(1)

6 grudnia 2024 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu wysokociśnieniowych stalowych butli bezszwowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 24 października 2024 r. przez pięć przedsiębiorstw: Cylinders Holding a.s., Dalmine S.p.A. (Tenaris), Eurocylinder Systems AG, Faber Industrie S.p.A. i Worthington Cylinders GmbH („skarżący”). Skargę złożył przemysł Unii z sektora wysokociśnieniowych stalowych butli bezszwowych w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2025/531 („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) (3) Komisja poddała rejestracji przywóz produktu objętego postępowaniem.

(4)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżących, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących, władze Chin, znanych importerów, dostawców i użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(5)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją i rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(6)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Kontrola wyrywkowa producentów unijnych

(7)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dobrała próbę na podstawie reprezentatywności pod względem wielkości produkcji i sprzedaży produktu podobnego w UE w okresie objętym dochodzeniem. Próba ta składała się z dwóch producentów unijnych. Producenci unijni objęci próbą odpowiadali za 47 % szacowanej całkowitej produkcji UE produktu podobnego i 42 % szacowanej łącznej wielkości sprzedaży produktu podobnego w UE. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag. Próba jest reprezentatywna dla przemysłu Unii.

Kontrola wyrywkowa importerów niepowiązanych

(8)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(9)

Żaden importer niepowiązany nie przedstawił wymaganych informacje i wyraził zgody na włączenie do próby.

Kontrola wyrywkowa producentów eksportujących

(10)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w Chińskiej Republice Ludowej o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(11)

Dwudziestu producentów eksportujących z państwa, którego dotyczy postępowanie, którzy generowali 54,4 % szacowanego całkowitego wywozu do Unii, dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby obejmującej dwóch producentów eksportujących na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie.

(12)

Skarżący zgodzili się z wyborem pierwszego producenta eksportującego o największej produkcji spośród dwóch wybranych grup przedsiębiorstw, natomiast stwierdzili, że drugiego producenta należy zastąpić, ponieważ produkował głównie urządzenia gaśnicze, takie jak gaśnice. Skarżący zaproponowali zatem dwa alternatywne przedsiębiorstwa współpracujące z następujących powodów:

(13)

Skarżący zwrócili również uwagę na ryzyko nieodłącznie związane z wyborem dwóch przedsiębiorstw do próby w przypadku braku współpracy ze strony jednego z nich.

(14)

Niemniej jednak zgodnie z dostępnymi informacjami druga wybrana grupa przedsiębiorstw produkowała szerszą gamę produktów, a nie tylko urządzenia gaśnicze. Uwag dotyczących dostępnych mocy produkcyjnych i obecności na rynku UE dwóch zaproponowanych przedsiębiorstw alternatywnych albo nie można było zweryfikować na tym etapie, albo nie poparto ich odpowiednimi dowodami. Ponadto dwóch wstępnie wybranych producentów eksportujących potwierdziło swój zdecydowany zamiar współpracy w ramach dochodzenia.

(15)

Z dostępnych informacji wynikało, że nie było potrzeby zmiany proponowanej próby. Ostateczna próba odpowiadała za 37,5 % szacowanej łącznej wielkości wywozu wysokociśnieniowych butli bezszwowych do Unii z Chińskiej Republiki Ludowej w okresie objętym dochodzeniem.

(16)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(17)

Ponadto skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody prima facie świadczące o zakłóceniach handlu surowcami w ChRL w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. W związku z tym, jak ogłoszono w zawiadomieniu o wszczęciu, dochodzenie obejmuje te zakłócenia handlu surowcami w celu ustalenia, czy należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do Chin. Z tego powodu Komisja przesłała rządowi Chin dodatkowe kwestionariusze dotyczące tej sprawy.

(18)

Komisja przesłała kwestionariusze do unijnych producentów, importerów, użytkowników, a także do producentów eksportujących w Chińskiej Republice Ludowej. Komisja przesłała również kwestionariusz do niepowiązanego przedsiębiorstwa handlowego, za pośrednictwem którego jeden z producentów eksportujących objętych próbą sprzedawał produkt objęty postępowaniem na wywóz do UE. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (4) w dniu wszczęcia postępowania.

(19)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(20)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 października 2023 r. do 30 września 2024 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(21)

Produktem objętym dochodzeniem są puste wysokociśnieniowe stalowe butle bezszwowe (HPSC, od ang. „high-pressure seamless cylinders”), w tym gaśnice, na sprężony lub skroplony gaz, ze stali, niezależnie od średnicy i pojemności, nawet gwintowane, niezależnie od wewnętrznego powleczenia lub platerowania, niezależnie od zewnętrznego wykończenia i kształtu, nawet z pęcherzem gazowym, niezależnie od tego czy butle posiadają zawór, kołnierz, stopkę lub przewody rurowe, nawet połączone razem w wiązkę („produkt objęty dochodzeniem”).

(22)

Nienadające się do ponownego napełnienia butle o pojemności do 120 ml włącznie, objęte normą europejską EN 16509:2014 lub numerem UN 2037 przypisanym przez Komitet Ekspertów ONZ ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych, są wyłączone z zakresu produktu.

(23)

Wysokociśnieniowe butle bezszwowe mają szereg różnych zastosowań jako: gaśnice, zbiorniki gazów przemysłowych (np. spawanie i cięcie, żywność i napoje), zbiorniki gazów medycznych dla szpitali i opieki zdrowotnej, zbiorniki gazów stosowanych w elektronice i gazów specjalistycznych, butle z powietrzem używane przy gaszeniu i tłumieniu pożarów, butle nurkowe, zbiorniki paliw alternatywnych, w tym sprężonego gazu ziemnego (CNG) i wodoru.

(24)

Produktem objętym postępowaniem są wysokociśnieniowe butle bezszwowe na sprężony lub skroplony gaz, ze stali, niezależnie od średnicy i pojemności, nawet gwintowane, niezależnie od wewnętrznego powleczenia lub platerowania, niezależnie od zewnętrznego wykończenia i kształtu, nawet z pęcherzem gazowym, niezależnie od tego czy butle posiadają zawór, kołnierz, stopkę lub przewody rurowe, nawet połączone razem w wiązkę, obecnie objęte kodami CN ex 7311 00 11 , ex 7311 00 13 , ex 7311 00 19 i x 7311 00 30 (kody TARIC 7311 00 11 15, 7311 00 11 80, 7311 00 13 15, 7311 00 13 80, 7311 00 19 15, 7311 00 19 80, 7311 00 30 15 i 7311 00 30 80) („produkt objęty postępowaniem”).

(25)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(26)

Na obecnym etapie Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(27)

Zgodnie z powyższą definicją produktem objętym niniejszym dochodzeniem są wysokociśnieniowe butle bezszwowe na sprężony lub skroplony gaz.

(28)

Po wszczęciu dochodzenia jeden producent eksportujący, Zhejiang Winner Fire Fighting Equipment Co., Ltd., stwierdził, że gaśnice objęte kodami CN 8424 10 00 nie wchodzą w zakres produktu objętego dochodzeniem. Komisja przypomniała, że kody CN i TARIC podano wyłącznie w celach informacyjnych. Zakres niniejszego dochodzenia opierał się zatem na definicji produktu objętego dochodzeniem zawartej w sekcji 2 zawiadomienia o wszczęciu. W związku z tym gaśnice o takich samych właściwościach fizycznych i chemicznych jak wysokociśnieniowe butle bezszwowe uznano za produkty wchodzące w zakres produktu objętego dochodzeniem.

(29)

Przedsiębiorstwo Zhejiang Winner Fire Fighting Equipment Co., Ltd. stwierdziło ponadto, że napełnione gaśnice, tj. gaśnice wypełnione różnego rodzaju suchymi i mokrymi chemikaliami, nie powinny być uznawane za produkty wchodzące w zakres produktu objętego dochodzeniem.

(30)

W dniu 6 marca 2025 r. Komisja opublikowała notę informacyjną (5) wyjaśniającą, że

(31)

Skarżący twierdzili, że napełnione lub nabite gaśnice najprawdopodobniej składały się głównie z butli spawanych lub innych niż stalowe, a zatem nie wchodziły w zakres dochodzenia. Przyznając, że nie ma różnic między wysokociśnieniowymi butlami bezszwowymi wykorzystywanymi do celów przeciwpożarowych a butlami wykorzystywanymi do innych celów (takimi jak butle CO₂ dla branży produktów spożywczych i napojów) oraz że te same normy techniczne mają zastosowanie do obu tych butli, skarżący twierdzili jednak, że napełnione wysokociśnieniowe butle bezszwowe powinny wchodzić w zakres produktu. Utrzymywali, że wyłączenie tych butli nadmiernie zawęziłoby zakres produktu objętego bieżącym dochodzeniem i stworzyłoby ryzyko obchodzenia środków.

(32)

Skarżący wyraźnie zaznaczyli, że wiązki butli są objęte definicją produktu, natomiast nie są nią objęte ramy stosowane do łączenia butli w wiązkę. Z tego samego względu butle na acetylen zostały objęte definicją produktu, chociaż zawierają porowaty materiał zatrzymujący aceton, ponieważ produkt spełnia wszystkie kryteria produktu określone w definicji produktu objętego postępowaniem zawartej w zawiadomieniu o wszczęciu.

(33)

Podsumowując, skarżący uznali, że wyjaśnienie Komisji dotyczące produktu, o którym mowa powyżej, powinno zostać zweryfikowane.

(34)

Komisja zauważyła przede wszystkim, że ani w skardze, ani w późniejszym zawiadomieniu o wszczęciu nie określono, że produkt objęty dochodzeniem odnosił się do napełnionych butli.

(35)

Dochodzenie wykazało również, że nabywcy wysokociśnieniowych butli bezszwowych często przeprowadzają montaż i napełnianie, aby produkt objęty postępowaniem nadawał się do ostatecznego wykorzystania, czy to jako gaśnica, czy też jako zbiornik na produkty chemiczne.

(36)

Ponadto, biorąc pod uwagę szczególnie kosztowne i uciążliwe wymogi w zakresie bezpieczeństwa i ochrony mające zastosowanie do międzykontynentalnego transportu towarów wysoce niebezpiecznych, takich jak napełnione wysokociśnieniowe butle bezszwowe, uznano, że domniemane ryzyko obchodzenia przepisów jest ograniczone.

(37)

W związku z powyższym argumenty skarżących zostały odrzucone.

(38)

Jeden producent eksportujący nieobjęty próbą, Leebucc (Tianjin) Hydraulics Equipment Co., Ltd, zwrócił się z wnioskiem o wyłączenie obudów akumulatorów z zakresu dochodzenia. Strona ta przedstawiła następujące argumenty:

(39)

Skarżący twierdzili, że:

(40)

Przedsiębiorstwo Leebucc (Tianjin) Hydraulics Equipment Co., Ltd argumentowało, że poruszyło kwestię wyłączenia obudów akumulatorów z zakresu dochodzenia w następstwie weryfikacji na miejscu oraz że terminy zgłaszania uwag na temat zakresu produktu należy postrzegać jako terminy sugerowane w odróżnieniu od bardziej rygorystycznego terminu ustawowego określonego w rozporządzeniu podstawowym.

(41)

Leebucc (Tianjin) Hydraulics Equipment Co., Ltd nalegało na dokonanie rozróżnienia między półproduktem (obudowa akumulatora) a produktem końcowym (akumulatorem), które miało decydujące znaczenie dla określenia podobieństwa obudowy akumulatora do akumulatora i butli dla przemysłu gazowego. Ponadto przedsiębiorstwo twierdziło, że półproduktu nie należy porównywać z produktem końcowym do celów obliczenia dumpingu. Przedsiębiorstwo twierdziło ponadto, że obudowa akumulatora jest zaprojektowana specjalnie w taki sposób, aby pasowała do zaprojektowanego akumulatora, przy czym obydwa produkty wymagają specjalnych certyfikatów, a także wnioskowało, że obudowy akumulatora nie można zastąpić butlą HPSC w zastosowaniach w przemyśle gazowym i nie można jej wykorzystywać jako produktu handlowego dopuszczonego do obrotu na rynku UE.

(42)

Komisja przeanalizowała wniosek o wyłączenie na podstawie elementów przedstawionych przez zainteresowaną stronę i wstępnie stwierdziła, że obudowy akumulatorów wchodzą w zakres definicji produktu zgodnie z motywem 21 i mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne jak pozostałe butle. Ponadto zostały one objęte definicją produktu objętego postępowaniem i zostały wskazane w numerach kontrolnych produktu stosowanych przez Komisję do obliczania marginesów dumpingu i szkody, które właściwie identyfikują obudowy akumulatorów i w odpowiednim stopniu umożliwiają Komisji przeprowadzenie obiektywnego porównania cen między producentami unijnymi i chińskimi. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(43)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które zasadniczo wskazują w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(44)

W związku z tym, w celu zgromadzenia danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do dostarczenia informacji dotyczących czynników produkcji wykorzystywanych do wytwarzania produktu. Dziewięciu producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(45)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji na temat materiałów do produkcji wysokociśnieniowych stalowych butli bezszwowych i dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W powyższym terminie nie otrzymano odpowiedzi od rządu ChRL i nie wpłynęły stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(46)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów wstępnie wybrała Brazylię jako odpowiedni reprezentatywny kraj na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego do celów określenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(47)

W dniu 13 lutego 2025 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony notą („pierwsza nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji produktu objętego postępowaniem. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja zidentyfikowała potencjalne reprezentatywne kraje, a mianowicie uznała Brazylię, Argentynę i Turcję za odpowiednie reprezentatywne kraje. Komisja otrzymała uwagi dotyczące pierwszej noty, jak wspomniano w motywach 116-131.

(48)

W dniu 7 marca 2025 r. drugą notą („druga nota”) Komisja poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Turcji jako reprezentatywnego kraju. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („SG&A”) oraz zyski na podstawie informacji dostępnych dla sektora. Komisja otrzymała uwagi dotyczące drugiej noty, jak wspomniano w motywach 132-145.

(49)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(50)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne” zwane są dalej również „kosztami SG&A”).

(51)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL, zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(52)

W niedawno prowadzonych dochodzeniach dotyczących sektora stali w Chińskiej Republice Ludowej (ChRL) (6) Komisja stwierdziła występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(53)

W toku tych dochodzeń Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (7). W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorze stali, która jest głównym surowcem w produkcji produktu objętego dochodzeniem, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (8), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (9). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. Rzeczywiście, ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są skoncentrowane w sektorach uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (10). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (11). Komisja stwierdziła także zakłócenia w kosztach wynagrodzeń w sektorze stali w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (12), jak również zakłócenia na rynkach finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności pod względem dostępu przedsiębiorców do kapitału w ChRL (13).

(54)

Podobnie jak w przypadku poprzednich dochodzeń dotyczących sektora stali w ChRL w obecnym dochodzeniu Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było zastosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w skardze, a także w dokumencie roboczym służb Komisji w sprawie znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu (14) („sprawozdanie”), które opiera się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty dochodzeniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL stwierdzonych również w jej poprzednich dochodzeniach w tym względzie.

(55)

W skardze przedstawiono przykłady elementów wskazujących na istnienie zakłóceń, które wymieniono w art. 2 ust. 6a lit. b) tiret od pierwszego do szóstego rozporządzenia podstawowego, i argumentowano, że warunki rynkowe, w szczególności koszty i ceny, w chińskim przemyśle stalowym nie są kształtowane przez mechanizmy rynkowe podaży i popytu, a wręcz przeciwnie, zniekształcane przez interwencję rządową w gospodarkę.

(56)

W skardze zawarto również odniesienia do odpowiednich części sprawozdania i wskazano, że:

(57)

sektor stali, w tym rynek produktu objętego postępowaniem, jest w znacznej mierze obsługiwany przez przedsiębiorstwa będące własnością władz kraju wywozu lub będące pod kontrolą lub politycznym nadzorem tych władz lub też działające zgodnie ze wskazówkami tych władz. W tym względzie skarżący odnotowali wpływ wywierany przez państwo zarówno poprzez ogólną obecność Komunistycznej Partii Chin („KPCh”) w chińskich przedsiębiorstwach, jak i poprzez jej znaczącą rolę w stowarzyszeniach.

(58)

Po pierwsze, w skardze wspomniano, że chińska gospodarka działa głównie za pośrednictwem przedsiębiorstw państwowych, których wkład w chiński PKB sięga 25 % (15). W celu wzmocnienia tego argumentu skarżący zauważyli, że przedsiębiorstwa państwowe są również głównymi narzędziami umożliwiającymi państwu bezpośrednie wdrażanie polityki władz na rynku. Ponadto w odniesieniu do sektora stali, który produkuje główny surowiec do wytwarzania produktu objętego postępowaniem, wspomniano, że przedsiębiorstwa państwowe odpowiadają za 40 % produkcji tego sektora. Rzeczywiście czterech z dziesięciu największych producentów stali to przedsiębiorstwa państwowe, w tym Baowu Steel Group, HBIS Group, Ansteel Group i Shougang (16). Skarżący odnotowali również inne mniejsze przedsiębiorstwa państwowe, takie jak Maanshan iron & Steel Company Limited, Batou Steel Group i CITIC Pacific Special Steel, które są również bardzo ważne jako bezpośrednie źródła stali dla producentów HPSC w Chinach.

(59)

Po drugie, skarżący wspomnieli o kluczowej roli interwencji rządu ChRL za pośrednictwem stowarzyszeń. Stwierdzono, że dotyczy to w szczególności sektora stali, a w konsekwencji również rynku butli HPSC. Wynika to z powszechnej w sektorze stali wiedzy o tym, że stowarzyszenia „pełnią rolę pomostu i powiązania między rządem a członkami” (17). W związku z tym skarżący wspomnieli, że chociaż nie istnieje żadne konkretne stowarzyszenie branżowe producentów butli HSPC, które realizowałoby politykę przemysłową, istnieją inne podmioty, takie jak Krajowy Komitet Techniczny ds. Normalizacji Butli Gazowych („TC31”) i Chińskie Stowarzyszenie Kontroli Sprzętu Specjalnego („CASEI”), które bezpośrednio wykonują krajowe normy i przepisy mające zastosowanie do producentów butli HPSC (18).

(60)

Wpływ rządu ChRL na sektor stali znajduje odzwierciedlenie w produkcji produktu objętego postępowaniem, co zapewnia władzom możliwość wpływu i kontroli w całym łańcuchu wartości.

(61)

Jeżeli chodzi o obecność państwa w przedsiębiorstwach, która umożliwia mu ingerowanie w ceny i koszty, skarżący zauważyli, że zarówno publiczne, jak i prywatne przedsiębiorstwa zaangażowane w produkcję stali ogółem, a w szczególności w produkcję butli HPSC, znajdują się pod szeroką kontrolą rządu ChRL, co prowadzi do wypaczania poziomów cen i kosztów w tych sektorach pod wpływem państwa. Skarżący twierdzili, że członkowie KPCh są powszechnie obecni w przedsiębiorstwach zarówno państwowych, jak i prywatnych, co w szczególności skutkuje zaangażowaniem KPCh nie tylko w wybór kadry kierowniczej, ale również w dobór zasobów ludzkich.

(62)

Ponadto skarżący zauważyli, że w przedsiębiorstwach państwowych organizacje partyjne mają obowiązek wdrażania zasad i polityki partii. Jest to możliwe dzięki funkcjonowaniu komórek partyjnych w przedsiębiorstwach, zobowiązanych do tworzenia sekcji dyscyplinarnych egzekwujących wytyczne rządu ChRL. Ponadto w skardze odnotowano podobną sytuację w przypadku przedsiębiorstw prywatnych. Zauważono wręcz, że w 2017 r. w 70 % z 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych istniały komórki partyjne, w ramach których wywierano „coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (19)”.

(63)

Ponadto zauważono, że KPCh wymaga tworzenia jednostek znanych jako „Fronty Zjednoczone”, aby jeszcze bardziej szerzyć wpływ i ideologię KPCh w przedsiębiorstwach prywatnych poprzez tworzenie „nowoczesnego systemu przedsiębiorczości o chińskiej charakterystyce”. W szczególności skarżący powołali się na słowa wiceprzewodniczącego Ogólnochińskiej Federacji Przemysłu i Handlu, który wyjaśnił, że taki system „włączy przywództwo Partii we wszystkie aspekty funkcjonowania społeczeństwa i czyni organizację partyjną elementem struktury ładu korporacyjnego”. Zauważono również, że jeśli chodzi o system gospodarki prywatnej, „musi on być zgodny z ogólnym przywództwem partii i to przywództwo umacniać”. Skarżący poinformowali, że w 2023 r. komórki partyjne funkcjonowały w 92 % spośród 500 największych przedsiębiorstw prywatnych w Chinach.

(64)

Skarżący wspomnieli ponadto, że rząd ChRL wpływa również na mianowanie kluczowych członków kadry kierowniczej i pracowników zajmujących się zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwach zarówno państwowych, jak i prywatnych.

(65)

Na przykład w przypadku przedsiębiorstw państwowych KPCh rozszerza swoją kontrolę za pośrednictwem procedury mianowania kluczowych członków kadry kierowniczej. Ściśle rzecz ujmując, skarżący stwierdzili, że zgodnie z przepisami Komunistycznej Partii Chin w zakresie organizacji oddolnych w przedsiębiorstwach państwowych „stanowiska sekretarza komitetu partyjnego (grupy partyjnej) i przewodniczącego są zwykle piastowane przez jedną osobę, a należący do partii dyrektor generalny jest zastępcą sekretarza (20)”. W przypadku przedsiębiorstw, w których „nie ma rady dyrektorów, a wyłącznie dyrektorzy wykonawczy”, przepisy wymagają, by sekretarzem komitetu partyjnego był dyrektor wykonawczy, a w „przedsiębiorstwach niemających statusu przedsiębiorstw niezależnych” - zastępca dyrektora generalnego.

(66)

Jeżeli chodzi o przedsiębiorstwa prywatne, w skardze zauważono, że zaleca się im również wprowadzenie mechanizmu nadzoru pod kierownictwem komórki partyjnej z uprawnieniami dyscyplinarnymi w celu zapewnienia „wdrożenia systemu zapewnienia zgodności działalności przedsiębiorstwa z przepisami i zarządzania przedsiębiorstwem, ostrzegania i kształcenia kadry kierowniczej i pracowników, nadzoru i zarządzania personelem”. Mechanizm nadzoru powinien również mieć uprawnienia w odniesieniu do kadry kierowniczej i pracowników w zakresie „regulowania [...] wykorzystywania władzy” (21).

(67)

Skarżący ujawnili, że takie zakłócenia występują nie tylko w przedsiębiorstwach wytwarzających produkt objęty dochodzeniem, ale również w przemyśle wyższego szczebla, a mianowicie w sektorze stali. Wynika to nie tylko z własności i obecności państwa, ale również z różnych polityk konsolidacyjnych, które doprowadziły do potężnych fuzji, takich jak ta, która miała miejsce w 2016 r., z udziałem Boasteel Group Corp i Wuhan Iron and Steel Group Corp, które połączyły się w Baowu Steel Group. W tym przypadku prezes zarządu jest nie tylko sekretarzem KPCh, ale również prezesem związku zawodowego w przedsiębiorstwie.

(68)

W związku z tym skarżący stwierdzili, że przedsiębiorstwa działające w sektorach butli HPSC i stali są silnie powiązane z rządem ChRL. Taki interwencjonizm zakłóca dynamikę rynku, wpływając na ustalanie wysokości cen i kosztów.

(69)

Skarżący twierdzili ponadto, że polityka publiczna lub środki publiczne faworyzują dostawców krajowych lub w inny sposób wpływają na działanie mechanizmów rynkowych. Skarżący twierdzili, że rząd ChRL wprowadził system planowania, który bezpośrednio stymuluje przemysł produktu objętego postępowaniem i sektory wyższego szczebla, w tym sektor stali, czego efektem jest silne oddziaływanie na mechanizmy rynkowe. Skarżący podkreślili wiążący charakter takich planów, ponieważ ich wdrożenie jest wymagane przez prawo, w tym na szczeblu konstytucyjnym. Skarżący zauważyli, że taki system planowania powoduje, że „zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi” (22).

(70)

Jeżeli chodzi o sektor stali, skarżący ponownie przywołali kilka rozporządzeń Komisji, w których odnotowano zakłócenia, zwłaszcza w odniesieniu do kluczowych elementów butli HPSC. Skarżący odnieśli się w szczególności do sprawozdania dotyczącego strategicznego znaczenia planu rozwoju surowców i 14. planu pięcioletniego na rzecz rozwoju społecznego i gospodarczego.

(71)

Skarżący twierdzili również, że nie są egzekwowane przepisy dotyczące upadłości, prawa spółek czy prawa rzeczowego lub są one egzekwowane w sposób dyskryminujący lub niedostateczny. Skarżący stwierdzili, że przepisy dotyczące upadłości w Chinach są egzekwowane w niewystarczającym stopniu. Stwierdzono, że jest to wynikiem bliskich związków między zarządcami masy upadłościowej a samorządem terytorialnym oraz ogólnego wpływu rządu na sprawy korporacyjne. Zauważono, że sprzyja to także powstawaniu „ekonomicznie niedostępnych przedsiębiorstw, zwykle w branżach o bardzo dużych nadwyżkach mocy produkcyjnych” (23). Jest to wyjątkowo wyraźnie widoczne wśród producentów butli HPSC (tj. Bohai Iron i Steel Group) w kontekście utrzymywania nadwyżek mocy produkcyjnych przez państwo.

(72)

Ponadto skarżący zwrócili uwagę na wcześniejsze ustalenia Komisji dotyczące sektorów wyższego szczebla produktu objętego postępowaniem (tj. sektora stali, a w szczególności rynku butli HPSC), które zyskiwały na selektywnej alokacji gruntów. Zauważyli oni, że grunty należą wyłącznie do państwa, które ma wyłączne prawo do decydowania o ich przeznaczeniu (24). Prowadzi to do wykorzystania przez państwo swojego prawa własności na korzyść krajowych producentów butli HPSC oraz w sektorze stali.

(73)

Skarżący zauważyli również znaczące interwencje władz ChRL na polu wynagrodzeń, które mają wpływ na cały łańcuch wartości i stają się bardziej dotkliwe w miarę wydłużania łańcucha wartości. Twierdzi się, że takie zakłócenia są dwojakie: po pierwsze występują przy produkcji butli HSPC lub ich głównych materiałów do produkcji, a po drugie występują pośrednio w przypadku dostępu przedsiębiorstw działających w ramach tego samego chińskiego systemu pracy do nakładów.

(74)

Ponadto skarżący twierdzili, że rynki finansowe w Chinach działają na rzecz „zapewnienia kontroli i umożliwienia interwencji państwa i KPCh” (25). Zauważyli oni, że państwo kontroluje cztery z największych banków, zapewniając preferencyjne finansowanie przedsiębiorstwom państwowym ze względów politycznych. Stwierdzili ponadto zakłócenia na rynkach obligacji i wypaczenia ratingów kredytowych, ponieważ wiele przedsiębiorstw otrzymałoby niższy rating na rynku międzynarodowym niż w Chinach. Wynika to z faktu, że wiele agencji ratingowych umożliwia kredytobiorcom wybór najkorzystniejszego ratingu, co rzadko prowadzi do nieterminowej obsługi długu. Biorąc pod uwagę dominację przedsiębiorstw państwowych w przemyśle, ma to szczególne znaczenie dla sektora stali i produkcji butli HPSC.

(75)

Ponadto w skardze zauważono, że obecność państwa na rynku prowadzi do znacznego zaniżania cen w pierwszych ofertach publicznych (IPO). Wynika to z podejmowanych przez państwo prób realizacji celów politycznych za pośrednictwem ofert IPO. Dzięki takiemu preferencyjnemu dostępowi do finansowania wartość aktywów posiadanych przez przedsiębiorstwa państwowe kontrolowane przez Komisję ds. Administracji i Nadzoru nad Aktywami Państwowymi Rady Państwa (SASAC) wzrosła w latach 2005-2017 pięciokrotnie do poziomu 7,1 bln EUR (26). Ponadto skarżący ujawnili, że sektor stali należy do promowanych gałęzi przemysłu, dzięki czemu korzysta z większego dostępu do finansowania, co pośrednio przynosi korzyści również rynkowi produktu objętego postępowaniem.

(76)

Podsumowując, skarżący uznali, że ze względu na te zakłócenia wynikające z istotnej interwencji rządowej koszty i ceny w Chinach nie są wiarygodne do celów ustalenia wartości normalnej. W związku z tym wartość normalną należy ustalić, bazując na niezakłóconych kosztach produkcji w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(77)

W dochodzeniu Komisji potwierdzono, że w sektorze produktu objętego dochodzeniem, który stanowi część przemysłu niższego szczebla w sektorze stali, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Na przykład Tianjin Tianhai High Pressure Container Corp., Ltd. (27), producent i eksporter produktu objętego dochodzeniem, jest ostatecznie kontrolowany przez Beijing Jingcheng Machinery Electric Company Ltd. (28), przedsiębiorstwo państwowe ostatecznie kontrolowane przez władze miasta Pekin (29). Innym przykładem jest przedsiębiorstwo Sinoma Science & Technology Co., Ltd. (30), które jest kontrolowane przez China National Building Materials Group Co., Ltd. (31), przedsiębiorstwo państwowe kontrolowane przez Komisję ds. Administracji i Nadzoru nad Aktywami Państwowymi Rady Państwa (SASAC) (32). Chociaż Komisja nie dotarła do obszernych informacji na temat własności państwowej wśród producentów butli HPSC, własnością rządu ChRL nadal jest znaczna część przedsiębiorstw z chińskiego sektora stali, który wytwarza główny surowiec wykorzystywany do produkcji butli HPSC. Wielu największych producentów stali jest własnością państwa. Przykłady przedsiębiorstw państwowych działających w sektorze stali obejmują: Ansteel Group (33) i Baowu Steel Group (34), które są przedsiębiorstwami państwowymi podlegającymi centralnej Komisji ds. Administracji i Nadzoru nad Aktywami Państwowymi Rady Państwa (SASAC); Baotou Steel Group, przedsiębiorstwo państwowe będące własnością rządu Mongolii Wewnętrznej (35); a także Shougang Group (36), przedsiębiorstwo państwowe należące w całości do Beijing State-Owned Asset Management Ltd (37).

(78)

Ponadto najnowsze chińskie dokumenty programowe dotyczące sektora stali potwierdzają, że rząd ChRL nadal przypisuje temu sektorowi duże znaczenie, co objawia się chociażby w zamiarze dokonywania w tym sektorze interwencji w celu kształtowania go zgodnie z polityką rządu. Świadczą o tym wytyczne Ministerstwa Przemysłu i Technologii Informacyjnych w sprawie wspierania wysokiej jakości rozwoju przemysłu stalowego, w których wzywa się do dalszej konsolidacji bazy przemysłowej i znacznej poprawy poziomu modernizacji łańcucha przemysłowego (38), w tym dostaw stali specjalnej, będącej materiałem do produkcji produktu objętego dochodzeniem. W tych wytycznych w szczególności zobowiązano do „[w]spierania łączenia oraz reorganizacji przedsiębiorstw; zachęcania czołowych przedsiębiorstw przemysłowych do przeprowadzania połączeń i reorganizacji oraz tworzenia światowej klasy bardzo dużych grup przedsiębiorstw sektora stali; w oparciu o dominujące przedsiębiorstwa sektora, do wyłonienia 1-2 wyspecjalizowanych przedsiębiorstw o wiodącej pozycji działających w dziedzinie stali nierdzewnej, stali specjalnej, rur stalowych bez szwu [...]”. Ponadto wyraźnie wspomina się o „[w]spieraniu przedsiębiorstw sektora stali w ukierunkowanej modernizacji sektorów niższego szczebla i rozwoju strategicznych nowych gałęzi przemysłu, skupieniu się na rozwijaniu produkcji stali w małych partiach i licznych kluczowych odmianach, takich jak wysokiej jakości stal specjalna, specjalna stal stopowa do urządzeń wysokiej klasy” (39).

(79)

Innym przykładem zamiaru rządu ChRL w zakresie interwencji w sektorze stali jest 14. plan pięcioletni, zgodnie z którym w tym sektorze stosowane będzie „połączenie wiodącej pozycji na rynku ze wsparciem rządowym” oraz będzie się dążyć do „wykształcenia grupy dominujących przedsiębiorstw o wiodącej pozycji w dziedzinie ekologii i podstawowej konkurencyjności” (40).

(80)

Ponadto w opracowanym w 2023 r. przez Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnych (41) planie prac na rzecz stabilnego wzrostu przemysłu stalowego wyznaczono następujące cele: „W 2023 r. […] inwestycje w środki trwałe w całej branży utrzymają stałe tempo wzrostu, a korzyści ekonomiczne znacznie się poprawią; inwestycje przemysłu w badania i rozwój ostatecznie osiągną poziom 1,5 %; wzrost wartości dodanej w przemyśle wyniesie około 3,5 %; w 2024 r. należy jeszcze bardziej zoptymalizować środowisko rozwoju przemysłu i strukturę przemysłu, kontynuować przechodzenie na produkty wysokiej klasy, inteligentne i ekologiczne, a wzrost wartości dodanej przemysłu przekroczy 4 %” i przewiduje się w nim, że zatwierdzona przez rząd konsolidacja przedsiębiorstw sektora stali przyczyni się do: „[z]achęcenia wiodących w branży przedsiębiorstw do połączeń i przejęć, budowania światowej klasy bardzo dużych grup przedsiębiorstw w sektorze żelaza i stali oraz wspierania optymalnego rozmieszczenia krajowych mocy produkcyjnych w zakresie żelaza i stali; wspierania wyspecjalizowanych przedsiębiorstw o wiodącej pozycji w poszczególnych segmentach rynku stali w celu dalszej integracji zasobów i tworzenia ekosystemu przemysłu stalowego; zachęcania przedsiębiorstw w sektorze żelaza i stali do przeprowadzania międzyregionalnych […] połączeń i reorganizacji […]; rozważenia udzielenia większego wsparcia politycznego w procesie zastępowania mocy produkcyjnych przedsiębiorstwom w sektorze żelaza i stali, które zakończyły znaczące połączenia i reorganizacje”.

(81)

Podobne przykłady zamiaru nadzorowania przez rząd ChRL rozwoju sektora stali i nadawania mu kierunku można dostrzec na poziomie prowincji, np. Hebei, której rząd opublikował w 2020 r. trzyletni plan działania prowincji dotyczący rozwoju klastrów w łańcuchu przemysłowym w przemyśle stalowym. Plan ten wymaga, aby „stabilnie wdrażać grupowy rozwój organizacji, przyspieszyć reformę systemu własności mieszanej przedsiębiorstw państwowych, skoncentrować się na wspieraniu międzyregionalnych połączeń i reorganizacji prywatnych przedsiębiorstw w sektorze żelaza i stali, dążyć do utworzenia 1-2 dużych grup klasy światowej, 3-5 dużych grup o zasięgu krajowym” (42). W planie prowincji Hebei w sektorze stali stwierdzono: „Należy postępować zgodnie z wytycznymi w zakresie dostosowania strukturalnego i dążyć do dywersyfikacji produktu. Należy podejmować niezłomnie działania na rzecz dostosowania strukturalnego i optymalizacji otoczenia przemysłu żelaznego i stalowego, propagować konsolidację, reorganizację, transformację i modernizację przedsiębiorstw oraz kompleksowo wspierać rozwój przemysłu żelaznego i stalowego w sposób sprzyjający przedsiębiorstwom prowadzącym działalność na dużą skalę, modernizować wyposażenie techniczne, a także dywersyfikować procesy produkcji i produkty rynku niższego szczebla” (43).

(82)

Dokładniej rzecz ujmując, w kwestii materiałów do produkcji produktu objętego dochodzeniem w Hebei planuje się „[p]rzyspieszyć opracowywanie i stosowanie wysokiej jakości kluczowych nowych materiałów stalowych, zwiększyć udział odmian stali wysokiej jakości i stali specjalnej, ustabilizować jakość korzystnych produktów wytwarzanych na dużą skalę i w szerokim zakresie oraz stworzyć strukturę produktu na wzór »piramidy«. Do końca 2020 r. udział zwykłej stali niskostopowej i stali stopowej wzrośnie do 20 %, a do końca 2022 r. osiągnie pułap około 25 %, co zapewni wsparcie dla sektorów niższego szczebla i zagwarantuje ich modernizację” (44).

(83)

Podobnie w planie transformacji i modernizacji przemysłu stalowego prowincji Henan w ramach 14. planu pięcioletniego przewidziano, że należy „skupić się na krajowych potrzebach strategicznych, doradzać przedsiębiorstwom w zakresie wspierania optymalizacji i ulepszania struktury produktów, rozwijać wysokiej jakości stal specjalną, wysokowydajną stal wykorzystywaną w technice okrętowej, specjalną stal stopową do sprzętu wysokiej klasy, stal do produkcji części podstawowych i inną stal »specjalną, szlachetną, wysokiej klasy« kluczowych odmian, a także zwiększać wartość dodaną i konkurencyjność wyrobów ze stali”. (45)

(84)

Dokładniej rzecz ujmując, w Zhejiang, gdzie znajduje się Zhejiang Winner Fire Fighting Equipment Co., Ltd., rząd ChRL dąży do „zbadania możliwości i przeprowadzenia innowacyjnej integracji przedsiębiorstw działających na wyższym i niższym szczeblu łańcucha dostaw w obszarze stali o kluczowym znaczeniu dla produkcji sprzętu” (46).

(85)

Zbliżone cele polityki przemysłowej można znaleźć również w dokumentach planistycznych innych prowincji, takich jak Jiangsu (47), Szantung (48) lub Shanxi (49).

(86)

Ponadto rząd ChRL interweniuje również na szczeblu lokalnym w przemyśle stalowym. Na przykład „pięć miast w południowym Jiangsu, w tym Nanjing, Wuxi, Suzhou, Changzhou i Zhenjiang, stopniowo utworzyło specjalny system przemysłu stali i stopów wysokiej jakości z wiodącymi odmianami wysokiej klasy produktów i kompletnymi instalacjami pomocniczymi, tworząc pięć korzystnych łańcuchów przemysłowych, w tym zakłady produkujące specjalne blachy stalowe do wymagających zastosowań w Nanjing, wysokiej jakości specjalne pręty stalowe w Wuxi, wysokiej jakości specjalne druty stalowe w Suzhou, wysokiej jakości stal nierdzewną w Changzhou oraz wysokiej jakości stopy w Zhenjiang. Skala przemysłowa i kompleksowa konkurencyjność są na najwyższym poziomie na rynku krajowym” (50).

(87)

Ponadto innym przykładem skutecznego kierowania przez rząd ChRL za pomocą planów jest fakt, że Ansteel Group Co., Ltd wydała obwieszczenie komitetu partii w sprawie sumiennego studiowania, rozpowszechniania i wdrażania idei 20. Kongresu Narodowego Partii (51). W obwieszczeniu tym stwierdzono, że Ansteel Group będzie sumiennie wdrażała plany przewodnie i lepiej przedstawiała je członkom partii, kadrom i pracownikom całej grupy.

(88)

Jeżeli chodzi o obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach umożliwiającą rządowi ChRL ingerowanie w ceny i koszty w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, w toku dochodzenia potwierdzono, że w sektorze objętym dochodzeniem również występują przypadki zajmowania przez te same osoby stanowisk kierowniczych w przedsiębiorstwach i pełnienia przez nie funkcji partyjnych lub członkostwa w KPCh. Przykładowo prezes zarządu spółki Beijing Jingcheng Machinery Electric Company Ltd. pełni również funkcję sekretarza komitetu partii (52) i zapewnia, by jednostka zależna tego przedsiębiorstwa pod nazwą Tianjin Tianhai High Pressure Container Corp., Ltd. „wspierała wdrażanie strategii (...) i dokładała wszelkich starań, aby wygrać ostateczną bitwę o realizację »14. planu pięcioletniego«” (53). Ponadto prezes zarządu spółki China National Building Materials Group Co. Ltd pełni również funkcję sekretarza komitetu partii (54).

(89)

Ponadto China National Building Materials Group Co., Ltd „przyjmuje [swoją] odpowiedzialność za (...) obsługę dużych projektów krajowych i służbę na polu walki o gospodarkę narodową”, a wraz ze swoimi spółkami zależnymi „podejmuje nieustanne wysiłki na rzecz wspierania wysokiej jakości rozwoju sektora magazynowania i transportu gazu” (55).

(90)

Dodatkowo, ponieważ produkt objęty dochodzeniem stanowi podsektor sektora stali, dostępne informacje odnoszące się do producentów stali są adekwatne również dla produktu objętego dochodzeniem.

(91)

Na przykład przewodniczący rady dyrektorów i dyrektor generalny Baoshan Iron and Steel Ltd., producenta stali, którego akcjonariuszem posiadającym pakiet kontrolny jest Baowu Steel Group, pełni również funkcje odpowiednio sekretarza komitetu partii i zastępcy sekretarza w przedsiębiorstwie (56). Podobnie przewodniczący rady dyrektorów grupy Wuhan Iron and Steel, również kontrolowanej przez Baowu Steel Group, pełni funkcję sekretarza komitetu partii (57). Co więcej, „Wuhan Iron and Steel Group przeprowadziła w 2022 r. dziesiąte scentralizowane badanie i dyskusję grupy analitycznej ds. teorii Komitetu Partii, aby przedstawić i przeanalizować założenia Centralnej Konferencji Prac Gospodarczych (CEWC) oraz promować wdrażanie decyzji i ustaleń 20. Krajowego Kongresu Partii oraz założeń Centralnej Konferencji Prac Gospodarczych w grupie Wuhan Iron and Steel. Generalny przedstawiciel sztabu Chin Baowu Wuhan, sekretarz Komitetu Partii i prezes zarządu Wuhan Iron and Steel Group, przewodniczył posiedzeniu i przedstawił warunki wdrożenia wymogów Komitetu Centralnego Partii, komitetu partii prowincji Hubei i komitetu partii China Baowu oraz dalszej realizacji założeń Centralnej Konferencji Prac Gospodarczych” (58).

(92)

Ponadto przewodniczący rady dyrektorów Baotou Steel Union, przedsiębiorstwa należącego do Baotou Steel Group, pełni również funkcję sekretarza partii w tym przedsiębiorstwie. Podobnie dyrektor wykonawczy przedsiębiorstwa Baotou Steel Union oraz prezes związku zawodowego przedsiębiorstwa są zastępcami sekretarza partii (59). Co więcej, w Shougang Group przewodniczący rady dyrektorów pełni funkcję sekretarza komitetu partii, a dyrektor wykonawczy jest zastępcą sekretarza komitetu partii w przedsiębiorstwie (60). Ponadto w CITIC Pacific Special Steel przewodniczący rady dyrektorów i przewodniczący rady nadzorczej są odpowiednio sekretarzem i zastępcą sekretarza komitetu partii (61).

(93)

Chińskie Stowarzyszenie Przemysłu Gazów Przemysłowych (62) („CIGIA”) jest istotne dla produktu objętego dochodzeniem, ponieważ utworzyło sekcję poświęconą urządzeniom ciśnieniowym (63). CIGIA jest członkiem Chińskiej Federacji Przemysłu Petrochemicznego i Chemicznego („CPCIF”), w której sprawuje wiceprezydencję wykonawczą (64). CPCIF podporządkowuje się ogólnemu przywództwu KPCh, prowadzi działalność partyjną i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnych (65). Ponadto „organem rejestrującym i zarządzającym Stowarzyszenia jest Ministerstwo Spraw Cywilnych” (66), a warunki kwalifikujące do bycia przedstawicielem CPCIF obejmują „uznawanie przywództwa KPCh, wspieranie socjalizmu o chińskiej specyfice, zdecydowane wdrażanie linii, zasad i polityki partii oraz charakteryzowanie się dobrymi cechami politycznymi” (67).

(94)

Beijing Jingcheng Machinery Electric Company Ltd. jest członkiem CIGIA (68).

(95)

Podobnie art. 2 statutu Chińskiego Stowarzyszenia Żelaza i Stali (69) („CISA”), którego członkami są najważniejsi producenci żelaza i stali, stanowi, że „[c]elem Stowarzyszenia jest podążanie za linią, zasadami i polityką Partii”, a art. 3 stanowi, że stowarzyszenie „podporządkowuje się ogólnemu przywództwu Komunistycznej Partii Chin, współtworzy organizację Komunistycznej Partii Chin zgodnie z postanowieniami konstytucji Komunistycznej Partii Chin, prowadzi działalność partyjną i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnych (70)”.

(96)

Ponadto w chińskim sektorze stali można zaobserwować politykę faworyzującą producentów krajowych lub w inny sposób wpływającą na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego, która ma ogólne zastosowanie do produktu objętego dochodzeniem, ponieważ sektor butli HPSC stanowi jeden z podsektorów sektora stali.

(97)

Rząd ChRL konsekwentnie postrzega przemysł stalowy jako jedną z kluczowych gałęzi gospodarki (71). Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, dyrektywach i innych dokumentach dotyczących sektora wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym. W ramach 14. planu pięcioletniego rząd ChRL zaplanował transformację i modernizację przemysłu stalowego, a także jego optymalizację i dostosowanie strukturalne (72). Podobnie w 14. planie pięcioletnim dotyczącym rozwoju sektora surowcowego, który to plan ma zastosowanie również do przemysłu stalowego, sektor ten określono mianem „fundamentu gospodarki realnej” i „kluczowego obszaru stanowiącego źródło przewagi konkurencyjnej Chin” na arenie międzynarodowej, a także wyznaczono szereg celów i przedstawiono szereg metod pracy, które mogłyby stymulować rozwój tego sektora w latach 2021-2025 - obejmowały one dokonanie modernizacji technologicznej, udoskonalenie struktury sektora (m.in. dzięki kontynuowaniu procesu koncentracji przedsiębiorstw) lub przeprowadzenie transformacji cyfrowej (73).

(98)

Ponadto wspomniany powyżej plan prac na rzecz stabilnego wzrostu przemysłu stalowego (zob. motyw 80) jest wyrazem tego, w jaki sposób koncentracja chińskich władz na tym sektorze wpisuje się w szerszy kontekst kierowania chińską gospodarką przez rząd ChRL: „[w]spieranie przedsiębiorstw w sektorze stali, aby uważnie monitorowały potrzeby nowej infrastruktury, nowej urbanizacji, rewitalizacji obszarów wiejskich i wschodzących gałęzi przemysłu, łączyły się z głównymi projektami inżynieryjnymi związanymi z 14. planem pięcioletnim w różnych regionach oraz dokładały wszelkich starań, aby zapewnić dostawy stali. Ustanowienie i pogłębienie mechanizmów współpracy na wyższym i niższym szczeblu łańcucha dostaw między sektorem stali a kluczowymi sektorami wykorzystującymi stal, takimi jak przemysł stoczniowy, transport, budownictwo, energetyka, motoryzacja, artykuły gospodarstwa domowego, maszyny rolnicze i sprzęt ciężki, prowadzenie działalności w zakresie łączenia produkcji i popytu oraz aktywne rozszerzanie obszarów zastosowań stali” (74).

(99)

Na szczeblu lokalnym w 14. planie pięcioletnim dla Szantung na rzecz rozwoju przemysłu żelaza i stali (75) przewiduje się następujące wymagania: „Stal do produkcji sprzętu dla przemysłu naftowego i chemicznego: Zgodnie z potrzebami w zakresie rozwoju sektora naftowego i chemicznego, zwiększenie wydajności stali wykorzystywanej do produkcji urządzeń ciśnieniowych (...)” (76).

(100)

Również na szczeblu lokalnym w Jiangsu dąży się do „[k]oncentracji na produkcji stali wykorzystywanej na potrzeby produkcji samochodów, torów dla kolei dużych prędkości, statków, energii elektrycznej, a także transportu ropy i gazu [...] Do 2025 r. skala przemysłu osiągnie poziom ok. 90 mld CNY” (77), a kilka gmin utworzyło „specjalny klaster materiałów stalowych [...], dążąc do osiągnięcia produkcji o wartości sięgającej 1 bln CNY w opartych na klastrze sektorach do 2027 r.” (78).

(101)

Oprócz powyższego przedsiębiorstwo Sinoma Science & Technology Co., Ltd zostało wymienione jako „mały gigant” (79). Rząd ChRL definiuje przedsiębiorstwa zaliczane do „małych gigantów” jako „nowe elity wśród chińskich małych i średnich przedsiębiorstw, które zajmują się produkcją, specjalizują się w obsłudze rynku niszowego i stosują najnowocześniejsze technologie” oraz zamierza „zwiększyć wsparcie dla »małych gigantów« w latach 2024-2026, ze szczególnym uwzględnieniem kluczowych łańcuchów przemysłowych, strategicznych wschodzących gałęzi przemysłu i innych sektorów. Fundusze te zostaną wykorzystane do zachęcania tych przedsiębiorstw, aby przezwyciężały wyzwania technologiczne, opracowywały nowe produkty i budowały zdolności w zakresie wspierającej roli łańcucha przemysłowego, a także do wspierania władz lokalnych we wspomaganiu »małych gigantów«” (80).

(102)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji głównego surowca wykorzystywanego do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(103)

Obecne dochodzenie nie przyniosło żadnych dowodów wskazujących, by dyskryminacyjne stosowanie lub nieodpowiednie egzekwowanie przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego w sektorze stali w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego nie wpływało na producentów produktu objętego dochodzeniem.

(104)

Na produkt objęty dochodzeniem mają również wpływ zakłócenia kosztów wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego, o których mowa również w motywie 53 powyżej. Zniekształcenia te mają zarówno bezpośredni (przy wytwarzaniu produktu objętego dochodzeniem lub głównych materiałów do jego produkcji), jak i pośredni (przy dostępie do materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL) wpływ na sektor (81).

(105)

Ponadto w toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego dochodzeniem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, o czym mowa również w motywie 53. Ten rodzaj interwencji rządowej znajduje też wyraźne odzwierciedlenie we wspomnianym powyżej (zob. motyw 78) planie prac na rzecz stabilnego wzrostu: „zachęcanie instytucji finansowych do aktywnego świadczenia usług finansowych na rzecz przedsiębiorstw w sektorze stali, które przeprowadzają połączenia i reorganizacje, dostosowują rozplanowanie, przekształcają i modernizują się, zgodnie z zasadami kontroli ryzyka i zrównoważonego rozwoju działalności”. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(106)

Komisja przypomina również, że wytwarzanie produktu objętego dochodzeniem wymaga szeregu materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci produktu objętego dochodzeniem kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), wyraźnie podlegają tym samym wspomnianym wcześniej zakłóceniom systemowym. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji korzystają z nakładu pracy, który podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Oprócz tego podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i we wszystkich sektorach.

(107)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego dochodzeniem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do wytwarzania materiałów do produkcji i tak dalej.

(108)

Podsumowując, z dostępnych dowodów wynika, że ceny i koszty produktu objętego dochodzeniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród wymienionych. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(109)

Rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody załączone do akt sprawy, w tym sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez skarżących, co do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(110)

Komisja nie otrzymała od zainteresowanych stron żadnych uwag odnośnie do występowania znaczących zakłóceń w ChRL.

(111)

W związku z powyższym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli w tym przypadku na podstawie stosownych kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(112)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(113)

Jak wyjaśniono w motywach 47-48, Komisja sporządziła dwie noty do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej: pierwszą notę dotyczącą źródeł do celów określenia wartości normalnej z dnia 13 lutego 2025 r. (zwaną dalej „pierwszą notą”) oraz drugą notę z dnia 7 marca 2025 r. w sprawie czynników produkcji, takich jak główne surowce, energia, woda, para wodna, materiały zużywalne i siła robocza wykorzystywana do produkcji wysokociśnieniowych stalowych butli bezszwowych (zwaną dalej „drugą notą”). W notach dotyczących określenia wartości normalnej i dotyczących czynników produkcji opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów wymienionych w motywie 112, a także odniesiono się do uwag przekazanych przez zainteresowane strony na temat tych czynników i planowanych źródeł odpowiednich do określenia wartości normalnej.

(114)

W pierwszej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała Brazylię, Argentynę i Turcję jako państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do ChRL, ponieważ wszystkie te kraje są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto, a zgodnie z dostępnymi danymi odbywa się w nich produkcja produktu objętego dochodzeniem.

(115)

W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze ostatecznego rozważenia wykorzystania Turcji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w przedmiotowej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(116)

W pierwszej nocie Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia, woda i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji wysokociśnieniowych stalowych butli bezszwowych.

(117)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące pierwszej noty od dwóch producentów objętych próbą, tj. Tianjin Tianhai High Pressure Container Corp., Ltd. i Zhejiang Winner Fire Fighting Equipment Co., Ltd, a także od skarżących.

(118)

Skarżący uznali Brazylię za najbardziej odpowiedni wybór, ze względu na łatwo dostępne informacje finansowe dotyczące powszechnie uznanego producenta wyrobów ze stali (np. Arcelor Mittal S.A. (Brazylia)), a w następnej kolejności Turcję, którą również uznano za potencjalnie reprezentatywny kraj. Skarżący uznali, że Argentyna nie kwalifikuje się jako reprezentatywny kraj.

(119)

Przedsiębiorstwo Tianjin Tianhai High Pressure Container Corp., Ltd. („Tianjin Tianhai”) uznało również, że wobec braku odpowiednich łatwo dostępnych danych finansowych dotyczących zidentyfikowanego producenta lokalnego Argentyna powinna zostać odrzucona. Spółka wyraziła również preferencje dla Turcji jako najwłaściwszego wyboru. Tianjin Tianhai zauważyło również, że z badania danych finansowych Arcelor Mittal S.A. wynika, że przedsiębiorstwo to działa w sektorze powiązanym, ale innym (NACE 24) niż produkt objęty dochodzeniem (NACE 25). Ponadto przedsiębiorstwo to uznało obliczoną marżę zysku za nieuzasadnioną i stwierdziło, że taka marża zysku nieprawidłowo ujmuje niektóre elementy, które należy wyłączyć z obliczenia marginesu dumpingu.

(120)

W odniesieniu do Brazylii Komisja stwierdziła na podstawie kodu sektora NACE 24, że przedsiębiorstwo to rzeczywiście nie prowadzi działalności w sektorze produktu objętego dochodzeniem. Ponadto Komisja stwierdziła, że dostępne sprawozdania finansowe brazylijskiego producenta produktu objętego dochodzeniem, Mat Equipamentos Para Gases Ltda, są nieaktualne, ponieważ dotyczą 2016 r., tj. okresu na długo przed okresem objętym dochodzeniem w ramach tego postępowania.

(121)

Przedsiębiorstwo Zhejiang Winner Fire Fighting Equipment Co., Ltd. („Winner”) uznało, że Brazylia, Argentyna ani Turcja nie mogą kwalifikować się jako potencjalne reprezentatywne kraje do celów niniejszego dochodzenia. Jako rozwiązanie alternatywne przedsiębiorstwo Winner zaproponowało Kolumbię jako reprezentatywny kraj w swoich uwagach do pierwszej i drugiej noty.

(122)

Jeżeli chodzi o Turcję, dostrzegając brak łatwo dostępnych informacji dotyczących konkretnych przedsiębiorstw wytwarzających produkt objęty dochodzeniem, Komisja mogła jednak określić odpowiednie informacje finansowe dostępne dla sektora wytwarzającego produkt objęty dochodzeniem za 2023 r. (C - Produkcja > 25.2 - Produkcja cystern, zbiorników i pojemników metalowych) (83). Takie informacje częściowo pokrywały się z okresem objętym dochodzeniem i mogły być istotne dla jednego przedsiębiorstwa wytwarzającego produkt objęty dochodzeniem, a mianowicie dla CMV Cylinders Endustri Sanayi Ve Ticaret A.S („CMV”) (84), które należy do tego konkretnego sektora.

(123)

Przedsiębiorstwo Winner również sprzeciwiło się decyzji o wyborze Turcji ze względu na fakt, że kraj ten również wprowadził środki antydumpingowe na przywóz niektórych rur stalowych bez szwu (w tym produktu objętego kodami HS 730439 i 730459) obowiązujące od 2016 r.

(124)

Skarżący stwierdzili również, że inflacja w Turcji była wysoka, co doprowadziło do wysokiej zmienności cen i wielokrotnych interwencji rządowych. Skarżący argumentowali, że w 2023 r. stopa inflacji w Brazylii wynosiła jedynie 4,6 %.

(125)

Przedsiębiorstwo Winner argumentowało, że wysoka stopa inflacji w Turcji i ciągła deprecjacja liry tureckiej w stosunku do dolara amerykańskiego mogą zwiększyć ceny krajowe za pośrednictwem przywozu towarów takich jak energia i surowce, podczas gdy ceny importowe nadal rosły pomimo wprowadzenia przez rząd działań w ramach polityki pieniężnej w celu ograniczenia inflacji.

(126)

Komisja zauważyła, że zarówno Brazylia, jak i Turcja doświadczyły znacznej presji inflacyjnej w 2022 r., przy czym stopa inflacji w Turcji osiągnęła szczytowy poziom znacznie wyższy niż w Brazylii, ale w 2022 r. nadal utrzymywała się na poziomie 9,2 %. Ponadto Komisja zauważyła, że w kolejnych latach w obu krajach odnotowano stopniowy spadek stóp inflacji, przy czym stopa w Turcji spadała bardziej gwałtownie niż w Brazylii.

(127)

Komisja zauważyła ponadto, że chociaż inflacja może mieć wpływ na koszty pracy lub energii, ceny importowe, które stanowiły podstawę do ustalenia wartości odniesienia dla większości czynników produkcji, opierały się na transakcjach transgranicznych, które zazwyczaj były dokonywane w walutach innych niż waluty państwa przywozu, a zatem nie były dotknięte inflacją. Ponadto wartości odniesienia zostałyby przeliczone na walutę państwa, którego dotyczy postępowanie, przy czym wpływ inflacji, często związanej z dewaluacją waluty, nie byłby znaczący.

(128)

W odniesieniu do Kolumbii, którą przedsiębiorstwo Winner zaproponowało jako możliwy reprezentatywny kraj, Komisja zauważyła, że, podobnie jak ChRL, zgodnie z klasyfikacją Banku Światowego kraj ten należy do kategorii „krajów o wyższym średnim dochodzie”.

(129)

Przedsiębiorstwo Winner wskazało również Ternium S.A. (85), spółkę giełdową produkującą wyroby ze stali w Kolumbii. Nie było jednak dostępnych dowodów na to, że produkcja tego przedsiębiorstwa była zbliżona do produktu objętego dochodzeniem. Ponadto Komisja zauważyła, że to przedsiębiorstwo, podobnie jak Arcelor Mittal S.A., działało w sektorze powiązanym, ale innym (NACE 24) niż produkt objęty dochodzeniem. Ponadto przedsiębiorstwo Winner przedstawiło sprawozdania finansowe obejmujące całą grupę Ternium, a nie konkretnie Ternium Colombia S.A.S.

(130)

Ponadto Komisja zauważyła, że Kolumbia miała szczególne ograniczenia handlowe i przepisy stanowiące środki antydumpingowe nałożone na przywóz niektórych czynników produkcji zgłoszonych przez objętych próbą producentów eksportujących pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej; tzn.

(131)

Komisja uznała zatem, że w tym przypadku ani Kolumbia, ani przedsiębiorstwo przedstawione przez Winner nie mogą być brane pod uwagę przy wyborze odpowiedniego reprezentatywnego kraju.

(132)

Wszystkie uwagi do pierwszej noty uwzględniono w tej drugiej nocie, a odpowiednie źródła, które Komisja zamierzała wykorzystać do określenia wartości normalnej, zostały potwierdzone. W drugiej nocie poinformowano zainteresowane strony o wyborze Turcji jako reprezentatywnego kraju. W załączniku II do drugiej noty przedstawiono przegląd danych statystycznych dotyczących przywozu w Turcji na podstawie bazy danych Global Trade Atlas („GTA”) w odniesieniu do wszystkich czynników produkcji wymienionych w załączniku I (zob. motyw 149). Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że w celu ustalenia wartości normalnej określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski na podstawie danych z bazy danych Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankasi (TCMB) (88) dla sektora 25.2 (produkcja cystern, zbiorników i pojemników metalowych). Ponieważ jednak w dostępnych danych z rachunków zysków i strat nie wyodrębniono pośrednich kosztów produkcji i uznano, że koszty te zostały uwzględnione w kosztach sprzedanych towarów, wartość pośrednich kosztów produkcji oparto na danych specyficznych dla producenta eksportującego objętego próbą i zastosowano do „ponownie obliczonego” kosztu produkcji.

(133)

W drugiej nocie Komisja wyraziła zamiar wykorzystania statystyk dotyczących pracy opublikowanych przez Turecki Instytut Statystyczny (89) jako najbardziej wiarygodnego źródła danych statystycznych dotyczących tego czynnika. Instytut ten istotnie publikował szczegółowe informacje na temat kosztów pracy w poszczególnych sektorach tureckiej gospodarki. Komisja oznajmiła, że zamierza określić wartość odniesienia na podstawie średnich godzinowych kosztów pracy za 2022 r. w odniesieniu do kodu 24 NACE działalności gospodarczej związanej z „Produkcją metali” zgodnie z klasyfikacją NACE Rev. 2. Następnie wartości te miałyby być odpowiednio skorygowane o inflację przy użyciu krajowego wskaźnika cen konsumpcyjnych (90) w celu odzwierciedlenia kosztów w okresie objętym dochodzeniem.

(134)

Skarżący argumentowali, że Komisja powinna zatem wykorzystać koszty pracy reprezentatywne dla pełnej kwoty kosztów pracy w reprezentatywnym kraju, w szczególności wykorzystując dane liczbowe ze źródeł, które były w sposób oczywisty wiarygodne, takich jak Eurostat. W związku z tym skarżący stwierdzili, że Komisja powinna opierać się na danych Eurostatu, które uznano za bardziej wiarygodne niż dane statystyczne opublikowane przez Turecki Instytut Statystyczny.

(135)

Skarżący stwierdzili jednak, że jeżeli podejście to zostanie mimo wszystko utrzymane, Komisja powinna wziąć pod uwagę najnowsze dostępne informacje dotyczące faktycznej liczby tygodniowych godzin pracy i średnich miesięcznych kosztów pracy według działalności gospodarczej, a nie „średnie miesięczne płatne godziny pracy, płace brutto i zarobki według działalności gospodarczej” w 2022 r., jak przedstawiono w drugiej nocie (91). Skarżący zauważyli również, że koszty ponoszone przez pracodawców z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i fundusz, z którego finansowane są zasiłki dla bezrobotnych, były w Turcji niedoszacowane, ponieważ udział całkowitej odpowiedzialności ubezpieczeniowej pracodawców w całkowitych kosztach pracy wynosił zaledwie 22,75 %.

(136)

Komisja podtrzymała swoje stanowisko, że najbardziej wiarygodnym źródłem statystycznym w odniesieniu do tego czynnika produkcji pozostają dane statystyczne opublikowane przez Turecki Instytut Statystyczny dotyczące pracy, skorygowane o inflację przy użyciu wskaźnika krajowych cen konsumpcyjnych w celu odzwierciedlenia kosztów w okresie objętym dochodzeniem.

(137)

Skarżący powtórzyli, że Brazylia ma niższy poziom przywozu głównych czynników produkcji z Chin niż Turcja i Argentyna. W związku z tym argumentowali oni, że ewentualne zakłócenia cen materiałów do produkcji miałyby najmniejszy wpływ na ogólne ceny czynników produkcji.

(138)

W odniesieniu do Brazylii i przedsiębiorstwa, które zostało wskazane w pierwszej nocie jako producent, a mianowicie Arcelor Mittal S.A., Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo to nie wytwarza produktu objętego dochodzeniem, a zatem nie jest odpowiednim kandydatem do określenia pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(139)

Wobec braku w aktach innych dostępnych Komisji informacji dotyczących obecności innych przedsiębiorstw wytwarzających produkt objęty dochodzeniem w Brazylii, których dane finansowe są publicznie dostępne, Komisja stwierdziła, że nie można dłużej uznawać tego kraju za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(140)

Jeżeli chodzi o inflację, skarżący wprawdzie zgodzili się z twierdzeniem Komisji, że zarówno Turcja, jak i Brazylia odnotowały znaczny spadek inflacji w 2023 r., ale jednocześnie stwierdzili, że stopa inflacji w Brazylii wyniosła w 2023 r. zaledwie 4,6 %. Ponadto skarżący uznali, że tendencje inflacyjne nadal mogą mieć wpływ na ceny transakcyjne denominowane w walucie innej niż waluta kraju przywozu.

(141)

Wobec braku jednostek uzupełniających w danych statystycznych dotyczących przywozu odnoszących się do elementów butli, takich jak zawory, umożliwiających obliczenie miarodajnych wartości odniesienia dla poszczególnych sztuk, Komisja zamierzała ponownie zbadać sytuację w trakcie dochodzenia. Zauważając brak łatwych do zweryfikowania informacji na temat metodologii przeliczeniowej, skarżący wyrazili obawy co do proponowanego podejścia do ustalania ceny zaworów. Skarżący przypomnieli, że konwersje masy jednostkowej należą do tych elementów, które można łatwo wykorzystać w celu zniekształcenia wykazywanych danych liczbowych w celu uzyskania niższych marginesów dumpingu.

(142)

Podczas wizyt weryfikacyjnych na miejscu, które odbyły się na terenie zakładów producentów eksportujących objętych próbą, Komisja mogła sprawdzić, czy tabele przeliczeniowe zaworów w kg są zgodne z wymogami certyfikacyjnymi. W każdym razie, jak wyjaśniono w motywie 155, zawory zostały przeniesione do „materiałów zużywalnych”, aby żadna wartość odniesienia nie była obliczana dla tego konkretnego czynnika produkcji.

(143)

Jeżeli chodzi o Argentynę, wobec braku w aktach innych dostępnych Komisji informacji dotyczących obecności innych przedsiębiorstw wytwarzających produkt objęty dochodzeniem w tym kraju, których dane finansowe są publicznie dostępne, Komisja stwierdziła, że nie można dłużej uznawać tego kraju za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(144)

W swoich uwagach do drugiej noty Winner powtórzyło, że Kolumbia pozostaje optymalnym reprezentatywnym krajem, ponieważ zapewnia bardziej stabilne warunki gospodarcze i wiarygodne dane handlowe. Komisja przeanalizowała również przywóz głównych czynników produkcji do Kolumbii. Analiza danych dotyczących przywozu wykazała, że przywóz z ChRL miał wpływ na przywóz do tego kraju głównych czynników produkcji, a zatem kraj ten nie mógł zostać uznany za odpowiednio reprezentatywny. Ponadto Komisja stwierdziła, że przedsiębiorstwo wskazane przez Winner: Ternium Colombia S.A.S. prowadziło działalność w sektorze powiązanym, ale innym (NACE 24) niż sektor produktu objętego dochodzeniem, jak wyjaśniono w motywie 129. W związku z tym argumenty przeciwko wyborowi Turcji jako reprezentatywnego kraju zostały odrzucone.

(145)

W świetle powyższych ustaleń, jak wspomniano w motywie 150, Komisja poinformowała zainteresowane strony drugą notą, że zamierza wykorzystać Turcję jako odpowiedni reprezentatywny kraj oraz bazę danych TCMB dla sektora 25.2 (produkcja cystern, zbiorników i pojemników metalowych), zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(146)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Turcja jest jedynym dostępnym odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(147)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Turcja spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(148)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i nakłady pracy, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego dochodzeniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia publicznie dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(149)

Następnie w drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych GTA w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. Ponadto Komisja stwierdziła, że wykorzysta dane Tureckiego Instytutu Statystycznego (92) do ustalenia niezniekształconych kosztów pracy oraz tabel opłat za energię elektryczną na podstawie rachunków za energię elektryczną opublikowanych przez Urząd Regulacji Rynku Energii (EMRA) (93), a także ceny gazu dla użytkowników przemysłowych w Turcji opublikowane przez Turecki Instytut Statystyczny (94).

(150)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na dużą liczbę czynników produkcji u objętych próbą współpracujących producentów eksportujących, którzy dostarczyli pełne informacje, oraz nieznaczny udział niektórych surowców w całkowitych kosztach produkcji, te znikome pozycje zaliczono do „materiałów zużywalnych”. Ponadto Komisja poinformowała, że obliczy procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosuje ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju. Komisja zamierzała również wykorzystać taryfę opłat za wodę pobieraną przez Dyrekcję Generalną Gminy Metropolitalnej Izmir (CMV ma siedzibę w tym mieście), która jest odpowiedzialna za zaopatrzenie w wodę, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków w gminie metropolitalnej Izmir.

(151)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji wysokociśnieniowych butli bezszwowych

(152)

Komisja obliczyła wskaźnik pośrednich kosztów produkcji na podstawie danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i zastosowała go do „ponownie obliczonego” kosztu produkcji.

(153)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną cenę importową stosowaną przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cenę jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (95). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w motywie 108 stwierdziła, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe.

(154)

W odniesieniu do szeregu czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez współpracujących producentów eksportujących stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić te koszty w materiałach zużywalnych, jak wyjaśniono w motywie 150.

(155)

Wobec braku danych statystycznych dotyczących wielkości przywozu zaworów, pierścieni górnych i pokrywek zgłaszanych w sztukach oraz biorąc pod uwagę różnorodność tych czynników produkcji pod względem takich cech, jak kształt, rozmiar i masa jednostkowa, Komisja nie była w stanie obliczyć miarodajnej wartości odniesienia dla tych czynników produkcji. W związku z tym, biorąc również pod uwagę ich ograniczony udział w całkowitych kosztach produkcji, Komisja postanowiła przenieść te czynniki produkcji do materiałów zużywalnych.

(156)

Aby ustalić niezakłóconą cenę surowców, jak określono w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, Komisja dodała odpowiednie należności celne przywozowe do wartości CIF odnotowanej w danych statystycznych dotyczących przywozu reprezentatywnego kraju, dostępnych w bazie danych GTA.

(157)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracujących producentów eksportujących z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać iloraz kosztów surowców zakupionych przez producenta eksportującego i zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(158)

Biuro ds. Inwestycji i Finansów publikuje szczegółowe informacje na temat kosztów wody do zastosowań przemysłowych na potrzeby przedsiębiorstw zlokalizowanych w strefie przemysłowej Izmir, gdzie znajduje się CMV, producent produktu objętego dochodzeniem wytwarzanego w reprezentatywnym kraju. Komisja wykorzystała najnowsze dostępne dane statystyczne opublikowane przez tę organizację. Wartość odniesienia opiera się na koszcie wody i ścieków w przeliczeniu na m3 (96).

(159)

Turecki Instytut Statystyczny publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach tureckiej gospodarki. Komisja wykorzystała najnowsze dostępne dane statystyczne za 2022 r. dotyczące średnich kosztów pracy dla działalności gospodarczej związanej z „Produkcją metali nieszlachetnych” zgodnie z kodem w klasyfikacji NACE 2.0 Rev. 2 (97).

(160)

Cenę energii elektrycznej dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Turcji publikuje Urząd Regulacji Rynku Energii (EMRA) w Turcji. Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej w odpowiednim zakresie zużycia, wyrażone w walucie/kWh, opublikowane przez EMRA.

(161)

Cenę gazu ziemnego dla przedsiębiorstw z sektora stali, takich jak użytkownicy przemysłowi, w Turcji publikuje Biuro ds. Inwestycji i Finansów (98). Komisja wykorzystała dostępne dane statystyczne oparte na hurtowej cenie gazu ziemnego z marca 2024 r. tj. okresu pokrywającego się z okresem objętym dochodzeniem.

(162)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(163)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez producentów eksportujących objętych próbą wyrażono jako odsetek bezpośrednich kosztów produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(164)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na informacjach finansowych dostępnych dla sektora produkującego produkt objęty dochodzeniem za 2023 r. (C - Produkcja > 25.2 - Produkcja cystern, zbiorników i pojemników metalowych) (99), jak wyjaśniono w motywie 122.

(165)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(166)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistego zużycia poszczególnych czynników produkcji współpracującego producenta eksportującego. Powyższe wskaźniki zużycia zostały sprawdzone podczas weryfikacji. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju, jak opisano w sekcji 3.6.1.1.

(167)

Do tego kosztu Komisja dodała pośrednie koszty produkcji, jak wyjaśniono w motywie 163.

(168)

Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk określone na podstawie informacji finansowych dostępnych dla sektora produkującego produkt objęty dochodzeniem za 2023 r. (C - Produkcja > 25.2 - Produkcja cystern, zbiorników i pojemników metalowych), jak wyjaśniono w motywie 122, zastosowano do sumy niezniekształconych kosztów produkcji i pośrednich kosztów produkcji; tj. kosztów produkcji.

(169)

Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły 19,4 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 12,6 %.

(170)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(171)

Objęci próbą producenci eksportujący dokonywali wywozu do Unii bezpośrednio do niezależnych klientów albo za pośrednictwem krajowych przedsiębiorstw powiązanych działających jako przedsiębiorstwa handlowe.

(172)

W obydwu przypadkach za cenę eksportową uważano cenę faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty postępowaniem sprzedany na wywóz do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(173)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek dokonania obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. W omawianym przypadku Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na poziomie ex-works. Jak wyjaśniono dokładniej poniżej, w stosownych przypadkach wartość normalna i cena eksportowa zostały dostosowane w celu: (i) wyrównania ich do poziomu ex-works; oraz (ii) uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których stwierdzono i wykazano, że mają wpływ na ceny i porównywalność cen.

(174)

Jak wyjaśniono w motywach 165-170, wartość normalną ustalono na poziomie handlu ex-works poprzez wykorzystanie kosztów produkcji wraz z kwotami kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które uznano za odpowiednie w odniesieniu do tego poziomu handlu. W związku z tym nie były konieczne dostosowania w celu wyrównania wartości normalnej z powrotem do poziomu ex-works.

(175)

Komisja nie znalazła powodów dla dostosowania wartości normalnej, a żaden z producentów eksportujących objętych próbą nie wnioskował o takie dostosowania.

(176)

W celu wyrównania ceny eksportowej z powrotem do poziomu handlu ex-works dokonano dostosowań z tytułu: należności celnych, innych opłat przywozowych, frachtu, ubezpieczenia, przeładunku oraz kosztów dodatkowych.

(177)

Dokonano również dostosowania z tytułu prowizji na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do powiązanego przedsiębiorstwa handlowego Winner i Tianjin Tianhai poprzez odjęcie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych powiązanych przedsiębiorstw handlowych oraz hipotetycznego zysku w wysokości 5 %. Takie dostosowanie uznano za uzasadnione ze względu na umowę między producentem eksportującym a powiązanym z nim przedsiębiorstwem handlowym, wskazującą na istnienie klauzuli dotyczącej postępowania polubownego na wypadek konfliktu między tymi dwoma przedsiębiorstwami. Hipotetyczny zysk w wysokości 5 % był zgodny z zyskiem odliczonym w pozostałych niedawnych sprawach dotyczących stali odnoszących się do produktów wytwarzanych z materiałów do produkcji stali w przypadku braku współpracy ze strony importerów niepowiązanych.

(178)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartości normalnej każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(179)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesów dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(180)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniej ważonej marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Z tego względu margines ten ustalono na podstawie średniej ważonej marginesów objętych próbą producentów eksportujących, pomijając marginesy producentów eksportujących z marginesami dumpingu zerowymi lub de minimis, jak również marginesy ustalone w okolicznościach, o których mowa w art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(181)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących ustalono na 74,5 %.

(182)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w ChRL Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w okresie objętym dochodzeniem, ustalonego na podstawie danych statystycznych Eurostatu, jak wyjaśniono w sekcji 4.3.1.

(183)

Poziom współpracy w omawianej sprawie jest niski, ponieważ przywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił ok. 54 % łącznego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(184)

Komisja przypomniała, że w sekcji 10 zawiadomienia o wszczęciu (100) poinformowano zainteresowane strony, że brak współpracy lub jedynie częściowa współpraca może prowadzić do przyjęcia ustaleń opartych na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, co potencjalnie może prowadzić do rezultatu, który będzie mniej korzystny dla tych stron. Biorąc pod uwagę, że wyraźnie ostrzeżono zainteresowane strony o konsekwencjach braku współpracy oraz że poziom współpracy w tej sprawie był szczególnie niski, Komisja uznała za właściwe określenie rezydualnego cła antydumpingowego na podstawie reprezentatywnego podzbioru sprzedaży grupy BTIC, który sam stanowił w okresie objętym dochodzeniem ponad 50 % całkowitej wielkości wywozu do Unii wszystkich przedsiębiorstw objętych próbą. Sprzedaż tę uznano za rozsądny i reprezentatywny wskaźnik zastępczy dla praktyk dumpingowych eksporterów niewspółpracujących.

(185)

Rezydualny margines dumpingu ustalono zatem na 119 %.

(186)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(187)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez ośmiu producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(188)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 6 782 tys. jednostek/sztuk. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, odpowiedzi na pytania zawarte w makrokwestionariuszu, informacji zgromadzonych podczas wizyt weryfikacyjnych u producentów objętych próbą, kwestionariuszy dostarczonych przez innych współpracujących producentów oraz oficjalnych statystyk Eurostatu. Jak wskazano w motywie 7, dwaj producenci unijni objęci próbą odpowiadali za 47 % szacowanej całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego i 42 % szacowanej łącznej wielkości sprzedaży produktu podobnego w UE.

(189)

Komisja ustaliła poziom konsumpcji w Unii na podstawie otrzymanych od skarżącego odpowiedzi na pytania zawarte w makrokwestionariuszu, w miarę możliwości sprawdzonych przez porównanie ze zweryfikowanymi odpowiedziami udzielonymi na pytania zawarte w kwestionariuszu przez producentów unijnych objętych próbą, a także na podstawie przywozu do Unii produktu objętego postępowaniem z państw trzecich zgodnie z danymi statystycznymi Eurostatu.

(190)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (jednostki/sztuki)

(191)

Na tej podstawie konsumpcja w Unii - po silnym wzroście w 2021 r. i następującym po nim spadku, który mógł być spowodowany gromadzeniem zapasów z powodu obaw związanych z niedoborami dostaw w kontekście pandemii COVID-19 lub niespodziewanego zachowania konsumentów - w okresie badanym wzrosła o 15 %.

(192)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu.

(193)

Podczas oceny dokładności danych statystycznych dotyczących przywozu stwierdzono, że małe pojemniki na gaz nienadające się do ponownego napełnienia, które nie wchodzą w zakres produktu objętego postępowaniem, mają zazwyczaj masę jednostkową znacznie poniżej 1 kg. Z drugiej strony minimalna masa jednostkowa produktu objętego postępowaniem wynosi 1 kg. Dla porównania najmniejsza butla wytwarzana przez przemysł Unii, mająca pojemność 0,8 litra, waży około 1,5 kg. W związku z tym zastosowano metodę filtrowania, która wykluczyła wszystkie wpisy dotyczące przywozu wyrobów o masie jednostkowej poniżej 1 kg, aby uniknąć włączenia produktów nieobjętych postępowaniem.

(194)

Aby zwiększyć dokładność, Komisja zastosowała metodę filtrowania opartego na masie do danych Eurostatu dotyczących przywozu towarów o kodach CN 7311 00 11 i 7311 00 30 , dla których dostępne były codzienne sprawozdania. W przypadku towarów o kodach CN 7311 00 13 i 7311 00 19 Komisja oparła się na miesięcznych danych Eurostatu i zastosowała ten sam próg wyłączenia oparty na masie jednostkowej.

(195)

Uzyskany w ten sposób zbiór danych, przefiltrowany na najwyższym możliwym poziomie szczegółowości przy użyciu progów wagowych, pozwolił określić najdokładniejsze szacunki przywozu produktu objętego postępowaniem, wykazując wyraźne i znaczące tendencje w przywozie, w szczególności w odniesieniu do Chin.

(196)

W przypadku pustych gaśnic przeciwpożarowych sklasyfikowanych w ramach kodów TARIC 8424 10 00 11 i 8424 10 00 21 dane dotyczące przywozu były dostępne jedynie za trzy miesiące (od marca do maja 2025 r.) poza okresem objętym dochodzeniem i były wyrażone w kilogramach, a nie w sztukach. Biorąc pod uwagę te ograniczone i niespójne dane, jak również bardzo niską reprezentatywność tego rodzaju produktu, który stanowi jedynie około 2 % całkowitej wielkości przywozu w ramach mającego zastosowanie kodu CN, ten rodzaj produktu nie był rozpatrywany na etapie tymczasowym, ale zostanie włączony na ostatecznym etapie dochodzenia, gdy dostępne będą pełniejsze i bardziej wiarygodne informacje.

(197)

Udział przywozu w rynku ustalono przez porównanie wielkości przywozu z konsumpcją na rynku unijnym:

Tabela 3

Wielkość przywozu (jednostki/sztuki) i udział w rynku

(198)

Przywóz z ChRL między 2021 r. a okresem objętym dochodzeniem wykazywał wyraźną i znaczącą tendencję wzrostową zarówno pod względem wielkości, jak i udziału w rynku, zwłaszcza w porównaniu z ogólną konsumpcją w Unii. Podobnie jak w przypadku konsumpcji, w 2021 r. odnotowano silny wzrost przywozu z Chin, po którym nastąpił spadek, który mógł być spowodowany nagromadzeniem zapasów pod wpływem obaw przed ograniczeniem dostaw podczas pandemii COVID-19 lub nieoczekiwanymi zmianami w zachowaniu konsumentów. Następnie przywóz ponownie wzrósł w okresie objętym dochodzeniem, osiągając poziom o 33 % wyższy niż w 2021 r.

(199)

Ten silny wzrost znalazł odzwierciedlenie w stale rosnącym udziale Chin w rynku unijnym. Udział Chin w rynku wzrósł z 60 % w 2021 r. do 65 % w 2022 r. i utrzymywał się na stałym poziomie w 2023 r., a następnie wzrósł do 70 % w okresie objętym dochodzeniem. Nawet gdy wielkość przywozu z Chin tymczasowo spadła, Chiny utrzymały dominującą pozycję na rynku kosztem w szczególności przemysłu Unii.

(200)

Przywóz z Chin rósł znacznie szybciej niż ogólna konsumpcja na rynku, zwiększając się ponad dwukrotnie w okresie badanym.

(201)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie danych Eurostatu. Podcięcie cenowe przywozu ustalono na podstawie cen CIF uzyskanych od objętych próbą producentów eksportujących.

(202)

Średnia ważona cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (w EUR/szt.)

(203)

Niska średnia cena importowa w przypadku Chin wynika przede wszystkim z przywozu zgłoszonego w ramach kodu CN 7311001190, który w okresie badanym stanowił ponad 80 % całkowitej wielkości przywozu z Chin mierzonej w sztukach. Ten kod CN odpowiada mniejszym, lżejszym, a tym samym tańszym rodzajom produktu. Ponadto na średnią cenę wpływa również asortyment produktów, który jest kształtowany przez wzorce popytu i może się zmieniać w czasie.

(204)

W okresie badanym ceny importowe z Chin wykazywały wyraźną tendencję spadkową, spadając ogółem o 31 %. Ceny importowe spadły o 4 % w 2022 r., o kolejne 6 % w 2023 r., a następnie o 22 % w okresie objętym dochodzeniem w porównaniu z rokiem poprzednim.

(205)

Ten stały i coraz szybszy spadek cen powodował rosnącą presję cenową ze strony chińskich eksporterów na przemysł Unii, zmuszając go do znacznego obniżenia cen. Gwałtowny spadek w okresie objętym dochodzeniem wskazywał na agresywną politykę cenową, która prawdopodobnie zwiększyła presję konkurencyjną na producentów unijnych. Spadek cen zbiegł się w czasie z silnym wzrostem wielkości i udziału w rynku przywozu z Chin, co pokazuje, że tańszy przywóz odegrał istotną rolę w zastąpieniu sprzedaży przemysłu Unii.

(206)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(207)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Wykazał on średni ważony margines podcięcia cenowego w przedziale od 29 % do 76 % w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek unijny.

(208)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(209)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu złożonym przez skarżących, zaktualizowanym później poprzez uwzględnienie okresu objętego dochodzeniem, obejmując dane dotyczące wszystkich producentów unijnych. Dane dotyczyły wszystkich producentów unijnych. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Dane dotyczyły producentów unijnych objętych próbą. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(210)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(211)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(212)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(213)

W okresie badanym produkcja unijna spadła o 24 %, a wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło z 65 % do 48 %, pomimo wzrostu konsumpcji w Unii o 15 %. Sugeruje to, że spadek produkcji nie wynikał ze spadku popytu, lecz raczej z rosnącej presji konkurencyjnej ze strony przywozu.

(214)

W szczególności przywóz z ChRL wzrósł w tym samym okresie o 33 %, a jego udział w rynku wzrósł z 60 % w 2021 r. do 70 % w okresie objętym dochodzeniem. Ten znaczny wzrost zarówno wielkości, jak i udziału w rynku przywozu z Chin pokazał, że coraz większa część popytu unijnego jest zaspokajana przez produkty przywożone, a nie przez produkcję krajową.

(215)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(216)

W okresie badanym sprzedaż producentów unijnych na rynku unijnym wykazywała stały i ciągły spadek zarówno pod względem wielkości bezwzględnej, jak i udziału w rynku.

(217)

W 2022 r. wielkość sprzedaży nieznacznie spadła w porównaniu z 2021 r., co sugeruje początkową stagnację. Sytuacja uległa jednak znacznemu pogorszeniu w 2023 r., kiedy to sprzedaż gwałtownie spadła o 20 % i utrzymała ten poziom spadku w okresie objętym dochodzeniem. Świadczy to o tym, że spadek sprzedaży nie był przejawem tymczasowych wahań, ale stanowił część utrzymującej się tendencji spadkowej.

(218)

Udział w rynku utrzymywał równie stabilną trajektorię spadkową. Udział ten spadł z 32 % w 2021 r. do 27 % w 2022 r., a następnie do 25 % w 2023 r., by ostatecznie osiągnąć poziom zaledwie 22 % w OD. Erozja udziału w rynku w ujęciu rok do roku pokazała stopniową utratę pozycji producentów unijnych na ich własnym rynku.

(219)

Warto zauważyć, że ten ciągły spadek miał miejsce w warunkach rosnącej konsumpcji w Unii, która znacznie się zwiększyła w okresie badanym. Jednocześnie przywóz z Chin znacznie wzrósł pod względem wielkości i udziału w rynku. W związku z tym producenci unijni nie tracili sprzedaży z powodu kurczącego się rynku, ale ich sprzedaż była w coraz większym stopniu zastępowana przywozem, w szczególności z ChRL.

(220)

W okresie badanym konsumpcja w Unii wzrosła o 15 %, odzwierciedlając rozwijający się rynek o rosnącym popycie. Producenci unijni nie byli jednak w stanie skorzystać z tego wzrostu. Ich wielkość sprzedaży spadła o 20 %, a udział w rynku spadł z 32 % do 22 %, podczas gdy produkcja spadła o 24 %. Pomimo nieznacznego wzrostu mocy produkcyjnych wykorzystanie mocy produkcyjnych gwałtownie spadło z 65 % do 48 %. Tymczasem przywóz z Chin wzrósł o 33 %, zwiększając swój udział w rynku o 10 punktów procentowych do 70 % w OD. Ta kontrastująca tendencja pokazała, że producenci unijni tracili swoją pozycję nie z powodu spadku popytu, ale w następstwie rosnącej presji ze strony szybko rosnącego i potencjalnie nieuczciwego przywozu z Chin.

(221)

Połączenie utrzymującego się spadku sprzedaży, malejącego udziału w rynku i stagnacji produkcji pomimo rosnącego popytu dostarczają wyraźnych dowodów potwierdzających to szkodliwe oddziaływanie, odzwierciedlając strukturalne osłabienie pozycji przemysłu Unii na rynku.

(222)

Ta kontrastująca tendencja pokazała, że producenci unijni byli w coraz większym stopniu wypierani z rynku nie z powodu spadku popytu, ale w następstwie rosnącej presji ze strony szybko rosnącego przywozu z Chin.

(223)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(224)

W okresie badanym zatrudnienie w przemyśle Unii wykazywało stopniowy, ale konsekwentny spadek, odzwierciedlający pogarszające się wyniki sektora. Liczba pracowników zatrudnionych w ekwiwalentach pełnego czasu pracy (EPC) zmniejszała się z roku na rok: spadła o 3 % w 2022 r., później znów zmniejszyła się nieznacznie w 2023 r. i zanotowała łączny spadek o 6 % w okresie OD w porównaniu z 2021 r. Ten konsekwentny spadek sugeruje, że producenci stopniowo dostosowywali się do osłabienia działalności produkcyjnej poprzez zmniejszenie nakładów pracy.

(225)

Jednocześnie zmniejszyła się znacząco wydajność, zwłaszcza w latach 2022-2023, spadając o 19 % po umiarkowanym spadku o 2 % w 2022 r. i utrzymując się na tym niskim poziomie w okresie objętym dochodzeniem. Odzwierciedla to niepełne wykorzystanie mocy produkcyjnych i nieefektywność operacyjną, ponieważ producenci unijni nie byli w stanie szybko lub proporcjonalnie dostosować swojej siły roboczej do trwałego spadku produkcji wywołanego przez spadek sprzedaży i rosnącą presję ze strony przywozu.

(226)

Podsumowując, tendencja w zakresie zatrudnienia wskazuje na nieznaczną zmianę w dół w zakresie siły roboczej, natomiast gwałtowny spadek wydajności uwypukla większe obciążenie gospodarcze dla przemysłu, ponieważ działał on poniżej optymalnej wydajności ze względu na malejącą produkcję i zwiększoną konkurencję rynkową.

(227)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(228)

Jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem. W związku z tym brak było dostępnych danych umożliwiających ocenę skutków ewentualnego wcześniejszego dumpingu.

(229)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii

(230)

W okresie badanym średnie jednostkowe ceny sprzedaży na rynku unijnym początkowo znacznie wzrosły o 34 % w 2022 r. w porównaniu z 2021 r. Ta tendencja wzrostowa utrzymywała się jeszcze na początku 2023 r., gdy wzrost cen sięgnął szczytowego poziomu 37 % w porównaniu z 2021 r. W okresie objętym dochodzeniem ceny spadły jednak o 14 % w porównaniu z 2023 r., chociaż wciąż były o 18 % wyższe od poziomu z 2021 r. Model ten sugerował, że producenci unijni początkowo przenosili rosnące koszty na klientów, ale później byli zmuszeni do obniżenia cen ze względu na rosnącą presję konkurencyjną ze strony taniego przywozu, zwłaszcza z Chin.

(231)

Jednocześnie jednostkowe koszty produkcji wykazywały podobną, ale jeszcze wyraźniejszą tendencję. Koszty wzrosły o 35 % w 2022 r., a w 2023 r. osiągnęły najwyższy poziom, notując wzrost o 50 % w porównaniu z rokiem bazowym. Koszty wprawdzie nieco spadły w okresie objętym dochodzeniem, ale utrzymały się o 28 % powyżej poziomów z 2021 r. Początkowy wzrost prawdopodobnie odzwierciedlał presję inflacyjną, rosnące ceny nakładów (np. energii, materiałów) oraz ograniczone korzyści skali wynikające ze spadku wielkości produkcji.

(232)

W szczególności przez większą część okresu badanego koszty produkcji rosły szybciej niż ceny sprzedaży, zwłaszcza w 2023 r., kiedy to luka pomiędzy kosztami i cenami była największa, co pogorszyło sytuację ekonomiczną producentów unijnych. W okresie objętym dochodzeniem zarówno ceny, jak i koszty spadły, ale koszty nadal przewyższały ceny sprzedaży.

(233)

Spadek cen importowych i rosnący udział przywozu z Chin utrudniały producentom unijnym utrzymanie wystarczająco wysokich cen, aby pokryć rosnące koszty. Wzrost tańszego przywozu, zwłaszcza w okresie objętym dochodzeniem, znacznie obniżył unijne ceny sprzedaży.

(234)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(235)

W okresie pomiędzy 2021 r. a okresem objętym dochodzeniem średnie koszty pracy na pracownika ponoszone przez producentów unijnych objętych próbą stabilnie rosły. Największy wzrost nastąpił w pierwszym roku tego okresu, kiedy koszty pracy poszły w górę o 9 %. Ten silny początkowy wzrost prawdopodobnie wynikał z presji inflacyjnej po pandemii COVID-19, podczas której producenci stali w obliczu rosnących żądań płacowych, a w niektórych państwach członkowskich w obliczu wymaganych prawem lub ustalonych w negocjacjach zbiorowych dostosowań wynagrodzeń.

(236)

W kolejnym roku koszty pracy nadal rosły, choć w nieco wolniejszym tempie wynoszącym ok. 5 %. Wzrost ten wskazywał na utrzymujące się, ale słabnące oddziaływanie inflacji, a także na wysiłki na rzecz utrzymania wykwalifikowanej siły roboczej na konkurencyjnym rynku. W okresie objętym dochodzeniem tempo wzrostu zwolniło jeszcze bardziej do ok. 2 %, sygnalizując potencjalne złagodzenie presji na wzrost płac lub wpływ wprowadzonych przez producentów środków ograniczających koszty i zwiększających efektywność.

(237)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(238)

W okresie badanym zapasy utrzymywały zmienny, ale ostatecznie spadkowy trend, odzwierciedlając zmieniające się poziomy produkcji i warunki rynkowe. W 2022 r. stan zapasów był względnie stabilny, przy jedynie niewielkim spadku o 4 % w porównaniu z 2021 r. W 2023 r. stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wzrósł jednak o 17 %, osiągając najwyższy poziom w tym okresie. Wzrost ten był prawdopodobnie spowodowany mniejszą sprzedażą i malejącym udziałem w rynku, wskutek czego więcej produktów pozostało niesprzedanych.

(239)

Do okresu objętego dochodzeniem stan zapasów gwałtownie spadł o 44 punktów procentowych w porównaniu z 2023 r., powracając do poziomu znacznie niższego od tego z roku początkowego. Jeżeli chodzi o udział zapasów w produkcji, zaobserwowano, że stan zapasów utrzymywał się na niskim poziomie w całym okresie badanym, co sugeruje, że producenci ostrożnie zarządzali zapasami.

(240)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(241)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów. Rentowność w tym okresie konsekwentnie spadała, zaczynając od wartości dodatniej, ale stopniowo malejąc w każdym kolejnym roku. W trzecim roku rentowność weszła głęboko na terytorium ujemne, na którym utrzymała się w okresie objętym dochodzeniem. Ta tendencja spadkowa odzwierciedlała rosnące koszty, mniejszą wielkość sprzedaży i malejący udział w rynku będący następstwem zwiększonej konkurencji importowej, która znacznie obniżyła marże zysku.

(242)

Przepływy środków pieniężnych netto, odzwierciedlające zdolność producentów unijnych do samofinansowania, zmniejszyły się z około 14,8-15,2 mln EUR w pierwszym roku do około 14,0-14,5 mln EUR w drugim roku, a następnie spadły do około 2,3-2,6 mln EUR w trzecim roku i do około 1,7-1,85 mln EUR w okresie objętym dochodzeniem, co oznaczało spadek o ok. 88 % w porównaniu z pierwszym rokiem. Ten gwałtowny spadek uwypuklił obciążenie finansowe spowodowane ograniczoną rentownością i ograniczonym finansowaniem wewnętrznym.

(243)

Pomimo trudności finansowych inwestycje wzrosły z około 2,8-3,0 mln EUR w pierwszym roku do ponad 4,9-5,1 mln EUR w drugim roku i w okresie objętym dochodzeniem utrzymywały się na poziomie blisko 4,9-5,05 mln EUR. Oznacza to ogólny wzrost o prawie 72 % w porównaniu z pierwszym rokiem, co sugeruje wysiłki na rzecz utrzymania lub zwiększenia mocy produkcyjnych pomimo coraz bardziej zaostrzonych warunków finansowych.

(244)

Zwrot z inwestycji, zdefiniowany jako procentowy zysk w stosunku do wartości księgowej netto inwestycji, spadł z [15,5 % - 17,2 %] w pierwszym roku do [11,2 % - 12,4 %] w drugim roku, a następnie osiągnął wartość ujemną na poziomie [-17,3 % - -15,8 %] w trzecim roku i utrzymał się na ujemnym poziomie [-15,4 % - -14,6 %] w okresie objętym dochodzeniem. Te ujemne zwroty wskazywały, że inwestycje nie generowały już wystarczającego zysku, prawdopodobnie ze względu na pogarszające się warunki operacyjne i zwiększoną presję rynkową.

(245)

Zważywszy na te tendencje, spadek rentowności z [3,7 % - 4,2 %] do [-4,4 % - -4,1 %], spadek przepływów środków pieniężnych o ponad 85 % i ujemny zwrot z inwestycji, zdolność producentów unijnych do pozyskiwania kapitału została znacznie osłabiona. Spadek zysków i zmniejszenie rezerw gotówkowych podważyłyby zaufanie inwestorów i ograniczyły dostęp do finansowania, ograniczając tym samym zdolność producentów do inwestowania i skutecznego konkurowania.

(246)

W okresie objętym dochodzeniem przywóz z Chin znacznie wzrósł o ok. 33 % w porównaniu z rokiem bazowym, a udział w rynku wzrósł z 60 % do 70 %. Jednocześnie ceny importowe gwałtownie spadły o około 31 %. To połączenie rosnących ilości i spadających cen wywierało silną presję na spadek cen na rynku unijnym, utrudniając producentom unijnym konkurowanie zarówno pod względem ilości, jak i cen. Rosnąca obecność tańszego przywozu była kluczowym czynnikiem wpływającym na dynamikę rynku.

(247)

Większość potencjalnie szkodliwych czynników wykazywała wyraźne negatywne tendencje. Produkcja spadła o około 24 %, wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło z 65 % do 48 % (spadek o około 26 %), a wielkość sprzedaży spadła o 21 %. Rentowność spadła z poziomu dodatniego [3,7 % - 4,2 %] do poziomu strat sięgających ok. [-4,4 % - -4,1 %], podczas gdy przepływy środków pieniężnych netto skurczyły się o ponad 85 %, co poważnie ograniczyło elastyczność finansową. Te negatywne tendencje przeważały nad wszelkimi pozytywnymi zmianami, odzwierciedlając głęboką i trwającą szkodę dla przemysłu Unii. Dominującymi czynnikami wywołującymi szkodę były ciągły spadek udziału w rynku i presja na obniżanie cen narastająca pod wpływem rosnącej wielkości przywozu i niższych cen importowych.

(248)

Poza tym, że ceny przemysłu Unii wzrosły, co zostało zrównoważone gwałtownym wzrostem kosztów produkcji, tylko dwa czynniki szkody wykazywały pozytywne tendencje, a mianowicie moce produkcyjne, które wzrosły o 3 % w okresie badanym, oraz trwały poziom inwestycji producentów unijnych, który wzrósł w tym okresie o prawie 72 %. Wskazuje to na ciągłe wysiłki na rzecz utrzymania lub zwiększania mocy produkcyjnych pomimo niekorzystnych warunków. Te pozytywne tendencje były jednak niewystarczające, aby zrównoważyć negatywne skutki. Na przykład produkcja spadła o około 24 %, pomimo wzrostu konsumpcji w Unii o około 15 %. Ponadto wydajność znacznie spadła o prawie 19 %, prawdopodobnie wskutek zmniejszenia siły roboczej i niewydajnej działalności operacyjnej, co wskazuje, że dodatnie inwestycje nie przełożyły się na poprawę produkcji.

(249)

Ogólnie rzecz biorąc, podczas gdy konsumpcja w Unii wzrosła o 15 %, produkcja unijna spadła o 24 %, sprzedaż spadła o 21 %, a rentowność producentów gwałtownie spadła z [3,7 % - 4,2 %] do [-4,4 % - -4,1 %]. Obraz ten pokazuje, że pomimo rosnącego rynku pozycja przemysłu Unii uległa osłabieniu, ponieważ przywóz, głównie z Chin, przejął większy udział w rynku.

(250)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(251)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz z państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii, wzrost kosztów produkcji, popyt unijny.

(252)

Aby ocenić, czy istnieje związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł Unii, należy zbadać, czy wielkość i poziomy cen przywozu objętego dochodzeniem znacząco przyczyniły się do powstania istotnej szkody.

(253)

W okresie badanym wielkość przywozu z Chin znacznie wzrosła, zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i pod względem udziału w rynku. W szczególności przywóz z Chin wzrósł o 53 % i zwiększył się o 10 punktów procentowych pod względem udziału w rynku. Jednocześnie konsumpcja w Unii wzrosła o 15 %. Wielkość sprzedaży przemysłu Unii spadła jednak o 21 %, a jego udział w rynku odpowiednio się zmniejszył.

(254)

Te kontrastujące ze sobą zmiany - przywóz towarów po cenach dumpingowych gwałtownie wzrósł, podczas gdy producenci unijni stracili zarówno część sprzedaży, jak i część udziału w rynku - wyraźnie sugerowały, że istnieje związek przyczynowy między tymi dwoma zjawiskami. Spadek wielkości sprzedaży producentów unijnych wynikał ze zwiększonej konkurencji ze strony taniego przywozu towarów po cenach dumpingowych. Ten wpływ na wielkość produkcji wyraźnie przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(255)

Ponadto wpływ przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin na ceny potwierdza istnienie związku przyczynowego ze szkodą poniesioną przez przemysł Unii. W całym okresie badanym średnia cena jednostkowa przywozu z Chin spadła o 31 % z 14,16 EUR do 9,83 EUR za sztukę. Z kolei ceny przemysłu Unii rosły do 2023 r., ale następnie gwałtownie spadły w okresie objętym dochodzeniem pod wpływem presji ze strony taniego przywozu.

(256)

To stałe i znaczne podcięcie cenowe przez przywóz z Chin miało wyraźny wpływ na obniżenie cen na rynku unijnym. W rezultacie producenci unijni nie byli w stanie utrzymać cen na poziomach odpowiadających rosnącym kosztom produkcji, co doprowadziło do pogorszenia ich sytuacji finansowej. Rentowność spadła z [3,7 % d- 4,2 %] w 2021 r. do straty w wysokości [-4,4 % - -4,1 %] w okresie objętym dochodzeniem. Utrzymująca się presja na obniżanie cen wywołana przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin przyczyniła się bezpośrednio do istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(257)

W związku z powyższym przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin znacząco przyczynił się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(258)

Przywóz towarów po cenach dumpingowych wywierał znaczną presję na wielkość sprzedaży i ceny w przemyśle Unii. Doprowadziło to do niepełnego wykorzystania mocy produkcyjnych, pogorszenia wskaźników finansowych oraz niemożności podniesienia cen w stopniu wystarczającym do pokrycia rosnących kosztów. W związku z tym, nawet jeśli nie była to jedyna przyczyna, przywóz towarów po cenach dumpingowych wyraźnie odegrał znaczącą rolę w wyrządzeniu zaobserwowanej istotnej szkody.

(259)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Przywóz z państw trzecich

(260)

W okresie badanym jedynymi innymi państwami trzecimi, z których przywożono do Unii znaczne ilości butli HPSC, były Turcja i Wielka Brytania.

(261)

Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie państwa trzecie z wyjątkiem państwa, którego dotyczy postępowanie, odnotowały wzrost wielkości przywozu o 19 % między 2021 r. a okresem objętym dochodzeniem, a ich udział w rynku był stabilny i wahał się między 8 % i 10 % w omawianym okresie. Podczas gdy wielkość przywozu wzrosła, średnie ceny importowe konsekwentnie obniżyły się o 20 % w porównaniu z 2021 r., stopniowo spadając każdego roku. Pomimo tego spadku cen tendencja przywozu sugeruje, że podmioty z tych krajów koncentrowały się na zachowaniu istniejącego udziału w rynku, a nie na jego agresywnym powiększaniu. Potwierdza to spadek wielkości sprzedaży o 6 % w okresie objętym dochodzeniem. Ceny tych państw trzecich były w 2022 r. zasadniczo zbieżne z cenami producentów unijnych objętych próbą, ale do okresu objętego dochodzeniem ceny importowe spadły o około 34 % w stosunku do poziomów z 2021 r., podczas gdy ceny producentów unijnych spadły jedynie o około 28 %, co wskazuje na rosnącą presję cenową na producentów unijnych.

(262)

Główni producenci eksportujący z innych państw niepodlegających cłom antydumpingowym, takich jak na przykład Zjednoczone Królestwo i Turcja, albo zachowali stabilność, albo odnotowali spadek wielkości i wartości. Na przykład przywóz ze Zjednoczonego Królestwa zmniejszył się ze 102 046 jednostek w 2022 r. do 72 615 jednostek w okresie objętym dochodzeniem, natomiast przywóz z Turcji zmniejszył się ze 164 343 jednostek w 2023 r. do 95 931 jednostek w okresie objętym dochodzeniem. Podobnie spadły również wartości przywozu z tych krajów. Sugeruje to, że przywóz po cenach niedumpingowych nie wzrósł znacząco w sposób, który mógłby wyrządzić istotną szkodę przemysłowi Unii.

(263)

W świetle powyższego, w szczególności ze względu na fakt, że udział państw trzecich w rynku utrzymywał się na stosunkowo stabilnym poziomie, Komisja wstępnie stwierdziła, że przywóz ten nie osłabił związku przyczynowego między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie.

(264)

Wielkość wywozu objętych próbą producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Wyniki wywozu objętych próbą producentów unijnych

(265)

W okresie badanym wielkość wywozu producentów unijnych objętych próbą spadła o 25 %, podczas gdy średnia cena eksportowa wzrosła o 25 %. Ten równoczesny spadek wielkości wywozu i wzrost cen sugerowały, że przemysł Unii dostosował swoją strategię eksportową, prawdopodobnie koncentrując się na segmentach o wyższej wartości.

(266)

Wzrost cen pomógł częściowo zrekompensować negatywny wpływ malejącej wielkości wywozu, co wskazuje, że wyniki wywozu nie przyczyniły się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(267)

Pomimo znacznego wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin w okresie badanym, który wzrósł z około 3,6 mln jednostek w 2021 r. do prawie 4,8 mln jednostek w okresie objętym dochodzeniem, oceniono również inne potencjalne czynniki.

(268)

Zmiany technologiczne, restrykcyjne praktyki handlowe lub zmiany we wzorcach zachowań konsumentów nie zostały odnotowane jako istotne czynniki w tym okresie. Nic nie wskazuje na to, by przemysł Unii zmagał się z wewnętrznymi słabościami strukturalnymi spowodowanymi opóźnieniem technologicznym lub słabymi wynikami wywozu, które niezależnie tłumaczyłyby spadek produkcji (-24 %), sprzedaży (-21 %) lub rentowności (z [3,7 % - 4,2 %] do [-4,4 % - -4,1 %]). Jednostkowe koszty produkcji znacznie wzrosły w okresie badanym. Później jednak odnotowano spadek tych kosztów w okresie objętym dochodzeniem. Ta tendencja wzrostowa kosztów produkcji wskazuje, że przemysł Unii doświadczył znacznej presji kosztowej, prawdopodobnie pod wpływem wyższych cen surowców, kosztów energii lub innych kosztów ogólnych, które zmniejszyły marże zysku i ograniczyły zdolność przemysłu do skutecznego konkurowania. Ponadto przemysł Unii nie był w stanie w pełni przenieść tych kosztów na klientów ze względu na silną presję cenową wywieraną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych. Niesprawiedliwie niskie ceny tego przywozu zmusiły producentów unijnych do wchłonięcia zwiększonych kosztów, co pogłębiło ich trudności finansowe. Częściowe zmniejszenie kosztów produkcji w ostatnim roku nie złagodziło tej presji w wystarczającym stopniu. Ta niezdolność do zrekompensowania wyższych kosztów za pośrednictwem cen sprzedaży jest również kluczowym czynnikiem wykazującym związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(269)

Komisja potwierdziła wyraźny związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Wielkość przywozu z Chin wzrosła o 33 % między 2021 r. a okresem objętym dochodzeniem, zwiększając udział tego kraju w rynku kosztem producentów unijnych. Ten wzrost taniego przywozu zbiegł się w czasie ze spadkiem produkcji o 24 %, spadkiem sprzedaży o 21 % oraz gwałtownym spadkiem rentowności z [3,7 % - 4,2 %] do [-4,4 % - -4,1 %] w przemyśle Unii. Ta koincydencja stanowi silny dowód potwierdzający wniosek, że przywóz towarów po cenach dumpingowych odegrał istotną rolę w pogorszeniu się sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(270)

Zbadano również inne potencjalne czynniki, takie jak wyniki wywozu, zmiany konsumpcji i przywóz z innych państw. Wywóz zmniejszył się o 25 %, ale zostało to zrównoważone 25-procentowym wzrostem średnich cen eksportowych, co ograniczyło negatywny wpływ tego czynnika. Sam rynek unijny wzrósł o 15 %, w związku z czym spadek popytu nie mógł tłumaczyć tej szkody. Przywóz z innych państw utrzymywał się na stosunkowo stabilnym poziomie lub nawet się zmniejszył i nie zaobserwowano żadnych znaczących zmian technologicznych ani strukturalnych.

(271)

W związku z tym Komisja wstępnie stwierdziła, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii, głównie w następstwie wzrostu jego wielkości, zaniżania cen i wzrostu udziału w rynku, podczas gdy wpływ innych czynników nie osłabił związku przyczynowego.

(272)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(273)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(274)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(275)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy, pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji na podstawie historycznego średniego zysku (ważonego względem obrotu) pięciu producentów unijnych w latach 2013-2019. Marżę zysku ustalono na poziomie 9,6 %.

(276)

Przemysł Unii dostarczył dowody w postaci planów inwestycyjnych i protokołów posiedzeń zarządu pokazujące, że jego poziom inwestycji, badań i rozwoju oraz innowacji w okresie objętym dochodzeniem byłby wyższy w normalnych warunkach konkurencji. Komisja sprawdziła te informacje i stwierdziła, że argumenty przemysłu Unii były uzasadnione.

(277)

Aby odzwierciedlić to w zysku docelowym, Komisja obliczyła różnicę między wydatkami na inwestycje, badania i rozwój oraz innowacje w normalnych warunkach konkurencji, przedstawionymi przez przemysł Unii i zweryfikowanymi przez Komisję, a faktycznymi wydatkami na te cele w okresie badanym. Różnicę tą, wyrażoną jako odsetek obrotów, ustalono na poziomie między 1 % a 5 % dla producentów unijnych objętych próbą.

(278)

Takie wartości procentowe dodano do wspomnianego powyżej zysku podstawowego w wysokości 9,6 %, uzyskując wartość zysku docelowego wynoszącą od 11,12 % do 14,47 % w zależności od producenta unijnego objętego próbą.

(279)

Na koniec, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. W oparciu o dowody wynikające z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu Komisja ustaliła dodatkowe koszty w wysokości 0,90 euro za sztukę, które dodano do niewyrządzającej szkody ceny.

(280)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego dla przemysłu Unii, dodając wyżej wspomnianą docelową marżę zysku do kosztów produkcji producentów unijnych objętych próbą w okresie objętym dochodzeniem, a następnie dodając dostosowania przewidziane w art. 7 ust. 2d dla poszczególnych rodzajów produktu.

(281)

Komisja ustaliła następnie margines szkody poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej objętych próbą współpracujących producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone jako odsetek średniej ważonej wartości importowej CIF.

(282)

Poziom usuwający szkodę dla „pozostałych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „całego pozostałego przywozu” pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw i tego przywozu.

(283)

W niniejszej sprawie skarżący stwierdził istnienie zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym w celu przeprowadzenia oceny dotyczącej odpowiedniego poziomu środków w pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń w rozumieniu w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja zbadała, czy margines dumpingu objętych próbą producentów eksportujących jest wyższy niż ich margines szkody (zob. motywy 285 i 286 poniżej).

(284)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wszczęciu, skarżący przedstawili Komisji wystarczające dowody na występowanie zakłóceń handlu surowcami w państwie, którego dotyczy postępowanie, w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. W związku z powyższym, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, w toku dochodzenia zbadano zarzut dotyczący zakłóceń w celu sprawdzenia, czy - w stosownych przypadkach - do usunięcia szkody wystarczy cło niższe od marginesu dumpingu.

(285)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja w pierwszej kolejności zbadała, czy ustalony tymczasowo margines dumpingu będzie wyższy niż margines wystarczający do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii. W tym celu dokonano porównania średniej ważonej ceny importowej producentów eksportujących objętych próbą z ceną docelową producentów unijnych objętych próbą, jak wyjaśniono w sekcji 6.1 powyżej. Wynik tych obliczeń przedstawiono w tabeli powyżej.

(286)

Ponieważ obliczony w ten sposób margines zaniżania cen był niższy od marginesu dumpingu dla grupy BTIC, Komisja przeprowadziła badanie wymagane na podstawie art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(287)

Skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody na istnienie w ChRL zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. Zawarte w skardze dowody wskazują na to, że rury i przewody rurowe ze stali węglowej i stopowej, generujące 33 % kosztów wytworzenia produktu objętego postępowaniem, podlegają w ChRL częściowemu zwrotowi VAT przy wywozie.

(288)

W związku z tym, jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała domniemane zakłócenia oraz wszelkie inne zakłócenia w państwie, którego dotyczy postępowanie, wchodzące w zakres art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(289)

Komisja określiła najpierw główne surowce wykorzystywane do produkcji produktu objętego postępowaniem przez każdego z objętych próbą producentów eksportujących. Za surowce główne uznano takie surowce, które mogą stanowić co najmniej 17 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem. Komisja ustaliła, że objęci próbą producenci eksportujący używali rur i przewodów rurowych ze stali stopowej i węglowej jako głównych czynników produkcji przy wytwarzaniu produktu objętego dochodzeniem.

(290)

Następnie Komisja zbadała, czy którykolwiek z głównych surowców wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego postępowaniem został zakłócony przez jeden ze środków wymienionych w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego: systemy podwójnych cen, należności wywozowe, wywozowy podatek wyrównawczy, kontyngent wywozowy, zakaz wywozu, podatek od wywozu, wymóg uzyskania zezwolenia, minimalna cena eksportowa, obniżka kwoty zwrotu lub wykluczenie możliwości zwrotu podatku od wartości dodanej (VAT), ograniczenia w punkcie odprawy celnej dla eksporterów, wykaz kwalifikowanych eksporterów, obowiązek dostaw na rynek krajowy, prawo do wydobycia jedynie na własne potrzeby przedsiębiorstwa (captive mining). W tym celu Komisja sprawdziła informacje dostępne na stronie internetowej China Customs Solutions (101) i ustaliła, że VAT mający zastosowanie do wywozu rur i przewodów rurowych ze stali węglowej i stopowej objętych kodami HS 730439 i 730459 został jedynie częściowo zwrócony (10 % z 13 %).

(291)

Komisja ustaliła, że istniała zachęta do niewywożenia tych produktów, w związku z czym krajowe mechanizmy rynkowe w zakresie ustalania cen były zakłócone.

(292)

Następnie Komisja porównała cenę rur i przewodów rurowych ze stali węglowej i stopowej płaconą przez objętych próbą producentów eksportujących z cenami na reprezentatywnym rynku międzynarodowym. W tym względzie Komisja porównała cenę zapłaconą przez objętych próbą producentów eksportujących z wartością odniesienia obliczoną dla tych materiałów do produkcji, jak przedstawiono w tabeli 1. W porównaniu tym wykazano, że ceny na reprezentatywnym rynku międzynarodowym są o 180-439 % wyższe niż w państwie, którego dotyczy postępowanie. Różnicę tę potwierdzono również porównując cenę zapłaconą przez objętych próbą producentów eksportujących z informacjami zawartymi w skardze (102) na poparcie twierdzenia o zakłóceniach handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę zakres takiej różnicy, ceny krajowe uznano za znacznie niższe niż ceny na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych.

(293)

Ponadto Komisja zbadała, czy którykolwiek z surowców objętych środkami, o których mowa w motywie 284, stanowił indywidualnie co najmniej 17 % kosztów wytworzenia produktu objętego postępowaniem. Do celów tego obliczenia wykorzystano niezniekształconą cenę surowca określoną w tabeli 1. Komisja ustaliła, że rury i przewody rurowe ze stali węglowej i stopowej stanowiły co najmniej 17 % kosztów wytworzenia produktu objętego dochodzeniem.

(294)

Komisja stwierdziła, że rury i przewody rurowe ze stali węglowej i stopowej podlegają zakłóceniu w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(295)

Zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy można jednoznacznie stwierdzić, że określenie poziomu ceł tymczasowych zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego leży w interesie Unii. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich informacji istotnych z punktu widzenia dochodzenia, w tym na temat wolnych mocy produkcyjnych w państwie wywozu, konkurencji w zakresie surowców oraz wpływu na łańcuchy dostaw w przypadku przedsiębiorstw unijnych.

(296)

W skardze wskazano, że Chiny dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi w zakresie produkcji butli HPSC, które wydają się mieć charakter strukturalny i wynikać głównie z prowadzonej przez państwo polityki przemysłowej, nadmiernych inwestycji w przemysł ciężki oraz utrzymującej się nadwyżki podaży w sektorze stali, w szczególności stalowych rur bezszwowych, które są kluczowym surowcem wykorzystywanym w produkcji butli HPSC. Produkcja butli HPSC obejmuje specjalistyczny proces obróbki stali, w ramach którego wyróżnia się takie etapy takie jak kształtowanie, ogrzewanie, spawanie, obróbka skrawaniem i powlekanie. Chińscy producenci korzystają z dużych stref przemysłowych, w których wszystkie części produkcji są zlokalizowane blisko siebie i wspierane przez władze lokalne w ramach planowania i subsydiów.

(297)

Z informacji przedstawionych na poparcie skargi wynika, że całkowite moce produkcyjne Chin w zakresie produkcji butli HPSC przekraczają 30 mln jednostek rocznie, podczas gdy konsumpcja krajowa cały czas jest znacznie niższa, zwłaszcza w związku z niedawnym spowolnieniem w obszarach takich jak budownictwo, produkcja w przemyśle motoryzacyjnym i popyt w przemyśle ogółem. W rezultacie szacowane wolne moce produkcyjne przekraczają 10-15 mln butli rocznie, co stanowi ponad dwukrotność całkowitego popytu w Unii wynoszącego około 6,88 mln jednostek, co podkreśla duży potencjał do przekierowania wolumenu na rynki zewnętrzne. Chiński wywóz butli HPSC stale rośnie, w tym w szczególności wywóz na rynki bez środków ochrony handlu. Zmiana ta jest celowa i dobrze zorganizowana. Ponieważ popyt krajowy zwalnia, chińscy producenci koncentrują się na rynkach zagranicznych, aby wykorzystać nadwyżki mocy produkcyjnych. Rynek unijny jest atrakcyjny ze względu na jego rozmiary, popyt na certyfikowane butle między innymi w sektorach związanych z medycyną, przemysłem czy wodorem, a także brak szczególnych środków ochrony handlu w odniesieniu do wielu produktów HPSC.

(298)

W świetle tych czynników Komisja uznała, że znaczne wolne moce produkcyjne Chin w połączeniu z nadwyżką podaży stali na wyższym szczeblu łańcucha dostaw i polityką przemysłową wspieraną przez państwo są kluczowym czynnikiem napędzającym wzrost wielkości wywozu do Unii. Ta strukturalna nadwyżka podaży przyczyniła się do presji na obniżenie cen w Unii, zagroziła rentowności unijnego przemysłu HPSC i uwypukliła potrzebę zastosowania środków w celu przywrócenia uczciwej konkurencji na rynku.

(299)

W Chinach na konkurencję w zakresie surowców wykorzystywanych w produkcji butli HPSC duży wpływ mają polityki i interwencje rządowe, które wpływają na ceny i dostępność tych surowców. Środki te pomagają utrzymać koszty nakładów ponoszone przez chińskich producentów butli HPSC na niższym poziomie w porównaniu z ich międzynarodowymi konkurentami.

(300)

Z kolei unijni producenci butli HPSC muszą kupować surowce, takie jak stalowe rury bezszwowe i najważniejsze stopy na otwartym rynku międzynarodowym, na którym ceny zależą od podaży i popytu na świecie, indeksów rynku stali oraz kosztów energii. Europejscy producenci mierzą się ze stosunkowo wyższymi i bardziej zmiennymi cenami surowców bez dostępu do subsydiów lub cen preferencyjnych. Unia pozyskuje surowce od różnych globalnych dostawców, w tym europejskich, azjatyckich i amerykańskich, co sprawia, że rynek UE jest wrażliwy na wpływ wahań w globalnych łańcuchach dostaw, wydarzeń geopolitycznych i dostępności surowców.

(301)

Ponadto Komisja nałożyła ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych bezszwowych rur i przewodów rurowych z Chin, których stawki wahały się od około 29 % do 55 %. Cła te mają na celu przeciwdziałanie nieuczciwym cenom i zakłóceniom na rynku spowodowanym praktykami dumpingowymi, dążąc do ochrony producentów unijnych przed szkodą. Takie ograniczenia wywozowe i cła mogą jednak zmniejszyć dostępność surowców na rynku międzynarodowym, co z kolei powoduje wzrost ich ceny sprzedaży w Unii. Ten wzrost cen surowców w Unii dodatkowo zwiększa lukę w kosztach, zapewniając jeszcze większą przewagę chińskim producentom butli HPSC, którzy nadal korzystają z niższych krajowych kosztów nakładów.

(302)

Oczekuje się, że nałożenie ceł antydumpingowych na przywóz butli HPSC z Chin będzie miało ograniczony i możliwy do opanowania wpływ na unijne łańcuchy dostaw. Butle HPSC są wykorzystywane w kluczowych sektorach, takich jak opieka zdrowotna, gazy przemysłowe, tłumienie pożarów, wyposażenie bezpieczeństwa i rosnący rynek wodoru.

(303)

Przemysł Unii wykorzystuje obecnie zaledwie 48 % mocy produkcyjnych z powodu dumpingu wyrządzającego szkodę, ale dysponuje wystarczającymi wolnymi mocami produkcyjnymi i wiedzą fachową, aby zwiększyć produkcję i zaspokoić większy popyt w przypadku spadku przywozu z Chin. Alternatywni dostawcy z Turcji, Zjednoczonego Królestwa, Norwegii i Stanów Zjednoczonych już teraz zajmują ponad 9 % rynku, a w połączeniu ze wzrostem produkcji unijnej mogliby zaspokoić znaczną część potrzeb Unii.

(304)

Butle HPSC odpowiadają za niewielką część całkowitych kosztów ponoszonych przez użytkowników na niższych szczeblach łańcuchów produkcji i są często leasingowane lub amortyzowane w czasie, co oznacza, że jakikolwiek wzrost kosztów związanych z cłami prawdopodobnie nie wpłynie znacząco na ceny produktu końcowego. Cła nie zablokowałyby przywozu z Chin, ale zapewniłyby jego przywóz po uczciwych, niedumpingowych cenach.

(305)

Chociaż wpływ środków antydumpingowych na koszty wiąże się z określonym kosztem, prawdopodobne jest, że szersze korzystne skutki przeważą nad takimi kosztami: środki te przyczynią się do zapewnienia stabilnych i niezawodnych dostaw butli HPSC w Unii, przywrócą uczciwą konkurencję na rynku unijnym i wzmocnią odporność unijnego przemysłu. W kluczowych sektorach, takich jak sektory gazu, opieki zdrowotnej i wodoru, zapewnienie bezpiecznego dostępu do wysokiej jakości butli ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania ciągłości operacyjnej, ochrony bezpieczeństwa publicznego oraz wspierania celów Unii w zakresie autonomii strategicznej i odporności przemysłu.

(306)

Po dokonaniu oceny wszystkich informacji istotnych dla tego dochodzenia Komisja wstępnie stwierdziła, że określenie kwoty ceł tymczasowych zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego leży w interesie Unii.

(307)

W szczególności chiński przemysł związany z butlami HPSC dysponuje znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi i oczekuje się, że wpływ nałożenia ceł antydumpingowych na przywóz z Chin będzie możliwy do zniesienia dla unijnego łańcucha dostaw. Przemysł Unii działa obecnie poniżej mocy produkcyjnych, ale dysponuje techniczną wiedzą specjalistyczną i wolnym potencjałem produkcyjnym, aby zwiększyć produkcję i zaspokoić popyt. Ponadto alternatywni dostawcy z innych krajów, takich jak Turcja, Zjednoczone Królestwo, Norwegia i Stany Zjednoczone, oferują dalsze możliwości zaopatrzenia.

(308)

Na podstawie powyższego Komisja wstępnie stwierdziła, że cło niższe od marginesu dumpingu nie byłoby wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii. Producenci unijni nie tylko ponoszą szkody z powodu dumpingu, ale także z powodu dodatkowych zakłóceń handlu w porównaniu z producentami eksportującymi z Chin. W celu właściwej ochrony handlu poziom środków musi zatem odpowiadać tymczasowo ustalonemu marginesowi dumpingu.

(309)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(310)

Po podjęciu decyzji o zastosowaniu art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich poszczególnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów, hurtowników, detalistów, użytkowników, konsumentów.

(311)

Przemysł Unii wykazał się wysokim stopniem uczestnictwa w dochodzeniu, a producenci stanowili dużą część wszystkich unijnych producentów gotowych do współpracy. Współpracujący producenci unijni reprezentowali ponad 80 % całkowitej produkcji i sprzedaży unijnej w okresie objętym dochodzeniem, co zapewnia reprezentatywną ocenę sytuacji przemysłu Unii.

(312)

W dochodzeniu wykazano, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w okresie badanym. Wskaźniki takie jak malejąca rentowność, zmniejszone wykorzystanie mocy produkcyjnych, utrata udziału w rynku oraz presja na obniżenie cen sprzedaży spowodowana przywozem towarów po cenach dumpingowych wyraźnie wskazują na pogarszające się wyniki gospodarcze i finansowe. Te negatywne tendencje osłabiły zdolność przemysłu do utrzymania zrównoważonej działalności oraz inwestowania w innowacje i efektywność.

(313)

Oczekuje się, że wprowadzenie środków antydumpingowych przywróci uczciwą konkurencję na rynku unijnym. Umożliwiłoby to przemysłowi Unii zwiększenie wielkości sprzedaży po zrównoważonych cenach, odzyskanie utraconego udziału w rynku i poprawę rentowności. Równe warunki działania umożliwiłyby również producentom optymalizację wykorzystania mocy produkcyjnych i inwestowanie w niezbędne modernizacje, zapewniając długoterminową rentowność i konkurencyjność. Bez nieuczciwej presji cenowej wywieranej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych przemysł miałby mocniejszą pozycję pozwalającą odrobić straty i utrzymać poziom zatrudnienia.

(314)

Z drugiej strony, gdyby środki nie zostały wprowadzone, przemysł Unii prawdopodobnie nadal odczuwałby skutki przywozu po nieuczciwych cenach. Oczekuje się, że tendencja spadkowa cen i rentowności utrzyma się, co dodatkowo pogorszy kondycję finansową producentów. Może to prowadzić do zmniejszania skali działalności, zamykania zakładów oraz znacznego zmniejszenia zatrudnienia i inwestycji w Unii. Strukturalne osłabienie przemysłu byłoby trudne do odwrócenia, ponieważ niektórzy producenci mogliby opuścić rynek.

(315)

W świetle powyższego wprowadzenie środków antydumpingowych wyraźnie leży w interesie przemysłu Unii. Umożliwiłoby to sektorowi poprawę sytuacji po szkodzie spowodowanej przywozem towarów po cenach dumpingowych, przywrócenie uczciwej konkurencji i zapewnienie długoterminowej stabilności.

(316)

Żaden importer niepowiązany ani przedsiębiorstwo handlowe nie podjęli współpracy w toku dochodzenia. Nie przedstawiono zatem żadnych danych dotyczących wpływu środków na tę grupę.

(317)

W przypadku braku współpracy i szczegółowych danych prawdopodobny wpływ wprowadzenia środków na importerów należy ocenić na podstawie dostępnych faktów. Można racjonalnie założyć, że importerzy mogą stanąć w obliczu pewnego wzrostu kosztów w wyniku nałożenia ceł antydumpingowych. Zważywszy jednak na dostępność alternatywnych źródeł dostaw, w tym od producentów unijnych, oraz możliwość dalszego przywozu po cenach niedumpingowych, oczekuje się, że jakikolwiek negatywny wpływ będzie ograniczony.

(318)

Chociaż importerzy mogą doświadczać zawężenia opcji dostaw lub wzrostu kosztów w perspektywie krótkoterminowej, skutki te będą prawdopodobnie umiarkowane. Z drugiej strony utrzymanie status quo ostatecznie zagroziłoby rentowności dostaw krajowych i potencjalnie doprowadziłoby w przyszłości do większej zależności od przywozu towarów po cenach dumpingowych. Podsumowując, korzyści dla przemysłu Unii przeważają nad ograniczonymi i nieuzasadnionymi potencjalnymi niekorzystnymi konsekwencjami dla importerów.

(319)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdza się, że wprowadzenie środków nie zaszkodziłoby znacząco interesom importerów niepowiązanych, a zatem nie jest sprzeczne z ich interesami.

(320)

Żaden z użytkowników, konsumentów ani dostawców nie zgłosił się do współpracy przy dochodzeniu. W związku z tym nie przedstawiono żadnych danych dotyczących wykorzystania ani konkretnych obaw, które mogłyby sugerować znaczące negatywne skutki wynikające z ewentualnego wprowadzenia środków.

(321)

W przypadku braku współpracy prawdopodobny wpływ środków na użytkowników musi być oceniany na podstawie racjonalnych założeń. Butle bezszwowe są zazwyczaj niewielkim składnikiem kosztów w ramach ogólnej działalności sektorów niższego szczebla, w tym sektorów ochrony zdrowia i energetyki. W związku z tym nie przewiduje się, aby jakiekolwiek potencjalne wzrosty cen po nałożeniu ceł miały znaczący wpływ na działalność użytkowników lub łańcuchy dostaw ogółem.

(322)

Wprowadzenie środków pomogłoby zapewnić rentowność przemysłu Unii i utrzymać niezawodne krajowe źródło produktu o strategicznym znaczeniu wykorzystywanego w sektorach krytycznych, takich jak opieka zdrowotna i czysta energia. Wprawdzie użytkownicy mogą stanąć w obliczu marginalnego wzrostu cen w perspektywie krótkoterminowej, ale większe znaczenie mają korzyści płynące z utrzymania bezpieczeństwa dostaw i zapewnienia uczciwej konkurencji.

(323)

W związku z powyższym wprowadzenie środków nie powinno znacząco zaszkodzić interesom użytkowników, natomiast przyczyni się do zapewnienia stabilnego i bezpiecznego dostępu do produktów o znaczeniu strategicznym. Stwierdza się zatem, że wprowadzenie środków antydumpingowych nie jest sprzeczne z interesem użytkowników.

(324)

Na podstawie powyższego Komisja doszła do wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie leży w interesie Unii.

(325)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(326)

W odniesieniu do przywozu wysokociśnieniowych stalowych butli bezszwowych pochodzących z ChRL należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Komisja stwierdziła, że odpowiednim poziomem do usunięcia szkody powinien być margines dumpingu.

(327)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(328)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlały one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państw, których dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nie wymieniono w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami w niej wymienionymi, powinien podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(329)

Do zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych ma zastosowanie wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien podlegać cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie”.

(330)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach, mogą żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji poprawności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki celnej zgodnie z prawem celnym.

(331)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach, o ile spełnione są odpowiednie warunki, można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(332)

Statystyki dotyczące produktu objętego postępowaniem często są wyrażone liczbą sztuk. Taka dodatkowa jednostka dla produktu objętego postępowaniem nie została jednak określona w Nomenklaturze scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (103). W związku z tym należy dopilnować, by w zgłoszeniu o dopuszczenie do obrotu podawano nie tylko wagę wyrażoną w kilogramach lub tonach, ale także liczbę sztuk w przypadku przywozu produktu objętego postępowaniem. W przypadku kodów CN lub TARIC należy podać liczbę sztuk.

(333)

Jak wspomniano w sekcji 1.2, Komisja objęła przywóz produktu objętego postępowaniem obowiązkiem rejestracji. Rejestracja miała miejsce w celu ewentualnego pobrania ceł z mocą wsteczną zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(334)

W świetle ustaleń dokonanych na etapie tymczasowym należy zaniechać lub zaprzestać rejestracji przywozu.

(335)

Na obecnym etapie postępowania nie podjęto/nie można było podjąć decyzji o ewentualnym stosowaniu środków antydumpingowych z mocą wsteczną.

(336)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących prawidłowości obliczeń, które zostały im ujawnione.

(337)

Grupa BTIC przedłożyła uwagi dotyczące obliczenia ceny eksportowej i wartości CIF wykorzystanych do obliczenia jej marginesu dumpingu. Po przeprowadzeniu analizy uwagi te uwzględniono i odpowiednio skorygowano margines dumpingu. Margines dumpingu dla współpracujących przedsiębiorstw nieobjętych próbą i pozostałych przedsiębiorstw został odpowiednio dostosowany.

(338)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(339)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,