(1)

Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (1) (zwana dalej „konwencją berneńską") została zawarta przez Unię decyzją Rady 82/72/EWG (2) i weszła w życie 1 września 1982 r.

(2)

Zgodnie z art. 17 konwencji berneńskiej Stały Komitet ustanowiony konwencją berneńską (zwany dalej „Stałym Komitetem") może przyjąć decyzje o wprowadzeniu poprawek do załączników do konwencji berneńskiej.

(3)

Podczas 42. posiedzenia w dniach 28 listopada - 2 grudnia 2022 r. Stały Komitet ma przyjąć decyzję w sprawie poprawek do załącznika II i III do konwencji berneńskiej.

(4)

Zgodnie z art. 13. ust. 6 konwencji berneńskiej Stały Komitet ustanowił swój regulamin (zwany dalej „regulaminem wewnętrznym") i zgodnie z art. 21 tego regulaminu Stały Komitet może wprowadzać zmiany do niego.

(5)

Na 42. posiedzeniu Stały Komitet zostanie również proszony o przyjęcie zmian do swojego regulaminu wewnętrznego.

(6)

Należy ustalić stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii w ramach Stałego Komitetu, gdyż obie przedmiotowe decyzje będą dla Unii wiążące.

(7)

Szwajcaria przedłożyła wniosek o przeniesienie wilka (Canis lupus) z załącznika II do konwencji berneńskiej zatytułowanego „Ściśle chronione gatunki zwierząt" do załącznika III zatytułowanego „Chronione gatunki zwierząt".

(8)

Z obecnych danych wynika, że obniżenie poziomu ochrony wszystkich populacji wilków nie jest uzasadnione z punktu widzenia nauki i zachowania gatunku. Stan zachowania gatunku na kontynencie jest nadal zróżnicowany, przy czym status ten jest zadowalający jedynie w 18 z 39 krajowych części regionów biogeograficznych w Unii. Potwierdzają to najnowsze dostępne informacje naukowe na temat stanu zachowania gatunku, pochodzące ze sprawozdań przygotowanych na podstawie art. 17 dyrektywy Rady 92/43/EWG (3) oraz rezolucji nr 8 (2012) w ramach konwencji berneńskiej. Utrzymujące się zagrożenia dla tego gatunku, w tym nowe zagrożenia takie jak ogrodzenia na granicach i hybrydyzacja wilka z psem, również wskazują na istnienie potrzeby utrzymania ścisłej ochrony.

(9)

W związku z powyższym Unia powinna sprzeciwić się wnioskowi Szwajcarii.

(10)

Sekretariat konwencji berneńskiej, we współpracy z Prezydium Stałego Komitetu, zaproponował kilka zmian do regulaminu wewnętrznego, w szczególności w celu dostosowania metod i procedur roboczych stosowanych w ramach konwencji berneńskiej do nowych wirtualnych metod i narzędzi pracy.

(11)

Proponowane zmiany do regulaminu wewnętrznego odpowiadają praktykom już stosowanym w innych wielostronnych umowach środowiskowych lub powszechnie akceptowanym praktykom stosowanym już w ramach konwencji berneńskiej.

(12)

Unia powinna zatem poprzeć proponowane zmiany do regulaminu wewnętrznego,