Na podstawie art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa szczegółowy sposób i tryb zwalczania wścieklizny, zwanej dalej „chorobą”, w tym:

1) sposób i tryb postępowania przy:

a) podejrzeniu choroby,

b) stwierdzaniu choroby,

c) wygaszaniu ogniska choroby;

2) rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych oraz sposób ich pobierania i wysyłania;

3) środki stosowane przy zwalczaniu choroby;

4) sposób przeprowadzania czyszczenia i odkażania.

§ 2.[Czynności mające na celu wykrycie lub wykluczenie choroby] 1. Powiatowy lekarz weterynarii, po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu wystąpienia choroby, podejmuje niezwłocznie czynności mające na celu wykrycie lub wykluczenie tej choroby.

2. Czynności, o których mowa w ust. 1, obejmują:

1) przeprowadzenie dochodzenia epizootycznego;

2) przeprowadzenie badania klinicznego zwierząt podejrzanych o chorobę lub zakażenie oraz sekcję zwłok zwierzęcych, jeżeli jej przeprowadzenie jest konieczne;

3) pobranie próbek do badań diagnostycznych;

4) zabicie zwierzęcia wykazującego objawy choroby i pobranie próbek do badań diagnostycznych albo

5) niezwłoczne odosobnienie zwierzęcia podejrzanego o chorobę lub zakażenie z jednoczesnym określeniem czasu trwania tego odosobnienia w celu przeprowadzenia obserwacji.

3. Powiatowy lekarz weterynarii zabezpiecza, znakuje i przesyła do laboratorium próbki, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4.

4. Rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4, oraz sposób ich pobierania i wysyłania są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

5. Powiatowy lekarz weterynarii po pobraniu próbek, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4, nakazuje i nadzoruje unieszkodliwienie pozostałej części zwłok zwierzęcych, w sposób uniemożliwiający szerzenie się choroby.

6. Powiatowy lekarz weterynarii nakazuje niezwłoczne odosobnienie zwierzęcia podejrzanego o chorobę lub zakażenie, które mogło zakazić wirusem choroby człowieka, oraz:

1) nakazuje:

a) obserwację tego zwierzęcia trwającą 15 dni,

b) badania tego zwierzęcia w czasie trwania obserwacji;

2) zakazuje zabicia tego zwierzęcia do czasu zakończenia obserwacji.

7. Powiatowy lekarz weterynarii może przedłużyć okres obserwacji, o której mowa w ust. 6, do 21 dni w przypadku, gdy po 15 dniach obserwacji niemożliwe jest stwierdzenie lub wykluczenie choroby.

8. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza badanie, o którym mowa w ust. 6 pkt 1 lit. b, w pierwszym, piątym, dziesiątym i piętnastym dniu od dnia prawdopodobnego zakażenia człowieka wirusem choroby lub pogryzienia człowieka.

§ 3.[Działania powiatowego lekarza weterynarii po przeprowadzeniu badań] 1. Powiatowy lekarz weterynarii, na podstawie dochodzenia epizootycznego oraz przeprowadzonych badań, stwierdza wystąpienie choroby albo ją wyklucza oraz ustala, czy nie doszło do zakażenia człowieka wirusem choroby.

2. Powiatowy lekarz weterynarii niezwłocznie powiadamia państwowego powiatowego inspektora sanitarnego:

1) o zakażeniu człowieka wirusem choroby;

2) o przypadku, gdy stwierdzenie albo wykluczenie choroby u zwierzęcia, o którym mowa w § 2 ust. 6, jest niemożliwe.

§ 4.[Działania lekarza w razie stwierdzenia choroby] 1. Powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku stwierdzenia choroby:

1) wyznacza ognisko choroby oraz obejmuje je nadzorem;

2) niezwłocznie powiadamia państwowego powiatowego inspektora sanitarnego o wyznaczeniu ogniska choroby;

3) wyznacza obszar zagrożony wokół ogniska choroby.

2. Powiatowy lekarz weterynarii w ognisku choroby:

1) nakazuje:

a) niezwłoczne odosobnienie i obserwację zwierząt podejrzanych o chorobę lub zakażenie,

b) zniszczenie po uprzednim zagotowaniu lub odkażeniu mleka pozyskanego od zwierząt gospodarskich chorych lub podejrzanych o zakażenie,

c) zabicie zwierząt, które miały kontakt ze zwierzęciem chorym, jeżeli to konieczne,

d) oczyszczenie, odkażenie albo zniszczenie przedmiotów, które miały kontakt ze zwierzętami chorymi lub podejrzanymi o chorobę;

2) zakazuje:

a) leczenia i kierowania do uboju zwierząt podejrzanych o chorobę lub zakażenie,

b) przemieszczania zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę do gospodarstwa i z gospodarstwa, z wyjątkiem transportu bezpośrednio do rzeźni, po uzyskaniu zgody powiatowego lekarza weterynarii;

3) sporządza listę osób, które miały kontakt ze zwierzęciem chorym lub podejrzanym o zakażenie, i niezwłocznie przekazuje ją do państwowego powiatowego inspektora sanitarnego;

4) może poddać szczepieniom interwencyjnym:

a) pozostałe zwierzęta w stadzie,

b) zwierzęta z gatunków wrażliwych na chorobę w gospodarstwie

– w którym stwierdzono chorobę.

§ 5.[Uznanie ogniska choroby za wygasłe] 1. Powiatowy lekarz weterynarii uznaje ognisko choroby za wygasłe, jeżeli w tym ognisku:

1) wszystkie zwierzęta:

a) chore lub zakażone padły albo zostały zabite, a ich zwłoki zostały unieszkodliwione w sposób wykluczający niebezpieczeństwo szerzenia się choroby, albo

b) z gatunków wrażliwych na chorobę poddano szczepieniu przeciwko chorobie, a od dnia ostatniej iniekcji szczepionki upłynęło 30 dni;

2) przeprowadzono odstrzały sanitarne lisów i dostarczono do badań laboratoryjnych zwłoki co najmniej 2 lisów, a wyniki tych badań nie potwierdziły choroby – w przypadku choroby zwierząt wolno żyjących;

3) przeprowadzono ostateczne oczyszczenie i odkażenie w sposób określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

2. Powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku gdy w ognisku choroby nie poddano szczepieniom przeciwko chorobie wszystkich zwierząt z gatunków wrażliwych na chorobę, uznaje ognisko choroby za wygasłe, jeżeli od dnia ostatecznego oczyszczenia i odkażenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, upłynęło:

1) 3 miesiące – w przypadku choroby:

a) małych zwierząt gospodarskich, w tym świń, owiec lub kóz,

b) zwierząt domowych, w tym psów lub kotów;

2) 6 miesięcy – w przypadku choroby:

a) dużych zwierząt gospodarskich, w tym zwierząt jednokopytnych lub bydła,

b) dużych zwierząt wolno żyjących, w tym niedźwiedzi, łosi, żubrów, jeleni i saren;

3) 30 dni – w przypadku choroby zwierząt wolno żyjących innych niż wymienione w pkt 2 lit. b, jeżeli ognisko choroby tych zwierząt wyznaczono poza osiedlami ludzkimi albo terenami rekreacyjnymi;

4) 3 miesiące – w przypadku choroby zwierząt wolno żyjących innych niż wymienione w pkt 2 lit. b, jeżeli ognisko choroby tych zwierząt wyznaczono na terenach osiedli ludzkich albo terenach rekreacyjnych.

§ 6.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 7 stycznia 2005 r. (poz. 103)

Załącznik nr 1

RODZAJ PRÓBEK POBIERANYCH DO BADAŃ DIAGNOSTYCZNYCH ORAZ SPOSÓB ICH POBIERANIA I WYSYŁANIA

Załącznik nr 2

SPOSÓB PRZEPROWADZANIA OCZYSZCZANIA I ODKAŻANIA PRZY CHOROBIE