(1)

Konwencja bazylejska o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych (1) (zwana dalej „konwencją”) weszła w życie w 1992 r. i została zawarta przez Unię decyzją Rady 93/98/EWG (2).

(2)

Zgodnie z art. 15 ust. 5 lit. b) konwencji Konferencja Stron konwencji (zwana dalej „Konferencją Stron”) jest uprawniona do rozpatrywania oraz, w razie potrzeby, do przyjmowania poprawek do konwencji.

(3)

Na piętnastym posiedzeniu w czerwcu 2022 r. i szesnastym posiedzeniu w maju 2023 r. Konferencja Stron rozważała przyjęcie poprawek do art. 6 ust. 2 konwencji, przedłożonych przez Federację Rosyjską. Konferencja Stron postanowiła odroczyć rozpatrzenie tego wniosku na kolejne posiedzenie Konferencji Stron.

(4)

W październiku 2024 r. Federacja Rosyjska przedłożyła nieznacznie zmieniony wniosek do dyskusji na siedemnastym posiedzeniu Konferencji Stron, które ma odbyć się w kwietniu-maju 2025 r. Wniosek ten ma na celu ustanowienie 90-dniowego terminu dla państwa przywozu na udzielenie odpowiedzi zawiadamiającemu o przemieszczeniu odpadów oraz włączenie innej poprawki przedstawionej jako zmiana redakcyjna.

(5)

Wniosek dotyczący poprawki do załącznika IV i niektórych wpisów w załącznikach II i IX do konwencji został przedłożony w imieniu Unii i poddany pod dyskusję przez Konferencję Stron na piętnastym posiedzeniu w czerwcu 2022 r. Wniosek ma na celu, między innymi, zmianę i doprecyzowanie opisów operacji usuwania odpadów wymienionych w załączniku IV do konwencji, a w szczególności: włączenie ogólnego wprowadzenia wyraźnie rozróżniającego terminy „nieprowadzące do odzysku” i „prowadzące do odzysku”; włączenie tekstów wprowadzających wyjaśniających, co rozumie się przez „operacje nieprowadzące do odzysku” (załącznik IVA) i „operacje prowadzące do odzysku” (załącznik IVB) oraz uaktualnienie i uściślenie opisów operacji zgodnie z postępem naukowym, technicznym i innym, który nastąpił od czasu przyjęcia konwencji w 1989 r., a także zapewnienie, poprzez wprowadzenie postanowień dotyczących klauzuli generalnej, aby wszystkie operacje, które nie zostały wyraźnie wymienione, zostały objęte wymogami konwencji. Konferencja Stron postanowiła odroczyć rozpatrzenie tego wniosku na kolejne posiedzenie Konferencji Stron.

(6)

W odniesieniu do wniosku o wprowadzenie poprawek do art. 6 ust. 2 konwencji, przedłożonego przez Federację Rosyjską, Unia nie powinna ich popierać, ponieważ nie pomogłyby one w rozwiązaniu problemów, które Unia uznaje za priorytetowe dla funkcjonowania konwencji. Ponadto, aby wejść w życie, poprawki do tekstu konwencji wymagają długiego i uciążliwego procesu, a uruchomienie takiej procedury w odniesieniu do poprawki, która oferuje bardzo niewielką wartość dodaną lub nie wnosi żadnej wartości dodanej, uznaje się za nieproporcjonalne. Unia wspiera inicjatywy mające na celu poprawę funkcjonowania procedury „zgody po uprzednim poinformowaniu”, pod warunkiem że inicjatywy te są zgodne z szeroko pojętą polityką i celami Unii oraz nie wymagają poprawek do konwencji.

(7)

W odniesieniu do wniosku w sprawie poprawek do załącznika IV i niektórych pozycji w załącznikach II i IX Unia powinna nadal popierać jego przyjęcie. Z myślą o osiągnięciu konsensusu w sprawie tego wniosku Unia powinna również wykazać się elastycznością, w szczególności w odniesieniu do proponowanych środków, co do których mało prawdopodobne jest uzyskanie wystarczającego poparcia dla ich przyjęcia na siedemnastym posiedzeniu Konferencji Stron. Obejmuje to na przykład odroczenie dyskusji na najbardziej kontrowersyjne tematy, takie jak przygotowanie do ponownego użycia i operacje objęte klauzulą generalną, dążenie do osiągnięcia porozumienia w odniesieniu do pozostałych aspektów wniosku oraz poparcie ewentualnych poprawek proponowanych przez inne Strony, pod warunkiem że mogłyby one osiągnąć te same cele co cele wniosków Unii dotyczących załącznika IV do konwencji.

(8)

Konieczne jest ustalenie stanowiska, które ma zostać zajęte w imieniu Unii na siedemnastym posiedzeniu Konferencji Stron w odniesieniu do tych wniosków, ponieważ są to poprawki do konwencji i załączników do niej i mają one skutki prawne. Gdyby planowane akty zostały przyjęte przez Konferencję Stron, byłyby one wiążące dla Unii i mogłyby mieć decydujący wpływ na treść prawa Unii, a mianowicie wymagałyby zmian w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (3) i w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1157 (4),