Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2002-12-20 do 2003-09-01
Wersja archiwalna od 2002-12-20 do 2003-09-01
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 18 lutego 2002 r.
w sprawie wysokości, warunków przyznawania i wstrzymywania oraz sposobu korzystania ze świadczeń przez cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2002 r., Nr 203, poz. 1717)
Na podstawie art. 85f ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400) zarządza się, co następuje:
§ 1.Rozporządzenie określa wysokość, warunki przyznawania i wstrzymywania oraz sposób korzystania przez cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy ze świadczeń, o których mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach, zwanych dalej „świadczeniami”, a w szczególności:
1) warunki, w jakich cudzoziemcy ubiegający się o nadanie statusu uchodźcy mogą korzystać z tych świadczeń, przebywając poza ośrodkiem dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy, zwanym dalej „ośrodkiem”,
2) stawki żywieniowe w ośrodku,
3) okoliczności wypłaty ekwiwalentu za wyżywienie,
4) zakres i tryb świadczenia opieki medycznej nad nimi,
5) rodzaje pomocy pieniężnej,
6) zakres i warunki realizacji pomocy cudzoziemcom w związku z ich dobrowolnym wyjazdem z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2.1. Świadczenia przyznaje się cudzoziemcowi ubiegającemu się o nadanie statusu uchodźcy, który uprawdopodobni, że nie posiada wystarczającej ilości środków na pokrycie kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności zakwaterowania i wyżywienia.
2. Świadczenia można przyznać cudzoziemcowi, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące od dnia wydania ostatecznej decyzji o nadaniu statusu uchodźcy, jeżeli zachodzi konieczność zakończenia leczenia szpitalnego.
3. Świadczenia mogą być przyznane cudzoziemcowi ubiegającemu się o nadanie statusu uchodźcy przebywającemu poza ośrodkiem, jeżeli:
1) lekarz sprawujący opiekę medyczną w ośrodku stwierdzi, że wymaga tego stan zdrowia cudzoziemca,
2) cudzoziemiec wykaże, że wymagają tego względy jego bezpieczeństwa.
§ 3.1. Cudzoziemiec, w sprawie którego wszczęto postępowanie o nadanie statusu uchodźcy, może złożyć pisemny wniosek o przyznanie świadczeń do Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców. Wniosek może dotyczyć małżonka cudzoziemca i jego małoletnich dzieci objętych wnioskiem o udzielenie statusu uchodźcy, o których mowa w art. 34a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach.
2. Wzór formularza wniosku o przyznanie świadczeń określa załącznik do rozporządzenia.
3. Wniosek powinien wskazywać okoliczności uzasadniające przyznanie świadczeń.
4. Wniosek sporządza się w języku polskim lub języku zrozumiałym dla cudzoziemca.
5. Przy składaniu wniosku przedstawia się tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca i podaje się adres miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli cudzoziemiec go posiada.
§ 4.[1] 1. Udzielanie świadczeń wstrzymuje się w przypadku:
1) stwierdzenia posiadania przez cudzoziemca środków finansowych na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) opuszczenia przez cudzoziemca ośrodka bez podania przyczyn na okres dłuższy niż 3 dni,
3) wydania decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
4) wykorzystania świadczeń w sposób niezgodny z celem, na jaki zostały przyznane,
5) wykonywania pracy albo prowadzenia działalności gospodarczej przez cudzoziemca,
6) rażącego lub uporczywego naruszania przez cudzoziemca postanowień regulaminu ośrodka, czyniącego uciążliwym lub niebezpiecznym przebywanie cudzoziemców lub pracowników w ośrodku,
7) zatrzymania cudzoziemca podczas próby nielegalnego przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej albo zatrzymania po przekroczeniu granicy i przekazania stronie polskiej,
8) tymczasowego aresztowania cudzoziemca lub odbywania przez niego kary pozbawienia wolności.
2. Nie wstrzymuje się udzielania świadczeń, jeżeli przemawiają za tym względy humanitarne lub dobro małoletniego dziecka, w szczególności:
1) kobiecie w ciąży,
2) małoletniemu,
3) cudzoziemcowi, któremu towarzyszą dzieci poniżej 16 roku życia,
4) cudzoziemcowi wymagającemu leczenia szpitalnego.
3. Wstrzymanie świadczeń następuje w przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) w pkt 1, 2 i 4–7 – z dniem stwierdzenia zaistnienia okoliczności wymienionych w tych przepisach,
2) w pkt 3 – po upływie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
3) w pkt 8 – z dniem pozbawienia cudzoziemca wolności lub zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania.
4. Wstrzymanie świadczeń następuje w przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) w pkt 1 – do czasu wyczerpania środków finansowych posiadanych przez cudzoziemca na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) w pkt 2 – do czasu powrotu cudzoziemca do ośrodka,
3) w pkt 4–7 – do czasu zakończenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy,
4) w pkt 8 – do czasu zwolnienia cudzoziemca z zakładu karnego lub aresztu śledczego.
§ 5.1. Cudzoziemcy umieszczeni w ośrodkach korzystają z wyżywienia zbiorowego organizowanego przez ośrodek.
2. Stawka dzienna wyżywienia w ośrodku obejmuje koszty produktów spożywczych i jest równoważna 45% diety [2] za dobę podróży na terenie kraju, określonej w przepisach w sprawie ustalenia oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na terenie kraju, zwanej dalej „dietą”.
§ 6.1. Ekwiwalent pieniężny za wyżywienie wypłaca się cudzoziemcowi, o którym mowa w § 5 ust. 1, w przypadku gdy:
1) lekarz sprawujący opiekę medyczną w ośrodku stwierdzi konieczność zastosowania, przez czas określony, żywienia dietetycznego, którego nie może zapewnić ośrodek – w wysokości 45% diety [3] za dzień,
2) posiada dzieci poniżej 2 roku życia – w wysokości 45% diety [4] za dzień.
2. Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się w terminie do 10 dnia miesiąca, którego świadczenie dotyczy.
§ 7.1. Opieka medyczna nad cudzoziemcami umieszczonymi w ośrodku obejmuje:
1) świadczenia podstawowej opieki zdrowotnej udzielane przez lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku,
2) leczenie w ramach pomocy doraźnej,
3) świadczenia specjalistycznej opieki zdrowotnej w warunkach ambulatoryjnych realizowane na podstawie skierowania lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku,
4) leczenie szpitalne w przypadkach nagłego zachorowania związanego z wypadkiem, zatruciem, urazem, stanami zagrożenia życia lub porodu,
5) leczenie szpitalne realizowane na podstawie skierowania lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku,
6) zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze,
7) podstawowe świadczenia lekarza stomatologa przy zastosowaniu podstawowych materiałów stomatologicznych,
8) zaopatrzenie w leki i materiały medyczne na podstawie recepty wystawionej przez:
a) lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku,
b) lekarza specjalistę, udzielającego świadczenia zdrowotnego na podstawie skierowania lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku.
2. Świadczenia zdrowotne w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2–7, realizują zakłady opieki zdrowotnej.
§ 8.Udzielenie pomocy rzeczowej cudzoziemcowi umieszczonemu w ośrodku może nastąpić poprzez:
1) zaopatrzenie w odzież dostosowaną do pory roku, której wartość nie może przekroczyć kwoty 14 diet, w okresie korzystania przez cudzoziemca ze świadczeń,
2) zapewnienie wyprawki dla noworodka, której wartość nie może przekroczyć kwoty 14 diet, w okresie korzystania przez cudzoziemca ze świadczeń,
3) jednorazowe wydanie środków higieny osobistej o wartości do 2 diet,
4) bezpłatną naukę języka polskiego,
5) dostarczenie podstawowych materiałów niezbędnych do nauki języka polskiego,
6) dostarczenie biletów na przejazd:
a) w celu wzięcia udziału w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy,
b) w celu stawienia się na badania lekarskie lub szczepienia ochronne,
c) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach.
§ 9.1. Cudzoziemiec umieszczony w ośrodku otrzymuje jednorazową pomoc pieniężną na:
1) zakup odzieży, gdy nie korzysta z pomocy rzeczowej, o której mowa w § 8 pkt 1 – w wysokości 7 diet,
2) pokrycie poniesionych kosztów podróży najtańszym środkiem komunikacji publicznej w celach, o których mowa w § 8 pkt 6,
3) zakup podstawowych pomocy dydaktycznych dla dzieci korzystających z nauki i opieki w publicznych szkołach lub placówkach oraz pokrycie kosztów wynikających z opłat za naukę – w wysokości nieprzekraczającej 8 diet w ciągu roku szkolnego.
2. Pokrycie kosztów podróży, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, następuje na podstawie przedłożonych dowodów ich poniesienia, w terminie 10 dni od dnia przedstawienia tych dowodów.
§ 10.1. Cudzoziemiec umieszczony w ośrodku otrzymuje miesięcznie stałą pomoc pieniężną:
1) na pokrycie drobnych wydatków – w wysokości 2,5 diety,
2) na zakup środków higieny osobistej, począwszy od 2 miesiąca pobytu w ośrodku – w wysokości 1 diety.
2. Pomoc pieniężna, o której mowa w ust. 1 pkt 1, może być podwyższona do wysokości 5 diet, jeżeli cudzoziemiec wykonuje prace porządkowe na rzecz ośrodka.
3. Pomoc pieniężną, o której mowa w ust. 1 i 2, wypłaca się w terminie do 10 dnia każdego miesiąca.
§ 11.1. Cudzoziemiec, któremu przyznano świadczenia poza ośrodkiem, może otrzymać miesięcznie stałą pomoc pieniężną na pokrycie we własnym zakresie kosztów:
1) zakwaterowania – w wysokości określonej przez cudzoziemca, nie wyższej jednak niż 1 dieta za dzień,
2) wyżywienia – w wysokości określonej przez cudzoziemca, nie wyższej jednak niż 45% diety [5] za dzień,
3) zakupu środków higieny osobistej – w wysokości 1 diety.
2. Cudzoziemiec, któremu przyznano świadczenia poza ośrodkiem, może otrzymać jednorazową pomoc pieniężną na:
1) zakup podstawowych pomocy dydaktycznych dla dzieci korzystających z nauki i opieki w publicznych szkołach lub placówkach oraz pokrycie kosztów wynikających z opłat za naukę – w wysokości nieprzekraczającej 8 diet za dany rok szkolny,
2) pokrycie we własnym zakresie innych potrzeb niż określone w pkt 1 – w wysokości nieprzekraczającej 7 diet.
3. Pomoc pieniężną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się w terminie do 10 dnia każdego miesiąca.
§ 12.Cudzoziemcy, którym przyznano świadczenia poza ośrodkiem, mogą otrzymać opiekę medyczną na warunkach, o których mowa w § 7.
§ 13.W przypadku śmierci cudzoziemca, któremu przyznano świadczenia, członkom rodziny zmarłego ubiegającym się o nadanie statusu uchodźcy, na ich pisemny wniosek, można zwrócić poniesione koszty związane bezpośrednio z pogrzebem, na podstawie dowodów ich poniesienia, do wysokości 1/2 kwoty zasiłku pogrzebowego ogłaszanej przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 80 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948 oraz z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792).
§ 14.1. Cudzoziemcowi, który zrezygnował z ubiegania się o nadanie statusu uchodźcy, może być przyznana, na jego pisemny wniosek, jednorazowa pomoc pieniężna na pokrycie kosztów powrotu do kraju pochodzenia lub przejazdu do kraju ostatniego pobytu, lub przejazdu do kraju trzeciego, jeżeli uzyskał zezwolenie na osiedlenie się w tym kraju.
2. Koszty, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować w szczególności:
1) koszty zakupu biletu na przejazd najtańszym środkiem komunikacji publicznej do kraju pochodzenia, kraju ostatniego pobytu lub kraju trzeciego, nie wyższe niż 10 diet,
2) opłaty administracyjne związane z wydaniem wiz i wymaganych zezwoleń,
3) jednorazową pomoc finansową na pokrycie kosztów wyżywienia w trakcie podróży w wysokości 1/2 diety za każdy dzień podróży.
3. Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1, może otrzymać bilet na przejazd najtańszym środkiem komunikacji publicznej do kraju pochodzenia, kraju ostatniego pobytu lub kraju trzeciego.
4. Cudzoziemiec ubiegający się o pomoc, o której mowa w ust. 1, składa wniosek do Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców na formularzu, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia.
§ 15.Cudzoziemcom, którzy złożyli wniosek o przyznanie świadczeń, można w uzasadnionych przypadkach udzielić świadczeń, o których mowa w § 5, § 7 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 8 oraz § 8 pkt 3, do czasu wydania decyzji o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczeń.
§ 16.Cudzoziemcy, którym przyznano świadczenia na podstawie przepisów dotychczasowych, korzystają z tych świadczeń do czasu ustania okoliczności uzasadniających ich przyznanie.
§ 17.Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 kwietnia 1998 r. w sprawie wysokości, trybu i szczegółowych zasad przyznawania i wstrzymywania świadczeń dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy (Dz. U. Nr 50, poz. 316 i z 2001 r. Nr 16, poz. 182).
§ 18.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych
i Administracji z dnia 18 lutego 2002 r. (poz. 183)
[1] § 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 listopada 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości, warunków przyznawania i wstrzymywania oraz sposobu korzystania ze świadczeń przez cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy (Dz.U. Nr 203, poz. 1717). Zmiana weszła w życie 20 grudnia 2002 r.
[2] § 5 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 listopada 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości, warunków przyznawania i wstrzymywania oraz sposobu korzystania ze świadczeń przez cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy (Dz.U. Nr 203, poz. 1717). Zmiana weszła w życie 20 grudnia 2002 r.
[3] § 6 ust. 1 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 listopada 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości, warunków przyznawania i wstrzymywania oraz sposobu korzystania ze świadczeń przez cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy (Dz.U. Nr 203, poz. 1717). Zmiana weszła w życie 20 grudnia 2002 r.
[4] § 6 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 listopada 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości, warunków przyznawania i wstrzymywania oraz sposobu korzystania ze świadczeń przez cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy (Dz.U. Nr 203, poz. 1717). Zmiana weszła w życie 20 grudnia 2002 r.
[5] § 11 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 listopada 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości, warunków przyznawania i wstrzymywania oraz sposobu korzystania ze świadczeń przez cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy (Dz.U. Nr 203, poz. 1717). Zmiana weszła w życie 20 grudnia 2002 r.
