(1)

W dniu 10 stycznia 2025 r. Niemcy potwierdziły i zgłosiły ognisko pryszczycy („ognisko choroby”) w kraju związkowym Brandenburgia. Gatunkiem dotkniętym chorobą był wół domowy (bydło z gatunku Bubalus bubalis).

(2)

Niemcy niezwłocznie i skutecznie wprowadziły wszelkie niezbędne środki w zakresie zdrowia zwierząt i środki weterynaryjne wymagane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 (2) i rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2020/687 (3).

(3)

W szczególności Niemcy wprowadziły środki kontroli, monitorowania i zapobiegania oraz ustanowiły obszary zapowietrzone i zagrożone („obszary objęte ograniczeniami”) zgodnie z decyzjami wykonawczymi Komisji (UE) 2025/87 (4), (UE) 2025/186 (5) i (UE) 2025/323 (6).

(4)

Ponadto, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się pryszczycy oraz wszelkim dalszym zakłóceniom handlu w Niemczech i za granicą, Niemcy przyjęły pewne dodatkowe środki zapobiegawcze na określonych obszarach objętych ograniczeniami. W szczególności kraj związkowy Brandenburgia wydał ogólny zakaz przemieszczania („zakaz przemieszczania”) na swoim terytorium bydła, świń, owiec, kóz i wielbłądowatych w dniach 10-17 stycznia 2025 r.

(5)

Niemcy poinformowały Komisję, że niezbędne środki w zakresie zdrowia i środki weterynaryjne zastosowane w celu powstrzymania i zwalczenia choroby miały negatywne skutki dla wielu podmiotów i że podmioty te poniosły straty w dochodach, które nie kwalifikują się do wkładu finansowego Unii na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/690 (7).

(6)

W dniu 28 lutego 2025 r. Komisja otrzymała od władz Niemiec formalny wniosek o częściowe sfinansowanie niektórych środków nadzwyczajnych na podstawie art. 220 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do ogniska choroby z 10 stycznia 2025 r.

(7)

Wdrożenie środków w zakresie zdrowia zwierząt i środków weterynaryjnych, o których mowa w motywach 3 i 4, spowodowało utratę wyprodukowanego mleka surowego, którego nie można było dostarczyć ze względu na ograniczenia przemieszczania, oraz spadek wartości tuczników, które z tych samych powodów nie mogły zostać poddane ubojowi w momencie osiągnięcia normalnej masy handlowej.

(8)

Zgodnie z art. 220 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 Unia jest zobowiązana do zapewnienia częściowego finansowania nadzwyczajnych środków wspierania rynku odpowiadającego 60 % wydatków poniesionych przez Niemcy. Komisja powinna ustalić maksymalne ilości kwalifikujące się do finansowania w odniesieniu do każdego nadzwyczajnego środka wspierania rynku po rozpatrzeniu wniosku dotyczącego ogniska choroby przedłożonego przez Niemcy.

(9)

Aby uniknąć ryzyka nadmiernej rekompensaty, kwoty maksymalne i kwota ryczałtowa częściowego finansowania powinny opierać się na badaniach technicznych i ekonomicznych lub dokumentach księgowych oraz powinny być ustalone na odpowiednim poziomie w odniesieniu do maksymalnej liczby zwierząt i maksymalnej liczby kilogramów surowego mleka.

(10)

W celu uniknięcia ryzyka podwójnego finansowania straty poniesione przez beneficjentów nie mogą być stratami już zrekompensowanymi w ramach pomocy państwa lub ubezpieczenia, a częściowe finansowanie przez Unię na podstawie niniejszego rozporządzenia powinno być ograniczone do kwalifikujących się zwierząt i produktów, w odniesieniu do których nie otrzymano wkładu finansowego Unii na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/690.

(11)

Zakres i czas obowiązywania nadzwyczajnych środków wspierania rynku przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu należy ograniczyć do tego, co jest absolutnie niezbędne do wsparcia rynku. W szczególności nadzwyczajne środki wspierania rynku powinny mieć zastosowanie wyłącznie do produkcji mleka surowego i mięsa wieprzowego w gospodarstwach położonych na obszarach objętych ograniczeniami i w okresie obowiązywania środków w zakresie zdrowia zwierząt i środków weterynaryjnych ustanowionych w przepisach Unii i Niemiec w odniesieniu do danego ogniska choroby.

(12)

W celu zapewnienia elastyczności w przypadku różnicy między liczbą zwierząt lub ilością produktu kwalifikujących się do rekompensaty a określonymi w niniejszym rozporządzeniu wartościami maksymalnymi, które oparto na szacunkach, rekompensatę można dostosować w granicach określonych limitów, o ile przestrzegana jest maksymalna kwota wydatków współfinansowanych przez Unię.

(13)

Aby zapewnić skuteczność tego środka wyjątkowego, beneficjenci powinni szybko otrzymać nadzwyczajne wsparcie finansowe. Ponadto należy zapewnić terminowe monitorowanie budżetu, a także bieżące śledzenie i efektywne wykorzystanie rezerwy rolnej, co zmaksymalizuje jej dostępność i zwiększy zdolność szybkiego reagowania na pojawiające się kryzysy. W związku z tym należy określić datę kwalifikowalności według której państwa członkowskie będą wypłacać to wsparcie beneficjentom. Wszelkie płatności dokonane po tej dacie należy uznać za niekwalifikujące się do finansowania unijnego.

(14)

Unia powinna zatem finansować wydatki poniesione przez Niemcy z tytułu niniejszego środka wyjątkowego wyłącznie w przypadku, gdy wydatki te zostały poniesione przed określoną datą kwalifikowalności. Wsparcie na rzecz tego środka wyjątkowego należy zatem wypłacić do dnia 30 listopada 2025 r.

(15)

Ponieważ żadne płatności dokonywane po dniu 30 listopada 2025 r. nie będą w żadnych okolicznościach uznawane za kwalifikowalne, art. 5 ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2022/127 (8), który przewiduje proporcjonalne zmniejszenie płatności miesięcznych dokonanych po terminie, nie ma zastosowania.

(16)

Aby zagwarantować kwalifikowalność i prawidłowość płatności, Niemcy powinny przeprowadzić kontrole ex ante.

(17)

W celu zapewnienia natychmiastowego wdrożenia przez Niemcy środków określonych w niniejszym rozporządzeniu powinno ono wejść w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(18)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

-

decyzji wykonawczej (UE) 2025/87;

-

decyzji wykonawczej (UE) 2025/186;

-

decyzji wykonawczej (UE) 2025/323;

-

zarządzeniu Ministerstwa Rolnictwa, Żywności, Środowiska i Ochrony Konsumentów kraju związkowego Brandenburgia z dnia 10 stycznia 2025 r. w sprawie ochrony przed rozprzestrzenianiem się pryszczycy (GVBl.II/25, [nr 2]), ostatnio zmienionym zarządzeniem z dnia 15 stycznia 2025 r. (GVBl.II/25, [nr 4]).