(1)

Na początku 2020 r. kraje partnerskie UE, które zawarły umowę o wolnym handlu z Unią, nie miały możliwości dostarczania świadectw przewozowych we właściwej formie, tj. na papierze prawidłowego formatu, opatrzonych odręcznym podpisem i odciskiem pieczęci tuszowej, ponieważ ze względu na pandemię COVID-19 w niektórych krajach zawieszono kontakty między organami celnymi krajów partnerskich UE a przedsiębiorcami. Uznano zatem, że należy przyjąć środki nadzwyczajne mające zastosowanie na zasadzie wzajemności w celu zapewnienia pełnego wdrożenia handlu na warunkach preferencyjnych.

(2)

Zwrócono się do organów celnych państw członkowskich UE i krajów partnerskich UE o to, aby uznawały świadectwa przewozowe wystawiane w formie elektronicznej z podpisem cyfrowym, pieczęcią cyfrową lub stemplem cyfrowym właściwego organu, lub w postaci kopii oryginalnego świadectwa, wystawionej w formie papierowej lub elektronicznej, w tym kopii zeskanowanej lub dostępnej online.

(3)

Środki te miały również zastosowanie do świadectw przewozowych A.TR do celów swobodnego przepływu towarów w ramach unii celnej UE-Turcja. Praktyka ta opierała się na elastyczności przewidzianej w art. 10 ust. 1 decyzji nr 1/2006 Komitetu Współpracy Celnej WE-Turcja z dnia 26 lipca 2006 r. (2) (zwanej dalej „decyzją nr 1/2006”). Zgodnie z tym przepisem świadectwa przewozowe A.TR należy dostarczyć organom celnym państwa przywozu zgodnie z procedurami mającymi zastosowanie w tym państwie.

(4)

Wyjątkowe okoliczności, które doprowadziły do przyjęcia tych elastycznych środków, przestały być uznawane za istotne, w związku z czym zadecydowano, że środki te przestaną być stosowane od dnia 1 maja 2024 r.

(5)

Unia i Turcja potwierdziły swoje pozytywne doświadczenie z wymianą handlową w ramach środków nadzwyczajnych przyjętych w związku z pandemią COVID-19 oraz uznały, że należy kontynuować dobre praktyki wprowadzone w okolicznościach nadzwyczajnych podczas pandemii, aby umożliwić przedsiębiorcom odnoszenie korzyści z cyfryzacji świadectw przewozowych A.TR.

(6)

System zaprojektowany i opracowany w celu wystawiania świadectw przewozowych A.TR w formie elektronicznej umożliwia organom celnym natychmiastową kontrolę autentyczności świadectw przewozowych A.TR, bez uszczerbku dla art. 16 decyzji nr 1/2006 dotyczącego procedur późniejszych weryfikacji. Należy określić szczegółowe ustalenia dotyczące przeprowadzania kontroli autentyczności. Po ustanowieniu systemu cyfryzacji świadectw przewozowych A.TR należy umożliwić stosowanie tej samej funkcji w odniesieniu do wystawiania takich świadectw w formie elektronicznej w Unii.

(7)

W kontekście handlu na warunkach preferencyjnych w obszarze paneurośródziemnomorskim (PEM), który obejmuje zarówno UE, jak i Turcję, Wspólny Komitet Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia przyjął decyzję nr 1/2024 (3) dotyczącą stosowania świadectw przewozowych EUR.1 i EUR-MED wystawianych w formie elektronicznej.

(8)

Aby zharmonizować praktyki w odniesieniu do stosowania świadectw przewozowych oraz mając na uwadze art. 9 decyzji nr 1/2006 i załącznik II do tej decyzji, organy celne państw członkowskich UE i Turcji mają uznawać świadectwa przewozowe A.TR wystawiane w formie elektronicznej w ramach unii celnej UE-Turcja.

(9)

Od dnia 8 lipca 2024 r. organy celne państw członkowskich UE i Turcji zaczęły uznawać świadectwa przewozowe A.TR wystawione w formie elektronicznej. Należy zatem przewidzieć stosowanie z mocą wsteczną od dnia 8 lipca 2024 r. świadectw przewozowych A.TR wystawianych w formie elektronicznej, aby zapewnić ciągłość dobrych praktyk wprowadzonych podczas pandemii COVID-19 od tego dnia, bez uszczerbku dla działań podjętych przez administracje celne obu stron w okresie przejściowym od dnia 1 maja 2024 r. do dnia 8 lipca 2024 r. oraz bez wpływu na prawa przyznane osobom fizycznym w tym okresie,