RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niektóre pionowe dyrektywy dotyczące środków spożywczych powinny zostać uproszczone w celu uwzględnienia spełniania przez produkty, do których te dyrektywy się odnoszą, wyłącznie podstawowych wymogów, aby produkty te mogły podlegać swobodnemu przepływowi na rynku wewnętrznym, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z Edynburga z dnia 11 i 12 grudnia 1992 r., potwierdzonymi przez Radę Europejską z Brukseli w dniu 10 i 11 grudnia 1993 r.

(2) Dyrektywa Rady 93/77/EWG z dnia 21 września 1993 r. dotycząca soków owocowych i niektórych podobnych produktów (⁴) miała na celu kodyfikację dyrektywy 75/726/EWG (⁵) w tej samej sprawie.

(3) Dyrektywy 75/726/EWG i 93/77/EWG oparto na przekonaniu, że różnice w przepisach krajowych dotyczących soków owocowych i nektarów przeznaczonych do spożycia przez ludzi mogą przyczyniać się do rozwoju warunków nieuczciwej konkurencji wprowadzających konsumentów w błąd, a tym samym wpływać bezpośrednio na tworzenie i funkcjonowanie wspólnego rynku.

(4) Przytoczone dyrektywy konsekwentnie ustanowiły wspólne zasady regulujące skład, użycie zastrzeżonych opisów, specyfikacje procesów produkcyjnych i etykietowanie omawianych produktów w celu zapewnienia ich swobodnego przepływu we Wspólnocie.

(5) Dla jasności należy zmienić dyrektywę 93/77/EWG, aby zasady dotyczące warunków wytwarzania i wprowadzania do obrotu soków owocowych i niektórych podobnych produktów były bardziej przystępne.

(6) Dyrektywa 93/77/EWG powinna być także zgodna z ogólnymi zasadami legislacji wspólnotowej dotyczącej środków spożywczych, w szczególności legislacji dotyczącej etykietowania, środków barwiących, słodzących i pozostałych zatwierdzonych dodatków.

(7) Dyrektywę 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (⁶), w szczególności jej art. 7 ust. 2 i 5, powinno stosować się z zastrzeżeniem określonych warunków. Należy wyraźnie wskazać , w jakich przypadkach produkt jest mieszanką soku owocowego i soku owocowego otrzymanego z zagęszczonego soku oraz, jeśli chodzi o nektar owocowy, w jakich przypadkach otrzymuje się go całkowicie lub częściowo z zagęszczonego produktu. Lista składników na etykiecie zawiera nazwy zarówno soków owocowych jak i soków owocowych otrzymanych z zagęszczonych soków.

(8) Uwzględniając dyrektywę Rady 90/496/EWG z dnia 24 września 1990 r. w sprawie oznaczania wartości odżywczej na środkach spożywczych (⁷), dodawanie witamin do produktów zdefiniowanych w tej dyrektywie jest dopuszczalne w niektórych Państwach Członkowskich. Jednakże nie przewiduje się rozszerzenia takiej możliwości na całą Wspólnotę. Dlatego Państwa Członkowskie mają swobodę w kwestii zezwolenia lub zakazania dodawania witamin a także składników mineralnych, jako części procesu produkcyjnego. Jednakże zasada swobodnego przepływu produktów we Wspólnocie powinna być przestrzegana w każdej sytuacji, zgodnie z zasadami i regułami ustanowionymi w Traktacie.

(9) Zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności ustalonymi w art. 5 Traktatu cel ustanowienia wspólnych definicji i zasad dotyczących omawianych produktów oraz dostosowania przepisów do ogólnych zasad legislacji wspólnotowej dotyczącej środków spożywczych nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, a może, ze względu na charakter niniejszej dyrektywy, być lepiej osiągnięty przez Wspólnotę. Niniejsza dyrektywa odnosi się wyłącznie do kwestii niezbędnych do osiągnięcia wyżej omawianego celu.

(10) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przyjmuje się zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁸).

(11) Aby uniknąć tworzenia nowych przeszkód dla swobodnego przepływu Państwa Członkowskie powinny powstrzymać się od przyjmowania, w stosunku do omawianych produktów, przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do produktów zdefiniowanych w załączniku I.

Produkty określone w załączniku I podlegają przepisom prawa Unii mającym zastosowanie do żywności, takim jak rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (⁹), o ile niniejsza dyrektywa nie stanowi inaczej.

Artykuł 2

(skreślony).

Artykuł 3

Dyrektywa 2000/13/WE ma zastosowanie do produktów zdefiniowanych w załączniku I, z uwzględnieniem następujących warunków:

1) a) a) nazwy produktów wymienione w załączniku I stosuje się jedynie do produktów tam określonych i używa się je, bez uszczerbku dla przepisów lit. b), w obrocie handlowym do oznaczenia tych produktów.

b) Alternatywą dla nazw produktów określonych w lit. a) jest wykaz szczegółowych nazw zawarty w załączniku III. Nazw tych można używać w danym języku oraz na warunkach określonych w załączniku III.

2) Jeżeli produkt otrzymywany jest z jednego gatunku owocu, w miejsce słowa „owocowy” wpisuje się nazwę tego owocu.

3) W odniesieniu do produktów otrzymywanych z dwóch lub więcej gatunków owoców, z wyjątkiem przypadków użycia soku cytrynowego lub soku z limonek na warunkach ustanowionych w pkt 2 części II załącznika I, nazwa produktu zawiera wykaz użytych owoców, w porządku malejącym pod względem ilości zawartych soków owocowych lub przecierów, zgodnie z wykazem składników. W przypadku produktów otrzymywanych z trzech lub więcej owoców oznaczenie użytych owoców może jednak zostać zastąpione słowem „wieloowocowy” lub podobnym zwrotem lub liczbą użytych owoców.

4) (skreślony).

5) Przywracanie produktów zdefiniowanych w części I załącznika I do ich pierwotnego stanu, za pomocą substancji niezbędnych do przeprowadzenia tej operacji, nie pociąga za sobą obowiązku wskazywania na etykietach listy składników użytych w tym celu.

Dodanie do soku owocowego większej ilości miazgi lub komórek miąższu, jak zdefiniowano w załączniku II, oznacza się na etykiecie.

6) [1] Z zastrzeżeniem art. 7 ust. 2 i 5 dyrektywy 2000/13/WE, w przypadku mieszanek soku owocowego i soku owocowego otrzymanego z zagęszczonego soku oraz w stosunku do nektaru owocowego otrzymanego całkowicie lub częściowo z jednego lub większej liczby zagęszczonych produktów, na etykietach zamieszcza się określenia: „wyprodukowano z zagęszonego soku (-ów)” lub „częściowo wyprodukowano z zagęszczonego soku (-ów). Informację tę umieszcza się blisko nazwy produktu, w sposób dobrze wyróżniający ją w tle, wyraźną czytelną czcionką.

7) W przypadku nektarów owocowych na etykietach wskazuje się minimalną zawartość soku owocowego, przecieru owocowego lub jakiejkolwiek mieszanki tych składników, w formie określenia: „zawartość soku: minimum … %”. Informację tę umieszcza się w tym samym polu widzenia, co nazwę produktu.

Artykuł 4

Oznakowanie zagęszczonego soku owocowego, o którym mowa w pkt 2 części I załącznika I, nieprzeznaczonego dla konsumenta finalnego, zawiera informację o obecności i ilości dodanego soku cytrynowego, soku z limonek lub o czynnikach zakwaszających dopuszczonych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (¹⁰). Informacja ta umieszczana jest w jednym z następujących miejsc:

– na opakowaniu,

– na etykiecie dołączonej do opakowania, lub

– w towarzyszącym mu dokumencie.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie nie przyjmą przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do produktów zdefiniowanych w załączniku I.

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do produktów określonych w załączniku I, które są wprowadzane do obrotu w Unii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 178/2002.

Artykuł 6

Z zastrzeżeniem dyrektywy Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dodatków spożywczych dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (¹¹), wyłącznie procesy obróbki i substancje wykazane w części II załącznika I oraz surowce odpowiadające załącznikowi II mogą być użyte do wytworzenia produktów zdefiniowanych w części I załącznika I. Ponadto, nektary owocowe odpowiadają postanowieniom załącznika IV.

Artykuł 7

W celu dostosowania załączników do niniejszej dyrektywy do zmian stosownych norm międzynarodowych, a także w celu uwzględnienia postępu technicznego Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 7a, w celu zmiany załączników do niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem części I załącznika I oraz załącznika II.

Artykuł 7a

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 28 października 2013 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 7, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę.

Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 7 wchodzi w życie, tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 8

(skreślony).

Artykuł 9

Niniejszym dyrektywa 93/77/WE traci moc z dniem 12 lipca 2003 r.

Odwołania do uchylonej dyrektywy należy traktować jako odwołania do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 10

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie najpóźniej niż do dnia 12 lipca 2003 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Te środki stosuje się do:

– dopuszczenia do wprowadzenia do obrotu produktów zdefiniowanych w załączniku I jeśli zgodne są z definicjami i zasadami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, z mocą od dnia 12 lipca 2003 r.,

– zakazania wprowadzenia do obrotu produktów, które nie są zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy, z mocą od dnia 12 lipca 2004 r.

Jednakże wprowadzanie do obrotu produktów, które nie są zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy, ale oznakowane zostały przed dniem 12 lipca 2004 r. zgodnie z wymogami dyrektywy 93/77/EWG, może być kontynuowane do wyczerpania zapasów.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 11

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2001 r.

ZAŁĄCZNIK II

DEFINICJE SUROWCÓW

Do celów niniejszej dyrektywy zastosowanie mają następujące definicje:

1. Owoc

Wszystkie owoce. Dla celów niniejszej dyrektywy pomidory również uznaje się za owoce.

Owoce są zdrowe, odpowiednio dojrzałe i świeże lub zakonserwowane za pomocą metod fizycznych lub zabiegów, w tym środków zastosowanych po zbiorze, użytych zgodnie z prawem Unii.

2. Przecier owocowy

Zdolny do fermentacji, ale niesfermentowany produkt otrzymany przez odpowiednie procesy fizyczne, takie jak przetarcie przez sito, rozdrobnienie lub zmielenie jadalnych części całego lub obranego owocu bez usuwania soku.

3. Zagęszczony przecier owocowy

Produkt otrzymany z przecieru owocowego przez fizyczne usunięcie określonej ilości zawartej w nim wody.

Aromat otrzymany za pomocą odpowiednich metod fizycznych, określonych w załączniku I część II pkt 3, może zostać ponownie wprowadzony do zagęszczonego przecieru owocowego, pod warunkiem że w całości pochodzi z tych samych gatunków owoców.

4. Aromat

Bez uszczerbku dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008, z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych (¹), aromaty przeznaczone do ponownego wprowadzenia do soku otrzymuje się podczas przerobu owocu poprzez zastosowanie odpowiednich procesów fizycznych. Te procesy fizyczne mogą być stosowane w celu utrzymania, utrwalenia lub ustabilizowania jakości aromatu i obejmują w szczególności wyciskanie, ekstrakcję, destylację, filtrację, adsorpcję, ewaporację, frakcjonowanie i zagęszczanie.

Aromat otrzymuje się z jadalnych części owocu; dopuszczalne są jednak również olejek wyciskany na zimno ze skórki owoców cytrusowych oraz składniki uzyskiwane z pestek.

5. Cukry

– cukry zdefiniowane w dyrektywie Rady 2001/111/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do niektórych cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²),

– syrop fruktozowy,

– cukry pochodzące z owoców.

6. Miód

Produkt zdefiniowany w dyrektywie Rady 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do miodu (³).

7. Miazga lub komórki miąższu

Produkty otrzymane z jadalnych części owocu tego samego gatunku, bez usuwania soku. W przypadku owoców cytrusowych miazga lub komórki miąższu są woreczkami (komórkami) sokowymi, uzyskanymi z endokarpu (owocni wewnętrznej).

(¹) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 34.

(²) Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 53.

(³) Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 47.

ZAŁĄCZNIK III

SZCZEGÓŁOWE OZNACZENIA NIEKTÓRYCH PRODUKTÓW WYMIENIONYCH W ZAŁĄCZNIKU I

a) „Vruchtendrank”, dla nektarów owocowych;

b) „Süßmost”

Oznaczenie „Süß most” może być używane wyłącznie w połączeniu z nazwami produktów „Fruchtsaft” lub „Fruchtnektar”:

– dotyczy nektaru owocowego otrzymywanego wyłącznie z soków owocowych, zagęszczonych soków owocowych lub mieszanki tych produktów, niesmacznych w stanie naturalnym z powodu ich naturalnie wysokiej kwaśności,

– dotyczy soku owocowego otrzymywanego z jabłek lub z gruszek, z dodatkiem jabłek w miarę potrzeby, ale bez dodatku cukru;

c) „succo e polpa” lub „sumo e polpa”, dla nektarów otrzymywanych wyłącznie z przecieru owocowego lub zagęszczonego przecieru owocowego;

d) „æblemost”, dla soku jabłkowego bez dodatku cukru;

e) – „sur . saft”, razem z nazwą (w języku duńskim) użytego owocu, dla soków bez dodatku cukru otrzymanych z czarnych porzeczek, wiśni, czerwonych porzeczek, białych porzeczek, malin, truskawek lub jagód bzu czarnego,

– „sød . saft” lub „sødet . saft” razem z nazwą (w języku duńskim) użytego owocu, dla soków otrzymanych z tych owoców, z dodatkiem więcej niż 200 g cukru na litr;

f) „äppelmust/äpplemust”, dla soku jabłkowego bez dodatku cukru;

g) „mosto”, synonim soku winogronowego;

h) „smiltsērkšķu sula ar cukuru” lub „astelpaju mahl suhkruga”, lub „słodzony sok z rokitnika” dla soków otrzymanych z owoców rokitnika zwyczajnego, z dodatkiem cukru nieprzekraczającym 140 g na litr.

ZAŁĄCZNIK IV

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE NEKTARÓW OWOCOWYCH