(1)

Porozumienie z Marrakeszu ustanawiające Światową Organizację Handlu (zwane dalej „porozumieniem WTO”) weszło w życie w dniu 1 stycznia 1995 r.

(2)

Art. II ust. 2 porozumienia WTO stanowi, że porozumienia i związane z nimi instrumenty prawne zawarte w załącznikach 1, 2 i 3 do porozumienia WTO (zwane dalej „wielostronnymi porozumieniami handlowymi”) stanowią integralne części porozumienia WTO i są wiążące dla wszystkich członków.

(3)

Zgodnie z artykułem IX ust. 3 w wyjątkowych okolicznościach konferencja ministerialna może podjąć decyzję o zniesieniu obowiązku nałożonego na członka na mocy porozumienia WTO lub jakichkolwiek wielostronnych porozumień handlowych.

(4)

W art. IX ust. 3 i 4 porozumienia WTO określono procedury przyznawania zwolnień dotyczących wielostronnych porozumień handlowych zawartych w załącznikach 1 A, 1B lub 1C do porozumienia WTO i w załącznikach do nich.

(5)

Zgodnie z art. IV ust. 1 porozumienia WTO konferencja ministerialna jest upoważniona do podejmowania decyzji we wszystkich kwestiach wynikających z wielostronnych porozumień handlowych.

(6)

Zgodnie z art. IV ust. 2 porozumienia WTO w przerwach między posiedzeniami konferencji ministerialnej Światowej Organizacji Handlu (WTO) Rada Generalna WTO pełni funkcje konferencji ministerialnej.

(7)

Zgodnie z art. IX ust. 1 porozumienia WTO zazwyczaj podejmuje decyzje w drodze konsensusu.

(8)

W dniu 15 lutego 1985 r. Stany Zjednoczone zostały zwolnione z obowiązków przewidzianych w art. I ust. 1 Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (GATT 1994) na okres od dnia 1 stycznia 1984 r. do dnia 30 września 1995 r. W dniu 15 listopada 1995 r. członkowie przedłużyli to zwolnienie do dnia 30 września 2005 r., a następnie ponownie w dniu 29 maja 2009 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. W dniu 5 maja 2015 r. członkowie przedłużyli zwolnienie w odniesieniu do art. I ust. 1 GATT 1994 do dnia 31 grudnia 2019 r. oraz rozszerzyli je, by obejmowało również art. XIII ust. 1 i 2 GATT 1994, w zakresie niezbędnym do zapewnienia przez Stany Zjednoczone bezcłowego traktowania przywozu kwalifikujących się produktów pochodzących z krajów korzystających wyznaczonych zgodnie z przepisami amerykańskiej ustawy o odbudowie gospodarczej basenu Morza Karaibskiego (CBERA). W dniu 17 października 2019 r. członkowie przedłużyli zwolnienie w odniesieniu do art. XIII ust. 1 i 2 GATT 1994 do dnia 30 września 2025 r., w zakresie niezbędnym do zapewnienia przez Stany Zjednoczone bezcłowego traktowania przywozu kwalifikujących się produktów pochodzących z krajów korzystających wyznaczonych zgodnie z przepisami CBERA.

(9)

Na mocy art. IX ust. 3 i 4 porozumienia WTO Stany Zjednoczone zwróciły się do Rady Generalnej o podjęcie decyzji w sprawie przyznania zwolnienia WTO w celu umożliwienia bezcłowego traktowania na mocy CBERA kwalifikujących się produktów pochodzących z państw i terytoriów Ameryki Centralnej i Karaibów w okresie od dnia 1 października 2025 r. do dnia 30 września 2030 r.

(10)

Stany Zjednoczone uzasadniają swój wniosek powszechnie występującym ubóstwem i niestabilną sytuacją w krajach basenu Morza Karaibskiego, zwłaszcza Haiti. Korzyści przyznane na mocy CBERA mają zwiększyć możliwości gospodarcze i przyczynić się do poprawy stabilności i zamożności tego regionu.

(11)

Zwolnienie nie wpłynie negatywnie na gospodarkę Unii ani na stosunki handlowe Unii z krajami korzystającymi z tego zwolnienia. Ponadto Unia wspiera działania na rzecz stabilności i walki z ubóstwem.

(12)

Należy ustalić stanowisko, które ma być zajęte w imieniu Unii na forum Rady Generalnej w celu poparcia wniosku Stanów Zjednoczonych o przyznanie zwolnienia zgodnie z art. 218 ust. 9 TFUE, ponieważ zwolnienie to będzie wiążące dla członków WTO,