Na podstawie art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 i Nr 201, poz. 1540) zarządza się, co następuje:

§ 1.Rozporządzenie określa:

1) sposób postępowania przy użyciu broni palnej i szczegółowe warunki jej użycia;

2) sposób dokumentowania faktu użycia broni palnej.

§ 2.1. Przy podejmowaniu decyzji o użyciu broni palnej funkcjonariusz celny, zwany dalej „funkcjonariuszem”, jest obowiązany postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń palną jako środek szczególny i ostateczny.

2. Przez użycie broni palnej w przypadkach, o których mowa w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, zwanej dalej „ustawą”, rozumie się oddanie strzału w kierunku osoby w celu jej obezwładnienia, po wyczerpaniu trybu postępowania określonego w § 3.

§ 3.1. Funkcjonariusz przed użyciem broni palnej jest obowiązany:

1) po uprzednim okrzyku „SŁUŻBA CELNA” wezwać osobę do zachowania się zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni, niebezpiecznego narzędzia lub odstąpienia od użycia przemocy;

2) w razie niepodporządkowania się wezwaniom określonym w pkt 1, zagrozić użyciem broni palnej, wzywając „STÓJ - BO STRZELAM”;

3) oddać strzał ostrzegawczy w bezpiecznym kierunku, jeżeli wezwania określone w pkt 1 i 2 okażą się bezskuteczne.

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w sytuacjach, gdy z zachowania osoby posiadającej broń lub niebezpieczne narzędzie wynika, że wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego.

3. Użycie broni palnej w sytuacjach, o których mowa w ust. 2, musi być poprzedzone okrzykiem „SŁUŻBA CELNA, STÓJ - BO STRZELAM”.

§ 4.1. Jeżeli wskutek użycia broni palnej nastąpiło zranienie osoby lub widoczny stan bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia, funkcjonariusz jest obowiązany, z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i innych osób, niezwłocznie udzielić osobie poszkodowanej pierwszej pomocy, a następnie spowodować podjęcie wobec niej medycznych działań ratowniczych, w rozumieniu przepisów o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

2. Funkcjonariusz może odstąpić od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy jest zapewnione bezzwłoczne udzielenie pomocy przez inne właściwe podmioty, obowiązane do tego na podstawie odrębnych przepisów.

§ 5.W przypadku, o którym mowa w § 4, oraz gdy w wyniku użycia broni palnej nastąpiła śmierć osoby lub szkoda w mieniu, funkcjonariusz jest obowiązany do:

1) zabezpieczenia śladów w miejscu zdarzenia i niedopuszczenia w to miejsce osób postronnych;

2) w miarę możliwości, ustalenia świadków zdarzenia.

§ 6.1. Po każdym przypadku użycia broni palnej funkcjonariusz jest obowiązany niezwłocznie:

1) zabezpieczyć miejsce zdarzenia do czasu przybycia Policji;

2) w miarę możliwości ustalić świadków zdarzenia;

3) powiadomić dyżurnego w izbie celnej właściwej ze względu na miejsce zdarzenia, zwanego dalej „dyżurnym”, oraz swojego bezpośredniego przełożonego;

4) sporządzić w tej sprawie pisemną informację.

2. Pisemna informacja, o której mowa w ust. 1 pkt 4, zawiera:

1) wskazanie imienia, nazwiska i stopnia służbowego funkcjonariusza;

2) wskazanie typu i numeru seryjnego użytej broni palnej;

3) określenie czasu i miejsca użycia broni palnej;

4) imię, nazwisko i adres osoby, wobec której użyto broni palnej, o ile ustalenie takich danych jest możliwe;

5) szczegółowe uzasadnienie użycia broni palnej;

6) opis działań funkcjonariusza poprzedzających użycie broni palnej;

7) określenie skutków użycia broni palnej;

8) imiona, nazwiska i adresy zamieszkania ewentualnych świadków zdarzenia, o ile ustalenie takich danych jest możliwe;

9) adnotację o udzielonej osobie poszkodowanej pierwszej pomocy;

10) wskazanie innych istotnych okoliczności i faktów dotyczących zdarzenia;

11) podpis funkcjonariusza sporządzającego informację.

§ 7.Do obowiązków bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza, który użył broni palnej lub oddał strzał ostrzegawczy, należy:

1) zbadanie, czy użycie broni palnej lub oddanie strzału ostrzegawczego nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami;

2) niezwłoczne zawiadomienie swojego przełożonego o każdym przypadku użycia broni palnej lub oddania strzału ostrzegawczego.

§ 8.1. Dyżurny, po uzyskaniu informacji o użyciu broni palnej, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić najbliższą miejscu zdarzenia jednostkę Policji oraz udzielić funkcjonariuszowi pomocy w niezbędnym zakresie.

2. Jeżeli w wyniku użycia broni palnej nastąpiły śmierć lub zranienie człowieka, dyżurny jest obowiązany oprócz jednostki, o której mowa w ust. 1, powiadomić niezwłocznie również właściwego miejscowo prokuratora.

§ 9.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.