(1)

W dniu 19 grudnia 2024 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu żywic akrylonitrylowo-butadienowo-styrenowych z Republiki Korei („Republika Korei” lub „Korea”) i Tajwanu („państwa, których dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 4 listopada 2024 r. przez INEOS Styrolution Switzerland SA, Versalis SpA i Trinseo Europe GmbH („skarżący”). Skarga została złożona w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją żywic akrylonitrylowo-butadienowo-styrenowych w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2025/412 (3) („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) Komisja poddała rejestracji przywóz produktu objętego postępowaniem.

(4)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżących, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących oraz władze Tajwanu i Korei, znanych importerów i użytkowników, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(5)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(6)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące wszczęcia postępowania od rządu Korei i przedsiębiorstwa LG Chem.

(7)

W swoich uwagach dotyczących wszczęcia postępowania (4) przedsiębiorstwo LG Chem stwierdziło, że poziom poufności przyznany skarżącym w ramach skargi jest niezgodny z art. 6.5.1 porozumienia antydumpingowego WTO („porozumienie antydumpingowe WTO”) i odpowiednim orzecznictwem. Przedsiębiorstwo to stwierdziło, że całkowite utajnienie cen sprzedaży przemysłu Unii na wolnym rynku unijnym naruszyło prawo przedsiębiorstwa do obrony, ponieważ nie było możliwe porównanie tych cen z cenami koreańskimi, a tym samym odpowiednie ustosunkowanie się do zarzutów dotyczących szkody.

(8)

W następstwie uwag przedsiębiorstwa LG Chem Komisja zwróciła się do przemysłu Unii o uzupełnienie brakujących informacji w wersji skargi nieopatrzonej klauzulą poufności. Przemysł Unii dostarczył wymagane informacje.

(9)

Przedsiębiorstwo LG Chem nie zgodziło się z zarzutami dotyczącymi dumpingu przedstawionymi w skardze, twierdząc, że argumenty dotyczące nierentownej sprzedaży żywic akrylonitrylowo-butadienowo-styrenowych („żywic ABS”) na koreańskim rynku krajowym opierały się na niedokładnych informacjach finansowych i nie odzwierciedlały dodatnich wyników, jeśli chodzi o zysk operacyjny i zysk netto przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo LG Chem argumentowało również, że obliczenie kosztów i marż zysku w ramach skargi również było błędne, ponieważ opierało się na danych pochodzących od niepowiązanych przedsiębiorstw i produktów oraz nie uwzględniało różnic w strukturze kosztów i cenach między produktami standardowymi i produktami premium z żywic ABS. Przedsiębiorstwo LG Chem stwierdziło, że dane zawarte w skardze dotyczące cen surowców były niewiarygodne, ponieważ nie odzwierciedlały rzeczywistej jakości i kosztów surowców wykorzystywanych przez koreańskich producentów żywic ABS. Producenci eksportujący nie przedstawili dowodów, które podważyłyby dokładność informacji dostarczonych przez skarżącego. Komisja nie znalazła żadnego powodu, aby nie uwzględnić ich jako wystarczających dla uzasadnienia wszczęcia dochodzenia. W związku z powyższym argumenty te zostały odrzucone.

(10)

Przedsiębiorstwo LG Chem argumentowało, że w skardze nie przedstawiono dowodów na istnienie istotnej szkody dla przemysłu Unii z następujących powodów:

(11)

Komisja przypomniała, że ustalenie prima facie istotnej szkody wymaga zbadania między innymi istotnych czynników opisanych w art. 5 ust. 2 lit. d) rozporządzenia podstawowego. W art. 5 rozporządzenia podstawowego nie zawarto wyraźnego wymogu, że w celu ustalenia istotnej szkody wszystkie czynniki szkody wymienione w art. 3 ust. 5 muszą ulec pogorszeniu. Art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego stanowi, że skarga musi zawierać informacje na temat zmian w wielkości przywozu, w odniesieniu do którego zarzuca się przywóz po cenach dumpingowych, jego wpływu na ceny produktu podobnego na rynku Unii i wpływu na przemysł Unii, co potwierdzają istotne (niekonieczne wszystkie) czynniki i wskaźniki oddziałujące na sytuację przemysłu unijnego, takie jak wymienione w art. 3 ust. 3 i 5.

(12)

Zatem nie wszystkie czynniki muszą wykazywać pogorszenie, aby ustalona została istotna szkoda. Ponadto istnienie innych czynników, które mogą mieć wpływ na sytuację przemysłu Unii, nie musi oznaczać, że skutki przywozu produktu po cenach dumpingowych dla tego przemysłu nie są istotne.

(13)

Komisja uznała, że w skardze przedstawiono wystarczające dowody na istnienie istotnej szkody, gdy wykazano, że w sytuacji spadku konsumpcji w Unii przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł w ujęciu bezwzględnym i względnym, a z kolei wielkość produkcji i sprzedaży przemysłu Unii, a także jego rentowność, zmniejszyły się w okresie badanym.

(14)

Ponadto rząd Korei i przedsiębiorstwo LG Chem argumentowały, że to jakość produktu, a nie dumping, była przyczyną gwałtownego wzrostu przywozu żywic ABS z Korei. W tym względzie rząd Korei stwierdził, że przywóz żywic ABS z Korei wzrósł również ze względu na niedobory na rynku unijnym spowodowane działaniem siły wyższej w 2021 r. Ponadto obie strony argumentowały, że domniemaną szkodę wywołał wzrost cen energii w Unii.

(15)

Komisja uznała, że strony nie przedstawiły żadnych dowodów na poparcie argumentu, jakoby wzrost przywozu żywic ABS z Korei był spowodowany jakością produktu i krótkotrwałym działaniem siły wyższej w 2021 r. Ponadto Komisja stwierdziła, że skarga w wystarczającym stopniu odnosiła się do kwestii rosnących kosztów energii na etapie skargi.

(16)

W związku z tym argumenty dotyczące analizy szkody i związku przyczynowego zawarte w skardze przedstawione w motywach 10 i 14 zostały odrzucone.

(17)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(18)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja wybrała próbę na podstawie sprzedaży i asortymentu produktów. Próba ta składała się z dwóch producentów unijnych. Producenci unijni objęci próbą odpowiadali za [38-48] % wielkości sprzedaży produktu podobnego w Unii. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag w tym względzie. Próba jest reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(19)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(20)

Sześciu importerów niepowiązanych skontaktowało się z Komisją w sprawie kontroli wyrywkowej. Wymagane informacje dostarczyły jednak tylko czterech z nich. Zgodzili się oni również na włączenie ich do próby. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi Komisja uznała, że przeprowadzenie kontroli wyrywkowej nie jest konieczne.

(21)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w Republice Korei o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Republiki Korei w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(22)

Wymagane informacje i zgodę na włączenie do próby otrzymano od trzech producentów eksportujących z Republiki Korei. Wspomniani producenci eksportujący w okresie objętym dochodzeniem reprezentowali w przeliczeniu na tony ponad 90 % przywozu z Korei. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby obejmującej dwóch producentów na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Przedsiębiorstwa te odpowiadają za [75-85] % całkowitej wielkości wywozu (w tonach) z Republiki Korei do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła uwag dotyczących kontroli wyrywkowej.

(23)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w Tajwanie o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Biura Przedstawicielskiego Tajpej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(24)

Trzech producentów eksportujących z Tajwanu przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Strony te reprezentowały 100 % przywozu z Tajwanu w trakcie dochodzenia. Komisja uznała dwóch z trzech producentów eksportujących za powiązanych i należących do tej samej grupy. Komisja podjęła decyzję o zbadaniu tej grupy (grupa Chimei Corporation/Grand Pacific Petrochemical Corporation) oraz dodatkowego producenta eksportującego, obejmując 100 % przywozu z Tajwanu.

(25)

Tajwańscy producenci eksportujący Chimei Corporation i Grand Pacific Petrochemical Corporation zakwestionowali decyzję w zakresie, w jakim uznano w niej obie strony za powiązane. Przedsiębiorstwa Chimei Corporation i Grand Pacific Petrochemical Corporation argumentowały, że są niezależnymi stronami, jeśli chodzi o produkt objęty dochodzeniem wytwarzany w Tajwanie, ponieważ nie mają wzajemnych udziałów czy wspólnych członków zarządu, kadry kierowniczej lub pracowników.

(26)

Komisja nie zgodziła się ze stwierdzeniem, że strony można uznać za niepowiązane do celów niniejszego dochodzenia. Jak przyznały same przedsiębiorstwa Chimei Corporation i Grand Pacific Petrochemical Corporation, mają one wspólną spółkę joint venture w Chinach, a zatem są podmiotami powiązanymi w świetle art. 127 ust. 1 lit. g) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (5). Fakt, że ich spółka joint venture ma siedzibę w Chinach lub że przedsiębiorstwo joint venture nie sprzedawało produktu objętego dochodzeniem do Unii, nie ma znaczenia do celów art. 127 ust. 1 lit. g). Komisja potwierdziła zatem swoją pierwotną decyzję.

(27)

Niezależnie od powyższego, biorąc pod uwagę dysproporcję między przedsiębiorstwami Chimei Corporation a Grand Pacific Petrochemical Corporation pod względem ilości produktu objętego dochodzeniem wywożonego do UE w okresie objętym dochodzeniem, na wniosek przedsiębiorstwa Grand Pacific Petrochemical Corporation Komisja zwolniła przedsiębiorstwo Grand Pacific Petrochemical Corporation z obowiązku przedłożenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i poinformowała stronę, że margines dumpingu obliczony dla przedsiębiorstwa Chimei Corporation będzie miał zastosowanie również do przedsiębiorstwa Grand Pacific Petrochemical Corporation. Przedsiębiorstwo Grand Pacific Petrochemical Corporation zgodziło się na tę propozycję.

(28)

Jeden producent eksportujący w Korei zgłosił wniosek o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Na tym etapie dochodzenia Komisja nie podjęła żadnej decyzji w sprawie wniosków o badanie indywidualne. Komisja podejmie decyzję w sprawie przyznania badania indywidualnego na ostatecznym etapie dochodzenia.

(29)

Komisja wysłała kwestionariusze producentom eksportującym objętym próbą, producentom unijnym objętym próbą oraz wszystkim współpracującym importerom niepowiązanym. Te same kwestionariusze, w tym kwestionariusze dla użytkowników, udostępniono również w internecie (6) w dniu wszczęcia postępowania. Komisja przesłała również skarżącym kwestionariusz, w którym zwróciła się o wskaźniki makroekonomiczne przemysłu Unii.

(30)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(31)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 października 2023 r. do 30 września 2024 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2020 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(32)

W zawiadomieniu o wszczęciu jako produkt objęty dochodzeniem zdefiniowano żywice akrylonitrylowo-butadienowo-styrenowe, termoplastyczny kopolimer składający się z akrylonitrylu, butadienu i styrenu w różnych proporcjach, bez względu na kolor lub jakiekolwiek inne właściwości fizyczne lub mechaniczne, niezależnie od tego, czy są dalej przetwarzane lub poddawane obróbce w celu nadania im szczególnych dodatkowych właściwości fizycznych, o numerze w rejestrze Chemical Abstracts Service (CAS) 9003-56-9.

(33)

Żywice ABS można wytwarzać w dwóch procesach polimeryzacji: w procesie polimeryzacji emulsyjnej i w procesie polimeryzacji w masie. Procesy różnią się pod względem wykorzystywanych surowców i technologii. Produkt końcowy ma zwykle formę granulatu i - bez dodatku pigmentów - ma barwę białawą/żółtawą.

(34)

W procesie polimeryzacji emulsyjnej jako wsad wykorzystuje się styren, akrylonitryl i butadien. Najpierw polimeryzuje się butadien w wodzie. W ten sposób powstaje lateks, tj. cząstki kauczuku dyspergowane w wodzie. W drugim etapie styren i akrylonitryl są polimeryzowane w postaci dyspersji lateksu kauczukowego. Produkt uzyskany na tym etapie nie jest uważany za produkt końcowy ze względu na wysoką zawartość butadienu, który sprawia, że nie nadaje się on do zastosowań przemysłowych. W postaci stałej określa się go jako suchy proszek, proszek kauczukowy lub koncentrat kauczuku szczepionego. Równolegle do produkcji suchego proszku styren i akrylonitryl są polimeryzowane w celu wytworzenia kopolimeru styrenu i akrylonitrylu („SAN”). Aby uzyskać żywice ABS (produkt końcowy), miesza się suchy proszek oraz kopolimer akrylonitrylu i styrenu. W tym etapie mieszania, które jest etapem ostatnim, do mieszanki można dodawać pigmenty, dodatki lub inne kopolimery w celu dostosowania jej właściwości. Powstałą w ten sposób mieszankę następnie się suszy i granuluje.

(35)

Proces polimeryzacji w masie jest nowszy i pozwala na ciągłą produkcję masową żywic ABS. W procesie tym jako wsad wykorzystuje się styren, akrylonitryl i kauczuk polibutadienowy. Kauczuk polibutadienowy najpierw miele się w młynie, a następnie rozpuszcza w styrenie. Jest on następnie mieszany z chemikaliami i akrylonitrylem. Polimeryzację w masie przeprowadza się w obecności rozpuszczalnika. Pod koniec reakcji z polimeru usuwane monomery, które nie uległy polimeryzacji, oraz związki niskowrzące. Żywice ABS można mieszać z pigmentami, dodatkami lub innymi (ko)polimerami przed przekazaniem do granulowania.

(36)

Żywice ABS wykorzystuje się w wielu różnych zastosowaniach, np. w przemyśle motoryzacyjnym (zderzaki samochodowe, elementy dekoracyjne itp.), urządzeniach gospodarstwa domowego (pralki, zmywarki do naczyń itp.), elektronice (klawiatury komputerowe, myszy, piloty, etui na telefony itp.), meblach, budownictwie (rury i przewody rurowe), wyrobach medycznych, zabawkach (klocki LEGO itp.).

(37)

W zależności od zastosowania i procesu wykorzystywanego do wytwarzania produktów rynku niższego szczebla użytkownicy mogą preferować żywice ABS wytwarzane w procesie polimeryzacji emulsyjnej lub polimeryzacji w masie. Żywice ABS wytwarzane w procesie polimeryzacji emulsyjnej zapewniają bardziej błyszczącą powierzchnię produktów rynku niższego szczebla. Żywice ABS wytwarzane w wyniku procesu polimeryzacji w masie zawierają większe cząstki kauczuku, co skutkuje powierzchnią matową. Produkty rynku niższego szczebla są zazwyczaj wytwarzane w drodze wytłaczania lub formowania wtryskowego. W procesie wytłaczania błysk powierzchni zależy od procesu wykorzystywanego do produkcji żywic ABS, tj. w przypadku żywic ABS wytwarzanych w procesie polimeryzacji emulsyjnej powierzchnia jest błyszcząca, a w przypadku żywic ABS wytwarzanych w procesie polimeryzacji w masie powierzchnia jest matowa. W procesie formowania wtryskowego powierzchnia zależy od formy, tj. żywice ABS wytwarzane w procesie polimeryzacji w masie mogą również mieć błyszczącą powierzchnię.

(38)

W toku dochodzenia Komisja zaobserwowała różne praktyki producentów dotyczące stosowania numeru w rejestrze CAS - zarówno w Unii, jak i w państwach, których dotyczy postępowanie (7). W przypadku wytwarzania żywic ABS jako mieszanki suchego proszku i SAN, niektórzy producenci przedstawiali go pod jednym numerem CAS, a mianowicie 9003-56-9, podczas gdy inni posługiwali się dwoma numerami CAS, a mianowicie 9003-56-9 dla suchego proszku i 9003-54-7 dla SAN. Aby uniknąć potencjalnych nieporozumień wynikających z takich rozbieżnych praktyk, Komisja postanowiła usunąć odniesienie do numeru CAS z definicji produktu objętego dochodzeniem.

(39)

W rezultacie produktem objętym dochodzeniem są żywice akrylonitrylowo-butadienowo-styrenowe, termoplastyczny kopolimer składający się z akrylonitrylu, butadienu i styrenu w różnych proporcjach, bez względu na kolor lub jakiekolwiek inne właściwości fizyczne lub mechaniczne, niezależnie od tego, czy są dalej przetwarzane lub poddawane obróbce w celu nadania im szczególnych dodatkowych właściwości fizycznych („produkt objęty dochodzeniem” lub „żywice ABS”)

(40)

Produkt objęty postępowaniem to produkt objęty dochodzeniem pochodzący z Republiki Korei i Tajwanu, obecnie objęty kodem CN ex 3903 30 00 („produkt objęty postępowaniem”).

(41)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(42)

Na obecnym etapie Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(43)

Kilku producentów eksportujących zwróciło się o wyjaśnienie, czy następujące produkty wchodzą w zakres przedmiotowego dochodzenia:

(44)

W tym względzie Komisja pragnie doprecyzować, że kopolimery lub mieszanki składające się wyłącznie z akrylonitrylu, butadienu i styrenu wchodzą w zakres przedmiotowego dochodzenia, pod warunkiem że w takim kopolimerze lub blendzie dominuje styren. Takie kopolimery lub mieszanki określa się w niniejszym dochodzeniu jako żywice ABS.

(45)

Jak wyjaśniono w motywie 34, suchy proszek to półprodukt. Chociaż zawiera on już wszystkie trzy komonomery, dominuje w nim butadien i w związku z tym nie spełnia warunku dotyczącego zawartości styrenu, o którym mowa w motywie 44. W związku z tym suchy proszek nie wchodzi w zakres przedmiotowego dochodzenia.

(46)

Ponadto mieszanki żywic ABS (zgodnie z definicją zawartą w motywie 44) z innymi (ko)polimerami lub dodatkami, takimi jak m.in. pigmenty, środki antystatyczne, stabilizatory UV, substancje opóźniające zapłon, włókna szklane, są objęte zakresem niniejszego rozporządzenia, o ile żywice ABS są dominującym składnikiem mieszanki.

(47)

W związku z tym żywice ABS opóźniające zapłon, i żywice ABS wzmocnione włóknem szklanym są objęte zakresem przedmiotowego dochodzenia, ponieważ te rodzaje produktu są produkowane jako mieszanki, w których przeważa zawartość żywic ABS. Z drugiej strony przezroczyste żywice ABS nie są objęte niniejszym dochodzeniem. Przezroczyste żywice ABS są wytwarzane jako mieszanka żywic ABS i metakrylanu metylu, tzw. MABS. Żywice ABS nie przeważają w tej mieszance, a zatem nie wchodzi ona w zakres produktu objętego przedmiotowym dochodzeniem.

(48)

Ponadto kopolimery składające się z akrylonitrylu, butadienu, styrenu i innych komonomerów wchodzą w zakres przedmiotowego dochodzenia, o ile w kopolimerze przeważają akrylonitryl, butadien i styren.

(49)

W odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przedsiębiorstwo Chimei zwróciło się o wyłączenie z zakresu przedmiotowego dochodzenia ABS opóźniającego zapłon, ponieważ rzekomo nie był on produkowany w Unii.

(50)

Wbrew twierdzeniom tego przedsiębiorstwa żywice ABS opóźniające zapłon są produkowane przez producentów unijnych. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(51)

Przedsiębiorstwa Chimei i LEGO argumentowały, że należy wykluczyć żywice ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy. Strony argumentowały, że żywice ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy są znacznie droższe ze względu na koszty ekologiczne płacone przez klienta. Jako rozwiązanie alternatywne przedsiębiorstwo LEGO zasugerowało, że nie należy nakładać ceł antydumpingowych wyłącznie na żywice ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy lub że przynajmniej należy uwzględnić żywice ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy do celów obiektywnego porównania.

(52)

Żywice ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy to żywice ABS wytwarzane z powtórnie wykorzystywanych materiałów do produkcji (z recyklingu mechanicznego lub chemicznego) lub z biosurowców, np. zużytego oleju kuchennego. Są one rzeczywiście droższe niż żywice ABS wytwarzane z materiałów do produkcji, które nie są powtórnie wykorzystywane lub bazują na paliwach kopalnych. Koszty ekologiczne mogą osiągnąć do 100 % ceny żywic ABS, które nie są powtórnie wykorzystywane lub bazują na paliwach kopalnych. Żywice ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy mają jednak te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania co żywice ABS wytwarzane z materiałów do produkcji, które nie są powtórnie wykorzystywane lub bazują na paliwach kopalnych, a zatem konkurują ze standardowymi żywicami ABS. Ani przedsiębiorstwo Chimei, ani przedsiębiorstwo LEGO nie przedstawiły dowodów na to, że jest inaczej. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten wniosek o wyłączenie.

(53)

Nie można wdrożyć w praktyce nałożenia ceł antydumpingowych na zawartość żywic ABS, która nie jest powtórnie wykorzystywana lub bazuje na paliwach kopalnych. Koszty ekologiczne są negocjowane między producentem żywic ABS a jego klientem i wliczane bezpośrednio do ceny. Nie można ich wskazać na fakturze lub innych dokumentach towarzyszących transakcji przywozu, a zatem nie można ustalić wartości kosztów ekologicznych do celów ustalenia wartości celnej. W związku z tym Komisja odrzuciła wniosek przedsiębiorstwa LEGO o nałożenie ceł antydumpingowych wyłącznie na zawartość żywic ABS, która nie jest powtórnie wykorzystywana lub bazuje na paliwach kopalnych.

(54)

Komisja należycie uwzględniła jednak fakt, że niektóre rodzaje produktu zawierają żywice ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy do celów obiektywnego porównania przy określaniu marginesów dumpingu i szkody.

(55)

Komisja zbadała w pierwszej kolejności, czy łączna wielkość sprzedaży krajowej dla poszczególnych objętych próbą współpracujących producentów eksportujących była reprezentatywna, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, jeśli łączna wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego niezależnym klientom na rynku krajowym na jednego producenta eksportującego stanowi co najmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie łączna sprzedaż produktu podobnego na rynku krajowym dokonana przez każdego objętego próbą producenta eksportującego była reprezentatywna.

(56)

Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu sprzedawane na rynku krajowym, które były identyczne lub porównywalne z rodzajami produktu sprzedawanymi na wywóz do Unii w odniesieniu do producentów eksportujących z reprezentatywną sprzedażą krajową.

(57)

W dalszej kolejności Komisja przeanalizowała, czy sprzedaż krajowa dokonywana przez każdego objętego próbą producenta eksportującego na rynku krajowym w przypadku każdego rodzaju produktu, który jest identyczny lub porównywalny z rodzajem produktu sprzedawanym na wywóz do Unii, była reprezentatywna zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu jest reprezentatywna, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu niezależnym klientom w okresie objętym dochodzeniem stanowi co najmniej 5 % całkowitej sprzedaży eksportowej identycznego lub porównywalnego rodzaju produktu do Unii. Komisja ustaliła, że nie więcej niż jedna trzecia rodzajów produktu była niereprezentatywna dla objętych próbą producentów eksportujących.

(58)

Następnie Komisja określiła w odniesieniu do każdego rodzaju produktu udział sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem, by móc zdecydować, czy do obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy zastosować rzeczywistą sprzedaż krajową.

(59)

Wartość normalna opiera się na rzeczywistej cenie krajowej każdego rodzaju produktu niezależnie od tego, czy sprzedaż ta jest dokonywana z zyskiem, jeżeli:

(60)

W tym przypadku wartość normalna jest średnią ważoną cen całej sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu w okresie objętym dochodzeniem.

(61)

Za wartość normalną przyjmuje się rzeczywistą cenę krajową danego rodzaju produktu wyłącznie dla sprzedaży krajowej z zyskiem w okresie objętym dochodzeniem, jeżeli:

(62)

Analiza sprzedaży krajowej wykazała, że 64 % całkowitej sprzedaży krajowej przynosiło zysk, a średnia ważona cena sprzedaży była wyższa od kosztów produkcji. W związku z tym wartość normalną obliczono dla większości transakcji jako średnią ważoną cen całkowitej sprzedaży krajowej w okresie objętym dochodzeniem oraz dla części jako średnią ważoną wyłącznie sprzedaży z zyskiem.

(63)

W pewnych przypadkach, w których sprzedaż danego rodzaju produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym była niedostateczna, bądź gdy danego rodzaju produktu nie sprzedawano w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, Komisja konstruowała wartość normalną. W innych przypadkach, w których sprzedaż danego rodzaju produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym nie występowała, Komisja szukała alternatywnych źródeł cen w zwykłym obrocie handlowym. Z uwagi na brak sprzedaży krajowej prowadzonej przez innego producenta objętego próbą lub brak możliwości ujawnienia ceny sprzedaży krajowej innego producenta objętego próbą w odniesieniu do tego rodzaju produktu w znaczący sposób bez naruszenia poufności tego producenta, a także z uwagi na brak innych dostępnych źródeł cen tego konkretnego rodzaju produktu, Komisja skonstruowała wartość normalną odpowiednich rodzajów produktów zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego.

(64)

Wartość normalną skonstruowano poprzez dodanie do średniego kosztu produkcji produktu podobnego wytwarzanego przez objętych próbą współpracujących producentów eksportujących w okresie objętym dochodzeniem następujących elementów:

(65)

W przypadku rodzajów produktu, które nie były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, dodano średnie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk z transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym tymi rodzajami produktu na rynku krajowym. W przypadku rodzajów produktu w ogóle niesprzedawanych na rynku krajowym dodano średnią ważoną kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysk z tytułu wszystkich transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym na rynku krajowym.

(66)

Objęci próbą producenci eksportujący dokonywali wywozu do Unii bezpośrednio do niezależnych klientów lub za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych działających jako importerzy.

(67)

W przypadku producentów eksportujących, którzy wywozili produkt objęty postępowaniem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii, za cenę eksportową uważało się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty postępowaniem sprzedany na wywóz do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(68)

W przypadku producentów eksportujących wywożących produkt objęty postępowaniem do Unii za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych działających jako importer, cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny, po której produkt przywieziony został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom w Unii, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W takim przypadku dokonano dostosowań ceny, uwzględniając wszystkie koszty poniesione między przywozem a odsprzedażą, w tym koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, oraz osiągnięte zyski (wynoszące [9-12] %), które uzyskano od dwóch współpracujących importerów niepowiązanych, którzy udzielili wymaganych informacji.

(69)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek dokonania obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. W omawianym przypadku Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na poziomie ex-works. Jak wyjaśniono dokładniej poniżej, w stosownych przypadkach wartość normalna i cena eksportowa zostały dostosowane w celu: (i) wyrównania ich do poziomu ex-works; oraz (ii) uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których stwierdzono i wykazano, że mają wpływ na ceny i porównywalność cen.

(70)

W odniesieniu do sprzedaży rodzajów produktu, dla których skonstruowano wartość normalną, jak wyjaśniono w motywie 64, wartość normalną ustalono na poziomie handlu ex-works poprzez wykorzystanie kosztów produkcji wraz z kwotami kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które uznano za odpowiednie w odniesieniu do tego poziomu handlu. W związku z tym nie były konieczne dostosowania w celu wyrównania wartości normalnej z powrotem do poziomu ex-works.

(71)

W odniesieniu do sprzedaży rodzajów produktu, która odbywała się w zwykłym obrocie handlowym, w celu skompensowania wartości normalnej z powrotem do poziomu handlu ex-works, dokonano dostosowań uwzględniających koszty transportu i pakowania. Dokonano ponadto dostosowań uwzględniających koszty kredytu. Komisja nie znalazła powodów, aby dokonać jakiegokolwiek innego dostosowania wartości normalnej.

(72)

Przedsiębiorstwo LG Chem wnioskowało o dostosowanie dotyczące procesu produkcji i różnic we właściwościach produktu. Ponadto przedsiębiorstwo LG Chem wnioskowało o dostosowanie z tytułu pomocy technicznej. Komisja odrzuciła wnioski o dostosowanie przedstawione przez przedsiębiorstwo LG Chem. Jeżeli chodzi o dostosowanie z tytułu różnic w procesie produkcji, przedsiębiorstwo nie przedstawiło dowodów na to, że różnice w procesie produkcji miały jakikolwiek wpływ na ceny lub ich porównywalność. Po zmianie numeru kontrolnego produktu („PCN”) wszelkie różnice mające znaczący wpływ na cenę znajdują odzwierciedlenie w tym zmienionym PCN; w związku z tym dostosowania z tytułu różnic we właściwościach fizycznych stały się bezprzedmiotowe, ponieważ różnice, które wpływają na ceny i ich porównywalność, znalazły odzwierciedlenie w PCN. Ponadto odrzucono dostosowania dotyczące usług pomocy technicznej, ponieważ przedsiębiorstwo nie przedstawiło dowodów na to, że takie usługi są objęte umową i wliczone w cenę sprzedaży.

(73)

Przedsiębiorstwo Lotte wnioskowało o dostosowanie dotyczące zwrotu opłat przywozowych, jednak nie było w stanie przypisać określonych ilości przywożonych surowców do produktu objętego dochodzeniem, w związku z czym argument ten został odrzucony.

(74)

W celu wyrównania ceny eksportowej z powrotem do poziomu handlu ex-works dokonano dostosowań z tytułu: frachtu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i nieprzewidzianych wydatków.

(75)

Uwzględniono następujące czynniki wpływające na ceny i porównywalność cen: koszty kredytu, opłaty bankowe.

(76)

Jeden producent eksportujący wnioskował o dostosowanie z tytułu sprzedaży towarów za pośrednictwem powiązanego importera, które zostały dostarczone bezpośrednio z Korei niezależnemu klientowi w Unii, ponieważ dział sprzedaży w Korei pełni wszystkie funkcje związane ze sprzedażą. Na tej podstawie przedsiębiorstwo argumentowało, że powiązany importer nie ponosi tych kosztów, więc cena powinna zostać odpowiednio dostosowana. Argumentu tego nie poparto żadnymi dowodami, zatem został on odrzucony.

(77)

Niewielką część wywozu dokonywanego przez producenta eksportującego sprzedawano powiązanemu użytkownikowi w Unii do celu wytworzenia innych towarów, w ramach którego produkt objęty postępowaniem stanowi niewielką część kosztów produkcji. W odniesieniu do tych ilości niemożliwe byłoby ustalenie wiarygodnej ceny eksportowej na podstawie sprzedaży produktu końcowego pierwszemu niezależnemu nabywcy. W związku z tym ilości te zostały uwzględnione w obliczeniach z wykorzystaniem ceny eksportowej ustalonej dla sprzedaży bezpośredniej produktów podobnych.

(78)

Producent eksportujący wywozi produkt objęty dochodzeniem do swojego przedsiębiorstwa powiązanego w Unii, które dalej przetwarza go w celu sprzedaży produktu niezależnym klientom. W przypadku tej sprzedaży od ceny dla pierwszego niepowiązanego klienta odliczono dodatkową kwotę. Komisja odliczyła koszty przetwarzania/mieszania przywożonych żywic ABS, które miało miejsce w zakładach przedsiębiorstwa w Unii. Tę skorygowaną cenę wykorzystano do porównania z produktami podobnymi do materiałów do produkcji żywic ABS przywożonych z Korei przez przedsiębiorstwo powiązane.

(79)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartości normalnej każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(80)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesów dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(81)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniej ważonej marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym margines ten określono na podstawie marginesów ustalonych dla objętych próbą producentów eksportujących.

(82)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących ustalono na 4,3 %.

(83)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w Korei Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w okresie objętym dochodzeniem, ustalonego na podstawie danych Eurostatu dotyczących przywozu.

(84)

Poziom współpracy w przedmiotowej sprawie jest wysoki, ponieważ wywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił około [75-85] % łącznego przywozu w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja uznała, że należy ustanowić margines dumpingu dla niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie poddanego indywidualnemu badaniu i objętego próbą współpracującego przedsiębiorstwa z najwyższym marginesem dumpingu.

(85)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(86)

Komisja zbadała w pierwszej kolejności, czy łączna wielkość sprzedaży krajowej dla poszczególnych współpracujących producentów eksportujących była reprezentatywna, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, jeśli łączna wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego niezależnym klientom na rynku krajowym na jednego producenta eksportującego stanowi co najmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie łączna sprzedaż produktu podobnego na rynku krajowym dokonana przez każdego współpracującego producenta eksportującego była reprezentatywna.

(87)

Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu sprzedawane na rynku krajowym, które były identyczne lub porównywalne z rodzajami produktu sprzedawanymi na wywóz do Unii.

(88)

W dalszej kolejności Komisja przeanalizowała, czy sprzedaż krajowa dokonywana przez każdego współpracującego producenta eksportującego na jego rynku krajowym w przypadku każdego rodzaju produktu, który jest identyczny lub porównywalny z rodzajem produktu sprzedawanym na wywóz do Unii, była reprezentatywna zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu jest reprezentatywna, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu niezależnym klientom w okresie objętym dochodzeniem stanowi co najmniej 5 % całkowitej sprzedaży eksportowej identycznego lub porównywalnego rodzaju produktu do Unii. Komisja ustaliła, że sprzedaż krajowa niektórych rodzajów produktu nie była reprezentatywna dla objętych próbą producentów eksportujących.

(89)

Następnie Komisja określiła w odniesieniu do każdego rodzaju produktu udział sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem, by móc zdecydować, czy do obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy zastosować rzeczywistą sprzedaż krajową.

(90)

Wartość normalna opiera się na rzeczywistej cenie krajowej każdego rodzaju produktu niezależnie od tego, czy sprzedaż ta jest dokonywana z zyskiem, jeżeli:

(91)

W tym przypadku wartość normalna jest średnią ważoną cen całej sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu w okresie objętym dochodzeniem.

(92)

Za wartość normalną przyjmuje się rzeczywistą cenę krajową danego rodzaju produktu wyłącznie dla sprzedaży krajowej z zyskiem w okresie objętym dochodzeniem, jeżeli:

(93)

Analiza sprzedaży krajowej wykazała, że ponad 99 % całkowitej sprzedaży krajowej przynosiło zysk, a średnia ważona cena sprzedaży była wyższa od kosztów produkcji. W związku z tym wartość normalną obliczono jako średnią ważoną cen całkowitej sprzedaży krajowej w okresie objętym dochodzeniem (ogólnie) lub jako średnią ważoną wyłącznie sprzedaży z zyskiem (w kilku przypadkach).

(94)

Metodyka wyjaśniona w motywie powyżej została również zastosowana do sprzedaży krajowej dokonywanej przez współpracującego producenta eksportującego, który prowadził niewielką sprzedaż za pośrednictwem powiązanego podmiotu przetwarzającego.

(95)

W przypadkach, w których sprzedaż danego rodzaju produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym była niedostateczna, bądź gdy danego rodzaju produktu nie sprzedawano w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, Komisja konstruowała wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego. W przypadkach, w których nie występowała sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu podobnego, Komisja szukała alternatywnych źródeł cen w zwykłym obrocie handlowym. Ostatecznie wartość normalną skonstruowano z uwagi na brak możliwości ujawnienia istotnych informacji na temat ceny sprzedaży krajowej innego objętego próbą producenta danego rodzaju produktu bez naruszania poufności tego producenta. Komisja nie miała informacji na temat jakichkolwiek innych potencjalnych źródeł cen odpowiednich rodzajów produktu w zwykłym obrocie handlowym.

(96)

Wartość normalną skonstruowano poprzez dodanie do średniego kosztu produkcji produktu podobnego wytwarzanego przez współpracujących producentów eksportujących w okresie objętym dochodzeniem następujących elementów:

(97)

W przypadku rodzajów produktu przetwarzanych i sprzedawanych na rynku krajowym przez stronę powiązaną z jednym ze współpracujących producentów eksportujących, w teście dotyczącym zwykłego obrotu handlowego według rodzaju uwzględniono koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk jednostki powiązanej.

(98)

W przypadku rodzajów produktu, które nie były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, dodano średnie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk z transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym tymi rodzajami produktu na rynku krajowym. W przypadku rodzajów produktu w ogóle niesprzedawanych na rynku krajowym dodano średnią ważoną kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysk z tytułu wszystkich transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym na rynku krajowym.

(99)

Objęci próbą producenci eksportujący prowadzili wywóz do Unii bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów w Unii. Ceną eksportową była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(100)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek dokonania obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. W omawianym przypadku Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na poziomie ex-works. Jak wyjaśniono dokładniej poniżej, w stosownych przypadkach wartość normalna i cena eksportowa zostały dostosowane w celu: (i) wyrównania ich do poziomu ex-works; oraz (ii) uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których stwierdzono i wykazano, że mają wpływ na ceny i porównywalność cen.

(101)

W celu skompensowania wartości normalnej z powrotem do poziomu handlu ex-works, jeżeli producenci eksportujący objęci próbą o to wystąpili i przedstawili uzasadnienie, dokonano dostosowań uwzględniających koszty transportu lub pakowania.

(102)

Kiedy wartość normalną ustalono na podstawie kosztów produkcji wraz z kwotami kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku uzasadnionego dla tego poziomu handlu, dostosowania nie były konieczne w celu wyrównania wartości normalnej z powrotem do poziomu ex-works.

(103)

Jeden ze współpracujących producentów eksportujących, który prowadził niewielką sprzedaż krajową za pośrednictwem strony powiązanej, wystąpił o dostosowanie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku tej strony powiązanej i jej transakcji. W świetle informacji zawartych w aktach sprawy nie można było jednak uznać, że tajwański podwykonawca/przedsiębiorstwo handlowe powiązani ze współpracującym producentem eksportującym pełnili funkcje podobne do funkcji przedstawiciela działającego na zasadzie prowizji w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego. W związku z tym argument ten odrzucono.

(104)

W celu skompensowania ceny eksportowej z powrotem do poziomu handlu ex-works, jeżeli producenci eksportujący objęci próbą o to wystąpili i przedstawili uzasadnienie, dokonano dostosowań uwzględniających koszty transportu, ubezpieczenia, pakowania, przeładunku i załadunku.

(105)

Uwzględniono następujące czynniki wpływające na ceny i porównywalność cen: koszty kredytu i opłaty bankowe.

(106)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartości normalnej każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(107)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesów dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(108)

Ponieważ współpraca była na poziomie 100 %, nie było konieczności obliczania średniego ważonego marginesu dumpingu, który normalnie byłby stosowany w odniesieniu do współpracujących przedsiębiorstw nieobjętych próbą.

(109)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w Tajwanie Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących.

(110)

Poziom współpracy w przedmiotowej sprawie jest wysoki, ponieważ wywóz dokonywany przez objętych próbą producentów eksportujących stanowił całość łącznego przywozu w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja uznała, że należy ustanowić margines dumpingu dla niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie poddanego indywidualnemu badaniu współpracującego przedsiębiorstwa z najwyższym marginesem dumpingu.

(111)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez czterech producentów w Unii. Ponadto w toku dochodzenia za pośrednictwem stowarzyszenia Plastics Recyclers Europe zgłosiło się pięciu producentów żywic ABS pochodzących z recyklingu. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(112)

Informacje dostarczone przez producentów żywic ABS pochodzących z recyklingu ograniczały się do wielkości produkcji w 2022 r., 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem. Biorąc pod uwagę ich nieznaczny udział w całkowitej produkcji żywic ABS w Unii (około 1,5 %), Komisja uznała, że brak kompletnych informacji od podmiotów zajmujących się recyklingiem nie miał wpływu na ustalenia dotyczące szkody.

(113)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 500 000 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak zweryfikowana wielkość produkcji producentów unijnych objętych próbą, zweryfikowana wielkość produkcji producentów unijnych nieobjętych próbą oraz wielkość produkcji podmiotów zajmujących się recyklingiem. Jak wskazano w motywie 18, dwaj objęci próbą producenci unijni reprezentowali [38-48] % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(114)

Oprócz producentów żywic ABS i podmiotów zajmujących się recyklingiem w skardze przeanalizowano ponadto rolę podmiotów zajmujących się mieszaniem, które pozyskiwały produkty od producentów w Unii i w państwach, których dotyczy postępowanie, i mieszały je z dodatkami w celu poprawy niektórych właściwości żywic ABS lub przekształcały je w produkty, które nie wchodzą w zakres niniejszego dochodzenia.

(115)

Przed wszczęciem postępowania Komisja skontaktowała się ze wszystkimi znanymi podmiotami zajmującymi się mieszaniem. Żaden ze znanych podmiotów zajmujących się mieszaniem nie udzielił jednak odpowiedzi na pytania Komisji. Na późniejszym etapie dochodzenia jeden podmiot zajmujący się mieszaniem - Romira GmbH - zarejestrował się jako zainteresowana strona w dochodzeniu. Przedsiębiorstwo twierdziło, że jest producentem żywic ABS i przedstawiło pewne wstępne wyjaśnienia. Nie przedstawiło jednak żadnych dalszych uwag, ani też nie dostarczyło żadnych danych, które umożliwiłyby Komisji stwierdzenie charakteru działalności przedsiębiorstwa Romira w związku z niniejszym dochodzeniem.

(116)

Komisja stwierdziła, że z chemicznego i technicznego punktu widzenia ostatnim kluczowym etapem produkcji żywic ABS jest zakończenie procesu polimeryzacji. Ponadto wartość dodana na etapie mieszania jest raczej ograniczona i stanowi 7-10 % kosztów produkcji. W związku z tym na tym etapie Komisja stwierdziła, że podmioty zajmujące się mieszaniem nie stanowią części przemysłu Unii.

(117)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie:

(118)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 1

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(119)

Konsumpcja w Unii tymczasowo wzrosła w 2021 r., jednak w pozostałej części okresu badanego dalej spadała. Pod koniec okresu objętego dochodzeniem była ona o 16 % niższa niż na początku okresu badanego.

(120)

Komisja zbadała, czy przywóz produktu pochodzącego z państw, których dotyczy postępowanie, należy oceniać w sposób łączny zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(121)

Margines dumpingu ustalony w odniesieniu do przywozu z Korei i Tajwanu był powyżej progu de minimis, określonego w art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wielkość przywozu z każdego z państw, których dotyczy postępowanie, nie była nieznaczna w rozumieniu art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego. Udziały w rynku w okresie objętym dochodzeniem wynosiły odpowiednio 25,2 % i 5,9 %.

(122)

Warunki konkurencji między towarami przywożonymi po cenach dumpingowych z Korei i Tajwanu oraz między towarami przywożonymi po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, a produktem podobnym były zbliżone. W szczególności przywożone towary konkurowały ze sobą oraz z ABS wytwarzanymi w Unii, ponieważ są sprzedawane za pośrednictwem tych samych kanałów sprzedaży i podobnym kategoriom klientów.

(123)

Dlatego też wszystkie kryteria określone w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały spełnione, a przywóz z Korei i Tajwanu został dla celów ustalenia szkody zbadany w sposób łączny.

(124)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych zarejestrowanych w bazie danych Comext Eurostatu. Udział przywozu w rynku ustalono poprzez porównanie wielkości przywozu z konsumpcją w Unii określoną w sekcji 4.2.

(125)

Przywóz do Unii z państw, których dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(126)

Łączny przywóz z przedmiotowych państw odnotował stały gwałtowny wzrost z 124 000 ton do prawie 190 000 ton w okresie badanym. Chociaż w 2022 r. osiągnął on szczytowy poziom wynoszący 200 000 ton, pod koniec okresu badanego były nadal o 53 % wyższy w porównaniu z początkiem okresu.

(127)

Udział w rynku przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, w okresie badanym stale wzrastał z 19 % do 31 %. W okresie od 2020 r. do okresu objętego dochodzeniem zyskał 12 p.p., czyli 63 % udziału w rynku.

(128)

Komisja ustaliła wysokość cen przywozu na podstawie danych Eurostatu. Podcięcie cenowe przywozu ustalono na podstawie zweryfikowanych informacji dostarczonych przez objętych próbą producentów eksportujących w państwach, których dotyczy postępowanie i objętych próbą producentów unijnych.

(129)

Średnia ważona cena przywozu do Unii z państw, których dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 3

Ceny przywozu (w EUR/t)

(130)

W okresie badanym ceny importowe z państw, których dotyczy postępowanie, wzrosły średnio o 28 %. Wynikało to głównie ze wzrostu cen przywozu z Korei (+31 %), podczas gdy ceny przywozu z Tajwanu wzrosły jedynie o 14 %. Wyjątkowo gwałtowny wzrost cen w 2021 i 2022 r. był spowodowany wydarzeniami w gospodarce światowej. Ożywienie gospodarcze po pandemii w 2021 r. spowodowało ożywienie globalnych przepływów handlowych, a tym samym rosnące zapotrzebowanie na transport wodny, co doprowadziło do wzrostu kosztów frachtu. Sytuacja ta utrzymywała się na początku 2022 r. (8) Pod koniec 2021 r. i przez cały 2022 r. skutki zwiększonych kosztów transportu wiązały się ze światowym kryzysem energetycznym spowodowanym rosnącym popytem na paliwo w następstwie ożywienia gospodarczego po pandemii, ale głównie skutkami agresji wojskowej Rosji na Ukrainę, która rozpoczęła się wraz z inwazją Rosji na Ukrainę w lutym 2022 r. (9)

(131)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(132)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem.

(133)

W powyższym porównaniu wykazano, że średni ważony margines podcięcia cenowego na rynku unijnym wynosił od 30,4 % do 30,9 % w przypadku Korei i między 20,9 % a 29,9 % w przypadku Tajwanu.

(134)

Ponadto, niezależnie od ustaleń dotyczących znacznego poziomu podcięcia cenowego, Komisja stwierdziła, że z uwagi na tłumienie cen spowodowane wielkością i cenami przywozu z Korei i Tajwanu przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen do poziomu umożliwiającego producentom osiągnięcie rozsądnego zysku. Począwszy od 2022 r. i przez pozostałą część okresu badanego średnia cena przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, była niższa od kosztów produkcji producentów unijnych objętych próbą (zob. tabela 7).

(135)

Tłumienie cen stwierdzone na poziomie makro zostało następnie potwierdzone na poziomie przedsiębiorstwa. Poziomy usuwające szkodę wyznaczono dla poszczególnych rodzajów produktu, biorąc tym samym pod uwagę wszelkie potencjalne różnice między asortymentem przywożonych produktów a sprzedażą krajową prowadzoną przez przemysł Unii. W okresie objętym dochodzeniem przywóz od objętych próbą producentów eksportujących skutkował zaniżaniem cen w ramach sprzedaży krajowej prowadzonej przez objętych próbą producentów unijnych - skala tego zaniżania cen wahała się od 62,9 % do 66,6 % w przypadku Korei i od 51,7 % do 67,8 % w przypadku Tajwanu (aby zapoznać się z bardziej szczegółowymi informacjami, zob. sekcja 6.1).

(136)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(137)

Jak wspomniano w motywie 18, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(138)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych znajdujących się w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu makroekonomicznym przedłożonych z jednej strony przez czterech unijnych producentów żywic ABS oraz z drugiej strony przez stowarzyszenie Plastics Recyclers Europe w imieniu unijnych producentów żywic ABS pochodzących z recyklingu. Dane dotyczyły wszystkich producentów unijnych. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w zweryfikowanych odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Dane dotyczyły producentów unijnych objętych próbą. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(139)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(140)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(141)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 4

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(142)

Wielkość produkcji przemysłu Unii wzrosła w 2021 r. o 14 %. Później spadła w latach 2021-2023, a następnie nieznacznie wzrosła w okresie objętym dochodzeniem. Do końca okresu badanego wielkość produkcji spadła o 16 % poniżej poziomu z 2020 r.

(143)

Moce produkcyjne przemysłu Unii nieznacznie wzrosły w latach 2021 i 2022 po zakończeniu projektów inwestycyjnych rozpoczętych na długo przed okresem badanym. Ogólnie moce produkcyjne wzrosły w okresie badanym o 9 %.

(144)

W związku z dodatkowymi mocami produkcyjnymi i malejącą produkcją wykorzystanie mocy produkcyjnych również spadło z 65 % w 2020 r. do 50 % w okresie objętym dochodzeniem, z tymczasowym wzrostem do 71 % w 2021 r.

(145)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(146)

Wielkość sprzedaży przemysłu Unii wzrosła w 2021 r. o 16 %. Następnie jednak stale spadała, a do końca okresu badanego przemysł Unii utracił 19 % wielkości sprzedaży z 2020 r.

(147)

Wielkość sprzedaży spadła bardziej niż konsumpcja (19 % w porównaniu z 6 %), w związku z czym udział przemysłu Unii w rynku spadł z 72 % w 2020 r. do mniej niż 63 % w okresie objętym dochodzeniem.

(148)

2021 r. charakteryzował się globalnym ożywieniem gospodarczym po pandemii. Znalazło to również odzwierciedlenie na rynku unijnym, na którym konsumpcja żywic ABS tymczasowo wzrosła, co umożliwiło wzrost produkcji i sprzedaży przemysłu Unii. Później jednak sytuacja uległa odwróceniu.

(149)

W okresie badanym konsumpcja znacznie się zmniejszyła. Przemysł Unii stracił jednak ponad dwukrotnie więcej jeśli chodzi o wielkości sprzedaży w porównaniu ze spadkiem konsumpcji. Doprowadziło to do utraty udziału w rynku o prawie 10 punktów procentowych.

(150)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Zatrudnienie i wydajność

(151)

Zatrudnienie w przemyśle żywic ABS w Unii utrzymywało się w okresie badanym na dość stabilnym poziomie, z jedynie nieznacznym wzrostem o 2 % w 2021 r. i 4 % w 2022 r. Ten wzrost zatrudnienia można przypisać wykorzystaniu dodatkowych zdolności produkcyjnych w 2021 i 2022 r.

(152)

Tymczasowy wzrost wielkości produkcji w 2021 r. znalazł odzwierciedlenie w wydajności, która wzrosła o 12 % w tym samym okresie. Wielkość produkcji zaczęła jednak spadać po 2021 r., co przełożyło się na spadek wydajności od 2022 r. do końca okresu badanego, kiedy to spadła ona o 18 % poniżej poziomu z 2020 r.

(153)

Ze względu na kurczący się rynek przemysł Unii zaczął zmniejszać zatrudnienie od 2023 r. W okresie objętym dochodzeniem zatrudnienie było nieco wyższe (+1 %) niż w 2020 r.

(154)

Wszystkie marginesy dumpingu przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii nie był nieznaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państw, których dotyczy postępowanie.

(155)

Jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem. W związku z tym brak było dostępnych danych umożliwiających ocenę skutków ewentualnego wcześniejszego dumpingu.

(156)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Ceny sprzedaży w Unii

(157)

W latach 2020-2022 ceny sprzedaży przemysłu Unii wzrosły o 92 %. Następnie ceny sprzedaży spadły. W okresie objętym dochodzeniem średnia jednostkowa cena sprzedaży była jednak nadal o prawie 50 % wyższa niż na początku okresu badanego.

(158)

W przypadku kosztów produkcji występowała podobna tendencja. Wzrosły one o 90 % w latach 2020-2022 i później spadły - ale mniej niż średnia cena jednostkowa sprzedaży. W okresie objętym dochodzeniem koszty produkcji były o 60 % wyższe niż w 2020 r.

(159)

W 2021 r. ceny sprzedaży żywic ABS dokonywanej przez przemysł Unii wzrosły znacznie bardziej niż koszty. Różnica między ceną sprzedaży a kosztami produkcji wyniosła w tym okresie prawie 550 EUR/t. Następnie koszty produkcji wzrosły wykładniczo, a w okresie objętym dochodzeniem średnia cena sprzedaży przekroczyła średni koszt jedynie o około 50 EUR/t.

(160)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Średnie koszty pracy na pracownika

(161)

Średni koszt pracy w przeliczeniu na pracownika tymczasowo wzrósł w 2021 r. i 2022 r. o odpowiednio 11 % i 10 %. Utrzymywał się jednak na stałym poziomie przez pozostałą część okresu badanego, z nieznacznym spadkiem w okresie objętym dochodzeniem.

(162)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Zapasy

(163)

Wielkość stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego była zgodna z tendencją w zakresie produkcji. Zwiększył się on w 2021 r., ale zmniejszył w pozostałej części okresu badanego.

(164)

Przemysł Unii zareagował na zmniejszoną wielkość sprzedaży, zmniejszając wielkość produkcji. W związku z tym udział zapasów na koniec okresu sprawozdawczego w wielkości produkcji utrzymywał się na dość stabilnym poziomie (7,5-9 %) w całym okresie badanym.

(165)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(166)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Rentowność wzrosła w 2021 r., kiedy sytuacja gospodarcza tego sektora w Unii była wyjątkowo korzystna. Ponieważ wysokie ceny frachtu morskiego w 2021 r. miały wpływ na wysoki popyt i ceny importowe (zob. motyw 131), przemysł Unii był w stanie podnieść własne ceny sprzedaży na rynku unijnym i wygenerować zysk w wysokości [21,4-23,7] %. Chociaż wzrost kosztów frachtu morskiego utrzymywał się w pierwszej połowie 2022 r., wiązał się on ze wzrostem kosztów energii, w tym kosztów ropy naftowej i gazu (zob. motyw 131), które są zasadniczymi surowcami do produkcji monomerów, z których składają się żywice ABS. W związku z tym w 2022 r. rentowność spadła o ponad połowę w porównaniu z 2021 r., chociaż cena sprzedaży pozostała dość wysoka. Następnie rentowność nadal znacznie spadała, osiągając [3,2-3,5] % w 2023 r. i [2,0-2,2] % w okresie objętym dochodzeniem.

(167)

Przepływy środków pieniężnych netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencje w zakresie przepływów środków pieniężnych netto były zgodne z tendencją dotyczącą rentowności. Przepływy środków pieniężnych netto tymczasowo wzrosły w 2021 r. W pozostałym okresie badanym przepływy środków pieniężnych netto zmniejszyły się, a w okresie objętym dochodzeniem osiągnęły jedynie 14 % poziomu z 2020 r.

(168)

Inwestycje przemysłu Unii wahały się od 4,4 mln EUR do 5,9 mln EUR w 2020 r., 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem. Znacznie wzrosły one w 2022 r. (ponad [6,6-7,3] mln EUR), a w szczególności w 2022 r. ([11-12,2] mln EUR).

(169)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Znaczny spadek rentowności znalazł również odzwierciedlenie w malejącym zwrocie z inwestycji. W 2021 r. tymczasowo wzrósł on do poziomu 92 %. W okresie objętym dochodzeniem osiągnął on jednak jedynie poziom 4 %.

(170)

Z powyższego wynika, że malejąca rentowność i przepływy środków pieniężnych netto negatywnie wpłynęły na zdolność producentów unijnych objętych próbą do pozyskania kapitału.

(171)

W 2021 r. rynek unijny odnotował silny wzrost ożywienia gospodarczego po pandemii COVID-19, ale od 2022 r. znacznie się kurczy. W okresie badanym przemysł Unii odnotował jednak spadek sprzedaży w tempie znacznie wyższym niż spadek konsumpcji w Unii. Doprowadziło to do znacznego zmniejszenia udziału przemysłu Unii w rynku - z 72,4 % do 62,8 %. Wielkość produkcji przemysłu Unii (-16 %) spadła wraz z wielkością sprzedaży (-19 %).

(172)

Poza szkodą ilościową Komisja ustaliła również szkodę cenową. Chociaż przemysł Unii był w stanie osiągnąć spore zyski w pierwszych trzech latach okresu badanego, nie miało to już miejsca w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem, kiedy jego rentowność spadła do bardzo niskiego poziomu. Tendencja w zakresie pozostałych wskaźników finansowych (przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji) była podobnie negatywna od 2022 r. lub 2023 r.

(173)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(174)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz z państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii, konsumpcja, koszty produkcji, moce produkcyjne przemysłu Unii, niedobór dostaw na rynku unijnym oraz preferencje użytkowników, jakość produktów i usługi posprzedażne.

(175)

Skumulowana wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, wzrosła o 53 % (zob. tabela 2), podczas gdy konsumpcja w Unii spadła o 6 % (zob. tabela 1). Doprowadziło to do wzrostu udziału w rynku państw, których dotyczy postępowanie, o 12 punktów procentowych z 19 % do 31 %. Jednocześnie udział przemysłu Unii w rynku zmniejszył się o prawie 10 punktów procentowych z 72 % do 63 %.

(176)

Średnie ceny przywozu z Korei i Tajwanu były niższe od średnich cen stosowanych przez przemysł Unii w całym okresie badanym. W okresie objętym dochodzeniem podcięły one ceny przemysłu Unii o 20,9 % do 30,9 %. Takie ceny przywozu doprowadziły do tłumienia cen na rynku unijnym, w wyniku czego przemysł Unii nie był w stanie osiągać zdrowych zysków. W okresie objętym dochodzeniem ceny sprzedaży przemysłu Unii były jedynie nieznacznie wyższe od jego kosztów produkcji.

(177)

Przedsiębiorstwo Lotte argumentowało, że przywóz żywic ABS z Korei wzrósł jedynie dlatego, że 2020 r., na który wpływ miała pandemia COVID-19, wykorzystano jako rok referencyjny do oceny tendencji. Przedsiębiorstwo argumentowało, że w okresie badanym przywóz z Korei jedynie wzrósł do poziomu sprzed pandemii.

(178)

Podobnie przedsiębiorstwo LEGO argumentowało, że wzrost przywozu z Tajwanu można zaobserwować jedynie dlatego, że okres badany rozpoczyna się w 2020 r., czyli w roku dotkniętym spowolnieniem gospodarczym spowodowanym pandemią. Strona ta stwierdziła, że jako początek okresu badanego należało wykorzystać 2021 r.

(179)

Rok 2020 charakteryzował się ogólnym spadkiem aktywności gospodarczej spowodowanym pandemią COVID-19, która wpłynęła nie tylko na przemysł Unii, ale również na przywóz. Z drugiej strony, 2021 r. nie można uznać za reprezentatywny dla normalnej działalności gospodarczej na unijnym rynku żywic ABS ze względu na znaczne ożywienie gospodarcze po pandemii. W tym kontekście, nawet przy założeniu nieuwzględnienia bezwzględnego wzrostu przywozu, zmiany udziału w rynku przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, wyraźnie wskazują, że wzrósł on w sposób nieproporcjonalny do wielkości rynku unijnego. Ponadto szereg wskaźników szkody (wielkość produkcji i sprzedaży, udział w rynku, rentowność, przepływy środków pieniężnych, zwrot z inwestycji) wykazuje negatywną tendencję w okresie objętym dochodzeniem, nawet w porównaniu z 2020 r., w którym miała miejsce pandemia. Potwierdza to jedynie szkodliwy wpływ zwiększonego przywozu towarów po cenach dumpingowych z Korei i Tajwanu. Argument, że 2020 r. nie można wykorzystać jako roku referencyjnego dla okresu objętego analizą, został zatem odrzucony.

(180)

Przedsiębiorstwo LG Chem argumentowało, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii nie została spowodowana przez przywóz z Korei z następujących powodów:

(181)

Należy zauważyć, że ustalenia Komisji dotyczące szkody poniesionej przez przemysł Unii opierają się na analizie tendencji, które można było zaobserwować w całym okresie badanym. Poszczególne zmiany wskaźników gospodarczych między poszczególnymi latami nie dają wystarczająco reprezentatywnego obrazu wpływu przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, na sytuację gospodarczą przemysłu Unii. Komisja nie kwestionuje faktu, że ceny przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, rosły w okresie badanym. Ich poziomy były jednak stale i w coraz większym stopniu niższe od poziomów cen, które przemysł Unii osiągnął na rynku unijnym. Te niskie ceny, w połączeniu ze znaczną wielkością przywozu z Korei i Tajwanu, tłumiły ceny na rynku unijnym i nie pozwalały już przemysłowi Unii na osiągnięcie odpowiednich zysków w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem. W odniesieniu do wielkości produkcji w okresie objętym dochodzeniem Komisja stwierdziła, że w przeciwieństwie do danych dotyczących okresu objętego dochodzeniem zawartych w skardze wielkość produkcji nieznacznie spadła. W związku z tym argument przedsiębiorstwa LG Chem został odrzucony.

(182)

Na podstawie powyższego Komisja stwierdziła, że przywóz z Chin wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii. Szkoda ta miała odzwierciedlenie zarówno w wielkości produkcji, jak i w cenach.

(183)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Przywóz z państw trzecich

(184)

Przywóz z USA i Arabii Saudyjskiej utrzymywał się przez większą część okresu badanego na raczej stabilnym poziomie, a jego udział w rynku wynosił od 1,0 % do 1,9 % w przypadku USA i od 0,6 % do 1,0 % w przypadku Arabii Saudyjskiej, ale bez znacznych różnic między początkiem i końcem okresu badanego. Przywóz z Chin znacznie wzrósł w okresie badanym z 0,1 % do 1,2 % udziału w rynku. Ceny importowe z Chin spadły o 15 % w całym okresie badanym, osiągając 1 893 EUR/t w okresie objętym dochodzeniem.

(185)

Łączny przywóz z państw trzecich (w tym wymienionych powyżej z osobna) zmniejszył się jednak o prawie 20 000 ton, co doprowadziło do spadku ich udziału w rynku o 2,5 punktu procentowego z 8,6 % w 2020 r. do 6,1 % w okresie objętym dochodzeniem.

(186)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że chociaż przywóz z innych państw trzecich nie spowodował szkody dla przemysłu Unii, biorąc pod uwagę jego wielkość i ceny, przywóz z Chin mógł w niewielkim stopniu przyczynić się do powstania szkody. Nie osłabił on jednak związku przyczynowego między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie.

(187)

Wielkość wywozu producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Wyniki wywozu objętych próbą producentów unijnych

(188)

Wielkość sprzedaży eksportowej przemysłu Unii zmieniała się w okresie badanym, ale w okresie objętym dochodzeniem utrzymywała się na podobnym poziomie w porównaniu z pierwszym rokiem okresu badanego. Wielkość sprzedaży eksportowej była najniższa w 2023 r., kiedy to była o 25 % niższa od wielkości sprzedaży eksportowej w 2020 r. i w okresie objętym dochodzeniem.

(189)

W ujęciu względnym sprzedaż eksportowa przemysłu Unii jednak wzrosła. Chociaż wielkość sprzedaży eksportowej stanowiła nie więcej niż jedną czwartą wielkości sprzedaży unijnej w 2020 r., była ona bliska jednej trzeciej wielkości sprzedaży unijnej w okresie objętym dochodzeniem.

(190)

Ponadto średnie ceny sprzedaży eksportowej były bardzo zbliżone do unijnych cen sprzedaży w okresie badanym i w większości lat nieco od nich wyższe.

(191)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że wyniki wywozu przemysłu Unii nie osłabiają związku przyczynowego między istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie.

(192)

Konsumpcja na rynku unijnym spadła w okresie badanym, z wyjątkiem 2021 r. - roku ożywienia gospodarczego po pandemii COVID-19. Podczas gdy konsumpcja spadła w okresie badanym o 40 000 ton, sprzedaż przemysłu Unii na rynku unijnym spadła o dwukrotnie więcej. Jednocześnie przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł o 65 000 ton, nawet na kurczącym się rynku.

(193)

Spadek konsumpcji mógł zatem przyczynić się do powstania szkody, ale jedynie w ograniczonym zakresie, ponieważ wielkość sprzedaży utracona na rzecz państw, których dotyczy postępowanie, jest wyższa niż spadek konsumpcji, a ceny tego dodatkowego przywozu tłumiły ceny, które mógłby osiągnąć przemysł Unii.

(194)

Rząd Korei oraz przedsiębiorstwa LG Chem i Lotte stwierdziły, że szkodę poniesioną przez przemysł Unii należy przypisać wzrostowi kosztów produkcji, w szczególności wysokim kosztom energii na rynku unijnym. Ponadto przedsiębiorstwo Lotte argumentowało, że wzrost kosztów produkcji był również spowodowany wyjątkowo wysokimi kosztami frachtu morskiego, które przemysł Unii musiał ponieść przy przywozie surowców.

(195)

W rzeczywistości koszty produkcji przemysłu Unii ogólnie wzrosły w okresie badanym, osiągając maksymalną wartość w 2022 r., co jest powiązane ze światowym kryzysem energetycznym spowodowanym ożywieniem gospodarczym po pandemii i skutkami agresji wojskowej Rosji na Ukrainę (10). Globalny wzrost kosztów energii i kosztów ropy naftowej i gazu ziemnego, które są zasadniczymi surowcami wykorzystywanymi do produkcji akrylonitrylu, butadienu i monomerów styrenu, miał jednak wpływ nie tylko na producentów unijnych, ale również na producentów w państwach, których dotyczy postępowanie.

(196)

Zmiany w koszyku dostaw energii w następstwie sankcji gospodarczych wobec Rosji mogły faktycznie zwiększyć wzrost kosztów energii dla producentów unijnych, a tym samym przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł Unii. W warunkach uczciwej konkurencji producenci unijni byliby jednak w stanie odzwierciedlić wzrost kosztów w swoich cenach sprzedaży. Stało się to jednak niemożliwe ze względu na presję cenową wywieraną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie.

(197)

Koszt frachtu morskiego z Azji był wyjątkowo wysoki dopiero w latach 2021 i 2022 (11). Miał on jednak wpływ nie tylko na ceny przywożonych surowców, ale również na ceny przywozu żywic ABS z państw, których dotyczy postępowanie. Ponadto, wbrew argumentom strony (Lotte), objęci próbą producenci unijni zaopatrywali się w większość głównych surowców w Europie, tj. koszty frachtu morskiego z Azji nie miały na nich wpływu.

(198)

Biorąc pod uwagę, że a) kryzys energetyczny w 2022 r. wpłynął na koszty energii na całym świecie, b) zwiększone koszty frachtu morskiego w 2021 i 2022 r. mogły mieć wpływ na koszty surowców wykorzystywanych przez objętych próbą producentów unijnych jedynie w niewielkim stopniu oraz c) w przypadku braku nieuczciwej konkurencji przemysł Unii byłby w stanie odzyskać koszty produkcji i osiągnąć rozsądne zyski, Komisja stwierdziła, że skutki wzrostu kosztów produkcji nie miały takiego charakteru, aby osłabić związek przyczynowy między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie.

(199)

Przedsiębiorstwo LG Chem argumentowało, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii wynikała z jego nieefektywności. W szczególności strona ta zauważyła, że producenci unijni zwiększyli swoje moce produkcyjne pomimo spadku konsumpcji w Unii.

(200)

Wzrost mocy produkcyjnych o 9 % w latach 2021 i 2022 był wynikiem projektów realizowanych na długo przed spadkiem konsumpcji w Unii. Projekty te nie były realizowane przez przedsiębiorstwa objęte próbą, tj. wzrost mocy produkcyjnych nie miał wpływu na odpowiednie wskaźniki mikroekonomiczne (koszt produkcji, rentowność, zwrot z inwestycji). Jedynym istotnym wskaźnikiem szkody jest wykorzystanie mocy produkcyjnych, które spadło z 65 % w 2020 r. do 50 % w okresie objętym dochodzeniem (przy tymczasowym wzroście do 71 % w 2021 r.). Wykorzystanie mocy produkcyjnych zmniejszyłoby się nawet przy niezmiennym poziomie mocy produkcyjnych (poziom z 2020 r.). Zamiast osiągnąć jedynie 50 % w okresie objętym dochodzeniem, spadłoby do 54 % (przy tymczasowym wzroście do 75 % w 2021 r.).

(201)

W związku z tym wzrost mocy produkcyjnych w rzeczywistości nie miał wpływu na ustalenia dotyczące szkody przedstawione w sekcji 4. W związku z tym Komisja stwierdziła, że spadek konsumpcji nie osłabił związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(202)

Rząd Korei oraz przedsiębiorstwa LG Chem i Lotte stwierdziły, że wzrost przywozu z Korei nie spowodował szkody dla przemysłu Unii. Była to raczej odpowiedź na niedobór dostaw na rynku unijnym. W tym względzie strony podkreśliły, że w 2021 r. dwóch producentów unijnych ogłosiło wystąpienie siły wyższej.

(203)

Komisja przyznała, że dwóch producentów unijnych ogłosiło wystąpienie zdarzeń spowodowanych działaniem siły wyższej w 2021 r. W lutym 2021 r. przedsiębiorstwo Ineos (podmiot objęty próbą działający w Niemczech) odnotowało niedobory dostaw akrylonitrylu (12). We wrześniu 2021 r. w przedsiębiorstwie Versalis doszło do awarii pieca (13). W rezultacie przedsiębiorstwa te zmniejszyły swoją produkcję w okresie działania siły wyższej, który w obu przypadkach trwał od 2 do 5 miesięcy.

(204)

Zdarzenia te mogły mieć negatywny wpływ na wielkość produkcji i sprzedaży, potencjalnie również na rentowność producentów unijnych dotkniętych zakłóceniami. Wystąpiły one jednak tylko w dwóch zakładach i nie jednocześnie, a zatem stanowiły dla producentów unijnych, na których zakłócenia nie miały wpływu, okazję do zwiększenia produkcji i sprzedaży. Ponieważ w odpowiednich okresach (2021 r., potencjalnie początek 2022 r.) sytuacja gospodarcza przemysłu Unii była wyjątkowo pozytywna, jest mało prawdopodobne, aby zdarzenia spowodowane działaniem siły wyższej miały negatywny wpływ na wyniki przemysłu Unii jako całości. Ponadto, biorąc pod uwagę ich krótkoterminowy charakter, zdarzenia spowodowane działaniem siły wyższej nie mogły wyjaśnić długoterminowej tendencji wzrostu przywozu z państw, których dotyczy postępowanie.

(205)

Komisja stwierdziła zatem, że zdarzenia spowodowane działaniem siły wyższej nie osłabiły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(206)

Rząd Korei oraz przedsiębiorstwa LG Chem i Lotte stwierdziły, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii wynikała z jego niezdolności do sprostania preferencjom użytkowników i zaspokojenia zapotrzebowania na określone gatunki żywic ABS, takie jak żywice ABS wytwarzane w procesie polimeryzacji emulsyjnej i żywice ABS opóźniające zapłon, niewystarczającej jakości produktu i nieodpowiednich usług posprzedażnych, w szczególności w odniesieniu do żywic ABS wytwarzanych w procesie polimeryzacji emulsyjnej, w przypadku których to jakość produktu i usługi posprzedażne, a nie ceny, stanowią czynniki decydujące.

(207)

Komisja zauważyła, że przemysł Unii produkuje żywice ABS wytwarzane w procesie polimeryzacji emulsyjnej i żywice ABS opóźniające zapłon, chociaż gatunki opóźniające zapłon występują w mniejszych ilościach.

(208)

Strony, które twierdzą, że jakość produktów oferowanych przez przemysł Unii była niewystarczająca oraz że świadczył on nieodpowiednie usługi posprzedażne, nie przedstawiły żadnych dowodów na poparcie swoich argumentów. Wręcz przeciwnie, Komisja stwierdziła, że przemysł Unii pozostaje głównym dostawcą żywic ABS dla użytkowników żywic ABS wytwarzanych w procesie polimeryzacji emulsyjnej o wysokich wymogach jakościowych. W związku z tym jakość produktów i usługi posprzedażne przemysłu Unii nie mogły być powodem utraty udziału w rynku.

(209)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że czynniki wymienione w motywie 206 nie mogły w jakikolwiek sposób przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(210)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Komisja ustaliła, że przywóz z państw trzecich (innych niż Chiny), wyniki wywozu przemysłu Unii, konsumpcja, moce produkcyjne przemysłu Unii, niedobór dostaw na rynku unijnym oraz preferencje użytkowników, jakość produktów i usługi posprzedażne nie przyczyniły się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii. Z drugiej strony Komisja stwierdziła, że wpływ przywozu z Chin i wzrostu kosztów produkcji przemysłu Unii na negatywne zmiany w sytuacji gospodarczej przemysłu Unii - samodzielnie lub łącznie - mógł być jedynie ograniczony.

(211)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą. Szkoda jest oczywista szczególnie w odniesieniu do wielkości produkcji i sprzedaży, udziału w rynku, rentowności, przepływów środków pieniężnych i zwrotu z inwestycji.

(212)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(213)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(214)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom zyskowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(215)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy, pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji. Dwóch objętych próbą producentów unijnych przedstawiło obliczenie rentowności produktu objętego dochodzeniem za dziesięć lat poprzedzających wszczęcie niniejszego dochodzenia. Komisja zweryfikowała dane i określiła zysk podstawowy jako średnią ważoną zysku osiągniętego przez producentów unijnych objętych próbą przed wzrostem przywozu z państw objętych dochodzeniem, tj. w okresie obejmującym lata 2017-2019. Marżę zysku ustalono na poziomie [12,0-12,8] %.

(216)

Jeden objęty próbą producent unijny dostarczył dowody, że jego poziom inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji w okresie badanym byłby wyższy w normalnych warunkach konkurencji. Komisja zweryfikowała te informacje i stwierdziła, że z dostarczonej dokumentacji wewnętrznej i komunikacji wynika, że przedsiębiorstwo nie przeprowadziło niektórych inwestycji ze względu na sytuację na rynku unijnym. Aby odzwierciedlić to w zysku docelowym, Komisja obliczyła różnicę między wydatkami na inwestycje, badania i rozwój oraz innowacje w normalnych warunkach konkurencji, przedstawionymi przez objętego próbą producenta unijnego i zweryfikowanymi przez Komisję, a faktycznymi wydatkami na te cele w okresie badanym. Różnica ta, wyrażona jako odsetek obrotów, wyniosła [0,1-0,5] %.

(217)

Odsetek ten dodano do zysku podstawowego, o którym mowa w motywie 216, co dało zysk docelowy w wysokości [12,1-13,3] % w odniesieniu do rodzajów produktu wytwarzanych przez tego objętego próbą producenta unijnego.

(218)

Na koniec, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. Tylko jeden objęty próbą producent unijny przedstawił dowody na poniesienie kosztów przestrzegania przepisów, takie jak dane wewnętrzne i sprawozdanie z audytu kosztów przestrzegania przepisów. Na podstawie dostępnych dowodów, które zostały poparte narzędziami sprawozdawczymi i prognozami przedsiębiorstw, Komisja ustaliła dodatkowy koszt w wysokości [12-15] EUR/t, co znalazło odzwierciedlenie w cenie niewyrządzającej szkody, o której mowa w motywie 220, w odniesieniu do rodzajów produktu wytwarzanych przez tego objętego próbą producenta unijnego.

(219)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego produkowanego przez przemysł Unii, wynoszącą średnio 2 502 EUR/t, dodając wyżej wspomnianą docelową marżę zysku (zob. motyw 218) do kosztów produkcji ponoszonych przez objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem, a następnie dodając dostosowania przewidziane w art. 7 ust. 2d z rozróżnieniem na rodzaje produktu.

(220)

Komisja ustaliła następnie margines szkody poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej objętych próbą współpracujących producentów eksportujących w państwach, których dotyczy postępowanie, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone jako odsetek średniej ważonej wartości importowej CIF.

(221)

Poziom usuwający szkodę dla „pozostałych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „całego pozostałego przywozu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie” obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw i tego przywozu (zob. motywy 82-84 dotyczące Korei oraz motywy 109 i 110 dotyczące Tajwanu).

(222)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(223)

Po podjęciu decyzji o zastosowaniu art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów, użytkowników, konsumentów.

(224)

Dochodzenie wykazało, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę spowodowaną rosnącym przywozem towarów po cenach dumpingowych z Korei i Tajwanu. Szkoda przybrała w szczególności w postaci znacznego spadku wielkości produkcji i sprzedaży oraz ciągłego spadku marży zysku z powodu tłumienia cen spowodowanego tym przywozem. Jeśli nie wprowadzono by środków antydumpingowych, przemysł Unii zacząłby przynosić straty, co jeszcze bardziej zagroziłoby jego rentowności. Z kolei wprowadzenie środków przyczyni się do przywrócenia uczciwej konkurencji na rynku unijnym, a tym samym umożliwi odbudowę przemysłu Unii.

(225)

Komisja stwierdziła zatem, że wprowadzenie środków leży w interesie przemysłu Unii.

(226)

Początkowo w dochodzeniu współpracowało czterech spośród 20 znanych importerów niepowiązanych, udzielając odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Wystarczającą współpracę podjęło jednak tylko dwóch z nich. Pozostałych dwóch nie dostarczyło niektórych wymaganych informacji lub dowodów potwierdzających, nie odpowiedziało na wnioski o sprostowanie i dodatkowe pytania lub udzieliło odpowiedzi z opóźnieniem znacznie przekraczającym wyznaczone terminy. W związku z tym ich dane zostały uwzględnione jedynie w takim stopniu, w jakim można je uznać za wiarygodne.

(227)

Trzech dodatkowych importerów zarejestrowało się jako zainteresowane strony i przedstawiło uwagi związane głównie z interesami ich klientów, tj. użytkowników produktu objętego dochodzeniem. Do uwag tych odniesiono się w sekcji 7.3 poniżej.

(228)

Ponadto kilku importerów utworzyło doraźną koalicję na rzecz otwartego i konkurencyjnego unijnego rynku żywic ABS, która również w ich imieniu przedstawiła uwagi dotyczące interesu Unii. Wszystkie te uwagi omówiono w odpowiednich sekcjach niniejszego rozporządzenia.

(229)

Czterech (częściowo) współpracujących importerów niepowiązanych reprezentowało 28 % przywozu żywic ABS pochodzącego z państw, których dotyczy postępowanie. Niektóre z nich nie tylko dokonywały przywozu żywic ABS z państw, których dotyczy postępowanie, ale również stanowiły część kanałów sprzedaży przemysłu Unii.

(230)

Importerzy niepowiązani zgłosili wysoką rentowność handlu żywicami ABS (powyżej 10 %). Handel żywicami ABS stanowił niewielki udział w ich ogólnej działalności, przy czym mniej niż 10 % ich obrotu pochodziło ze sprzedaży żywic ABS niezależnie od ich pochodzenia.

(231)

Co więcej, biorąc pod uwagę poziom środków, jest mało prawdopodobne, aby przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, zupełnie zniknął. Ponadto na rynku unijnym dostępne są inne źródła żywic ABS, a mianowicie przywóz z państw trzecich, takich jak Stany Zjednoczone, Chiny i Arabia Saudyjska.

(232)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że środki nie będą miały nieproporcjonalnie negatywnego wpływu na importerów niepowiązanych i przedsiębiorstwa handlowe.

(233)

Żywice ABS wykorzystuje się w wielu różnych zastosowaniach (zob. motyw 36). W ramach dochodzenia współpracowało jednak tylko dwóch użytkowników: LEGO, duński producent zabawek, oraz Valeo Vision, dostawca części samochodowych z siedzibą we Francji. LEGO jest jednym z największych indywidualnych użytkowników ABS na rynku unijnym, odpowiadającym za [5-10] % konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(234)

Oba przedsiębiorstwa zaopatrywały się w znaczne ilości żywic ABS od przemysłu Unii, uzupełniane przywozem z państw, których dotyczy postępowanie. Co więcej, udział żywic ABS w całkowitym koszcie produktów, do produkcji których wykorzystuje się żywice ABS, wynosił poniżej 4 %. Ponadto obaj użytkownicy osiągnęli spore zyski, na przykład globalne zyski LEGO przekroczyły 25 % w perspektywie długoterminowej (14).

(235)

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia i poziom proponowanych środków, Komisja stwierdziła, że wprowadzenie środków antydumpingowych nie będzie miało nieproporcjonalnie negatywnego wpływu na użytkowników.

(236)

Rząd Korei, przedsiębiorstwa LG Chem i Lotte, koalicja na rzecz otwartego i konkurencyjnego unijnego rynku żywic ABS oraz pięciu importerów (15) i dwóch użytkowników (16) przedstawiło uwagi dotyczące interesu użytkowników w Unii. Twierdzili oni, że wprowadzenie środków zwiększyłoby koszty produkcji ponoszone przez użytkowników, ograniczyłoby ogólną dostępność żywic ABS na rynku unijnym, a także ograniczyłoby dostęp użytkowników do określonych gatunków żywic ABS (np. żywic ABS wytwarzanych w procesie polimeryzacji emulsyjnej, żywic ABS opóźniających zapłon) oraz do wstępnie zatwierdzonych żywic ABS spełniających szczególne wymogi użytkowników, a ponadto uniemożliwiłoby użytkownikom korzystanie z wysokiej jakości wsparcia technicznego i usług posprzedażnych.

(237)

Jeżeli chodzi o koszty produkcji ponoszone przez użytkowników Komisja zauważyła, że biorąc pod uwagę ustalenia dotyczące dwóch współpracujących użytkowników oraz poziom środków, jest bardzo mało prawdopodobne, aby środki miały nieproporcjonalnie negatywny wpływ na użytkowników. Zainstalowane moce produkcyjne producentów unijnych przekraczają obecnie popyt w Unii. Jeżeli w przyszłości popyt wzrośnie, dostępny będzie również przywóz z państw trzecich, choć w ograniczonym zakresie. Ponadto producenci unijni oferują szeroką gamę gatunków żywic ABS, w tym żywic ABS wytwarzanych w procesie polimeryzacji emulsyjnej i żywic ABS opóźniających zapłon, a w aktach sprawy nie ma dowodów na to, aby występowały jakiekolwiek braki w zakresie jakości produktów, wsparcia technicznego i usług posprzedażnych oferowanych przez przemysł Unii. Ponadto celem środków nie jest zapobieganie przywozowi żywic ABS z państw, których dotyczy postępowanie, ale przywrócenie uczciwej konkurencji na rynku unijnym. W tym względzie oraz biorąc pod uwagę poziom środków, jest mało prawdopodobne, aby cła antydumpingowe zablokowały użytkownikom dostęp do żywic ABS pochodzących z państw, których dotyczy postępowanie. W związku z tym Komisja odrzuciła te uwagi.

(238)

Biorąc pod uwagę ograniczony udział żywic ABS w całkowitych kosztach produktów końcowych w sektorze zabawek i przemyśle motoryzacyjnym, wpływ na cenę sprzedaży produktów konsumpcyjnych (zabawek, samochodów) będzie znikomy.

(239)

Rząd Korei przypomniał inwestycje koreańskich producentów żywic ABS w Unii i argumentował, że środki stanowiłyby zagrożenie dla inwestycji w fabryki oraz badania i rozwój o wartości ponad 80 mln EUR (przy czym rozważane są dalsze inwestycje), ponad 300 miejsc pracy utworzonych w Unii oraz reinwestycji w lokalne zakłady o wartości ponad 80 mln EUR.

(240)

W przeciwieństwie do tego Komisja uznała, że wprowadzenie środków może stanowić zachętę dla producentów eksportujących posiadających zakłady w Unii do zwiększenia swojej obecności na rynku unijnym za pośrednictwem lokalnych jednostek zależnych.

(241)

Rząd Korei, przedsiębiorstwa LG Chem i Lotte, koalicja na rzecz otwartego i konkurencyjnego unijnego rynku żywic ABS oraz trzej importerzy (17) wskazali, że koreańscy producenci eksportujący zainwestowali znaczne środki w produkcję zrównoważonych produktów, tj. żywic ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy. Ograniczenie dostępu do tych produktów może zmotywować użytkowników do przejścia na rozwiązania alternatywne o wyższym śladzie węglowym, takie jak poliamid lub poliwęglan, co ostatecznie utrudniłoby Unii osiągnięcie celów Europejskiego Zielonego Ładu i przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym.

(242)

Komisja zgodziła się co do znaczenia przejścia na gospodarkę o obiegu zamkniętym i celów ekologicznych. Po pierwsze, Komisja nie była w stanie zbadać wpływu środków na realizację celów ekologicznych Unii bez dalszych szczegółowych informacji na temat wkładu żywic ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy, a w szczególności żywic ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy z państw, którego dotyczy postępowanie, w redukcję emisji CO₂ (w tym w porównaniu z produktami alternatywnymi). Ponadto przemysł Unii również zainwestował w zrównoważone rozwiązania i obecnie oferuje szereg żywic ABS z udziałem materiałów rozliczanych metodą bilansu masy, niezależnie od tego, czy są one wytwarzane z materiałów pochodzących z recyklingu mechanicznego lub chemicznego, czy też z biosurowców. Ponadto, jak wspomniano powyżej, głównym celem środków nie jest całkowite zapobieganie przywozowi z państw, których dotyczy postępowanie, lecz przywrócenie równych warunków działania na rynku unijnym.

(243)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że środki nie będą miały nieproporcjonalnie negatywnego wpływu na inwestycje realizowane przez producentów eksportujących w Unii ani na cele ekologiczne Unii przedstawione przez strony i opisane w motywach 240 i 242.

(244)

Na podstawie powyższego Komisja doszła do wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu ABS pochodzących z Korei i Tajwanu nie leży w interesie Unii.

(245)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(246)

W odniesieniu do przywozu ABS pochodzących z państw, których dotyczy postępowanie, należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja porównała marginesy szkody z marginesami dumpingu (motyw 222 powyżej). Kwotę ceł ustalono na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu szkody, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(247)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(248)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państw, których dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nie wymieniono w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami w niej wymienionymi, powinien podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(249)

Do zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych ma zastosowanie wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien zostać objęty cłem antydumpingowym mającym zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie”.

(250)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach, mogą żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji poprawności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania niższej stawki celnej zgodnie z prawem celnym.

(251)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach, o ile spełnione są odpowiednie warunki, można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(252)

Jak wspomniano w motywie 3, Komisja objęła przywóz produktu objętego postępowaniem obowiązkiem rejestracji. Rejestracja miała miejsce w celu ewentualnego pobrania ceł z mocą wsteczną zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(253)

W świetle ustaleń dokonanych na etapie tymczasowym należy zaprzestać rejestracji przywozu.

(254)

Na obecnym etapie postępowania nie podjęto decyzji o ewentualnym stosowaniu środków antydumpingowych z mocą wsteczną.

(255)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących prawidłowości obliczeń, które zostały im ujawnione.

(256)

Przedsiębiorstwa Chimei, LG Chem i Lotte przedstawiły uwagi dotyczące wcześniejszego informowania, które odnosiły się do metodyki zastosowanej do obliczenia marginesu dumpingu. Ponieważ uwagi te nie dotyczyły bezpośrednio dokładności obliczeń, zostaną one rozpatrzone, w stosownych przypadkach, na ostatecznym etapie dochodzenia.

(257)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(258)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,