(1)

Konwencja w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości (zwana dalej „konwencją”) (1), która została podpisana w 1979 r. i weszła w życie w 1983 r., ustanawia zasady współpracy międzynarodowej w celu rozwiązania problemu zanieczyszczania powietrza. Unia i wszystkie jej państwa członkowskie są stronami konwencji.

(2)

Unia jest stroną Protokołu z 1999 r. do Konwencji z 1979 r. w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości, którego celem jest przeciwdziałanie zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej (zwanego dalej „protokołem z Göteborga”) od czasu przystąpienia do niej przez Wspólnotę Europejską na podstawie decyzji Rady 2003/507/WE (2). Protokół z Göteborga został zmieniony w 2012 r., a Rada, na podstawie decyzji (UE) 2017/1757 (3), zatwierdziła przyjęcie zmian z 2012 r.

(3)

Krajowe zobowiązania w zakresie redukcji emisji zawarte w protokole z Göteborga wdrożono do prawa Unii dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 (4).

(4)

Organ Wykonawczy konwencji rozpoczął proces zmiany protokołu z Göteborga na swojej 43. sesji w grudniu 2023 r. (5) W związku z tym oczekuje się, że negocjacje w sprawie zmiany protokołu z Göteborga rozpoczną się na 44. sesji Organu Wykonawczego, która ma się odbyć w dniach 9-12 grudnia 2024 r.

(5)

Unia, w odniesieniu do kwestii wchodzących w zakres jej kompetencji, powinna uczestniczyć w negocjacjach dotyczących zmiany protokołu z Göteborga.

(6)

Podczas negocjacji dotyczących zmiany protokołu z Göteborga należy odpowiednio uwzględnić stanowiska państw członkowskich. W tym celu Komisja powinna regularnie informować Grupę Roboczą Rady ds. Międzynarodowych Zagadnień Środowiska oraz konsultować się z nią,