KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/96 z dnia 28 października 1996 r. W sprawie wspólnej organizacji rynków przetworów owocowych i warzywnych(¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1239/2001(²), w szczególności jego art. 6 ust. 1,

a także mając na uwadze co następuje:

1) Art. 2 rozporządzenia (WE) nr 2201/96 przewiduje system pomocy w celu wsparcia organizacji producentów dostarczających pomidory, brzoskwinie oraz gruszki Williams i Rocha do przetwórstwa.

2) Należy określić warunki kwalifikacji partii surowców dostarczanych do przetwórstwa, aby zagwarantować właściwe stosowanie powyższego systemu pomocy bez naruszania zasad konkurencji oraz przepisów, w ramach których strony zawierające umowę mogą zgodzić się na zróżnicowanie cen surowca w oparciu o kryteria jakości obok wad objętych niniejszym rozporządzeniem.

3) Niniejsze rozporządzenie określa szczegółowe przepisy stosowania obok tych, które przewiduje rozporządzenie Komisji (WE) nr 449/2001 z dnia 2 marca 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w związku z systemem pomocy dla przetworów owocowo-warzywnych(³), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1343/2001(⁴).

4) Należy wskazać, w jakim zakresie Państwa Członkowskie lub strony umowy mogą uzgodnić jej postanowienia dodatkowo do niniejszego rozporządzenia.

5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. przetworów owocowych i warzywnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie określa kryteria, jakie muszą spełniać partie pomidorów, brzoskwiń lub gruszek dostarczanych do przetwórstwa w celu korzystania z systemu pomocy produkcyjnej ustanowionego w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 2201/96.

Artykuł 2

1. Po otrzymaniu każdej partii, zakłady przetwórstwa badają jakość surowca na podstawie próbek. Właściwe władze w Państwach Członkowskich podejmują środki niezbędne do zapewnienia, że podjęta procedura pobierania i badania próbek gwarantuje obiektywizm oraz że pobierane są próbki z każdej partii. Organizacja producentów albo jej przedstawiciel może być obecny w czasie realizacji tej procedury, która może być również przeprowadzona przez osobę trzecią wyznaczoną przez obie strony.

2. Badania, o których mowa w ust. 1, ustalają wagowy odsetek wadliwego surowca dla każdego rodzaju wad określonych w art. 3 oraz ogólną wielkość tego udziału zaokrągloną w górę lub w dół do najbliższej liczby całkowitej. Jeżeli wielkość ta przekracza 10 %, dana partia nie kwalifikuje się do objęcia systemem pomocy.

3. Wskaźnik zmniejszenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 lit. c) oraz art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 449/2001, wynosi dla każdej kwalifikującej się do objęcia systemem pomocy partii całkowitą wielkość określoną w ust. 2.

4. Cena, jaką z jednej strony ma zapłacić zakład przetwórstwa, o czym mowa w art. 3 ust. 4 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 449/2001, oraz jednostkowa wielkość pomocy produkcyjnej z drugiej strony, odnoszą się do wagi netto dostarczonego surowca po zastosowaniu wskaźnika zmniejszenia.

Artykuł 3

Wady definiuje się następująco:

a) dla pomidorów, brzoskwiń i gruszek:

— ciała obce: za ciało obce uważa się wszystko to, co nie jest owocem. Zalicza się do nich wszelkie resztki pochodzenia roślinnego: liście, gałązki, trawa, itp., substancje nieorganiczne jak: ziemia, żwir, kamienie, itp. oraz inne odpadki,

— owoce chore, zgniłe lub robaczywe: owoce zaatakowane przez chorobę, owady lub czynnik gnilny obecny na ponad 30 mm średnicy owocu i przenikający w głąb owocu;

b) w przypadku samych pomidorów:

— zielone pomidory: zdrowe owoce, które jeszcze nie dojrzały i są zupełnie zielone na zewnątrz. Koloru wewnątrz owocu nie bierze się pod uwagę;

c) w przypadku samych brzoskwiń i gruszek:

— klasyfikacja według wielkości lub wagi: wielkość minimalna wynosi 55 mm,

— dojrzałość: owoce niedojrzałe lub przejrzałe uważa się za wadliwe. Stopień dojrzałości mierzy się i porównuje ze skalą wartości granicznych ustaloną przez strony,

— uszkodzenia skórki owocu spowodowane gradem, pokrywające ponad 20 % powierzchni owocu;

d) w przypadku samych brzoskwiń:

— widoczne pęknięcia: pęknięcie pomiędzy połówkami brzoskwiń na końcu, gdzie znajduje się ogonek.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie albo strony umów, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2201/96, mogą:

— zmniejszyć limit ustalony w art. 2 ust. 2 w stosunku do któregokolwiek z wymienionych produktów, ustalić szczególne limity w stosunku do każdej z wad, o których mowa w art. 3, lub zwiększyć minimalną wielkość, o której mowa w art. 3 lit. c),

— zdefiniować dodatkowe wady oprócz tych, o których mowa w art. 3 - odsetek owoców z takimi wadami zostaje włączony do wielkości całkowitej, o której mowa w art. 2 ust. 2.

2. Państwa Członkowskie mogą upoważnić strony do zwiększenia limitu ustalonego w art. 2 ust. 2 o maksymalnie 15 % w stosunku do każdego z wymienionych produktów.

3. Postanowienia przyjęte na podstawie niniejszego artykułu umieszczane są w umowach.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od roku gospodarczego 2002/03.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 lutego 2002 r.