KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniającą dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylającą dyrektywę 2007/64/WE (¹ ), w szczególności jej art. 29 ust. 7,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z tytułem II dyrektywy (UE) 2015/2366 ramy współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami państwa członkowskiego pochodzenia a właściwymi organami przyjmującego państwa członkowskiego mają na celu ulepszenie współpracy między właściwymi organami, a także zapewnienie spójnego i skutecznego nadzoru nad instytucjami płatniczymi świadczącymi usługi płatnicze w innych państwach członkowskich, poprzez określenie metody, środków i szczegółów współpracy, w tym zakresu i sposobu postępowania z informacjami będącymi przedmiotem wymiany.

(2) Aby ułatwić komunikację i wymianę informacji z właściwymi organami w innych państwach członkowskich właściwe organy powinny wyznaczyć pojedyncze punkty kontaktowe. Właściwe organy powinny poinformować o wyznaczonych punktach kontaktowych Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) oraz właściwe organy w innych państwach członkowskich, tak by te organy w innych państwach członkowskich wiedziały, do kogo powinny kierować swoje wnioski i powiadomienia. Właściwe organy powinny również wskazać języki, w których mogą otrzymywać korespondencję od właściwych organów w innych państwach członkowskich.

(3) Należy wprowadzić standardowe wzory odpowiednich formularzy i udostępnić je właściwym organom w celu ułatwienia komunikacji między nimi gdy kierują do siebie wnioski o udzielenie informacji i przekazują sobie informacje, tak aby zapewnić spójną i skuteczną współpracę. Te standardowe wzory powinny być na tyle elastyczne, by umożliwić właściwym organom przedstawienie odpowiednich wyjaśnień i informacji w odpowiedzi na wniosek, a także przedstawienie z własnej inicjatywy tych informacji, które uznają one za istotne. Pożądane jest wprowadzenie terminów w celu uniknięcia zbędnych opóźnień w odniesieniu do wniosków o udzielenie informacji oraz wymiany i przekazywania informacji między właściwymi organami.

(4) Jeżeli właściwe organy przyjmujących państw członkowskich wymagają od instytucji płatniczych zlokalizowanych na ich terytorium składania im okresowych sprawozdań na temat prowadzonej działalności, powinny one wskazać tym instytucjom płatniczym, których siedziba statutowa lub siedziba zarządu znajdują się w innym państwie członkowskim, język oraz środki elektroniczne, o ile środki takie są dostępne, przy użyciu których mogą one przedkładać te sprawozdania. Ponadto aby umożliwić EUNB wypełnianie jego obowiązków w zakresie wnoszenia wkładu we współpracę i konwergencję w zakresie nadzoru zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (² ), a także do celów spójnego stosowania dyrektywy (UE) 2015/2366, właściwe organy przyjmujących państw członkowskich powinny informować EUNB o podjętych przez nie decyzjach o nałożeniu na instytucje płatnicze, które posiadają oddziały lub agentów na ich terytorium, wymogu składania im okresowych sprawozdań.

(5) Treść i format sprawozdań, które mają być przedkładane właściwym organom przyjmującego państwa członkowskiego przez instytucje płatnicze, które posiadają oddziały lub agentów na jego terytorium, powinny zapewniać porównywalność zgłaszanych danych oraz, w miarę możliwości, przewidywalność danych.

(6) Należy ustanowić specjalną procedurę w celu ulepszenia współpracę w przypadku, gdy właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia zamierza przeprowadzić kontrolę na miejscu u agenta lub w oddziale instytucji płatniczej zlokalizowanych na terytorium innego państwa członkowskiego. Właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego również powinien mieć możliwość zwrócenia się do właściwego organu państwa członkowskiego pochodzenia o przeprowadzenie kontroli na miejscu w siedzibie zarządu instytucji płatniczej znajdującej się w państwie członkowskim pochodzenia. Właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego powinny prowadzić stały dialog w celu koordynowania poszczególnych etapów wszelkich kontroli na miejscu.

(7) Zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE (³ ) instytucje pieniądza elektronicznego są uprawnione nie tylko do emisji pieniądza elektronicznego, ale również do świadczenia usług płatniczych. Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 1 tej dyrektywy procedury nadzoru nad instytucjami płatniczymi korzystającymi ze swobody przedsiębiorczości oraz ze swobody świadczenia usług, w tym wymóg przedkładania przez instytucje płatnicze okresowych sprawozdań, stosują się odpowiednio do instytucji pieniądza elektronicznego. Art. 3 ust. 4 dyrektywy 2009/110/WE stanowi również, że przepisy dotyczące nadzoru nad instytucjami płatniczymi korzystającymi ze swobody przedsiębiorczości oraz ze swobody świadczenia usług stosują się odpowiednio do instytucji pieniądza elektronicznego prowadzących dystrybucję pieniądza elektronicznego w innym państwie członkowskim za pośrednictwem osób fizycznych lub prawnych działających w ich imieniu, z wyjątkiem wymogu wyznaczania centralnych punktów kontaktowych zgodnie z art. 29 ust. 4 dyrektywy (UE) 2015/2366. Art. 3 ust. 5 dyrektywy 2009/110/WE stanowi, że instytucje pieniądza elektronicznego nie mogą emitować pieniądza elektronicznego za pośrednictwem agentów, natomiast zezwala się im na świadczenie usług płatniczych za pośrednictwem agentów, o ile spełnione są warunki określone w art. 19 dyrektywy (UE) 2015/2366. Należy ułatwić transgraniczną współpracę właściwych organów w odniesieniu do instytucji pieniądza elektronicznego, które posiadają oddziały, agentów lub podmioty prowadzące dystrybucję na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego, w odniesieniu do treści i formatu sprawozdań, które mają być składane. Niemniej informacje na potrzeby monitorowania przestrzegania przepisów prawa krajowego transponujących przepisy tytułów III i IV dyrektywy (UE) 2015/2366 powinny być przekazywane wyłącznie przez instytucje pieniądza elektronicznego świadczące usługi płatnicze za pośrednictwem oddziałów lub agentów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w przyjmujących państwach członkowskich.

(8) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez EUNB.

(9) EUNB przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektów regulacyjnych standardów technicznych, które stanowią podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zasięgnął porady Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia ramy współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego zgodnie z tytułem II dyrektywy (UE) 2015/2366 oraz - w zakresie, w jakim działalność w zakresie usług płatniczych jest prowadzona w ramach swobody przedsiębiorczości - ramy monitorowania przestrzegania przepisów prawa krajowego transponujących przepisy tytułów III i IV tej dyrektywy.

2. Niniejsze rozporządzenie ustanawia również środki i szczegóły wszelkich okresowych sprawozdań wymaganych zgodnie z art. 29 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy (UE) 2015/2366 przez właściwe organy przyjmujących państw członkowskich od instytucji płatniczych, które posiadają agentów lub oddziały na ich terytoriach, i dotyczących działalności w zakresie usług płatniczych prowadzonej na ich terytoriach, w tym częstotliwość takich sprawozdań.

3. Niniejsze rozporządzenie stosuje się również odpowiednio do ram współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego w odniesieniu do korzystania ze swobody przedsiębiorczości lub swobody świadczenia usług przez instytucje pieniądza elektronicznego zgodnie z art. 111 dyrektywy (UE) 2015/2366, w tym do środków i szczegółów wszelkich okresowych sprawozdań wymaganych zgodnie z art. 29 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy (UE) 2015/2366 przez właściwe organy przyjmujących państw członkowskich od instytucji pieniądza elektronicznego, które posiadają agentów, oddziały lub podmioty prowadzące dystrybucję na ich terytoriach, i dotyczących działalności w zakresie usług płatniczych oraz w zakresie pieniądza elektronicznego prowadzonej na ich terytoriach, w tym do częstotliwości takich sprawozdań.

Artykuł 2

Pojedyncze punkty kontaktowe

1. Każdy właściwy organ wyznacza pojedynczy punkt kontaktowy na potrzeby odbierania i przekazywania wniosków o współpracę i o wymianę informacji zgodnie z art. 4. Pojedynczy punkt kontaktowy ma postać specjalnej funkcyjnej skrzynki poczty elektronicznej.

2. Każdy właściwy organ udostępnia pozostałym właściwym organom i Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego (EUNB) informacje na temat pojedynczego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1.

3. Na podstawie informacji otrzymanych od właściwych organów EUNB prowadzi wykaz pojedynczych punktów kontaktowych, o których mowa w ust. 1, i udostępnia ten wykaz właściwym organom.

4. Właściwe organy przekazują EUNB aktualizacje informacji na temat pojedynczych punktów kontaktowych, o których mowa w ust. 1, i ponoszą wyłączną odpowiedzialność za ważność informacji przekazywanych EUNB.

Artykuł 3

Wymogi ogólne

1. Wnioski o udzielenie informacji oraz odpowiedzi wymieniane między właściwymi organami zgodnie z niniejszym rozporządzeniem formułuje się na piśmie w języku zwyczajowo używanym w dziedzinie finansów lub w dowolnym języku Unii akceptowanym przez właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego.

Te wnioski i odpowiedzi przekazuje się w bezpieczny sposób za pomocą środków elektronicznych, o ile środki te są akceptowane przez właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego.

2. Jeżeli organ występujący z wnioskiem ma obiektywne powody uzasadniające pilny charakter wniosku, organ ten może złożyć wniosek za pomocą środków innych niż środki, o których mowa w ust. 1, w tym ustnie. Każdy wniosek o współpracę lub o wymianę informacji złożony ustnie potwierdza się następnie na piśmie zgodnie z ust. 1, chyba że zainteresowane właściwe organy uzgodnią inaczej.

3. Każdy właściwy organ przekazuje EUNB informację o językach akceptowanych zgodnie z ust. 1. EUNB zamieszcza tę informację, w odniesieniu do każdego właściwego organu, w wykazie pojedynczych punktów kontaktowych, o których mowa w art. 2 ust. 2.

Artykuł 4

Wystąpienie z wnioskiem o współpracę lub o wymianę informacji

Wnioski o współpracę lub o wymianę informacji z właściwym organem w innym państwie członkowskim składa się do pojedynczego punktu kontaktowego organu współpracującego, korzystając ze wzoru określonego w załączniku I. Organ składający wniosek może dołączyć do wniosku wszelkie dokumenty lub inne materiały, które uznaje za niezbędne do poparcia wniosku.

Artykuł 5

Odpowiedź na wniosek o współpracę lub o wymianę informacji

1. Najpóźniej w terminie dwudziestu dni roboczych po otrzymaniu wniosku o współpracę lub o wymianę informacji organ współpracujący przekazuje następujące informacje:

a) wszystkie odpowiednie informacje, o których przekazanie wystąpił organ wnioskujący;

b) wszystkie istotne informacje, z własnej inicjatywy.

Informacje te przekazuje się, korzystając ze wzoru określonego w załączniku II. Informacje te przekazuje się do pojedynczego punktu kontaktowego organu wnioskującego.

2. Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o wszelkich wyjaśnieniach, których potrzebuje w odniesieniu do otrzymanego wniosku.

3. Jeżeli ze względu na złożoność wniosku lub ilość żądanych informacji organ współpracujący nie jest w stanie dotrzymać terminu określonego w ust. 1, niezwłocznie informuje on organ wnioskujący o uzasadnionych powodach prowadzących do opóźnienia oraz podaje przewidywaną datę udzielenia odpowiedzi.

4. Jeżeli, jak określono w ust. 3, organ współpracujący nie jest w stanie przekazać wszystkich żądanych informacji w terminie określonym w ust. 1, przekazuje on dostępne mu informacje w terminie określonym w tym ustępie. W tym celu korzysta on ze wzoru określonego w załączniku II.

5. Organ współpracujący przekazuje brakujące informacje, gdy tylko będą one dostępne. Organ współpracujący może przekazać te informacje w dowolny sposób, w tym ustnie, zapewniający możliwość szybkiego podjęcia wszelkich niezbędnych działań.

6. Jeżeli zgodnie z art. 27 dyrektywy (UE) 2015/2366 w odniesieniu do wniosku o współpracę lub o wymianę informacji wszczęto procedurę rozstrzygania sporów między właściwymi organami poszczególnych państw członkowskich, ust. 1-4 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do czasu zakończenia procedury zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

Artykuł 6

Powiadomienie o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu w przyjmującym państwie członkowskim

Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia zamierza przeprowadzić kontrolę na miejscu u agenta lub w oddziale instytucji płatniczej zlokalizowanych na terytorium innego państwa członkowskiego, powiadamia on właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego, korzystając ze wzoru określonego w załączniku III.

Artykuł 7

Procedura dotycząca wniosku o przeprowadzenie kontroli na miejscu

1. Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia zamierza powierzyć właściwemu organowi przyjmującego państwa członkowskiego zadanie przeprowadzenia kontroli na miejscu u agenta lub w oddziale instytucji płatniczej zlokalizowanych na jego terytorium, zwraca się on z wnioskiem do właściwego organu przyjmującego państwa członkowskiego, podając uzasadnienie takiego wniosku. Właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia może zwrócić się z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli wspólnie z właściwym organem przyjmującego państwa członkowskiego.

2. Jeżeli ze względu na złożoność wniosku właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego nie jest w stanie zrealizować wniosku, niezwłocznie informuje on o tym właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia, podając uzasadnione powody, które uniemożliwiają mu realizację wniosku.

3. Właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego prowadzą stały dialog w celu koordynowania poszczególnych etapów kontroli na miejscu i z góry uzgadniają:

a) przedmiot i zakres kontroli;

b) plan nadzoru określający poszczególne obszary, na których skoncentruje się kontrola;

c) przydział zasobów i personelu;

d) harmonogramy przeprowadzenia kontroli;

e) odpowiedzialność za wszelkie działania w zakresie egzekwowania prawa oraz za monitorowanie wdrażania wszelkich planów ograniczenia ryzyka, które uznano za konieczne w wyniku kontroli.

4. Właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia składa wniosek zgodnie z art. 4, a organ współpracujący udziela odpowiedzi zgodnie z art. 5.

5. Aby zapewnić spójny i skuteczny nadzór nad instytucjami płatniczymi świadczącymi usługi płatnicze w wymiarze transgranicznym, właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego może zwrócić się do właściwego organu państwa członkowskiego pochodzenia z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli na miejscu w znajdującej się w państwie członkowskim pochodzenia siedzibie zarządu instytucji płatniczej świadczącej usługi płatnicze w przyjmującym państwie członkowskim, podając uzasadnienie takiego wniosku.

6. Właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego składa wnioski, o których mowa w ust. 5, zgodnie z art. 4.

7. Jeżeli zgodnie z art. 27 dyrektywy (UE) 2015/2366 w odniesieniu do wniosku o przeprowadzenie kontroli na miejscu wszczęto procedurę rozstrzygania sporów między właściwymi organami poszczególnych państw członkowskich, ust. 1-4 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do czasu zakończenia procedury zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

Artykuł 8

Powiadomienie w przypadku naruszenia lub podejrzenia naruszenia

1. Jeżeli właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego powezmą wiedzę o jakichkolwiek naruszeniach lub podejrzeniach naruszenia w przypadku agenta lub oddziału instytucji płatniczej lub o takich naruszeniach mających miejsce w ramach korzystania ze swobody świadczenia usług, powiadamiają się wzajemnie zgodnie z art. 4.

2. Właściwy organ dokonujący powiadomienia przekazuje powiadamianemu właściwemu organowi wszystkie niezbędne informacje dotyczące naruszeń lub podejrzeń naruszeń, o których mowa w ust. 1, które to informacje obejmują:

a) rodzaj naruszenia;

b) wszelkie działania podjęte przez właściwy organ, takie jak środki zapobiegawcze zastosowane wobec instytucji płatniczej, sankcje lub cofnięcia zezwolenia.

Właściwy organ dokonujący powiadomienia może przekazać powiadamianemu właściwemu organowi wszelkie inne informacje, które uznaje za istotne dla powiadamianego właściwego organu.

3. Powiadamiany właściwy organ może zwrócić się do właściwego organu dokonującego powiadomienia o wszelkie inne informacje, które uznaje za istotne dla podjęcia decyzji o odpowiednim trybie postępowania.

4. W tym względzie właściwe organy powiadamiają się wzajemnie, korzystając ze wzoru określonego w załączniku IV. Organ dokonujący powiadomienia może dołączyć do niego wszelkie dokumenty lub inne uzupełniające materiały, które uznaje za istotne.

5. Jeżeli właściwy organ dokonujący powiadomienia uważa, że informacje należy przesłać w trybie pilnym, może on najpierw powiadomić drugi właściwy organ ustnie, pod warunkiem że informacje te zostaną następnie przekazane na piśmie za pomocą środków elektronicznych, chyba że właściwe organy uzgodnią inaczej.

Artykuł 9

Sprawozdawczość do celów informacyjnych lub statystycznych oraz na potrzeby monitorowania przestrzegania przepisów prawa krajowego transponujących przepisy tytułów III i IV dyrektywy (UE) 2015/2366

1. Jeżeli właściwe organy przyjmujących państw członkowskich wymagają od instytucji płatniczych, których siedziba statutowa lub siedziba zarządu znajdują się w innym państwie członkowskim i które posiadają oddziały lub agentów w przyjmującym państwie członkowskim, składania im okresowych sprawozdań na temat prowadzonej działalności, te właściwe organy wskazują instytucjom płatniczym środki elektroniczne, za pomocą których mogą one składać te sprawozdania, oraz języki, w jakich można je składać.

2. Właściwe organy przyjmujących państw członkowskich informują EUNB o swojej decyzji zobowiązującej instytucje płatnicze posiadające oddziały lub agentów na ich terytorium do składania im okresowych sprawozdań.

Artykuł 10

Informacje i dane, które należy przekazywać do celów informacyjnych lub statystycznych

1. Jeżeli okresowa sprawozdawczość, o której mowa w art. 9, jest wymagana do celów informacyjnych lub statystycznych, sprawozdania te zawierają następujące informacje:

a) nazwę, adres oraz, w stosownych przypadkach, numer zezwolenia i niepowtarzalny numer identyfikacyjny instytucji płatniczej w państwie członkowskim pochodzenia zgodnie ze wzorem określonym w załączniku V;

b) tożsamość i dane kontaktowe osoby odpowiedzialnej za złożenie sprawozdania;

c) rodzaje usług płatniczych i, w stosownych przypadkach, usług w zakresie pieniądza elektronicznego;

d) liczbę miejsc prowadzenia działalności uznawanych za odrębny oddział zgodnie z definicją w art. 4 pkt 39 dyrektywy (UE) 2015/2366, ich adresy oraz liczbę zatrudnionych;

e) liczbę agentów działających w imieniu instytucji płatniczej w okresie sprawozdawczym oraz łączną liczbę agentów, w podziale na liczbę agentów działających w ramach swobody świadczenia usług i liczbę agentów działających w ramach swobody przedsiębiorczości;

f) w stosownych przypadkach - liczbę podmiotów prowadzących dystrybucję pieniądza elektronicznego działających w imieniu instytucji płatniczej w okresie sprawozdawczym oraz łączną liczbę tych podmiotów, w podziale na liczbę podmiotów działających w ramach swobody świadczenia usług i liczbę podmiotów działających w ramach swobody przedsiębiorczości;

g) imiona i nazwiska lub nazwy oraz adresy dziesięciu największych agentów i, w stosownych przypadkach, dziesięciu największych podmiotów prowadzących dystrybucję w przyjmującym państwie członkowskim według wolumenu transakcji;

h) całkowity wolumen transakcji przeprowadzonych przez instytucję płatniczą w okresie sprawozdawczym, w podziale według rodzaju usługi płatniczej, kanału dystrybucji (za pośrednictwem oddziału, internetu, urządzeń przenośnych, bankomatów, telefonicznie itp.) oraz na agentów/oddziały (należy również określić wolumen transakcji przychodzących do przyjmującego państwa członkowskiego i transakcji z niego wychodzących);

i) całkowitą wartość transakcji przeprowadzonych przez instytucję płatniczą w okresie sprawozdawczym, w podziale na:

(i) rodzaje usług płatniczych;

(ii) kanały dystrybucji;

(iii) agentów lub oddziały;

(iv) transakcje przychodzące do przyjmującego państwa członkowskiego i transakcje z niego wychodzące;

j) w przypadku instytucji pieniądza elektronicznego - wartość pieniądza elektronicznego rozdystrybuowanego i wykupionego w przyjmującym państwie członkowskim;

k) liczbę rachunków płatniczych, w tym rachunków, na których przechowywany jest pieniądz elektroniczny, otwartych w przyjmującym państwie członkowskim w okresie sprawozdawczym lub do których dostęp następuje w przyjmującym państwie członkowskim w okresie sprawozdawczym oraz całkowitą liczbę rachunków płatniczych prowadzonych lub utrzymywanych w przyjmującym państwie członkowskim;

l) liczbę instrumentów płatniczych opartych na karcie wydanych w przyjmującym państwie członkowskim w okresie sprawozdawczym, w podziale według rodzaju instrumentu płatniczego opartego na karcie oraz z podaniem liczby nadal ważnych instrumentów płatniczych opartych na karcie w przyjmującym państwie członkowskim;

m) w stosownych przypadkach liczbę bankomatów obsługiwanych lub zarządzanych przez instytucję płatniczą w przyjmującym państwie członkowskim, a także wypłaty gotówki z rachunków płatniczych i wpłaty gotówki na rachunki płatnicze za pośrednictwem tych bankomatów obsługiwanych lub zarządzanych przez instytucję płatniczą w przyjmującym państwie członkowskim;

n) liczbę klientów (umowy ramowe) i użytkowników usług płatniczych (pojedyncze transakcje płatnicze) w przyjmującym państwie członkowskim zarejestrowanych w okresie sprawozdawczym oraz łączną liczbę na koniec okresu;

o) łączną liczbę skarg dotyczących praw i obowiązków wynikających z tytułów III i IV dyrektywy (UE) 2015/2366 oraz skarg klientów dotyczących bezpieczeństwa otrzymanych od użytkowników usług płatniczych w przyjmującym państwie członkowskim w okresie sprawozdawczym;

p) wolumen oszukańczych transakcji płatniczych oraz wartość brutto oszukańczych transakcji płatniczych dokonanych w przyjmującym państwie członkowskim w okresie sprawozdawczym; oraz

q) liczbę zgłoszeń podejrzanych transakcji przesłanych do jednostek analityki finansowej w przyjmującym państwie członkowskim.

2. Instytucje płatnicze zgłaszają wartości w walucie przyjmującego państwa członkowskiego oraz, jeżeli muszą dokonać przeliczenia waluty, stosują średni referencyjny kurs wymiany Europejskiego Banku Centralnego w mającym zastosowanie okresie sprawozdawczym.

3. Instytucje płatnicze przekazują te informacje właściwemu organowi przyjmującego państwa członkowskiego, korzystając ze wzoru określonego w załączniku V. Instytucje płatnicze przekazują te informacje corocznie, za rok kalendarzowy, w terminie dwóch miesięcy po zakończeniu każdego roku kalendarzowego.

Artykuł 11

Dodatkowe informacje i dane przekazywane na potrzeby monitorowania przestrzegania przepisów prawa krajowego transponujących przepisy tytułów III i IV dyrektywy (UE) 2015/2366

1. Jeżeli właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego nakłada wymóg okresowej sprawozdawczości w celu monitorowania przestrzegania przepisów prawa krajowego transponujących przepisy tytułów III i IV dyrektywy (UE) 2015/2366, wszystkie instytucje płatnicze świadczące usługi płatnicze na jego terytorium za pośrednictwem oddziałów lub agentów w ramach swobody przedsiębiorczości zamieszczają w swoich sprawozdaniach wszystkie informacje, o których mowa w art. 10, a także następujące informacje:

a) w stosownych przypadkach - imię i nazwisko oraz dane kontaktowe osoby lub osób odpowiedzialnych za działalność instytucji płatniczej oraz pracownika ds. zgodności z prawem, jeżeli jest to inna osoba, w przyjmującym państwie członkowskim;

b) w stosownych przypadkach - nazwę (imię i nazwisko) oraz dane kontaktowe (osoby pełniącej funkcję) centralnego punktu kontaktowego zgodnie z art. 29 ust. 4 dyrektywy (UE) 2015/2366;

c) liczbę skarg otrzymanych od użytkowników usług płatniczych w przyjmującym państwie członkowskim dotyczących praw i obowiązków wynikających z tytułów III i IV dyrektywy (UE) 2015/2366 oraz skarg klientów dotyczących bezpieczeństwa w okresie sprawozdawczym, w podziale na liczbę skarg, które zostały zamknięte, oraz liczbę skarg, które nie zostały zamknięte, a także na liczbę skarg, w przypadku których udzielono odpowiedzi, oraz liczbę skarg, w przypadku których nie udzielono odpowiedzi, na agenta lub oddział;

d) krótki opis obowiązującej procedury rozpatrywania skarg klientów i podejmowania działań następczych w związku z tymi skargami;

e) zmiany w umowach ramowych w okresie sprawozdawczym;

f) liczbę poważnych incydentów operacyjnych i incydentów związanych z bezpieczeństwem, które dotknęły użytkowników usług płatniczych w przyjmującym państwie członkowskim w okresie sprawozdawczym;

g) łączną liczbę wniosków o zwrot otrzymanych od użytkowników usług płatniczych w okresie sprawozdawczym z tytułu nieautoryzowanych lub nieprawidłowo wykonanych transakcji płatniczych oraz, w stosownych przypadkach, łączną liczbę wniosków o zwrot otrzymanych od użytkowników usług płatniczych i od dostawców usług płatniczych prowadzących rachunek w okresie sprawozdawczym z tytułu strat wynikających z jednego lub większej liczby zobowiązań, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy (UE) 2015/2366, w podziale na liczbę transakcji, w przypadku których dokonano zwrotu na rachunek płatniczy, oraz liczbę transakcji, w przypadku których takiego zwrotu nie dokonano;

h) całkowitą wartość zwrotów dokonanych na rzecz użytkowników usług płatniczych w okresie sprawozdawczym, w podziale na nieautoryzowane i nieprawidłowo wykonane transakcje płatnicze oraz, w stosownych przypadkach, całkowitą wartość zwrotów dokonanych na rzecz użytkowników usług płatniczych i dostawców usług płatniczych prowadzących rachunek wynikających z zobowiązań, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy (UE) 2015/2366, w podziale na nieautoryzowane i nieprawidłowo wykonane transakcje płatnicze, na nieautoryzowany i nielegalny dostęp do informacji o rachunku płatniczym oraz na nieautoryzowane lub nielegalne użycie takich informacji;

i) krótki opis modelu biznesowego instytucji płatniczej, koncentrujący się na sposobie świadczenia usług płatniczych w przyjmującym państwie członkowskim.

2. Instytucje płatnicze zgłaszają wartości w walucie przyjmującego państwa członkowskiego oraz, jeżeli muszą dokonać przeliczenia waluty, stosują średni referencyjny kurs wymiany Europejskiego Banku Centralnego w mającym zastosowanie okresie sprawozdawczym.

3. Instytucje płatnicze przekazują informacje wymienione w ust. 1 właściwemu organowi przyjmującego państwa członkowskiego, korzystając ze wzoru określonego w załączniku VI. Instytucje płatnicze przekazują te informacje corocznie, za rok kalendarzowy, w terminie dwóch miesięcy po zakończeniu każdego roku kalendarzowego.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 czerwca 2021 r.

ZAŁĄCZNIK I

WNIOSEK DOTYCZĄCY WSPÓŁPRACY LUB WYMIANY INFORMACJI

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK II

ODPOWIEDŹ NA WNIOSEK DOTYCZĄCY WSPÓŁPRACY LUB WYMIANY INFORMACJI

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK III

POWIADOMIENIE O ZAMIARZE PRZEPROWADZENIA KONTROLI NA MIEJSCU W PRZYJMUJĄCYM PAŃSTWIE CZŁONKOWSKIM

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK IV

POWIADOMIENIE O NARUSZENIU LUB PODEJRZENIU NARUSZENIA

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK V

WZÓR, Z KTÓREGO NALEŻY KORZYSTAĆ NA POTRZEBY PRZEKAZYWANIA DANYCH DO CELÓW INFORMACYJNYCH I STATYSTYCZNYCH

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK VI

WZÓR, Z KTÓREGO NALEŻY KORZYSTAĆ NA POTRZEBY PRZEKAZYWANIA DANYCH DO CELÓW MONITOROWANIA PRZESTRZEGANIA PRZEPISÓW PRAWA KRAJOWEGO TRANSPONUJĄCYCH PRZEPISY TYTUŁÓW III I IV DYREKTYWY (UE) 2015/2366

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj