PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 100 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzeniem (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (³), przyjętym w odpowiedzi na wypadek zbiornikowca „ Erika”, ustanowiono Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa na Morzu („Agencja”) w celu zapewnienia wysokiego, jednolitego i skutecznego poziomu bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki.

(2) Po katastrofie zbiornikowca „Prestige” w 2002 r. zmieniono rozporządzenie (WE) nr 1406/2002 w celu zwiększenia zadań Agencji w zakresie zwalczania zanieczyszczeń.

(3) Konieczne jest wyjaśnienie, jakie typy zanieczyszczeń mórz powinny zostać objęte celami rozporządzenia (WE) nr 1406/2002. Zanieczyszczenie mórz spowodowane instalacjami do wydobywania ropy naftowej i gazu należy zatem rozumieć jako zanieczyszczenie spowodowane ropą naftową lub jakimikolwiek substancjami innymi niż ropa naftowa, które po wprowadzeniu do środowiska morskiego prawdopodobnie spowodują zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, zaszkodzą żywym zasobom i organizmom morskim, uszkodzą infrastrukturę lub przeszkodzą w innych zgodnych z prawem sposobach wykorzystywania morza, zgodnie z Protokołem z 2000 r. w sprawie gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza niebezpiecznymi i szkodliwymi substancjami oraz współpracy w tym zakresie.

(4) Działając zgodnie z art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1406/2002, Rada Administracyjna Agencji („Rada Administracyjna” ) zleciła w 2007 r. niezależną zewnętrzną ocenę wykonania tego rozporządzenia. Na podstawie tej oceny Rada Administracyjna wydała w czerwcu 2008 r. zalecenia dotyczące zmian w funkcjonowaniu Agencji, w obszarach jej kompetencji i w jej metodach pracy.

(5) Należy doprecyzować i zaktualizować niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 1406/2002 na podstawie wniosków zawartych w zewnętrznej ocenie oraz zaleceń i wieloletniej strategii przyjętej przez Radę Administracyjną w marcu 2010 r. Agencja koncentruje się na swoich priorytetowych zadaniach dotyczących bezpieczeństwa morskiego, ale powinna też otrzymać pewne nowe zadania podstawowe i dodatkowe, odzwierciedlające rozwój polityki bezpieczeństwa morskiego na szczeblu unijnym i międzynarodowym. Zważywszy na ograniczenia budżetowe w Unii, należy podjąć znaczące działania w zakresie przeglądu i reorganizacji zatrudnienia, aby zagwarantować efektywność kosztową i budżetową oraz aby uniknąć jakiegokolwiek powielania działań. Potrzeby kadrowe związane z nowymi zadaniami podstawowymi i dodatkowymi powinny co do zasady zostać zaspokojone dzięki dokonaniu przez Agencję wewnętrznych przesunięć. Jednocześnie Agencja powinna być w stosownych przypadkach finansowana z innych części budżetu Unii, w szczególności z instrumentu Europejskiej Polityki Sąsiedztwa. Wykonanie przez Agencję jakichkolwiek nowych zadań podstawowych i dodatkowych nastąpi w ramach obecnej perspektywy finansowej i budżetu Agencji, bez uszczerbku dla negocjacji i decyzji w sprawie przyszłych wieloletnich ram finansowych. Jako że niniejsze rozporządzenie nie jest decyzją w sprawie finansowania, władza budżetowa powinna decydować o zasobach na rzecz Agencji w ramach rocznej procedury budżetowej.

(6) Zadania Agencji powinny być opisane jasno i precyzyjnie; należy również unikać wszelkiego powielania zadań.

(7) Agencja pokazała, że pewne zadania można skuteczniej wykonać na szczeblu europejskim, co mogłoby – w określonych przypadkach – zapewnić państwom członkowskim oszczędności w ich budżetach krajowych i, na podstawie przedstawionych przykładów, stanowić prawdziwą europejską wartość dodaną.

(8) Należy wyjaśnić niektóre przepisy dotyczące szczegółowych kwestii związanych z zarządzaniem Agencją. Biorąc pod uwagę szczególną odpowiedzialność Komisji za realizację polityk Unii przewidzianych w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Komisja powinna przekazać Agencji wytyczne strategiczne dotyczące wykonywania jej zadań przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu statusu prawnego Agencji oraz niezależności jej dyrektora zarządzającego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1406/2002.

(9) Przy mianowaniu członków Rady Administracyjnej oraz wybieraniu jej przewodniczącego i zastępcy przewodniczącego, a także mianowaniu kierowników departamentów, należy w pełni uwzględnić znaczenie zapewniania równowagi płci.

(10) Wszelkie odniesienia do stosownych aktów prawnych Unii powinny być rozumiane jako odniesienia do aktów z dziedziny bezpieczeństwa morskiego, ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki oraz reagowania na te zanieczyszczenia, a także na zanieczyszczenia morza spowodowane przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu.

(11) Do celów niniejszego rozporządzenia termin „ochrona na morzu” należy rozumieć – zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 725/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie wzmocnienia ochrony statków i obiektów portowych (⁴) – jako połączenie środków zapobiegawczych mających na celu ochronę żeglugi morskiej i obiektów portowych przed niebezpieczeństwem zamierzonych aktów bezprawnych. Cel polegający na ochronie powinien zostać osiągnięty dzięki przyjęciu stosownych środków w dziedzinie polityki transportu morskiego bez uszczerbku dla przepisów państw członkowskich w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego, obrony i bezpieczeństwa publicznego oraz przepisów dotyczących zwalczania przestępstw finansowych przeciwko państwu.

(12) Agencja powinna działać w interesie Unii. Powinno to obejmować sytuację, gdy Agencji zleca się działanie poza terytorium państw członkowskich w zakresie jej kompetencji oraz świadczenie pomocy technicznej właściwym państwom trzecim, w celu promowania unijnej polityki bezpieczeństwa morskiego.

(13) Agencja powinna udzielać wsparcia technicznego państwom członkowskim w celu ułatwienia zbudowania krajowych zdolności niezbędnych do wdrożenia unijnego dorobku prawnego.

(14) Agencja powinna udzielać wsparcia operacyjnego państwom członkowskim i Komisji. Wsparcie to powinno dotyczyć takich usług jak: unijny system wymiany informacji morskiej (SafeSeaNet), europejski system satelitarnego monitorowania rozlewów ropy (CleanSeaNet), Centrum Danych systemu identyfikacji i śledzenia dalekiego zasięgu Unii Europejskiej (Centrum Danych LRIT UE) oraz bazę danych inspekcji europejskiego reżimu kontroli państwa portu (Thetis).

(15) Należy wykorzystywać wiedzę fachową Agencji w zakresie transmisji danych elektronicznych oraz systemów wymiany informacji morskich, aby upraszczać formalności sprawozdawcze w przypadku statków z myślą o wyeliminowaniu barier w transporcie morskim, a także o utworzeniu europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier. W szczególności Agencja powinna wspierać państwa członkowskie we wdrażaniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/65/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie formalności sprawozdawczych dla statków wchodzących do lub wychodzących z portów państw członkowskich (⁵).

(16) Agencja powinna zwiększyć swoje wsparcie dla Komisji w zakresie działań badawczych związanych z obszarami jej kompetencji. Należy jednak unikać powielania prac realizowanych w oparciu o istniejące unijne ramy badawcze. W szczególności nie należy powierzać Agencji zarządzania projektami badawczymi.

(17) Wobec opracowywania nowych innowacyjnych zastosowań i usług oraz ulepszenia już istniejących zastosowań i usług oraz z myślą o realizacji europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier Agencja powinna w pełni wykorzystać możliwości, jakie oferują europejskie programy nawigacji satelitarnej (EGNOS i Galileo) oraz program globalnego monitoringu środowiska i bezpieczeństwa (GMES).

(18) Po wygaśnięciu unijnych ram współpracy w dziedzinie przypadkowych lub umyślnych zanieczyszczeń mórz, ustanowionych decyzją nr 2850/2000/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁶), Agencja powinna kontynuować realizację niektórych działań wykonywanych wcześniej w tych ramach, wykorzystując w szczególności wiedzę fachową doradczej grupy technicznej ds. gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza oraz do reagowania w przypadku tego zanieczyszczenia. Działalność Agencji w tej dziedzinie nie powinna zwalniać państw nadbrzeżnych z odpowiedzialności za posiadanie odpowiednich funkcjonujących mechanizmów reagowania na zanieczyszczenia i nie powinna naruszać istniejących uzgodnień o współpracy między państwami członkowskimi lub grupami państw członkowskich.

(19) Na wniosek Agencja dostarcza państwom członkowskim – za pośrednictwem CleanSeaNet – szczegółowych informacji o ewentualnych przypadkach zanieczyszczeń powodowanych przez statki, aby umożliwić im wypełnianie ich obowiązków wynikających z dyrektywy 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie zanieczyszczeń pochodzących ze statków oraz wprowadzenia sankcji, w tym sankcji karnych, za przestępstwa związane z zanieczyszczeniami (⁷). Jednak pomimo ryzyka, że takie zanieczyszczenia mogą znaleźć się w wodach terytorialnych innego państwa, istnieją znaczne różnice w zakresie skuteczności mechanizmów egzekwowania. W kolejnym sprawozdaniu na mocy art. 12 tej dyrektywy Komisja powinna zatem przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie informacje o skuteczności i spójności egzekwowania tej dyrektywy oraz inne stosowne informacje o jej stosowaniu.

(20) Wnioski poszkodowanych państw dotyczące zastosowania przez Agencję działań zmierzających do zwalczenia zanieczyszczenia powinny być przekazywane poprzez unijny mechanizm ochrony ludności ustanowiony decyzją Rady 2007/779/WE, Euratom (⁸). Jednak Komisja może uznać, że w przypadkach innych niż złożenie wniosku o zastosowanie dyżurnych statków i sprzętu do zwalczania zanieczyszczeń, bardziej odpowiednie mogą być alternatywne środki komunikacji z wykorzystaniem zaawansowanych technologii informacyjnych i może w związku z tym poinformować o tym państwo członkowskie występujące z wnioskiem.

(21) Ostatnie wydarzenia uwypukliły zagrożenia dla transportu morskiego i środowiska morskiego związane z poszukiwaniem złóż podmorskich i produkcją ropy naftowej i gazu. Zdolność Agencji do reagowania na zanieczyszczenie ropą naftową i jej wiedza fachowa z zakresu zanieczyszczeń substancjami niebezpiecznymi i szkodliwymi powinny być wykorzystywane w sytuacjach zanieczyszczeń wynikających z takich działań, na wniosek poszkodowanego państwa.

(22) W szczególności CleanSeaNet, obecnie wykorzystywany do dokumentowania wycieków ropy naftowej ze statków, powinien być również wykorzystywany przez Agencję do wykrywania wycieków ropy, do których dochodzi podczas poszukiwania złóż podmorskich oraz produkcji ropy i gazu, a także do zgłaszania takich przypadków, bez jakiejkolwiek szkody dla usług świadczonych na rzecz transportu morskiego.

(23) Agencja dysponuje utrwaloną i uznaną cenną wiedzą fachową oraz narzędziami w dziedzinie bezpieczeństwa morskiego, ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki oraz reagowania na te zanieczyszczenia. Ta wiedza fachowa i te narzędzia mogą być przydatne w innych działaniach Unii związanych z unijną polityką transportu morskiego. Agencja powinna zatem udzielać wsparcia Komisji i państwom członkowskim na ich wniosek w przygotowywaniu i realizacji takich działań unijnych, pod warunkiem że Rada Administracyjna wyrazi na to zgodę w kontekście rocznego programu prac Agencji. Tego rodzaju wsparcie powinno podlegać szczegółowej analizie kosztów i korzyści oraz nie powinno negatywnie wpływać na zadania podstawowe Agencji.

(24) Poprzez świadczenie pomocy technicznej Agencja przyczynia się również do rozwoju transportu morskiego bardziej przyjaznego środowisku.

(25) Jeżeli chodzi o towarzystwa klasyfikacyjne, większość z nich zajmuje się zarówno statkami morskimi, jak i statkami żeglugi śródlądowej. Na podstawie swojego doświadczenia związanego z towarzystwami klasyfikacyjnymi zajmującymi się statkami morskimi Agencja mogłaby przekazywać Komisji odpowiednie informacje dotyczące towarzystw klasyfikacyjnych zajmujących się statkami żeglugi śródlądowej i w ten sposób umożliwić poprawę efektywności.

(26) Jeżeli chodzi o wzajemne połączenia między systemami informacyjnymi w zakresie transportu, Agencja powinna wspierać Komisję i państwa członkowskie, badając, wraz z właściwymi organami zajmującymi się systemem usług informacji rzecznej, możliwości wymiany informacji między takimi systemami.

(27) Bez uszczerbku dla zakresu odpowiedzialności właściwych organów, Agencja powinna wspierać Komisję i państwa członkowskie w przygotowywaniu i wdrażaniu planowanej inicjatywy e-Maritime, której celem jest zwiększenie efektywności europejskiego sektora transportu morskiego dzięki ułatwieniu stosowania zaawansowanych technologii informacyjnych.

(28) Aby osiągnąć jednolity rynek i europejski obszar transportu morskiego bez barier, należy zmniejszyć administracyjne obciążenia żeglugi, ułatwiając między innymi żeglugę morską bliskiego zasięgu. W tym kontekście koncepcja „niebieskiego pasa” i inicjatywa e-Maritime mogłyby ewentualnie być stosowane jako środki zmniejszania formalności sprawozdawczych w przypadku statków handlowych przy wchodzeniu do portów państw członkowskich i przy wychodzeniu z tych portów.

(29) Należy przypomnieć, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz w celu przestrzegania zasady równowagi instytucjonalnej nie można powierzyć agencji uprawnienia do przyjmowania decyzji o zasięgu ogólnym.

(30) Bez uszczerbku dla celów i zadań określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1406/2002 Komisja powinna przygotować i przedstawić, w ciągu jednego roku od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, w ścisłej współpracy z odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami studium wykonalności z myślą o ocenie i wskazaniu możliwości zwiększenia koordynacji i współpracy w przypadku różnych działań straży wybrzeża. Studium to powinno uwzględniać istniejące ramy prawne i właściwe zalecenia odpowiednich forów unijnych, a także obecny status wspólnego mechanizmu wymiany informacji (CISE) oraz powinno być w pełni zgodne z zasadami pomocniczości i proporcjonalności, w jasny sposób przedstawiając Parlamentowi Europejskiemu i Radzie koszty i korzyści.

(31) Przyciągnięcie dobrze wyszkolonych europejskich marynarzy jest istotne dla konkurencyjności unijnych klastrów morskich. Z tego względu, w świetle obecnego i przyszłego zapotrzebowania w Unii na wysoko wykwalifikowanych marynarzy, Agencja powinna, w stosownych przypadkach, wspierać państwa członkowskie i Komisję w promowaniu szkolenia morskiego, ułatwiając dobrowolną wymianę najlepszych praktyk oraz dostarczając informacje na temat unijnych programów wymiany dotyczących szkolenia morskiego. Mogłoby to obejmować wspieranie właściwych zainteresowanych podmiotów europejskich w dobrowolnym dążeniu do doskonałości w zakresie morskiej edukacji i szkoleń, z pełnym poszanowaniem zakresu odpowiedzialności państw członkowskich za treść i organizację szkoleń morskich.

(32) Aby przeciwdziałać rosnącemu ryzyku piractwa, Agencja powinna nadal, w stosownych przypadkach, przedstawiać właściwym organom krajowym i innym stosownym podmiotom, w tym takim operacjom jak operacja sił morskich UE Atalanta, szczegółowe informacje o pozycji statków pływających pod banderą państw członkowskich oraz przepływających przez obszary, które sklasyfikowano jako bardzo niebezpieczne. Ponadto Agencja ma do swojej dyspozycji środki, które mogłyby być przydatne, szczególnie w kontekście rozwoju CISE. Agencja powinna zatem zapewniać, na wniosek, właściwym organom krajowym i instytucjom unijnym – takim jak Frontex czy Europol – odpowiednie informacje o pozycji statków i dane z obserwacji Ziemi, aby ułatwić im stosowanie środków zapobiegawczych przeciwko umyślnym aktom bezprawnym w rozumieniu właściwego prawa Unii, bez uszczerbku dla praw i zobowiązań państw członkowskich oraz zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym i unijnym, w szczególności tym dotyczącym podmiotów wnioskujących o dane. Dostarczanie danych z systemu identyfikacji i śledzenia statków dalekiego zasięgu (LRIT) powinno odbywać się za zgodą danego państwa bandery zgodnie z procedurami, które ustanowi Rada Administracyjna.

(33) Publikując informacje zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (⁹), Komisja i Agencja w celu zachowania spójności powinny korzystać z wiedzy fachowej i doświadczenia zdobytego w ramach memorandum paryskiego w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu („memorandum paryskie”).

(34) Wsparcie udzielane przez Agencję państwom członkowskim i Komisji w odniesieniu do odnośnych prac prowadzonych przez organizacje międzynarodowe i regionalne nie powinno naruszać stosunków między tymi organizacjami a państwami członkowskimi, wynikających z udziału państw członkowskich w tych organizacjach.

(35) Unia przystąpiła do niżej wymienionych instrumentów, ustanawiających organizacje regionalne, których działania wchodzą także w zakres celów Agencji: Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego (konwencja helsińska zmieniona w 1992 roku) (¹⁰); Konwencja o ochronie środowiska morskiego i regionu przybrzeżnego Morza Śródziemnego (konwencja barcelońska) (¹¹), zmiana do niej z 1995 roku (¹²) i protokoły do niej; Umowa dotycząca współpracy w dziedzinie postępowania w przypadkach zanieczyszczenia Morza Północnego olejami i innymi substancjami niebezpiecznymi (umowa z Bonn) (¹³); Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru północno-wschodniego Atlantyku (konwencja OSPAR) (¹⁴); Umowa o współpracy w sprawie ochrony wybrzeży i wód północno-wschodniego Atlantyku przed zanieczyszczeniem, podpisana w dniu 17 października 1990 r. (umowa lizbońska) (¹⁵) i protokół dodatkowy do niej, podpisany w dniu 20 maja 2008 r., który jeszcze nie wszedł w życie (¹⁶). Unia negocjuje także przystąpienie do Konwencji o ochronie Morza Czarnego przeciw zanieczyszczeniom podpisanej w kwietniu 1992 r. (konwencja bukaresztańska). Agencja powinna zatem udzielać wsparcia technicznego państwom członkowskim i Komisji, tak by umożliwić im udział w pracach tych organizacji regionalnych.

(36) Oprócz wspomnianych organizacji regionalnych istnieje wiele innych regionalnych, podregionalnych i dwustronnych ustaleń o koordynacji i współpracy, które również dotyczą reagowania na zanieczyszczenia. Udzielając państwom trzecim dzielącym regionalny akwen morski z Unią wsparcia w zakresie reagowania na zanieczyszczenia, Agencja powinna uwzględniać te ustalenia.

(37) Unia dzieli z państwami sąsiednimi regionalne akweny morskie Morza Śródziemnego, Morza Czarnego i Morza Bałtyckiego. Na wniosek Komisji Agencja powinna udzielać tym państwom wsparcia w zakresie reagowania na zanieczyszczenia.

(38) Aby maksymalnie zwiększyć skuteczność, Agencja powinna jak najściślej współpracować w ramach memorandum paryskiego. Komisja i państwa członkowskie powinny nadal analizować wszelkie możliwości dalszej poprawy efektywności, co można poddać pod rozwagę w ramach memorandum paryskiego.

(39) Aby zapewnić prawidłowe praktyczne wdrażanie wiążących aktów prawnych Unii z dziedziny bezpieczeństwa morskiego oraz zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki, Agencja powinna wspomagać Komisję, przeprowadzając wizyty w państwach członkowskich. Takie wizyty w organach administracji krajowej powinny umożliwiać Agencji zgromadzenie wszystkich niezbędnych informacji w celu przedstawienia Komisji kompleksowego sprawozdania do dalszej oceny. Wizyty powinny odbywać się zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, i należy je przeprowadzać tak, by zminimalizować obciążenia administracyjne dla organów krajowej administracji morskiej. Ponadto wizyty te powinny przebiegać zgodnie z określoną procedurą obejmującą standardową metodologię przyjętą przez Radę Administracyjną.

(40) Agencja powinna wspomagać Komisję, dokonując inspekcji za pośrednictwem uznanych organizacji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 391/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach (¹⁷). Inspekcje te mogą również odbywać się w państwach trzecich. Komisja i Agencja powinny zapewniać należyte informowanie zainteresowanych państw członkowskich. Agencja powinna również wykonywać delegowane jej przez Komisję zadania związane z inspekcją w odniesieniu do szkoleń i certyfikacji marynarzy w państwach trzecich zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/106/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy (¹⁸). Rozporządzenie (WE) nr 1406/2002 nie powinno obejmować swoim zakresem szczegółów dotyczących wsparcia technicznego udzielanego przez Agencję Komisji w prowadzeniu inspekcji w zakresie ochrony na morzu zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 324/2008 z dnia 9 kwietnia 2008 r. ustanawiającym uaktualnione procedury prowadzenia inspekcji Komisji w zakresie bezpieczeństwa morskiego (¹⁹).

(41) Aby zapewnić spójność z celami polityki i strukturą instytucjonalną Unii, a także z mającymi zastosowanie procedurami administracyjnymi i finansowymi, Komisja powinna wydać formalną poradę w formie pisemnej opinii dotyczącej projektu wieloletniej strategii Agencji i projektu rocznych programów pracy, które Rada Administracyjna powinna wziąć pod uwagę przed przyjęciem tych dokumentów.

(42) Aby zapewnić uczciwą i przejrzystą procedurę mianowania dyrektora zarządzającego, procedura wyboru, którą należy stosować, powinna być zgodna z wytycznymi Komisji dotyczącymi wyboru i mianowania dyrektorów agencji Unii. Wytyczne te przewidują, że o te stanowiska mogą ubiegać się obywatele jakiegokolwiek państwa członkowskiego. Z tych samych przyczyn w komitecie preselekcyjnym Radę Administracyjną powinien reprezentować jej członek w roli obserwatora. W trakcie kolejnych etapów procedury wyboru obserwatorowi należy przekazywać stosowne informacje. W momencie podjęcia przez Radę Administracyjną decyzji o mianowaniu jej członkowie powinni móc zwrócić się do Komisji z pytaniami dotyczącymi procedury wyboru. Ponadto Rada Administracyjna powinna mieć możliwość przeprowadzenia rozmowy ze wstępnie wybranymi kandydatami, zgodnie ze standardową praktyką. Na wszystkich etapach procedury wyboru i mianowania na stanowisko dyrektora zarządzającego Agencji wszystkie zainteresowane strony powinny zapewniać, aby dane osobowe kandydatów były przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (²⁰).

(43) Agencja jest finansowana głównie poprzez wkład pochodzący z Unii, lecz ma także dochody z opłat i należności związanych z jej usługami. Te opłaty i należności dotyczą w szczególności funkcjonowania Centrum Danych LRIT UE i są nakładane zgodnie z rezolucją Rady przyjętą w dniach 1 i 2 października 2007 r. i w dniu 9 grudnia 2008 r. dotyczącą utworzenia Centrum Danych LRIT UE, a w szczególności zgodnie z przepisami dotyczącymi finansowania sprawozdań LRIT.

(44) W ramach sprawozdania z postępów prac, przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1406/2002, Komisja powinna przeanalizować również ewentualny wkład Agencji we wdrożenie przyszłego aktu ustawodawczego dotyczącego bezpieczeństwa działalności związanej z rozpoznaniem i poszukiwaniem złóż podmorskich oraz produkcją ropy naftowej i gazu, który jest obecnie analizowany przez Parlament Europejski i Radę, w odniesieniu do zapobiegania zanieczyszczeniom pochodzącym z instalacji do wydobywania ropy naftowej i gazu na morzu, z uwzględnieniem utrwalonej i uznanej wiedzy fachowej Agencji oraz stosowanych przez nią narzędzi.

(45) Działania Agencji powinny, w stosownych przypadkach, przyczyniać się również do ustanowienia prawdziwego europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier.

(46) Należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (²¹), a w szczególności jego art. 208.

(47) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1406/2002,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1406/2002

W rozporządzeniu (WE) nr 1406/2002 wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 1–3 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 1

Cele

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa na Morzu (»Agencję«), aby zapewnić wysoki, jednolity i skuteczny poziom bezpieczeństwa morskiego, ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki i reagowania na nie, jak również reagowania na zanieczyszczenia morza spowodowane przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu.

2. W tym celu Agencja współpracuje z państwami członkowskimi i z Komisją oraz zapewnia im pomoc techniczną, operacyjną i naukową w dziedzinach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w granicach zadań podstawowych określonych w art. 2 oraz, w stosownych przypadkach, zadań dodatkowych określonych w art. 2a, w szczególności aby wspomóc państwa członkowskie i Komisję we właściwym stosowaniu odnośnych aktów prawnych Unii. W odniesieniu do reagowania na zanieczyszczenia, Agencja świadczy pomoc operacyjną wyłącznie na wniosek poszkodowanego państwa lub poszkodowanych państw.

3. Świadcząc pomoc, o której mowa w ust. 2, Agencja przyczynia się, w stosownych przypadkach, do ogólnej skuteczności ruchu morskiego i transportu morskiego, jak określono w niniejszym rozporządzeniu, tak aby ułatwić ustanowienie europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier.

Artykuł 2

Zadania podstawowe Agencji

1. Aby zapewnić właściwą realizację celów określonych w art. 1, Agencja wykonuje zadania podstawowe wymienione w niniejszym artykule.

2. Agencja wspomaga Komisję:

a) w pracach przygotowawczych na potrzeby uaktualniania i tworzenia stosownych aktów prawnych Unii, w szczególności zgodnie z rozwojem ustawodawstwa międzynarodowego;

b) w skutecznym wykonywaniu stosownych wiążących aktów prawnych Unii, w szczególności przez przeprowadzanie wizyt i inspekcji, o których mowa w art. 3 niniejszego rozporządzenia, oraz poprzez zapewnienie Komisji pomocy technicznej w zakresie wykonywania zadań powierzonych jej zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 725/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie podniesienia ochrony statków i obiektów portowych (*). W związku z tym może przedstawiać Komisji sugestie dotyczące wszelkich ewentualnych ulepszeń tych wiążących aktów prawnych;

c) w analizie realizowanych i zakończonych projektów badawczych istotnych dla celów Agencji; może to obejmować określanie ewentualnych działań następczych wynikających z konkretnych projektów badawczych;

d) w wykonywaniu wszelkich innych zadań powierzonych Komisji w aktach ustawodawczych Unii dotyczących celów Agencji.

3. Agencja współdziała z państwami członkowskimi w celu:

a) organizowania, w stosownych przypadkach, odpowiednich działań szkoleniowych leżących w zakresie odpowiedzialności państw członkowskich;

b) opracowywania rozwiązań technicznych, w tym zapewniania odpowiednich usług operacyjnych, oraz świadczenia pomocy technicznej, tak by stworzyć potencjał krajowy niezbędny do wykonywania odnośnych aktów prawnych Unii;

c) przekazania, na wniosek państwa członkowskiego, odpowiednich informacji wynikających z inspekcji, o których mowa w art. 3, w celu wspierania monitorowania uznanych organizacji, które wykonują zadania związane z certyfikacją w imieniu państw członkowskich zgodnie z art. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/15/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich (**), bez uszczerbku dla praw i obowiązków państwa bandery;

d) wspierania dodatkowymi środkami, w sposób efektywny pod względem kosztów, reagowania na zanieczyszczenia w razie zanieczyszczenia spowodowanego przez statki oraz na zanieczyszczenia morza spowodowane przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu, gdy odpowiedni wniosek zostanie przedstawiony przez poszkodowane państwo członkowskie, pod którego kierownictwem prowadzone są działania mające na celu usunięcie zanieczyszczeń, bez uszczerbku dla odpowiedzialności państw nadbrzeżnych w zakresie funkcjonujących w nich właściwych mechanizmów reagowania na zanieczyszczenia oraz z poszanowaniem istniejących zasad współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w tej dziedzinie. W stosownych przypadkach wnioski dotyczące przeprowadzenia działań zmierzających do zwalczenia zanieczyszczenia są składane za pośrednictwem unijnego mechanizmu ochrony ludności ustanowionego decyzją Rady 2007/779/WE, Euratom (***).

4. Agencja ułatwia współpracę między państwami członkowskimi a Komisją:

a) w obszarze monitorowania ruchu, objętym dyrektywą 2002/59/WE, Agencja promuje w szczególności współpracę między państwami nadbrzeżnymi w odnośnych rejonach żeglugi, jak również opracowuje i obsługuje Centrum Danych systemu identyfikacji i śledzenia statków dalekiego zasięgu Unii Europejskiej oraz system wymiany informacji morskich (SafeSeaNet), o którym mowa w art. 6b oraz 22a tej dyrektywy, jak również międzynarodowy system wymiany danych z systemu identyfikacji i śledzenia statków dalekiego zasięgu, zgodnie z zobowiązaniem podjętym na forum Międzynarodowej Organizacji Morskiej (»IMO«);

b) zapewniając, na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów prawa krajowego i unijnego, właściwym organom krajowym i instytucjom unijnym w zakresie ich kompetencji odpowiednie informacje o pozycji statków i dane z obserwacji Ziemi, by ułatwić im stosowanie środków przeciwko piractwu i umyślnym aktom bezprawnym, zgodnie z mającym zastosowanie prawem Unii lub na mocy uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym instrumentów prawnych w obszarze transportu morskiego, z zastrzeżeniem mających zastosowanie zasad ochrony danych i zgodnie z procedurami administracyjnymi, które mają zostać ustanowione przez, w stosownych przypadkach, Radę Administracyjną lub grupę sterującą wysokiego szczebla ustanowioną na mocy dyrektywy 2002/59/WE. Dostarczanie danych systemu identyfikacji i śledzenia statków dalekiego zasięgu odbywa się za zgodą danego państwa bandery;

c) w zakresie dochodzenia w sprawach wypadków i incydentów morskich zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. ustanawiającą podstawowe zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sektorze transportu morskiego (****) Agencja, na wniosek odnośnych państw członkowskich i przy założeniu braku konfliktu interesów, udziela wsparcia operacyjnego tym państwom członkowskim w zakresie dochodzeń dotyczących poważnych lub bardzo poważnych wypadków oraz dokonuje analizy sprawozdań z dochodzeń w sprawie bezpieczeństwa, aby określić wartość dodaną na poziomie Unii w zakresie wszelkich nabywanych doświadczeń. Na podstawie danych przekazywanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 17 tej dyrektywy Agencja opracowuje roczny przegląd wypadków i incydentów morskich;

d) dostarczając Komisji i państwom członkowskim obiektywne, wiarygodne i porównywalne statystyki, informacje oraz dane, aby umożliwić Komisji i państwom członkowskim podejmowanie niezbędnych kroków w celu poprawy ich działań oraz oceny skuteczności i efektywności kosztowej istniejących środków. Tego rodzaju zadania obejmują zbieranie, zapisywanie i ocenę danych technicznych, systematyczne wykorzystywanie istniejących baz danych, łącznie z ich wymianą, oraz, w stosownych przypadkach, tworzenie dodatkowych baz danych. Na podstawie zebranych danych Agencja wspomaga Komisję w publikowaniu informacji dotyczących statków zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (*****);

e) zbierając i analizując dane dotyczące marynarzy, które zostały dostarczone i wykorzystane zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/106/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy (******);

f) poprawiając identyfikację i ściganie statków dokonujących nielegalnych zrzutów zgodnie z dyrektywą 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie zanieczyszczenia pochodzącego ze statków oraz wprowadzenia sankcji w przypadku naruszenia prawa (*******);

g) w odniesieniu do zanieczyszczenia morza ropą naftową spowodowanego przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu, stosując europejski system satelitarnego monitorowania rozlewów ropy (CleanSeaNet) do monitorowania zakresu i wpływu na środowisko tego rodzaju zanieczyszczenia;

h) zapewniając pomoc techniczną niezbędną państwom członkowskim i Komisji do dokonania wkładu w odpowiednie prace organów technicznych IMO, Międzynarodowej Organizacji Pracy – w zakresie żeglugi, oraz memorandum paryskiego w sprawie kontroli państwa portu (» memorandum paryskie«) oraz odpowiednich organizacji regionalnych, do których Unia przystąpiła, w sprawach wchodzących w zakres kompetencji Unii;

i) w odniesieniu do wdrażania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/65/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie formalności sprawozdawczych dla statków wchodzących do lub wychodzących z portów państw członkowskich (********), w szczególności poprzez ułatwianie elektronicznej transmisji danych poprzez SafeSeaNet i wspieranie rozwoju jednego punktu kontaktowego.

5. Agencja może, na wniosek Komisji, zapewniać pomoc techniczną, w tym organizację odpowiednich działań szkoleniowych, w zakresie odnośnych aktów prawnych UE, skierowaną do państw ubiegających się o przystąpienie do Unii oraz, w stosownych przypadkach, do krajów partnerskich objętych europejską polityką sąsiedztwa oraz krajów, które przystąpiły do memorandum paryskiego.

Agencja może również świadczyć pomoc w razie zanieczyszczenia spowodowanego przez statki oraz zanieczyszczenia morza spowodowanego przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu, w wyniku którego poszkodowane są państwa trzecie dzielące regionalny basen morski z Unią, zgodnie z unijnym mechanizmem ochrony ludności ustanowionym decyzją 2007/779/WE, Euratom, na warunkach analogicznych do warunków mających zastosowanie do państw członkowskich, o których mowa w ust. 3 lit. d) niniejszego artykułu. Zadania te są koordynowane z istniejącymi regionalnymi ustaleniami w zakresie współpracy związanymi z zanieczyszczeniem morza.

Artykuł 2a

Zadania dodatkowe Agencji

1. Bez uszczerbku dla zadań głównych, o których mowa w art. 2, Agencja wspomaga Komisję i państwa członkowskie, w stosownych przypadkach, w opracowywaniu i wdrażaniu działań Unii określonych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, związanych z celami Agencji, w zakresie, w jakim Agencja dysponuje utrwaloną i uznaną wiedzą fachową oraz narzędziami. Zadania dodatkowe określone w niniejszym artykule:

a) tworzą rzeczywistą wartość dodaną;

b) pozwalają uniknąć powielania podejmowanych wysiłków;

c) leżą w interesie unijnej polityki dotyczącej transportu morskiego;

d) nie szkodzą zadaniom podstawowym Agencji; oraz

e) nie naruszają praw i obowiązków państw członkowskich, zwłaszcza jako państw bandery, państw portu i państw nadbrzeżnych.

2. Agencja wspomaga Komisję:

a) w kontekście wdrażania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE (dyrektywa w sprawie strategii morskiej) (*********), uczestnicząc w realizacji celu w zakresie osiągnięcia dobrego stanu środowiska wód morskich wraz z kwestiami związanymi z żeglugą i przy wykorzystaniu wyników uzyskanych przy pomocy istniejących narzędzi, takich jak SafeSeaNet oraz CleanSeaNet;

b) zapewniając pomoc techniczną w związku z emisjami gazów cieplarnianych ze statków, w szczególności w następstwie obecnego rozwoju sytuacji międzynarodowej;

c) jeśli chodzi o program globalnego monitoringu środowiska i bezpieczeństwa (GMES), w propagowaniu korzystania z danych i usług GMES do celów morskich, w ramach zarządzania GMES;

d) w rozwijaniu wspólnego mechanizmu wymiany informacji dla obszarów morskich UE;

e) w odniesieniu do ruchomych instalacji do wydobywania ropy naftowej i gazu na morzu, w analizowaniu wymogów IMO i w gromadzeniu podstawowych informacji dotyczących potencjalnych zagrożeń dla transportu morskiego i środowiska morskiego;

f) dostarczając odpowiednie informacje w odniesieniu do towarzystw klasyfikacyjnych dla statków żeglugi śródlądowej zgodnie z dyrektywą 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (**********). Informacje te są również zamieszczane w sprawozdaniach, o których mowa w art. 3 ust. 4 i 5 niniejszego rozporządzenia.

3. Agencja wspomaga Komisję i państwa członkowskie:

a) w analizowaniu wykonalności i we wdrażaniu polityk i projektów wspierających ustanawianie europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier, takiego jak koncepcja »niebieskiego pasa« i inicjatywa e-Maritime, a także autostrady morskie. Odbywa się to w szczególności poprzez przeanalizowanie dodatkowych funkcji SafeSeaNet, bez uszczerbku dla roli grupy sterującej wysokiego szczebla ustanowionej na mocy dyrektywy 2002/59/WE;

b) badając, wraz z właściwymi organami zajmującymi się systemem usług informacji rzecznej, możliwość wymiany informacji między tym systemem a systemami informacyjnymi w zakresie transportu morskiego na podstawie sprawozdania, o którym mowa w art. 15 dyrektywy 2010/65/UE;

c) ułatwiając dobrowolną wymianę najlepszych praktyk dotyczących szkoleń i edukacji morskiej w Unii oraz zapewniając informacje na temat unijnych programów wymiany w zakresie szkoleń morskich, z pełnym poszanowaniem art. 166 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

Artykuł 3

Wizyty w państwach członkowskich i inspekcje

1. W celu realizacji zadań powierzonych Agencji oraz pomocy Komisji w wypełnieniu jej obowiązków wynikających z TFUE, w szczególności w ocenie skuteczności wykonania odnośnego prawa unijnego, Agencja odbywa wizyty w państwach członkowskich zgodnie z metodologią określoną przez Radę Administracyjną.

2. Agencja z odpowiednim wyprzedzeniem informuje odnośne państwo członkowskie o planowanej wizycie, nazwiskach upoważnionych urzędników oraz o dacie rozpoczęcia wizyty i oczekiwanym czasie jej trwania. Urzędnicy Agencji delegowani do odbycia tych wizyt dokonują tego na podstawie przedstawionej pisemnej decyzji dyrektora zarządzającego Agencji, wyszczególniającej przeznaczenie i cele misji.

3. Agencja przeprowadza inspekcje w imieniu Komisji, zgodnie z wymogami wiążących aktów prawnych Unii, dotyczące organizacji uznanych przez Unię, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 391/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach (***********), oraz dotyczące szkoleń i certyfikacji marynarzy w państwach trzecich, zgodnie z dyrektywą 2008/106/WE.

4. Na zakończenie każdej wizyty lub inspekcji Agencja opracowuje sprawozdanie i przesyła je Komisji i odnośnemu państwu członkowskiemu.

5. W stosownych przypadkach, a w każdym razie po zakończeniu każdego cyklu wizyt lub inspekcji, Agencja dokonuje analizy sprawozdań z tego cyklu w celu określenia ustaleń o charakterze horyzontalnym oraz ogólnych wniosków dotyczących skuteczności i efektywności kosztowej stosowanych środków. Agencja przedstawia tę analizę Komisji do dalszej dyskusji z państwami członkowskimi, aby wyciągnąć wszelkie stosowne wnioski i ułatwić rozpowszechnianie dobrych metod pracy.

__ _______

(*) Dz.U. L 129 z 29.4.2004, s. 6.

(**) Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 47.

(***) Dz.U. L 314 z 1.12.2007, s. 9.

(****) Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 114.

(*****) Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 57.

(******) Dz.U. L 323 z 3.12.2008, s. 33.

(*******) Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 11.

(********) Dz.U. L 283 z 29.10.2010, s. 1.

(*********) Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19.

(**********) Dz.U. L 389 z 30.12.2006, s. 1.

(***********) Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 11.”;

2) w art. 4 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Rada Administracyjna przyjmuje praktyczne ustalenia dotyczące zastosowania ust. 1 i 2, w tym, w stosownych przypadkach, ustalenia dotyczące konsultacji z państwami członkowskimi, przed publikacją informacji.

4. Informacje gromadzone i przetwarzane przez Komisję i Agencję zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, podlegają przepisom rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (*), a Agencja przyjmuje środki konieczne do zapewnienia bezpiecznego obchodzenia się z informacjami poufnymi i ich przetwarzania.

_ ________

(*) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.”;

3) art. 5 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Na wniosek Komisji Rada Administracyjna może podjąć decyzję, za zgodą zainteresowanych państw członkowskich, we współpracy z nimi oraz z należytym uwzględnieniem wpływu na budżet, w tym jakichkolwiek wkładów, których mogą dokonać zainteresowane państwa członkowskie, o utworzeniu centrów regionalnych niezbędnych do realizacji zadań Agencji w najbardziej skuteczny i efektywny sposób. Podejmując taką decyzję, Rada Administracyjna precyzyjnie określa zakres działań centrum regionalnego, unikając niepotrzebnych kosztów finansowych i wzmacniając współpracę z istniejącymi sieciami regionalnymi i krajowymi.”;

4) w art. 10 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a) lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b) przyjmuje roczne sprawozdanie dotyczące działalności Agencji i przekazuje je każdego roku najpóźniej do dnia 15 czerwca Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu i państwom członkowskim.

Agencja corocznie przekazuje władzy budżetowej wszystkie informacje dotyczące wyniku procedur oceny;”;

b) lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) analizuje i zatwierdza, w ramach przygotowań programu działań, wnioski o pomoc skierowane do Komisji, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. d), wnioski o pomoc techniczną pochodzące od państw członkowskich, o których mowa w art. 2 ust. 3, oraz wnioski o pomoc techniczną, o których mowa w art. 2 ust. 5, jak również wnioski o pomoc, o których mowa w art. 2a;

ca) analizuje i przyjmuje wieloletnią strategię dla Agencji na okres pięciu lat, uwzględniając pisemną opinię Komisji;

cb) analizuje i przyjmuje wieloletni plan polityki kadrowej Agencji;

cc) rozważa projekt ustaleń administracyjnych, o których mowa w art. 15 ust. 2 lit. ba);”;

c) lit. g) otrzymuje brzmienie:

„g) określa metodologię dla wizyt, które mają odbyć się zgodnie z art. 3. W przypadku zgłoszenia przez Komisję sprzeciwu w terminie 15 dni od daty przyjęcia metodologii, Rada Administracyjna ponownie ją analizuje i przyjmuje ją, w stosownych przypadkach z poprawkami, w drugim czytaniu większością dwóch trzecich głosów, włączając przedstawicieli Komisji, albo przy jednomyślności przedstawicieli państw członkowskich;”;

d) lit. h) otrzymuje brzmienie:

„h) wykonuje swoje obowiązki związane z budżetem Agencji zgodnie z art. 18, 19 i 21 oraz monitoruje i zapewnia podejmowanie właściwych działań w następstwie uzyskanych wyników i zaleceń pochodzących z różnych sprawozdań z kontroli i ocen, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych;”;

e) lit. i) otrzymuje brzmienie:

„i) sprawuje władzę dyscyplinarną nad dyrektorem zarządzającym i kierownikami departamentów, o których mowa w art. 16;”;

f) lit. l) otrzymuje brzmienie:

„l) dokonuje przeglądu finansowej realizacji szczegółowego planu, o którym mowa w lit. k) niniejszego ustępu, oraz zobowiązań budżetowych, przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 2038/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie wieloletniego finansowania działań Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Morskiego w zakresie reagowania na zanieczyszczenie spowodowane przez statki (*);

_____ ____

(*) Dz.U. L 394 z 30.12.2006, s. 1.”;

g) dodaje się literę w brzmieniu:

„m) mianuje obserwatora spośród swoich członków, aby śledził organizowaną przez Komisję procedurę selekcji prowadzącą do mianowania dyrektora zarządzającego.”;

5) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Członkowie Rady Administracyjnej są wyznaczani na podstawie odpowiedniego doświadczenia i wiedzy specjalistycznej w dziedzinach, o których mowa w art. 1. Zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja dbają o zrównoważoną reprezentację kobiet i mężczyzn w Radzie Administracyjnej.”;

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Okres trwania kadencji wynosi cztery lata. Kadencja jest odnawialna.”;

6) art. 13 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. W przypadku zaistnienia kwestii poufności lub konfliktu interesów Rada Administracyjna może podjąć decyzję o zbadaniu określonych punktów porządku obrad bez obecności zainteresowanych członków. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu zostają określone w regulaminie.”;

7) w art. 15 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 2 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:

„a) przygotowuje wieloletnią strategię Agencji i przedkłada ją Radzie Administracyjnej po konsultacji z Komisją, co najmniej osiem tygodni przed odpowiednim posiedzeniem Rady Administracyjnej, uwzględniając poglądy i sugestie członków Rady Administracyjnej;

aa) przygotowuje wieloletni plan polityki kadrowej Agencji i przedkłada go Radzie Administracyjnej po konsultacji z Komisją, co najmniej cztery tygodnie przed odpowiednim posiedzeniem Rady Administracyjnej;

ab) przygotowuje roczny program prac, ze wskazaniem przewidywanych zasobów ludzkich i finansowych przydzielonych do każdego działania, i szczegółowy plan w zakresie gotowości Agencji do zwalczania zanieczyszczeń i do reagowania na zanieczyszczenia oraz przedstawia te dokumenty Radzie Administracyjnej po konsultacji z Komisją, co najmniej osiem tygodni przed odpowiednim posiedzeniem Rady Administracyjnej, uwzględniając opinie i sugestie członków Rady Administracyjnej. Podejmuje niezbędne kroki w celu ich wdrożenia. Odpowiada na wszelkie wnioski państw członkowskich o pomoc, zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. c);

b) podejmuje decyzje o przeprowadzeniu wizyt i inspekcji przewidzianych w art. 3, po konsultacji z Komisją i zgodnie z metodologią wizyt określoną przez Radę Administracyjną, zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. g);

ba) może dokonywać ustaleń administracyjnych z innymi organami działającymi w tych samych obszarach co Agencja, pod warunkiem że projekt ustalenia został przedstawiony do konsultacji Radzie Administracyjnej i że Rada Administracyjna nie zgłosi sprzeciwu w ciągu czterech tygodni.”;

b) ust. 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) organizuje skuteczny system monitorowania, aby umożliwić porównywanie osiągnięć Agencji z jej celami i zadaniami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu opracowuje, w porozumieniu z Komisją i Radą Administracyjną, odpowiednio dostosowane wskaźniki wyników pozwalające na skuteczną ocenę osiągniętych rezultatów. Zapewnia regularne dostosowywanie struktury organizacyjnej Agencji do zmieniających się potrzeb w ramach dostępnych zasobów finansowych i ludzkich. Na podstawie tego porównania dyrektor zarządzający przygotowuje każdego roku projekt sprawozdania ogólnego i przedkłada go do rozpatrzenia Radzie Administracyjnej. Sprawozdanie to zawiera specjalny rozdział dotyczący finansowej realizacji szczegółowego planu w zakresie gotowości Agencji do zwalczania zanieczyszczeń i do reagowania na zanieczyszczenia, oraz zaktualizowane informacje na temat statusu wszystkich działań finansowanych na podstawie tego planu. Dyrektor zarządzający ustanawia procedury przeprowadzania regularnych ocen, spełniające uznane normy zawodowe;”;

c) w ust. 2 uchyla się lit. g);

d) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Dyrektor zarządzający składa w stosownych przypadkach sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie z wykonania swoich zadań.

W szczególności przedstawia stan przygotowań wieloletniej strategii i rocznego programu prac.” ;

8) art. 16 otrzymuje brzmienie:

„ Artykuł 16

Mianowanie i odwoływanie dyrektora zarządzającego i kierowników departamentów

1. Dyrektora zarządzającego mianuje i odwołuje Rada Administracyjna. Mianowania dokonuje się na okres pięciu lat, w oparciu o względy merytoryczne oraz udokumentowane kompetencje administracyjne i kierownicze, a także udokumentowane doświadczenie w dziedzinach, o których mowa w art. 1, po wysłuchaniu opinii obserwatora, o którym mowa w art. 10. Dyrektor zarządzający mianowany jest z listy co najmniej trzech kandydatów zaproponowanych przez Komisję w wyniku konkursu otwartego, po opublikowaniu zaproszenia do składania podań o zatrudnienie na tym stanowisku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, oraz w innych miejscach. Kandydat wybrany przez Radę Administracyjną może zostać wezwany do złożenia oświadczenia przed właściwą komisją Parlamentu Europejskiego i do udzielenia odpowiedzi na pytania członków tej komisji. Rada Administracyjna przeprowadza naradę w sprawie odwołania na wniosek Komisji lub jednej trzeciej swoich członków. Rada Administracyjna podejmuje decyzje w sprawie mianowania lub odwołania większością czterech piątych głosów wszystkich członków z prawem do głosowania.

2. Rada Administracyjna, działając na wniosek Komisji i uwzględniając sprawozdanie z oceny, może jednokrotnie przedłużyć kadencję dyrektora zarządzającego na okres nie dłuższy niż cztery lata. Rada Administracyjna podejmuje decyzję większością czterech piątych głosów wszystkich członków z prawem do głosowania. Rada Administracyjna informuje Parlament Europejski o swoim zamiarze przedłużenia kadencji dyrektora zarządzającego. W ciągu miesiąca poprzedzającego przedłużenie kadencji dyrektor zarządzający może zostać wezwany do złożenia oświadczenia przed właściwą komisją Parlamentu Europejskiego i do udzielenia odpowiedzi na pytania zadane przez członków tej komisji. W przypadku nieprzedłużenia kadencji dyrektor zarządzający pełni swoją funkcję do czasu mianowania jego następcy.

3. Dyrektor zarządzający może korzystać z pomocy jednego lub więcej kierowników departamentów. Jeżeli dyrektor zarządzający jest nieobecny lub niedysponowany, jeden z kierowników departamentów zajmuje jego miejsce.

4. Kierowników departamentów mianuje się w oparciu o względy merytoryczne oraz udokumentowane umiejętności administracyjne i kierownicze, a także określone kompetencje i doświadczenie zawodowe w dziedzinach, o których mowa w art. 1. Kierowników departamentów mianuje i odwołuje dyrektor zarządzający po uzyskaniu pozytywnej opinii Rady Administracyjnej” ;

9) w art. 18 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) opłat i należności za publikacje, szkolenia lub wszelkie inne usługi świadczone przez Agencję”;

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Dyrektor zarządzający opracowuje wstępny preliminarz dochodów i wydatków Agencji na nadchodzący rok w oparciu o budżetowanie zadaniowe i przesyła go Radzie Administracyjnej łącznie z projektem planu zatrudnienia”;

c) ust. 7 i 8 otrzymują brzmienie:

„7. Preliminarz zostaje przekazany przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (» władza budżetowa«) wraz z projektem budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

8. Na podstawie preliminarza Komisja wprowadza do projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej prognozy, jakie uzna za niezbędne dla planu zatrudnienia oraz kwotę dotacji, którą ma zostać obciążony budżet ogólny, a następnie przedkłada je władzy budżetowej zgodnie z art. 314 TFUE, wraz z opisem i uzasadnieniem wszelkich różnic między preliminarzem Agencji a kwotą dotacji, którą ma zostać obciążony budżet ogólny.” ;

d) ust. 10 otrzymuje brzmienie:

„ 10. Budżet jest przyjmowany przez Radę Administracyjną. Jego ostateczne zatwierdzenie następuje po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii Europejskiej. W odpowiednich przypadkach może on zostać odpowiednio dostosowany wraz z rocznym programem prac.”;

10) art. 22 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 22

Ocena

1. W regularnych odstępach czasu i przynajmniej raz na pięć lat Rada Administracyjna zleca niezależną zewnętrzną ocenę wykonania niniejszego rozporządzenia. Komisja udostępnia Agencji wszelkie informacje, jakie Agencja uznaje za stosowne do tej oceny.

2. Ocena obejmuje wpływ niniejszego rozporządzenia, jak również użyteczność, znaczenie, osiągniętą wartość dodaną i skuteczność Agencji oraz jej sposoby działania. Przy ocenie bierze się pod uwagę opinie zainteresowanych stron, zarówno na poziomie europejskim, jak i na poziomie krajowym. Dotyczy ona w szczególności ewentualnej konieczności zmiany zadań Agencji. Rada Administracyjna wydaje określony zakres oceny w porozumieniu z Komisją, na podstawie konsultacji z zainteresowanymi stronami.

3. Rada Administracyjna otrzymuje ocenę i przekazuje Komisji zalecenia dotyczące zmian w tym rozporządzeniu, w Agencji i w jej metodach pracy. Zarówno wyniki oceny, jak i zalecenia, są przekazywane przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz podawane do wiadomości publicznej. W stosownych przypadkach załącza się do nich plan działania z harmonogramem.”;

11) dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 22a

Sprawozdanie z postępów prac

Do dnia 2 marca 2018 r. oraz z uwzględnieniem sprawozdania z oceny, o którym mowa w art. 22, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, wykazując, w jaki sposób Agencja wykonuje dodatkowe zadania przyznane na mocy niniejszego rozporządzenia z myślą o zidentyfikowaniu dalszej poprawy efektywności oraz, w stosownych przypadkach, ewentualnej zmianie jej celów i zadań.” ;

12) uchyla się art. 23.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 15 stycznia 2013 r.