do indywidualnych potrzeb wynikających z psychofizycznych możliwości osób niepełnosprawnych,

b) rozbudowę, modernizację i adaptację pomieszczeń produkcyjnych zakładu związanych z poprawą warunków rehabilitacji, bezpieczeństwa i higieny pracy stosownie do wymogów ergonomii,

c) wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń sanitarnohigienicznych stosownie do potrzeb osób niepełnosprawnych,”

b) w pkt 4 po wyrazie „poradnictwa” dodaje się wyrazy „i usług”, a wyraz „rehabilitacyjnego” zastępuje się wyrazem „rehabilitacyjnych”,

c) pkt 8 i 9 otrzymują brzmienie:

„8) kosztów tworzenia, modernizacji i utrzymania bazy rehabilitacyjnej (np. przychodni, gabinetów fizjoterapii), socjalnej (np. internatów, hoteli, stołówek) i wypoczynkowej,

9) kosztów dowożenia lub dojazdów do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu, w tym kosztów zakupu samochodów dostosowanych do przewozu osób niepełnosprawnych i wykorzystywanych do tego celu,”;

2) w § 3 w ust. 1 w pkt 1 na końcu dodaje się wyrazy „z tym że na wydatki, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 3, 8 i 9, można przeznaczyć rocznie nie więcej niż 50% środków funduszu,”.

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.