Unia i Zjednoczone Królestwo zamierzają zbadać możliwość przyjęcia decyzji Wspólnego Komitetu, na podstawie art. 4 decyzji nr 1/2023 (1), stanowiącej, że przepisy dotyczące stawek określone w art. 98 w związku z załącznikiem III do dyrektywy Rady 2006/112/WE (2) nie mają zastosowania do niektórych towarów innych niż towary dostarczane i instalowane przez podatników w nieruchomościach położonych w Irlandii Północnej. Decyzja ta dotyczyłaby wyłącznie towarów, które ze względu na swój charakter i warunki dostarczenia podlegałyby ostatecznej konsumpcji w Irlandii Północnej i w przypadku których niestosowanie przepisów dotyczących stawek określonych w art. 98 w związku z załącznikiem III do dyrektywy 2006/112/WE nie miałoby negatywnego wpływu na rynek wewnętrzny Unii w postaci ryzyka oszustw podatkowych lub potencjalnego zakłócenia konkurencji. W ramach takiej decyzji należy ustanowić szczegółowy wykaz, który obowiązywałby przez pięć lat. Unia i Zjednoczone Królestwo sygnalizują swoją gotowość do regularnego dokonywania oceny i przeglądu takiego wykazu.

Unia i Zjednoczone Królestwo zamierzają również ocenić obecne warunki transgranicznego zwrotu VAT na mocy dyrektywy Rady 2008/9/WE (3) i dyrektywy Rady 86/560/EWG (4) oraz zbadać konieczność przyjęcia w razie potrzeby - na podstawie art. 4 decyzji nr 1/2023 - decyzji Wspólnego Komitetu, w której określono by wszystkie konieczne dostosowania lub ograniczono warunki zwrotu wyłącznie do zakresu dyrektywy 86/560/EWG. Taka ocena powinna uwzględniać obciążenie administracyjne podatników, a także koszty administracyjne ponoszone przez organy podatkowe.