(1)

Z przyczyn określonych w decyzji Rady (UE) 2024/2669 (3) Unia przedłożyła Stałemu Komitetowi Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (4) (zwanej dalej „konwencją berneńską”) wniosek dotyczący zmiany statusu ochrony gatunku wilka na mocy tej konwencji. Na swoim 44. posiedzeniu w dniu 6 grudnia 2024 r. Stały Komitet zatwierdził wniosek Unii dotyczący przeniesienia wilka (Canis lupus) z załącznika II („Ściśle chronione gatunki fauny”) do konwencji berneńskiej do załącznika III („Chronione gatunki fauny”) do tej konwencji (dalej „decyzja Stałego Komitetu”).

(2)

Zgodnie z art. 17 ust. 3 konwencji berneńskiej zmiana statusu ochrony wilka weszła w życie w dniu 7 marca 2025 r.

(3)

Dyrektywa Rady 92/43/EWG (5) jest kluczowym instrumentem ochrony przyrody w Unii, w szczególności w świetle międzynarodowych zobowiązań Unii wynikających z konwencji berneńskiej. Aby zmiana statusu ochrony wilka na mocy konwencji berneńskiej została transponowana do ram prawnych Unii, decyzja Stałego Komitetu powinna zostać odzwierciedlona w dyrektywie 92/43/EWG.

(4)

W celu transpozycji decyzji Stałego Komitetu wpis dotyczący wilka w załączniku IV do dyrektywy 92/43/EWG powinien zostać uchylony i dostosowany w załączniku V do tej dyrektywy, tym samym zapewniając wilkowi ochronę przewidzianą w art. 14 dyrektywy 92/43/EWG.

(5)

Dyrektywa 92/43/EWG ma na celu przyczynienie się do zapewnienia różnorodności biologicznej poprzez ochronę siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory na europejskim terytorium państw członkowskich, do którego stosuje się Traktat.

(6)

Dyrektywa 92/43/EWG, będąca instrumentem w dziedzinie ochrony środowiska, umożliwia państwom członkowskim utrzymanie lub wprowadzenie bardziej rygorystycznych środków ochronnych, o ile są one zgodne z Traktatami, zgodnie z art. 193 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W związku z tym do celów dyrektywy 92/43/EWG państwa członkowskie zachowują swobodę, niezależnie od zmiany wprowadzonej niniejszą dyrektywą, w zakresie utrzymania statusu ochrony wilka na poziomie ochrony przewidzianym dla ściśle chronionych gatunków fauny.

(7)

Ponieważ cel niniejszej dyrektywy może zostać osiągnięty wyłącznie na poziomie Unii, gdyż wymaga zmiany istniejącego unijnego aktu prawnego, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 92/43/EWG,