(1)

W dniu 12 czerwca 2002 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym z grupą państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku.

(2)

Umowa przejściowa o partnerstwie między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a państwami Pacyfiku, z drugiej (2) (zwana dalej „umową przejściową o partnerstwie”), która ustanawia ramy dla umowy o partnerstwie gospodarczym, została podpisana w Londynie w dniu 30 lipca 2009 r. Umowa przejściowa o partnerstwie jest stosowana tymczasowo przez Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei oraz Republikę Fidżi odpowiednio od dnia 20 grudnia 2009 r. i od dnia 28 lipca 2014 r.

(3)

W następstwie wejścia w życie Traktatu z Lizbony w dniu 1 grudnia 2009 r. Unia Europejska zastąpiła Wspólnotę Europejską i stała się jej następcą prawnym, i od tego dnia wykonuje wszystkie prawa i obowiązki Wspólnoty Europejskiej.

(4)

W art. 80 umowy przejściowej o partnerstwie zawarto postanowienia dotyczące przystąpienia innych wyspiarskich państw Pacyfiku. W związku z tym Niezależne Państwo Samoa oraz Wyspy Salomona przystąpiły do umowy przejściowej o partnerstwie i tymczasowo ją stosują odpowiednio od dnia 31 grudnia 2018 r. i 17 maja 2020 r.

(5)

W dniu 26 maja 2023 r. Niue złożyło do Unii wniosek o przystąpienie wraz z ofertą dostępu do rynku.

(6)

Komisja oceniła ofertę Niue i uznała ją za możliwą do przyjęcia. W konsekwencji Komisja zakończyła negocjacje z Niue w dniu 12 czerwca 2023 r.

(7)

Zgodnie z art. 76 ust. 3 umowy przejściowej o partnerstwie Unia i Niue stosują tymczasowo umowę przejściową o partnerstwie po upływie 10 dni od dokonania wzajemnej notyfikacji na piśmie o zakończeniu niezbędnych do tegoodpowiednich procedur.

(8)

Przystąpienie Niue do umowy przejściowej o partnerstwie należy zatwierdzić w imieniu Unii, z zastrzeżeniem złożenia przez Niue aktu przystąpienia zgodnie z art. 80 ust. 2 tej umowy,