KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1952/2005 z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków chmielu i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 1696/71, (EWG) nr 1037/72, (EWG) nr 879/73 i (EWG) nr 1981/82 (1), w szczególności jego art. 17,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1351/72 z dnia 28 czerwca 1972 r. w sprawie uznawania grup producentów chmielu (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). W celu zapewnienia jego jasności i zrozumiałości należy je zatem ujednolicić.

(2) Warunki ustanowione w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1952/2005, na jakich uznaje się grupy producentów chmielu, obejmują w szczególności stosowanie wspólnych zasad produkcji i wprowadzania do obrotu w pierwszym etapie oraz udokumentowanie faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej. Konieczne jest dokładniejsze określenie tych warunków.

(3) W celu zagwarantowania jednolitości procedury administracyjnej należy ustanowić pewne szczegółowe zasady dotyczące wnioskowania, przyznawania i cofnięcia uznania.

(4) Do wiadomości państw członkowskich i wszystkich zainteresowanych należy na początku każdego roku kalendarzowego publikować wykaz grup uznanych w ciągu poprzedniego roku oraz tych, którym uznanie cofnięto w tym okresie.

(5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Chmielu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Państwo członkowskie, na którego terytorium grupa producentów ma swoją siedzibę jest upoważnione do uznawania organizacji producentów, zwanych dalej »grupami producentów«, zgodnie z art. 122 rozporządzania Rady (WE) nr 1234/2007 (⁴).

2. Państwa członkowskie uznają grupy producentów, które zgłaszają wniosek o uznanie i spełniają następujące warunki ogólne:

a) posiadają osobowość prawną lub mają, w świetle ustawodawstwa krajowego, wystarczającą zdolność prawną do wykonywania praw i obowiązków;

b) stosują wspólne zasady produkcji oraz pierwszego etapu wprowadzania do obrotu w rozumieniu akapitu drugiego;

c) ich statut zawiera zobowiązania w odniesieniu do producentów zrzeszonych w grupach do:

(i) przestrzegania wspólnych zasad produkcji oraz decyzji dotyczących odmian, które należy uprawiać;

(ii) wprowadzenia na rynek całej produkcji za pośrednictwem grupy;

d) udokumentują rentowność działalności gospodarczej;

e) wykluczają ze strefy swojego działania wszelką dyskryminację pomiędzy producentami lub grupami we Wspólnocie, w szczególności na tle narodowości lub miejsca prowadzenia działalności;

f) zapewniają prawo przystąpienia do grupy, w sposób wolny od dyskryminacji, każdemu producentowi, który podejmuje się przestrzegania statutu;

g) ich statut zawiera postanowienia mające na celu zapewnienie, że członkowie pragnący wystąpić z grupy, mogą to zrobić, jeżeli ich członkostwo trwało przynajmniej trzy lata oraz pod warunkiem, że zawiadomią grupę o zamiarze wystąpienia z niej przynajmniej jeden rok przed wystąpieniem, bez uszczerbku dla krajowych przepisów ustawowych lub wykonawczych mających na celu ochronę, w określonych przypadkach, grupy lub jej wierzycieli przed konsekwencjami finansowymi, które mogłyby powstać w następstwie wystąpienia z grupy lub przeszkodzić w wystąpieniu z niej danego członka w roku budżetowym;

h) ich statut zawiera obowiązek prowadzenia odrębnych ksiąg handlowych dla działalności stanowiących podstawę ich uznania;

i) nie posiadają pozycji dominującej we Wspólnocie.

Pierwszy etap wprowadzania do obrotu oznacza sprzedaż chmielu przez samego producenta lub, w przypadku grupy producentów, sprzedaż chmielu przez jej członków podmiotom prowadzącym sprzedaż hurtową lub sektorom przemysłu wykorzystującym chmiel.

3. Zobowiązanie przewidziane w ust. 2 lit. c) nie ma zastosowania do produktów, na które producenci zawarli umowy sprzedaży przed przystąpieniem do grup producentów, pod warunkiem że grupy te zostały o tym poinformowane i zatwierdziły je.

4. W drodze odstępstwa od ust. 2 lit. c) ppkt (ii), jeżeli grupa producentów na to zezwoli oraz na warunkach przez nią określonych, producenci należący do grupy mogą:

a) zastąpić obowiązek wprowadzania do obrotu całej swojej produkcji przez grupę producentów, przewidziany w ust. 2 lit. c) ppkt (ii), obowiązkiem wprowadzenia do obrotu zgodnie z ogólnymi zasadami zawartymi w statucie, w celu zapewnienia grupie producentów prawa do monitorowania poziomu cen sprzedaży podlegających zatwierdzeniu przez grupę; w przypadku ich niezatwierdzenia grupa zobowiązana jest do odkupienia danego chmielu po wyższej cenie;

b) wprowadzić do obrotu, za pośrednictwem innej grupy producentów wybranej przez ich własną grupę, produkty, które ze względu na ich właściwości nie są objęte z góry działalnością handlową tej grupy.

5. Wspólne zasady, o których mowa w ust. 2 lit. b) oraz lit. c) ppkt (i) ustanawia się w formie pisemnej. Obejmują one co najmniej:

a) w zakresie produkcji:

(i) postanowienia dotyczące stosowania jednej lub kilku określonych odmian podczas odnawiania plantacji lub tworzenia nowych plantacji;

(ii) postanowienia dotyczące przestrzegania niektórych metod uprawy i ochrony roślin;

(iii) postanowienia dotyczące zbioru, suszenia oraz, w razie potrzeby, przygotowania do wprowadzenia do obrotu;

b) w zakresie wprowadzania do obrotu, zwłaszcza gdy dotyczy to koncentracji i warunków podaży:

(i) ogólne postanowienia regulujące sprzedaż prowadzoną przez grupę;

(ii) postanowienia dotyczące ilości, które poszczególni producenci mogą sprzedawać sami, i zasady regulujące taką sprzedaż.

Artykuł 2

1. Aby grupa producentów została uznana, musi ona obejmować areały o obszarze co najmniej 60 hektarów oraz przynajmniej siedmiu producentów.

W przypadku Grecji minimalną liczbę hektarów obniża się do 30.

2. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, państwo członkowskie może na swój wniosek uzyskać zgodę na uznanie grupy, której powierzchnie zgłoszone do ewidencji obejmują mniej niż 60 hektarów, jeśli położone są one w uznanym regionie produkcyjnym obejmującym mniej niż 100 hektarów.

Artykuł 3

Wraz z wnioskiem o uznanie składa się następujące dokumenty i informacje:

a) statut;

b) nazwiska osób upoważnionych do występowania w imieniu grupy;

c) wykaz działalności uzasadniających wniosek o uznanie;

d) dowód zgodności z przepisami art. 2.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie podejmują decyzję o uznaniu w terminie trzech miesięcy od złożenia wniosku.

2. Uznanie grupy zostaje cofnięte, jeśli przestaje ona spełniać warunki wymagane do uznania lub jeśli uznanie nastąpiło w oparciu o fałszywe informacje.

Uznanie zostaje cofnięte z mocą wsteczną, jeśli grupa uzyskała je lub korzystała z niego, dopuszczając się oszustwa.

3. Państwa członkowskie sprawują stałą kontrolę nad przestrzeganiem przez uznane grupy warunków przyznanego im uznania.

Artykuł 5

[1] 1. Państwa członkowskie będące producentami powiadamiają Komisję do dnia 31 stycznia każdego roku o wykazie uznanych grup producentów chmielu w danym państwie członkowskim. W powiadomieniu podaje się dla każdej grupy:

a) nazwę grupy,

b) adres siedziby,

c) datę uznania,

d) liczbę członków, oraz

e) obszary uprawy chmielu członków grupy w roku poprzedzającym powiadomienie.

2. Powiadomienia, o których mowa w ust. 1, przedkładane są Komisji zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (⁵).

3. Wykaz uznanych grup producentów wraz z nazwami i adresami grup udostępnia się państwom członkowskim oraz podaje do wiadomości publicznej przy pomocy wszelkich właściwych środków za pośrednictwem systemów informatycznych udostępnianych przez Komisję, łącznie z publikacją w Internecie.

Artykuł 6

Rozporządzenie (EWG) nr 1351/72 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 listopada 2007 r.