(1)

Na początku 2020 r. Komisja poinformowała Umawiające się Strony Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (zwanej dalej „konwencją”), że ze względu na pandemię COVID-19, a następnie ze względu na zawieszenie kontaktów między organami celnymi a przedsiębiorcami w niektórych Umawiających się Stronach, większość tych Umawiających się Stron nie była w stanie przedstawić świadectw przewozowych do celów preferencyjnego pochodzenia w wymaganej formie, tj. opatrzonej odręcznym podpisem i odciskiem pieczęci tuszowej przez organy celne lub na papierze właściwego formatu.

(2)

Zdecydowana większość Umawiających się Stron uznała, że należy przyjąć środki nadzwyczajne w celu zapewnienia pełnego wdrożenia preferencyjnych uzgodnień handlowych objętych konwencją. Te środki nadzwyczajne były stosowane na zasadzie wzajemności przez Umawiające się Strony, które korzystały z odpowiednich postanowień zawartych w regułach pochodzenia.

(3)

Podczas pandemii COVID-19 niektóre Umawiające się Strony opracowały nowe lub dostosowały istniejące elektroniczne systemy wystawiania świadectw w formie elektronicznej, aby zrównoważyć potrzebę elastyczności z koniecznością przestrzegania wymogów dotyczących formatu świadectw przewozowych, które to wymogi zawarte są w dodatku I do konwencji.

(4)

Zwrócono się do organów celnych Umawiających się Stron, aby akceptowały do celów preferencyjnego pochodzenia świadectwa przewozowe wystawione w formie elektronicznej z podpisem cyfrowym, pieczęcią cyfrową lub stemplem cyfrowym właściwego organu, lub w postaci kopii papierowej lub elektronicznej (zeskanowanej lub dostępnej online) w oparciu o postanowienie dotyczące elastyczności w art. 24 dodatku I do konwencji.

(5)

Na posiedzeniu, które odbyło się w dniu 16 czerwca 2022 r., Wspólny Komitet został poinformowany o wniosku jednej z Umawiających się Stron o utrzymanie dobrych praktyk wprowadzonych w ramach środków nadzwyczajnych przyjętych podczas pandemii COVID-19, aby umożliwić przedsiębiorcom odnoszenie korzyści z cyfryzacji świadectw przewozowych.

(6)

Umawiające się Strony uznają, że doświadczenia uzyskane podczas stosowania świadectw przewozowych wystawianych w formie elektronicznej w ramach handlu na warunkach preferencyjnych w ramach środków nadzwyczajnych przyjętych w związku z pandemią COVID-19 były pozytywne oraz zobowiązują się do utrzymania dobrych praktyk wprowadzonych w ramach takich środków nadzwyczajnych poprzez współpracę na rzecz wprowadzenia wspólnego systemu opartego na dowodach pochodzenia w formie elektronicznej oraz elektronicznej współpracy administracyjnej w strefie paneurośródziemnomorskiej.

(7)

Umawiające się Strony uważają, że przejście na system wystawiania świadectw przewozowych w formie elektronicznej oraz zapewniający elektroniczną współpracę administracyjną w ramach konwencji stanowi pierwszy krok ku pełnej cyfryzacji dowodów pochodzenia w skali całej strefy paneurośródziemniomorskiej, szczególnie w kontekście zbliżającego się wejścia w życie zmiany konwencji decyzją nr 1/2023 Wspólnego Komitetu (2).

(8)

Systemy zaprojektowane w celu wystawiania świadectw przewozowych w formie elektronicznej powinny umożliwiać organom celnym Umawiających się Stron natychmiastową kontrolę ich autentyczności.

(9)

W dniu 7 grudnia 2023 r. Wspólny Komitet przyjął zalecenie nr 1/2023 (3) dotyczące stosowania świadectw przewozowych wystawianych w formie elektronicznej w ramach konwencji. W związku z tym, aby zapewnić jasne ramy prawne oraz spójność stosowania świadectw przewozowych wystawianych w formie elektronicznej w kontekście przejścia od obecnych reguł konwencji do zmienionych reguł konwencji, które wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2025 r., należy zmienić decyzję nr 1/2023, aby umożliwić włączenie ogólnych wymogów dotyczących dowodów pochodzenia wystawianych w formie elektronicznej do zmienionych reguł konwencji,