RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, a w szczególności jego art. 60, 301 i 308,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2005/888/WPZiB z dnia 12 grudnia 2005 r. dotyczące szczególnych środków ograniczających przeciwko niektórym osobom podejrzanym o udział w zabójstwie byłego premiera Libanu Rafika Haririego (¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 31 października 2005 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 1636 (2005) uwzględniającą wnioski przedstawione w sprawozdaniu międzynarodowej komisji śledczej dotyczące zamachu bombowego w Bejrucie w Libanie z dnia 14 lutego 2005 r., w wyniku którego śmierć poniosły 23 osoby, w tym były premier Libanu Rafik Hariri, a kilkadziesiąt osób odniosło rany.

(2) Rada Bezpieczeństwa z głębokim niepokojem przyjęła do wiadomości wniosek międzynarodowej komisji śledczej, że istnieją zgodne dowody wskazujące na udział w tym akcie terrorystycznym urzędników zarówno libańskich, jak i syryjskich, i na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych postanowiła, na zasadzie pomocy w dochodzeniu i bez uszczerbku dla ostatecznych ustaleń sądu co do winy lub niewinności którejkolwiek z osób, nałożyć środki przeciwko wszystkim osobom podejrzanym o udział w zaplanowaniu, sfinansowaniu, zorganizowaniu i przeprowadzeniu wspomnianego zamachu.

(3) Wspólne stanowisko 2005/888/WPZiB przewiduje wprowadzenie środków określonych w rezolucji nr 1636 (2005) Rady Bezpieczeństwa ONZ, a w szczególności zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych należących do osób zgłoszonych przez komitet Rady Bezpieczeństwa ustanowiony w pkt 3 lit. b) rezolucji nr 1636 (2005) jako podejrzane o udział w zaplanowaniu, sfinansowaniu, zorganizowaniu lub dokonaniu w dniu 14 lutego 2005 r. zabójstwa byłego premiera Libanu Rafika Haririego i innych osób.

(4) Ponieważ środki te wchodzą w zakres zastosowania Traktatu WE, do ich wdrożenia we Wspólnocie niezbędny jest akt prawa wspólnotowego, głównie w celu zapewnienia ich jednolitego stosowania przez wszystkie podmioty gospodarcze we wszystkich Państwach Członkowskich.

(5) Ze względów praktycznych Komisja powinna być uprawniona do zmiany załączników do niniejszego rozporządzenia na podstawie notyfikacji lub informacji uzyskanych odpowiednio od właściwego komitetu ds. sankcji i Państw Członkowskich.

(6) Państwa Członkowskie powinny ustalić, jakie sankcje należy zastosować w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Przewidziane sankcje muszą być proporcjonalne, skuteczne i odstraszające.

(7) W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno ono wejść w życie w dniu jego publikacji;

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „Komitet ds. Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa ONZ, który został ustanowiony na mocy pkt 3 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1636 (2005);

2) „fundusze” oznaczają aktywa finansowe i wszelkiego rodzaju korzyści, w tym między innymi:

a) środki pieniężne, czeki, roszczenia pieniężne, polecenia wypłaty, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze,

b) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda rachunków, długi i zobowiązania dłużne,

c) papiery wartościowe i papiery dłużne w obrocie publicznym lub niepublicznym, w tym akcje i udziały, świadectwa papierów wartościowych, obligacje, weksle, warranty, skrypty dłużne, kontrakty pochodne,

d) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów lub wartości narosłe lub wytworzone przez aktywa,

e) kredyty, prawa potrącenia, gwarancje, gwarancje wykonania umowy lub inne zobowiązania finansowe,

f) akredytywy, konosamenty, akty sprzedaży,

g) dokumenty poświadczające posiadanie udziałów w funduszach lub środkach finansowych.

3) „zamrożenie funduszy” oznacza uniemożliwienie jakichkolwiek przepływów, przeniesienia, zmian, używania lub dostępu do lub korzystania z funduszy w jakikolwiek sposób, który prowadziłby do zmiany ich wielkości, kwoty, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub innej zmiany, która umożliwiałaby korzystanie z funduszy, w tym zarządzanie portfelem,

4) „zasoby gospodarcze” oznaczają wszelkiego rodzaju aktywa, zarówno materialne i niematerialne, ruchome i nieruchome, które nie są funduszami, lecz które mogą służyć do pozyskiwania funduszy, towarów lub usług,

5) „zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza uniemożliwienie wykorzystywania zasobów gospodarczych do pozyskiwania funduszy, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, między innymi poprzez sprzedaż, wynajem lub zastaw,

6) „terytorium Wspólnoty” oznacza terytorium Państw Członkowskich, do których ma zastosowanie Traktat WE, na warunkach ustanowionych w Traktacie.

Artykuł 2

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze będące własnością, pozostające w posiadaniu, we faktycznym władaniu lub pod kontrolą osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów określonych w załączniku I.

2. Nie udostępnia się bezpośrednio ani pośrednio żadnych funduszy ani zasobów gospodarczych osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom określonym w załączniku I lub na ich rzecz.

3. Świadomy i zamierzony udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obejście środków określonych w ust. 1 i 2, jest zakazany.

4. [1] Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do udostępniania funduszy lub zasobów gospodarczych niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej lub do wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie, w przypadku gdy takiej pomocy dostarczają lub takie działania realizują:

a) Organizacja Narodów Zjednoczonych, w tym jej programy, fundusze oraz inne podmioty i organy, a także jej wyspecjalizowane agencje i organizacje powiązane;

b) organizacje międzynarodowe;

c) organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych oraz członkowie tych organizacji humanitarnych;

d) dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w organizowanych przez ONZ programach pomocy humanitarnej, programach pomocy na rzecz uchodźców, innych apelach ONZ lub klastrach pomocy humanitarnej koordynowanych przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA);

e) pracownicy, beneficjenci, jednostki zależne lub partnerzy wykonawczy podmiotów wymienionych w lit. a)–d), w czasie i w zakresie, w jakim działają w takim charakterze; lub

f) odpowiednie inne podmioty określone przez Komitet ds. Sankcji.

Artykuł 3

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 2 właściwe organy Państw Członkowskich wymienione w załączniku II mogą wyrazić zgodę, na warunkach, jakie uznają za stosowne, na zwolnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, po ustaleniu, że fundusze i zasoby gospodarcze, o których mowa, są:

a) konieczne do pokrycia podstawowych wydatków, w tym płatności za środki spożywcze, wynajem lub kredyt hipoteczny, leki i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłaty na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej,

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotów wydatków poniesionych w związku z zapewnianiem usług prawniczych; lub

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat i należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych,

pod warunkiem że dane Państwo Członkowskie przekaże wspomniane ustalenie Komitetowi ds. Sankcji, a Komitet ustalenie to zatwierdzi.

2. Odpowiedni organ powiadamia właściwe organy innych Państw Członkowskich i Komisję o wszelkich zezwoleniach udzielonych na podstawie ust. 1.

3. Artykułu 2 ust. 2 nie stosuje się do odsetek narosłych od zamrożonych rachunków bankowych lub do innych dochodów z tych rachunków, pod warunkiem że wspomniane odsetki lub dochody nie zostały zamrożone zgodnie z art. 2 ust. 1.

Artykuł 4

Artykuł 2 ust. 2 nie stanowi przeszkody w zasilaniu zamrożonych rachunków przez instytucje finansowe otrzymujące fundusze przekazane im przez strony trzecie na rachunek wymienionej w wykazie osoby, podmiotu lub organu, pod warunkiem że takie zasilanie takiego rachunku jest również zamrożone zgodnie z art. 2 ust. 1. Instytucja finansowa niezwłocznie informuje właściwe organy o takich transakcjach.

Artykuł 5

1. Nie naruszając odpowiednich zasad dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy zawodowej ani przepisów art. 284 Traktatu, osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:

a) bezzwłocznie przekazują wszelkie informacje, które mogłyby ułatwić stosowanie niniejszego rozporządzenia, takie jak rachunki i kwoty zamrożone zgodnie z art. 2, organom Państw Członkowskich wymienionym w załączniku II, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę oraz, bezpośrednio lub za pośrednictwem tych właściwych organów, Komisji;

b) współpracują z właściwymi organami wymienionymi w załączniku II w zakresie wszelkiej weryfikacji tych informacji.

2. Każda dodatkowa informacja otrzymana bezpośrednio przez Komisję jest udostępniana właściwym organom Państw Członkowskich, których ona dotyczy.

3. Wszelkie informacje przekazane lub uzyskane zgodnie z niniejszym artykułem są wykorzystywane jedynie w celu, w jakim zostały przekazane lub uzyskane. Za taki cel uważa się współpracę w ramach międzynarodowego dochodzenia związanego z majątkiem lub transakcjami finansowymi osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów określonych w załączniku I.

Artykuł 6

Zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych lub odmowa ich udostępnienia, dokonane w dobrej wierze, że działanie to jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie stanowi podstawy do jakiejkolwiek odpowiedzialności ze strony osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wykonującego przepisy niniejszego rozporządzenia, lub jego dyrektorów lub pracowników, chyba że zostanie udowodnione, że fundusze i zasoby gospodarcze zostały zamrożone na skutek zaniedbania.

Artykuł 7

Komisja oraz Państwa Członkowskie bezzwłocznie powiadamiają się nawzajem o środkach zastosowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie nawzajem istotnych informacji, którymi dysponują w związku z niniejszym rozporządzeniem, a w szczególności informacji dotyczących jego naruszenia lub problemów z wykonywaniem jego przepisów oraz informacji dotyczących wyroków wydawanych przez sądy krajowe.

Artykuł 8

1. Komisja jest uprawniona do:

a) zmiany załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Komitet ds. Sankcji; i

b) zmiany załącznika II na podstawie informacji dostarczanych przez Państwa Członkowskie.

2. Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja utrzymuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem ds. Sankcji w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie ustanawiają zasady dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz stosują wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić ich wykonanie. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o tych przepisach i informują ją o wszelkich późniejszych zmianach do nich.

Artykuł 10

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium Wspólnoty, włącznie z jej przestrzenią powietrzną;

b) na pokładzie wszystkich samolotów lub statków podlegających jurysdykcji Państw Członkowskich;

c) do każdego obywatela Państwa Członkowskiego przebywającego na terytorium Wspólnoty lub poza nim;

d) do wszelkich osób prawnych, podmiotów lub organów zarejestrowanych lub utworzonych na mocy prawa Państw Członkowskich;

e) do wszelkich osób prawnych, podmiotów lub organów w odniesieniu do wszelkich rodzajów działalności gospodarczej prowadzonej, w całości lub częściowo, na terytorium Wspólnoty.

Artykuł 11

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 21 lutego 2006 r.