RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając Traktat dotyczący przystąpienia nowych Państw Członkowskich do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej(¹), podpisany w Brukseli dnia 22 stycznia 1972 r., w szczególności art. 1 ust. 2 akapit trzeci protokołu nr 3 Aktu załączonego do tego Traktatu,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

zgodnie z art. 1 ust. 2 wspomnianego protokołu, przepisy wspólnotowe dla Zjednoczonego Królestwa w sprawie przywozu z państw trzecich produktów rolnych objętych załącznikiem II do Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą jak i tych objętych rozporządzeniem Rady nr 170/67/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie wspólnych uzgodnień dotyczących handlu albuminą jaja kurzego i albuminą mleka(²), zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1081/71(³) i rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1059/69(⁴) z dnia 28 maja 1969 r. wprowadzającym uzgodnienia w handlu mające zastosowanie do niektórych towarów uzyskiwanych w wyniku przetwarzania produktów rolnych, zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 609/72(⁵), mają zastosowanie do Wysp Normandzkich i Wyspy Man (zwanych dalej „wyspami”); zastosowanie mają również inne przepisy regulacji wspólnotowych niezbędnych dla zachowania swobodnego przepływu towarów i przestrzegania normalnych zasad konkurencji w handlu wspomnianymi produktami; Rada jest odpowiedzialna za określenie, na wniosek Komisji, warunków stosowania wspomnianych postanowień na tych terytoriach;

aby zapewnić swobodny przepływ wspomnianych produktów, przepisy dotyczące warunków handlu dla Zjednoczonego Królestwa powinny być, do celówstosowania tych zasad, stosowane jako ogólna zasada traktując Zjednoczone Królestwo i wyspy jako jedno Państwo Członkowskie;

jednakże, pobierane na wyspach cła, opłaty, opłaty wyrównawcze i inne kwoty nie zasilają budżetu Wspólnoty; finansowanie ze środków Wspólnoty wspólnej polityki rolnej nie ma zatem zastosowania; postanowienia mające na celu wspieranie wywozu nie mają zastosowania, kwoty przyznawane przez Wspólnotę powinny określać tylko pułap pomocy, którą mogą przyznawać wyspy;

należy podjąć kroki, aby uchronić produkty pochodzące z wysp przed wywozem do państw trzecich, dokonywanym przez Państwo Członkowskie w celu skorzystania z refundacji finansowanej z budżetu Wspólnoty;

przepisy wspólnotowe w sprawie handlu wewnątrz Wspólnoty przewidują, w niektórych przypadkach, przyznawanie dopłat przy wywozie ze Zjednoczonego Królestwa do innych Państw Członkowskich; kwoty te przyznawane przez Wspólnotę powinny określać tylko pułap pomocy, którą mogą przyznawać wyspy; odnośnie innego rodzaju pomocy przyznawanej w handlu, stosowanie przepisów wspólnotowych można ograniczyć do zgłaszania ustaleń pozostawiając Komisji prawo do przedkładania uwag;

aby zapewnić, że nie ma przeszkód w swobodnym przepływie wspomnianych produktów, muszą być przyjęte inneprzepisy – w prawodawstwie w dziedzinie weterynarii, w prawodawstwie dotyczącym zdrowia roślin, w obrocie nasionami i sadzonkami, w prawodawstwie dotyczącym żywności i pasz, w normach jakościowych i handlowych – ale jedynie w zakresie, w którym te przepisy mają wpływ na handel;

w dziedzinie weterynarii sytuacja na wyspach jest podobna do tej w Irlandii Północnej; można zatem zezwolić na stosowanie uzgodnień obowiązujących w tej kwestii w Irlandii Północnej, nie ryzykując wystąpienia jakichkolwiek trudności w handlu;

uzgodnienia w ten sposób określone wydają się być wystarczające dla zapewnienia osiągnięcia celów ustanowionych we wspomnianym protokole;

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Przepisy wspólnotowe stosowane w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa w handlu produktami rolnymi objętymi postanowieniami załącznika II do Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą, jak i towarami objętymi przepisami rozporządzenia nr 170/67/EWG i rozporządzenia (EWG) nr 1059/69, mają zastosowanie w odniesieniu do wysp, za wyjątkiem przepisów w sprawie przyznawania refundacji i kwot wyrównawczych przy wywozie przez Zjednoczone Królestwo.

2. Zjednoczone Królestwo i wyspy uważa się, do celów stosowania przepisów określonych w ust. 1, za jedno Państwo Członkowskie.

3. Nie przyznaje się refundacji i kwot wyrównawczych odnośnie produktów określonych w ust. 1 pochodzących lub przywożonych z tych wysp, co do których zakończono formalności celne w Państwie Członkowskim.

4. W przypadku, gdy produkty określone w ust. 1 są wywożone do państw trzecich, wyspy mogą nie przyznać pomocy przewyższającej refundację lub kwoty wyrównawcze, które Zjednoczone Królestwo może, zgodnie z przepisami wspólnotowymi, przyznać przy wywozie do państw trzecich.

5. W przypadku gdy produkty określone w ust. 1 są wywożone do Państw Członkowskich wyspy mogą nie przyznać pomocy przewyższającej kwoty, które Zjednoczone Królestwo może, zgodnie z przepisami wspólnotowymi, przyznać przy wywozie do Państw Członkowskich.

Artykuł 2

Do innych form pomocy niż określone w art. 1, mają zastosowanie postanowienia art. 93 ust. 1 i art. 93 ust. 3 zdanie pierwsze Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą.

Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością na wniosek Komisji, wydaje decyzje dotyczące stosowania pozostałych postanowień art. 92, 93 i 94 Traktatu w zakresie, w którym jest to konieczne.

Artykuł 3

Od dnia 1 września 1973 r., przepisy wspólnotowe stosowane w kwestiach:

— prawodawstwa w dziedzinie weterynarii,

— prawodawstwa dotyczącego zdrowia zwierząt,

— prawodawstwa dotyczącego zdrowia roślin,

— obrotu nasionami i sadzonkami,

— prawodawstwa dotyczącego żywności,

— prawodawstwa dotyczącego pasz,

— norm jakościowych i handlowych,

stosują się na tych samych warunkach jak w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do produktów określonych w art. 1 przywożonych na wyspy lub wywożonych z wysp do Wspólnoty, prawodawstwo w dziedzinie weterynarii ma zastosowanie na tych samych warunkach jak w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej.

Artykuł 4

Szczegółowe zasady stosowania art. 1, w szczególności zasady mające zapobiegać załamaniom się handlu, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 26 rozporządzenia Rady nr 120/67/EWG z dnia 13 czerwca 1967 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż(⁶), ostatnio zmienionego Aktem Przystąpienia lub, w zależności od przypadku, w innym odpowiednim artykule innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 marca 1973 r.