(1)

W dniu 1 października 2015 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2015/2169 (1) w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony.

(2)

Protokół w sprawie współpracy kulturalnej (zwany dalej „Protokołem") (2), załączony do Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony (3), (zwanej dalej „Umową") określa ramy współpracy Stron w celu ułatwienia wymiany w zakresie działalności kulturalnej, dóbr kultury i usług kulturalnych, w tym w sektorze audiowizualnym.

(3)

Protokół zawiera postanowienia odnoszące się do uprawnienia do korzystania z odpowiednich systemów Stron Umowy odnoszącego się do koprodukcji audiowizualnych.

(4)

Na podstawie art. 5 ust. 8 lit. b) Protokołu po wstępnym okresie trzech lat obowiązywanie tego uprawnienia będzie przedłużane na kolejne okresy tej samej długości, o ile Strona nie wypowie uprawnienia w drodze pisemnego zawiadomienia na co najmniej trzy miesiące przed upływem pierwotnego lub kolejnego okresu.

(5)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 decyzji (UE) 2015/2169 Komisja ma przekazać Republice Korei zawiadomienie o zamiarze nieprzedłużania przez Unię okresu obowiązywania uprawnienia dotyczącego koprodukcji, chyba że Rada, na wniosek Komisji, w terminie czterech miesięcy przed końcem okresu obowiązywania uprawnienia jednomyślnie zgodzi się na jego utrzymanie.

(6)

W wyroku z dnia 1 marca 2022 r. w sprawie C-275/20 Komisja przeciwko Radzie (4) Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że procedura ustanowiona w art. 3 ust. 1 decyzji (UE) 2015/2169 jest niezgodna z art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w zakresie, w jakim wymaga od Rady podjęcia decyzji jednomyślnie. Na potrzeby przyjęcia decyzji takich jak przewidziana w art. 3 ust. 1 decyzji (UE) 2015/2169 mającą zastosowanie zasadą głosowania powinna być zasada określona w art. 218 ust. 8 akapit pierwszy TFUE, a mianowicie podejmowanie decyzji w Radzie kwalifikowaną większością głosów.

(7)

W związku z tym należy znieść wymóg jednomyślnego stanowienia przez Radę w celu podjęcia decyzji w sprawie dalszego obowiązywania uprawnienia.

(8)

Zgodnie z art. 266 TFUE w celu niezwłocznego wykonania wyroku niniejsza decyzja powinna wejść w życie z dniem jej przyjęcia,