Na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969, z 2003 r. Nr 109, poz. 1029 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 92, poz. 885) zarządza się, co następuje:

§ 2.[Wymogi dotyczące znajomości języka polskiego przez pielęgniarki] Zakres znajomości języka polskiego, o którym mowa w § 1, konieczny do wykonywania zawodu pielęgniarki, obejmuje w szczególności umiejętności dotyczące:

1) prowadzenia rozmowy ukierunkowanej na rozpoznawanie problemów zdrowotnych pacjentów (podopiecznych) oraz niezbędnych do podjęcia działań pielęgnacyjnych;

2) scharakteryzowania objawów patologicznych występujących u pacjentów ze strony poszczególnych układów i narządów;

3) formułowania diagnozy oraz przedstawienia informacji na temat planu opieki pielęgniarskiej, a także oceny rezultatów tej opieki;

4) informowania pacjentów, ich rodzin i bliskich o przygotowaniu do badań diagnostycznych, ich celu, przebiegu i oczekiwanym zakresie współdziałania z osobami wykonującymi badanie;

5) reagowania na zgłaszane potrzeby;

6) odczytania i interpretacji wyników wykonanych pomiarów i testów;

7) omówienia niezbędnych działań w zakresie umacniania zdrowia oraz w profilaktyce chorób;

8) udzielania wskazówek i porad dotyczących postępowania pacjentów w najczęściej spotykanych chorobach i dysfunkcjach oraz udziału pacjentów w rehabilitacji;

9) pisemnego opracowania materiałów edukacyjnych;

10) analizowania dokumentacji medycznej i dokumentowania działań pielęgniarki.

§ 3.[Wymogi dotyczące znajomości języka polskiego przez położne] Zakres znajomości języka polskiego, o którym mowa w § 1, konieczny do wykonywania zawodu położnej, obejmuje w szczególności umiejętności dotyczące:

1) prowadzenia rozmowy ukierunkowanej na zgromadzenie niezbędnych danych o kobiecie ciężarnej, rodzącej, położnicy i jej dziecku oraz kobiecie zdrowej i kobiecie chorej ginekologicznie, ich analizy i interpretacji w celu określenia potrzeb i problemów zdrowotnych oraz podjęcia działań pielęgnacyjnych lub położniczych;

2) przygotowania kobiety do porodu oraz komunikowania się podczas prowadzenia porodu;

3) scharakteryzowania zaobserwowanych objawów patologicznych i patologii położniczych;

4) formułowania diagnozy oraz przedstawienia informacji na temat planu opieki, a także oceny rezultatów tej opieki;

5) informowania pacjentek, ich rodzin i bliskich o przygotowaniu do badań diagnostycznych, ich celu, przebiegu i oczekiwanym zakresie współdziałania z osobami wykonującymi badanie;

6) reagowania na zgłaszane potrzeby;

7) odczytania i interpretacji wyników wykonanych pomiarów i testów;

8) omówienia niezbędnych działań w zakresie umacniania zdrowia i profilaktyce chorób oraz patologii położniczych;

9) komunikowania się i prowadzenia poradnictwa na temat rozrodu i metod planowania rodziny w okresie dojrzewania, przedkoncepcyjnym, w aspekcie biologicznym, wychowawczym i społecznym;

10) komunikowania się z kobietą i rodziną w sytuacjach trudnych, związanych z prokreacją i w zakresie promowania pozytywnych postaw wobec własnej płciowości i płodności;

11) udzielania wskazówek i porad dotyczących postępowania pacjentek w najczęściej spotykanych chorobach i dysfunkcjach oraz ich udziału w rehabilitacji;

12) pisemnego opracowania materiałów edukacyjnych;

13) analizowania dokumentacji medycznej i dokumentowania działań położnej.

§ 4.[Umiejętność budowania tekstów poprawnych pod względem gramatycznym, ortograficznym i interpunkcyjnym] Znajomość języka polskiego powinna wyrażać się umiejętnością budowania tekstów poprawnych pod względem gramatycznym, ortograficznym i interpunkcyjnym.

§ 5.[Możliwość podnoszenia kwalifikacji zawodowych] Znajomość języka polskiego ponadto powinna umożliwiać pielęgniarce, położnej podnoszenie kwalifikacji zawodowych poprzez czynne uczestnictwo w naradach i szkoleniach oraz w kształceniu podyplomowym i ustawicznym.

§ 6.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.