(1)

Art. 43 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przewiduje ustanowienie komitetów doradczych, które mają promować zrównoważoną reprezentację wszystkich zainteresowanych stron w dziedzinie rybołówstwa i akwakultury oraz przyczynić się do osiągnięcia celów wspólnej polityki rybołówstwa.

(2)

Zgodnie z art. 45 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Komisja przyjęła rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/242 (2) ustanawiające szczegółowe zasady dotyczące funkcjonowania komitetów doradczych w ramach wspólnej polityki rybołówstwa.

(3)

Komisja przyjęła rozporządzenie delegowane (UE) 2017/1575 (3) zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/242 w celu doprecyzowania definicji "organizacji branżowych", określenia procedury klasyfikacji członków komitetów doradczych w jednej z dwóch kategorii zainteresowanych stron, o których mowa w art. 45 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, oraz przyznania obu kategoriom prawa do samodzielnego decydowania o ich reprezentacji w komitecie wykonawczym.

(4)

Konsultacje z komitetami doradczymi i państwami członkowskimi przeprowadzono w świetle doświadczeń zdobytych w trakcie stosowania rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/242.

(5)

W celu zapewnienia bardziej zrównoważonej reprezentacji wszystkich interesów i zwiększenia bezstronności przewodniczących komitety doradcze powinny wyznaczyć, w drodze konsensusu, przewodniczącego i przynajmniej jednego wiceprzewodniczącego należących do różnych kategorii zainteresowanych stron, o których mowa w art. 45 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Grupom roboczym powinni przewodniczyć, w miarę możliwości, przedstawiciele obu kategorii zainteresowanych stron. Komitety doradcze powinny być uprawnione do wyznaczania przewodniczącego i wiceprzewodniczących spoza komitetów doradczych.

(6)

W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania komitetów doradczych należy doprecyzować kryteria klasyfikacji członków komitetów doradczych do dwóch kategorii zainteresowanych stron, o których mowa w art. 45 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(7)

W art. 2 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/242 zdefiniowano organizacje branżowe jako organizacje reprezentujące rybaków oraz, w stosownych przypadkach, podmioty gospodarcze sektora akwakultury oraz przedstawicieli sektorów przetwarzania i obrotu. W art. 4 ust. 30 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 zdefiniowano "podmiot gospodarczy" jako osobę fizyczną lub prawną, która prowadzi lub posiada przedsiębiorstwo wykonujące działalność związaną z dowolnym etapem produkcji, przetwarzania, dystrybucji i sieci sprzedaży detalicznej produktów rybołówstwa i akwakultury oraz obrotu nimi. Kryteria klasyfikacji członków komitetów doradczych powinny zatem umożliwiać klasyfikację organizacji reprezentujących wyżej wymienione sektory w kategorii "organizacje branżowe". Ponadto dostawców dla wyżej wymienionych sektorów, takich jak producentów sieci rybackich lub lodu, należy również zaliczyć do "organizacji branżowych".

(8)

Organizacja może być uważana za reprezentatywną dla sektora, jeżeli co najmniej 50 % jej członków jest przedstawicielami sektora lub ma bezpośrednie lub pośrednie interesy gospodarcze w sektorze, gdy reprezentuje pracowników tego sektora lub gdy co najmniej 50 % jej finansowania pochodzi z sektora. Takie organizacje należy również uznać za "organizacje branżowe" do celów art. 45 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(9)

W celu zapewnienia zrównoważonego funkcjonowania komitetów doradczych konieczne jest, aby organizacje promujące zasady horyzontalne, takie jak ochrona środowiska, prawa konsumentów i prawa człowieka, zdrowie, promowanie równości bądź zdrowie lub dobrostan zwierząt, były klasyfikowane jako organizacje branżowe, jeżeli są reprezentatywne dla sektora w rozumieniu motywów 7 lub 8. Organizacje promujące takie zasady horyzontalne powinny być zatem zaliczane do "innych grup interesów" tylko wtedy, gdy są niezależne od sektora, co oznacza, że mniej niż 50 % ich członków jest przedstawicielami sektora lub ma bezpośredni lub pośredni interes gospodarczy w sektorze, że nie reprezentują oni pracowników sektora oraz że mniej niż 50 % ich finansowania pochodzi z sektora.

(10)

W art. 4 ust. 28 rozporządzenia (UE) nr 1224/2009 zdefiniowano "połowy rekreacyjne" jako niekomercyjną działalność połowową, w przypadku której morskie zasoby wodne są eksploatowane do celów rekreacji, turystyki lub sportu. Organizacje reprezentujące połowy rekreacyjne lub wędkarstwo sportowe należy klasyfikować jako "inne grupy interesów", ponieważ różnią się pod względem charakteru, celów i środków od organizacji branżowych zdefiniowanych w art. 2 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/242.

(11)

Sektor rybołówstwa i akwakultury w coraz większym stopniu staje w obliczu konieczności współpracy z zainteresowanymi stronami konkurującymi o wykorzystanie morza na różne sposoby, w tym do celów produkcji energii, wydobycia, turystyki lub ochrony. Takie zainteresowane strony mogą mieć interesy rozbieżne z interesami sektora rybołówstwa i akwakultury. W związku z tym konieczne jest, aby organizacje biorące udział w zadaniach komitetów doradczych, zdefiniowanych w art. 44 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, i reprezentujące lub mające bezpośrednie lub pośrednie interesy gospodarcze związane z wykorzystaniem środowiska morskiego lub przestrzeni morskiej inne niż rybołówstwo komercyjne, akwakultura lub przetwarzanie, wprowadzanie do obrotu, dystrybucja i sprzedaż detaliczna owoców morza były klasyfikowane jako "inne grupy interesu".

(12)

Szczególną uwagę należy zwrócić na zapewnienie zrównoważonej i szerokiej reprezentacji wszystkich zainteresowanych stron w komitetach doradczych, w tym innych grup interesów i przedstawicieli rybołówstwa prowadzonego na niewielką skalę.

(13)

Aby spełnić wymogi art. 43 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, który stanowi, że komitety doradcze ustanawia się w celu przyczynienia się do osiągnięcia celów wspólnej polityki rybołówstwa ustalonych w art. 2 tego rozporządzenia, należy szczegółowo określić metody pracy, których komitety doradcze powinny przestrzegać przy opracowywaniu zaleceń.

(14)

Komitety doradcze, jako organy realizujące cel leżący we wspólnym europejskim interesie, otrzymują wsparcie finansowe Unii. W związku z tym ich funkcjonowanie powinno być regularnie monitorowane i oceniane za pomocą zewnętrznych, regularnych i niezależnych przeglądów wyników.

(15)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2015/242,