RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 i art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając inicjatywę Republiki Francuskiej (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. dotyczące wprowadzenia EUR (³) ustanawia zasadę, że waluty denominowane w EUR zostaną wprowadzone do obiegu z dniem 1 stycznia 2002 r. oraz zobowiązuje uczestniczące Państwa Członkowskie do zapewnienia odpowiednich sankcji za fałszowanie i podrabianie banknotów oraz monet EUR.

(2) Środki ochrony EUR wprowadzone w poprzednich regulacjach prawnych powinny zostać uzupełnione oraz wzmocnione przepisami zapewniającymi ścisłą współpracę między właściwymi władzami Państw Członkowskich, Europejskim Bankiem Centralnym, krajowymi bankami centralnymi, Europolem oraz Eurojust w celu powstrzymywania przestępczości dotyczącej fałszowania EUR.

(3) W dniu 29 maja 2000 r. Rada przyjęła decyzję ramową 2000/383/WSiSW w sprawie zwiększenia ochrony poprzez sankcje karne i inne sankcje za fałszowanie w związku z wprowadzeniem EUR (⁴).

(4) W dniu 28 czerwca 2001 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 1338/2001 ustanawiające środki niezbędne dla ochrony EUR przed fałszowaniem (⁵) oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 1339/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. rozszerzające działanie rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 ustanawiającego środki niezbędne dla ochrony EUR przed fałszowaniem na Państwa Członkowskie, które nie przyjęły EUR jako swojej jedynej waluty (⁶),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Dla celów niniejszej decyzji:

a) „fałszowane banknoty” oraz „fałszowane monety” oznaczają banknoty oraz monety określone w ten sposób przez art. 2 rozporządzenia (WE) Nr 1338/2001;

b) „fałszowanie EUR oraz przestępstwa związane z fałszowaniem EUR” oznaczają działanie w odniesieniu do EUR, opisane w art. 3 – 5 decyzji ramowej Rady 2000/383/WSiSW;

c) „właściwe władze” oznaczają władze wyznaczone przez Państwa Członkowskie do centralnego gromadzenia informacji, w szczególności krajowe urzędy centralne, oraz do wykrywania, ścigania lub karania za fałszerstwo oraz przestępstwa związane z fałszowaniem EUR;

d) „Konwencja Genewska” oznacza Międzynarodową Konwencję o Zwalczaniu Fałszowania Pieniędzy, podpisaną 20 kwietnia 1929 r. w Genewie i jej Protokół;

e) „Konwencja w sprawie ustanowienia Europolu” oznacza Konwencję z 26 lipca 1995 r. w sprawie utworzenia Biura Policji Europejskiej (⁷).

Artykuł 2

Fachowe analizy banknotów i monet

Państwa Członkowskie zapewnią, aby w kontekście prowadzonych dochodzeń w sprawie fałszowania EUR i przestępstw odnoszących się do fałszowania EUR:

a) przeprowadzane były niezbędne fachowe analizy podejrzanych sfałszowanych banknotów przez Krajowe Centrum Analiz (KCA) wyznaczone lub utworzone na mocy art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) Nr 1338/2001; oraz

b) przeprowadzane były niezbędne fachowe analizy podejrzanych sfałszowanych monet przez Krajowe Centrum Analiz Monet (KCAM) wyznaczone lub utworzone na mocy art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) Nr 1338/2001.

Artykuł 3

Przekazywanie wyników fachowych analiz

Państwa Członkowskie zapewniają, aby wyniki analiz prowadzonych przez KCA oraz KCAM na mocy art. 2 były przekazywane do Europolu, zgodnie z Konwencją w sprawie ustanowienia Europolu.

Artykuł 4

Zobowiązanie do przekazywania informacji

1. Państwa Członkowskie zapewniają, aby krajowe urzędy centralne, o których mowa w art. 12 Konwencji Genewskiej, przekazywały Europolowi, zgodnie z Konwencją w sprawie ustanowienia Europolu, scentralizowane informacje o dochodzeniach w sprawie fałszowania EUR i przestępstw odnoszących się do fałszerstwa EUR, w tym informacje uzyskane od państw trzecich. Państwa Członkowskie oraz Europol podejmują współpracę w celu określenia, jakie informacje muszą być przekazywane. Informacje powinny zawierać co najmniej dane szczegółowe zaangażowanych osób, dane szczegółowe o przestępstwach, warunki w jakich odkryto popełnienie tych przestępstw, kontekst schwytania oraz powiązania z innymi sprawami.

2. Właściwe władze Państw Członkowskich korzystają w odpowiednim przypadku w trakcie dochodzeń w sprawie fałszowania EUR i przestępstw odnoszących się do fałszowania EUR z możliwości oferowanych przez Tymczasową Jednostkę Współpracy Sądowniczej, a następnie z ułatwień współpracy oferowanych przez Eurojust po jego założeniu, stosownie do postanowień instrumentów ustanawiających Tymczasową Jednostkę Współpracy Sądowniczej oraz Eurojust.

Artykuł 5

Wejście w życie

Decyzja wchodzi w życie z dniem jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 grudnia 2001 r.