KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2003/85/WE z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania pryszczycy, uchylającą dyrektywę 85/511/EWG i decyzję 89/531/EWG i 91/665/EWG i zmieniającą dyrektywę 92/46/EWG (¹), w szczególności jej art. 83 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z decyzją Rady 91/666/EWG z dnia 11 grudnia 1991 r. ustanawiającą wspólnotowe rezerwy szczepionek przeciwko pryszczycy (²), ustanowiono zapasy antygenów do szybkiego opracowania szczepionki przeciwko pryszczycy.

(2) Do czasu zakończenia uzgodnień dotyczących rezerw antygenów wirusa pryszczycy, Australia i Nowa Zelandia zwróciły się do Wspólnoty z prośbą o tymczasową pomoc w przypadku wprowadzenia szczepienia interwencyjnego w celu zwalczania ewentualnego ogniska pryszczycy.

(3) Właściwe organy Australii i Nowej Zelandii dostarczyły informacje na temat oceny ryzyka i przewidywanych ilości i podtypów antygenów wymaganych w ramach planów interwencyjnych.

(4) Po rozpatrzeniu wniosku złożonego przez władze Australii i Nowej Zelandii oraz uwzględniając zdolność i dostępność ilości i podtypów antygenów przechowywanych we wspólnotowych rezerwach antygenów, wydaje się, że można udzielić wnioskowanej pomocy bez niepotrzebnych odstępstw od wspólnotowych uzgodnień dotyczących planów interwencyjnych.

(5) Należy udzielić Australii i Nowej Zelandii tymczasowego dostępu do wspólnotowych rezerw antygenów z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(6) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Udziela się Australii i Nowej Zelandii tymczasowego dostępu do wspólnotowych rezerw antygenów w celu opracowania szczepionek przeciwko pryszczycy z zastrzeżeniem następujących warunków:

1) dostępu udziela się do dnia 31 grudnia 2005 r. [1] , na zasadzie praw ciągnienia dla dwóch zainteresowanych krajów maksymalnie do 500 000 odpowiedników dawek szczepionki dla bydła oraz w każdym razie dla obydwu krajów łącznie w wysokości nie większej niż 50 % istniejących zapasów każdego z antygenów we wspólnotowych rezerwach;

2) w zależności od specyfikacji podanej w pisemnym wniosku złożonym przez właściwe organy Australii i Nowej Zelandii, Komisja niezwłocznie podejmie działania w celu urgent lub natychmiastowego opracowania właściwych antygenów oraz produkcji, butelkowania, etykietowania oraz dostarczenia szczepionek zgodnie z warunkami obowiązujących umów, które zawarła z producentami;

3) Komisja podejmie działania w celu zapewnienia, by w przypadku określonym w ust. 2 koszty następujących działań były właściwie rozłożone między właściwymi organami Australii lub Nowej Zelandii, bez względu na to kto wnioskował o wykorzystanie antygenów przechowywanych we wspólnotowych rezerwach do opracowania szczepionek:

a) przekazanie antygenów z miejsce magazynowania do siedziby producenta;

b) opracowanie i produkcja szczepionek, włącznie z dodatkowymi badaniami, które mogą okazać się konieczne;

c) butelkowanie i etykietowanie szczepionek oraz ich transport do wskazanego miejsca realizacji dostawy;

d) zastąpienie bezzwłocznie każdej wykorzystanej ilości antygenów antygenami co najmniej o tej samej jakości i tego samego pochodzenia.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 marca 2004 r.