(1)

Umowa o partnerstwie między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a członkami Organizacji Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z drugiej strony (1) (zwana dalej „umową”), została podpisana w dniu 15 listopada 2023 r. przez Unię, jej państwa członkowskie oraz członków Organizacji Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (zwanych dalej „członkami OACPS”) i jest tymczasowo stosowana od dnia 1 stycznia 2024 r. (2).

(2)

Zgodnie z jej art. 98 ust. 2, umowa ma wejść w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Unia i jej państwa członkowskie oraz co najmniej dwie trzecie członków OACPS zakończyły swoje odpowiednie procedury wewnętrzne w tym celu i złożyły dokumenty, w których wyraziły zgodę na związanie się postanowieniami umowy.

(3)

Funkcje Rady Ministrów OACPS-UE, poszczególnych Regionalnych Rad Ministrów OACPS-UE, Ambasadorów lub Urzędników Wyższego Szczebla OACPS-UE oraz poszczególnych Wspólnych Komitetów Regionalnych (zwanych dalej „wspólnymi instytucjami”) określono, odpowiednio, w art. 88 ust. 4, art. 92 ust. 2, art. 89 ust. 2 i art. 93 ust. 3 umowy.

(4)

Ze strony Unii Radzie Ministrów OACPS-UE i każdej Regionalnej Radzie Ministrów powinien przewodniczyć Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa.

(5)

Art. 3 ust. 7 protokołu regionalnego dotyczącego Afryki stanowi, że Strony mają zachęcać do współpracy regionalnej z regionami wymienionymi w art. 349 i art. 355 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanymi dalej „regionami najbardziej oddalonymi”).

(6)

Art. 6 ust. 1 protokołu regionalnego dotyczącego Karaibów stanowi, że Strony mają wzmacniać ścisłe i historyczne więzi gospodarcze, kulturowe i międzyludzkie między członkami OACPS regionu Karaibów a regionami najbardziej oddalonymi. Art. 51 ust. 2 tego protokołu stanowi, że Strony mają prowadzić otwarty dialog w celu wspierania mobilności i krótkoterminowych pobytów, aby wzmocnić wymianę. Wymiana ta ma uwzględniać również szczególną sytuację regionów najbardziej oddalonych, ze względu na ich geograficzną bliskość oraz więzi gospodarcze i kulturowe oraz inne obszary współpracy.

(7)

Do państw członkowskich należy włączanie ich regionów najbardziej oddalonych w prace wspólnych instytucji - w zakresie, w jakim państwa te uznają to za odpowiednie oraz zgodnie z ich prawem krajowym. To włączenie obejmuje powiadamianie ich regionów najbardziej oddalonych o zwoływaniu posiedzeń wspólnych instytucji, przekazywanie informacji i dokumentów nieopatrzonych klauzulą poufności przesyłanych przez sekretariat odpowiedniej wspólnej instytucji do ich regionów najbardziej oddalonych oraz zapraszanie przedstawicieli ich regionów najbardziej oddalonych w ramach ich odpowiednich delegacji na posiedzenia wspólnych instytucji. Do państw członkowskich należy również włączanie ich regionów innych niż ich regiony najbardziej oddalone w prace wspólnych instytucji - w zakresie, w jakim państwa te uznają to za odpowiednie oraz zgodnie z ich prawem krajowym.

(8)

Zgodnie z umową każda ze wspólnych instytucji ma na swoim pierwszym posiedzeniu przyjąć swój regulamin.

(9)

Należy ustalić stanowisko, które powinno zostać zajęte w imieniu Unii w ramach każdej ze wspólnych instytucji, w odniesieniu do przyjęcia ich regulaminów, gdyż ich decyzje będą wiążące dla Unii.

(10)

Stanowisko Unii w ramach każdej ze wspólnych instytucji w odniesieniu do przyjęcia ich regulaminów powinno zatem być oparte na dołączonych projektach decyzji,