(1)

Art. 66 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 (2) ustanawiającego system wjazdu/wyjazdu (EES) stanowi, że Komisja decyduje o dacie planowanego uruchomienia EES, o ile spełnione są określone warunki.

(2)

Komisja nie otrzymała jeszcze wszystkich powiadomień wymaganych na podstawie art. 66 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/2226, stanowiących jeden z warunków podjęcia decyzji o uruchomieniu EES.

(3)

Rozporządzenie (UE) 2017/2226 umożliwia jedynie pełne uruchomienie systemu i wymaga, aby wszystkie państwa członkowskie rozpoczęły pełne korzystanie z EES w odniesieniu do wszystkich obywateli państw trzecich podlegających rejestracji w EES oraz aby jednocześnie korzystano z EES na wszystkich przejściach granicznych. Jednakże pełne uruchomienie wszystkich funkcji EES jednocześnie na wszystkich przejściach granicznych stanowi czynnik ryzyka dla odporności EES jako całości oraz dla przepływów pasażerów na granicach zewnętrznych.

(4)

Aby zapewnić sprawne uruchomienie EES, ułatwić jego terminowe wdrażanie we wszystkich państwach członkowskich, zapewnić państwom członkowskim niezbędną elastyczność co do rozpoczęcia korzystania z EES w jasno określonym okresie oraz ułatwić dokonywanie dostosowań technicznych i operacyjnych przy uruchamianiu EES, konieczne jest ustanowienie zasad stopniowego uruchamiania EES, podczas którego państwa członkowskie powinny mieć możliwość podjęcia decyzji o wdrażaniu tego systemu etapami. W celu zapewnienia, aby te dostosowania uwzględniały potencjalne przepływy podróżnych i sezonowy wzrost natężenia ruchu, przy uwzględnieniu faktu, że stopniowe uruchamianie EES również może w pewnym stopniu wywoływać skutki dla państw członkowskich w postaci zwiększonego obciążenia pracą na przejściach granicznych, takie stopniowe uruchamianie EES powinno trwać przez ograniczony okres 180 dni.

(5)

Aby umożliwić stopniowe uruchamianie EES, należy wprowadzić tymczasowe odstępstwa od niektórych przepisów rozporządzenia (UE) 2017/2226 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 (3). Pozostałe przepisy rozporządzenia (UE) 2017/2226, na które niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu, stosuje się zgodnie z tym rozporządzeniem. W szczególności zasady określone w rozporządzeniu (UE) 2017/2226 mają zastosowanie do danych rejestrowanych w EES w trakcie jego stopniowego uruchamiania i w związku z tym dane te uznaje się za wiarygodne i dokładne. Ponadto niniejsze rozporządzenie nie wpływa na ważność powiadomień już dokonanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 66 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/2226.

(6)

Państwa członkowskie, które nie mają zamiaru korzystać w pełni z EES od początku jego stopniowego uruchamiania, powinny stopniowo uruchamiać EES, aby na co najmniej jednym przejściu granicznym lub na co najmniej jednym pasie ruchu takiego przejścia granicznego rejestrować, przy wjeździe i wyjeździe, dane obywateli państw trzecich podlegających rejestracji w EES. W miarę możliwości i w stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny włączyć do EES lotnicze, lądowe i morskie przejścia graniczne. Aby zapewnić kontrolowane uruchamianie EES oraz lepiej radzić sobie z potencjalnym długim czasem oczekiwania na przejściach granicznych i unikać takich sytuacji, państwa członkowskie powinny w stosownych przypadkach i w razie potrzeby stopniowo wdrażać wszystkie funkcje EES i stopniowo rejestrować dane wszystkich obywateli państw trzecich podlegających rejestracji w EES. Aby zapewnić pełne korzystanie z EES na wszystkich przejściach granicznych w Unii, jeżeli państwa członkowskie podejmą decyzję o stopniowym uruchamianiu EES, powinno odbywać się ono etapami, w odniesieniu do których należy określić minimalne wymogi, jakie państwa członkowskie mają spełnić. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyspieszenia wdrażania EES na poziomie krajowym lub pełnego uruchomienia EES od momentu jego uruchomienia. Stopniowe przetwarzanie danych w EES powinno odbywać się z pełnym poszanowaniem praw osób, których dane dotyczą, określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (4) i nie powinno prowadzić, bezpośrednio ani pośrednio, do jakiejkolwiek formy dyskryminacji lub profilowania w rozumieniu tego rozporządzenia. W razie konieczności Komisja - w porozumieniu z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych - powinna dostarczyć dalsze praktycznie wskazówki dotyczące przetwarzania danych osobowych w EES podczas stopniowego uruchamiania tego systemu.

(7)

Aby ułatwić sprawne uruchamianie EES, Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA), ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1726 (5), powinna opracować ogólny plan wdrażania, aby zapewnić państwom członkowskim i Europolowi wytyczne dotyczące planowania i wdrażania EES w okresie stopniowego uruchamiania tego systemu (zwany dalej „ogólnym planem eu-LISA dotyczącym wdrażania”). eu-LISA przedkłada ten plan Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, państwom członkowskim i Europolowi. Plan ten powinien potwierdzać docelowe parametry wydajności i dostępności systemu centralnego EES, a także strategię dotyczącą ewentualnych drobnych, poważnych i krytycznych usterek funkcjonalnych, powinien wskazywać procedury awaryjne oraz obejmować wytyczne dotyczące funkcjonowania systemu centralnego EES dla państw członkowskich i Europolu. Plan ten powinien zostać przyjęty przez zarząd eu-LISA. Decyzje państw członkowskich o rozpoczęciu lub przyspieszeniu uruchamiania EES powinny uwzględniać ogólny plan eu-LISA dotyczący wdrażania.

(8)

Aby ułatwić sprawne uruchamianie EES, każde państwo członkowskie powinno opracować krajowy plan wdrażania w porozumieniu z Komisją i eu-LISA oraz przedstawić ten plan Komisji. W odniesieniu do każdego etapu stopniowego uruchamiania EES krajowe plany wdrażania powinny zawierać informacje o ustalonych progach i wymogach, a w szczególności: (i) przewidywaną datę, od której EES zacznie działać na przejściach granicznych; (ii) przewidywany odsetek szacowanej liczby przekroczeń granicy, które należy zarejestrować w EES, w stosunku do całkowitej liczby obywateli państw trzecich podlegających rejestracji w EES oraz, (iii) w stosownych przypadkach, funkcje biometryczne, które, zgodnie z przewidywaniami, mają być dostępne na przejściach granicznych. eu-LISA powinna rozważyć, czy krajowe plany wdrażania są technicznie spójne z ogólnym planem eu-LISA dotyczącym wdrażania, i potwierdzić, że nie zawierają one żadnych niedociągnięć technicznych, które mogłyby jeszcze bardziej opóźnić uruchomienie EES. Komisja powinna rozważyć ogólną spójność wszystkich krajowych planów wdrażania oraz to, czy każdy krajowy plan wdrażania jest zgodny z progami i wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Zachęca się państwa członkowskie, aby podczas przygotowywania swoich krajowych planów wdrażania koordynowały działania z operatorami infrastruktury, w której znajdują się przejścia graniczne. Jeżeli dane państwo członkowskie planuje uruchomić EES lub korzystać z funkcji biometrycznych EES na określonym przejściu granicznym, powinno ono poinformować o tym operatorów infrastruktury obsługujących to przejście graniczne. Aby monitorować zgodność z planem stopniowego uruchamiania EES, państwa członkowskie powinny przekazywać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i eu-LISA comiesięczne sprawozdania z realizacji swoich krajowych planów wdrażania. W takich comiesięcznych sprawozdaniach należy, w razie potrzeby, określić odstępstwa i środki naprawcze, aby osiągnąć progi i spełnić wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu. Komisja powinna ułatwiać przedstawianie przez państwa członkowskie zwięzłych krajowych planów wdrażania oraz sprawozdań miesięcznych.

(9)

Biorąc pod uwagę, że dane rejestrowane w EES podczas stopniowego uruchamiania EES mogą być niekompletne, dokumenty podróży obywateli państw trzecich należy systematycznie stemplować przy wjeździe i wyjeździe w tym okresie. Organy krajowe powinny uwzględniać ewentualną niekompletność wpisów dotyczących wjazdu/wyjazdu lub odmowy wjazdu. W razie braku właściwych danych EES organy krajowe powinny przyznawać większą wagę stemplom. W razie braku stempla organy krajowe powinny przyznawać większą wagę informacjom zarejestrowanym w EES. W razie rozbieżności między rejestrem indywidualnym zawierającym dane biometryczne a stemplem organy krajowe powinny przyznawać większą wagę danym EES. W razie rozbieżności między rejestrem indywidualnym niezawierającym danych biometrycznych a stemplem lub w przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/2226, organy krajowe powinny decydować indywidualnie dla każdego przypadku, czy uznają za nadrzędne stemple czy dane EES.

(10)

Ponieważ dane zarejestrowane w EES w okresie jego stopniowego uruchamiania mogą być niekompletne, organy krajowe nie powinny uwzględniać wyników dostarczonych przez automatyczny kalkulator, dotyczących maksymalnego pozostającego do wykorzystania okresu dozwolonego pobytu obywateli państw trzecich zarejestrowanych w EES. Podobnie podczas wykonywania swoich zadań organy krajowe nie powinny uwzględniać automatycznego mechanizmu na potrzeby identyfikowania lub opatrywania znacznikiem braku wpisów dotyczących wyjazdu po upływie okresu dozwolonego pobytu lub wpisów, w przypadku których przekroczono maksymalny okres dozwolonego pobytu, ani nie powinny uwzględniać wygenerowanych wykazów osób zidentyfikowanych jako osoby przekraczające okres dozwolonego pobytu.

(11)

Aby zapewnić państwom członkowskim niezbędny czas na dostosowanie się do uruchomienia EES, korzystanie z funkcji biometrycznych na przejściach granicznych nie powinno być obowiązkowe przez pierwsze 60 dni od rozpoczęcia stopniowego uruchamiania EES. Państwa członkowskie zachęca się jednak do korzystania z tych funkcji w tym okresie w celu wsparcia harmonijnego przejścia na ten system oraz umożliwienia szybkiego wykrywania i rozwiązywania wszelkich problemów związanych z wdrażaniem. Najpóźniej dziewięćdziesiątego dnia od pierwszego dnia stopniowego uruchamiania EES państwa członkowskie powinny korzystać z EES z funkcjami biometrycznymi na co najmniej połowie swoich przejść granicznych. Udostępnienie danych biometrycznych nie powinno być warunkiem wjazdu obywateli państw trzecich podlegających rejestracji w EES na przejściach granicznych, na których uruchomiono EES bez funkcji biometrycznych.

(12)

Aby uwzględnić potrzebę stopniowego uruchamiania EES z funkcjami biometrycznymi na przejściach granicznych, weryfikację biometryczną obywateli państw trzecich podlegających rejestracji w EES należy przeprowadzać wyłącznie na przejściach granicznych, na których uruchomiono EES z funkcjami biometrycznymi.

(13)

Aby zapewnić spójne funkcjonowanie elementów interoperacyjności między wizowym systemem informacyjnym (VIS) ustanowionym decyzją Rady 2004/512/WE (6), a EES, bezpośredni dostęp do VIS należy zapewnić wyłącznie na tych przejściach granicznych, na których nie działa EES. Na przejściach granicznych, na których działa EES, służby graniczne powinny korzystać z interoperacyjności między EES a VIS.

(14)

Obywateli państw trzecich, których dane podlegają rejestracji w EES, należy informować o ich prawach i obowiązkach związanych z przetwarzaniem ich danych za pomocą szablonu, o którym mowa w art. 50 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/2226. Informacje przekazywane tym obywatelom państw trzecich powinny uwzględniać stopniowe uruchamianie EES. Tych obywateli państw trzecich należy informować za pomocą szablonu o spoczywającym na nich obowiązku udostępniania danych biometrycznych na przejściach granicznych, na których jest to warunkiem wjazdu; należy ich także poinformować za pomocą szablonu o konsekwencjach nieprzekazania danych biometrycznych, o tym, że nie będą mogli zweryfikować pozostałego okresu dozwolonego pobytu za pomocą zautomatyzowanych środków, a także o możliwości korzystania z dostępnego na stronie internetowej Komisji narzędzia służącego do obliczania okresu pobytu krótkoterminowego.

(15)

Komisja powinna regularnie przeprowadzać przegląd informacji na stronie internetowej EES oraz dostosowywać je, jeśli jest to konieczne, aby odzwierciedlać stopniowe uruchamianie EES.

(16)

Komisja, z udziałem Europejskiego Inspektora Ochrony Danych, powinna dostosować materiały informacyjne, które opracowuje w kontekście art. 51 rozporządzenia (UE) 2017/2226, aby przeprowadzić kampanię informacyjną towarzyszącą stopniowemu uruchamianiu EES.

(17)

Podczas stopniowego uruchamiania EES usługa sieciowa, o której mowa w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226, nie będzie pozwalała obywatelom państw trzecich na elektroniczną weryfikację dokładnego okresu dozwolonego pobytu.

(18)

Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na obowiązki przewoźników lotniczych, przewoźników morskich i przewoźników międzynarodowych przewożących grupy drogą lądową autokarami, określone w art. 26 ust. 1 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (7) (zwanej dalej „konwencją wykonawczą do układu z Schengen”) i dyrektywie Rady 2001/51/WE (8). W związku z tym przewoźnicy powinni sprawdzać stemple umieszczane w dokumentach podróży. Aby zapewnić skuteczną komunikację z przewoźnikami na temat zróżnicowanego stosowania EES na przejściach granicznych, na której ostatecznie skorzystają podróżni, istotne jest, by państwa członkowskie zachowały przejrzystość w kwestii uruchamiania EES na swoich przejściach granicznych.

(19)

W art. 22 rozporządzenia (UE) 2017/2226 i art. 12a rozporządzenia (UE) 2016/399 przewidziano okres przejściowy i środki przejściowe dotyczące uruchomienia EES. Aby umożliwić stopniowe uruchamianie EES, konieczne jest odstąpienie od tych przepisów w celu zapewnienia, aby okres przejściowy i środki przejściowe miały zastosowanie dopiero po zakończeniu stopniowego uruchamiania EES. Odstępstwo to powinno przestać obowiązywać po upływie 5 lat i 180 dni od określonego przez Komisję terminu, w którym EES ma zostać uruchomiony, zgodnie z art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226.

(20)

Aby zapewnić, aby podczas wykonywania swoich zadań organy krajowe i agencje Unii nie podejmowały decyzji wyłącznie na podstawie danych zarejestrowanych w EES, powinny one brać pod uwagę fakt, że rejestry indywidualne zarejestrowane w EES mogą zawierać niekompletne zbiory danych. Odstępstwo to powinno przestać obowiązywać po upływie 5 lat i 180 dni od określonego przez Komisję terminu, w którym EES zostanie uruchomiony, zgodnie z art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226, aby odzwierciedlić 5-letni okres przechowywania zbiorów danych, w przypadku których brakuje wpisu dotyczącego wyjazdu, jak określono w art. 34 ust. 3 tego rozporządzenia. Wpisy dotyczące wjazdu i wyjazdu tworzone podczas stopniowego uruchamiania EES nie powinny być wykorzystywane do automatycznego tworzenia sprawozdań ani do zautomatyzowanych procesów, w tym do automatycznego sprawdzania danych z europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS), ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 (9).

(21)

Aby zapewnić zgodność z przepisami rozporządzenia (UE) 2017/2226 dotyczącymi zmiany danych i wcześniejszego usunięcia danych, państwa członkowskie powinny uzupełniać niekompletne dane w zakresie, w jakim pozwala na to ograniczona dostępność danych rejestrowanych w EES podczas jego stopniowego uruchamiania.

(22)

W okresie stopniowego uruchamiania EES Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej, ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1896 (10), nie powinna korzystać z danych zarejestrowanych w EES w celu opracowywania analiz ryzyka i ocen narażenia, ze względu na niekompletność tych danych, która może spowodować opracowywanie mylących analiz ryzyka i ocen narażenia.

(23)

Aby zapewnić skuteczne zarządzanie granicami zewnętrznymi podczas stopniowego uruchamiania EES, należy stosować następujące zasady: na przejściach granicznych, na których nie działa EES, odprawę graniczną należy przeprowadzać zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/399 mającym zastosowanie w dniu poprzedzającym datę uruchomienia EES zgodnie z decyzją Komisji, której podstawę stanowi art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226. Na przejściach granicznych, na których działa EES, odprawę graniczną należy przeprowadzać zgodnie z rozporządzeniami (UE) 2017/2226 i (UE) 2016/399, a także zgodnie ze szczególnymi odstępstwami od tych rozporządzeń przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, w zakresie weryfikacji na przejściach granicznych, na których działa EES bez funkcji biometrycznych, aby umożliwić stopniowe uruchamianie EES. Ta odprawa graniczna powinna odbywać się bez uszczerbku dla weryfikacji posiadaczy wiz przy użyciu odcisków palców, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 (11).

(24)

Aby umożliwić skuteczne dostosowanie rozwiązań technicznych i organizacyjnych podczas stopniowego uruchamiania EES w każdym państwie członkowskim oraz aby zaradzić awariom systemu centralnego EES, systemów krajowych czy infrastruktury łączności, które znacząco zakłócają funkcjonowanie EES, lub aby zaradzić wyjątkowym okolicznościom prowadzącym do ruchu o takim natężeniu, że czas oczekiwania na granicach nadmiernie się wydłuża, wszystkie państwa członkowskie, niezależnie od tego, czy w pełni bądź stopniowo rozpoczynają korzystanie z EES, powinny mieć możliwość całkowitego lub częściowego zawieszenia stosowania EES na niektórych przejściach granicznych, podczas stopniowego uruchamiania EES. Państwa członkowskie powinny korzystać z tej możliwości tylko wówczas, gdy takie zawieszenie jest absolutnie niezbędne, i przez jak najkrótszy okres. W przypadku częściowego zawieszenia stosowania EES należy zawiesić rejestrację danych biometrycznych. W przypadku całkowitego zawieszenia nie należy rejestrować w EES żadnych danych. Takie zawieszenie stosowania EES nie powinno wpływać na zobowiązania dotyczące harmonogramu stopniowego uruchamiania EES, ale może tymczasowo wpłynąć na przewidywane progi rejestracji.

(25)

Aby ograniczyć dodatkowe ryzyko wynikające z uruchomienia EES z funkcjami biometrycznymi, wszystkie państwa członkowskie powinny mieć możliwość - w wyjątkowych okolicznościach prowadzących do takiego natężenia ruchu, że czas oczekiwania na przejściu granicznym nadmiernie się wydłuża - zawieszenia rejestracji danych biometrycznych w EES po zakończeniu stopniowego uruchamiania EES. Takie zawieszenie powinno być możliwe przez ograniczony okres 90 dni od zakończenia stopniowego uruchamiania EES. Okres ten należy automatycznie przedłużyć o 60 dni, jeżeli mniej niż 80 % rejestrów indywidualnych zarejestrowanych w EES podczas stopniowego uruchamiania EES zawiera dane biometryczne.

(26)

eu-LISA powinna opracowywać sprawozdania w oparciu o statystyki wykorzystania EES, służące do oceny jego funkcjonowania, oceny realizacji ogólnego planu eu-LISA dotyczącego wdrażania oraz krajowych planów wdrażania przez państwa członkowskie, określeniu obszarów wymagających poprawy, monitorowaniu zgodności stopniowego uruchamiania EES z wymogami niniejszego rozporządzenia oraz wspieraniu podejmowania decyzji w sprawie dalszego rozwoju EES i jego optymalizacji. Dodatkowo, zgodnie z art. 63 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/2226, eu-LISA jest zobowiązana do publikowania statystyk dotyczących korzystania z EES podczas jego stopniowego uruchamiania. Ponadto eu-LISA powinna nadal regularnie składać sprawozdania swojemu zarządowi. Komisja ds. Zarządzania Programem eu-LISA powinna monitorować stopniowe uruchamianie EES.

(27)

Prace przygotowawcze dotyczące ogólnego planu eu-LISA dotyczącego wdrażania oraz krajowych planów wdrażania należy rozpocząć z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Ogólny plan eu-LISA dotyczący wdrażania oraz krajowe plany wdrażania powinny uwzględniać datę, od której EES ma zostać uruchomiony, określoną przez Komisję zgodnie z art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226. Wszystkie warunki wymienione w tym artykule mają zostać spełnione w odpowiednim czasie, aby umożliwić Komisji przyjęcie decyzji określającej datę uruchomienia EES przed rozpoczęciem tych prac przygotowawczych, z uwzględnieniem planu działania na rzecz interoperacyjności zatwierdzonego przez Radę dnia 5 marca 2025 r. W szczególności Komisja ma w odpowiednim czasie otrzymywać wszystkie powiadomienia wymagane na podstawie art. 66 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia. Stopniowe uruchamianie EES powinno rozpocząć się, a odstępstwa przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć zastosowanie od daty uruchomienia EES, zgodnie z decyzją Komisji podjętą na podstawie art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226. Ponieważ niniejsze rozporządzenie przewiduje tymczasowe odstępstwa, powinno ono przestać obowiązywać po upływie 180 dni od tej daty. Przepisy przewidujące odstępstwa dotyczące stosowania okresu przejściowego i środków przejściowych określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/2226, dostępu do danych EES oraz weryfikacji przez przewoźników stempli zamieszczonych w dokumentach podróży, a także przepisy dotyczące zawieszenia stosowania EES powinny mieć jednak zastosowanie jeszcze przez ograniczony okres po zakończeniu stopniowego uruchamiania EES.

(28)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, mianowicie ustanowienie zasad dotyczących stopniowego uruchamiania EES i odstępstw od rozporządzeń (UE) 2017/2226 i (UE) 2016/399, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na skalę i skutki działania możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(29)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana, ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania - w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia - powinna podjąć decyzję, czy dokona jego transpozycji do prawa krajowego.

(30)

Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (12). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana, ani go nie stosuje.

(31)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (13), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE (14).

(32)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (15), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (16).

(33)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (17), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (18).

(34)

W odniesieniu do Cypru przepisy dotyczące VIS stanowią przepisy oparte na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związane w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r. Aby zapewnić działanie EES, konieczne jest udzielenie biernego dostępu do VIS. Ponieważ EES mają posługiwać się wyłącznie państwa członkowskie spełniające warunki związane z VIS w chwili uruchomienia EES, Cypr nie będzie posługiwał się EES od chwili jego uruchomienia. Cypr zostanie podłączony do EES, gdy tylko spełnione zostaną warunki procedury, o której mowa w rozporządzeniu (UE) 2017/2226.

(35)

Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (19) skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię dnia 10 marca 2025 r.

(36)

W niniejszym rozporządzeniu ustanowiono rygorystyczne zasady dostępu do EES, jak również niezbędne zabezpieczenia takiego dostępu w trakcie stopniowego uruchamiania EES i przez określony czas po zakończeniu stopniowego uruchamiania EES. Utrzymano w nim również prawa osób fizycznych do dostępu, sprostowania, uzupełniania i usunięcia oraz środki prawne, w szczególności prawo do skorzystania ze środka ochrony prawnej przed sądem i nadzorowanie operacji przetwarzania danych EES przez niezależne organy publiczne. Niniejsze rozporządzenie nie narusza zatem praw podstawowych i przestrzega zasad uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności prawa do godności człowieka, zakazu niewolnictwa i pracy przymusowej, prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego, poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, ochrony danych osobowych, prawa do niedyskryminacji, praw dziecka, praw osób w podeszłym wieku, integracji osób niepełnosprawnych oraz prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu.

(37)

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków wynikających z Konwencji genewskiej z dnia 28 lipca 1951 r. dotyczącej statusu uchodźców, uzupełnionej Protokołem nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r.,