(1)

Art. 104 ust. 1 akapit drugi lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2116 stanowi, że art. 4 ust. 1 lit. b), art. 5, art. 7 ust. 3, art. 9, 17, 21 i 34, art. 35 ust. 4, art. 36, 37, 38, 40–43, 51, 52, 54, 56, 59, 63, 64, 67, 68, 70–75, 77, 91–97, 99 i 100, art. 102 ust. 2 oraz art. 110 i 111 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 nadal mają zastosowanie – w przypadku Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) – w odniesieniu do wydatków poniesionych przez beneficjentów i płatności dokonanych przez agencję płatniczą w ramach wdrażania programów rozwoju obszarów wiejskich zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (3) na rok budżetowy 2020.

(2)

Art. 64 akapit drugi lit. a) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2022/128 (4) stanowi, że art. 2, art. 3 ust. 1 akapit pierwszy, art. 3 ust. 2, art. 4 ust. 1 lit. b), art. 5, 6 i 7, art. 21–25, art. 27, 28 i 29, art. 30 ust. 1 lit. a), b) i c), art. 30 ust. 2, 3 i 4 oraz art. 31–40 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 (5) nadal mają zastosowanie do EFRROW w odniesieniu do wydatków poniesionych przez beneficjentów i płatności dokonanych przez agencję płatniczą w ramach realizacji programów rozwoju obszarów wiejskich zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 na rok budżetowy 2020.

(3)

Art. 64 akapit drugi lit. c) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2022/128 stanowi, że załączniki II i III do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 nadal mają zastosowanie do celów art. 32 lit. f) i g) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2022/128, na rok budżetowy 2020.

(4)

Decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2021/873 (6) rozliczono rachunki agencji płatniczych państw członkowskich dotyczące wydatków finansowanych przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) za rok budżetowy 2020, z wyjątkiem agencji płatniczych „Agenzia della Regione Calabria per le Erogazioni in Agricoltura” i „Pôdohospodárska platobná agentúra”.

(5)

Po przekazaniu nowych informacji i po przeprowadzeniu dodatkowych kontroli Komisja może podjąć decyzję w sprawie kompletności, dokładności i prawdziwości rachunków przedłożonych przez włoską agencję płatniczą „Agenzia della Regione Calabria per le Erogazioni in Agricoltura” i słowacką agencję płatniczą „Pôdohospodárska platobná agentúra” w odniesieniu do wydatków finansowanych przez EFRROW za rok budżetowy 2020.

(6)

Art. 33 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 przewiduje, że kwoty, które mają być odzyskane od każdego państwa członkowskiego lub które mają być wypłacone na rzecz każdego państwa członkowskiego, zgodnie z decyzją w sprawie rozliczenia rachunków określoną w art. 33 ust. 1 tego rozporządzenia wykonawczego, ustala się poprzez potrącanie płatności pośrednich w danym roku budżetowym z wydatków uznanych dla tego samego roku budżetowego zgodnie z art. 33 ust. 1. Art. 33 ust. 2 akapit trzeci tego rozporządzenia wykonawczego stanowi, że Komisja odlicza tę kwotę od następnej płatności pośredniej lub dodaje ją do niej.

(7)

Na podstawie art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 50 % konsekwencji finansowych nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości ponosi dane państwo członkowskie, jeżeli odzyskanie nie nastąpiło w terminie czterech lat od daty wniosku o odzyskanie, lub w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy nieodzyskana kwota jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi. Art. 54 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 nakłada na państwa członkowskie obowiązek ujmowania w rocznych sprawozdaniach finansowych przekazywanych Komisji, zgodnie z art. 29 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014, poświadczonej tabeli z kwotami obciążającymi je w wyniku zastosowania art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Przepisy dotyczące stosowania obowiązku sprawozdawczego państw członkowskich w odniesieniu do kwot, które mają być odzyskane, określono w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 908/2014. W załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 zawarto wzór tabeli, którą muszą stosować państwa członkowskie przy dostarczaniu informacji o kwotach, które mają być odzyskane. Na podstawie wypełnionych przez państwa członkowskie tabel Komisja ma podjąć decyzję w sprawie konsekwencji finansowych nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości starszych niż, odpowiednio, cztery lata lub osiem lat.

(8)

Na podstawie art. 54 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 państwa członkowskie mogą w należycie uzasadnionych przypadkach zdecydować o zaprzestaniu odzyskiwania. Taka decyzja może zostać podjęta jedynie w przypadku, gdy kwota poniesionych i prawdopodobnych kosztów odzyskiwania przewyższa kwotę do odzyskania lub gdy odzyskanie okazuje się niemożliwe w związku z niewypłacalnością dłużnika lub osób odpowiedzialnych prawnie za nieprawidłowości, stwierdzoną i uznaną zgodnie z prawem krajowym. Jeżeli decyzję podjęto w terminie czterech lat od daty wniosku o odzyskanie kwot, bądź w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy odzyskanie jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, 100 % konsekwencji finansowych nieodzyskania powinno zostać pokryte z budżetu Unii. Kwoty, w odniesieniu do których państwo członkowskie podjęło decyzję o zaprzestaniu odzyskiwania, oraz powody jego decyzji należy zawrzeć w rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 54 ust. 4 tego rozporządzenia. Kwotami takimi nie należy zatem obciążać państw członkowskich, których to dotyczy, i zostają one w związku z powyższym pokryte z budżetu Unii.

(9)

Zgodnie z art. 75 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 przepisy dotyczące terminów płatności w odniesieniu do środków w ramach rozwoju obszarów wiejskich w kontekście zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli mają zastosowanie od roku składania wniosków 2019. Zmniejszenia z tytułu nieprzestrzegania najpóźniejszych terminów płatności, obliczone zgodnie z art. 5a rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014, są zgodne z procedurą określoną w art. 40 i 41 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 i mają zostać uwzględnione w niniejszej decyzji w odniesieniu do roku budżetowego 2020. Zmniejszenia te mogą zostać zbadane, w stosownych przypadkach, według procedur rozliczania zgodności zgodnie z art. 52 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

(10)

Zgodnie z art. 83 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (7) bieg terminu płatności okresowych, o którym mowa w art. 36 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, może zostać wstrzymany na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, aby można było przeprowadzić dodatkowe weryfikacje po otrzymaniu informacji, że płatności te są związane z nieprawidłowością mającą poważne konsekwencje finansowe. Przy przyjmowaniu niniejszej decyzji Komisja powinna uwzględnić kwoty, w odniesieniu do których wstrzymano bieg terminu, aby uniknąć jakichkolwiek niewłaściwych lub nieterminowych płatności.

(11)

Zgodnie z art. 41 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 Komisja dokonała już zmniejszenia lub zawieszenia szeregu płatności okresowych za rok budżetowy 2020 z powodu wydatków dokonanych niezgodnie z przepisami Unii. W niniejszej decyzji Komisja powinna uwzględnić kwoty zmniejszone lub zawieszone na podstawie art. 41 tego rozporządzenia, aby uniknąć jakichkolwiek nienależnych i niewłaściwych płatności lub zwrotów, które mogą być później przedmiotem korekty finansowej.

(12)

W niniejszej decyzji należy również uwzględnić kwoty, którymi nadal należy obciążyć państwa członkowskie w wyniku zastosowania art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do okresu programowania 2007–2013 EFRROW.

(13)

Zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla decyzji, które Komisja może podjąć w celu wykluczenia z finansowania unijnego wydatków dokonanych niezgodnie z przepisami Unii,