Na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426) zarządza się, co następuje:

§ 1.1. Na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej, zwaną dalej „rehabilitacją leczniczą”, mogą być kierowani ubezpieczeni pobierający przez dłuższy okres świadczenia z tytułu czasowej niezdolności do pracy i zagrożeni stałą lub długoterminową niezdolnością do pracy.

2. Na rehabilitację leczniczą nie kieruje się ubezpieczonych mających uprawnienia do emerytury lub renty z tytułu trwałego inwalidztwa.

§ 2.1. O potrzebie rehabilitacji leczniczej orzeka lekarz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej „Zakładem”, na podstawie wniosków:

1) lekarzy zakładów opieki zdrowotnej lub lekarzy prywatnie praktykujących,

2) komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia – w stosunku do osób pobierających świadczenia rehabilitacyjne.

2. Wnioski, wraz z niezbędną dokumentacją, składa się w oddziale Zakładu właściwym ze względu na miejsce zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej przez ubezpieczonego. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. Lekarz kontroli orzecznictwa o czasowej niezdolności do pracy Zakładu lub wojewódzki lekarz kontroli nad orzecznictwem lekarskim, który w czasie kontroli orzeczeń o czasowej niezdolności do pracy stwierdzi potrzebę przeprowadzenia rehabilitacji leczniczej ubezpieczonego, zaleca lekarzowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wystąpienie z wnioskiem o rehabilitację leczniczą.

4. Orzeczenia, o których mowa w ust. 1, stanowią podstawę do wydania lub odmowy wydania przez Zakład skierowania na rehabilitację leczniczą.

§ 3.1. Kierowanie ubezpieczonych na rehabilitację leczniczą i pokrywanie części kosztów tej rehabilitacji przez Zakład odbywa się na podstawie porozumień zawartych z organami lub jednostkami, które utrzymują zakłady opieki zdrowotnej, w tym zakłady lecznictwa uzdrowiskowego, zwane dalej „ośrodkami”. Porozumienie z państwowym przedsiębiorstwem uzdrowiskowym jest zawierane po zasięgnięciu opinii organu wykonującego funkcję organu założycielskiego.

2. Porozumienia określają, w szczególności, sposób ustalania należności za udzielane świadczenia i dokonywania rozliczeń oraz wykaz ośrodków.

3. Zakład, jako zleceniodawca, zawiera z ośrodkami, jako zleceniobiorcami, umowy o prowadzenie rehabilitacji leczniczej ubezpieczonych.

4. Zakład jest uprawniony do kontroli realizacji zawartych z ośrodkami umów, w szczególności w zakresie świadczonych usług oraz sposobu wydatkowania przekazanych środków finansowych.

5. Wpływy otrzymane z Zakładu z tytułu pokrycia części kosztów rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej jednostki budżetowe przekazują na dochody budżetowe.

§ 4.Po zakończonej rehabilitacji leczniczej ośrodek sporządza i przesyła do Zakładu informację o leczeniu rehabilitacyjnym, zawierającą pełne dane o stanie zdrowia ubezpieczonego, w tym ocenę zdolności do pracy. Wzór informacji o leczeniu rehabilitacyjnym stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 5.1. Ubezpieczony nie ponosi kosztów rehabilitacji leczniczej, realizowanej zgodnie ze skierowaniem Zakładu.

2. Poniesione przez ubezpieczonego koszty przejazdu na rehabilitację leczniczą Zakład zwraca do wysokości kosztów przejazdu najtańszym środkiem komunikacji publicznej.

§ 6.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 3 grudnia 1996 r. (poz. 674)

Załącznik nr 1

WNIOSEK O REHABILITACJĘ LECZNICZĄ

Załącznik nr 2

INFORMACJA O LECZENIU REHABILITACYJNYM