(1)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 430/2013 (2) Rada nałożyła cła antydumpingowe na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i żeliwa sferoidalnego, z wyłączeniem elementów podstawowych łączników zaciskowych wykorzystujących gwinty metryczne ISO DIN 13 oraz okrągłych skrzynek przyłączowych z żeliwa ciągliwego bez pokrywy, obecnie objętych kodami CN ex 7307 19 10 (kod TARIC 7307 19 10 10) i ex 7307 19 90 (kod TARIC 7307 19 90 10), pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „Chiny”) i Tajlandii („pierwotne dochodzenie”).

(2)

Wysokość cła wahała się od 14,9 % do 57,8 %, w zależności od poziomu usuwającego dumping. Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia pierwotnych środków, jest zwane „pierwotnym dochodzeniem”.

(3)

W dniu 12 czerwca 2013 r. chiński producent eksportujący Jinan Meide Castings Co., Ltd („Jinan Meide”), złożył w Sądzie Unii Europejskiej wniosek o stwierdzenie nieważności rozporządzenia (UE) nr 430/2013 w takim zakresie, w jakim miało ono do niego zastosowanie. W dniu 30 czerwca 2016 r. Sąd wydał wyrok, w którym uznał, że doszło do naruszenia prawa do obrony przysługującego spółce Jinan Meide, i stwierdził nieważność zaskarżonego rozporządzenia w zakresie, w jakim nakładało ono cło antydumpingowe na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide.

(4)

W następstwie wspomnianego powyższej wyroku Komisja Europejska („Komisja”) ponownie otworzyła dochodzenie antydumpingowe dotyczące wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, w drodze zawiadomienia z dnia 28 października 2016 r. (3).

(5)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/1146 z dnia 28 czerwca 2017 r. (4) Komisja ponownie nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 39,2 % na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z ChRL, wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide.

(6)

W dniu 25 listopada 2015 r. Komisja wszczęła częściowy przegląd okresowy na wniosek spółki Metpro Limited dotyczący określonych typów gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z ChRL i Tajlandii, aby ustalić, czy były one objęte zakresem obowiązujących środków antydumpingowych. Po wycofaniu wniosku przez wnioskodawcę Komisja zakończyła ten częściowy przegląd okresowy w dniu 18 lipca 2016 r., wydając decyzję wykonawczą (UE) 2016/1176 (5).

(7)

W dniu 23 maja 2017 r. Komisja wszczęła częściowy przegląd okresowy na wniosek spółki Hebei Yulong Casting Co., Ltd, dotyczący określonych typów gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z ChRL i Tajlandii, aby ustalić, czy są one objęte zakresem obowiązujących środków antydumpingowych. Po wycofaniu wniosku przez wnioskodawcę Komisja zakończyła ten częściowy przegląd okresowy, wydając decyzję wykonawczą (UE) 2018/52 z dnia 11 stycznia 2018 r. (6).

(8)

W dniu 12 lipca 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (7) orzekł, że łączniki wykonane z żeliwa sferoidalnego nie odpowiadają definicji wyrobów „odlewanych z żeliwa ciągliwego” ustanowionej w podpozycji CN 7307 19 10 . Trybunał stwierdził, że łączniki wykonane z żeliwa sferoidalnego muszą być klasyfikowane do podpozycji CN 7307 19 90 (podobnie jak inne wyroby z pozostałych rodzajów żeliwa).

(9)

W dniu 14 lutego 2019 r. Komisja opublikowała rozporządzenie (UE) 2019/262 (8) zmieniające odesłania do kodów TARIC, aby dostosować je do ustaleń Trybunału. Ponieważ środki antydumpingowe wprowadza się zgodnie z definicją produktu, niezależnie od klasyfikacji taryfowej, przedmiotowa zmiana nie wywarła żadnego wpływu na zakresu produktu objętego obowiązującymi środkami.

(10)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/1259 (9) Komisja Europejska ponownie nałożyła ostateczne środki antydumpingowe na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i żeliwa sferoidalnego, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajlandii w następstwie przeglądu wygaśnięcia („poprzedni przegląd wygaśnięcia”).

(11)

Spółka Jinan Meide zaskarżyła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1146 do Sądu. W dniu 20 września 2019 r. Sąd wydał wyrok w sprawie T-650/17 (10) dotyczącej rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/1146.

(12)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2020/1210 (11) Komisja ponownie nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 36,0 % na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z ChRL, wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide.

(13)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2023/2202 (12) Komisja podjęła decyzję o wyłączeniu poniższych produktów z zakresu środków antydumpingowych:

(14)

Obecnie obowiązujące cła antydumpingowe wynoszą od 24,6 % do 57,8 % w odniesieniu do przywozu z Chin oraz od 14,9 % do 15,5 % w przypadku przywozu z Tajlandii.

(15)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków (13) Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1036.

(16)

Wniosek o dokonanie przeglądu został złożony w dniu 25 kwietnia 2024 r. przez Komitet ad hoc Ochrony Przemysłu Łączników Rur z Żeliwa Ciągliwego Unii Europejskiej (ang. Ad Hoc Defence Committee of Malleable Cast Iron Pipe Fittings industry of the European Union) („wnioskodawca”) w imieniu przemysłu Unii produkującego gwintowane łączniki rur lub przewodów rurowych, odlewane z żeliwa ciągliwego i żeliwa sferoidalnego, w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W uzasadnieniu wniosku o dokonanie przeglądu podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i szkody dla przemysłu Unii.

(17)

Po konsultacji z komitetem ustanowionym na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody, aby wszcząć przegląd wygaśnięcia, w dniu 24 lipca 2024 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu do Unii gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i żeliwa sferoidalnego, pochodzących z Chin i Tajlandii („państwa, których dotyczy postępowanie”) na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (14) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(18)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmowało okres od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(19)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawców, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów w Chinach i Tajlandii oraz organy Chińskiej Republiki Ludowej i Tajlandii, a także znanych importerów, użytkowników i przedsiębiorstwa handlowe o wszczęciu dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia i zaprosiła ich do udziału.

(20)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Żadna z zainteresowanych stron nie wystąpiła z wnioskiem o przesłuchanie.

(21)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(22)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja wybrała próbę na podstawie reprezentatywności pod względem wielkości produkcji i sprzedaży produktu objętego dochodzeniem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(23)

Próba objęła dwóch producentów unijnych, których produkcja stanowiła około 70 % całkowitej szacunkowej produkcji unijnej i szacunkowej wielkości sprzedaży produktu podobnego w Unii. Zapewniono również odpowiedni rozkład geograficzny próby.

(24)

Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag. W związku z tym Komisja stwierdziła, że próba była reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(25)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(26)

Żaden importer niepowiązany nie przedstawił wymaganych informacji ani nie wyraził zgody na włączenie do próby. W związku z tym Komisja uznała, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(27)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów w Chinach o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(28)

Żaden producent w Chinach nie przedstawił wymaganych informacji ani nie wyraził zgody na włączenie do próby. Komisja uznała zatem, że żaden producent w Chinach nie współpracował w ramach dochodzenia.

(29)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów w Tajlandii o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Tajlandii w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(30)

Żaden producent w Tajlandii nie przedstawił wymaganych informacji ani nie wyraził zgody na włączenie do próby. Komisja uznała zatem, że żaden producent w Tajlandii nie współpracował w ramach dochodzenia.

(31)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w Chinach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Komisja nie otrzymała żadnej odpowiedzi na pytania zawarte w tym kwestionariuszu. Tym samym stwierdzono brak współpracy ze strony rządu ChRL.

(32)

Komisja zwróciła się do objętych próbą producentów unijnych o wypełnienie kwestionariuszy, które udostępniła na swojej stronie internetowej w dniu wszczęcia postępowania.

(33)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od dwóch objętych próbą producentów unijnych: Berg Montana Fittings EAD i Georg Fischer Fittings GmbH.

(34)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(35)

10 lipca 2025 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na których podstawie zamierza utrzymać obowiązujące cła antydumpingowe. Wszystkim stronom wyznaczono termin do zgłaszania uwag na temat ujawnionych informacji.

(36)

Komisja otrzymała od wnioskodawczy uwagi, w których zgodził się on z jej wnioskami. Nie otrzymano żadnych innych uwag ani wniosków o przesłuchanie.

(37)

Produkt objęty przeglądem jest taki sam jak w pierwotnym dochodzeniu i w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia, mianowicie gwintowane łączniki rur lub przewodów rurowych, odlewane z żeliwa ciągliwego i żeliwa sferoidalnego, obecnie objęte kodem CN ex 7307 19 10 (kod TARIC 7307 19 10 10 i 7307 19 10 20) („produkt objęty przeglądem”).

(38)

Wyłączone są następujące produkty: elementy podstawowe łączników zaciskowych wykorzystujących gwinty metryczne ISO DIN 13; okrągłe skrzynki przyłączowe z żeliwa ciągliwego bez pokrywy; trójniki zaciskowe z żeliwa sferoidalnego z gumowym uszczelnieniem z otworem wylotowym; rowkowane zaślepki z żeliwa sferoidalnego do stosowania na rurach stalowych rowkowanych z gwintowanym wylotem; reduktory rowkowane z żeliwa sferoidalnego z gwintowanym końcem; trójniki redukcyjne rowkowane z żeliwa sferoidalnego z gwintowanym wylotem; obejmy zaślepiające z żeliwa sferoidalnego bez gwintowanych wylotów stosowane do uszczelniania otworu w rurach lub przewodach rurowych.

(39)

Główne surowce wykorzystywane do produkcji produktu objętego przeglądem to złom metalowy, koks/energia elektryczna/gaz, piach (do formowania) oraz cynk (do cynkowania). Pierwszym etapem procesu wytwarzania jest topienie złomu metalowego. W dalszej kolejności przeprowadza się proces formowania i odlewania różnych kształtów, które dzieli się następnie na pojedyncze sztuki. Produkty muszą przejść przez długi proces wyżarzania, który gwarantuje, że są one w wystarczającym stopniu ciągliwe i mogą być wykorzystane tam, gdzie wymagana jest np. odporność na wstrząsy i wibracje, oraz że są w stanie wytrzymać gwałtowne zmiany temperatur. Następnie łączniki mogą być cynkowane. Na kolejnym etapie przeprowadza się gwintowanie i innego rodzaju obróbkę skrawaniem.

(40)

Produkt objęty przeglądem jest wykorzystywany w szerokim zakresie zastosowań, na przykład do połączenia dwóch lub większej liczby rur lub przewodów rurowych, połączenia rury z urządzeniem, dokonania zmiany kierunku przepływu płynu lub zamknięcia rury. Gwintowane łączniki rur lub przewodów rurowych są przede wszystkim wykorzystywane w instalacjach gazowych, wodnych i grzewczych w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych. Stosuje się je również w rurociągach w rafineriach ropy naftowej. Wspomniane łączniki są dostępne w różnych konfiguracjach: najpowszechniejsze z nich to kolanka 90-stopniowe, trójniki, złączki nakrętne, krzyżaki oraz dwuzłączki. Produkuje się je w formie czarnej (nieocynkowanej) i w formie ocynkowanej.

(41)

Produktem objętym niniejszym dochodzeniem jest produkt objęty przeglądem pochodzący z Chin i Tajlandii.

(42)

W toku pierwotnego dochodzenia oraz poprzedniego przeglądu wygaśnięcia wykazano, a w przedmiotowym dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia potwierdzono, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(43)

Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(44)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nadal trwał przywóz łączników z żeliwa ciągliwego z Chin na rynek unijny.

(45)

Według danych Eurostatu i danych przekazanych przez przemysł Unii przywóz łączników z żeliwa ciągliwego z Chin stanowił około 19 % rynku unijnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w porównaniu z udziałem w rynku na poziomie 47 % w pierwotnym dochodzeniu i 21 % w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia.

(46)

Jak wspomniano w motywach 28 i 30, żaden z producentów eksportujących z Chin nie współpracował w toku dochodzenia. W związku z tym Komisja poinformowała władze Chin, że z uwagi na brak współpracy Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ustaleń dotyczących Chin. W tym zakresie Komisja nie otrzymała żadnych uwag ani wniosków o interwencję rzecznika praw stron.

(47)

W związku z tym, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu w odniesieniu do Chin oparto na dostępnych faktach, tj. informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu, zgromadzonych danych statystycznych oraz, w stosownych przypadkach, innych zidentyfikowanych źródłach publicznych.

(48)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują, w odniesieniu do Chin, istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(49)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji i dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(50)

W powyższym terminie nie otrzymano odpowiedzi od rządu ChRL i nie wpłynęły stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w Chinach znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(51)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów może zaistnieć potrzeba wyboru odpowiedniego reprezentatywnego kraju na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu określenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia. We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawca wykorzystał Brazylię jako reprezentatywny kraj.

(52)

Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(53)

10 lutego 2025 r. Komisja opublikowała notę, aby poinformować zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej.

(54)

W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji produktu objętego przeglądem. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja zidentyfikowała Tajlandię jako odpowiedni reprezentatywny kraj.

(55)

Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty SG&A”) oraz zyski na podstawie dostępnych danych od trzech rentownych przedsiębiorstw z Tajlandii.

(56)

Komisja otrzymała od wnioskodawcy uwagi dotyczące noty, w których stwierdziła, że przyjęła Tajlandię jako odpowiedni reprezentatywny kraj.

(57)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(58)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne” zwane są dalej również „kosztami SG&A”).

(59)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL i chińskich producentów zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(60)

Komisja zbadała dowody zawarte w aktach sprawy, aby stwierdzić, czy w Chinach występują znaczące zakłócenia w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, które sprawiają, że stosowanie cen i kosztów krajowych w tym państwie jest niewłaściwe. Analiza ta obejmowała następujące elementy dowodowe dotyczące poszczególnych kryteriów istotnych dla ustalenia występowania znaczących zakłóceń.

(61)

Po pierwsze, dowody zawarte we wniosku obejmowały następujące elementy wskazujące na istnienie znaczących zakłóceń.

(62)

Wnioskodawca twierdził, że chiński rynek produktu objętego przeglądem jest obsługiwany przez przedsiębiorstwa będące własnością władz Chin, znajdujące się pod ich kontrolą lub nadzorem politycznym lub działające zgodnie ze wskazówkami tych władz. Wnioskodawca zwrócił uwagę na istnienie własności państwa w sektorze żelaza i stali, w szczególności ze względu na ścisłe powiązania między przedsiębiorstwami a KPCh. Własność ta jest szczególnie widoczna w sektorze łączników z żeliwa ciągliwego dzięki wytycznym zawartym w celach Chińskiego Stowarzyszenia Żelaza i Stali („CISA”) (15).

(63)

Zgodnie z art. 3 statutu CISA stowarzyszenie „służy przedsiębiorstwom, sektorowi i rządowi […] oraz dąży do pełnienia roli łącznika między rządem a zaangażowanymi przedsiębiorstwami”. Ponadto w art. 24 statutu CISA została zobowiązana do „wykonywania wszelkich innych zadań powierzonych jej przez rząd i właściwe organy administracyjne”, a art. 26 statutu stanowi, że CISA „podejmuje działania zgodnie z linią określoną przez Partię, wytycznymi Partii i realizowaną przez nią polityką oraz pod nadzorem politycznym Partii”.

(64)

Wnioskodawca twierdził również, że obecność przedstawicieli państwa chińskiego w przedsiębiorstwach produkujących łączniki z żeliwa ciągliwego umożliwia ingerowanie w ceny i koszty. Wnioskodawca stwierdził, że dotyczy to zarówno przedsiębiorstw państwowych, jak i przedsiębiorstw prywatnych. W rzeczywistości wnioskodawca zwrócił uwagę na konstytucyjny obowiązek wynikający z art. 33 konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej, zgodnie z którym „organizacje partyjne na poziomie prywatnoprawnym w podmiotach sektora niepublicznego wdrażają zasady i politykę Partii oraz ukierunkowują i nadzorują przestrzeganie przez swoje przedsiębiorstwa państwowych przepisów ustawowych i wykonawczych”. W art. 19 chińskiego prawa spółek podkreślono spoczywający na przedsiębiorstwach obowiązek „zapewnienia niezbędnych warunków dla działalności Partii” oraz wymóg wyznaczenia w ramach przedsiębiorstwa „organizacji Komunistycznej Partii Chin [...] do prowadzenia działalności partyjnej”.

(65)

We wniosku o dokonanie przeglądu odnotowano silną obecność przedstawicieli państwa w sektorze stali zarówno na szczeblu krajowym, jak i gminnym. Wnioskodawca wspomniał o niedawnym dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu płaskowników stalowych łebkowych z Chin (16), w toku którego Komisja przytoczyła plan działania gminy Hebei Tangshan na rzecz żelaza i stali z 2022 r., w którym szereg jednostek samorządowych otrzymało zadanie zachęcania instytucji finansowych do udzielania przedsiębiorstwom z sektora żelaza i stali niskooprocentowanych pożyczek, aby umożliwić im przejście na nowe gałęzie przemysłu, a jednocześnie do udzielania dotacji w formie rabatów odsetkowych. Wnioskodawca zauważył, że taka obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach stalowych znajduje odzwierciedlenie również w przedsiębiorstwach działających w sektorze łączników z żeliwa ciągliwego.

(66)

Wnioskodawca wskazał, że władze Chin prowadzą politykę publiczną lub działania publiczne, które przyczyniają się do faworyzowania dostawców lub w inny sposób wpływają na działanie mechanizmów rynkowych. Wnioskodawca zauważył, że sektor stali w Chinach podlega licznym planom krajowym i gminnym, w szczególności w odniesieniu do optymalizacji i rozwoju przemysłu stalowego oraz modernizacji na poziomie łańcucha dostaw.

(67)

Wnioskodawca podkreśla również brak, dyskryminujące stosowanie bądź niedostateczne egzekwowanie przepisów dotyczących upadłości, prawa spółek czy prawa rzeczowego. Zdaniem wnioskodawcy wynika to jasno z wpływu rządu chińskiego (zwanego dalej „rządem ChRL”) na postępowania upadłościowe. Ze względu na podporządkowanie sądów rządowi ChRL wiele niewypłacalnych przedsiębiorstw korzysta z planów restrukturyzacji wynikających z faktycznych gwarancji rządowych dla przedsiębiorstw państwowych. Ponadto wnioskodawca powołał się na brak przejrzystości przepisów dotyczących przydzielania i nabywania gruntów.

(68)

W odniesieniu do sektora żelaza i stali, a w szczególności do producentów łączników z żeliwa ciągliwego, wnioskodawca podkreślił wniosek z poprzedniego przeglądu wygaśnięcia, w którym stwierdzono istnienie zakłóceń, ponieważ „w sektorze żelaznym i stalowym dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego, również w odniesieniu do produktu objętego przeglądem”.

(69)

We wniosku podkreślono, że koszty wynagrodzeń w Chinach są zniekształcone, w szczególności w sektorze łączników z żeliwa ciągliwego. W tym względzie wnioskodawca odniósł się do ustalenia z pierwszego przeglądu wygaśnięcia (17): „W sektorze odlewanych łączników rur lub przewodów rurowych występują zatem zakłócenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL)”. Według wnioskodawcy sytuacja nie zmieniła się w zakresie, w jakim dotyczy to zakłóceń kosztów wynagrodzeń, i potwierdziła, że nadal występują znaczące zakłócenia kosztów wynagrodzeń, zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie, w sektorze odlewanych łączników rur lub przewodów rurowych.

(70)

Po drugie, w niedawno przeprowadzonych dochodzeniach dotyczących sektora żelaza i stali w Chinach (18) Komisja stwierdziła występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. W toku tych dochodzeń Komisja ustaliła, że w Chinach dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (19).

(71)

W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorze żelaza i stali znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (20), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (21).

(72)

Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. Ogólnie rzecz biorąc, w ramach systemu planowania funkcjonującego w Chinach zasoby są kierowane do sektorów uznawanych przez rząd ChRL za strategiczne lub politycznie istotne z innych względów, a nie rozdzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (22).

(73)

Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w Chinach (23).

(74)

Komisja stwierdziła zakłócenia w kosztach wynagrodzeń w sektorze żelaza i stali w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (24), jak również zakłócenia na rynkach finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności pod względem dostępu przedsiębiorców do kapitału w Chinach (25).

(75)

W ostatnim przeglądzie wygaśnięcia dotyczącym produktu objętego przeglądem (26) Komisja stwierdziła, że występują znaczące zakłócenia w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Komisja nie ma wiedzy o żadnych istotnych zmianach strukturalnych w Chinach, w ujęciu ogólnym ani w odnośnym sektorze, które mogłyby wpłynąć na ten wniosek.

(76)

Dodatkowe dowody dostępne w sprawozdaniu na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chin („sprawozdanie”) (27), przygotowanym przez Komisję na podstawie art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego, wskazywały na istnienie znaczących zakłóceń również w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(77)

W obecnym dochodzeniu ani rząd ChRL, ani producenci nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(78)

W związku z powyższym z dostępnych dowodów wynika, że ceny i koszty produktu objętego przeglądem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród wymienionych.

(79)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(80)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(81)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(82)

Jak wyjaśniono w motywie 53 powyżej, Komisja wydała notę w dniu 10 lutego 2025 r. w sprawie źródeł do celów określenia wartości normalnej. W nocie tej poinformowano zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Tajlandii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(83)

W nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała Argentynę, Brazylię, Turcję i Tajlandię jako państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do Chin, ponieważ wszystkie te kraje są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto, a zgodnie z dostępnymi danymi odbywa się w nich produkcja produktu objętego przeglądem.

(84)

W nocie Komisja przeanalizowała dostępność odpowiednich danych publicznych w czterech możliwych reprezentatywnych krajach, jak opisano poniżej.

(85)

W przypadku Argentyny nie było łatwo dostępnych danych finansowych dotyczących jedynego znanego producenta łączników z żeliwa ciągliwego, a kraj ten nie dokonywał przywozu złomu stalowego, głównego surowca.

(86)

W przypadku Turcji jedyny znany producent łączników z żeliwa ciągliwego nie osiągnął zysku w 2023 r.

(87)

Zarówno w odniesieniu do Tajlandii, jak i Brazylii Komisja znalazła dane dotyczące producentów w obu państwach, a mianowicie trzech przedsiębiorstw w Tajlandii i jednego w Brazylii. Przedsiębiorstwa z Tajlandii były jednak producentami łączników z żeliwa ciągliwego, podczas gdy przedsiębiorstwo z Brazylii było dużą grupą dysponującą skonsolidowanymi informacjami finansowymi.

(88)

W świetle powyższych ustaleń Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wykorzystać Tajlandię jako odpowiedni reprezentatywny kraj oraz trzech producentów z Tajlandii, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(89)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Tajlandia jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(90)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Tajlandia spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(91)

W nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych Global Trade Atlas („GTA”) w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. W nocie określono również źródła, z których Komisja będzie korzystać w odniesieniu do innych czynników produkcji, które przedstawiono poniżej.

(92)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów Komisja oparła się na informacjach przekazanych przez wnioskodawcę przy ustalaniu czynników produkcji wykorzystywanych do wytwarzania łączników z żeliwa ciągliwego.

(93)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje wynikające z wniosku, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji

(94)

Wnioskodawca wskazał, że surowce wykorzystywane do produkcji łączników z żeliwa ciągliwego zmieniły się w porównaniu z poprzednim przeglądem wygaśnięcia. W motywach 134–135 poprzedniego przeglądu wygaśnięcia Komisja stwierdziła, że największy producent z Chin wytwarzał łączniki z żeliwa ciągliwego w żeliwiaku, w którym wykorzystuje się koks do topienia surowców. Wnioskodawca znalazł jednak informacje o tym, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dwaj najwięksi producenci w Chinach wykorzystywali piece elektryczne do wytwarzania produktu objętego przeglądem, gdzie wykorzystuje się różne surowce w procesie ogrzewania.

(95)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej przy przywozie do Tajlandii podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe. Cenę importową w Tajlandii obliczono jako średnią ważoną cenę jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem Chin i państw, które nie są członkami WTO i które wymieniono w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (31).

(96)

Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z Chin do Tajlandii, ponieważ uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w Chinach nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(97)

Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu przywozu z Chin do reprezentatywnego kraju wielkość przywozu z innych państw trzecich pozostała reprezentatywna.

(98)

W odniesieniu do należności celnych przywozowych Komisja zauważyła, że Tajlandia przywoziła przedmiotowe surowce z wielu państw przy różnych poziomach stawek należności celnych przywozowych i przy znacznym zróżnicowaniu wielkości przywozu. Chociaż w ramach przeglądu wygaśnięcia nie jest konieczne obliczenie dokładnego marginesu dumpingu, lecz ustalenie prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu, Komisja przyjęła należności celne przywozowe pobrane z GTA dla każdego kraju pochodzenia.

(99)

Komisja wykorzystała ostatnie publicznie dostępne dane Banku Tajlandii dotyczące średnich wynagrodzeń w Tajlandii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (32). Zostały one dostosowane w celu uwzględnienia obciążeń socjalnych (33). Następnie całkowity roczny koszt pracy podzielono przez liczbę godzin w roku (tj. 8 godzin dziennie, pomnożoną przez 5 dni roboczych w tygodniu i przez liczbę tygodni w roku).

(100)

Komisja wykorzystała przemysłowe ceny energii elektrycznej w odpowiednim zakresie zużycia w kWh, opublikowane przez Okręgowy Urząd ds. Energii Elektrycznej w Tajlandii (34). Ta opłata za energię elektryczną pozostaje niezmieniona od 2018 r. i jest aktualizowana co miesiąc przy użyciu instrumentu o nazwie „dopłata Ft”. Opłaty za energię elektryczną naliczane za każdy miesiąc oblicza się zatem jako:

(101)

Obliczając wartość odniesienia, Komisja dodała średnią opłatę korygującą za energię do opłaty podstawowej za energię elektryczną za okres objęty dochodzeniem przeglądowym.

(102)

Aby ustalić wartość odniesienia gazu, Komisja wykorzystała ceny gazu dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Tajlandii opublikowane przez Urząd Polityki Energetycznej i Planowania Ministerstwa Energii (36). Ceny różniły się w zależności od wielkości konsumpcji. Komisja wykorzystała odpowiednie ceny z tabeli 7.2-4: Zużycie energii końcowej na mieszkańca. Jako punkt odniesienia Komisja wykorzystała najnowsze dane dotyczące 2023 r.

(103)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(104)

Aby ustalić niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji oraz biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony producentów, Komisja wykorzystała dostępne fakty zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja ustaliła stosunek pośrednich kosztów produkcji do całkowitych kosztów produkcji i pracy na podstawie danych wnioskodawcy. Następnie odsetek ten zastosowano w stosunku do niezniekształconej wartości kosztów produkcji, aby uzyskać niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji, w zależności od produkowanego modelu.

(105)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała średnią wartość normalną na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(106)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Wobec braku współpracy ze strony producentów z Chin Komisja oparła się na dostarczonych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu informacjach dotyczących zużycia każdego czynnika (materiałów i pracy) używanego w produkcji łączników z żeliwa ciągliwego.

(107)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja dodała pośrednie koszty produkcji, jak określono powyżej, a następnie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk określono na podstawie sprawozdań finansowych trzech producentów łączników z żeliwa ciągliwego z Tajlandii za 2023 r. zgłoszonych w sprawozdaniach finansowych przedsiębiorstw objętych postępowaniem:

(108)

Komisja dodała następujące pozycje do niezniekształconych kosztów produkcji:

(109)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(110)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów z Chin cenę eksportową ustalono w oparciu o dane Eurostatu skorygowane o poziom cen ex-works. Cenę CIF podaną przez Eurostat pomniejszono o oszacowanie kosztów frachtu morskiego i kosztu ubezpieczenia oraz krajowych kosztów transportu na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu.

(111)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową na podstawie ceny ex-works obliczonej powyżej.

(112)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących z Chin nie dokonano żadnych dostosowań zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(113)

Marginesy dumpingu dla przywozu z Chin obliczono na poziomie 65 %.

(114)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nadal trwał przywóz łączników rur lub przewodów rurowych z żeliwa ciągliwego z Tajlandii na rynek unijny.

(115)

Według danych Eurostatu i danych przekazanych przez przemysł Unii przywóz łączników z żeliwa ciągliwego z Tajlandii stanowił około 4 % rynku unijnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w porównaniu z udziałem w rynku na poziomie 5,2 % w pierwotnym dochodzeniu i 5 % w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia.

(116)

Jak wskazano w motywach 28 i 30, żaden z producentów z Tajlandii nie współpracował w toku dochodzenia. W związku z tym Komisja poinformowała władze Tajlandii, że z uwagi na brak współpracy Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ustaleń dotyczących Tajlandii. W tym zakresie Komisja nie otrzymała żadnych uwag ani wniosków o interwencję rzecznika praw stron.

(117)

W związku z tym, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu w odniesieniu do Tajlandii oparto na dostępnych faktach, tj. informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu, zgromadzonych danych statystycznych oraz, w stosownych przypadkach, innych zidentyfikowanych źródłach publicznych.

(118)

Żaden producent łączników z żeliwa ciągliwego z Tajlandii nie współpracował w ramach dochodzenia, w związku z czym wartość normalną określono w oparciu o informacje dotyczące cen krajowych z Tajlandii zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu i zaktualizowanych przez wnioskodawcę w celu uwzględnienia okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(119)

Z informacji dostarczonych przez wnioskodawcę wynika, że ta sprzedaż krajowa była dokonywana w zwykłym obrocie handlowym i dlatego została wykorzystana jako źródło wartości normalnej.

(120)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów z Tajlandii cenę eksportową ustalono w oparciu o dane Eurostatu skorygowane o poziom cen ex-works. Cenę CIF podaną przez Eurostat pomniejszono o oszacowanie kosztów frachtu morskiego i kosztu ubezpieczenia oraz krajowych kosztów transportu na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu.

(121)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową na podstawie ceny ex-works obliczonej powyżej.

(122)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących z Tajlandii nie dokonano żadnych dostosowań zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(123)

Marginesy dumpingu dla przywozu z Tajlandii obliczono na poziomie 70 %.

(124)

Oprócz ustalenia, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym miał miejsce dumping, Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu z Chin w przypadku uchylenia środków.

(125)

Przeanalizowano następujące czynniki dodatkowe:

(126)

W związku brakiem współpracy ze strony producentów z Chin badanie to opierało się na informacjach, do jakich miała dostęp Komisja, tzn. na informacjach przedstawionych we wniosku o dokonanie przeglądu i informacjach z innych dostępnych niezależnych źródeł, takich jak oficjalne dane statystyczne dotyczące przywozu i informacje uzyskane w trakcie pierwotnego dochodzenia i poprzedniego przeglądu wygaśnięcia.

(127)

Wniosek nie zawierał informacji na temat dokładnej produkcji i wolnych mocy produkcyjnych w odniesieniu do produktu objętego przeglądem w Chinach (37). W toku poprzedniego przeglądu wygaśnięcia stwierdzono, że rynek chiński jest rozdrobniony i działa na nim wielu drobnych producentów oraz pewna liczba dużych producentów. We wniosku przedstawiono jednak informacje oparte na publicznie dostępnych informacjach. W szczególności wskazano, że spółka Jinan Meide Casting Co. Ltd. zwiększyła swoje moce produkcyjne w 2022 r. i produkuje ponad 150 000 ton rocznie. We wniosku wskazano ponadto, że same moce produkcyjne Jianzhi Group, jednego z wiodących chińskich producentów, wynoszą ponad 400 000 ton łączników z żeliwa ciągliwego (38).

(128)

We wniosku odniesiono się również do argentyńskiego dochodzenia antydumpingowego z 2022 r. dotyczącego przywozu łączników rur lub przewodów rurowych z żeliwa ciągliwego z Chin i Brazylii, w którym rzekomo ustalono, że w przypadku łączników z żeliwa ciągliwego Chiny posiadają roczne moce produkcyjne na poziomie 500 000 ton.

(129)

Zgodnie z wnioskiem o dokonanie przeglądu chińska konsumpcja krajowa jest znacznie niższa od chińskich mocy produkcyjnych, co potwierdzono w dochodzeniu antydumpingowym przeprowadzonym przez Argentynę.

(130)

W toku poprzedniego przeglądu wygaśnięcia potwierdzono, że w Chinach istniała znaczna nadwyżka mocy produkcyjnych. Od czasu poprzedniego przeglądu wygaśnięcia nic nie wskazuje na jakikolwiek znaczny wzrost popytu krajowego ani to, aby jakiekolwiek rynki państw trzecich mogły być w stanie wchłonąć tę nadwyżkę. Nic nie świadczy również o tym, aby moce produkcyjne w Chinach zmniejszyły się.

(131)

W oparciu o dostępne fakty Komisja stwierdziła zatem, że w Chinach istnieją wolne moce produkcyjne, które w przypadku wygaśnięcia środków mogłyby zostać wykorzystane do zaopatrywania rynku unijnego po cenach dumpingowych.

(132)

W celu ustalenia ewentualnych zmian w zakresie przywozu w przypadku uchylenia środków Komisja zbadała atrakcyjność rynku unijnego pod względem cen.

(133)

Pomimo obowiązujących ceł antydumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym Chiny nadal dokonywały wywozu do Unii, posiadając udział w rynku w wysokości 19 %, co świadczy o tym, że Unia pozostała dla Chin atrakcyjnym rynkiem oraz atrakcyjnym miejscem przeznaczenia wywozu.

(134)

Ze względu na stwierdzenie dumpingu z Chin oraz fakt, że przywożone towary są nadal wprowadzane na rynek unijny, Komisja uznała, że rynek unijny pozostaje atrakcyjny dla producentów z Chin, a przywóz towarów po cenach dumpingowych do Unii zwiększyłby się w przypadku wygaśnięcia środków.

(135)

Jak określono w motywie 166, Komisja stwierdziła, że przywóz z Chin nadal podcinał ceny przemysłu Unii, co wskazuje, że poziom cen w Unii był atrakcyjny dla producentów eksportujących z Chin, nawet po wprowadzeniu środków antydumpingowych.

(136)

W toku dochodzenia wykazano, że wywóz z Chin nadal napływał na rynek unijny po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Komisja stwierdziła również, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje duże prawdopodobieństwo, że producenci z Chin dokonywaliby wywozu znacznych ilości produktu objętego postępowaniem do Unii po cenach dumpingowych. Komisja stwierdziła zatem, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje duże prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu.

(137)

Oprócz ustalenia, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym miał miejsce dumping, Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku uchylenia środków.

(138)

Przeanalizowano następujące czynniki dodatkowe:

(139)

W związku z brakiem współpracy ze strony producentów z Tajlandii badanie to opierało się na informacjach, do jakich miała dostęp Komisja, tzn. na informacjach przedstawionych we wniosku o dokonanie przeglądu i informacjach z innych dostępnych niezależnych źródeł, takich jak oficjalne dane statystyczne dotyczące przywozu i informacje uzyskane w trakcie pierwotnego dochodzenia i poprzedniego przeglądu wygaśnięcia.

(140)

We wniosku nie przedstawiono szczegółowych informacji na temat produkcji i wolnych mocy produkcyjnych w odniesieniu do produktu objętego przeglądem w Tajlandii. Zauważono jednak, że eksporterzy z Tajlandii pozostają w dużym stopniu zależni od unijnego rynku wywozu oraz że ich udział w rynku wzrósł w okresie badanym po cenach podcięcia cenowego.

(141)

W toku poprzedniego przeglądu wygaśnięcia potwierdzono, że w Tajlandii istniała znaczna nadwyżka mocy produkcyjnych. Od czasu poprzedniego przeglądu wygaśnięcia nic nie wskazuje na jakikolwiek znaczny wzrost popytu krajowego ani to, aby jakiekolwiek rynki państw trzecich mogły być w stanie wchłonąć tę nadwyżkę. Nic nie świadczy również o tym, aby moce produkcyjne w Tajlandii zmniejszyły się.

(142)

Komisja stwierdziła zatem, że w Tajlandii istnieją wolne moce produkcyjne, które w przypadku wygaśnięcia środków mogłyby zostać wykorzystane do zaopatrywania rynku unijnego po cenach dumpingowych.

(143)

W celu ustalenia ewentualnych zmian w zakresie przywozu w przypadku uchylenia środków Komisja zbadała atrakcyjność rynku unijnego pod względem cen.

(144)

Pomimo obowiązujących ceł antydumpingowych Tajlandia nadal dokonywała wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, posiadając udział w rynku w wysokości 4 %, co świadczy o tym, że Unia pozostała atrakcyjnym rynkiem oraz atrakcyjnym miejscem przeznaczenia wywozu.

(145)

Ze względu na stwierdzenie dumpingu z Tajlandii oraz fakt, że przywożone towary są nadal wprowadzane na rynek unijny, Komisja uznała, że rynek unijny pozostaje atrakcyjny dla producentów z Tajlandii, a przywóz towarów po cenach dumpingowych do Unii zwiększyłby się w przypadku wygaśnięcia środków.

(146)

Jak określono w motywie 166, Komisja stwierdziła, że przywóz z Tajlandii nadal podcinał ceny przemysłu Unii, co wskazuje, że poziom cen w Unii był atrakcyjny dla producentów eksportujących z Tajlandii, nawet po wprowadzeniu środków antydumpingowych.

(147)

W toku dochodzenia wykazano, że wywóz z Tajlandii nadal napływał na rynek unijny po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Komisja stwierdziła również, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje duże prawdopodobieństwo, że producenci z Tajlandii dokonywaliby wywozu znacznych ilości produktu objętego postępowaniem do Unii po cenach dumpingowych. Komisja stwierdziła zatem, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje duże prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu.

(148)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie badanym przez pięciu producentów w Unii. We wniosku o dokonanie przeglądu wskazano, że jeden z producentów, Odlewnia Zawiercie S.A., przetwarzał wyłącznie przywożone niegwintowane łączniki rur lub przewodów rurowych poprzez ich gwintowanie i w związku z tym nie powinien być uznawany za część przemysłu Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(149)

Ponieważ niegwintowane łączniki rur lub przewodów rurowych nie są częścią produktu objętego przeglądem i są objęte innym kodem TARIC, Komisja uznała gwintowanie tych produktów za etap produkcji stanowiący wytwarzanie produktu objętego przeglądem, a zatem uznała Odlewnię Zawiercie S.A. za część przemysłu Unii w ramach obecnego dochodzenia.

(150)

Komisja stwierdziła zatem, że przedmiotowe pięć przedsiębiorstw stanowi „przemysł Unii” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(151)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła około 20 774 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie danych przekazanych przez wnioskodawcę i producentów unijnych objętych próbą. Próbą objęto dwóch producentów unijnych, co do których ustalono, że reprezentują około 60 % zweryfikowanej łącznej wielkości produkcji i sprzedaży produktu podobnego w UE.

(152)

Należy zauważyć, że Komisja skontaktowała się z Odlewnią Zawiercie S.A. w celu przekazania danych przedsiębiorstwa dotyczących wskaźników makroekonomicznych określonych w sekcji 5.5.2 poniżej, ale przedsiębiorstwo postanowiło nie współpracować w ramach niniejszego dochodzenia. Dane dotyczące tego przedsiębiorstwa opierały się zatem na szacunkach przedstawionych przez wnioskodawcę w makrokwestionariuszu.

(153)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii poprzez dodanie wielkości sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym i przywozu produktu objętego postępowaniem, zgodnie z danymi Eurostatu. Źródłem informacji była odpowiedź wnioskodawcy na pytania zawarte w makrokwestionariuszu oraz oficjalne dane Eurostatu.

(154)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(155)

Całkowita konsumpcja produktu objętego postępowaniem w Unii odnotowała zauważalny spadek od 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. W 2022 r. konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 8 % w porównaniu z rokiem poprzednim. W 2023 r., kiedy gospodarka Unii odnotowała wolniejszy wzrost w porównaniu z 2022 r., konsumpcja w Unii spadła o 14 punktów procentowych, natomiast w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie nastąpiła istotna zmiana.

(156)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu. Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie wielkości przywozu i łącznej konsumpcji w Unii.

(157)

Przywóz do Unii z państw, których dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(158)

W przypadku przywozu z Chin w 2022 r. przywóz ten wzrósł o 14 % od 2021 r., mimo że konsumpcja w Unii spadła w tym samym okresie o 8 %. W tym samym roku udział Chin w rynku wzrósł do 22 %, co wskazuje na znaczną dalszą penetrację rynku unijnego. W 2023 r., kiedy to konsumpcja w Unii spadła o 14 punktów procentowych, przywóz z Chin zmniejszył się jednak o 26 punktów procentowych. Mimo to w 2023 r. udział Chin w rynku utrzymywał się na stosunkowo wysokim poziomie 19 %. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Chin nieznacznie wzrósł do 5 420 ton, co stanowi marginalny wzrost w porównaniu z 2023 r., podczas gdy udział w rynku utrzymywał się na stałym poziomie 19 %, co wskazuje na stabilność względnej obecności Chin na rynku.

(159)

W przypadku przywozu z Tajlandii w 2022 r. odnotowano znaczny wzrost o 25 % w porównaniu z rokiem poprzednim. Udział przywozu z Tajlandii w rynku również wzrósł z 3 % do 4 % w tym samym okresie. W 2023 r., podobnie jak w przypadku przywozu z Chin, przywóz z Tajlandii spadł o 26 punktów procentowych, powracając do poziomu z 2021 r. Udział w rynku pozostał niezmieniony i wynosił 4 %, co wskazuje na stabilność obecności Tajlandii na rynku pomimo spadku konsumpcji w okresie badanym. W ODP przywóz z Tajlandii wzrósł o 11 punktów procentowych w porównaniu z 2023 r., przy czym udział w rynku pozostał niezmieniony i wynosił 4 %.

(160)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie danych Eurostatu. Podcięcie cenowe w odniesieniu do przywozu określono na podstawie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez producentów eksportujących objętych próbą i producentów unijnych objętych próbą.

(161)

Średnia ważona cena przywozu do Unii z państw, których dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (EUR/tonę)

(162)

Ceny importowe w przywozie z Chin wzrosły o 29 % w latach 2021–2022, a następnie spadły o 17 punktów procentowych w 2023 r. i wzrosły o 5 punktów procentowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ogólnie rzecz biorąc, tendencja ta wykazuje zmienność, przy czym w 2022 r. odnotowano najwyższy poziom cen. Ceny importowe w przywozie z Chin w okresie badanym spadły o 17 %.

(163)

Z kolei ceny importowe w przywozie z Tajlandii wykazywały bardziej stabilną tendencję, nieznacznie rosnąc w 2022 r., a następnie spadając w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ceny przywozu z Tajlandii w okresie badanym spadły o 1 %.

(164)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(165)

Porównania cen dokonano za pomocą danych pochodzących od przemysłu Unii na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów.

(166)

Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wykazał on znaczne podcięcie cenowe powodowane zarówno przez przywóz z Chin (26 %), jak i z Tajlandii (48 %) na rynek unijny.

(167)

Przywóz łączników z żeliwa ciągliwego z państw innych niż Chiny i Tajlandia odbywał się przede wszystkim z Indonezji i Brazylii.

(168)

Wielkość przywozu do Unii oraz udział w rynku i trendy cenowe dotyczące przywozu łączników z żeliwa ciągliwego z innych państw kształtowały się następująco:

Tabela 5

Przywóz z państw trzecich

(169)

W przypadku przywozu z Indonezji dane wykazały ogólnie niestabilną, ale wzrostową tendencję. Wielkość przywozu z Indonezji znacznie wzrosła w 2022 r., z 1 391 ton w 2021 r. do 2 233 ton, a następnie spadła do 1 451 ton w 2023 r. Pomimo tych wahań udział Indonezji w rynku stale rósł, osiągając w okresie objętym przeglądem poziom 7,2 %. Średnia cena za tonę przywozu z Indonezji wykazywała znaczną zmienność, przy czym najwyższa cena wyniosła 4 105 EUR w 2022 r., a następnie spadła do 2 837 EUR w 2023 r., po czym ustabilizowała się na poziomie 2 783 EUR w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(170)

W przypadku przywozu z Brazylii dane wskazują na stopniowy spadek wielkości przywozu, z 525 ton w 2021 r. do 405 ton w 2023 r., przy nieznacznym wzroście do 523 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Pomimo spadku wielkości przywozu udział Brazylii w rynku nieznacznie wzrósł – z 1,5 % w 2021 r. do 1,9 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Istotną tendencją w przypadku Brazylii jest znaczny wzrost średniej ceny za tonę, która wzrosła do 5 720 EUR w 2023 r., a następnie nieznacznie spadła do 5 119 EUR w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(171)

Dane dotyczące przywozu z innych państw, z wyłączeniem Indonezji i Brazylii, a także Chin i Tajlandii, wykazały stały wzrost zarówno wielkości przywozu, jak i udziału w rynku w obserwowanym okresie. Wielkość przywozu stale rosła z 515 ton w 2021 r. do 835 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co spowodowało wzrost udziału w rynku z 1,4 % do 3 %. Średnia cena za tonę spadła z 4 476 EUR w 2022 r. do 3 776 EUR w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(172)

Ocena sytuacji gospodarczej przemysłu Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(173)

Jak wspomniano w motywie 22, w celu oceny warunków ekonomicznych przemysłu Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(174)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie zweryfikowanych danych przedstawionych w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu makroekonomicznym przekazanych przez wnioskodawcę.

(175)

Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Dane dotyczyły producentów unijnych objętych próbą. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(176)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(177)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(178)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(179)

W odniesieniu do wielkości produkcji producentów unijnych dane wykazały stały spadek od 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Produkcja spadła od 29 432 ton w 2021 r. do 25 166 ton w 2022 r., co oznacza spadek o 14 %. Ta tendencja spadkowa utrzymywała się w 2023 r., gdy produkcja zmniejszyła się do 22 151 ton (tj. spadek o 9 punktów procentowych od 2022 r.), a następnie do 20 774 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co oznacza ogólny spadek o 29 % w stosunku do poziomów z 2021 r.

(180)

W tym okresie moce produkcyjne utrzymywały się na stałym poziomie 61 500 ton. W związku z tym wykorzystanie mocy produkcyjnych również zmniejszyło się na przestrzeni lat. Początkowo było ono na poziomie 48 % w 2021 r., a następnie spadło do 41 % w 2022 r. i do 36 % w 2023 r., osiągając poziom 34 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Spadek wykorzystania mocy produkcyjnych odzwierciedlał zmniejszenie wielkości produkcji w stosunku do niezmienionych mocy produkcyjnych.

(181)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(182)

W odniesieniu do wielkości sprzedaży przemysłu Unii z danych wynika, że obserwuje się stały spadek od 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym, przy czym łączny spadek w okresie badanym wyniósł 30 %. Spadek ten jest wyraźnie szybszy niż spadek konsumpcji, która zmalała o 22 % w tym samym okresie. Jednocześnie udział przemysłu Unii w rynku spadł z 72 % w 2021 r. do 64 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co oznacza spadek o 8 punktów procentowych

(183)

W kontekście malejącej konsumpcji przemysł Unii odnotował nie tylko spadek wielkości sprzedaży w Unii, lecz także spadek udziału w rynku, w przeciwieństwie do przywozu z Chin i Tajlandii, który w okresie badanym zwiększył swój udział w rynku w Unii.

(184)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(185)

W odniesieniu do zatrudnienia od 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym obserwuje się wyraźną tendencję spadkową w zakresie zatrudnienia, przy łącznym spadku o około 15 % w porównaniu z 2021 r. Z 1 226 pracowników w 2021 r. siłę roboczą zmniejszono do 1 039 pracowników w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(186)

Ponadto dane wskazują, że wydajność mierzona w tonach na pracownika odnotowała zauważalny spadek w okresie badanym, malejąc zasadniczo o 17 %. W szczególności spadła wydajność: z 24 ton na pracownika w 2021 r. do 20 ton na pracownika w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(187)

Zarówno w Chinach, jak i w Tajlandii marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z Chin i Tajlandii.

(188)

Ciągłe stosowanie nieuczciwych praktyk cenowych przez eksporterów z Chin i Tajlandii uniemożliwiło również przemysłowi Unii poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(189)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży i koszt produkcji w Unii (EUR/tonę)

(190)

Zmiany średnich jednostkowych cen sprzedaży w Unii od 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym wykazały wyraźną tendencję wzrostową. Rozpoczynając się od [4 100–4 300 EUR] w 2021 r., ceny znacznie wzrosły w 2022 r. do [5 100–5 300 EUR] i nadal rosły w 2023 r. do [5 600–5 800 EUR], przy nieznacznym dalszym wzroście w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ogółem średnie jednostkowe ceny sprzedaży wzrosły w okresie badanym o 36 %.

(191)

Zgodnie z tendencją dotyczącą unijnych cen sprzedaży jednostkowy koszt produkcji również znacznie wzrósł w tym samym okresie. Koszty wzrosły o 28 % w 2022 r. i o kolejne 6 punktów procentowych w 2023 r., a następnie nieznacznie wzrosły w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ogółem w okresie badanym koszty produkcji wzrosły o 35 %.

(192)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(193)

W odniesieniu do kosztów pracy dane wskazują na stałą tendencję wzrostową średnich kosztów pracy na pracownika w okresie od 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Poczynając od [36 000–37 000 EUR] w 2021 r., koszty wzrosły o 6 % w 2022 r., a następnie odnotowały znaczny wzrost o 13 punktów procentowych w 2023 r., ostatecznie osiągając poziom [47 000–48 000 EUR] w okresie objętym przeglądem. W okresie badanym koszty pracy wzrosły o 31 %.

(194)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(195)

W odniesieniu do danych dotyczących stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego dane te wskazują na wahania tego stanu w okresie od 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. W 2022 r. nastąpił wzrost stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego – o 30 % w porównaniu z 2021 r. W 2023 r. odnotowano jednak spadek o 11 punktów procentowych, przy czym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nastąpiła poprawa o 4 punkty procentowe.

(196)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(197)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(198)

Dane te odzwierciedlają niekorzystne tendencje w zakresie rentowności, przepływów środków pieniężnych, inwestycji i zwrotu z inwestycji od 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Rentowność rozpoczęła się około progu rentowności w 2021 r., ale w 2022 r. pogorszyła się do [-4 %– -2 %] i utrzymała się na tym samym poziomie w 2023 r., po czym nieznacznie poprawiła się w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym do poziomu nadal przynoszącego straty wynoszącego [-3 %– -1 %]. Ujemne wskaźniki związane z rentownością wskazują na pogorszenie wyników w porównaniu z 2021 r.

(199)

Przepływy środków pieniężnych netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencja w przepływach środków pieniężnych netto podlegała w okresie badanym znacznym wahaniom. W 2022 r. kwota ta spadła do ujemnej wartości [-4 350 000– -4 050 000 EUR], co odzwierciedla znaczne wypływy środków pieniężnych w porównaniu z 2021 r. W 2023 r. przepływy środków pieniężnych netto powróciły jednak zasadniczo do poziomu [6 600 000–6 900 000 EUR], a następnie ustabilizowały się w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym do [5 000 000–5 300 000 EUR].

(200)

Kwoty inwestycji utrzymywały się na stosunkowo stabilnym poziomie na przestrzeni lat. W 2021 r. wynosiły [3 750 000–3 850 000 EUR] i notowały niewielkie wahania, a następnie wzrosły do [4 100 000–4 200 000 EUR] w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co sugeruje umiarkowany wzrost działalności inwestycyjnej o 9 % w okresie badanym. Stwierdzono, że inwestycje te były głównie związane z przestrzeganiem przepisów prawa pracy i ochrony środowiska.

(201)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Początkowo był on dodatni [14 %–18 %] w 2021 r. i utrzymywał się na stałym poziomie w 2022 r., a następnie gwałtownie spadł w 2023 r. do [-4 %–-2 %] i ustabilizował się w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym na poziomie [-3 %– -1 %], co odzwierciedla znaczący spadek zwrotów z inwestycji pomimo stałych poziomów inwestycji. Ogólnie rzecz biorąc, dane wskazywały na niestabilność finansową, charakteryzującą się długimi okresami braku rentowności, wahaniami przepływów środków pieniężnych, stałymi inwestycjami i malejącym zwrotem z inwestycji, co sugeruje, że producenci unijni napotkali poważne wyzwania operacyjne w całym okresie badanym.

(202)

Większość wskaźników szkody wykazało istnienie negatywnej tendencji w okresie badanym.

(203)

Produkcja przemysłu Unii spadła w okresie badanym. Spadek ten wynikał ze zmniejszenia sprzedaży na rynku unijnym. Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym produkcja spadła o 29 %, podczas gdy sprzedaż zmalała o 30 %. Spadek ten znalazł odzwierciedlenie w utracie udziału w rynku, który zmalał z 72 % w 2021 r. do 64 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co oznacza łączny spadek o 8 punktów procentowych. Na tej utracie udziału w rynku skorzystał przywóz z Chin i Tajlandii w okresie badanym.

(204)

Przemysł Unii nie był w stanie zrekompensować utraconej wielkości sprzedaży na rynku unijnym poprzez zwiększenie wywozu, ponieważ wywóz zmniejszył się w okresie badanym o 20 %.

(205)

Moce produkcyjne przemysłu Unii utrzymywały się na stałym poziomie w okresie badanym. Wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło o 29 % w okresie badanym wraz z równoważnym spadkiem produkcji.

(206)

W okresie badanym zatrudnienie spadło o 15 %. Wydajność zmieniała się zgodnie ze zmianami w produkcji i zatrudnieniu, tj. spadła o 17 % w okresie badanym.

(207)

Średni koszt produkcji znacznie wzrósł w 2022 r. (o 28 % w porównaniu z 2021 r.) i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym osiągnął najwyższy poziom (o 35 % od 2021 r.).

(208)

Średnia cena producentów unijnych wzrosła w okresie badanym o 36 %, odzwierciedlając wzrost kosztów produkcji.

(209)

Rentowność przemysłu Unii spadła w okresie badanym, znacząco zmalała w 2022 r. i 2023 r. oraz nieznacznie się poprawiła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, przy czym ujemne wskaźniki wskazują na spadek wyników w porównaniu z 2021 r.

(210)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że pomimo obowiązywania środków antydumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(211)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz z państw innych niż Chiny i Tajlandii, wyniki wywozu przemysłu Unii, spadek konsumpcji i wzrost kosztów.

(212)

Komisja zbadała, czy istniał związek przyczynowy pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych a szkodą wyrządzoną przemysłowi Unii. W okresie badanym przywóz produktu podobnego po cenach dumpingowych z Chin i Tajlandii zwiększył udział tych krajów w rynku. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym udział Chin w rynku wyniósł 19 % w porównaniu z 18 % w 2021 r., podczas gdy udział Tajlandii w rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynosił 4 % w porównaniu z 3 % w 2021 r. Ten wzrost nastąpił pomimo obowiązujących środków antydumpingowych i znacznego spadku konsumpcji w Unii o 22 %.

(213)

Bezwzględną wielkość przywozu z Chin zmniejszono o 15 %, tj. na niższym poziomie w porównaniu ze spadkiem konsumpcji w Unii. Bezwzględna wielkość przywozu z Tajlandii wzrosła o 10 %. Jednocześnie wielkość sprzedaży producentów unijnych zmniejszyła się o 30 % pomimo obowiązujących środków antydumpingowych.

(214)

Ceny importowe w przywozie z Chin wzrosły w okresie badanym o 17 %, podczas gdy ceny importowe w przywozie z Tajlandii spadły w tym samym okresie o 1 %. Z kolei ceny sprzedaży przemysłu Unii wzrosły o 36 % w okresie badanym.

(215)

Analiza szkody wykazała, że przywóz z Chin i Tajlandii do Unii zwiększył swój udział w rynku pomimo obowiązujących środków antydumpingowych i spadku konsumpcji w Unii. Zbiegło się to w czasie z pogorszeniem się wskaźników wyników finansowych przemysłu Unii, takich jak te dotyczące spadku rentowności, co spowodowało znaczne straty w okresie badanym. Wzrost udziału w rynku przywozu z Chin i Tajlandii odbywał się kosztem przemysłu Unii, który stracił wielkość sprzedaży i udział w rynku.

(216)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(217)

W okresie badanym rynek unijny zmniejszył się o 22 %, co wynikało z wolniejszego wzrostu gospodarczego i wysokich cen energii. Udział w rynku producentów unijnych zmniejszył się jednak nieproporcjonalnie w porównaniu ze wzrostem przywozu z Chin, Tajlandii i innych źródeł.

(218)

Ponadto producenci unijni doświadczyli znacznego wzrostu kosztów produkcji o 35 %. Chociaż udało im się proporcjonalnie podnieść ceny sprzedaży, nie byli w stanie pokryć kosztów przez większą część okresu badanego.

(219)

Oprócz zwiększenia przywozu z Chin i Tajlandii było to spowodowane głównie przywozem z innych państw trzecich, w szczególności z Indonezji, który znacznie wzrósł w okresie badanym (z 3,9 % do 7,2 % udziału w rynku) po cenach powodujących podcięci cenowe.

(220)

Ponadto wyniki wywozu producentów unijnych spadły o 20 % w okresie badanym. Ponieważ sprzedaż eksportowa stanowiła jedynie 9 % ich całkowitej sprzedaży, wywarło to negatywny, ale ograniczony wpływ na szkodę przemysłu wynikającą ze zmniejszenia wywozu.

(221)

Z tego powodu Komisja stwierdziła, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin i Tajlandii przyczynił się do powstania istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym; inne czynniki, w szczególności przywóz z Indonezji i pogarszające się wyniki wywozu przemysłu Unii, również mogły mieć jednak wpływ na szkodliwą sytuację przemysłu Unii. W związku z tym Komisja postanowiła dalej ocenić, czy w przypadku wygaśnięcia środków istnieje prawdopodobieństwo trwania szkody wyrządzonej przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin i Tajlandii.

(222)

W motywie 210 Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym Komisja oceniła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody wyrządzonej przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin i Tajlandii w przypadku wygaśnięcia środków.

(223)

W tym względzie Komisja przeanalizowała następujące elementy:

(224)

Jak wykazano w sekcjach 4.1.1 i 4.2.1 powyżej, Komisja oparła się na informacjach zawartych we wniosku i w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia i stwierdziła, że zarówno Chiny, jak i Tajlandia dysponowałyby znacznymi mocami produkcyjnymi, które, w przypadku zniesienia środków antydumpingowych, mogłyby zostać skierowane na rynek unijny w jeszcze większych ilościach po cenach dumpingowych.

(225)

Jak wykazano w sekcjach 4.1.2 i 4.2.2 i powyżej, Komisja stwierdziła, że ze względu na utrzymującą się obecność przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin i Tajlandii oraz ich zwiększony udział w rynku unijnym w okresie badanym rynek unijny pozostaje atrakcyjny dla producentów z Chin i Tajlandii.

(226)

Średnie ceny importowe w przywozie do Unii z Chin i Tajlandii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym były znacznie niższe niż średnia cena sprzedaży przemysłu Unii. Jak określono w motywie 166, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ceny z Chin i Tajlandii podcinały ceny przemysłu Unii odpowiednio o 26 % i 48 %, uwzględniając uiszczenie ceł antydumpingowych.

(227)

W razie wygaśnięcia środków poziom podcięcia cenowego wzrósłby do 47 % w przypadku przywozu z Chin i do 55 % w przypadku przywozu z Tajlandii.

(228)

Wobec powyższego Komisja stwierdziła, że uchylenie środków najprawdopodobniej doprowadziłoby do znacznego wzrostu przywozu towarów z Chin i Tajlandii po wyrządzających szkodę cenach dumpingowych, a tym samym do zwiększenia szkody, jaką ponosi przemysł Unii. W konsekwencji rentowność przemysłu Unii byłaby poważnie zagrożona.

(229)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(230)

W toku dochodzenia wykazano, że wygaśnięcie środków miałoby prawdopodobnie znaczny negatywny wpływ na przemysł Unii. Sytuacja przemysłu Unii szybko uległaby pogorszeniu pod względem spadku wielkości sprzedaży i cen sprzedaży, co spowodowałoby znaczny spadek rentowności. Utrzymanie środków pozwoliłoby przemysłowi Unii na pełne wykorzystanie jego potencjału na rynku unijnym, który zapewnia równe warunki działania.

(231)

Utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych leży zatem w interesie przemysłu Unii.

(232)

Komisja skontaktowała się ze wszystkimi znanymi importerami niepowiązanymi i wezwała ich do współpracy w ramach niniejszego dochodzenia. Żaden importer nie podjął jednak współpracy.

(233)

W pierwotnym dochodzeniu ustalono, że ze względu na zyski i źródła zaopatrzenia importerów ewentualny negatywny wpływ wprowadzenia środków na importerów, o ile taki istnieje, nie byłby nieproporcjonalny.

(234)

W prowadzonym dochodzeniu, podobnie jak w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia, Komisja nie dysponuje żadnymi dowodami wskazującymi na przeciwny stan rzeczy i w związku z tym można potwierdzić, że obecnie obowiązujące środki nie mają znaczącego negatywnego wpływu na sytuację finansową importerów oraz że utrzymanie środków nie będzie mieć na nich negatywnego wpływu.

(235)

Komisja skontaktowała się ze wszystkimi znanymi użytkownikami w niniejszym dochodzeniu i zaprosiła ich do współpracy. Żaden użytkownik nie podjął współpracy.

(236)

W prowadzonym dochodzeniu w aktach nie ma dowodów na to, że obowiązujące środki miały na użytkowników jakikolwiek negatywny wpływ. Udział produktu objętego przeglądem w całkowitych kosztach nowej konstrukcji lub instalacji jest ograniczony.

(237)

Na tej podstawie potwierdzono, że obecnie obowiązujące środki nie mają znaczącego negatywnego wpływu na sytuację finansową użytkowników oraz że utrzymanie środków nie będzie mieć na nich negatywnego wpływu.

(238)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że nie ma przekonujących powodów na podstawie art. 21 rozporządzenia podstawowego, aby stwierdzić, że utrzymanie istniejących środków w odniesieniu do przywozu gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i żeliwa sferoidalnego, pochodzących z Chin i Tajlandii nie leży w interesie Unii.

(239)

Na podstawie wniosków wyciągniętych przez Komisję w odniesieniu do kontynuacji dumpingu, kontynuacji szkody i interesu Unii należy utrzymać środki antydumpingowe gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i żeliwa sferoidalnego, pochodzących z Chin i Tajlandii.

(240)

Do zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych oraz zwolnień z rozszerzenia środków po dochodzeniach w sprawie obejścia środków.

(241)

Indywidualne cła antydumpingowe lub zwolnienia stosuje się wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien podlegać cłu antydumpingowemu obowiązującemu wobec „całego pozostałego przywozu”.

(242)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego i zwolnienia wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne.

(243)

Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach, mogą żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji poprawności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki celnej zgodnie z prawem celnym.

(244)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach, o ile spełnione są odpowiednie warunki, można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(245)

Poszczególne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego przeglądem, pochodzącego z Chin i Tajlandii i wytworzonego przez wymienione osoby prawne. Przywóz produktu objętego przeglądem wyprodukowanego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nie wymieniono w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami w niej wymienionymi, powinien podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(246)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany nazwy przedsiębiorstwa. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (39). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(247)

Wszystkie zainteresowane strony poinformowano o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono im również termin do przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji. Nie otrzymano żadnych uwag.

(248)

Eksporter lub producent, który nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie wykorzystywanym do ustalenia poziomu cła mającego obecnie zastosowanie do wywozu tego produktu, może zwrócić się do Komisji o objęcie go stawką cła antydumpingowego ustaloną dla przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą. Komisja powinna przychylić się do tego wniosku, o ile spełnione są trzy warunki. Nowy producent eksportujący musiałby wykazać, że: (i) nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie wykorzystywanym do ustalenia poziomu cła mającego zastosowanie do jego wywozu; (ii) nie jest powiązany z przedsiębiorstwem, które dokonywało takiego wywozu i które w związku z tym jest objęte cłami antydumpingowymi; oraz (iii) dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem po okresie objętym dochodzeniem lub przyjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznej ilości tego produktu.

(249)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2024/2509 (40), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego głównych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(250)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,