(1)

Od wielu lat na unijny rynek wina ma wpływ strukturalne zmniejszenie konsumpcji w Unii. Ponadto w ostatnich latach unijny sektor wina stawiał czoła poważnym wyzwaniom. Spadek sprzedaży spowodowany zamknięciem sektora hotelarsko-gastronomicznego podczas pandemii COVID-19 nie został w pełni zrekompensowany wzrostem konsumpcji w domu. Po pandemii kryzys związany ze wzrostem kosztów utrzymania i niestabilna sytuacja międzynarodowa wpłynęły na popyt na wino, zarówno na rynku unijnym, jak i na najważniejszych rynkach eksportowych.

(2)

Ponadto wydaje się, że wśród konsumentów na całym świecie zwiększa się popyt na lżejsze wina, zwłaszcza białe, różowe i musujące, ze szkodą dla tradycyjnych win czerwonych. Skutkiem tendencji strukturalnych i zmian w popycie na wino połączonych z niekorzystną koniunkturą w ostatnich latach jest występująca okresowo nierównowaga na rynku i zwiększona niepewność wśród plantatorów winorośli co do ich decyzji inwestycyjnych i wyboru odmian winorośli.

(3)

Ponadto duży wpływ na plantatorów winorośli mają coraz częstsze i groźniejsze niekorzystne zdarzenia meteorologiczne i coraz bardziej ekstremalne warunki pogodowe, a także rosnące koszty nakładów, co utrudnia wybór odpowiedniego terminu na sadzenie i zabezpieczenie inwestycji i często prowadzi do opóźnienia decyzji o złożeniu wniosku.

(4)

W związku z tym wielu plantatorów winorośli, aby poprawić swoją konkurencyjność i określić najlepszy moment na ponowne sadzenie winnic po wykarczowaniu, musi dokładnie przeanalizować, które odmiany winorośli są bardziej odporne na susze i choroby lub lepiej dostosowane do zmieniającego się popytu konsumentów.

(5)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/274 (2) plantatorzy winorośli mogą złożyć taki wniosek o ponowne sadzenie w dowolnym czasie w ciągu tego samego roku winiarskiego, w którym ma miejsce wykarczowanie. Państwa członkowskie mogą jednak zdecydować, że wnioski o wydanie zezwolenia na ponowne sadzenie mogą być składane do końca drugiego roku winiarskiego następującego po roku, w którym miało miejsce wykarczowanie.

(6)

Plantatorom winorośli, którzy wykarczują winnice, należy dać więcej czasu na przeanalizowanie sytuacji przed podjęciem decyzji, czy w ogóle chcą zastąpić swoje stare winnice, a jeżeli się na to zdecydują, na wybór odmiany winorośli i metod uprawy, które są najlepiej dostosowane do zmieniającego się klimatu i popytu konsumentów.

(7)

Aby umożliwić plantatorom winorośli podjęcie świadomej decyzji, konieczne jest przedłużenie o 3 lata okresu, na jaki państwa członkowskie mogą zezwolić między karczowaniem winnicy a złożeniem wniosku o zezwolenie na ponowne nasadzenia.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/274.

(9)

Środek przewidziany w niniejszym rozporządzeniu jest zgodny z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,