(1)

Art. 104 ust. 1 akapit drugi lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2116 stanowi, że art. 4 ust. 1 lit. b), art. 5, art. 7 ust. 3, art. 9, 17, 21 i 34, art. 35 ust. 4, art. 36, 37, 38, 40–43, 51, 52, 54, 56, 59, 63, 64, 67, 68, 70–75, 77, 91–97, 99 i 100, art. 102 ust. 2 oraz art. 110 i 111 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 nadal mają zastosowanie – w przypadku Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) – w odniesieniu do wydatków poniesionych i płatności dokonanych na rok budżetowy 2021.

(2)

Art. 64 akapit drugi lit. a) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2022/128 (3) stanowi, że art. 2, art. 3 ust. 1 akapit pierwszy, art. 3 ust. 2, art. 4 ust. 1 lit. b), art. 5, 6 i 7, art. 21–25, art. 27, 28 i 29, art. 30 ust. 1 lit. a), b) i c), art. 30 ust. 2, 3 i 4 oraz art. 31–40 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 (4) nadal mają zastosowanie – w przypadku EFRG – w odniesieniu do wydatków poniesionych i płatności dokonanych na rok budżetowy 2021.

(3)

Art. 64 akapit drugi lit. c) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2022/128 stanowi, że załączniki II i III do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 nadal mają zastosowanie do celów art. 32 lit. f) i g) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2022/128, na rok budżetowy 2021.

(4)

Decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2022/820 (5) rozliczono rachunki agencji płatniczych państw członkowskich dotyczące wydatków finansowanych przez Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji (EFRG) za rok budżetowy 2021, z wyjątkiem niderlandzkiej agencji płatniczej „Rijksdienst voor Ondernemend Nederland”.

(5)

Po przekazaniu nowych informacji i po przeprowadzeniu dodatkowych kontroli Komisja może podjąć decyzję w sprawie kompletności, dokładności i prawdziwości rachunków przedłożonych przez niderlandzką agencję płatniczą „Rijksdienst voor Ondernemend Nederland” w odniesieniu do wydatków finansowanych przez EFRG za rok budżetowy 2021.

(6)

Art. 33 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 przewiduje, że kwoty, które mają być odzyskane od każdego państwa członkowskiego lub które mają być wypłacone na rzecz każdego państwa członkowskiego, zgodnie z decyzją w sprawie rozliczenia rachunków określoną w art. 33 ust. 1 tego rozporządzenia wykonawczego, ustala się poprzez potrącanie płatności miesięcznych w danym roku budżetowym z wydatków uznanych dla tego samego roku budżetowego zgodnie z art. 33 ust. 1. Komisja potrąca tę kwotę od płatności miesięcznej odnoszącej się do poniesionego wydatku w drugim miesiącu następującym po miesiącu, w którym podejmowana jest decyzja w sprawie rozliczenia rachunków, lub ją do niej dodaje.

(7)

Zgodnie z, odpowiednio, art. 40 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w związku z art. 5 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 907/2014 (6), w przypadku gdy płatności dokonano po najpóźniejszej możliwej dacie płatności, Komisja zmniejsza kwotę płatności miesięcznych przyznanych państwom członkowskim i dostosowuje wpływ finansowy zmniejszenia proporcjonalnie do opóźnienia płatności, stosując różne stawki przewidziane w art. 5 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014. Zgodnie z art. 5 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014 wszelkie przekroczenia terminów płatności mają być uwzględnione najpóźniej w decyzji w sprawie rozliczenia rachunków. Część wydatków zadeklarowanych przez przedmiotowe państwo członkowskie w roku budżetowym 2021 została dokonana po przekroczeniu obowiązujących terminów. W niniejszej decyzji należy zatem ustanowić odpowiednie zmniejszenia.

(8)

Komisja zmniejszyła już odpowiednie płatności miesięczne za rok budżetowy 2021 o kwoty należne EFRG w wyniku decyzji w sprawie rozliczenia finansowego i rozliczenia zgodności w odniesieniu do przedmiotowego państwa członkowskiego, zgodnie z art. 51 i 52 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, wykonanych przez Komisję w roku budżetowym 2020. Wszelkie takie kwoty zostały uwzględnione w niniejszej decyzji.

(9)

Na podstawie art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 50 % konsekwencji finansowych nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości ponosi dane państwo członkowskie, jeżeli odzyskanie nie nastąpiło w terminie czterech lat od daty wniosku o odzyskanie, lub w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy nieodzyskana kwota jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi. Art. 54 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 nakłada na państwa członkowskie obowiązek ujmowania w rocznych sprawozdaniach finansowych przekazywanych Komisji, zgodnie z art. 29 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014, poświadczonej tabeli z kwotami obciążającymi je w wyniku zastosowania art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Przepisy dotyczące stosowania obowiązku sprawozdawczego państw członkowskich w odniesieniu do kwot, które mają być odzyskane, określono w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 908/2014. W załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 zawarto wzór tabeli, którą muszą stosować państwa członkowskie przy dostarczaniu informacji o kwotach, które mają być odzyskane. Na podstawie wypełnionych przez państwa członkowskie tabel Komisja ma podjąć decyzję w sprawie konsekwencji finansowych nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości starszych niż, odpowiednio, cztery lata lub osiem lat.

(10)

Na podstawie art. 54 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 państwa członkowskie mogą w należycie uzasadnionych przypadkach zdecydować o zaprzestaniu odzyskiwania. Taka decyzja może zostać podjęta jedynie w przypadku, gdy kwota poniesionych i prawdopodobnych kosztów odzyskiwania przewyższa kwotę do odzyskania lub gdy odzyskanie okazuje się niemożliwe w związku z niewypłacalnością dłużnika lub osób odpowiedzialnych prawnie za nieprawidłowości, stwierdzoną i uznaną zgodnie z prawem krajowym. Jeżeli decyzję podjęto w terminie czterech lat od daty wniosku o odzyskanie kwot, bądź w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy odzyskanie jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, 100 % konsekwencji finansowych nieodzyskania powinno zostać pokryte z budżetu Unii. Kwoty, w odniesieniu do których państwo członkowskie podjęło decyzję o zaprzestaniu odzyskiwania, oraz powody jego decyzji należy zawrzeć w rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 54 ust. 4 tego rozporządzenia. Kwotami takimi nie należy zatem obciążać państw członkowskich, których to dotyczy, i zostają one w związku z powyższym pokryte z budżetu Unii.

(11)

Rozliczając rachunki danej agencji płatniczej, Komisja ma uwzględnić kwoty już potrącone danemu państwu członkowskiemu na podstawie decyzji wykonawczej (UE) 2022/820 notyfikowanej jako dokument nr C(2022) 3307.

(12)

Zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla decyzji, które Komisja może podjąć w celu wykluczenia z finansowania unijnego wydatków dokonanych niezgodnie z przepisami Unii,

(1)

(2)

(3)

Uwaga: