RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 w związku z jego art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Unia jest umawiającą się stroną Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. (²), która wymaga od wszystkich członków społeczności międzynarodowej współpracy w działaniu na rzecz zachowa­nia żywych zasobów morza i gospodarowania nimi.

(2) Unia jest umawiającą się stroną Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczo­nych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zaso­bami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi (³).

(3) Unia posiada wyłączne kompetencje w dziedzinie ochrony żywych zasobów morza w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Uprawnienia przyznane w ten sposób Unii na poziomie wewnętrznym obejmują również uprawnie­nia Unii do współpracy w organizacjach międzynarodowych, w tym w ramach regionalnych organizacji ds. zarzą­dzania rybołówstwem.

(4) Polska jest umawiającą się stroną Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa (zwanej dalej „Konwencją"). Unia nie jest stroną Konwencji. Na mocy art. 6 ust. 9 Aktu przystąpienia z 2003 r., od dnia przystąpienia umowami w sprawie połowów zawartymi przez przystępujące państwa członkow­skie z państwami trzecimi zarządza Unia. Unia powinna w związku z tym wdrażać do swojego porządku prawnego wszelkie decyzje przyjęte na mocy Konwencji.

(5) W interesie Unii leży, by odgrywała ona skuteczną rolę we wdrażaniu Konwencji. Takie działanie będzie również przyczyniać się do wspierania spójności unijnego podejścia w zakresie ochrony zasobów we wszystkich wodach i wzmocnienia zaangażowania Unii w długofalową ochronę oraz zrównoważone wykorzystanie zasobów rybołów­stwa w skali światowej.

(6) Decyzją z dnia 11 kwietnia 2016 r. Rada upoważniła Polskę do negocjowania, w interesie Unii, zmiany Konwencji umożliwiającej uzyskanie przez Unię statusu pełnoprawnej strony Konwencji. W tym celu Polska miała zapropono­wać zmianę Konwencji w celu umożliwienia udziału regionalnych organizacji integracji gospodarczej oraz umożli­wienia Unii uzyskania statusu strony Konwencji.

(7) W październiku 2016 r. Polska zaproponowała taką zmianę Konwencji depozytariuszowi Konwencji.

(8) Należy zatem upoważnić Polskę do ratyfikowania zmiany Konwencji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się Polskę do ratyfikowania, w interesie Unii Europejskiej, zmiany do art. XVI.4 Konwencji o ochro­nie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa, umożliwiającej regionalnym organizacjom integracji gospodarczej uzyskanie statusu strony Konwencji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Rzeczypospolitej Polskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 marca 2023 r.