(1)

Decyzją Komisji 2011/278/UE (2) określono 54 wskaźniki emisyjności służące jako podstawa przydziału bezpłatnych uprawnień ("wskaźniki emisyjności") oraz wartości tych wskaźników na lata 2013-2020. Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/331 (3) uchylono i zastąpiono decyzję 2011/278/UE z dniem 1 stycznia 2021 r. i ustanowiono identyczne punkty wyjścia dla określania rocznych stóp redukcji dla każdej aktualizacji wartości wskaźnika emisyjności na lata 2021-2030.

(2)

W zakresie, w jakim było to możliwe, 54 wartości wskaźników emisyjności w decyzji 2011/278/UE zostały określone na podstawie danych dotyczących efektywności w zakresie emisji gazów cieplarnianych w poszczególnych instalacjach, dostarczonych przez odpowiednie europejskie stowarzyszenia branżowe zgodnie z zasadami określonymi przez Komisję w wytycznych i tzw. "wytycznych sektorowych". Biorąc pod uwagę dobrowolny charakter gromadzenia danych, zbiór danych nie obejmował wszystkich przedmiotowych instalacji. 14 wartości wskaźników emisyjności dla produktów opierało się na danych z instalacji jednoproduktowych, ponieważ przypisanie emisji do poszczególnych produktów w przedmiotowych instalacjach wieloproduktowych nie zostało uznane za wykonalne w określonych ramach czasowych. Ze względu na brak danych z poszczególnych instalacji pięć wartości wskaźników emisyjności dla produktów oraz wartości wskaźników emisyjności opartych na cieple i paliwie zostało oparte na informacjach zawartych w dokumentach referencyjnych dotyczących najlepszych dostępnych technik (BREF) lub innej dokumentacji. Cztery wartości wskaźników emisyjności dla produktów oparto na innych wartościach wskaźników emisyjności dla produktów w celu zapewnienia równych warunków działania producentom tych samych lub podobnych produktów.

(3)

Skorygowane wartości wskaźników emisyjności należy określić na podstawie zweryfikowanych informacji na temat efektywności w zakresie emisji gazów cieplarnianych w instalacjach zgłoszonych zgodnie z art. 11 dyrektywy 2003/87/WE za lata 2016 i 2017. Dla każdego wskaźnika emisyjności należy obliczyć średnią wydajność 10 % najbardziej wydajnych instalacji w latach 2016 i 2017. Na podstawie porównania tych wartości z wartościami wskaźników emisyjności określonymi w decyzji 2011/278/UE, które opierały się na danych dotyczących wyników za lata 2007 i 2008, należy określić roczne stopy redukcji dla każdego wskaźnika emisyjności w odniesieniu do 9-letniego okresu od 2007/2008 r.do 2016/2017 r. Te roczne stopy redukcji wykorzystuje się następnie do obliczenia, w drodze ekstrapolacji, odpowiednich redukcji wartości wskaźników emisyjności dla 15-letniego okresu od 2007/2008 r. do 2022/2023 r. Zgodnie z art. 10a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE zastosowana redukcja w okresie 15 lat nie powinna być niższa niż 3 % ani wyższa niż 24 %. Do aktualizacji wartości wskaźników emisyjności dla związków aromatycznych, wodoru, gazu syntezowego i ciekłego metalu zastosowanie mają przepisy szczegółowe.

(4)

Wykaz instalacji zawierający informacje istotne dla przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji został przekazany Komisji przez państwa członkowskie do dnia 30 września 2019 r. zgodnie z art. 11 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE. Aby zapewnić oparcie wartości wskaźników emisyjności na prawidłowych danych, Komisja przeprowadziła dogłębne kontrole kompletności i spójności danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji, również z wykorzystaniem zautomatyzowanych narzędzi. W stosownych przypadkach Komisja zwróciła się do zainteresowanych właściwych organów o wyjaśnienia i korekty. W wyniku tej procedury Komisja uzyskała dokładny, spójny i porównywalny zestaw danych dotyczących efektywności w zakresie emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do wszystkich instalacji stacjonarnych objętych dyrektywą 2003/87/WE. Ten zbiór danych wysokiej jakości wykorzystano do określenia skorygowanych wartości wskaźników emisyjności na lata 2021-2025 dla każdego z 54 wskaźników. Dane ze wszystkich podinstalacji objętych definicją konkretnego wskaźnika emisyjności, określoną w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, wykorzystano do określenia średnich wyników 10 % najbardziej wydajnych instalacji w latach 2016 i 2017, jak określono w art. 10a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE i motywie 11 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 (4).

(5)

Art. 27 dyrektywy 2003/87/WE stanowi, że państwa członkowskie mogą, pod pewnymi warunkami, wyłączyć z zakresu EU ETS instalacje, które zgłosiły emisje poniżej 25 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, oraz w przypadku gdy prowadząc działalność spalania, mają nominalną moc cieplną poniżej 35 MW, z wyłączeniem emisji z biomasy. Art. 27a dyrektywy 2003/87/WE stanowi, że państwa członkowskie mogą również wyłączyć z systemu EU ETS instalacje, które zgłosiły emisje poniżej 2 500 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z pominięciem emisji z biomasy. Na podstawie tych przepisów kilka państw członkowskich podjęło decyzję o wyłączeniu instalacji z EU ETS na lata 2021-2025. Instalacje te nie powinny być brane pod uwagę przy określaniu zmienionych wartości wskaźników emisyjności.

(6)

Rozporządzenie delegowane (UE) 2019/331 zawiera przepisy dotyczące określania emisji na poziomie podinstalacji w celu zapewnienia spójnego traktowania emisji wprowadzanych i wyprowadzanych i produkcji wewnętrznej mierzalnego ciepła, gazów odlotowych zawierających węgiel i przekazanego CO2. W tym celu odpowiednie współczynniki emisji zostały określone przy użyciu wartości wskaźnika emisyjności opartego na cieple i paliwie, które z kolei zostały zaktualizowane poprzez zastosowanie ustalonych rocznych stóp redukcji. W odniesieniu do wprowadzenia ciepła o nieznanych lub nieokreślonych współczynnikach emisji oraz w odniesieniu do wyprowadzenia ciepła zastosowano wartość 53,3 t ekwiwalentu CO2/TJ. Wartość tę uzyskano poprzez zastosowanie rocznej stopy redukcji wynoszącej 1,6 % do wartości wskaźnika emisyjności opartego na cieple w odniesieniu do 9-letniego okresu od 2007/2008 r. do 2016/2017 r. W odniesieniu do wyprowadzenia gazów odlotowych wartość 37,4 t ekwiwalentu CO2/TJ została odjęta od rzeczywistego współczynnika emisji gazów odlotowych. Wartość ta odpowiada współczynnikowi emisji gazu ziemnego (56,1 t ekwiwalentu CO2/TJ) pomnożonemu przez współczynnik 0,667, który odpowiada różnicy w sprawnościach między wykorzystaniem gazu odlotowego a wykorzystaniem gazu ziemnego będącego paliwem referencyjnym. W odniesieniu do wyprowadzenia gazu odlotowego zastosowano wartość 48,0 t ekwiwalentu CO2/TJ. Wartość tę uzyskano poprzez zastosowanie rocznej stopy redukcji wynoszącej 1,6 % do wartości wskaźnika emisyjności opartego na paliwie w odniesieniu do 9-letniego okresu od 2007/2008 r. do 2016/2017 r.

(7)

W przypadku podinstalacji wprowadzających produkty pośrednie, których produkcja objęta jest granicami systemowymi odpowiedniego wskaźnika emisyjności dla produktów, a określenie emisji gazów cieplarnianych związanych z wytwarzaniem tych produktów pośrednich na podstawie przedłożonych danych nie było możliwe, przy określaniu zmienionych wartości wskaźników emisyjności nie należy uwzględniać efektywności w zakresie emisji gazów cieplarnianych w przedmiotowych podinstalacjach. Dotyczy to aktualizacji wartości wskaźnika emisyjności dla produktów rafineryjnych, ciekłego metalu, dolomitu spiekanego, amoniaku, wodoru i węglanu sodu. W przypadku podinstalacji wyprowadzających produkty pośrednie oraz kiedy określenie emisji gazów cieplarnianych związanych z wytwarzaniem dalszych produktów na podstawie przedłożonych danych nie było możliwe, przy określaniu zmienionych wartości wskaźników emisyjności nie należy uwzględniać efektywności w zakresie emisji gazów cieplarnianych w przedmiotowych podinstalacjach. Dotyczy to aktualizacji wartości wskaźnika emisyjności dla produktów rafineryjnych i ciekłego metalu.

(8)

Metoda przypisywania emisji do różnych podinstalacji ustanowiona w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/331 może prowadzić do ujemnej efektywności w zakresie emisji gazów cieplarnianych w przypadkach, gdy ciepło wytworzone przy użyciu paliwa o niskim współczynniku emisji jest wyprowadzane do innych podinstalacji lub instalacji. W takich przypadkach efektywność w zakresie emisji gazów cieplarnianych w danej podinstalacji powinna wynosić zero do celów określenia zmienionych wartości wskaźników emisyjności.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,