(1)

Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku (1) (zwana dalej „konwencją”) została zawarta przez Unię decyzją Rady 98/249/WE (2) i weszła w życie z dniem 25 marca 1998 r.

(2)

Zgodnie z art. 10 ust. 3 tej konwencji Komisja ustanowiona na mocy art. 10 ust. 1 konwencji („Komisja OSPAR”) może przyjmować decyzje i zalecenia zgodnie z art. 13 konwencji.

(3)

Podczas 28. posiedzenia Komisja OSPAR ma przyjąć decyzje w sprawie ograniczenia stosowania niektórych produktów w celu zapobiegania uwalnianiu tworzyw sztucznych do środowiska morskiego oraz w sprawie zarządzania ściekami z systemów oczyszczania gazów spalinowych zainstalowanych na pokładach statków.

(4)

Należy ustalić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Komisji OSPAR, ponieważ środki, które ma ona przyjąć, mają skutki prawne w rozumieniu art. 218 ust. 9 Traktatu.

(5)

Stanowisko Unii powinno polegać na głosowaniu za tymi środkami Komisji OSPAR, ponieważ ułatwią one wdrażanie polityk i prawodawstwa Unii oraz zapobiegną szkodom dla środowiska morskiego i różnorodności biologicznej, a także poprawią ich ochronę.

(6)

Niniejsza decyzja, która określa stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii, dotyczy kwestii wchodzących w zakres kompetencji Unii w stopniu, w jakim mogą one wpływać na wspólne zasady prawa Unii lub zmieniać ich zakres. W obszarze kompetencji dzielonych państwa członkowskie zachowują swoje kompetencje w zakresie, w jakim konwencja nie wpływa na wspólne zasady prawa Unii ani nie zmienia ich zakresu,