(1)

Zharmonizowane minimalne wymogi w zakresie kształcenia dotyczące zawodu lekarza weterynarii określono w art. 38 dyrektywy 2005/36/WE oraz w pkt 5.4.1 załącznika V do tej dyrektywy.

(2)

W zielonej księdze z 2011 r. dotyczącej unowocześnienia dyrektywy 2005/36/WE (2) Komisja uznała potrzebę unowocześnienia zharmonizowanych minimalnych wymogów w zakresie kształcenia na kolejnych etapach.

(3)

W kontekście zmiany dyrektywy 2005/36/WE dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/55/UE (3) organy krajowe, instytucje akademickie i organizacje zawodowe wskazały, że zawody objęte tytułem III rozdział III dyrektywy znacznie się zmieniły od czasu harmonizacji minimalnych wymogów w zakresie kształcenia.

(4)

Chociaż w dyrektywie 2013/55/UE dokonano do pewnego stopnia przeglądu wiedzy i umiejętności dla zawodu lekarza weterynarii, które wyszczególniono w art. 38 ust. 3 dyrektywy 2005/36/WE, nie wprowadzono jednak żadnych istotnych zmian w przedmiotach programu studiów wymienionych w pkt 5.4.1 załącznika V do dyrektywy 2005/36/WE.

(5)

W art. 21 ust. 6 zmienionej dyrektywy 2005/36/WE przyznano Komisji uprawnienia do dokonywania, zgodnie z art. 57c dyrektywy 2005/36/WE, aktualizacji minimalnych wymogów w zakresie kształcenia w celu dostosowania ich do ogólnie uznanego postępu naukowego i technicznego, aby odzwierciedlić ewolucję prawa Unii mającego bezpośredni wpływ na danych specjalistów.

(6)

Komisja oceniła, czy minimalne wymogi w zakresie kształcenia dla zawodu lekarza weterynarii, określone w dyrektywie 2005/36/WE, powinny zostać zaktualizowane w świetle ogólnie uznanego postępu naukowego i technicznego.

(7)

Przeprowadzono badanie na potrzeby wsparcia Komisji w tej ocenie. Jego celem było zbadanie zmian wymogów w zakresie kształcenia dla zawodu lekarza weterynarii we wszystkich państwach członkowskich i państwach Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (państwa EFTA). W tym celu zgromadzono dane na szczeblu unijnym i krajowym poprzez badanie źródeł wtórnych i ukierunkowane konsultacje z zainteresowanymi stronami. Przy gromadzeniu danych skoncentrowano się na szeregu zmian w wymogach w zakresie kształcenia na szczeblu krajowym: (i) postępie naukowym i technicznych mającym wpływ na zawód lekarza weterynarii; (ii) programach kształcenia oraz wiedzy i umiejętnościach, które wykraczają poza minimalne wymogi w zakresie kształcenia określone w dyrektywie 2005/36/WE i odzwierciedlają wszelkie dostosowania do postępu naukowego i technicznego.

(8)

Podczas badania przeprowadzono ocenę porównawczą zgromadzonych danych. Skupiono się w niej na zmianach i wspólnych wymogach w zakresie kształcenia we wszystkich państwach członkowskich i państwach EFTA w świetle ogólnie uznanego postępu naukowego i technicznego. W tym celu opracowano roboczą definicję „ogólnie uznanego” postępu naukowego i technicznego, obejmującą postęp naukowo-techniczny obserwowany w co najmniej 16 państwach członkowskich UE lub EFTA.

(9)

Wyniki badania przedstawiono zainteresowanym stronom podczas warsztatu i spotkania grupy koordynatorów ds. uznawania kwalifikacji zawodowych. Na podstawie otrzymanych informacji zwrotnych opracowano wnioski z badania, w których zaproponowano aktualizację minimalnych wymogów w zakresie kształcenia określonych w dyrektywie 2005/36/WE w odniesieniu do programów kształcenia, a także wiedzy i umiejętności.

(10)

W badaniu (4) stwierdzono następujący ogólnie uznany postęp naukowy i techniczny w programach kształcenia w państwach członkowskich i państwach EFTA, który nie był reprezentowany lub nie był wystarczająco reprezentowany w obecnych minimalnych wymogach w zakresie kształcenia określonych w dyrektywie 2005/36/WE: koncepcja „jednego zdrowia”; zrównoważoność i transdyscyplinarność; interdyscyplinarność, umiejętności multidyscyplinarne i miękkie; leczenie i terapie; zdrowie i dobrostan zwierząt; zdrowie publiczne; higiena i bezpieczeństwo żywności; biologia, cyfryzacja i dane cyfrowe oraz narzędzia i techniki diagnostyczne i laboratoryjne.

(11)

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną z dnia 28 września 2011 r. państw członkowskich i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających (5) państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o transpozycji, jednego lub większej liczby dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych W odniesieniu do niniejszej dyrektywy prawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2005/36/WE,