(1)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/2251 (2) określono między innymi procedury zarządzania ryzykiem, w tym poziomy i rodzaj zabezpieczenia oraz uzgodnienia dotyczące wyodrębnienia, o których mowa w art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 i które kontrahenci finansowi muszą posiadać do celów wymiany zabezpieczenia w odniesieniu do swoich kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego.

(2)

W art. 36 ust. 2 lit. a) i art. 37 ust. 3 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/2251 przewidziano odroczenie daty rozpoczęcia stosowania dwustronnych wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego i które są zawarte między kontrahentami należącymi do tej samej grupy, i w przypadku gdy jeden kontrahent ma siedzibę w państwie trzecim, a drugi kontrahent ma siedzibę w Unii. Ta odroczona data rozpoczęcia stosowania była konieczna do zapewnienia, aby takie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nie podlegały dwustronnym wymogom dotyczącym depozytu zabezpieczającego przed przyjęciem aktu wykonawczego zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

(3)

Do tej pory na podstawie art. 13 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 przyjęto osiem aktów wykonawczych. Nadal jednak podejmowane są starania w celu przeanalizowania wszelkich innych odpowiednich jurysdykcji państw trzecich, w odniesieniu do których taki akt wykonawczy może być uzasadniony. Natychmiastowe stosowanie dwustronnych wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego i które są zawarte między kontrahentami należącymi do tej samej grupy, i w przypadku gdy jeden kontrahent ma siedzibę w państwie trzecim, a drugi kontrahent ma siedzibę w Unii, jeżeli nie przyjęto by aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, miałoby negatywne skutki gospodarcze dla kontrahentów unijnych. Należy zatem odroczyć stosowanie dwustronnych wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego w odniesieniu do rozliczanych niecentralnie kontraktów wewnątrzgrupowych dotyczących instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251.

(5)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESA).

(6)

Zmiany w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/2251 stanowią niewielkie korekty istniejących ram regulacyjnych. Biorąc pod uwagę ograniczony zakres tych zmian i pilny charakter sprawy, przeprowadzenie przez ESA otwartych konsultacji publicznych lub analiz potencjalnych kosztów i korzyści byłoby wysoce nieproporcjonalne. ESA zwróciły się jednak o poradę do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (3), do Grupy Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji i Grupy Interesariuszy z Sektora Pracowniczych Programów Emerytalnych powołanych zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (4) oraz do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (5).

(7)

Aby jak najszybciej zapewnić uczestnikom rynku pewność prawa, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym,