(1)

Rozporządzeniem (UE) 2016/429 ustanowiono ramy prawne dotyczące zapobiegania chorobom przenoszącym się lub przenoszonym na zwierzęta lub na ludzi oraz zwalczania takich chorób. Art. 226 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi, że Norwegia i Islandia mogą wprowadzać środki krajowe w celu zapobiegania wprowadzeniu lub opanowywaniu rozprzestrzeniania się choroby innej niż choroba umieszczona w wykazie, o której mowa w art. 9 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia, jeżeli choroba ta stanowi znaczące ryzyko dla zdrowia zwierząt wodnych w rzeczonym państwie EOG. Choroby inne niż choroba umieszczona w wykazie, o której mowa w art. 9 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) 2016/429, obejmują choroby zwierząt wodnych nieujęte w żadnej z kategorii chorób umieszczonych w wykazie na podstawie art. 9 ust. 1 („choroby nieumieszczone w wykazie”).

(2)

Art. 226 ust. 2, 3 i 4 tego samego rozporządzenia zobowiązuje Norwegię i Islandię do powiadomienia Urzędu Nadzoru EFTA („Urząd”) z wyprzedzeniem o wszelkich proponowanych środkach krajowych oraz stanowi, że Urząd zatwierdza takie środki krajowe, w przypadku gdy wprowadzenie ograniczeń przemieszczania między Norwegią lub Islandią a innymi państwami EOG jest konieczne, aby zapobiec wprowadzeniu lub opanowywać rozprzestrzenianie się danej choroby, biorąc pod uwagę ogólne oddziaływanie danej choroby na EOG oraz wprowadzonych środków.

(3)

Norweskie lub islandzkie środki krajowe zatwierdzone na podstawie art. 226 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/429 powinny mieć zastosowanie tylko tak długo, jak długo pozostają odpowiednie i konieczne do zapobiegania wprowadzeniu lub kontroli rozprzestrzeniania się danej choroby w danym państwie.

(4)

Programy likwidacji choroby zatwierdzone zgodnie z art. 226 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/429 powinny w rozsądnym okresie doprowadzić do poprawy sytuacji związanej z chorobą. Okres stosowania programu likwidacji choroby zatwierdzonego zgodnie z art. 226 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/429 nie powinien zatem przekraczać sześciu lat od daty jego pierwszego zatwierdzenia przez Urząd. Ten maksymalny okres stosowania ma zapewnić wystarczający czas na zakończenie realizacji programu likwidacji choroby, a jednocześnie zapobiec nieproporcjonalnym i długotrwałym zakłóceniom przemieszczania zwierząt wodnych w obrębie EOG.

(5)

W załącznikach I i II do decyzji delegowanej Urzędu nr 203/21/COL z dnia 16 lipca 2021 r. („decyzja nr 203/21/COL”) ustanowiono wykazy obszarów Norwegii i Islandii, które to obszary są uznawane za wolne od niektórych, nieumieszczonych w wykazie chorób zwierząt wodnych lub są objęte programem likwidacji dotyczącym tych chorób.

(6)

Norwegia poinformowała Urząd, że w dniu 13 października 2024 r. potwierdzono obecność Gyrodactylus salaris u narybku łososia w rzece Bergerelva w okręgu Buskerud. W związku z tym Norwegia zaktualizowała program likwidacji w celu uwzględnienia zlewni tej rzeki. Zgodnie z art. 226 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/429 Urząd ocenił informacje przekazane przez Norwegię i jest przekonany, że wprowadzone środki są konieczne i odpowiednie do opanowania rozprzestrzeniania się choroby.

(7)

Środki krajowe wprowadzone przez Norwegię zostały zatem zatwierdzone przez Urząd zgodnie z art. 226 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/429. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do decyzji nr 203/21/COL zawierający wykaz regionów Norwegii i Islandii, w których obowiązują programy likwidacji dotyczące niektórych chorób zwierząt wodnych i w odniesieniu do których zatwierdzono środki krajowe zgodnie z art. 226 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/429.

(8)

W dniu 21 lutego 2025 r. decyzją delegowaną nr 018/25/COL (dokument nr 1512719) Urząd należycie przedłożył Komitetowi EFTA ds. Weterynaryjnych i Fitosanitarnych projekt decyzji zgodnie z art. 226 ust. 3 i art. 266 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/429. W dniu 25 lutego 2025 r. Komitet EFTA ds. Weterynaryjnych i Fitosanitarnych wydał pozytywną opinię w sprawie projektu decyzji. Projekt decyzji jest zatem zgodny z opinią Komitetu,